กูไม่ใช่ลูกหาบ แต่กูไม่เข้าใจว่าพวกมึงจะโยงทำไม
สำหรับกู กูชอบสำนวนปรมจ.แปลเถือนมากกว่าเล่มว่ะ
ที่ทำให้กูตามติดปรมจ.มาจากการแปลเถือน พอตอนเล่ม1 ออกกูรีบซื้อ แต่พอได้อ่านความรู้กูบอกตามตรงว่าไม่ได้รู้สึกร่วมกับนิยายเหมือนได้อ่านเถื่อน ยิ่งมุขเขาต้าฟาน ถ้ากูไม่ได้อ่านเถื่อนก้คงได้งงในดงแน่ๆ ที่ใช้แบบทับศัพท์
ไม่ใช่บอกว่าคนแปลเล่มไม่ดี แต่อารมณ์และสำนวนการแปล การใช้คำ
กูไม่รู้หรอกว่าแบบไหนเรียกว่าแปลดีที่สุด สำหรับกูการอ่านนิยายคือความสนุก ความสุข มีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครของเรื่อง