>>755 กูไม่ได้อ่านเรื่องนี้ กูไม่วิจารณ์แล้วกันนะ แต่แรงบันดาลใจมีหลายรูปแบบ ไอ้อย่างที่มึงว่ามันก็ใช่ แต่มันมีอีกแบบนึง คือคนเขียนไปเสพงานคนอื่น แล้วเกิดตกผลึกได้ความคิดที่แตกต่างออกไป เลยเอามาเขียนบ้าง พวกนี้ช่วงต้นเรื่องจะออกมาใกล้เคียงกัน แต่บทสรุปเป็นคนละแบบ
มีนิยายจีนอยู่เรื่อง คนเขียนดังมาก แต่ตอนต้นๆเรื่องดันไปคล้ายกับเรื่องเคาน์แห่งมอนเตคริสโตของอเล็กซานเดอร์ ดูมาส์ แบบแทบจะลำดับเรื่องเหมือนกันหมดทุกอย่าง พระเอกถูกใส่ความ โดนจับขังคุก โดนแย่งคู่หมั้น กว่าจะออกมาได้คือคู่หมั้นมีลูกแล้ว มีสมบัติที่ถูกซ่อนเอาไว้ แล้วพระเอกก็กลับมาแก้แค้น ฯลฯ แต่รายละเอียดช่วงหลังๆต่างกัน ตัวเคาน์แห่งมอนเตคริสโตเดินเรื่องในกรอบการแก้แค้นแบบตะวันตก ส่วนนิยายจีนนี่ไปทางเต๋าแบบตะวันออก อันนี้คนในวงการวรรณกรรมก็ยอมรับกันมาตลอดนะว่า "ถ้าคนเขียนเคยอ่านเคาน์แห่งมอนเตคริสโต" เรื่องนี้ก็จัดอยู่ในหมวดแรงบันดาลใจ มึงจะมาเหมาว่าแรงบันดาลใจห้ามออกมาเหมือนกันนะ ต้องเอาไปคิดใหม่ทั้งหมด อันนี้กูว่าก็จำกัดกรอบการสร้างสรรค์เกินไป มึงต้องดูสารที่คนเขียนจะสื่อด้วย
อ้อ แต่คนเขียนนิยายจีนเรื่องนี้ยืนยันมาตลอดว่าไม่ได้ลอก ไม่ได้ก็อป ไม่ได้เป็นแม้แต่แรงบันดาลใจ เพราะเขาเอามาจากเรื่องจริงของคนใกล้ตัวที่เคยโดนใส่ร้ายจนพิการ มีคดีความบันทึกไว้เป็นหลักฐาน มันคือความบังเอิญเหมือนที่หลายคนก็ยังสงสัยอยู่จนทุกวันนี้ว่าบังเอิญได้เบอร์นี้เลยเหรอวะ