>>157 เกณฑ์เก็บ ของกู คือ ต้องเป็นเรื่องที่กูผูกพันธ์กับตัวละคร คาแร็กเตอร์ต้องถูกจริต น่าสนใจ มีพัฒนาการ ไม่ไร้เหตุผลจนเกินไป ยิ่งเป็นคาแร็กเตอร์ที่สนใจกูจะรู้สึกสนิทกับเขา เหมือนมีตัวตนจริง สามารถหยิบมาอ่านได้ไม่เบื่อเพราะกูอ่านหนังสือซ้ำได้สองครั้ง คือซ้ำแล้วกับซ้ำเล่า เอาจริงๆกูไม่ติด ถ้านักเขียนจะติดเหรียญ หรือ เปิดให้อ่านแค่ห้าตอน ถ้า ห้าตอนแรกตีหัวกูได้กูจะหยุดอ่านในเว็บแล้วซื้ออีบุ๊คอ่านเลยทันที แล้วไปรอซื้อเล่มด้วย , ขอเนื้อเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มได้ มีเนื้อหาหน่อย พล็อตดี ภาษาใช้ได้ไม่ต้องสวยหรู ขอกูอ่านรอบเดียวเข้าใจ ทำให้อินไปด้วยได้ มีฉากที่กูจดจำได้ มีฉากที่ชอบ ที่อิน ไม่ฟีลกู๊ดเกินไป แต่ก็ไม่เครียดเกินไป อ่านแล้วได้อะไรนอกจากฟิน จบมีความสุข พวกนี้ผ่านเกณฑ์หมด
นิยายที่อ่านแค่ในเว็บพอ คือนิยายที่พระเอกนายเอกโผล่มารักกันเลย หรือโผล่มาเยกันเลย ไม่มีอะไรพูดมาก คาแร็กเตอร์ตื้น ๆ ไม่ทำให้รู้สึกสนิทกับตัวละคร ไม่ได้อยากเอาใจช่วยไรมากแค่อยากอ่านฉากเย หรือ นิยายที่มีบรรยากาศเรื่อยๆทั้งเรื่อง ไม่มีฉากไหนให้กูจำได้ เหมือนอ่านให้จบไป กูก็เน้นโดเนทอย่างเดียว หรือถ้านักเขียนปิดตอนกูก็รอครบเวลาที่เค้าจะปิดตอนแล้วกดเหรียญให้ ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยแต่ว่าไม่ซื้อเล่มเก็บเพราะยังไงก็ไม่ได้เอากลับมาอ่าน
นิยายบางเรื่องดีจริงๆ แต่ไม่สนุก บางเรื่องสนุก แต่พล็อตไม่สมเหตุสมผล บางเรื่อง สนุก สมเหตุสมผล แต่จังหวะในการเขียนในเรื่องมันไม่ทำให้กูอิน หรือ บทสนทนาบางทีทำให้กูงง เช่นเรื่องสีหราช ปกติกูตามนิ้วดำ แต่เล่มนี้กูไม่ซื้อ ไม่ใช่เพราะไม่มีเงินแต่กูไม่ค่อยชอบจังหวะเรื่องนี้เท่าไหร่ ลางเนื้อชอบลางยาว่ะ