ขอโทษพวกมึงด้วย แต่จากนี้ไป กูขอสละเรือว่ะ จากนี้กูยอมขายวิญญาณว่ะเพื่อนโม่ง กูจะเขียนแนวเบียวล่ะ ไม่สนล่ะว่านิยายที่ดีเป็นไง เพราะส่วนใหญ่ก็ยึดติดกันไปเองทั้งนั้น นิยามกันไปเองล้วนๆ กูขอเขียนงานที่ทำเงิน งานที่คนอ่านยุคนี้ชอบดีกว่า จะได้มีกิน ได้จับเงินหมื่นเงินแสน มีนักอ่านผู้น่ารักคอยเลียคอยปกป้องคอยเป็นห่วง(ไรท์จ๋า) ลงนิยายวันละตอนชิลๆ ไม่ต้องคิดเยอะ สบายจะตายห่า ดีกว่าเป็นพวกไม่มีผลงาน ไม่ได้เงิน เขียนดีแต่ไม่มีคนอ่าน เขียนไว้อ่านคนเดียวเหรอมึง เชิญเลย กูโม่งสายปรับตัว