>>972 ตอนเด็ก ๆ กุเคยไปรับรู้ว่าพ่อแม่มีอะไรกัน ถึงกุจะรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็ไม่กระทบชีวิตอะไร พอโตขึ้นมาช่วงมอต้น กุเสือกไปเห็นพ่อโป๊แล้วก็เห็นอวัยวะเพศชายของแท้แบบในชีวิตจริงไม่ใช่ในหนังโป๊ คือตอนนั้นรู้สึกใจสลายนิด ๆ (แบบแสลงตาอ่ะ อหหห) หลังจากผ่านเรื่องนั้นไปกุก็เจอทู้เด็กดีเรื่องพ่อเยลูกเป็นเรื่องปกติ เอาล่ะนี่แหละจุดเปลี่ยน คือกุรู้ว่าไอเหี้ยนี่มันไม่ปกติแน่ ๆ และกุก็ไม่ชอบด้วย แต่สมองกุหยุดคิดเรื่องแบบนี้ไม่ได้เลย คือกุไม่ได้คิดแบบกุเยกะพ่อกุนะ แต่สมองกุมันคิดคำถามว่า มึงจะเยกะพ่อมึงเองหรือเปล่า มึงจะทำหรือเปล่า แล้วกุก็จะตอบซ้ำ ๆ ว่าไม่ เวลากุจะช่วยตัวเองก็มีหน้าพ่อป็อปอัพออกมา และใช่ กุหมดอารมณ์เลยไอสัส และกุก็ไม่สามารถเห็นพ่อเปลือยท่อนบนตามฉบับชายไทยขี้ร้อนได้อีกแล้ว รู้สึกไม่ชอบมาก ๆ ทั้งที่ จริง ๆ พ่อก็ไม่ได้ผิดมั้ง แล้วก็ไม่อยากนอนห้องเดียวกับพ่อด้วย (หลายครอบครัวนอนห้องเดียวกันป้ะ) ตอนแรกกุคิดว่าเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อมอปลายป่าววะ แต่กุก็รู้สึกรำคาญใจตัวเองอ่ะ ยิ่งเวลาเจอข่าวพ่อข่มขืนลูกกุระแวงไปอีก ทั้ง ๆ ที่พ่อกุไม่ใช่พวกแบบนั้นตรงจุดนี้กุสงสารพ่อมาก มันเป็นนานจนกุจบมปลายแล้วก็ยังเป็นจนกุคิดว่าเชี่ยยย นี่กุอยากเยกะพ่อตัวเองเหรอ กุก็เลยมานั่งคิดว่าถ้านี่ไม่ใช่พ่อกุ กุจะเยไหม คำตอบคือ ไม่ กุไม่เอาไอหน้านี่ทำแฟนแน่นอน ขออภัยพ่อมา ณ ทีนี้ แต่เขาเป็นประเภทพ่อที่ดีก็ดีอยู่แล้ว แต่แน่นอนว่าสมองกุก็ยังตั้งคำถามต่อไป มันน้อยลงบ้างแล้วแล้วกุคุมสติได้มากขึ้น กุไม่คิดเรื่องนี้เวลามีอะไรทำแต่ถ้านอนเฉย ๆ ก็ยังคิด และที่รบกวนกุสุดคือกุจะช่วยตัวเองยังไงอ่ะถ้าหน้าพ่อกุยังขี้นแบบนี้ ทำให้กุเซงมากก หมดรมณ์
กุแค่อยากระบาย และถ้ามีวิธีให้หายก็คงดี เพราะสำหรับกุมันทรมาณจิตใจมาก ทำเอากุไม่อินกับผชไปเลย ทั้งที่จริง ๆ แล้ว กุชอบดูหนังโป๊มาก TT