Fanboi Channel

วิพากษ์วิจารณ์งานเขียนบนเว็บเด็กดีดอทคอม ทั้งจบแล้วและยังไม่จบ ตีพิมพ์แล้วและยังไม่มีใครเหลียวแล รวมไปถึงพูดคุยเกี่ยวกับวงการนิยายเว็บเด็กดี เพื่อความหวังของวรรณกรรมไทยในอนาคต (ทั้งนี้ ไม่สนับสนุนให้นำเรื่องส่วนตัวของนักเขียนแต่ละคนออกมาตีแผ่ ควรเน้นเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานเขียนเท่านั้น)

note : ในวงเล็บจะคิดว่าไม่มีก็ได้ เพราะตอนนี้ใช้มู้สับปนกับมู้นินทาไปแล้ว

<<คลังกระทู้เก่า>>

นิยายเด็กดี บทที่ 1 -- https://fanboi.ch/webnovel/2403/
นิยายเด็กดี บทที่ 2 -- https://fanboi.ch/webnovel/2703/
นิยายเด็กดี บทที่ 3 -- https://fanboi.ch/webnovel/2907/
นิยายเด็กดี บทที่ 4 -- https://fanboi.ch/webnovel/3066/
นิยายเด็กดี บทที่ 5 -- https://fanboi.ch/webnovel/3187/
นิยายเด็กดี บทที่ 6 -- https://fanboi.ch/webnovel/3229/
นิยายเด็กดี บทที่ 7 -- https://fanboi.ch/webnovel/3388/
นิยายเด็กดี บทที่ 8 -- https://fanboi.ch/webnovel/3594/
นิยายเด็กดี บทที่ 9 -- https://fanboi.ch/webnovel/3852/
นิยายเด็กดี บทที่ 10 -- https://fanboi.ch/webnovel/4106/
นิยายเด็กดี บทที่ 11 -- https://fanboi.ch/webnovel/4265/
นิยายเด็กดี บทที่ 12 -- https://fanboi.ch/webnovel/4393/
นิยายเด็กดี บทที่ 13 -- https://fanboi.ch/webnovel/4626/
นิยายเด็กดี บทที่ 14 -- https://fanboi.ch/webnovel/4810/
นิยายเด็กดี บทที่ 15 -- https://fanboi.ch/webnovel/5006/
นิยายเด็กดี บทที่ 16 -- https://fanboi.ch/webnovel/5346/
นิยายเด็กดี บทที่ 17 -- https://fanboi.ch/webnovel/5535/
นิยายเด็กดี บทที่ 18 -- https://fanboi.ch/webnovel/5769/
นิยายเด็กดี บทที่ 19 -- https://fanboi.ch/webnovel/6022/
นิยายเด็กดี บทที่ 20 -- https://fanboi.ch/webnovel/6295/
นิยายเด็กดี บทที่ 21 -- https://fanboi.ch/webnovel/6506/
นิยายเด็กดี บทที่ 22 -- https://fanboi.ch/webnovel/6868/
นิยายเด็กดี บทที่ 23 -- https://fanboi.ch/webnovel/7834/
นิยายเด็กดี บทที่ 24 -- https://fanboi.ch/webnovel/8477/
นิยายเด็กดี บทที่ 25 -- https://fanboi.ch/webnovel/8614/
นิยายเด็กดี บทที่ 26 -- https://fanboi.ch/webnovel/8685/
นิยายเด็กดี บทที่ 27 -- https://fanboi.ch/webnovel/8795/
นิยายเด็กดี บทที่ 28 -- https://fanboi.ch/webnovel/8876/
นิยายเด็กดี บทที่ 29 -- https://fanboi.ch/webnovel/9247/

รายชื่อโดนสับไปแล้ว https://docs.google.com/document/d/1ouFhwS9WeoBzEgYHVNYWkeUAbhQ2YkCg4ozpTpx1-94/edit

:: Topic Highlight ประจำมู้ที่ 29 ::

ปรกติกูไม่ได้ทำ ไม่รู้โม่งตั้งกระทู้จะกลับมาทำหรือเปล่า ถ้ากลับมากูจะได้ไม่ตัดหน้า

>>2 ขอบใจมาก เดี๋ยวกูจัดให้เอง เคลียร์งานแป๊บนึง

:: Topic Highlight ประจำมู้ที่ 29 ::

สับนิยาย: [สัญญารักจากฟากฟ้า] by พันชั่ง >>>/webnovel/9247/9-11/
สับสั้น: มาต่างโลกทั้งทีทำไมไม่ขออะไรดีๆกับพระเจ้า เเต่ดันขอให้ตัวเองไปอยู่ในโลกสงครามซะได้ (ชื่อหรือเรื่องย่อวะสัส) >>>/webnovel/9247/32/
สับนิยาย: ไปสู่แดนฝัน by โพ่งพรรณา >>>/webnovel/9247/36-37/
สับนิยาย: [Destiny Teller] Help Me Please เมื่อชะตาเล่นตลก by นักเขียนใต้ผ้าห่ม >>>/webnovel/9247/69-71/
รวมนิยายในเซต [Destiny Teller] เผื่อมีใครอยากสับ: >>>/webnovel/9247/82/
สับนิยาย+พูดคุย: แดดเลีย 100 องศา (THE DAY : Death from daylight ตะวันสังหาร) >>>/webnovel/9247/235-261/
สับนิยาย+ต่อยกันเอง: สงครามหุ่นเทพพิทักษ์เลเทน่า By โทรลในตำนาน แวมไพร์บิ๊กไบรท์ >>>/webnovel/9247/328-352/
โม่งพูดคุย: ไอเดียการแปลงพลังสายฮิล, ป้องกัน มาเป็นการโจมตี >>>/webnovel/9247/397-399/
สับสั้น: ตำนานรัก เทพอารักษ์ >>>/webnovel/9247/840-842/
สับนิยาย: The Chronicles of the kingdom of X ภาค 1 โดย SilverScissors a.k.a พี่เทพกวี >>>/webnovel/9247/857-860/
สับนิยาย: วีรบุรุษแห่งดาวเซนเทอร่า >>>/webnovel/9247/892-895/
โม่งวิแคระห์: พี่เทพกวีเขาเทพอย่างที่คิดไหม ? >>>/webnovel/9247/900-902/

โอเคครบละ เดี๋ยววันนี้จะมาสับนิยายภาคแยกจากเรื่องที่สับไปแล้วคราวก่อน ช่วงนี้ระวังตัวกันให้ดี รักษาสุขภาพกันนะเพื่อนโม่ง

กุมาสับสั้นหนึ่งในนิยายเซ็ต destiny teller (aka รวมคนเพี้ยนนักเขียนบ้า)
ชื่อเรื่อง : Destiny Teller time เมื่อคนบนฟ้าให้เวลามาแค่ 30 วัน
ผู้เขียน : ตัวpน้อย
ลิ้งก์ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2021096
คำโปรย : ชีวิตที่แสนธรรมดาของไทม์ต้องแปรเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเธอที่อยู่ดี ๆ ก็ขับรถมาชนจนทั้งสองตาคาที่ แต่ยมทูตก้ดันคิดสนุกให้เวลาทั้งสองใช่อยุ่ด้วยกันบนโลกเป็นเวลา 30 วัน แล้วหลังจากนั้นต้องเลือกว่าจะให้ใครตาย

เนื่องจากเรื่องเหี้ยนี่มีตอนเดียว ดังนั้นกูจะสับคร่าว ๆ บอกข้อดีข้อเสียก็แล้วกัน
(ก่อนอื่นเลย เรื่องนี้จัดกลางในปกรองอีกแล้วแฮะ เหมือนกับเรื่องของน้องหันในเซ็ตเดียวกันเลย)

แค่อ่านชื่อเรื่องกับคำโปรยก็รู้ได้เลยว่าเป็นพล็อตนิยายรักดราม่าคลิเซ่ทั่ว ๆ ไป อิตัวเอกสองตัวนี้ต้องรักกันอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คนเขียนบอกว่ารักใส ๆ ดังนั้นอาจจะหาทางลงให้จบสวยล่ะมั้ง

ข้อเสีย
เยอะแยะมากมาย พบคำผิดตั้งแต่ประโยคแรกของเรื่อง... ไม่สิ ตั้งแต่คำโปรยเลยด้วยซ้ำ
มีปัญหาเรื่อง นั้น-นั่น และดูเหมือนว่าจะไม่รู้จักปุ่มชิฟท์ เพราะในบทนี้ใช้ ก้ แทน ก็ และยังพบคำผิดประเภท ดุ-ดู ผุ้-ผู้ เป้น-เป็น หยิง-หญิง อยู่บ่อย ๆ
เจอคำผิดแบบที่เป็นความเข้าใจผิดอย่าง เรือนราง (เลือนลาง) ตื่นตนก(ตื่นตระหนก) ครุ่มเคือง(คลุมเครือ) บลอน(บลอนด์) สบัด(สะบัด) ฉนั้น(ฉะนั้น) รถแข็ง(รถแข่ง) ฯลฯ
ใช้ "เรียวสวยเป็นรอน ๆ (ลอน)" กับผมคน เอาเป็นว่าคำผิดเยอะเหี้ย ๆ ทั้งตกหล่น ทั้งเกิน จนกูใส่มาไม่หมดก็แล้วกัน จะเรียกว่าชุ่ยหรืออะไรดีล่ะ
คลังคำศัพท์ยังน้อย ทักษะการบรรยายยังไม่ดี แต่ไม่ถึงกับอ่านไม่รู้เรื่อง มันรู้เรื่องแหละ แต่ให้อารมณ์เหมือนเด็กป.สามแต่งประโยคเอามาต่อกันเป็นฉาก ๆ มากกว่า ประกอบกับคำผิดบานเบอะตามที่พิมพ์ไปแล้วด้วย เลยทำให้คนที่เข้ามาเลือกจะกดออกไปพร้อมกับคำด่าในหัวแทน

ข้อดี
อย่างที่บอกไปว่ามันบรรยายรู้เรื่องอยู่ แต่มีส่วนแย่เยอะกว่าส่วนดีมากกกกก จนทำให้คนอ่านรำคาญและหงุดหงิด
ควรจะใส่ใจงานเขียนตัวเองให้มากกว่านี้ เรื่องนี้คือหลาย ๆ ครั้งเหมือนรู้คำที่ถูกนะ แต่กูไม่กดชิฟท์ ใครจะทำไม

สับสั้นโดย โม่งนิ่ม

>>5 ขอบคุณ​ที่ลงแรงสับนะ แต่มีแค่ตอนเดียวจะสับไปทำไมวะ

>>6 เห็นว่าเป็นเซ็ตเดียวกับแห้งกูโลก นิยายน้องหัน เล่าเบียวไง 555 ไหน ๆ กดเข้ามาแล้ว สับ ๆ ไปก็ได้

Pตัวน้อยผู้อยากหาเงินจากงานเขียนแต่ยังอ่อนหัดมาก กไก่ล้านตัว

อัพเดทล่าสุด 9 พฤศจิกายน ปีที่แล้ว

คนบนฟ้าให้เวลาเกิน 30 วัน ยังเขียนได้แค่ตอนเดียวเลยสัส

>>8 นิยายคุณภาพแบบนี้ใครจะอยากเสียเงินซื้อวะ กุถามจริงๆ

>>10 ชุด Destiny Teller นี่อะไรของแม่งวะ ดี ๆ สักเรื่องหาไม่ได้แถมเนื้อเรื่องดูต่างกันคนละโยชน์ ไม่เห็นจะมีจุดร่วมอะไรที่เหมือนกันเลยสักเรื่อง

สรุปมันนิยายชุดหรือเด็กเบียวมารวมหัวกันเขียนนิยายมั่ว ๆ โดยไม่มีใครคุมโทนธีมของเรื่องหรือไงวะเนี่ย

เพราะเห็นนามปากกานี้ในเด็กดีสักพัก เห็นบอกว่าสับได้ ก็เลยลากลงมาแดรกในนี้
เรื่อง : ชิวเทียนเอ๋ย เจ้าเป็นของข้า (ชื่อชั่วคราว)
นามปากกา : Q.lingjang
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/YAMU0/writer/view.php?id=2072661
โปรย : ผมพึ่งเจอเขาได้เพียงอาทิตย์นึง เเต่อยู่ๆเขาก็ยกขบวนมาสู่ขอผม "ท่านเทพครับผมไปเป็นภรรยาท่านตั้งเเต่เมื่อไร"
หมวด : ฟรีสไตล์ > นิยายวาย
จำนวนตอน : 3
สถานะ : ยังไม่จบ อัพเดท 5 เม.ย. 2563
เรื่องย่อ :
ตอน1 สวรรค์หรือ
อี้จิงข้ามถนนเพื่อไปร้านสะดวกซื้อแต่หยุดคิดถึงหน้าเลขาจอมดุ จึงโดนรถบรรทุกเสยตายคาที่ มีเสียงกระซิบดังมา เขาปวดหัวและลืมตาขึ้นแล้วถามว่า สวรรค์หรือ จากนั้นจึงสาวเท้าไปยังกระจกเขาเป็นคนไทยแต่เท่าที่มองดูหน้าตากลับกลายเป็นแบบจีนรวมถึงเสื้อผ้า หลี่ฮุ่ยคนรับใช้นำน้ำขิงเข้ามาให้ดื่มแก้เมาค้าง อี้จิงเปิดหน้าต่างออกเจอสวนดอกทานตะวันและนึกได้ว่าต้องทานข้าว จึงถามคนใช้ว่า ข้าไม่ต้องไปทานอาหารตำหนักใหญ่หรือ หลี่ฮุ่ยงง เพราะทุกทีเขาไม่ได้ไป อี้จิงเปลี่ยนชุดและสังเกตเห็นว่าเจ้าของร่างเดิมชอบสวมเสื้อผ้าสีดำมาก ระหว่างทางเจอกับเสี่ยวฉีจึงได้ลับฝีปากกันนิดหน่อย ช่วงนี้จะรู้ว่าเจ้าของร่างเดิมชื่อ ชิวเทียน จากนั้นจึงเข้าไปทานข้าวกับท่านพ่อท่านแม่ เสียวฉีบอกทั้งสองว่าอยากไปเที่ยว ท่านพ่อจึงสั่งชิวเทียนไปด้วย
ตอน2 เราได้พบกันแล้ว
เสี่ยวฉี ชิวเทียน หลี่ฮุ่ยไปตลาด ชิวเทียนปล่อยให้เสี่ยวฉีอยู่กับคนใช้และไปเดินเล่นแทน ต้าฝู่ลอบมอง เพราะเจออย่างบังเอิญมาก่อนวันนี้จึงจะทำความรู้จัก เขาจู่โจมเข้าไปบอกรัก ชิวเทียนตกใจ เสียงกระซิบดังมาอีกครั้ง ชิวเทียนหนีจากต้าฝู่เข้าไปในตรอกและซ่อนตัวใต้รถม้าคันเก่า ต้าฝู่ตามตื้อ ส่วนอีกด้านหนึ่งเสี่ยวฉีรีดตังค์จากหลี่ฮุ่ย จากนั้นฟ้าก็ผ่าลงมาและฝนตก หลี่ฮุ่ยยินดี เสี่ยวฉีลากเขาไปหลบฝน กงซื่อข้ารับใช้มหาเทพเข้าไปช่วยชิวเทียนจากการตามตื้อของต้าฝู่ ทั้งสองซัดกระบี่ใส่กัน ต้าฝู่ถอยเพราะสู้ไม่ได้ ชิวเทียนขอบคุณและวิ่งกลับไปหาทั้งสองคน กงซื่อยิ้มกริ่มเพราะเจอคนรักแล้ว
ตอน3 สู่ขอ 50%
ชิวเทียนตื่นขึ้นกลางดึกทิวทัศน์นอกหน้าต่างเปลี่ยนไปจากเขียวชอุ่มกลับเปลี่ยนเป็นใบไม้สีน้ำตาลร่วงหล่น พายุหมุนขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาเห็นกงซื่อเลือดอาบอยู่ใจกลางพายุ แต่หลี่ฮุ่ยไม่เห็นตามที่เจ้านายบอก หลี่ฮุ่ยกลับไปนอนแต่ถูกท่านพ่อของชิวเทียนเรียกพบ ท่านพ่อท่านแม่และคุณชายรองหนานจื่อ พวกเขารอเวลา ต้าเฉินปรากฏตัว เขาต้องการให้ชิวเทียนแต่งงานกับบุตรชาย เวลาผ่านไปชิวเทียนถูกปลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว อำลาท่านพ่อท่านแม่

>>12
เนื้อเรื่อง : อยากสับแบบเกรียนนะแต่ไม่มีแรงเท่าไหร่ ง่วงนอนละ พล็อตเรื่องแบบนี้พบเห็นได้ทั่วไปของหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคตนั่นแหละ ถึงตอนแรกจะเปิดมาได้น่าเบื่อซักหน่อยแต่ก็ไม่ได้เวิ่นเว้อ ใช้เวลาได้ประหยัดดีในการเดินเรื่องไปข้างหน้า เพราะประฝีปากกับพี่สาวปุ๊บ พ่อใช้ให้ไปเดินตลาดพร้อมกันปั๊บ แล้วเกิดเรื่องในทันใด มีกระทาชายสองนายมาหมายปอง คนหนึ่งจู่โจมทันที อีกคนเข้ามาช่วยเหลือตีเนียนละมุนละม่อม หยอดเซอร์วิสไว้เล็กน้อย จากนั้นโปรยเหตุการณ์หลั่งเลือดเหมือนทำนายอนาคตพระเอกไว้สักหน่อยจึงกลับเข้าเรื่อง ท่านเทพลงมาขอสาวไปแต่งกับลูกชาย ดำเนินเรื่องเร็วดี ไม่เยิ่นเย้อ ไม่ใช้ตอนเปลืองเมื่อมองในฐานะนิยายเว็บ ถ้ารักษาระดับความน่าสนใจของเหตุการณ์แล้วผูกพล็อตให้ขึ้นสู่จุดพีคได้แล้วจบลงสวยๆ ได้ก็โกยแฟนคลับได้ไม่น้อยถ้ามองแค่พล็อตและเนื้อเรื่อง แต่ความพังมันไปตกอยู่ที่ภาษาการบรรยาย
การบรรยาย :
เว้นวรรคถูกบ้างผิดบ้าง ไม่เว้นวรรคไปยาวๆ เลยก็มี เขียนผิดบ่อยมากในคำที่ไม่น่าให้อภัย สำนวนจีนไม่จีนจริง ทำให้รู้ได้ทันทีว่าอ่านนิยายจีน/แปลจีนมาน้อยมาก ใส่สำนวนที่ปรากฏในแนวรักวัยรุ่นเข้าไปเยอะเกิน มีปัญหากับการใช้สรรพนาม มีปัญหาในการเรียกชื่อตัวเอก จะอี้จิงหรือชิวเทียนก็เอาสักอย่างหรือเลือกให้เหมาะสมว่าตอนนี้กำลังเน้นถึงใครอยู่ ถ้าความสำคัญอยู่ที่ชิวเทียนก็เรียกชื่อนี้ ถ้าจะเน้นวิญญาณข้างในก็เรียกอี้จิง
ตัวละคร :
เอกลักษณ์ของแต่ละตัวละครและระดับความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนแยกได้ยากว่าใครเป็นใคร ตำแหน่งอะไร การวางตัวและการแสดงความรู้สึกไม่สัมพันธ์กับบทพูด ถ้าไม่บอกชื่อกับตำแหน่งจะไม่สามารถรู้ได้เลย ไม่อธิบายความเป็นมาของแต่ละตัว ใส่ตัวละครมากเกินบทเช่น ตอนเทพต้าเชินลงมา มีประมุข ฮูหยิน คุณชายรอง หลี่ฮุ่ยมานั่งรอรับ ถ้าคิดว่าคนสำคัญของตระกูลจ้าวต้องมารอรับ ทำไมเสี่ยวฉีไม่มาด้วย หรือถ้าเทพต้องการแจ้งให้พ่อกับแม่ทราบเท่านั้น หลี่ฮุ่ยกับคุณชายรองก็ไม่จำเป็นในฉากนี้ ค่อยเรียกหลี่ฮุ่ยมาทีหลังก็ได้เพราะเป็นแค่คนใช้
จุดที่ชอบ : ไข่ในมาม่ากูยังไม่ทันสุก เมิงก็จะแต่งงานกันแล้วเรอะ
จุดที่เกลียด : เพราะเดินเรื่องเร็ว จึงขาดรายละเอียด บรรยากาศและความรู้สึกร่วมกับตัวละคร
By โม่งงง

สืบเนื่องจากการสับใน Mention นี้ ++++ สับนิยาย: วีรบุรุษแห่งดาวเซนเทอร่า >>>/webnovel/9247/892-895/ ++++

กลับมาสับอีกรอบตามที่คุยกันไว้ กับนิยายในจักรวาลเดียวกันของเรื่อง "วีรบุรุษแห่งดาวเซนทอร่า" โอเค คราวก่อนสงสัยว่าทำไมไม่อธิบายลักษณะภายนอกของไอ้แดง (ดราเนล) ในเรื่องนั้น คำตอบคือมันแปะภาพพระเอกไว้ในนิยายเรื่องนี้ (ที่ถูกแต่งขึ้นก่อน) คิดไปคิดมา เออ การอธิบายรูปลักษณ์ของ beastman พวกนี้มันเป็นเรื่องลำบาก ขนาดภาพกลุ่ม Furry ที่มีอ้างอิงเป็นสัตว์ในโลกปกติก็แทบจะอธิบายอะไรไม่ได้ เว้นแต่จะ tell ไปเลยว่าเป็นจิ้งจอกนะ เป็นหมาป่านะ เป็นแมวนะ ซึ่งจุดรวมที่เหมือนกันมันก็มีอยู่อย่างเดียวคือทั้งหมดยืนด้วยสองขาหลัง มันลำบากกว่าบอกลักษณะมนุษย์กูเลยหยวนๆ ก็ได้ ความรู้สึกตอนนี้คือสงสัยว่านิยายเรื่องนี้มันเป็นยังไง และเชื่อมโยงกันแบบไหน ในเมื่ออยู่ในจักรวาลเดียวกันแบบนี้

เรื่อง : (เตรียมRemakeใหม่เพิ่มเนื้อหาและตอนให้เยอะกว่าเดิมแต่บทและเนื้อเรื่องคงเดิมเอาไว้)Senthera
นามปากกา : Tails Universe (อ่อ จักรวาลสัตว์หางงั้นเรอะ อ่อ กูเข้าใจละ)
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/BossRaiderz/writer/view.php?id=1833536
คำโปรย : ไม่มีคำโปรยเรื่องหรอกครับ นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในTails Universe หรือจักรวาลสัตว์หาง ที่ผมคิดขึ้นมาโดยมี12หางเป็นแรงบัลดาลใจ และSkyrim ผมเขียนในสมุดมา6ปี(ตอนอยู่ป.5เทอม2)
หมวด : ฟรีสไตล์ > อื่น ๆ (ลงผิดที่ ??)
จำนวนตอน : 8 ตอน
สถานะตัวเรื่อง : ยังไม่จบ [ อัพเดตล่าสุด 9/9/62 ] ลงไหมาแล้ว 7 เดือนเศษ

ชื่อเรื่องคราวนี้มาเป็นชื่อเฉพาะชื่อเดียว (ซึ่งตอนนี้มีวงเล็บไว้ข้างหน้าเพื่อประกาศสถานะของเรื่อง) ไม่รู้ว่าควรติดีไหม แต่ถ้าถามความเห็นกู คือกูจำชื่อเรื่องไม่ได้อะ อ่านแล้วมันเหมือนชื่อนิยายแฟนตาซีอีก 300,000,000 เรื่องในเว็บนี้ จนพร้อมจะถูกฝังกลบลงไปข้างใต้และถูกลืมไปอย่างง่ายดาย ถ้าเอาตามความนิยมปัจจุบันคงต้องตั้งแนว LN เพื่อล่อเกรียน ชื่อเรื่องอาจยาวและมี clickbait แต่ต้องยอมรับว่าพวกน้อนเกรียนชอบชื่อเรื่องแนวนี้ ถ้ามึงไม่ได้โด่งดังหรือมีแฟนคลับที่สะสมมานานมากพอ จะตั้งชื่อเรื่องที่ดูธรรมดาแล้วเกิดได้นี่เป็นเรื่องยาก เหมือนเรื่องโลกาวินาศของไอ้ตุ๋นอะ ถ้าไม่มีบุญเก่าจากแฟนคลับเรื่องแรกตามมาอ่าน ชื่อแม่งจะไม่ค่อยน่าสนใจแถมต้องแปลไทยเป็นไทยอีกต่อ มันลำบากคนอ่าน

ส่วนคำโปรยถูกใช้เล่าที่มาที่ไปของเรื่อง ซึ่ง... อาจไม่มีใครอยากรู้เรื่องนี้เลยแม่ง การเลือกหมวดก็แปลกๆ ดี บางทีอาจเป็นเพราะผสมหลายแนวจัดก็เลยเลือกไม่ได้ จนต้องมาจบลงที่หมวด "อื่นๆ" ในที่สุด พูดถึงปกรองก็อีกเช่นเคย ส่วนแรกแนะนำตัวละครพร้อมแปะรูปอิมเมจตัวละครแต่ละตัวซึ่งกูจะพูดถึงแค่ดราเนล (พระเอกเรื่องแรกที่สับไป) คือตอนนั้นมันไม่ได้บอกว่าดราเนลเป็นมังกรแบบไหน แต่มันพูดถึงเกม 12 หาง ทีนี้อิมเมจในหัวกูคือตัวละครนี้ยืนด้วยสองขาหลังแน่นอน (ก็มันเป็นเกมสไตล์ Furry อะ) เสียอย่างเดียวนักเขียนไม่ได้ระบุให้ชัดว่าดราเนลเป็นมังกรชนิดใด กูเลยเห็นภาพไม่ชัดว่าตกลงคือเป็นมังกรยุโรป เป็นไวเวิร์น หรือเป็นมังกรแบบฝั่งเอเชีย (มังกรจีน) สมองเลยเหมาไปเองเลยว่าน่าจะคล้ายพวก Wingless, Solid Scale หรือกลุ่ม Lizard man แบบในเรื่องโอเวอร์หลวม (Overlord) ซีซั่นหลังๆ เอาเป็นว่าเรื่องรูปลักษณ์นี่กูขอข้ามเลยละกัน จะบ่นอย่างอื่นต่อ

คือนักเขียนนี่แม่งพลาดแบบเดิมๆ อาจเป็นเพราะอายุยังน้อยด้วย เลยแปะตัวละคร+ประวัติย่อมารวดเดียว 22 ตัวรวด ส่วนกลางของปกรองเป็นคำเตือนขนาดใหญ่ยักษ์ว่านิยายเรื่องนี้ "DARK" มากๆ เบยครับ ไม่ใช่นิยายแนวน่ารักโลกสวยและดาร์คขึ้นเรื่อยๆ โอเค กูจะรอดูว่ามันจะดาร์คหรือดากกันแน่ เลื่อนผ่านคำเตือนมาแม่งนึกว่าจะได้อ่านนิยาย อีสัส กูโดน Infodump ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มอ่าน มือนี่แม่งสั่นมาก อยากจะกดปิดให้รู้แล้วรู้รอด แต่สัญญาไปแล้วเลยไม่อยากผิดคำพูด มีข้อมูลอยู่ 5 หมวดหลัก ชุดละ 7-8 บรรทัด ซึ่งไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อันใดกับนักอ่าน (มึงไปทำเป็นตอนย่อยช่วงกลางๆ ไม่ได้เหรอวะ ถ้าอยากจะเสริมเกล็ดข้อมูลอะไรพวกนี้) เหมือนมึงสั่งข้าวแดกเพราะกำลังหิวจัด แต่พ่อครัวดันเอาหนังสือวิธีการทำมาให้มึงอ่าน ถ้าเป็นกู กูคงไม่รออะ เดินออกจากร้านไปแดกที่อื่นเลย กลับมามองในมุมของนิยายแล้วพวกมึงคงเข้าใจว่าทำไมถึงไม่ควรทำแบบนี้ ในข้อมูลชุดสสุดท้ายที่อธิบายเกี่ยวกับโรงเรียน มีระดับพลัง 8 สีเขียนไว้ด้วย (อย่างกับนิยายจีนเทพเซียน)

พ้นจากส่วนที่ 3 มึงยังจะมีส่วนที่ 4 อธิบายว่า 1 ตอนเท่ากับ 1 ภาคอีก กูเลยหมดคำพูด สงสัยตอนนึงคงยาวสัสๆ สงสัยว่ากูคงต้องจำใจต้องสกิมแทนการอ่านละเอียดแล้วแหล่ะ

>>14

ตอนที่ 1 : Senthra:The story of the Dark Shadow (ภาคแยก)

ค่ะ... ย่อหน้าแรกเป็นประวัติศาสตร์ 4 8 อะไรไม่รู้อีกแล้ว ย่อหน้าที่ 2 เป็นบทสนทนาสไตล์จอยลดา หลังจากนั้นก็เป็นการสรุปด้วย Tell สลับกับบทสนทนานิยายแชท วนไปจนจบตอนที่มีอยู่ราว 8 ย่อหน้า ชื่อเฉพาะถูกเขียนด้วยภาษาอังกฤษทั้งหมดอีกแล้ว สรุปได้สั้นๆ ว่าในตอนนี้ เป็นการเล่าให้ฟังว่าตัวละครชื่อ Dwyn (อ่านว่าไรวะ) เข้าสู่ด้านมืดได้ยังไงก่อนเข้าสู่เนื้อเรื่องของตัวนิยายในภาค Dark Shadow มีคำเตือนติดอยู่ก่อนจบตอนว่าพระเอกเรื่องนี้ดาร์คนะครับ ซึ่งกูไม่รู้สึกถึงความดาร์คอะไรตรงไหนเลย ถ้ามันมีแค่ลูกฆ่าพ่อ ศิษย์ฆ่าอาจารย์ ผัวฆ่าเมีย และฟันแขนคู่ต่อสู้ขาดก่อนไล่กลับแล้วไป join the dark side กูก็ไม่พบว่ามันจะดาร์ดตรงไหนเลยว่ะ ธรรมดาเหี้ยๆ ก่อนจบตอนมี End Credit ให้อ่าน สรุปว่านี่คือมึงกำลังเอาบทภาพยนตร์ให้กูอ่านอยู่ ถูกต้องไหม ?

ตอนที่ 2 : (ต้องอ่าน)Senthera:The story of Sennik

แหน่ะ... มีการบังคับกูด้วย ไม่มีอะไรมากมันก็เดิมๆ ประวัติศาสตร์ หี แตด (ของไม่ใช้ 4 8 แล้ว แม่งอารมณ์เสีย) สลับกับบทสนทนาภาษาแชทจอยลดาสไตล์ แต่เทพกว่าเพราะมีรูปแบบการนำเสนอที่แตกต่างอย่างเช่น

ชื่อตัวละคร : ประโยคสนทนา (กิริยาท่าทาง สีหน้า อยู่ไว้ในวงเล็บตรงนี้)

คือหงุดหงิดหนักกว่าตอนที่แล้วเพราะมันยาวเกือบ 15 ชุด (1 ชุด = 1 กำแพง Tell ยาวประมาณ 12 บรรทัก + 1 บทสนทนาแบบ Neo จอยลดาสไตล์ของแม่ง) อ่านจบแบบสกิม 90% แรกของตอนบ่องตง "ไม่รู้เรื่องเหี้ยไรเลย" กูตั้งใจอ่านไม่ไหวจริงๆ เลยมาอ่านแค่บทสรุปช่วงย่อหน้าสุดท้าย ว่าพระเอกของนิยายภาคนี้ที่ชื่อ "Sennik" ใช้ระเบิดชื่อ Spacer ทำระเบิดพลีชีพจัดการลุง Dark Shadow จากตอนที่แล้ว การระเบิดสร้างหลุมดำดูดเอาทุกอย่างเข้าไปรวมทั้งศพพระเอกด้วย มีอธิบายเพิ่มว่าศพสมานกันเองและกลายสภาพเป็น Chaos (อ่าว ชื่อเดียวกับไอ้ฉิบหายจากเรื่องเลเทน่าเลย) ซึ่งกูข้องใจเลยไปไล่ย้อนอ่านอีกรอบว่าคาออสนี่มันคืออะไร ปรากฏว่า "ไม่มีข้อมูลเขียนไว้จ้า" เอาที่สบายใจเลยแม่ง ก่อนจบตอนก็เช่นเคย End Credit ที่ไม่รู้ว่าใส่มาทำไม พอถึงตรงนี้กูสังเกตเห็นว่านักเขียนมันมักจะวงเล็บความเห็นของตัวเองไว้ในบทสนทนาบางช่วงด้วย เป็นการ Break the 4th wall ที่กากเดนมาก เช่น (ชีวิตรันทดเหี้ยๆ) เออ... เหมือนชีวิตกูตอนนี้เลย แล้วทั้งหมดก็เป็นเพราะนิยายบทภาพยนตร์ของมึงนั่นแหล่ะ

>>15

ตอนที่ 3 : Senthera I : The Lost Secret

ในที่สุดก็เข้าสู่เนื้อเรื่องหลักจนได้ (ดีใจเหี้ยๆ) เปิดตอนด้วย Quote ของ Dark One เจ้านายของ Dark Shadow ที่พยายามจะเท่แต่ออกมาพุทธโธเรี่ยนอย่างหนัก ตัดฉากมาเริ่มเรื่องที่เมืองนิวยอร์กด้วยสไตล์ Neo จอยลดาเต็มรูปแบบ ระดับภาษาในเรื่องแปรปรวนสัสหมาจากแฟนตาซีกลายมาเป็นนิยายแชทดาษๆ ตัวละครเป็นฝรั่งล้วนแต่วิธีพูด So THAI ไม่ใช่ฝรั่งขี้นกธรรมดา แต่เป็นขั้นนกกระจอกเทศ ใช้ มึง กับ มรึง บ่อยๆ จนอยากตบนักเขียนให้หัวทิ่ม ครึ่งตอนแรกคือการแต่งตัวออกไปทานข้าวของใครก็ไม่รู้แต่มันคุยกันในเนื้อเรื่อง แล้วพอทานเสร็จก็มีความวุ่นวาย คนหนีตายแล้วบอกว่ามีสัตว์ประหลาดบุก ซึ่งตัวที่บุกมาก็คือไอ้ Sennik หลังโดนหลุมดำดูดจ๊วบๆ นั่นเอง (มึงโดน Isekai มาโผล่นิวยอร์กสินะ)

พอเลื่อนดูความยาวตอนแล้วก็สงสัยว่ามันคงลงไว้นานแล้ว เพราะยาวสัสๆ ขืนลงตอนนี้คงโดนจำกัดจำนวนคำแน่นอน ยาวจนกูขี้เกียจสกิม เพราะสกิมไปก็เจอแต่ Tell สรุปเหตุการณ์สั้นๆ 1 ย่อหน้าใหญ่ สลับกับ Neo จอยลดายาว 8 เมตร กูเลยข้ามไปที่เนื้อหาชุดสุดท้ายสรุปได้ว่า Dark Shadow ก็โดนจ๊วบๆ มาที่นี่ด้วย มีการต่อสู้เกิดขึ้น บอส Dark Shadow เดี้ยง Sennik รอดตาย แล้วไปงานเลี้ยงอำลากับ "ติน" นักศึกษาไทยที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้เพราะกูข้ามมา พระเอกกลับมิติบ้านเกิดไม่ได้เลยคิดว่าจะอยู่โลกต่อไประหว่างหาทางกลับ

ก่อนจบตอนมี Roll Credits เหมือนในหนังให้ดูว่าใครเขียนเรื่อง (ใส่ชื่อจริงภาษาอังกฤษมาเรียบร้อย ไม่ควรทำตามเด็ดขาด) ใครกำกับบทและลงเว็บให้ สุดท้ายคือวาด Fanart และภาพ Image ให้โดยใคร (วันนึงถ้าทำได้นักเขียนแม่งคงอยากสร้างหนังเรื่องนี้ของตัวเอง) เลื่อนลงมาทีแรกนึกว่าจะไม่มี ที่ไหนได้เสือกมี End Credit แปะไว้ยาวประมาณ 10 บรรทัด แต่กูจะเอามาให้อ่านแค่ 2 บรรทัดสุดท้าย

Ocelot : Dark Shadowพ่ายแล้วคับท่านผุ้ยิ่งใหญ่
Dark one : หึ.......ไอกากเอ้ย..................ข้าต้องลงมือเองสินะ ( เดินไปที่ห้องคลังเก็บอาวุธและเปิดประตูกระจกออกมามีชุดเกราะแห่งจักรวาลอยู่ในนั้น(นึกว่ามันเป็นชุด Chroma Primeในwarframeละกัน)และมีคริสตั้นอยู่กลางอกของชุด)ได้เวลาแล้ว.........เคลื่อนพลได้..........เรามาเริ่มสงครามกันเถอะ.....

จบ...........................

เคร... ดูวิธีการแต่งนิยายของมันเองก็แล้วกันเพื่อนโม่ง วงเล็บซ้อนวงเล็บด้วยความเห็นนักเขียนเพื่ออ้างอิง REF จากเกมมาประกอบ จุดก็เยอะสัสๆ ระดับภาษาก็อีกเรื่อง เอจจี้เด็กแวนส์ไม่มีออร่าลาสบอสเลย olo

>>16

ตอนที่ 4 : Senthera II : The Dark Primess

เหยด! พวกเรามาถึงภาค 2 กันแล้วทุกโคน เปิดภาคมาด้วยการใช้ตัวละครชี้แจ้งแทนนักเขียน ให้ตัวละคร Flennik อธิบาย REF ของตัวละครว่า ลอกเลี--- อุ่ย ไม่ใช่ๆ ยืมมาจากไหนบ้าง โดย Ralph มาจากตัวละครที่ต้องเติม Cash ซื้อของเกม Tale Runner (สนุกดีนะกูเคยเล่นอยู่พักนึง) เป็นไอ้หล่อหัวขาวหันหลังตะแคงวิ่งแข่งในขณะที่คนอื่นเขามองไปข้างหน้ากันหมด น้อนเกรียนชอบกันมากเพราะดูไม่เหมือนใครดี สุดท้ายซื้อแม่งเกือบค่อนเซิฟ มีแต่กูที่ยังคงใช้หมิงๆ (ตัวละครแจกฟรีฝ่ายหญิง) จนดูไม่เหมือนใครเสียเอง ไอ้พระเอก Sennik ไล่ให้กลับไปดูตรงปกรอง ส่วน Lucus ยืมมาจากหมาลาบราดอร์ที่เลี้ยงไว้ จะว่าไปไอ้ Flennik นี่ชื่อคุ้นๆ เหมือนว่าเป็นพระเอกเรื่อง 30 แล้วยังซิงเลยกลายเป็นเทพธิดาป่าววะ สาย Furry เหมือนกันอีก หรือเป็นจักรวาลย่อยของกันและกัน ใครรู้ช่วยกลับมาบอกกูหน่อย

หลังจากนั้นมีการ Infodumb(ass) อธิบายสภาพความเป็นอยู่ของตัวละครต่างๆ จากภาคแรกว่าใครอะไรยังไงบ้างโดยเจ้าของเรื่อง อ่านแล้วหาสาระอะไรมิได้ โดยเฉพาะเรื่อง Lucus ทำ Ironman ขึ้นมา เพราะถ้าทำสำเร็จจะได้ PS4 พร้อมเกมซามูไรคลั่งไคล้ Trap (Seriko), ไอ้โล้นล่าเทพ และแดงตายไถ่ถอนภาค 2 อ่านแล้วเป็นงืด สร้าง Ironman แลกเครื่องเกมเนี่ยนะ ช่างเหอะข้ามไปเนื้อเรื่องเลยละกัน Sennik เข้าไปใน AREA 51 แล้วไปคุยกับ DR. Zac ก่อนถูกพาไปชมยานอวกาศลึกลับกับศพของเผ่า Primess ที่เคยจมอยู่ก้นทะเลลึก 2,000 เมตร (มึงเอาขึ้นมาได้ไงวะ) ให้ข้อมูลว่ายานนี่แผ่รังสีแบบเดียวกับตึกในนิวยอร์กตอนที่ Sennik โดน Isekai มา พระเอกบอกกูไม่รู้อะไรเลย หลังจากนั้นก็เป็นการเล่าเรื่องแบบ Neo จอยลดาต่อ

ท้ายตอน (ภาค) เป็นการต่อสู้ระหว่างทีม Sennik+Flennik กับบอสชื่อ BloodFox ภายในมิติจิตใจของ Sennik สุดท้ายพระเอกกลับมาควบคุมร่างตัวเองได้ หลังถูก BloodFox ควบคุมร่างไปก่อเรื่องไว้เพียบ แล้วก็เหมือนเดิมมี Roll Credits ขึ้น เหมือนตอนหนังจบ มี End Credit ให้ดู (รอบนี้กูเลิกตื่นเต้นละเพราะเดาได้ว่ามี) เป็นไอ้เหี้ย Ralph กำลังคุยกับพ่องซึ่งเป็นหนึ่งในเทพสัตว์หาง พ่องบอกว่าตอนนี้โลกกำลังจะเกิดสงครามใหญ่ เพราะข้อความที่ถูกส่งโดยอุปกรณ์สื่อสารบนยานชาว Primess ไปถึงปลายทางบนดาวพฤหัสแล้ว

>>17

ตอนที่ 5 : Senthera III : The Primess War(ตอนที่1 ปฏิบัติการD. A.W.N Fall)

เปิดด้วยการ dumb(ass) ข้อมูลของนักเขียนอีกแล้ว ว่ามีการตั้งหน่วย Sentherian ขึ้นมา มี Sennik เป็นหัวหน้ากับตัวละครภาคแรก, ภาค 2 เป็นลูกทีม และเพิ่มตัวละครใหม่ชื่อ Conor (แหม่ เอาซะไม่รู้เลยว่าเล่นเกมอะไรมา) ที่กูตามไม่ทันคือ Dwyn (Dark Shadow) มันกลายมาเป็นพวกเดียวกับพระเอกตอนไหนวะ คือไม่รู้เหมือนกันเพราะอ่านข้ามมา 95 % ของภาคก่อน รู้แค่ว่ามาเข้าร่วมแล้ว ตอนที่ 5 เป็นบทย่อยไม่ได้มาเต็มภาคเลยพอสกิมไหวอยู่ หลังต้องฝ่ามรสุม Neo จอยลดามาอย่างยากลำบาก สรุปเนื้อหาได้ว่า ทีมงานคุณภาพของพระเอกบุกไปทำภารกิจช่วยตัวประกัน จากนิยายแนวแฟนตาซีกลายเป็นซอฟไซ-ไฟแล้วกลายพันธุ์มาเป็นแอคชั่นยิงกันทั้งตอน (พลังเทพซ่าของมึงหายไปไหนหมดวะไอ้พระเอก) สันนิษฐานว่าคงเป็นเพราะนักเขียน เล่นเกม/ดูแคสเกม "ชมรมคนหุ่นดี ดี้ถ่อยบิคำฮู้แม๋น" หนักไปหน่อย เนื้อหาในนิยายเลยแกว่งตามเกมที่กำลังออกมาในแต่ละภาค ได้ข้อมูลว่าการก่อการร้ายครั้งนี้ชื่อปฏิบัติการ D.A.W.N Fall เพื่อขโมยของบางอย่าง และนี่เป็นฝึมือของหน่วย GOS (หน่วยพิเศษที่ Sennik สังกัดอยู่ก่อนโดน Isekai มา) ซึ่งจะมาเพื่อชิงอะไรนั้น... กูก็ไม่รู้เพราะไม่อยากอ่านต่อแล้วสัส

การบรรยาย : คนแรกที่นึกถึงเลยคือ "เดอะแฟลช" การบรรยายพยายาม Tell และรวบรัดขั้นสุด เหมือนยัดหนังยาว 2 ชั่วโมงครึ่งให้มึงดูจบภายใน 10 นาที โดยเฉพาะนิยายในตอนที่มันเต็มภาค มึงจะรีบไปไหนวะไอ้นักเขียน ทีเรื่องที่แล้วนี่ยืดยาดเชี่ยๆ เรื่องนี้กลับกันจากหน้ามือเป็นหลังตีน ยังคงมีความอ่านไม่รู้เรื่อง ห้วน สันสบ ปนอยู่ในการบรรยายทุกส่วนเช่นเคย กูเจอพวกเล่า History ในนิยายมาเยอะ ส่วนใหญ่ก็พยายามให้นักอ่านเข้าใจที่มาที่ไปเขียนอย่างละเอียดจนน่าเบื่อนั่นแหล่ะ อย่างน้อยอ่านแล้วก็พอเข้าใจ Lore ของเรื่องได้อยู่ แต่นิยายเรื่องนี้เป็นแบบเดียวกับเรื่องที่แล้วเลย คือแม้แต่ใน ปวศ. ของตัวเรื่องที่ dumb(ass) มาให้อ่าน อ่านแล้วไม่รู้เรื่อง ตามไม่ทัน จนสงสัยว่ามึงวางสเกลเรื่องไว้ขนาดไหนกันแน่วะ ขนาดเล่าจนจบภาค ความคืบหน้ายังผ่านไปเหมือนเป็นอนิเมะแต่ Cour เดียว แปลว่านิยายมึงถ้าเขียนจนจบทุกจักรวาลแล้วจะต้องยาวเหี้ยๆ เลยถูกมะ นึกแล้วสงสารคนที่จะต้องหลงมาอ่านเรื่องนี้จริงๆ เพราะกู Can't stand your 'Neo Joylada Style' จริงๆ ว่ะ มันคือขั้นกว่าของความฉิบหายที่แท้จริง ทำให้กูหักคะแนนการบรรยายออกจนหมดโควต้า (3 คะแนน) เลย

ตัวละคร : เทียบกันกับตัวละครในเรื่องที่แล้ว (ไอ้แดง) ตัวละครเซนนิคนี่คาร์แกว่งมาก ไม่ชัดเจนอะไรเลย ขนาดสกิมห่างๆ ยังเจอความนิสัยเปลี่ยนอยู่บ่อยครั้ง บางทีก็คูลๆ ขรึมๆ ดูใจเย็นบางทีก็แม่ง Reckless สุดตีน อยากให้ตัวละครเก๊กจะได้ดู badass มันไม่ผิด แต่มึงช่วย keep Char หน่อยเหอะนะ ตัวประกอบที่เป็นคนของ UN ชาวเมกาช่วงภาคแรกนี่ฝรั่งขี้นกอย่างแรง ใช้ระดับภาษาผิดที่ผิดทาง ให้ตัวละครต่างมิติแฟนตาซีพูดคำว่า "ไอกาก" แล้วให้ฝรั่งอเมริกันชนพูดว่า "เหรี้ยไรวะไอสัส" แล้วไอ้คนไทยนี่ทำไมพูดสุภาพในฉากคุยกับเพื่อนสนิทจังวะ วิญญาณตัวละครโดนสลับกันไปมาทั้งเรื่องรึไงเนี่ย

>>18

เนื้อเรื่อง : สเกลใหญ่ใส่ไข่ดาว 2 ฟองและเพิ่มข้าว พร้อมน้ำซุปถ้วยยักษ์ใส่ฟักให้คุณ (Fuck You) เหมือนจะเป็นสงครามจักรวาลแฟนตาซีทีมีการอ้างอิงวิทยาศาสตร์ เริ่มเรื่องให้อารมณ์คล้ายลิเกอวกาศของตระกูลย่องนภา (Skywalker) หลังจากนั้นก็เดาทางไม่ออก ไม่ใช่ว่าเนื้อเรื่องสุดยอดจนพลิกไปพลิกมา แต่มันไร้แก่นสารจนพลิกหาสาระที่ซ่อนอยู่ไม่เจอต่างหาก อ่านมาจนจบ 5 ตอน (ที่เทียบเท่าการอ่าน 4 ภาคใหญ่ + 1 ตอนย่อยของภาคที่ 5) ยังไม่เห็นความเชื่อมโยงกับจักรวาลเดียวกับไอ้แดงนอกจากชื่อ Senterah และเพื่อความชัวร์กูลงทุนไล่อ่านละเอียดทุกๆ 10 % ของเนื้อเรื่องในภาค 3 กับ 4 ที่ค่อนข้างยาวเพื่อไขข้อข้องใจ ได้ผลออกมาว่า "มันดาร์คยังไงวะไอ้เหี้ย" เนื้อหาแต่ละภาคไม่คงที่ เปลี่ยนแปลงไปตามเกมที่นักเขียนเล่น ณ ตอนนั้น เลยถึงบางอ้อว่าเพราะเหตุนี้นี่เอง เรื่องถึงต้องโดนเตะมาอยู่ในหมวด "อื่นๆ" เหมือนเรื่องพี่เทพตำรวจฝ่าดงซอมบี้ที่พ่องขับรถพุ่งชนบอสจนตายคู่ ทั้งๆ ที่เป็นหน่วยรบพิเศษเก่า คือมันคงไม่รู้ว่าจะจับไปอยู่หมวดไหนแล้วจริงๆ เลยต้องเป็นแบบนี้

จุดเด่น : ชอบในความกล้าเล่นใหญ่ในสเกลเรื่อง การอ้างอิงจักรวาล (ที่ตอนนี้ยังไม่เห็นว่าเชื่อมโยงกันยังไง) ความกล้าเอา REF จากเกม การ์ตูน และหนังเรื่องอื่นมาพูดในนิยายตัวเองอย่างโจ๋งครึ่ม มึงไม่กลัวปัญหาลิขสิทธิ์ก็เห็นใจนักอ่านหน่อยเหอะ อ่านแล้วมัน Cringe โว้ย

จุดด้อย : เยอะแยะมากมาย หาอ่านได้ข้างบน เพราะบ่นไประหว่างสับเรียบร้อย แต่ถ้าจะให้เลือกมา 1 ข้อ กูขอยกให้ความ Neo-จอยลดา ก็แล้วกัน

คะแนน : 87.5 คาเงโร่ (เทียบตามการวัดผลหิ้งโม่งยุคใหม่ = ขยะกระดาษรอเผา, กระดาษเช็ดรองเท้าเปียกฝน)

ความเห็นส่วนตัว : 1 ในผลงานสุดยอดนิยายของเว็บเด็กดวกแห่งปี 2562 ได้รับคำนิยมจากท่านนายกรัฐมนตรีว่า "สนุกดี อยู่ในคำรีวิวไปอ่านเอง เพื่อนบ่าว" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเทพขนาดไหน (ไม่ใช่มุกนะ มันเขียนอยู่ตรงคอมเมนต์จริงๆ ไม่เชื่อไปอ่านดูได้เลย) จะรอช้าอยู่ไย เร่งไปอ่านโดยไว เพื่อสร้างความบันเทิงให้แก่เซลล์สมองทั้ง 84,000 ของพวกนายเสียสิ !!! (ประชด)

ปล. ขอโทษที่เขียนยาวเหมือน spam อยากรู้ว่าทำไม เข้าลิงก์ไปอ่านดูเองเลย

เข้ จากที่กูนอนไม่หลับ พออ่านสับมึงจบนี่กูง่วงชิหาย ไม่ได้ว่ามึงสับน่าเบื่อนะแต่กูสัมผัสได้ถึงความเหนื่อยหน่ายสัสๆที่มึงพบเจอระหว่างอ่าน

พิมพ์ไม่ไหวละง่วงเหี้ย ใจมาก ฝันดี

ขอบคุณเพื่อนโม่ง จากปวดขี้กูอ่านสับยาวๆ แล้วหายปวดเลย แถมหนังตาก็หย่อนแทนด้วย นิยายสนุกมากกกกสนุกจนกูอยากได้มาเป็นเชื้อเพลิงก่อเตาหุงข้าวตอนเช้าอ่ะ รอดูว่าเล่นใหญ่แบบนี้จะจบยังไง ถ้าแต่งจบกูให้คะแนนความพยายามนะ ถือว่ามีความรับผิดชอบที่กูไม่ค่อยจะมี

>>20 >>21 ฝันดีพวกมึง ทางนี้แม่งกลับกันเลย จากที่กูกำลังง่วงๆ กลายเป็นนอนไม่หลับเพราะไอ้นิยายสันดานเนี่ย รอดูอีกซักพักถ้านอนไม่หลับจริงๆ เดี๋ยวแม่งสับต่ออีกเรื่อง ปวดหัวจนรู้สึกเหมือนดีดกำลังดีเลย

>>18 conor ก็ชื่อโหลอยู่นะแต่ดูจากช่วงเวลาอัพ คงลอ... ได้แรงบันดาลใจมาจากดีถ่อยแน่ ๆ

ไม่รู้ทำไมคนนึกอยากจะเขียนแฟนตาซีลอกพล็อตคนอื่นทั้งที่ตัวเองไม่ได้ดีกว่ามัน เหมาะกับมือใหม่ขาดประสบการณ์เรอั

ในใจกูก็อยากถามนะว่า D.A.W.N. FALL มึงย่อมาจากอะไร กูว่ามันต้องว้าวแน่ๆ (ประชด)

กูสงสัยนะว่าทำไมคนเราตอนเด็กๆ วัยเบียวๆ ถึงต้องพยายามแสดงออกว่าอยู่สายดาร์ควะ คือพยายามเบ่งว่ากูเข้ม โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่โลกสวยเหมือนเด็กๆอะไรงี้อ้อ?

>>23 ถ้าไม่เนียนขนาดนั้น มึงเรียกว่าลอกเถอะ

ครั้งนี้ถือเป็นความดีความชอบของนิยาย Neo-จอยลดา หลังสมองกูถูกทำร้ายจนไม่สามารถนอนได้ พวกมึงเลยได้อ่านสับเพิ่มอีก 1 เรื่องทันที สำหรับคนที่รออ่านสับนิยายในกลุ่มของขาประจำบอร์ด หรือกลุ่มคนที่ชอบออกมาโชว์หล่อโชว์สวย ด้วยการแสดงความเห็นอันสวยหรูให้พวกเด็กๆ ในบอร์ดปลาบปลื้ม พวกมึงกำลังจะได้อ่านสมใจอยาก คนต้นเรื่องที่กูจะสับรอบนี้คือ "แอลลิเกเตอร์ผึ่งพุง & หงส์จีน" ถึงแม้ไอ้นี่จะโผล่มาไม่บ่อย แต่ถ้ามันมาอยู่ใน list ข้างเขียงของกูได้ แปลว่ามันต้องเคยมีประเด็นอะไรสักอย่าง ไม่งั้นกูคงไม่หยิบ link มาแล้ว Remark ไว้ว่าเป็นขาประจำ ได้เวลาแล้วพวก มาดูกันดีกว่าว่าฝีมือจะเจ๋งเหมือนตอนคอมเมนต์หรือเปล่า

เรื่อง : Top Up Now!! เติมเงินซะสิ แล้วเจ้าจะเก่งขึ้น (ภาค1) (จบแล้ว)
นามปากกา : แอลลิเกเตอร์ผึ่งพุง & หงส์จีน
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2005094
คำโปรย : ดังคำกล่าวที่ว่า เงินไม่ใช่ทุกอย่าง แต่ทุกอย่างต้องใช้เงิน เงินซื้อชีวิตใหม่ไม่ได้ แต่เงินใช้ซื้ออาหารมารักษาชีวิตได้
หมวด : ฟรีสไตล์ > แฟนตาซี
จำนวนตอน : 108 ตอน
สถานะตัวเรื่อง : จบแล้ว [ แก้ไขครั้งล่าสุด 30/12/62 ] ผลงานมีการติดเหรียญขายเรียบร้อย น่าจะผ่านการรีไรท์จนสมบูรณ์แล้ว

ゴゴゴゴ โฮ่... ตั้งชื่อแบบนี้เลยเหรอ แทนที่จะตั้งชื่อแบบธรรมดา แกกลับตั้งชื่อล่อลวงพวก Pay to Win ขนาดนี้เลยเหรอ ゴゴゴゴ

สำหรับชื่อเรื่องก็ตามที่บอก ถ้าเรื่องนี้อยู่ในหมวดเกมออนไลน์กูอาจไม่คิดอะไรมาก (มันจะให้อารมณ์คล้าย LN เรื่องพลังเงินตราผ่าโลกออนไลน์) แต่นี่มันอยู่ในหมวดแฟนตาซี กูถึงได้ตัดสินไปแล้วว่ามันอาจเป็นนิยายแนวระบบทั่วไป ด้วย Hint จากภาพประกอบ (ที่ไม่ค่อยดึงดูดใจนัก) กับ Tag ที่นักเขียนติดไว้ ดูทรงแล้วคงเป็นนิยายแฟนตาซีเซตติ้งยุคกลางมากกว่าเป็นนิยายระบบในโลกเดียวกับเรา พออ่านมาถึงส่วนที่เป็นปกรอง ไอ้นี่ใช้ปกรองได้กระชับมาก คือเขียนไว้สั้นๆ แค่ 3 อย่าง คือ

(1) คำแนะนำทางเลือกเพื่อข้ามไปอ่านบทที่ 30 ทันทีสำหรับสายบรรเทิง (บันเทิงเขียนงี้โว้ย ไปท่อง "บันดาลลงบันใด" มา 100 รอบซะ !)
(2) เรื่องย่อการเดินทางของ "เหนือภพ" พระเอกชื่อไท๊ไทยที่ชะตาชีวิตอ่านแล้วรู้สึก Solo Leveling มากๆ
(3) คำขอบคุณนักอ่านอย่างนอบน้อม

คราวนี้เป็นงานของกูที่เพิ่มขึ้นมาอีก (อยากนอนไม่ได้นอนง่ายๆ เลยสัส) ว่าคงต้องสับให้ทั้งสายเสพ Lore (5 ตอนแรก) และสายบรรเทิง (ตอนที่ 30-34) นิยายยาว 108 ตอนที่ความยาวต่อตอนระดับนี้มียอดวิวสะสมรวม 25.3 k ถือว่าไม่มากไม่น้อย สถิติหนึ่งที่กูนึกขึ้นได้คือเรื่องนี้มันขายไม่ค่อยดี แปลว่ากูไม่ได้หยิบมาจากรายชื่อแนะนำนำนิยายขายดีของเพจเด็กดีจริงๆ ด้วย สิ่งที่ต้องมาดูกันต่อไปคือ ทั้งๆ ที่ตั้งเจาะกลุ่มเป้าหมายแล้ว และมีความยาวต่อตอนเทียบเท่านิยายเว็บทั่วไป ทำไมถึงยังขายได้น้อยอยู่ดี ? แล้วอีกเรื่องก็คือภาพประกอบปก เอาจริงๆ กูไม่อยากคุยเรื่อง Drawing หรอกนะ แต่ภาพปกหลักแม่งสอบตกว่ะ ถ้าเทียบกับเรื่องย้อนแย้งแย่เม็ด อันนั้นคือใช้สีผิดจนกลืนกันไปหมดกับหน้าพระเอกชวนหมดอารมณ์ ทว่าเรื่องนี้ภาพปกมันเน้นผิดที่ ใครที่เป็นนักวาดจะรู้ได้ทันทีว่ากูอยากสื่ออะไร หรือต่อให้ไม่ใช่นักวาดก็คงเดาได้ไม่ยากนัก

>>26

[Lore Route]

ตอนที่ 1 : ตอนที่ 1 เหนือภพ

เปิดตอนมาก็เข้าใจเลยว่าทำไมถึงมอบทางเลือกให้นักอ่าน เพราะหลังจากประเดิมด้วยการ tell ข้อมูลกึ่ง dump ใส่นักอ่าน 3 ย่อหน้า เนื้อหาของตอนก็ไม่มีอะไรมาก บรรยายความชีวิตรันทดของครอบครัวพระเอกที่โคตรยากจน บ้านเก่าจะพังแหล่มิพังแหล่ พ่อมึงตาย แม่มึงป่วย (ไม่ได้ด่าพวกมึงนะ) เพื่อให้มีเงินรักษาแม่ และจ่ายค่าเล่าเรียนให้น้องสาวนาม "เหนือฟ้า" ไอ้ภพเลยจงใจเสี่ยงชีวิตขุดแร่ในเหมืองออกมาขาย ก่อนจบตอนความยาวประมาณหมอยหมา มีขยี้ดราม่าแม่ไอ้ภพด้วยการเล่าว่าถึงขั้นเคยขายตัวเพื่อให้มีรายได้มาจุนเจือครอบครัว กับ Incest bait นิดหน่อยสำหรับนักอ่านสาย Siscon โอนิ๊จังได๊สึกิ

ตอนที่ 2 : ตอนที่ 2 เหมืองศิลาร้อยชั้น

เหนือภพพระเอกของเราเดินทางไปเหมืองเพื่อแสวงโชคเหมือนเช่นทุกวัน ตอนจะจ่ายค่าผ่านทางดันนึกถึงแม่กับน้องจนไม่ยอมปล่อยมือจากเหรียญ ด้วยความสงสาร "หัวหน้าไท" คนคุมทางลงเหมืองเลยยอมเว้นค่าเข้าเหมืองให้ 1 วัน นอกจากจะไม่เอาเงิน แกยังให้ข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งแร่พิเศษที่มีราคาสูงและชวนไอ้ภพลงไปขุดแร่ด้วยกัน ไอ้ภพลิงโลดดีใจเพราะพี่ไทแกเป็นฮันเตอร์เก่าแรงค์สูงกว่ามอนสเตอร์ในเหมือง ดังนั้นการทำงานวันนี้คงไม่มีปัญหาอะไร (ซึ่งพวกเราก็เดากันได้อยู่แล้วว่าบางอย่างจะต้อง Went wrong อย่างแน่นอน) ความยาวในตอนนี้ลดลงนิดหน่อยเหลือเท่าหมอยแมว ซึ่งถ้าสั้นลงไปกว่านี้ก็จะเริ่มน่าเกลียดแล้ว

ตอนที่ 3 : ตอนที่ 3 คนขุดแร่

ไอ้ภพที่เจอแหล่งแร่ชั้นดี ขุดแร่อย่างเอาเป็นเอาตายจนพี่ไทสงสาร เลยชวนให้เด็กชายมานั่งพักและเลี้ยงข้าวกลางวัน ระหว่างนั้นพี่ไทชวนให้ไอ้ภพสมัครเป็นฮันเตอร์หลังอายุครบ 12 และได้รับพรจาก "ผู้นำทาง" มาแล้ว ไอ้ภพตัดพ้อในความคิดอย่างคลิเช่ๆ ว่ากูแม่งเกิดมากาก พรสวรรค์ไม่มี ฝีมือต่อสู้ก็ห่วย ตอนพ่อยังไม่ตายเคยมีโอกาสได้ฝึกฝนในโรงเรียนอยู่บ้าง แต่พอพ่อกูตายกูเลยต้องมาขุดแร่แบบนี้ไง บทนี้ระดับภาษาของเรื่องเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด สำนวนการเล่าเอียงไปทางจีนชนิดกลบกลิ่นไม่ได้ ใช้สรรพนาม ข้า-เจ้า ในบทสนทนาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทั้งๆ ที่บทก่อนหน้านี้ยังคุยกันด้วยผม ข้า เอ็ง อยู่เลย แล้วยังจะมีคลิเช่เรื่องความกากจนโดนดูถูกว่าเป็นสวะของสวะอีกที (แม่ง คุ้นๆ นะ) อ่านจบตอนแล้วรู้สึกจิ๊นจีน

>>27

ตอนที่ 4 : ตอนที่ 4 ชีวิตของคนขุดแร่

ไอ้ภพเอาแร่ที่ขุดได้ออกมาขายให้พี่พล (แต่ละคนชื่อ So Thai แต่ทำไมพูดสำเนียง So Jeen) หลังจ่ายเงิน 100 เหรียญทองแดงให้ พี่พลก็ไล่ไอ้ภพกลับบ้านไปรักษามือ หลังจากนั้นหัวหน้าไทโผล่มาตอนไหนไม่รู้แล้วคุยกับพี่พล มีการผูกปมเบาๆ พูดถึงความผิดในอดีตที่ทั้งคู่เคยก่อร่วมกันไว้ จนรู้สึกว่าต้องเป็นธุระคอยช่วยไอ้ภพ คนแก่กว่าบอกว่ากูกำลังจะดันให้ภพมันกลายเป็นฮันเตอร์ ด้านพี่พลพอได้ยินก็ไม่เห็นด้วยเพราะรู้ว่าไอ้ภพมันกาก หัวหน้าไทเลยบอกว่าเดี๋ยวกูจะเติมทรูให้มันเอง ท้ายบทคือความคิดในหัวของพี่พลซึ่งมองว่าไอ้ภพมันมีดีแค่แรงเยอะแต่ไม่มีปราณ เด็กคนนี้เลยเหมาะกับการขายแรงงานมากกว่าเป็นนักล่า ซึ่งเป็นคลิเช่ประเภทตัวเอกไร้พรสวรรค์และถูกกำหนดบทบาททางสังคมมาตั้งแต่เกิด มองยังไงก็จีนจังเลยจ้ะพี่จ๋า ก่อนจะปิดตอนที่ยาวขึ้นมา 20 % กลายเป็นหมอยหมูด้วยการพูดถึงชื่อพ่อไอ้ภพนาม "เหนือปฐพี" (นี่หรือคือชื่อคน แล้วแม่มันจะชื่อเหนืออะไรวะนั่น)

ตอนที่ 5 : ตอนที่ 5 โรงฝึกฮันเตอร์

วันนี้เป็นวันดีที่ไอ้ภพจะไปยังหมู่บ้านแร่ห้าสีเพื่อสอบเป็นฮันเตอร์ ก่อนออกเดินทางก็ไม่ลืมลวนลามน้องสาวเช่นทุกครั้งก่อนออกจากบ้าน ระหว่างทางมี infodumb(ass) ด้วยความคิดของไอ้ภพเกี่ยวกับหมู่บ้านระหว่างทางกับการตกปลาเพื่อกินและขาย ยาว 3 ย่อหน้าใหญ่ คั่นกลางด้วยความคิดว่า 'ถึงซะทีนะ' เพียงบรรทัดเดียว การ dump เกี่ยวกับโรงฝึกฮันเตอร์ก็ตามมาติดๆ อีก 3 ย่อหน้าเล็ก ท้ายตอนให้ข้อมูลว่าไอ้ภพไม่มีความมั่นใจเลย เพื่อนๆ ที่เคยเรียนด้วยสมัยพ่อยังไม่ตัวเย็นคงฝึกกันจนเก่งหมดแล้ว ส่วนไอ้กากอย่างกูมาสอบเพราะหัวหน้าไทจ้างมาเฉยๆ ในราคา 500 ทองแดง (ทำไมมันไม่แปลงเป็น 5 เหรียญเงินวะ หรืออัตราแลกเปลี่ยนไม่เหมือนเรื่องอื่น ?)

โอเคก่อนจะข้ามไปเขียนเรื่องย่อใน Hurry Route กูพบความคลิเช่นิยายจีนเทพซ่าหลายข้อจนสงสัยว่ามันจะคลิเช่ไปได้ถึงไหนอีก ก็เลยอ่านต่อตั้งแต่ตอนที่ 6 เป็นต้นไป (ซึ่งแต่ละตอนยาวเท่าหมอย แมว-หมา-หมู วนอยู่อย่างนั้น) ได้ความว่า มีการเปิดตัวตัวละครใหม่เพิ่มหลายตัวอันได้แก่ น้องมีนาที่โดนหมั้นหมายไว้เป็นภรรยาของพยัคฆ์คีรี ตัวละครคลิเช่จีนสไตล์สาวงามมีพรสวรรค์แข็งแกร่งแต่โดนจับคู่ไว้แบบคลุมถุงชน แล้วก็มี ช้าง+ม้าศึก ตัวประกอบที่สังเกตเห็นว่าพระเอกร่างกายใช้ได้แต่ไร้ลมปราณ เรื่องราวในโรงฝึกต่อจากนั้นคือไอ้ภพถามทางไปหอระฆัง แต่พอไปถึงกลับหาหอไม่เจอเพราะตัวเองไม่มีลมปราณจะใช้วิชาตาทิพย์เลยมองไม่เห็น ไอ้ภพเดินหาจนหัวไปโขกกำแพงหอระฆังโดยบังเอิญ คลำหาประตูทางเข้าอยู่นานกว่าจะเข้าไปได้ พอไปเจอหัวหน้าไทที่รออยู่ในนั้น พี่แกก็ให้เงินมา 200 ทองแดง (ไหนบอกว่าจ้าง 500 ไง) แล้วไล่ไอ้ภพกลับบ้าน

... กูขอยุติการอ่านต่อลงเพียงเท่านี้ เพราะหลังจากตามอ่านไปถึงตอนที่ 22 พบว่าเนื้อเรื่องแม่งเดินช้ามาก ประเด็นสำคัญมีแค่ Flashback การตายของพ่อไอ้ภพหลังไอ้ภพทำคีรีเสียหน้า กับการตื่นขึ้นของพลังอาคม (ลมปราณ) ในตัวน้องเหนือฟ้า ตอนนี้กูคิดว่ากูพบปัญหาใหญ่ของไอ้นักเขียนคนนี้อีกข้อหนึ่งแล้ว

>>28

[Hurry Route]

ตอนที่ 30 : พรสวรรค์ล้ำเลิศ

แม่ไอ้ภพที่ตอนนี้รู้แล้วว่าชื่อ "ฟ้ารดา" วางแผนจะไปสู่ขอกลิ่นจันทร์มาเป็นเมียให้ลูกชาย แต่พอไปถึงที่กลิ่นจันทร์แม่งหายตัวไปแล้วเพราะโดนพ่อจับไปขายซ่อง (อ้าวสัส) ตรงนี้ Pacing เรื่องเหี้ยมาก ระหว่างที่แม่ของกลิ่นจันทร์ขอร้องให้หัวหน้าไทไปช่วยตามตัวลูกสาวกลับมา ก็มีแสงสีทองพวยพุ่งขึ้นกลางหมู่บ้านแร่ห้าสี เพราะเหนือฟ้าน้องไอ้ภพดันไปแตะแท่นวัดพลังเข้า สรุปว่าเหนือฟ้าก็ได้อัพเกรดลมปราณเรียบร้อย แถมอยู่ในระดับสูงมากด้วย น่าเสียดายที่ตอนนี้น้องฟ้าแค่ 6 ขวบ ถ้ารอให้ 12 ก่อนแล้วค่อยแตะ น้องจะปลดล็อคพลังปราณได้โหดสัสกว่านี้อีก ก่อนจบตอนด้วยการพูดคุยไร้สาระของแม่กับลูกๆ ทั้งสอง โดยที่ลืมไปว่ากลิ่นจันทร์แม่งโดนจับไปขายซ่อง

ตอนที่ 31 : ร้านอรอาวุธ (ชื่อร้านพิลึกชิบ)

วันต่อมาไอ้ภพจะลงไปขุดแร่ แต่เพื่อนใหม่ชื่อสมุทรบอกว่าไปส่งกูซื้ออาวุธหน่อย ไปร้านใหญ่ใจกลางตลาดเจอธนูถูกใจ ไอ้สมุทรก็บอกว่าจะเอาอันนี้ค้าบ แต่เจ้าของร้านบอกธนูนี้ถูกจองไว้แล้ว ขายให้ไม่ได้หรอก ไอ้ภพพยายามติดสินบนเจ้าของร้าน หวังว่าเขาจะขายของให้เพื่อน เลยโดนด่าให้หน้าชาเล่น 1 ดอก สุดท้ายเลยต้องไปตลาดมืดหาซื้อของจากร้านอาวุธมือสองที่เจ้าของเก่าตายหอง เจ๊อรเจ้าของร้านเอาธนูท่าทางประหลาดมาให้ไอ้สมุทรลองยิงดู ปรากฎว่าของโคตรดีแต่ราคาแพงมากตั้ง 1 เหรียญทอง ไอ้สมุทรบอกเจ๊ๆ ไว้มาเอาวันหลังได้ไหม พร้อมกับวางคันธนูลงบนเคาน์เตอร์ แต่คันธนูเสือกติดแน่นกับฝ่ามือแกะยังไงก็ไม่ออก เจ๊เลยบอกธนูชอบมึง มันเลือกมึงเป็นเจ้าของใหม่แล้ว ดังนั้นจ่ายมาซะดีๆ 1 ทอง (เดี๋ยวนะ แล้วน้องกลิ่นจันทร์ที่โดนจับตัวไปล่ะ)

ตอนที่ 32 : เหล็กไหลเชียวนะ

เจ๊เล่าต่อว่าธนูนี้ทำจากเหล็กไหล 500 ปี ราคาแค่ทองเดียวมึงยังว่าแพงอีกเหรอ พอรู้ว่าทำมาจากอะไร สมุทรแม่งเลยตัดสินใจซื้อทันที ไอ้ภพถามเจ๊ว่าไม่มีของสำหรับผมบ้างเหรอ เจ๊แกเลยสแกนกรรมไอ้ภพดูปรากฏว่าไม่มีของผีตายหองชิ้นไหนเข้ากันได้กับไอ้ภพเลย ไอ้ภพเลยถามหาของที่น้องสาวอาจใช้ได้ เจ๊เลยตอบว่าต้องให้น้องมึงมาที่นี่ด้วยตัวเอง ไม่งั้นกูสแกนไม่ได้ ระหว่างที่สมุทรจ่ายเงิน พอไอ้ภพเห็นเหรียญทองก็กระอักเลือดสลบไปทันที หมอที่รักษาไอ้ภพบ่นรัวๆ มึงป่วยแบบเดิมมาอีกแล้วเหรอ ยาร้านกูจะหมดเพราะมึงเนี่ย ตรงนี้กูไม่เข้าใจว่าไอ้ภพเป็นเหี้ยอะไรเพราะไม่ได้อ่านช่วงตอน 23-29 รู้แต่ว่าน้องกลิ่นจันทร์อยู่ระหว่างโดนลากตัวไปขายซ่อง

>>29

ตอนที่ 33 : คัดสรรตัวเลือก

หัวหน้าไทกำลังปวดหัวเพราะมีจดหมายมาจากแคว้นต่างๆ ถูกส่งมาเป็นกอง แต่ละฉบับเชิญชวนให้น้องเหนือฟ้าไปเรียนในโรงเรียนของตัวเอง ตอนแรกไอ้ภพไม่อยากให้น้องไปเลยบอกหัวหน้าไทว่าให้ทิ้งจดหมาดทั้งหมด แต่หัวหน้าไทที่ตอนนี้กิ๊กกับแม่ไอ้ภพบอกว่า กูก็ไม่อยากส่งน้องมึงไปเป็นเบี้ยล่างใครเหมือนกัน เลยเรียกมึงมาร่วมกันตัดสินใจเนี่ย อ่านไปอ่านมาเจออยู่ที่นึงชื่อ "โรงเรียนฮันเตอร์เซนต์อมตะ" (ชื่ออะไรของมึงวะ ?) ยื่นข้อเสนอว่าอยากสอนให้เหนือฟ้าฟรีๆ ไม่มีข้อผูกมัดใดๆ ในจดหมายก็เขียนโคตรเป็นทางการเหมือนจดหมายจากพวกบริษัทใหญ่ๆ อ่านแล้วรู้สึกผิดเซตติ้งสุดขีด ไอ้ภพบอกว่า เฮียๆ เอาโรงเรียนนี้เลยเดี๋ยวผมจะไปส่งน้องสาวพร้อมเฮียด้วย หัวหน้าไทตอบกลับว่าถึงแม้มึงจะกลายเป็นฮันเตอร์แล้วก็จริง แต่มึงไม่มีพลังอาคม/ลมปราณสักนิด มึงจะผ่านป่าโคตรอันตรายรอบๆ โรงเรียน เข้าไปส่งน้องมึงได้ยังไง ไอ้ภพเลยบอกว่าถ้าผมเก่งขึ้นจนลุยไหวก็ไม่มีปัญหาใช่มั้ย หัวหน้าไทเลยพยักหน้า แน่นอนว่ายังคงไม่ทราบชะตากรรมของน้องกลิ่นจันทร์

ตอนที่ 34 : เนื้อแกะเขายาว

หลังจากนั้นไอ้ภพก็ไปกล่อมน้องว่าถึงเวลามึงต้องไปเรียนได้แล้ว ตอนแรกเหนือฟ้าไม่อยากไป แต่พอโดนไซโคมากๆ เข้าจากทั้งพี่และแม่เลยยอมไปเรียนจนได้ ด้านไอ้ภพที่รู้ว่าตัวเองยังไม่แกร่งพอ แอบไปอยู่ในที่ลับตาคนแล้วเรียก Tablet ออกมา (ห๊ะ อะไรนะ ?) ก่อนพิมพ์แชทไปหาผู้ชี้นำถามว่าทำยังไงกูถึงจะเก่ง ตรงนี้มีการเว้นบรรทัดและจัดหน้าแบบช่องแชทของเกมพิมพ์ตอบโต้กันระหว่างไอ้ภพกับผู้ชี้นำ รายละเอียดประมาณว่าให้ไอ้ภพใช้พลังเงินเข้าสู้ ด้วยการเอาพ้อยท์ระบบใน Tablet ซื้อไอเท็มอาหารออกมาแดกเอาสเตตัส ครึ่งตอนหลังอวยไอ้ภพว่าทำอาหารอร่อยเหี้ยๆ ด้วยการไม่ยอมใช้ครัวในบ้านตัวเอง แต่ไปขอใช้ครัวบ้านพี่พลแทน (เหมือนว่าครัวพี่พลจะมีความพร้อมมากกว่า) พี่พลก็ยอมแต่มีข้อแม้ว่าขอกูกินกับข้าวของมึงด้วย ไอ้ภพปฏิเสธทันควันว่านี่มันของผมส่วนของพี่อยู่บนบ้านนู่นแล้ว พอไอ้ภพกลับบ้านพี่พลเดินไปดูก็พบว่ามีซอสเหลือจากผัดเนื้อแบบไม่มีเนื้อสักชิ้นคลุกข้าวเปล่าวางไว้ให้ (มารยาททรามโคตรๆ) แทนที่จะโกรธ พี่พลดันดีใจว่าอย่างน้อยแค่ซอสคลุกข้าวก็ยังดี (เอาจริงดิวะ) ไอ้ภพกลับบ้านพร้อมอาหาร Boost Status โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่ากลิ่นจันทร์จะโดนกระทุ้งไปแล้วกี่ดอก

การบรรยาย : อยู่ในระดับทั่วไปสื่อสารกับนักอ่านได้โอเคเล่าแล้วอ่านรู้เรื่องแต่ขาดเสน่ห์เพราะทุกอย่างโคตร Plain เล่าเรื่องได้อย่างเอื่อยเฉื่อย ไร้การเปลี่ยนแปลงของกราฟ คำผิดไม่ค่อยมี คำซ้ำไม่ค่อยเจอ แต่ระดับภาษาแกว่งไกวเหมือนไข่สัตว์สี่ขาที่กำลังวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย หลังจากบทที่ 4 เป็นต้นมา มีการใช้ "ข้า" กับ "ครับ" ในประโยคเดียวกันของไอ้ภพบ่อยมาก มึงจะจีนก็จีนไม่สุด สำนวนบทบรรยายมันเอียงไปจีนมากแล้ว แต่ชื่อคน ฉาก สถานที่ โลกพื้นหลัง รวมไปถึงบทสนทนาในเรื่องมันไม่ค่อยจีนเลยให้ตายเหอะ โดยรวมแล้วการบรรยายถือว่าผ่าน แต่ด้านการพรรณาอันนี้บอกยาก เพราะแม่งไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่ จะไปเน้นใช้ Tell แทนเสียมากกว่า (ซึ่งเป็นอีกลักษณะหนึ่งของนิยายจีนแปลไทย) คือไม่ค่อยเจอการเปรียบเปรย อุปมา อุปไมย แต่เจอการสรุปข้อมูลให้ฟังไปเลยแทน ซึ่งอาจดีต่อนักอ่านเลเวลน้อย แต่กับคนที่อ่านหนังสือมาเยอะ จะรู้สึกงั้นๆ กับนิยายเรื่องนี้มาก

>>30

ตัวละคร : ไอ้เหี้ยภพ บุคคล 120% Cliche' พระเอกนิยายจีนสูตรสำเร็จ (เฉพาะช่วงแรก) ที่ออกแบบตัวละครมาได้ล้มเหลวขั้นหนัก เพราะระดับสติปัญญาของตัวละครนี้ทำให้ความน่าหลงไหลอย่างที่พระเอกควรเป็นหายเหี้ยน ตอนแรกก็ดูมีความน่าเอาใจช่วย เหมือนจะทำทุกอย่างเพื่อน้องสาวและแม่ แต่พอมาเห็นนิสัยจริงๆ ระหว่างการสอบฮันเตอร์และวัดพลังอาคม กูก็เกลียดตัวละครนี้ทันที เพราะมันไม่มีความเป็นพระเอกในตัวแม้แต่น้อย ไม่มีความมั่นใจ ดูถูกตัวเอง ถึงจะ Tell เรื่อยๆ ว่าเป็นคนมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ แต่การกระทำสวนทางกับคำพูด นอกจากจะไม่อยากเจอคู่ปรับเก่าแล้ว เรื่องที่สนใจของแม่งมีแค่ค่าจ้างเดินทางมาโรงฝึก หลังจากนั้นก็อยากกลับบ้านไปหาแม่ ไม่ได้สนใจว่าอยากจะไปยังจุดที่ดีกว่า และจมอยู่กับความคิดดูถูกตัวเองว่าเป็นของเหลือเดนไม่เป็นที่ต้องการ คิดว่าในเมื่อไม่มีพลังอาคมเราก็ใช้แรงกายที่มีขุดเหมืองหาเงินมาดูแลคนในบ้านก็พอแล้ว

เป็นตัวละครที่ไร้ ทั้ง Passion และ Motivation โดยสิ้นเชิง ตัวละครที่ดีควรมีความเป็น Optimist อยู่บ้าง แต่ไอ้เหี้ยนี่ไม่มี ไม่มีเลยจริงๆ การตัดสินใจแต่ละครั้งระหว่างการดำเนินเรื่องก็ดูไม่สมเหตุสมผลไปในทางที่ไม่ฉลาดนัก ถึงอยากจะอ้างว่าเพราะมันเป็นเด็ก 12 แต่กูว่าไอ้นี่แม่งโง่หลายควายเรียกพี่เอามากๆ (ขนาดนักอ่านประจำยังด่าเป็นเสียงเดียวกันเลย) คือกูไม่รู้จะพูดยังไงต่อดี เหมือนมันพยายามดันน้องเหนือฟ้าให้ดูเด่นกว่าพี่ชาย แต่กลายเป็นว่าน้องเหนือฟ้าอยู่ในระดับตัวละครคุณภาพปกติ ส่วนไอ้ภพยิ่งนานก็ยิ่งแย่ ความเป็นตัวเอกลดลงเรื่อยๆ จนถึงขั้นติดลบ ด้านมารยาทก็ดูแย่ๆ หลังๆ มาทำอะไรโดยพลการบ่อย ไม่สนใจคนอื่น และงกสัสๆ (ดูเอาแค่เรื่องทำอาหารบ้านพี่พลก็พอ) พูดง่ายๆ เลยว่ามันไม่เท่ ไม่มีความน่า self insert ไม่มีความน่าหลงไหลในฐานะพระเอก ดูซื่อบื้อ โง่ ทึ่ม ให้ความรู้สึกเหมือนกับคนโง่แต่ขยันสมควรถูกกำจัดก่อนจะสร้างความเสียหายให้คนรอบข้าง เป็นการออกแบบตัวละครที่โคตรจะ Broken ในทุกๆ ด้าน

นักอ่านที่หลงกลเพราะชื่อเรื่องต้องอ่านไปด้วยอารมณ์หงุดหงิดใจว่า ในเมื่อมึงจะขายความแกรี่เทพซ่าส์ เมื่อไหร่พระเอกจะเทพเสียทีวะ ขนาดกูไม่ใช่แฟนตัวยงของแนวนี้ ยังรู้สึกหงุดหงิดแทน มึงเดินเรื่องช้าไม่พอ ยังทำตัวพระเอกให้กากอย่างต่อเนื่อง ไม่รู้สึกถึงความสุดเจ๋ง ล้มเหลวในการ Show ความเป็นพระเอก พยายามใช้ Tell จากตัวละครลูกน้อง 2 คนที่เคยเห็นตอนเหนือภพเอาชนะพยัคฆ์คีรีได้เมื่อ 4 ปีก่อน มาชงว่าพระเอกโคตรเมพ ไอดอลหนึ่เดียวในใจ แต่พระเอกก็ยังกากไม่มีพลังอาคม เดาไม่ออกว่าจะใช้ประโยชน์จาก Tablet ได้เต็มที่ในตอนที่เท่าไหร่ มีกรรมวิธีแบบไหนที่จะแสดงให้เห็นถึงความเหนือชั้นจากการใช้งาน Tablet ของไอ้ภพได้บ้าง บ่องตงว่าความอดทนกูไม่มากพอจะไปถึงจุดนั้นได้จริงๆ Drop ทันทีหลังจบตอน 34 ที่สับอย่างจำใจ

ตัวละครอื่นๆ กูไม่ขอพูดอะไรมาก ให้เกรดว่าอยู่ในระดับพอรับได้ ยกเว้นแค่อย่างเดียวคือชื่อตัวละครที่พยายามไทยจนเกิดเหตุ พอเอามาใส่ไว้ในการดำเนินเรื่องแบบจีนเลยรู้สึกว่ามัน "ไม่เข้าท่า"

>>31

เนื้อเรื่อง : ต้นเรื่องคลิเช่โคตรพ่อ เปิดเรื่องได้จืดชืดไร้ความตื่นเต้น ไม่มีความน่าติดตาม ความแตกต่างจากนิยายจีนมีเพียงไอ้ภพไม่ได้เทพซ่าส์ในระยะกลางและท้ายของเนื้อเรื่อง แต่กลายเป็นน้องสาวของมันที่เทพซ่าส์แทน แล้วการที่ผู้ชี้นำมอบพลังเป็น Tablet ที่สามารถเติมเงินเข้าไปในนั้นเพื่อซื้อของมาสร้างความโกงให้ตัวเองเนี่ย กูว่ามันเป็นไอเดียที่ควรต่อยอดได้ดีกว่านี้ แนวคิดก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไรเลย มันคือนิยายแนวระบบที่ค่อนข้างล้มเหลวใน Way ของตัวเอง (ถ้าเอาเรื่องนี้ไปเทียบกับการ์ตูน Manuke na FPS Player ga Isekai e Ochita Baai คือแพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้ง) เท่าที่อ่านมาทั้งหมดตัวละครอื่นๆ ในเรื่องยังดูมีมิติมากกว่าไอ้ภพ เพราะความเป็นเหนือภพถูกย้ำคิดย้ำทำว่ากาก ไม่มีใครเอา ไร้ค่า ได้เป็นฮันเตอร์เพราะคำแนะนำจากผู้ชี้นำที่อยู่ใน Tablet เฉยๆ พัฒนาการของตัวละครแทบไม่มี เดินเรื่องช้า วกวน และทำตัวเหมือนพังพอร์นฮับในเรื่องการเล่าถึงตัวละครอื่นที่ไม่เกี่ยวกับตัวเอกมากเกินไป โควต้าของแต่ละตอนถูกใช้ไปกับข้อมูลไร้สาระ ทำให้ต่อให้เขียนได้ถี่ และลงได้ถี่แค่ไหน เนื้อเรื่องก็แทบจะไม่คืบหน้า ขนาดน้องเกรียนยังบ่นว่าเดินเรื่องช้าจังมึง แต่ละตอนสั้นจนเกือบทุเรศ ไม่สามารถกระตุ้นให้นักอ่านเกิดความกระหายอยากอ่านบทต่อไปได้เลย Pattern แต่ละตอนซ้ำซากด้วยการ Dumb(ass) ข้อมูลคร่าวๆ ตามด้วยบทสนทนาที่ไม่ได้แย่ แต่ดูงั้นๆ เฉยๆ อืมๆ แล้วปิดตอนด้วยข้อมูลบางอย่างที่ไม่สร้างความว้าว ไม่ชวนติดตาม ไม่พบ Cliff Hanger ในนิยายของท่านค่ะ

จุดเด่น : ชื่อตัวละครที่ทำให้ประหลาดใจว่าใช้อะไรคิดตอนตั้ง กับความกวนตีนพยายามเล่นมุกล้อการเมืองที่สอบตก

จุดด้อย : เยอะเหี้ยๆ โดยเฉพาะความเป็นตัวของตัวเอง อยากเขียนแนวระบบด้วยการ Top Up เหมือนเปย์เงินจริงซื้อ Cash Item ในเกมออกมาใช้อำนวยความสะดวก แต่ไม่สามารถใช้จุดแข็งนี้สร้างความสนุกให้เนื้อเรื่องได้ทันเวลา เซตติ้งโลกไม่แข็งแรง ไม่สามารถนึกถึงบรรยากาศใดได้เลยทั้ง ย้อนยุคจีน ไทยโบราณ แฟนตาซี Medieval เพราะใช้ element ต่างๆ ปนกันมั่วไปหมด พยายามตั้งชื่อสิ่งต่างๆ ให้ดูไทย เดินเรื่องแบบคลิเช่จีน สิ่งแวดล้อมแบบยุคกลาง มีเหมืองเป็นทั้งดันเจี้ยนและฟาร์มมิ่งแอเรียคล้ายเกมออนไลน์ หน่วยวัดระยะ, ปริมาณ, น้ำหนัก ที่ถูกใช้ส่งเดชโดยไม่สน 4 8 ใดๆ และ Tablet ที่ควรเป็น Plot device ทรงประสิทธิภาพ กลับออกมาห่วยพอๆ กับมือถือในเรื่องสมาร์ทโฟนต่างโลก ไม่ได้ว่าในเรื่องการประยุกต์ใช้นะ แต่เป็นเรื่องความล่าช้า ทุกอย่างมันพังเพราะเดินเรื่องโคตรช้า ข้อเสียนี้เพียงข้อเดียวทำทุกอย่างพังครืนล้มเป็นโดมิโน่ไปเป็นทอดๆ Service ในแบบต่างๆ ก็แทบจะไม่มี โชว์เหนือ... ไม่มี แข็งแกร่ง... ไม่มี ปีกธง... ไม่มี ความฉลาด... อย่าหวังเลยว่าจะมี

คะแนน : 95 คาเงโร่ (มีความล้มเหลวหลายด้านเกินไป แม้พื้นฐานจะมีสูงกว่าพวกมือใหม่ แต่ไม่สามารถนำมาชดเชยกันได้)

ความเห็นส่วนตัว : ตัวอย่างที่ดีของวลี "ขึ้นอย่างหงส์ ลงอย่างเหี้ย" เชี่ย... นิยายเรื่องนี้โคตร Lit แต่เป็น Literally Shit นะ บนหน้าปกทุกอย่างดูดีหมด (ยกเว้นภาพประกอบ) ส่วนอื่นๆ ป้ายยาใช้ได้ ปกรองสไตล์ Minimal อ่าน 3 บทแรกอย่างมีความหวังแต่ต่อจากนั้นเหมือนถูกหักหลัง ถึงขั้นสบถในใจว่า "มิน่ามันถึงบอกว่าข้ามไปอ่านตอน 30 ได้เลย น้ำเยอะสัสๆ อีม้าล้ม" เดินเรื่องช้าเหมือนสล็อตเหน็บกิน ช้าจนกูหมดความเป็นกลาง หมดความ PC ขนาดบทที่ 9 แล้วเนื้อหายังคงวนเวียนอยู่แค่ระหว่างบ้านกับเหมือง พอลองข้ามไปอ่านบทที่ 30 ก็พบว่ามีข้อมูลหลายส่วนที่ไม่ปะติดปะต่อ งงว่ามันมีที่มาที่ไปยังไง (แล้วมึงบอกให้ข้ามมาอ่านบทที่ 30 ได้เลย ทำไมวะ) เช่น อยู่ดีๆ น้องเหนือฟ้าก็แม่งเปล่งแสงออร่าเทพี ชื่อโรงเรียนเซนต์อมตะนี่ก็ด้วย ตั้งชื่ออย่างมั่ว มึงเคยเรียนอยู่เซนต์หลุยส์รึไง Sense ในการตั้งชื่อเหี้ยมาก แล้วเรื่องที่ไอ้ภพป่วยเพราะเห็นเหรียญทองก็ด้วย กูคงไม่รู้ว่ามันป่วยได้ไงถ้าไม่ย้อนกลับไปอ่าน แล้วจู่ๆ ไอ้ภพก็มี Tablet ใช้ในตอนที่ 34 แล้วกูอ่านมาได้แค่ 4 ตอน ไม่รู้ข้อมูลที่มึงบอกไว้ในตอนที่ 1 กูจะตามทันไหมว่า Tablet มันมาอยู่ผิดเซตตี้งที่นี่ได้ไง ณ จุดๆ นี้ คือกูไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมขายไม่ดี เพราะขนาดพวกอ่านฟรียังบ่นรัวๆ พวกมึงลองไปอ่านเทสดูได้เลยว่ามันเดินเรื่องช้าขนาดไหน น่าเบื่อยังไง เพราะเรื่องนี้คือตัวอย่างที่ชัดเจนมากจริงๆ นิยายจีนหั่นตอนขายตอนละ 2 หน้ายังสนุกน่าติดตามมากกว่าอีก

>>32 (เสริมอีกนิด) ว่าแต่... ตอนนี้น้องกลิ่นจันทร์เป็นไงบ้างแล้ววะ 555555 Pacing เหี้ยจนลืมว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวละคร หรือมันแต่งแต่ละตอนสั้นเกินจนลงรายละเอียดไมได้กันแน่เนี่ย

ตอนแรกเห็นว่าเรื่องนี้มันมี 2 ภาค กะจะสับ 2 ภาครวดแบบเซนทอร่า แต่ไปๆ มาๆ กูว่ากูพอแล้วดีกว่า ภาคเดียวจะอ้วกแล้ว ถ้าใครสนใจเดี๋ยวกูแปะลิงก์ไว้ให้ ลองดูนะ เผื่อจะมีพัฒนาการที่ดีขึ้น ตอนนึงไม่ยาวหรอก รับรองไม่เสียเวลา (แต่เสียสุขภาพจิต) อ่ะเอาไปเลย https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2027568

ไอ้ Destiny Teller นี่มีเรื่องหนึ่งที่กูว่าจะสับตั้งแต่ก่อนโควิดพีคๆ อีกแต่ว่าลืม เอ้อ ไหนๆ ก็มีคนขุดละ เอามาสับดีกว่า ซึ่งก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งของไอ้ตัวPน้อยนี่แหละ แต่แม่งจูดาส ทิ้งเพื่อนไปลงประกวดให้กับสนพ.เส้าๆ ที่ไม่ค่อยมีอนาคตที่หนึ่ง แบบว่าตอนแรกจะทำเล่ม แล้วก็ลดลงเหลือแค่ทำอีบุกแบบหักหัวคิวโหด 40% ถ้าขายผ่าน Apple จากเรื่องหน้าปก 200 หักหัวคิวสนพ.ก็เหลือแค่ 52.8 บาท นี่ยังไม่นับค่าโอนที่สนพ.อาจคิดอีกนะ อนาคตรุ่งโรจน์ไหมล่ะมึง

Destiny Teller Dragon ผิดไหมที่มังกรร้ายอย่างผม จะไม่ยอมยกเจ้าหญิงให้ผู้กล้า
https://writer.dek-d.com/sheeperywriter/story/view.php?id=2022794
มังกรลิขิตรัก โดย Pin-to (ประกวด)
https://writer.dek-d.com/flwing/writer/view.php?id=2030854&fbclid=IwAR3duwVaS8-Oyur_y_dGuae7UyV_mm0hy7dtRbl6KR_YAHW8je5QIB2O904
หมวด รักแฟนตาซี
เรื่องย่อแบบสรุป
บท 1 - เปิดเรื่องมาด้วยนิทานกาลครั้งหนึ่งว่าด้วยมังกรลักพาเจ้าหญิงมาขังบนหอคอย วันหนึ่งมีผู้กล้าเข้ามาช่วย เมื่อผู้กล้าเอาชนะมังกรได้ก็พาเจ้าหญิงกลับไปและได้แต่งงานกับเจ้าหญิงในที่สุด เดรโกเป็นมังกรที่ไม่อยากทำหน้าที่ของมังกรตามเนื้อเรื่องเลยโดนขังเอาไว้ในห้อง พอพังประตูออกไปได้ก็ไปโวยวายใส่พวกมังกรอาวุโส มังกรอาวุโสก็สอนว่าหน้าที่ลักพาตัวเจ้าหญิงมีความสำคัญ การที่มีมังกรคอยมาเป็นตัวโกงจะช่วยควบคุมไม่ให้มนุษย์ที่มีความละโมบก่อสงครามและฆ่ากันเองจนโลกดับสูญ ส่วนที่เดรโกไม่อยากทำเพราะมีปมที่พ่อโดนผู้กล้าฆ่าตายทั้งที่แกล้งแพ้แล้ว ส่วนแม่ก็โดนฆ่าตายตามไปอย่างกากๆ

บท 2 - เดรโกออกมาเที่ยวโดยทำเป็นอ้างว่าจะมาสำรวจเมืองเผลอหลับไปพอตื่นขึ้นมาเห็นทหารมากมายออกมาตามหาใครก็ไม่รู้ เดรโกหาที่ซ่อนแต่ดันเจอว่าต้นไม้ตรงนั้นมีคนหลบอยู่แล้วก็คือออโรร่า ออโรร่าซัดเดรกเพราะความเข้าใจผิดคิดว่าเป็นทหารมาจับตัว ซัดกันอีออชนะเลยให้พระเอกพาหนีออกไปที่ที่ไม่ใช่ในเมือง ไม่มีทหาร เดรกเลยพากลับปราสาทตัวเอง

เดินทางกันไปออก็ล้มกระโปรงขาด แอ๊บทำเป็นไม่เจ็บ เดรโกเลยแกล้งทิ้งแม่ง พอออร้องไห้ก็กลับมา พอได้กลิ่นดอกไม้อีออก็วิ่งเข้าหาทุ่งดอกไม้แบบลืมน้ำตา ต่อปากต่อคำเรื่องคุณค่าของดอกไม้ พอออเจอกุหลาบสีฟ้าก็นึกถึงแม่ขึ้นมาซึ้งอีกละ

คุยกันไปคุยกันมาก็เฉลยว่าอออยากไปปราบมังกร ไปฆ่ามังกรชั่ว ลูกกระจ๊อกของเดรกโผล่ออกมาก่อนพอดีและหลุดปากเฉลยว่าเดรโกเป็นมังกร ส่วนอีออก็เฉลยว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง ลูกกระจ๊อกให้พระเอกจับเจ้าหญิงกลับไป แต่พระเอกไม่ยอม อีออเลยยกข้ออ้างมาว่ามันสู้ชนะ มันต้องได้สมบัติของเดรกทั้งหมด แล้วมันก็เบื่อปราสาทละ มันเลยให้พระเอกจับ

บท 3 - มาถึงปราสาท กินข้าว แย่งห้องนอนกัน เพราะห้องนอนเหลือแค่หอคอยเจ้าหญิงที่เดรกใช้เป็นที่นอนตัวเอง ลูกกระจ๊อกเลยให้นอนด้วยกัน ใครแย่งเตียงได้ก็ชนะ ออไปอาบน้ำยืมชุดพระเอก พอใส่จริงแม่งโป๊ เดรกโกแม่งก็สับสนในตัวเอง แต่พอเห็นอออาบน้ำเสร็จก็เงี่ยน ทะเลาะกันเอาหมอนตีกันจนหมอนพัง ออเลยขอนอนหนุนแขนเดรก พอหลับก็ละเมอเอานมไปถู ไอ้เดรกเลยเงี่ยนควยแข็งจะล่ออีออให้ได้ ถ้าล่อไม่ได้ ถือว่าไม่มีน้ำยา เริ่มคลำละ แต่อีออละเมอหาแม่มาก่อนเลยพอกลับมาเป็นสุภาพบุรุษทันที พออีเดรกออกจากห้องไป อีออที่แกล้งหลับก็ลุกมาเขิน

ตอน 4 - ตัดไปอดีตของโซล่ากับอาเทมที่เป็นใครไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ มีพาดพิงลูกกระจ๊อก พูดถึงเรื่องทำนองสละชีพเพื่อกู้โลก แล้วพระเอกก็ตื่น ลูกกระจ๊อกเปิดทีวีมีหิมะ นางเอกอยากเห็นหิมะเลยขอให้พระเอกพาไปเที่ยวที่ภูเขาแห่งหนึ่ง เนื้อหาสาระมีแค่นี้แหละ

หมดตอน ท่อนสับอยู่เม้นท์ถัดไป

>>26 เอ้า ไม่เห็นว่ามึงลง กูไม่ได้รีเฟรชหน้า ไม่ได้หวังมาตัดหน้ามึงนะ โทษทีเพื่อน

ต่อ

เนื้อเรื่อง
กูค่อนข้างชอบประเด็นมังกรจงใจเป็นตัวโกงเพื่อพิทักษ์โลกนะ แม่งดูเล่นและขยี้ได้เยอะดี แต่มันก็โดนทิ้งกองเอาไว้ตรงนั้นแหละ ไม่ได้คุณค่าอะไรนอกจากบอกเอาไว้ตรงต้นเรื่องเท่านั้น

ช่วงตอนแรกนี่กูเห็นทิศทางของพล็อต ว่าพระเอกจับผลัดจับผลูพาเจ้าหญิงกลับมาทั้งที่ใจไม่ได้อยาก ไอ้เจ้าหญิงที่ว่าก็อยากจะฆ่ามังกรซะอีก พอโดนจับได้ก็โดนขู่ว่าให้พยายามชนะผู้กล้าทุกคนซะ แต่ไอ้หลังจากนั้นที่พามาแล้วดันพากันไปเที่ยวต่อเพราะนางเอกอยากเห็นหิมะ อันนี้คือยังไง ออกทะเลเหรอ? คือคิดว่าไปเที่ยวกันคงมีเหตุการณ์อะไร แต่เหมือนมึงคิดไม่ออกว่าจะเชื่อมพล็อตยังไงเลยให้ไปเที่ยวแม่งเลย ไอ้สัส ทำไปได้

กูว่าไอ้เมนพล็อตตรง “มังกรที่ไม่ได้อยากลักพาตัวเจ้าหญิงดันพาเจ้าหญิงนักบู๊มาด้วยความจำใจเลยต้องพยายามช่วยกันล้มผู้กล้าแทน” อันนี้ใช้ได้นะ แต่แตกพล็อตจนมันแปร่ง ปัญหาคือการลำดับความสำคัญ คืออยากขยายพล็อต ขยายเรื่องเลยเพิ่มนั่นเพิ่มนี้ แบบที่มันไม่ช่วยซัพพอร์ตพล็อตหลักเลย ไอ้พล็อตรองที่ยัดๆ เข้ามามันก็เร่งไปและยังไม่ช่วยเสริมสร้างเนื้อเรื่องแต่อย่างใด เหตุผลที่ใช้ก็เหลวเป๋วจนกูเหน่ย

การดำเนินเรื่องและการนำเสนอ
เห็นเลยว่าตั้งใจเขียนเหี้ยๆ เพราะหวังประกวดและได้ตีพิมพ์เพื่อตามฟามฝัน แต่แม่งสกิลไม่ถึงอยู่ดี เขียนออกมาจะมีเส้นเรื่องแต่แม่งสะเปะสะปะสัสๆ บางอันคือเล่าเหี้ยอะไรไม่ได้สำคัญต่อเนื้อเรื่องเล้ย ไอ้ฉากเดินกันไปเดินกันมากว่าจะเดินมาถึงปราสาทมังกรเนี่ย เข้าใจว่าอยากเขียนการผจญภัยสั้นๆ อยากให้รู้จักตัวละคร แต่มันกลายเป็นความยืดเยื้อที่น่าเบื่อจนกูต้องหนีไปเล่นเกม 4 ตาถึงกลับมาอ่านต่อได้ และมึงนำเสนอตัวละครออกมาได้ประสาทแดรกมาก ซึ่งกูจะด่าต่อไปในพาร์ทตัวละคร

พาร์ทส่วนที่เป็นแฟนตาซีไม่แย่ ทำได้กลางๆ แต่พาร์ทความรักคือเหมือนเลือกไม่ได้ว่าสรุปจะขายรักใสๆ หรือว่าอยากขายเซอร์วิส คือมึงเลือกมาเลยดีกว่า อย่าทำตัวครึ่งกลางๆ เงี่ยนก็บอกว่าเงี่ยน อย่ามาทะเลาะกันงุ้งงิ้ง พอนอนข้างกันพระเอกก็ควยแข็งอยากล่อนางเอกขึ้นมาทันที

ตัวละคร
เดรโกก็สไตล์พระเอกนิยายแฟนตาซีทั่วไปที่มีความหัวขบถ ปากดี แอบมีปม แต่กูยังไม่ค่อยเห็นเสน่ห์เท่าไร ปีศาจลูกกระจ๊อกพระเอกยังดูน่าติดตามกว่า บางพ้อยต์ที่เป็นทัศนคติของพระเอกนี่แม่งสะท้อนความคิดของคนเขียนที่มี toxic masculinity แรงจนขอแหม่ เช่น พระเอกมองว่านางเอกเป็นแค่ผู้หญิงจะปล่อยให้นางเอกสู้ชนะไม่ได้ เพราะความเป็นชายในตัวรู้สึกอับอายมากๆ เลยถีบนางเอกล้มลงพื้นหรือบอกแล้วกูต้องเป็นต่อ เพราะกูเป็นผู้ชาย หรือ เดรกพยายามแสดงอำนาจความเป็นชายด้วยการกดนางเอกลงพื้น ที่ชัดสุดก็คือที่บอกว่า ถ้าคืนนี้กูไม่ได้เย็ดอีออโรร่าแก้เงี่ยน จะขอเรียกตัวเองว่าผู้ชายไร้น้ำยา

กูก็ไม่ได้อยากจะ PC จ๋าจนห้ามเขียนอะไรแบบนี้สนองนี้ดหรอกนะ เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่มุมมองความคิดล้วนๆ มึงจะผลิตซ้ำมายาคติอะไรของมึงก็ทำไป ถ้ามึงจะเขียนมึงก็เอาให้สุดไปเลย พระเอกเป็นมังกรขี้เย็ดเจ็ดราตรี เย็ดแรงเยี่ยงสัตว์เดรัจฉานอะไรก็ว่าไป ไม่ใช่เดี๋ยวมาเป็นสุภาพบุรุษเราจะไม่ทำอะไรหล่อน มันกลบ toxic ในตัวมึงไม่มิด ส่วนอีนางเอกเอานมมาถูเขา แต่เสือกลุกมาเขิน คือยังไง จะเป็นกระหรี่ทัชกสกรีนก็เป็นไปเลย แม่งอย่ามาอิ๊อ๊ะทำเป็นแอ๊บ ตัวละครมึงเหมือนมึงปักป้ายศีลธรรมที่หน้าอาบอบนวดอ่ะ

นางเอกที่วางไว้นิสัยขัดแย้งเหี้ยๆ เหมือนมึงไม่เคยใกล้ชิดผู้หญิงมาก่อนเลยดีไซน์นิสัยออกมาได้งุนงงไปหมด จะเขียนให้นิสัยดูแข็งนอกอ่อนในมันทำได้หรือนิสัยมีความขัดแย้งกันมันทำได้ แต่ไม่ใช่ว่าฉากเปิดตัวมาห้าวหาญซัดพระเอก เดินไปอีกหน่อยล้มจนชุดขาด กลัวที่ถูกทิ้งจนร้องไห้ ยิ้มที่เจอดอกไม้ กลับมาร้องไห้ที่เจอดอกไม้อีกรอบเพราะคิดถึงแม่ และทั้งหมดคือฉากต่อเนื่องกัน ยังไม่ได้ไปไหนไกลเลย แค่เดินวนไปวนมาเนี่ย คือ...มึงเป็นไร ไบโพล่าร์แดกเหรอ ถึงมึงจะเขียนให้พระเอกสงสัยว่าอีออโรร่าเป็นคนยังไงกันแน่ แต่ที่มึงนำเสนอมานี่เกินเบอร์แล้วนะ แกว่งยิ่งกว่านมอาม่าที่ไม่ได้ใส่ยกทรงอีก เฮ้อ

การใช้ภาษา
ก็ดีกว่าไอ้เรื่อง 30 วันที่ >>5 สับไว้หน่อยนึง เขียนอ่านพอรู้เรื่อง จากเด็กป. 3 เขียนประโยคตัดแปะมาเป็นฉากๆ พัฒนาเป็นเด็กม.1 ขี้เงี่ยนหัดชักว่าวมาเขียนแทนละ ตั้งใจเขียนมากขึ้นก็จริง แต่ก็ยังไม่เอาอ่าวอยู่ดี คลังคำน้อย ใช้คำผิดความหมายบ่อย คำผิดลดลงเหมือนผ่านการอ่านทวนมาแล้ว แต่ก็ยังผิดอยู่เยอะแยะ ประเภทคำผิดก็ยังเดิมๆ แบบลืมกดชิฟต์ ใช้นั่นนั้นไม่ถูก กูอนาถใจกับการพยายามใช้ศัพท์แสงแต่สะกดผิดมาก เช่น กระเพก ปราสัย คือกระเพกนี่กูเอ๋อแดกไป 2 วิ ต้องพยายามมาคิดว่าแม่งหมายถึงเหี้ยอะไรวะ

จุดที่ชอบ: พล็อตเรื่องมังกรที่มึงเอามาเปิดแล้วเควี้ยงทิ้ง

จุดที่เกลียด: toxic masculinity

คะแนน: ควรตื่นจากฝันแล้วกลับไปอ่านนิยายเยอะๆ

by อุมาปางเบื่อชิบหาย

>>26 กูว่ากูเริ่มเข้าใจเรื่องการ pacing ละ 5555555
อห. อ่านสับที่เดินเนื้อเรื่องเรื่อยเปื่อยแต่ใจกูก็ยังคงตื่นตระหนกวนเวียนกับกลิ่นจันทร์ ป่านนี้ดอกไม้บานชูสองนิ้วเบ้ปากมองบนแล้ว

>>26 สะกดบันไดผิด ไปท่องผู้ใหญ่หาผ้าใหม่เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นโดนหยิกหี 55555555

>>33 กูเห็นรูปหน้าปกภาค 1 กับภาค 2 แล้วรู้สึกค่าใจหลายๆอย่าง ไม่ค่อยอยากวิจารณ์เรื่องฝีมือการวาดแต่ อห. คันปากชิบหาย https://imgur.com/a/PMq3o7w พวกมึงลองดูกันเอาเองแล้วกัน

พิมพ์ผิดเป็น "ค่าใจ" แม่เย็บ กูต้องท่องอะไรล่ะทีนี้

Baby, I need you in my life, in my life
Please, bae, don't go switching side, switching sides
I swear this is where you reside, you reside
Please bae, don't go switching sides, switching sides
Yeah, yeah, yeah, yeah
Ooh-ooh, please don't throw your love away, huh
Please don't throw your love away, huh
Please don't throw your love away, huh
Yeah, yeah, yeah, ay

I'm nauseous, I'm dyin'
(She ripped my heart right out)
Can't find her, someone to
(My eyes are all cried out)
Lost it, riots
Gunfire inside my head, I've
Lost it, riots
Gunfire inside my head

Baby, I need you in my life, in my life
Please, bae, don't go switching side, switching sides
I swear this is where you reside, you reside
Please, bae, don't go switching sides, switching sides
Yeah, yeah, yeah, yeah
Ooh-ooh, please don't throw your love away, huh
Please don't throw your love away, huh
Please don't throw your love away, huh
Yeah, yeah, yeah

放て! 心に刻んだ夢を
未来さえ置き去りにして
限界など知らない 意味無い!
この能力が光散らす
その先に遥かな想いを
歩いてきた この道を
振り返ることしか
出来ないなら
今ここで全てを壊せる
暗闇に堕ちる街並み
人はどこまで立ち向かえるの?
加速するその痛みから
誰かをきっと守れるよ
Looking! The blitz loop
This planet to search way
Only my railgun can shoot it 今すぐ
身体中を 光の速さで
駆け巡った 確かな予感
掴め! 望むものなら残さず
輝ける自分らしさで
信じてるよ あの日の誓いを
この瞳に光る涙 それさえも強さになるから
立ち止まると 少しだけ 感じる切なさに
戸惑う事 無いなんて嘘はつかないよ
宙に舞うコインが描く
放物線が決める運命
打ち出した答えが今日も
私の胸を駆け巡る
Sparkling! The shiny lights
Awake true desire
Only my railgun can shoot it 必ず
貫いてく 途惑うことなく
傷ついても 走り続ける
狙え! 凛と煌く視線は
狂い無く闇を切り裂く
迷いなんて 吹き飛ばせばいい
この心が叫ぶ限り
誰ひとり邪魔などさせない
儚く舞う 無数の願いは
この両手に…

https://www.youtube.com/watch?v=q_sQUK418mM

อะเฮื้อ ลงสับรัวๆจุใจมากโม่งขอบคุณๆ เดี๋ยวขอไปไล่อ่านก่อน คงได้อิ่มไปพักใหญ่

>>39 ปกสองเห็นมีรีวิวด้วย น่าจะจ่ายไปหลักพันกว่าๆ กูทันอ่านกระทู้นั้นก็ตงิดๆเหมือนกัน นักวาดแม่งยังลงสีไม่เก่ง มืดไป ไม่โดดเด่น แถมเลือกสีเงาผิด+เกลี่ยจนเบลอเละไปอีก เป็นกูคงได้ผิดหวัง อย่าหาว่านอกเรื่องเลย กุแค่แวะไปห้องsubcultureบ่อยเกิน

>>42 ห อ ม เลียๆ

>>37 ลองอ่านนี่ดูเพื่อนโม่ง จะได้ความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ pacing ที่กูด่าเรื่องนี้เพราะจุดที่ควรข้ามไปเร็วๆ มันดันช้า แล้วจุดที่ควรพูดถึงรายละเอียด ควรเขียนช้าๆ มันเสือกเร็ว

ในกรณีนี้คือมันข้ามการอธิบายว่ากลิ่นจันทร์เป็นยังไงบ้างหลังจากนั้น คือเราอ่านย่อหน้านั้นแล้วคาใจไง ว่าสรุปแล้วแม่ไอ้ภพได้บอกข้อมูลนี้เพื่อให้มันตามไปช่วยกลิ่นจันทร์หรือเปล่า หรือถ้าไม่ได้บอกเหนือภพ หัวหน้าไทที่อยู่ในวงสนทนาล่ะ พี่แกได้ตามไปพาตัวกลิ่นจันทร์กลับมาไหม หรือถ้าไปช่วยไม่ทัน ทำไมไม่เขียนบอกมาเลยว่านาง Mind break, Ahegao ไปเรียบร้อยแล้ว จะได้ข้ามไปโฟกัสเนื้อเรื่อในช่วงต่อไป

ไม่ใช่แค่เรื่องไม่ flow แต่ถึงขั้นข้าม ไม่ยอมอธิบายเนื้อเรื่องส่วนนั้นให้เคลียร์ เหมือนกับว่าตอนเขียนนึกถึงแต่เรื่องการตื่นขึ้นของพลังอาคมในตัวเหนือฟ้า จนลืมไปว่ากลิ่นจันทร์แม่งกำลังจะโดนจัดหนักแล้ว

https://pimdeedblog.wordpress.com/2016/09/22/ระหว่างบรรทัด-ความเยอะ/

>>38 ขอโทษค่ะซิส ตอนนั้นโมโหไปหน่อยเลยพิมพ์ผิด แถมมันก็ดึกแล้วด้วย เบลอจนพลาดหลายจุดในการสับ แต่ปกติก็พิมพ์ถูกนะ 20 ม้วนจำจงดี ก็ท่องได้ครบ สำหรับครั้งนี้ตื่นมาแล้วหีเขียวเลย โดนลงโทษเรียบร้อย

>>39 อธิบายเกี่ยวกับรูปเพิ่มหน่อยกูงง (พักนี้สมองเบลอ) ส่วนเรื่อง ค่าใจ ไม่ต้องคิดมาก ขนาดแก้ไข่ยังมีคนให้อภัยเลย มีผิดบ้างนานๆ ทีไม่มีใครว่าหรอก กูเองยังผิดเลย

https://www.dek-d.com/board/view/3968388/
นั่นสิ เป็นประเด็นที่ดีนะ

>>45 อ่านแล้วเก็ทขึ้นเยอะ ขอบใจมากเพื่อนโม่ง

กูจะลองวิเคราะห์ดูนะ ตามความเข้าใจของกูตอนนี้คือ...ถ้าอ้างอิงจากชื่อเรื่อง มันเหมือนบอกกับคนอ่านว่า "เติมเงินเพิ่มความเทพ" เพราะงั้นความคาดหวังของคนอ่านคือการได้เห็นตัวเอกเติบโตจนไปถึงขั้นเทพซ่า ถ้าจะตอบโจทย์ตรงนี้ เนื้อเรื่องควรไปเน้นที่การฝึกฝน ศัตรู การต่อสู้ การพัฒนาของตัวละคร แต่เท่าที่กูลองไปส่องเนื้อหาในนิยาย คนเขียนมันดันไปเน้นเล่าความเป็นมาสิ่งต่างๆและบรรยากาศรอบตัวซะเยอะ ซึ่งไม่ตอบโจทย์ในสิ่งที่คนอ่านต้องการถูกมะ?

เพราะเท่าที่เห็นจากการสับ 5 ตอนเบื้องต้นยังไม่มีฉากอะไรเกี่ยวกับการต่อสู้เลย ขนาดข้ามไปตอนที่ 32 เจ๊ร้านอาวุธยังบอกว่าไม่มีอาวุธที่เหมาะกับพระเอก (ใช้เวลาปูพื้นเรื่องความกากของพระเอกนานไปไหมจ๊ะ) ยังไม่เห็นการทำงานของ Hunter แบบจริงๆจังๆ ทั้งที่กูว่าประเด็นนี้มันน่าสนใจมากเลยนะ ถึงจะลอก solo leveling มาก็เหอะ แล้วก็คิดว่านี่คงเป็นข้อเสียของพวกซอยตอนสั้นๆด้วย มันช่วยเรื่องโปรโมทถี่ได้ก็จริง แต่ในเวลาเดียวกันถ้าวาง pacing ไม่ดีก็กลายเป็นไปสร้างความรู้สึกกับคนอ่านว่า "อ่านไปกี่ตอนๆก็ยังมีแต่น้ำ" ทำให้คนอ่านอาจกดปิด หรือไม่ก็ข้ามไปอ่านตอนท้ายๆแทน กลายเป็นว่าที่เขียนมาเยอะแยะสูญเปล่าหมด

ส่วนเรื่องรูปที่กูบอกว่าคาใจ https://imgur.com/a/PMq3o7w
- ปกภาคแรกพระเอกผิวคล้ำๆ แถมขุดเหมืองในถ้ำมันไม่น่าโดนแดดนะ แต่พอเป็นปกภาคสองจู่ๆพระเอกก็ผิวขาวผ่อง ขาวจนกูสงสัยว่ามึงคนเดียวกันหรือเปล่า ก็ไม่รู้นะว่าคนวาดคนละคนหรือยังไง แต่อย่างน้อยมันก็ควรย้อนกลับไปดูข้อมูลอ้างอิงจากปกภาคแรกสักหน่อยไหม
- การออกแบบคาแรคเตอร์ทิ่มตากูมาก เห็นแวบแรกแล้วชื่อ "ซูบารุ" จาก rezero ขึ้นมาเลย ซ้ำยังใส่เสื้อผ้าคล้ายๆ "คาซึมะ" จาก konosuba อีก กูก็เข้าใจอะนะว่าเสื้อผ้าแนวแฟนตาซีมันเหมือนกันได้ แต่ อห. มันก็ไม่ควรตำตากูขนาดนี้ว่ามึงเอาดีไซน์มาจากไหน

>>46 โม่งตัวไหนสร้างไอดีใหม่แล้วไปแผลงฤทธิ์เนี่ย

>>47 ตามที่มึงพูดมาเลยโม่ง

ไอ้นักเขียนคนนี้ขยี้จุดขายที่ตัวเองล่อไว้ได้ไม่สุด ปูทางการเล่า, วางแผนการเดินเรื่องผิคพลาดจนทุกอย่างมันช้าไปหมด คนเข้าร้านมาเพราะอยากกินต้มยำกุ้งแซ่บๆ ตามที่โฆษณาหน้าร้าน แต่เอาเข้าจริงๆ ดันทำซุปกากๆ จืดเหมือนน้ำล้างจานมาให้กิน ลูกค้าบางคนที่ใจเย็นบอกว่าให้ไปทำมาใหม่ ดันเหยาะน้ำปลากับน้ำส้มสายชูเพิ่มแค่อย่างละช้อนชา เปรียบได้กับเนื้อเรื่องตอนถัดมาที่แทบจะไม่เข้มข้นขึ้นเลย

พวกที่แต่งนิยายเลียนแบบนิยายจีนซอยตอนขาย 1,000 - 2,000 ตอนเนี่ย มันมีอยู่เยอะมากในเด็กดวก หลายคนทำได้ดีขายของได้แม้ว่าแต่ละตอนจะสั้นจุ๊ดจู๋ แต่กรณีไอ้ผึ่งพุงนี่มึงจะเข้าใจได้ทันทีหลังอ่านแต่ละตอนว่า น้ำเยอะ สาระน้อย เดินเรื่องช้า ขาดความน่าสนใจ ความน่าติดตามหรือคลิฟแฮงเกอร์ที่ควรถูกวางไว้แบบตอนต่อตอนก็ไม่มีให้เห็น เทียบอย่างหยาบโลนก็เหมือนหนังโป๊ที่เอานักแสดงชายมายืนรูดลำจนแข็งโป๊กอยู่ฝั่งซ้าย และให้นักแสดงหญิงล้วงๆ เกี่ยวๆ หอยตัวเองจนน้ำเยิ้มอยู่ฝั่งขวา โดยที่ไม่ยอมให้สองคนนี้เข้ามาตับๆ กันสักที ไอ้คนที่เปิดหนังมาดูก็งงว่าเมื่อไหร่กูจะได้สำเร็จความไคร่วะ หนังโป๊มันก็สร้างมาโดยมีจุดประสงค์เดียวคือเพื่อให้คนดูแล้วช่วยตัวเอง แต่หนังโป๊ของมึงผ่านไป 30 นาทีแล้วยังไม่มีความคืบหน้า พอ. ยืนรูดจนหรรมแสบ นอ. นั่งล้วงจนเขื่อนแตก แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้บรรเลงเพลงราคะกันเลย ต่อให้นี่ไม่ใช่นิยายแนวเทพซ่าส์ การเดินเรื่องที่ช้าแบบนี้ก็ทำให้เรื่องแนวอื่นพบกับความเจ๊งบ๊งได้ไม่ต่างกันหรอก เชื่อกู

REF. จาก SL นี่ก็คล้ายหลายอย่าง กูไม่ได้อยากจะ accuse ไอ้ผึ่งพุงหรอก แต่บางจุดแม่งชัดเกิน พระเอกกากสวะ จนได้ฉายาคนที่กากที่สุดในโลก ในครอบครัวมีแม่กำลังป่วยและน้องสาวกำลังอยู่ในวัยเรียน ลงดันไปกับคนเก่งในระดับหนึ่งที่เป็นฮันเตอร์แรงค์เกือบขั้นกลาง แต่หลังจากนั้นก็แปลงเนื้อหาเพราะคงกลัวว่าจะโดนจับได้ แล้วไปคล้ายนิยายเทพเซียนแกรี่อีกเรื่องแทนในช่วงวัดพลัง ระบบฮันเตอร์ก็เหมือนกันแค่เปลี่ยนจากโลกเราเป็นโลกแฟนตาซีที่เซตติ้งมั่วซั่ว อย่างเดียวที่ไม่เหมือนเรื่องไหนๆ เลย คือพระเอกโคตรงกและโคตรโง่ อ่านแล้วไม่อยากอ่านต่อเพราะพระเอกทำตัวไม่เหมาะกับแนวเรื่อง

โอเค เรื่องภาพขอบใจมากที่มาแจง พอได้มึงชี้เป้าแล้วกูก็มองเห็นเลย คิดแล้วเห็นด้วยว่าจะวาดทั้งทีทำไมไม่ดู REF เก่าจากภาคแรกประกอบ ไอ้เรื่องเหรียญนี่ก็เหมือนกันแทนที่จะวาดให้ตัวละครเด่นแล้วมีเหรียญในมือพร้อมออร่า ลดขนาดเหรียญไม่ให้วัตถุแย่งความสนใจจากตัวละคร หรือแบ่งสัดส่วนการนำเสนอแบบ 60:40 ก็ยังดี แต่แม่งดันไปเน้นเหรียญจนทำให้ตัวเอกดูไม่สำคัญ ยิ่งพอเข้าไปอ่านในเนื้อหายิ่งเป็นการตอกย้ำว่า แม่งกากอย่างที่กูคิดไว้ตอนเห็นภาพหน้าปกเลย

>>39 ปกสองเห็นว่าจ้างเขาวาด แต่ว่าคนวาดคนเดียวกันเปล่าวะ? เคยเปิดอ่านเมื่อนานนมมาแล้วแต่อ่านไม่จบสำหรับเรื่องนี้

กูว่าคืนนี้เปิดเว็บเด็กดวกมาได้เจอกระทู้ Top ปลุกระดมแน่ๆ
อันดับ 1 - ทำไมนิยายที่มีคำผิดเยอะ เว้นวรรคไม่ถูกต้อง คนถึงติดตามเยอะ
อันดับ 2 - นิยายโลกสวย ไร้สติ เยอะมากทุกวันนี้
อันดับ 3 - นิยายตัวเล็กขนาดนั้นจะลงให้ใครอ่าน?

เด็กดวกลุกฮือ! บรื๊ออออ กูคลุมโปงอ่านโม่งสับในนี้ต่อดีกว่า

ดูยังไงอันดับ 2 ก็ไม่ใช่โม่ง เป็นชะนีขี้เหวี่ยงเฉยๆ ส่วนอันดับ 3 ก็โดนตีนไปแล้วนิ บ้านมุงไม่มีปุ่ม + - เหรอ

>>52 มู้ตัวอักษร พอมีคนแย้งว่าขยายจริงไม่ได้นี่ร้องแง้วววเลยนะ แหม่

>>51 เรื่องที่ อันดับหนึ่งมาบ่น กูก็เคยเจอ อ่านแล้วก็รู้ว่ามือใหม่มาก คำผิดคำตกตำซ้ำเขียนวกไปวนมา แต่เพราะแนวเรื่องเป็นกระแสแนวล้างแค้น ขอให้ได้ล้างแค้นสะใจ อารมณ์ชีวิตรันทด ตัวไร้ค่า ตัวเอกจากยุคปัจจุบันเข้าไปสิงร่าง แปลงกายเป็นคนเก่ง จัดการพวกที่เคยทำกับเจ้าของร่าง นี่แหละฮอตฮิต ทั้งที่เนื้อเรื่องก็คล้ายกันหมด แถมอ่านแล้วอิหยังวะ เหตุผลคืออะไร ช่างมัน แต่ดัง คนเม้นกระจาย คนเฟบเกือบหมื่น
บอกตามตรงกูงงเป็นงง ไม่ค่อยเข้าใจรสนิยมเด็ก ๆ สมัยนี้ แต่ถือว่าน้องคนเขียนเขาเก่งที่จับจุดความต้องการและสนองนักอ่านที่อยากเสพงานแบบนี้ได้ดี แต่กูเห็นมาหลายเรื่องและ สุดท้ายตันและหนีหายหัว

อันดับ1 จขกทก็เขียนผิดเยอะ ขนาดไม่ได้อ่านแบบจับผิด ทั้งเว้นวรรค การผันวรรณยุกต์ การใส่ไม้ยมก บางคำก็เขียนผิดทุกครั้ง แสดงว่าเข้าใจว่าเขียนแบบนั้นจริง ๆ จะโทษว่านิยายไม่ดังเพราะเจาะตลาดผิดก็ไม่ถูก นิยายจีนโบราณคนอื่นเยอะโคตร มัวแต่จับผิดคนอื่น ทำไมไม่เอาเวลาอันน้อยนิด ไปพัฒนางานเขียนตัวเอง กูมาบ่นเฉย ๆ อ่านแล้วรำคาญ ข้อดีของการตั้งกระทู้ก็มี แต่อ่านเมนต์ย่อยของจขกท เหมือนแกหัวร้อนที่ไม่มีคนอ่านนิยายตัวเอง เลยมาระบายลงกระทู้หาพวก

>>55 อันนี้กูเข้าใจเลย สักแต่ว่าคนอื่นไม่คิดจะดูตัวเอง จะโทษว่ามีนิยายที่เขียนผิดเป็นตัวอย่างกูก็ว่าไม่ใช่ เพราะถ้ารู้ว่ามันผิดแม่งจะไม่แก้ไขให้มันถูกสักหน่อยเหรอ คาดว่าเจ้าของกระทู้ก็คงมีแอบอิจฉาเล็กๆ นั่นล่ะ

กูขัดใจอันดับ 2 สุด เหมือนเด็กงอแงเอาแต่ใจ เออ.....กูไปฉอดมาและ

>>34 อ่านแล้วเจ็บจี๊ด กูเคยใช้มุกพระเอกหน้ามืดพร้อมจู่โจมแล้วผู้หญิงก็ละเมอคิดถึงแม่ขึ้นมา 55555555 ตอนนั้นกูยังไม่รู้จักคำว่า "หลุดคาร์" สนใจแค่ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นในฉากนั้นนิยายถึงจะสนุก (อยากให้คนอ่านชอบจัดๆ) พยายามเร้าคนอ่านให้อยากแล้วอดไปดื้อๆ มุกคลาสสิกชิบหาย ตัวละครแม่งเลยไบโพล่าแดกไปตามระเบียบ พูดถึงพล็อตแนวๆนี้นี่กูชอบนะ "มังกรทรงพลังกับหญิงสาวไร้เดียงสา" (แต่ดูท่าจะไม่ใช่กับเรื่องนี้) แอบงงว่าจู่ๆมังกรมันไปของขึ้นกับร่างกายมนุษย์ได้ยังไง

มีมังงะเรื่องนึงที่กูอยากแนะนำ "monster can't clean" เป็นเรื่องของแม่ชี(?)ที่ยอมกลายเป็นเครื่องสังเวยให้มังกรกิน แต่ก่อนจะตายขอทำความสะอาดรังของมึงก่อนเพราะแม่งรกและเน่ามาก พอทำความสะอาดเสร็จมังกรก็บอกเหนื่อย หมดรม ไว้กินหล่อนพรุ่งนี้ ทำซึนไปเรื่อยๆ ท่าทีของมังกรไม่ได้มีแววจะหลงรักนางเอกเลย แต่การดำเนินเรื่องสร้างความผูกพันธ์จนกูเริ่มจิ้นได้ด้วยตัวเอง กูยอมใจคนแต่งแม่งหาเรื่องมาทำสะอาดได้สนุกดี เหมาะกับการสร้างแรงบันดาลใจให้เด็กรักความสะอาดเป็นที่สุด

>>58 พล็อตที่มึงยกมาคือพล็อตที่บิดมาจากอาหรับราตรี (1001 ราตรี) เรื่องคือกษัตริย์คนหนึ่งแค้นผู้หญิงมาก เพราะเมียมีชู้ เลยตั้งปณิธานว่าถ้านอนกับผู้หญิงคนไหน วันรุ่งขึ้นจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นซะ ฆ่าอยู่ 3 ปี คนก็กลัวกันไปหมด นางซาห์ราซัดเลยตัดสินใจถวายตัวเพื่อยุติการฆ่า แต่ละคืนจะเล่านิทานสนุกๆ ให้กษัตริย์ฟัง แล้วพอจะเช้าก็ตัดค้างให้กษัตริย์มาฟังในคืนถัดไปจนครบ 1001 ราตรี เลยไม่ฆ่าละ นิทานที่ดังๆ จากเรื่องนี้ก็คือเรื่องอะลาดินกับตะเกียงวิเศษ อาลีบาบากับกองโจร และการผจญภัยของซินแบด ซึ่งสามเรื่องนี้ก็เอาไปดัดแปลงเป็นเมไจนั่นแหละ

>>59 สารภาพตามตรงกูอ่านหนังสือน้อยมาก แต่เคยฟัง podcast คุยเรื่องวรรณกรรม (viewfinder นั่นแหละ) ถ้าอย่างงั้นไอ้เรื่องที่ว่ากษัตริย์สั่งให้คนมาเล่าเรื่องอะไรก็ได้ให้ฟังโดยมีข้อแม้ว่าถ้าเป็นเรื่องที่เคยฟังมาแล้วจะโดนประหาร เลยมีผู้หญิงคนหนึ่งเล่าเรื่องวิธีการทำน้ำพริกตำหรับไทย ที่เล่าให้ฟังได้เรื่อยๆจนกษัตริย์ตายก็ยังไม่หมดสูตร อันนี้ก็ดัดแปลงมาจากอันนี้ด้วยไหม?

กูชอบแหะเวลาเจอต้นตอไอเดียอะไรแบบนี้

>>60 เคยได้ยินเรื่องเหมือนที่มึงเล่าอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ได้จบที่การเล่าเรื่องสูตรทำน้ำพริก แต่เล่าเรื่องอื่นแทน กูก็จำชื่อเรื่องเป๊ะๆ ไม่ได้ จำได้แต่อันที่พีคๆ หน่อย คือต้องเข้าใจว่าไอ้นิทานที่ให้เล่าเรื่องหรือเป็นนิทานซ้อนนิทานแม่งไม่ได้มีน้อย อย่างพิกุลทองที่พูดแล้วมีดอกพิกุลร่วงออกมา นั่นก็เล่านิทานจนนางพิกุลทองยอมพูดด้วย อีกเรื่องที่ดังคือนิทานเวตาล ที่เวตาลจะคอยเล่านิทานซึ่งแต่ละเรื่องก็โคตรพีค พอพระวิกรมาทิตย์หลุดปากพูดด้วย เวตาลก็ลอยกลับไปจุดเริ่มต้นเดินทาง ให้พระวิกรมาทิตย์ไปแบกกลับมาใหม่

ไปๆ มาๆ ชักเห็นว่าไอ้นิทานซ้อนนิทานนี่มีความตะวันออกสูงมาก มาจากแนวอาหรับ อินเดียนี่หว่า นิทานทางตะวันตกจะเป็นอีกทรงหนึ่ง ต้องลองหาดูว่าทางจีนญี่ปุ่นมีอีกไหม

นิยายมังกรของตัว P น้อย ถ้าปรับพล็อตเป็นว่าจากการตกกระไดพลอยโจนทำให้เจ้าหญิงร่วมมือกับมังกรพยายามต่อสู้กับผู้กล้าทุกคนที่เข้ามาสู้ ว่างๆ ก็พากันไปเก็บเวล ลงดัน พัฒนาความสัมพันธ์อะไรแบบนี้ไปแม่งจะเข้าท่ากว่าที่พออยู่หอคอยแล้วพากันไปเที่ยวไรงี้อีกนะ ประเด็นเรื่องความสัมพันธ์ก็จะดีขึ้น เพราะเล่าได้ว่าตัวละครค่อยๆ พัฒนาความสัมพันธ์ จากไม่ชอบหน้า มาเป็นเพื่อน มาเป็นแอบชอบกัน จะให้มังกรเกือบโดนผู้กล้าสุดเทพฆ่าแล้วเจ้าหญิงรู้ใจตัวเองเลยถีบผู้กล้าตกหอคอยก่อนจะวิ่งไปสารภาพรักมังกรบาดเจ็บใกล้ตายยังได้เลย ดีกว่าทำเป็นทะเลาะกันมาพาคืนแรกเอานมมาถูให้เงี่ยนจนเกือบเย็ดแล้วมาแอ๊บหล่อเป็นไหนๆ

>>62 +1 แบบนั้นคนอ่านจะได้เห็นพัฒนาการของทั้งตัวละครและความสัมพันธ์ อ่านแล้วอินกว่าคืนแรกแตะตัวกันแล้วน้ำเดิน

https://www.dek-d.com/board/view/3968425/

อู้วววว เห็นดอกขาวอวยแล้วกูขนนิ้วโป้งตีนลุกซู่เลยไอ้สัส จากที่เขียนมาก็ยังจีนเสิ่นเจิ้นขั้นพอทนไม่ได้สำนวนจีนจ๋าขนาดนั้นนาจา ใช้คำเชื่อม คำบุพบทผิด ที่สะกดผิดเพราะไม่รู้จักคำที่ถูกยังมีเลย ไม่งั้นคงไม่เขียนว่าอุส่าอ่ะ นั่นนั้นก็เขียนไม่ถูก

>>64 มีเถียงโม่งที่ไปว่าด้วย กูอ่านแล้วงงเหี้ย ๆ
กระทู้นางก่อนหน้านั้นบอกว่าเว้นวรรคไม่ถูก สะกดคำผิด
แต่เถียงโม่งแล้วไปโทษว่างงกับการจัดอันดับของเว็บ

นี่นางตั้งกระทู้ก่อนหน้านี้เองป่าววะ มาบอกว่าคำผิดที่นางพูดคือ คะ ค่ะ นะคะ แต่เฮ้ย โอ๊ย นี่คือกูแก่ใช่ไหมถึงไม่เข้าใจเด็ก
นั่นนั้นผิด ฤดูใบไม่ผลิ(?) คือเจ๊สนใจแต่คะ ค่ะ นะคะ เจ้าคะ งั้นเหรอ?
กูเข้าไปอ่านเนื้อเรื่องนาง บอกว่าคนอื่นเว้นวรรคผิด แต่นางก็เป็น บางอันต้องเว้นวรรคก็ไม่เว้น พิมพ์ติดกันจนความหมายเพี้ยน กูต้องอ่านประโยคซ้ำสามสี่รอบกว่าจะเข้าใจ มึนพ่ะย่ะค่ะ

>>64 เห็นดอกขาวไปเมนต์ตอบในกระทู้ที่คนนี้บ่น อ่านแล้ว Cringe ยาวสัสหมาไม่พอ อวยกันเองแบบพูดไม่รู้เรื่องด้วย กูเป็นคนนอกอ่านแล้วงงสุดๆ

บอร์ดเด็กดีตอนนี้มีแต่หน้าใหม่ปากดีทั้งนั้น เห็นแล้วปวดตับไตไส้พุงขึ้นมาทีเดียว
ไอ้ที่ไปเปิดรับสับนั่นโม่งหรือเปล่า ขอให้มึงสนุกสนานแล้วกัน

สรุปเลยนะกระทู้ที่นางตั้งตอนแรกคือนางท้อว่าตัวเองก็พิมพ์ผิด โยงไปไกลนู่นนี่นั่น สรุปจากที่ตามอ่านคมย.คร่าวๆ นางแค่ท้อกับนิยายตัวเอง และพิมพ์55555 อิฉันก็เป็นเหมือนกัน เหมือนแค่อยากได้คนอวยตนเอง หรือเหงาอะไรไม่รู้

https://www.dek-d.com/board/view/3968480/

อันนี้มีชาวโม่งไปตั้งรึเปล่า?

>>67 เขียนข้อตกลงและเหตุผลในขั้นตอนการสับ, จำนวนตอน ไม่ชัดเจน เดี๋ยวกูว่าเจอเกรียนกักตัวก่อดราม่าเข้าให้แน่ พวกตาใสใจบางยิ่งเยอะๆ อยู่ช่วงนี้ ถถถ

มะม่วงยอดนักแซะ (ภาคเสียดสีนักปฏิวัติ)

https://www.dek-d.com/board/view/3968495/

วันจันทร์ช่วงกักตัว WFH คือว่างกันหรือไง มู้ป่วนประสาทแม่งเยอะชิบหาย โชว์เกรียน โชว์โง่กันเต็มที่เลยเนี่ย

>>71 ไอ้หมอนี่มาทีไร ดราม่าร้อนแรงตลอด ภาพจำยังชัดเจนในใจ "ตัวตะกลาม" ของใหม่ก็ร้อนแรงไม่เลว

รอเผือกไปวันๆ แล้วหนูๆ ที่ตั้งกระทู้บางคนนี่พูดไปน้ำลายก็ไม่พ้นปากตัวเอง ปวดหัวชิบหายแค่หยุดเผือกไม่ได้เลย

ไอ้ hhhbabe1 นี่เม้นหล่อดีแต่พอไปส่งนิยายมันดู กูแม่งถึงขั้นเซ เดจาวูฟิลลิ่งเดียวกับไอ้ Silverplus เลย แต่งนิยายกระแสจ๋า มีคนติดตามเยอะอยู่พอสมควร แล้วชอบมาเม้นหล่อๆ ในบอร์ดเนี่ย

พี่เวน่อมนิยายจีนคนเดิมกลับมาโชว์ความหล่ออีกครั้ง
https://www.dek-d.com/board/view/3968421/
(แล้วก็ไม่ลืมที่จะเนียนแปะลิงก์นิยายตัวเองไว้เช่นเคย)

>>76 ขอความเดิมตอนที่แล้วหน่อยเพื่อนโม่ง

โม่งเกรียนแซะมาเช็คชื่อ

มึงคุยกันดราม่ามันหยดแบบนี้กูไม่รู้จะแซะยังไงเลย สัด

>>76 ไอ้นี่เป็นเจ้าของนิยายติด Top อันดับ 8 ของหมวดแฟนตาซี มีโม่งคนนึงเคยแวะมาแปะลิงก์ไว้ให้สับ เพราะช่วงนี้เหมือนว่าไม่มีนิยายให้สับกัน กูลองไปสกิมคร่าว

>>79 สัสกดผิดขออีกรอบ

ไอ้นี่เป็นเจ้าของนิยายติด Top อันดับ 8 ของหมวดแฟนตาซี มีโม่งคนนึงเคยแวะมาแปะลิงก์ไว้ให้สับ เพราะช่วงนั้นเหมือนว่าไม่มีนิยายให้สับกัน กูลองไปสกิมคร่าวๆ แต่ตัดสินใจไม่สับนิยายเรื่องนี้เพราะมันมีระดับพลังแบบนิยายจีนยาวเหยียดแปะอยู่ตรงปกรอง (กูไม่ค่อยชอบแนวแกรี่เทพเซียน) ถ้าใครอยากรู้เนื้อเรื่องเดี๋ยวกูจะ Summary ให้ฟัง

นิยายเรื่องนี้เขียนด้วยสำนวนแบบนิยายจีนเทพซ่าส์ แต่มีการผสมคำศัพท์ยากๆ ในภาษาไทยลงไปในบทบรรยายบ่อยครั้ง แต่แม่งเขียนผิดบ้างถูกบ้าง บางคำที่ผิดก็คำพื้นๆ ง่ายๆ มีประโยคฟุ่มเฟือยที่ควรถูกเกลาไม่ก็ตัดออกเยอะมากจนกูอ่านแล้วหงุดหงิด บทสนทนาก็ใช้สรรพนามแบบนิยายจีนแปลไทย โดยอันที่เด่นสุดคือใช้คำว่า "มัน" ในการบรรยายเกี่ยวกับบุคคล ซึ่งเป็นลักษณะที่พบเจอได้แต่เฉพาะในนิยายแปลพวกนี้เท่านั้น โดยเฉพาะเรื่อง "จ้าวศัสตราเทวะ" ที่ใช้คำนี้กำกับการบรรยายตัว "ไป๋หยุนเฟย" ซึ่งเป็นพระเอก

ตัวอย่าง: ไป่หยุนเฟยปวดร้าวไปทั่วร่างแต่มันก็ฝืนลุกขึ้นเกาะโต๊ะไม้กลางห้อง ในเมื่อไม่มีใครคอยช่วย มันจึงต้องหาทางรักษาตัวเอง

ส่วนเรื่องของพี่เวน่อมจะเริ่มใช้คำว่ามันกำกับการอธิบายตัวละครต่างๆ หลังวิญญาณพระเอกไปเข้าสิงหุ่นยนต์ จะว่ายังไงดีวะ คือไอ่นี่พยายามทำให้เนื้อเรื่องแปลกใหม่ ด้วยการดัดแปลงไอเดียบางอย่างให้ต่างจากนิยายแนว Second chance ทั่วไป จำพวกตายแล้วไปสิงคน, สัตว์, มอนสเตอร์ ที่ต่างโลก หรือตายแล้วย้อนเวลาไปสิงคนในยุคโบราณ ทำยังไงนิยายกูถึงจะยูนีคกว่าคนอื่น เอางี้ ให้พระเอกตายแล้วไปสิงหุ่นยนต์ก็แล้วกัน ความอิหยังวะจึงพลันอุบัติขึ้น

บทแรกเป็นเด็กผู้หญิงเขียนข้อความใส่กระดาษแล้วพับเป็นนก เขียนไว้ประมาณว่า หนูเหงา อยากได้หุ่นยนต์ซักตัวไว้นั่งคุยกันจังเลย พ่อ-แม่แม่งก็มัวทำแต่งาน ความอิหยังวะข้อแรกคือ น้องพับนกเสร็จก็อธิษฐานแล้วปานกออกนอกหน้าต่าง แล้วก็มีลมพัดเอานกลอยออกไปเป็นเวลานานหลายเดือน เหมือนนกแม่งลอยตามลมข้ามไปที่อีกซีกโลกนึงเลย พอถึงกลางตอนที่ 1 นกก็ลอยมาถึงกำแพงเมืองจีนแล้วปลิวไปถึงเมืองที่พระเอกอาศัยอยู่ (จำตรงนี้ให้ดีๆ ว่าพระเอกเป็นคนจีน) พระเอกเป็นชาวสลัมอายุ 28 รีบวิ่งจะไปทำงานเพราะกลัวสาย รีบจนลืมระวังก็เลยเจอรถชนตายหอง ตอนนั้นเองนกกระดาษได้ลอยลงมาตกข้างศพพระเอก ตัวอักษรในจดหมายเปล่งแสงแล้วลอยเข้าไปในศพ โดยมีเจ๊เจ้าของร้านพูดเหมือนรู้สึกผิดที่ขู่จะหักเงินเดือนนาย "เวน่อม" ทำให้พระเอกรีบจนตายทางอ้อม

นี่แหล่ะคือสิ่งที่โม่งคนนั้นล้อเลียน เพราะคนจีนห่าไรวะชื่อเวน่อม ตัวจีนชื่อฝรั่งชวนให้อิหยังวะ หรือต่อให้แปลไทยมา จะมีใครบ้าตั้งชื่อลูกตัวเองว่า "ไอ้พิษ" บ้างวะ กูสงสัยเชี่ยๆ แต่ก็ช่างแม่งไปคุยบทที่ 2 กันต่อ

>>80

วิญญาณพระเอกก็โดนยมทูตนำทางไป แต่ระหว่างทางดันมีเทพเซียน 2 ตัวกำลังต่อสู้กันอยู่ (สู้กันในอวกาศซะงั้น) ตรงนี้อิหยังวะอีกรอบ เพราะตายแล้ววิญญาณโดนพาออกนอกโลก บางทีปรภพในเรื่องนี้อาจตั้งอยู่บนดาวอังคารก็ได้ การต่อสู้รุนแรงมากๆ จนยมทูตและเหล่าวิญญาณโดนหางเลข สรุปวิญญาณพระเอกโดน Isekai หลังเกิดการระเบิด แล้วไปเข้าสิงหุ่นยนต์ (ห๊ะ ?) เรื่องนี้ติด Tag วิทยาศาสตร์มาด้วยอีกแล้ว กูนี่เป็นงืด เพราะมันขัดแย้งกันเองหลายอย่าง นอกจากเรื่องสิงหุ่นแล้ว ยังมีเรื่อง AI สาวในหุ่นด้วย น้อง AI พยายามอธิบายว่าหุ่นตัวนี้โดนอะไรสักอย่างจนฮาร์ดแวร์พัง แต่น้อง AI รอดมาได้ ตรงนี้ก็อิหยังวะอีก เพราะซอร์ฟแวร์จะทำงานได้ไงถ้าฮาร์ดแวร์พังวะ ไหนจะเรื่องแหล่งพลังงานเลี้ยงในระบบของหุ่นอีก

หลังพยายามหยุดความอิหยังวะในใจไว้ กูก็ลองสกิมต่อจนถึงตอนที่ 5 พบว่าตอนที่ 3-5 เนื้อหาคือพระเอกพยายามหนีจากโรงซ่อมหุ่นเพราะรู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกขายต่อไปตั้งโชว์ โดยมีน้อง AI ช่วยแนะนำและวางแผนการหนีให้ พยายามขยายฉากเอาชีวิตรอดจากการถูกไล่ล่า ด้วยภาษาสำนวนจีนที่ฟุ่มเฟือย กูนี่เกาหัวแกร่กๆ แล้วคิดว่าลองมูฟไปอ่านช่วงกลางกับช่วงท้ายดูบ้างดีกว่า

ผลก็คือ ช่วงกลายเรื่องนิยายเรื่องนี้กลายเป็นนิยายเทพเซียนระดับพลัง แต่เปลี่ยนระดับพลังเป็นแบบโลหะที่ใช้ในการสร้างหุ่น เขียนว่าระดับนี้พลังป้องกันเยอะขนาดไหน ทนทานต่ออาวุธอะไรได้บ้าง แล้วพอแรงค์อัพขึ้นไป จะปลดล็อคอนุญาตให้ใช้โลหะอะไรทำหุ่นได้อีก ที่หนักสุดคือเหมือนว่าช่วงท้ายมันจะสร้างร่างมนุษย์ขึ้นมาได้ อันนี้คือความปวดหัวของนักอ่านแนวเกิดใหม่เป็นนั้นเป็นนี้ทั้งหลายแหล่ เพราะส่วนใหญ่ทุกคนที่อ่านชอบความลำบากในตอนที่ตัวละครเอกอยู่ในร่างสิ่งอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์ มันดุน่าติดตาม ลุ้น เอาใจช่วย ถ้าเรื่องไหนมีการกลับเป็นคนได้ ความน่าสนใจจะดรอปลงไปเยอะมาก เพราะมันจะกลายเป็นนิยายแกรี่ฮาเร็มชิทดาษๆ ทั่วไปทันที

แต่ไอ้นักเขียนคนนี้ทำในสิ่งที่เลอะเทอะกว่านั้น ด้วยการแต่งให้นิยายเรื่องนี้ช่วงท้ายกลายเป็นนิยายระบบเกม ทำเอาแฟนๆ ถึงกับก่นด่าตรงหน้านิยายว่าเฮ้ยชักจะออกทะเลไปใหญ่แล้วนะเว้ย ไอ้นักเขียนก็มาแถประมาณว่าไม่อยากให้เครียดกันจนเกินไป เอาชีวิตรอดมาเยอะแล้ว พลังเทพๆ ก็ได้มาแล้ว คราวนี้มาลุยกันต่อด้วยความโกงจากระบบกันดีกว่า จะได้ไม่ต้องกลัวว่าพระเอกจะตายหรือไม่ เพราะพอเป็นเกมแล้วก็เริ่มใหม่ได้เรื่อยๆ (ห๊ะ ?)

ปกติกูเคยเจอแต่การเพิ่มระดับความเข้มข้นของเรื่องให้หนักขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะขมวดปมทุกอย่างแล้วพุ่งกราฟให้ขึ้นสู่จุด Climax แต่ไอ้นี่ดันซอร์ฟโทนเรื่องลงหน้าตาเฉย คิดแล้วเป็นงงว่าตกลงมึงหมดมุกหรืออยากยืดเรื่องหลอกแดกพวกนักอ่านต่อกันแน่ เพราะแนวระบบนี่มันมีคนชอบเยอะอยู่ (ดูตัวอย่างจากโลกาวินาศของไอ้ตุ๋นก็ได้ กากขนาดนั้นยังขายได้) อันนี้เลยเป็นความอิหยังวะส่งท้ายก่อนเลิกอ่านเรื่องนี้

ไอ้นี่ตั้งกระทู้โฆษณาตัวเองไม่บ่อย แต่มาเรื่อยๆ แล้วก็ชอบมาตอบกระทู้หล่อๆ ถ่อมตนว่าเป็นมือใหม่ก่อนแปะลิงก์นิยายตัวเอง เคยมีดราม่าแซะบอร์ดโม่งด้วยหนนึง ปัจจุบันก็อย่างที่เห็นคือแวะบอร์ดไปโฆษณาบ้าง ไม่รู้ว่าล่าสุดนิยายเป็นไงบ้างแล้ว

ส่วนอันนี้ลิงก์ เผื่อใครอยากทดลองอ่าน >> https://my.dek-d.com/chatchayjo01/writer/view.php?id=2032443

กูก็นึกว่าใคร ไอ้คนที่ทำคนในบอร์ดร้องอิหยังวะพร้อมกันนี่เอง
https://www.dek-d.com/board/view/3964337/

ก่อนหน้านี้กูเคยบ่นสงสารกบตุ๋นเกี่ยวกับคุณภาพของคนที่โผล่มาตอบในกระทู้ ตอนนี้มีคนมารับตำแหน่งแทนละ อาตี๋วีน่อมนี่เอง https://www.dek-d.com/board/view/3968421/

รายชื่อผู้แวะเวียนมาพูดคุย
White Frangipani เจิมกระทู้จนเกิดออร่า (อย่าถามว่ามันคุยอะไร กูไม่อ่าน)
little_finger2 สมาชิกตาใสผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่
yurinohanakotoba หงายการ์ด 5ส. เพื่อปิดเกม แกอยู่ในโม่งงั้นสินะ!
kanlaya077 ฝากนิยายของเราด้วยนะค่ะ(ประหาร) สนุกมากๆๆ ค่ะ

>>81 อห อห อห อห

http://writer.dek-d.com/MohPhat/writer/view.php?id=1895841
คุณหมอเกิดใหม่ กลายเป็นนักแปรธาตุ
โดย MohPhat
คำโปรย- ฟ้า หมอศัลยกรรมหนุ่มถูกอัญเชิญไปต่างโลก ด้วยทักษะสุดโกงอย่าง ดูดกลืนวิญญาณ บวกกับความรู้ที่เป็นเลิศ ทำให้เขาได้สกิลใหม่มาใช้เรื่อยๆ?! การพจญภัยสุดป่วน มัน ฮา จึงได้เริ่มขึ้น

เปิดตอนแรก [ปฐมบท] มาด้วยฉากที่แอร์กับเจนกำลังตีเห็ด อ่านแล้วบาดตาสุดคงเป็น !!! ที่ใส่มาเกินสามตัวจนเหมือนตัวเอกหรือเห็ดมันกำลังแหกปากตะโกนเรียกใครจากบนฟ้า ตีเห็ดจบอย่างลำบาก แอร์บ่นเหนื่อย ก็มีตัวละครอีกตัวชื่อแคล รวมเป็นตี้สามคน

แอร์ เจน แคล ตี้นักผจญภัยสามคน เข้ามาตีปีศาจเห็ดยักษ์เพื่อช่วยชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่าไม่ได้เพราะมีมอนสเตอร์พวกนี้ขัดขวาง แต่แล้วก็เจอเห็ดตัวที่โหดกว่า ตอนแรกจะหนีแต่มันฟังภาษามนุษย์ออก แก๊งสามคนที่ตอนแรกว่าจะหนีเลยเข้าบวกแม่งซะเลย(???) ทั้งที่ตอนแรกบอกไม่ไหวหรอก แค่ปีศาจเห็ดตัวเล็กยังหืดขึ้นคอเลย (สรุปว่าจะทิ้งชีวิตกันแล้วเหรอ?) แน่นอนว่าพอบวกแล้วไม่รอดดิ เกือบตายห่ากันหมด แต่แล้วก็มีท่านชายนิรนามคนนึงเข้ามาช่วยสามคนนี้ (เชรดดดด กูนึกว่าตัวเอกจะเป็นแอร์ซะอีก ก็ว่าอยู่ทำไมแนวต่างโลกทั้งทีพระเอกปกติชิบหาย ผิดปกติโคตร ที่นี่มันเด็กดวกนะ!) แล้วบอสเห็ดก็ถูกโค่นลงได้ "มากินเห็ดย่างกันมั้ย" จบตอน (Okay กูรู้ละว่าทำไมไอ้สามคนนี้จากคิดจะรักชีวิต อยู่ๆ ถึงทำอะไรสิ้นคิด เพื่อจะให้เกิดอีเว้นท์เปิดตัวท่านเฮียเทพนี่เอง)

ทีแรกกะจะสับรายตอน แต่อ่านแล้วง่วงหาวนอนเลยขอย่อยให้เลยละกัน
--ตอนที่ 2-3
หลังจากนั้น ต่อมาก็เล่าย้อนความมาที่ "ฟ้า" ตัวละครชายที่เป็นพระเอกตัวจริง ฟ้าจบหมอ มีน้องสาวชื่อฝน ย้อนอดีตเมื่อเก้าปีก่อนแล้วเปลี่ยนฉาก
ครอบครัวของฟ้าและฝนทั้งตระกูลเกษมกุลไปท่องเที่ยวบนเรือสำราญแล้วไม่รอดกลับมาสักคนเพราะเหตุเรืออับปาง ฟ้ารับปากแม่ว่าจะดูแลน้อง วันหนึ่งน้องโดนรถชนอาการสาหัส เข้าห้องฉุกเฉิน น้องมีกรุ๊ปเลือดพิเศษหายาก พระเอกก็เริ่มสิ้นหวังละ ขณะผ่าตัดก็ได้ยินเสียงปริศนา "อยากช่วยน้องสาวอย่างนั้นรึ" ฟ้าแม่งเลยตอบรับทันที แล้วมีการทำสัญญากับเสียงปริศนาเพื่อช่วยน้องสาว แล้วก็หมดสติไปเลย จบตอน "ยินดีต้อนรับเข้าสู่เมเดี้ยน" แถมเกร็ดสาระท้ายตอนด้วยเล็กน้อย (ฉากแพทย์ ผ่าตัด รายละเอียดเยอะนะ พูดเป็นเล่น ซึ่งคนเขียนบอกรวมๆ ไว้ว่ามีการปรับ เอาไปใช้จริงไม่ได้ กูเลยงงว่ารวมอันนี้ด้วยมั้ย)

--ตอนที่ 4-5 (เอ้า สรุปแม่งมีย่อยตอนวุ้ย เอาเถอะ ขอเรียกเป็นเลขต่อไปละกัน) พรี่ฟ้ามาต่างโลก สูตรสำเร็จหลังท๊อกๆกับพระเจ้า ตื่นมาปุ๊บไม่ทันไรพระเอกถูกเด็กกระโดดเตะก้านคอ เด็กหญิงตัวเล็กคือคนที่พรี่ฟ้าทำสัญญาด้วย คือเทพเจ้าความตาย เดธ
มีการอธิบายรายละเอียดต่างๆ ของโลกนี้ อย่างโลกนี้กับโลกเดิมมันมีระยะเวลาห่างกัน โลกเมเดี้ยนพระเจ้าปกครอง แบ่งเขต มีตัวตนและจับต้องได้ แล้วพรี่ฟ้าก็ได้สกิลจากเดธ
ต่อมาเป็นการผจญภัยลองผิดถูก การตามหาสกิลจากมอนสเตอร์ในป่าของพรี่ฟ้า จบตอนแล่วว

--ไม่มีอะไรเลย เอาแค่ 5 ตอนแรกนี่แหละ--
งั่มๆๆ บทต่อสู้น่าอ่านม๊ากมาก(???) กูยอมรับนะว่ามันลงทุนจริง ถึงขนาดคิดคาถาออกมาเยอะแยะ แต่น่าอ่านเว้ยย มึงจะท่องอะไรนักหนา แล้วมันใส่คำท่องออกมาทุกครั้งที่ใช้สกิลเลยไง กูนี่เกาหัวแกรกๆ เลย จำเป็นขนาดนั้นมั้ย? แค่ตีบอสเห็ดตัวเดียวก็กินไปเกือบตอนแล้ว ตอนก็ยาวนึกว่าจะเห็นอะไรมากกว่านี้ เลื่อนปุ๊บ อ้าว จบแล้ว บรรยายมันเนือยๆ ใส่รายละเอียดมาเยอะจนน่ารำคาญ เสียเวลาอ่ะ เนื้อหานิดนึงงง
พอมาบรรยายฉากปกติก็ไม่แย่นะ ไม่แย่ไม่ดีเด่ สื่ออารมณ์ได้ระดับนึง บางท่อนรู้สึกล้นอ่ะ มันยังตัดออกได้อีก คำผิดไม่ค่อยเห็นเลยอ่านต่อได้เรื่อย แต่กูจะไม่อ่านเพราะเนื้อหาในแต่ละตอนเนี่ยแหละ

--ละเอียดยิบ น่าเบื่อดี บางทีมึงจะตัดบางส่วนเพื่อให้มันกระชับมากกว่านี้ก็ได้ มีวิธีเยอะแยะที่จะทำให้มันน่าสนใจขึ้น อย่างไอ้สวดคาถานี่เอาออกบ้าง มึงบรรยายอย่างเดียวว่ามันใช้เวทไม่ได้เหรอ ง่วงนะง่วง

อะ สารภาพว่าหลังบทนำกูอ่านข้ามด้วย เพราะมันเหมือนไม่มีอะไรจริงๆในตอนเหล่านี้ (แล้วก็ไม่มีอะไรจริงๆ อย่างที่กูไม่อยากจะคาดหวัง) พยายามกวาดตาหาส่วนสำคัญแย้ว (เรียกว่าสกิมคร่าวๆไล่บรรทัดลงมายังได้เลย) แต่ก็ยังไม่พบ เหมือนมันเอาบทนำถึงสี่ตอนแรกไปใช้กับเรื่องเนี้ยยย เนือยเนี่ย ไม่ทราบว่าเป็นการปูเรื่องด้วยอะเปล่า
ตัวละครมันดูจืดๆ บทคุยเยอะมากนะ แต่รู้สึกไปเองรึเปล่าที่ไม่ได้ซึมซับอะไรจากตัวละครพวกนี้เลย มันเลือนรางดี
ถ้าถาม ให้ตอบว่าชอบไรมากสุดนะ กูชอบน้องแอร์ (ตัวประกอบต้นเรื่อง) แจ่มดีกุว่า ดูพยาย๊ามพยายาม ถ้าน้องมีบทออกเยอะๆ น่าจะชัดขึ้นอีกจึ๋งนึงนะ--

>>83 kanlaya077 ขายเก่ง 5555

>>80 มาเสริมว่าไอ้พวกคำแปล "มัน" เนี่ย น่าจะได้มาจากสำนวนแปลของ น.นพรัตน์ ที่จะมีคำแปลแบบเป็นเอกลักษณ์ (เพราะน่าจะถอดมาจากสำนวนภาษาจีนแบบตรงๆ) จำพวก ผายลมมารดาเจ้า ไม่เป็นไรมิได้ หรือผู้หญิงแทนตัวเองว่า "ผู้อื่น" ในบริบทแบบ "ท่านไม่ชมชอบผู้อื่นก็ไม่เป็นไร" อะไรแบบนี้

>>85 เจนค่ะ เจนค่ะ หนูชื่อเจน มากับแอร์ และก็มากับแคล ลันลั้นลา ลั้นลั้นลา มาม้ามา ม้ามา มาออกมาเต้น"

This is a man's world, this is a man's world
But it wouldn't be nothing, nothing without a woman or a girl

You see, man made the cars to take us over the road
Man made the trains to carry heavy loads
Man made electric light to take us out of the dark
Man made the boat for the water, like Noah made the ark

This is a man's, a man's, a man's world
But it wouldn't be nothing, nothing without a woman or a girl

Man thinks about a little baby girls and a baby boys
Man makes then happy 'cause man makes them toys
And after man has made everything, everything he can
You know that man makes money to buy from other man

This is a man's world
But it wouldn't be nothing, nothing without a woman or a girl

He's lost in the world of man
He's lost in bitterness

https://youtu.be/7rq9OvaJyRc

เขียนนิยายแล้วรู้สึกว่ามันจริงจังเกินไป อ่านแล้วไม่ค่อยบันเทิงสมองเลย

ตั้งแต่เปิดมู้ใหม่มางานสับเพียบทั้งในโม่งทั้งเด็กดวก สนุกจังโว้ยยยยยยยยยยย!! ขอบคุณนักสับ ฉับๆๆๆ

>>91 +1 กาวไม่ค่อยออก

>>93 ปกติเขียนแนวตลกโปกฮามามาก พอจะเขียนให้พระเอกดูเคร่งขรึมหน่อยก็กลายเป็นขาดเสน่ห์ไป

>>83 ยูริโนะนี่วนเวียนอยู่แถวนี้แหล่ะ เคยเอานิยายมาให้โม่งสับด้วย เป็นสมาชิกควบ 2 บอร์ดที่กูเคยยก [ แอคชีฟเมนท์ : หน่วยกล้าตาย ] ให้ไปช่วงมู้ไม่ 24 ก็ 25 เพราะแม่งเปิดโม่งไม่พอยังกล้าเอาคอมาพาดเขียงให้โม่งสับนิยายให้แบบไม่ซึนเดเระ และไม่เถียงคนสับแบบน้ำเต็มแก้ว เรื่องนิยายไม่รู้ว่าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว แต่วิธีตอบกระทู้กับการวางตัวในบอร์ดดูเข้มขึ้นกว่าเดิมมาก (จากที่ปกติแม่งก็เคยแรงๆ แข็งๆ มานานแล้ว)

>>85 สับฮาดี ทำเอาอยากแวะไปดูวิธีร่ายเวทเลย

>>88 โว้ยยย เพลงเหี้ยนี่ อย่าตามมาหลอนกูในนี้ได้มั้ยยย หนีมาหลบในโม่งยังตามมาหลอนกูอีก อีสัส!

กูอยากลองเขียนนิยายเบียว ๆ ไม่ต้องมีห่าอะไรทั้งนั้น เอาบันเทิงล้วน ๆ แต่ทำไม่ได้สักทีเพราะเขียนแต่แนวจริงจังมาตลอด ยิ่งเข้าไปในกลุ่มนักอ่านเด็ก ๆ ยิ่งรู้ว่าเขาชอบสิ่งที่กูเขียนไม่ได้ มีใครเคยออกมาจากเซฟโซนของตัวเองเพื่อเขียนแนวที่ไม่เคยเขียนมั้ย

>>96 กูเอง เมื่อก่อนแต่งแต่แนวจริงจัง ดาร์กโรแมนติก ดราม่า จิตวิทยา สมเหตุสมผลหาข้อมูลศึกษาอ้างอิงทุกอย่างขั้นสุด ก่อนลงต้องตรวจอักษรทุกบรรทัด จนวันนึงอยากลองเปลี่ยนแนวมาแต่งฟีลกู๊ดโลกสดใสปนขำขัน แรกๆแม่งโคตรยากเพราะเหมือนแต่งอะไรที่ไม่ชินและไม่ใช่ตัวเอง แต่พอแต่งไปสักพักกระแสตอบรับค่อนข้างดีเลยมีแรงฮึบ และเท่าที่สังเกตโดยส่วนใหญ่เด็กๆจะชอบเนื้อเรื่องที่ดูเบาๆ อ่านสบายๆ ไม่มีอะไรต้องขบคิดหรือไตร่ตรองมาก อยากเปลี่ยนแนวมันทำได้นะ แต่แม่งต้องเปลี่ยนยันเพลงที่ฟังเพื่อให้สมองมันโล่ง บิวท์อารมณ์ตัวเองก่อนมานั่งแต่ง

>>97 มึงบอกกูหน่อยว่าต้องทำไงบ้างนอกจากฟังเพลง กูอยู่ในวังวนนี้จนเบื่อละ อยากเขียนอะไรเบา ๆ ไม่ต้องคิดอะไรเยอะอะ

>>96 ไม่รู้ว่าช่วยอะไรมึงได้หรือเปล่านะ กูเคยไปเข้าร่วมพูดคุยกันในกลุ่มที่เขาสนใจเรื่องพวกทัศนคติแบบเด็กๆ เขาบอกว่าศิลปินดังๆหลายคนมักจะมีปัญหาอะไรทำนองนี้คล้ายๆกัน คือหลังจากพัฒนาหรือใช้ทักษะมืออาชีพ(จริงจัง)ไปจนสุด ก็จะเริ่มโหยหาแล้วหาทางให้ตัวเองกลับมาคิดเหมือนเด็กอีกครั้ง อยากละเลงสีขำๆไม่ต้องลึกซึ้งอะไรมากมาย มีคนนึงในกลุ่มยกคำพูดหลังปกหนังสือ "จิตใหม่หัวใจเซน" ที่เขียนไว้ว่า "ในจิตใจของผู้เริ่มต้นเรามีความเป็นไปได้มากมาย แต่จิตใจของผู้เชี่ยวชาญมีความเป็นไปได้ไม่มากนัก" ขึ้นมาเสริม ถ้าจำไม่ผิดเขาเอาไปเทียบกับสตีฟจ๊อบ บอกว่าถ้าลุงจ๊อบยึดว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญ เขาจะไม่มีทางคิดออกว่าจะทำให้มือถือไฮเทคแต่ไม่มีปุ่มกดได้ยังไง (ช่วงนั้นในไทยเป็นยุคเครื่อง BB กำลังฮิตซะด้วย)

กูจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ (ผ่านมา 3-4 ปีแล้ว) แต่ถ้าให้พูดเท่าที่นึกออกเหมือนจะสรุปว่าอยู่ที่มุมมองล้วนๆ ตรงนี้แตกหลายหัวข้อมาก ว่าไอ้มุมมองที่ว่านี่มันประมาณไหน อย่างเช่น คิดว่าตัวเองโตเป็นควายแล้วจะมาทำเรื่องงี่เง่าแบบเด็กๆไม่ได้ ตอนนั้นมีคนท้วงขึ้นมาว่า "แล้วใครสอนมึงว่าโตแล้วห้ามทำตัวเป็นเด็ก?" ทุกคนในวงแม่งสะดุ้ง แล้วก็ถกเกี่ยวกับเรื่องกลัวความล้มเหลว กลัวหน้าแหกเพราะอายุปานนี้แล้ว (อีโก้นั่นแหละ)

ล่าสุดที่กูไปคุยกับคนกลุ่มนี้อีกที ไม่รู้เขาเอาไปต่อยอดกันอีท่าไหน เขาได้ลูกเล่นใหม่ที่เอาไปปรับใช้กับการประชุมในบริษัทคือ "ลูกบอลเป่าลม" อย่างระหว่างการประชุมเครียดๆ เขาจะเอาลูกบอลเป่าลมวางไว้ตามพื้น ตามโต๊ะ แล้วตกลงกันว่าถ้าหากรู้สึกไม่พอใจหรือหมั่นไส้ใครขึ้นมา ให้หยิบลูกบอลเป่าลมนี่ป่าอัดหน้ามันได้เลย ถ้าใครโกรธถือว่าใจแม่งแคบเกิน ยึดติดกับอีโก้ (รวมถึงประธานด้วย) คือฟังกติกาแล้วแม่งดูงี่เง่านะ แต่แม่งดันได้ผลจริง เขาบอกว่าลดความเครียดในที่ประชุมลงไปได้เยอะมาก ทุกคนกล้าเสนอไอเดียใหม่ๆ แปลกๆ ถึงแม้มันจะดูงี่เง่า (เขาบอกว่ามันดูงี่เง่า เพราะมึงเชื่อว่าโตแล้วต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่)

แล้วที่เด็ดกว่านั้นคือระหว่างที่กูคุยเรื่องพวกนี้กับเขาอยู่ เขาปล่อยให้เด็กเข้ามาวิ่งเล่นในห้องได้ มึงลองนึกสภาพห้องใหญ่ๆ ที่ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อคุยแลกเปลี่ยนความรู้ดิ บรรยากาศมันดูจริงจังนะ แต่แม่งปล่อยให้เด็กเข้ามาวิ่งเล่นได้เลย แล้วถ้ามึงรู้สึกรำคาญเด็กขึ้นมาเขาจะถือว่าอ่อนหัด กูเคยลองแกล้งแย้งดูด้วยนะว่าทำอย่างนี้เดี๋ยวเด็กมันก็ไม่รู้จักกาลเทศะหรอก หัวหน้ากลุ่มเขาเลยแซวกูว่า "เด็กมันดื้อหรือใจมึงแคบ" กูว้าวมาก ไม่เคยเจอบรรยากาศอะไรแบบนี้ เหมือนกับว่าไอ้ที่เราเคยเจอๆมาแม่งคือมายาคติล้วนๆ

>>100 แม่งเป็นข้ออ้างของพวกไม่รู้จักเลี้ยงดูลูกนี่หว่า

>>98 กูใช้วิธีเปิดใจในการอ่านและซึมซับงานเขียนประเภทนี้ดู กูขอใช้คำว่ากลั้นใจอ่านเลยนะ อ่านแบบอ่านมากๆอ่านเป็นบ้าเป็นหลัง ศึกษาจากคอมเม้นต์ในแวดวงฟีลกู๊ดของเว็บจอยลดาว่าเพราะอะไร ทำไม พวกเขาเหล่านี้ถึงชอบ อ่านหนังสือนิทานเด็กดูและลองเอาตัวเองเข้าไปคุยกับกลุ่มเยาวชนในวัยที่คาดว่าน่าจะชอบอ่านแนวๆนี้ สักประมาณอายุตั้งแต่ 11-18 ปี ซึ่งส่วนใหญ่ที่กูลองคุยๆมา พวกเขาเหล่านั้นเป็นวัยที่กำลังอยากรู้อยากลองและยังไม่ผ่านโลกมามากนัก คือในหัวสมองของพวกเขายังใสๆ มีจินตนาการมีแรงขับเคลื่อนจึงมองโลกเป็นแบบนั้น ไม่เหมือนวัยที่เลย 20 ไปแล้ว

ลองคุยหลายๆคนแลกเปลี่ยนความเห็น จดบันทึกไว้ตามที่น้องๆเขาตั้งคำถามเช่น "ถ้ามันเป็นแบบนี้คงดี" หรือ "ถ้าฉากนี้เป็นแบบนี้มันคงอบอุ่นมากเลยนะ" เอาง่ายๆกูแค่ลงไปเก็บข้อมูลกับกลุ่มเป้าหมายเลย

พอไปอยู่กับเด็กมากๆเข้าเหมือนได้ย้อนวัยด้วยมั้งและได้รับอิทธิพลตรงนี้มาก กูอาจช่วยอะไรมึงไม่ได้มาก แต่นี่คือสิ่งที่ทำให้กูสามารถมาแต่งแนวฟีลกู๊ดได้สำเร็จ ถ้ามึงมีน้องสาวหรือหลานสาววัยประมาณนี้ ลองให้น้องเขาชวนเพื่อนๆมานั่งคุย นั่งถามได้

>>101 กูเสริมนิด อันนี้มันเป็นข้อตกลงที่หัวหน้ากลุ่มเขาแจ้งก่อนจะเริ่มคุยกันในห้องนะ แต่ถ้าเป็นข้างนอกในสถานที่ปกติแล้วมึงปล่อยให้เด็กไปวิ่งรบกวนชาวบ้านนี่ไม่ใช่ หัวหน้ากลุ่มเขาอ้างว่าต้องการฝึกให้ทุกชินกับสภาวะชิลๆ คุยกันสบายๆให้ได้ถึงจะมีสิ่งรบกวนก็ตาม

ขอถามข้ามแพลตฟอร์ม​หน่อยว่า รีดอะไร้นี่คนอ่านเยอะไหม แนวแฟนตาซี​อะ หรือยังไงก็ต้องเป็นเด็กดี

>>104 วายไหม ถ้าไม่วายไม่ต้องย้ายมา

>>104 ถ้ายอดการคลิกอ่านที่เห็นแล้วกำลังใจไม่ตก กูให้ ReadAwrite ดีกว่าเด็กดวก

>>96 เคยลองเขียนละ แต่สุดท้ายจิตใต้สำนึกกูมันก็บอกให้กูอย่าฝืน คือแม่งต้องมีอะไรมาดลใจให้กูค้านความคิดตัวเองตลอดสุดท้ายก็ตายตลอด สุดท้ายพอกูเลือกเขียนแบบที่ชอบแม่งก็ไม่ต่างกัน คิดเยอะคิดแยะคิดไรนักหนาไม่รู้ อยากปลงเว้ย

>>104 รีดอะไรที่เห็นจัมีคนอ่านเยอะก็แนววายนะ แฟนตาซีก็พอมีแต่ถ้าวายด้วยจะเยอะหน่อยเพราะได้ฐานสาววาย ถ้าไม่ใช่วายเน้นแฟนตาซีโดดกูว่าไปฟีคชั่นเหอะ ไม่ก็อยู่เด็กดีไปเหมือนเดิม

แจ้งข่าวนิดนึง Fictionlog ตอนนี้มันเปิดรับ "การ์ตูน" กับ "อีบุ๊กทั่วไป" ขยายฐานลูกค้าแล้วนะ

กูเพิ่งอัพนิยายเรื่องใหม่ที่เขียนตุนไว้เป็นสิบตอนลงเด็กดีไปตอนนึง แต่ผ่านมาครึ่ง ชม. กูก็ลบเรื่องทิ้งว่ะ ถถถ รู้สึกว่าเว็บเด็กดีมันจัดหน้ากากลงเรื่อยๆ เห็นแล้วขัดหูขัดตา

แต่ประเด็นสำคัญคือ​กูคิดว่าเรื่องที่กูเขียนอยู่มันขาดเสน่ห์​ไปว่ะ ช่วงแรกๆ พยายามปูพื้นเรื่องจนดู infodump ไปหน่อย เฮ้อ

ตอนแรกกูก็นึกว่าพวกเทคนิคการเขียนแบบพิสดารมีแต่ในนิยายเด็กดวก ใน ฟชล. แม่งก็มี กูเห็นมันขึ้นหน้าแนะนำเลยลองเข้าไปส่องดู เจอการย่อหน้าแบบที่กูไม่เคยเจอ (กูขอโทษนะที่มันไม่ใช่นิยายเด็กดวก แต่ใครก็ได้ช่วยบอกกูที ว่าการย่อหน้าแบบนี้มันมีจริงหรือเปล่า) แล้วก็เทคนิคใหม่ ถ้าตัวละครพูดพร้อมกันให้เติม x ต่อด้วยจำนวนคน ตัวอย่าง

"ออกไปได้แล้ว ไอ้พวก 3 หน่อ ก่อนที่รอบมันจะเพิ่ม!!!"
"คร๊าบบบบบบx3"

สัส มือลั่น ยังไม่แปะลิ้งก์เลย https://fictionlog.co/b/5cf1f4cbcbbeaf16829b573a

>>112 ตอนแรกกูนึกว่าระบบการจัดหน้ามันรวนเหมือนจอยลดา สักพักไม่ใช่ แม่งจงใจกูเพิ่งเคยเจอการจัดย่อหน้าแบบนี้ครั้งแรก แต่ถ้าตัวละครพูดพร้อมกันให้เติมคูณ(x) กูเจอบ่อยในแฟนฟิคการ์ตูนของเด็กดวก

ทำไมถึงชอบเขียนนิยายแบบที่ฉากนึงคนเยอะๆ ไรงี้กันวะ กูเขียนทีไรฉากหนึ่งอย่างเก่งตัวละครที่มีบทบาทก็มีไม่เกิน 4 ตัว ส่วนใหญ่แค่ 1-2 ตัวด้วยซ้ำ กูเห็นเด็กหัดเขียนในดด.คือตัวละครเป็นสิบ แนะนำตัวแล้วไป สุดท้ายจำไม่ได้เลยว่าใครเป็นใคร เน้นปริมาณไม่เน้นคุณภาพนี่หว่า

ช่วงนี้พวกมึงดูจริงจังกันดีนะ แปลกตาดี ปกติต้องต่อยกันปากแตกดั้งหักไปแล้ว สงสัยจังว่าเป็นเพร่ะอะไร

ติดโควิดแล้วเกิดการอีโวในสมอง ทำให้โม่งเลิกทะเลาะกัน

กูว่าเพราะเด็กดวกมีกระทู้ใหม่ที่ไม่ใช่สาระที่พวกมึงๅตามหาเยอะเกิน หรือไม่ก็โทรลกำลังวิ่งเล่นในกระทู้เด็กดวกจนไม่ว่างแวะมาที่โม่ง

นานๆทีให้โม่งมันมีสาระคุยกันสบายๆเหมือนนั่งอยู่ในร้านกาแฟติดแอร์บ้าง ไม่ใช่เข้ามาทีไรเหมือนกูต้องใส่นวมมาขึ้นสังเวียนด้วย

กูว่าเป็นเพราะมีประเด็น มีคน หรือมีเป้าให้ยิงมากกว่า ลองว่างแบบไม่มีอะไรทำจริง เดี๋ยวแม่งก็แบทเทิลรอยัลกันเหมือนเดิม

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2072946

มีใครสนใจสับไหม เห็นมาตั้งมู้อยากโดนเผา

>>118 ต้องใส่นวมขึ้นสังเวียนอะไร กูเห็นแต่เด็กขว้างของเล่นตีกัน กูแค่ยืนมองเฉยๆ ปล่อยเบลอรออ่านเม้นต์ของโม่งสับก็พอ5555

>>121 smart move

https://www.dek-d.com/board/view/3968683/
"นิยายของผมไม่สโลไลฟ์" by ผึ่งพุ่ง

>>120 จับห่อฟางเอาดินพอกแล้วโยนลงไฟไปเลย รอสุกสักพักอาจได้ไก่อบฟาง
ไอ้ห่า เป็นแฟนฟิคเฟทกูก็ปวดตับละ แม่งล่อจัดหน้ากึ่งกลางทั้งเรื่อง ขยันสร้างความแตกต่างชิบหาย

kanlaya077 ไปทั่วจริงๆแม่คนนี้ โฆษณามันทุกกระทู้เลย สักพักจะมีคนออกมาฟาดนางมั้ย

>>125 กูจะฟาดเองนี่แหละ รำคาญ

>>120 กูเตรียมสับเลย
อ่านบรรทัดแรกในตอนที่ 1
“กะ แกเป็นตัวอะไรวะ...อย่าเข้ามานะ เว้ย...อย่า..อย่า..อ้ากกกก!!!!ฉึก”
มะ มึงร้องฉึกอ่อวะ?
กูขอนอนหลับแล้วมาตั้งตัวใหม่

>>125 นี่ก็อีกตัวอย่างหนึ่งของโง่แต่ขยัน โปรโมตในบอร์ดที่มีแต่นักเขียนด้วยกัน มันไม่ค่อยได้อะไรหรอก จะโดนรำคาญเสียเปล่าๆ (ยกเว้นไปแปะในกระทู้ขอนิยายอ่าน อันนั้นโอเค)

>>127 เรียนจบมาจากสำนักเดียวกันกับตุ๋นกบแน่นอน เขียนซาวด์เอฟเฟคไว้ในช่องคำพูดตัวละครที่โดนเนี่ย กูเจอบ่อยสมัยอ่านเรื่องยูยานของมัน

I'm only human
I'm only, I'm only
I'm only human, human

Maybe I'm foolish
Maybe I'm blind
Thinking I can see through this
And see what's behind
Got no way to prove it
So maybe I'm blind
But I'm only human after all
I'm only human after all
Don't put your blame on me
Don't put your blame on me

Take a look in the mirror
And what do you see
Do you see it clearer
Or are you deceived
In what you believe
'Cause I'm only human after all
You're only human after all
Don't put the blame on me
Don't put your blame on me

Some people got the real problems
Some people out of luck
Some people think I can solve them
Lord heavens above
I'm only human after all
I'm only human after all
Don't put the blame on me
Don't put the blame on me

Don't ask my opinion
Don't ask me to lie
Then beg for forgiveness
For making you cry
Making you cry
'Cause I'm only human after all
I'm only human after all
Don't put your blame on me
Don't put the blame on me

Oh, some people got the real problems
Some people out of luck
Some people think I can solve them
Lord heavens above
I'm only human after all
I'm only human after all
Don't put the blame on me
Don't put the blame on me

I'm only human
I make mistakes
I'm only human
That's all it takes
To put the blame on me
Don't put the blame on me

I'm no prophet or Messiah
Should go looking somewhere higher
I'm only human after all
I'm only human after all
Don't put the blame on me
Don't put the blame on me

I'm only human
I do what I can
I'm just a man
I do what I can
Don't put the blame on me
Don't put your blame on me

>>124 ไอ้การจัดกลางหน้านิยายนี่มันฮิตมาจากไหนวะ ใครเป็นผู้นำเทรนด์บ้าๆ นี่ พักหลังๆ ชักจะเจอบ่อยเกินไปแล้ว

>>130 mass effect andromeda succ, but music for its traier is lit.

>>131 ปกรายงานสไตล์
เจอครั้งแรกคือเล่าโปก แต่คนในเซ็ต final destination teller (จงใจพิมพ์ผิด) แม่งก็จัดกันแบบนี้อีกสองสามคนมั้ง น้องหันเคยมาแถแถร่ดๆๆๆ ใส่กูว่าน้องชอบจ้า สบายตาดีจ้า ก็เอาที่มึงสบายใจจ้าาาา

จะว่าเห็นที่เขารับเปิดสับกันนี่แม่งงุ้งงิ้งน่ารักกันดีจัง หรือกูจะมาตรฐานสูงไป เวลากูสับนี่กูฟาดซะ 98% 2% ที่จะได้คำชม

>>133 การสับในกระทู้อ่านแล้วรู้สึกว่ายังใจดีอยู่ แต่ก็ช่างเถอะ ต่างคนก็ต่างสไตล์ แค่มันสละเวลามาช่วยเด็กก็ดีมาแล้ว

การลงมือทำ มันยากกว่าการวิพากษ์วิจารณ์ ไม่ว่าจะวงการไหน ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงเลือกจะเป็นฝ่ายวิพากษ์วิจารณ์เสียมากกว่าการลงมือทำ

และไอ้ที่น่าตลกก็คือ คนบางจำพวกที่วิพากษ์วิจารณ์เก่ง เมื่อเป็นฝ่ายลงมือทำเสียเอง กลับตกม้าตายทำห่าอะไรไม่เป็น

By โม่งเกรียนฝ่ายค้าน

จิบน้ำชากันมามากพอล่ะ ใส่นวมเถอะโม่งเอ๋ย

>>120 เอ่อเพื่อนโม่ง คือเป็นฟิกโม่งสับห้องนี้เข็ด+ไม่สับนะ เพราะอะไรเอาเป็นว่าเรื่องมันยาว ขอไม่เล่าละกัน

>>136 เพราะ เอ๊ะ อ๊ะ เอ๊ะ

>>135 อ่านแล้วก็คิดว่าน่าสนุกอยู่ถึงรู้ว่าจงใจมาล่อเป้าก็เหอะ แต่น่าเสียดายตรงที่หัวข้อโต้วาทีของเอ็งมัน fallacy ในตัวเองอะ นักชิมไม่จำเป็นต้องทำอาหารเก่ง กุนซือสโมสรก็ไม่ได้เล่นบอลเก่งทุกคน บรรณาธิการก็ไม่ได้แต่งนิยายขายดีออกมาเอง ตรรกะที่เอ็งพยายามล่อเป้าเลยไม่ค่อยเวิร์ค แล้วที่สำคัญคือกูคนนึงที่เป็นโม่งสับ ไม่ได้ตกม้าตายแถมมีรายได้และผลงานชัดเจนในระดับน่าพอใจด้วย ดังนั้นแล้วกูคงต้องโยนระเบิดเวลา (อ๊า) ลูกนี้ให้คนอื่นถือแทนว่ะ

เอ้า โม่งสับคนไหนที่สับได้แต่ผลงานตัวเองก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน หรือดองนิยายจนแต่งไม่จบ ให้ลองมาโต้แย้งกับไอ้นี่ดู เผื่อจะมีมวยคู่เอกให้ชมแก้ว่างระหว่างช่วงกักกันโรค แต่ถ้าเห็นว่าไร้สาระ เสียเวลา ก็นั่งเล่นเกม ดูหนัง อ่านนิยายแบบกูต่อก็แล้วกัน

>>138 กูรอเผือกอย่างเดียวขี้เกียจ เถียงไปก็เท่านั้นกูนั่งรอเผือกเนียนๆ รับชมความสนุกดีกว่า ร้อนตามไม่ไหว

>>138 กูเหงา กักตัวอยู่บ้านเบื่อจนแทบจะแทะโซฟาล่ะ เลยหาอะไรทำฆ่าเวลาในโม่ง

>>135 กุเป็นคนนึงที่เอานิยายตัวเองเข้ามาแปะถึงในนี้นะ แน่นอนว่ามันไม่เป็นเรื่องเป็นราวเท่าไหร่เลยถูกสับเละไป จากนั้นกูเลยหัดสับบ้างตามที่เพื่อนโม่งบอก(สัก3-4อันมั้ง) การสับเป็นเรื่องที่เปลืองพลังงานชิบหาย เพราะ ค.ว.ย. ชี้จุดบกพร่องของนิยายที่สับให้ได้ แต่ที่ยอมเสียเวลาไปอ่านแล้วสับทั้งที่สกิลมีอยู่น้อยนิดนั่นเพราะเห็นประโยชน์ที่จะเอามาใช้เขียนนิยาย เป็นโม่งซุ่มมาพักใหญ่แล้วพอมาเป็นโม่งสับบ้าง งานรีไรท์ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อหน่ายเลยว่ะ เพราะนิยายแม่งดีขึ้นจริงๆ

>>141 ลืมบอกกูสับคนอื่นแล้วว่างๆ กูก็สับตัวเองเล่นนี่หล่ะ

พูดถึง อ๊ะ เอ๊ะ อ๊ะ แล้วก็ต้องมีรีรันกันหน่อย เผื่อโม่งใหม่ยังไม่เคยอ่านการสับในตำนาน แฟนฟิคชั่นเพียงเรื่องเดียวที่เคยได้รับโอกาสพิเศษในโม่ง

https://fanboi.ch/webnovel/4265/122-139/

ถามหน่อยสิ พวกข้อความที่เขียนไว้ในนิยายก่อนเข้าบทนำจำพวก "นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อสร้างความบันเทิง ชื่อ สถานที่ และเหตุการณ์เป็นเรื่องสมมุติ ไม่มีอยู่จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน" อันนี้เข้าใส่ไว้ทำไม? มีผลอะไรทางกฎหมายไหม?

>>143 55555555555555555555 อ่านเเล้วฮามาก ดำเนินเรื่องผิดเลน

>>144 กรณีที่ชื่อหรืออะไรไปซ้ำกับชื่อคนอื่น

>>144 กันโดนฟ้องเผื่อชื่อไปตรงกับอะไรที่มี่อยู่จริง

ส่วนอันนี้มีจริงแน่นอน kanlaya077 โฆษณาครั้งใหม่ อ่านคอมเมนต์ 2 แล้วโคตรขำ https://www.dek-d.com/board/view/3968719/

>>147 ตั้งกระทู้มาฆ่าตัวเองแท้ๆ กูว่าเดี๋ยวมีคนเข้ามาช่วยถล่ม

ว่าแต่เว็บเด็กดวกเป็นไรวะ กูพิมพ์เม้นอะไรไม่ได้เฉย

>>148 เออ นึกว่ากูเป็นคนเดียว สงสัยระบบแม่งรวนอีกแล้วมั้ง

เฮอ เฮ้อ
ยืนซึมเศร้ากลางฝนที่มันพรั่งพรมลงใส่หน้าอ้าย
ปล่อยน้ำตาให้มันรินไหลบ่อายฟ้าดิน
สุญสิ้นแล้วความฮักนาทีสุดท้ายด้วยคำว่าเลิกกัน
ปานหัวใจของอ้ายถูกคั่นด้วยน้ำมือเจ้ากับเขา
ฮักสองเฮา
ถึงตอนอวสาน
เก็บกู้บ่ทัน
ได้รางวัลตอบแทนเป็นน้ำตา
ระเบิดเวลา ฮ้า
เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา
เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรา
ยกให้เขาทีละน้อย
อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืน
น้องกะบืนหนีใส่เกียร์ถอย
ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย รอถึงวันเลิกรา
หันหลังทั้งน้ำตากลั้นใจบอกว่าให้เจ้าโชคดี
ให้สมใจกับคนใหม่ที่มี
ที่น้องตั้งใจเลือกเขา
อ้ายคนนี้ได้ตายไปแล้ว
บ่ต้องห่วงเด้อบ่ขวางทางเจ้า
ถูกระเบิดที่น้องกับเขา
วางลงใส่ใจกัน
ฮักสองเฮา
ถึงตอนอวสาน
เก็บกู้บ่ทัน
ได้รางวัลตอบแทนเป็นน้ำตา
ระเบิดเวลา ฮ้า
เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา
เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรา
ยกให้เขาทีละน้อย
อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืน
น้องกะบืนหนีใส่เกียร์ถอย
ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย รอถึงวันเลิกรา
ระเบิดเวลา ฮ้า
เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา
เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรา
ยกให้เขาทีละน้อย
อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืน
น้องกะบืนหนีใส่เกียร์ถอย
ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย รอถึงวันเลิกรา
ได้แต่มองฮักที่หลุดลอย
มาถึงวันเลิกรา

https://www.youtube.com/watch?v=6uYt11RcpNA

導いて僕を...Endless Light
「守るものがありますか?」
言葉よりも素直な涙
隠しきれないoverflow
「信じるものがありますか?」
壊れそうな未来を何度も閉じ込め
心凍らせていた
ちっぽけなこの手に
抱えきれない程の夢
想像が現実をいつの日か追い越して
幻の海泳いでた ずっと
今すぐ君に届けたい
曇天－嘆きの空－を貫いて
夜が見せる星の鏡
真実を照らしていくよ
緋色の鍵 こだまする
僕の鼓動はもう止められないから
「大切なものがありますか?」
その温もり、髪を伝う優しさ
僕だけが知ってる
特別じゃなくてもいいんだ
すぐ傍にある いつも通りの笑顔
それが僕の特別
やっと見付けた 本当の気持ち
「君がいる」
ただそれだけで強くなれるよ
不思議だね
解析不能な感情
僕の世界包んでいく
君の声を聞かせて...…

https://www.youtube.com/watch?v=ntGmT9pvOkI

Ti amo
In sogno, ti amo
In aria, ti amo
Se viene testa vuol dire che basta lasciamoci
Ti amo
Io sono, ti amo
In fondo un uomo
Che non ha freddo nel cuore e nel letto, comando io

Ma tremo davanti al tuo seno
Ti odio e ti amo
È una farfalla che muore sbattendo le ali
L'amore che a letto si fa
Rendimi l'altra metà
Oggi ritorno da lei
Primo Maggio, su coraggio
Io ti amo e chiedo perdono
Ricordi chi sono
Apri la porta a un guerriero di carta igienica
E dammi il tuo vino leggero
Che hai fatto quando non c'ero
E le lenzuola di lino
Dammi il sonno di un bambino
Che fa sogna cavalli e si gira
E un po' di lavoro
Fammi abbracciare una donna che stira cantando
E poi fatti un po' prendere in giro
Prima di fare l'amore
Vesti la rabbia di pace e sottane sulla luce

Io ti amo e chiedo perdono
Ricordi chi sono
Ti amo, ti amo, ti amo, ti amo, ti amo

Dammi il tuo vino leggero
Che hai fatto quando non c'ero
E le lenzuola di lino
Dammi il sonno di un bambino
Che fa sogna cavalli e si gira
E un po' di lavoro
Fammi abbracciare una donna che stira cantando
E poi fatti un po' prendere in giro
Prima di fare l'amore
Vesti la rabbia di pace e sottane sulla luce

Io ti amo, ti amo, ti
Amo, ti amo, ti
Amo, ti amo, ti amo, ti amo, ti amo

Ti amo, ti amo, ti
Amo, ti amo, ti
Amo, ti amo, ti amo, ti amo, ti amo, ti amo

https://youtu.be/K3xtWk9VJ5s

และแล้วน้อนkanlaya077ก็ทำร้ายตัวเอง55555 ดูที่เรฟ3ครับพี่น้อง https://www.dek-d.com/board/view/3968719/

กูคิดไปเองรึเปล่า เด็กดวกสมัยนี้พวกคนรู้มากชอบตอบไม่ตรงคำถาม

>>154 5555555555555555 อห! อห! อห! แยกร่างมาอวยนิยายตัวเอง

>>153 ขนาดนี้ควรมีโค้ดเนมให้น้องแล้วป่ะ 555

อห ขำหนักจน tag ผิดเลข >>153 อะกูแคปรูปเผื่อไว้ https://imgur.com/a/mxNXHlG

>>156 น้องกะลายา

น้องเขาใหม่อยู่ คงแค่อยากให้คนสนใจนิยายตัวเองมากๆ เลยทำแบบนั้น ไม่ต้องถึงขั้นประจานน้องเขาหรอก

ถือเสียว่าปล่อยนกปล่อยปลาเอาบุญเอากุศล อาเมนนนน

By โม่งเกรียนฝ่ายค้าน

ก็ยังไม่ต้องไปประจานหรอก แต่เซฟรูปเก็บไว้เผื่อเจ้าตัวมาเถียง จะได้มีหลักฐานไปงัด

ส่วนตัวกูมองว่าไปเม้นท์ด่าอ่ะถูกต้องแล้ว ถือเป็นการสั่งสอน อะไรก็ตามที่มันโกหก หลอกลวง ก็สอนให้น้องมันรู้ไปเลยว่าคนเขาดูออกนะ วันหลังจะได้ไม่ทำอีก

มาช้า มีอะไรกันวันนี้

>>161 มีเด็กใหม่ในเด็กดวกโฆษณานิยายในกระทู้คนอื่นที่ไม่ได้ขอ แยกร่างอวยตัวเอง ประมาณนี้

>>159 >>160

กดผิด
น้องเขาโดนประจานไปและ
https://www.dek-d.com/board/view/3968811/

>>164 อืม ก็ปล่อยมัณทนาตบกับกัลยาไปละกัน Let them fight.

กูไปอ่านนิยายน้องกะลามาละ ยอมใจในการพยายามขายว่าซานุ๊กกกเหลือเกิน แม่ย้อย ไอ้ความมั่นหน้า มั่นโหนก มั่นกะโหลก มั่นเบ้าแบบผิดๆ นี่มันต้องเป็นเด็กจริงๆ แหละถึงได้มีความกล้าขนาดนั้น

นิยายตอนนึงถึง 300 คำหรือเปล่ากูยังไม่มั่นใจเลย POV ก็พังเละเทะ จาก POV3 มา POV1 ไม่พอ แม่งเสือกเปลี่ยนตัวละครที่เล่าในตอนเดียวกันอีก จนกูต้องจูนสมองหนักๆ พล็อตก็ดูออกเรยนะคะว่ามาจากยอดหญิงหมอเทวดา ลูกสาวขุนนางแต่งเข้าจวนแม่ทัพแล้วไม่ได้รับการแยแสและไยดีจากผัว พอออกนอกจวนมาก็มีอ๋องมีจีบ อยากจะแหม่ยาวๆ จากเชียงใหม่ไปสุไหงโกลก

>>162โอเคขอบใจมาก

>>166 กูจะสับแล้วสงสารเลยไม่สับ อ่านแค่ครึ่งตอนแรก เจอสลับPOV กูก็ไม่ไหวแล้ว ไม่ต้องคิดถึงที่เหลือเลย
ไปที่มุมขวาบนเงียบ ๆ

>>168 ไปกางเสื่อรอดูคนตีกันในมู้>>164 ดีกว่า กูมีป๊อบคอร์นละ ใครอยากกินอะไรก็เตรียมเลย ดอกขาวโผล่แบบนี้มียาววววว

ดอกขาวเลเวลอัพ จากปกติก็คุยไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่แล้วตอนนี้เพิ่มสกิลคิดเองเออเองเข้าไปอีก
https://www.dek-d.com/board/view/3968811/1/?comment=3_3

>>170 มัณฑนากำลังฟาดอยู่ ดูยาวๆเลย

ดอกขาวนี่มันคือดอกลำโพงรึเปล่าวะ เสพแล้วหลอนหลุดโลกสัสๆ

>>166 ขอลิงก์หน่อยเพื่อนโม่ง อยากสัมผัสความเหี้ย(ม)

กูอยากจะไปปั่นเพิ่มเหลือเกิน เอาอีกๆ ดราม่าเยอะๆ จะได้ดันกระทู้ขึ้นไปข้างบน 5655555

>>173 เชิญข่ะ
https://writer.dek-d.com/kanlaya077/writer/view.php?id=2073244

>>174 มึงมันรว้ายยยยยย

กูกำลังนึกภาพ ถ้ากระทู้ดราม่ากันยาวๆ แล้วน้อนกะลาหรือใครซักคนเอานิยายเข้าไปฝากในนั้นอีกจะพีคมาก

>>177 วีรกรรมนี้คุ้นๆว่ะ เหมือนเคยเห็นมาก่อน

>>177 ใจเย็น อันนั้นไอ้ F มันตั้งกระทู้ป่วน คนเลยเชียร์เวลามาคนเอานิยายมาฝาก แต่นี่มันกระทู้รวมความอัดอั้น ถ้ามาใช้มุกเดียวกันนิยายมีหวังบึ้มแน่ (แต่ก็รอดูน้องกะลาก่อน ยังไม่รู้ว่านางตอบโต้ยังไง)

>>170 ดอกขาวแม่งไม่รู้จักดูไอพีว่ะ หาว่าจขกท.กับดอกขาวคนเดียวกันเฉย อันนี้โง่จริงละ

>>179 ที่บอกพีคคือ เขากำลังด่าอยู่เสือกมาฝากอีกไง แต่คงไม่มีใครทำมั้ง นอกจากเกรียนจริงๆ หรือไม่ได้อ่านเนื้อหากระทู้ใช้วิธีสแปมฝากไปเรื่อยๆ

https://www.dek-d.com/board/view/3968839/
เพื่อให้ได้จัดกลาง อิอิ

>>182 แม่มติดไวรัสจัดกลางกันรึไงวะสัส

ไอ้ M มาและ https://www.dek-d.com/board/view/3968811/

>>184 แม่ง F กับดอกขาวนี่มันอะไรกันวะ ตามหลอกหลอนเหลือเกิน

โม่งที่ว่าแน่ ยังชิดซ้ายเมื่อเจอสกิลมึนขั้นเทพของดอกขาว ดอกขาวเป็นตัวตนที่ไม่ควรเสียเวลาชีวิตไปยุ่งกับมันนะ บ่องตง

>>185 มาปกป้องสุดที่รักของมันไง คริคริ

There's a time for living
Time keeps on flying
Think you're loving baby
But all your doing is crying

Can you feel
Are those feelings real
Look at your game, girl
Look at your game, girl

What a mad delusion
Living in that confusion
Frustration and doubt
Can you ever live without the game

The sad, sad game
Mad game
Just to say loves' not enough
it can't be true
Oh, you can tell those lies
but you're only fooling you

Can't you feel
All those feelings ain't real
Then you better stop trying
Or you're gonna play crying
Stop trying

>>184 เดี๋ยวๆ ชักมึนกับสรรพนามใหม่ ไอ้Mนี่หมายถึงใครกันแน่วะ มัณทนาหรือฟรอยด์เอ็ม
(ถ้าใช่ไอ้โทรลก็เรียกFกันมาตลอดนี่ จู่ๆไหงมาเรียกMเฉยมึงสับสนอะไรป่ะวะ)

>>174 ถ้าอยากปั่นดอกขาว ทำง่ายๆคือพิมพ์ให้น้อยที่สุดเพื่อให้ดอกตอบยาวมากที่สุด ตย.

"คุณ White Frangipani ช่วยอธิบายเพิ่มเติมหน่อยค่ะ"
รอดอกขาวตอบ
"เป็นความคิดที่น่าสนใจมากเลยค่ะ ไม่ทราบว่าคุณ White Frangipani มีอะไรแนะนำเพิ่มเติมอีกไหมคะ"
รอดอกขาวตอบ
Loop

รับรอง ชีวิตมึงจะไม่ได้ไปไหน เพราะเจ๊แกจะแผ่ออร่าเอื้ออารีย์ 5ส. ได้สมศักดิ์ศรีช่วยเมตตาโปรดเพื่อนมนุษย์ไปเรื่อยๆ

>>189 เขียนผิดป่าว

เจ๊ดอกแม่งสุดจริง ขนาดเลื่อนผ่านคอมเมนต์ยังรู้สึกเสียเวลาชีวิต ถ้าอ่านครบแบบไอ้โม่งแฟนพันธุ์แท้คราวก่อนจะนานขนาดไหนวะ

>>189 โทษกุเมา ตาลาย

>>191 เดี๋ยวนี้เจ๊พัฒนาแล้ว จากจัดกลางมาเป็นชาติก็จัดริมซ้ายแบบคนปกติบ้างแล้วล่ะ

กระทู้นี้ https://www.dek-d.com/board/view/3968681/

อ่านแล้วอิหยังวะ คือ พระเอกมึงเย็ดหมาเหรอถึงจัดเรื่องนี้เป็นแนวฮาเร็ม

>>194 มันจั่วหัวมาขนาดนี้ มึงยังจะสงสัยอีกหรือ

>>191 ใครจะด่าดอกขาวยังไงเราก็รักเธอนะ เคยเห็นเวลาดอกขาวไปคอมเมนท์​นิยายคนอื่นป่าว แม่งอ่านละเอียดมากๆ แถมเอาเนื้อเรื่องแต่ละตอนมาคอมเมนท์​แบบยืดยาวด้วย ถ้าดอกขาวเป็นแฟนนิยายกูนะกูรักตายเลย โคตรมีกำลังใจเขียนต่อเวลาเจอนักอ่านแบบนี้

>>196 อย่ามาเผยแพร่ลัทธิบูชาดอกขาวแถวนี้นะ กูคนนึงล่ะไม่ยอมโดนล้างสมองเป็นดาวไลน์แน่นอน ขนาดโม่งดอกขาว FC ยังขอลาออกจากความเป็นแฟนคลับ อย่ามาชักชวนเด็กใหม่เข้าสู่ด้านมืดสิวะ

ส่วนโม่งใหม่ทุกคนเอานี่ไปอ่านเป็นการรับวัคซีน อย่าให้พลัง 5 ส. มาล่อลวงพวกเจ้าเด็ดขาด
>>>/webnovel/8477/463-465/

>>196 อย่ามาล่อซื้อ กูไม่กาวขนาดนั้น

มาสังเกตุดีๆ โม่งที่ไปไฟท์กับดอกขาวใช่โซมีนมั้ยวะ ลักษณะการพิมพ์คุ้นๆว่ะ

>>196 เจ้าควรจะเป็นผู้ทำลายล้าง!! มิใช่เข้าร่วม

ข้าเกลียดท่าน!!!!

กู >>196 นะ

เถียงสิว่าไม่จริง ถ้ามีคนมาคอมเมนท์นิยายมึงแบบจริงจังๆ อย่างที่ดอกขาวทำ ก็ฟินน้ำแตกกันทั้งนั้นแหละ

>>201 ขอตอบอย่างสัตย์จริง กูจะมองว่ามันเป็นนักอ่านคุณภาพเลยล่ะ แต่ระวัง ดอกขาวมีนิสัยสุดขั้ว นางสามารถชื่นชมมึง พร้อมๆกับด่ามึงไปด้วยพร้อมๆกัน ผสมผสานกันตามแบบฉบับของนาง

>>201 อย่า...ขอร้อง กูหลอน อย่าให้กูต้องเห็นภาพซ้อนระหว่างคอมเม้นแฟนคลับกูกะดอกขาว ถ้าดอกขาวมันเป็นตัวละครในนิยาย นิสัยประเภทไม่รู้ว่าที่พูดมาทั้งหมดแม่งชมหรือด่ามันดูมีเสน่ห์ก็จริง (นั่นไง อห. กูเริ่มโดนล้างสมองแล้ว!) แต่สำหรับงานเขียนกูขออะไรที่มันชันเจนดีกว่า ดอกขาวแม่งอารมณ์เหมือนมึงโพสว่าญาติตายแต่มีคนมากด like อึดอัดเหี้ยๆ

เมื่อกี้มีคนส่งมังงะมาให้กูอ่านบอกว่าสนุกมากๆ อ่านจบถึงตอนล่าสุดกูรู้สึกอยากจะอ้วก โคตรอภิมหาแกรี่แต่งเรื่องเสียแบบจนกูต้องนิยามมังงะเรื่องนี้ว่าเป็น "มังงะในฝันของพวกขี้แพ้" เลยทีเดียว คือแม่งไม่มีอะไรเลยนอกจากโชว์กางเกงใน พระเอกเก่งสัสเพราะไปแก้ข้อมูลในคอมของพระเจ้า จะว่ายังไงดีวะ ถ้าเอาเรื่องนี้ไปลอกแล้วแต่งลงเป็นนิยายในเด็กดวก รับรองว่าผลตอบรับโคตรดี พระเอกก็เอจจี้จนน่าสมเพช ใครอยากลองก็ค้นชื่อนี้ดู (มีแปลไทยแล้วในเว็บนมสวย)

Makikomarete-Isekai-Teni-suru-Yatsu-wa-Taitei-Cheat

>>203 เห็นด้วยกับมึง อ่านคอมเม้นท์เวลานางไปอวยนิยายใครแล้วกูปวดตับทุกที กูว่าเม้นท์แบบนางมันดาบสองคม

พวกมึงพลาดแล้ว เพราะแค่ให้ความสนใจหรือพูดถึงดอกขาว นั่นเท่ากับพวกมึงสมัครเป็นคนในลัทธิโดยปริยาย คราวหน้าที่เจอดอกขาวในบอร์ดพวกมึงจะชาบูๆ ดอกขาวอย่างลืมตัว หรือไม่งั้นก็จะเกลียดหนักขึ้นเรื่อยๆ แต่สุดท้ายก็รู้ใจตัวเองว่าตามด่าเพราะหลงใหลมานานแค่ไม่รู้ตัวเฉยๆ ระวังไว้เหอะพวกมึง 55555

>>206 แม่ง จูนิเบียวสัสๆ แต่อ่านแล้วทำไมกูกลัวๆ วะ ชักจะเริ่มสงสัยในความคิดตัวเองขึ้นมาแล้วเนี่ย

จ้ะ กูหลงใหลมาก เจอเมนต์นางทีเลื่อนแทบไม่ทัน ไถจนหน้าจอสะอาด

>>206

Noooooooooo!!!!!!!!!!!!!!!!!

>>206 ตอนแรกกูก็อ่านเม้นมึงขำๆนะ แต่พอคิดถึงไอ้ F ที่ตอนแรกมันก็ชาบูดอกขาว จากนั้นก็เริ่มเหม็นหน้ากัน สุดท้ายอีท่าไหนไม่รู้แม่งติดตามไปยืนเคียงคู่กันตลอด มึงลองสังเกตดู กระทู้ไหนคนทะเลาะกับดอกขาวยาวๆไอ้ F แม่งจะไปโผล่ที่นั่น เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะ...หรือว่าที่ตอนนี้ไอ้ F มันติดตามดอกขาวไปทั่วก็เพราะอย่างนี้เองหรอก อห. น่ากลัวสัส!

ไม่นะ ปล่อยให้กูเป็นโม่งจิ้นต่อไปเถอะ อย่าหักมุมเหี้ยๆอย่างนี้ ม่ายยยยยยยยยยย!!

>>204 สัส มึงเอาอะไรมาให้กูอ่านเนี่ย กะหรี่ทัชสกรีนเต็มไปหมดเลย สกิลไอ้ตัวเอกก็โกงเหี้ยๆ เนื้อเรื่องสวะสุดขีดโดนใจพวกเห่อหมอยอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เป็นมังงะที่ตอบสนองทุกความต้องการของนักหลวมอย่างแท้จริง ไม่นึกว่าจะมีเรื่องเหี้ยๆ แบบนี้อยู่ด้วย เย็ดเข้

>>189 Mคือเจ๊มิรินด้ามั้ง

>>204 กะ กูไม่เข้าใจมุมมองเสยขึ้นแบบเห็นกางเกงในตลอดเวลาอ่ะ แต่อ่านแล้วขำชิบหาย ขำรูปทรงนมของอีชะนีในเรื่องเหี้ยๆ นมหรือดินน้ำมัน

พวกมึงอ่านนิยายเรื่องผู้กล้าฮีล กับผู้กล้าล้างแค้นละกัน ถ้าเบื่อแนวขายฝัน

https://www.dek-d.com/board/view/3968982/
เห็นคนไปช่วยตอบแล้วอึดอัดดี อันนี้ไม่ได้ อันโน้นไม่ได้ ติดนู่น ติดนี่ ติดนั่น

>>215 ปล่อยมัน คนแบบนี้ช่วยไปก็เสียเวลา

อ่าว kanlaya077 ลบกระทู้ไปแล้วเหรอ 555แม่งน้องคงคิดกุมขมับอยู่นานว่าจะแก้ไขยังไง โดนโม่งจี้ซะถูกจุด ตอนตอบคนอื่นนี่อย่างไว ทีโม่งไปแหกนี่เงียบไปไม่เป็น แม่งลบทิ้งซะเลย

>>217 ลบคอมเม้นต์แนะนำในหน้านิยายตัวเองด้วย ลบกูทิ้งอีกตังหาก แค่บอกเรื่องใช้นะคะ/ค่ะ/คะให้ถูกต้องกับโลกนี้ไม่มีนะค่ะ ลบกูทิ้งเลย

ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน

>>218 เพค่ะ ที่ไม่คิดจะแก้ povที่มั่วเหลือเกิน อ่านแล้วกูนี่แบบมึน อะไรวะ ทั้งเรื่อง

เหมือนลอกเลียนแบบจากเรื่องอื่นมา แต่ลืมลอกที่มาที่ไปว่าผัวเก่าทำไมถึงอยู่ ๆ ชอบอินางเอกเลย แล้วพอหย่าก็จะเป็นจะตาย เฮ้ย...กูอ่านข้ามความรู้สึกตรงไหนไป มึงไปชอบนางเอกตอนไหนวะ

แล้วอีตัวร้าย มึงมีเงินจ้างนักฆ่าจำนวนมาก เงินมาจากไหน ไหนพ่อแม่มึงตาย ฮะ?

ก่อนหน้านั้น อินางเอกออกจากจวนเจออ๋อง อ๋องแม่งไม่เคยเจอผู้หญิงเหรอไง เจออีนี่ก็รุกใส่ จะหื่นก็ช่วยดูตัวเองด้วย มึงเป็นอ๋อง มึงเป็นพระเอก ไม่ใช่ตัวละครอ๋องหื่น ๆ ตัวหนึ่งโอเคปะ
กูใช้อีกไอดีนึกเฟบนิยายที่มีคนไปคอมเม้นต์ เพื่อจะดูว่านักเขียนแก้ไขอะไรบ้าง น้องไม่จ้ะ น้องมั่นหน้าจ้ะ
เอาเถอะจ้ะ

ถ้าน้องไม่ใจบาง น้องไม่สร้างอวตารมาอวยตัวเองหรอก มันเป็นอาการของคนที่พยายามจะปลอบตัวเองว่าฉันเก่งนะ ฉันทำได้นะ ดูสิตรงนั้นมีคนมาชมเราด้วย เห็นไหม (ถึงไอ้คนที่ชมจะเป็นตัวตนปลอมๆที่นางเนรมิตขึ้นเองก็เถอะ)

เดาว่าตอนนี้คงจิตตกอยู่ที่มีคนจับได้แถมด่าออกสื่ออีก เหมือนฝันว่าวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์อยู่ดีๆ นอนเมมที่ไหนไม่รู้แม่งเอาน้ำสาดโครมใส่หน้า

แต่ก็ดีละ ถือว่าได้บทเรียน ถ้านางจะคิดได้อ่ะนะ

>>220 กูฝืนใจอ่านตอนแรกถึงตอนสาม และเนื้อหาก็น้อยแสนน้อย เลื่อนทีเดียวหมดหน้าแต่ยอมฝืนใจอ่าน ใจจริงอยากปิดตั้งแต่คำโปรยที่มีคำว่า "ทนทน" กับเคาะบรรทัดเว้นวรรคไม่เป็นอ่านแล้วอยากจะร้อง อะไรวะ? ดังๆ แล้วอวยตัวเองเนี่ย อวยตัวเองในนิยายด้วยนะ เอ้อ พอๆ

สับหน่อยค่ะพี่ๆนักสับ นิยายหนูเอง กราบตีนค่ะ
>>>/karma/8683/

https://writer.dek-d.com/kanlaya077/writer/view.php?id=2073244 โม่งเจ้านอนกันรึยัง มีคนไปสับน้องกะละยา ไม่รู้จะทันได้อ่านกันเปล่านะ รีบอ่านๆกัน เดี๋ยวน้องลบ

>>224 เวลาเดียวกันเป๊ะเลย หรือว่าเราจะเป็นโซลเมทกัน

>>225 หมายถึงYou&Me หรืออะไรขยายที

>>225 อ๋อ เข้าใจละโพสที่ 223 กับของเรา 224 เวลาโพส 00.58.15 เหมือนกัน

อย่ามาสวีทยาโอยกันแถวนี้ หมั่นไส้

>>228 ..........ฉันคือเพศเมีย!!!!!

อย่ามาสวีทยูริกันแถวนี้ หมั่นไส้

อย่ามาสวีทมนุษย์ด้วยกัน มันเป็นกลางซะจริงๆ

พอเลิกตบเด็กในบอร์ด พวกมึงก็มางุงิกันเองแทนสินะ

>>224 น้องมันมอนิเตอร์ตลอดเวลาเลยรึไงวะ ตอบเม้นท์เร็วกว่ากูตอบไลน์ผัวอีก

>>224 กูกราบน้องมาก
‘ขอบคุณคะ จะรีบแก้ไขค่ะ’
สรุปน้องงงการใช้ คะ/ค่ะ นี่กูเริ่มสงสารแล้วนะ

>>234 ก็ยังดีที่คนไปคอมเม้นต์ตอบแบบซอฟต์ๆ แล้วยังสอนนิดหน่อย น้องมันคงไม่รู้วิธีการใช้ที่ถูกต้องจริงๆ ของแบบนี้มันต้องฝึกกันเอง >>233 น้องอาจยังไม่ได้นอนกำลังปั่นตอนใหม่อยู่

>>234 สมองมึงเกินจะเยียวยาแล้ว

จางหลง จางหู่ เบิกเครื่องประหารหัวสุนัข!

>>235 กูสงสารน้อง เหมือนงงจริง ๆ เอาวะติดตามเป็นแฟนคลับดูการพัฒนาของน้องต่อ
ถึงจะบ่นน้องแต่นางดูน่าเอ็นดู ถ้าไม่นับที่ลบคอมเม้นต์ก่อนหน้าอะนะ

>>237 นี่กดตามน้องเขาแล้ว ค่อยๆสอนค่อยๆให้คำแนะนำกันไป แต่ต้องแนะนำแบบซอฟต์มากกกกก Lv.1 เลยแหละ ดูน้องเขายังไม่โตมากด้วย เดาว่าอายุสิบกลางๆ

https://www.dek-d.com/board/view/3968593/

น้อนมีความหิวตรีน มั่นเบ้าหน่อยๆ ด้วย มีสายเลิฟแฟนต้าในนี้สนใจสงเคราะห์น้อนบ้างมั้ย

>>239 สาย ช×ช ช×ญ ในเรื่องเดียวกันไม่ถนัดอ่าน ถ้าเป็นวายไปเลยจะช่วยอยู่ รอโม่งคนอื่นแล้วกันส่วนตัวกูรอเผือกจ้า

>>239 การโปรโมทว่ามีทั้ง ชช ชญ นี่มีประโยชน์​ยังไงวะ คือคิดว่าถ้ามีคู่ธรรมดาคนที่ไม่ชอบยาโอยจะเข้าไปอ่านด้วยเหรอ?

>>241 ประมาณกะจะเรียกแฟนนิยายสองกลุ่ม สามกลุ่ม แถมยังรวมแฟนตาซีด้วยหารู้ไม่ว่าแฟนนิยายแต่ละกลุ่มน้อยคนจะอ่านแบบนี้(หรือเปล่า?) การตลาดไม่ผ่าน คุณไม่ได้ไปต่อค่ะ บรั๊ย~

ช่วงนี้โม่งงดต่อยปากกันเอง เพราะเรื่องเผือกในเด็กดวกเยอะสินะ กูใส่นวมมาเก้อเลย ห่าราก

>>241 เป็นรุ่นน้องของเจ๊มิลัน เพราะรายนั้นก็โปรโมตว่ามีทั้ง ชช ญญ ชญ จบสำนักเดียวกัน

>>244 ของอิเจ๊ยังดีที่เป็นเรื่องสั้นแยกกัน แต่อันนี้มันคือการยำทั้งสองแนวรวมกันเป็นเรื่องเดียว

สาววายจะทำใจอ่านช่วง ชญ ได้เหรอวะ
กูว่ามันไม่ใช่นะ

>>234 อห กุว่าคนสับแม่งอธิบายละเอียดง่ายดีแล้วนะ ถ้ามาเจอตอบแบบนี้เป็นกูคงรู้สึกเหมือนโดนเหยียบหน้า แม่งมึงตอบไม่ได้อ่านด้วยซ้ำ สุดปัญญาจะแก้แต่กูไม่สงสารว่ะ แม่สมองหมูเอ๊ย

>>246 กูก็งงเหมือนกัน เพราะกูไม่อ่านแนว ชช แล้วกูจะรู้ได้ไงว่าตรงไหนมัน ชช ตรงไหน ชญ

>>224 ลบแล้วว่ะ อะไรจะปิดกั้นตัวเองขนาดนั้น

อยากได้คนอ่านก็ต้องทนคำวิจารณ์ได้ ถ้าทนไม่ได้ต่อให้มีคนชอบแค่ไหน วันหนึ่งมีคนแหกคอกมาวิจารณ์คนเดียวก็จบ เหมือนกูนี่ไง(อารมณ์ดิ่งไปเป็นวัน) แหมม จิตใจบอบบางเหรือเกิน โอ้ย เบื่อชิบหายเลยเว้ย!

คือที่เขาไปแนะนำนั่นนะ ไม่เรียกว่าวิจารณ์เลยด้วยซ้ำ แค่แนะนำการใช้คะ ค่ะ แล้วก็คำโปรยใหม่ที่อ่านแล้วสมูทขึ้น กูอ่านเม้นต์นั้นไปเมื่อคืนยังคิดว่า เอ้อ.. ใจดีจังป้อนให้ถึงปาก ไม่คิดว่าจะลบ ปฏิเสธน้ำใจกันสัสๆ เลยอ่ะ

พูดถึงไอ้ที่มีคนช่วยไปเตือนเรื่องค่ะคะ (รอบ2) น้องเขาลบไปอีกรอบแล้วนะพวกมึง 555555
https://writer.dek-d.com/kanlaya077/writer/view.php?id=2073244

ใจบ๊าง~บาง สงสัยกลัวว่าจะมีคอมเม้นติจนคนไม่กล้าอ่านนิยาย

หมั่นไส้มาก ขอจัดได้ไหม สับยับในนี้แหละ

>>253 ตราบใดที่ไม่เอาไปเขวี้ยงใส่หน้าน้องก็เชิญเลย (กูอยากอ่านสับอยู่เหมือนกัน)

>>252 ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน... ตามมาจนเจอโม่งท่าจะลมจับ กลืนยาพารายังไม่หาย ไม่ได้แช่งแต่อย่างใด แต่คนเหี้ยอะไรอ่อนแอ ต้องปกป้องตัวเองขั้นนี้

>>254 เขวี้ยงใส่หน้าไปก็โดนลบก่อนอ่านจบด้วยซ้ำมั้ง ใจบางขนาดนี้

น้องเขาแสดงทีท่าปฏิเสธพวกมึงขนาดนั้น ก็ยังจะยุ่งอีกเนอะ กับเด็กนี่เก่งจัง ทีอีดอกขาวที่พร้อมไฟท์กะมึงเสือกไม่ไปสู้ โม่งนี่มันโม่งจริงๆว่ะ

>>257 ก็เห็นโฆษณากระทู้นั้นกระทู้นี้โม่งก็อยากจะสนองไง ควรจะชินนะ ไม่ชอบใจก็ไม่ต้องพิมพ์เดี๋ยวแม่งก็ตีกันเองอีก แต่ก็ดีนะกูรอเผือก

>>258 ลืมแนะนำตัว กูโม่งเกรียนฝ่ายค้าน สนับสนุนให้เพื่อนโม่งใส่นวมไฟท์กันเอง

https://writer.dek-d.com/bbookkbook116/story/view.php?id=2030304

เรื่องนี้อ่านตอนแรก ๆ แล้ว กลิ่น solo leveling หึ่งเลยว่ะ

>>260 กูคิดว่าถ้าอย่างเป็นอย่างนี้เรื่อยๆ ระบบต่างโลกที่ทับซ้อนกับโลกจริง จะกลายเป็นแนวต่อไป คอยดู เดะแนวนี้จะแตกตัวออกมาอีก

>>260 ส่องดูแล้ว เห็นเขียนวายเยอะเลยแฮะ

>>260 ชอบโทนสีปก โดยส่วนตัวไม่อ่านนิยายของนักเขียนคนนี้ ไม่รู้ทำไมงงตัวเองเหมือนกัน

>>259 อ้อ โอเค งั้นกูขอเป็นผู้ชมข้างสนามแล้วกัน

>>260 โอเค กูไม่รู้สึกโดดเดี่ยวและ กูเคยอ่านตอนเว็บแนะนำหรืออะไรสักอย่าง ตอนนั้นกูยังไม่ได้อ่าน solo leveling แต่พออ่าน คิดเหมือนมึงเลย จำได้มันเคยโดนแบนนิยายวาย คำหยาบอะไรสักอย่าง อยากจะบอกคนโวยว่า มันเคยให้สัมภาษณ์กับเด็กดี คิดว่ามันมีเส้นกะทีมงานหรือไม่ 10 คะแนน

ไอ้ฮูกอะเหรอ ถามกูนี่ กูเคยอยู่ในกลุ่มไลน์นักเขียนเดียวกับมันพักใหญ่เลย นอกจากวีรกรรมสำคัญเรื่องแต่งนิยายวายใส่คำหยาบเกินเรท PG-13 แล้วไม่โดนแบนนี่ มีอะไรให้นินทาอีกเยอะมาก (ตอนนั้นทางเว็บแม่งเหี้ยจริง อ้างว่านิยายดังเลยให้โอกาสไปแก้ไขเพราะไม่อยากแบน) ส่วนตัวแล้วกูว่ามันไม่ได้นิสัยเหี้ย แค่ทำตัวจูนิเบียวหนักไปหน่อย ฝีไม้ลายมือในการแต่งนิยายกูให้แค่ระดับทั่วไป แต่มันหากินกับ Yaoi bait ได้เก่งดี (ทั้งๆ ที่สมัยก่อน มันเป็นคนพูดเองว่าจะไม่มีวันแต่งนิยายวาย) เดี๋ยวไว้เลิกงานแล้วจะมาเล่าให้ฟัง

>>260 แค่ 5 บรรทัดแรก ภาพไอ้ซงจินวูจาก SL ก็เข้ามาในหัวกูแล้ว

>>266 เหมือนกูเคยฟังมึงเล่าเมื่อนานมาแล้วนี่ว่าเรื่องที่ฮูกไม่แต่งวาย สมัยออกตัวใหม่ๆ ก็เห็นจับนิยายชายหญิงทั่วไปพอเห็นว่าตลาดวายเริ่มบูมมันก็มาแต่งแนวนี้ ก็ว่าทำไมกูตงิดๆ ไม่อยากอ่านนิยายมันเพราะเคยฟังมาแล้วนี่เอง

>>261 ไอ้แนวนี้ก็มีมานานแล้วไม่ใช่เหรอ นาร์เนียร์นี่นับปะ ไปต่างโลกด้วยตู้เสื้อผ้า

>>269 อันนี้จะต่างไปหน่อยอ่า คือพวกระบบเกมออนไบน์ ทั้งสเตตัส ทั้งไอเท็ม และสกิลจะถูกแทรกเข้ามาในโลกที่เราอยู่ แทนที่ตัวเราจะโดนส่งไปต่างโลก

>>269 กูเพิ่งดูนาร์เนียภาค 3 แทนที่จะไปตู้เสื้อผ้า ดันเข้าด้วยน้ำท่วมจากกรอบรูปทะเล

>>252 เชื่อว่าอีกสิบปีน้องจะกลับมาตั้งกระทู้ ใครเคยลบคอมเม้นต์แนะนำคำสอนบ้างคะ เมื่อสิบปีก่อนหนูทำเพราะยังเด็ก ตอนนี้รู้สึกว่าโตแล้ว เลยอยากมาขอโทษพี่ ๆ ที่ช่วยหนูในวันนั้นทำให้วันนี้หนูสามารถใช้คะ/ค่ะได้ดีมาก
ขอบคุณคะ หนูได้แก้ไขแล้วค่ะ (กูจงใจแกล้งพิมพ์คะ/ค่ะผิดตามน้องหนู555555)

>>272 ถ้าคิดได้อ่ะนะ เอาจริงกูไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงต้องลบคอมเม้นท์แนะนำ ในเมื่อเขายังไม่ได้ด่าอะไรเลย

กูเนี่ย บางทีเจอฉอดและด่าในเรื่องแปลกๆ มาทักให้แก้ภาษาอังกฤษมั่ง ทั้งที่เขาก็ไม่ได้แม่นและกูใช้ถูกแล้ว มาด่าตัวละครต่างๆ บอกว่าอ่านไม่รู้เรื่อง ฯลฯ กูก็ไม่เคยลบนะ ปล่อยแม่งไว้งั้นแหละ เตือนใจดีว่าเราไม่สามารถเขียนงานให้ทุกคนชอบได้ ลางเนื้อชอบลางยา

ขอบอกก่อนว่าสับเกรียนและเต็มไปด้วยอคติ โปรดใช้จักรยานระหว่างอ่าน

เรื่อง: ฝันรักกลางตะวัน
ผู้แต่ง: kanlaya077
ลิงก์: https://writer.dek-d.com/kanlaya077/writer/view.php?id=2073244

นิยายเรื่องนี้มีหลายอย่างขัดตากูมาก ๆ ขอเอาแค่ส่วนที่เห็นได้ชัดก่อนะ เริ่ม!

อย่างแรกเลยการติดแท็กของมึงคือเหี้ยอะไร อ่ะ ถึงมึงจะไม่ได้ติดรกมากแต่มึงดันติดแท็กว่าเขียนจบทั้งที่นิยายตอนล่าสุดคือยังไม่จบ What? What? What? เพลงใหม่ getsunova หรอวะ นิยายเขียนจบที่ยังไม่จบ

อย่างสองหลายคนได้พูดไปแล้วคือการเว้นวรรคตอน เย็ดแหม๋ คือมันไม่ใช่แค่สะดุดนะ บางทีมันก็ล่อซะใจความเปลี่ยนเลย เปลี่ยนแบบเปลี่ยนจริง ๆ

อย่างสามที่เห็นได้ชัดคือเขียนผิด ผิดเยอะมาก เช่น คะค่ะ ผักผ่อน คือกูบอกเรยนะคระว่าแม่งมีตั้งแต่พิมพ์ตกยันพิมพ์ผิดเพราะกินปลามาน้อยอ่ะคร่ะ เนื้อปลานั้นมีประโยชน์ มีโอเมก้า 3 6 9 ช่วยพัฒนาสมองนะคระ เพราะฉะนั้นหนูจงไปกินปลาให้เยอะ ๆ ด้วยคร่ะ

อย่างสุดท้าย กูไม่รู้นะว่าเป็นปัญหาที่เว็บหรือคนเขียนหรือที่คอมกูแต่ตัวอักษรมึงเล็กมาก เล็กเหี้ย ๆ กูต้องกดเพิ่มขนาดตั้งห้าหกครั้งถึงจะอ่านได้อ่ะ เหมือนอังสนา12 14 อ่ะมึง โม่งคนไหนว่างก็ช่วยทดสอบด้วยก็ได้นะเผื่ออันนี้กูเป็นคนเดียว

โอเค กลับมาที่เนื้อเรื่องและสกิลการเขียนบ้าง กูเรื้อนเยอะไปละ เริ่ม

ด้วยความยาวตอนเท่าหมอยแมลงสาบ กูเล่าสรุปคร่าว ๆ ทั้งห้าตอนเลยละกัน
อีจิวลี่(ขอเรียกว่าอีจิว) แต่งงานกับแม่ทัพหยางชิน(ขอเรียกว่าอีหยาง) แต่พอวันเข้าห้องหออีหยางเสือกไม่มาแล้วอีจิวเสือกรู้ว่าอีหยางแม่งมีเมียน้อยด้วย อีจิวก็เลยมีปากเสียงกันจนอีหยางต้องมาห้าม

ไทม์สคิปไปหนึ่งปี อีจิวไปเยี่ยมพ่อระหว่างทางเจอเว่ยอ๋องซึ่งปิ๊งตั้งแต่แรกพบเลยพยายามแย่งอีจิวมา เรื่องในห้าตอนมีแค่นี้แหละ กูคงไม่อ่านต่อ น้ำเน่าชิบหาย

ด้านการเขียน การบรรยายของนักเขียนคนนี้คงจะตามเทรนด์เด็กดวกมั้งเพราะ มันมีอยู่ท่อนนึงมันบรรยายแบบนี้
"....บทพูด...." (เสียงสูง)

WOW, Just WOW.

แถมเวลาตัวละครต่อปากต่อคำกันนะ กูปวดกบาลเลย อีหยางพูดทีอีจิวคิดกลับแบบเขียนความคิดอีจิวใส่ไว้หลังบทพูดอีหยางเลยอ่ะมึง โคตรไม่แนบเนียนเหมือนนิยายแชทมากกว่าอ่ะมึง แบบที่โม่งคนนึงเรียกนีโอจอยลดาอ่ะ การบรรยายท่าทางไม่มี บรรยายน้ำเสียงก็อย่างที่กูเขียนให้ดูข้างบนอ่ะมึง Top Notch เหี้ย ๆ

อีกอย่างเกี่ยวกับการบรรยาย คือ มึงเปลี่ยนมุมมองตัวละครเเบบคิดจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน อย่างในตอนสี่มึงอยู่มุมมองในอีจิว ย่อหน้าต่อมาโดดมาเป็นในหัวอีหยางซะงั้น ยังไม่พอในย่อหน้าต่อมาก็โดดมาอยู่ที่อีจิวอีกทีนึง คือภายในสามย่อหน้ามึงเปลี่ยนมุมมองถึง 2 ครั้ง เย็ดแหม่ และนี่เป็นแค่ตัวอย่างเล็ก ๆ นะ ที่จริงยังมีการเปลี่ยนแบบ WTF แบบนี้อีกหลายครั้ง ถ้าอยากรู้ให้เพื่อนโม่งไปสัมผัสเองดีกว่า

ตัวละคร ในสังคมจีนโบราณจริง ๆ ถ้าอีจิวทำตัวแบบนี้นะ อีหยางจับเชือดทิ้งไปแล้วนะ ต่อปากต่อคำเมพมากแถมอีจิวบางทีดูเหมือนไบโพล่าร์แดก แปป ๆ โกรธแปป ๆ เศร้า

คะแนน: มีความพยายามแต่ก็ยังอ่อนหัด มีความตั้งใจแต่ก็ยังกากสัด

>>274 ผักก่อน แม่บอกให้เธอผักผ่อน
น้องอาจจะพูดภาษากลางไม่ชัดไง

>>245 เออ ถ้าแบบนี้แม่งไม่น่ารักเลย พวกน้ำล้นแก้ว

กูว่าพ้อยต์ที่บอกว่าสาววายจะอ่านชญได้ยังไง กูว่าสาววายน่ะยังอ่านได้ แต่ไอ้สายนอร์มอลมันจะมาอ่านชชได้ยังไง อันนี้แหละยากกว่า

ส่วนเรื่องสั้นมิริน อาจเป็นเรื่องสั้นก็จริง แต่ถึงเวลาขายแม่งเสือกจับมันรวมขายรวมกันหมด อันนี้แม่งก็ล้มเหลวทางการตลาดด้วยเหมือนกัน แม่งไม่รู้จักวาดแผนภาพเวน ออยเลอร์ คนอ่านที่อ่านทั้งชช ชญ ญญ แม่งมีเท่าไรถามหน่อย

>>274 กูไปอ่านตามมึง นึกว่าเป็นละครไทย สวมจีน ได้แต่ตั้งคำถามว่าอยู่อ่านอะไรอยู่!
>>266 รอจ้า กูรู้สึกว่า เรื่องอื่นเด็กดีแบนไม่รออะไร เรื่องนี้ทำไมรอดวะ อาจจะรอดตากูหลายเรื่อง แต่เรื่องนี้คำหยาบมันเกินไป ยิ่งแอดมินออกมาชี้แจ้ง ตกต่ำมาก เลยคิดว่าทีมงานแม่งเลือกคนที่เป็นประโยชน์ต่อมันหรือเปล่า เอาจริงแม่งก็ไม่ผิดหรอก ผลประโยชน์กูเข้าใจได้

ถ้ากูถามว่าใช้สมองหรือหัวแม่ตีนคิด จะถือว่าดูถูกคนไทยปะวะ https://www.dek-d.com/board/view/3969179/

>>273 สำหรับบางคนการถูกชี้จุดผิดจุดพลาดจะรู้สึกว่าเป็นมลทิน เป็นเสนียดทำให้ชื่อเสียงด่างพร้อย เหมือนคนเดินมาบอกว่า มันกำลังใส่กางเกงเป้าขาด บางคนถ้าคิดได้จะรู้สึกขอบคุณว่าดีที่มีคนช่วยเตือน แต่คนคิดไม่ได้ก็จะโกรธ เฟล จิตตกบลาๆไปตามเรื่องตามราว
นี่นางก็ไปแก้คำโปรยเสร็จคงคิดว่า ฉันทำตามที่แนะนำแล้ว เม้นต์ไม่มีประโยชน์แล้ว ลบดีกว่า เพระไม่อยากโชว์ให้คนอื่นมาเห็นความผิดพลาดของตัวเอง
ซึ่ง อินู๋แก้แค่คำโปรยนะจ๊ะ (ลอกตามที่เขาช่วยคิดคำให้) ส่วนในนิยาย ยังคงใช้คะ/ค่ะมั่วๆอยู่ กุเห็นว่าเข้าไปแก้นะ แต่...นั่นแหละ คงต้องปล่อยไปสักพักจนกว่าจะเข้าใจบริบทไปเองมั้ง

[แต่เสียงในหัวกู...] แค่คะ ค่ะเองเนี่ยนะเว้ย อีด๊อกกกก! เข้าใจยากไรวะ! กูอ่านครั้งเดียวแม่งไม่เคยสับสนงี้เลยอิสึด

>>279 กูไม่ได้ดูถูกคนไทยนะ แค่คนไทยลอกเลียนนิยายแปลมากันเยอะ ถ้ามึงเอาไปแปลก็เท่ากับว่ามึงตบหน้าตัวเอง ไหนบางเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจจากมังงะอีก อ่านแล้วแบบมังงะเรื่องไหนลอยออกมา
แต่กู...เคยอ่านนิยายจีนเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องผี ๆ แม่งงงงงงเอาชัตเตอร์ของไทยไปใส่เป็นเคสหนึ่งด้วยสึด นักอ่านเม้นกันแบบ กูรู้นะมึงเอามาจากเรื่องชัตเตอร์ของไทย อย่าหลอกกู กูดูหนังไทยมา
ตอนนั้นกูปลื้ม คนจีนแม่งลอกไอเดียคนไทย5555

>>279 กุนึกออกแค่การิน กับพวกนิยายผีของโซฟา
เมิงยกตัวอย่างที่เมิงคิดว่าดีมา เปิดสมองกุหน่อย
ในเด็กดี่นี่ เอานิยายตุ๋นกบไหม ขายดีนะเมิง

>>280 ถ้ากูเป็นคนแนะนำคงเจ็บจี๊ดน่าดู แบบ.......เออ พอเหอะ เหมือนสีซอให้กระบือฟัง

ส่วนตัวกูมองว่าอะไรที่เป็นสื่อบันเทิงไทย ถ้าคิดจะส่งออกนอกขายต่างประเทศ ไอ้พวกที่แบบไม่มี visual เข้ามาช่วยแม่งจะเข้าใจได้ยาก วัฒนธรรมประเพณีบางอย่างก็ต้องอาศัยการอธิบายให้เข้าใจ ถ้าจะทำส่งๆ ง่ายๆ ไม่โปรโมทยังไงก็ไม่รอด

ลองเอาสื่อไทยแต่ละแขนงที่ขายได้มาเทียบกันแล้ว บอกเลยว่าอุตสาหกรรมบันเทิงไทยนี่น่าสงสาร รัฐไม่ค่อยเอื้อหรือให้การสนับสนุนเท่าไร หนัง ละคร ต้องมีเงินทุนเองถึงออกนอกได้ สุดท้ายแม่งก็จะเป็นหนังละครสไตล์ซ้ำๆ อ่ะที่ขายได้ รักกุ๊กกิ๊กฟีลกู๊ดขายตลกหรือหนังผีเหมือนของ GTH GDH มีแหกค่ายหน่อยก็ฉลาดเกมส์โกง ไอ้พวกหนังดีหนังดังพี่เจ้ย เป็นเอกต่างๆ คนไทยก็ไม่ดูกันอีก พอมามองหนังสือนี่บายไปใหญ่ มีกี่เรื่องกันที่ได้รับการสนับสนุน ได้รับการแปลอย่างจริงจัง ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกซีไรต์ คำพิพากษา ความสุขของกะทิ อะไรอย่างนั้นอ่ะ นิยายวัยรุ่นนี่ไม่มีเลย ต้องถามด้วยว่าใครจะมาเป็นคนคัด ใครจะไปสรรหาตลาด ตั่งต่าง สรุป อนาคตแม่งเส้า 55555

แนวสยองขวัญนี่มีสิทธิ์ลุ้นนะถ้าสามารถเขียนเป็นภาษาอังกฤษได้ เพราะแนวนี้ของไทยกูว่าก็ดีพอตัวนะ แต่ก็เจาะตลาดได้ไม่เยอะเท่ากับหนัง อย่างว่าแหละประเทศเราถ้าไม่มีทุนเองแม่งขุนยาก

https://www.dek-d.com/board/view/3969103/

อ่านมู้แล้วกูก็คิดว่าบางทีการบอกตัวเองว่าเขียนไปเรื่อยๆ เน้นที่เราสบายใจ มันคือการสร้างกำแพงแบบ protect ตัวเอง ปิดกั้นจากความจริงว่านิยายมีจุดบกพร่องบางอย่างที่ทำให้คนอ่านหาย ไม่มีใครมาอ่านต่อ ไอ้ตอนแรกพันวิวตอนหลังเหลือหลักสิบหลักหน่วยนี่กูปวดเฮดเลยนะ นี่คือนิยายที่ขายไม่ได้อย่างแท้จริง ไม่งั้นไม่โดนทิ้งไว้กลางคันขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่หลักคิดแบบตอนแรกคนอ่านเยอะ ตอนต่อๆ มาถ้าไม่ถูกใจก็ไป อย่างนั้นมันจะแบบตอนแรกหลักหมื่น ตอนล่าสุดหลักหลายพัน แถมนิยายที่ลงมานาน จำนวนตอนเยอะ ลงมาอย่างต่อเนื่องเนี่ยควรจะมีคนอ่านหลงมาอ่านบ้างสิวะ

>>286 หลงมาอ่านตอนแรกแล้วไปไม่ถึงตอนหลังๆ ไง คืออ่านแล้วมันไม่ใช่ก็ปิด แต่ถ้าขนาดลดลงแทบไม่มีคนเลยมันก็น่าจะคิดบ้างแล้วล่ะว่าเป็นเพราะการเขียนด้วยหรือเปล่า ของกูนี่อย่างน้อยๆ ตอนนึงก็พอถูไถไปได้ ถึงแฟนจะเยอะกว่ายอดคนอ่านแต่ละตอนก็เหอะ คิดถึงสมัยไม่มีเน็ตเขียนใส่สมุดไม่มีคนอ่าน พอมาอ่านตอนนี้เออ ไม่จบสักเรื่องเหมือนกัน โอ้โหมาก

https://writer.dek-d.com/kanlaya077/writer/view.php?id=2073244 โอ๊ยยยยย อันนี้ ขรรมจริง โป๊ะแตก น้องกะละยาอวตารมาอวยตัวเองแต่ลืมถอดล็อกอิน น้องงงงงงงงงงง

>>288 อันไหนว่า เห็นมีแต่นางมาแจ้งว่าจะมาอัพ

น่าจะลบไปมั้ง แต่น้องยัง นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ อิชิบหาย

สำหรับน้องกะลานะค่ะ

ตอนแรก สงสาร
ต่อมา หมั่นไส้
ตอนนี้ อนาจใจ
ตอนต่อไป ช่างหัวมึง

โดนฟันแล้วแยกร่าง มึงเป็สไลม์เหรออีห่า

>>289 น้องลบเร็วเว่อร์

>>292 แบ่งตัวแบบ Amoeba

>>279 ถ้านิยายนี่โคตรยาก แต่ถ้าเป็นรูปวาด, มังงะ อันนี้เขาทำกันมานานแล้วนะ นักวาดไทยที่โกอินเตอร์แล้วค่อนข้างดังด้วยมีหลายคน เช่นคุณวิสุทธิ์เจ้าของการ์ตูนมะม่วงลายเส้นญี่ปุ่นยุค 80 อะ ถ้าสายหื่นก็มึ Xter, Tamarun อะไรงี้ เพราะงานภาพเสพง่ายกว่าแม้จะไม่แปลแต่ก็สร้างความน่าสนใจด้วยลายเส้นก่อนได้ แล้วถ้ามีคนชอบเขาก็เอาไปแปลกันเอง (แต่อาจเจอเอาไปลงเว็บเถื่อน)

ดังนั้นถ้าเงินไม่ถึง คอนเน็คชั่นไม่เทพ ภาษาไม่เก่ง ก็ทำอะไรเองลำบาก ทำรูปเล่มขายเป็น Domestic ยังยากเลย

>>278 โอเคกูว่างละเดี๋ยวจะร่ายให้ฟัง

แรกๆ เลยไอ้ฮูกมันเป็นนักเขียนโนเนมมาก แต่บังเอิ๊ญช่วงที่มันแต่งนิยายเรื่องล่าสุดไปได้ครึ่งทาง มี สนพ. เกิดใหม่ที่อยู่ในความสนใจและมีคนจับตามองเปิดตัวไล่เลี่ยกัน 3 ค่าย คือ เมจิคบุ๊กของ บก. ป., Talent1 ของแก๊งค์กิ่งน้า กับ อาเธน่าของนายทุนลึกลับท่านหนึ่ง

ระหว่างนั้นกูมีโอกาสได้เข้าไลน์กลุ่มนักเขียนที่รวมดาราดังของบอร์ดนักเขียน คนของสถาพรเก่า กับนักเขียนดาวรุ่งหน้าใหม่ที่เว็บเด็กดีสัมภาษณ์เพื่อทำบทความ (สองคนล่าสุดก็จิ้งจกนินากับจักรพรรดิไร้สี) ตอนนั้นเหมือนว่าไอ้ฮูกจะได้เข้ากลุ่มมาเพราะทีมงานเรียกไปสัมภาษณ์เกี่ยวกับนิยายทริกกี้เอมเพอร์เร่อร์ที่ได้รับการพิจารณาจากเมจิคบุ๊ก (สนพ.นี้แม่งโคตรฮา นักเขียนทั้งหมดถูกเรียกไปคุยสัญญา แต่หลังจากนั้นไม่นานกลับไม่ได้เซนต์+ตีพิมพ์ เพราะโดนลอยแพตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม) นี่คือการมาเจอกันของกูกับไอ้ฮูก

ข้อมูลที่กูมีเกี่ยวกับไอ้นี่คือตัวจริงแม่งหล่อ เห็นบอกว่ามีแฟนแล้วแต่กูไม่ชัวร์ว่าแฟนสาวหรือแฟนหนุ่ม บางจังหวะก็เผลอออกลายคล้ายเก้งกวางแต่กูไม่อยากด่วนสรุปอะไร สิ่งที่กูรำคาญคือ เวลาคนเขาคุยงานหรือปรึกษาเกี่ยวกับนิยายจริงจังกันอยู่ ไอ้เหี้ยนี่ชอบโผล่หน้ามา KY เหมือนอยากมีส่วนร่วม บางทีก็มาพร้อมคำถามขอคำแนะนำเช่น ถ้าฉากนี้ผมจะเอาคนนี้ตีคนนั้นแล้วให้นางรองมาช่วยมันจะโอเคไหมครับ หรือถ้าคนนี้พูดว่างี้ในสถานการณ์นั้นจะดูแปลกๆ ป่าวฮะ ซึ่งก็มีหลายคนใจกว้างพอที่จะช่วยตอบ แล้วพอได้คำตอบมันก็จะทำเหมือนทุกครั้งคือพิมพ์ว่า

"ขอบคุณมากครับ //me เข้าโซน"

ดูเหมือนจะเท่ แต่ความจริงคือเสียมารยาท และจูนิเบียวมาก ไอ้ //me เนี่ยหลายคนน่าจะเดาได้ว่าพิมพ์เพื่อแทนตัวเองอย่าง //me ทำหน้างง ก็คือ กู : ทำหน้างง ส่วนไอ้เข้าโซนที่ว่าก็คือกลับไปแต่งนิยายต่อหลังได้คำตอบนั่นแหล่ะ คิดว่าจะมาจากการเข้าโซนท่าไม้ตายของคิรัวจาก Hunter X Hunter

คือมันมาถามแล้วกลับเข้าโซนแบบนี้บ่อยมาก แต่พอมีคนลองไปอ่านนิยายตอนใหม่ของแม่งดู ก็พบว่า "มันไม่ได้เขียนตามคำแนะนำเลยโว้ย" เหมือนมาถามดูทิศทางลมเฉยๆ อะ หลังๆ มาเลยโดนแกล้งทำเป็นไม่ว่าง หรือเมินบ่อยๆ

ส่วนเรื่องยาโอย อันนี้กูไม่รู้ว่าที่มันพูดเพราะบรรยากาศในกลุ่มพาไปหรือเปล่า ว่าตัวเองจะไม่แต่งแนววายเพราะรักแนวแฟนตาซี แต่ที่แน่ๆ คือ กลืนน้ำลายตัวเอง หันมาจับแนววายเพราะขายดีหน้าตาเฉย แถมตอนที่มีดราม่าเรื่องคำหยาบกับ NC ในนิยาย ก็รอดมาได้เพราะทีมงานไม่แบนแถมให้เวลาแก้ไข เพราะอะไร? เพราะเรื่องนี้มันถูกเผยแพร่ผ่านบทความนิยายขายดีประจำสัปดาห์มาก่อนหน้านั้นไม่นาน

นี่แปลว่านิยายที่ได้รับการโปรโมตทุกวันนี้คือเป็นไปตามที่กูเคยเดา ว่าเอามาโปรโมตแบบไม่ได้รู้ 4 รู้ 8 อะไรเลย (ไม่ได้อ่านเรื่องก่อน) คือเห็นว่าวิวแสนอัพ เฟ้ฟสองพัน+ และขายได้เกิน 5 หมื่นก่อนหัก % = มีโอกาสติดโผได้โปรโมตหน้าเพจ อีกอย่างไอ้ฮูกเคยโดนสัมฯ มา 2-3 รอบแล้ว คราวนี้พอเจอแจ้งแบนแต่ไม่ถูกดำเนินการทันที เลยดูสองมาตรฐาน ดูเป็นอภิสิทธิ์ชน

โดยส่วนตัวกูยืนยันอีกทีว่า ไอฮูกในสายตากูคือฝีมือธรรมดา กลืนน้ำลายตัวเอง ส่วนที่จะติมีแค่ "มุกแป๊ก" เขียนมากี่เรื่องๆ ก็แป๊กไม่เปลี่ยนแปลง ถ้าไม่เชื่อก็ไปหาอ่านดูเองเลยเพื่อนโม่ง

>>296 ขอชื่อนิยายนกฮูกได้มั้ย

>>297 https://writer.dek-d.com/bbookkbook116/story/view.php?id=2030304 นี่เรื่องล่าสุดที่โม่งคุยกันข้างบน ส่วนเรื่องอื่นๆ ให้เลื่อนลงมาดูตรงส่วน "ผลงานเรื่องอื่นๆ"

>>298 ขอบคุณจ้า

>>298 ขออนุญาตกลับมาอีกรอบเห็นเรียกฮูกๆ นึกภาพไม่ออก พอเห็นนามปากกาเท่านั้นแหละ โอเคเลย.........อันที่จริงเคยเป็นเด็กฝึกงานกับบริษัทเด็กดีในทีมโปรดักซ์ชั่น เวลาทำงานก็ต้องทำงานโครกับสายอื่นๆในบริษัทเช่น พวกคิดคอนเทนต์เป็นต้น ช่วงที่เขาเชิญนักเขียนมาทำวีดีโอโปรโมทให้แง่คิดบลาๆ อันที่จริงหากใครสนิทๆกับทางบริษัทและเรียกมาบ่อยและเป็นฐานผลิตเงินทองตรงกลุ่มเป้าหมายทางการตลาด เป็นเด็กในสังกัดใหญ่ของสนพ. ค่อนข้างจะได้รับสิทธิ์พิเศษจากทางทีมงานนะ เพราะเวลามีคนแจ้งอะไรมาเขาจะเลือกมองๆข้ามไป(อันนี้พี่เลี้ยงเล่ามานะ)

เห็นมึงพูดถึงเรื่องสำนักพิมพ์แล้วกูสงสัย พวกแมวมองจากสำนักต่างๆ นี่มักจะดู Dekd เป็นหลักใช่มะ เห็นมีบางเรื่องก็ลงเว็บอื่นด้วย ดูเงียบๆ แต่บูมใน dekd มากแล้วก็ได้ทาง ซึ่งกูก็งงๆ กับตรงจุดนี้ว่ามันตัดสินใจกันยังไง

>>300 อ่อ... แต่งนิยายเหมาะกับตลาด แถมเป็นเด็กในสังกัดด้วย งั้นก็ไม่ต้องสงสัยแล้ว

>>301 ผู้ใช้งานในเด็กดวกมันเยอะ เว็บเข้าถึงง่าย ไม่ต้องโปรโมตอะไรเพิ่มเติมมาก

>>301 เด็กดีนี่คือกินบุนเก่า อาศัยอยู่มาก่อน เป็นเจ้าแรกๆ คนอ่านยังเยอะ มึงจะเห็นได้เลยว่าเว็บนิยายเด็กดีแม่งไม่ค่อยพัฒนาเท่าไร ไอ้ฟังก์ชันต่างๆ ที่มีก็ใช้ได้มั่งไม่ได้มั่ง ตั้งเวลาอัพนิยายนี่กว่าจะมีคือช้ากว่าเว็บอื่นเป็นปีๆ ติดเหรียญก็ใช้วิธีขายแพ็คเกจ ส่วนการโปรโมทจะเห็นได้เลยว่าใครมีส่วนได้ส่วนเสียก็จะได้รับการอัดฉีด นิยายมาสเตอร์แนะนำหรือคนอ่านด้วยกันแนะนำก็จะอยู่หลืบๆ หน่อย ขณะที่เว็บอื่นๆ ต่อให้ไม่ติดเหรียญก็ยังมีสุ่มมาขึ้นหน้าแรกบ้าง หรือได้อยู่แนะนำตามธีมต่างๆ บ้าง

>>301 ที่ 302 ตอบนั่นแหละ แต่ขอเพิ่มตรงที่ในนั้นเขาจะมีแมวมองหรือบก.(ไม่รู้ว่าต้องเรียกอะไรเหมือนกันขอเรียกแมวมองดีกว่า) คอยดูนิยายติดท็อป ทั้งยอดวิว ยอดซับกับเม้นต์ อันไหนยอดเยอะๆและคิดว่าขายได้เป็นที่ต้องการของตลาดบางทีก็ติดต่อกับนักเขียนเอง ไม่ก็เอาไปขึ้นแนะนำนิยายประจำสัปดาห์ของบอร์ด บางทีก็มีนักเขียนไปติดต่อเองบ้างแต่เป็นส่วนน้อย ส่วนใหญ่ที่ไปเสนอขายแล้วสนพ.รับจะเป็นนักเขียนหน้าเก่าที่เคยตีพิมพ์มาแล้ว ในนั้นเขาจะมีกลุ่มบก.แต่ละสนพ.นะหรือบางทีสนพ.ติดต่อกับเด็กดวกเองเลยถ้าเจอเรื่องไหนน่าจะขายได้

>>303 ภาษาชาวบ้านเค้าเรียกกันว่า อาศัยความสำเร็จในอดีต

เห่อๆ อยากจะบอกด้วยว่าหน้าเว็บแบบใหม่ผลงานเด็กฝึกงานนะ ได้งานไม่พอ สบายกระเป๋าไปอีก

ที่ยังอยู่กันก็เพราะเว็บอื่นมันไม่กว้างขวางกลุ่มคนอ่านไม่หลากหลายเท่าเด็กดีนี่แหละ สายวายก็ย้ายไปรอร.กันเยอะ จะเขียนเรทก็ได้ไม่ต้องมาหลบๆ ซ่อนๆ ได้เงินโดเนทมากินหนมอีก สายเปย์หนักก็มี ขนาดไม่ดังอะไรมากมายยังได้เดือนละพันสองพันไปกินบุฟได้ ไม่ต้องถามถึงพวกขายพอร์นจริงจังอ่ะ ได้มากกว่าตุ๋นกบที่เอารายได้มาอวดอีกมั้ง

>>307 จริงมึง เพื่อนกูแต่งยาโอย pwp ได้เงินเยอะจนน่าตกใจ กูนี่แบบชักจะลังเลใจแล้วว่าไปแต่งบ้างดีไหม

https://www.dek-d.com/board/view/3969137/

นักเขียนหัวควยสร้างชื่อเสียให้ทางเว็บอีกแล้ว

>>304 แนวตลาดบก.เด็กดวกจะติดต่อมาเอง ของกูเขายังติดต่อมาเลยเมื่อปีก่อน และจะบอกว่ามันมีผลอย่างมากนะมึง ถ้าบก.เด็กดวกช่วยโปรโมท รายได้กูหกหลักจากการเขียนนิยายก็เพราะการโปรโมทนี่ล่ะ แต่แน่นอน กูไม่คุยหรือโชว์ยอดแบบตุ๋นกบ ไม่งั้นชื่อกูคงมาติดในโม่งแล้วสัด

>>310 ของกูทีมงานติดต่อมาพร้อมกันสามคน สงสัยว่าทำงานบริษัทเดียวกันป่ะวะ? ผลเหรอก็เฉยๆ เพราะความขี้เกียจของกูเองที่หลังๆ ลงตอนใหม่ช้าเหลือเกิน แต่พ่อตุ๋นกบนี่คืออวดทุกกระทู้อ่ะ คือไม่ได้อิจฉานะแค่บางทีกูก็หมั่นไส้

>>311 จริง อยู่ที่ขยันลงด้วย ตอนหลังกูลงไม่ไหวอะ เหนื่อยจากงานประจำ รายได้ลดลงมาหลักร้อยเลย พอแต่งจบแล้วเรื่องก็เงียบ นานๆมีคนหลงมาซื้อที

Please don't let me down
Please don't let me down
You better come around

You save yourself
I'll save myself this time around
You save yourself
I'll save you too next time around
I'm not around, I haven't been here for a while
You know I'll never be back now

Please don't let me down
Please don't let me down
You better come around
I won't come around

It's the same old shit, I'm getting sick of it
It's still the same old shit, stop putting up with it
Somehow I've seen, you're someone else
Somehow I've seen, you turned into someone else

Please don't let me down
Please don't let me down
You better come around
I won't come around

กระทู้แฉกลตอแหล(ของตัวเอง) เจ้าของมู้ลบไปแล้ว
https://www.dek-d.com/board/view/3969266/

>>314 โปรดอธิบาย ลบไปแล้วมึงจะแปะทำไมกระตุ้นต่อมอยากเผือกกูสัสๆ ว่าแต่เกี่ยวกับอะไรบอกหน่อย

>>315 5555555 โอเคๆ เล่าคร่าวๆคือ... เจ้าของกระทู้เขาหัวร้อนมาจากไหนไม่รู้ มาตั้งกระทู้สอน(แฉตัวเอง)วิธีร้องไห้บีบน้ำตาหลอกให้แฟนคลับไปถล่มนิยายที่เจ้าตัวอ้างว่าลอกไอเดียนิยายไป แล้วเจ้าตัวก็อธิบายด้วยว่าโดนลอกฉากที่ 'พระเอกจูบนายเอกที่ริมแม่น้ำ' แค่นี้แหละ ไปๆมาๆกระแสตีกลับ ไม่มีใครสนับสนุนนางเลย ซ้ำยังโดนนักอ่านตบหน้าด้วยคอมเม้นว่า "มันก็แค่ฉากโหลๆ หาได้ในนิยายทั่วไป" กับ "ถ้ารู้ว่าเป็นนักเขียนที่ติดตามอยู่ กูจะรู้สึกแย่โคตรๆ"

>>316 โถน่าสงสารป่านนี้คงหน้าหมานหนีไปร้องไห้จริงแล้วล่ะ แหมไม่น่าเลย(ไม่น่าหาเรื่องเลย) โอเคขอบใจเพื่อนโม่งกูนอนตาหลับละ

ขอถามหน่อยดิ ในสายตาของนักอ่านหญิง ตัวละครจำพวก "เก่งแต่เจ้าชู้" อย่างพวกแกรอลในเดอะวิชเชอร์ ขุนแผน จะเด็ด (กูเป็นคุเลยยกตัวอย่างไม่ค่อยถูก) อะไรพวกนี้นี่มีความคิดเห็นกันยังไงเหรอ? ชอบหรือเกลียด?

>>314 กูเห็นตั้งแต่ตอนมาตั้งละ ฉากที่ยกตัวอย่างมาก็โหลๆ จูบที่ริมน้ำใกล้บ้านนายเอก ไอ้สัส มันไม่ได้เฉพาะเจาะจงอะไรเลย มีการตั้งอวตารมาลอกนิยายตัวเองโดยชี้เป้าว่าคนที่เขียนเหมือนตัวเองทำ แล้วให้แฟนคลับไปล่าแม่มด สันดานส้นตีนชิบหาย

>>318 อยู่ที่วิธีการนำเสนอ ถ้ามึงจะให้ฟันหญิงไปเรื่อยๆ สร้างฮาเร็มไปเรื่อยๆ ก็อาจจะมีความยี้หน่อย เพราะตัวละครแบบนี้โคตรแกรี่ขายฟินให้ผู้ชายจัดๆ แต่ถ้าแม่งเสือกมีปลายทางไปปักธงใครเข้าแล้วรักจริงมีสตอรี่ อันนี้แม่งจะเท่ขึ้นมาทันที

>>318 มันคล้ายวิธีขายฝันนิยายไทยเก่าๆ แบบที่โม่งคุยกันมู้ก่อนๆ อะโม่ง

คือเจ้าชู้ได้ เหี้ยได้ แต่สุดท้ายต้องกลับตัวกลับใจมารักกูคนเดียว มันจะฟินในแบบของสาวๆ เขาอะ เหมือนปราบพยศ ทำให้คนเหี้ยมาทำตัวดีเพื่อกู ทำให้คนที่มั่วมารักเดียวใจเดียวเพราะกู แล้วถ้าเป็นยุคปัจจุบันไม่รู้ทำไม ชอบฟินเวลาทำให้แฟนหนุ่มเลิกเหล้า/บุหรี่ สำเร็จ มันจะให้ความรู้สึกแบบเดียวกับพวกผู้ชายที่ได้พลังเทพๆ ได้ครองฮาเร็ม มีสาวๆ รุมล้อมเอาใจ อะ

>>321 ขายฝันแบบ Reverse เรอะ

นักอ่านชาย -> ได้พลังโกง ความเทพ ได้ทำตัวเหี้ยๆ ได้เย็ดสาวในฮาเร็ม กวยเลี่ยมทอง
นักอ่านหญิง -> ปราบพยศคนเถื่อน ทำให้คนเลวกลับใจเป็นคนดี เลิกเย็ดมั่วมาเย็ดกูคนเดียว กลายเป็นพ่อของลูก

>>318 ส่วนตัวไม่ค่อยชอบนะ มันดูไปเรื่อยๆไม่มีอะไร แต่ถ้ากรณีแกรอลเราชอบเพราะถึงแกรอลมันจะทั่วถึงแต่มันโคตรรักเยเนเฟอร์เลย ถ้ามีไทป์รักใครคนนึงแบบรักจริงแทบถวายชีวิตให้จะกลายเป็นดูมีเสน่ห์ แต่ถ้าล่าแต้มไปเรื่อย สั่งสมฮาเร็มขอผ่าน

>>318 กูเกลียด ถ้ารู้ว่าเรื่องไหนพระเอกเก่งแล้วเจ้าชู้ กูสละเรือ ขุนแผนนี่คือตัวอย่างที่กูด่าไม่รู้จะด่ายังไง แล้วทำไมต้องให้กูเรียน กูเกลียดพระเอกห่ารากนี่มาก ยิ่งตอนมันเอาลูกไปทำกุมาร กูแบบ อิเห้นี่การศึกษาไทย

>>324 ขุนช้างขุนแผนและวรรณกรรมไทยตอนคุยเรื่องคุณค่าวรรณกรรม กูเคยวิเคราะห์เอาไว้ในมู้ 23 มึงลองไปอ่านดูก็ได้ว่ามึงจะใช้กรอบของคนสมัยนี้คิดในการวิเคราะห์วรรณกรรมในสมัยหนึ่งไม่ได้

>>>/webnovel/7834/375

>>325 เข้าใจไงมึง แต่ที่บอกคือความรู้สึกส่วนตัวของกูล้วน ๆ เพราะกูคือนักอ่านหญิงค่ะ อุอิอุอิ

>>326 ที่จะบอกคือก็เขาไม่ได้เขียนให้มึงอ่านอ่ะ มึงไม่ได้ตรงกลุ่มเป้าหมายตั้งแต่แรก มึงไม่ชอบก็ไม่แปลกหรอก

>>325 กูค่อนข้างเข้าใจนะ เพราะสมัยนั้นอะไรป่าเถื่อนๆ ผิดลูก ผิดผัวผิดเมีย มันอาจจะเป็นเรื่องที่ปกติมากสำหรับใครบางคน กูเคยฟังแม่เล่าเรื่องตัวเองกับคนสมัยก่อน บอกตรงว่าบางอย่างกูยี้มาก เขาพูดเหมือนมันปกติ มันก็แบบนี้แหละ เอามาเปรียบเทียบกันในแต่ละยุคสมัยไม่ได้ว่ะ

กูเป็นคนถามเองนะ (ไม่รู้เว็บแม่งเปลี่ยน id กูหรือยัง) ขอบใจเหล่าโม่งหญิงทั้งหลาย กูแค่อยากรู้ว่าผู้หญิงรู้สึกกันยังไงกับตัวละครแนวนี้เฉยๆ กูอยากยกตัวอย่างไอ้ที่อยู่ในยุคนี้นะ แต่นึกไม่ออกจริงๆ จะให้กูยกตัวอย่างเป็นคิริโตะก็ยังไงอยู่

กุมองว่าแล้วแต่คนนะ บางคนก็ชอบนิยาวพวก เลว เถื่อน ฟันดะไม่เลือหน้าแต่หยุดที่ใครสะคน บางคนก็ชอบแบบรักเดียวใจเดียวงี้ ที่ชอบแบบอื่นมันก็มี เลือกเอาซักอย่างเวลาเขียน

กูเป็นผู้ชายนะ แต่กูกล้าพูดได้เลย สันดารคนไทยสมัยก่อน โดยเฉพาะผู้ชาย แม่งเหี้ยกันหมดแหละ หาดีได้ยากมากๆ ถ้าไม่ติดว่าพวกยุโรปมาล่าอาณานิคม เราจะไม่สามารถมีความเป็นชาติอารยะขึ้นมาได้เลย ก็คงเป็นหนอนแมลงอยู่อย่างนั้นแหละ

>>331 ช่ายย กูฟังแม่กูเล่า ภาพในหัวกู ผู้ชายสมัยนั้นมันเลวหมดจริงๆ

ลามมาถึงสันดานของชายสมัยต่อมาด้วย ถึงจะแผ่วแต่ความคิดแม่งยังไม่หายไปหมด บางคนที่โตมากับอะไรแบบนั้นแม่งชิน ซึมเข้าสันดานไปแล้ว ผู้หญิงก็ยังยอมรับอะไรพวกนี้ได้เลย เพราะแม่งเป็นชีวิตเขา เป็นสภาพแวดล้อมที่เติบโตมาแต่กำเนิด ไม่มีฝรั่ง ป่านนี้ประเทศเราแม่งบ้านป่าเมืองเถื่อน ไร้อารยะดีๆนี่เอง

กลับทวิตไปอีพวกเหี้ย

ขอย้ำเหมือนเดิมว่าไม่เห็นด้วยกับการเอากรอบสายตาคนปัจจุบันว่าดี-เลว คำว่าดีเลวพวกนี้แม่งตีค่าจากอะไร มันเป็นแค่วาทกรรมที่ล่อหลอมขึ้นมาจากค่านิยมและประเพณีที่ในแต่ละยุคสมัยก็ให้ค่าความดีเลวนี้ไม่เหมือนกัน เช่น มึงบอกว่าชาติตะวันตกนำพาอารยะและความศิวิไลซ์มาให้ แต่ในความจริงความเชื่อและค่านิยมบางอย่างที่กดทับความเป็นเพศ มันก็เข้ามาพร้อมกันด้วย สังคมไทยแต่เดิมไม่ได้ถือเรื่องพรหมจรรย์ ไม่ได้ถือว่าผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว นี่แม่งคือค่านิยมจากศาสนาคริสต์ในยุโรป แถมผู้ชายไทยต้องแต่งเข้าบ้านผู้หญิง ไปช่วยทำมาหากิน ถึงเรียกผู้ชายว่า “เจ้าบ่าว” ฉะนั้นไอ้ความดีเลวต่างๆ มันไม่ใช่ universal truth ที่จะเป็นจริงตลอดไป

เห็นมีคนไล่กลับทวิตเตอร์ จะบอกว่า ถ้ามึงเป็นเฟมมินิสต์ที่มองความเป็นเพศโดยองค์รวมจริงๆ มึงจะเห็นว่าปิตาธิปไตยไม่ได้กดทับแค่เพศหญิง แต่กระทั่งผู้ชายก็ถูกกดทับด้วยเช่นกัน toxic masculinity ไม่ใช่แค่สิ่งที่เอาไว้ด่าผู้ชายว่าเหี้ย แต่มันคือสังคมตั้งแต่โบร่ำโบราณที่บีบให้ผู้ชายต้องแมน ต้องมีความเป็นชาย ลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ ต้องไม่แสดงอารมณ์ ฯลฯ

>>333 พอใจจะเป็นหนอนแมลงคลานกับพื้นก็เป็นไป

>>334 กูเข้าใจที่มึงพูดนะ แต่กูมั่นใจได้เลย ว่าถ้ายุโรปไม่เข้ามาล่าอาณานิคม ป่านนี้เรายังคงมีทาสกันอยู่ และจะไม่มีวันที่จะมีอารยะได้แบบทุกวันนี้ ส่วนเรื่องพรหมจรรย์ มันเป็นค่านิยมที่ควีนวิคตอเรียสร้างขึ้นมาในสมัยของพระองค์ และสนับสนุนเรื่องรักนวลสงวนตัวกับรักเดียวใจเดียวด้วย กูว่าดีแล้วว่ะ

ขอค้าน ยอมรับว่าไทยได้รับอิทธิพลจากต่างชาติมาจริง แต่ประเพณีที่มึงยกมาว่า "เจ้าบ่าว" ต้องแต่งเข้าบ้านผู้หญิงนี่มันเป็นประเพณีของชาวภูไทไม่ใช่เหรอ แถมไปอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง(เป็นหลายปี)เพื่อพิสูจน์ตัวเองกับฝ่ายหญิง ถึงจะสามารถแยกครัวไปอยู่ตามประสาผัว-เมียได้ แถมสถานภาพของผู้หญิงเปลี่ยนไม่ใช่แค่รับมาจากกอารยธรรมตะวักตกอย่างเดียวหรอก แรกเริ่มเดิมทีที่เอาอิทธิพลชายเป็นใหญ่เข้าไทยมาคือ อินเดียเลย พอรับมาผู้หญิงนี่แทบจะอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนต้องรักนวลสงวนตัวตั้งแต่สมัยอยุธยา แต่งเข้าบ้านชายแล้วมั้ง

>>333 ทำไมคิดว่าคนเห็นต่างจากมึงต้องมาจากทวิตวะ

เคยเห็นฝรั่งที่มันรู้ประวัติศาสตร์ไทย เรื่องโทรทัศน์ การนำเข้าล้าหลังกว่ามัน แล้วมันร้อง What? ป่าวว มันไม่เข้ามาจะยิ่งช้ากว่านี้

https://www.dek-d.com/board/view/3969440/
ไม่มีเวลาว่าง คือ ข้ออ้างของคนไม่มีใจ บรรลัยพินาศ
ได้สองตอนก็ท้อแท้ซะแล้ว ตอนเห็นครังแรกในบอร์ดก็ยังคิดว่าชื่อเท่ดีแฮะ

>>338 เห็นหมาน้อยทีไรกูรู้สึกแบบ โอ้ว นี่คือเมอร์ซี่ของเหล่าลูกแกะผู้หลงทาง หมาน้อยผู้อวยเอ็นควย หมาน้อยผู้ให้กำลังใจทุกคนจะเยียวยาเจ้าเอง แล้วแม่งก็พากันโดดเหวตายไ

กูขอโทษ ที่ไม่เอาคิริโตะมาตัวอย่างในคำถาม

>>338 เห็นมีเม้นบอกว่ามันหายไปพร้อมกับน้อนเอ็นควย กูนี่รู้สึกสะดุ้งขึ้นมาทันที พอแวบไปส่องนิยายก็รู้สึกได้ถึงประเด็น "หมวดจิตวิทยา" แถมใช้คำว่า "การสึกษา" เพื่อเล่นคำโจมตีระบบการศึกษาซะด้วย ต้องมีของแน่ๆ

อนึ่ง กูลองมโนก่อนเข้าไปอ่านนิยายจริง

การสึกษา ว้าว
สอบเข้ามาหาไร? ว้าว
เข้าใจเล่นคำนะ กูชอบ
เสียอยู่อย่างเดียว...
WALLTEXT เหี้ยๆ!

หมาน้อยควรเปลี่ยนชื่อเป็นหมาเนย เลียให้ทุกคนจริงๆ

>>338 SUNEATER นี่กูคุ้นๆ เหมือนว่ามีโม่งสับนิยายไปครั้งนึงแล้วนี่ แต่พอกดดูใน Profile ทำไมทีนิยายเรื่องเดียววะ แล้วสึกษานี่อะไร สึกหรอผุกร่อน หรือ สึกจากความเป็นพระ ? อะไรของแม่งเนี่ย

>>343 กูไปค้นมาแล้ว มันนามแฝงเหมือนกันแต่เป็นคนละคน อันที่โม่งสับไปคือเจ้าของเรื่อง FREE WORLD กับ ถ้าพ่อค้าจะครองโลกเสมือน ส่วนไอ้นี่... การสึกษาอะไรวะ

>>341 ศิษย์น้องนายฟองเบียร์ ยัดข้อมูลโหดสัส บทสนทนาไม่ยอมจัดย่อหน้าใหม่แยกกับบทบรรยาย อ่านยากฉิบหาย

เรื่องที่เอาแฟนตาซีมาตั้งคำถามกับการศึกษาไทยได้ดีสำหรับกูคือ gifted ตั้งแต่มันเป็นหนังสั้นชื่อห้องเรียนพลังกิฟต์ มาเป็นนิยาย มาเป็นซีรีส์ ไอ้การสึกษาอะไรนี่ก็แบบแม่งผิวๆ โยนเรื่องห่าเหวใส่คนอ่าน ไม่สอดแทรกอะไรเลย

>>338 อ่านยาก ไม่ไหว ตากูจะบอดไหมวะ

หมาน้อยนี่แปลกๆ ดี... อวยเอ็นเค หายพร้อมเอ็นเค กลับมาพร้อมเอ็นเค น่าแปลกดีจริงๆ

>>348 หลังจากเอ็นควยหายไปกูเห็นหมาเนยมันวิ่งเล่นอยู่ในบอร์ดอยู่นะ ถ้าหมาเนยพยายามเขียนแนวสะท้อนสังคม/เสียดสีสังคม แต่ออกมาเหลวเหมือนเอ็นควยกับบรรลัยนะ กูขอเรียกแม่งเป็นแก๊งสะท้อนสังคังเลยไอ้สัส

เล่นเด็กดวกมา 2—3 ปี กูยังไม่เห็นใครเขียนแนวสะท้อนสังคมดีๆได้สักคน จนกูเริ่มรู้สึกอคติกับแนวนี้ คือถ้าเริ่มเรื่องมามีคำว่า ชั่ว เลว ปุ๊บกูนี่กดปิดได้เลย ถ้าแค่กระเหี้ยนอยากด่าอะไรสักอย่างแบบนั้นมึงตั้งกระทู้เอาง่ายกว่าเยอะ ไม่ต้องเอาตัวละครกับเนื้อเรื่องมาอ้างแบบไอ้นักรณรงค์ก็ได้

ตอนแรกกะจะเข้าไปชมตรงหน้าบอร์ดว่า เออ กล้าเล่นประเด็นที่เป็นปัญหากับตัวเองในตอนนี้ กล้าตั้งคำถามดี แต่พอเข้าไปอ่านทุกตัวอักษรแล้วก็ มึงแค่ด่าเฉยๆ นี่หว่า ทั้งผอ.ที่ภูมิใจกะยอดติดมหาลัย ทั้งแม่อยากให้เรียนหมอ ทั้งป้าขี้อวด ที่ดูไม่สมเหตุสมผลก็อิตัวอิจฉา อะไรของมันวะ

อ่านจบแล้วรู้สึกเหมือนแค่ระบายความอัดอั้นออกมา ไม่แปลกที่จะเขียนต่อไม่ได้

>>348 เอ็นเคกลับมาตอนไหนวะ กูไม่เห็นมีอะไร

นักเขียนเด็กๆ หน้าใหม่ๆ เพิ่มมาร้อยเขียนไหวและจบมีไม่ถึงครึ่ง จริงๆ สิบคนถึงหรือเปล่าวะ? กูว่าสมัยนี้คนมีความอดทนต่ำ กูที่เขียนมานานบางทีก็เป็นบ่อยๆ แต่ไม่เคยมาบ่นห่าเหวไรขนาดนี้นะ ไปนอนต่อดีกว่า นอกจากนิยายช่วงนี้การนอนนี่สนุกสุดสำหรับกูละ

>>353 เอ่อ ใครถามครับ

>>354 กูก็บ่นของกูตามที่คุยกันมาเรื่อยๆ ไม่ได้มีหมาไหนถามเลย หรือมึงจะถามครับ?

คนฝากนิยายเหมือนมาออดิเข้าเป็นเทรนนี่ เพราะกักตัวไม่มีอะไรทำสินะ

แนวสะท้อนสังคมกูเห็นด้วยนะ เท่าที่อ่านในเด็กดี ชูโรงว่า กูเนี่ยจะเขียนสะท้อนสังคม จงอ่าน! ไม่มีใครเขียนแล้วสะท้อนออกมา นอกจากด่า ๆ ด้วยมุมมองตัวเองมากกว่า สรุปสะท้อนตัวมึงเองนั่นแหละ ไม่ได้สะท้อนสังคมห่าเหวใด ๆ

>>356 มึงพูดซะนึกถึงพวกบอกเขียนประชดประชันแนววาย แนวต่างโลก แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรนอกจากเอาตัวพระเอกมาด่าๆๆๆๆ มาเหยียดแนวพวกนี้
บางอย่างก่อนมึงจะทำ มึงควรเข้าใจและศึกษา ก่อนจะตัดสินว่าชอบหรือไม่ชอบ อย่าเอาความไม่ชอบตัวเองมาเขียนแล้วบอกแนวประชัดแดกดันหรือสะท้อนสังคม

สนับสนุนให้เพื่อนโม่งใส่นวมไฟท์กัน พวกนายทำดีมาก เราชอบใจ

By โม่งเกรียนฝ่ายค้าน

>>357 อ้อ พวกโปรโมทว่านิยายตัวเองไม่มีอะไรบ้างสินะ

"แวะเข้ามาอ่านได้ครัช ไม่วาย ไม่ฮาเร็ม ไม่ต่างโลก ไม่เกิดใหม่ ไม่ระบบ ไม่แนวตลาด ไม่โลกสวย พระเอกไม่เทพ นางเอกไม่โง่ ตัวร้ายฉลาด รับรองเขียนจบ ฝากกดเฟบให้ด้วย"

#ดราม่า #ตลก #ไซไฟ #แฟนตาซี #เวทมนตร์ #พลังจิต #ต่อสู้ #ใช้สมอง #จิตวิทยา #ความชั่วในใจคน #สะท้อนสังคม #ซึมเศร้าห้ามอ่าน #ดาร์คมากๆ #นิยายผูกจักรวาล #ภาคแรก #นำเสนอหลากหลายแนว #15ภาคจบ #ภาคละหนึ่งตอน

>>359 ไอ้สัสย้อนแย้ง 5555 ตลกแต่เสือกดาร์ค ซึมเศร้าไม่ควรอ่าน

>>359 555555555 กูชอบ ขอลอกไปโปรโมทนิยายตัวเองหน่อย กูยอมโม่งแตกเพราะแม่งประทับใจ ของกูนี่คือ นิยายแนวตลาดแนวกระแส วาย ระบบ ต่างโลก โลกสวย นายเอกโง่ พระเอกเทพ ตัวร้ายงี่เง่า ไม่ดาร์ก ซึมเศร้าอ่านได้

>>361 เด็กดวกของแท้ต้องดากเว้ยไม่ใช่ดาร์ก

>>362 นี่... แฟนพันธุ์แท้ต้องแบบนี้

I can't seem to face up to the facts
I'm tense and nervous and I can't relax
I can't sleep 'cause my bed's on fire
Don't touch me I'm a real live wire

Psycho Killer
Qu'est-ce que c'est
Fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-far better
Run run run run run run run away oh oh
Psycho Killer
Qu'est-ce que c'est
Fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-far better
Run, run, run, run, run, run, run, away oh oh oh
Yeah yeah yeah yeah!

You start a conversation you can't even finish it
You're talking a lot, but you're not saying anything
When I have nothing to say, my lips are sealed
Say something once, why say it again?

Psycho Killer
Qu'est-ce que c'est
Fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-far better
Run run run run run run run away oh oh oh
Psycho Killer
Qu'est-ce que c'est
Fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-far better
Run, run, run, run, run, run, run, away oh oh oh oh!
Yeah yeah yeah yeah!

Ce que j'ai fais, ce soir la
Ce qu'elle a dit, ce soir la
Realisant mon espoir
Je me lance, vers la gloire, OK
Yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah
We are vain and we are blind
I hate people when they're not polite

Psycho Killer
Qu'est-ce que c'est
Fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-far better
Run run run run run run run away oh oh oh
Psycho Killer
Qu'est-ce que c'est
Fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-far better
Run, run, run, run, run, run, run, away oh oh oh
Yeah yeah yeah yeah oh!

หากฉันจะรัก
รักใครสักคน
เรื่องของเหตุผล
สำคัญน้อยกว่าจิตใจ
จะบอกว่ารักเพราะอยากจะรัก
ก็คงไม่มากเกินไป
ใครจะมองยังไง
ฉันคิดว่าไม่สำคัญ
แค่รู้ว่ารัก
รักเธอจนหมดใจ
ไม่รู้ตรงไหน
ขอเพียงแต่ให้เป็นเธอ
ไม่มีตรงไหนที่ไม่รัก
รักเธอที่เธอเป็นเธอ
ไม่ได้พลั้งได้เผลอ
ฉันรักเธอเพียงผู้เดียว
ไม่ขอให้เป็นเหมือนใคร
เพราะมันไม่ใช่เธอ
แต่ขอให้เป็นอย่างเธอ
ทั้งตัวและหัวใจ
ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้
จะดีจะร้าย
ถึงแม้จะเป็นอย่างไรไม่เสียใจที่รักเธอ
ที่เขาว่าสวย
เขามองกันอย่างไร
ที่เขาว่าหรู
เขาดูกันที่ตรงไหน
แต่สิ่งที่เห็นสิ่งที่รู้
ฉันดูเธอตรงหัวใจ
ไม่ว่ามองยังไง
ก็เห็นเพียงความงดงาม
ไม่ขอให้เป็นเหมือนใคร
เพราะมันไม่ใช่เธอ…

https://www.youtube.com/watch?v=I-Gir_TMvIE

逃げたりあきらめるコトは 誰も
一瞬あればできるから
歩き続けよう
君にしかできないコトがある
青い星に
光が失くせぬように
つかめ! 描いた夢を
まもれ! 大事な友を
たくましい自分になれるさ
知らないパワーが宿る
ハートに火がついたら
どんな願いも 嘘じゃない
きっと叶うから...
show me your brave heart
晴れの日ばかりじゃないから
たまに
冷たい雨も降るけれど
傘ひろげよう
生き方に地図なんかないけど
だから自由
どこへだって行ける君も
はしれ! 風より速く
めざせ! 空より遠く
新しい自分に逢えるさ
知らない勇気が眠る
ハートに気がついたら
胸の中のどしゃ降りも…

https://www.youtube.com/watch?v=uECvoAmmZcA

บรรลัย งอกมาอีกตัวเเล้ว

เอาด้วยดิสัส
Encontre la solucion al problema de la resaka
Me mantengo en la joda borracho hasta las seis de la mañana
Y cuando pinta el sol nos vamos pa la esquina
Bailando con los pibes meta vino y porquerias
Andamos meta vino y porquerias
Otra vez callo la noche
Otra vez nos vamos de gira

Andamos meta vino y porquerias
Otra vez callo la noche
Otra vez nos vamos a la esquina

https://youtu.be/sNySpPlSqhQ

kawashita yakusoku wasurenai yo
me wo toji tashikameru
oshiyoseta yami furiharatte susumu yo

itsu ni nattara nakushita mirai wo
watashi koko de mata miru koto dekiru no?

afuredashita fuan no kage wo nando demo saite
kono sekai arundekou

tomedonaku kizamareta toki wa ima hajimari tsuge
kawaranai omoi wo nose
tozasareta tobira ageyou

mezameta kokoro wa hashiridashita mirai wo egaku tame
muzukashii michi de tachidomatte mo
sora wa kirei na aosa de itsumo mattete kureru
dakara kowakunai
mou nani ga atte mo kujikenai

furikaereba nakama ga ite
ki ga tsukeba yasashiku tsutsumareteta

nani mo kamo ga yuganda sekai de
yuiitsu shinjireru koko ga sukui datta

yorokobi mo kanashimi mo wake aeba tsuyomaru omoi
kono koe ga todoku no nara
kitto kiseki wa okoseru darou

kawashita yakusoku wasurenai yo
me wo toji tashikameru
oshiyoseta yami furiharatte susumu yo
donna ni ookina kabe ga atte mo
koete miseru kara kitto
ashita shinjite inotte

kowareta sekai de samoyotte watashi wa
hikiyoserareru you ni tadoritsuita

mezameta kokoro wa hashiridashita mirai wo egaku tame
muzukashii michi de tachidomatte mo
sora wa kirei na aosa de itsumo mattete kureru
dakara kowakunai
mou nani ga atte mo kujikenai

zutto ashita matte

Last night I had the strangest dream
I sailed away to China
In a little row boat to find ya
And you said you had to get your laundry cleaned
Didn't want no one to hold you What does that mean
And you said

Ain't nothin' gonna break-a my stride
Nobody gonna slow me down, oh no
I got to keep on movin'
Ain't nothin' gonna break-a my stride
I'm running and I won't touch ground
Oh no, I got to keep on movin'

You're on the road and now you pray it lasts
The road behind was rocky
But now you're feeling cocky
You look at me and you see your past
Is that the reason why you're runnin' so fast
And she said

Ain't nothin' gonna break-a my stride
Nobody gonna slow me down, oh no
I got to keep on moving
Ain't nothin' gonna break-a my stride
I'm running and I won't touch ground…

https://youtu.be/cy46iOwWQiE

ไม่ว่าเพื่อนโม่งจะต่อยกันเพราะอะไร ทวิตภพจะดราม่าเหยียดเพศกันแค่ไหน หรือโม่งเพลงจะสแปมแม่งทีละ 6 เพลงทำไม กูขอยืนยันว่าต้องแวะมาสับแก้เครียดเหมือนเดิม แม้เพิ่งจะ 300 กว่าความเห็นแต่กูขอแปะชื่อกระทู้หน้าไว้หน่อย เผื่อว่าถ้าถึงเวลาแล้วติดขึ้นมาจะต้องโดนกักตัวไม่ได้มาร่วมสมัคร ถ้า 900+ แล้วกูไม่อยู่อย่าลืมเอาไปเก็บโหวตด้วยนะ

นิยายเด็กดีบทที่ 31 (DDN XXXI) ภาคเด็กดวกกักตัวจนสติแตก โม่งประสาทแดกเพราะไวรัสจัดกลาง หน้าใหม่แม่งว่างดราม่าโคตรมั่ว เช็คก่อนให้ชัวร์ก่อนอวยตัวเอง ประเดี๋ยวจะเจ๊งเพราะเลขไอพี บอร์ดโม่งสามัคคีรุมตีน้องกะลา [เพค่ะ/พะยะคะ = ประหาร]

โอเคธุระจบแล้ว สับนิยายกันต่อเลย

เรื่อง : หัวกระแทกแล้วคิดว่าตัวเองเป็นฮันเตอร์ในตำนาน
นามปากกา : ราชานกฮูก KingOwl
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/bbookkbook116/story/view.php?id=2030304
คำโปรย : ฮันเตอร์แรงค์ต่ำๆ คนหนึ่งหัวกระแทกแล้วคิดว่าตัวเองเป็นฮันเตอร์ระดับสูงสุดที่หายสาบสูบไปคนนั้น มหกรรมบุกดันเจี้ยนเกินความสามารถจึงเกิด เรามาลุ้นกันว่าเขาจะอยู่รอดเกินตอนที่ 10 ไหม...
หมวด : ฟรีสไตล์ > แฟนตาซี
จำนวนตอน : 80 ตอน
สถานะตัวเรื่อง : ยังไม่จบ [ อัพเดตล่าสุด 12/4/63 ] น่าจะลงต่อเรื่อยๆ วันละครั้ง เพราะแต่ละตอนไม่ยาวมาก

และแล้วก็มาถึงอีกเรื่องที่ถูกโม่งหลายคนจับตามอง แม้จะไม่ได้เป็นขาประจำโดยตรง แต่ในอดีตไอ้ฮูกก็โผล่ไปเล่นบอร์ดนักเขียนบ้างเหมือนกัน ดังนั้นกูขอจัดการสับครั้งนี้ไว้ในหมวด "ขาประจำทำตัวหล่อ/สวย" ต่อจากงานของผึ่งพุงสโลว์ไลฟ์ มาว่ากันถึงชื่อเรื่อง ก็ตามที่เห็นไปคือตั้งชื่อยาวคล้ายเรื่องย่อตามแบบฉบับของเว็บโนเวลสมัยนิยม ไม่มีคลิกเบทก็ไม่เป็นไร แค่นี้ก็เรียกแขก (น้องเกรียน) ให้มาสนใจได้พอสมควรแล้ว คำโปรยป้ายยาได้ดีในแนวเรื่องของตน กูจะขอข้ามเรื่องเขียนคำผิดตั้งแต่คำโปรย (สาบสูบ) ที่มีนักอ่านช่วยทักแต่มึงก็ยังไม่แก้ไปซะ เพราะมันไม่ควรเกิดขึ้นกับนักเขียนระดับเคยตีพิมพ์มาแล้วหลายเรื่องแบบนี้ ถ้าจี้มากๆ เดี๋ยวหาว่ากูนาซี หาเรื่องโจมตีเพราะคำผิดคำเดียวอีก แต่อยากให้คิดดีๆ ว่าเรื่องเล็กเท่าจิ๋มมดแค่นี้ ส่งผลอะไรบ้าง ขนาดเรื่องแค่นี้มึงยังพลาด แล้วเรื่องใหญ่กว่านี้จะไม่พลาด ?

เรื่องภาพประกอบดูเหมือนจะใช้บริการนักวาดคนนี้มาหลายรอบแล้ว ที่ต้องชมคือการจัดสีให้ตัวละครกับชื่อเรื่องดูเด่น ตรงปกย่อก็เอาหน้าไอ้พระเอกไปเก๊กหล่อล่อเกรียนได้อย่างเหมาะสม งาน Art คราวนี้จึงถือว่าผ่าน ว่าแต่... มึงแปะคลิป youtube โชว์หนังหน้าเพื่อแนะนำเรื่องแทนการเขียนรายละเอียดบนปกรองแบบนี้ แปลว่ามั่นใจในหน้าตาตัวเองสินะ ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แค่มันผิดวิสัยนักเขียน เพราะปกติแล้วนักเขียนส่วนใหญ่รวมทั้งกูเองมักจะหวงข้อมูลส่วนตัว ไม่ค่อยชอบเผยตัวตนอะไรนัก เรื่องนี้มันมีผลกระทบบางอย่างที่อาจเกิดขึ้นได้ในอนาคตเพราะพวกแฟนตัว(โ)ยง ถ้าคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรซุกไว้ใต้พรมหรือมีเรื่องที่อาจถูกนำมาเล่นงานได้ภายหลัง ก็ไม่เป็นไร

ก่อนเข้าสู่เนื้อเรื่องกูขอพูดถึงการใช้ Banner ในแต่ละตอนก่อน เพราะเรื่องนี้แปะ Banner ชื่อเรื่องไว้ตรงหัวตอน กับ Banner Talk/อ้อนขอเมนต์ ตรงท้ายตอน สังเกตให้ดีจะพบว่ามันเป็น Pattern ที่ร้ายกาจ ในการสะกดจิตนักอ่านวัยรุ่นให้รู้สึกถึงความคุ้นเคย ถามว่ามีผลต่อความน่าอ่านมากไหม มันก็แล้วแต่คนอีกเหมือนกัน เพราะรูปแบบที่ว่านี้คือการเปิดและปิดตอนของการ์ตูนกลุ่มมังฮวา, การ์ตูน Webtoon ซึ่งอ่านจากบนลงล่างเหมือนนิยาย ถ้าเป็นคนที่ไม่เคยอ่านมังฮวาหรือเว็บตูน (มีด้วยเหรอวะเด็กสมัยนี้) อาจรู้สึกว่ามันรก แล้วถ้าเป็นคนที่เคยอ่านล่ะ ? กูบอกได้เลยว่ามันช่วยสร้างแรงดึงดูดบางอย่างให้นิยายเรื่องนั้นได้ ประกอบกับการจัดวางย่อหน้าแบบประมูลสไตล์ยุคใหม่ (Neo-ประมูล) ที่เน้นการเว้นบรรทัดและหนักบทสนทนา ทำให้นิยายเรื่องนี้ยิ่งคล้ายมังฮวาเวอร์ชั่นตัวหนังสือเข้าไปอีก

>>371

นี่คือตัวอย่างของนักเขียนที่เข้าถึงกระแสปัจจุบันและใช้เทคนิคอันทันสมัย นักอ่านยุคเก่าหรือกลางเก่ากลางใหม่อาจไม่ปลื้มรูปแบบนี้ แต่เด็กและวัยรุ่นจะให้ความสนใจแน่นอน การจำกัดกลุ่มผู้อ่านให้แคบลงฟังแล้วอาจดูแย่ แต่พวกมึงอย่าลืมว่ากว่า 70 % ของนักอ่านเว็บนี้เป็นเด็กและวัยรุ่น (หรือเด็กหนวดที่โตเป็นผู้ใหญ่แต่ก็ยังอ่านนิยายอยู่) การยอมสละส่วนน้อยเพื่อคงส่วนมากไว้จึงอาจเป็นโมเดลที่ใช้การได้ สรุปว่าจากทั้งรูปแบบประโยค การจัดย่อหน้า การใช้แบนเนอร์ ความยาวในตอน และพล็อตเรื่องโดยรวม นิยายเรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังอ่านมังฮวาแบบเป็นตัวอักษร (ขนาดตัวนิยาย Solo Leveling จริงๆ เองยังดูเป็นนิยายปกติมากกว่านิยายเรื่องนี้) ใครสนใจจะแต่งตาม กูก็ไม่ห้าม แต่ถ้าถามกู กูไม่แต่งเด็ดขาด เพราะมันจะทำให้เสียตัวตนและสไตล์ที่กูบ่มเพาะมาเกือบสิบปี สำหรับคนที่ยังเป็นมือใหม่แล้วบ่ออนซอน ก็ลองดูได้นะ

ตอนที่ 1 : Prologue

"ซองยอน" ฮันเตอร์เกาหลีแรงค์ E พลาดท่าให้คิเมร่าจนขาขาด ระหว่างที่ทำใจได้แล้วว่ากูแม่งเจอฆ่าแน่ ก็มีฮันเตอร์อีกคนปรากฏตัวขึ้นนั่นคือไอ้ "โมรา" พี่ซองรีบบอกให้ไอ้โมหนีไปแจ้งข่าวให้สมาคม แต่ไอ้โมแม่งไม่ถอยแถมเดิมดุ่มๆ จะเข้าไปบวกกับคิเมร่าเสียด้วย เมื่อเห็นว่าไอ้โมเดินเข้ามาด้วยความมั่นใจ คิเมร่าเลยหวดไอ้โมด้วยกระบองเข้าให้ ผลคือดาบที่ไอ้โมใช้กลายเป็นเศษเหล็ก ส่วนเจ้าของดาบกระเด็นไปกองเหมือนขยะเปียก พร้อมกับคิเมร่าที่พบว่าไอ้เหี้ยนี่ไม่ได้แกล้งกากแต่กากจริงนี่หว่า บทนำของเรื่องจบลงตรงนี้แหล่ะ อ่านแล้วให้ความรู้สึก Solo Leveling มากๆ คล้ายเรื่องไอ้เหนือภพคนเหมือง พระเอกกากสัสแรงค์ F ถูกวางตำแหน่งไว้เป็นคนแบกของในทีมสำรวจดันเจี้ยน (พี่ซงจินวูจาก SL ก็เคยแบบเหมือกันเลย) นี่ถ้าเปลี่ยนเอาไอ้โมรามาขาขาดแทนพี่ซอง แล้วเอาพี่ซองมาทิ้งไอ้โมไว้ในดันเจี้ยน ทุกอย่างก็คล้ายกันจนน่าเกลียดไปในทันที

ตอนที่ 2 : EP 1 คนแบกของ

ผม (น่าจะหมายถึงโมรา) ทำอินโฟดัมพ์ใส่นักอ่านตามคำสั่งของนักเขียนด้วย POV 1 เกี่ยวกับการ อเวค... เอ๊ย การชานจ์ กับการปรากฏขึ้นของ เกจ... เอ๊ย พอร์ทัล ส่วนอีก 2 อย่างคล้ายกับนิยายเรื่องหนึ่งที่พระเอกชื่อซง... อะไรซักอย่างเนี่ย ซึ่งมันก็คล้ายกับนิยายแนวดันเจี้ยนเรื่องอื่นอีก 84 ล้านเรื่องในโลกใบนี้ ไม่มีใครเขาสนใจหรอกเนาะ เปิดฉากด้วยผม (โมรา) โดนคนในทีมดูถูกว่าขยะเอ๊ย (เปลี่ยนคำบ้างได้ไหมเบื่อแล้วอะ) มีการพูดถึงพี่ซองยอนด้วยว่าผมเข้าใจภาษาเกาหลีได้เพราะเวทแปลภาษา (เออสะดวกดีแฮะ) พี่ซองด่าพวกตัวประกอบว่าควายมัวแต่ประมาท ไม่ระวังว่าดันเจี้ยนอาจเกิดการอเวคเค็น จนโดนหัวตี้ที่ Tell มาว่าเป็นลุงขี้เหล้าด่าต่ออีกทอด ผมดัมพ์เพิ่มว่ากิลด์ก็เหมือนบริษัทจนรู้สึกได้ว่าแม่งชักจะเหมือนอีกเรื่องเข้าไปทุกที

พอจบดัน ผมก็รับเงินแล้ววาร์ปกลับมาที่สมุทปราการ ก่อนตัดพ้อแบบคลิเช่ๆ ว่า กูแม่งกากสัส อันดับ 1 จากท้ายตารางเป็นขยะรองก้นหลุมรั้งท้ายชาวบ้านอีกแล้ว ฮันเตอร์คนอื่นเขามีรถส่วนตัวมีผู้จัดการ ส่วนผมต้องนั่งรถโดยสารพร้อมกับฟังข่าวระหว่างเดินทางว่ามีดันเจี้ยนแตกแถวๆ รังสิต มอนคงแม่งหลุดออกมาแต่ช่างมัน ปล่อยให้ชาวปทุมธาเนี่ยนเขามาจัดการกันเอาเอง เอ้อ ผมนึกขึ้นได้ว่ามีอีกอย่างที่จะลืมไปไม่ได้นั่นคือต้องแวะไปโรงพยาบาลก่อน พอไปถึงผมก็เข้าไปเยี่ยมแม่... เอ๊ย น้องชายที่นอนเป็นผักเหมือนแม่พี่ซง ผมจับมือน้องชายที่อยู่ในสภาวะเจ้าชายนิทราแล้วดราม่าบีบน้ำตาเหมือนคุณอนุ*** เพื่อให้สาววายกระชุ่มกระชวยใจ แต่หารู้ไม่ว่ามันป็น Force drama ความยาว 2 บรรทัดที่ไม่ทำให้รู้สึกเศร้าได้เลย

>>372

ตอนที่ 3 : EP 2 หัวกระแทก

บทนี้ผมตื่นขึ้นมาบ่นเรื่องแคลอรี่ที่ต้องใช้มากกว่าคนทั่วไปหลังโวคแล้ว (ตกลงจะโวคหรือเวค) เหมือนเดิมครับไปหางานทำเอาเงินไว้แดกมาม่ากับเป็นค่าห้อง ICU ให้แม่... เอ๊ย น้องชาย ระหว่างจะไปรับงานผมแวะไปตลาดนัดว่าจะซื้อดาบใหม่ ปรากฏว่าดาบแพงสัส เลยออกจากที่นั่นมาอย่างคนเจียมตัว ระหว่างทางมีลุง Homeless ท่าทางไม่เต็มทำอัญมณีร่วง ผมแม่งเป็นคนดีเลยหยิบขึ้นมาแล้วจะเอาไปคืน แต่วิ่งตามคนแก่ท่าทางกระจอกไม่ทัน สุดท้ายลุงที่ท่าทางเอ๋อๆ โชว์เทพฆ่ามอนแรงค์เอให้ผมดู แรงปะทะทำเอาผมลอยไปด้านหลัง แล้วก็จบตอนไปแบบงงๆ

ตอนที่ 4 : EP 3 ตัวตนที่แท้จริง

ผมฟื้นขึ้นมาพร้อมถูกทำคับให้ทำ yaoi bait กับคุณหมอเล็กน้อย แล้วเล่นมุกแป๊กอีก 1 รอบ หมอถามว่าคุณโมราเป็นยังไงบ้าง ผมแม่งจำไม่ได้ว่าตัวเองชื่อโมรา แถมหมอดันบอกว่าผมฆ่ามอนแรงค์เอสำเร็จด้วย จำไม่เห็นได้เลย ฟัค! เรื่องมั่นชักจะเลอะเทอะ หมอบอกว่าขอไอเท็มเป็นค่ารักษา ผมก็ให้หมอไปแบบงงๆ พอกลับถึงบ้านหมอบอกให้เช็คอัญมณีที่ถือมาด้วย ข้อความในนั้นบอกว่า ผมโดนคำสาปย้อนความคิดความอ่าน กับโดนปิดไม่ให้ใช้สกิล ถ้าจำวิธีได้สกิลมาไม่ได้ (ลุงตอนที่แล้วเป็นเจ้าของเพชรนี่ และโดนย้อนความจำถึงช่วงเด็กเล็กแล้ว) ด้วยความที่ผมความจำเสื่อมเลยแม่งเข้าใจผิดว่าตัวเองคือลุงเอ๋อเหรอ ข้อความอื่นๆ ที่บันทึกไว้คือ ผมแม่งโคตรเก่ง กำลังจะมีลูก และเมียโดนผนึกหยุดเวลาไว้ในดันเจี้ยน

ตอนที่ 5 : EP 4 เด็กมันห้าว

ผมโดนบังคับเปิดตอนด้วยการ Tie-in ขายนิยายเรื่อง "ซอมบี้น่ะเหรอ อ๋อ นั่นเพื่อนผมเอง" ของนักเขียนอย่างหน้าด้าน ตามด้วยการโชว์ความปัญญาอ่อนระหว่างคุยโทรศัพท์ ซึ่งเป็นความกาวเฉพาะตัวของไอ้นักเขียนนั่นแหล่ะ จะว่าขำก็ไม่ขำ อ่านแล้วขนลุกดีครับ ปลายสายบอกว่ามีงานแบกของให้ผมทำ งานง่ายๆ แบบนี้แถมอยู่ใกล้แค่บางนา จะรอช้าอยู่ไย ไปกันเลยดีกว่า พอไปถึงลุงที่ชวนลง raid... เอ๊ย ลงดันเจี้ยน แกก็บอกว่าแลบลิ้นหาพ่องอาวุธก็ไม่มี ก็เลยให้ดาบกากๆ มาใช้เล่มนึง ช่วงก่อนลงดัน ผมโดนพี่ซองยอนไล่กลับ เขาหาว่าผมกากเกิน ลงดันไปก็คงตายฟรี แต่อยู่ดีๆ ไอ้ตัวประกอบ ก. ก็เข้ามาเจรจาบอกว่าถ้าไม่ให้ผมลงแล้วใครจะแบกของ ฮันเตอร์กากๆ ก็เหมาะกับงานกากๆ อยู่แล้วนี่ สุดท้ายการลงดันจึงเริ่มขึ้น แล้วเนื้อเรื่องก็คงไปเชื่อมกับบทนำช่วงที่ผมบวกกับคิเมร่านั่นแหล่ะ

การบรรยาย : ทั่วไปจนถึงทั่วไปสุดๆ สื่อได้ในระดับดีแต่ติดขี้เล่นหรือใช้คำแนวผสมกาว เน้นบันเทิงจนคล้ายนิยายจีนปลอมเรื่อง .....เว้นที่ไว้ปลูกหญ้า..... ไม่มีความฟุ่มเฟือยในบทบรรยาย นึกภาพตามเหตุการณ์ได้ทัน แม้จะเขียนอะไรไว้สั้นไปหน่อย บทสนทนายังดูแข็งๆ การสื่ออารมณ์ยังทำได้ไม่ค่อยดีเพราะไม่มีการบิวด์ผ่านบทบรรยาย (บทบรรยายยาวสุดเท่าที่อ่านเจออยู่ที่ 2 บรรทัดครึ่ง) ใช้การ Tell ข้อมูลในส่วนที่อยากข้ามแต่ไม่น่ารำคาญเพราะสั้นมากและใส่กาวลงไปด้วย มองภาพรวมคืออยู่ในมาตรฐานระดับกลาง แต่พยายามสร้างบรรยายกาศให้เกิดความกาว ขนาดบทบรรยายว่าดันเจี้ยนดูน่ากลัวเต็มไปด้วยภาพชวนสยอง ยังทำออกมาได้เฉยๆ และแข็งทื่อ อันเป็นผลร้ายมาจากความกาวส่วนบุคคลของนักเขียน ทั้งปมและเส้นเรื่องปรากฏชัดในตอนที่ 3 ถือว่าไม่เร็วไม่ช้า และใช้เทคนิคเชื่อมโยงเนื้อหาของบทเปิดเรื่องกับตอนที่ 5 ได้อย่างถูกจังหวะ เป็นคนที่มีเทคนิคติดตัวอยู่บ้าง น่าเสียดายที่ใช้ตัวละครอื่นได้ไม่คุ้มค่า ตัวร้ายก็เกรดบีจนเกือบตกไปซี การเดินเรื่องเทียบกับความยาวต่อ 1 ตอนถือว่าเร็ว แต่บางตอนสั้นเกินไปจนแทบจะเป็นไม่ได้แม้แต่นิยายเว็บ

>>373

ตัวละคร : ซงจิ... อุ่ย คุณโมรา ไม่ทราบนามสกุล ฮันเตอร์แรงค์ F กากเดนชาวสมุทปราเกี้ยน มีภาระเป็นน้องชายสายผัก ทำงานเป็นซัพพอร์ตเตอร์สายลำเลียงแบบเดียวกับหนูลิลิรูก้าในเรื่องดันมาจิ ถ้ามีน้องสาวหรือน้องชายกำลังเรียนอยู่ด้วยนี่ก็เข้าองค์ประกอบพอดีเลย ตัวเอกเรื่องนี้ให้ความรู้สึกดีกว่าเหนือภพจากเรื่องเติมเงิน เพราะคาร์มันแกว่งไปในทางที่ดี มีความมั่นใจแบบจงใจปั่นให้ฮาตามเนื้อหานิยายสายกาว แม้ระดับความคลิเช่จะหนักหนาพอกัน แต่อย่างน้อยนิยายเรื่องนี้ยังสามารถทำให้นักอ่านชื่นชอบได้มากกว่าไอ้ภพแน่นอน มิติตัวละครอยู่ในขั้นปานกลางค่อนไปทางแย่ แต่ไม่เป็นไร เพราะนิยายเรื่องนี้เน้นความกาวมากกว่าองค์ประกอบด้านอื่นอยู่แล้ว ตัวละครถูกปั้นมาให้เป็นยาโอยแมททีเรียล ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงว่า "ไพรวัลย์" น้องชายของตัวเอก จะฟื้นขึ้นมาเอาใจสาววายสายค้ำคอร์ให้ได้กรี๊ดกร๊าดอย่างแน่นอน

เนื้อเรื่อง : คลิเช่ Solo Leveling แบบถูกดัดแปลงบางรายละเอียด พยายามเปลี่ยนคำเรียกและชื่อเฉพาะบางอย่าง พล็อตมีไอเดียที่แตกต่างจากเรื่องซึ่งเป็นแรงบันดาลใจ คล้ายกรณีที่เกิดกับมังงะ Attack on titan กับเรื่อง Majo no Moribito ตรงที่มีการเริ่มเรื่องและผูกปมแรกสุดคล้ายคลึงกัน แต่เดินเรื่องในช่วงต่อมาคนละแบบ ความน่าสนใจของพล็อตมีไม่มากเท่าความพยายามอัดกาวเข้าไปในเนื้อหา ตัวละครหลักถูก Tell จนให้อิมเมจซงจินวูสมัยยังเป็นความหวังของหมู่บ้าน ถ้าสุดท้ายมันหล่อขึ้นเรื่อยๆ แบบในภาพปก นี่ก็จะเป็นอีก 1 ข้อเปรียบเทียบว่ากลิ่นมันคล้ายกันจังนะ สำหรับตัวละครรองทั้งหมดแทบจะไม่มีผลอะไรต่อเส้นเรื่องใน 5 บทแรก พี่ซองก็มาทำตัวหยิ่งๆ และเป็นฮันเตอร์ที่เก่งพอประมาณจนเหมือนไอ้ลุงใน SL อีกนั่นแหล่ะ พวกตัวประกอบปากเสียก็มีหน้าที่แค่มาเหยียดโมรา ความน่าติดตามเลยไปอยู่กับคำถามว่า ไอ้โมราจะเข้าใจผิดจนก่อเรื่องอะไรบ้าง

จุดเด่น : นีโอประมูลสไตล์ในโควต้า 1 บรรทัด การใช้ลูกเล่นแบนเนอร์ ยาโอยแมททีเรียลที่ถูกเตรียมการและหยอดมาให้สาววายจั๊กกะจี้หัวใจเป็นพักๆ ความพยายามจะแต่งนิยายแบบไลท์โนเวล ที่พยายามมากเกินไปจนเสียสมดุลและกลายเป็นนีโอประมูลไปในที่สุด

จุดด้อย : ซีนอารมณ์ไม่ได้เรื่อง การบรรยายฉากแย่ เห็นภาพชัดบ้างไม่ชัดบ้าง เพราะเขียนสั้นไปหมดทั้งตัวประโยค บทบรรยาย และความยาวต่อตอน ทุกอย่างถูกเคลือบไว้ด้วยกาวจนไม่สามารถทำหน้าที่ได้เต็มที่ แล้วที่ขัดใจสุดๆ คือมุกที่ขำแห้ง... แห้งเหมือนโดนบังคับให้กินซาลาเปาเซเว่นยังไม่ได้เวฟแบบห้ามดื่มน้ำ

คะแนน : 6/10 อยู่ในระดับทั่วไปค่อนไปทางดี มี effective กับสาววายและสายกาว เทคนิคหน้านิยายแพรวพราว น่าจะเรียนรู้เกี่ยวกับ production มาพอสมควร

ความเห็นส่วนตัว : ถ้าหาก Solo Leveling ไม่ได้เน้นที่ความเทพซ่า ความเอจจี้ แต่ไปเน้นที่ความวาย ความกาว ผลงานมันก็คงออกมาประมาณนี้ เพราะอ่านแล้วไม่รู้สึกถึงความชีวิตรันทดขนาดนั้นของโมรา การใช้ชีวิตประจำวันก็ดูทั่วไปไม่ค่อยดราม่า ปากกัดตีนถีบไหมก็ยังไม่ขนาดนั้น ด้านอารมณ์มันบีบให้เราอินไม่ได้จริงๆ เพราะทุกอย่างมันถูกรวบรัดด้วยโควต้าเว้นบรรทัด แล้วพอถึงช่วงที่พระเอกสมองเบลอเข้าใจผิดความจำเสื่อมเนี่ย มันชวนให้สงสัยด้วยว่าน้องชายมันจะเป็นยังไงต่อไป ถูกลืมไปแล้วรึเปล่าวะ ถ้ามองจากคนชอบเสพกาวเรื่องนี้มีความน่าสนใจ แต่ถ้ามองจากมุมของคนทั่วไป 5 ตอนแรกยังไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่นัก

ขอบคุณเพื่อนโม่งสำหรับสับ

โม่งนักสับ เป็นโม่งเพียงชนิดเดียวที่มีประโยชน์ต่อระบบนิเวศน์โม่ง ส่วนโม่งที่เหลือนี่คืออะไร

ถามโดย โม่งเกรียนฝ่ายค้าน (บางครั้งก็แปลงร่างเป็นโม่งเพลง)

>>376 เออเนี่ย กูรำคาญอีพวกอย่างมึง ทำเป็นมาทิ้งประโยคชวนก่อ วันดีคืนดีก็นึกสนุกเนียนเป็นพวกขยะบ้าง อีสัส ขอหยิกดากมึงสิบทีจนกว่าเลือดจะออก

>>376 เป็นเหี้ยอัลไรล่ะ พล่ามมากเดี๋ยวโดนเล็บยาวจิกแก้มก้นบิดไปบิดมาหรอกสาส

>>376 มึงนี่ก็ว่างจัด เหงาหาเพื่อนซัดฝุ่นเหรอ

>>371 เพิ่งอ่านจบ ขอกลับมา+1ชื่อมู้หน้าด้วย ได้ใจกูมากเพื่อน (กูเกลียดโม่งหน้าใหม่สุดละไอ้สัส)

ขอบคุณเพื่อนโมงสำหรับความยากลำบาก
ตกลงว่าที่พี่ตุ๋นกบแนะนำกุให้ไปศึกษา SL
งานกุก็จะออกมาทำนองนี้ใช่ไหม
คนเขียนมันทำใจได้เหรอวะเซ็ทติ้งก๊อปเรื่องอื่นมา
หรือเขียนด้วยอารมณ์แฟนฟิก ไม่เข้าใจว่ะ

โม่งเก่าเจ้าที่แรง โคตรดุ กูกลัวแล้ว แม่จ๋า!!! ฮือๆๆๆๆ

>>381 กูตอบให้ ในฐานะที่กูเข้าใจคนแต่งนิยายมีรายได้ (เพราะกูก็มีรายได้จากงานเขียนด้วยเหมือนกัน) ความสุขในการแต่งนิยายของพวกนี้คนละแบบกับพวกที่แต่งเพื่อเติมเต็มจินตนาการ

พวกเขาจะมีความสุขเมื่อเห็นยอดวิว ยอดเม้น และยอดเงิน แน่นอนว่ามันก็เหมือนกับนักเขียนทั่วๆไป แต่นักเขียนแบบตุ๋นกบ (หรือกู) จะให้ความสำคัญกับยอดเงินมากที่สุด ดังนั้นแต่งแนวอะไรก็ช่าง แต่ถ้ายอดเงินพุ่งพรวดพราดมา บอกเลย โคตรมีความสุขอะ

>>382 นี่กูเอง โคตรงงอะ ทำไมไอดีเปลี่ยน และกลับมาไอดีเดิมวะ

ขยะชั้นเลวอ่ะ อีพวกพูดจาไม่รู้เรื่อง Ky ไม่ดูตามาตาเรือ จะแปะเนื้อเพลงมาทำเหี้ยอะไร มึงอยากพูดเรื่องเพลงมึงก็ไปห้องเพลงเลยดิ ทำตัวเท่ แต่ดูถ่อยสัตว์หมา กาละเทศะไม่มี จนคนเขาเลิกด่าและเมินพวกมึงไปกันหมดแล้ว อย่าเสือกมาพูดว่ากูงับเบ็ดมึงล่ะ พยายามสร้างตัวตนโง่ๆ เห็นแล้วรู้สึกสมเพชว่ะ ถ้ามีเวลามาทำอะไรแบบนี้ก็เอาไปใช้เขียน/อ่านนิยายเถอะมึง

>>383 หือขอบใจที่ตอบ มิน่าไก่ฮูกมันถึงมาได้แค่นี้ น่าเสียดาย

เรื่องเงินนี่กูพอเข้าใจนะ แต่เรื่องไปเอาพล็อตคนอื่นมาเปลี่ยนรายละเอียดเพื่อขายนี่แม่งชำใจกูในหลายๆความหมาย คนเขียนก็กล้าทำ คนอ่านก็ยอมรับ นึกแล้วเศร้าสัด

อีกแง่นึงงานเขียนในไทย 99% แม่งก็ไม่ค่อยได้เอาไปต่อยอดอะไรอยู่แล้ว แปลส่งนอกก็เงียบ อนิเมะไม่มี หนังไทยปกติก็เอาตัวเองไม่ค่อยรอดอยู่แล้ว เริ่มเห็นอนาคตขึ้นมาหน่อยก็พวกซีรี่ย์วัยรุ่น คือให้ตายแม่งก็ไม่ดังจนต้นฉบับเขาฟ้องอยู่แล้ว เลยก็อปแม่งเลยว่างั้น

สัส เพิ่งตรวจคำซ้ำในนิยายเสร็จ คำว่า "อยู่แล้ว" แม่งหลอนติดสมองกูไปหมดแล้ววววว

>>385 กูไม่รู้ว่าเกรียนตัวอื่นทำอะไร แต่โม่งเกรียนอย่างกูเข้ามาโม่งเพื่อฆ่าเวลา ด่าไรด่าไป เพราะโม่งแม่งก็โม่งกันหมด ไม่กระทบอะไรเลยเพื่อนโม่งเอ๋ย

>>386 พูดตามตรง วงการนิยายไทยเราจะก็อปกระแสเมืองนอกเสียส่วนมาก ทำเองหรือแนวตัวเองก็จะกลายเป็นเฉพาะกลุ่ม และที่น่าเศร้า ความจริงก็คือคนไทยนั้นลึกๆแล้วไม่ได้มีความเป็นชาตินิยมเท่าไหร่ ประกอบกับจารีตหรือวัฒนธรรมไทยบางอย่าง หากเอามาเล่น มาแตะต้องแล้วงานงอก มันมีพวกคอยจ้องงับ จ้องจับผิดและด่า ทางที่ง่ายที่สุดก็คือเมินแม่งเลย และแต่งแนวตลาดหรือแนวกระแสแทน

>>387 นึกถึงมือถือแอนดรอยดิ ยี่ห้อไหนๆแม่งก็แอนดรอย ถ้านึกแบบนี้ได้มึงจะเข้าใจระบบนิยายตลาด ที่เหลือก็แข่งกันที่ลูกเล่นภายใน กับฝีมือคนแต่งแล้ว ส่วนออริแบบไอโฟนเจ๊งไปกี่รายแล้วล่ะ ทั้งวินโดว์โฟน บีบี และOSอื่นๆ

ลงนิยายเรื่องใหม่ ไอดีใหม่
ลงไปสองตอนเมือวาน
ยอดวิว 7 ยอดเฟบ 4 คอมเม้นท์ 0 นี่เป็นเรทปกติปะวะ
กูลงแนวระบบ ติดแท็กโชเน็นไอ

>>390 น้อยเชี่ยๆ ช่วงนี้เด็กแม่มลงนิยายกันเยอะเลยดันนิยายตกหน้าแรกเร็ว ไอดีใหม่ที่ไม่มีฐานเก่าแม่มเกิดยากว่ะ

>>389 เอาจริงๆก็มันรกกระทู้อยู่นะ… ส่วนเรื่องตลาดนี่กรูนึกถึงพวกเฟมินิสต์อยู่นิดหน่อย ตลาดตัวเองมันขายไม่ได้ คนเค้ามันเลยต้องขายตลาดนิยม ดีที่สายนิยายมันไม่มีพวกนี้(รึเปล่าวะ?)
ส่วนSLนี่(ขอกรูบ่นหน่อย) เป็นเรื่องที่รู้สึกว่าใช้ตัวละครเปลืองชิบหาย คือใช้ให้แบบรู้ว่าคนมันเยอะจริง ซึ่งพอถามว่าจำเป็นกับพล็อตมั้ย มันก็แบบไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น(แต่กรูก็ยังไม่ได้อ่านช่วงหลังร้อยตอนกว่าๆเหมือนกัน ถ้าพลาดก็บอกด้วย) จะว่าเพราะพล็อตมันเดินช้าด้วยมั้ยนี่มันก็น่าจะส่วนนึง ตอนนิยายกับmanhuaแทบจะ1:1

>>391 เออ กูก็ว่างั้น เศร้าเบย

>>385 นี่เป็นเหตุผลที่ว่าเมื่อเจอโทรลเกรียน>>ปล่อยเบลอ
รก/เปลืองเรปก็ช่างแม่งเหอะ ยังไงก็เม้นต์ได้เรื่อยๆจนกว่าfanboiจะยุบนั่นแหละ แค่ตั้งมู้บ่อยขึ้น ก็คิดชื่อด่าโทรลกันไปพลางๆก็ได้

โปรโมตนิยายยังไงได้บ้างวะ เพิ่งแต่งเรื่องแรก ไม่มีเพื่อนแนวทางนี้ นอกจากลงแล้วกูเอาไปโพสที่ไหนได้บ้าง?

>>395 โปรโมทแบบเอาลงเว็บอื่นก็ได้ อยากยึดเด็กดวกเป็นฐานหลักก็เอาลงที่อื่นตอนน้อย แล้วให้มันมาตามในเด็กดวกกันเอง... อิอิ

>>396 ได้เหรอ นึกว่านิยายต้องลงที่เดียวไม่งั้นโดนแบนเลยไม่กล้าลงหลายๆที่

>>397 มึงไม่เคยเห็นเรื่องนึงไปโผล่ในหลายๆเว็บเหรอวะ meb รีด เด็กดวก

>>398 กูเคยอ่านแต่นิยายเล่มอ่ะ ขอบใจมากเพื่อนโม่ง

>>397 ไม่โดนแบน ถ้าจะโดนแบนมันมีแค่กรณีเดียว คือเขียนฉากผิดกฎเด็กดีในเว็บอื่น แต่มึงทำลิงก์ให้คนในเด็กดีตามไปอ่านได้ กรณีนี้ถ้ามีคนแจ้ง ทีมงานตรวจสอบแล้วเห็นจริงตามนั้น ก็โดนแบนค่อนข้างแน่นอน

Yeah, let's go
Yeah

I said what's up, what's up? y'all gon' step up, step up?
I'm the best as they come, call me blessed, I'm the one
Spitting raps like the sun, fire blast out my tongue
Staying forever young, if you play me you're done

Look out, I'm 'bout to make it, I ain't faking, woofers breaking
These fans have all been waiting patiently to see me take it
I think it's time to snake it, call me Drake, the charts I'm taking
And I make all of these statements 'cause my mind's never complacent, yeah

Lately I've been on some different shit
I'm makin' beats, filling seats, man, it's fucking lit
And I proceed with my degree in making fire hits
I think I got just what you need, girl, try a sip

She drank the Kool-Aid, I can see it on your lips
She wanna party with the best, yeah, grab a fifth
I'm tripping hard on this beat, man, my mind's lit
Back and forth from what I want and what I'm gonna get

I keep my head down, grind up, moving on
I keep my mind clear as I write every song
Nothing's off limits, no opinions, nothing's wrong
I free my mind every time, try keep it going

Let's go, let's go

A hundred songs in a hundred weeks, what the fuck?
Yo, how these dudes keep writing? do they cheat, or what? (Cheat or what?)
Nah, bitch, we just know how to get what we want
And we're good at what we do 'cause it's never enough

I ain't playing anymore, I'ma shut the door
Ignore all the fucking haters, turn 'em into corpses
I'm so sore from ripping on these vocal chords
They like swords, cut deep, as my words are born
I'm upset 'cause ain't nobody heard of us yet
A few mil' were the first, man, bet
And we never ever gonna forget, I fill my time with blood and sweat

Y'all make this shit worth it, y'all give a man purpose
Y'all make a man kill it when I'm performing these verses
It'd be a disservice if this music never surfaced
To the top of this circus, all this time would be worthless

Let's go, let's go

I'ma be first, bitch, all I do is work, bitch
Party hard, sure, bitch, then back to the verse, bitch
They gon' need a nurse, quick, put 'em in a hearse, shit
Using every word to get heard by this earth, bitch

I love playing this game
I ain't rapping for the fame
Nah, I rap to make a name
To be heard and make a change, yeah
To be heard and make a change
Yeah, I just wanna make a change

พวกมึงใช้เทคนิคอะไรตกคนอ่านมั่งวะ แบบวิธีเจาะตลาดนักอ่าน

>>402 ไม่ได้เขียนเอาใจคนอ่านว่ะ โทษที เขียนตามในคนเขียน งุ้วงี้ย์

>>402 กูก็ไม่เอาใจคนอ่าน น่ารำคาญจะตาย กูเขียนตามที่ตัวเองชอบอะ ถ้ามีคนอ่านชอบแบบเดียวกันเขาก็ตามอีก ส่วนตัวกูมั่นใจในรสนิยมตัวเองด้วย

>>402 ด่าคนอ่านแล้วไม่เม้นว่าเป็น "ตัวตะกราม" รับรองมึงได้ทุกตลาด

>>402 ดูกลุ่มนักอ่านตัวเองว่ากลุ่มไหนก่อน กลุ่มเป้าหมายต่างก็การตลาดต่าง ตรงนั้นอาจจุกจิก รายละเอียดเยอะไปหน่อย

เอาง่ายๆ และที่สำคัญที่สุดก่อนคือชื่อเรื่อง ทุกวันนี้ชื่อเรื่องแม่งสำคัญชิบหาย ถ้ามึงมาแบบ Le Nuit en le Rêve คือไม่ดึงดูดคนอ่านอ่ะ ถ้าไม่ใช่แนวรักหวานแหวว คนอ่านสมัยนี้ชอบชื่อที่มันเป็นประโยค/วลีสไตล์ไลฟ์โนเวลที่แค่อ่านก็พอรู้คอนเซปต์แนวเรื่องคร่าวๆ ละ ว่ามันจะมาแนวไหน พอได้พบเจออะไรบ้าง

>>402 ไงล่ะมึง แต่ละคำตอบซาบซึ้งน้ำตาไหล เทคนิคดีๆกูไม่รู้หรอก อาศัยอ่านสับเอาว่าอย่าไปบ้งแบบใครบ้าง อย่างเช่นชื่อเรื่องมึงบอกมาว่าแนวพระเอกเก่งเทพซ่า แต่ปาเข้าไป 30 ตอนแม่งก็ยังเดินบ่นว่าตัวเองเป็นขยะ บ้งแน่นวล

ถ้ามึงอยากรู้อะไร เอาวิธีที่ตัวเองคิดมาเสนอแล้วถามความเห็น(บางครั้งก็สนุกจนต่อยกันเอง)​เอาดีกว่า ในโม่งไม่ค่อยนิยมวิธีป้อนถึงปาก

กู 402 นะ ขอบใจทุกความเห็นมาก

กูชวนคุยเฉย ๆ ไม่มีไร

กุอาศัยเขียนที่ตัวเองอ่านสนุกเชื่อว่าคนแบบกุมาอ่านต้องสนุกกับนิยายกุ
แน่นอนนิยายกุไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนแบบกุมาอ่านนิยายกุ

>>409 แนวไหน เดี๋ยวกูไปอ่าน ขอแค่ไม่ใช่แนววาย กับแนวรักน้ำเน่า ทิ้งลิ้งไว้ได้เลย

ปล.ถ้าไม่กลัวโม่งหลุดอะนะ กล้าทิ้งกูกล้าไปอ่านและจะเม้นกับวิจารณ์ด้วย

>>409 มึงรีบลงลิงก์ก่อนกูจะสวมรอย

เขียนได้แค่ตอนครึ่งกูควรเริ่มโปรโมทรึยังวะ ?

กุเคยเอามาให้สับแล้ว เก็บแรงไปสับคนอื่นเถอะ

>>412 อยากทำเหี้ยอะไรก็ทำไป ทำซะเป็นตั้งกระทู้เด็กดีถามเชียวนะมึง หัดใช้สมองส่วนหน้าคิดมั่งก็ได้

>>414 +1 ถามแสดงยี่ห้อเด็กดวกมาก

มีเผือกร้อนมาแบ่ง เผื่อใครยังไม่ได้แดกมื้อเช้า ไอ้ F จีบดอกขาวตอนตี 4 กว่าๆ ไม่หลับไม่นอนกันเหรอสัส หรือว่ามึงนอนฟูกเดียวกัน!? กรี๊ด!!
https://www.dek-d.com/board/view/3969838/

by โม่งจิ้นแดกเผือก

https://www.dek-d.com/board/view/3969838/

>>416 เชี่ย กูสงสารชิบหาย จะรู้เปล่าวะไอ้สองตัวนี้มะควรไปยุ่งด้วย ตอนอ่านคงนั่งแหกตาพยายามจับใจความว่ามันสองตัวอยากจะสื่อเหี้ยอะไร นี่แนะนำกูอยู่จริงเหรอ คนตอบคุณภาพเหี้ยๆ

เขียมอิดอกขาว ยาวเป็นหางว่วแต่เสือกผิดประเด็น ส่วนอิF ก็เลยมาเตือนแบบเป็นการเป็นการ ก็เลยถูกหาว่าเสือก
อิดอก อิเหี้ย.. รอบนี้มึงผิดเต็มๆ

>>416 สงสารเจ้าของกระทู้ว่ะ ไม่ได้สาระห่าไรที่ต้องการเลย อยู่ดีๆก็เจอคนบ้ากับคนโง่เถียงกัน

กูสงสารตัวเอง ตอนหัดเล่นเด็กดวกใหม่ๆเจอดอกขาวมาเม้นยาวเหยียดกูก็นึกว่าแม่งตั้งใจตอบ อ่านไปอ่านมาเหมือนนอกเรื่องกูก็คิดว่าตัวเองจับประเด็นไม่เก่ง ที่ไหนได้...อีนี่แม่งบ้า แถมไม่มีใครเตือนกูอีกต่างหาก กูเสียเวลาชีวิตอ่านข้อความมันมาโดยตลอด

นิยายใครที่กำลังเขียนอยู่ เเนะนำให้เขียนให้จบก่อนที่จะลงเว็บนะครับ เพราะกูโดนคนอ่านบอกว่าคล้ายเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเเล้ว พอกูเเต่งต่อไปได้7-8ตอน เเม่งยังตามมาด่าว่าโดนจับไต๋เเล้วเปลี่ยนพล็อต กูจะบร้า

>>422 อย่าไปคิดมาก แต่งไปเรื่อยๆ บางทีต้องทำเมินๆ ไปบ้าง

>>422 ถ้าเป็นกู กูปล่อยผ่านอ่ะ บางทีก็แนะนำให้ว่าถ้าเหมือนกันมากก็ไปอ่านเรื่องนั้นเถอะ ไม่ต้องมาอ่านของกูก็ได้ คนอ่านอื่นมีเยอะแยะ ขนาดผัวยังมีคนเดียวกันได้พล็อตจะเหมือนกันนิดหน่อยก็ไม่แปลก(บกตัวอย่างเหี้ยดีจัง) มึงก็แต่งของมึงไป อิพวกที่บ่นก็ปล่อยมันแค่นั้น

>>422 เป็นกูไม่เมินก็ด่าแม่ง ไอ้สัส ทีพล็อตแนวเย็ดแล้วท้อง หนีไปคลอดลูก ผู้ชายตามมาง้อแม่งยังเหมือนกันเป็นกระบุง กับแค่นิยายกูมึงจะตายอ่อ

>>422 ขนาดจูบกับที่ท่าน้ำ แม่งยังหาว่าลอกเลย ประสาทจะแดก 5555

https://my.dek-d.com/39553955/writer/view.php?id=2072727

น้องเขาไปตั้งกระทู้ว่า ทำไมยอดวิวขึ้นแต่ไม่มีคนอ่านเลย กูเข้าไปลองอ่านนิยายดู ปังมาก ปังปินาศมากยิ่งกว่านิยายแชทอีกมึง แถมตอนสั้นเหี้ยๆ อยากคอมเม้นต์น้องจัง ว่าหัดไปอ่านนิยายที่เขามีคนเข้าเยอะๆ ดูนะ ถึงจะไม่ดีเด้แต่ก็ช่วยน้องได้ระดับนึงอ่ะ แต่คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า เห็นตอบคอมเม้นนักเขียนคนอื่นแลเวยังใช้นะค่ะ อยู่เลย พอจ้ะ

>>427 ดูเป็นเด็กน้อยใสซื่อมากซะจนถ้าเตือนไปแล้วจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชั่วสินะ 55555555

>>427 เห็นแล้วกูทำใจด่าเด็กไม่ได้ว่ะ กูกลายเป็นคนอ่อนไหวไปแล้ว ใจเกเรจริง ๆ

นิยายพวกนี้มีคนสับไปบ้างยังวะ
https://www.dek-d.com/board/view/3969876/

>>427 อันนี้พอเข้าใจ น้องคงเพิ่งเริ่ม+ขาดปสก.การอ่านอย่างแรง เพราะดูทรงเหมือนยังไม่รู้ว่าจะถ่ายทอดดำเนินเรื่องราวยังไงเลยเขียนออกมาแบบตรงๆดื้อๆ ประกอบกับการใช้คำผิด (และคะค่ะผิดที่ผิดทางอีกแล้วโว๊ย! กุขัดใจ) มายำผสมรวมกันจนกลายเป็นความพินาศ แต่ยังพัฒนาได้แค่ต้องใช้เวลาสั่งสม+การอ่าน อ่าน อ่าน! ถ้าน้องมันไม่ถอดใจไปก่อนอ่ะนะ

ไหนๆพูดเรื่องนิยายปังปินาศ สำหรับกูนิยามของคำว่าปังปินาศจริงๆ ก็นิยายแชทนั่นแหละ ด้วยการสื่อสารที่จำกัดถ้ายิ่งมาเจอกับนักเขียนที่สื่อสารไม่เก่งก็มีสิทธิ์ลงเหวสถานเดียว
กูขอยกตัวอย่างแชทแห่งความ 'ปังปินาศ' ที่เคยเจอมาให้ดูสักหน่อย ไม่ได้รู้จักหรือแค้นอะไรส่วนตัวนะ https://www.facebook.com/1743572749204820/posts/1747129722182456/

คือ กูว่ากูก็เป็นเด็กรุ่นใหม่แล้วนะ เพิ่ง20กว่าๆ แต่ยอมรับว่าโตมาแบบเพิ่งมาเข้าสั่งคมโซเชียลจริงๆ5ปีหลังนี่เอง (แน่นอนว่าไม่เคยอ่านนิยายเว็ป)
มันคือเหตุผลที่ทำให้กูไม่สามารถเข้าถึงการสื่อสารแบบนี้ได้หรือยังไง?!?
แวบแรกที่ได้เห็นกูคิดในใจว่าเด็กสมัยนี้มันก้าวกระโดดถึงขนาดอ่านคำ อ๊าๆ อื๊อๆ แล้วแม่มเก็บไปเรียบเรียงในหัวได้เห็นเป็นเหตุการณ์เลยนี่แบบ...กูไม่รู้ควรอึ้งดีมั้ย

เห็นอิเจ๊เบอร์สองตอบมู้รูปวาด กูรีบไปส่องอยากรู้นางจะโชว์พลานุภาพยังไงอีก เชรดดนางไม่อวดแล้วว่ะแค่แซะจขกท.เบาๆ https://www.dek-d.com/board/view/3969893/

>>431 เหี้ยจนเกินใจรับได้ หนังสือโป๊ยังเขียนดีกว่านี้
อันนี้แม่งอ่านแล้วรำคาญชิบหาย

>>433 กูเคยคิดเล่นๆว่าในอนาคตต่อไปคนรุ่นใหม่คงสื่อสารกันด้วยประโยคที่มีคำไม่กี่คำก็รู้เรื่องกันได้เหมือนแชทเดี๋ยวนี้ที่พิมพ์คำๆเดียวหรือแค่ส่งสติ๊กเกอร์ก็เข้าใจกัน อย่างต่อไปผู้ชายจีบสาวก็คงแบบ... "งุ้ย อ๊อกๆ"

>>432 อ่อ คนวาดคนนี้กูเจอบ่อยมากในกรุ๊ปวาย ฝากนิยายบ่อยจนเอือม เคยเข้าไปอ่านอยู่แต่งั้นๆ เห็นป่านนี้ 80 กว่าตอนวิวยังไม่ถึงห้าพันเลย เส้าๆ

>>431 ขอค้าน อายุ20กว่าๆไม่นับเป็นเด็กรุ่นใหม่ มึงมันผู้ใหญ่แล้ว

>>431 ที่มึงยกมานี่คือสไตล์การเล่นโรลเพลย์ของพวกบอทศิลปิน ยูการ์ตูน ยืมเมจ คอมมูต่างๆ ว่ะ เวลามึงพิมพ์โต้ตอบกับฝั่งตรงข้ามแม่งคงไม่น่ารำคาญเท่าไรมั้ง แต่พอรวมมาเขียนเป็นฟิคมันเลยวิบัติขนาดนี้

>>436 ไม่แน่ใจเหมือนว่าไหนใหม่ ที่พูดงั้นเพราะกูเข้าใจมาตลอดว่าห้องนี้น่าจะมีคนรุ่น30กว่า
หรือไม่มีวะ? โทษด้วยถ้ากุเข้าใจผิดไป55
>>437 ใช่ กุอ่านก็ว่าอยู่ (บอกตามตรก็เพิ่งรู้จักคอมมู โรลเพลย์ไม่นานนี้เอง) ซึ่งมันไม่สมควรได้ชื่อว่าฟิคด้วยซำ้ว่ะ อารมณ์เหมือนคุยคนเดียวรู้เรื่องคนเดียว

สมกับเป็นเด็กดวกจริมๆ ทั้งคนถาม ทั้งคนตอบ
https://www.dek-d.com/board/view/3969950/

บอกตามตรง ขอชื่อเรื่อง ขอชื่อตัวละคร ขอพล็อต กูยังไม่โกรธเท่าขอคาแรคเตอร์ กูไม่อยากด่าเด็กขอมาระบายในนี้แทน ไอ้สัส!!

>>438 อายุไม่เกิน20ยังจัดว่าเป็นวัยรุ่นอยู่ แต่ถ้าเมื่อใดที่มึงขึ้นเลข2 มึงคือผู้ใหญ่ เหนือกว่าพวกวัยรุ่นมันแล้ว ส่วน30+คือลุงๆป้าๆ

>>439 กูปิ๊งไอเดียบางอย่าง

ช่วยกันไปสมัครตัวละครดิ๊ แล้วเอาคาแรกเตอร์มาจากเหล่าคนดังในบอร์ด เช่น ตุ๋นกบ, เล่าเบียว , เอ็นควย ฯลฯ ถือซะว่าแซะแบบเนียนๆ

>>441 เริ่มที่มึงเลย กูรอดูอยู่นะ

>>441 เพื่อ?? ไม่เกิดสาระว่ะ ขี้เกียจด้วย

>>438 เอาจริงก็ยังไม่ผู้ใหญ่ เรียกว่า หนุ่ม-สาว รุ่นผู้ใหญ่ล่ะมั้ง สำหรับกูถ้ายังไม่ถึง 25 ก็ให้ปัดไปทางพวกวัยรุ่น

>>444 20 ต้นๆ กูให้เป็นพวก first jobber, young adult ยังเป็นคนหนุ่มสาวรุ่นใหม่สมัยใหม่ไฟแรง ยังไม่เชิงผู้ใหญ่เต็มตัว 25++ คือวัยทำงานละ พอสัก 30-35 วัยสร้างครอบครัว 40++ ก็คือเริ่มวัยกลางคน

กูขอถามนอกเรื่อง นิยายสมัยนี้ที่ชอบให้พวกเด็กอายุ15ถือว่าบรรลุนิติภาวะแล้ว แล้วปล่อยออกไปผจญชะตากรรมเอง คิดว่ามันจะรอดมั้ยวะ เอาจริงๆ

>>446 อะไรรอดวะ พล็อตนิยายหรือไอ้เด็ก 15 ถ้าอย่างหลัง
นิยายแฟนตาซีอะมึง ส่วนใหญ่พวกนี้จะมีโครงสร้างฐานแบบเดียวกัน คืออารยะธรรมหลาย ๆ อย่างในโลกนั้นจะล้าหลังกว่ายุคปัจจุบัน ซึ่งคนรุ่นอายุ 15 -18 ถือว่าเป็นบรรลุนิติภาวะพอตัวแล้ว มันจะมาจากที่คนในยุคนั้นตายเร็ว อย่างการแพทย์ยังไม่พัฒนา หรือมีเกี่ยววัฒนธรรมต่าง ๆ ที่เอาโลกปัจจุบันเทียบกันไม่ได้ ช่วง 30 -40 เลยถือว่าเป็นวัยผู้ใหญ่อาวุโส มีความคิดและการตัดสินใจที่ค่อนข้างได้รับการยอมรับวงกว้างมากระดับนึง มันก็บอกเป็นวงกว้างส่วนใหญ่ได้ว่าจะรอดหรือร่วง อีกส่วนก็อยู่ที่รายบุคคลด้วย (กากแต่เจือกไปก่อนก็ตายห่านไปซะนะ) ถ้าเอาตามฐานประมาณนี้นะ

ดังนั้นแล้ว เด็กรุ่นอายุ 15 ในยุคนั้นเนี่ย ก็คงจะโดนฝึกมาก่อนตามฐานโครงสร้างอ่ะแหละ เรียนรู้อะไรเร็ว บางทีก็คงจะรอด
เออ จะว่าไปมันก็เหมือนกับสมัยยุคกลาง ๆ ในความเป็นจริงของประวัติศาสตร์น่ะแหละ ส่วนใหญ่มันก็ต้องไปไวก่อนอยู่แล้ว (การแพทย์ไม่พัฒนา ไม่รีบใช้ชีวิตให้คุ้ม มึงก็เชิญร่วงไปก่อนเลยจ้า) 15 ในสมัยนั้นก็คงจะราว ๆ อายุ 16 -17 ในสมัยปัจจุบันล่ะม้าง ก็หลายๆ เหตุผล แล้วแต่เซ็ตติ้งโลกด้วย /อะเฮื้ออ กูว่างมากจนมานั่งคิดเรื่องบับเน้เหรอเนี่ย

>>446 ขึ้นอยู่กับว่าเด็กมันถูกเลี้ยงถูกสอนมาในรูปแบบไหน ถ้ามันโชคดีได้รับการศึกษาสมัยใหม่ที่คนสอนเข้าใจจิตวิทยาเด็ก ไม่บ้าเลือดจับแข่งให้ปีนต้นไม้เหมือนๆกัน เด็กแม่งจะโตไวมาก แต่บ้านเราแม่งก็ยังใช้วิธีดั้งเดิมคือเด็ก 40 คนต่อ 1 ครูผู้ดูแล บ้านใครไม่รวยพอก็อดส่งลูกเข้าโรงเรียนสมัยใหม่หรือโฮมสคูลดีๆ(สอนเป็นกลุ่ม) แล้วเดี๋ยวนี้เขายิ่งเน้นด้านใจเยอะขึ้น มีการสอนพ่อแม่เกี่ยวกับวิธีสื่อสารกับลูก(ยังไงไม่ให้เด็กพัง) แต่สุดท้ายก็ติดกำแพงเดิมๆ "ค่าเทอม"

โม่งในนี้หรอที่ไปเกรียนกระทู้นิยายเรื่องเสียว

>>447 คิดถึงนิยายดิสโทเปียยุคหนึ่งที่ตัวเอกต้องอายุ 16-17 แล้วต้องพยายามต่อสู้กับสภาพสังคมและสิ่งแวดล้อมต่างๆ กูเคยทำลิสต์ไว้เล่นๆ

- The Maze Runner
- The Hunger Games
- The Host
- Divergent
- มีอีกเรื่องที่อยู่ในยุคความสวยแต่กูลืมชื่อเรื่อง

แม่งก็เหมือนมังงะ ไลท์โนเวล หรือซีรีส์ฝรั่งที่มีตัวเองเป็นเด็กม.ปลายล่ะวะ ตัดภาพไปที่ความเป็นจริง ตอนม.ปลายกูยังหัวร้อนเพราะนั่งถักนิตติ้งวิชาการงานไม่สวยอยู่เลย

>>432 บุรุษเงานี่อยู่มานานพอควรนะแถมมีบทบาทเรื่องวาดเยอะพอควร อิเจ๊จะกล้าหือได้ไง (ขอนอกเรื่องหน่อยนึง กูสงสัยมาตลอด ทำไมรู้สึกเหมือนบุรุษเงาวาดรูปตาเบี้ยวข้างนึงตลอด เพราะอะไรวะ กูว่าตากูไม่เขนะ ไปไล่ดูงานวาดในเด็กดวกกี่รูปตาก็ไม่เท่ากัน สูงข้างตำ่ข้างเห็นแล้วค้างคาใจมาก)

>>451 เขาดราฟท์ไหม กูถามตรงๆ เลย ภาพเขาบางภาพหน้าตาเหมือนภาพจีนที่กูเคยเห็น

>>452 ภาพที่เป็นกิจในกระทู้ ที่ให้อีกคนออกแบบตลค.ก็เป็นนะ งานเทรดกับเดธก็เบี้ยว เป็นภาพกะโหลกครึ่งหน้าเลยพอพรางตาได้บ้าง แต่กูเอาไม้บรรทัดวัด555 ภาพหน้าตรงแล้วตายังสูงข้างตํ่าข้างเลย จริงๆไม่ได้กังขาหรอกกูแค่สงสัยว่าเขาตาเขหรือเป็นอะไร
พอมึงพูดว่าดราฟแบบนี้กูชักไม่แน่ใจ

>>452 ดราฟน่าจะออกมาสวยกว่านี้นะ กูรู้สึกว่างานพี่แกลวกๆไงก็ไม่รู้ว่ะ

>>451 มันคือเรื่องปกติของผู้ที่วาดรูป(ซึ่งไม่ชำนาญด้านอนาโตมี่และสัดส่วน) มันจะวาดตาเบี้ยวทุกคนตั้งแต่มือใหม่ถึงระดับกลาง

>>454 เพราะลงสีแบบทับเส้นแต่ไม่เก็บขอบให้ดีด้วยมั้ง ชุดกับผมมันเลยดูลวกๆ ฟุ้งๆ ที่ว่าดราฟท์นี่ไม่ใช่ทาบแล้ววาดลอกนะ กูมองว่าแกน่าจะมีภาพต้นฉบับแล้วแกวาดตามมากกว่า อาจเอารูปคนจริงๅ มา พอวาดแล้วตากับหน้ามันเลยเบี้ยว กูอาจจะอคติก็ได้ แต่กูคุ้นจริงๆ

เดี๋ยว​นี้มันต้องตั้งชื่อยาวๆ เหมือนไลท์​โนเวลเพื่อดึงดูดคนอ่านแล้วเหรอ ไอ้ชื่ออังกฤษแปลไทยเหมือนหนังแบบเมื่อก่อนมันเห่ยไปสินะ

>>456 มึงทำให้กูตามขุด555 เออว่ะภาพญ.จีนก้มหน้าหันข้าง ทรงผมเครื่อง/ประดับ/ชุดขาว คุ้นตาสัสๆ ถ้าไม่ใช่จากคนจริงในซีรีย์ ก็จากเว็บจีนล่ะ

>>458 ท่านอาไง กูดูแล้วรู้เลยว่าเซียวเหล่งนึงเวอร์ชั่นหลิวอวี้เฟย

>>459 ไม่ดิ ขอแก้ เวอร์นั้นไม่ใส่ต่างหูยาว น่าจะเป็นเวอร์ใหม่มากกว่าที่มีต่างหู แต่ผมทรงคล้ายๆ กัน

>>456 ใช่ๆ ดราฟคือวาดตามโดยมือต้นแบบ ส่วนทาบแบบลอกเป๊ะๆนั่นเรียกเทรซชิมิ

>>461 *มีต้นแบบ

กูอ้วกกับการตั้งชื่อนิยายจีนหลายเรื่อง ขอไม่พูดถึงแนวรัก ชื่อจีนอาจจะเฉยๆ แต่พอตั้งชื่อไทยแม่งจูนิเบียวชิบหาย บางเรื่องสไตล์จูนิเบียวผสมลิเก กูรู้ว่ารสนิยม แต่ชื่อเกือบทุกเรื่องทำกูเอียนยิ่งกว่าอาการฟ้าเหลือง

>>463 ขอตัวอย่างปลากรอบ

แฟนตาซีใหม่ๆยังเกิดในเด็กดอยได้ป่ะ หรือที่อื่นเกิดง่ายกว่า

>>465 ยังไงมึงก็ต้องสะสมฐานแฟนคลับปะ? ยกเว้นว่ามึงกะจะลงนิยายแค่เรื่องเดี่ยวแล้วเลิกเขียนไปเลย

>>466 ไม่ใช่เรื่องแรก เคยลงเรื่องนึงแต่ลอยแพไปแล้วเนื่องจากไม่ค่อยว่างซัก2ปีที่แล้ว เมื่อก่อนวิวขึ้นเร็ว แต่ตอนนี้รู้สึกอืดๆกว่าก่อนเยอะเลยสงสัยว่าเดี๋ยวนี้ไม่อ่านเด็กดอยกันแล้วเหรอ

>>467 ใช่ เดี๋ยวนี้คนอ่านน้อยลงแบบแปลกๆ ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเราแก่เกินไปจนตามตลาดไม่ทัน หรือฝีมือห่วยลง หรือ algorithm ของเด็กดีมันทำให้นักอ่านเห็นนิยายของเราได้ยากขึ้นกว่าแต่ก่อน

>>467 เมื่อก่อนเขียนกากๆ เบียวๆ วันเดียววิวขึ้น 60+ viewช่วงนี้เขียนเตรียมอย่างดี ตรวจเช็คคำปผิดหมดจด สองสามวันได้ 7 view รู้สึกเงิบสัส

>>469 555 เหมือนกัน

กูเคยคิดว่านิยายตัวเอง 7-8 พันวิวคือไม่มีคนอ่าน เจอพวกมึงเข้าไป โอเค นิยายกูก็มีคนอ่านนี่หว่า

ยังไม่มีคนหลงมาอ่านนิยายกูเลย

ในเฟสมีกลุ่มนิยายเยอะแยะ เด็กมอต้นชอบอ่านนิยายในเฟส แบบเบียว ๆ มีบทสนทนา ไม่มีบรรยายเท่าไร ตอนนึงลงแค่ไม่กี่บรรทัด เรื่องวน ๆ มาเฟีย เจ้าพ่อ ดารา นางแบบ นักร้อง ยิ่งเถื่อนยิ่งมีคนอ่านเยอะ ฯลฯ พอเด็ก ๆ มันอยู่ในเฟสมันก็วนเวียนกันแบบนั้น ไม่ค่อยออกมาจากนอกเฟสเท่าไรหรอก กูเป็นเพื่อนกับเด็กที่เขียนนิยายแบบนี้ วัน ๆ ตัดพ้อคนอ่าน ไม่มีคนอ่านเลยจะลงงานต่อดีไหม คนแชร์น้อยแบบนี้ไม่อยากอัพแล้ว เออเนี่ยวนเวียนแบบนี้ทั้งวันอะ 555 แล้วไม่ใช่แค่เด็กไทยที่อ่านอะไรแบบนี้ ประเทศใกล้ ๆ เราที่เขาอ่านภาษาไทยออกอย่างคนลาวก็อ่าน กูได้คำแนะนำจากในโม่งนี่ละให้ไปคลุกคลีตีโมงกับนิยายวัยรุ่นเยอะ ๆ เพราะกูอยากลองเขียนงานให้เข้ากับเด็กมอต้นบ้าง ก็เจอกลุ่มนิยายเบียว ๆ แบบนี้แหละ อ่านฟรี อ่านง่าย แค่เข้าเฟสบุ๊กก็เจอแล้ว

ยุคนี้มันยุคมาร์เก็ตติ้งว่ะมึง ถ้ามึงเขียนเพราะมึงสบายใจ ไม่ได้แคร์ว่าคนอ่านเยอะคนอ่านน้อย มึงจะทำเหี้ยอะไรมึงก็ทำไปเถอะ แต่ถ้าเขียนเพราะอยากมีคนอ่านเยอะๆ แม่งก็ต้องตะกายดาวหน่อย มันไม่ใช่แค่เชื่อว่าตัวเองเขียนดี เขียนเทพแล้วมันจะมีคนเข้ามาอ่าน ยุคนี้นิยายมีเป็นล้านๆ เรื่อง นี่มันยุคของการแข่งขันแย่งชิงพื้นที่เว้ย ยิ่งมึงเป็นนักเขียนโนเนมไม่มีฐานแฟนมาก่อน มึงก็ต้องพยายามตะกายดาวมากกว่าเขาหน่อย ไม่ใช่กระดิกตีนรอคนมาอ่านอย่างเดียว

อันนี้ยังไม่พูดถึงเนื้อในหรือคุณภาพนิยายนะ แต่เวลามีสินค้าใหม่จะเข้าตลาด สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งคือการสร้าง brand awareness ทำยังไงก็ได้ให้คนรับรู้ว่ามันยังมีนิยายของเราอยู่ในตลาด เพราะงั้นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจแรกๆ ควรจะเป็นชื่อเรื่อง คำโปรยและปก ที่มันจะช่วยดึงคนให้เข้ามาอ่านนิยายมึง ซึ่งถ้ามึงใช้สามอย่างนี้ดึงดูดล่อเป้าและพอบอกคอนเซ็ปท์นิยายมึงได้ว่ามึงขายอะไร มันก็จะช่วยดึงคนอ่านที่เป็นกลุ่มเป้าหมายของมึงมาแล้ว ส่วนเขาจะอ่านต่อไหมยังไง อันนั้นถ้ามึงอ่านสับคงพอรู้ว่า 5 ตอนแรกมันทำหน้าที่ยังไง

สมมติว่ากูมีพล็อตนิยายแฟนตาซีเรื่องหนึ่งเป็นบริษัทที่จ้างผีมาทำงานหลอกหลอนคน พระเอกเป็นผีกระหังตกงานเพราะตลาดผีไทยกำลังจะตายและผีกระหังดูตลกมากกว่าน่ากลัว

อ่ะ กูมั่นใจว่าภาษากูดี เรื่องกูตลกแน่ๆ ถ้าได้อ่านแม่งสนุกแน่นอน แต่โจทย์คือกูจะทำยังไงเพื่อให้คนอ่านเข้ามาหน้านิยายของกูให้ได้ก่อน ถ้าเป็นยุคก่อนกูคงตั้งชื่อว่า “Haunted Inc. บริษัทรับจ้างหลอกหลอน” ก็คงจะพอมีคนมาอ่าน แต่พอมาถึงพ.ศ.นี้ไอ้ชื่อห่านั่นแม่งไม่ดึงดูดพอละ กูก็ต้องมาคิดใหม่ว่ามันจะมีอะไรที่จะมาตั้งชื่อที่เล่าเรื่องพอเข้าใจ ต้องมีผีมีเรื่องตกงาน เออ เอาเป็น “เศรษฐกิจไม่ดีขนาดผียังตกงาน” แล้วกัน ชื่อนี้ปัดผ่านหน้าจอแม่งต้องสะดุดตาบ้างล่ะวะ

ส่วนคำโปรยที่จะมาเล่าคอนเซ็ปท์เรื่องมากขึ้นก็อาจจะหาอะไรแปลกๆ มาเขียนให้สร้างความสงสัย ซึ่งกูอาจจะเขียนเป็นว่า “นี่ยุค 5G แล้วนะครับ ผีสางนางไม้สมัยนี้ก็ต้องปรับตัวตามยุคสมัย อย่างน้อยก็ต้องไลฟ์สดหลอกคนในเฟซบุ๊กได้ จะมามัวดักหลอกข้างทางมันไม่ทันกิน”

หลังจากนั้นเพื่อให้คนเห็นนิยายกูมากที่สุด 3 ตอนแรกกูจะอัพทุกวัน ตอนที่ 4-5 จะอัพสองวันครั้ง แล้วดูกระแสไปเรื่อยๆ ว่าเริ่มมีคนติดหรือยัง พอสักตอนที่ 14-15 ความถี่ในการอัพอาจน้อยลงเพราะคนเริ่มรู้จักแล้ว เหลือสัปดาห์ละตอนสองตอนก็ยังมีคนมาอ่านวะ แต่ที่เหลือหลังจากนั้นกูก็ต้องพยายามหาช่องทางโปรโมทเท่าที่กูจะทำได้ ไปฝากตามกรุ๊ปต่างๆ ปั่นแท็กในทวิต เอาไปฝากให้เพื่อนช่วยแชร์ ฯลฯ ถ้ามึงโชคดีที่มีเซเลปแอคดังมาอ่านแล้วรีวิวให้ ช่วยแชร์ช่วยทวิตให้ อันนี้แม่งเสือติดปีกละ คนอ่านมาเต็มแน่นอน ถ้ามึงมีเงินรู้จักลงทุนอยากใช้เงินแก้ปัญหา มึงจะยิงแอดหรือจ้างรีวิวก็ได้ แม่งมีคนเข้ามาอ่านแน่ๆ

จะตะเกียกตะกายถึงขั้นไหนก็เป็นเรื่องที่มึงต้องคิดอีกที ถ้าทำแล้วไม่มีคนอ่าน ไม่มีขาประจำเลย อันนี้ต้องคิดละว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาด

อย่าอีโก้สูง อย่ามองว่าการทำมาร์เก็ตติ้งเป็นการตามใจคนอ่าน เพราะยังไงเนื้อเรื่อง พล็อตต่างๆ มันก็เป็นสิทธิ์ของมึงอยู่แล้วว่ามึงอยากจะขีดเขียนรังสรรค์เนื้อเรื่องให้ออกมาเป็นยังไง ไอ้การตลาดต่างๆ ที่กูพล่ามมาเนี่ยมันก็เป็นแค่เครื่องมือหนึ่งเท่านั้น ถ้าเนื้อในมึงเขียนเหี้ย สินค้ามึงก็ไม่มีคนซื้อ ก็แค่นั้น

>>474 กูจะบอกว่ากูเห็นด้วยนะ แต่เรื่อง Brand awareness นี่กูว่า ต้องศึกษาเองอีกเยอะ เพราะผลลัพธ์ที่กูทำมันยังไม่ค่อยเห็นผลเท่าไหร่

กูเขียนนิยายแนวระบบ พยายามตั้งชื่อให้มันยาว ๆ เบียว ๆ
ลงวันละตอน 4 วัน คำโปรยแม่งติดจริงจังไปหน่อย คงไม่ดึงดูด < ต้องแก้
ยอดวิว 31 เฟบ 8 คอมเมนต์ 3

เดี๋ยวลงครบ 15 วันจะมาแชร์อีกที

>>475 กูเห็นนิยายมึงแล้ว กูรู้ว่าเรื่องไหน จุดอ่อนคือคำโปรยที่หนักไปไม่ได้ชวนให้เข้าไปอ่านว่ะ ไอ้ศัพท์แสงคำเฉพาะของเรื่องก็ยังไม่ควรเอามาใส่ เพราะคนอ่านไม่เก็ตว่ามันสื่อถึงอะไร

>>476 ขอบใจมาก กูย้อนคิดดูแม่งก็จริง เดี๋ยวเปลี่ยนใหม่

เออ มีเรื่องนึงไม่รู้ว่าชาวโม่งสังเกตไหม หรือกูอาจคิดไปเอง ช่วงนี้กูรู้สึกว่าคอมเม้นต์ถอดล็อกอินเกรียนแตกนิยายเยอะมาก ไปที่ไหนเวลาเลื่อนอ่านคอมเม้นต์ต้องเจอพวกถอดล็อกอินเม้นต์หยาบคายตลอดๆเลย เจอเกือบทุกหมวดอย่างน้อย 3-4 คอมเม้นต์หรือกูคิดไปเองวะ?

>>478 ไม่ใช่โม่งหรอที่ไปทำอะ พวกถอดล็อคอินส่วนมากแม่งก็โม่งนั่นแหละ

>>479 โม่งจริง ๆ ไม่เสียเวลานั่งถอดล็อกอินเม้นท์ด่าหรอก อย่างมากก็เอามาสับ/ด่ากันในนี้

พวกมีล็อกอินหน้าซื่อตาใส ถอดล็อกอินมาแม่งเป็นอีกคนเยอะแยะไป

>>479 จะเสียเวลาทำไมวะ ได้อะไรก็ไม่ได้ มาสับนิยายในนี้ยังมีประโยชน์กว่า ไม่ว่างเพราะโควิดมันก็เด็กเกรียนอะ

ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้ช่วงปิดเทอมด้วย

https://writer.dek-d.com/Aegis0/story/view.php?id=1708013

>>482 อันนี้เป็นการตลาดที่ไม่ควรทำนะอีชิบหาย กระสันอยากดังจนน่าเกลียด

>>482 Brand awareness ไหมล่ะมึง 55555555

>>483 เล่นเรื่องแบบนี้ไม่นานก็ปลิว เรื่องอื่นใช้คำอ้อมๆ เช่น ท่านผู้นำ แต่เรื่องนี้มันก็เกินไป

https://www.dek-d.com/board/view/3970118/
จขกท. อ่านนิยายน้อยมากอะ หายังไงไม่เจอแบบพล็อตนางเอกต่อสู้ได้
อันนี้กูหมั่นไส้เอง นักเขียนบางคนนี่แม่งก็ต้องหน้าด้านแค่ไหนที่บอกว่านิยายตัวเองดีเด่ ทั้งที่แม่งไปลอกพล็อตนักเขียนจีนมาเอาหลายๆ เรื่องมารวมกัน ถ้าใครอ่านนิยายจีนแปล (พวกแปลให้อ่านฟรีอะ) เยอะคือรู้เลยว่านักเขียนบางคนแม่งลอกนิยายหลายๆ เรื่องแล้วมายำเป็นของตัวเอง แต่ยืดหน้าว่านิยายกูเลิศสุด
ถามจริงต้องหน้าด้านขนาดไหนวะ?

>>486 อันนี้กูตลกแอบอวดวิว6หลักด้วย นักฆ่าลับโบถถถ

>>487 ตอนแรกกูก็ตะหงิดๆ เลยลองเข้าไปอ่าน
อิเห้นี่นิยายได้ตีพิมพ์ด้วย นี่พล็อตแบบคล้ายที่กูอ่านมาเมื่อสี่ห้าปีก่อนของจีน ไม่คล้ายหมดเดี๋ยวโดนหาว่าลอก เลยเอาเรื่องโน่นเข้ามาบ้าง เรื่องนี้เข้ามาหน่อย โหแม่งใช่เลย นี่มันพล็อตนิยายจีนสมัยสี่ห้าปีก่อนที่สมัยนี้จีนเขาเลิกแต่งกันแล้วอะมึง

พี่ ๆ โม่งสับคะ ช่วยเเต่งต่อหน่อยค่ะ คนละ 1 Reply ก็ได้ค่ะ
>>>/karma/8683/

อยากรู้จักนิยายแนวเกิดใหม่ต่างโลกให้มากขึ้น พอดีเป็นช่วง COVID ก็เลยว่างๆ พอที่จะทำการศึกษา

แต่จะให้อ่านนิยายแปลก็ไม่อยากเสียตังซื้อหนังสือ (จะหาโหลดฟรีก็เกรงใจ) ก็เลยคิดว่าเอาวะ เราลองเสพเนื้อเรื่องแบบหยาบๆ ด้วยการดูเอาผ่านเน็ตฟลิกนี่เราเป็นเม็มเบอร์อยู่นี่แหละ ในอนิเมะมันจะตัดมากตัดน้อยยังไงก็ถือว่าเป็นข้อจำกัดของการศึกษาก็แล้วกัน

ลองค้นๆ ดู ก็สรุปว่าดูไป 6 เรื่อง ได้แก่ 1.ผู้กล้าโล่ 2.โอเวอร์ลอร์ด 3.how not to summon a devil lord 4.เกิดใหม่เป็นสไลม์ 5. สมาร์ทโฟนต่างโลก และ 6. ช่วยสาวในดันเจี้ยน (อันนี้ไม่ได้เกิดใหม่)

ความเหมือนกันในเกือบทุกเรื่องคือแม่งทำมาขายคุขยะนักหลวมที่วันๆ ไม่มีอะไรดี จนต้องมามโนว่าถ้าตัวเองได้ไปต่างโลก จะเก่งเทพอย่างนั้น เก่งเทพอย่างนั้น ทำให้ในชาติก่อนของทุกเรื่อง พระเอกจะต้องเป็นโอตาคุ เป็นพวกไม่เข้าสังคม หรืออย่างน้อยๆ ก็ต้องไม่มีแฟน แล้วพอไปต่างโลกจึงค่อยมีสังคม เก่งเทพ

มาลองรีวิวกันทีละเรื่อง เรียงจากที่ชอบมากที่สุดไปชอบน้อยที่สุด

1. ผู้กล้าโล่: ชอบมากที่สุด เหตุผลที่ชอบก็ไม่มีอะไรมาก คือต่อให้ชาติก่อนพระเอกมันจะเป็นพวกกากๆ แต่ก็ไม่กากมากไป วันหนึ่งถูกอัญเชิญมาต่างโลก ก็ถูกอัญเชิญมาเป็นตัวที่กากที่สุด และพบปัญหาต่างๆ นานา จนมายด์เบรกไปรอบหนึ่ง จากนั้นจึงค่อยรู้จักพยายามและตั้งใจพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้น และที่สำคัญคือผู้หญิงในเรื่องไม่ได้เป็นกะหรี่ทัชสกรีน ไม่มีฉากเซอร์วิสมากเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะคนเขียนเรื่องนี้เป็นผู้หญิงด้วย โดยสรุป สาเหตุที่ชอบคือมันไม่ได้ขายคุจนเกินงาม ดูไปแล้วได้ลุ้นว่าพระเอกจะเอาตัวรอดไหม จะถูกหลอกอีกรึเปล่า

2. ช่วยสาวในดันเจี้ยน: ไม่รู้จะรีวิวยังไง ดูแล้วก็เพลินๆ แต่ก็ไม่ได้ว้าวอะไร ไม่ใช่แนวต่างโลกด้วย พระเอกโลกสวยไปหน่อย ฉากเซอร์วิสเยอะไป แต่ก็ดีตรงที่ได้เห็นความพยายามของพระเอกในการพัฒนาตัวเอง (ถึงแม้หนทางจะดูเหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบจนไม่น่าเอาใจช่วยเท่าไหร่ก็ตาม)

3. เกิดใหม่เป็นสไลม์: เล่นมุกเยอะดี (มุกคุๆ) แต่โดยเนื้อเรื่องก็ไม่ได้มีอะไรมาก ขายความน่ารักของสไลม์ แต่ไอ้สไลม์นี่ก็เก่งไป เก่งจนไม่รู้จะเอาใจช่วยทำไม เพราะยังไงมันก็หาทางชนะได้แบบชิวๆ อยู่แล้ว

4. โอเวอร์ลอร์ด: เป็นพวกคุเล่นเกมจนเทพที่ติดอยู่ในเกมที่ตัวเองเล่น และได้ไปต่างโลกในฐานะตัวละครในเกม ดูแล้วก็งั้นๆ หลายคนบอกว่าสนุกมากแต่กูดูแล้วไม่สนุกเลย ทุกอย่างมันง่ายเกินไป พระเอกตบเกรียนอีกฝ่ายรัวๆ แล้วก็ยัดฉากต่อสู้มายาวๆ จนน่าเบื่อ ซึ่งไอ้ที่น่าเบื่อนี่ก็คงเป็นเพราะเรารู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายพระเอกมันต้องชนะ ก็เลยไม่รู้จะเอาใจช่วยไปทำไม

5. how not to summon a devil lord: เรื่องนี้โคตรระยำ แต่ถ้าใครคิดว่ารับได้ก็ไปหาดู พระเอกเป็นคุไม่มีสังคม แล้วได้ไปต่างโลกในฐานะจอมมารด้วยอวตารของตัวละครในเกมที่ตัวเองเล่น (ซึ่งเก่งมาก) พระเอกได้เจอกับกะหรี่ทัชสกรีนมากมาย ฉากที่กูตราตรึงใจที่สุดคือฉากปลุกวิญญาณจอมมาร ที่วิญญาณของจอมมารถูกผนึกอยู่ในท้องของตัวละครหญิงกะหรี่ทัชสกรีนตัวหนึ่ง พระเอกเอานิ้วจิ้มท้องของกะหรี่ทัชฯ แล้วส่งพลังเข้าไปปลุกจอมมาร แต่จอมมารอยู่ลึกเกินไป ปลุกไม่ตื่น จึงมีคนแนะนำว่า ลองเอานิ้วเสียบเข้าไปใน "หี" ดูสิ จะได้ส่งพลังไปถึง ซึ่งตาม logic ของอนิเมะทั่วไป มันก็ควรจะเป็นแค่มุก แบบว่าสุดท้ายพระเอกก็ปฏิเสธ แล้วลองเอานิ้วจิ้มท้องดูใหม่ ตั้งสมาธิให้มากขึ้น ก่อนที่จะทำได้ในที่สุด

แต่อนิเมะเรื่องนี้มันเปิดโลกของกูมาก เพราะพระเอกแม่งเอามือแยง "หี" เข้าไปจริงๆ ดูได้จากที่นี่ https://www.youtube.com/watch?v=AQbMukpjhus

6. สมาร์ทโฟนต่างโลก: ไอ้เหี้ยนี่ระยำสุด ครบสูตรพระเอกเก่งเทพทรู ตบเกรียนได้ทุกคน ฉลาดด้วยการทำให้ตัวละครอื่นโง่ และผู้หญิงในเรื่องก็เป็นกะหรี่ทัชสกรีนแบบไม่ต้องมีเหตุผลอะไรมาก ไม่รู้จะด่ามันยังไงดี

สรุป การวางพล็อตนิยายให้ตรงใจ (คุ) คือ 1. ขายฝัน ตอนแรกต้องสร้างตัวละครให้นักอ่านมีอารมณ์ร่วม สามารถ self-insert เข้าไปได้ (เช่น เป็นลูซเซอร์ ไม่มีใครคบ) 2. ทำให้เกิดเหตุการณ์อะไรบางอย่าง (ไปต่างโลก) จนกลายเป็นดาวเด่น เก่งกาจ และ 3. ทุกอย่างต้องง่ายสำหรับพระเอก ศัตรูต้องกวนตีนๆ ทำให้พระเอก (คนอ่าน) รู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจ อยากทำให้มันตายอย่างเจ็บแสบ แล้วก็ทำให้พระเอกสามารถจัดการศัตรูได้อย่างเจ็บแสบดั่งใจคิด 4. ต้องมีกะหรี่ทัชสกรีน

มีคำถามครับจารย์โม่ง "กะหรี่ทัชสกรีน" คืออัลไล?

>>486 เด็กดีก็เป็นแบบนี้นานละอะมึง ไม่ใช่แค่สายแฟน แต่สายนิยายรักก็ลอกเขามาแล้วยำ ๆ เปลี่ยนนั่นเปลี่ยนนี่ ประดิษฐ์ภาษาสวย ๆ กลบเค้าโครงการบรรยายแบบที่ไปลอกเขามา แล้วมั่นหน้าว่านิยายตัวเองดีมาก ภาษาสวย พล็อตสนุก ฯลฯ พอมีคนมาตั้งกระทู้แหกก็ทำทีว่ากูไม่ได้ลอกนะ พล็อตก็ธรรมดาขนาดนี้ ใคร ๆ ก็เขียนซ้ำได้ อาศัยความที่ตีสนิทกับนักเขียนคนอื่น เขาเลยพากันมาอวยบอกว่านางไม่ได้ลอก ทั้ง ๆ ที่กูล่ะอยากจะแหมมมมมมมมิ

>>484 ใช่ Brand awareness แต่ภาพที่สร้างออกมาเป็นยังไงก็ไม่รู้ด้วยนะ ภาพจำมันก็มีผลนะมึง นิยายแฟนตาซีพระเอกเทพไม่ได้มาทรงเสียดสีล้อเลียนการเมือง แต่ดึงอะไรแบบนี้มาเล่น แม่งคนละทางกับนิยายเลย ไหนจะมาแจกตังค์อีก ทำอย่างกับเป็นทวิตเตอร์แจกเงินช่วงประกาศผลมหาลัย เห็นเคสนี้แล้วนึกถึงยุค public be fooled การตลาดสไตล์ P.T.Barnum ทำไงก็ได้ให้ล่อคนมาเยอะๆ ไว้ก่อน เพราะคิดว่าทำให้ขายได้ แต่เอาเข้าจริงคือเละเทะ

นิยายน้องไม่ได้แย่นะ กูไปอ่านผ่านๆ ถึงไม่ได้เลิศเลอ ก็อยู่ในระดับพอไปวัดไปวาได้โดยไม่จำเป็นต้องเอาการเมืองเอาเงินมาล่อ แจกเงิน 30 บาท หวังคนมาอ่านแบบมูลค่า PR เยอะๆ นี่แม่งก็ฝันแบบจับเสือมือเปล่าไปหน่อย การตลาดแบบล่อเป้าแบบนี้จะทำคนอ่านเก่าหายเปล่าเหอะ

พล่ามเยอะละ เดี๋ยวจะว่าเอะอะก็เลคเชอร์ ไปดีกว่า

>>490 รวมๆ ที่กล่าวถึงข้างต้น กองรวมขยะหมด มีแค่ขยะธรรมดาทั่วไป กับขยะเปียกหรือขยะมูลฝอย ไอ้โล่กูรำคาญตรงมันเนิร์ฟสนองฝ่ายศัตรู ไม่งั้นก็คงไม่รวมมันเป็นขยะ กลายเป็นของดีสู้ตบตีกันมันๆ ไปแล้ว แต่จะหวังไรมาก เขียนเนื้อเรื่องมีสมองขายคุไม่ได้

>>491 >>>/webnovel/2726/315/

กูทำงานให้กับหน่วยงานที่ให้คำปรึกษาด้าน Branding ฉะนั้นอยู่กู Confirm ได้บางส่วน แต่ตรงนี้ต้องขึ้นอยู่กับสินค้า (ในกรณีคือแนวเรื่อง) ด้วยว่ามันเหมาะกับกลยุทธ์ไหน

ยกตัวอย่างนะ ถ้าอยากเขียนแนวตลาดดาษๆ อย่างไปเกิดใหม่ ไปต่างโลก หรือแนวระบบอะไรแบบนี้ ถ้าอยากจะไปรอดก็จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์สร้างความแตกต่างขึ้นมาสู้ เพราะสิ่งที่มึงต้องแข่งกับคู่แข่งที่เป็นสินค้าแบบเดียวกันที่มีขายในตลาดเป็นจำนวนมาก ฉะนั้นการจะให้ลูกค้าสนใจมึงต้องหาอะไรวักอย่างมาดึงความสนใจของลูกค้าก่อน ในกรณีนิยายที่กูพอจะบอกได้ก็คือด้านตัวเอก หรือชะตากรรมของตัวเอก

...ยกตัวอย่างก็เช่นพระเอกไปเกิดใหม่่เป็นเครื่องทำน้ำอุ่นงี้ แต่บังเอิญเสือกเป็นฤดูร้อนไม่มีใครซื้อไปใช้ ยกเว้นนางเอก...

กูพนันได้ว่าอย่างน้อยต้องมีคนสนใจกับความแปลกพิลึกของเรื่องเป็นอันดับแรก ส่วนเรื่องคุณภาพหากไม่แย่ระดับหมาไม่แดก ลูกค้าก็จะเป็นคนตัดสินเองว่าควรตามต่อหรือไม่เมื่ออ่านไปซักพัก ...กลยุทธ์นี้กูเคยลองมาก่อนแล้วพบว่าช่วง 5 ตอนแรกมีคนอ่านเยอะมาก แต่เสียดายที่ฝีมือเขียนกูไม่ถึงขั้น พอเขียนพอซักพักคนอ่านเริ่มน้อยจนสุดท้ายเหลือแค่ตอนละ 200 คนโดยประมาณ

>>493 โปรโมทเรียกคนได้เยอะจริง แต่ถัานิยายหมาไม่แดกคนก็ไม่อ่านต่ออยู่ดี ยอดวิวมันคงไปกองอยู่ตอนแรกๆแหล่ะ นานเข้าคนก็เลิกสนใจไปเอง
คนเห็นแวปแรกคิดว่าเฮ้ยน่าสนใจว่ะ แต่พออ่านจริงไม่กี่ตอนก็เลิก เพราะฝีมือไม่ถึงขั้นไง

เอาจริง ๆ แล้วตระกูลมู่หยงนี้โง่จริง ๆ รึเมาโอสถ ?

คิดกู้ชาติแค่คลั่งวรยุทธ์หวังอาศัยวงการนักเลงปั่นสงครามสองชาติแล้วฉวยจังหวะน้ำขุ่นจับปลา แต่ในเรื่องนอกจากมีบริวารกาก ๆ ตามต้อย ๆ ไม่กี่คนทัพส่วนตัวก็ไม่มีทุนทำสงครามก็ไม่มี เมืองรากฐานเพื่อตั้งตนจากมวลประชาก็ไม่มี คือมองว่าให็โคตรโชคดีปั่นสำเร็จมีสงคราม แล้วจะเอาอะไรตั้งตัว ? จะขอแบ่งแผ่นดินจากคนชนะเขามีทหารหมื่นแสนเหยียบก็ตายแล้วอย่างดีก็แค่หนีหัวซุกซุน

คือถ้าเอาตามประวัติศาสตร์ตระกูลนี้ก็ตกต่ำสิ้นราชวงศ์เพราะสมองตีบตันทั้งการบริหารบ้านเมืองทั้งการไม่ทันหลิวอวี้แม่ทัพชาญศึก ไม่ได้ประลองวิชาแพ้อะไร แทนที่จะมุ่งศึกษาเคล็ดการเมือง/กลศึกวางอุบายสายอำนาจในราชสำนักทั้งสองสามชาติ ทำการค้าหาทุนตั้งตัวลอบฝึกทหาร แต่มานั่งอ่านคัมภีร์เส้าหลินเนี่ยนะ ? ....

สงสัยว่าถ้าเป็นเอาคนอ่านเรา ๆ ทะลุนิยายแบบฮิต ๆ ไปเกิดเป็นมู่หยงฟู่ตอนเด็กน้อยขึ้นมาแล้วต้องกู้ชาติ ท่าน ๆ จะบ้าจี้ฝึกวิชาหาชื่อเสียงในยุทธจักรตามรุ่นพ่อรึทำการใหญ่ด้วยวิธีอื่นครับ ?

>>497 ไม่ได้ว่าจะให้โปรโมทอย่างเดียวนี่ มันก็ต้องมีของมีคุณภาพไปขายเขาด้วยเหมือนที่กูบอกไว้บนๆ ว่ามันแค่เครื่องมือหนึ่ง และอยากบอกเฉยๆ ว่าวิธีการอยากจะโปรโมทก็ควรสอดคล้องกับนิยายด้วย

ส่วนไอ้พวกโปรโมทแล้วหมาไม่แดก คนไม่อ่านต่อเป็นยังไง ตัวอย่างก็จากมู้ที่บอกตอนแรกอ่านหลักพัน ตอนล่าสุดมีคนอ่าน 9 คนนั่นแหละ ปรกติคนอ่านเหลือ 1 ในสิบคนก็เป็นท้อกันแล้ว นี่หลักพันเหลือหลักหน่วย ไม่รู้เลยว่าระหว่างทางคืออีท่าไหน

>>473 มีแต่บทสนทนานี่กูเกลียดมาก ความเป็นนิยายอยู่ตรงไหนวะ บางเรื่องแม่งเสือกได้ทำซีรีส์ด้วย

>>482 ปิดเทอมยังไงวะ อ่านแล้วก้พอไปวัดไปวาได้ ไม่ได้ไก่กาเหมือนเด็กปิดเทอมเขียน
แต่ถ้ามึงหมายถึงเอาปกLNคือเด็กปิดเทอมกูว่ามึงคิดมากไป

>>501 มึงมาไม่ทัน มันแก้ไปแล้ว ตอนแรกแม่งจั่วหัวว่าแจกเงินช่วงกักตัวโควิดให้มาเม้นท์อวยตู่ที่หน้าในนิยาย แล้วก็ใช้ชื่อเรื่องทำนองว่าเทพจัดจนโบกประยุทธตายในทีเดียว

>>502 มาเสริม มันตั้งหน้าปกเป็นรูปลุงตู่แล้วใช้ชื่อนิยายว่า "แจกเงินช่วงกักตัวโควิท God And Devil เทพมารสะท้านโลก เทพจนโบกประยุทธตายในทีเดียว" แล้วพอเลื่อนลงมาอ่านข้อมูลนิยายเบื้องต้น คนเขียนมันบอกว่าจะแจกเงิน 30 บาทให้กับคนที่เม้นชมลุงตู่ได้ถูกใจไรท์มากที่สุด

อห ทีเรื่องเผือกชาวบ้านนี่กูจำแม่นชิหัย

>>502 >>503 ถ้าจริงนี่โคตรเชี้ยเลย การตลาดโคตรน่าเกลียดเลย พยายามล่อเป้าให้คนเข้ามาอ่านเกิน

อห ชื่อตั้งยาวมึงก็อุตส่าจำเนอะ

Hello, hello, hello, hello
Hell no!
Hello, hello, hello, hello
What the fuck?
Hell no!
Who? Me
Bitch!

Who? Turned into irrelevant?
You tried to do, show me proof
Who? Turned into
They must have used you
Show me proof
I'm fucking too rude, fucking too
I'm bustin' through swoop, I'm comin' through
I'm fucking too rude, fucking too
I'm bustin' through swoop
I'm comin' through
I'm busted too

Now, I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now, I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now, I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now, I show no love, that's where I'm fucking up

Fuck, lemme get a bit in stuck
Lemme get your mindset, bitch, this what?
Everything I said now, lemme get around
Put me in the ground, probably 6 feet down
I guess, lemme split your head in two
Bitch, I seen what the fuck you gon' do?
I guess, lemme get you back on your feet
Bitch, I see what the fuck you really need

Enough! I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now, I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now, I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now, I show no love, that's where I'm fucking up

Fuck that little shit
Hit your head, you little bitch
Bitch, I do what I wanna do
It's my number one, you're my number 2
Kung pung with the bass I go
Young man with the face you know
Some shit that ya never seen
Tell me what the fuck you think

Enough, I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now I fuck it up, bitch, I fuck it up
Now I show no love, that's where I'm fucking up

Fuck, bitch, this that scene
This is your everything
Fuck, bitch, this that scene
This is my everything
Fuck, bitch, this that scene
This is your everything
Fuck, bitch, this that scene
This is my everything

>>504 ก็ทำไมจะไม่จริงล่ะ ไอ้ที่คุยกันบนๆ แม่งก็เพราะไอ้เด็กนะ 555555

https://www.youtube.com/watch?v=QNyAeyA05_4
ในที่สุดแนวตัวเอกเทพซ่าก็โดนชาแนลนี้กัดแฮะ

>>507 mary sue ก็โดนไปนิ หมดมุกแหงๆ

power fantasy ต่างกับ mary sue ตรงไหน?

>>508 แล้วมันเหมือนกันตรงไหน?

>>508 ตัวละครกากมีสิทธิ์เป็น Mary Sue ได้เหมือนกัน ขอแค่สร้างมาเพื่อเรียกเรตติ้งตามอุดมคติโดยไม่สนวิธีการ

>>507 กูชอบช่องนี้มาก ดูแล้วแปล แปลแล้วส่งให้เด็กคนรู้จักที่เป็นนักหัดเขียนอ่าน เย็บสันห่อปกเหมือนรายงานเขียนชื่อไว้ว่า "อยากดังเหรอ ลองนี่ดูสิ เล่มที่ XX"

แล้วแม่งก็เชื่อจริงจังมาก ทำตามเหมือนเป็นตำราวิเศษ แต่งแล้วมีคนตามอ่านเยอะ แต่เขียนไม่จบซักเรื่อง แพ็คตอนขายก็ขายไม่ออก งานแม่งกากเกิน

>>511 ติดปัญหาคือ เด็กดวกบางตัวอ่านอังกฤษไม่รู้เรื่อง มี dict ข้างกายก็ไม่ยอมเปิดหา

>>512 จริง พวกเด็กในกลุ่มเเปลภาษาก็ด้วย กูว่าพิมพ์หาก็เจอเเล้วนะ

>>490 โฮ่... ถึงจะหาดูเรื่องที่คิดว่าพังสุดๆ มาได้ตั้ง 6 เรื่องแล้วก็จริง แต่ list นี้ก็ยังถือว่าธรรมดา ถ้าเทียบกับ Arifutera ทั้งนิยาย มังงะ และอนิเมะ ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบไหน เรื่องเหี้ยนี่ก็คือที่สุดแห่งความบัดซบแล้วจริงๆ ถ้ามึงคิดว่าอยากไปให้สุดก็ลองหามาดูให้ได้ แล้วจะเข้าใจว่าทำไมเรื่องเหี้ยนี่ถึงโดนโม่งรวมหัวกันรุมด่า 100% ตั้งแน่อนิเมะยังไม่เริ่มฉาย เป็นเรื่องที่เหี้ยมากๆ เหี้ยจนไม่เคยมีเรื่องไหนสร้างปรากฏการณ์แบบนี้ได้เลย ยกเว้นความเหี้ยรุ่นบุกเบิกอย่างนิยายคาเงโร่ดาเสะ (นิยายที่เหี้ยจนโดนเอามาใช้เป็นหน่วยวัดความเหี้ยของวรรณกรรม) ถ้าอยากรู้ว่าอะไรคือขยะที่แท้จริง ต้องหามาเสพให้ได้เลย (ชื่อไทย "อาชีพกระจอกแล้วไงฯ")

>>514 ถ้าคิดว่านี่เหี้ยแล้วให้นึกถึงสมาร์ทโฟน

>>515 smartphone มันเอจจี้น้อยกว่าอาชีพกระจอก โดยเฉพาะนิสัยขี้รำคาญกับชุดดำเนี่ย เอจจี้เหี้ยๆ

https://www.dek-d.com/board/view/3970324/?comment=post
กูอ่านหัวข้อ กะจะเข้าไปอ่าน ไม่ตลกกูเตรียมล้างมือรอตบ
แต่แม่ม...จาละดอย สึส

>>514 เล่มแรกสนุกอยู่นะ แต่หลังๆมันเริ่มเบียวๆละ อาชีพกระจอก

>>508 ลองไปดูคร่าว ๆ เหมือน Power Fantasy จะเป็นซับเซ็ทของซูเปล่านะ

>>517 เด็ดกว่าแม่งไอ้เด็กเห่อหมอยนั่นโผล่เข้าไปแจกเงินแล้วว่ะ

กูจะบอกว่า หลายๆคนในโม่งน่าจะไม่ชอบนิยายแนวเกิดใหม่หรือพวกเวอร์วัง แต่ว่าทำไมมันถึงขายได้ กูตอบในฐานะคนที่อ่านและคนเขียนนิยายแนวนี้นะ มนุษย์เราน่ะ ไม่เสียเวลาตามติดชีวิตคนธรรมดาสามัญหรอก เพราะมันเกลื่อนกลาด พบได้ดาษดื่นทั่วไปตามท้องถนน ที่ทำงาน หรือแม้แต่ในบ้าน ดังนั้นเมื่อเจอกับอะไรเวอร์วังมันก็กระตุ้นให้คนสนใจ อยากติดตาม แต่ข้อเสียคือนิยายพวกนี้ มันเอาความพีค ความสนุกมาใช้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว ดังนั้นจุดจบของนิยายพวกนี้คือจะโคตรน่าเบื่อในตอนหลัง จะสังเกตุได้ว่าในเด็กดวกหรือเว็บอื่นๆ นิยายแนวนี้แมร่งแต่งกันไม่จบสักราย หาแต่งจบได้น้อยมากๆ

>>520 พีคเลยนะถ้าไม่ใช่เด็ก แต่เปงผู้ใหญ่เห่อหมอย ได้เงินเยียวยา 5,000 เลยเอามาแจกล่อคนอ่าน555555

>>522 ดูจากมู้ที่ตั้งก็คงไม่ใช่เด็ก ดีไม่ดีก็เป็นโม่งด้วยกันนี่ล่ะมั้ง ที่แนะเรื่องการตลาดในนี้ไปนี่รู้สึกเฟลเลยกู 555555555 ขำไม่ออก เหมือนตัวเองมีส่วนในการผลิตสร้างขยะขึ้นมา

>>521 นิยายกำลังภายในจีนสิ เว่อวังอลังการมีความพีคได้เรื่อยๆ แม้บางเรื่องจะวนลูปก็เหอะ แต่ในทุกลูปก็มีการสระสมพลังแล้วปล่อยความพีคออกมาได้ดีทุกภาคเลย แต่บางเรื่องก็ห่วยจริงดร็อปมาเยอะเหมือนกัน5555

>>523 แม่งเล่นโม่งแหละ มันไม่บังเอิญไปโผล่บอร์ดหลังโม่งคุยกันหรอก เผลอๆแม่งเอามาแปะเองให้คนสนใจ กูอยากเตือนนะเดี๋ยวนี้เขาตามตัวกันง่าย หัดดูข่าวบ้าง ยิ่งมึงปั่นกระแสมึงยิ่งโดนง่าย เตรียมเปิดการ์ดรู้เท่าไม่ถึงการณ์กับไหว้สวยๆไว้นะ

>>520 https://www.dek-d.com/board/view/3970352/
ไอ้นี่แม่งโคดได้ ถถถถถถ อ่านแล้วขำ

>>524 เรื่องพวกนี้กูอ่านนะ เหมือนที่>>521 บอกเลย มันจะสนุกแค่ช่วงแรก พอนาน ๆ ไป คนเขียนเหมือนพยายามยืดเรื่องอะ ซึ่งมันน่าจะจบได้ตั้งนานและ แต่ไม่ยืดไม่ได้ ไม่ใช่ไชนีสสไตล์
กูอ่านไม่เคยจบนะบอกตามตรง อ่าน ๆ แล้วแม่งลืมชื่อ ฉ่ง ฉี่ แป๊ะ ฮวย หยินหยาง หนีห่างเหี้ยไรเยอะไปหมด

>>525 ไหว้สวยๆ ไม่พูดจาดีๆ มึงไม่รอดจร้า

>>525 เพิ่งเห็นข้อความมึง พอมึงบอก กูเพิ่งคิดได้ เออวะ หรือแม่งเล่นโม่งจริง!!!

ว่างงานจัดเพราะเขาให้กักตัวเลยโชว์เกรียนเรียกคนอ่าน การตลาดแบบ Negative แม่งไม่ค่อยดีนะกูว่า ส่วนมากเจ๊ง

แจก 20 บาท เอาไปทำเหี้ยอะไรวะ เสียเวลาชิบหายกับเงินแค่กระจึ๋งเดียว

ต่อให้แจกทุกคนก็ว่าไม่น่าเล่นละนะ นี่เหมือนมันจะแจกเฉพาะคนที่คอมเม้นโดนใจมันอีก การตลาดอะไรของมันวะ

กูไม่รู้หรอกนะว่า มึงจงใจปั่นกระแส ท้าทาย กวนตีน อยากลองของ อยากทดสอบห่าเหวอะไรกับเรื่องการโปรโมท การสร้างแบรนด์ และการทำการตลาดตามที่กูได้บอกไว้วันก่อนๆ หรือว่าอะไร กูสนับสนุนให้ทำการตลาดและโปรโมทด้วยสมองไม่ใช่ด้วยส้นตีน สักแต่ว่าจะเรียกแขกให้ทัวร์ลงแบบไม่ดูหีดูแตด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องผลลบต่างๆ เรื่องการเมืองหรืออะไร เอาแค่ง่ายๆ เลยว่า policy ของเด็กดีอนุญาตให้มึงแจกเงินหรือเปล่า วิธีที่มึงทำแม่งส้นตีนสัสหมามาก เหมือนมึงใช้กูเป็นเครื่องมือในการทำเรื่องเหี้ยๆ กูคร้านจะเฟลละ คนเหี้ยๆ นี่ใช้ตีนเขี่ยก็เจอจริงๆ

>>532 นั่นไงไอ้สัส พูดยังไม่ทันขาดคำ จอดตั้งแต่ยังไม่ทันได้แจว มู้นี่ไม่รู้ลบเองป่ะนะ แต่เม้นท์ที่ไปสะเหล่อเม้นท์มู้คนอื่นโดนเด็กดีสอยไปละ บาย

>>532 มู้มันปลิวไปแล้ว ไม่รู้ทำไมต้องกระเสือกกระสนอยากดังทางลบขนาดนั้น ไม่รู้ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่แต่ความคิดแม่งแย่มาก ส่วนมึงสู้ๆนะให้คำแนะนำดีๆต่อไป ไม่ต้องมาเฟลกับกับแค่ขยะตัวเดียวแบบนี้

พูดถึงเท่าที่เห็นในคอมเม้นนิยาย ไม่มีใครเล่นกะมันเลยนะ พวกเม้นล่าสุดส่วนใหญ่ก็มาถามว่าเลิกเขียนแล้วเหรอ สงสัยทิ้งคนอ่านไปพักใหญ่เลยพยายามกู้กระแสแต่เฟลเหี้ยๆ ตอนแรกกูว่าจะบ่นเรื่องแจก 30 นี่คงโม้ (เออ กูรู้ว่ามันน้อย)​ กะไม่แจกอยู่แล้วถึงได้ตั้งกฏแบบนั้น แต่ไม่ต้องละ คนเล่นกะมันยังไม่มีเลย

กู้กระแสก็ไม่ได้ ภาพพจน์คนเขียน​ก็เหี้ย แถมทำให้นิยายโดนชาวบ้านมองแรงเข้าไปอีก อนาจชิบ

I will catch you slippin'
Lights out
Stars go missin'
Comin' at me sideways
How we do it? My way
I'm still livinn' with my pops
The fuck u gonna say?

Rolinn' doja, left the homie with the motive
On the corner
Came fron nothin'
Smoking the marijuana, raw the stoner
Serving the plugs
So they can deal with the fiends
I ain't' got time for these beans
Makin' so many trips
I feel like i'm livin' in the 15
Mossburg loaded
If i gotta leave em' folded
Thought i told ya
I will roll ya
Like the blunt
And then i smoke ya

https://youtu.be/jUNc4sXA3As

เพื่อนโม่งทั้งหลาย แนะนำใครที่พิสูจน์อักษรดี ๆ ให้โม่งน้อยตัวเล็กตัวน้อยนี้หน่อยได้ไหม
หรือกูต้องไปหาในมู้ไหนวะ?

>>537 ห้อง lit เลยจ้า

>>538 ขอบคุณมาก จุ๊บ ๆ

>>535 ถ้ากูเป็นมันกูไม่กู้กระแสแล้ว หายไปตั้งแต่ปี 60 กลับมาปี 63 ยอดเฟบแค่ 200 ไปเริ่มใหม่ตั้งนามปากกาใหม่ง่ายกว่า เห็นมันไปไล่ตอบเม้นท์ว่ากลับมาเขียนต่อแล้วไล่ลบก็ดูออกว่าไม่ใช่คนจริงว่ะ เม้นท์ที่เล่นกับมันยังปลิวเลย ถถถถถ

นิยายต่างโลกแม่งก็คือ MMORPG online แบบกดเล่นคนเดียวนั้นแหละ แบบว่ามึงจะเทพไปเรื่อยแล้วก็รอแพทใหม่เรื่อยๆ ถ้ามึงมีตอนจบก็เท่ากับเกมนั้นเจ๊งนั้นแหละ เว้นว่าแต่มีการตั้งจุดประสงค์อะไรสักอย่าง แต่ไอ้พวกนักเขียนแนวนี้ไม่น่าจะตั้งธงตอนจบไว้หรอก เดี๋ยวถ้ากระแสมันยังมีอยู่แล้วเขียนถึงธงจบแล้วจะกลายเป็นออกทะเล ขายไม่ออกอีก

https://writer.dek-d.com/kanyanatlim/story/view.php?id=2000373

นิยายรักแฟนตา กดเข้าไปอ่านข้อมูลเบื้องต้นกูนึกว่ากำลังภายใน มีบอกระดับพลังด้วย

>>541 หรือก็คือเซิฟเถื่อน ratemyserver สไตล์ single player นั้นเอง

>>542 ปกตินะ คนจีนแบกนิยายแบบนี้ว่านิยายแฟนตาซี

>>544 แต่เรื่องของเรื่องคือมันเป็นนิยายรักไงล่ะ

>>545 อ้าว อย่างนั้นก็หอยหลอดและ ไม่ลงรักแฟนตาซีวะ หรือก็ไม่ถูกอีก ต้องกำลังภายใน
สำหรับกู กำลังภายในคือแบบต่อสู้จริงจัง ตัวละครผู้ชาย เพราะจีนเขาแยก ‘กำลังภายใน’ คือผู้ชายเขียน
เพราะผู้หญิงเขียนจะมาแนวเพิ่มเวลที่เอะอะก็ผู้มารักมาหลง มันถูกแยกให้อยู่ในรักแฟนตาซี
เอาจริงนะ กูชอบแบบจีนที่แยกนิยายชายหญิง 5555
คือมีให้เลือกเลยว่าจะเอาเรื่องผู้ชายเขียน แล้วก็จะแยกว่ามีหมวดอะไรบ้าง (กำลังภายใน, แฟนตาซี, กองทัพทหาร, กีฬา, เกมส์, อิงประวัติศาสตร์ เทพเซียน ลี้ลับ อื่น ๆ อีกเอาแค่นี้พอ)
แต่ของผู้หญิงมันแค่ (อดีต ปัจจุบัน แฟนตาซี เทพเซียน ลี้ลับ อื่น ๆ อีกเหมือนกัน)

วันดีคืนดีกูอยากอ่านนิยายผู้ชายไง เปิดหมวดเด็กดวกมา กูจอดเลยจ้า

Ah
Ya ya yah
Ya ya yah
Yah ya ya

Oh hohohoho
Oh ya yah
Ya ya yah
Yah ya ya

Ye-ye-ye-ye-ye, ye-ye-ye, ye-ye-ye
Oh hohohoho

Ye-ye-ye-ye-ye, ye-ye-ye, ye-ye-ye
Oh hohohoho
Aaohohoho haha

Nah nuh-nuh
Nuh-nah

Nah-nah-nah-nah-nah-nah-na
Nah-nah-nah-nah-nah

Lah lah lah
La-la-lah
Lah la lah

Lolololololo
La la-lah
La la lah lol
Hahaha, ho ho ho

Oh-ho-ho-ho-ho
Oh-ho-ho-ho

Ayee-ee-ee-ee!

Luh luh lah lah-lah
Dah-daduhdah
Dah-dah-dah
Dah da dah

Dohdohdoh
Ohohohohohoh

TLololol la la la yah
Trolololo la

Oh ha ha ha ho!
Ha ha he he ho!

Lololololololol
Lololololololol

Ah
La-la-lah
La la-lah la la

Oh-ho-ho-ho-hoh
La la-lah lalala lol

Lolololo-lololo-lololo
Oh-ho-ho-ho-ho
Lolololo-lololo-lololo
Oh-ho-ho-ho-ho!

เฮ้ย โม่งเพลง มึงจะสแปมเพลงในมู้เด็กดีกูก็ไม่ขัดศรัทธามึงหรอกนะ มึงเม้นท์ผิดมู้เหรอ พวกเจ้าแม่เขากรี๊ดกร๊าดเฝ้ารอนิยายอยู่ด้วยความเศร้าที่โดนดองมาสองปีฝ่าจนต้องกาวกันเอง น่าสงสารชิบหาย มึงไประรานเพื่อ กลับคอกเร็วไอ้ควาย ฮุ่ยๆๆๆๆ

ไม่อยากตามกระแส แต่อยากเป็นมืออาชีพ
https://www.dek-d.com/board/view/3970451/

>>549 ไม่กระแสมันขายยากว่ะ เรื่องแหวกหาคนอ่านยาก กระแสคนเข้าถึงง่าย กูเห็นด้วยกับท็อปเม้นที่ว่าเขียนกระแสหาแฟนคลับก่อน

>>548 กุเห็นมันระบาดไปห้องอื่นทั่วแล้วนะ (อาจจะไม่ใช่โทรลตัวเดียวกันแต่เห็นแล้วทำตาม)

>>551 ตอนแรกไวรัสโคโรน่า ต่อมาไวรัสจัดกลาง คราวนี้ไวรัสรถไฟดนตรี

>>549 อืมมม เวลากูเห็นแนวออกตัวว่าตัวเองเขียนดีแต่เฉพาะทาง ไม่กระแสเลยไม่ดังทีไร ใจกูจะคิดเลยว่าไอ้นี่ไม่มีคนอ่านเลยงอแง พอลองเข้าไปอ่านนิยายมันก็...นะ อะไรทำให้กล้าคิดว่าตัวเองเขียนดีวะะ

Ar-rahmaan ur-raheem
Sami‘ ul-baseer
Hakeem ul-‘aleem

Ya hayy ul-qayyoom

Ya kareem o ya ghaffaar o raheem o ‘azeem o sari‘ ur-raza
Us pih hi raazi rahoon jo kiya tu ne mujh ko ‘ata
Yih jo nadaamat ki maala hai mere gale men paṛi
Tasbeeh is ko bana de ilaahi
Tasbeeh is ko bana de ilaahi
Tasbeeh is ko bana de ilaahi
Allaahumma inni as'aluka birahmatika
Ya z'ul-jalaal
Apne kiye pih jhukaaye hoon sar, dil men ranj o malaal
Tu jo sune nah sunaaoon ga kis ko yih faryaad main

Tu hi sami‘ ul-baseer ul-mujeeb
Tu hi sami‘ ul-baseer ul-mujeeb
Tu hi sami‘ ul-baseer ul-mujeeb

Rabb-i azaan-i bilaali bhi tu
Arham bhi tu aur jalaali bhi tu
Kun fayakun ka bhi khaaliq hai tu
Tu rabb-i mustafa
Allaahu Akbar
Tu rabb-i murtaza
Allaahu Akbar
Rabb-i siraat-i mustaqeem
Allaahu Akbar
Tu rabb-i kaa‘bah
Allaahu Akbar
Nooh ki kashti ko dekhta hoon
Hauz-i nadaamat men ḍooba hua hoon
1, 'u-xx_large_top_margin': $height > 0}" style="box-sizing: border-box; display: block;">
Ya raheem
Kar de tu mujh ko qurbat ‘ata
Ya kareem
Dar-guzar kar de meri khata
Ya raheem
Rahmat ka teri talab-gaar hoon
Ya kareem
Bandah main tera gunaah-gaar hoon

Darya-i aatish men ham bas yoonhi jal jaaen ge
Gar tu sahaara bane ya rabb sambhal jaaen ge
Tu hi to wuh raushani hai kih jis se main ghaafil huwa
Jaane anjaane gunaahon se kuchh bhi nah haasil huwa
Ho teri nazr-i karam to yih mushkil bhi ṭal jaaye gi
Tu hi lateef ul-khabeer ul-haleem
Tu hi lateef ul-khabeer ul-haleem

Rabb-i deewaar-i z'ul-qarnain tu
Rabb-i mai‘raaj-i kaunain tu
Rabb-i ismaa‘eel o zam-zam bhi tu
Tu rabb-i ibraaheem
Allaahu Akbar
Tu rabb-i jibraaeel
Allaahu Akbar
Rabb-i malaaika
Allaahu Akbar
Tu rabb-i kausar
Allaahu Akbar
Apne ghulaamon ki de ghulaami
Ya mutakabbir ya mughni ya mughni
1, 'u-xx_large_top_margin': $height > 0}" style="box-sizing: border-box; display: block;">
Roz-i hashr ka andaazah naheen
Bakhshish ka saamaan laaya naheen
Hai meri iltija, kar de qurbat ‘ata
Karde rahm o karam, miskeen hai tere dar pih khaṛa
Mere iraade jo ṭooṭe to mujh ko pata yih chala
Teri hukoomat men hoga wahi bas jo tu ne kaha
Apne habeeb ke sadqe sun le meri yih du‘a
Tu hi muqeet ul-haseeb ul-jaleel

Rabb-i zarb-i haidar o hamzah bhi tu
Rabb-i ‘asa-i moosa bhi tu
Tu ru-ba-ru bhi aur hai ku-ba-ku
Tu rabb-i ‘eesa
Allaahu Akbar
Tu rabb-i maryam
Allaahu Akbar
Rabb-i sahaabah
Allaahu Akbar
Tu rabb-i panj-tan
Allaahu Akbar
Nooh ki kashti ko dekhta hoon
Hauz-i nadaamat men ḍooba hua hoon
Ya raheem
Ya kareem
Ya raheem
Ya kareem
1, 'u-xx_large_top_margin': $height > 0}" style="box-sizing: border-box; display: block;">

Ya raheem
Kar de tu mujh ko qurbat ‘ata
Ya kareem
Dar-guzar kar de meri khata
Ya raheem
Rahmat ka teri talab-gaar hoon
Ya kareem
Bandah main tera gunaah-gaar hoon
Kar de tu mujh ko qurbat ‘ata
Dar-guzar kar de meri khata
Rahmat ka teri talab-gaar hoon
Bandah main tera gunaah-gaar hoon
Kar de tu mujh ko qurbat ‘ata
Dar-guzar kar de meri khata
Rahmat ka teri talab-gaar hoon
Bandah main tera gunaah-gaar hoon
Kar de tu mujh ko qurbat ‘ata
Dar-guzar kar de meri khata
Rahmat ka teri talab-gaar hoon
Bandah main tera gunaah-gaar hoon

>>553 ขอบใจที่บอกให้กูลองไปอ่าน

พอเข้าไปอ่านเท่านั้น...กลับไปอ่านกระทู้ใหม่ นิยายที่คิดว่าดี... ตกใจ
ทำไมเด็กดวกมีแต่คนเข้าข้างตัวเองงี้

>>553 ตบแปะกู้โลก แม่ย้อย...น้อยใจเพราะไม่ตามกระแส บางทีกูก็อยากโผล่ไปบอกเจ้าของมู้นะว่าสำหรับกูไอ้ที่มันเขียนไม่นับว่าเป็นนิยาย (กูหมายถึงก็ไม่อ่าน)

>>556 เอาส้นตีข้างไหนคิดว่าตัวเองเขียนดี สำหรับกูนี่ไม่ใช่นิยายด้วยซ้ำ ไม่สนุก ไม่มีห่าไรเลย ความเป็นนิยาย0% ให้ตายสิ ฝีมือแค่นี้ต่อให้เขียนตามกระแสคนก็ไม่อ่านอยู่ดี เสียเวลาชีวิตชิบหาย

จะเขียนตามกระแสหรือไม่ตามกระแส สิ่งที่พึงมีคือต้องทำให้น่าติดตามอย่างน้อยภาษาต้องอ่านรู้เรื่อง แต่สภาพนี้กูว่าถึงเขียนตามกระแสก็ไปไม่รอดหรอกน้องตบแปะ น่าเห็นใจจริงๆ

จะว่าเหยียดก็ได้ สันดานอย่างหนึ่งของเหล่านักหลวมในเด็กดีเวลามางอแงไม่มีคนอ่านแม่งชอบอ้างว่านิยายไม่กระแสเลยไม่มีคนอ่าน ไอ้สัส คำนี้ไม่ควรใช้เป็นคำแก้ตัว ก่อนจะมาคร่ำครวญน้อยใจอวยว่าตัวเองเขียนดีก็ควรจะมองที่ตีนตัวเองสักหน่อยว่าตัวเองยืนอยู่จุดไหน อย่าประเมินตัวเองสูงให้มาก โดนแหกขึ้นมาว่าเขียนไม่ได้ดีจริงตามพูดจะมาหอนขอความเห็นใจอีกรอบก็คงไม่ได้แล้ว

My thai might be soooo baddd
Could someone please give me the definition of “เขียนดี”?? I‘m so skeptic about it.

ผู้คนมามุงเต็มสวนที่จัดงาน
อัลฟ่าๆอัลฟ่าสู้ๆมีคนถือป้ายไฟ
เซียนตบแปะแปะแปะ ผู้คนตบมือเป็นจังหวะ
ปราณนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวหน้ากับนก รุ่นพี่ทั้งสองและเอกับบี
ท้องฟ้าแจ่มใส
เซียนตบแปะค่อยๆเดินมาอย่างช้าๆ
อัลฟ่าซึ่งเป็นครึ่งคนครึ่งหุ่นยนตเหาะมา
มาเผชินหน้ากันที่กลางสวน
ท้องฟ้าเริ่มมึดลง
เซียนตบแปะยืนจ้องตากับอัลฟ่า
ฝนเริ่มตก
ทังสองเดินเข้ามาจับมือกันแล้วเริ่มเกม
"ตบแปะชาร์จ"
"ชาร์จอนันต์"
"ชาร์จอนันต์คืออะไรอะ"ปราณ
"คือชาร์จครั้งเดียวใช้ได้ตลอดเกม"นก
และแล้วการต่อสู้ที่จะตัดสินเรื่องราวก็เริ่มขึ้น

กูนี่ไม่ได้เข้ามาโม่งนานเจอพวกมึงคุยกันตบแปะอะไรวะ ลองเข้าไปอ่านดู 30 ตอนจบ ในโครงการ 1 วัน 1 ตอน (มิน่าถึงได้สั้นเหี้ยๆ) อ่านไปได้ 2 ตอนถ้วนก็เลิกอ่าน แม่ง... อย่างกับไดอารี่เขียนพล็อตนิยายไว้อ่านเองแถมเป็นนิยายแชทด้วย แล้วพอเลื่อนลงไปข้างล่าง นิยายที่คนอ่านต่อกลายเป็นเรื่องแจก 30 บาท (เทพมารอะไรสักอย่าง) เอาปก official ของ LN เรื่องคนคลั่งจอมตะกละมาแปะเป็นปกตัวเอง ก็เลยแม่งไม่อ่านเลย

fyi. ปกที่เห็นนี่คนไทยเป็นคนวาดนะ วาดการ์ดให้เกมกาชาเกมหนึ่งอยู่ดีๆ เจ้าของเรื่องติดต่อมาจ้าง ตอนแรกกะจะไม่รับงานแล้ว อยากรู้ไหมว่าทำไม นักวาดเขาบอกแบบอ้อมโลก แต่กูแปลไทยเป็นไทยได้ออกมาว่า ให้กูวาดคิริโตะใส่หน้ากาก Red eyes จากเรื่อง "แค้นมัจจุราช" แล้วเอาอาสึนะมาเปลี่ยนสีชุดกับปรับขนตาใหม่ กูแม่งลำบากใจเหี้ยๆ ชาวบ้านชาวช่องเขาจะล้อกูยันลูกบวชแน่ๆ สัสเอ๊ย

ปล.คืนนี้มีสับ 1 เรื่อง กำลังแล่ เดี๋ยวจะมาแปะ

>>561 เรื่องคนวาดกูตามเขาอยู่ เขาค้านเหมือนรอบละ แต่คนบรีฟงานก็บอกจะเอาแบบนี้แบบเดิม คนวาดเลยลำบากใจ โดยเฉพาะชุดนางเอก แม่งอาสึนะย้อมสีน้ำเงินชัด

>>562 **ค้านหลายรอบ**

>>561 555555555 แม่งรู้เลยว่าคนที่เข้าไปอ่านมาจากโม่ง เพราะก่อนหน้านั้นคุยเรื่องเทพมารหลังจากนั้นตามด้วยเรื่องนี้ ไอ้สัสอีกหน่อยกูต้องเป็น incognitio ละ

>>564 นิยายที่ไม่มีความเคลื่อนไหวมาเป็นชาติ 2 เรื่อง ที่ถูกพูดถึงพร้อมกันและมีคนตามไปอ่านต่อข้ามฝั่งของกันและกัน มันแม่งโคตรชัดอยู่แล้วว่าต้องเป็นพวกเรานี่แหล่ะที่แวะไปทัศนาว่ามันห่วยจริงหรือแค่หาเรื่องตบเด็ก คิดแล้วก็ขำ ถ้าไม่มีโม่งเข้าไปเพิ่มยอดวิวให้ แม่งก็อย่างร้างเลยอะ

>>561 เดี๋ยวนะ ตกลงไอ้คนแต่งนิยายเรื่อง God And Devil นี่มันไปเอาปกชาวบ้านมาสวมเป็นของตัวเองเหรอ? ว่าแต่กูขอลิ้งติดต่อคนวาดได้ไหม งานสวยใช้ได้เลย ถูกใจกูด้วย (ถึงว่า...ทำไมแม่งดูคล้ายอาซึนะกับคิริโตะ ที่ไหนได้โดนคนจ่ายเงินบังคับ ถถถถ)

>>560 กูไปอ่านเรียงความเด็กปอหนึ่งยังอินกว่าเลย จู่ๆ ก็อยากจะร้องไห้ให้กับความมั่นหน้ามั่นโหนกเจ้าของเรื่องที่ไปตั้งกระทู้
>>561 ปูเจื่อยอ (ปูเสื่อรอ)

โอเคได้เฟสละ กูซูมรูปปกในเด็กดวกเอา

Take a little walk to the edge of town
And go across the tracks
Where the viaduct looms
Like a bird of doom
As it shifts and cracks
Where secrets lie in the border fires
In the humming wires
Hey man, you know
You're never coming back

Past the square, past the bridge
Past the mills, past the stacks
On a gathering storm comes
A tall handsome man
In a dusty black coat with
A red right hand

He'll wrap you in his arms,
Tell you that you've been a good boy
He'll rekindle all the dreams
It took you a lifetime to destroy
He'll reach deep into the hole
Heal your shrinking soul
But there won't be a single thing that you can do

He's a god, he's a man
He's a ghost, he's a guru
They're whispering his name
Through this disappearing land
But hidden in his coat
Is a red right hand

You don't have no money?
He'll get you some
You don't have no car?
He'll get you one
You don't have no self-respect
You feel like an insect
Well don't you worry buddy
'Cause here he comes
Through the ghettos and the barrio
And the Bowery and the slum
A shadow is cast wherever he stands
Stacks of green paper in his
Red right hand

You'll see him in your nightmares
You'll see him in your dreams
He'll appear out of nowhere but
He ain't what he seems
You'll see him in your head
On the TV screen
Hey buddy, I'm warning
You to turn it off
He's a ghost, he's a god
He's a man, he's a guru
You're one microscopic cog
In his catastrophic plan
Designed and directed by
His red right hand

https://youtu.be/RrxePKps87k

>>568 ลงทุนจังมึง

อันนี้วาร์ปนักวาดเผื่อโม่งสนใจจ้างวาดปก กูหนับหนุนนักวาดไทย https://www.facebook.com/famepeera19

นิยายกูที่ลงเว็บตอนนี้เหลือแค่เรื่องสั้นอีกเรื่องเดียวที่ยังไม่ได้ใช้ภาพวาดคอมมิชชัน แต่เป็นภาพมีม กูกำลังทยอยเปลี่ยนเมื่อมีตังค์มากกว่านี้ ตอนนี้กูแม่งแกลบชิบหาย เงินโดเนทที่ได้มาจากคนอ่านตอนนี้เพิ่งผ่อนรูปที่สั่งมาได้รูปครึ่ง ที่เหลือกูควักเนื้อตัวเองล้วนๆ เอาเถอะยังไงก็ไม่ละเมิดใคร ใช้ภาพลิขสิทธิ์นี่ขิงสัดๆ

เวลาเขียนนิยายเสร็จ ตรวจเช็คเรื่องการใช้ภาษากันรึเปล่า เช่นประโยค
"ฉันรู้ว่าเขาจะมา"
"ฉันเเน่ใจว่าเขาจะมา"
ได้คิดก่อนใช้กันรึเปล่า

สวัสดีเพื่อนโม่งทั้งหน้าเก่าและหน้าใหม่ ทั้งพวกเนียนอ่านอย่างใจเย็นและพวกเกรียนแตกเพราะหัวร้อน ช่วงนี้คนอื่นเขากักตัว ปิดร้าน อยู่บ้านนอน แต่กูต้องทำทั้ง WFH และไป Office สลับกัน บางทีแม่งต้องตั้งคำถามบ่อยๆ ว่า "กูติดยังวะ" พร้อมกับหาอะไรมาแดกเพื่อเช็คว่าลิ้นยังรู้รสหรือไม่ การบ่นส่วนตัวจบแล้วทีนี้ก็มาเข้าเรื่องกันดีกว่า จากที่อ่านดูต่อจากครั้งล่าสุดในมู้ แม่ง ทำไมพวกเด็กเบียวในบอร์ดมันขยันก่อเรื่องจังวะ ส่วนเรื่องที่คุยเกี่ยวกับนิยายเทพซ่าส์ Power Fantasy อันนี้กูเสริมให้แค่ว่า 90% มันเป็น self-insert novel ว่ะ ไม่ได้มีทิศทางในการดำเนินเรื่องอะไรมากมายหรอก อยากโม้ให้ตัวเองได้เป็นแบบไหนก็เขียนๆ ลงไป แถมนักเขียนส่วนใหญ่ก็ออกมายอมรับด้วยนะ ยังไงก็ตามประเด็นนี้ไม่เกี่ยวกับนิยายที่กูกำลังจะสับ เพราะเหตุผลในการสับนิยายเรื่องนี้คือนักเขียนแม่งหน้าด้านดี

ถ้าพวกมึงยังจำได้ เคยมีมิตรสหายโม่งท่านหนึ่งเอานิยายมาแปะแล้วบอกว่านามปากกานักเขียนแม่งคุ้นเหี้ยๆ ซึ่งชื่อที่ว่านั้นก็คือ "บุรุษเที่ยงคืน" ใครอ่านแล้วก็คงร้องอ๋อ เพราะไอ้เหี้ยนี่คือปลิงที่ไปดูดเรื่อง Solo Leveling ในเน็ตมาแปลไทยแล้วเปิดรับโดเนท เป็นการกระทำที่เหี้ยซ้อนเหี้ยซ้อนเหี้ย (เหี้ย 3 ชั้น) เพราะนอกจากขโมยของชาวบ้านมาเผยแพร่แบบไม่ได้รับอนุญาตแล้ว มึงยังจะหาแดกจากผลงานของเขาอีก (โดยอ้างว่าป๋มเสียเวลาแปลไทยให้นี่กั๊บ) ความเหี้ยขั้นสุดท้ายที่กูเคยเน้นย้ำไว้ตอนมีคนเปิดประเด็นรอบก่อนก็คือ มึงเอานิยายของมึงไปโปรโมตในเพจแปลมังงะที่มีลูกหาบปลิงเห่อหมอยอ่อน ENG คอยชะเลีย เกณฑ์ไพร่พลพวกที่รอสูบการแปลไทยของมึงให้มาอ่านนิยายเรื่องนี้ มึงกล้าทำไปได้ไงวะ Disgraceful, Shame of society เหี้ยๆ ต่ำตมจนกูแม่งอายแทน แต่ก็อย่างว่าแหล่ะ ถ้าคนมันคิดได้ มี Pride มี Dignity อยู่บ้าง แม่งคงไม่ขโมยของเขามาแปลตั้งแต่แรก (แถมแปลห่วยอีกต่างหาก) พอก่อน rant มากเดี๋ยวตราชั่งแม่งเอียง ปรับสมดุลก่อนเข้าช่วงเนื้อหาแป๊บ (//กู สูดหายใจเข้าลึกๆ)

เรื่อง : I will go to Another World [ผมจะไปต่างโลก]
นามปากกา : บุรุษเที่ยงคืน
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/dek6365/story/view.php?id=2055488
คำโปรย : ต่างโลก ในที่สุดผมก็พบจนได้ 'AnotherWorld Online' หนทางสู่ต่างโลก สิ่งที่ร่างกายและจิตวิญญาณเฝ้าตามหา ผมไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่สิ่งที่ผมบอกได้ตอนนี้นั่นก็คือ "การผจญภัยได้เริ่มขึ้นแล้ว"
หมวด : ฟรีสไตล์ > เกมออนไลน์
จำนวนตอน : 15 ตอน
สถานะตัวเรื่อง : ยังไม่จบ [ อัพเดทล่าสุด 14/4/63 ] เพิ่งอัพไปไม่นานประมาณวานซืน

ตั้งชื่อได้พิลึกดีสำหรับหมวดเกมออนไลน์ เพราะแม่งไม่มีคำว่าออนไลน์อยู่ในชื่อเรื่อง บางทีอาจมีไอเดียแบบอยากดักควายนักอ่านข้ามหมวด หลอกพวกค้นหาชื่อด้วยคำว่าต่างโลกเข้ามาอ่านได้ด้วย ส่วนนักอ่านในหมวดนี้แม่งก็คงไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก เปิดมาอ่านดูถ้าเป็นระบบเกมกูก็อ่านต่อคือจบ คำโปรยอ่านแล้วมึนนิดๆ เพราะมันไปได้ไม่สุดสักทาง จะแฟนต้าก็ไม่แฟนต้า ส่วนออนไลน์ก็มีติดไว้แค่ชื่อเกม ช่วงท้ายของคำโปรยเป็นคลิเช่คำโปรย LN อ่านแล้วคลื่นไส้เพราะความเอียน

>>573

ปกรอง... สัส มึงเอาบทนำมาใส่ตรงนี้เลยเหรอวะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีคนทำมาก่อนนะ แต่ของมึงต้องดีจริง เพราะมันเป็นดาบ 2 คมโคตรๆ ถ้ามันไม่ปังก็คือพังไปเลย มันเป็นโมเดลคล้ายการให้ทดลองอ่านของพวก LN แบบ E-Book นั่นแหล่ะ ถ้าเป็นสมัยก่อนย้อนไปแบบ 5 ปีอัพ การจะทำแบบนี้ได้เท่ากับว่ามึงโคตรมั่นใจในฝีมือตัวเอง ว่าบทนำมึงเทพพอจะตกคนอ่านได้ด้วยความยาวจำกัดแบบนี้ (สรุปคือกูต้องสับตั้งแต่หน้านี้เลยสินะ)

บทนำคือพระเอกชื่อไอ้วินพร่ำเพ้อด้วยความฟุ่มเฟือยปานกลางยาว 3 ย่อหน้าเกี่ยวกับคำว่า "ต่างโลก" ตามด้วยการเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นในวันเสาร์ที่แสนจะธรรมดา ระหว่างที่คิดว่าจะทบทวนบทเรียนวิชาฟิสิกส์กับคณิตให้จบเล่ม (โห... เด็กเรียนสัสๆ ไอ้พระเอก) ไอ้วินโดนพริตตี้ป้ายยาเอานมตบหน้าชวนให้มาเล่นเกมออนไลน์ชื่อ AnotherWorld Online พอเจ๊บอกว่าเดี๋ยวเจ๊ให้บัตรเกมไปทดลองเล่นฟรีๆ เลย 3 ชั่วโมง ประกอบกับคำว่าต่างโลกที่คอยรบกวนจิตใจอยู่ตลอดเวลา ไอ้วินเลยลบความตั้งใจเรียนเมื่อครู่ออกไปจากหัว แล้วไปออนทัวร์ในเกมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ต่อจากบทนำเป็นภาพอิมเมจตัวละครหลักพร้อมประวัติย่อ ระบุไว้ด้วยว่านิยายเรื่องนี้ใช้ระบบ "พระเอกคู่" ซึ่งเป็นมุกที่เก๊าเก่า แต่เราก็ไม่ว่าอะไรเพราะแนวออนไลน์อีกหลายแสนเรื่องก็แต่งแบบนี้มาเหมือนกัน อยากบอกว่าลายเส้นที่ใช้วาดตัวละครวินกับแจ็คเนี่ยโคตรคุ้นตาเลย เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ถ้าเป็นคนในวงการวาดเขียนคงเดาได้ไม่ยาก ส่วนใครที่ไม่รู้จริงๆ ... ก็จงไม่รู้ต่อไปอะดีแล้ว 55555

ตอนที่ 1 : [เกมต่างโลก] (รีไรท์) *** อ่านเพิ่มแค่ 4 ตอนนะ เพราะรวมบทนำไปแล้ว ***

งงปรับอารมณ์ไม่ถูกเหมือนเรื่องที่แล้ว (เรื่องหัวกระแทกของไอ้ฮูก) มาแนวเดียวกันเลย บทนำกับเนื้อเรื่องคนละ POV เรื่องที่แล้ว นำ 3 เล่า 1 พอมาเรื่องนี้บทนำมึง 1 แต่เล่าเรื่องแบบ 3 เปิดตอนด้วยไอ้วินกับไอ้แจ็คลงรถเมล์แล้วเอาประวัติย่อของทั้งคู่ตรงปกรองมาบอกซ้ำอีกรอบ (เชื่อเขาเลยแม่ง...) มีการพูดคุยกันเล็กน้อย ตรงจุดนี้อยากบอกว่าบทสนทนาออกมาแข็งมากๆ คือมันเหมือนพยายามจะให้นักอ่านรู้สึกว่ากำลังดูอนิเมะอยู่ วิธีการพูดของวินกับแจ็คเลยไม่ไทยเบย เอาวะ อาจเป็นจุดขายของตัวนักเขียนก็เป็นได้ เดี๋ยวจะปิด Sensor ความเป็นธรรมชาติของบทสนทนาออกก่อน แล้วค่อยไปหักคะแนนทีหลัง (ไม่งั้นเดี๋ยวจะทนอ่านไม่ไหว)

อืม... กูผิดเองที่ปิด Sensor เพราะอยู่ดีๆ ตรงกลางตอนไอ้วินกับไอ้แจ็คก็คุยกันแบบโคตรนักเรียน ม.ปลาย ไทย มี วะๆ เว้ยๆ ขึ้นมาเสียดื้อๆ (น่าจะเป็นเพราะการรีไรท์ที่เขียนไว้หลังชื่อตอน) งั้นกูจะเปลี่ยนเป็นบทสนทนาอยู่ในระดับปกติก็แล้วกัน ส่วนเนื้อหาในตอนคือไอ้วินชวนแจ็คมาร่วมการฉลองครบ 100 ล้านไอดีของเกมต่างโลก แต่ไอ้แจ็คไม่มีเครื่องเล่นเกมที่เขียนบอกไว้ว่าราคาเหยียบแสน ไอ้วินเลยชี้ให้ดูที่กล่องของขวัญกิจกรรม หนึ่งในของรางวัลมากมายคือตัวแคปซูล VR สำหรับใช้เล่นเกมซึ่งมีอยู่ 4 รางวัล เดาดูแล้วไอ้วินเองก็คงหาทางล็อคหวยเอาเครื่องเกมให้ตัวเองกับเพื่อน หลังจบการประกาศเริ่มการค้นหาในตัวห้างที่จัดงาน ก็แม่งจบตอน

>>574

ตอนที่ 2 : [อีเวนท์ล่าของขวัญ]

(แม่งแปะรูปกล่องของขวัญมากลัวกูไม่เห็นภาพรึไง) บทนี้การพูดคุยปกติดี แต่มีความล้น, ความเป็นทางการบ้างบางจุด เนื้อหาเล่าว่าไอ้วินหอบแดกเพราะเป็นโรคหอบหื่น เอ๊ย! หอบหืด เลยกระซิบบอกไอ้แจ็คว่ากูได้ข่าวมาว่าคนสร้างเกมชอบปริศนาและสมบัติ จากการคำนวนของกู (แหน่ะ พระเอกสไตล์รู้มาก) ของดีๆ ต้องอยู่ในกล่องสีขาวไข่มุกติดตราสีทองแน่นอน แค่นั้นยังไม่พอ ไอ้วินยังชี้เป้าด้วยว่าน่าจะอยู่แถวๆ รูปปั้นในร้าน official ของตัวบริษัทเกมที่เป็นผู้ให้บริการ (รู้เยอะจริงนะมึง) ให้ไอ้แจ็ครีบจ้ำไปให้ถึงที่นั่นก่อนแล้วจองกล่องลักษณะตรงตามที่บอกไว้ให้ครบ ส่วนกูเดี๋ยวจะค่อยๆ ย่องตามไป ตรงนี้คือยังไงดีวะ มีเล่นดราม่าบ้านจนไม่อยากให้แม่เปลืองเงินค่ารักษาโรค สำหรับนักอ่านทั่วไปนี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่กูไม่ค่อยอินประเด็นนี้นัก เพราะคนเขียน Research มาน้อยไปหน่อยเกี่ยวกับหอบหืด เพื่อไม่ให้เป็นการนาซีหรือจริงจังเกินขอบเขตนิยายเกมออนไลน์ที่มีไว้สำหรับอ่านเอาสนุกพอ กูจะข้ามประเด็นนี้ไป

หลังจากนั้นไอ้แจ็คก็ไปถึงร้านที่ว่าบนชั้น 9 โหแม่ง... ห้างใหญ่เหี้ยๆ แต่ก็ช่างเหอะ ขนาดเทคโนโลยีเกมออนไลน์ VRMMO ยังถูกเซตให้มีอยู่ในประเทศกะลาแลนด์แบบนี้ได้ อย่างอื่นก็ต้องมีได้ดิวะ อันนี้คือความประหลาดหนึ่งในตรรกะนิยายเกมออนไลน์บ้านเรา เพราะแม้เวิลด์บิวด์ดิ้งจะดูไม่ค่อยทันสมัยหรือล้ำยุค (เช่นไอ้สองตัวนี้ยังเดินทางด้วยรถเมล์) แต่กลับมีเทคโนโลยีคล้ายใน SAO ปรากฏขึ้น มันดูขัดแย้งพิกล ช่างมัน... พูดมากเดี๋ยวเจอด่าหาว่าเอาอะไรมากมันก็แค่นิยายนี่นา (ถุ้ย!) ระหว่างที่ไอ้แจ็คกำลังรวบรวมกล่องสีขาวมาได้หลายกล่อง น้องน้ำเพื่อนเก่าก็โผล่มาเปิดตัวพร้อมสาวๆ อีก 3 คน (คงเป็นกลุ่มสาวๆ หลักในเรื่่องนี้) ระหว่างรอไอ้วินที่หอบไปเดินไป ชายกลุ่มชุดดำก็โผล่มาจะยึดกล่องสีขาว แต่ไอ้วินคลานมาถึงพอดีก่อนจะโกนให้ไอ้แจ็คโยนกล่องทั้งหมดขึ้นฟ้า

ด้วยความสะดวกสบายแบบพล็อตคอนวีเนียน ไอ้แจ็คเดาออกทันทีว่าเพื่อนให้โยนกล่องทำไม เพราะสีขาวมุกมันต้องโดนแสงสาดใส่ก่อนถึงจะเห็นความแตกต่างเทียบกับสีขาวปกติ สุดท้ายตัวละครหลักก็ได้กล่องรางวัลใหญ่มาคนละกล่อง ประกอบไปด้วยไอ้วิน ไอ้แจ็ค น้องน้ำและกลุ่มเพื่อนสาว กับชายชุดดำอีก 1 คน เพื่อนน้องน้ำคนนึงหัวไวใช้ได้ เพราะสังเกตทันว่าไอ้แจ็คเล็งกล่องแบบไหน ก็เลยบอกให้เพื่อนๆ คว้ากล่องแบบเดียวกันไว้ ตอนนี้จบลงด้วยไอ้วินตะโกนสั่งให้ไอ้แจ็ครีบวิ่งไปบันทึกการรับรางวัล

ตอนที่ 3 : [สมัคร ID เกม]

30 % แรกของตอนคือสาวๆ ตัดสินใจว่าจะไม่เอาของขวัญอีกกล่องเพราะคิดว่าคงได้แต่ของกากๆ ระหว่างกลับเลยคุยกันเรื่องไอ้วิน มีการ Show ผ่านบทสนทนาและจริตต่างๆ ว่าสาวๆ สนใจไอ้วินกันหมดเพราะแม่งหล่อ มองกันที่หน้าตาจริงๆ อีพวกนี้ อ่านแล้วขำนิดหน่อยเพราะในประวัติย่อ Tell ว่าไอ้วินมีดีแค่หน้าหล่อมาดนิ่งดูสุขุม นอกนั้นคือไม่ค่อยสมาร์ทเท่าไหร่นัก เป็นพวกเก็บตัว เบื่อโลก (อีกแล้วเหรอวะ) ไหล่งุ้ม หลังค่อมเล็กน้อย ขี้โรค เนี่ย... หน้าตาดีอย่างเดียวสามารถลบจุดด้อยอื่นได้หมดเลยจริงดิ โอเค หลังจากนั้นไอ้วินกับไอ้แจ็คก็พากันไปยังจุดรับของ ไอ้วินเฉลยว่าที่กูรู้เพราะเห็นว่าผู้สร้างเกมไปโพสกลอนเกี่ยวกับไข่มุกไว้ในเว็บบอร์ดของเกม เลยคิดว่าน่าจะเป็นคำใบ้ แต่ก่อนจะรับของได้ ไอ้สองตัวนี้ต้องสมัครไอดีก่อน

ในขั้นตอนสมัครมีปู่กับย่าแก่งั่กมาสมัครเล่นเกมด้วย ไอ้แจ็คจอมเสือกเลยถามเพื่อนว่า โห... วิน วัยแง้มฝาโลงแบบนี้จะเล่นไหวเหรอวะ ไอ้วินตอบง่ายๆ ว่าตัวละครในเกมจะถูกสร้างขึ้นใหม่ตามที่แต่งตัวละครไว้ สมรรถภาพก็มีเต็มร้อยเหมือนคนแข็งแรงธรรมดาเลย คราวนี้กูเลยเข้าใจแล้วว่าถ้าเป็นในเกม ไอ้วินก็จะวาดลวดลายได้เต็มที่ไม่มีหอบแดก มิน่ามันถึงอยากเล่นเกมนี้นัก นอกจากเรื่องนี้แล้วตัวเกมยังสามารถรับรู้ผ่านสัมผัสทั้ง 5 ได้อย่างสมจริง (เหมือนเรื่องอื่นๆ อีกตามเคย) ไอ้แจ็ครู้เข้าก็อยากเล่นสัสๆ แต่ยังสมัครไม่เสร็จเพราะแม่งเงินไม่พอ ไอ้วินเลยช่วยจ่ายแทนด้วยเงินในบัตร ปชช. ซึ่งเป็นเหมือนพวก Universal ID บัตรเดียวใช้ได้ทุกบริการ เหยดเข้ ไฮเทคผิดกับฉากหลังของเรื่องมากๆ

>>575

ตอนที่ 4 : [เปิดกล่องของขวัญ]

บทนี้ตัวเอกหลักของเรื่องทั้งสองคนเข้าคิวกดรับของจากกล่องของขวัญ ต่างคนต่างก็หวังว่ากูจะได้เครื่องเกมมาฟรีๆ แต่แม่งชวดทั้งคู่ (แล้วพวกมึงจะเล่นเกมกันยังไงวะ) ตรงนี้กูมีข้อสังเกตว่าเรื่องจะต้องคลิเช่ตามสูตรสำเร็จนิยายเกมออนไลน์อย่างหนึ่งแน่ๆ นั่นคือตัวเอกจะได้รับอะไรบางอย่างที่โคตรเจ๋ง สังเกตจากผู้เล่นคนอื่นที่ได้รับของขวัญโลกจริง 1 ชิ้น กับไอเท็มในเกม 1 ชิ้น คือเป็นงี้มาหมดทุกคนเลย กระทั่งถึงคิวไอ้สองตัวนี่ ที่ได้รับไอเท็มในเกมทั้ง 2 ชิ้น ไอ้วินหัวเสียตัดพ้อว่ากูแม่งจะฉลาดไปทำไมวะ ในเมื่อดวงแม่งก็ซวยเหมือนเดิม (อีกละ ประเภท Tell ว่าฉลาดโต้งๆ นี่ขอเหอะนะ อย่าทำเลยเห็นแล้วคัน) ไอ้แจ็ครีบเข้ามาปลอบใจว่า เอาหน่า ไอเท็มที่ได้มาอาจเป็นของเทพก็ได้ ว่าแล้วก็อยากเข้าไปเล่นเกมดูจังเลยแฮะ ไอ้แจ็คพูดจบก็ชวนไอ้วินไปเล่นเกมต่างโลกแต่ก็ถึงกับช็อคเพราะค่าเช่าแคปซูลมันชั่วโมงละ 500 บาท จู่ๆ ไอ้วินก็โชว์ป๋าบอกว่าเดี๋ยวกูเลี้ยงมึงเองจัดไปคนละ 4 ชั่วโม่ง (ซื้อโปร 3 แถม 1) รวมเป็นเงิน 3,000 บาทถ้วย เอิ่ม... ตรงนี้กูอิหนังวะนิดๆ Tell มาเสียดิบดีว่าพระเอกยากจนข้นแค้น แต่ดันเอาเงิน 3,000 บาทสุดท้ายของตัวเองมาเล่นเกมพร้อมเพื่อนเนี่ยนะ (ก่อนหน้านี้ตอนสมัครไอดีก็โดนไปก่อนแล้วพันนึง) เอาที่สบายใจมึงเลยไอ้นักเขียน

การบรรยาย : ทั้งบทสนทนาและบทบรรยายทำได้ปานกลาง แต่ถือว่าค่อนข้างดีในความเป็นนิยายเกมออนไลน์ รายละเอียดตัวเกมกับบรรยากาศของงานกิจกรรมกับเหล่าผู้คนที่ชื่นชอบเกมทำได้โอเค ไม่ค่อยเจอคำผิดเท่าไหร่ แต่ยังมีความฟุ่มเฟือยในบทบรรยายหลายช่วง สำหรับการ Tell ทั้งส่วนประวัติและการบังคับยัดปากตัวละครให้พ่นออกมา อันนี้ต้องติอยู่ 2 อย่างใหญ่ๆ อย่างแรกคือ Tell แล้วไม่รู้สึกว่าตัวละครเป็นแบบนั้นจริงๆ มันส่งผลให้นักอ่านเกิดความตะขิดตะขวงใจ คือในเรื่องตัวละครวินอาจไม่เชิงว่าหลุดคาร์ แต่การกระทำบางอย่าง (หรือหลายๆ อย่าง) มันไม่สอดคล้องกับสิ่งที่ Tell ไว้ เช่นที่บอกว่าพออยู่กับแจ็คแล้วจะร่าเริงขึ้นไม่มืดมนเหมือนปกติ แต่ตัวละครมันมีความ cheerful เกินไป คนที่ปกติเป็นคนเงียบๆ ถึงจะร่าเริงขึ้นแล้วแต่ด้วยพื้นฐานความคิดที่มีความปิดกั้น ก็ไม่น่าจะถึงขั้นเฮโลโอเย้ขนาดนี้ ซึ่งมันแก้ไขได้ง่ายมาก แค่กลับไปเปลี่ยนประวัติตรงนิสัยให้ดูปกติขึ้นก็พอ

แล้วไอ้ที่บอกว่าฉลาดเนี่ย การบอกว่าเรียนเก่งกับวิเคราะห์คำใบ้ได้มันไม่ได้แปลว่าตัวละครนั้นดูฉลาด กูอ่านนิยายเกมออนไลน์มาก็มาก เจอพวกอวยตัวละครไอคิว 2 หรือ 300+ (สัส พวกมึงเข้าใจวิธีการวัดไอคิวกันจริงป่าววะเนี่ย) มากสุดก็เป็นหลายพัน หรืออย่างของไอ้ตุ๋นกบที่บอกว่าพี่คล้าวโคตรอัจฉริยะจบเอกตั้งแต่อายุ 13 หรือ 14 เนี่ย พอถึงเวลาเข้าจริงๆ การตัดสินใจในสถานการณ์สำคัญแบบว่าโคตรไม่สมดังที่อ้าง บางตัวละครเป็นพวกความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด เรียนจบเหี้ยไรไม่รู้เยอะแยะแต่พอถึงเวลาแล้วทำอะไรบ้าๆ โง่ๆ ถ้าเอาที่คุยกันมาไม่นานนี้ก็มีตัวละครที่ชาติเดิมเรียนจบนั้นนี้มา แต่พอโดน Isekai'ed แล้ว ดันไม่มีความรู้หรือรู้ไม่จริงในสิ่งที่โม้ไว้ (เช่นไอ้หมอที่บอกว่ารักษาโรคไม่ได้) หนักสุดก็พวกที่นอกเกมเป็นผู้ใหญ่อายุมาก แล้วในเกมเสือกคิด/ทำอะไรเหมือนเด็กไม่ประสา (ประสบการณ์ชีวิตหรือการวางตัวของมึงหายไปไหนหมดวะ)

กรณีของไอ้วินที่กูบอกมันคือ Plot Convenience หลายอย่างในเนื้อเรื่องมันเป็นใจให้พระเอกเกินไปหน่อย แต่มันก็เป็นอะไรที่ธรรมดามากสำหรับพระเอกนิยายเกมออนไลน์ ถ้าไม่แต่งแบบนี้คนก็ไม่ค่อยติด ไม่อยากอ่าน สิ่งสำคัญที่จะบอกอีกทีคือมันไม่ใช่วิธีที่ทำให้ตัวเอกดู "ฉลาด" และวิธีคิดของวินในเรื่องก็ยังไม่ฉลาดนักเทียบกับฐานะทางการเงินของตัวเอง สิ่งที่ถูก Show อ้อมๆ พวกนี้ทำให้ Tell ที่พยายามบอกไว้ดูไร้น้ำหนัก เพราะมันมีความขัดแย้งกันเอง (แต่ก็เข้าใจนะ ว่าถ้าไม่ทำแบบนี้เรื่องก็ไม่เดิน พระเอกทั้งคู่ก็ไม่ได้เข้าเกม) ยังไงดีวะ ไอ้คนที่พอมีเงินดันไม่พกเงิน ส่วนคนที่อ้างว่าจนหวังจะเข้าเกมไปขุดทองหาเงินจริงออกมา กลายเป็นฝ่ายเลี้ยงเกมเพื่อน สลับบทบาทกันไม่ได้เลยเหรอไอ้สองตัวนี้ แค่ให้ไอ้แจ็คพกเงิน+ออกเงิน ก็ดูโอเคขึ้นแล้ว ให้คนที่จนเป็นฝ่ายติดหนี้ ยังดู makesense กว่าอีก

>>576

ตัวละคร : ไม่ถึงกับแบนราบแต่ดันมีความกลวงอยู่ข้างใน อย่างที่กูบอกไปข้างบนแล้วว่าไอ้วินมันมีความขัดแย้งในตัวเอง ส่วนไอ้แจ็คก็ดูเหมือนตัวโจ๊กมากกว่าพระเอกร่วม ด้านมิติไอ้แจ็คดูโอเคกว่าตรงที่ดูไฮเปอร์กับทะลึ่งๆ เสมอต้นเสมอปลาย แต่ไอ้วินยังดูไม่นิ่งเท่าไหร่ แล้วที่งงอีกอย่างคือ ทำไมพวกตัวละครสาวๆ ถึงดูมีชีวิตชีวา มีความผู้หญิงถึงผู้หญิงโคตรชัด กูนี่สงสัยเลยว่านักเขียนมันเป็นผู้ชายจริงป่าววะ หรือแค่อ่านนิยายแนวนี้มาเยอะจนวางตัวละครหญิงไว้ได้ดูสมจริงขนาดนี้ (ผิดกับฝั่งผู้ชายที่งึกๆ งักๆ มาก) ในส่วนนี้กูคงจะไม่ต่ออะไรมาก เพราะการจริงจังกับนิยายเกมออนไลน์มันไม่ค่อยมีประโยชน์ เราทุกคนก็รู้ดีว่านิยายแนวนี้ขายใคร และถูกแต่งด้วยความคิดแบบไหน

เนื้อเรื่อง : คลิเช่นิยายเกมออนไลน์ตามสูตรสำเร็จ แต่เปลี่ยนจากการ Login เข้าเกมหลังถูกรางวัลได้เครื่องเกมมาฟรีๆ ก่อนเข้าไปเจอความเทพทันทีทันใด มาเป็นการไม่มีเครื่องเกมเล่นแล้วหาทางจะเอาเครื่องเกมจากกิจกรรม แม้ว่าจะพลาดหวังจากตัวเครื่อง แต่สกิลกับไอเท็มในเกมแม่งก็เทพซ่าส์เหมือนเดิม ความไม่เหมือนใครของนิยายเรื่องนี้คือ เดินเรื่องช้าผิดกับนิยายเกมออนไลน์อื่นๆ ในท้องตลาด เพราะพระเอกไม่ได้เครื่องเกมทันที กว่าจะเข้าเกมกันได้ก็หลังตอนที่ 6 เป็นต้นไป สาวกนิยายออนไลน์พันธุ์แท้อาจพับไปอ่านเรื่องใหม่ แต่ถ้าเป็นพวกที่ไม่รีบหรืออยากลองอะไรที่ไม่คลิเช่ซ้ำซากน่าจะชอบการปูเรื่องแบบนี้ เส้นเรื่องก็ชัดมาตั้งแต่แรกว่าพระเอกอยากเข้าไปเล่นเกมมาก คิดจะเข้าไปเพื่อหาเงินออกมาใช้ (เหมือนเรื่องอื่นๆ) ถ้าจะมีอะไรให้ตำหนิ ก็คงเป็นบทนำที่ดูไม่จำเป็นเท่าไหร่ คือสามารถรวบมาเล่าในตอนที่ 1 ได้เลยด้วยข้อความจำพวก นายวินเคยเข้าไปเล่นเกมนี้มาแล้วครั้งหนึ่งแต่ว่า... อีกอย่างที่ขัดแย้ง (อีกแล้ว) เดินเรื่องช้าจนทำให้ความหลงใหลในคำว่า "ต่างโลก" ของวินดูเบาบางลงไปมาก ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่รู้สึกเลยว่าไอ้วินเนี่ยมันคลั่งไคล้เกมนี้มากตรงไหน (แถมหลังจากบทที่ 6 ไปมึงดันเล่าเรื่องไอ้แจ็คในเกมก่อนซะงั้น)

>>577

จุดเด่น : ตัวละครหญิงมีความโดดเด่นและจริตจะก้านแม่งสมจริงดี จนแอบคิดว่านักเขียนมันเป็นผู้หญิงหรือเปล่า คำผิดไม่ค่อยมี จัดย่อหน้าได้ไม่เลว ไอ้แจ็คดันเด่นกว่าไอ้วิน (สังเกตได้จากเสียงตอบรับของนักอ่าน)

จุดด้อย : ใส่รูปมาเพื่อ ความคลิเช่เกมออนไลน์ ความขัดแย้งในนิสัยของวิน การ Tell ที่ไม่เกิดประโยชน์

คะแนน : 6.5/10 ถือว่าทำได้ค่อนข้างดีในแนวนิยายตัวเอง

ความเห็นส่วนตัว : อ่านไปจนถึงตอน 10 พบว่าเป็นนิยายเกมออนไลน์ที่เขียนด้วยฟอร์มค่อนข้างใหม่ คือมันมีการใช้ Word ทำกรอบหน้าต่างสเตตัสต่างๆ ในตัวเรื่อง ซึ่งจะเป็นปัญหาหนักสำหรับนักอ่านในแอพหรืออ่านบนมือถือ (ใครเคยเจอมาแล้วคงจะเข้าใจว่าเป็นยังไง) การเดินเรื่องมีความน่าติดตามพอสมควร แต่ก็ยังถือว่าช้าเกินไปสำหรับนิยายแนวนี้ มุกที่พยายามจะให้ขำ อ่านแล้วแป๊กสนิท แต่มุกทะลึ่งตึงตังดันทำได้ดีผ่านตัวละครแจ็ค (ที่ดันเด่นกว่าเด็กปั้นอย่างวิน) ข้อมูลตัวเกมถูก dump ในรูปแบบกรอบข้อความหน้าต่างเมนู รวมไปถึงการอธิบายของ NPC ในศูนย์ให้คำแนะนำ อันเป็นเอกลักษณ์ที่พบเจอได้บ่อยครั้งในนิยายเกมออนไลน์ที่ถูกแต่งหลังปี 2014 เป็นต้นมา เซตติ้งและฉากหลังต่างๆ ของโลกจริงยังไม่ชัดเจน แต่บทบรรยายสิ่งแวดล้อมในเกมจัดเต็มมากๆ

ระบบเวลาเกมที่นานกว่าเวลาจริง : Checked
ตัวเอกพยายามจีบพนักงานสาว : Checked
ตัวละครคล้ายตัวจริงแต่ปรับได้เล็กน้อย : Checked
สกิล/ไอเท็มโกงเทพซ่าส์ : Checked
มีแรงผลักดันส่วนหนึ่งคือหาเงินในเกม : Checked

มีองค์ประกอบหลักๆ ในความเป็นนิยายเกมออนไลน์อยู่เกือบครบจนไม่มีอะไรจะว่าได้ ตอนนี้สงสัยอยู่อย่างเดียวคือปู่กับย่าที่สมัครเล่นเกมไว้ ถ้าปรับได้ไม่เกิน 10% ของตัวจริงตามที่บอก เวลา PVP คงลำบากใจน่าดูยามที่ต้องบวกกับนักรบหัวหงอกหน้าเฒ่า ไม่สู้ด้วยเดี๋ยวก็หาว่ากลัว พอซัดกันเดี๋ยวหาว่ารังแกคนแก่อีก มันน่าเปลี่ยนให้ปรับแต่งอิสระ สลับเพศก็ได้ ถ้าทำงั้นจริงมีมุกให้เล่นอีกเยอะเลยนะ

ขอบคุณเพื่อนโม่งสำหรับความเหนื่อยยาก
ตกลงว่ามันมีจุดที่น่าสนใจพอจะตกคนอ่านที่จุดไหนไหม
กุเข้าใจว่าไอเดียที่สดใหม่น่าประทับใจควรเป็นจุดขายสำคัญหรือเรื่องนี้แค่เดินเรื่องตามขนบมีไวยากรณ์(Element)ของนิยายเกมออนไลน์ครบก็พอ

>>579

ถ้ามึงถามมาแบบนี้ มันทำให้กูหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องแสดงความเห็นแบบเอนเอียง แต่ก็ไม่เป็นไร ถือว่าคุยกันนอกรอบแบบที่ไม่ใช่บทวิจารณ์ก็ได้

บ่องตงว่าเรื่องนี้ไม่มีสิ่งที่น่าสนใจพอจะเป็นจุดขายหลักหรือเป็น Signature จริงๆ เลยว่ะ เพราะไอ้การกระทำที่นักเขียนพยายามแหวกขนบในบางส่วนของเรื่อง มันมีคนทำมาก่อนหมดแล้วทุกอย่างเลย ทั้งการเดินเรื่องแบบพยายามใช้สไตล์แวะเยี่ยวข้างทางมาบังหน้า เพื่อไม่ให้นิยายตัวเองเดินเรื่องแบบพุ่งไปเข้าเกมทันที การจงใจให้พระเอกไม่ใช่เทพเจ้าเกมเมอร์ที่ปกติเล่นเกมเก่งอยู่แล้วในระดับต้นๆ ของวงการเกมออนไลน์ หรือการทำให้พระเอกมีค่าหัวในเกมด้วยเหตุผลบางอย่างจนต้องถูกคนทั้งเซิร์ฟตามล่า ทั้ง 3 ข้อนี้เป็นมุกที่ถูกใช้มาก่อนแล้วทั้งนั้น และเรื่องอื่นที่ใช้กูสามารถพูดได้ตรงๆ ว่า เขา "ทำได้ดี" กว่าเรื่องนี้หลายขุม แม้แต่เรื่องเสน่ห์ของตัวละครหญิงที่กูออกปากชม ก็ยังมีเรื่องที่ใช้ตัวละครหญิงได้ดึงดูดใจกว่าอยู่ดี

สิ่งที่นิยายเรื่องนี้ไม่มี (หรืออาจจะมีในอนาคต) นอก Checklist ที่กูเขียนไว้ใน คหสต. คือ

1) ตัวละครเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้พัฒนา/ผู้ดูแลเซิร์ฟ/GM ทั้งแบบที่จงใจและบังเอิญ ในรูปแบบเป็นมิตร, ศัตรู กับอีกฝ่าย
2) ตัวละครค้นพบ Bug สำคัญที่เอื้อประโยชน์ให้กับตนเองซึ่งส่งผลให้เกิดการทะลุขีดจำกัดชนิดที่ผู้เล่นหน้าเก่าคนไหนก็ไม่สามารถทัดเทียมได้
3) เนื้อเรื่องเกมมี Patch ที่ถูกอัพเดทเข้ามาเพื่อให้มี Event สำคัญเกิดขึ้นกลางเรื่อง แล้วความเปลี่ยนแปลงนี้แหล่ะที่มักเป็นจุดเพิ่ม Tension ให้การดำเนินเรื่องจนเข้มข้นขึ้นแบบฉับพลันทันใด ตัวอย่างก็ จำพวกมีการอัพเดทกิลด์วอร์แบบประเทศ, เผ่า ที่แพ้แล้วตัวละครจะถูกลบ หรือการถูกแฮคเกอร์แฮคระบบเกมเพื่อเข้ามาป่วนโครงสร้าง ไม่ก็ทำให้ข้อมูลเสียหาย ทั้งตัวข้อมูลเซิฟและ Mechanism ต่างๆ ในเกม รวมไปถึงข้อมูลผู้เล่นกับทรัพย์สินในเกมที่อาจถูกขายแล้วแปรสภาพเป็นเงินจริงเพื่อส่งออกไปเข้ากระเป๋าพวกผู้ร้าย

ทั้ง 3 ข้อนี้ในนิยายเกมออนไลน์เป็นองค์ประกอบที่กูอ่านไปต่อต้านไป เพราะมันไม่ควรเกิดขึ้นได้กับเกมที่ทันสมัย, ล้ำยุคโคตรๆ หรือสร้างบนแพลตฟอร์มและเทคโนโลยีขั้นสูงในระดับที่ตัวเรื่องโม้เหม็นไว้ ผู้ให้บริการเกมจะไม่เข้าไปแทรกแซงการเล่นของผู้เล่นสุ่ม 4 สุ่ม 5 เพราะมันไม่เป็นมืออาชีพ ตัวเกมเองก็ไม่ควรมีบั๊กบ้าๆ ให้ตัวเอกใช้สอย หรือถ้ามีก็ควรได้รับการแก้ไขในช่วงเวลาอันสั้น ด้วยเทคโนโลยีระดับนั้นกูไม่เชื่อว่าพวกบั๊กอะไรนี่จะหลบซ่อนไปได้นานนักหรอก แล้วไอ้ตัวเอกก็ควรถูกแบนถาวรโทษฐานใช้บั๊กหาประโยชน์ด้วย ส่วนข้อสุดท้ายนี่ถ้ามีแพทแบบเล่นแล้วเสี่ยงจะทำให้ตัวละครที่กูเล่นมาแรมปีโดนลบ กูแม่งคงไม่อยากเสี่ยง มันจะไม่สนุกแล้วอะ พวกแฮคเกอร์ก็อีกอย่าง ถ้าบริษัทมีปัญญาเปิดเกม Open World ที่เจ๋งจนสามารถ Drive จิตประสาทเข้าไปเล่นในนั้นได้ แล้วทำไมถึงไม่มีปัญญาป้องกันการโจมตีจากคนพวกนี้วะ ทีมโปรแกรมเมอร์ของพวกมึงทำงานไม่คุ้มเงินเดือนเลยนะ

แต่ 3 ย่อหน้าข้างบนมันไม่มีความหมายอะไรในสายตาของนักอ่านที่ชอบเสพสื่อเพื่อความสนุก อะไรที่แปลกๆ เจ๋งๆ ก็ทำให้แม่งตื่นเต้นได้หมดแหล่ะ เพราะพวกนี้อ่านโดยไม่ได้คำนึงถึงความเหมาะสม ความเป็นไปได้ ความสมเหตุสมผลอยู่แล้ว ที่สนมีแค่ความเทพซ่าส์เท่านั้น แต่จะพูดก็พูดเถอะนะ ความสุดยอดอย่างหนึ่งของนิยายเกมออนไลน์ นับตั้งแต่ยุคปฐมบทผู้บุกเบิกนิยายเกมออนไลน์อย่างเรื่องราชาแห่งราชัน ตัวจุดกระแสในไทยอย่างเอ็กซิคิวชันแนล (รักแร้วิริยา rule) หรือจุดเปลี่ยนโหดสัสในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาอย่าง SAO ล้วนให้น้ำหนักและความสำคัญของเนื้อเรื่องไปที่ "ชีวิตประจำวันนอกเกม" ของเหล่าตัวละครในเรื่องว่ะ ถ้าจะวัดว่านักเขียนคนไหนเก่งจริง ให้ดูเรื่องที่เกิดควบคู่กันไปในจักรวาลนั้นทั้งในและนอกตัวเกม เพราะนักเขียนแนวเกมออนไลน์ชั้นเซียนจะดึงศักยภาพจากจุดนี้มาใช้ล่อลวงนักอ่านได้ดีมาก มากจนทำให้ตัวนิยายแทบจะไม่มีความน่าเบื่อเลย เราจะได้เสพทั้งตัวตนในเกมและตัวตนจริงๆ ของแต่ละตัวละครผ่านเนื้อหาทั้งหมด แล้วเจ้าของเรื่องก็จะผูกให้ทั้งสองฝั่งเชื่อมโยง, ส่งผลกระทบต่อกันได้อย่างกลมกล่อมดี

ก่อนจะจบหัวข้อนี้กูยังคงยืนยันเช่นที่ทำมาตั้งแต่แนวนี้เริ่มบูม คือระบบเวลาเกมยาวนานกว่าโลกจริงมันเป็นเรื่องที่ totally bullshit ถ้าในเกมเวลาเดินช้าสัสๆ มันจะส่งผลให้การจัดกิจกรรมหรือเหตุการณ์ที่เชื่อมโลกจริงกับโลกเกมนั้นพังป่นปิี้ไม่มีชิ้นดี เช่น ถ้ากำหนดว่า 1 นาทีโลกจริง = 1 ชั่วโมงเกม แปลงในอัตราตรงตัว 1 วันในโลกจริงจะเท่ากับกี่ชั่วโมงเกม ? มีหลายเรื่องเลยนะที่บอกว่า "เฮ้ย แป๊บๆ ขอไปเยี่ยวก่อน" แค่มึงไปเยี่ยว 2 นาที เพื่อนต้องนั่งรอมึงในเกม 2 ชั่วโมง แบบนี้มันโคตรบ้าเลยนะ โอเค ต่อให้แถว่าอยู่ในแคปซูลไม่ต้องเยี่ยว แล้วพวกกิจกรรมที่เริ่มแบบกำหนดเวลาตายตัวล่ะ "กิจกรรมเริ่มตอน 18.00 นะคะ" เนี่ย เกิดมึงนั่งแท็กซี่รถติดแล้วมาสายเข้าเกมช้าไป 5 นาที มันจะเท่ากับว่ามึงล้าหลังไอ้พวกที่เข้าไปรอในเกมอยู่แล้วตั้ง 5 ชั่วโมง เวลากูแต่งแนวออนไลน์กูเลยใช้ระบบ Real time แทน เพราะมันไม่มีปัญหาพวกนี้

สรุปให้ฟังแบบไม่ซึนเดเระ นิยายห่านี่จุดแข็งมีข้อเดียวเลย มีลูกหาบรอมาอวยและอ่านแบบช่วยทั้งอม,เลียไข่ให้จนชุ่ม ไม่จำเป็นต้องกังวลถึงความน่าสนใจหรือการเปิดเรื่องให้ปัง เพราะยังไงก็มีคนอ่านเรื่องของกูไงล่ะ วะ ฮ่าๆๆๆ (//ทำหน้าหัวเราะสะใจแบบยางามิไลท์) ตัวเรื่องเล่าได้อย่างเฉยๆ มาก กูถึงได้ให้เกรดส่วนเนื้อหาแค่ในระดับปานกลาง ส่วนบทบรรยายดูออกว่าไม่ใช่มือใหม่ คำผิดน้อย ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ดีเลิศจนสร้างความโดดเด่น ขยี้ดราม่าได้ไม่สุด อ่านแล้วเฉยๆ กับความแร้นแค้นของตัวเอก (คือดราม่าได้กากกว่าของไอ้ฮูกอีก)

การดำเนินเรื่องเท่าที่อ่านไปทั้งหมดกูให้เกรด "พอใช้" สำหรับความสนุก เพราะอ่านแล้วไม่ได้ทำให้รู้สึกแย่ แต่มันไม่ได้ว้าวอะไรเลยเทียบกับนิยายเกมออนไลน์รุ่นพี่ที่แต่งไว้ 84 ล้านเรื่องก่อนหน้านี้ ยิ่งถ้าเป็นของในเด็กดีด้วยยิ่งเฉยๆ หนักกว่า เพราะแม่งเดิมๆ มาก แทบไม่ต่างอะไรกับเรื่องอื่นในระดับเดียวกัน นักเขียนมีความพยายามจะใช้วัตถุดิบให้ทันความนิยมของยุคด้วยการยืมชื่อสกิลหรือรูปแบบการเล่นส่วนหนึ่งมาจากเกม ROM, WoW ซึ่งกูในฐานะ Hardcore Player ของทั้ง 2 เกมตั้งแต่ยังไม่มีเกมมือถือ อ่านแล้ว Cringe เบาๆ (แต่น่าจะว้าวมากสำหรับเด็กที่ไม่เคยเล่น ไม่เคยเห็นมาก่อน) ระบบในตัวเกมหลายๆ อย่างก็ยืม SAO มาแบบแทบจะไม่ได้ดัดแปลงเพื่อลดความน่าเกลียด (ยังเห็นใช้คำว่าระบบ 'Pain Absorber' เป๊ะๆ ในเรื่องอยู่เลย)

### กุเข้าใจว่าไอเดียที่สดใหม่น่าประทับใจควรเป็นจุดขายสำคัญหรือเรื่องนี้แค่เดินเรื่องตามขนบมีไวยากรณ์(Element)ของนิยายเกมออนไลน์ครบก็พอ ###

ตามที่มึงพูดเลย ความแปลกใหม่ก็สำคัญอยู่ แต่ในเรื่องนี้มันไม่ได้แหวกไปได้ขนาดนั้น แล้วเรื่องขนบของแนวนี้นิยายอันนี้มันเป็นของตาย ถ้าไม่เดินเรื่องแบบนี้คนก็ไม่ค่อยอ่านหรอก มันคลิเช่หนักก็จริงแต่ถ้าไม่ยอมแต่งแบบคลิเช่ๆ คนที่ชอบแนวนี้ก็จะไม่มาเหลียวแล ถ้าอยากให้ดูแหวกจริงๆ ต้องไปหาอ่านนิยายเรื่อง "ลมหายใจออนไลน์ภาคหอมสดชื่น" ดู อันนั้นแหวกเหี้ยๆ แค่ชื่อเรื่องก็กินขาดแล้ว (ส่วนเนื้อหาก็ไปอ่านแล้วให้คะแนนดูเองแล้วกัน)

พูดถึงนิยายเกมออนไลน์ 84 ล้านเรื่องในดด.ที่ถูกจริตกูมากสุดดันเป็นอาหมวยออนไลน์ซะงั้น ด้วยความที่มันเป็นนิยายผู้หญิงเขียนด้วยมั้ง วิธีการนำเสนอหรือประเด็นความเทพมันเลยทำให้นักอ่านหญิงไม่ขวางมาก มีมาสคอตน่ารักปุ๊กปิ๊กกำลังดี ตัวละครซูแบบรับได้ ประเด็นปมตอนจบของเรื่องก็ไม่พยายามแถจนน่าเกลียดเท่าไร

ขอบใจเพื่อนโม่ง ตกลงกลายเป็นกูสร้างความลำบากให้เมิงอธิบายอีกยาว สัดกุเกรงใจ
กุรู้สึกว่าถ้าผลิตนิยายเกมออนไลน์ออกมาตอนนี้มันควรมีอะไรแปลกใหม่บ้าง
แต่เหมือนจะไม่จำเป็นเท่าที่อ่านดูเรื่องใหม่ ๆ คือพวกเมิงแค่ "อยากเขียน" แล้วก็หยิบ Element ที่ประสบความสำเร็จมารวมไว้ในเรื่อง
คนอ่านก็ดูตอบรับดี โดยไม่ต้องสร้างอะไรใหม่ ๆ
กุก็เลยต้องถามหน่อยว่ามันมีอะไรน่าสนใจไหมจะได้ไปตามอ่านบ้าง
มีคนเลียไข่มันก็ดีจะได้เขียนได้ยาว ๆ

โคขวิดและกระทู้ในบอร์ดเด็กดวกช่วงนี้ทำให้ความคาดหวังในนิยายใหม่ ๆ ของกุลดลงไปเยอะ เข้าข่ายสิ้นหวัง

>>581 อ้าว... ลัทธิวิริยานางเอกเหมือนกูเลย รักแร้น้องกระต่ายแม่งคือที่สุดแล้ว http://imgur.com/OU64dvE

เห็นตัวละครมันบ่นถึง "ต่างโลก" แต่เนื้อเรื่องกลับการลากเข้าเกมออนไลน์ ตกลงนี่นิยามคำว่าต่างโลกของกูกะคนเขียนนี่ไม่ตรงกันใช่ไหม?

>>585 ควรใช้คำว่าต่างเซิร์ฟนะครับ

>>585 ต่างโลกในนืยามของมันคือการเข้าไปในโลกที่มีระบบแบบวิดีโอเกมและมีพลังโกง ๆ รึเปล่า เกมอาจจะช่วยชดเชยความเป็นต่างโลกให้มันก็ได้

(ยังไม่ได้อ่าน เดาเอา)

>>587 ประมาณนั้นแหล่ะ

เพราะชื่อเกมคือ Anotherworld Online เวลาเข้าเกมก็เหมือนได้ไปต่างโลก ไปปลดปล่อยตัวเองจากโลกความจริงอันน่าเศร้า ทั้ง Lore ทั้ง Setting ทั้ง World building ของเนื้อเรื่องเกมก็เป็นแฟนตาซีต่างโลกหลายเผ่าพันธุ์ ซึ่งกูว่ามันเป็นแค่คำพูดที่เอาไว้ดักควาย Isekai fanboy เฉยๆ นั่นแหล่ะ

>>588 สำหรับกู
ต่างโลก = konosuba,rezero,grimgar,no game no life
เกมออนไลน์ = SAO,เทพยุทธ์เซียนกลอรี่

กูเลยกำลังสงสัยว่ามันจะดักเอาไว้เรียกแขกหรือไล่แขกกันแน่ อ่านชื่อเรื่องมีคำว่า "ต่างโลก" อ่านคำโปรยเจอคำว่า "ออนไลน์" บทนำตัวละครก็กลับมาพูดถึง "ต่างโลก" คุยไปคุยมาก็เปิดประเด็นเรื่อง "เกมออนไลน์" WTF...เอายังไงกันแน่ สัด

>>589 โลเลสไตล์ กลับไปกลับมา รักพี่เสียดายน้อง จับปลาสองมือ

>>588 คอนเซปต์ดูน่าสนุกดีเหมือนกันนะ (ถ้ารวมความเทพ) ทำนองว่า ผู้เล่นได้รับบทเป็นคนที่ตายแล้วโดนส่งไปต่างโลก ผู้เล่นทุกคนต่างก็ได้พลังโกง ๆ มา เอาไว้ข่มมอนสเตอร์หรือ NPC ที่โปรแกรมมาให้กากเดนและ/หรือนิสัยเหี้ยเพื่อที่จะได้ย่ำยีได้โดยไม่ต้องรู้สึกผิดหรือโดนกระทืบสวน

ถ้าอยาก PvP ก็ให้คนเล่นทั้งสองฝ่ายเอาสกิลโกงปะทะสกิลโกง กลายเป็นโกงน้อยลงเพราะสกิลแม่งก็โกงกันทั้งคู่ อยู่ที่กึ๋นคนเล่นว่าจะเอาสกิลโกง ๆ มาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดยังไง (ถ้าไม่ใช่ว่า PvP แล้วตัวเอกก็ยังโกงกว่าคนอื่นอย่างเห็นได้ชัดอะนะ)

ชิหายล่ะ กาวกูบรรรเจิดไปแล้ว โทษๆ

I've always been the one to say the first goodbye
Had to love and lose a hundred million times
Had to get it wrong to know just what I like
Now I'm fallin'

You say my name like I have never heard before
I'm indecisive but this time I know for sure
I hope I'm not the only one that feels it all
Are you fallin'?

Center of attention
You know you can get whatever you want from me
Whenever you want it, baby
It's you in my reflection
Now I'm afraid of all the things you could do to me
If I would've known it, baby

I would've stayed at home, 'cause I was doin' better alone
But when you said, "Hello", I knew that was the end of it all
I should've stayed at home, 'cause now there ain't no letting you go
Am I falling in love with the one that could break my heart?
Oh no, I was doin' better alone
But when you said, "Hello", I knew that was the end of it all
I should've stayed at home, 'cause now there ain't no letting you go
Am I falling in love with the one that could break my heart?

I wonder when you go, if I stay on your mind
Two could play that game, but you win me every time
Everyone before you was a waste of time
Yeah, you got me

Center of attention
You know you can get whatever you want from me
Whenever you want it, baby
It's you in my reflection
Now I'm afraid of all the things you could do to me
If I would've known it, baby

I would've stayed at home, 'cause I was doin' better alone
But when you said, "Hello", I knew that was the end of it all
I should've stayed at home, 'cause now there ain't no letting you go
Am I falling in love with the one that could break my heart?
Oh no, I was doin' better alone
But when you said, "Hello", I knew that was the end of it all
I should've stayed at home, 'cause now there ain't no letting you go
Am I falling in love with the one that could break my heart?