ขอกำลังใจในการอ่านลิ่วเหยาหน่อยเพื่อนโม่ง กูเริ่มอ่านมาเกือบปีแล้ว อ่านได้เกินครึ่งเล่มสองแล้ว เล่มหนึ่งเรื่องยืดยาดมาก เห็นมีคนบอกว่าพอพ้นช่วงเด็กจะเริ่มสนุกติดลม กูก็รู้สึกว่าเนื้อเรื่องสนุกขึ้นแหละ แอบเดินเรื่องเร็วขึ้น แต่ทีนี้มันไม่ไหวกับสำนวนแปล อ่านมาเล่มกว่านึกว่าจะชิน สำนวนยืดยาดเยิ่นเย้อกว่าเนื้อเรื่องช่วงแรกอีก เหมือนสายตาต้องประมวลผลถึงร้อยตัวอักษร แต่ใจความที่จำเป็นต้องรับรู้มีเพียงครึ่ง แทบจะอยากให้ใครเอาไฮไลท์ช่วยขีดคำที่กูควรอ่านให้หน่อย เอาคีเวิร์ดพอ หรือช่วยสรุปให้กูที สามวรรคขอลดเหลือสามประโยค สามประโยคขอสามคำ ที่อ่านเพราะยังสนใจเนื้อเรื่องอยู่ มีแต่คนบอกพออ่านจบจะตราตรึงใจในคสพ.ตัวละครเหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้อง แต่ตอนนี้กูตราตรึงใจมากกับชื่อคนแปลและสนพ.
กูนึกถึงไลฟ์ขายฮัสกี้ แล้วสองสาวพูดถึงนักแปลว่าแปลได้ดีมาก เห็นถึงพัฒนาการของคุณนักแปลมาทุก ๆ เล่ม อ้าวก็แน่สิ ถ้าเทียบจากลิ่วเหยา
กูไม่นึกว่าลิ่วเหยามันจะขนาดนี้ ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างอันใดมาเนิ่นนาน กูก็ฟังครึ่งไว้ครึ่งมาตลอด จนกระทั่งได้อ่านเอง
ปล. กูอัดอั้นจริงๆ เวลาอ่านลิ่วเหยาเหมือนกลั้นหายใจใต้น้ำนานๆ พอร่างกายไม่ไหวแล้วจึงโผล่ผิวน้ำเพื่ออ้าปากสูบลมให้เต็มปอด แล้วหอบหายใจถี่ๆเพื่อพักเหนื่อย นี่เลย กูกำลังอยู่จังหวะนี้แหละ เดี๋ยวหายเหนื่อยแล้วกูคงอัดอากาศเข้าปอดแล้วดำลงน้ำต่อ