สำหรับเรามันส่งผลต่อคนอานที่เด็กหน่อยหรือวัยรุ่นว่ะ พอมีเยอะๆคนได้อ่านเยอะๆบางครั้งมันจะเกิดความรู้สึกว่า มันก็ธรรมดานิ มันก็ปกตินิขึ้นมา เวลาฟังข่าวอ่านข่าวที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วพ่ออ้างว่าลูกรักตัวเอง เรารักกัน ซึ่งจริงๆอาจจะไม่ใช่ลูกอาจจะคิดว่าอันนี้คือความรักฉันท์พ่อลูกแต่ถูกหลอกก็ได้ คนที่อ่านแนวนี้มาบ่อยๆแล้วแยกไม่ได้ก็จะเกิดอาการ 'อิน'ขึ้นมา แล้วคิดว่าเป็นไปได้นะ ที่เขาพูดก็ถูกนิ มันก็ปกติได้อยู่ หรืออ้างว่าในสมัยก่อนพ่อลูกยังได้กันเป็นปกติ ฯลฯ เกิดการแก้ตัวให้เหยื่อโดยการอ้างต่างๆไม่รู้ตัว ซึ่งเราเห็นคอมเม้นแบบนี้อยู่บ้าง
ขออิงอีกเคส มีใครเคยฟังรายการพุธทอคฯไหม ที่มีสายนึงเล่าว่า พอบอกพ่อว่าเป็นเกย์ พ่อเลยพูดว่า ถ้าจะให้มึงไปเสียร่างกายให้กับใครเสียให้กูดีกว่า จากนั้นก็ข่มขืนลูก มีsexกับลุกบ่อยๆแต่ก็ทำดีด้วยรักมาก (สายนี้เรื่องจริงนะเขาสกรีนมาแล้ว) คือบทคำพูดนิยายมากอะ มีหลายคอมเม้นที่แอบอินไปกับพ่อ
หรืออย่างแนวคิดศรีธนนชัยที่อยู่ในนิยาย ตอนสมัยวัยรุ่นจะคิดว่ามันเท่ดี มันเป็นแนวคิดที่ดี ถ้ามองอีกมุมบลาๆ เอาไปใช้เอาไปทำแต่พอในชีวิตจริงคือเหี้ยอะ แต่ไม่รู้ตัว ไม่ใช่ว่าคนอื่นเขาไม่ได้คิดมุมนี้ไมไ่ด้มีตัวเองที่ตื่นรู้ แค่มันเห้ไงเขาเลยไม่ทำ สังเกตุการณ์จากน้องตัวเอง พอมันโตขึ้นมามันถึงรู้
พออ่านๆไปมันจะซึมซับเข้าไปโดยไม่รู้ตัวเว้ย ถึงจะส่วนใหญ่บอกว่า แยกได้ๆ แต่เวลาบางทีคอมเม้นมาแล้วแบบ เอออ แยกไม่ได้อะ เหมือนตอนทัพเปิดกระโปรงน้อง บอกว่าแยกบลูลี่ได้ แต่ก็บลูลี่คนอื่น บอกว่าแยกได้แต่ก็บอกว่าสิ่งที่พระเอกมันทำคือน่ารักทั้งๆที่ไม่ใช่