>>181 ถ้ามองในแง่นายเอกอ่อนด้อยกว่าพระเอกก็ปกติป่ะวะ นายเอกเรียนมาเพื่อเป็นProgrammer วันๆก็หมกตัวอยู่แต่ในบ้าน เพื่อนที่เห็นว่าคบก็มีอยู่คนเดียว(คู่รอง) ข่าวสารบ้านเมืองก็ไม่สนใจ เศรษฐกิจยิ่งไม่ได้ตามเลยเพราะบ้านมันรวยอยู่แล้ว ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงินมาก่อนในชีวิต
ส่วนพระเอกเรียนจบการเงินเศรษฐศาสตร์ เคยทำงาน Wall Streetมาหลายปี
จะให้นายเอกมันประเมินสถานการณ์การเงินบริษัทได้ยังไงในเมื่อนายเอกแม่งความรู้เรื่องนี้เป็นศูนย์ มารับช่วงต่อบริษัทก็ตอนจะล้มละลายแล้ว
แต่สมมุติว่าถ้าเป็นกู เกิดแฟนเก่ากูจบเภสัช
แต่กูจบการเงินมางี้ แฟนเก่ากูมาขอให้กูช่วยเพราะบริษัทยาจะล้มละลาย คำว่าประเมินความสามารถตัวเองสูงไป จะไม่ออกมาจากปากกูแน่นอน
ถึงแม้นายเอกมันจะกวนตีนพระเอก แต่ก็ต้องดูด้วยนะว่าเพราะอะไรนายเอกมันถึงมี Attitude แบบนี้ ก่อนเลิกกันพระเอกแม่งก็ทำเหี้ยไว้มาก เรื่องนี้คนบอกเลิกอาจจะเป็นนายเอก แต่ทางพฤตินัยอีพระเอกเป็นคนทิ้งนายเอกนะ
พระเอกปากบอกนายเอกคือเป้าหมาย นายเอกใช้เงินเปลืองต้องไปทำงานที่ Wall Street ไม่รวยไม่ได้ ต้องรวยเพื่อนายเอก แต่พอไปแล้วความสัมพันธ์กับแฟนที่รักกันมานานร่อแร่เข้าขั้นจะเลิก คนปกติเค้าก็ต้องคิดแล้วว่าจะทำยังไง จะง้อแฟนยังไง จะรักษาความสัมพันธ์กับแฟนยังไง เพราะเป็น long distance relationship แถมพระเอกไม่เคยมีเวลาให้
แต่พระเอกไม่คิด อีนายเอกทนไม่ได้อยากเลิกก็เลิกไปสิ ไม่เคยง้อนายเอก ไม่เคยขอให้อย่าเลิกกัน
เพื่อนนายเอก(คู่รอง)ก็ยังพูด ว่าต่อให้พระเอกแต่งกับผู้หญิงและหย่ากัน กลับมาเอานายเอก อีนายเอกก็ยังรักเค้า ยังอ้าแขนรับพระเอกเสมอ