งงบ็อกซ์มด พลิกฟ้าบ็อกซ์เปล่าจั่วปังแพงมากกกกกกกกกก แต่จันทรามายาบ็อกซ์สองชั้นลดราคาเอาซะเท่าจั่วปังปกติเลย
Last posted
Total of 1000 posts
งงบ็อกซ์มด พลิกฟ้าบ็อกซ์เปล่าจั่วปังแพงมากกกกกกกกกก แต่จันทรามายาบ็อกซ์สองชั้นลดราคาเอาซะเท่าจั่วปังปกติเลย
กูสายวายญี่ปุ่นนะ แต่อ่านของทซกี่เรื่องๆก็ไม่ใช่แนวเลยว่ะ ; ; เล่มนี้ก็คงซื้อแหละ อยากอุดหนุนวายญี่ปุ่น ค่ายไหนออกอะไรมากูซื้อหมด อย่างน้อยอ่านแล้วไม่ชอบก็ยังมีภาพประกอบให้ชื่นชม
แอบผิดหวังเรื่องคุณลุงว่ะ อ่านกี่ตอนก็เน้นคนสวยเน้นหน้าเด็กอยู่ได้ อยากได้แบบนั้นก็ไม่ต้องให้ลุงก็ได้ปะ แค่เขียนคาร์ให้ตัวเอกเป็นคนนิสัยโตหน่อยยี่สิบปลายสามสิบต้นไรก็ได้ยังไม่แก่สักหน่อย แถมโตแล้วอีก นึกว่าจะได้อ่านเรื่องตัวเอกโตหน่อยไม่ลำไยมีหัวคิดชิลๆ ไม่ต้องย้ำหน้าย้ำตา ฟิลอยากอ่านลดลงอีกละ... (แต่จิบิน่ารักว่ะ)
>>358 จริง นิสัยไม่ลุงเลย กูว่าคนเขียนน่าจะสักยี่สิบแหละ แต่อยากเขียนคุณลุง ความคิดความอ่านตัวเอกเลยออกมาแนวยี่สิบกว่าๆ มากกว่าคุณลุงสี่สิบ ตอนอ่านถ้าไม่อยากหงุดหงิดให้ติดฟีลเตอร์ว่าตัวเอกยี่สิบก็จะอ่านลื่นขึ้น เอาจริงๆ เรื่องนี้อย่าจั่วว่าคุณลุงแต่แรกก็น่าสนุกนะ แต่พอจ่ั่วแบบนี้แต่เนื้อในมันไม่ลุงเลยผิดหวังหน่อยๆ
อ่าน leo loves aries แล้วน่ารักเป็นบ้า ยิ่งตอนบรรยายประมาณว่าเจมี่มองธีโอด้วยสายตาอ่อนโยนโดยที่ธีโอไม่รู้ตัว บ้าเอ้ยๆๆๆ อยากได้พระเอกสายละมุนอ่อนโยนอีก
พวกมึงงงง กูอ่านวายร้ายโฉมสะคราญจบแล้ว แวะมาแปะรีวิว+สปอยล์ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่กูอ่านแล้วรู้สึกอึดอัดมาก อึดอัดความยันพอ.แต่ถามว่าจะต่อมั้ย ก็ต่อนะ 5555
รูปเล่มปกแจ็คเก็ตไม่รู้กูคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกใช้กระดาษหนากว่าจิ่นหรานซึ่งก็ดีแล้ว ส่วนการแปลบางทีกูก็แปลกใจกับบก.ค่ายนี้ มาพิมพ์เดียวกันหมดไม่ว่าจะจิ่นหรานเล่มหนึ่งเล่มสองและยังเรื่องนี้อีก คือเรียบเรียงแปลก ๆ ในช่วงแรก แต่อ่านไปสักพักก็ดีขึ้นซึ่งกูไม่แน่ใจว่าเรียบเรียงดีขึ้นจริง ๆ หรือกูชินสำนวน
ก่อนเข้าเรื่องกูแปะคำเตือนก่อนแมร่งอุดมไปด้วยแต่ละอย่าง... ยันเดเระ กักขัง ลักหลับ เถาวัลย์ ถ้าใครมาสายพอ.ยันน่าจะชอบเพราะพอ.ยันจริงไม่จ้อจี้ไม่หลบซ่อนจนกูรู้สึกอึดอัดขนลุก (ส่วนตัวกูเฉย ๆ กับแนวยันไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ)
.
.
.
โซนสปอยล์เล่าเรื่องคร่าว ๆ
.
.
.
ทีแรกกังวลกับความยาว 5 เล่มจบว่าจะยาวเกินไป แต่กูว่าถ้าดำเนินเรื่องประมาณนี้ก็โอเคอยู่ เล่มแรกจะเป็นการปูตัวละครมากกว่า ยังไม่ลงลึกในเรื่องความรู้สึกนอ. ส่วนความรู้สึกพอ.อัดแน่นจนทะลัก การดำเนินเรื่องจะเล่าสลับกันระหว่างอดีตกับปัจจุบัน
เริ่มเรื่องคือตอนนอ.มีชีวิตเคยแต่งนิยายเล่น ๆ เรื่องนึงที่ไม่จบเกี่ยวกับพอ.ที่เป็นมารฟ้าแล้วแฝงตัวอยู่ในสำนักเซียนจนเติบใหญ่แล้ววันนึงวางแผนขโมยอาวุธเทพทั้งสี่ซึ่งสี่สำนักเซียนรักษาไว้ แต่โป๊ะแตกแผนล่มพอ.และพวกเลยถูกเนรเทศไปแดนเถื่อน อารมณ์คล้าย ๆ มิติอีกมิติเป็นคุกขนาดใหญ่ที่ออกไม่ได้ ไม่มีกลางวันมีแต่ตัวประหลาดและเหล่าคนที่เคยถูกเนรเทศ พอ.ก็จะหาทางแหกคุกออกมา ส่วนศิษย์พี่เป็นศิษย์เอกสำนักเฟิงหลิงซานและเลี้ยงดูพอ.มาก็ถูกหาว่าสมคบคิดกับพอ.และพอ.ใส่ร้ายว่าเป็นคนฆ่าอาจารย์จนถูกเลาะกระดูกเซียนกลายเป็นมนุษย์ธรรมดา
ส่วนนอ.ตายแล้วถูก 'ผู้รู้แห่งสามภพ' ส่งเข้าร่างศิษย์พี่ที่พอ.รักมากกกกกเพื่อให้ฆ่าพอ.ก่อนพอ.จะแหกคุก (ตอนอ่านกูห่วงประเด็น ntr มากเพราะพอ.และคนอื่น ๆ รักหมกหมุ่นในตัวศิษย์พี่มาตั้งแต่แรก แต่อะไรหลาย ๆ อย่างทำให้กูคิดว่าศิษย์พี่กับนอ.คือคนเดียวกัน อย่างนิยายเรื่องนี้นอ.แต่งจากความฝัน)
นอ.ก็มาโผล่ที่แดนเถื่อนได้ไงไม่รู้ (ตามมุมมองพอ.และตี้ที่ถูกขังอยู่คือนอ.หายสาปสูญไปสิบสามปี) กำลังหนีสัตว์ประหลาดและบังเอิญช่วยพอ.ไว้ พอ.ก็จำได้เลยหลอกล่อให้นอ.พาไปหอคอย (ฐาน)
พอถึงหอคอยนอ.ก็ได้เจอตี้พอ.ซึ่งแทบทุกคนคือคนคุ้นเคยประกอบด้วย พอ.มารฟ้ายันเดเระ ผีคุณชายคู่กัดนอ.ลูกชายประมุขสำนักอิ้งเทียนฉวน ผู้ฝึกวิชาผีอดีตเด็กปลายแถวผู้สื่อสัตย์ต่อสำนักชิงเหลียงกู่ เด็กสาวผู้เกิดในแดนเถื่อนลูกของน้องสาวผีคุณชาย โครงกระดูกศิษย์น้องหญิง ศิษย์เอกสำนักเฟิงหลิงซานผู้อ่อนโยนที่ถูกทำร้ายจนสมองกลายเป็นเด็กห้าขวบ และมนุษย์ธรรมดาที่ตามดูแล
ทีแรกผีคุณชายก็ระแวงไม่เชื่อว่านอ.คือตัวจริงแต่ก็แถจนเชื่อ ส่วนพอ.แน่นอนเชื่อหมดใจ ระหว่างนี้ก็เป็นการใช้ชีวิตในหอคอยและภารกิจตามหากุญแจแหกคุก สลับกับการฟื้นความทรงจำ(บรรยายพาร์ทอดีต) คือร่างศิษย์พี่ยังมีความทรงจำอยู่แต่ไม่สมบูรณ์แต่จะทยอยนึกรายละเอียดออก โดยเริ่มที่การได้รู้จักกับแต่ล่ะคน ความสุขสงบสดใสในอดีตจนสร้างอิมแพ็คต่อนอ.ตอนจบเล่มว่าแล้วทำไมทุกคนที่มีความสุข ที่รักสำนักตัวเองและไม่มีความจำเป็นต้องขโมยอาวุธเทพถึงร่วมมือกับพระเอกและกลายมาเป็นแบบนี้
จากนั้นก็เป็นการลังเลของนอ.ว่าจะฆ่าพอ.ดีหรือเปล่า ตั้งท่าจะฆ่าหลายรอบแล้วแต่เปลี่ยนใจกลางคัน อยากกลับบ้านไปหาพ่อกับน้องสาวแต่ความทรงจำและสภาพตี้ก็ทำให้ตระหนักว่านี่คือคนจริง ๆ ไม่ใช่แค่ตัวละครในนิยายแต่ขณะเดียวกันก็ปล่อยให้พอ.ออกจากแดนเถื่อนไม่ได้
.
.
.
.
.
ยาวเกินกูต่อข้างล่างนะ
>>367
ต่อ
.
.
.
.
ต่อไปก็เรื่องคาร์ตัวละคร จะพูดหลัก ๆ แค่พระนายนะ นอ.ลักษณะนิสัยยังไม่ชัดเจนแต่แน่ ๆ ไม่ใช่ไทป์แสนดีแต่อยู่เป็นเข้าใจกฏไม่เราตายก็เขาตายและที่สำคัญไม่เออออห่อหมกไปกับภารกิจที่ผู้รู้แห่งสามภพมอบให้เพราะรู้สึกมีช่องโหว่ในเรื่องเล่า ส่วนคาร์ความนึกคิดในด้านศิษย์พี่จะชัดกว่า ไม่ใช่ไทป์ศิษย์พี่แสนดีหรือดยือกเย็นสุดโหลแต่เป็นไทป์ร่าเริงเจ้าเล่ห์กวนตีนและเบียว(....) ศิษย์น้องข้าใครห้ามดูถูก วันนึงบังเอิญไปเก็บพอ.ได้ถึงความจริงพอ.จะเป็นคนตื้อขอตามก็เถอะ แล้วนอ.จะมีศิษย์น้องอยู่อีกคนนึงที่จะเป็นไม้เบื่อไม้เมาแย่งความรักความสนใจกับพอ.(จากสถาพการเป็นตัวร้าย(?)ในปัจจุบันที่เอาพวกพอ.มาขัง) แต่นอ.ไม่รู้เลี้ยงเด็กอีท่าไหนศิษย์น้องคนสนิททั้งสองถึงคิดไม่ซื่อกับตัวเอง ศิษย์น้องหญิงโครงกระดูกก็ยังเคยแอบรักด้วย
ส่วนพอ.แมร่งยันโรคจิตแต่เกิด ยันจนกูอึดอัดเทิดทูนนอ.ต่อหน้าเป็นลูกหมาตัวโตชอบให้ศิษย์พี่ลูบหัวศิษย์พี่อยากได้อะไรก็หามาให้ ใครคิดจะทำร้ายศิษย์พี่ก็ต้องทรมาน ทนไม่ได้ถ้าศิษย์พี่ไม่สนใจ เอาง่าย ๆ ชีวิตหมุนรอบศิษย์พี่ ตย.วีรกรรมวีรเวรก็นอ.เคยเปรย ๆ ว่าท้องฟ้าแดนเถื่อนไม่สวยมีแค่พระจันทร์ปลอมพอ.แปลเป็นนอ.อยากเห็นดาวเลยเอาหินล้ำค่าสำหรับฝึกตนมาประดับเต็มฟ้าให้กลายเป็นดวงดาว พอ.เคยพูดตอนเด็กว่าอยากขังนอ.จังเลยนอ.ก็พูดขำ ๆ ตอบประมาณถ้าพอ.แข็งแกร่งกว่าแล้วจะยอมให้ถูกขังก็ได้ตัดภาพมาปัจจุบันทุกครั้งที่นอ.นอนตื่นมาจะมีโซ่ผูกเท้าผูกมือ แล้วพอ.มีพลังควบคุมเถาวัลย์เลยชอบเอาเถาวัลย์ลักหลับนอ.(...)เวลานอ.คิดจะฆ่าพอ.หรือพูดถึงคนอื่น แต่ถ้านอ.อยากฆ่าจริง ๆ ก็จะยอมนะ (ปากบอกไม่ชอบล่วงเกินสอดใส่ขณะไม่มีสติ เลยใช้เถาวัลย์หยอกล้อร่างกายแทน) แล้วก็...พอ.ทำแบบนี้ตั้งแต่อดีตแล้ว
.
.
.
.
.
.
โดยรวม ๆ แล้วกูสนใจพล็อตเรื่อง ด้วยความที่เราไม่รู้และค่อย ๆ รู้พร้อมไปกับนอ. และยิ่งเห็นอดีตแล้วมาเทียบกับปัจจุบันยิ่งสะเทือนใจ ทุกคนในตี้เคยมีความสุขจนไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ กระจายบทคนในตี้ได้ดีทุกคนมีสตอรี่ของตัวเอง เรื่องคู่รองยังไม่ชัดแต่น่าจะมี บทความรักพระนาย พอ.แมร่งแปะคำว่ารักบูชากลางหน้าผากอยู่แล้ว ส่วนนอ.มองคสพ.ของพอ.กับศิษย์พี่ในฐานะบุคคลที่สามคิดว่าเป็นแค่ศิษย์พี่ศิษย์น้องและร่างศิษย์พี่น่าจะโกรธเกลียดที่ถูกทรยศ ส่วนความรู้สึกตัวเองมีหวั่นไหวความดี(...)ความเอาใจของพอ.บ้าง นอกจากนี้ที่สำคัญคือกูค่อนข้างประทับใจบททะลุมิติมันค่อนข้างชัดว่าไม่ใช่ยัดมาสุ่ม ๆ แต่มีที่มาที่ไปแน่นอน
ส่วนจุดที่กูไม่ชอบก็พอ. 555 อย่างที่กูบอกเพราะกูไม่ได้ชอบสายยันเป็นพิเศษ แล้วไอ้นิสัยลักหลับชาวบ้านไม่รู้สึกผิดกูขนลุก
>>368 เฮ้ยยยยย กำลังหารีวิวอยู่เลย ส่องในเพจก็มีแต่คนบอกจะเคลมๆเรื่องการ์ดใส นี่ก็รอว่าเมื่อไรจะแกะอ่านกัน
ขอบคุณมากค่ะซิส //กราบตัก
อ่านในตัวอย่างก็ว่าพระเอกคงจะสายยัน แต่ไม่กล้าตำเพราะกลัวจะเบียว แล้วไม่แน่ใจคาร์เจ้าของร่างนอ.ด้วย ดูหลงตัวเองชอบกล
ขอถามเพิ่มเรื่องการแปลเป็นไงมั่งอ่ะ เห็นในนี้มีคนเคยบ่น
>>369 เอาจริง ๆ ประเด็น ntr กูไม่กล้าพูดเต็มปากเพราะพอมีจุดที่คิดว่าไงก็คนเดียวกันมันจะมีประเด็นมาเอ๊ะให้ใจเสีย
.
.
.
.
.
อย่างนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่นอ.แต่งขึ้นเพราะฝันถึงพอ.ล้วน ๆ ไม่มีตอนจบไม่มีจุดมุ่งหมายแค่ชื่อพอ.โผล่ในความฝัน ศิษย์พี่พิการแขนขวาร่างนอ.จริง ๆ ก็เหมือนพิการเหมือนกัน เรื่องคาร์ก็ดูไม่คีพบทแสดงออกค่อนข้างเป็นธรรมชาติพูดถึงคนอื่นอย่างคุ้นเคยจนนอ.แปลกใจตัวเอง
แต่จุดให้เอ๊ะคือร่างศิษย์พี่หายไปไหนมาสิบสามปี แล้วทำไมมาโผล่แดนเถื่อนได้ทั้ง ๆ ที่กลายเป็นคนธรรมดา ฝั่งสำนักเซียน(ศิษย์น้องอีกคนที่ขึ้นมาเป็นผู้นำ)ก็ไม่แปลกใจที่ศิษย์พี่อยู่แดนเถื่อนยังจะไปตามตัวกลับมา ร่างกายที่คิดว่าเป็นมนุษย์ธรรมดาแล้วก็พบว่ายังมีพลังเซียนอยู่
อีกอย่างมีบทที่นอ.ถูกพาตัวไปประกอบพิธีคืนชีพให้คนอื่น พิธีคือต้องเก็บศพและเสี้ยววิญญาณคนตายไว้ แล้วหาร่างใหม่ที่เหมาะสมเพื่อยัดเสี้ยววิญญาณไปหล่อหลอมครอบงำวิญญาณเดิมจนตัวตนของร่างนั้นหายไปกลายเป็นตัวตนคนที่ตายแล้วจึงนำหัวใจร่างนั้นมาใส่ร่างศพเพื่อคืนชีพ แต่ประเด็นคือ... พอถูกยัดวิญญาณแล้วนอ.ไม่ถูกครอบงำแถมคนทำพิธียังทิ้งประโยคไว้ว่า "เจ้าเคยถูก..." แล้วก็ตัดบทแมร่มมมม
.
.
.
.
มึง แล้วกูขอถามเพิ่มหน่อยเมะยันไทป์ญี่ปุ่นเป็นไงอ่ะ ต่างกับจีนยังไง กูไม่เชี่ยวชาญด้านนี้เลย 555
>>370 กูไม่ได้เข้าเพจไหนเลยเรื่องการ์ดใสมีประเด็นไรวะ เรื่องสำนวนช่วงแรก ๆ แถว ๆ ตย.แหล่ะยังไม่เข้ารูปเข้ารอบอ่านแล้วแปลก ๆ แต่อ่านไปเรื่อย ๆ ก็โอเคนะไม่มีจุดงง ส่วนหนึ่งอาจเพราะไม่ได้เป็นแนวเซียนเต๋าจ๋าด้วยค่อนข้างแฟนตาซี
ส่วนเรื่องพอ.ยันหรือเบียวกูปวดหัวประเด็นนี้มากเพราะกูอ่านไปก็ถามตัวเองเพราะกูแยกไม่ออก 55555
.
.
.
.
แต่ที่แน่ ๆ ที่พอ.จะแหกคุกก็ไม่ได้อยากล้างโลกหรืออะไร แค่อยากพาศิษย์พี่ออกไปเพราะบรรยากาศแดนเถื่อนไม่ดี(...) คือพอ.เชื่อมาตลอดเป็นหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าศิษย์พี่ก็อยู่ในแดนเถื่อนเพียงแต่ยังหาไม่เจอเฝ้าเดินทางตามหามาตลอดสิบสามปี ชนิดที่ว่าถ้านอ.ไม่โผล่มาพอ.ก็ไม่คิดออกจากแดนเถื่อนเลย แต่พอนอ.โผล่เท่านั้นล่ะถึงคิดแหกคุกจริง ๆ จัง ๆ
ส่วนคสพ.กับตัวละครอื่นไม่ถึงกับไม่เห็นหัวไม่งั้นคงไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกัน เพราะพอ.เป็นคนตามหาตี้ซึ่งเป็นเหล่าคนที่นอ.ให้ความสำคัญ
พอนอ.โผล่มาก็ทุ่มความสนใจให้นอ. เวลานอ.ลูบหัวเพื่อนในตี้ก็ไม่ไปเด็ดหัวเพื่อนนะแค่น้อยใจง้องอนให้นอ.ทำกับตัวเองด้วย
.
.
.
.
.
กลับกันเลย ระบบพลีชีพ กูดันชอบเล่มสามสี่มากกว่า 1-2
ก่อนออกสนใจ วายร้ายฯ มากกว่า เหรียญทองฯแต่พออ่านรีวิว กลายเป็นสนใจ เหรียญทองฯ มากกว่า วายร้ายฯ ผิดคาดมากเลยไม่ได้จองเหรียญทองฯไว้ เสียดายเล่มพิเศษ T T
>>380 ไม่รู้จักคนเขียนคนนี้กับนิยายเรื่องนี้ แต่เห็นมึงพูดถึงญี่ปุ่นโบราณเลยไปลองอ่านดู กูอ่านแล้วปวดหัวมาก เขียนแบบไม่มีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์ใดๆ จับความรู้เล็กๆน้อยๆมายัดๆๆๆมั่วซั่วไปหมดแบบไม่แคร์ยุคสมัย สรุปเซตติ้งเป็นยุคไหน ทำไมมีทั้งคาเงมะที่เป็นของเอโดะ ทั้งสอบขุนนางที่เป็นยุคก่อนเอโดะ (ญี่ปุ่นมีสอบขุนนางนะ แต่ไม่เหมือนสอบของจีน) แล้วคนโบราณเชี่ยไรชื่อโทคิยะ คนเขียนดูอุตะปริ้นมากไปรึไง ตระกูลฟูจิฮาระเชี่ยไรอีก แถมจะอ้างชื่อหนังสือก็อ้างผิด จากคนจะกุโมโนกาตาริเหลือแค่จะกุโมโนกาตาริ เป็นญี่ปุ่นที่ปลอมเปลือกมาก คนศึกษาประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นมาอ่านแม่งนั่งร้องไห้กันหมดแล้ว
>>378 ไม่ใช่ว่าสนพ.จะพิมพ์เพิ่มเหรอ รอบสต๊อกก็ไม่มีเล่มพิเศษไม่ใช่เหรอวะ
>>379 เหมือนแผ่นฟิลม์อ่ะ บางๆ (แต่รูปพิมพ์ออกมาคมสวยดีอยู่) ตัวเคลียร์โปสเตอร์ก็เหมือนกัน คล้ายแผ่นฟิลม์บางๆ คือถ้าแถมปกติคงไม่คิดอะไร แต่นี่คือสนพ.ทำเหมือนขายไง กูก็แอบรู้สึกไม่คุ้มราคานิดนึงสำหรับตัวเคลียร์โปสเตอร์อ่ะนะ ถ้ารู้วัสดุว่าจะประมาณนี้ก็อาจจะไม่สั่ง
>>381 ฮืออออ กูมีเพื่อนแล้ววว อยากสับเรื่องนี้มานานมากกก ตอนแรกกูโคตรดีใจ ในที่สุดก็เห็นนิยายญป.โบราณท่ามกลางดงจีน แต่อ่านแล้วเครียดตั้งแต่บทนำอะมึง อยากร้องไห้ อะไรจะมั่วได้เบอร์นี้อะแม่
ส่วนเรื่องอื่นกูยังไม่มีความรู้มากพอจะตัดสิน แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเบียวอะ กูเลยพอเลย อ่านงานเขาต่อไม่ไหวจริงๆ เสียจัย
ชื่อตระกูลฟูจิฮาระยังเข้าใจได้ว่าอาจจะอยากเลี่ยงไม่ใช้ตรงกับชื่อตระกูลจริงๆ (เพราะหาข้อมูลหน่อยก็รู้แล้วว่า 藤原 อ่านว่าฟูจิวาระ และกูว่าคนเขียนน่าจะเคยอ่านโชเน็นองเมียวจิด้วย สังเกตจากเรียกเวลาด้วยปีนักษัตร) แต่ชื่อคิโตมารุนี่ตั้งมั่วชัดๆ ไม่ใช่ชื่อคนญี่ปุ่นเลย โทคิยะก็ไม่ใช่ชื่อโบราณด้วย
>>386 กูรู้สึกเหมือนนางหาข้อมูลแล้ว แต่หาแบบไม่มีประโยชน์อะ อย่างเช่นหาว่าประตูบานเลื่อนเรียกว่าอะไร หลังคาแบบนี้เรียกว่าอะไร ใส่ศัพท์ญี่ปุ่นลงไปสร้างบรรยากาศหลอกคนไม่รู้ไปงั้น แต่คนรู้ภาษา+ประวัติศาสตร์+วัฒนธรรมญี่ปุ่นมาอ่านแล้ววิงเวียนคล้ายจะเป็นลม เพราะนางเอาของที่มันไม่ควรอยู่ในยุคเดียวกันมาใส่ปนกันมั่วซั่วไปหมด (ตะกี้กูอ่านเจอกล้องสลับลายด้วย กล้องสลับลายเพิ่งประดิษฐ์ในศตวรรษที่ 19 เอง) ชื่อคนก็ไม่เข้ากับยุคสมัยโบราณเลย คนโบราณเชี่ยไรชื่อทานากะ มิยูริ คนญี่ปุ่นสมัยโบราณถ้าเป็นคนทั่วๆไปที่ไม่ใช่ขุนนางเค้าไม่มีนามสกุลกันโว้ยยยยย ของแบบนี้คนที่รู้มาอ่านก็จะรู้ว่ามันฉาบฉวย ปลอม และคนเขียนขาดความรู้ขนาดไหน โอย กูอ่านแล้วเส้นเลือดปูดเปรี๊ยะๆไปหมด แต่ใดๆก็ตามกูรับไม่ได้กับคร็อกเกะสุดแล้ว อิสัส เหมือนเขียนนิยายไทยสมัยสุโขทัยแล้วแดกสปาเกตตี้อะ ไม่ได้มั้ยมึง กูเครียด
>>388 เข้าใจมึง ส่วนตัวกูไม่รู้มากเท่ามึงกูอ่านกูยังเครียด (กูเพิ่งรู้เมื่อกี้ด้วยซ้ำว่าญป.เคยรับระบบสอบเคอจวี่มาใช้ตอนยุคเฮอัน แต่เอาไว้ใช้กับขุนนางระดับล่างๆ หน่อย ไม่ใช่ให้คนธรรมดาสอบเข้าไปเป็น) คร็อกเก้กูพยายามข่มใจได้ แต่ยากูซ่านี่โคตรโมเดิร์น เอาใส่เข้าไปได้ยังไง ถามจริง
อยากเห็นโม่งผู้รู้มาแหกวายจีนที่เขียนโดยคนไทยมั่งว่ะ กูว่ามันต้องมีบ้งๆเหมือนวายญปเมดอินไทยแลนด์มั่งแหละ แค่จะมีคนจับได้รึเปล่าแค่นั้น 555555
>>390 อ่านแบบไม่รู้อะไรเลยอาจจะสนุกก็ได้มั้ง แต่พอรู้แล้วมันหงุดหงิดไปหมดเลยว่ะ เนื้อหาไม่เข้าหัวกูเลยเนี่ย หัวร้อนทุกตอน กูเข้าใจความรู้สึกคนแหกดิสนีย์ที่ทำหนังมู่หลานแบบใส่วัฒนธรรมจีนมั่วซั่วละ แม่งคงคับแค้นใจแบบนี้นี่เอง หวังว่าจะไม่มีคนอ่านที่เข้าใจอะไรผิดๆเพราะอ่านนิยายเรื่องนี้ก็แล้วกัน เฮ้อ
สรุปเรื่องกระเรียนนะ กูอ่านแบบผ่านๆ จนจบเท่าที่เปิดตอนแล้วยังระบุไม่ได้เลยว่าตกลงฉากของเรื่องมันอยู่ในยุคไหน
ตอนแรกสุดมีบอกว่าตัวเอกอ่าน "จากุโมโนการิ" ซึ่งกูเดาว่ามันน่าจะเป็น คนจากุโมโนกาตาริ (ไรท์ก็อ่านซะมั่วเป็นโชกุบุสึโมโนกาบางาการิในเซเว่นไปได้) ทีนี้คนจากุโมโนกาตาริเนี่ยมันสันนิษฐานกันว่าเขียนในปลายยุคเฮอันเว้ย แต่การสอบขุนนางมันยกเลิกไปตั้งแต่กลางๆยุคเฮอันนั่นแหละ แค่นี้ก็ยุคสมัยไม่ไปด้วยกันแล้ว
ไหนจะมีคร็อกเกะ (ซึ่งเป็นอาหารฝรั่ง) กับกล้องสลับลายที่เข้ามาญี่ปุ่นหลังยุคเรือดำ (ยุคเมจิโน่น เทียบกับไทยก็ประมาณยุคร.5 ไม่เรียกโบราณแล้วมั้ยมึง) มีคาเงมะที่เป็นโสเภณีชายยุคเอโดะอีก มียากูซ่าอีก (เขียนให้มียากูซ่าในญี่ปุ่นโบราณก็เหมือนมึงเขียนกรีกโรมันแล้วมีมาเฟียนั่นแหละ ไม่ไหวมั้ง) ชื่อตัวละครก็ไม่ได้เข้ากับยุคสมัยเลยสักนิด
เอาเป็นว่าเรื่องนี้เป็นญี่ปุ่นโบราณที่ข้อมูลบ้งมากจ้าาาา
จริงๆอย่าว่าแต่ญี่ปุ่นโบราณ จีนโบราณเลย ขนาดนิยายไทยย้อนยุคอย่างบุพเพสันนิวาสยังโดนแหกเรื่องข้อเท็จจริงไม่ตรงตามประวัติศาสตร์มาแล้ว
>>395 พอเริ่มสงบสติได้แล้วกูก็รู้สึกว่าเมื่อกี้เกรี้ยวกราดไปหน่อย ไม่ได้อยากตัดกำลังใจนักเขียนเลย แต่ในฐานะคนที่เรียนอะไรพวกนี้มา พอมาเห็นคนใช้ข้อมูลพวกนี้แบบบ้งๆแล้วมันอดกุมขมับไม่ได้ OTL ถ้าคนเขียนผ่านมาเห็นก็อยากบอกว่าขอโทษถ้าสับแรงไปหน่อย แต่ถ้าจะเขียนแนวนี้ก็อยากให้หาข้อมูลปึ้กๆกว่านี้หน่อย เอาแค่อะไรอยู่ยุคไหนก็ได้ แล้วก็เจาะเขียนเฉพาะยุคนั้นไปเลย
>>396 จริงมาก คนไทยเขียนเรื่องไทยๆยังบ้งได้เลย พอไปเขียนเรื่องต่างประเทศมันจะบ้งหนักก็ไม่แปลกแหละ แต่ถ้าไม่มีใครพูดว่ามันผิดตรงไหนมันก็คงไม่มีใครรู้ต่อไป
ไม่รู้จักนิยายเรื่องกระเรียนอะไรที่มึงพูดถึงกัน แต่เท่าที่แหกกันมาก็ทึ่งในความจับแพะชนแกะของคนเขียนว่ะ 5555555 กูว่าคนที่อ่านแล้วจับผิดได้อย่างพวกมึงคงมีไม่เยอะมั้ง มันดูเป็นความรู้ที่ลึกอยู่นะ ไม่ใช่ความรู้ทั่วไปอ่ะ
>>398 ข้อมูลมันไม่ได้ลึกขนาดนั้นนะกูคิดว่า อย่างเรื่องโสเภณีชายยุคเอโดะ ถ้ากดติดตามแอคหรือเพจเล่าเรื่องญี่ปุ่นก็มีพูดถึงกันทั่วไป พวกคร็อกเกะหรือยากูซ่าก็ด้วย
เอาจริงๆ ถึงกูไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร คนเขียนก็เป็นคนที่ควรศึกษาข้อมูลที่ถูกต้องเพื่อเอามานำเสนอหรือเปล่า นักเขียนบางคนใช้เวลาเขียนครึ่งปี แต่ใช้เวลาศึกษาหาอ้างอิงไปสี่ห้าปีก็มี ถ้าเขาไม่รู้สึกผิดต่อคนอ่าน อย่างน้อยก็ช่วยเคารพสิ่งที่นักเขียนปกติหรือผู้ส่งสารใดๆก็แล้วแต่ควรจะทำนะ
ช่วงนี้ไม่มีไรอ่านเลย เอียนแปลจีนแล้ว ใครมีไรแนะนำมั่ง มหาลัยก็ได้ ขอแบบอ่านในแอพได้ ไม่ก็หาซื้อง่ายหน่อยจ้า
ข้อมูลบ้งๆ บางอย่างมันส่งผลต่อคนไม่มากก็น้อย แต่ยังไงก็บ้งอะ อย่างบล็อกเกอร์ชวนคนไปคอสเพลย์เป็นโออิรันเดินถ่ายรูปในญี่ปุ่น เพราะชุดสวยกว่าเกอิชางี้ เออ ชุดมันก็สวยแหละ แต่คนรู้ก็จะตลกๆ หน่อย อยู่ดีไม่ว่าดีอยากเป็นโออิรัน
ทำใจอะมึง ไม่ว่าชาติไหนๆ เขียนพีเรียดก็แอบบ้งกัน ไทยเขียนไทยพีเรียดยังบ้ง ถ้ามึงไม่ได้อ่านเอาจริงเอาจังมากคือมองข้ามๆ ไป 5555555
>>399 เรื่องหาข้อมูลอ้างอิงกูนึกถึงคุณขซ.เลย ไม่ได้อยากมาอวยให้คนหมั่นไส้เขานะ แต่เห็น >>402 แนะนำนิยายเขาเลยอยากพูดถึงหน่อย เห็นเวลาเขาลงเรฟที่เขาใช้อ้างอิงเวลาแต่งนิยายแล้วนับถือ เขาดูลงทุนหาข้อมูลดี หนังสือเป็นตั้ง นิยายเขาก็มีบรรณานุกรมท้ายเล่มเป็นหน้าๆเลย ในนิยายวายกูเพิ่งเคยเห็นเล่มแรกที่มีบรรณานุกรมเนี่ย เห็นแล้วรู้สึกว่าเขารับผิดชอบในการให้ข้อมูล กูสามารถเชื่อข้อมูลในนิยายที่เขาใส่มาได้
ทุกคน กูคือ >>314 เจ้าของคำถามเอง กูเปิดโม่งมาวันนี้ ไม่คิดว่าจะเห็นอะไรแบบนี้ ถถถถถถ เอาจริงๆกูไม่อ่าน ญป โบราณ โนความรู้โดยสิ้นเชิง แต่กูว่าก็คงสะดุดกับคร็อกเกะและยากูซ่า....จริงๆในประมุขมารกูก็สะดุดกับหม่าล่านะ5555 แต่คิดว่าเป็นเซ็ตติ้งแฟนตาซีอ่านขำๆ กูรู้แล้วว่านี่ละเหตุผลที่กูอ่านจบแต่ไม่คิดซื้อ ฮือออ แต่เขาขยันทำงานนะ กูประมาณจากสำนวนการเขียน+การโต้ตอบ นข น่าจะยังเด็ก เขามีเวลาพัฒนาอีกเยอะแหละ
มึง กูเป็นอีกคนที่เป็นแฟนคุณ ขซ กูยังไม่ได้อ่านปลาทองแต่เซ็ตติ้งแฟนตาซีเขาทำให้กูเชื่อได้ กูชอบ นข ที่ใส่ใจรายละเอียดโลกอะไรแบบนี้ คือไม่ยึดความจริงก็ได้ แต่ต้องเป็นจริงในโลกนั้นให้กูอะ นึกถึงชุดเซนทอร์ที่เขาขนสายพันธุ์ม้ามาเรฟ อิเหี้ยยย กูไม่เคยรู้ ล้องปลาบปลื้ม
นข คนไหนงานละเอียดงานดีช่วยกันแนะนำให้หน่อยนะพวกมึง ส่วน เอ่อ ที่กูถาม....เอาเป็นว่ากูจะลองสัมผัสงานอื่นๆ ของเขาด้วยตัวเอง ไม่เชื่อแอครีวิวมาก และ อืม จะพยายามใจดีกับโลกแฟนตาซีของคนเขียน....(แต่กูชักกลัวอเวจียำรวมแนวคิดนรกสวรรค์นานาชาติแล้ว กูเรียนปรัชญามาด้วย อาจจะหัวร้อนเหมือนพวกมึงที่รู้เรื่อง ญป ถถถ)
>>406 กูเห็นต่างนะ นิยายวายไม่จำเป็นต้องใส่บรรณานุกรมอะมึง บางคนก็มี Ref.แต่ก็ไม่ได้ยัดใส่เข้าไป แต่มึงต้องเข้าใจว่ามันมี gap ของอายุด้วย ถ้ามึงจะเอาคนที่ทำงานวงการหนังสือมานานไปเทียบกันเรื่องข้อมูลบรรณานุกรมกับคนใหม่ๆ มันก็เกินเบอร์อยู่แล้ว แต่ถ้าไม่สนุกก็เท่านั้น มีไว้ให้ราคาแพงขึ้นเฉยๆ
พูดถึงใส่เชิงอรรถไว้ท้ายหนังสือแล้วกูคิดถึงป้าหลินเลย เชิงอรรถจะหนาเท่าเนื้อหานิยายแล้ว
>>411 เรื่องที่บรรณานุกรมยาวๆ นั่นมัน base on true story อะมึง กูเลยเดาว่าเขาใส่เพื่อไม่ให้คนเถียง หรือถ้าใครจะเถียงก็ต้องหาอ้างอิงเรียลๆมาสู้กัน กูเคยเห็นเขาบ่นเรื่องฟาดกับคอมเมนต์แอนตี้สายกรีนอยู่ คือมาบอกว่เขามั่วข้อมูลเพราะไมโครพลาสติกไม่มีจริง แต่เขาเขียนให้ตระหนักเรื่องไมโครพลาสติกน่ะ
ปล.กูว่าเรื่องนั้นไม่นับเป็นวาย แค่ตัวเอกเป็นเพศชายกิ๊กกัน 555+
>>407 กรี๊ดดด เพิ่งเห็นหม่าล่าในนิยายจีนโบราณ มึ้งงง หม่าล่ามันเพิ่งมาในศตวรรษที่ 19 ไม่ก็ 20 คาดว่ามีจุดเริ่มต้นมาจากไนต์มาร์เก็ตในฉงชิ่ง 55555555555555555555
เอางี้ นิยายของคนนี้ เวลาอ่านให้คิดว่าเป็นโลกคู่ขนาน อยู่คนละเซิร์ฟกับเรา แฟนตาซีมีสิ่งของข้ามเวลาได้ อะเคร้ 55555555555555
แสดงว่าคนอ่านต้องการบรรณานุกรมใช่มั้ย เราแต่งนิยายก็ต้องซื้อหนังสือและค้นข้อมูลทุกครั้งนะ แต่ไม่ได้แจ้งไว้ในเล่มเพราะทางสำนักพิมพ์เบอกว่าไม่ต้องใส่มาก็ได้ (เขาอาจจะไม่อยากเพิ่มจำนวนหน้า) แต่ถ้าคนอ่านต้องการในจุดนี้ คราวหน้าเราจะได้ขอให้ทางสำนักพิมพ์เพิ่มเข้าไป
>>418 กูว่าส่วนน้อย ส่วนใหญ๋คืออ่านไปเหอะ เขาเข้าใจว่ามันคือนิยาย / ส่วนตัวกูใส่ก็ได้ไม่ใส่ก็ได้ แต่ก็เพราะกูอ่านสารคดีด้วย พอมาอยู่ในรูปนิยายก็อาจจะเอ๊ะเบาๆ555 เป็นกูจะไม่ใส่นะ ถ้าโป๊ะไปแล้วแก้ยาก อันนี้ถ้ามองแบบแง่ร้ายสุดๆ ไปเลยคนอ่านบางคนอาจคิดว่า นข โชว์ภูมิป่าววะ ไม่แน่ใจ
>>415 ใช่ค่ะมึง กูก็หลับหูหลับตาอ่านถึงฮากับหม่าล่าได้ แต่ฟัง >>409 สปอยล์ขุมนรกแล้ว กูหนาวไส้เลยค่ะ เกรงจะไม่รอดจริงๆ55555
>>418 ถ้าทำเอง อยากใส่ไรก็ใส่ไป ถ้าออกสนพ.ก็ต้องฟังสนพ.อะ บางอย่างที่เป็น rare case กูก็อยากเห็นอ้างอิงนะ หรืออย่างนิยายจิตๆ ก็อยากได้อธิบายเพิ่มด้วย อันนี้โยงไป trigger warning อีก แต่ถ้าใส่เยอะเกินไปอย่างเขาบอกผมว่าไม่ใช่ฯ กูว่ามันก็เยอะจนอึดอัด โยงทุกอย่างเป็นจิตหมด จนกูสงสัยว่าต้องมีสักอาการในลิสต์นั้นไหม ไม่งั้นเหมือนเหยียบดอกบัวมาเกิด ไม่ใช่คนปกติทั่วไป บางอย่างที่คนรู้อยู่แล้ว ไม่ต้องใส่ก็ได้
แต่อย่างที่ว่าๆกันมาเรื่องความบ้งของยุคสมัยในนิยายพีเรียด เนี่ย มันคือการหาข้อมูลแล้วยำเป็นโลกใหม่ ถ้าอธิบายตรงนี้เพิ่มว่าความจริงคืออะไร กูจะรู้สึกดีกว่าค้นพบเองว่านักเขียนบ้งนี่หว่า
>>415 หมาล่าต้นกำเนิดมันมาจากเสฉวนนี่แล้วมันก็ไม่ใช่ชื่ออาหารด้วยมันเป็นแค่ลักษณะอาการที่เผ็ดแล้วลิ้นชา ส่วนประกอบๆหลักคือพริกฮวาเจียว(พริกไทยเสฉวน)แล้วอิฮวาเจียวมันก็มีมานานอยู่แล้วนะ เพราะคนเสฉวนก็กินเผ็ดกันมาตั้งแต่โบราณแล้ว พวกปิ้งย่าง จิ้มจุ่มเสียบไม้นี่มาจากศตวรรษที่ 19 จริงแต่ต้นกำเนิดคำจริงๆมันไม่ได้แน่ชัดปะเพราะคนเสฉวนเองก็ไม่ได้เรียกอาหารบางอย่างที่ทำจากฮวาเจียวว่าหมาล่า ในนิยายมันเกินยุคสมัยใช้คำผิดจริงแต่ก็ตัดสินไม่ได้อยู่ดีนนี่ในอดีตมันไม่มีอาหารแบบหมาล่า
>>409 ตามไปอ่านคำอธิบายนรกญี่ปุ่นมา เรื่องหญิงแก่ถอดเสื้อมั่วๆ จริงด้วยว่ะ จริงๆคือมันมีตาแก่กับยายแก่เฝ้าทางเข้านรก คอยเก็บเงินค่าผ่านทาง (ไม่ใช่สินบน) ถ้าใครไม่มีค่าผ่านทางก็จะโดนยายแก่จับถอดเสื้อส่งให้ตาแก่เอาไปแขวนบนต้นไม้เพื่อวัดความหนักหนาของกรรมที่ทำมาตอนยังมีชีวิต
ที่จริงนางจะดัดแปลงนิดหน่อยก็ได้แหละเพราะเป็นนิยายนาง (การ์ตูนเกี่ยวกับนรกที่คนญี่ปุ่นเขียนอย่าง hozuki no reitetsu ก็ยังดัดแปลงซะเยอะเพื่อความสนุก) แต่เขียนในหน้าแนะนำเหมือนเป็น fact แบบนี้มันจะทำให้คนอ่านที่ไม่รู้เข้าใจผิดไปด้วยมั้ยนะ
>>422 กูเป็นต้นเรื่องหม่าล่าแต่ไม่ใช่คนที่มึงแปะนะ อันนี้กูก็ไม่รู้ ขอไม่เถียง แต่ร้อยละร้อยกูเชื่อว่า นข ไม่รู้เรื่องนี้ และหมายถึงหม่าล่ายุคนี้แหละ ถถถ กูแค่มาแซวขำๆ ว่าอย่าใส่ใจ กูต้องหลับตากับหม่าล่ามาแล้ว เดี๋ยวกูต้องกัดลิ้นตัวเองเพราะอเวจีอีกแน่เลย / แต่ก็ขอบใจที่บอกเพิ่มนะ ไม่ใช่นักกินเลย ความรู้ใหม่กูเหมือนกัน
ใดๆกูขำญี่ปุ่นโบราณมีคร็อกเกะสุดละ อาหารอยู่ผิดยุคยังพอมองข้ามได้นะ แต่นี่คือผิดยุคแล้วไม่ใช่อาหารญี่ปุ่นด้วย อย่างจี้ 5555555555555
>>424 เรื่องเซ็ตติ้งญป.โบราณกูแถให้ไม่ออก แต่ประมุขมารกูแถให้ มึงอย่าลืมว่าประมุขมารไม่ได้อิงเซ็ตติ้งดินแดนหรือยุคสมัยจริงแต่เป็นเซตติ้งนิยายตรรกะเพี้ยนที่เพื่อนนอ.แต่ง ถถถถ
ไอ้พวกแนวทะลุมิติเข้ามาในนิยายเชิงแฟนตาซีเบียว ๆ หน่อยกูพอหลับตาข้างนึงได้ แต่พวกเซ็ตติ้งจริงอย่างญป.โบราณหรือระบบนรกสวรรค์กูก็ขอแค่มองตาปริบ ๆ ก็พอ 555
>>423 ก็นะ นรกญป.มันมีสิ่งที่เรียกว่า เมโด เป็นดินแดนใต้บาดาลน่ะ แล้วการไปมันต้องข้ามแม่น้ำชื่อซันสึ บางตำนานก็ว่าหลังขึ้นจากแม่น้ำมาจะเจอยายแก่จับถอดเอาเสื้อเปียกๆไปแขวนไว้บนกิ่งไม้เพื่อวัดว่ามีบาปติดตัวเท่าไหร่ ไม่มีเสื้อผ้าใส่ก็จะโดนแล่หนังไปแขวนแทน (แต่อีกรรไกรนี่ยังไง้ยังไงก็ไม่มี) เสร็จแล้วก็ไปเจอพระยมชื่อโชโค แค่นี้ก็ไม่ตรงกันแล้ว
กูว่าถ้านางจะเมคข้อมูลเอาเองจริงๆก็ไม่ควรเอามาแปะรวมกับพวกข้อมูลที่ไปก๊อปมาจากวิกิฯอะมึง ตรงทูตสวรรค์นี่ ctrl+v จากวิกิชัดๆ
ไม่อยากให้มีใครจำข้อมูลไปผิดๆง่ะ
ทำให้กูคิดถึงรีวิวหลวงจีนน้องมังกรของสักเพจนึง บอกว่าเป็นแนวพุทธผสมจีน แต่กูไม่ถนัดทางศาสนาปรัชญาอะไร กูก็เลยเฉยๆ ตอนนี้เริ่มข้องใจแล้วว่ามันพุทธ+จีนจริงไหม หรืออวยไปเรื่อย 555+
ky เพิ่งไปอ่านตย.เรื่องใหม่ของมด.ที่กำลังเปิดพรีฯ อห น้ำเน่าสูตรสำเร็จมาก พระเอกเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย นายเอกก็ยังกะอิเย็นทนมือทนตีนดีเหลือเกิน ฉากที่พระเอกตบนายเอกกูนี่แบบ..หงุดหงิดโว้ยย
>>438 มันมีความเวียนว่ายตายเกิดของชีวิตอ่ะ จะว่าเรื่องนี้สร้างขึ้นบนแนวคิดแบบพุทธมหายานผสมกับเต๋าก็ได้มั้ง แต่มันไม่มีคอนฟลิกซ์อะไรตรงนั้นหรอกมึง มันเน้นที่ความผจญภัยแฟนตาซีในเซ็ตติ้งแนวคิดของชาวตะวันออก ตีแผ่ความไม่แน่นอนของชีวิตและพวกกงเกวียนกำเกวียนอะไรแบบนี้มากกว่า ถ้าจะมีส่วนที่เป็นปรัชญาให้ถกเถียง กูว่านั่นไม่ใช่เจตนาของคนแต่งแล้วแหละ ถ้าปรัชญาจัดๆนะ กูว่าต้องออกจากวายแล้วไปนู่นน่ะ วังเดียวดาย นิยายยุคหลังที่ปรัชญาที่สุดเท่าที่กูอ่านมาละ
เอาจริงๆ กูก็ไม่ได้คาดหวังว่านิยายวายจะต้องข้อมูลแน่นปึ้ก แฝงปรัชญาชีวิตคมคายลึกซึ้งอะไรขนาดนั้นนะ แต่พอเห็นคนอวยว่าดีอย่างนั้นปังอย่างนี้ แล้วเข้าไปอ่านจริงมันดันมีอะไรบ้งๆ เต็มไปหมดมันก็... อะแหะ
>>442 กูไม่เคยหวังอะไรจากนิยายวายเลยมึง 5555555 คือไม่ได้จะว่านิยายวายไม่ดีนะ แต่กูเห็นส่วนใหญ่ชอบไปคอมเมนต์ขอแซ่บๆ ฟินๆ สำนวนขอแบบอ่านง่ายๆเหมือนอ่านนิยายตามเน็ต ถ้าใช้ภาษาหรูขึ้นมาหน่อยจะมีคนบอกว่าอ่านยากและไม่อินทันที บางทีไปบอกว่าเขาแปลผิดใช้คำผิดบริบทอะไรด้วยแน่ะ ต้องใช้ว่า "ทำหน้ามืดครึ้ม" "ทำสายตาเย็นเยือก" สิ จะมา "หน้าตาเคร่งเครียด" "สายตาเย็นชา" อะไร อ่านยาก!! ซึ่งอันนี้กูเคยเห็นผ่านตาจริงๆนะ กูไม่ได้มโนเอง แล้วสนพ.ก็จะขายไง ก็ตามใจ ฉะนั้นสำหรับกูนะ นิยายวายดีๆหายากมากจ้า ถ้าเจอเรื่องนึง กูจะจำชื่อคนแต่งคนแปล เปิดพรีอีกเมื่อไหร่กูเปย์เลยอ่ะ
>>439 กูงี้ตามไปอ่านตย.ต่อเลย ฉากตบจูบอ่านแล้ว กูไม่โทษพระเอกเลวฝ่ายเดียว นอ.มันก็รนหาเรื่องเองด้วย ไม่ได้เข้าข้างพอ.นะ มันก็มีเหตุผลพอฟังได้อยู่ (ก่อนถึงฉากตบจูบ)
น้ำเน่ามั่กๆ กูตกลงพรีแล้ว ถึงปกมันจะดูประเจิดประเจ้อไปหน่อยก็เหอะ ใครไม่ชอบแนวอีเย็นควรหลีกเลี่ยง ติด warnings หลายอันเลยเรื่องนี้
>>450 ถ้าคิดตามอย่างจริงจัง (?) พวกสัตว์ในเทพนิยายจะมีชีวิตขึ้นมาได้ก็ตอนที่มีเทพนิยายนั่นแหละ แล้วไอ้ตำนานมังกรเรื่องแรกมันน่าจะเกิดราวๆสี่พันปีก่อน เอ้า น้องก็ไม่แก่ขนาดนั้นนี่นะ
แต่กูสงสัยมากกว่าก่อนหน้าจะมาเจอหลวงพี่ น้องใช้ชีวิตยังไงของน้องวะ ตระเวณแดกไปเรื่อยๆตามเมืองต่างๆงี้เหรอ กว่าจะกินครบทุกร้านก็เปลี่ยนยุค อ่ะ วนไปกินใหม่ อะไรงี้เหรอ จะดีเหรอวะ ยังไงก็เป็นหนึ่งในสี่สัตว์เทพของลัทธิเต๋านะ
>>438 อวยไปเรื่อยมึง ปรมจที่บอกว่าลึกซึ้งนักหนา พวกกำลังภายในก็มีมาหมดแล้ว นขแค่อาจจะใส่ใจเป็นพิเศษไม่ได้จะพรีเซนต์ขนาดนั้นหรอก ถ้าจะพรีเซนต์จริงๆคงไม่มาแนวโรแมนซ์
>>448 กูชอบน้องมาก น้องแมวกร นิสัยแบบน่าหยิก 5555555555555 เปรียบเทียบมือหลวงพี่เป็นตีนไก่ ตัวร้ายกาจถ้าใช้คำสมัยนี้ก็ประมาณยัยตัวดีไรงี้ป้ะ โอ้ย ใจกุ
>>455 กูลุ้นหลายรอบมากว่าเมื่อไหร่หลวงพี่จะหมดความอดทน กูชอบน้องนะ แต่บางทีกูก็คิดว่าถ้าจะเปรี้ยวขนาดนี้ น้องควรโดนตบกบาลบ้าง 5555555
>>456 กูว่าของกินเยียวยาจิตใจนาง เหมือนที่หม้อทอดไร้น้ำมันเยียวยาคนที่ต้องเวิร์คฟรอมโฮมช่วงโควิดอ่ะมึง แน่ๆมึง กูมั่นใจ กูคิดว่าถ้าอาจารย์หลวงพี่แดกได้ อาจารย์คงไม่ซึมขนาดนั้น
กูฮาคนเรียกน้องมังกรๆๆทั้งๆที่จริงๆอิน้องแก่กว่าหลวงพี่เป็นพันปี อิเหี้ย 55555 ถ้าใจมันน้องอายุก็ไม่มีผลสินะ
กูเพิ่งอ่านเหรียญทองแดงจบ ถ้าไม่มีlove line ก็นิยายผจญภัยเรื่องนึงเลยนะ แบบทำเควสรวมกลุ่มคนไปเรื่อยๆ เรื่องรักสำหรับกูถือว่าน้อยมาก ไม่ค่อยอินเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีพัฒนาคสพตัวละคร ถ้าเป็นนิยายสายจิ้นกูจะกรี๊ดกว่านี้ แต่ชอบคาร์นายเอก กวนติงมาก เป็นสีสันดี กับผีบัณฑิตก็ตบมุกกันโบ๊ะบ๊ะเลย
>>463 กูเห็นด้วยเรื่องจริงๆแล้วเหรียญทองแดงเป็นนิยายผจญภัยนะ เริ่มเก็ตแล้วด้วยว่าทำไมต้องแปลแบบกำลังภายใน แต่กูว่าคสพ.ตัวละครมันพัฒนานะเว้ย แค่เป็นแบบ slow burn อ่ะ สะสมไปเรื่อยๆ มีดราม่านิดๆเป็นสีสัน แต่ไม่ได้หักมุมอะไรหลายรอบแบบเรื่องยาวเรื่องอื่นๆเท่านั้นเอง ถ้าเอาฟิลเตอร์แฟนตาซีและการผจญภัยออกไป ก็เป็นนิยายฟีลกู้ดดีๆนี่เองมึง
อิน้องมังกรนี่น้องด้วยการกระทำล้วนๆอ่ะ ตั้งแต่หยิบเงินอำนวยความสะดวกให้หลวงพี่จ่ายตังค์ เอาคอเกี่ยวถุงหลวงพี่ ยึดถุงของหลวงพี่เป็นบ้าน แล้วไอ้ช็อตเอื้อมมือไปหาจะให้อุ้มอ่ะ แม่งดาเมจสุด กูเป็นหลวงพี่กูก็ชะงัก แถมไอ้นิสัยก่อเรื่องแล้วหลบหน้าหลบตาตอนน้ำลายมังกรเนี่ย โคตรน้อง
*ติดสปอยล์* กูรับรู้พัฒนาการด้านความรักของน้องมังกรนะ ตั้งแต่ท้ายเล่มแรกก็หึงเรื่องพอ.ตามหาคน พอเล่มสองยิ่งหวั่นไหว อายตอนอาบน้ำ ไม่อยากแยกกัน คือชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ อะ แต่ฝั่งหลวงพี่นี่นิ่งจนกูงงว่าเริ่มมี love interest ตอนไหน
ดันนน
Dunnn
สรุป ntr อินกเป็นนอ.แต่พอ.ความจำเสื่อมไปได้กะนังมังกร ถถถถ
.
.
.
.
.
กูเห็นด้วยว่านข.ใส่รายละเอียดครส.หลวงพี่น้อยเกินไป เพราะพี่แกก็ใจดีช่วยคนอื่นไปทั่วอยู่แล้ว (ตอนแรกที่ช่วยปราบผี, ช่วยเด็กตกน้ำ) กูเลยไม่คิดว่าความสปอยล์แหลกเป็นโมเม้น ตอนที่แสดงครส.มากสุดครั้งแรกน่าจะตอนปลดปล่อยจากฤทธิ์น้ำลายมังกร ซึ่งก็เหมือนทำเพื่อแก้ปัญหามากกว่าเพราะความชอบอะ ตอนอ่านก็ตะหงิดที่น้องมังกรมันฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว หลวงพี่ไม่หือไม่อือเลย กูเลยว่าครส.หลวงพี่มันออกแนวมิดตะพาบเพราะอยู่ด้วยกันมานานมากกว่า love interest
ถ้าเป็นแนวจิ้นวาย ประมาณนี้กำลังพอดีเลย พอเป็นแนววายละดูน้อยไปอะ
.
.
.
.
.
>>475 +1 กูคือ >>463 ที่ว่าไม่ค่อยอิน love line เพราะไม่มีครสพระเนี่ยแหละ เม้นท์มึงเหมือนมานั่งกลางใจกู ฝั่งนอโอเคชัด แต่ฝั่งพระเหมือนอยู่ๆก็รักกันไปซะงั้น ทั้งที่เฉยๆมาเกือบทั้งเรื่อง เข้าใจว่าเป็นคาร์นะ แต่ไม่มีเหตุการณ์ที่กูรู้สึกว่ามันจะรักนอได้เลย เหมือนชดเชยช่วยกันไปตามสถานการณ์ ตอนหลังกูงงมากที่อยู่ๆได้กันซะงั้น ถึงจะจั่วว่าวายแต่มันปุบปับเกิน ควรแทรกเหตุการณ์ที่ทำให้พระเอกทัชนายเอกมากกว่านี้อ่ะ
กูตามไปอ่าน We are the ants มาแล้ว แต่อ่านภาษาอังกฤษนะ มีทัังจุดที่ชอบและไม่ชอบ แต่กูได้ข้อสรุปว่าตัวกูเองคงไม่ค่อยชอบ LGBT YA เท่าไร คือไม่ค่อยได้อ่านหรอก แต่ลองอ่านเรื่องนี้ดูก็ค่อนข้างเฉย ๆ ไว้ค่อยลองไปหาเรื่องอื่นอ่านอีกที
แต่ยังไง YA มันก็ไม่เน้นโรแมนซ์เป็นหลัก คือจะเป็นพล็อตรอง สำหรับเรื่องนี้คือร้องงงงรอง ส่วนตัวกูยังต้องการโรแมนซ์นำอยู่ พล็อตผจญภัย/สืบสวน/แอ๊คชั่น/ดราม่าให้เป็นส่วนเสริม ก็คงต้องไป MM เหมือนเดิม
เรื่องนี้อ่านจบแล้วเหมือนกูไม่ได้อะไร (ฟังก่อน) ถ้ามองว่าอยากได้เรื่องที่พล็อตแบบ ตัวเอกมีอุปสรรค ตัวเอกก้าวพ้นอุปสรรค ปัญหาคลี่คลาย ตัวเอกมีความสุข จบเรื่องปิดจ็อบ กูจะไม่ได้จากเรื่องนี้ เรื่องนี้เหมือนแค่สรุปให้รู้ว่าตัวเอกมีอุปสรรค ตัวเอกและคนรอบข้างยอมรับและมองเห็นว่ามีอุปสรรค ว่า I'm not okay แล้วยังไงต่อ ก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันไป อุปสรรคไม่ได้หายไปไหน ไม่ได้ลุกมาเปลี่ยนแปลงแบบหน้ามือหลังมือ จะมีก็แค่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้มีโชคหรือวาสนาหรือพลังลูกรักคนเขียนมาพลิกชะตาชีวิตให้ดีขึ้นแล้วกลับไปขิงใส่อริเก่า บางจุดถ้าเป็นสไตล์หนังวัยรุ่น ต้องได้คำตอบไปแล้ว แต่กับเรื่องนี้ไม่ ออกจะ anticlimax หน่อยนึง สิ่งที่ไม่รู้ก็ไม่รู้ต่อไป
ส่วนเลิฟไลน์อันน้อยนิดของเฮนรี่ดิเอโก้ เหมือนชีวิตคนพัง ๆ (ฟังก่อน) สองคนที่จูนกันได้ คนพัง ๆ ของกูคือตัวละครที่มีข้อบกพร่อง มีข้อด้อย เรื่องนี้เน้นไปทางสภาพจิตใจ (กูว่า tag เรื่อง mental illness ยังจะตรงกว่า tag sci-fi) เลิฟไลน์น้อยจริง ไม่ค่อยอินเลยด้วย ถ้าแนวอ่านเอาฟิน กูคิดเล่นๆ ปรับบทและคาร์มาร์คุสให้เป็นพระเอก มันก็ได้นิยายเรื่องใหม่พล็อตแนววายทั่วไปได้เลย เอาจริง ๆ ส่วนมาร์คุสเขียนดีนะ คาร์ก็น่าสนใจ แต่ใส่องค์ประกอบที่ทำให้มันเป็นพระเอกไม่ได้เยอะไปเยอะ ถ้าหยิบแต่ส่วนที่ดีกับส่วนที่เลวน้อยหน่อย ก็คาร์พระเอกทั่วไปเลย บ้านรวยเนื้อหอม ขี้แกล้งปากเสียกับคนที่ตัวเองชอบ อยู่เคียงข้าง!?ตอนที่นายเอกเพิ่งสูญเสียคนสำคัญ ไม่กล้าเปิดเผยว่าชอบผู้ชาย รักษาภาพลักษณ์ตัวเอง แต่มีส่วนอ่อนโยนกับนายเอก มีความอ่อนไหวจิตใจไม่มั่นคงอยู่ภายในแต่เปลือกนอกต้องเป็นอีกอย่างซึ่งนายเอกมองออก แต่พอเพิ่มประเด็นบุลลี่เกินเบอร์และอื่น ๆ อีกมากมาย มันก็ไปไม่ได้จริง ๆ ส่วนดิเอโก้คือเธอมาได้ทันเวลาพอดี เป็นคนพัง ๆ คนหนึ่งที่มาทำความเข้าใจคนพัง ๆ อีกคนหนึ่ง กูชอบความเป็นศิลปินของนาง เสียดายเรื่องไม่มีเล่าจากฝั่งดิเอโก้ อยากเห็นอารมณ์ติส
ในเล่มเล่าเรื่องสอดแทรกบทที่ไม่ใช่เนื้อเรื่องหลักอยู่บ่อย ทำให้ขัดจังหวะเวลาอ่านเพลิน ๆ ส่วนใหญ่กูอ่านไม่รู้เรื่องด้วย พวกวิทยาศาสตร์น่ะ กูก็อ่านแบบข้าม ๆ แต่เข้าใจว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในการอธิบายตัวตนของเฮนรี่ให้คนอ่านรู้จักมากขึ้น
จบละ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ โดยรวมสนุกดีแต่กูไม่ได้ชอบมากเท่าไร ปกแปลไทยและชื่อเรื่องโนคอมเมนต์มาก
Ky เพื่อนโม่ง กลับมาเกิดใหม่เป็นซูเปอร์โมเดลสนุกไหม เห็นคนบอกเนื่อยๆกันเนอะ แต่หน้าปกสวยเลยลังเลว่าจะสอยตอนโปรวันเกิดนายอินทร์ หรือมีแปลจีนปจบบางไหมช่วงนี้เบื่อๆแนวพีเรียด ขอบคุณเพื่อนโม่งล่วงหน้า
>>477 ขอบคุณสำหรับรีวิวนะเพื่อนโม่ง รู้สึกแบบเดียวกันคือยังต้องการโรแมนซ์นำ ส่วนผจญภัย/สืบสวน/แอ๊คชั่น/ดราม่า อยากให้เป็นพล็อตรองมากกว่า (อารมณ์เดียวกับ >>479 ด้วยมั้ง คือเลยวัยที่จะฟินกับโมเมนต์วายอ่อน ๆ ที่ซ่อนอยู่ใน YA คืออยากได้โรแมนซ์เลยอ่ะ 555)
แต่อ่านรีวิวแล้วเพลินดี ชอบตรงที่วงเล็บว่า (ฟังก่อน) เหมือนดึงว่าอย่าเพิ่งเลื่อนหนี 555 เสียดายไม่ค่อยชอบคาร์พอ. ปากเสีย
ขอบคุณอีกทีนะเพื่อน รีวิวได้อ่านเพลินดีจริง ๆ
>>475 >>476 กูว่าจริงๆมันมีอยู่นะ ของหลวงพี่อ่ะ แต่มันเล่าแอบๆผ่านสายตาน้องมังกร
.
.
.
.
.
อย่างตอนที่น้องมังกรกลายเป็นไข่มุก แล้วพุ่งออกจากถุงตอนอยู่ในสุสานอ่ะ หลวงพี่ใช้เหรียญทองแดงถล่มเกาะเลย แล้วค่อยมาเล่าตอนหลังว่าจริงๆแล้วตอนแรกฮีไม่แน่ใจ ไม่ค่อยอยากใช้เหรียญ หรืออย่างตอนฮียื่นมือให้น้องมังกรจับระบายความร้อน แล้วก็ตอนขมวดคิ้วตอนโดนน้ำลายมังกรแล้วต้องอุ้มน้อง แต่ก็อุ้ม ไรเงี้ย คือเลเวลความตามใจมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ถ้าถามกูนะ กูว่าชัดสุดคือตอนหลวงพี่จับน้องมังกรแปะยันต์แล้วเข้ามุมอ่ะ ปกติฮีก็ใจดีใช่มะ ช่วยคนนั้นคนนี้อยู่แล้ว แต่หลวงพี่ไม่เคยไปทำโทษใครเป็นเด็กๆแบบนั้นอ่ะ บริการพิเศษของน้องมังกรคนเดียว
.
.
.
.
.
Ky อยากอ่านแนวน้ำเน่าอะ เพื่อนโม่งมีเรื่องไรแนะนำบ้าง
>>482 ใช่ public school นิยายญป ของเซนชูป่ะ
.
.
.
.
.
กุจำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้ละ แต่มันญี่ปุ๊น ญี่ปุ่นอ่ะเมิง มีความเวิ่น มีฟีลลิ่งเหมือนโชโจมังงะยุค 90 มีความเบียว นายเอกแบบนุ่มนิ่ม โดนบูลลี่ พระเอกแบบชอบเค้าแต่ทำเป็นเย็นชา ทำเป็นไม่สนใจ ด้วยเหตุผลอะไรสักอย่างกุลืมไปละ แต่พอเค้าไปใกล้ใครก็หวงจ้า กุอาจจะแก่เกินไปสำหรับอะไรแบบนี้
ภาพจำเกี่ยวกับเรื่องนี้ของกุคือ มีตัวละครนั่งบนต้นต้นไม้ละทักนายเอกที่ร้องไห้อยู่ข้างล่างประมาณว่า “นกน้อยใครทำเธอร้องไห้” กุจำคำชัดๆ ไม่ค่อยได้อ่ะ แบบ เอ่อ แคนดี้ แคนดี้เหรออ่ะ คือกุขำสัส 555555
ทั้งนี้กุปั่นเนื้อเรื่องหลักจบแระ ด้วยความที่เสียดายเงิน แต่เล่มพิเศษเนี่ยเข็นไม่ไหว เทียบกันแล้วกับเรื่องที่เซตติ้งเบียวๆ คล้ายๆ กันแบบกลเกมรักอัลฟ่า กุชอบอันนั้นมากกว่า เวิ่นน้อยกว่า พระนายไม่น่ารำคาญเท่า
แนะนำมั้ย อันนี้กุว่าอาจจะมีคนชอบสไตล์นี้มั้งงงง ตอนนั้นกุก็ฟีลแบบอยากอ่านอะไรน้ำเน่าๆ คลิเช่ๆ แต่เรื่องนี้บางอย่างแม่มเบียวจนกุขำ เอเลเมนต์น้ำเน่าคลิเช่เลยไม่ได้ประทับใจอะไรเท่าไหร่นะ
.
.
.
.
.
>>479 >>480 ขอมค่า สำหรับฟีดแบค กูก็ไปอ่านตามที่มีโม่งมาป้ายยาไว้อีกที อารมณ์ประมาณว่าอ่านจบส่งการบ้าน
ให้กูขาย MM ก็ไม่ค่อยเป็นว่ะ เคยรีวิวแล้วแป้กตลอด กูก็รอให้มีคนมาป้ายยาเหมือนกัน เผื่อจะได้ส่งการบ้านอีก เพื่อนโม่งสายฝ จะได้ไม่รู้สึกวอร์คอะโลน
เห็นด้วยว่าไม่ฟินกับโมเม้นวายอ่อน ๆ ซ่อนไว้ให้ตีความแล้ว อาจจะด้วยวัย แต่กูว่ากูไม่แก่ แค่เกิดนานแล้ว
>>483 wilderness, คุ่นคุ่นทุกเรื่อง กูชอบกลกุณฑีที่สุด, งานข้าวปั้นเกือบทุกเรื่อง กูชอบsloth specialดินหมูที่สุด คลิเช่จำเลยรักเหี้ยๆ และงานชุนภุศทุกเรื่อง น้ำเน่าสุดแนะนำเฮเดส นายเอกคิดว่าพระเอกไม่รัก เพราะตัวเองต่ำต้อย เป็นแค่ทาสที่พระเอกที่เป็นเจ้าชายซื้อตัวมา พระเอกก็คิดว่านายเอกไม่รักตัวเอง กูเปิดอ่านบ่อยจนจำไดอะล็อคได้ละ แต่! หลายๆเรื่องที่กุแนะนำมีrapeนะ เฮเดสนี่rape, child groomingเรย แต่มันน้ำเน่าได้ใจกูจริงๆนะT_T จากโม่งสายน้ำเน่า
ป.ล. ยังไม่มีเวลาตำpublic schoolเลย ช่วงนี้ยุ่งมากกก แต่เท่าที่อ่านพวกมึงรีวิวมา กุว่ากุคงชอบแหละ อาจรสเบียวๆกับบางประโยค แต่ถูกใจกูนัก นายเอกนกน้อย พระเอกสายซึนหนิ ว่าแล้วก็หยิบขุนศึกทรราชย์มาอ่านอีกดีกว่า555555
รีวิว+สปอยเหรียญทองแดง
.
.
.
.
.
สำหรับกูไม่ผิดหวัง แต่ถ้าคนที่ชอบโรแมนซ์เรื่องนี้ค่อนข้างจืดจาง แต่เป็นแบบรักซึมลึก อวลๆตอนช่วงหลัง (อยากได้อีก) คือบรรยาครสของหลวงพี่น้อยจริง รู้สึกว่าหลวงพี่จะเป็นคนแนวเลยตามเลย แพ้ทางคนแบบน้องมังกรอยู่แล้วด้วย คือถ้าไม่เอ็นดูมีตบเกรียนไปแล้วอะจริงๆ 555555555 น้องมังกรปากดีมาก ตอนลูบโล้นหลวงพี่กูแบบ 55555 เรื่องที่ชอบสปอยล์พอเทียบกับคนอื่น กับน้องมังกรมันคือตามใจจริงๆ เวลาขอแต่ละอย่างไม่ได้ขอดีๆเลย แต่คนอื่นหลวงพี่คงแนวๆเคารพการตัดสินใจของเขา อีกอย่างคือหลวงพี่เป็นคนใจดีอยู่แล้วด้วย ชอบครตแบบนี้นะจะว่าไป เหมือนเป็นคนปกติที่แค่เย็นชาพูดน้อยเฉยๆ
พาร์ทดราม่าไม่ถึงกับน้ำตาไหลหรือเจ็บหัวใจ ถ้าขยี้หนักกว่านี้หน่อยคงซี้ด บทกับตลคอื่นๆค่อนข้างดี ไม่ได้น้อยไปหรือมากไป แต่เจ้าตัวร้ายกาจแซะทุกคนทุกครั้งที่มีโอกาส ถ้าคนรำคานอาจจะไม่ขอบ 55
ส่วนเล่มพิเศษไม่ถึงกับต้องอ่าน ถ้าจะเอาโมเม้นคู่หลักคงไม่อะไรเท่าไหร่ แต่ถ้าจะคู่อาจารย์กับคนนั้นคงโอเค แต่ก็ไม่ได้อะไรมากอยู่ดี แบบว่ามันก็ไม่ใช่ ending ของคู่นั้นอะ
ใครที่อยากหาความบาปเยพระจากเรื่องนี้คือกุไม่สามารถสัมผัสได้ แต่บาปจากลบหลู่พระอาจจะเต็มๆ แต่เรียกพระเอกว่าพระก็ไม่เต็มปาก คะแนนเนื้อหาให้ 8.2/10
เรื่องรูปเล่ม หน้าดำเยอะมากๆๆ ถ้าอัดเนื้อหากูว่าน่าจะพอๆกับวดนหรืออาจจะบางกว่า แพง ของกูรอบสต้อค ส่งช้า (15วันกว่าจะส่ง) แอดมินเงียบอีก คะแนนสนพเอาไป 3/10 มะโห
.
.
.
.
.
เหรียญทองแดงในชป ทำกูขนหัวลุก เหยียบสี่พันทุกเจ้าขนาดเป็นแค่รอบสต็อคมิใช่รอบจอง จะมีวันที่ราคาตกมั้ยวะกูว่ามันค้ากำไรเกินควรไปเยอะมากๆๆ
อ่าน yes or no จบแล้ว มูฟออนไม่ได้ว่ะ ต้องหยิบมาอ่านซ้ำอีกรอบ น้องเคย์ตอนแรกอ่านแล้วรำคาญมากๆ อยู่ดีๆกลายเป็นเอ็นดูเลยเฉย แล้วกูก็สงสารท่านโฮมาเระชิบหายเลย อ่านแล้วใจกูมันอะฮึกหงิงๆ ตอนจบที่พระเอกเจอรอยฝ่ามือสามอันบนผนังกูปล่อยโฮเลย ฮืออออออ เศร้าอะ
มันก็สนุกดี แต่มันไม่ได้สนุกขนาดนั้นนะพวกมึง สี่พันนี่เกินเบอร์ไปมาก ขายราคาสนพ.ยังว่าแพงเลยนี่ราคาอัพอีก
นิยายสนุกแหละ แต่ราคาขนาดนั้นเก็บไว้เปย์เรื่องอื่นดีกว่า อันนี้มากไป เห็นคนพยายามขายเหยียบสี่พันโพสต์นู้นนี่ว่าห้ามแคป พอใจจะขาย ขายไม่ได้เก็บกลับ แต่เล่นโพสต์ขายไปทั่ว 5555 นี่คือคนไม่อยากขายจริงอ่อ คนอยากอ่านจริงๆ 3 เล่มจบคือมันจบอะ เล่มพิเศษบางมาก ช่องไฟระหว่างบรรทัดก็เยอะ มันแค่ตอนพิเศษเสริมที่อ่านก็ได้ไม่มีก็ไม่แปลก
เหรียญทองแดงสำหรับกูหิ้งนะ แต่ถ้าสี่พันคงไม่จ่ายเพื่อเอามาอ่านว่ะต่อให้หิ้งขนาดไหน
>>500 กูก็ร้องไห้ เป็นเรื่องที่ไม่คิดว่าจะร้องไห้เพราะมีแต่คนบอกว่าฟีลกู้ด ฮีลลิ่ง กูเลยไม่ทันตั้งตัว 55555
แต่เรื่องนี้กูสงสารคิซากิสุด ปมมันใกล้ตัวกว่าด้วยมั้ง พยายามหรือมีใจรักแค่ไหนสุดท้ายก็แพ้คนมีพรสวรรค์ ถึงไอ้คนมีพรสวรรค์ที่ว่ามันจะพยายามหนักเหมือนกันก็เถอะ
ky กูอยากรู้ค่า lc ของวายจีนนักเขียนตัวท็อปๆ ของจิ้นเจียงอะ อย่างปรมจ ฆ่าหมาป่า พั่วอวิ๋น ราชัน มันราคาถึงล้านมั้ยวะ ต่างกับราคา lc ของนักเขียนที่รองลงมามากมั้ย
>>505 >>510 แง กูร้องไห้กับเล่มสามนานมาก โฮมาเระแม่งทนได้ไงวะ ชีวิตพังสัสๆ พ่อกับพี่อุบัติเหตุตาย จากชีวิตลูกคนรองธรรมดาๆกลับต้องมาเล่นการเมืองแทน เมียป่วยตาย ลูกชายหนีไปอยู่บ้านยายอีก ตอนแรกกูก็แอบจิ้นกับเลขา แต่ยังเศร้าอยู่ รมณ์บ่จอย อยากให้มีตอนพิเศษน่ารักๆเยียวยาจิตใจท่านเขาหน่อย
คิซากิ เรียวกูก็อยากให้มีสปินออฟ เป็นคนน่าสงสารที่พบเห็นได้บ่อยมากในชีวิตจริง แต่ในเรื่องเหมือนแค่มาเข้าฉากแว้บๆแล้วจากไป รู้สึกไปไม่สุดเลย
โอย เมิง กุซื้อ Feng Mang มา อ่านไปสักพักทำไมรู้สึกมันไม่สนุก ไปเปิดชื่อดูคือคนเขียนcounterattack, advanced bravery
รู้สึกพลาดมาก ค่อดเศร้าาาา กุไม่อินมุข เนื้อเรื่องไรนางเลย วันหลังกุต้องจำชื่อคนเขียนแล้ว ฮืออออ
ky มึง กูอาจมาตอนตลาดวายโคตรๆ แต่ถามหน่อยดิ กลรักฯ เล่ม 3 นี่วนเวียนอยู่แถวเตียงจริงอ่อวะ กำลังจะสั่งมาอ่านต่อ แต่เห็นรีวิวแล้วแอบหวั่นๆ อะ กูเบื่อ NC ถถถ
>>522 กลรักฯ เล่มสุดท้าย พระเอกมันหลอกกินเต้าหู้แบบไม่น่าประทับใจเท่าไร (แต่ยอมใจที่เรื่องนี้ไม่มีเรฟ ทั้งที่อาเจวี๋ยตั้งท่าจะงาบต้ังแต่หลิงเซี่ย กลับมารอบแรก) แถมยังพ่วงตอนพิเศษที่ทะลุมิติมายุคปัจจุบันด้วยกันซึ่งส่วนตัวรู้สึกว่าไม่สนุกเลย
แต่ถ้าเพื่อนนึกสนใจคู่อื่น (คู่นอร์มอล หัวเม่นกับยายโจรสลัดชื่อยาว ๆ) แล้วก็คู่ซ่งเสียวหู่ ก็ตำมาให้ครบก็ได้ ไหน ๆ อ่านมาเกินครึ่งทางแระ
กูลืมพูดถึงการแปลของเหรียญทองแดง แปลได้ดีนะ แต่สำหรับคนที่เคร่งเรื่องไม้จัตวาห้ามอยู่บนอักษรต่ำอาจจะขัดใจ คือมันมี ชวี๋ กูไม่เก่งเรื่องหลักภาษายังมองว่าแปลกๆ ทำไมไม่ใช้ ฉวี หรือคนละเสียงวะ กูไม่รู้ 555
เพื่อนโม่ง ตูสายm/mอ่ะ เหงามาก หว่าเว้มาก ขนาดลองทักไปจ๊ะเอ๋สนพ.ไพร์ดถามไถ่ข่าวออกหนังสือเห็นหายไปนาน เเอดมินยังไม่อ่านข้อความตูเลย ตั้ง2อาทิตย์ละเนี่ย สั่นกลัวไปหมดเเล้ว เทอจะเจ๊งไม่ได้นะเฟ้ยยยย รออ่านตั้งหลายเรื่องT-T ส่วนโรสก็บอกว่าถ้ามีเรื่องใหม่ๆมาก็จะบอกหน้าเว็บตามสไตล์ ส่วนไทเซย์m หลังจากหมดthirds นี่ก็พยายามไปยุยงให้เอาเรื่องยาวมาอีก เอามาาา เงินมี แต่เอามาแปลทียยย์ เค้าก็บอกจะพยายามเสนอบก.ตามเรื่องที่แฟนๆบอกมาให้นะ มุเเง้ มืดมนอะไรขนาดนี้ ไม่มีเรื่องใหม่โดนๆเข้าไทยมาเลย //นอนตาย
>>528 กูเดาว่าเพราะคนแปลเลี่ยงไม่สะกดเหมือนคำไทยว่ะ เพราะถ้ากูเห็น ฉวี กูคงอ่านว่า ฉะ-หวี อ่ะนะ 55555555
เอาจริง คำนี้ควรถอดเสียงว่า ฉู ได้เหมือนกัน แต่มันไม่ตรงเสียงจีนเป๊ะๆ แล้วดูจากที่คนแปลโดนด่าว่าแปลเหี้ย แปลเหมือนกูเกิ้ลทรานสเลทตั่งต่างในเด็กดี กูว่าเขาคงไม่อยากเสี่ยงหรอก
เพิ่งหยิบ นิยายรากงอก wwtb มาอ่าน นั่งดูปกเล่ม 4 นั่นคือบรีฟปกผิด หรือเพราะคนแต่งยังไม่ทันคิดลายพระเอกวะ เล่มล่าสุดนี่พระเอกเป็นเสือดำ แต่ปกเล่ม 4 ลายพาดกลอนขาวมาเชียว ถึงจะบอกว่าเปลี่ยนสีได้แต่สีจริงมันก็สีดำใช่ป่ะ
>>518 กูจำแม่นมากนักเขียนคนนี้ จะเฮโลอีนหรือเรื่องไหนก็ตาม ไม่ชอบความป่วนสไตล์แจ่มใสอะ แบบทำเรื่องนั่นนู้นให้ต้องป่วน/เข้าใจผิด/กวนกัน จะฝั่งไหนทำก็ตาม รู้สึกลำไย ไม่ตลกสำหรับกู
เคาท์เตอร์นี่เบื่อจังหวะ เบรฟฯนี่ตายตั้งแต่ทดลองอ่านบอกเคะเก่งงั้นงี้ ถึงเวลาจริงทำไรไม่ได้พระเอกช่วยรัวๆงง ขายความสวยรัวๆด้วย เงิบตั้งแต่ตอนแรกที่ต่อยมวยแล้วโดนจูบละ
เฟิงหม่าเป็นเรื่องshowbiz ที่เราไม่สนเลย อ่านพล็อตแล้วรู้สึกคนเขียนนั้นปะว้าา เลื่อนไปดูชื่อคนเขียนก็ตัดทิ้งเลย ใช่เลย
Ky อ่านจิ่นหรานตามการป้ายละ ชอบว่ะชอบมาก คดีไม่ซับซ้อนมากนะอยู่ระหว่างเรื่องแนวเครียดๆกับสืบสวนเบาโหวงจนอ่านแล้วสายตาว่างเปล่าได้พอดีๆ (พิมพ์งงไปป่าวว่ะ) เรื่องไม่ได้มาปุ๊บเดาได้ปั๊บ แล้วก็ไม่หนักหน่วงชวนเล็บจิก
>>546 เห็นด้วยกับชื่อเรื่องคู่จิ้น (รัก) พลิกล็อก คือรู้สึกเชย ไม่ค่อยคล้องเพราะมีวงเล็บด้วย
คำว่าคู่จิ้นนี่คิดว่าตายไปพร้อมกับพ.ศ. ๒๕๖๑ ไปแล้ว ไม่คิดว่าจะมีคนเอามาใช้
ไม่รู้เพราะชื่อเรื่องหรือปก (ขออภัย ยังขัดใจกับปกเล่ม 1 อยู่ดี ลายเส้นสวยอะไรสวย แต่คห.ส่วนตัวรู้สึกว่าคาร์นอ.ไม่ค่อยตรงปก) ทำให้เรื่องนี้กระแสเงียบมาก แล้วดันออกมาพร้อมกับแนววงการบันเทิงของสนพ.อื่นอี๊กกกก ไม่มีคนหวีดด้วยเลย เหงาเว้ยยยย...
>>547 เห็นด้วยว่าชื่อเรื่องไม่ดึงดูด+กระแสเงียบ กูเองก็เพิ่งรู้จักเรื่องนี้จากพวกมึงนี่แหละ เมื่อกี้ไปหาเรื่องย่อกับทดลองอ่านมารู้สึกน่าสนใจอยู่ แต่กูกำลังลังเลว่าจะสอยเลยหรือรอให้ออกครบก่อนดี อยากรู้ว่ามันค้างมั้ยวะ แล้วถ้ากูจะรอให้ออกครบหมดมันยังจะมีของอยู่มั้ย
>>546 กูก็ชอบปกนะ กูว่าภาพปกดึงดูดดีอยู่ แต่ชื่อเรื่องเชยจริง 55 ขนาดกูที่เมินเพราะเบื่อแนววงการบันเทิงยังสะดุดปกอยู่พักนึงนะ สงสัยแนวปกกูไม่ตรงกะชาวบ้าน ตอนยุทธจักรเริงรมย์ภาคแรกกูไปเดินร้านหนังสือกูก็ว่าปกดึงดูดกูอยู่นะ ไปมองหลายรอบเลยก่อนจะสอยมา(และพบความอิหยังน้อออ กะอีนอ.) แต่กระแสดันโดนด่ายับ ถึงขั้นมีคนบอกสงสารไม่ควรได้ปกแบบนั้น แต่ปกภาค 2 กูเห็นด้วยว่าไม่สวย
เข้ามาอวยคู่จิ้นด้วย กูเบื่อแนววงการบันเทิงมากๆ เบื่อดาราถ่ายหนังมาก แต่ช่วงนี้ของขาดฉิบเป๋ง หนังสือที่สั่งไปไม่มีไรออก เลยคว้าคู่จิ้นมาลองอ่านเพราะแม่งเหงา ปรากฏ..หนุกกว่าที่คิด กูเบื่อๆ ดาราเข้ากองถ่าย เรื่องนี้แม่งไม่ได้เข้ากองถ่ายพร่ำพรรณาถึงบทตัวละครยืดยาว เพราะแม่งถ่ายรายการ! แล้วกูดูรันนิ่งแมนด้วยไง รายการโคตรอารมณ์รันนิ่งแมน อ่านไปอ่านมาติดเฉย สอยเล่มสองมารอส่งเนี่ย
พูดถึงเรื่องปก นิยายวายนี่เป็นแนวเดียวเลยมั้งที่ปกมีผลต่อการตัดสินใจซื้อสูงมาก (โดยส่วนตัวนะ)
เวลาซื้อนิยายแนว NL ไทย ฝรั่ง จีน หรือ Horror Suspend นี่ปกจะเป็นไงช่างม่าง ดูแต่เรื่องย่อ
แต่พอเป็นนิยายวายนี่ ปกดันมีผล โดนปกตกมาก็เยอะ พลาดเรื่องดีๆ เพราะปกมาก็มาก ไม่รู้ใครเป็นเหมือนกันป่าว
>>552 เป็นไม่รู้ทำไมเสือกมีชุดความคิดว่าปกที่สวย=ลงทุนทำตั้งใจทำไม่ไก่กา จริงๆเมื่อก่อน(ตอนป.1-3)ใช้วัดนิยายnlนี่แหละมันจะชอบมีสนพ.เล็กๆปกจะไม่ค่อยสวยแล้วคัดกากอะ คือเนื้อกากากจริง สำหรับคนอ่านแจ่มใสเลิฟซีรี่ย์ยังว่ากาก+ปสด.แดกกว่า แนวแฟนตาซี+ทั่วไปไม่เอาชุดความคิดนี้ไปใช้ แต่พอเป็นวายก็ขุดกลับมาใช้เฉย
>>552 เป็นทุกที่แหละ แค่เมิงอยู่ในสังคมวายเลยรู้เรื่องวายเยอะเท่านั้นเอง แถมวายมีเลล่าวายผู้วาดปกนิยายวายร้อยล้านเรื่องอีก
ฝั่งนอร์มอลก็เคยมีของสยามที่ไปตกปกสวยๆหวานๆมา คนก็แห่จองกันชิบหาย สุดท้ายอ่านแล้วไม่แนวเทขายกันเต็ม ดีที่ตอนนั้นกูอ่านตย.ไม่รู้เรื่องเลยรอดมาได้
แจ่มใสแปลจีนที่ปกเป็นผญภาพเหมือนก็มีคนด่าว่าปกประหยัดงบ แต่บางคนเขาก็ชม แจ่มเลยโนสนโนแคร์
กล้วยแปลจีนแรกๆซื้อปกจีนก็มีคนชม ชอบได้เรื่องดังๆ ถึงแปลห่วยแต่ปกออริ จนตอนหลังเริ่มทำปกเองก็โดนด่าชิบหาย แปลกาก ปกแม่งกากหมาอีก บางเรื่องทัวร์ลงตั้งแต่เปิดปกเลย
คู่จิ้นปกเล่มหลังๆ สวยนะ (3-5) มีแต่เล่ม 1-2 ที่รู้สึกเรียบๆ ไปหน่อย
กูเลือกซื้อหนังสือจากเนื้อเรื่องไม่ก็ชื่อคนแต่งว่ะ ถ้าเป็นเรื่องที่ชอบต่อให้ปกไม่สวยก็ซื้อ แต่ก็จะบ่นๆหน่อย ถ้าได้ปกสวยๆก็จะดีใจมากเป็นพิเศษ กับเรื่องที่ไม่ได้ชอบปกสวยแค่ไหนกูก็ไม่ซื้อ ซื้อหนังสือมาอ่านอะเนอะไม่ได้ซื้อมาเก็บเพราะชอบปก ถ้าแบบนั้นกูไปซื้ออาร์ตบุ๊คเอาไม่ดีกว่าหรอ 55555
กูสายวายญี่ปุ่น คนวาดมีผลกับกูมาก เพราะนิยายวายญี่ปุ่นมันมีภาพประกอบในเล่มด้วย ต่อให้ไม่ใช่แนวที่ชอบหรือเป็นนักเขียนโนเนมที่ไม่รู้จัก ถ้าปกโดนมากๆกูก็ซื้อนะ ทำแบบนี้บางทีก็เจอเรื่องอิหยังวะเหมือนกัน แต่มันก็ช่วยให้ได้อ่านนิยายหลากหลายแบบดี
>>551 กูก็ชอบดูรันนิ่งแมน ทำให้วันจันทร์ของกูน่าอยู่ขึ้น กูเมนคนทรยศ นาน ๆ ทีจะ MVP ชนะเกมกะเขาบ้าง แต่ส่วนใหญ่หลังๆชอบล้มเกม ไม่ก็เป็นสปายแล้วโป๊ะแตก
คู่จิ้นกูกำลังอ่านอยู่ ชอบนะ ก็โดนตกจากโม่งนี่แหละ ตอนเล่มหนึ่งเพิ่งออก กูตัดออกจากลิสต์ไปแล้วเพราะขยาดวงการบันเทิง แถมมีตั้งห้าเล่ม มันจะลากไปแนวไหนบ้าง ก็กลัวว่าจะเบื่อก่อนไหม จะน้ำเยอะไหม แต่เห็นโม่งพูดถึงเรื่อย ๆ เลยลองสอยมา ช่วงถ่ายเรียลลิตี้กูอ่านก็นึกถึงรันนิ่งแมนเหมือนกัน
>>565 เรื่องปกคาไซต้องโทษพวกค่ายไพเรทเลย นิยายวายญี่ปุ่นมีเป็นแสนเรื่อง ค่ายไพเรททำกันแต่ปกคาไซ เน้นเอาปกหวือหวามาล่อต่อล่อใจคนอ่านไว้ก่อน คนอ่านไพเรทเลยติดภาพกันว่านิยายญี่ปุ่นมีแต่ปกหื่นๆ เนื้อหากลวงๆ เน้น nc ทั้งที่จริงๆ นิยายวายญี่ปุ่นปกสวยๆ เนื้อหาดีๆ มีเยอะมาก แค่มันไม่มีใครเอาเข้ามาแปล
Ky เพื่อนโม่งมีใครอ่าน hard mode แบบรีไรท์แล้วบ้าง เนื้อหามันต่างจากก่อนรีไรท์มากมั้ยอะ เคยอ่านเวอร์ชั่นก่อนรีไรท์แล้วรู้สึกเหนื่อยๆ
วายญี่ปุ่นที่เข้าไทย แบบปกคาไซถ้าไม่มีปกแจ๊กเกตกูไม่กล้าซื้อว่ะ โจ่งแจ้งเกิ๊น 5555
>>572 ปกแจ๊กเกตกูเห็นว่ามีตั้งแต่สมัยวายยังไม่บูมขนาดนี้ จำได้ว่าเคยซื้อนิยายทำมือแล้วเค้าแถมแจ๊กเกตให้ ชีวิตกูดีขึ้นมาก ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ 5555 ข้อเสียคือขอบยุ่ยง่าย
พวกที่หน้าปกล่อแหลมก้หุ้มๆไว้ก้ดี บางทีก็เขินที่ตัวเองซื้ออะไรที่ดูหื่นกาม 5555 อย่างปกวดนเล่ม2อะ ต้องหาอะไรมาทับๆ
>>574 สวยอะแง
จริงๆกูชอบลายเส้น การลงสีของอ.มาก (หัวนมเปล่งแสง) แต่ท่าแม่งไม่ได้จริง บางเรื่องนายเอกแก้ผ้า พระเอกเอามือบัง บางทีก็เอานิ้วแหย่งี้ ปกกามแต่ nc ข้างในเฉยมาก หน้าปกกามกว่า 20 เท่า
>>581 จริง พอปกกามๆ สายหื่นที่เน้นอ่าน nc ก็พร้อมควักเงินซื้อกัน อย่างทซจับวายญี่ปุ่นยังทำแต่แนวกามๆ หลังๆมานี่ทำแต่นิยายปกอ.อิชิดะที่มึงพูดถึงรัวๆเลย เข้าใจการเอาปกมาตกลูกค้าแหละ แต่พอเป็นแบบนี้คนอ่านก็จะติดภาพว่าวายญี่ปุ่นมีแต่กามๆยั่วเย เน้นข่มขืน หาสาระไม่ได้ ทั้งที่เรื่องดีๆมันก็มี แต่มันไม่ค่อยมีใครพูดถึง เพราะปกมันไม่ดึงดูดเท่าปกพวกนี้
สายกามncญป นี่ กูอยากจะขอร้อง เอาแนวยั่วเยอื่นที่นอ.ไม่ใช่สาวงามหยาดเยิ้มมามั่งก็ได้นะ จริงๆกูอยากอ่านแนวเนื้อหายาวๆนะแต่เข้าใจว่ายาก แนวnc นอ.งามหยาดเยิ้มจริตสาวแตกเหมือนใส่ดุ้นให้ชื่อว่าวายเฉยๆนี่กูเลยจุดนั้นมาไกลแล้ว นี่รอลุ้นเรื่องใหม่ของ md ที่แพลมๆมาเหมือนจะไปแนวบาระแทน
Ky มึงๆ มีแนววรรณคดีเรื่องไหนน่าตำบ้างป้ะ กูพึ่งอ่านจรกาจบละชอบแนวนี้ว่ะ
>>583 bly ทำนิยายวายไม่เน้นกามออกมาหลายเรื่องอยู่นะ อย่างของอจ.นางิระ อจ.สึคิมุระ อจ.อาโอซากะ แต่มันปกเรียบ เรื่องก็เนือย เลยไม่เป็นที่พูดถึงเท่าพวกปกกามๆแหละ (กูว่าที่ yes or no แมสในโม่งได้นี่ปาฏิหาริย์ชัดๆ) นอกนั้นก็มีของโรสออกมาสองเรื่อง นั่นก็ไม่เน้นกาม ส่วนของมีดีกูไม่เคยอ่าน แต่เห็นโม่งบ่นๆกันว่าจูบแสงจันทร์เนื้อหา toxic ไปหน่อย
วายญี่ปุ่นเรื่องที่สนุกพีคๆมันมักจะเป็นซีรีย์หลายๆเล่มจบ แต่สนพ.ไม่ค่อยมีใครกล้าเอาซีรีย์ยาวๆมาขาย ชอบเอามาแต่แบบเล่มเดียวจบซึ่งก็สนุกมั่งไม่สนุกมั่ง เห็นมีแต่บลายที่กล้าทำซีรีย์ เซนชูก็ทำแค่พับลิคสคูลแล้วไม่ทำอีกเลย แต่ก็เข้าใจสนพ.แหละว่าคงไม่กล้าทำซีรีย์ยาวๆกันเพราะกลุ่มคนอ่านวายญี่ปุ่นมันไม่ได้ใหญ่เหมือนวายจีน ทำซีรีย์ไปแล้วขายไม่ออกก็เจ็บหนักอีก
ค่าตัววายจีนก็ไม่ใช่ถูกๆเด้อ เรื่องดังๆของจีนแพงกว่าเรื่องโนเนมของญี่ปุ่นแน่ๆ ของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับนักเขียนและความดังของเรื่องด้วย
Lc นิยายญี่ปุ่นเหรอ ไม่ได้แพงเวอร์วังหรอกแต่ขอยากสัส ขอยากกว่าจีนร้อยเท่าพันเท่า
>>588 กูว่ามันอยู่ที่ตลาดคนอ่านด้วยมั้ง ดูแล้ววายจีนป๊อปปูล่าร์กว่า วายญปนี่กูรู้สึกว่าพล็อตเรื่อง การดำเนินเรื่องค่อนข้างเฉพาะตัว
บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ถ้าใครอ่านแล้วชอบก็ชอบไปเลย ใครไม่ชอบก็นานๆ จะเจอเรื่องถูกจริตที (เช่นกูเป็นต้น)
คือก็ไม่ได้หมายความว่าวายจีนมันดีกว่าหรอก แค่มันแมสกว่า มีตัวเลือกให้หาอ่านเยอะกว่ามั้ง
ky ทำไมกูเข้า app raw เซิร์จหาเรื่องไรไม่เคยเจอเลยวะ เป็นงี้ตลอด
นี่ก็หาขุนแผนไม่เจอ ต้องหาจากกูเกิ้ลเบราเซอร์ แล้วค่อยกดเปิดในแอปอีกที
นิยายเรื่องใหม่ของดพ ตลคชื่อเย่วไป๋หู 5555 มันควรใช้เยว่มั้ยนะ
คือ มีใครเม้นบอกไหมวะ แล้วถ้าเม้นไปจะบึ้มไหม กูไม่เคยอ่านงานคนนี้เลย แต่กลัวแรงเหวี่ยงพอตัว
มึง yue ถ้าออกเสียงจริงๆ มันคือ เอีย + อู + เอ มันไม่มีทางเป็นเย่ว 5555555555555 ตอนกูอ่านกูนึกเสียงเพื่อนตอนพูดว่า “ฮาไค่เย่ว (กูปวดเยี่ยว)” ขึ้นมาเลยสัส โคตรลั่น 555555555555
>>605 ไม่รู้จะสปอยด์ไหม ถ้ายังไงลองพิจารณาดูเองนะ ส่วนตัวกูว่ามันอยู่ในโทนเบาๆ รอเฉลยปมอดีตแล้วค่อยตัดสินใจอีกทีว่าจะฟิวกู๊ดไหม
,°
°
°
°
°
มันมีช่วงดราม่าแหละ มีตัวละครที่เราค่อนข้างผูกพันธ์ตาย แต่ปมนี้สำหรับกูไม่หนักมากและคิดว่าจำเป็นต้องมี
อีกปมคือชีวิตก่อนมาเข้าร่างขุนช้างของนายเอก กูกลัวปมนี้ที่สุด ถ้าแม่มหักมุมดราม่าความรุนแรงในครอบครัวขึ้นมาหรือชีวิตน้องชายนายเอกบัดซบลงหลังนายเอกตาย กูก็จะไม่ถือเป็นนิยายฟีลกู๊ดแต่จะถือว่าอ่านสนุกแทน ตอนนี้กูได้แต่สวดมนต์ภาวณาให้คนเขียนรีบๆเฉลยปมและอย่าใจร้ายกับใครก็ตามที่ยังมีชีวิตอยู่ในโลกเก่าของนายเอกเลย
°
°
°
°
°
ในทวิต มีข่าวว่ารัชศกเล่มพิเศษจะออกเดือนหน้าล่ะ กรี๊ดดดด
KY วายร้ายโฉมสะคราญนี่เรื่องเป็นไงบ้างวะ เงียบม๊ากกก กูส่องแท็กทุกวันรอดูรีวิวแต่เจอแต่ถ่ายบ่นตำหนิ บางคนกูซูมดูยังไม่เจอว่าตำหนิตรงไหน
>>615 กูอ่านแล้วเนือยแปลกๆ ครสส่วนตัวกูคือเหมือนคนเขียนเล่าเรื่องไม่ค่อยหนุก ออกแนวนิยายเด็กดีสมัยก่อน ที่เน้นเอาตัวละครมาสนทนาสนุกสนานเย้าแหย่กันแต่ไม่ได้เดินเนื้อเรื่องเป็นจุดตัดจุดพีคอะไรเท่าไหร่ รู้สึกตัดสินใจกดเร็วไป (กูอ่านตย.แค่2 บทคิดว่าใช้ได้ ชอบพอ.ยันเลยกดเลย) กูเพิ่งพยายามไถไปร้อยหน้านิดๆ บวกกะความแย่งชุด ex ได้ แต่ได้ช้า+ สารพัดความแหมะ ทุกอย่างที่ทีคนบ่นกูได้หมด ทั้งคราบกาว รอยยุบ รอยเลอะ ขอบปกในงอๆหงิกๆ พรีเมี่ยมบางเฉียบ พอเห็นสนพ.โพสท์เซทปรับปรุง ก็ยิ่งรู้สึกเซ็ง×2 เลยมึง
แต่เห็นมีคนรีวิวเนื้อเรื่องว่าสนุกอยู่บ้างนะ มึงลองค้นๆไถๆทวิตดู
>>615 กูรีวิวแล้วก็สปอยล์ลึกพอประมาณแล้วข้างบน มึงลองค้นดูแต่โดยส่วนตัวเล่มแรกยังบอกอะไรไม่ค่อยได้เหมือนเป็นเล่มเกริ่นแนะนำตัวละครกับแผนผังคสพ.มากกว่าไม่ถึงกับไม่สนุกจนปล่อยแต่ก็ไม่ได้สนุกถึงขั้นต้องมีทันที
>>616 เห็นมึงบ่นแล้วกูรู้สึกเหมือนใช้แต้มบุญทั้งชีวิต ที่เขาบ่น ๆ กันกูยังงงสภาพมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะเพราะกูได้ค่อนข้างกริบ (หรือกูไม่ซีเรียสสภาพไม่รู้ 555)
Ky กูพึ่งอ่าน นักอ่านกับพระเอกฯเล่มหนึ่งจบ หลังจากที่พยายามเข็นมาหลายเดือน ยอมรับว่าแปลได้อ่านเข้าใจยากมากกกก แต่ชอบเนื้อเรื่องไง แล้วกูก็อ่านเล่มสองต่อทันที อันนี้คนแปลคนใหม่ มึงงง เหมือนนิยายคนละเรื่อง อ่านรู้เรื่องไม่มีปัญหา ทำให้เรื่องมันสนุกมากๆๆๆ กูอ่านได้แบบไม่สะดุดเลย พอละ มาบ่นเฉยๆเรื่องการแปลเล่มแรก
>>619 นักอ่านกับพระเอกถ้าจำไม่ผิดก่อน LC กระแสก็ดีนะ พอเอามาทำแล้วกลับแผ่ว ส่วนตัวว่าอ่านสนุกดี (ข้ามเรื่องแปล) ชอบเอเลเมนต์แฟนตาซีในเรื่องนี้หลายอย่าง คิดว่าต่อให้มันเป็น LN ไม่มีความวายก็คงชอบ (หลังๆเริ่มเบื่อมุก 8 ร่าง)
คนเขียนก็ขยันใช้สรรพนาม "นักอ่านผู้น่ารักบางคน" ซึ่งแรกๆอ่านแล้วโคตรขัดพอๆ กับ "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" แต่พอเรียกกรอกใส่หูบ่อยๆ ก็ยอมชิน เออ นักอ่านผู้น่ารักก็ได้วะ 555
มีใครมีนิยายที่แนวคล้ายๆกับกลกุณฑีแนะนำไหม อยากอ่านเซตติ้งวงการบันเทิง กองถ่าย รายการอะไรแนวๆนี้ ขอบคุณล่วงหน้า
อยากได้จีนแนวฟีลกู้ด slice of lifeอ่ะ แนะนำหน่อย อยากได้อะไรมาฮีลใจ
Ky Yes or no ภาคสปินออฟ คิดว่า bly จะเอาเล่มอื่นมาทำด้วยไหม กูเข้าไปดูประกาศลข.ในเว็บล่าสุด เจอ lc แค่เล่มหลักกับเล่มของน้องทัตสึกิ แง กูอยากอ่านเล่ม off air ด้วยอ่า ชอบคู่หลักสุด จะมีหวังมั้ยวะ
>>641 มึงแจ็กพอตไปอ่านเรื่องที่แปลแข็งสุดของค่ายนี้พอดี 5555555 นอกจากมิโดริแล้วค่ายนี้เรื่องอื่นแปลโอเคนะ yes or no ก็แปลดี อ่านไม่สะดุด ตลกแบบไม่หยาบคาย แรงสุดก็แค่วะโว้ย
ว่าแต่กูเห็นอะนิเมทเอามูฟวี่ sekaiichi hatsukoi เข้ามาฉายแล้วอยากให้ yes or no แมสพอที่จะมีคนเอาเข้ามาฉายมั่งจัง แต่กูคงได้แต่ฝัน 5555555
>>632 ส่วนตัวให้ 10/10 ตอนซื้อไม่ได้คิดอะไร กะเอามาอ่านเล่นๆแล้วขายต่อ เพราะปกไม่สวยเลย อย่างกับนิยายยี่สิบบาท แต่อ่านจบ แบบผิดคาด สนุกว่ะ นำเสนอในอีกมุมมองนึงที่ไม่ได้เอาแต่บรรยายว่าพระ/นายแสดงได้เทพมาก พร่ำเพ้อพรรณาจำพวกนั้น แต่เสนอในแง่ความจริงของวงการบันเทิงที่ต้องมีการแข่งขัน รุ่งเรืองตกต่ำไรงี้
>>644 กูก็ว่าจริงๆแล้ววนคุยกันอยู่ไม่กี่คนนี่แหละ ไม่ได้แมสหรอก 555555 ถ้าอยากให้แมสบนบกกูว่าต้องรอหลังอนิเมะลงแผ่นเลยว่ะ มังงะ classmate ก็มีคนเพิ่งรู้จักจากอนิเมะแล้วค่อยไปตามสอยในงานหนังสือกันเพียบ แต่เรื่องนี้มันเป็นนิยาย คนอาจจะดูเมะแล้วตามอ่านไม่เยอะเท่ามังงะมั้ง
เอาล่ะ กูจะสั่ง yes or no ตามพวกมึงมาลองละ
KY ปรมจนี่สนุกมั้ยในฐานะนิยาย คือกูมิ้วทุกคีย์เวิร์ดไปเพราะไม่เสพช่องทางอื่นกันสปอย เลยเพิ่งเห็นว่าออกถึงเล่มสี่แล้ว ตกข่าวมาก สมควรแก่เวลาตามเก็บแล้ว เลยอยากได้รีวิวแบบแนวเรื่อง คาร์ตัวละคร ความสัมพันธ์ในเรื่องไรงี้ ถ้าไม่สปอยจะดีมาก 5555 ใจจริงก็คิดจะเก็บแล้วแหละ แต่เพิ่งอ่านตัวร้ายจบแล้วเฉยแฮะ เลยสองจิตสองใจ
ที่มาถามมู้นี้เพราะอยากได้คหที่เป็นกลางๆไม่ป้ายยา อย่าไล่กูนะะ
>>650 แล้วแต่คนชอบเหมือนนิยายทุกเล่มเลย กูอะชอบพระเอกของตัวร้ายฯ ออกแนวลูกหมา กูเลยไม่ชอบคาร์เว่ยอู๋เซี่ยนนัก+เบื่อ พอ ไทป์พูดน้อย55555 สรุปแล้วเรื่องนี้กูอยู่ในโซนเฉยๆ แต่เนื้อเรื่องมันสนุกตรงเดินทางผจญภัย มีสตอรี่ปราบผีตระกูลเซียนต่างๆ / งานโม่เซียงเขาก็ว่าไม่ได้อ่านรอดกันทุกเล่มทุกเรื่อง มึงกดอ่านตัวอย่างก่อนเลยว่าชอบมั้ย กระแสด่าๆ ส่วนใหญ่มาจากฝั่งซีรีส์ที่ไม่ได้ดั่งใจ ภาคนิยายถ้าทรีตเป็นนิยายสักเรื่องก็ไมไ่ด้แย่ขนาดนั้น แต่ข้อเสียคือออกช้าสัส
>>650 ก็สนุกนะ แบบสืบสวนผจญภัยอะ อีกอย่าง love line มันเหมิง มาเรื่อยๆ เล็กๆน้อยๆแต่ดีมาก แต่กูไม่ค่อยชอบที่ส่วนใหญ่มันย้อนอดีต เดินเรื่องไปสักพักเดี๋ยวย้อนอีกละ คาร์คสพทำได้ดี แต่ตอนจบกูรู้สึกจบแปลกๆหน่อย ที่ควรดีไม่ดี ที่ควรจะไม่ดีกลับดี ความสนุกก็สนุกแบบทั่วไป ด้านรายละเอียดกูว่าแต่งได้ค่อนข้างละเมียด รวมๆแล้วไม่ถึงกับขึ้นหิ้ง แต่มีไว้ในครอบครองประดับบารมีก็ไม่เสียหาย
>>650 สำหรับกูถ้าให้มองโดยรวมก็สนุกแต่ถ้าให้แยกเฉพาะเป็นประเด็นไปก็มีส่วนที่เฉย ๆ เซ็ตติ้งดี สตอรี่โอเค คสพ.ตัวละครผูกกันดี แต่... กูเฉย ๆ กับคาร์พระนายและสตอรี่ความรักของทั้งคู่ เอาจริง ๆ เรื่องนี้เวลาถกกันกูเห็นคนถกประเด็นด้านเนื้อเรื่องพวกพาร์ทย่อย ตัวละครรอง ลาสต์บอส บอสลับมากกว่าคุยเรื่องพระนายอีก
กูรู้สึกว่าโม่เซียงเด่นด้านสร้างสตอรี่และคาร์ตัวละครรอง แต่ค่อนข้างจืดในการดำเนินเรื่องด้านความรัก สังเกตได้ทุกเรื่องตัวละครรองบีบคั้นอารมณ์ขั้นสุดทุกเรื่อง
กูไม่อินเลิฟไลน์โม่เซียงเลย อ่านมาสองเรื่องรู้สึกฝืนทั้งสองเรื่อง ก้ำกึ่งเรปสำหรับกูอีก แต่เหมือนโม่งบนๆ บอก พวกเซตติ้งกับตัวละครรองดี ตรยขกูอินโม่ซั่งมากกว่าคู่หลักเยอะ ปรมจ.ก็ชอบพวกตลค.รอง แถมอ่านไปอ่านมาฟิลเตอร์ในใจกูสับโพกับคนเขียนอีก จบข่าว
กูเห็นด้วยว่ามึงควรไปอ่านตย.นะ ตัดสินด้วยตัวเองดีสุด สำหรับกูตัวร้ายคืองานมือใหม่ของเค้า การผูกเรื่อง การเล่ายังเบาๆอยู่ อ่านได้โอเค แต่พอมาปรมจมันดีขึ้นมาก กูชอบตรงที่มันมีพล๊อตหนักๆผูกเป็นเรื่องราว ไม่ใช่แค่เรื่องรักๆใคร่ๆอย่างเดียว ต่อให้เบื่อเลิฟไลน์ก็ยังอ่านเป็นแนวแฟนตาซีได้อยู่ (แต่กุชอบ) ซึ่งกูเพลินกะพาร์ทตามศพ ปราบผี ทุบสำนัก มากพอๆกัน แต่ถ้าถามว่าพล๊อตมีรูมั้ย มันก็มีนะ แต่โดยรวมสำหรับกูถือว่าสนุกแล้ว
กู >>650 ขอบคุณทุกคนมาก จะบอกว่าเคยอ่านตัวอย่างแล้วเฉยๆเหมือนกัน ยังจับแนวมันไม่คอยได้เลยมาถาม แต่อย่างงี้คงต้องสอยซักเล่มมาลองดูดีๆละ ขอบคุณเพื่อนโม่งที่แนะนำ
สนใจประเด็นที่ >>653 ว่า ส่วนใหญ่เรื่องมันเล่าย้อนอดีตจริงปะ กูจะบอกว่ากูดูเมะไม่รอดเพราะเหตุผลที่มันย้อนอดีตบ่อยๆนี่เลย 5555 ดูแล้วง่วงอะ แง ถามเลยแล้วกันว่ามันจะเล่าสลับอดีตไปจนถึงเมื่อไหร่ จนเล่มจบเลยมั้ย
>>662 ตอนนี้อาจจะยังไม่แมส แต่กู(คาดหวัง)ว่าหลังอนิเมะฉาย คงจะมีกระแสขึ้นบ้าง ขอให้ยอดขายพุ่งปรี๊ดๆ จนเอาสปินออฟมาทำทุกเล่มเถอะ กูชอบปก ふさいで คู่ชิตาระซังมากกกก อีกอย่าง ชิตาระซังดูมีความแด๊ดดี้ดี5555
ป.ล. กูอยากให้ bly ลข.ซีรี่ส์นิยายแฟนตาซีเรื่องนึง ที่เพื่อนโม่งเคยคุยกันเมื่อนานมาแล้ว ที่นายเอกหน้าสวยๆทะลุไปอยู่โลกแฟนตาซี พระเอกเป็นกษัตริย์(อาเธอร์?) แล้วก็มีพระรองเป็นอัศวิน(เบดิเวียร์?) พระเอกหล่ออะ กูส่องปกแล้วช๊อบชอบ พระรองก็งานดี ชอบผู้ชายผมยาวๆ T///T จำชื่อคนเขียนไม่ได้ 花 อะไรก็ไม่รู้ ลืม เสียดายจำไม่ได้ ใครรู้บอกที อยากส่องปกอีก
>>666 ซีรีส์ที่มึงถาม แลนสลอตเป็นพระรอง https://www.chil-chil.net/seriesDetail/group_id/4530/
แต่กูว่าเรื่องนี้น่าจะหวัง LC ยากมากถึงยากที่สุด จำนวนเล่มเยอะ แล้วเป็นแนวแฟนตาซียุคกลางอีก ดูเฉพาะกลุ่มไปหน่อย น่าจะขายในบ้านเรายาก
ยุคนี้มันยุควายจีน วายจีนออกอะไรมาก็ขายได้ แฟนตาซีแค่ไหนก็ขายได้ เซ็ตติ้งอัศวินโต๊ะกลมถ้าเป็นวายจีนกูว่าคนอ่านกันให้พรึ่บแหง
มาอวย yes or no อีกเสียง ซื้อตามโม่งนี่แหละ อ่านแล้วดีไม่ผิดหวัง ชอบคาร์ ความสัมพันธ์ การดำเนินเรื่องมากเลย แต่เฉยๆกับ nc นะ
ของ bly มีเรื่องไหนแนะนำอีกมั๊ย ชอบของอ. Yuuri Eda nc แซ่บดี เนื้อเรื่องก็สนุก
KY กูเพิ่งอ่านเซ็ตมายากับราชันจบไป 2 เรื่อง อ่านจบแล้วทั้งอิ่มทั้งเบลออยากระบาย
จันทร์พรายเหนือสายน้ำอ่านแล้วกูได้แต่ถามตัวเองกูอ่านอะไรอยู่วะเนี่ย... แมร่งอ่านแล้วอยากกินพาราทั้งกระปุก ให้กูไปอยู่กลางดงคนในเรื่องนี้กูปสด.ตาย ทั้งพอ. นอ. ตัวร้าย ตัวประกอบ แมร่งไม่มีใครดี ๆ เลย
เกือบอ่านไม่รอดทีแรกปักธงพอ.ผิดคนไปปักตัวร้ายปสด.กว่าจะพลิกลำได้เกือบจบเล่ม ต่อมาปวดหัวกับความอาร์ตแตกของนอ. แล้วยังเวทนาฮองเฮา ต่ออีกนิดอ้าวพอ.คุณมึงหลอกดาว เอ๋อแดรกตอนเฉลยแผนผังคสพ. มองปริบๆ ฉากรีบะ รู้ตัวอีกทีอ่านแบบเบลอ ๆ จนจบเรื่องได้ ใครชีวิตเบื่อ ๆ มาลองอ่านได้นะ ตอนนี้ยังลังเลอยู่เลยว่าจะปล่อยหรือเก็บต่อดี เป็นความอิหยังวะอาร์ตแตกที่น่าจดจำำ 5555
ส่วนไร้เจตนาถามหาหลิวเป็นสตอรี่ของตัวร้ายที่กูอ่านแล้วค่อนข้างชอบ พระนายสเป็คกู 555 อ่านแล้วเข้าใจกว่าจันทร์พรายเยอะแต่เสียดายสั้นไปหน่อยเหมือนแค่ได้ปลดล็อคตัวร้ายจากอดีตแต่ยังไม่ได้สานต่อความรัก (เอาง่าย ๆ ฉากหวานล่ะ กูต้องการฉากหวานนนน) กูชอบนิยามนอ.เรื่องนี้นะ 'หากนับจั่นถองเป็นวิญญูชน ผู้ใดบ้างกล้าบอกว่าเวิ่นหลิ่วมิใช่ชายชาตรี' นอ.เป็นคนโง่งมที่น่านับถือดี แต่ใด ๆ ก็ตามกูประทับใจความหน้ามืดรีบะของเขา 55555
>>683 มึงอย่าพูดให้กูสะเทือนใจเลย เซ็ตนี้กูซื้อตั้งแต่ออกแรก ๆ เพิ่งมีอารมณ์แกะจากซีล ยิ่งมึงบอกถูกเอามาลดแหลกแล้วกูสะเทือนทั้งใจและไต ฮืออออ
ไว้กูจะลองหาโอกาสกลับไปอ่านจันทร์พรายอีกรอบบ้าง แต่ตอนนี้กูยังไม่พร้อมขอไปให้สุดหยุดที่เชี่ยไรของพวกมรึงงงงงให้ครบเซ็ตก่อน แต่ทาสชุดเทาแมร่งก็อาร์ตหรือวะ กูเห็นหลุดวงโคจรสามหน่อปสด.นึกว่าจะรอดสตอรี่ดูน่ารักกรุบกริบแท้ ๆ 5555
>>685 กูก็ชอบเมียพระเอกจันทร์พราย ขั้นสุดของการอยู่เป็นในบทผู้หญิงนิยายวายพีเรียด ทำกูรู้สึกทั้งนับถือทั้งเวทนา
ส่วนเมียพระเอกถามหาหลิว กึ่งนึงก็นับถืออีกกึ่งก็รู้สึกอึดอัด เจตนาดีแต่วิธีการไม่รักษาน้ำใจไปหน่อย แต่สรุปโดยรวมฮองเฮาเซ็ตนี้ชีวิตโคตรน่าสงสาร ไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ได้คนเลวร้ายแค่รักใครไม่รักมารักพระเอกนิยายวายสายอาร์ตที่ไม่อาร์ตตามก็อยู่ไม่รอด
พ่กมึงงงงง NEZ ของอ.เอดะ ยูริแบบยกชุดลดราคาอยู่ในเว็บบงกช ใครเล็งๆอยู่รีบไปตำเด้อ
>>676 กูชอบคาร์มาก พวกบทสนทนาก็โบ๊ะบ๊ะดี แต่เฉยๆกับการดำเนินเรื่อง แต่กูชอบ nc ฉากแรกสุดนะ แม้แต่บนเตียงยังโบ๊ะบ๊ะ 555555 ตอนนายเอกงัดเวอร์ชั่นคุนิเอดะมาอ้อนวอนน่าหมั่นเขี้ยวมาก อยากจับตีก้น
>>688 เรื่องนี้กูลองซื้อเล่มแรกมาอ่านเพราะเห็นโม่งแนะนำกันบ่อยๆ แต่จบเล่มแรกแล้วยังเฉยอยู่ว่ะ กูควรไปต่อมั้ย มันจะพีคที่เล่มไหน
นักอ่านกับพระเอกเล่ม 4 มันคือเล่มรีวิวผัวจริงๆด้วยวุ้ย ชอบร่างโนม คริๆ ซิวยันได้ประทับใจมาก
ถามมู้นี้ได้มั้ย ปก true star ของไทเซย์ ใครวาดเหรอ อยากติดตาม
Ky มีใครเคยอ่านนิยายที่กำลังเปิดพรีทั้งสองเรื่องคุณ kia บ้างปะ สนุกมั้ย คือกูเคยอ่าน fictober แล้วชอบสำนวนเขียนเขา แต่ไม่กล้าอ่านเรื่องยาว กลัวตอนจบทุกเรื่องเลย(ยกเว้นฟิคโม่ซั่งนะ😂) ถ้าเป็นไปได้ก็ขอสปอยที ว่าสองเรื่องนี้มันแบดแอนหรือแฮปปี้เอนดิ้ง
>>699 กูตอบเรื่องแท่งถ่านได้ แบดเอนด์ ตัวโตๆ ขีดเส้นใต้ กูไม่ได้ดูที่เขาพรี และจำไม่ได้ว่าเขา warning ไว้ในหน้าเรื่องหรือเปล่า แต่จากที่กูอ่าน ลักษณะตัวเอกของเขาจะหมกมุ่นๆ มีความซึมเศร้า คนป่วยหรือเสี่ยงหรือไม่ถูกกับอะไรพวกนี้ควรหลีกไป มันมีความฟูมฟายกัดกินอยู่ลึกๆ
แต่ถ้าปกติดี สำนวนของเขาก็อ่านเพลินๆโอเค เหมือนงานวรรณกรรมประมาณพีเอส (ชื่อ สนพ) ย่อยง่ายไม่ขมคอนัก มีความเชิดๆหน่อย และเรื่องแท่งถ่านแอบเฉพาะทางตรงศิลปะ ศิลปิน บลาๆๆ บางคนอาจจะไม่อิน
สปอยล์
.
.
.
.
.
ตอนจบมันง่ายไปนิด แต่เข้าใจว่าเขาหักเร็วให้เจ็บไม่นาน (หรือเปล่าวะ) กูก็อธิบายไม่ค่อยถูก แต่ในความคิดกูเขาขยี้ให้ใจหายแล้วทิ้งมึงเคว้งคว้างอะ55555 กูก็ดันอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวเรื่องแรก (แชร์เฮ้าส์ก่อนหน้าที่เคยเป็นแบนเนอร์ รอร กูอ่านไม่จบ) เขาอาจจะไม่เก่งเรื่องยาวเท่าเรื่องสั้นละมั้ง หรือไม่ก็อาจเพราะขยี้นานไปไม่ได้ มันจะบีบเกินไป / ทั้งหมดนี้กูคลำๆดูจากที่อ่านนะ ไม่รู้จักเขามาก่อนเลย ไม่ได้ฟอลด้วย
>>701 กูอาจจะรู้สึกไปเอง แต่อันนี้อยากเตือนสำหรับคนที่รับเรื่องอ่อนไหวไม่ค่อยได้ แท่งถ่านและแชร์เฮ้าส์(ที่กูอ่านไม่จบ)มันมีความหมกมุ่น/ผิดหวัง/ย้ำคิดย้ำทำกับบางอย่างเหมือนกัน งานของเขาก็เลยอาจไม่เหมาะกับคนที่เสี่ยงซึมเศร้ามั้งวะ หรือบางทีเขาอาจเป็นคนเขียนงานสไตล์นั้นเองอะ
สำหรับกูถือว่าภาษาดี อ่านเพลิน ถ้าแบบอยากลองชิมอะไรที่แตกต่างจากวายไทยทั่วไปก็โอเค เทียบแล้วแชร์เฮ้าส์เหมือนจะซอฟต์กว่าแท่งถ่าน กูเก็ตบ้างไมเ่ก็ตบ้างแต่รู้สึกลึกๆตอนอ่านว่ะ แบบเป็นการถ่ายทอดที่น่าอึดอัดเล็กๆสำหรับกู
กูไปอ่านรวดเดียวมา ไม่ติด warning อะไรเลย กุคิดว่าอันตรายไปหน่อยนะเนี่ยโดยเฉพาะช่วงหลังๆ ของเรื่อง
>>707 ด่ากราดเลยเหรอวะ หรือแค่วิจารณ์เฉยๆ? กูไม่ได้ฟอลเขาแต่เห็นคนรีมาบ่อยๆเลยจำได้ ซีนที่จำแม่นสุดคือในทวิตเตอร์เคยเล่นแท็ก #อ่านงานผู้หญิง เพื่อพูดถึงงานเขียนของผู้หญิงที่ไม่ค่อยมีพื้นที่ในสังคม แล้วจู่ๆเขาก็ทำแท็ก #อ่านงานไม่แบ่งเพศ ขึ้นมาอวยงานเขียนผู้ชายรัวๆ สุดท้ายโดนทัวร์ลงจนลบทวีตไปหมด เพิ่งรู้นี่แหละว่าเขาเขียนนิยายด้วย
จำได้แต่ทำแถกมานินทาลูกค้าร้านอาหารตัวเอง จนกูเครียด อาหารเขาน่ากินแต่ไปละทำไรโง่ๆ ในสายตาเขาจะโดนเอามาทวิตมั้ย
วีรกรรมแต่ละอย่าง 5555555555 ที่ว่ากันว่าตามนักเขียนให้ตามแค่งานเขียนพอนี่มันจริงแท้หนอ
>>709 เคยฟอล ไม่เห็นด่ากราดนิยายนะ ทันแต่ อ่านงานไม่แบ่งเพศ กับแท็กร้านอาหารที่บ้งเห็นแค่ที่พูดถึงลูกค้าไม่รู้ว่าไรสักอย่างใช้ไซรัปทำสั่งหวานน้อยไม่ได้ ที่เหลือเม้าเรื่องในร้านไปเรื่อยอาหารตามสั่ง พนักงานมีเซ้น ฯลฯ
กูอันฟอลไปนานแล้วหลังๆนางมีด่าคนด้วยหรอวะ ตอนกูตามไม่เห็นด่ารายคนพูดประเด็นรวมๆมากกว่า
มึงๆ นิยายวายจีนออกใหม่(มั้ง)ที่ปกสวยๆ จีนๆ สไตล์ ตัวร้าย, ปรมจ ปกสีฟ้าๆมฝน้ำเงินๆมั้ง คือเรื่องไรอ่ะ กุเห็นผ่านๆ อ่านชื่อเรื่องมาว่าจะเสิชหาเรื่องย่อแต่กุลืมไปละ
ใครพอจะมีไอเดียบอกกุหน่อย
ไม่ค่อยเห็นเค้าด่าตรงๆ นะ แต่เมื่อก่อนเหมือนจะอิกนอร์แรนท์จ๋าอยู่ เจ้าตัวก็เคยพูด กูอ่านงานเค้าแล้วก็ชอบดี โนคอมเม้นท์ว่ะ คุ้นๆ ว่ามีคนบอกว่าเค้าเคยแซะงานคนอื่นอยู่เหมือนกัน แล้วก็อวยงานตัวเองจนน่าหมั่นไส้ แต่อันหลังกูว่าเป็นคนเขียนจะหลงตัวเองหน่อยก็ไม่ได้ผิดอะไร เลยไม่ได้สนใจ
เออกูไม่เคยคิดอยากกินอาหารร้านเค้าก็เพราะเงี้ย เอาลูกค้ามานินทาเก่งงงง
ของกูที่มาถึงจุดที่เลิกตามเค้าเพราะกูเกลียดตอนอาร์ตทิสต์คนนึงที่เค้าอวยมีดราม่า (คือตัวอาร์ททิสต์ได้วาดงานให้อฟช. รับเงินของอฟช. แต่นางดันเอาคนแทบทั้งบ.นั้นมาด่าอะ คือกูเพิ่งเคยเจอคนโคตรไม่ professional ได้ขนาดนี้) ตอนเรื่องดังๆ คุณ k.เค้ายังอวยอาร์ททิสต์หนักมากแบบไม่สนหินสนแดดเรื่องแย่ๆที่อาร์ททิสต์คนนั้นทำ+พูดแนวๆไม่เห็นใจคนด้อมที่อาร์ททิสต์นั่นทำเห้ใส่อะ แต่ก็นั่นแหละ ตัวเค้าเองก็ยังเอาลูกค้าร้านตัวเองมาด่าเลย ก็คงไม่แคร์กับเรื่อง professional อยู่แล้ว
แต่เอาเหอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหนังสือเลยและนี่ก็ไม่ใช่มู้นินทา เอาเป็นว่ากูรออ่านรีวิวนิยายเค้าจากเพื่อนๆโม่งอยู่นะจ๊ะ <3
>>714 เพิ่มรีวิวให้อีกหน่อย ออกตัวก่อนว่ากูอ่านนิยายไทยไม่ค่อยเยอะ และกูอ่านงานเค้าแค่แท่งถ่าน (ที่เพิ่งจะอ่านจบเมื่อกี้นี่แหละ) ก็คิดว่าดีนะ คาร์ตลค.เอกเป็นสไตล์ที่กูชอบพอดี ภาษาย้ำคิดย้ำทำของเค้าก็เข้ากับคาร์ดี กูไม่มีปัญหากับภาษาแบบนี้แต่บางคนอาจจะไม่ชอบ ก็ให้ฟีลแตกต่างจากวายไทยที่กูเคยอ่านมา บางประเด็นที่ใส่มาก็ดูโดดๆ ไปหน่อยเหมือนแค่อยากใส่ก็ใส่แต่ก็รับได้ ไม่ได้ยัดเยียดจนออกมาเป็นนิยายนักฉอด รวมๆ ก็ไปทางค่อนข้างดี ไม่มีอะไรให้ติเป็นพิเศษยกเว้นที่โม่งบนๆ สปอยล์ไว้เกี่ยวกับตอนจบ เพราะกูแอบคิดเหมือนกัน +กับ warning ที่ควรติดเยอะกว่านี้ กูอ่านแบบไม่คิดอะไรมากและตัวนิยายมันก็สั้น ก็ไม่ได้มีจุดที่ผิดหวังอะไรขนาดนั้นว่ะ
เคยเห็นโม่งห้องลิทเมาท์กันว่าสำนวนเขาจะเบียวๆหน่อย แบบดูพยายามเลียนแบบวรรณกรรมญี่ปุ่นคูลๆ ซึ่งใครชอบก็จะชอบมาก ใครไม่ชอบก็จะไม่ชอบเลย
ไปนักเม้าท์ไปพวกมึง
ky ลิ่วเหยาทำไมถึงมีแอคเซเลปแอคนึงอวยมากๆวะ กูเพิ่งอ่านจบแบบพยายามเข็นตัวเองสุดๆ รู้สึกมันเฉยมากเลย มีจุดไหนที่กูอ่านตกไปหรือยังไง
>>726 กูรอห้องเม้าท์นะ กูคือโม่งที่สปอยล์ตอนจบด้านบน และดังที่ถัดมาว่า กูสัมผัสได้ถึงความเบียวทางภาษา คือกูอ่านแรนด้อมมากตั้งแต่ลิทแปลฝรั่งจีนญี่ปุ่นยันไทยเก่าๆ ก็พอจะจับเค้าได้ว่าเขามีฝีมือทางภาษา แต่มีนิสัยบางอย่างที่ส่งกลิ่นออกมาทางการเขียน55555 / บวกกับที่เขาไม่ติด tw ซึ่งกูมองว่าเป็นเรื่องใหญ่+สุ่มเสี่ยงกับคนซึมเศร้า กูเลยมีเอ๊ะๆ
กู >>699 อหหหห เพิ่งกลับมาอ่าน ไม่คิดว่าคนเขียนจะมีวีรกรรมเยอะขนาดนี้ กูชอบสำนวนที่เขาเขียนนะ เคยตามอ่าน fictober กับแฟนฟิคโม่ซั่ง สำนวนกูว่าอ่านง่าย เข้าใจดีอะ แต่ก็เบียวจริงๆนั่นแหละ อารมณ์เหมือนวรรณกรรมเยาวชนยังไงก็ไม่รู้ 555555
เฮ้อ กูไม่ได้ฟอลตามงานเขา แต่เห็นพวกมึงเม้าท์กันแล้วแอบรู้สึกผิดหวังเลยว่ะ
ปล.ใครก็ได้ บอกใบ้ชื่อนักวาดกาชาคนนั้นในห้องเม้าท์ที เล่าเหตุการณ์ทั้งเรื่องก็ได้ อยากเผือก
>>730 เข้ามา +1 ที่บอกว่านักเขียนที่สำนวนคลิกกันไม่ได้หาเจอง่าย ๆ ยิ่งพล็อตตรงจริตด้วยนะ แทบจะเกาะขาไม่อยากพลัดพรากจากกันอีก
(แต่ปกติไม่เคยไปตามส่องชีวิตเค้านะ กลัวไปกดดันให้เข้าเขียนออกมาเยอะ ๆ 555)
แต่ช่วงนี้แห้งแล้งมาก ไม่รู้ทำไมนักเขียนไม่ค่อยจะอัพตอนกัน ครึ่งปีที่ผ่านมาออกเล่มน้อยลงกว่าปีที่แล้วเยอะ ขณะที่แปลจีนออกรัวๆ แทบล้มละลาย
ky เฮลโหลวววววววววววววววววววว พวกมึง กูมาหานิยายพระเอกยันอ่าน ถ้าจะให้ดีกูอยากได้แบบทาสด้วย แบบหายใจเข้าเป็นนายเอก หายใจออกเป็นนายเอก แล้วมีฉากแว้งกัดยันแตกอะไรก็ว่าไป
แต่ถ้าไม่ยันก็ไม่เป็นไร ขอแค่เมะทาสก็พอ กูว้อนท์มาก อ่านเรื่องหนึ่งแล้วอารมณ์ค้าง ในกองดองก็เสือกมีแต่เมะเผด็จการ ช่วยกูที ฮือ
เพิ่งไปอ่านแนวแฟนตาซีอาหรับในรีดถึงตอนล่าสุด แล้วเอ๊ะว่าชื่อคนแต่งคุ้นๆ อ้าว คนแต่งองค์ชายสามนี่เอง หวังว่าเรื่องนี้จะดีนะเพราะไม่ใช่ฮาเร็ม ตอนชายสามแรกๆคือชอบมาก แต่ช่วงหลังคือปวดใจกะบท ปล.มาต่อเรื่องรังหนูให้จบทีเถอะค่ะ ขอร้อง
มีเล่มไหนน่าสอยบ้างนะ ขอซื้อจากนอ.ได้ จะสอยโปรวันเกิดนอ. อยากอ่านแนวพีเรียด ได้หมดทั้งนั้นถ้าเป็นเซ็ตติ้งโบราณ 555 ตอนนี้เปื่อยๆ แต่เห็นส่วนลดแล้วมันอดไม่ได้
ปล.อยากอ่านฮัสกี้แมวเหมียว ใครได้ lc ไป จะไม่ประกาศไม่รีบแปลหน่อยอ่อ 😂
>>683 กูคนเดิมเพิ่มเติมคือไปลุยอ่านทาสชุดเทาปิดท้ายเซ็ตเรียบร้อย
เออ...กูยอมรับว่าเรื่องนี้ก็อาร์ต อาร์ตยกแผงชนิดไม่น่ารอดแต่เสือกรอด เป็นชุดที่อ่านจบแล้วมึน ๆ เบลอ ๆ แล้วสงสัยตัวเองกูอ่านเชี่ยอะไรไปวะเนี่ย เก็บเข้าชั้นต่ออย่างงง ๆ ย่อยความคิดตัวเองแล้วสรุปกูเก็บต่อยกชุดก็ได้วะ 5555
ถ้าเรื่องไร้เจตนาทำกูบรรลุกลศึกสามก๊ก ทาสชุดเทาก็ทำกูบรรลุงิ้วกับหลักคำสอนล่ะวะ แต่เอาตรง ๆ กูอึ้งกับความเล่นใหญ่ของเรื่องมากทั้งเมืองชายแดน ทะเลทราย เผ่านอกด่าน ญี่ปุ่น คัมภีร์ลับ ค่ายกล หลักพุทธเต๋า ยำรวมมิตรแบบกล้ามากแต่ก็อร่อยแบบงง ๆ แต่เหนือสิ่งอื่นใดกูประทับใจนอ.มาก อัจฉริยะที่คู่ควรแซะพอ.จันทร์พรายแทนคนทั้งเรื่องอย่างสวยงาม สาแก่ใจกูยิ่งนัก 5555555 แต่ก็ทำกูอยากกลับไปอ่านจันทร์พรายอีกรอบ จริงอย่างที่มึงว่าจันทร์พรายอ่านจบรอบแรกได้อารมณ์นึงแต่อ่านไร้เจตนากับทาสแล้ว ถ้ากลับไปอ่านอีกคงได้มุมมองใหม่
ตอนนี้กูคิดอยู่จะอ่านรักหลังเลนส์ด้วยดีมั้ย มึงเคยอ่านหรือเปล่าเรื่องนี้อาร์ตตามรอยเซ็ตนี้มั้ยอ่ะ? ผลงานคนนี้ทำกูลำบากใจใต้ความชอบมีความอิหยังวะเหมือนจะเข้าถึงแต่ก็เข้าไม่สุดอยู่ อารมณ์คล้าย ๆ ตามอี้เหรินเป่ยอ่านไปขมวดคิ้วไปด่าไปแต่ถามว่าตามมั้ย ตามหมด 55555
กุอยากอ่าน earth is online แปลไทย เห็นใน th-novel มีขายอยู่ คุ้มในการซื้อไหม
What is love กำลังจะออกเล่ม 3-4 แต่กุขายเล่ม 1-2 ไปแล้ว กุควรไปต่อซื้อมาอ่านใหม่ทั้งเซตเลยดีไหมวะ
>>739 เข้ามายินดีด้วยที่อ่านจบ คุณได้รับหนึ่ง trophy ที่ผ่านนิยายอาร์ตเซ็ตนี้มาได้
นี่เริ่มอ่านจากทาสชุดเทา (ไม่รู้ว่ามันมีลำดับ) แรก ๆ ก็เออ นอ. ฉลาดแกล้งโง่ดี ชอบ หลังๆมีญี่ปุ่นมา ญาติพี่น้องโจกท์เก่าแห่มาเต็มเลยอะไรวะ
พักไว้ก่อน ไปอ่านจันทร์พรายฯ นอ. ฉลาดอีกแล้วชอบ ๆๆ แต่เฮ้ยงานอาร์ตจัด หลอกกันไปลวงกันมา ไม่ไหวแล้วววว...
นี่เลยดรอปไว้ทั้งเซ็ต แต่ยังไม่ขายทิ้งนะ มันมีองค์ประกอบบางอย่างที่ชอบ แต่คงค่อยๆอ่าน
รักหลังเลนส์ไม่ได้ตาม ไม่ค่อยอินกับสายอาชีพช่างภาพ นายแบบ จิตรกร เลยข้ามยาวๆเลย
>>743 >>746 แต้งก์มากพวกมึง งั้นรักหลังเลนส์กูรอลดก่อนค่อยว่ากัน เพราะกูก็เฉยๆ กับวงการบันเทิงเหมือนกัน
>>748 ตามไทม์ไลน์คือ จันทร์พราย / ทาสชุดเทา (ไทม์ไลน์ขนานกัน) --> ไร้เจตนา (ไทม์ไลน์ซ้อนจันทร์พรายช่วงท้าย)
แต่ถ้าแนะนำอ่านเรียง จันทร์พราย --> ไร้เจตนา --> ทาสชุดเทา แล้ววนลูปกลับไปอ่านจันทร์พรายอีกทีในมุมมองที่แตกต่าง เพราะจันทร์พรายอ่านรอบแรกจะเข้าใจนิด ๆ แต่ไม่เข้าใจมาก ๆ แล้วพอ.จันทร์พรายจะโผล่ทุกเล่มให้เรารู้จักเขามากขึ้นพอกลับไปอ่านใหม่เลยทำให้เข้าใจความอาร์ตมากขึ้น
>>747 ถ้าพร้อมจะรับความอาร์ตแบบเต็ม 100 กูเสนอให้อ่านตามลำดับที่สนพ.ออก จันทร์พราย->หาหลิว->ชุดเทา มึงจะงงงวยเหมือนโดนนิยายทุบหัวแล้วเอากาวป้าย อ่านแล้วร้องนี่มันอะไรวะเนี่ย ร่ำๆจะพิมพ์ประกาศขายร่อมร่อ แต่ในความมึนงงมันก็จะมีความสนุกแบบแปลกๆแทรกอยู่
แต่ถ้าเอาอ่านง่ายๆ กูคิดว่า ทาส -->จันทร์พราย-->หลิว น่าจะตอบโจทย์ แต่ธีมเรื่องมันคนละอย่างทั้ง 3 เรื่องเลยนะ
ถ้าจะสอยราคาเบายกชุดแนะนำไปกดเซทลดราคา 999 มีโคดลดอีก 50 ส่งฟรีได้เรื่องอื่นแถมมาอีก 3-4 เรื่อง
>>752 เออใช่ กูลืมทักมึงมีทริกเกอร์หรือแนวอะไรที่ไม่โอเคหรือเปล่า เพราะชุดนี้อุดมด้วยทริกเกอร์ 5555
เอาคร่าว ๆ ก่อนก็ พอ.ทั้งเชี่ยทั้งปสด. พอ.จันทร์พรายกับไร้เจตนามีเมียฮองเฮา (แต่ฮองเฮากับนอ.สมานฉันท์นะ) เรป dub-con (โดยเฉพาะไร้เจตนาที่กูฮา 55) นอ.จันทร์พรายได้กับตัวร้ายกับพอ. รีบะ(จันทร์พรายกับไร้เจตนา)
>>753 55555555อิเหี้ยกูขำ(ท่ดๆ อุทานไม่ได้ด่ามึงนะ) โดนนิยายทุบหัวแล้วเอากาวป้าย เอ้อๆ กูขอรูทนี้เลย ตอนแรกกูว่าจะลองตามลำดับแนะนำ เดี๋ยวกูลองลำดับมาโซแบบนี้ก่อน ถ้าไม่รอดค่อยไปอีซี่เวย์
>>755 ขอบใจมากๆ ไม่มีปัญหา กูอ่านอะไรก็ได้ รีบะหรือมีเมียหญิงก็เฉยๆ อาจจะรำคาญดับกับเรปนิดนึง แต่โดยรวมไม่อี๋อะไร เว้นแต่จะเขวี้ยงทิ้งก่อนตรง พอ ประสาทแดก555555 เดี๋ยวกูจะไปลองดื่มด่ำกาวตามมัน ถ้าอินไว้กูจะมาเล่าสู่กันฟัง555
ky ถามเรื่องวิลเดอเนสหน่อยจ้า เคยเห็นคนบอกว่ามีฉากเรป หมายถึงพระเอกเรปนายเอกเหรอ หมายถึงสมัยยังไม่เป็นผัวเมียกันหรือเรปตอนเป็นผัวเมียอ่า ใครก็ได้สปอยหน่อย
>>757 ผัวเมียนี่หมายถึงรักกันแบบจริงจังครอบครัวสุขสันต์ใช่มะ
.
.
.
.
.
เรปก่อนเริ่มเรื่องอีก สมัยกลัดมันยังไม่เป็นผู้ใหญ่ เรปเสร็จ มีลูก นิยายมันเริ่มตอนลูกจะห้าขวบอะ
กูอ่านแล้วรู้สึกว่านายเอกก็รักพระเอกตั้งนานละนะ รักแบบสงสารเอ็นดู แต่ก็โกรธทั้งพระเอกทั้งครอบครัว ที่ทำแบบนั้นกับนายเอกอะ
.
.
.
.
.
>>759
.
.
.
.
.
ไม่ได้บอกตรงๆ แต่เรปร่างอสูรอะ เสือดำ… เพราะตอนนั้นติดสัด ครั้งเดียวเองมั้ง พระเอกไถ่โทษด้วยการล้างตระกูลตัวเอง จัดการคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องที่จับนายเอกมาอยู่กับพระเอก คือพระเอกก็สำนึกผิดนะ แบบว่าตลอด 5 ปีไม่ได้ล่วงเกินนายเอกเลย(กูหมายถึงจูบกับมีอะไรกัน) แต่น้วยบ้าง ไม่ยอมเปลี่ยนเป็นร่างอสูรให้นายเอกเห็น กลัวนายเอกกลัว แล้วก็ไม่เคยขอโทษนายเอก เพราะไม่อยากให้นายเอกยกโทษให้ ประมาณนี้ ถือว่าสำนึกผิดมั้ยวะ ไม่ถึงกับคว้านท้อง แต่ก็ไม่ลืมความผิดตัวเอง ตอนหลังก็คลายปมมูฟออนได้นะ แต่ไม่ได้ออกมาเป็นคำพูดตรงๆ
ถ้าเอาแบบ rapist ต้องได้รับบทลงโทษหนักๆเรื่องนี้ก็ไม่เข้าแก๊ปนั้น แต่ก็ไม่ถึงกับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
.
.
.
.
.
พวกมึงป้ายยาซะกูติดเชื้อไปด้วยเลย wilderness กูกดมาเรียบร้อย แต่ yes or no คือเรื่องไหน ขอชื่อเต็มได้ไหม กูเซิสเจอแต่หนังยูริสมัยคัมออนสิบปีที่แล้วว่ะ 55555
>>765 กูอ่านวายไม่เลือกสัญชาติอยู่แล้ว ใครมาป้ายยาอะไรกูอ่านหมด 555555 แต่กูเป็นพวกอ่านเงียบๆไม่ได้มาเมาท์หรือป้ายยาต่อ คนอ่านวายชาติอื่นก็อาจจะมีเยอะมั้ง แค่ไม่มีใครมาเปิดประเด็น พอมีคนมาป้ายยาหรือเปิดประเด็นทีก็เลยเมาท์กันได้เรื่อยๆ กูเห็นแถวนี้ก็เมาท์เรื่อง MM หรือวายญี่ปุ่นกันบ่อยๆนะ
ky กุคือโม่งที่บ่นอยากอ่านคู่ป่วนปราบปีศาจ กูขุดๆ ชั้นหนังสือแล้วเพิ่งรู้ว่าจริงๆ กูมีเรื่องนี้ด้วย แต่กูซื้อมาเล่มเดียว... จะหาต่อได้จากไหนวะเนี่ย 55555
>>759
.
.
.
.
.
.
.
ส่วนตัวกูคิดว่ามันสำนึกผิดกันมากพอนะ แบบพอ.รู้ตัวว่าผิดแน่ๆ ถึงตัวมันจะไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน (มันเป็นสัดควบคุมตัวเองไม่ได้) แต่นอกจากเรื่องนั้นถ้ากุจำไม่ผิดพอ.มันไม่ได้ทำตัวท็อกซิกใส่นายเอกอะนะ นอ.เองก็ใจแข็งใช้ได้ ไม่ใช่ว่าพอ.ทำตัวดีหน่อยก็ยกโทษให้เลย แต่คือทั้งคู่มันก็ดูรักกันอยู่แล้วอะ พอเริ่มผ่านอีเว้นท์ตั่งต่างด้วยกันมากขึ้นมันก็เปิดใจคุยกันมากขึ้น ประมาณนั้น ในเรื่องมันก็ย้ำอยู่เรื่อยๆ ว่านายเอกมันทรอม่า มีปมต่อไปถึงเรื่องลูกมันเลย ไม่ได้โรแมนติไซส์เรปว่ะ สำหรับกูนะ
>>760 ไม่ใช่ว่ามันเรปร่างธรรมดาแต่กัดแม่นอ.ร่างเสือหรอวะ หรือกูจำผิด แง กูรู้สึกนอ.มันแค้นเรื่องแม่มากกว่าเรื่องตัวมันเองอีก
.
.
.
.
.
.
.
.
>>773 เรื่องแม่นายเอก
.
.
.
.
.
อ่านมาซักพักจำไม่ได้เป๊ะแล้ว แต่กูคุ้นว่าพระเอกทำร้ายแม่นายเอกจริงแต่ไม่ถึงตายมั้ยอะ แม่ตายเพราะโดนคนในตระกูลพระเอกจัดการ ซึ่งตอนหลังพระเอกก็กวาดล้างพวกนั้นหมดเลย
ส่วนเรื่องเรปคือสะกดสัญชาตญาณอสูรไม่อยู่ ซึ่งก่อนหน้าก็มีอาการบ้างแต่พระเอกคุมได้ แต่มาหลุดเอารอบนี้ คือก็ทำร้ายนายเอกนั่นแหละแต่มันไม่ใช่แบบพิศาลตบจูบ โกรธแล้วมาหาเรื่องหรือลงโทษนายเอกอะไรงี้ ซึ่งตอนหลังก็สำนึกผิดมาก
.
.
.
.
.
ตกลงเรื่องฮัสกี้คือกุหลาบใช่มั้ย จะได้หายคาใจซะที ยังไงเข็นให้ทันช่วงซีรีส์ฉายหน่อยนะพรี่ เห็นหน้าพระเอกแล้วความอยากอ่านจากเต็มร้อย
ทะลุไปพันเปอร์เซ็นต์ 😘
อะ สรุปกูไปอ่านนิยายคุณ Kia มาแล้ว เรื่องที่อ่านมีเรื่องเดียว ชื่อเรื่อง ใครสักคนในเราทั้งคู่ กูไม่อ่านอีกเรื่องเพราะไม่นิยม Bad end แหะๆ เรื่องนี้พอ.แนวเมะลูกหมาคลั่งรัก นอ.ก็เคะแก่ ขี้แหย่ แต่แอบแซ่บ เรียกว่าเคะราชินีได้มั้ยนะ555
ปล. ถ้าโม่งจะเอาลงหิ้ง ใช้ชื่อคนเขียนว่า Moonscape ดีกว่านะ เพราะนามปากกาเขาคืออันนี้ แต่กูถนัดเรียกชื่อแอค555
เนื้อเรื่องคร่าวๆ ดาวเหนือ(พอ.) เป็นเด็กซิ่วกลับมาที่บ้านต่างจังหวัด พอ.เคยฝันว่าเจอผช.ในฝันคนนึง ยืนเล่นเปียโน ไม่เห็นหน้าเพราะหันหลังอยู่ หัวก็ขยุกขยุยเป็นก้อนดำๆ แต่ตกหลุมรักคนในฝันคนนั้น พอกลับบ้านมา มีข่าวลือว่าบ้านท้ายซอยที่ขึ้นชื่อว่าเป็นบ้านผีสิงเพราะเจ้าของบ้านคนก่อนๆตายในนั้นกันหมดมีคนย้ายมาอยู่แล้ว พอ.นึกคึกไรไม่รู้ ขี่จักรยานไปแอบดู เจอคนบนชั้นสอง เห็นแล้วมีความรู้สึกว่าคนๆนี้คือคนในฝันแน่ๆ พอแอบมาถ้ำมองบ่อยๆจนเขาจับได้ ก็เลยได้คุยกัน คนในบ้านชื่อให้แสง(นอ.)อายุ 30 กว่า และนอ.ไม่ใช่คน พอ.คิดว่าเป็นผีสักตัวในบ้านหลังนี้ หลังจากนั้นพอ.ก็แอบที่บ้านมานั่งเล่นกับให้แสงในสนามเด็กเล่นร้างแถวๆนั้นเป็นประจำ พอสนิทกันมากขึ้น นอ.ให้พอ.ช่วยทำอะไรให้หน่อย นั่นก็คือไปขุดหลุมที่ป่าหลังบ้าน โดยไม่ยอมบอกว่าขุดไปทำไม พอ.ก็เชื่องทำตามเสียทุกอย่างเลย เนื้อเรื่องไม่มีอะไรมาก แค่คุยกันไปเพลินๆ ทำนู่นนี่ไปวันๆ
หลังจุดนี้เป็นสปอย
.
.
.
.
.
.
อิคุณให้แสงมันไม่ใช่ผีธรรมดา มันคือปีศาจที่เกิดมาจากพวกความแค้น เกลียดชัง ของเจ้าของบ้านคนก่อนๆ ก่อเป็นรูปร่างขึ้นมา ส่วนหลุมที่ให้พอ.ขุดตลอด มันจะให้พอ.ฝังร่างเจ้าของบ้านคนปัจจุบันที่กำลังฆ่าตัวตาย ซึ่งหน้าเหมือนนอ.เปี๊ยบ(ใช่ แม้แต่ชื่อให้แสง มันก็ไปขโมยชื่อมาจากเจ้าของบ้านคนนี้ ทีหลังพอ.เลยเรียกเจ้าของชื่อว่าคุณ H แทน) แต่พอ.ถึงจะเชื่องแค่ไหนก็ยอมฆ่าคนไม่ได้ ยอมตัดใจไม่ช่วยนอ.แต่หันไปช่วยชีวิตคุณ H แทน ถึงหน้าเหมือนกัน แต่นิสัยไม่เหมือนกับนอ.เลย คุณ H เป็นคาร์หม่นๆ มีปมจากอดีตทำให้ย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้เงียบๆคนเดียว ตอนหลังๆก็มีแค่เรื่องคุณ H ย้ายจากบ้านหลังไปเช่าห้องอยู่แทน บ้านกลายเป็นสถานที่ล่าท้าผี จนสุดท้ายคุณ H ขายที่ทิ้ง มีคนมาทุบบ้านจะสร้างเป็นบริษัทแทน นอ.เลยจะหายไป บอกพอ.แค่ว่าเดี๋ยวก็เจอกันอีก ระหว่างนั้นปล่อยให้พอ.รอเป็นหมาหงอยหลายปี เจอกันอีกทีก็ตอนพระเอกใกล้ถอดใจ แล้วฉากเจอกันก็สมกับเป็นคุณให้แสงจริงๆ ไฟดับแบบหนังผีงี้ โคตรขี้แกล้ง5555555
.
.
.
.
.
.
ถามว่าสำนวนเป็นไง เบียวมั้ย กูตอบได้ว่า สำนวนดีเลย และมีความเบียวอยู่จริงๆแหละ ให้อารมณ์เหมือนวรรณกรรมแปลญี่ปุ่น ยกตัวอย่างประโยคเช่น ‘เทรนด์ใดๆก็ตามในทวิตเตอร์ก็เป็นอย่างนี้ สลายหายเป็นไอน้ำเหมือนฝันกลางฤดูร้อนในชั่วข้ามคืน’ แต่กูว่าเขาเขียนบรรยากาศความเป็นต่างจังหวัดในเรื่องดีนะ แต่ก็อย่างว่า นิยายเขามันคุมโทนอึดอัด ลึกลับ เสียดสี ซึมเศร้า ยังไงก็ไม่รู้ แบบว่าอึมครึมทั้งเรื่องเลย ใครที่กลัวจุดพวกนี้ เลี่ยงๆไปดีกว่า ส่วนใครที่เบื่อๆกับนิยายวายไทยพูดกู-มึง เน้น nc ถ้าอยากลองอ่านเปลี่ยนแนวก็ได้นะ อ่านไปเรื่อยๆมันก็เพลินๆดี ย่อยง่ายเพราะแต่ละตอนสั้นมาก
เรื่องทริกเกอร์ คำเตือน ไม่มีติดว่า BE หรือ HE มีแต่บอกว่า ดราม่า/เสียดสีสังคม และ ’บอกในตอน’ ตรงจุดนี้กูไม่ชอบ สมมุตินะ ถ้ามึงอ่านนิยายเรื่องนึงแล้วชอบ พออ่านตอนต่อไป ดันจนเจอคำเตือนในตอนนั้น ซึ่งคำเตือนนั้นมีจุดที่ทริกเกอร์มึงอยู่ มึงจะรู้สึกยังไง เป็นกูกูเสียใจนะ เสียดายเวลาด้วย ถ้าเป็นไปได้ เขียนคำเตือนตั้งแต่หน้าหลักนิยายเลยน่าจะดีกว่าไหมอะ
กุเพิ่งไปควานหาตู้เจ๋อเล่ม 1 มาได้ เลยเพิ่งได้ฤกษ์แกะ นึกว่าจะต้องรออีก 3 เดือนซะแล้วถึงจะได้อ่าน พอดีกุเคยไปแหยมๆแตะๆฉบับแปลอิงค์แล้วไม่ค่อยคลิก เลยไม่สนใจกดตอนออกแรกๆ พอมาอ่านตอนนี้แล้ว คือสนุกว่ะ ฮาดี นอ.จิกกัด+หวีดนิยายได้เก่งมาก พอ.ยันเดเระของแท้ เปลี่ยนบรรยากาศจากจีนพีเรียดไปแฟนตาซีได้ดีเลย แต่แอบเห็นด้วยกับโม่งที่บอกว่าแก๊กท้ายบทเล่นมุก 8 ร่างเกินไปจนชักน่าเบื่อ ขนาดกุเพิ่งอ่านจบเล่ม 2 ยังรู้สึกซ้ำซากแล้วเลย
ส่วนการแปลที่เค้าบ่นๆกัน เหมือนทำอะไรกุไม่ได้เลยว่ะ คืออ่านได้ปกติสำหรับกุแฮะ
เรื่องสำนวนนี่กูเลิกอ่านที่ชาวบ้านเขารีวิวละ บางเรื่องแปลดีมากนะมึง สำนวนพีเรียตจีนแท้ๆแบบยุคยี่สิบปีก่อน ดันโดนรีวิวว่าเหมือนกูเกิ้ลทรานสเลท ส่วนบางเรื่องสำนวนลิเกฉิบหาย เรียงประโยคเหมือนภาษาปัจจุบันเด๊ะ แค่มีคำว่า ข้า เจ้า ขอรับ เจ้าค่ะ เป็นอันใด เยี่ยงนี้ ฯลฯ กลับมีคนชาบูๆบอกว่าดีมาก สำนวนโบราณเข้ากับเรื่องงั้นงี้ กูว่าถ้าเขามีตัวอย่างให้ลองอ่าน ก็อ่านเองเหอะ เชื่อตัวเองแหละดีสุด บางคนที่มารีวิวนี่กูว่าก็ไม่ได้อ่านหนังสือมากหลากหลายเท่าไหร่หรอก
>>782 กูเข้าใจ 781 นะ คือถ้ารีวิวว่าชอบ ไม่ชอบสำนวนอันนี้เรื่องนึง แต่ที่ 781 พูดนี่น่าจะพวกที่รีวิวแบบไก่กา ไปหาว่าเค้าแปลเลวมากแย่มาก ทั้งๆที่ตัวเองก็อ่านต้นฉบับไม่ออกไม่สามารถเทียบเคียงความถูกต้องได้แท้ๆ ซึ่งพวกหลังเหมือนจะมีมากขึ้นน่ะ
>>783 โดนบ่นว่าแปลอ่านไม่รู้เรื่องน่ะ กับมีปัญหาเชิงอรรถหายเลยโดนด่าเปิงมั้ง นี่ก็ลามมาถึงเหรียญทองแดงด้วยเพราะติดชื่อว่าแปลกากมา พอมีคนมารุมบอกแปลเหรียญทองแดงแย่ก็เลยระแวงกันไปหมด
>>782 ก็ถึงได้บอกไงว่าเชื่อตัวเองดีสุด แล้วกูก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับการที่บางคนจะไม่ชอบสำนวนเก่า หรือสำนวนแบบไหนก็ตาม แต่จะวิจารณ์อะไรก็ควรมีความรู้ไง อย่างน้อยก็รู้ว่า เออ แบบนี้สำนวนเก่านะ แบบนี้สำนวนพีเรียตนะ แบบนี้แฟนตาซี ซึ่งจะตบท้ายว่าไม่ชอบแนวนี้ อ่านยาก อะไรก็ว่าไป
ที่กูมีปัญหาด้วยคือคนที่ไม่เคยอ่านสำนวนเก่าเลย หรือไม่เคยอ่านนิยายนอกแนวของตัวเองเลย พอเจอเรื่องที่แปลผิดไปจากความคุ้นเคยก็ไม่พอใจ ไปอวดฉลาดหาว่านักแปลแปลห่วยแปลพัง แปลเหมือนกูเกิ้ลทรายสเลทเท่านั้นแหละ มันทำให้รีวิวมีอคติ ถ้าจะเสียเวลาอ่านรีวิวของคนแบบนี้นะ กูว่าอ่านตัวอย่างเองเหอะ
>>785 เอาจริง เหรียญทองแดงนี่ขนาดออกมาแรกๆคนยังเหมือนอุปปาทานหมู่กันอยู่เลยมึง จะบอกว่าแปลดีแปลรู้เรื่องก็ไม่ค่อยมีใครพูดเต็มปากเต็มคำอะ ทุกคนมาแนว...ก็ดีนะ แต่มีขัดๆนิดหน่อย หลายคนบอกว่าตลกและซาบซึ้ง แต่ไม่ค่อยอินนะเพราะอ่านยาก กูก็แบบ อิหยัง ตลกและซึ้งแต่ไม่อิน คืออะไรวะ จนหลังๆเนี่ยถึงได้มีคนบอกว่าสำนวนดีไม่มีแต่ตามหลัง อันนี้กูอยากโทษว่าเป็นความผิดของคนที่ไปวิจารณ์เค้าแบบเด๋อๆแต่ยาวเป็นวาในเด็กดีอ่ะ เหมือนเป็นต้นตอการสะกดจิตหมู่
>>779 ประโยค "สลายหายเป็นไอน้ำเหมือนฝันกลางฤดูร้อนในชั่วข้ามคืน" ที่มึงยกมาดูเบียววรรณกรรมญี่ปุ่นจริงว่ะ 5555555 ไม่ได้จะว่าไม่ดีนะ ประโยคแบบนี้ถ้าอยู่ในวรรณกรรมญี่ปุ่นกูคงเฉยๆ แต่พอเป็นไทยแล้วมันทะแม่งๆ (กูนึกถึงพวกนักเขียนสไตล์ murakami wannabe ทั้งหลาย) คือไทยแม่งไม่ได้อินฤดูกาลกันเท่าญี่ปุ่นด้วยไง แต่คนชอบสำนวนแบบนี้ก็คงปลื้มมั้ง คนไทยเขียนสำนวนแบบนี้ใช่ว่าจะมีเยอะ
เรื่องภาษาสวยกูมองว่าเป็นความชอบส่วนบุคคล ส่วนภาษาไม่สวย/ภาษาแย่/แปลไม่ดี ถ้าใครวิจารณ์แบบนี้ลอย ๆ แต่ไม่ยกตัวอย่างหรืออธิบายให้เป็นรูปธรรมว่าไม่ดีตรงไหน (เช่น ใช้คำไม่เข้ากับโทนเรื่อง ใช้คำผิดความหมาย ไม่เข้ากับบริบท การเรียบเรียงแต่ละประโยคไม่ต่อเนื่อง ละประธานจนไม่รู้เรื่อง) กูก็ไม่ให้ค่าเหมือนกันเพราะแค่พูดลอย ๆ ว่าแปลห่วย ใครก็พูดได้
>>788 55555555 แต่โดยรวมกูชอบเรื่องนี้นะ ชอบคาร์แร็กเตอร์ตัวละครคุณให้แสงที่เขาเขียน ดูมีความลึกลับ หยิ่ง สำบัดสำนวนดี และเซ็กซี่ ( .///. ) กูไม่ค่อยได้เจอนิยายวายไทยภาษาแบบนี้ พอได้อ่านแล้วมีความสุขดีอะ เหมือนเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ติดตรงอยากให้เขียน warning หน้าหลักนิยายเท่านั้นแหละ
>>787 กูไม่เข้าใจความอุปาทานหมู่ของวงการนี้เลยว่ะ 55555555 อย่างลิ่วเหยาตอนออกมาแรกๆมีแต่คนอวยว่าภาษาสวยเริ่ดมากกกก แต่พอออกเล่มสามมากระแสพลิก มีแต่คนบ่นว่าแปลไม่ดี อ่านไม่รู้เรื่องจนคนแปลต้องออกมาขอโทษ ไม่รู้เป็นเพราะคล้อยตามกันจริงๆ หรือแค่ตอนแรกกระแสมันไปทางนึง คนที่คิดอีกทางเลยไม่ค่อยกล้าพูดกันแน่
เหรียญทองแดงแปลดีมากเลยนะสำหรับกู มุกจิกกัดต่างๆ อ่านแล้วตลกดีไม่น่าเบื่อ แต่ตู้เจ๋อเล่ม 1 กูไม่ไหวจริงๆ พาลให้ไม่อยากตามต่อเล่มอื่นเลยต่อให้เล่มต่อมาจะเปลี่ยนคนแปลก็เถอะ เสียดายมาก..
>>788 สำหรับกูกูว่ามันเหมือนนิยายแปลเกินอะ งานของคนนี้ 5555 รู้สึกเหมือนนางพยายามเขียนให้อยู่ในกรอบของวรรณกรรมญปยังไงไม่รู้ ไม่ได้สละสวย แต่เน้นบรรยายให้เห็นรายละเอียดเยอะๆ บางประโยคคือกูแปลงเป็นญปในหัวได้ทันทีเลย รู้สึกว่ามันไม่ค่อยเป็นธรรมชาติอะ ไม่รู้มีใครรู้สึกเหมือนกูมั้ย แต่ส่วนกูไม่ถูกจริต 5555555
เหรียญทองแดงนี่มีคนออกมาสวนกระแสเหมือนกันนะ แต่โดนกระแสคนด่ากลบซะมิดอ่ะ 555555
กูว่าปัญหามันอยู่ที่คำว่า “นักศึกษา” อ่ะมึง คือกูเข้าใจว่าคำนี้เขาใช้กันในนิยายกำลังภายในจีนตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว กูไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่มีคนไม่ชินไง เลยยกมาด่า ทีนี้มวลมหานักอ่านที่ไม่ชินเหมือนกันเลยเฮด่าตามๆกันไปหมด กูเห็นบ่อยนะที่คนบอกว่า “แค่เห็นใช้คำว่านักศึกษาก็ไม่อ่านละ” ต้องแปลห่วยแน่ เพราะนักแปลไม่รู้จักคำว่าบัณฑิต อะไรงี้ แล้วคนที่อ่านคอมเมนต์ก็เชื่อไง เพราะคนเม้นต์พูดจาน่าเชื่อถือ มียกตัวอย่างคำผิดมาอ้าง
ซึ่งถ้าอ่านตัวอย่างต่อไปเรื่อยๆ มึงจะเห็นระดับการใช้ภาษาของเค้า นักแปลคนนี้ไม่มีทางไม่รู้จักคำว่าบัณฑิตแน่ๆ ถ้าเขาไม่ใช้ เขาก็น่าจะมีเหตุผลแหละ แต่คนที่เชื่อพวกรีวิวด่าก็ไม่สนใจแล้วไง แล้วทุกวันนี้เหรียญทองแดงแม่งกลายเป็นแรร์ไอเท็ม เหมือนตบหน้าพวกไม่มีความรู้สักแต่จะด่าอ่ะ
แล้วที่ตลกคือ กูไล่อ่านนะ คอมเมนต์ด่าในเด็กดีอ่ะ กูอยากรู้ว่าเขาด่าอะไร และพบว่าสองคนที่ฉอดแรงสุด ฉอดเยอะสุด แม่งพรีออร์เดอร์ไปตั้งแต่สนพ.ยังไม่ลงฉบับเกลาให้เลยมั้ง ใครเชื่อสองคนนี้แล้วมาเปลี่ยนใจทีหลังก็ซวยไป 55555555555555
>>795 เออ แม่งคุมโทนเทาๆ ทึมๆ จนกูแบบ... อะไรมันจะเทาปานนั้นวะ กูอ่านงานมุราคามิกับงานญปมาหลายคน มันยังมีความรู้สึกในตัวอักษรมากกว่านี้อีก ส่วนเรื่องข่มคนอ่าน อันนี้จริง นางไม่ได้พยายามเขียนให้คนอ่านเข้าใจได้ง่าย แต่นางเขียนแบบให้มันดูซับซ้อนเข้าถึงยากไว้ก่อนเพื่อสนองอีโก้ของตัวเอง (กูเปล่าด่านะ พูดตามที่รู้สึกเป๊ะๆ) พูดตรงๆ กูโคตรไม่ชอบนข.กับงานเขียนแบบนี้ คือมีอคติเลยแหละ มันเหมือนไม่ใส่ใจคนเขียน (ผู้บริโภค) ที่จะมาซื้องานมึงอ่านอะ
เอาล่ะ กูลองตามไปอ่านเรื่องที่ >>779 บอกมานิดนึง แค่บทแรกกูก็เห็นด้วยกับ >>793 แล้วว่าสำนวนติดกลิ่นวาซาบิมากกกกก ใครรู้ภาษาญี่ปุ่นจะสามารถแปลกลับเป็นญี่ปุ่นได้ทันทีเลย อย่างประโยค "เปียโนทำจากไม้ย้อมสีน้ำตาลสด... ผมหมายถึง เคยย้อมสีน้ำตาลสด" นี่ญี่ปุ่นจ๋ามากกกก เพราะไวยากรณ์ญี่ปุ่นมันมีรูปอดีต นิยายญี่ปุ่นเลยชอบใช้มุกเปลี่ยน だ เป็น だった ซึ่งสำนวนแบบนี้มันไม่ใช่ลักษณะของภาษาไทยน่ะ ถ้าคิดในแง่นี่เป็นนิยายฝีมือคนไทย มันก็อาจจะชวนให้ตงิดๆว่าจะพยายามญี่ปุ่นเกินไปหน่อยมั้ยนะ แต่กูว่าถ้าคนเขียนชอบสำนวนแบบนี้และแฮปปี้ที่จะเขียนแบบนี้ก็เรื่องของเขาแหละ ใครอ่านแล้วรับความพยายามจะญี่ปุ่นตรงนี้ไม่ได้ก็แค่ไม่ต้องอ่าน (ส่วนกูไม่คิดจะอ่านอยู่แล้ว ขนาดนิยายญี่ปุ่นแปลไทยกูยังไม่อ่านเลย กูอ่านภาษาญี่ปุ่นไปเลยดีกว่า 55555555)
คุณ k เขาติ่งบุงโกนี่นา คงอ่านพวกวรรณกรรมญี่ปุ่นสมัยใหม่ (พวกดะไซโอซามุ) เยอะเลยรับอิทธิพลมามั้ง ทั้งสำนวนและอีโก้ต่างๆ ของแบบนี้จะว่า wannabe ก็อาจใช่ แต่กูว่าเขาก็เก่งนะที่เขียนเลียนแบบสำนวนวรรณกรรมญี่ปุ่นให้ติดกลิ่นได้ขนาดนี้
>>796 กูแปะมือกับมึง กูเกลียด นข ประเภทนี้ และกูเห็นด้วยโคตรๆ เขียนสนองอีโก้ของตัวเอง แต่ถ้าพูดให้ใจกว้างหน่อย นข ก็ต้องสนองอะไรบางอย่างกับตัวเอง แต่คนนี้ทั้งในทวิตภพและงาน มันเหมือนมีกลิ่นความฉันเหนือกว่าพวกเธอนะลอยออกมา กูงงมากว่าทำไมการถ่ายทอดงานสักชิ้นต้องกดหัวคนอ่าน (ซอรี่คนที่ชอบนะ กูไม่อินและไม่รู้ไวยากรณ์ญป หรอก กูแค่พิมพ์เอาจากความรู้สึกตอนอ่านเลย)
สิ่งที่ยากและหาได้น้อยมากในงานเขียนคืองานที่ใส่ใจการรับรู้ของคนอ่าน ภาษาไม่ต้องสวยเป๊ะก็ได้ แต่ต้องไม่สร้างความอึดอัดว่ะ หรือถึงจงใจสร้างต้องมีทางลงให้ อย่างงานมูราคามิบางเล่มที่ย้ำคิดอยู่นั่น มันก็ยังมีความซอฟต์บางๆ ให้เราหายใจ นี่มันไม่มีไง
>>799 กูขอแปะมือมึงคืนด้วย ส่วนตัวกูก็ชอบแบบนั้นเหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องสละสลวยไรมากมายเลย ขอให้ลื่นไหลแล้วก็พยายามให้คนอ่านเก็ตกับมึงสักนิดอะ ไม่ใช่เขียนให้เขารู้สึกเหมือนต้องมาตะเกียกตะกายขึ้นไปลูบตัวมึงชาบูๆ
แต่ก็ยอมรับเหมือน >>798 ว่าเขาเก่งที่เขียนออกมาแบบนี้ได้ คงอ่านมาเยอะจริง ไม่ก็พยายามศึกษาจนรู้หมดว่ามันต้องเขียนแบบไหน ว่าง่ายๆ คือวางกรอบให้งานของตัวเองอยู่ในความเป็นวรรณกรรมญปนั่นแหละ มันจะรู้สึกแข็งๆ นิดนึงอะจากฟีลลิ่งกู
>>796 โอ๊ยย กูชอบคำว่า เหมือนไม่ใส่ใจคนอ่าน ของมึงมากๆ อยากให้มีปุ่มกดไลค์5555 กูอ่านเรื่องนี้แล้วชอบ แต่พอลองนึกย้อนดู มันยังมีบางส่วนในเรื่องที่กูอ่านแล้วงงอยู่จริงๆ บางประโยคที่นอ.พูดก็ดูซับซ้อน งงจนต้องอ่านอีกรอบ เหมือนคนเขียนอยากพล่ามอะไรก็ใส่ๆไปผ่านคำพูดตลค. แต่ไม่ได้คำนึงถึงคนอ่านเลยว่าเขาจะเข้าใจด้วยไหม
กูว่าสำนวนก็เหมือนแนวนิยายแหละ แล้วแต่คนชอบ ไม่ใช่สำนวน(แนว)ที่คนอ่านชอบก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนสำนวน(แนว)เพื่อให้แมสคนชอบเยอะๆ แต่ถ้าพัฒนาได้ก็พัฒนาต่อไป กูว่าเขาได้อิทธิพลจากญี่ปุ่นเยอะมากๆแหละแต่ความรู้สึกกูเหมือนเวลาเห็นนักวาดลงสีน้ำสไตล์จีนคือต่อให้คนไทยเขียนสำนวนญี่ปุ่นก็ไม่ได้มีนัยแอบแฝงอาจแค่เพราะเขาชอบเขาถึงผลิตแบบนั้นก็ได้
เห็นด้วยกับ >>803 กูเข้าใจว่าโม่งบนๆ อาจจะอ่านแล้วรู้สึกเค้ากดคนอ่านจริงๆ ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ แต่บางทีพวกมึงก็อคติเกิ๊น เค้าอาจจะไม่ได้ตั้งใจกดคนอ่านให้อ่านไม่รู้เรื่องแต่ตัวเค้าเขียนไม่รู้เรื่องเองเฉยๆ ก็ได้ อย่างตัวกูที่ชอบงานสไตล์นี้อยู่แล้วอ่านแล้วก็เฉยๆ พวกมึงอ่านแล้วไม่ชอบไม่เก็ตก็แค่ไม่ใช่ทาร์เก็ตเค้าป่าววะ
>>804 กูคนนึงไม่ได้อยากให้เขาเปลี่ยนหรอก แค่หวังว่าอนาคตเขาจะพัฒนาหรือใส่ใจคนอ่านมากขึ้น เพราะกูเองถ้าพูดในฐานะนข. กูเคยเป็นจริงๆ ตอนยังเบียวๆ ไอ้การจงใจเขียนแบบซับซ้อนๆ ให้คนอ่านอ่านไม่รู้เรื่องแล้วมานั่งพราวด์อะ กูรู้ฟีลลิ่งว่ามันเป็นยังไง แล้วเอาตรงๆ นะ นางไม่มีทางไม่รู้ตัวหรอกว่างานตัวเองซับซ้อนจนบางจุดอ่านไม่รู้เรื่อง นางจงใจเขียนแบบนั้นอยู่แล้ว ดูจากอีโก้นางก็รู้
ถ้านางพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ ก็แล้วแต่ รับได้กับการมีคนบอกว่าเบียวหรือมานั่งบ่นแบบพวกกู ก็ทำต่อไป ไม่มีใครไปบังคับนางได้ คิดซะว่ากูเป็นแค่คนนึงที่เสพงานแล้วอยากวิจารณ์เต็มที่ อาจมีอคติปนหน่อยๆ แค่นั้นพอ
กูก็ไม่ชอบสำนวนนักแปลคนนั้น ในกรณีที่ว่าพยายามยัดเยียดสำนวนตัวเองเข้าไปในงานแปลจนเป็นเอกลักษณ์แทนที่จะเป็นการพยายามแปลงานของนักเขียนให้เหลือเค้าเดิมที่สุด แต่สำนวนนี้ก็มีทั้งคนเกลียดเข้าไส้และชอบจริงจังถึงได้มีคนไทยพยายามเขียนสำนวนแบบนั้นเยอะอยู่
ส่วนงานเขียนออริมันเป็นไปได้ทั้ง 1.คนเขียนชอบแบบนี้อยากเขียนแบบนี้ 2.คนเขียนไม่รู้ตัวและยังต้องพัฒนา
กูก็ไม่รู้หรอกว่าจุดที่ไม่ชอบมันคือเรื่องของรสนิยมหรือขาดการพัฒนา คือกูชอบแชร์เฮาส์แต่ไม่ชอบใครสักคนฯ ซึ่งการติในจุดที่อ่านไม่รู้เรื่องแสดงความเห็นในฐานะคนอ่านว่าไม่เข้าใจกูว่ามันก็ดีนะคนเขียนจะได้รู้ตัวและเลือกว่าจะปรับหรือไม่ปรับ แต่การกล่าวถึงคนเขียนว่าแบบนี้อีโก้สูงแน่ๆ ไม่ใส่ใจคนอ่านแน่ๆ อยากให้คนชาบูแน่ๆเป็นคุ้งเป็นแควมันคือการนินทาไม่ใช่การวิจารณ์แล้วอะ สำนวนมันไม่มีถูกผิดหรอกมีแต่ชอบไม่ชอบ บางทีคนอ่านที่ตามเขาก็อาจชอบแบบที่มึงบอกว่าไม่ใส่ใจนี่แหละ กูเคยตามงานนักเขียนคนนึงชนิดที่ออกกี่เล่มซื้อทุกเล่ม จนมีช่วงนึงภาษาเริ่มเปลี่ยนเหมือนพยายามทำให้สำนวนเข้ากับตลาดมากขึ้น ไม่ได้นามธรรมฟุ้งๆแบบเดิม จากนั้นกูก็เลิกตามงานเขาโดยสิ้นเชิง555 เซ็งมากๆ
>>807 ทำใจ จริงๆ มันเพราะนางเคยมีประเด็นอะ กูเลยกล้าฟันธงว่าอีโก้สูง ถ้ามึงย้อนขึ้นไปอ่านดราม่าว่าเมื่อก่อนนาง toxic เบอร์ไหนแล้วมึงจะทราบ กูขอพูดเลยว่าต่อให้มึงจะพยายามแยกตัวคนเขียนออกจากงานขนาดไหน ทัศนคติของคนเขียนมันก็ยังสื่อออกมาในชิ้นงานอยู่ดี เก็ตบ่ คนประเภทที่กล้าเอาลูกค้าร้านตัวเองมาแซะลงทวิต คิดเหรอว่าจะไม่ใช่คนประเภทเดียวกับที่อยากโชว์ภูมิในงานเขียน หรืออยากโชว์ว่าตัวเองเหนือกว่าคนอ่าน น้อยครั้งมากนะที่นข.จะสามารถแยกทัศนคติของตัวเองออกจากงานได้ ส่วนใหญ่จะไม่รู้ตัวกันด้วยซ้ำ
>>529 กุตอบช้าไปมากไหม? ถ้ากุจำชื่อตลค.ไม่ผิดนะ
ลู่เนี่ยนชีหลังจากผ่านการแก้ชะตาอายุสั้นจากเสี่ยวจิ่วแล้วสายตาก็แย่ลงแต่ไม่แย่เท่าเสี่ยวจิ่ว คือยังพอเห็น กุเข้าใจว่าเป็นการบวกกันหารสองของสองคนโดยประมาณ ประกอบกับมองปราณได้ ชีวิตเลยโอเค
ตอนที่เห็นไฝเด็กนี่คือน่าจะเป็นเสี่ยวจิ่วที่กลับมาเกิด แต่มึงไม่ได้ถามจุดนี้ใช่ไหม แค่สงสัยว่าทำไมถึงมองเห็น
>>809 "คนประเภทที่กล้าเอาลูกค้าร้านตัวเองมาแซะลงทวิต คิดหรอว่าจะไม่ใช่คนประเภทเดียวกับที่อยากโชว์ภูมิในงานเขียน" อันนี้กูคิดนะ เพราะสองกรณีนี้มันเป็นคนละเรื่องกันเลยอ่ะ มันไม่มีจุดเชื่อมโยงใดๆนอกจากมึงคิดว่าเขาเป็นคนนิสัยไม่ดี และคนนิสัยไม่ดีก็ต้องทำเรื่องแย่ๆได้หมดทุกเรื่อง ซึ่งกูว่ามันไม่จริงนะ วิจารณ์เป็นเคสๆไปดีกว่ามั้ง จับแพะชนแกะแบบนี้ไม่มีเหตุผลว่ะ
>>811 เอางั้นกะได้ กูก็ขี้เกียจพูดไรต่อแล้วเหมือนกัน กูวิจารณ์ในส่วนของตัวงานเขียนหมดไปนานละ ขอทิ้งท้ายไว้ว่าถ้าตัวมึงเองคิดแบบนั้น มันก็ดีต่อใจคนเขียน แต่ถ้าคนอื่นจะไม่ได้คิดเหมือนมึง ก็ทำใจซะ อย่าเพิ่งบอกว่าใครจับแพะชนแกะ เวลาคนเราเขียนอะไร มันมักมีลักษณะนิสัยกับทัศนคติของคนๆ นั้นหรือความรู้สึกที่เขาอยากสื่อแฝงอยู่ (อาทิ อยากประชด) บางคนอาจหนักถึงขั้น self-insert (ซึ่งถ้าไม่ใช่มือใหม่/เบียว/หลงตัวเอง ส่วนใหญ่ไม่ทำกันหรอก) อาจจะดูเหมือนด่วนตัดสินคนเขียน แต่ถ้าอนาคตเข็นงานใหม่ออกมา กลิ่นอายกดคนอ่านหายไป กูลองอ่านเสร็จแล้วอาจมองเขาเปลี่ยนไปก็ได้ อย่าซีเรียส
>>811 +1 เห็นดราม่านักวาดfate ถ้ากูเป็นคนในด้อมก็ไม่เผาผีว่ะ แต่มันคนละเรื่อง
เรื่องเม้าลูกค้า กูเคยตามนักเขียนคนนึงเม้าลูกค้าบ่อยๆจนมีคนด่าที่นางเม้า สรุปนางก็ชี้แจงนิ่มๆว่าขอคนในเรื่องมาลงแล้ว ดังนั้นกูว่าคนที่ลงเรื่องงานของตัวเองลงโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าจะโชว์ภูมิเสมอไปว่ะ
>>812 คือถ้ามึงไม่ใช่นักจิตวิทยา และเจ้าตัวเขาไม่ได้ขอ มึงไม่ควรวิจารณ์ "ตัวตน" ของคนอื่นไง เพราะมึงไม่มีทางรู้กับเขาหรอก มึงก็วิจารณ์ตัวงานไปสิ ตอนมึงวิจารณ์ผลงาน กูก็ไม่เห็นจะมีใครไปขัดมึง แต่ลามไปบอกว่านักเขียนจะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้แน่ๆ กูรู้กูเคยเห็นกูดูออก อันนี้นินทาละ นิสัยไม่ดีนะมึง
>>816 กูขอแย้งแทน >>812 นิดนึงนะ เพราะกูก็เป็นคนนึงที่รู้สึกว่าในงานเขียน (รวมถึงงานศิลปะทุกประเภทที่ใช้คนสร้าง) มันจำเป็นจะต้องมีตัวตนของคนเขียนอยู่ในนั้น ไม่อย่างนั้นงานจะไม่มีเอเนอร์จี้ ถึงอาจจะหลับหูหลับตาพิมพ์ไปแบบไม่ต้องมีอารมณ์ร่วมได้ ก็อาจทำได้แค่ 1-2 งาน แต่ถ้าเป็นกับทุกงาน เป็นถึง 3 4 5 งาน แบบนี้มันต้องมีส่วนหนึ่งในตัวคนเขียนอยู่ มันเป็นธรรมชาติของการสร้างงานว่ะ แบบนี้กูว่าไม่ต้องเป็นนักจิตวิทยาก็มองออกได้ โดยเฉพาะถ้าอ่านงานมาหลายประเภท หลายแนว โม่งนั้นอาจเป็นคนที่อ่านงานกว้างมากก็ได้ และเขาวิจารณ์ตัวงานไปแล้ว (ร่วมกับโม่งอื่นๆด้านบนโน้น) กูไม่เห็นว่าโม่งนี้ใจแคบนิสัยเสียอะไร ในเมื่อเขาก็บอกอยู่ว่าถ้าอนาคตกลิ่นอายแบบที่เขาไม่ชอบเปลี่ยนไป ก็อาจมองเปลี่ยนไปได้ คนกับงานเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และกูก็คิดแบบนั้นเช่นกัน / ส่วนเรื่องพฤติกรรมของเขา มันเป็น fact ทีเ่กิดขึ้นนะมึง เราพูดถึงตัวตนของเขาที่เป็นคนที่มีพฤติกรรมแบบนั้นใช่ไหมวะ ไม่ใช่ตัวตนแบบอินเนอร์ / รึกูเข้าใจผิดเอง55
>>816 +1 อย่างที่บอกภาษาเขาเบียวนี่กูก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีปัญหาอะไร (จากที่ยกตัวอย่างมานะ กูไม่ได้อ่านงานเขา) คือจะไม่ชอบก็ไม่ผิดนะโม่ง มันเป็นรสนิยมส่วนตัว แต่ส่วนตัวกูก็ชอบภาษาลิเกๆเหมือนกันเลยมองว่ามันเป็นรสนึงของภาษา แต่จะไปบอกว่าเขาเขียนภาษาแบบนี้ดูกดหัวคนอ่าน ไม่ทำให้เข้าใจง่าย เพราะนิสัยส่วนตัวด้วย กูก็ว่ามันเกินไปหน่อยอะ
>>817 >>818 ก็พูดถึงงานเขา การตอบโต้คนของเขาแยกเป็นเรื่องๆไปสิมึง จะเอามาปนกันแล้วสรุปว่า "ฟันธงว่าอีโก้สูง" ได้ไง คือถึงมึงจะรู้สึกแบบนั้น แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นแบบนั้นใช่ปะล่ะ ในงานเขียนมันมีส่วนหนึ่งของตัวคนเขียนอยู่ด้วยน่ะใช่ แต่มึงจะไปหลับหูหลับตาวิจารณ์โดยไม่มีความรู้ใดๆไม่ได้นะ ไอ้ที่บอกว่ามองออกๆ แน่ใจแค่ไหนว่ามองออก หรือมองออกแบบที่บางคนชอบพูดว่า "ผู้หญิงใสๆแบบนี้แรดเงียบทั้งนั้นแหละ กูมองออก" รึเปล่า มึงจะรู้ได้ไงว่าไม่ได้คิดไปเอง จะนิสัยไม่ดีขี้นินทาอะไรก็เอาแต่พองามเหอะมึง ไม่ใช่อยู่ในโม่ง สักจะพูดอะไรก็พูด ให้เกียรติตัวเองบ้าง
>>820 เอ่อ... กู 812 กูอยากบอกว่ากูขี้เกียจโต้แล้วจริงๆ แต่มึงจะมาพยายามกดคห.ของกูให้มันไม่มีค่า ส่วนตัวกูก็ไม่โอเคนะ กูยังไม่ได้บอกสักคำเลยว่าที่มึงบอกมามันไม่ถูก กูก็แค่ลองแลกเปลี่ยนมุมมองความเห็น มึงด่ากูว่าอย่าด่วนตัดสินคนเขียน กูก็อยากบอกว่ามึงเองก็อย่าเพิ่งด่วนตัดสินคนวิจารณ์ คนเรามันมองไม่เหมือนกัน ประสบการณ์ต่างกัน เวลาวิจารณ์ก็อาจเจาะลึกคนละมุม แค่นี้
อ้อ ละคนเขียนอีโก้สูงหลงตัวเองอะ ในวงการวรรณกรรมเขามีมาเยอะแล้ว และก็มีคนวิจารณ์ถึงตัวคนเขียนมาเยอะด้วย ถึงขั้นมีบันทึกไว้เป็น record ว่าคนเขียนบางคนเคยโดนวิจารณ์เรื่องทัศนคติว่ายังไงบ้าง มุมมองที่นักอ่านกับคนในวงการมีต่อเขามักออกมาในรูปแบบไหน มึงไปหาอ่านดูก็ได้
และขอบคุณ >>817 จริงๆ ที่ช่วยดีเฟนด์กู ถ้านับแค่กูคนเดียวก็พูดถึงตัวตนในเชิงพฤติกรรมกับทัศนคติที่มีต่อคนอ่านน่ะ
ยังไงก็ขอโทษทีถ้าพูดจาเหมือนกำลังโจมตีคนเขียนละกันนะ เพื่อนโม่ง
>>824 เชี่ย มีคนพูดถึงเดอะลอร์ดในห้องนี้ กูดีจัย อยากบอกว่าแม่งโดนวิจารณ์มาตั้งแต่ต้นฉบับภาษาแม่ว่าเขียนโคตรยืด กูอ่านแต่ฉบับ eng มากูก็ว่างั้น แต่มันดันเป็นการเขียนแบบยืดๆ ที่กูชอบเว้ย 55555 พอไปอ่านบทสัมภาษณ์แล้วโทลคีนบอกว่าก็จงใจเขียนแบบนั้นแหละ กำลังทดลองเขียนงานออกมาให้ละเอียดเน้นดีเทลที่สุดเท่าที่จะทำได้อยู่ กูนี่ตบเข่าฉาดเลย 555555
กูเข้าใจนะว่างานเขียนกับตัวคนเขียนควรมองแยกกัน แต่ปัญหาคือพอคนเขียนมีพื้นที่สื่อแล้วแสดงความเป็นตัวตนออกมาบ่อยๆ (เช่นทวีตแสดงความคิดเห็นอยู่ตลอดเวลา) คนอ่านจะรับเอาตัวตนนั้นมาเก็บไว้ในใจจนมองเห็นสิ่งเหล่านั้นผ่านงานเขียนของเขาก็เป็นเรื่องปกติปะวะ ถึงยังไงงานเขียนมันก็เป็นสิ่งที่ออกมาจากสมองก้อนเดียวกันกับที่ทวีตอะไรบ้งๆเหล่านั้นอะ มันเป็นสิ่งที่สะท้อนแนวคิด/มุมมองของคนเขียนอยู่แล้ว ถ้าเป็นนักเขียนที่ไม่แสดงตัวผ่านสื่อใดๆเลย เขียนงานออกมาอย่างเดียวเน้นๆ แล้วคนอ่านไปตัดสินว่าคนเขียนต้องอีโก้สูงแน่ๆเลย อันนี้กูว่าทะแม่งๆ แต่อย่างคุณ K งี้เค้าฉอดโน่นนี่นั่นบ่อยด้วยซ้ำ จะมีคนอ่านงานเค้าแล้วรู้สึกอึดอัดเพราะนึกถึงสิ่งที่เค้านำเสนอนอกงานเขียน กูว่าก็ไม่แปลกนะ
ส่วนเรื่องนินทาลูกค้าที่ร้าน ตรงนี้กูว่าต้องวิจารณ์ในฐานะคนทำร้านอาหารว่ะ มันคนละเรื่องกับงานเขียน
โม่งที่มาเปิดประเด็นนิยายคุณ k นั่งกุมขมับแล้วปะ ถามถึงนิยายหน่อยเดียว คนเขียนโดนรุมลากยาวสามวัน 555555555 แต่กูว่าในทวิตเตอร์ซีนบ้งเขาเยอะจริง คนแอบเหม็นลึกๆน่าจะเยอะ เคยเห็นทีมฉอดแซะๆเหมือนเหม็นมานานด้วย (สมัยนางทำแท็กอ่านงานไม่แบ่งเพศนั่นแหละ)
>>822 กูก็คือ >>817 แสดงว่าเราเข้าใจเหมือนกัน กูหมายถึงพฤติกรรมที่แสดงทัศนคตินั่นแหละ แต่กูก็ขอโทษโม่งอื่นเช่นกันถ้า raise ประเด็นจนดูโจมตี นข คือการเขียนของเขาไม่มีปัญหาในเชิงภาษาสำหรับกู ในแบบเทคนิคความเนี้ยบนะ แต่ความรู้สึกก็ห้ามยากว่ะ ไม่มีตรงไหนเลยที่กูบอกเขาเขียนไม่ดี มันเป็นแค่เรื่องความรู้สึก ซึ่งคนอื่นก็อาจไม่รู้สึกแบบกู และกูจะพยายามไม่เอานิสัยอื่นๆ ของเขามาปนกับงานละกัน (กูขอข้ามประเด็นที่ >>820 ว่ามองออกว่าผู้หญิงใสๆ แรดเงียบนั่นนะ กูว่ามันนอกประเด็นไปนิด) และใช่ เรื่องร้านของเขาด้วย แต่ทำยังไงกูก็แยกคนเขียนกับเรื่องไม่ได้ว่ะ5555 ซอรี่อีกที
>>822 กูขอยืนยันว่ากูไม่ได้พยายามกดให้ความเห็นมึงดูไม่มีค่าเลย ถ้าความเห็นมึงมีเหตุผลรองรับ อีกกี่ร้อยกี่พันคอมเมนต์ของกูก็ทำให้มัน invalid ไม่ได้นะคะ และการวิจารณ์ตัวตนของนักเขียนเนี่ย ถ้ามันออกมาเป็นบทความ เป็นสกู๊ป กูเห็นเขาใช้แต่คำว่า อาจจะ สันนิษฐานว่า ทั้งนั้นแหละ กูเข้าใจว่ามึงแค่วิจารณ์ และทุกคนก็มีสิทธิ์วิจารณ์ แต่มึงควรยกตัวอย่างงานเขาถ้าจะวิจารณ์งานไงคะ ไม่ใช่ยกตัวอย่างนิสัยเขาเพื่อมาวิจารณ์งานเขียนเขา มันคนละเรื่องกัน
>>830 กูยกตัวอย่างจ้า ไม่ว่าจะ "เพราะนิสัยเขาเป็นแบบนี้ งานเขียนเขาเลยต้องมีเจตนาแบบนี้แน่ๆ ดูออก" หรือ "ผู้หญิงใสๆ ต้องแรดเงียบแน่ๆ ดูออก" ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่สิ่งที่คนนอกจะดูออกทั้งนั้นแหละ มันเลยเอามาอ้างไม่ได้
กูเข้าใจถ้าคนอ่านจะไม่ชอบนักเขียนจนส่งผลกับการเสพงานเขานะ แต่เวลาวิจารณ์งานใครมันต้องมีลิมิตปะ หยุดแค่ที่งาน มันไม่ควรเลยเถิดไปจนเหมือนกำลังว่าร้ายนักเขียนอะ ถ้าจะว่าวิจารณ์นักเขียนก็เปิดประเด็นมาอีกเรื่องเลย มันจะได้เห็นชัดๆ
>>831 ไม่ๆ อันนี้กูว่าไม่ใช่ กรณีแอมเบอร์นี่คนเขาแบนเพราะพฤติกรรม อันนี้ชัดนะว่าประเด็นคือเรื่องส่วนตัว ไม่อยากสนับสนุนคนไม่ดี แต่กรณีนี้มันเหมือนจะบอกว่าเพราะแอมเบอร์เล่น เมร่าเลยต้องแรดแน่ๆ ซึ่งมันไม่ใช่ไง ถ้าไม่ชอบนักเขียนคนไหนเพราะพฤติกรรมเขา จะไม่สนับสนุนก็ไม่แปลก แต่ไปบอกว่าเพราะนิสัยเขาไม่ดี งานเขาเลยไม่ดีไปด้วย อันนี้แปลก
>>834 +1 แล้วคนก็ไม่ได้ด่าเรื่องฝีมือการแสดงของนางเองด้วยปะวะ หรือมึงจะไปด่าว่าหนังเรื่องที่แอมเบอร์แสดงแม่งต้องแย่เหมือนแอมเบอร์แน่ๆเหรอ สิ่งที่มึงต้องแยกคือพฤติกรรมและฝีมือว่ะ
จริงๆไม่ต้องดูที่ไหนไกล เจเคกับป้าทมยันตี สาปส่งคนเขียนแต่ชอบผลงานงี้อะ ซึ่งมึงก็สามารถเลือกที่จะไม่จ่ายตัง/ไม่อ่าน เพราะไม่อยากสนับสนุน แต่ไปด่าว่างานแย่เลยมันก็ไม่ใช่ปะวะ
>>837 เอิบ กูเก็ทพอยท์มึงมากๆๆๆนะที่อยากให้มองตัวงานแยกกับคนเขียน แต่การพยายามตะแบงว่าการแสดงกับงานเขียนเหมือนกันนี่ไปพักค่ะ การแสดงต่อให้นักแสดงเอาตัวตนเข้าไปปะปน มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดขึ้นมาเองหมด ถ้านักแสดงเขียนบทเองล้วนๆมันก็อีกเรื่อง แต่งานเขียนมันเป็นสิ่งที่ตัวผู้เขียนกลั่นจากมันสมองล้วนๆไง มันแสดงตัวตนกับทัศนคติได้มากกว่างานแสดงอยู่แล้ว ถ้ามึงจะเทียบกับวงการหนัง ยกตัวอย่างคนเขียนบทหรือผู้กำกับยังดีซะกว่า
>>835 อ่ะ กูขยายความจาก >>837 นะ
ทั้งสามบทนั้นเป็นที่ยอมรับในหมู่นักวิจารณ์ว่าโดดเด่นมากเรื่องการดีไซน์ตัวละคร โดยการดีไซน์นั้นมาจากตัวนักแสดงเอง และตามทฤษฎีการแสดงแล้ว การแสดงย่อมมาจากประสบการณ์ของนักแสดง ไม่ว่าจะเคยประสบมากับตัว เคยเห็นมา เคยอ่านมา ฯลฯ แล้วเอมาตีความ ฉะนั้น --> ตัวละครที่ออกมา ย่อมมีส่วนหนึ่งของนักแสดงติดมาด้วย ไม่ต่างจากงานเขียน
แต่ส่วนที่ติดมาด้วยนั่น จะมากหรือน้อย จะเป็นนิสัยของนักแสดงจริงๆรึเปล่า ชาวเราที่ไม่ได้เป็นนักจิตวิทยาและไม่ได้เป็นคนใกล้ชิด ไม่มีทางรู้ได้เลยจ้า กูถึงบอกไงว่า "อย่าโยง" มันคนละเรื่องกัน
ตัวละครที่ออกมา ย่อมมีส่วนหนึ่งของนักแสดงติดมาด้วย ไม่ต่างจากงานเขียน >>> ตรงนี้แหละที่กูบอกว่ามึงพักก่อนจ้า เอาง่ายๆตัวละครมันปรากฏเป็นรูปร่าง เป็น visual ต่อให้มีบทพูดที่นักแสดง improvise เอง มันก็มีทีมงาน มีผู้กำกับคอยกลั่นกรองอีกชั้น แต่งานเขียนมันเป็นตัวอักษรที่แสดง "ความคิด" และ "ทัศนคติ" ออกมาโดยตรงไง มัน ไม่ เหมือน กัน
>>841 กูหมายความว่า
1. งานแสดงมีตัวตนของนักแสดงติดมาด้วย
2. งานเขียนมีตัวตนของนักเขียนติดมาด้วย
3. ผลงานของสองอาชีพนี้มีตัวตนของเจ้าของผลงานติดมาด้วยเหมือนกัน --> ซึ่งกูสรุปตรงนี้ เพราะกูต้องการแย้งคำว่า "การแสดงมึงต้องถอดตัวตนของตัวเองทิ้ง" ซึ่งมัน ไม่ จริง เสมอ ไป
ถ้ามึงจะแย้ง มึงต้องแย้งที่ข้ออ้างของกูว่า "งานแสดงไม่มีตัวตนของนักแสดงติดมาเลย" ต่างหาก
>>842 กูขำบารามอสแปปนึง คนนี้หรือค่ายสถพ คือตัวละเมิดตาใสเลย55
เอ้อ....จริงๆกูซึ่งออกตัวไปข้างบนตรง >>830 ว่ากูแยกตัวคนเขียนจากงานไม่ได้ก็ยังรู้สึกแบบนั้น แต่หลายๆความเห็นก็พูดถูก กูเลยเบรคแค่พอ ถ้าจะเทียบคนนี้กับบารามอส พูดให้ยุติธรรมหน่อยก็ไม่ได้ เพราะ k เขาก็ไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่ได้ละเมิด และไม่ได้โกงเงินใครเหมือน บนฟ และกูว่าโม่งที่กูดีเฟนด์ไปเมื่อเช้าเขาก็เก็ตพ้อยทุกคนนะ แต่ยอมรับว่ากูก็วิจารณ์อย่างมีอคติ เพราะงานเขาสร้างความรู้สึก disturb/uncomfortable สำหรับกู ในส่วนนี้กูเลย...ถอยดีกว่า555 ลางเนื้อชอบลางยา ตัวเขาอาจจะนิสัยดีมากก็ได้ เอาเป็นว่ากูไม่วิจารณ์ตัวเขาต่อนะ ขอไม่บังอาจแสดงทัศนะวิเคราะห์ใครละกัน คิดว่าความเห็นกูเป็นแค่นักอ่านคนนึงที่ไม่ชอบสไตล์นั้นก็ได้
>>845 ซบมึงร้องไห้ ฮือออออ จริงๆป้าทมก็เป็นคนที่โดนหยิบยกมาฉอดบ่อยๆอยู่นะ ทั้งเรื่องโรแมนติไซส์ทหารญี่ปุ่น ข่มขืนตั่งต่าง เวลากูเห็นคนฉอดก็ได้แต่ยิ้มแห้ง เพราะแนวคิดหลายๆอย่างในงานป้าก็ไม่ไหวจริงๆ แต่กูว่าในนิยายป้ามันยังมีความงดงามทางภาษาหลายอย่างแบบที่หาจากนักเขียนคนอื่นไม่ได้อะ
>>844 >>845 เนี่ยย กูเพิ่งบอกว่าจะไม่โยงกับตัว นข แต่ป้าทมก็ดันเป็นกรณีที่ชัดมาก วลีเอออวยชื่นชมยกย่องที่หลงๆเข้าไปในงานมันก็มีให้เห็น แต่ถ้าจะดีเฟนด์ ก็อาจเพราะแกเขียนเรื่องจักรๆวงศ์ๆเยอะ จะไม่มีก็ไม่ได้555 แต่เพราะแบบนี้กูถึงได้ไม่เคยแยก นข ออกจากตัวงานได้เลย / อีกเคสคือ miniki... ที่ว่อน ทล นิยายจีนโบราณกูมาก ซึ่งกูก็อ่านไม่ลงเช่นกัน
>>850 กูเข้าใจความรู้สึกมึงนะ พอเหม็นนักเขียนไปแล้วมันก็ยากที่จะทำใจเสพงานของเขาได้โดยมองแยกกันให้เด็ดขาดแหละ ทุกวันนี้กูก็อ่านงานลุงวินทร์ไม่ได้ละ 5555555 ป้าทมเป็นข้อยกเว้นของกูจริงๆเพราะกูรักการใช้ภาษาของป้ามาก แต่ใครจะฉอดจะเหม็นขี้หน้าป้าเพราะพฤติกรรมป้า กูไม่เคยปกป้องป้าเลย
>>849 55555555 เชื่อกูเถอะ กูห่างจากคำว่าร้อนวิชามากเลย ถ้าวิชาเป็นกับข้าว แม่งก็คงชืดแข็งเป็นฟอสซิลแล้ว กูไม่ได้เอกปรัชญา แถมไอ้รีซันนิ่งนี่กูก็ไม่ได้เอ กูแค่เถียงเพราะกูไม่เห็นด้วยเฉยๆ อย่างที่ข้างบนบอกอ่ะ นี่มันโม่งไม่ใช่เหรอ กูควรได้แย้งสิ่งที่กูคิดว่ามันไม่ถูกต้องโดยที่ไม่ต้องสนหัวโขนอะไร
กูไม่ชอบตรงมีการชี้ว่าสำนวนที่บรรยายซับซ้อนเพื่อตอบสนองอีโก้ ไม่ใส่ใจคนอ่าน ซึ่งมันไม่ใช่อะ เหมือนตีตราคนที่เขียนสำนวนแนวนี้ ทั้งที่เขาอาจเขียนเพราะชอบก็ได้
เออ แล้ว >>853 ไกด์ไลน์โม่ง
สนใจในเนื้อหามากกว่าผู้โพส
เว็บไซต์ฯ ไม่ให้ลงชื่อเพื่อให้ความสำคัญกับเนื้อหาที่โพสมากกว่าผู้โพส ไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่จะต้องตามหาตัวตนว่าผู้โพสข้อความหนึ่งๆ นั้นเป็นใคร ไม่จำกัดว่าเป็นตัวตนในเว็บไซต์ฯ หรือนอกเว็บไซต์ฯ เลือกที่จะโต้ตอบกับสิ่งที่โพสมากกว่าว่าใครเป็นผู้โพส
👎 “นี่ใช่นาย ช หรือเปล่า ยังอคติเหมือนเดิมเลยนะ”
👍 “ความเห็นนี้ดูอคติจัง
คุยกันมาตั้งนานอย่ามาชี้ใครเป็นใครเลย ไม่ชอบความเห็นก็ชี้ความบ้งในความเห็นนั้นไปเหอะ
กู 812 คนเดิม สารภาพว่าเป็นเด็กเอกปรัชญา ตอนนี้กำลังนั่งเหม่อ... เก็ตพ้อยต์ของพวกมึงทุกคนนะ ดีใจมากที่ได้แลกเปลี่ยนความเห็นกันเยอะขนาดนี้ ได้เห็นมุมมองที่แตกต่างจนเริ่มนั่งคิดว่า เอ๊ะ หรือกูเองวะที่เป็นฝ่ายบ้ง แต่ก็นั่นแหละ กูไม่อยากแย้งแล้ว กลัวจะเลยเถิดกลายเป็นการโจมตีมุมมองของพวกมึงอย่างไร้เหตุผล 55555
ขอบคุณที่ออกมายืนยันใน >>833 ว่าไม่ได้พยายาม invalidate ความเห็นกู ถือว่าจบปิ๊ง 555
วันหลังพวกมึงไปนัดดีเบทกันที่โถงตึกมหาจักรก็ได้นะ เด็กอักษรไปครึ่งมู้ 555555555555
พวกมึงหมายถึงคนที่ชื่อเคไอเอ (ขอเรียกแบบนี้นะ 555) ที่มีร้านอาหารในทวิตใช่ไหม กูมาช้าไปมั้ยนะ กูไม่เคยอ่านงานอะไรเขาเลยนะ เคยตามทวิตอยู่แค่ช่วงนึงเท่านั้นด้วย อันนี้ความรู้สึกกูคือรู้สึกเหมือนว่าไงดี กูก็รู้สึกว่ากลิ่นอายความฉันเหนือกว่ามันออกมาง่ะ ไท่ได้ด่าหรืออะไร แค่บอกความรู้สึกว่ารู้สึกแบบนี้เหมือนกันเฉยๆ เพราะงี้กูเลยกดเลิกติดตามเขาไป
สรุปพวกมึงเด็กอักษรกันเหรอออ กูทีมาสายอื่นอ่านมึงดีเบทกันแล้วก่งก๊งเลย 555 (แต่อ่านสนุกดีนะ เออรู้สึกชอบบรรยากาศโม่งแบบนี้มากกว่าการด่ากัน ไรงี้)
บ่นๆ ช่วงนั้กูไม่ไหวกับทวิตมาก เข้าไปแล้วบรรยากาศเสียมากๆ ตอนนี้กลายเป็นว่าโม่งเป็นที่พักใจของกูซะงั้นอะคนในนี้ยังมีเหตุผลมากกว่าคนบนบก 555
>>867 กูสายอื่นเช่นกัน ไม่ใช่เด็กอักษร ถถถ กอดคอเป็นเพื่อนมึงนะ
กูก็ชอบบรรยากาศวันนี้ ถึงบางอย่างกูพูดไม่ถูกหู ฟังของใครไม่เห็นด้วย แต่ก็ถกเถียงกันได้ แต่นี่มู้หนังสือ เรามาหาประเด็นมู้หนังสือใหม่กันเถอะว่ะ มีงานไหนที่ตามกันอยู่หรืองานอะไรที่น่าสนใจและกำลังจะออก / พรีอยู่ไหม
>>869 เห้ยยย กูลืมเรื่องนี้จริงๆ ตอนเห็นข่าวสตัํนไปนานมากว่า....อะไรนะ เรื่องไหนนะ55555 ซอรี่ด้วย มนว คือมันนานเกินไป
ของกูรอแปลจีนล็อตงานหนังสือ กูว่าอีกสักเดือนสองเดือนคงทยอยลงหนังสือใหม่กันแล้ว กับจันทรามายาของ มด ที่กูหน้ามืดกดไป555555
กูไม่ค่อยอ่านแฟนตาซีเลยน่ะสิ ตอนนี้วนเวียนกับวายจีนเป็นหลัก (มันหาง่ายด้วยแหละ) แต่ถ้าแฟนตาซีอยากอ่านทางฝรั่งไปเลย ไม่อยากได้จีนหรือเทพเซียนเพิ่มแล้ว กูเกาะรอคำตอบกับมึงนะ
สนใจสายฮาเร็มมั้ยวะ 555 แฟนตาซีกูเน้นอ่านแต่ฮาเร็มง่ะ
The 3 Crowns สนุกปะ
Ky อ่านประเด็นวายที่เขาฉอดในทวิตแล้วก็อยากรู้ว่ามีเรื่องไหนscatบ้างมั้ยวะ แบบจิ้มๆอยู่แล้วอึติดออกมางี้ หรือบรรยายพวกสวนล้าง อยากอ่านขึ้นมา 555555
>>890 สวนล้างกูเคยเห็นนะ อย่างน้อยๆก็ the wrong wayเรื่องนึงละ แต่scatนี่....tagนี้คนไม่ค่อยเยอะอะมึง พวกwaterplayกูว่ายังเห็นเยอะกว่าเยอะ เออใช่ กูนึกออกอันนึง ลักพาที่เคยมีคนแปลมีscatว่ะ แต่เรื่องคนแปลเค้าลบไปแล้ว ลองไปหา abduction ในkindleเอาละกัน เค้าแปลอันนั้นมา
กูชอบ kink สวนล้างมากแต่กินก็ไม่ไหวเหมือนกันว่ะ
มีเรื่องคลั่งอ่ะ พอ.เป็นหมอ หลงรัก นอ.นักกล้าม มาสิบปี รักตั้งแต่สมัยเรียน นอ. อดีตเยดุ เยโหด เป็นโค้ชฟิตเนส
พอ.ไปลักตัวนอ.มาขังไว้ที่บ้าน สวนก้นให้นอ. นอ.ขี้แตกคาเตียง พอ.ต้องตามเก็บ
กูชอบเรื่องนี้มาก ถ้าใครไหว กูแนะนำ พอ.จับนอ.มาทรมาน ใส่ของเล่น ค่อยๆขยายก้นให้ เพราะเค พอ.ที่เป็นหมอเนี่ยใหญ่มากกกก ต้องค่อยขยายช่องทาง สายตบตี ต่อย โหดชิบหาย แบบกูไม่เคยอ่านเรื่องไหนโหดเท่านี้มาก่อน ครึ่งเรื่องแรก นอ.แม่งสุดจริง ปากหมาชิบหาย กล้ามแน่นๆ
แต่ครึ่งหลังนี่ก็หวานแบบ...ยังไงดีอ่ะ หวานน่ารักๆ หวานแบบแมนๆ เฉลยปมว่ากันไป เล่มเดียวจบ
>>900 เรื่องนี้กูอ่านน แต่แม่งกูไม่ไหวว่ะ ไอ้เรื่องขี้แตกยังพอทำเนา กูไม่ไหวฉากที่ใส่รัดดุ้นนายเอกไว้แล้วกระตุ้นข้ามวันจนดุ้นขยายไม่ได้ปล่อย ที่รัดบาดเนื้อตรงนั้นจนเลือดคั่งเลือดไหลอะ โอ้ยยยย อิพระเอกโรคจิตเหี้ยๆ ถ้าจำไม่ผิดคือทรมานจนนายเอกเป็นริดสีดวงด้วยปะวะ กูเข้าไม่ถึงจริงๆ
แต่อีกเรื่องที่คนนี้เขียน ชื่อเรื่อง หลง มั้ง คือดีมากๆเขียนประเด็นปมนิสัยแปลกๆของพระเอกออกมาโอเคมาก กูอ่านแล้วขำตามบ้างเขินตามบ้าง มันน่ารักเลยแหละ คนละโทนเรื่องจนต้องพลิกดูชื่อคนเขียนหลายรอบ ฉากเอนซีก็ทั่วไป ขยี้ตาแรง อิเรื่องคลั่งนี่จัดมาสุดฤทธิ์สุดเดชมาก
พวกมึงคุยอะไรก๊านนนน ดีนะไม่หลงเข้ามาอ่านตอนกินข้าว
>>902 แรง แถมวางขายหน้าร้านด้วยนะ รอดตาสายฉอดมาหลายปีเลย แรงยิ่งกว่านิยายที่โดนดราม่ากันอีก
Kink ประหลาดๆ นี่ไปคุ้ย ao3 จะเปิดโลกมาก พอๆกะนกกระจอกเทศ อูฐ ป๊อกกี้ มีเรื่องนึงพอ.ให้นอ.เอาไข่ต้มไปยัดไว้ตรงนั้นเป็นอาหารเสริม พอพอ.หิว ก็ให้เบ่งออกมา บอกว่าร้อนกะลังดีและอร่อย กุนี่ เอิ่ม...
เรื่องร่างลวงตน คนลวงตา สนุกปะเห็นคนถามในกลุ่มพอไปอ่านรีวิวมีน้อยมาก
ใครเคยอ่านเหตุใดภรรยาข้าฯ ใน รอร บ้าง เห็นจะรวมเล่มกับ ดฟ (ค่ายนี้เหมือนจะกวาดแต่พวกล้านวิว) เรื่องมันคุ้มเปย์ไหม กูงงกับพวกเรื่องชื่อมีสามี ภรรยา ไม่แน่ใจใช่เรื่องเดียวกับที่เคยอ่านมั้ย ถถถถ
รีวิวเรื่องเมื่อไรจะเลิกเป็นส-ลิ่ม แปะตรงนี้ใช่มะะ
กุว่าเมื่อไรจะเลิกเป็นส-ลิ่มมันตลค.แบนมากกกก แบบพระเอกไม่ได้เป็นส-ลิ่มด้วยซ้ำ และที่นายเอกพูดก็ไม่ได้เปลี่ยนความคิดพอ.เลย พอ.แค่โดนจูงจมูก รับสารจากไหนก็เฮไปทางนั้น ส่วนนอ.คือแบนในแบน ฉอดอย่างเดียว การดำเนินเนื้อเรื่องไม่ค่อยสมูทเท่าไร กุจัดให้อยู่ในประเภทถ้าไม่มีไรอ่านก็อ่านได้ละกัน
>>916 ชีวิตจริงคงจะยากที่จะมีสายหมอมาชอบคนแบบนายเอกนะ ลงเวรแล้วอยากจะพักผ่อน แม่งมาฉอดๆเรื่องการเมืองใส่ ปล.จริงๆคณะแพทย์เนี่ยเกย์คิงหรือเกย์รุกหายากมากกกก ทำไมชอบแต่งขายฝันกัน ทั้งหมออินเทิร์น เรสิเดนท์ สตาฟ ถ้าเป็นเกย์98%มักจะเป็นรับหรือออกสาว เวลาอ่านแนวหมอ หล่อ ผัว กุเลยแบบ 555555 ไม่ค่อยอิน คณะอื่นคนหล่อๆเท่ๆก็มีไม่ค่อยนิยมแต่ง
กูเห็นกุหลาบประกาศ lc เรื่อง S.C.I. เรื่องนี้ไม่ใช่เคยมีสนพ.อื่นประกาศ lc แล้วเหรอวะหรือกูจำผิด?
แล้วเรื่องนี่มันออกแนว fic au เปล่าวะ กูสังหรณ์ว่าจะชิปสลับโพกับเขาแล้วอ่านไม่รอด (กูเรือแมวหนูแต่เหมือนเคยมีคนบอกมันเรือหนูแมว)
ขอkyหน่อย เรื่องคุณลุงเพื่อนคนไหนซื้อบ้างบ็อกหรือปกติ คือตอนแรกอยากได้บ็อกสายเก็บบ็อกแต่เห็นราคากับจำนวนหน้าก็กลับมาคิดอีกที 710บาท(รวมส่ง) 500หน้าเองถ้าบ็อก
เครือเดียวกันแต่แรกนู้นนนตั้งแต่มารี้ดละอะมึง แต่แยกหัว ส่วนจะแยกกองด้วยมั้ยนี่ไม่รู้นะ
สหาย มีใครเคยอ่านมังงะวายเรื่องที่พระเอกเป็นช่างสักแล้วนายเอกเป็นพนักงานบริษัทไหม กูจำไม่ได้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น แต่นายเอกถอดเสื้อแล้วพระเอกก็คิดในใจว่าเป็นแผนหลังที่ขาวสวยมาก ใครเคยอ่านบอกทีว่าชื่อเรื่องอะไร อยากกลับไปอ่านแต่จำชื่อเรื่องไม่ได้ TvT
Ky ขอแนววงการบันเทิงหน่อย ถ้าเป็นพวกนักแสดงจะดีมาก แต่อย่างอื่นก็โอเค เรื่องที่เคยอ่านไปแล้วมีคู่จิ้นพลิกล็อคกับtrue star
KY กกลังอ่านวดน.เล่มสอง ขอถามหน่อย คู่รองอีกคู่ที่ไม่ใช่คู่ลูกพระนายนี่คู่ไหนอะ ขอชื่อทีจะได้โฟกัสถูกคน ชื่อเกาจำยากง่ะ
>>940 ยังออกไม่จบ เหลืออีก 3 เล่ม สนพว่าจะเปิดพรีพร้อมกัน 3 เล่มทีเดียวช่วงเดือน 7-8 มั้ง
ส่วนเนื้อเรื่องเป็นยังไงอันนี้ตอบยากมาก กูซื้อมาดองยังไม่ได้แกะซีลเลย 55555555 คิดว่าน่าจะแนวเดียวกับซูเปอร์โมเดลนะ แต่เท่าที่อ่านตัวอย่างกูชอบพระเอก ตลกดี แบบชอบยกแม่เอามาเป็นข้ออ้างเวลามาหานายเอก หรือเวลาทำอะไรให้ 55555555555555555
Ky มึงไปเจอมาเรื่องสวรรค์ประทานพรอะ https://www.picz.in.th/image/screenshot-20200623-161132.5YF4H1
เวีนด เกาประกศจะพิมพ์แล้ว คงน่าจะไม่รอฉบัยรีไรต์อะ
แล้วงี้ถ้าพิมพ์แล้ว ละแม่ออกฉบับรีไรท์ตามหลังมาจะทำไงอะ ยากละ
ตอนปรมจ.ถึงบ่นบ่อยๆว่าไม่ต้องรีบ หนังสือพิมพ์ครั้งนึงยากแปลใหม่อีกรอบ ช้าๆขอมีคุณภาพมากสุดก็มีพวกเร่งให้ออกเร็วๆกันจังสุดท้ายเป็นไงล่ะ สนพ.สุดยอดออกเร็วตามใจ กูก่ด
Ky เพิ่งเห็น รัชศกเฉิงฮว่าฯในเว็บแจ่มลดราคาหนักมาก ใครไม่เคยอ่านลองไปตำดูสักเล่มสองเล่มได้เด้อ แล้วมาเป็นทาสรักวังกงกงด้วยกัน T///T
พูดถึงรีไรต์แล้วกูขอย้อนรอยไปหาเต้ามู่(กูอ่านเป็นโชเน็นไอดังนั้นกูพูดมู้นี้แหละ) หนานไพ่ได้โปรดรีไรต์ให้เสร็จสักทีเหอะ;__;
เทียนกวานนี่กูตั้งมาตรฐานต่ำมาก ขอแค่ไม่พลาดเหมือนสนพ.เวียดนามก็พอ
แนะนำนิยายจีนในเว็บให้หน่อยยย จะเสินเจิ้นหรือแปลก็ได้
>>961 ขอเห็นต่าง (อันนี้จะไม่คุยประเด็นแม่โม่หรือแม่คนเดียวนะ) คืออันนี้ถ้ามันพลาดก็พลาดเพราะนักเขียนจะรีไรท์อะแล้วรีไม่ยอมจบแต่ก็ขายลิขสิทธิ์ อันนี้หลายคนก็แอบเป็น
เหมือนมันไม่เกี่ยวกับเร่งไม่เร่งให้ออกอย่างปรมจ.เลยว่ะ ซบก็ไม่ได้แปลพลาด
นึกถึงเต้ามู่ประมุขบอกรีไรท์แปปเผลอแปปเดียวกูเรียนจบทำงานไปไหนต่อไหนละยังไม่ได้อ่านเลย
ทำไมช่วงนี้ มด. ดูออกโปรของแถมมาแปลกๆวะ กะปริบกะปรอยชอบกล ล่าสุดเพิ่มของแถมบ๊อกซ์2 เรื่องที่พรีเดือนนี้อีก (ไม่รู้เพิ่มมาลดกระแสด่าว่าบ๊อกซ์แพง หรือยอดบ๊อกซ์ไม่ปังหว่า) อีกหน่อยคงกะจะเบนสายมาขายพรีเมี่ยมกะเค้าเต็มตัว
กูไม่เคยอ่านพวกนิยายจีนรีไรท์เลยอะ เวลารีไรท์นี่เค้าแก้ไขกันเยอะปะวะ คือปรับแก้สำนวนหรือมีแก้จุดสำคัญๆของเนื้อเรื่องด้วย?
มึงky มดประกาศเรื่องใหม่เคะลุงว่ะพระเอกยันอีเหี้ย ดูลุงของจริงกูขอปัดอีเรื่องคุณลุงที่เป็นลุงปลอมทิ้งแปป
Ky จส กับ อวว มีโปรลด20% 60% เพื่อนโม่งมีเรื่องไหนแนะนำบ้างป่าวจะไปสอย
ผู้กล้าดมดาวกับน้องเมริทเปิดพรีแล้ววววว
แพงไปว่ะ ช่วงนี้เงินไม่คล่องขอเซฟตังสำหรับงานหนังสือก่อน หลายเรื่องที่สนพ.อดเปิดตัวช่วงงานมีนาน่าจะเปิดตัวงานที่จะถึงเยอะ
ขอปิดๆ ระยะห่างจากมู้ถึงหิ้ง = 8 มู้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.