ตอนเด็กๆกูชอบเพชรพระอุมามาก ตอนที่รู้เรื่องเอาพล็อตโซโลมอนมาใช้นี่กูเป๋ไปหลายวันเหมือนกันนะ มันเป็นฟีลประมาณ อ้าว ทำไมวะ ทำไมมมม แล้วหลังจากนั้นก็รู้สึกชื่นชมเรื่องนี้ได้ไม่เต็มปากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ต่อให้เข้าใจดีว่าปู่พนมเทียนแกลงแรงคิดและเขียนด้วยตัวเองขึ้นมาเยอะมากๆ กูก็ยังรู้สึกติดค้างในจุดนี้อยู่ดีว่ะ ถึงจะมองว่ามันเป็นแนวคิดคนสมัยนั้น คนสมัยนั้นโอเค ตอนที่รู้ว่าเอาพล็อตคนอื่นมาใช้กูก็ผิดหวังไปแล้ว เพราะงั้นพอเห็นลูกหาบมนกกบ.ยังชื่นชมยกย่องปกป้องคนเขียนแบบถวายหัวแล้ว บางทีกูก็อิจฉานิดๆนะ 5555555