กุเบื่อฟังมึงเถียงเรื่องพวกนี้แหละ กุว่าปห.มันคือการเข้าถึง(ขีดเส้นใต้ล้านครั้ง) และหนังสือสำหรับวัยเด็กมันหายไป อย่างสมัยกุอ่านแฟนตาซีเน้นๆ วิลเบอร์หมูกับแมงมุมมหัศจรรย์ หมู่บ้านมูมินงี้ คือกุไม่แตะนิยายรักเลยจนถึงอายุ15 กุเลยมองว่ามันต้องมีวัยที่เสพได้กับไม่ได้ แค่นั้นจบ เพราะกุเองก็เป็นคนนึงที่ชอบเสพอะไรแบบกักขังแต่ก็แยกได้ รู้ว่าไรผิดไรถูก ประเด็นคือกุมาเสพตอนโตด้วยแหละ คอมมอนเซนส์มันก็มีแหละ กุถึงงงเวลาทอปปิคนี้มันขึ้นมาเพราะกุงงว่าใครจะมองข่มขืนฯลฯ เป็นเรื่องปกติวะ