>>194 ต่อ ขออภัย กูอยากรู้จนกดต่อ และพีคยิ่งขึ้น อันนี้กูโคว้ตให้คร่าวๆนะ
"ใช่ ข้าเลียนแบบเขา เพลงดาบนั้น อาจรย์ข้าบอกว่าถึงท่วงท่าจะคล้ายแต่ก็ถือว่าได้ เพราะเพลงดาบทั้งหลายจะแตกต่างกันเท่าไร ไม่ฟันก็แทง ข้าอายุเพียงสิบสี่หนาวตอนนั้น ข้าเชื่ออจ แต่พวกเขาไม่ยอม" (ย่อหน้าถัดไป)
"ภายหลังข้าพยายาม พยายามไปขอโอกาสทดสอบอีกครั้ง ข้ามีเพลงดาบใหม่แล้ว แต่พวกเจ้ารู้ไหมว่าพวกเขาพูดอย่างไร เขาบอกว่าข้าไม่มีทางเปลี่ยนสันดานหรอก! ต่อให้เพลงดาบของข้าจะดีเพียงไร มันก็ไร้ค่าเพราะข้าเป็นคนคิด! พวกเขาบอกว่าสิ่งที่ข้าคิดเอง ข้าก็ต้องไปลอกใครมาอยู่ดี! พวกเขาไม่ให้โอกาสข้า! พวกเขาตราหน้าข้าไปแล้ว! เป็นสิบปีที่ข้าต้องอยู่แบบนี้! ไม่ว่าข้าจะพยายามทำดีแค่ไหน พวกเขาก็จะขุดเอาสิ่งผิดพลาดในอดีตมาทำลายข้าอยู่ดี! บลาๆๆ (บอกว่าจะไม่รับพอ เป็นศิษย์ ปิดท้ายว่า) พวกเขาจะไม่ให้โอกาสเจ้า เหมือนที่พวกเขาไม่ให้โอกาสข้า"
.
กูพิมพ์ ! ตามต้นฉบับนะจ๊ะโม่ง
หลังจากนั้น นอ คร่ำครวญว่าอยากได้โอกาส อยากเป็นที่ยอมรับ กลัวความโดดเดี่ยว อยากได้คนที่ยอมรับความผิดพลาด ให้อภัยเขา (ละก็รับ พอ เป็นศิษย์)
(ตัดฉาก) หลังจากนั้น อจ ในสำนักเถียงกัน คนส่วนใหญ่ค้าน เมนชันเรื่องลอก ก็มีคนพูดแทนว่า "สำนักหลงซานเป็นสำนักธรรมะ แล้วฝ่ายธรรมะที่ไหนไม่ให้โอกาสคนกลับตัวกลับใจ...หากตัดเรื่องลอกเพลงดาบ เขาเคยสร้างเรื่องอื่นหรือไม่ บอกสิว่าถ้าสู้กันจริงๆ อู่...จะเอาชนะลูกศิษย์คนอื่นไม่ได้"
อีกคนบอกว่า "(นอ)ไม่เคยพ่ายแพ้การต่อสู้สักครั้ง ครั้งนี้ก็น่าจะเช่นกัน ถ้าเขาได้ที่หนึ่งจะกลืนกฎที่ตัวเองตั้ง(บลาๆในเรื่อง รับงาน) เบียดบังคนมีความสามารถ จะกลายเป็นฝ่ายธรรมะจอมปลอม! ไม่เห็นด้วยก็ค้านข้าสิ!" (จบฉาก)
กูเกือบสงสารตอนย่อหน้าแรกที่สารภาพ แต่กูถ่มถุยตอนย่อหน้าหลัง ขอโทษด้วยที่กูหยาบคาย และถ้าพวกมึงเลื่อนไปอ่านเม้นคนอ่าน จะเห็นเลยว่าเขาโรแมนติไซส์ความผิดตัวเองได้สมบูรณ์แบบ ตอนก่อนหน้า >>194 ที่นางจะสารภาพว่าลอก ผู้อ่านเทเป็นทางเดียวกันว่าไม่จริงหรอก นางถูกใส่ร้าย ตอนถัดมา(คือตอนที่กูพิมพ์ให้นี่) ผู้อ่านบอกว่าไม่เป็นไร พร้อมอภัย เป็นความที่ยังเด็กอยู่ โอ๋ๆนะ แล้วก็บ่งชี้เป็นนัยๆ ว่าอจ ก็ผิดนะที่บอกว่าได้ (คนที่ นอ ไปลอกมา) อจ จงใจให้อู่ดูเป็นคนร้ายหรือเปล่า มันต้องวางแผนอะไรแน่เลย น้องถูกใส่ร้าย
กูเพลีย555555