กุอ่านนานแล้ว จำไม่ได้หมดนะ แต่ตอนกุอ่านกุไม่ได้รู้สึกว่าเหี้ยขนาดนั้น (หรือกุอ่านตกอะไรไป) แต่เข้าใจได้อยู่เรื่องที่มันออกแนวดูเหมือนเห็นแก่ตัว (ซึ่งไอ้ช่วงที่บอนไปๆ กลับๆ ไม่มีเวลาให้นี่ก็เป็นช่วง crisis ชีวิตพระเอกเหมือนกันป่ะช่วงนั้น กับการทำให้ฝั่งบริษัทต่างชาติยอมรับ) ส่วนนึงเหมือนเรื่องอิตอนจะเลิกกันนี้มันเล่าผ่านมุมนายเอก บางทีกุรู้สึกว่าอิพระเอกก็จะงงๆ ว่ามันทำอะไรให้โกรธเพราะบางทีนายเอกก็พูดไม่หมด
แต่คู่นี้กุคิดว่ามันเริ่มจากความเป็นเพื่อนหรือพี่น้องสมัยเด็กที่สนิทกันมากๆ อ่ะ เรื่องการสื่อสารมันเลยไม่ค่อยดีเพราะคิดไปเองว่าต่างคนต่างเข้าใจกันอยู่แล้ว พอต้องกลายเป็นคนรัก มันเลยปรับตัวเข้าหากันไม่ได้ กุว่าถ้าอิพระเอกมันเหี้ยแบบไม่มีดีเลย นายเอกโดยพื้นฐานเป็นคนเข้มแข็งมากอยุ่แล้วคงตัดออกจากชีวิตไปเลยแหละ แต่นี่มันยังคิดถึงกันอยู่ทุกขณะจิต
แต่จังหวะบางทีมันก็โบ๊ะบ๊ะนะเมิง แบบพระเอกกำลังทำของขวัญให้นายเอกอย่างตั้งใจ (ที่มันไปทำของนายเอกพัง 55555) แต่เสือกเป็นวันที่มีคนนัดนายเอกมารอ อิเลขาก็สื่อสารผิด พระเอกก็เลยไม่ได้ออกมาหา ปล่อยให้นายเอกรอทั้งวัน กุแบบ เวท คือกุรู้สึกว่าพระเอกไม่ได้เหี้ยขนาดนั้น แต่ไม่ได้เป็นคนละเอียดอ่อนอ่ะบวกโดนแกง