>>275 ฝูนี่กูหยวนให้เพราะหนึ่ง ตอนที่นางเริ่มแปลเถื่อนคือเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว นอกจากสังคมยังไม่ตื่นตัวเรื่องลิขสิทธิ์ ยังติดต่อนักเขียนยากด้วย ไม่ได้มีจิ้นเจียงเป็นตัวกลาง แทบจะต้องติดต่อผ่านทางสนพเจ้าของเรื่องเท่านั้น สอง สมัยนั้นไม่มีสนพไหนตีพิมพ์วาย มันยังไม่มีตลาดเป็นตัวเป็นตน ไม่มีทางรู้เลยว่าไอ้ที่แปลๆไปนี่จะมีคนอ่านมากน้อยขนาดไหน ความหวังจะได้รวมเล่มริบหรี่ยิ่งกว่าหิ่งห้อยอัมพวาเมื่อวานนี้ นางลงทุนซื้อลิขสิทธิ์นิยายมาตีพิมพ์เอง แบกต้นทุนเอง ขาดทุนก็ตัวนางเอง กูคิดว่านางจ่ายตรงนี้ด้วยความเสี่ยงไปแล้ว
แต่ที่แปลเถื่อนในยุคหลังๆนี่ไม่ใช่ไง อันนี้จงใจแปลเถื่อนทั้งที่ติดต่อนักเชียนได้โคตรง่าย ถ้ามีปัญญาเข้าเว็บจิ้นเจียงก็น่าจะมีปัญญาส่งข้อความหานักเขียนสิ แถมที่แปลๆนี่ก็หวังว่าจะมีสนพมาเห็นแล้วจีบไปทำงานด้วย โดยไม่ได้แคร์เลยว่ามันทำลายตลาด อันนี้กูไม่โอเค แต่กูก็ไม่ได้บอกให้คนอื่นต้องไม่โอเคเหมือนกันกับกูนะ ถ้ามึงโอเคก็คือมึงโอเค