KY กูเพิ่งอ่านเซ็ตมายากับราชันจบไป 2 เรื่อง อ่านจบแล้วทั้งอิ่มทั้งเบลออยากระบาย
จันทร์พรายเหนือสายน้ำอ่านแล้วกูได้แต่ถามตัวเองกูอ่านอะไรอยู่วะเนี่ย... แมร่งอ่านแล้วอยากกินพาราทั้งกระปุก ให้กูไปอยู่กลางดงคนในเรื่องนี้กูปสด.ตาย ทั้งพอ. นอ. ตัวร้าย ตัวประกอบ แมร่งไม่มีใครดี ๆ เลย
เกือบอ่านไม่รอดทีแรกปักธงพอ.ผิดคนไปปักตัวร้ายปสด.กว่าจะพลิกลำได้เกือบจบเล่ม ต่อมาปวดหัวกับความอาร์ตแตกของนอ. แล้วยังเวทนาฮองเฮา ต่ออีกนิดอ้าวพอ.คุณมึงหลอกดาว เอ๋อแดรกตอนเฉลยแผนผังคสพ. มองปริบๆ ฉากรีบะ รู้ตัวอีกทีอ่านแบบเบลอ ๆ จนจบเรื่องได้ ใครชีวิตเบื่อ ๆ มาลองอ่านได้นะ ตอนนี้ยังลังเลอยู่เลยว่าจะปล่อยหรือเก็บต่อดี เป็นความอิหยังวะอาร์ตแตกที่น่าจดจำำ 5555
ส่วนไร้เจตนาถามหาหลิวเป็นสตอรี่ของตัวร้ายที่กูอ่านแล้วค่อนข้างชอบ พระนายสเป็คกู 555 อ่านแล้วเข้าใจกว่าจันทร์พรายเยอะแต่เสียดายสั้นไปหน่อยเหมือนแค่ได้ปลดล็อคตัวร้ายจากอดีตแต่ยังไม่ได้สานต่อความรัก (เอาง่าย ๆ ฉากหวานล่ะ กูต้องการฉากหวานนนน) กูชอบนิยามนอ.เรื่องนี้นะ 'หากนับจั่นถองเป็นวิญญูชน ผู้ใดบ้างกล้าบอกว่าเวิ่นหลิ่วมิใช่ชายชาตรี' นอ.เป็นคนโง่งมที่น่านับถือดี แต่ใด ๆ ก็ตามกูประทับใจความหน้ามืดรีบะของเขา 55555