แล้วจะฝึกสมองของเราให้ไม่โดยความอิจฉาครอบงำได้อย่างไร?
เราปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการเสพย์ “สื่อ” เป็นตัวกระตุ้นที่มีอิทธิพลทำให้เราเกิดความรู้สึกอิจฉา ไม่อยากเห็นใครดีกว่า ไม่ว่าจะเป็นละคร ภาพยนตร์ ที่เมื่อเราดูพฤติกรรมของตัวร้ายหรือนางอิจฉากลั่นแกล้งหรือทำร้ายตัวละครเอก เราก็ซึบซับทัศนคติและพฤติกรรมแบบนั้นไปโดยไม่รู้ตัว และอาจก่อให้เกิดพฤติกรรมการเลียนแบบได้
ทฤษฎีนี้ได้รับการพิสูจน์โดยนักวิจัยจากสถาบันวิทยาศาสตร์ด้านรังสีวิทยาแห่งชาติ ประเทศญี่ปุ่น ที่ทำการทดลองกับกลุ่มตัวอย่างโดยให้อาสาสมัครลองจินตนาการว่าตัวเองเป็นตัวแสดงในละครและสแกนสมองแบบ fMRI พบว่าเมื่อต้องนึกถึงตัวละครฝ่ายตรงข้ามที่พวกเขาอิจฉา จะทำให้ต่อมรับความเจ็บปวดในสมองเกิดแสงวูบวาบขึ้น และเมื่อให้จินตนาการถึงความหายนะที่เกิดขึ้นกับตัวละครเหล่านั้น กลับมีปฏิกิริยาต่อสมองส่วนที่เป็นศูนย์กลางระบบรางวัล ซึ่งเป็นสมองส่วนที่แสดงออกถึงความสุขนั่นเอง
รู้อย่างนี้แล้ว คุณเองก็สามารถสังเกตตัวเองได้ ถ้าเมื่อไหร่ที่เริ่มรู้สึกว่าเพื่อน พี่ น้อง หรือคนไหนที่เราเคยรู้สึกดี เคยทักทายกันยิ้มแย้มน่ารัก กลายเป็นคนที่เราเริ่มรู้สึกระแวง เริ่มตีตัวออกห่าง หรือดีใจเมื่อเห็นเขามีความทุกข์ละก็ สมองของคุณกำลังดึงดูดความคิดติดลบเข้ามาเรื่อยๆ แบบไม่รู้ตัวแล้วล่ะ
ก่อนที่ความรู้สึกไม่พอใจคนเคยรักชอบพอกันจะทวีความรุนแรงไปกว่านี้เราอยากให้คุณกลับมาตั้งหลักความคิดในสมองของคุณใหม่ โดยมีวิธีดังต่อไปนี้