แต่ละประเทศแตกต่างกันยังไง?
"ก็เริ่มจากการทำงาน ฮ่องกงกับสิงคโปร์เราทำงานใช้หนี้เป็นรายหัว ระยะการทำงานสั้นไม่เกิน 1 เดือน สิงคโปร์ใช้หนี้ประมาณ 80 คน ระยะการทำงานคือสองอาทิตย์ขึ้น สองอาทิตย์คุณต้องใช้หนี้ให้หมด 80 คนหรือ 150 คน อันนี้เราจะไม่ได้ค่าตัวแม้แต่บาทเดียว เราต้องใช้หนี้ให้หมดก่อนแล้วมาหารแบ่งกันอีก"
หนี้อะไร?
"ค่าแท็กค่ะ คือค่าตั๋วเครื่องบิน ค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่พ่อแท็กหรือแม่แท็กจัดส่งเราไป ญี่ปุ่นเราใช้หนี้เป็นตัวเงิน เราอยู่ได้ยาวนานเป็นโรบินฮู้ด บางคนอยู่ได้ 7-10 ปีก็มี"
ไม่โดนตร.หรือตม.?
"มีค่ะ ถ้าวันไหนซวยก็จะโดนจับ เพราะเวลาเราไป เราจะมีวีซ่า 3 เดือน ถ้าเกิน 3 เดือนวันไหนตร.ขึ้นร้านก็รวบเราไป หรือบาเรนห์ ตร.มาล่อซื้อแล้วจับเราไป เราก็ซวยแล้วส่งกลับ เราเองแทบทุกครั้งที่โดนจับไม่เคยมีเงินค่าตั๋วเครื่องบิน ไม่เคยพกตังค์ ไม่มีเงินติดตัว ก็ถูกส่งกลับ"
มีประสบการณ์หนักหนาสาหัส?
"ญี่ปุ่นหนัก เพราะเราไปอยู่กับแก๊งมาเฟีย เราเข้าไปโดยไม่รู้ตัว แล้วเราถูกบังคับให้ทำโน่นนี่นั่น โชคดีตรงที่คนเอาเราไปอยู่กับยากูซ่า ซึ่งหนิงไม่ได้ถูกบังคับให้ทำงาน แต่หนิงต้องดูแลคนในร้าน เรารู้สึกถูกตีกรอบ ไปไหนไม่ได้ เราเลยหนีไปหาอิสระของเราเอง อยากทำงานหาเงินเก็บเงินเอง เราถูกจับได้ ก็ถูกตีถูกซ้อม การทำงานในญี่ปุ่น ไปเจอมาเฟีย ยากูซ่า หรือแขกวิตถาร ตีเรา ก่อนทำร้ายร่างกายมันเกิดจากเราไม่ยอมทำตามใจเขา เขาก็บันดาลโทสะ ตบตีกัน เจอสถานการณ์แบบนี้บ่อยมาก ตื่นมาแขกขโมยตังค์ก็มี ถ้าคิดจะมาขายตัวคุณเตรียมใจไว้เลย สิ่งพวกนี้เขาไม่เคยรู้ เขาไม่เคยมาขาย ได้แต่เห็นคนพวกนี้แต่งตัวดี แต่ไม่รู้ว่าโดนอะไรมาบ้าง เพราะไม่มีใครพูด เราไม่มีโอกาสเลือกแขกนะ ถ้าคุณไปทำงานต่างประเทศคุณจะเลือกแขกไม่ได้ เขาจับยัดอะไรให้ก็ต้องไป ไม่ทำก็ไม่ได้ บางทีเข้าไปเจอแขกเล่นยา เราก็ต้องอยู่ให้ได้"