แล้วที่กูติดใจเรื่องคำทับศัพท์ คำสรรพนาม เพราะสมัยก่อนกูเคยคิดว่า การแปล ต้องตั้งอยู่บนสมมติฐานว่า
นักอ่านไม่รู้จักภาษานั้นเลย ต้องแปลให้นักอ่านเข้าใจด้วยภาษาไทยทั้งหมด
เช่นกูไม่เคยเรียนภาษาจีน กูก็อยากอ่านนิยายที่มันใช้คำไทย เพราะถึงใช้คำจีน กูก็ไม่เข้าใจ กูไม่เคยเรียน
กูไม่เข้าใจวัฒนธรรมจีน กูไม่เข้าใจว่า แต่ละคำที่ทับศัพท์มาให้กูเนี่ย มันต่างกันยังไง ความหมายแฝงคืออะไร
สรุปคือ ถ้าทับศัพท์กูไม่เข้าใจ กูเลยไม่ปลื้ม
กูมาบ่นเฉยๆ กูรู้สึกโชคดี ที่กูยังพอหานิยายปกติ ที่ใช้คำทับศัพท์น้อยๆได้อยู่