สถาปนิกกูกัดฟันอ่านข้ามๆไปตรงที่มันอวยชาติ เพราะสำหรับกูมองรวมๆความสนุกมันก็ยังมากกว่าความเอ๊ะตรงจุดนี้เยอะว่ะ เพราะกูไม่เซนซิทีฟกับไม่ขี้ฉอดด้วยมั้ง ถ้ามันไม่เยอะเกินรับไหวกูก็ปล่อยผ่านไป
อวยชาติตัวเองเหยียดชาติอื่นนี่เจอเยอะนะในนิยายจีน ฆ่าหมาป่าที่ดังๆน่ะตัวดี เมคฟันตัวละครฝรั่งชิบหาย เขียนซะเขากลายเป็นตัวตลกชอบทำท่าลิงหลอกเจ้า แล้วหลังๆเหมือนจะยิ่งอวยชาติตัวเองหนัก+เขียนไปถึงขั้นตัวเองชนะสงครามแล้วฆ่าเขาเป็นผักเป็นปลาเลยด้วยถ้ากูจำไม่ผิด แต่คนก็ไม่พูดถึงเพราะเขาเห็นว่าส่วนที่สนุกมันมีน้ำหนักมากกว่าน่ะ ส่วนที่มันเอ๊ะเขาพอปล่อยผ่านกันได้ คือถ้ามึงอ่านแล้วรู้สึกว่าเหี้ยจนรับไม่ได้จะฉอดจะเลิกอ่านหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ไม่ใช่ไปว่าทำไมคนอื่นเขาถึงอวยกันโดยไม่สนเรื่องพวกนี้ว่ะ