คนที่(คิดว่าตัวเอง)อยู่สูง เข้าใกล้เส้นชัยกำลังจะชนะ สปอร์ไลท์ฉายลงมา กูมีหน้ามีตา ช่วงเวลาแห่งความพราว คนนับถือ กำลังสะใจได้เหยียบคน เวลาลมตีกลับไม่ว่าจะคนซึมเศร้าหรือปกติก็หน้าชาจิตตกได้ มันมาต่างกันตรงที่คนปกติสุดท้ายจะลุกขึ้นมาในที่สุด ส่วนคนเป็นโรคซึมเศร้าจะลุกไม่ไหวถึงขั้นไม่อยากจะลุกเลย คนเป็นโรคนี้กับคนปกติมันต่างกันแค่ตรงนี้ ยืนยันว่าคนปกติก็อ่อนไหวเหมือนอีคนซึมเศร้าได้เหมือนกัน แล้วเคสนี้ อ. มันก่อเรื่องเอง ไม่ใช่เพราะมันซึมเศร้าเลยพลาดก่อเรื่อง มันจงใจตี j แน่นอน มากันเป็นขบวรแล้วล้มเองเนี่ยถึงเอาการ์ดซึมเศร้ามากูไม่รู้จะเอาตรงไหนไปสงสารเลย แต่ก็ไม่ได้อยากซ้ำเติมจนตายห่า ไม่ใช่เพราะสงสารโรคมัน ยังไงคนล้มไม่ว่าเป็นคนปกติก็ไม่ควรโดนยำเละจนตายว่ะ นอกจากแม่งวอนไม่เลิก กรรมคือผลของการกระทำ