>>261
1.มีสิ่งที่เรียกว่าอีบุ๊ก
2.ดีจ้ะ ซื้อมาสภาพในซีลเบื่อๆหรือมีกระแสดีๆก็ขายมือสอง วันไหนอยากอ่านก็เปิดอ่านฟรีในเว็บได้เหมือนเดิม แทนที่คนสนใจจะไปซื้อจากนักเขียนก็ซื้อจากมือสองสภาพมือหนึ่งนี่แหละ
3. เปิดพรีกันส่วนใหญ่ก็ทำเป็นงานอดิเรกน่ะ เขียนจบขายหาค่าขนมจุบจิบ/อยากมีเล่มเป็นของตัวเองสะสมหาคนหารค่าปกลดค่าพิมพ์ เรื่องนึงเปิดให้อ่านฟรียันจบยอดวิวเป็นหมื่นคนซื้อยี่สิบกว่าๆ เห็นแบบนี้กูได้แต่ส่ายหน้า ไม่น่าไปเชื่อคำคนเลยว่าลงจนจบชอบก็ซื้อ ไม่พอค่าปกเลยมั้ง เหมือนที่ข้างบนมีคนบ่นว่าคนมองเงินได้จากการเขียนนิยายวายเป็นค่าขนมไม่สามารถเป็นอาชีพหลักได้ เพราะเงินเท่าหอยมด ไปๆมาๆเป็นงานอดิเรกราคาแพงด้วยซ้ำ
สำหรับกูถ้าอ่านได้60%ของเรื่องก็สามารถตัดสินใจซื้อได้แล้วว่ะ ถ้าไม่ถูกจริตกับเรื่องคงไม่อ่านถึงขนาดนั้น หนังสือมันควรขายได้ด้วยเนื้อหา ไม่ใช่ของสะสมชอบแล้วเดี๋ยวซื้อมาขึ้นหิ้งเนื้อหาเป็นของฟรี นิยายเดี๋ยวนี้เยอะมาก ประโยคชอบจนอ่านซ้ำก็ซื้อเอง กูซื้อหนังสือปีนึงเป็นสิบๆเรื่อง เรื่องที่อ่านซ้ำมีแค่สามสี่เรื่อง นิยายในเว็บมีเป็นหมื่นเป็นแสน นักเขียนที่วนเสียนแถวนี้คิดเอาเองแล้วกันว่าจะมีนักอ่านซื้อเพื่ออ่านซ้ำกี่คน