กูไม่ไหวกับซูเปอร์โมเดลจริงๆ ว่ะ ทนอ่านมาจนถึงเล่ม 3 เจอตอนที่นายแบบอเมริกันคนนึงเหยียดผิว แล้วนักเขียนบอกว่าเมื่อก่อนมีคนเหยียดเชื้อชาติเยอะ แต่พอหัวเซี่ยเป็นมหาอำนาจคนก็ไม่กล้าเหยียดเชื้อชาติต่อหน้าอีก... กูแบบ ใช่เหรอ นักเขียนทัศนคติคับแคบมาก หลงตัวเอง
ทุกบทแทบจะขึ้นต้นบทด้วยการอวยชาติตัวเอง เป็นอะไรมากมั้ยวะ แล้วเกลียดเมกามาก ด่าทุกเม็ดตั้งแต่ตัวบุคคลยันสภาพบ้านเมือง สร้างตัวละครเมกันโง่ๆ นิสัยกากเดนให้มีจุดจบทุเรศ เกลียดอังกฤษรองลงมา นี่นึกว่าจะเหยียดแต่ฝรั่ง เปล่านะ ญี่ปุ่น เกาหลีก็โดนนางเหยียด เฮ้อ เสียดายเงินมาก ทั้งเนื้อหาอวยชาติตัวเอง ทั้งการพิมพ์ตกหล่นพิมพ์เกินแบบเหมือนไม่มีพิสูจน์อักษร กูจ่ายเงินซื้ออะไรมาวะ เซ็ง
เป็นครั้งแรกที่อ่านนิยายรักแล้วอึดอัดมาก พะอืดพะอม รังเกียจความคิดนักเขียน เหลือบมองอีกเรื่องที่ยังไม่จบแล้วเครียดเลย จะยังทำใจอ่านแบบไม่อคติกับนักเขียนไหวมั้ยวะกู