ตลอดทั้งชีวิตหลายสิบปีของกู (เกริ่นซะแก่เลยกู) กูอ่านหนังสือมาเป็นพันๆเล่มแล้วมั้ง เพราะงั้นจะหนังสือขนาดไหนกูไม่เคยมีปัญหาเลย หนังสือเล่มเล็กเล่มละสิบบาทของซีเอ็ดกูก็อ่านมาแล้วเป็นร้อยเล่ม กูไม่มีปัญหากับการแถมที่คั่นหรือไม่แถมด้วย เพราะสมัยก่อนหนังสือก็ไม่ค่อยแถมที่คั่นของเรื่องนั้นๆกันอยู่แล้ว วัฒนธรรมแถมที่คั่นนี่มันเพิ่งมีมาไม่กี่ปีเองมั้ง กูเจอจากพวกหนังสือแปลตะวันตกของอมรินทร์ก่อน สมัยที่วายยังไม่ขึ้นบนดินเลย แต่ยุคนั้นค่ายอื่นๆก็ไม่ได้ทำที่คั่นเฉพาะเรื่องกันเป็นปกติ มีวงการวายนี่แหละที่กูรู้สึกว่าคนอ่านแม่งเรื่องเยอะมากกกกกกกกกก ไอ้นั่นก็จะเอา ไอ้นี่ก็จะเอา เยอะทุกอย่างยกเว้นเรื่องคุณภาพการแปล งานแปลบางเรื่องห่วยสัส ดันอวยกันว่าภาษาสวย กูนี่โคตรงง สุดท้ายสำนักพิมพ์หลายๆแห่งเลยเน้นแพคเกจอันสวยงามไว้ก่อน ส่วนงานแปลกับงานพรูฟก็คือเต่าถุย พิมพ์ผิดแปลผิดกันเป็นปกติ แต่ไม่เป็นไรเพราะแค่ทำปกสวยๆ ของแถมหรูๆไว้ก่อน ยังไงก็ขายได้ วงการวายเป็นวงการหนังสือที่ตกต่ำมากนะในความเห็นกูที่อ่านหนังสือหลายๆแนว