อันนี้มาบอกเล่านะจ๊ะ
ใครที่จะมาด่าโปรดพิจารณาให้ดีๆ
เพราะพี่เป็นโรคซึมเศร้า
พี่จะมาเล่าเรื่องชีวิตพี่ให้ฟังพี่ก็เรียนอยู่สาขานี้แหละปี2แล้วชีวิตพี่เหนื่อยมากๆทั้งเรื่องเรียนและสภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยเป็นถึงสองโรค(ภูมิแพ้(ต้องพ่นยา),ซึมเศร้า(ต้องทานยาเป็นกำๆ)ชีวิตพี่ไม่มีอะไรเลยสักอย่างเรียนจึงเหนื่อยกว่าคนอื่นมากๆเพราะไม่มีเงินเรียนครอสเขียนโปรแกรมพี่จึงค่อยๆไปช้าๆถึงช้ามากบางทีพี่ก็เหนื่อยและท้อที่พี่ชีวิตไม่เท่าคนอื่นเขาไม่มีโอกาสได้ไปครอสโน้นนี่นั่นพี่คุยกับใครไม่รู้เรื่องเลยทุกคนเห็นพี่เดินแล้วห้ามขำพี่เพราะพี่เป็นแบบนี้เพราะพี่เคยสมองช็อตจนทำให้เดินผิดปกติพูดผิดปกติถึงขนาดต้องหัดพูดใหม่,หัดเขียนใหม่ ลายมือจึงเหมือนกิ้งกือ บางทีพี่รักสายนี้นะแต่พี่ไม่ค่อยมีทุนทรัพย์และโอกาสเท่าคนคนอื่นๆบางทีพี่อยากเปลี่ยนคณะแต่พี่ชอบคอมพิวเตอร์ตั้งแต่เด็กๆชอบเทคโนโลยี พี่จะบอกความจริงอีกอย่างนึงพี่พึ่งมามีโน๊ตบุ๊คตอนอายุ24ปี1นั่นเอง
พี่จึงบอกว่าชีวิตพี่ไม่เท่ากับคนอื่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ท้อ