หึหึ...เวลากูรีวิวของน้องเจย์ในฐานะเลขามู้ มึงละชมกูกันจังนะ กูบอกพวกมึงแล้วไงตั้งแต่ตอนนั้นว่า นิยายที่กูชอบมึงอาจจะไม่ชอบ กูเลยไม่อยากเล่าเหี้ยไรในนี้ แล้วเป็นไง วันนี้กูโดนจัง ๆ สัด
กูแจงทีละข้อนะเว้ย
1. ไอ้ที่มึงแคป ๆ กันมาน่ะ 599 613 กูเอง กูเขียนเอง กูพูดเอง กูรับเพราะกูชอบ แต่บางอันกูไม่ได้เขียนเว้ย อย่างภาพที่สอง กูคือ 572 ส่วนเพื่อนโม่ง 574 ที่บอกว่า ตำเล่มน่ะเป็นอีกคนนึง เพราะกูคุยกับเขาอยู่เรื่องนี้ มึงแหกตาดู ip สักหน่อยมึงก็รู้ว่ากุคุยกับเขาสองคน
2. ไอ้ 621 มันเกิดเพราะมีเพื่อนโม่งอีกคนมาถามต่อว่าใครมีแฟนตาซีแนะนำไหม กูกำลังคุยเรื่องนี้อยู่ กูเลยแนะไปสองสามเรื่อง มีของ dindin มีของบัตเลอร์ (กูก็ไม่รู้ว่าไอ้บัตเลอร์มันกลายเป็นผีเสื้อตรงไหน หรือกูตกภาษาอังกฤษวะ) ของ white demon ของนิยายแปลจีนอีกสองเรื่องกูก็ลงว่ากูชอบแฟนตาซีอันนี้ แล้วมึงจะให้กูรีวิวอะไรตรงนั้นวะ ดูที่กูเขียนก่อนว่ากูเขียนยาวขนาดไหน แล้วกูรีวิวเรื่องอื่น ๆ สั้น ๆ เหมือนกันมั้ย แล้วบอกให้ตามไปดูละกัน มันก็เท่านั้น มึงจะคิดว่ากูมาม้าอีกเหรอ ไล่อ่านดี ๆ สิวะ
https://imgur.com/a/Z3FfqC8
3. ไอ้ที่นิยายไม่แมส ถ้ากูจะรีวิวมึงก็จะตั้งธงด่ากันว่าม้า แล้วเป็นไง พอกู (เลขามู้) รีวิวน้องเจย์เรื่องแมสอย่างเมกาโลมาไป (ยกที่ 80) พวกมึงกรีดร้องกันใหญ่นะมึง ชอบที่กูรีวิวงั้นงี้ ฝากแม่จล.เอาไปบอกน้องด้วยแก้ไขด้วย สัด ! สองมาตรฐานชัด ๆ จะให้กูมารีวิวไหมล่ะ ถ้ากูรีวิวคราวนี้มึงจะหาว่ากูม้าอีกไหม ??? และที่สำคัญ ถ้ามึงกลับไปอ่านดี ๆ นะ กูก็มีจุดที่ไม่ชอบการเดินเรื่องบ้าง บางจุดกูก็งงกับเขา ถ้ากูอวยกูจะติงงานเขาไหมวะ
--- จุดเด่นที่กูชอบก็เพราะกูไม่ค่อยเห็นเรื่องไหนที่ผูกแม่งยาวเป็นก๋วยเตี๋ยว ตั้งแต่ภพปัจจุบัน ย้อนไปอดีตชาติ มีคาถาอาคม แทรกธรรมะลงไป และจบที่ภาคสวรรค์ กูชอบงานของ white demon บางเรื่อง ธีมมาคล้าย ๆ กันแบบนี้ แต่เขาไม่ได้ลงลึก
--- เรื่องนี้ลงแบบมีกลบทกลอักษรด้วย กูเห็นนักเขียนไล่ค้นวิธีการเขียนกลบทกลอักษรที่ไว้ซ่อนสาร ในสมัยอยุธยาตอนปลายมาใส่ในนิยาย ไอ้แบบวิธีการเดียวกันที่อยู่ในนิยายหนึ่งด้าวฟ้าเดียวของวรรณวรรธน์ แต่นักเขียนเขาแต่งตามอักขระกลบทเอง แล้วให้มันกลายเป็นคีย์เวิร์ดของเรื่อง
----แทรกประวัติศาสตร์สมัยร. 3 มา ช่วงเวลาของการมีข่าวอื้อฉาวเรื่องการเล่นสวาทของเชื้อพระวงศ์ เหมือนกูจะอ่านผ่านตาตรงไหนสักแห่งที่เขาบอกว่า เป็นเรื่องราวจริงในสม้ยร. 3 แต่เขาเอามาบิด เอาตัวละครเข้าไปแทรกในช่องว่างเวลาตรงนั้น
----นักเขียนต้องมีภูมิด้านศาสนาพอควร แล้วมึงเชื่อไหม ตอนแรกกูพยายามจับผิดไอ้ที่เกี่ยวกับศาสนา ปีในสวรรค์กับปีโลกมนุษย์ เพราะกูชอบงานของวิศวนาถ งานของชลนิล แต่นักเขียนมีการถอดภาษาบาลีจากพระไตรปิฎกมาเป็นคาถาอาคมของตัวเอก การทอนสัดส่วนปีสวรรค์มันไม่ได้มั่วสักนิด มันต้องค้นมากแค่ไหนวะ
----มีการซ้อนฉากที่ทำให้เข้าใจผิด แต่มองจากอีกมุมของตัวละครมันคืออีกเรื่องหนึ่งเลย มันพลิกให้กูว้าวได้ ตอนแรกแม่งเดินเรื่องช้าไปหน่อย โดยเฉพาะพาร์ทอดีต
----ตอนที่ตัวเอกตาย กูแม่งน้ำตาตกยังไม่เท่าตอนพอ.เจอวิญญาณพ่อและเพื่อนที่ตาย แล้วบอกว่าอภัยให้ตัวเองบ้าง กูแม่งน้ำตาหยด
----มีบางฉากที่ใส่มานิดเดียว กระจายตอนต้นเรื่อง แต่กลับเป็นตัวเฉลยเรื่องราวในตอนท้ายให้กูคราง อ่าวเหี้ย...กูอ่านผ่านตาไปได้ไงวะ
จุดที่กูไม่ชอบในเรื่องนี้ : เดินเรื่องงง ๆ ตอนแรก ฉากในวังน้อยไปอย่างที่เว็บมาสเตอร์บอก กูอยากให้นอ.มีบทบาทมากกว่านี้ นอ.ออกจะนิสัยน้องหน่อย ๆในชาตินี้ แต่ในอดีตชาติออกเป็นแนวกล้า ๆ ยอมตายแทนกันได้ ออกรับว่าเป็นกบฎเพื่อป้องกันชีวิตคนอื่นในเรือน อันนี้กูว่าคาร์นอ.มีงง ๆ นิดหน่อย แต่สำหรับคาร์พอ.ค่อนข้างมั่นคง เหมือนเดิมในอดีตชาติ ตรงไปตรงมา แต่มีอิหยังนิดหน่อยตอนที่จะจบแบบว่าจะไล่ให้นอ. ไม่ต้องไปผูกพันกับเขา เพื่อให้ก้าวไปสู่เส้นทางนิพพาน กูแบบ..เฮ้ยยย มึงรอเขานาน แต่เสือกจะตัดใจเรอะ เป็นกูจะตีกบาลมันสักที แต่ดีที่นอ.แม่งดื้อฉิบหาย ไม่ยอมไป จะอยู่กับพอ. ลูกเดียวเลย เออ มันเลยถึงจบได้อย่างแฮปปี้ กูเลยพออภัยให้ได้บ้าง ส่วนตัวร้ายกูว่าบทสาเหตุที่มันเกลียดตัวเอกเบาไปหน่อย ถ้านักเขียนเพิ่มบทบาทว่าทำไม่มันถึงแค้นข้ามชาติให้แน่นกว่านี้ กูว่าจะดีทีเดียว แต่รวม ๆ กูว่านิยายเรื่องนี้ผ่านในสายตากู