>>151 ทำที่กูจำได้คราวๆจากปสกที่อ่านไปหนึ่งเล่มเต็ม สองเล่มครึ่ง คือมันไม่สุดสักทาง ตอนแรกอ่านหนึ่งว่าจะเป็นเรื่องในวงการบันเทิง สรุป เรื่องวงการบันเทิงก็ครึ่งๆกลางๆไม่เน้น พระเอกเข้าวงการมาเพราะอยากให้นายเอกเป็นครูสอนการเเสดง แล้วก็แสดงดีๆกลายเป็นดาราดังแบบงง ท้ายเล่มหนึ่งมีตัดไปที่พระเอกเเก้เเค้นคนในบ้านจนได้กลายเป็นคนสืบทอดธุรกิจแล้วก็ทำได้ดีด้วยทั้งที่ในเรื่องมันบอกว่าพระเอกพึ่งเรียนจบมหาลัย พ่อมันยังเป็นว่ามันมีเขี้ยวเล็บอะไรซ่อนอยู่ตอนต้นเรื่อง ปลายเรื่องเหมือนเปลี่ยนไปอีกคน ดูแลธุรกิจได้เยี่ยม มีความสามารถ นี่นักเขียนต้องการจะสื่อหรอว่ามันเป็นคนที่เก็บซ่อนความร้ายกาจขอบตัวเองได้เเนบเนียบ แต่กูไม่รู้สึกเลยโว้ยถึงความฉลาดของมันตั้งแต่แรก จู่ๆแม่งโพล่มาปังท้ายเล่มเลยใส่ว่ามันฉลาด แต่ที่อ่านมาตลอดเล่มหนึ่งกูเห็นมันเป็นเด็กอมมือตลอดเอะอะอะไรก็ไม่พอใจ ไม่ได้ทำให้กูรู้สึกว่าอิเด็กนี่มันงอเเงน่ารักด้วย ไม่มีอะไรบอกเลยว่าทำไมมีความสามารถด้านธุรกิจ และขนาดบอกว่ามันควบคุมธุรกิจที่บ้านแล้วพระเอกที่บรรยายในเรื่องดูยังเป็นเด็กง้อเเง้อยู่เลย ไม่รู้สึกเชื่อได้ว่ามันมีวุฒิภาวะ เรื่องลูกนายเอกก็เหมือนกันพระเอกมันรวยมันก็ควรจะเอาเงินไปจ้างนักสืบว่านี่ลูกใคร ผลสุดท้ายเชื่อว่าลูกนายเอกอีกลอกว่าจะรักเหมือนลูกตัวเองด้วยมั้ง กูแบบมึงไม่คิดจะสืบหน่อยหรอ บอกนายเอกเป็นดาราดังมากก่อนแต่กูไม่เห็นนายเอกจะใช้ประโยคอะไรจากการเป็นดาราดังเลย ทริกเกอร์ถ้าจากตอนแรกไมีพระเอกให้บอดี้การ์ดมั้งทำร้ายนายเอก แล้วบังตับให้นายเอกมาเป็นครูสอนการแสดง วางแผนให้พี่น้องฆ่ากันเอง กูก็นึกไม่ออกแล้ว ถ้าอันไหนไม่ถูกกูก็ขอโทษด้วยเพราะก็อ่านมานานตั้งแต่มันออกเล่มใหม่ๆอยู่กับกูได้เเค่วีคเดียวกูก็ตัดสินใจบั๊ยๆขายออกไปอย่างรวดเร็ว ปกติกูเป็นสายขกขายอ่ะ กลัวเจอลูกค้าปสดแต่เรื่องนี้กูขายแบบไม่ลังเลเลยเพราะกูอ่านแล้วมีแต่คำว่าอิหยังวะในหัว ขายเถอะเปลืองที่เก็บตู้ จบ