เพื่อนกุเป็นนักแปลบอกว่าเรื่องพวกนี้พูดยาก
แปลตรง ถูกต้อง แต่แข็งทื่อ คนไม่รู้ว่าต้นฉบับแข็งทื่อก็ด่าคนแปล แปลสละสลวยแต่มีการต่อเติมเสริมเข้าไปจากภาษาต้นฉบับ อันนี้คนรู้ภาษาต้นฉบับก็ด่าอีก
ส่วนใหญ่ บก. สนพ จะชอบให้แปลสละสลวยมากกว่า แม้จะไม่ถูกต้องมากนัก แต่คนส่วนใหญ่ดันเป็นกลุ่มที่ไม่รู้ภาษาต้นฉบับ เพราะฉะนั้นแปลสวยจะโดนด่าน้อยกว่าแปลถูกต้องเป๊ะ
สุดท้ายหนังสือพวกนี้มันเป็นงานขาย ถ้าความถูกต้องขายไม่ได้ เขาก็ต้องมีการเติมคำนิดคำหน่อย แต่เนื้อเรื่องเส้นเรื่องคงเดิม เช่น จะบอกว่าคนนั้นพูดคนนี้พูดเฉยๆ มันก็ทื่อๆ ต้องเพิ่มไปบ้างว่า เนี่ย เขาพูดอย่างตื่นเต้นสุดๆ ไปเลย ถึงจะรู้แก่ใจว่ามันไม่ค่อยถูกนักแต่ก็ต้องทำอ่ะ ก็ฐานลูกค้าที่อ่านยังไงก็ชอบอ่านภาษาสวยๆ ลื่นๆ อยู่แล้ว ใครมันจะไปชอบภาษาแข็งๆทื่อทะรื่อกัน
ถ้าอยากให้เขาทำถูกต้องเป๊ะๆ ก็ต้องปรับที่มุมมองกลุ่มลูกค้าด้วยอ่ะแหล่ะ