มอริอาร์ตี้ตอนแรกมามันแม่งไม่วายเลยเว้ย เล่มแรกมานิอ.เลียมเน้นหาดาวน์ไลน์สอยคนร่วมอุดมการณ์รั่วๆ คนในข่ายแกช่วงนั้นที่อยู่ด้วยก็เข้าใจได้ว่า เออ แม่งผลประโยชน์ร่วม กับเชอร์ก็ฟิลคู่แข่งที่ศีลเสมอกัน ไม่ได้ออกวายเลย แต่พอมาหลังๆมองแบบไม่ชิป อ่านแบบไม่อวย กลิ่นวายมันฟุ้งกระจายแรงกว่าน้ำหอมดาวน์นี่อีก ใช้ตาตุ่มดูแม่งก็ดูเกินคำว่าผลประโยชน์ร่วมมากๆ ยิ่งฉากกระโดนสะพานนิยังกะพระนางหนังยุค90เหตุผลในการโดดยิ่งดูวาย