ประเด็นคือเรื่องแปลทับศัพท์น่ะ ของไทยมันทับศัพท์ซะจนรุงรังมักง่าย สาเหตุที่กูยกหลินโม่เป็นหลักเลย เพราะการแปลของนาง ทำให้คนอ่านรุ่นนั้นคิดว่ามันคงความเป็นจีน ซึ่งมึงจะคิดอย่างนั้นก็เรื่องของมึง แต่การกระทำหลังจากนั้นคือพวกมึงไปคาดคั้นกดดันสำนักพิมพ์อื่นว่าต้องทับศัพท์เท่านั้นไม่อย่างงั้นพวกมึงไม่ฟินน้ำเดิน อ่านแล้วไม่ได้รสชาต จนทำให้นักอ่านที่อ่านยังไงก็ได้แบบกูรู้สึกว่าทำไมมึงต้องมาคาดคั้นอะไรสนพอื่นด้วย
กูไม่อยากมานั่งอ่านเหนียงเหนี่ยง หนูปี้ หนูนา เฉิน เจิ้น เปิ่นกง เปิ่นหวาง เสี่ยวซู อาเตีย อาเหนียง ซูสุ เหวยซือ อะไรที่มีคำไทยมึงใช้ไทยเถอะ จะ พระนาง บ่าว ข้าน้อย ข้า ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านอา ท่านลุง อาตมา อาจารย์ มันมีให้ใช้ทั้งนั้น !!!!
ยิ่งเรื่องดราม่าปรมาจารย์กูยิ่งเกลียดที่มีคนบอกจะเอาแต่ทับศัพท์ มึงรู้มั้ยมีอีบ้าคนนึงถึงกับด่าคนแปลเลยนะ ว่าถูกสั่งสอนมายังไงถึงได้แปลชื่อกระบี่. กูไปด่ากับมันมายืดยาว สุดท้ายมันยังไม่ขอโทษเลย