>>451 คือกุเป็นแค่คนอ่าน ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวมาตรฐานการแปลอะไรนะ มาตรฐานกูอาจต่ำด้วยแต่บังเอิญคือกูอ่านรอดหมดเลย(ในความหมายว่าเข้าใจเนื้อหาสนุกไปกับเนื้อหาได้) ไม่ว่าจะราชัน พันสารทลิ่วเหยา ยังลามไปถึงที่คนด่าสาบส่งอย่างการ์เดี้ยนกับนักอ่านเล่ม1 ด้วยนะมึง กุคงสายมักง่ายแหละ ถามว่ามีจุดติมั้ยมันก็มีที่รู้สึกว่าแปลแข็งไปนิด อย่างลิ่วเหยากุบอกมือไม่ถึงเพราะจะเล่นสำนวนแต่เกลาออกมาเสือกปล่อยให้ดิ้นได้จนคนอ่านงงความหมายต้องมาตัดเองเพิ่มเองอย่างที่ >>450 พูด
ส่วนตัวกูอ่านมาทั้งแบบนิยายไทยโบราณ หรืองานแปแบบเก่ากึก หรือกำลังภายใน ที่มักมีการเล่นสำนวน เรียงสำนวนให้อ่านแล้วรู้สึกสไตล์มันแปลกไป ซึ่งกูมองว่ามันเป็นอรรถรสทางภาษาที่กูค่อนข้างชอบ ใครเขียนได้มีเอกลักษณ์กูจะยิ่งชอบมาก ซึ่งพักหลังกูเห็นนักอ่านใหม่บ่นงานแปลที่กูคิดว่ามีกลิ่นอายแบบนี้ในลักษณะว่า อ่านไม่รู้เรื่อง แปลเหี้ย ใช้ศัพท์หรูกันเยอะมากกูเลยรู้สึกว่าไม่ค่อยเปิดใจ
สำหรับกุคืองานเขียนน่ะ ขอแค่อ่านได้ใจความใครทำอะไร รู้สึกอย่างไรครบก็พอแล้ว ส่วนที่เพิ่มมาจะ ดอกหรือ กระไรหรือ อย่างงั้นหรือ งั้นหรอกรึ กุรับได้หมดถ้ามันจะเข้ากับโทนเรื่องและปริบทก่อนๆ
เหมือนเวิ่นเลยจุดดิสคัสไปนิดนึง กุก็ไม่รู้บกเกลาให้เค้าแค่ไหน แต่เทียบกับงานหัดแปลในเนทกูว่าเค้ามีดีกรีกว่ากูถึงบอกว่าเค้านี๊ดการเกลาน่ะ