Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
>>>/webnovel/4296 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
>>>/webnovel/4454 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]
.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ทำไมอ่านแล้วอยากตบยุยโกะ คนเค้าชวนคุยขนาดนี้แล้วตอบแบบนั้นมันจิกกันชัดๆ สัญชาตญาณผู้หญิงมันบอก!

ปิดท้ายไปด้วยทุ่งดอกลิลลี่สินะถถถถ

อ้าวมาคนแรกเฉยเลยกู

พูดถึงเรื่องคนนิสัยแบบซากุระและยุยโกะ นึกถึงช่วงมัยเด็กๆที่เจอซากุระแรกๆ เหมือนเรย์กะจะไม่ชอบคนประเภทนี้มาตั้งแต่ชาติก่อนแล้วป่ะวะ เพราะเหมือนเคยถูกหักหลังหรือไงนี่ล่ะ จะว่าไปตอนโมริยามะ(ชื่อนี้ป่ะวะ)ก็เหมือนเคยมีประเด็นอะไรในชาติก่อนเหมือนกัน เหมือนว่าชาติก่อนท่านเรย์กะนี่น่าจะมีปัญหากับเพื่อนผู้หญิงแยู่พอสมควรเลยป่ะ แล้วพอมาตอนนี้ก็เลยยังไม่ค่อยชอบคนแบบนั้นอยู่ ดีที่ว่าซากุระนี่พอจะเอามาเป็นเพื่อนแล้วแล้วเลยไม่มีอะไร แต่กับทางยุยโกะนี่เหมือนอีกฝ่ายก็ไม่นำพา ทางนี้ก็ไม่อยากยุ่ง น่าจะสารสัมพันธ์กันยากแหงๆ

เดินทางกันมาถึงกระทู้ที่ 21 แล้วเหรอวะ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้...

>>6 กระทู้แรกวันคริสต์มาสปีที่แล้ว นี่ก็ราวๆ 10เดือน .... เดือนละ2กระทู้เลยเหรอวะ

>>7 เร็วชิบ พลังแห่งกาวชัดๆ

โอ้ ยาวนานเหลือเกิน

>>5 ชาติก่อนดูนางไม่ค่อยมีเพื่อนนะ นึกขึ้นมาทีไรก็มีแต่ความทรงจำแย่ๆทุกที ไม่เคยไปทำอะไรสนุกๆเลย ผู้ชายก็ล้อเลียนเรื่องอ้วน ผู้หญิงกูเดาๆเอาว่าน่าจะคบนางไว้เพื่อให้ตัวเองดูเด่นไรงี้มั้ง

>>10 นางเหมือนจะเคยพวกผู้หญิงกลั่นแกล้งไม่ให้เข้ากลุ่มนิ เลยเกิดเห็นใจคุณโมชิดะขึ้นมา
พูดถึงเรื่องนี้ กูชอบท่านเรย์กะเวลาปกป้องสาวๆ แบบไม่ออกนอกหน้ามากเลย อย่างตอนเป็นเพื่อนคุยให้คุณโมชิดะ ออกรับหน้าแทนคุณอาคิมิ ให้คำรุ่นน้องที่ชมรมงี้ รู้สึกคนเขียนเป็นคนละเอียดอ่อนใส่ใจ ถ้าท่านเรย์กะจะเป็นที่รักของพวกเซริกะคิคุโนะมากก็ไม่แปลกอ่ะ

เนอะๆ ชอบตอนที่นางพูดให้เพื่อนหายเข้าใจผิดกัน

มีจุดเดียวที่กูไม่เข้าใจวะพวกมืง นี่นางจะไม่มีคนมาจีบชักคนจริงฯเหรอวะ นางก็เป็นคนสวยมากหนิ แถมลูกพี่ลูกน้องนาง(จำชื่อไม่ได้)ที่นิสัยค่อนข้างแย่กว่าอยังมีคนมาสารภาพรักเลย

>>13 แหม่มึง ดูฉายานาง ดูความมีอิทธิพลของนาง ดูคนที่ตกเป็นข่าวกับนางนี่ระดับท็อปทั้งนั้น หนุ่มๆที่ไหนจะกล้าปีนขึ้นมา แถมตอนยกพลไปช่วยวาคาบะที่กำลังโดนหนุ่มๆรุมด่า พอเขาเห็นหน้าเขาก็แตกกระเจิงกันไปหมดแล้ว ใครจะกล้าจีบ

ริรินะกูว่าเพราะไม่ได้เป็น pivoine นี่ล่ะถึงมีคนกล้ามาจีบเพราะเห็นว่าเราก็ระดับใกล้ๆกันมั้งนะ เรย์กะมันเป็นดอกฟ้าเกินไป หนุ่มๆคงคิดว่าไม่มีหวังหรอก

>>13 ส่วนนึงกูว่าเป็นเพราะท่านเรย์กะในซุยรัน ข่าวลือมันเยอะมากก ในบรรยายเพื่อนริรินะ นักเรียนนิรนามบอกว่าสวย หัวดี มีอำนาจ แถมมีข่าวลือกับพวกเอ็นโจ คาบุรากิที่เป็นอำนาจท็อปๆของโรงเรียน มันเลยเพิ่มดีกรีความน่ากลัวเข้าไปใหญ่ อย่างริรินะ เป็นเหมือนแก๊งหัวโจกที่ยังเข้าถึงได้ แต่ท่านเรย์กะคือระดับบอส อำนาจคือของจริงทั้งในโรงเรียนและนอก อย่างที่คนอื่นเคยบอกว่าท่านเรย์กะมีภาพลักษณ์ที่ค่อนข้างคุณหนูจ๋ามาเลย งานเลี้ยงก็ไม่ค่อยออก ก็ตามสภาพที่เห็น อาเมน

>>13 กูว่าจริงๆ ก็มีคนมาจีบนะ แต่นางซื่อบื้อเลยมองข้ามไปหมด อย่างมีตอนรุ่นพี่ Pivoine ชายมาชวนคุย นางก็เออออๆ ไปแล้วไม่สนอีกเลย ไม่อยู่ในสายตาด้วยซ้ำมั้ง

วันวันท่านเรย์กะอยู่กับแก๊งเพื้อนสาว ไปไหนมาไหนก็มีสมุนซ้ายขวาตามประกบ คือถ้าไม่ใช่คาบุเอ็นโจ้เพื่อนแก๊งนางก็มองไม่คู่ควรกับท่านเรย์กะ หนุ่มๆที่อยากจีบไม่มีโอกาสน่ะสิ แล้วท่านเรย์กะก็ดูถือตัวนิดๆด้วยป่าว มีเพื่อนร่วมห้องเรียกว่าคิโชอินคุงนางยัง...หืม~ อะไรนะ เลย

แถมมีข่าวกับเอ็นโจ้มั่ง คาบุมั่ง พวกหนุ่มๆคง แบบว่า สู้ไม่ไหวเว้ย ถอยดีกว่า

กูต้องรอพากย์มหาลัยจริงฯเหรอ

ท่านเรย์กะเป็นขวัญใจเพื่อนหญิงจริงๆ นี่ถ้าไปๆมาๆเกิดเป็นเพื่อนกับคุณยุยโกะได้นี่เรือเอ็นโจ้มีสิทธิล่มเลยนะ 555

>>19 กุไม่อยากรอ~ ไม่มีpivonie แล้วก็โฮะโฮะไม่ได้แล้วอะดิ

>>17 กูเห็นชื่อเอ็นโจ้ของมึงทีไร กูนึกถึงขนมโอโจ้ทุกทีเลย

เอ็นโจๆ

>>21 ไอ้เสียงหัวเราะโฮะๆๆ กูคุ้นๆว่ามันเป็นการหัวเราะสไตล์คุณหนูของญี่ปุ่นเขานะ อีกอย่างกูว่านางคงใช้การหัวเราะโฮะๆๆไปตลอดชีพแล้วล่ะ

เพราะงี้แงะกูเลยลุ้นว่าต้องมีหนุ่มๆนอกโรงเรียนที่ไม่รู้เรื่องนางทะลุปราการมาจีบนางบ้าง แล้วไงต่อ กลายเป็นไอ้บ้าหมาไปซะยังงั้น ฮรอลท่านเรย์กะของกูอาภัพรัก ชห

>>22 กุฮาาาา กุก็คิดแบบมึงเลย ออกเสียงชัดเจนทุกที 555555555

อยากเห็นภาคมหาลัยเหมือนกันนะ ปราการ pivonie คงแตก แล้วก็จะมีหนุ่มๆผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาให้เราลุ้นมากขึ้น

>>27 กูก็ต้องการสถานการณ์แบบนั้น โฮรว มึงคิดดู สวยก็สวย(ถึงจะบอกว่าหน้าโบราณแต่มันก็คือสวยป้ะวะ) โปรไฟล์ดี นิสัยก็เด๋อๆน่ารัก มันไม่มีคนจีบได้ไง จริงๆคือถ้ามีคนโบ๊ะบ๊ะมาจีบมันอาจจะเป็นสารเคมีให้ท่านเรย์กะกูเจอโมเม้นกิ๊วก๊าวจากบรรดาเรือๆทั้งหลายเร็วขึ้นก่อนคานซังจะมารับตัว--

คาบุเอ็งเลิกมาวนเวียนข้างๆเรยกะเลย. ชาวบ้านเข้าใจผิดกันหมด

>>27 นั่นดิ กูคิดว่าคงเป็นคนประเภทเอ็นโจหรืิอแนวฯท่านพี่สุขุมใจดี อ่อนโยนเงี้ย นางน่าจะโดขิบ้าง

กุว่าต้องสลัดคาบุไปให้ได้ก่อนอันดับแรกว่ะ. คู่นี้คนคงเข้าใจผิดไปถึงไหนต่อไหนแระ

>>30 ไม่ใช่ว่าขึ้นมหาลัยนางก็จะมีเพื่อนสาวรายล้อมเป็นขบวนแห่โชกุนเหมียนเดิม ไม่ต่างจากตอนอยู่ในรั้วโรงเรียนนะ

คาบุรากิอยังมีลุ้นอยู่ไหมวะ ล่าสุดพี่แกอยังเพ้อฯอยู่เลย กูเรี่มไม่มั่นใจกับเรือนี้ละ

>>33 กุเคยอยู่เรือนี้. เพิ่งกระโดดออกเต็มตัวตอนที่แล้วเลยว่ะ. ไม่ไหวจะกาวจริงๆ

>>33 กูว่าเรือที่เชื่อมั่นได้ที่สุดคืออาหารซังกับคานซังว่ะ เลือกเอาตามสเป็คเลย

>>33 กรุยังลุ้นอยู่ สูดกาวไปมโน จินตนาการสำคัญกว่าความรู้เว้ย

>>33 กรุยังถอดชิ้นส่วนไว้ทุกเรือนะ แต่ใจกรุอยู่กับน้องคันตะ

>>32 กุมองเห็นอนาคตนางรางๆว่ะ กุว่าท่านเรย์กะเองก็คงตระหนักข้อนี้อยู่ lol

เข้ามหาลัยแล้วให้นางไปอยู่ชมรมอื่นๆมั่งก็ดีนะ คิดดูดิตอนอยู่มัธยมก็ดันเลือกอยู่ชมรมงานฝีมือ แล้วมันจะได้เจอหนุ่มๆไหมละนั่น

กุชอบวาคาบะจัง อยากให้นางคู่กับท่านพี่

หรือกูเข้าใจผิดจริงฯแล้วนิยายเรื่องนี้อาจไม่ใช่แนวความรักก็ได้

>>40 มึงห้ามลบหลู่ Tag Love นะเว้ย! ผู้มีศรัทธาเท่านั้นที่จะได้เห็นความหวัง!

>>40 แนวอาหารไง //มองไปที่สารบัญอาหาร

>>42 หลังๆอภิธานอาหารท้ายตอนไม่ค่อยโผล่แล้วนะเว้ย เข้าโหมด lover รัวๆ

เราเรือคาบุนะ​ ชอบโมเม้นต์สองคนนี้มาก​ แต่อีกใจก็หวาดกลัวใจหายเหมือนกัน​ ดูไม่มีหวังยังไงไม่รู้... เจอวิเคราะห์ในโม่งอีกแล้วสลดหดหู่​ รู้สึกราวกับว่าคู่ที่เชียร์ไม่มีทางสมหวัง​ ชอบที่เรย์กะแกล้งกลับคาบุได้​ ตอบโต้กันสนุกสนาน​ ในขณะที่กลับเอ็นโจเหมือนเรย์กะโดนไล่ต้อนอยู่ฝ่ายเดียว​ แต่ถ้าสเปคเรย์กะเป็นแบบท่านพี่​ เอ็นโจดูจะเป็นพระเอก​ เราเองก็มีชิ้นส่วนร่างกายในเรือเอ็นโจเผื่อใจไว้บ้างนะ​ แต่เกาะเรือคาบุมาตั้งแต่ตอนแรกๆจนใจแอบหวังว่าเป็นไปได้​ คงเศร้าเหมือนกันถ้าไม่ได้คู่กัน​ แถมแต่ละคนในนี้วิเคราะห์ราวกับคาบุมุ่งสู่แฟรนโซน​ จริงๆเรามองว่าโดขิๆอยู่หลายฉากนะ​ (ผ่านกาว)​ ฉากใจเต้นกับคาบุก็มี​ แต่สุดท้ายคงสู้คานซังกับอาหารซังไม่ได้สินะ​ orz

>>44 แจวต่อไปเราอย่าไปหวั่นกับพายุ!

>>43 อืม...เลิฟมากเลย //มองไปที่ลิสต์โอโคโนมิยากิที่กูได้ทำเมื่อสามสี่ตอนที่แล้ว

>>44 แจวต่อไปมึงตอนแรกเหมือนค่บุจะเป็นพระเอกตอนนี้ทิศทางลมมาทางเอ็นโจ ไม่แน่สุดท้ายเรืออาจหักกลับก็ได้!

ประเด็นสำคัญของคาบุน่าจะเป็นเพราะหมอนี่มันรักเดียวใจเดียวแบบแรงกล้าเลยอ่ะ ใครที่ปักใจรักไปแล้วก็จะไม่เห็นหัวคนอื่นเลย มันเลยยากที่จะเกิดโมเม้น คือต่อให้คาบุเกิดรู้สึกรักชอบเรย์กะขึ้นมาจริงๆ นี่ก็คิดว่าหมอนี่คงจะไม่ยอมรับง่ายๆ เว้นแต่ว่าจะถูกวาคาบะปฏิเสธจริงๆจังๆอ่ะ

>>48 แล้วนางก็จะนอยหนักอีก คราวนี้อาจเรี่มสนใจเรย์กะจริงฯก็ได้ กูเชียร์นายประทานกับวาคาบะจังวะ อารมณ์เหมือนคู่รอง

>>48 อ้าว ไปลุ้นที่วาคาบะละ เรือคาบุสู้ว

>>48 กูเรือคาบุเรย์กะแต่ถ้าระหว่างจีบวาคาบะมารู้ตัวว่าที่จริงชอบเรย์กะกูก็รับไม่ได้ว่ะ
คาร์คาบุส่วนหนึ่งที่กูชอบเพราะความบ้ารัก พุ่งเข้าชนสู่เป้าหมายไม่วอกแวก ถ้าเกิดลังเลแล้วเปลี่ยนใจกระทันหันกูคงบ่นคาบุ
แต่กูแอบเชียร์ว่าถ้าวาคาบะไม่รับรักจากคาบุจะเป็นไง คู่นี้ดูเป็นเพื่อน ดูเข้าถึงกันเปิดเผยตัวตนในแง่ที่ไม่เปิดกับคนอื่น ถึงเรย์กะตอนแรกๆจะเกรงแจ่หลังๆก็ร่วมบ้ากับคาบุไม่ใช่น้อย เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่รักหวานซึ้งแต่ก็อยู่กันเรื่อยๆคอยประคับประคอง รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ข้างกันตลอด ถ้าไม่มีใครทั้งคู่ดูแลกันตลอดชีวิตก็ไม่เลว

ใส่ความกาวของกูลงไปอาจจะเป็นแบบ
วาคาบะ : สำหรับหรับฉันมาซายะคุงเหมือนเป็นเพื่อน ไม่เคยคิดเกินเลยไปกว่านี้ แต่มาซายะคุงก็น่าจะมองรอบๆตัวให้ดีๆนะ มาซายะคุงตอนอยู่กับคุณคิโชวอินน่ะ ดูสดใสมากๆเลย จริงๆคนที่มาซายะคุงชอบอาจจะไม่ใช่ฉันก็เป็นได้----

กูอยู่เรือเอ็นโจ และเชียร์คันตะ ถ้าถึงภาคมหาลัยกูว่าคันตะมีลุ้นแน่นอน

กุว่าถ้าคาบุไม่มีคู่ เรยกะก็อย่าหวัง. เล่นตัวติดกันจนใครจะกล้ามาจีบเรยกะ. เรยกะทำถูกแล้วที่พยายามช่วยความรักของคาบุ 555

ส่วนเอ็นโจ. กุว่าหมอนี้พยายามดันเรยกะให้อยู่ใกล้ๆคาบุ. เพราะรู้ว่าคาบุชอบวาคาบะ แต่หวังใช้คาบุเป็นไม้กันหมา. กันไม่ให้ใครกล้ามาจีบเรยกะ. ก่อนที่ตัวเองจะเคลียรเรื่องยุยโกะไปจีบเรยกะได้เต็มตัว. เอ็นโจเป็นเพื่อนสนิทคาบุ. รู้ว่าคาบุไม่มีทางเปลี่ยนใจง่ายๆหนึ่ง กับเรยกะไม่ได้ชอบคาบุแน่ๆอีกหนึ่งเลยวางใจ (แต่หลังๆอาจจะเริ่มหวั่นใจ 555)

จะเรือคันตะ กูก็กลัวฮิโยโกะ​ซังหักเรือผีอีก ตั้งแต่อาคิสาวะ, หัวหน้า​ห้อง, อิชิโนะคุระ, อุเมวากะ หักแพเล็กๆมาหลายทีละ..

จากกระทู้ที่แล้ว เห็นมีคนข้องใจเรื่องสีชุดซ้ำ ไม่รู้ประสบการณ์กูจะใช้ได้มั้ยแต่ก็เล่าๆให้ฟังหน่อยละกัน

คือกูเคยได้รับการเชิญไปงานแต่งที่ญี่ปุ่นอะนะ (เจ้านายกูเอง) ก็ใส่ชุดสีพีชไป แต่สาวๆที่มางานส่วนใหญ่ก็แต่งสีดำกันอะนะ แต่ก็มีสีอื่นแบบน้ำเงิน ชมพู เทา มีผ้าคลุมไหล่เป็นขนเฟอร์ เป็นผ้าลูกไม้บางๆอะไรก็ว่าไป แล้วก็มีเจ๊สองคนนั่งอยู่คนละโต๊ะก็ใส่สีพีชคล้ายๆกู แต่รูปทรงชุดไม่เหมือนกันนะ เขาก็ไม่เห็นสนใจกูหรือเจ๊อีกคนที่ใส่สีเดียวกัน นั่งคุยกับเพื่อนเขาไป กูก็ไม่สนใจเขา แดกอย่างเดียว มีหน้าที่มองว่ารอบๆข้างเขาทำอะไรแล้วก็ทำตามเขา เขาคัมไปก็คัมไปตาม เขาปรบมือก็ปรบมือตาม

นั่นล่ะ ครั้งแรกและครั้งเดียวที่กูเคยได้เข้าร่วมปาร์ตี้คนญี่ปุ่น กูเคยถามหัวหน้าเรื่องจะเตรียมตัวไปงานยังไง เขาบอกก็ไม่ได้มีข้อห้ามเรื่องสีอะไรแค่อย่าใส่สีขาวล้วนก็พอ เพราะเป็นสีเจ้าสาว หรือถ้าเจ้าสาวใส่กิโมโนก็อย่าไปใส่สีเดียวกันลายเดียวกันนั่นล่ะ ส่วนแขกอื่นๆก็ตามสบาย กูเลยสรุปเอาตอนนั้นว่าอย่าไปเหมือนหรือเด่นกว่าเจ้าภาพก็พอละ

แต่สีกลางๆแบบสีขาวใส่ไปงานเลี้ยงทั่วไปกูว่าน่าจะมีคนใส่เยอะอยู่นะ เพราะกูก็เคยไปแจมๆในงานเลี้ยงชาวไฮโซของไทยบ้าง(ตามเจ้านายไปน่ะ) ก็เห็นคนใส่สีขาวเกลื่อนอยู่ มันเป็นเรื่องที่ต้องมาคิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ จะถามเจ้านายก็ไม่ได้ละเพราะกูออกจากบริษัทเก่ามานานแล้ว ไม่รู้จะไปถามใคร 55555555555555555

สำหรับกูนะ สีซ้ำคงไม่ได้คิดไร แต่ถ้านอกจากสีซ้ำไม่ก็ใกล้กันแล้วแพทเทิร์นชุดยังเหมือนกันเนี่ย กูคงเครียดจริง 555555555555
แต่เอาจริงๆก็คงไม่มีอะไรหรอกเรย์กะนางคงคิดมากไปเอง เรื่องแบบนี้แล้วแต่คนจะคิดอ่ะ บางคนอาจจะคิดมาก บางคนอาจจะไม่ได้ซีเรียสอะไรงี้

>>55 กูว่าไม่เกี่ยว​กะวัฒนธรรม​นะ เอาแค่แม่กูใส่เสื้อยืดไปห้าง เจอคนใส่ลายเดียวกัน​ยังวิตกจริต​เลย... เคยเที่ยวกะเพื่อนพวกแฟชั่น​จ๋า บอกแค่เจอคนแต่งตัวสไตล์​คล้าย​กันก็เสียเซลฟ์​แล้ว

>>56 อยากจะบอกว่าสกิลการมโนในแง่ร้ายของนาง กูล่ะนึกถึงไอ้นี่ขึ้นมาทันทีเลยว่ะ
https://imgur.com/vb37xZJ
https://imgur.com/FevVN3s

อาห์ แม่บีเวอร์ซุกซน.... ตกลงเรื่องนี้มันเป็นการ์ตูนโชโจดราม่าหรือการ์ตูนตลกวะ นี่มันการ์ตูนแก๊กซีเรียสอ๊ะป่าว

>>55 กุสนับสนุนทฤษฎีมึง อีกอย่างกุว่าเอ็นโจกะให้เรย์กะเข้ามาในวงโคจรชีวิตตัวเองด้วย คนที่สนิทกับเอ็นโจมีแต่คาบุ ถ่าไม่อ้างคาบุ รับรองยงเรย์กะโดยยุยโกะลากไปแดกแน่

>>58 โอ้ยยย มึงงงงงงง เรย์กะคงไม่ขนาดนี้ม้ะ55555555
นี่ถ้าโดนเรียกงั้นบ้างกูคงแบบ ห้ะ ทำไมต้องบีเวอร์วะ ฟันกูเหยินเหรอ5555555
จะว่าไปมีช่วงนึงว่างๆก็หาโชโจแบบเก่าๆมาลองอ่านนะ คือนอกจากกูจะไม่ค่อยอินแล้วยังเสือกมาฮากับดราม่าของเรื่องอีก เอาซะกูรู้สึกผิดเลย บ้าจริง 5555555555555

>>57 ไม่รู้ดิ ก็คงแล้วแต่คนนั่นล่ะ แต่ที่ไปงานวันนั้นหรือจะเป็นเพราะกูไม่สวย เขาเลยไม่สนใจมาเปรียบเทียบ 55555555555555555555

แต่ในงานที่ว่านี่ก็มีคนแต่งแดง แต่งชมพู แต่งน้ำเงินโทนสีคล้ายๆกันตั้งหลายคน แพทเทิร์นชุดก็คล้ายๆกันตรงเป็นเดรสยาวถึงเข่า มีผ้าคลุมไหล่ เท่าที่มองก็ไม่เห็นมีใครดูกระอักกระอ่วนทำสีหน้าไม่ดีอะไรเลยง่ะ ออกจะเฮฮาปาร์ตี้กันสุดฤทธิ์

ตอนอยู่ไทยกูก็ไปงานเลี้ยงหลายงานชุดกูก็สีซ้ำกับหลายคนก็ไม่เห็นมีใครเป็นอะไร เพราะสีมันก็ทั่วๆไปสำหรับงานเลี้ยงอะ ใช่ว่ากูแต่งฟ้าแล้วคนอื่นห้ามแต่งฟ้ามานะ เดี๋ยวซ้ำกัน แต่ถ้าชุดแพทเทิร์นเดียวกัน ห้อยนั่นห้อยนี่เหมือนกันกูยังจะเข้าใจได้อยู่ว่ามันน่ากระอักกระอ่วน แต่ไม่รู้สิ คงขึ้นอยู่กับคนจริงๆล่ะมั้ง ส่วนกูผู้มิสน he สน that อะไร ไม่เคยเขินที่เจอคนใส่ชุดซ้ำมาเลยค่ะ เพราะกูหน้าด้าน แถมคิดว่าเขารสนิยมดีเหมือนกูอีกต่างหาก 555555555

>>58 กูฮาตั้งแต่บีเวอร์ซุกซนละ ไม่หล่อจริงพูดงี้ไม่ได้นะ //เกาคอ
แล้วนางเอกแม่งทำหน้าตกใจเหมือนแม่งจะตบมุกอีก แถมคิดไปนั่น เฮ้ยอีเจ๊ มโนไกลเกินไปละ กลับมาก่อน

>>60 พวกโชโจเก่าๆนี่นางเอกชอบมโนฟุ้งซ่านกันได้แบบว่า.... แทนที่กูจะดราม่าตามมัน กูฮาแทน 55555555

>>60 กูว่านางก็พอๆกับแม่บีเวอร์ซุกซนนี่ว่ะ ตอนอาริมะจับได้เรื่องขัดโต๊ะ นางยังมโนไปไกลลิบโลกเลย ว่าจะโดนกบฎ โดนใส่ความ บ้านล้มละลาย ต้องออกไปร่อนเร่ข้างถนน หรือตอนมโนว่าจะเป็นเชฟสาวชื่อดังคบกันแบบลับๆกับไอดอลหนุ่มหล่อ เกิดอุบัติเหตุต้องให้เลือดกรุ๊ปหายากมั่งล่ะ สารพัดจะมโน สกิลการมโนของนางกับพวกนางเอกโชโจยุคก่อนๆนี่เหมือนกันเดี๊ยะ 5555555555555

>>62 ถึงหล่อก็พูดไม่ด๊ายยยยย U . U

>>64 อิมาริยังพูดได้เบย

เรื่องทับไลน์กันในหมู่ไฮโซนี่ กูว่าน่าจะหนักหนาพอๆกับดาราฮอลลีวูดใส่ชุดเหมือนกันไปป๊ะกันในงานนะ ยังไงก็จะโดนเปรียบเทียบแน่นอนว่าใครใส่แล้วดูดีกว่ากัน ขนาดไปกันคนละงานแต่ชุดเดียวกัน กูยังเคยเห็นเอามาเทียบแล้ววิจารณ์กันเลย แล้วรวยระดับอลังการทางช้างเผือกขนาดนี้ น่าจะโคตรเสียเซลฟ์เลย โดยเฉพาะท่านเรย์กะผู้วิตกจริต

กูว่า ประเด็นมันคือ ตอนแรกแต่งทับไลน์เจ้าภาพ ประเด็นสอง เลือกสีพื้นคล้ายกับคนที่หุ่นดีและสวยกว่าตัวเองเว้ยมึง

เรย์กะเพิ่งโดนไมฮามะโจมตีเรื่องแขนเรื่องอะไรมาด้วยจะไม่มั่นใจก็ไม่แปลกอะ

>>66 ทับไลน์เจ้าภาพกูเข้าใจอยู่นะ เพราะโม่งข้างบนก็บอกว่าอย่าไปแต่งเหมือนหรือเด่นกว่าเจ้าภาพก็พอ แต่อันนี้แค่ชุดสีขาวเหมือนกันเฉยๆอะ ไม่ใช่ชุดแบบเดียวกันซักหน่อย กูว่าที่นางเสียเซลฟ์คือยุยโกะสวยกว่านางนั่นล่ะ นางชอบเอาตัวเองไปเทียบกับเขาแล้วก็มาเฟลเองว่านางด้อยกว่า
ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นนางจะเอาตัวเองไปเทียบกับใครเลย ขนาดไมฮามะที่ใส่สีเดียวกับนางมาในงานชมหิ่งห้อย นางก็เห็นนะ เห็นก่อนไมฮามะจะเข้าต่อปากต่อคำอีก ก็ยังเฉยๆอะ ชุดสีเดียวกันแล้วไง ใครแคร์ ไม่ได้นึกถึงเรื่องสีชุดเลยด้วย

>>53 เห็นด้วย 100%

ตอนเจอคุณยุยโกะครั้งแรกที่งานโรงเรียน เรย์กะก็อารมน์ขุ่นมัวนะ กับคาบุมีสาวเข้ามาเกาะแกะแค่ไหนนางไม่เห็นจะรู้สึกอะไร

>>70 แต่จริงๆ เคสสาวที่มาเกาะแกะไปทั่วแบบปลาซิวปลาสร้อยนี่ก็เทียบกับคุณยุยโกะไม่ได้อยู่แล้วมั้ง ตอนนั้นนางน่าจะช็อคหลายๆ อย่าง คนเคยเห็นหน้ากัน (?) มีสาวสวยมาแสดงความเป็นเจ้าของ ส่วนคาบุนี่ยังไงก็มียูริเอะมาแต่แรกอยู่แล้วไง แทบไม่เคยว่างเลยด้วยซ้ำ

>>62 ฮาจริงๆ นะการ์ตูนโชโจสมัยก่อน โดยเฉพาะสำนักพิมพ์เทพธิดากับหมึกจีนมีเรื่องหนึ่งมาแนวฮาเลย ที่พระเอกจะจับกด นางเอกหนีไปไหนไม่หนีดันหนีไปห้องนอน กูนี่งงเลยว่านางเอกมรึงจะหนีหรือมรึงจะอ่อยเอาให้แน่ให้นอนเด่ะ
>>53 จริงๆ ตอนหลังๆ เอ็นโจเลยมาเสนอหน้ามาบ่อยๆ มาขัดทัพ

>>72 นึกถึงเกมโป๊ที่เคยเล่นเมื่อก่อนเลย นางเอกโดนไล่ล่าจากในโบสถ์ มีทางออกอยู่ด้านหลังแต่เสือกวิ่งผ่านไอ้ตัวที่ไล่ล่าเข้าไปห้องนอนบาทหลวง ปิดประตู"ไม่ลงกลอน"แล้วรออยู่บนเตียงตะโกนบอกว่าอย่าเข้ามานะ.......
ปล.กูเล่นเสพเนื้อเรื่องนะ

>>73 แน่ใจหรอมถถถถถถ

>>73 เป็นการเสพเนื้อเรื่องที่เน้นภาพ CG เปล่าวะ 5555

เพิ่งได้อ่านแปลไทยตอนล่าสุด โอ๊ยแม่งบรรยากาศโคตรดีอะ ถ้าเป็นโชโจเรื่องอื่นแม่งหวั่นไหวไปแล้ว หันไปมองเสี้ยวหน้าของกันและกัน แล้วก็ *โดกิๆ* แต่นี่คือไร โคตรแห้งแล้งเลย เรื่องนี้มันจะเรียลเกินไปมั้ยวะ555555555555

>>72 ก็จะขัดขืนมากเดี๋ยวผู้หลุดมือ แต่ไม่ขัดขืนเดี๋ยวเขาจะว่าเราใจง่าย ไม่เป็นกุลสตรีเบย ก็ต้องเล่นตัวนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธีให้ดูก่อน
>>73 อย่าเข้ามานะ แต่นอนรอบนเตียง.... มาสูตรเดียวกับอีข้างบนสินะ

>>76 ความแห้งแล้งทำให้เกิดฟิคกาวไงมึง แต่หลังๆ โดนความเป็นจริงทิ่มแทงจนกาวไม่ค่อยจะออกกันล่ะ 5555

พระเอกเรื่องนี้ จะเป็น คานซัน หรือ เหล่าอาหารคาวหวานของเจ้าแม่ กันแน่นะ

พระเอกเป็นใครไม่รู้ แต่สถานการณ์ปัจจุบัน
คาบุ ชอบวาคาบะ
วาคาบะ ผู้ไปเที่ยวกับคาบุ ติวหนังสือกับตัวสำรอง
เอ็นโจ พัวพันกับยุยโกะ
ท่านพี่ -...
ท่านอิมาริ-สาวที่ไม่ซ้ำหน้า...
เรย์กะ-...

พี่น้องตระกูลคิโชวอินเอ๋ย~~

ในแง่นอมอลนี่ไม่เห็นท่านพี่กับสาวๆเลยจริงๆแฮะ เห็นวันๆวุ่นอยู่กับงานไม่ก็น้องสาว สงสัยได้ขึ้นคาน ไม่ก็โดนจับหมั้นกับสาวที่ไหนป่ะวะ กลัวใจจัง ท่านพี่แม่งก็ดูจะไม่แคร์ ตราบใดที่ได้ผลประโยชน์ชอบกลด้วย

>>81 งานเลี้ยงบริษัทคิโชวอินก็ดูมีสาวๆที่อยากได้ตำแหน่งภรรยามารุมเยอะอยู่นะ แต่ท่านพี่ขนาดไปเขียนขอพรทานาบาตะด้วยกันกับไอระและยูริเอะ ยังไม่มีซีนพูดคุยกับสองสาวนี่เลย เป็นตอนที่แห้งแล้งจริงๆ

ท่านพี่เป็นลูกบุญธรรม รอเวลาท่านเรย์กะอายุถึง จะบอกความจริงและขอแต่งงาน /มโน

>>83 ถ้าได้แบบนั้นจะดีมาก จะว่าไปก็ไม่เคยบอกว่าท่านเรย์กะกับท่านพี่หน้าคล้ายกันเลยนี่นา นิสัยท่านพี่ก็ดูไม่เหมือนทั้งพ่อและแม่ด้วย ในขณะที่เรย์กะดูได้นิสัยมาทั้งทานุกิทั้งท่านแม่ผสมกัน ถ้าเป็นลูกบุญธรรมท่านพี่จะเป็นพระเอกในฝันเลยนะะะ ใช่แล้ว หนุ่มคนอื่นๆน่ะใส่มาในเรื่องให้ไขว้เขว พระเอกที่แท้จริงน่ะอยู่ข้างกายมาตั้งแต่ตอนเริ่มเรื่องแล้วยังไงล่ะ! /ดีดท่านอิมาริออกไปจากฉากการรับรู้

>>83 >>84 เรย์กะชอบบ่นๆว่าเป็นพี่น้องท้องเดียวกันแท้ๆ แต่ความสามารถต่างกันลิบลับ น่าอิจฉาจัง //กรอกยาสลายมโน

>>85 เพราะว่าปิดบังไว้มิดชิดยังไงล่ะ เรย์กะเกิดทีหลังตั้งกี่ปี! ท่านพี่เป็นลูกบุญธรรม ลูกบุญธรรม ลูกบุญธรรม
ลูกบุญธรรม ลูกบุญธรรม //ลงไปอาบในกาว

ท่านพี่คู่กับอิมาริไปแล้วไง หลายๆตอนนี้ส่อมาก

เอาจริงๆกูคิดว่าท่านพี่แอบซุกแฟนสาวที่ไม่ใช่ไฮโซไว้ว่ะ ถึงไม่ยอมพามาเปิดตัวซักที อิมาริที่หลงรักท่านพี่มาเนิ่นนานก็ทำเจ้าชู้จีบหญิงไปเรื่อยเพื่อปิดบังอาการอกหัก
เยียวยารักษาหัวใจที่หลงรักเพื่อนสนิทของตัวเอง //สูดกาว

คนแบบท่านพี่ที่ผลการเรียนเพอร์เฟค หน้าตาดี บ้านรวย จะทำอะไรมีการคำนวณผลตลอดที่แน่ๆตัวเอง/ครอบครัว/บริษัทต้องได้ผลประโยชน์จากการกระทำนั้นเสมอ สำหรับคนแบบนี้แล้วยากมากที่จะสนใจเรื่องความรัก เพราะมีเรื่องอื่นๆที่ให้ความสนใจมากกว่า ยิ่งท่านพี่ยังอยู่ในช่วงพิสูจน์ตัวเองว่าเหมาะสมที่จะเป็นคนนำคิโชวอินกรุ๊ปคนต่อไปหรือเปล่ายิ่งกดดันมาก แต่ที่ชัวร์คือคนแบบนี้ไม่มีทางสนใจคนที่เทขนมจีบให้ตัวเองเด็ดขาด คนไหนอ่านง่ายๆคนแบบนี้จะไม่ค่อยสนใจแล้วยังสนุกกับการทำให้อีกฝ่ายเต้นไปตามเกมที่ตัวเองวางไว้ ถ้าคนแบบนี้สนใจใครสักคนแปลว่าคนๆนั้นต้องมีอะไรน่าสนใจ อาจจะเป็นสิ่งที่ตัวเองไม่เคยเจอจากคนอื่นมาก่อนหรือสิ่งที่ตัวเองโหยหาอยู่ลึกๆในใจ

จริงๆแล้วแฟนท่านพี่คือกรูเองแหละ----- //อย่าตีกูวว

>>90 //ฟาด

>>89 คนแบบท่านพี่มีสเน่ห์มากเลยเนอะ แต่ในอีกแง่หนึ่งก็น่ากลัวมากเหมือนกัน ถ้ากูเจอคนแบบนี้ในชีวิตจริงกูคงระแวงมากๆ แม่งมีลับลมคมใน มาดีหรือมาร้ายไม่รู้

เรือบากะรากินี่ อารมณ์ก็จะแบบ อยู่ใกล้เธอ(เรย์กะ)แล้วสบายใจ เป็นตัวของตัวเอง แล้วอยากอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ แต่เมื่ออยู่ใกล้เธอ(วาคาบะ) มันคือความตื่นเต้น ความแปลกใหม่และความหลงใหล มันก็จะแอบรักไม่รู้ตัวหน่อยๆ กับวาคาบะ บากะยังไม่หวงไม่ห่วงเท่าเจ้าแม่เลยยยยย

#ผู้อพยพจากเรือจอมมารที่กำลังสิงเรือทุกคนยกเว้นจอมมาร

>>92 คนแบบท่านพี่ก็จอมมารเอ็นโจไง น่ากลัวมั้ยล่ะมึง

>>94 ถ้าเอ็นโจไม่ได้มาเจอเรย์กะกับคาบุ แล้วรอให้โตหน่อยนี่ท่านพี่แน่นอน
แต่เพราะเจอสองคนผู้ติงต๊องนี่ กูเลยคิดว่าเอ็นโจจะออกไปทางอบอุ่นใจดี มากกว่าท่านพี่ที่เล่นบทโหดกับอิมาริตลอดจนโตมาเป็นเทพมารซาดิสม์แบบนี้
กูเลยคิดว่าช่วงหลังๆเอ็นโจไม่ค่อยจะเหมือนท่านพี่แล้วล่ะ เพราะเพื่อนสนิทแท้ๆ555

>>84 กรี๊ด เมิงมโนได้ใจกรูมาก กระโจนลงเรือท่านพี่ทันที่ เขี่ยอิมาริทิ้งไป ชิ้ว~

ถ้าไม่ใช่หญิงเริศเลอเพอเพค ท่านพี่อาจจะชอบผู้หญิงที่ดูสบายๆ ติดดิน ใจคอหนักแน่น เป็นผู้ใหญ่นะ คือไม่น่าจะชอบแนวเงาะแงะเด็กๆ ทับไลน์น้องสาว กรูนึกถึงคุณพี่อวบๆคนที่สอนท่านเรย์กะทำอาหารอ่ะ

>>97 คนนั้นสงสัยจะไปกับคุณอิชิโนคุระล่ะ สายบริโภคเหมือนกัน แถมคุณหลานสาวผลักดัน

>>98 ว้า ไม่ชอบคุณอิชิโนคุระเลย

ชอบริริกะ ให้คู่กับประธานนักเรียนก็ท่าจะดีน้อ

>>100 ริริกะมีพ่อหนุ่มงานฝีมือแล้วไง

>>101 ม่ายอาว ชอบหล่อๆ

>>100 ชอบริรินะเหมือนกัน. สาวซึน รักเรยกะม้ากมาก

>>89 กุว่าสเปคท่านพี่ก็แบบน้องสาวนี่แหล่ะ 555. น่าจะชอบคนที่บริสุทธิ ใสซื่อ ไร้เดียงสา น้องดูแลนิดๆ

>>104 เด็กฉลาดไปไม่น่ารัก //ท่านพี่ลูบหัวแล้วแอบยิ้มซาตาน

>>101 ว่าแต่เมื่อไรจะมีโมเม้นคู่นี้อีก ชอบจริง สาวสายซึนกับหนุ่มสายกินพืช

พรุ่งนี้โม่งแปลจะมาไหมหนอออ. ถัดจากตอนพีคแล้วสินะ. คงเป็นช่วงดูหนังสือสอบแล้วป่าว. ลุ้นๆผลสอบของท่านเรยกะ

นั่นสิ่เน้อออออ //เกาๆหน้าแข้งโม่งแปล

กูว่าท่านพี่ไม่น่ามีแฟนแบบเดียวกับน้องสาวตัวเอง เพราะในสายนั้นน้องสาวตัวเองน่ารักสุดไม่มีใครเทียบได้555

พรุ่งนี้ไม่ทัน รอวันพฤหัส 5555 //เอาพัดตีข้อนิ้วเผียะๆ

ท่านพี่กะท่านไอระสิ!

>>110 รอๆ โม่งแปลมีโฆษณามะ. เช่น. ตอนหน้าพบกับ... หรือประโยคเด็ด ระเบิดอีกแร้วครับท่าน! ไรงี้ 555

>>112 อย่าระเบิดมากไปกว่านี้เลย หน้ากูจะไหม้อยู่แล้ว //พูดทั้งน้ำตา

>>110 อย่าตีข้อนิ้วน้องงงงงง
>>112 อย่าเลยมึง เดี๋ยวใจเสีย 555555555555

>>111 ท่านไอระกับท่านยูริเอะเพร้ย

ท่านไอระกับอิมาริ ก็ดีนะ

ถ้านอมอล

>>92 กูชอบคนแบบเอ็นโจ แต่ในชีวิตจริงถ้ามีคนแบบคาบุกับเอ็นโจเข้ามาพร้อมกัน กูก็ขอเลือกคาบุ ไม่มีใครอยากอยู่กับความไม่ชัดเจน ความสัมพันธ์แบบไม่พูดแต่ก็รู้ใจกันมันจะน่ารักก็ต่อเมื่อทั้งสองฝ่ายรู้และมั่นใจในความรู้สึกของกันแหละกันเท่านั้นแหละ

>>102 กูว่าน้องเขาก็น่าจะหน้าตาน่ารักนะ แค่ไม่ได้บรรยายว่าหล่อล้มฟ้าดินบบคาบุกับเอ็นโจว น่าจะแนวหนุ่มเรียบร้อยน่าเอ็นดูมากกว่า

>>119 กูว่าคงพอๆกับอาคิสะวะ หนุ่มแนวแฮมสเตอร์ใต้กรงเล็บสัตว์กินเนื้ออะไรทำนองนั้นอะ

>>120 อาคิสะวะแฮมสเตอร์แต่อยู่ชมรมกีฬานะ อันนี้งานฝีมือ ต้องเป็นเด็กที่cute มากแน่ๆ ตายละต่อมรักเด็กกู ON

นี่กุจับคู่ให้

คาบุ-วาคาบะ
เอ็นโจ - เรย์กะ
ท่านพี่ -คุณยูริเอะ
อิมาริ - คุณไอระ
ประธานนักเรียน - ริริกะ

ริริกะนี่ใครวะ.. โผล่มาตอนไหน กูรู้แค่ริรินะ

>>122 ริริกะนี่ใครวะ ลูกสาวเรย์กะกับริรินะเหรอ??

>>124 คงเป็นสาวสายทวินเทลซึนเดเระแต่หลอกได้ง่ายด้วยของกินแน่ๆ ว่าแต่ใครจะท้องวะ

>>125 ไม่ต้องท้อง สบตากันปุ๊บ เดี๋ยวก็มีนกกระสาคาบเด็กมาให้เอง สมัยยังไร้เดียงสากูเคยโดนแม่บอกมาว่าเด็กเกิดมาด้วยวิธีนี้อะ

เรย์กะซามะสิ!!! ริรินะพันธุ์กินเนื้อ ต้องผัวแน่นอน

>>126 แสดงว่าตอนนี้คงมีลูกเป็นขโยงแล้วสินะ ตอนเด็กๆเห็นฟาดปากกันบ่อยจะตาย 5555

>>119 กูว่าเรื่องนี้แทบไม่มีคนขี้เหร่อะ ต่อให้เป็นตัวประกอบยังไงก็ต้องหน้าตาดูดีในระดับหนึ่งไว้ก่อน เพราะยังไงมันก็ยืนพื้นมาจากการ์ตูนโชโจ ซึ่งการ์ตูนแนวๆนี้มันจะวาดให้ทุกอย่างดูดีอยู่ละ เท่าที่อ่านมาก็ยังไม่เห็นมีใครโดนเรย์กะบรรยายว่าไม่หล่อไม่สวยเลย หรือกูควรจะยกเว้นดิเทไว้คนเพราะผมทรงอาฟโร่......

>>129 นั่นมาสคอตเรื่องรึเปล่า

>>130 มาสคอตนี่ไม่ใช่คานเหรอวะ //กูลืมไป คานคือพระเอก โทษๆๆ

>>130 มาสค็อต​ต้องเป็นท่านพ่อสิ!

>>132 มาสคอตคือเครื่องชั่งน้ำหนัก........

>>133 มาสคอตคือผมม้วนต่างหาก

>>134 ผมม้วนแบบก้นหอยมรณะ.....

>>134 ผมม้วนคือร่างจริงของเจ้าแม่ตะหาก เหมือนแว่นของชินปาจิยังไงล่ะ!

กูมีคำถามนิดหน่อยอยากถามเพื่อนโม่งว่ะ พอดีกูเขียนฟิคเอ็นโจ side story แล้วมันตันตรงที่ไม่รู้ว่าเอ็นโจคิดยังไงกับยุยโกะเลยไปต่อไม่ได้ ก็เลยอยากจะมาถามความเห็นเพื่อนโม่งหน่อยว่ามีความเห็นยังไงมั่ง

กูก็ลองคิดหลายๆแบบ หลายๆความเป็นไปได้ ส่วนตัวกูคิดว่าฮีเบื่อ รำคาญ ไม่ชอบให้มาตามจิก ไม่อยากอยู่ด้วยสองต่อสอง ดูจากตอนที่คุยโทรศัพท์ก่อนไปร้านแมคกับตอนเรียกยูกิโนะกลับบ้านด้วยกันน่ะ จะให้เขียนจากที่กูคิดมันก็เขียนได้อยู่หรอก แต่มันจะดูมองโลกแย่เกินไปรึเปล่านี่สิ ที่จริงฮีอาจจะไม่ได้คิดอย่างนั้นก็ได้

>>137 อร๊าย นั่นมันฟิคที่กูรอคอยอยู่~
สำหรับกูคือเห็นไปในทางเดียวกับที่มึงว่ามานะ เหมือนท่านฮิโยโกะเขียนมาให้สื่อไปในทางนั้นน่ะ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ตัดโทรศัพท์ทิ้งแล้วไก่โง่วิ่งมาตาม ตอนที่มีโทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะและอื่นๆ ยกเว้นว่าท่านฮิโยโกะจะจงใจโทรลล์ครั้งยิ่งใหญ่ๆ จริงๆ อันนี้ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ว่ะ...
อันนี้อาจมีสปอยล์เล็กน้อย จุดๆ ไว้ละกัน
.
.
.
.
เดี๋ยวอีกสองสามตอนก็จะมีตอนเรย์กะได้พูดคุยกับเอ็นโจ จะลองรอข้อมูลตรงนี้ไปเพิ่มก็ได้นะ อาจจะทำให้เห็นภาพชัดขึ้นอ่ะ
.
.
.

>>137 >>138 กูมโนเอ็นโจน่าจะอึดอัด ไม่ได้ชอบแต่ก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกคุณยุยโกะ เดิมอาจจะสนิดกันเพราะเป็นญาติ ตอนนี้จะพยายามตีตัวออกห่างทำเมินคุณยุยโกะก็กระไรอยู่ เพราะคุณยุยโกะก็ไม่ได้ทำตัวต่างไปจากเดิม คงอารมณ์เหมือนคุณยูคาริกับคาบุ แต่สลับให้ฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายหลงรัก

>>139 ยูริเอะ!
ดอกลิลลี่กลายเป็นยูคาลิปตัสไปซะละ

>>138 >>139 อะเคร กูเขียนแบบเพลย์เซฟ กลางๆไว้ก่อนละกัน

พึ่งได้เริ่มอ่านเรื่องนี้ อยากถามว่า
ล่าสุดนางเอกอายุเท่าไหร่แล้ว
ฮาเร็มมั้ย
มีแววว่าคนแต่งจะลอยแพหรือได้ทำเป็นหนังสือแล้วหยุดให้อ่านออนไลน์มั้ย
ใครคือพระเอก
/กราบแนบไหปลาร้า/

>>142 ปัจจุบันก็น่าจะ 18
ไม่ฮาเร็ม ยกเว้นฮาเร็มเด็กในเปอติต์ของท่านเรย์กะ555555555555555
คนแต่งอินดี้มาก คิดว่าไม่ลอยแแ แต่แล้วแต่เวรแต่กรรมว่าจะอัพเมื่อไหร่ ยังไม่ได้ตีพิมพ์ทั้งๆที่กูอยากให้ตีพิมพ์ใจจะขาด55555
พระเอกยังไม่แน่นอน แต่ที่น่าจะชัดเจนที่สุดตอนนี้คงเป็นคานซัง
ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่555555

>>142 ตอนนี้อยู่ม.ปลาย
ตอบได้คำถามเดียว
ที่เหลือมันเกินจะคาดเดาจริงๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใครคือพระเอกเนี่ย 555555 ถกกันมา 21 มู้แล้วยังไม่เห็นความหวัง

>>137 เรื่องคุณยุยโกะนี่แม่งยากหว่ะ กุว่าท่าทีเอ็นโจนิ่งมาก

>>143 >>144 ขอบพระคุณทั้งสองท่าน พึ่งเห็นว่านี่คือมู้ที่ 21 นึกว่ามู้ที่ 2 Orz

ตามไปดูจากเว็บต้นทางที่ลงไว้ (ของนักเขียนโดยตรง?) มีลงให้โหลดเป็นพีดีเอฟด้วย จะได้ไว้ฝึกภาษา

>>137 เรื่องเอ็นโจคิดยังไงกับยุยโกะ เห็นด้วยกับ >>139
แต่อาจจะมีเหตุผลทางบ้านทำให้เอ็นโจปฏิเสธยุยโกะไปตรงๆให้ชัดเจนไม่ได้ เลยต้องใส่หน้ากากว่ามีความสุขตอนอยู่กับยุยโกะ
ยุยโกะเลยมองท่านเรย์กะเป็นมือที่3แทน ไม่ได้มองในแง่ที่ว่า เอ็นโจอาจเป็นฝ่ายสนใจท่านเรย์กะก็ได้
เอ็นโจเลยต้องหาข้ออ้างที่สมเหตุสมผลมาหนียุยโกะอยู่เรื่อยๆ

>>142 อายุท่านเรย์กะ.....ชาติที่แล้วเห็นบอกเพิ่งเรียนจบอนุปริญญายังไม่ได้ทำงานคงราวๆ 20 ชาตินี้เป็นเด็กม.6 แล้วก็คงราวๆ 17 18 รวมๆกันก็เฉียดๆสี่สิบแล้ว
ฮาเร็ม....ฮาเร็มลูกสมุน ฮาเร็มเพื่อนสาว มิตรภาพคือเวทย์มนต์ไงล่ะ
คนแต่งลอยแพมั้ย....ไม่ลอยหรอกมั้ง แค่นานๆมาอัพตามความสะดวก แต่หายไปครึ่งปีก็มีนะ
พระเอก......มีคานซังกับอาหารซัง เลือกทีมเอาตามรสนิยมได้เลย

>>137 สำหรับกูนะ คิดว่าน่าจะเฉยๆ ไม่ดีไม่ร้าย เรื่องอยู่ด้วยกันแล้วหน้ายิ้มไม่ยิ้มอันนี้ไม่รู้เพราะเจอกันตอนอยู่กับกลุ่มคนตลอดเอ็นโจเหมือนหน้ายิ้มไว้อยู่แล้ว เป็นเซตติ้งประจำตัว ส่วนเรื่องไปเดตและบลาๆคนบรรยายเป็นท่านเรย์กะ…ฟิลเตอร์หนากว่าสิบชั้น เพราะงั้นก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะ

เรื่องความรู้สึกระหว่างเอ็นโจกับยุยโกะ คือ เป็นคนที่ดูยากทั้งคู่…
แต่เรื่องเอ็นโจตัดสายโทรศัพท์/ที่ยุยโกะโทรมา/ทำไมยูกิโนะถึงดูเลี่ยงๆยุยโกะ ก็น่าจะบอกคสพ.อะไรได้อยู่บ้างมั้ง
ปล.เรื่องของน้องยูกิโนะอันนี้ก็น่าจะอยู่ภายใต้ฟิลเตอร์ท่านเรย์กะ(?)

แต่เรื่องยุยโกะชอบเอ็นโจ ก็อาจจะไม่ชอบก็ได้นะ(?) คือบางคนก็แค่ติดญาติ ติดเพื่อนสนิทแบบหวงมากๆงี้ก็มี คือเพื่อนเราก็เป็น หรือบางทีที่ต้องคอยไปรับคุณยุยโกะตลอดก็อาจจะเพราะความสวยที่มีผช.มาหาเลยใช้เอ็นโจนี่เป็นไม้กันก็ได้
อย่างตอนล่าสุด คือ ถ้าคุณยุยโกะแค่เข้าสังคมไม่ค่อยเก่งก็เลยพูดน้อยได้เหมือนกัน บางครั้งมันก็มีนะบรรยากาศที่ยิ่งพยายามชวนคุยแล้วรู้สึกอึดอัดหนักกว่าเดิมแบบนี้

คิดว่าที่คนไม่ชอบยุยโกะร้อยละแปดสิบมาจากการชงงี่เง่าของอีตาไก่โง่ เป็นคาร์ที่น่ารำคาญดีมาก อีกสิบเปอร์มาจากฟิลเตอร์ที่ท่านเรย์กะใส่ ที่เหลือก็อาจจะสัมผัสความร้ายได้ ฟฟฟ

>>148 แต่พอกูพูดถึงกลับไปอ่านตอนล่าสุด…จริงท่านเรย์กะกับคุณยุยโกะก็ดูมีโมเม้นน่ารักนะเฟ้ยย ท่านเรย์กะชอบชมคุณยุยโกะว่าสวยบ้าง รอยยิ้มงดงามบ้าง ร่างบางนู้นนี้บ้าง ตอนที่เจอกันครั้งแรกก็เหมือนจะชมรอยยิ้มเลื่อนลอย(?)เปล่าวะ ไม่ได้กลับไปอ่าน ทำไมในหัวกูถึงจำคาร์ยุยโกะเป็นท้องฟ้าตอนกลางคืนที่มีพระจันทร์กับหมอกที่ลอยไปลอยมาวะ นี่กูใช้อะไรจำาา/กุมหัว
ท่านเรย์กะชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบด้วยว่า เทียบรัศมีคุณยุยโกะไม่ได้ ให้ความรู้สึกเหมือนคุณยุยโกะแบบเป็นพระจันทร์ที่ไม่อาจเอื้อมถึงเลย คือในหัวมีแต่รูปท่านเรย์กะแหงนมองพระจันทร์ในชุดกิโมโนที่ชาน/ระเบียงบ้าน(?) มีต้นซากุระ มีลมพลัดกลีบปลิวๆ เฮือกกก//

>>149 กาวหนักมากคะคุณมึง555 แต่กูชอบ รวมพลฮาเร็มยูริเยอะๆ ดอกลิลลี่จะได้เบ่งบาน

>>148 กูอ่านตอนล่าสุด กูว่ายุยโกะนางก็คุยดีนะ ถามมาก็ตอบ ยิ้มให้ด้วย แต่แค่ไม่ได้เริ่มชวนคุยต่อบทสนทนาเท่านั้นเอง อาจจะพูดไม่เก่งก็ได้ เป็นเรย์กะซะอีกที่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเขาแล้วมาเฟลเองทำไมก็ไม่รู้
เอาจริงๆกูคิดว่าไม่น่าจะมีดราม่ารักสามเส้าเกิดขึ้นในเรื่องได้หรอก ท่านเรย์กะไม่โชคดีขนาดนั้น//โดนพัดตบ

>>149 หรือรักสามเส้าจริงๆในเรื่องคือชูสุเกะ×เรย์กะ×ยุยโกะ แต่เป็นชูกับยุยโกะต้องมาตบตีแย่งเรย์กะกันเองนะ ถถถถถถถ

>>149 แท็กโชโจยังมีความหมายอยู่มั้ย...
หรือโชโจในเรื่องนี้คือหญิงล้วน ผู้ชายไปไกลๆ เราจะปลูกดอกลิลลี่กัน 55555555

เด๋วนะ คานซังนี่คือ คาบุอะไรสักอย่างที่เป็นจักรพรรดิสตอร์คเกอร์น่ะหรอ
อืม เห็นว่าแต่งเรื่งตั้งแต่ปี 2013 หวังว่านักเขียนคงมีพระเอกที่แน่นอนแล้วในใจนะ

>>153 ไม่ คานซังคือคุณคานทอง.....

>>153 ป่าว ไม่ใช่คาบุ คานซังคือคานทองซัง
กรูหวังแค่ไม่ให้ลงเอยกับคานซังก็โอละ

>>154 >>155 พึ่งเริ่มอ่าน คงยังไม่เจอสินะ - -a

>>155 >>156 อ๋~อ เก็ทละๆ
คานซังก็ดีนะ

>>157 Yep คานซังอิสเดอะเบสท์ ยินดีต้อนรับสู่เรือคานนะมึง//ผายมือออกทั้งสองข้าง

ว่าแต่เรื่องนี้แต่งมาตั้งแต่ปี 2013 แล้วรึ

คนเขียนแต่งเก่งมากก คงเส้นคงวา โทนและสำนวนไม่เปลี่ยนเล้ยย. แต่บางเรื่องกุอยากให้เปลี่ยนบ้าง. เช่นชีวิตรักท่านเรยกะงี้. จะจบม ปลาย ยังไม่เคยมีแฟนเลยจะดีรึ

>>157 ยินดีต้อนรับสู่เรือคานที่ทุกคนฝังส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างไว้ภายในเรือจ้ะ เรือลำอื่นนั้าถูกระเบิดใส่บ่อยเหลือเกิน การเพลย์เซฟไว้นั้นเป็นอายธรรมที่ดี!

>>159 เป็นเรื่องที่ตัวละครเยอะขนาดนี้ แต่กูไม่เคยคิดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ว่ามันจะมีดราม่ารักสามเส้าเราสามคนเกิดขึ้นหรอก กูเชื่อมั่นในพลังคานทองของท่านเรย์กะ 555555555555

>>161 อะๆ กุยังฝันอยู่นะ ดราม่ารักสามเส้า
คาบุ เรยกะ เอ็นโจ
เรยกะ เอ็นโจ ยุยโกะ
เรยกะ คาบุ วาคาบะ
แค่ฝัน กุคงทำได้สินะ. สูดกาวจนหลับไป

สามเส้าแน่ๆมึง วาคาบะ เรย์กะ ริรินะ

>>162 ไม่ฝันหรอก ลองมาคิดๆดูแล้ว ในอฟช.มันก็มีดราม่ารักสามเส้าอยู่นี่หว่า กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ
อุเมวากะ เบียทริช หมาหนุ่มที่ไปเจอตอนเดินเล่น แม่งโครตดราม่าอะ

>>164 เบียทริซจะเลือกอะไร ระหว่างความรักที่ถูกต้องกับรักต้องห้ามข้ามเผ่าพันธุ์ คนหนึ่งที่รักเธอกับคน(?)ที่เธอรัก รักสามเส้านี้จะเป็นเช่นไร to be continued..

นึกย้อน​ไปกระทู้​แรกจวบจนปจบ.ความแตกต่าง​กันนี้คืออะไ​ร​กันวะ ทำไม​ปลงได้ขนาดนี้ 555555

กูอยากเสนอบ้าง 55555
กูคิดว่ายังไงคาบุรากิน่าจะได้คู่กับวาคาบะอะ มันก็ค่อนข้างปูมาแบบนั้นอะนะ ทั้งในนอบน้อมฯ ทั้งในคิมิดอล เลยรู้สึกว่ามันไม่น่าเปลี่ยน (ถ้าจู่ๆ คาบุรากิกลับลำบอกชอบเรย์นี่ก็รับไม่ได้นะ วางคาแรคเตอร์ให้มาเป็นคนที่ตั้งใจและมั่นคงในรักขนาดนั้นแท้ๆ 5555) แต่กูว่าท่านเรย์กะนั่นแหละที่เป็นฝ่ายตกหลุมคาบุรากิโดยไม่รู้ตัวจากความใกล้ชิด รู้ตัวอีกทีก็ส่งผู้ชายที่ชอบไปถึงฝั่งฝันแล้วล่ะค่ะ(?) ก็คงแอบเศร้า เอนโจก็รู้เลยเข้ามาปลอบใจ เพราะเอนโจก็ชอบเขาฝ่ายเดียวมาตั้งแต่งานวอลทซ์สมัยประถม (ฮือ กาวกูเอง) ปลอบนานๆ เข้าก็มีหวั่นไหวบ้างแหละ แต่ติดอยู่ตรงปมคุณยุยโกะซึ่งมันค่อนข้างไม่เคลียร์ แล้วกูก็ predict ต่อไม่ได้แล้ว 55555
จริงๆ กูแอบกลัวการพลิกหลายสิ่งหลายอย่างมากเลยนะ เพราะตลอดมาเรารู้ได้จากแค่มุมมองของท่านเรย์กะ แล้วท่าเรย์กะก็ดันจินตนาการยิ่งใหญ่ 5555 กูแอบกลัวตอนจบแบบพลิกว่าท้ายที่สุดหุ้นบริษัทก็โดนโกงจริงๆ แล้วมันก็เริ่ม angst ขึ้นเรื่อยๆ กูคิดมากไปใช่ไหม 5555

>>167 กูว่าเรื่องในนอบน้อมมันคงไม่ไปโทนหนักขนาดนั้นว่ะ ดราม่าเครียดขนาดไหน คนเขียนแกยังทำให้เป็นเรื่องตลกได้รัวๆเลย อย่างประเด็น bully ในโรงเรียน คุณอิโคมะก็มโนเพ้อพกไป อาริมะก็ตบมุกไป ตอนเขียนล็อกเกอร์หน้าสิ่วหน้าขวานกันสุดฤทธิ์ ก็ยังส่งสามหน่อหัวหน้าชมรมกีฬามาตบมุกว่าเหมือนนักซูโม่

ดังนั้น ไอ้เรื่องบริษัทโดนโกง ล้มละลายอะไรนี่กูว่าไม่มีแน่ๆอะ ท่านพี่ก็บริหารงาน ท่านพ่อก็ดูเป็นทานุกิเชื่องๆรักลูกสาวไปละ คงไม่คิดจะทำอะไรให้บ้านเดือดร้อนหรอก นิสัยเรย์กะนี่กระต่ายตื่นตูมของแท้อะ ไม่มีอะไรเลยแต่นางมโนในแง่ร้ายไปไกลแบบกู่ไม่กลับ จริงๆปมของเรย์กะในตอนจบนางอาจจะเลิกนิสัยขี้กลัวแบบนี้ได้นะ ก้าวข้ามผ่านความกลัวของตัวเองไป ใช้ชีวิตแบบสง่าผ่าเผยได้ซักที

>>159 กูว่าหลายคนในกระทู้ ตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบันนี้ก็ไม่เคยมีแฟนนะ เช่นกูเป็นต้น แห้งแล้งยิ่งกว่าท่านเรย์กะอีก ไม่มีเอ็นโจมาแอบชอบ ไม่มีคาบุ อาริมะ วาคาบะ ริรินะผ่านเข้ามาให้หัวใจโดขิโดขิ เพราะงั้นไอ้เรื่องที่จะจบม.ปลายแต่ยังหาแฟนไม่ได้ กูว่าเป็นเรื่องจิ๊บๆมาก เอาไว้ให้เรย์กะอายุสามสิบแล้วยังหาไม่ได้อีก ค่อยมาเครียดก็ยังไม่สาย....

>>169 แหม แต่คนญี่ปุ่นเค้าค่อนข้างเซนสิทีฟเรื่องพวกนี้นะ แบบอย่างน้อยต้องเคยมีแฟนซักคนนึงไรงี้

>>169 พออายุสามสิบก็จะปลงตกกับเรื่องพวกนี้ หันมาทุ่มเทเงินและเวลาให้หนุ่ม 2D ได้อย่างไม่มีห่วงอะไรอีกยังไงล่ะ!

แปลไทยตอนใหม่มาแล้วนะ เพื่อนโม่ง
ปล.ขอบคุณนะโม่งแปล

ทั่นฟุยุโกะยังคงคอนเซปต์เดิมสินะ
ทีมนายตัวสำรอง ถอนสมอได้!!

ชอบคู่ฟุยุโกะ เรย์กะ ดูคุยกันรู้เรื่องดี
ท่านเรย์กะต้องคอยตอบเมลปลอบใจเพื่อนร่วมชะตากรรมจนไม่ได้นอน 555

กูขรรม สรุปเรย์กะก็มีชะตาคล้ายๆท่านพี่ คอยเก็บกวาดให้สองหนุ่มเสมอโดยมีเอ็นโจคอยมองห่างๆว่าเจ้าแม่ติดต่อประสานงานหรือเข้าหาใครบ้าง ส่วนคาบุดีใจด้วยที่นายไม่ไปเรียนจากท่านอิมาริ ไม่งั้นเอ็นโจอาจจะยิงธนูแม่นกะทันหัน 555 ส่วนท่านฟุยุโกะดูไม่ค่อยซีเรียสเรื่องผลสอบ แสดงว่าปกติคะแนนก็ดีสินะคะ ดูโฟกัสเรื่องเดียวเลย

>>175 ปกติ pivoin ผู้หญิงเขาไม่สนแรงค์คะแนนนี่

>>175 ท่านฟุยุโกะนี่คงไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งอะไรกะนางมากมั้ง ต่อให้เป็นคาบุก็เหอะ คงไม่ค่อยอยากยุ่งกับนางเท่าไหร่ ครั้งนี้เรย์กะโดนตามจิกให้ไปหลังสอบเสร็จ แต่ท่านฟุยุโกะดูจะลอยตัวนะ มานั่งกินขนมด้วยกันเฉย

ขอบคุณโม่งแปลไทยล่าสุด นอกจากคาบุรากิที่ตบมุกกับท่านเรย์กะกันเพลิดเพลินแล้ว มีตาตัวสำรองนี่แหล่ะที่ตบมุกสนุกถ้าเรย์กะเป็นประธานนี่ก็ได้เกิดเรือโรมิโอจูเลียตแหงๆ

โอ้ ตอนนี้ดีต่อใจมวักก มิซึซากิคุงขำน่ารักจัง ดาเมจแรงทะลุใจ ท่านเรย์กะมีพัฒนาการนะเนี้ยรู้จักให้ของขวัญปลอบหนุ่มแล้ว โมเดลปราสาทที่มิซึซากิคุงชอบ อ้าย ความลับระหว่างสองเราช่างกร้าวใจเหลือเกิน
//แต่อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงรุ่นพี่โทโมเอะเลยวะ อยากให้กลับมาอีกจัง

ท่านฟุยุโกะวันนี้ก็น่ารักเหมือนเดิมเลย มีเอียงหน้าเข้ามาหาอี้ก กูอยากจะแทนที่เรย์กะตรงนั้นแล้วก็ฟังนางทั้งวันเลย นางพาไปไหนก็จะไป กูชอบผู้หญิงแบบนี้ว่ะ

กุมโนมั่ง
.
.
สปอยล์ (เผื่อไว้ก่อน)
.
.
.
คาบุสารภาพรักแบบอลังการงานสร้าง วาคาบะปฏิเสธ คาบุเศร้าหดหู่ คุณเรย์กะก็เห็นมะชั้นบอกแล้วว่าอย่าทำอะไรเวอร์ ความแตกว่าวาคาบะสนิดกับเรย์กะ คาบุรู้สึกถูกหักหลังก็โมโห ซึมเศร้าหนักไปอีก คุณเรย์กะก็ขอโทษด้วยนะ จะให้ทำยังไงถึงหายโมโหอ่ะ คาบุเลยจัดเต็มติวหนังสือ จัดหนักออกกำลังกายไม่ให้คุณเรย์กะพริ้วได้ อย่างซึมๆ ดึงเวลาคุณเรย์กะไปหมด คุณเรย์กะก็รู้สึกผิดที่ปิดบังคาบุเรื่องสนิดกับวาคาบะ เลยยอมๆไม่หือไม่อือ

แต่ก็ทำให้ตุ๊กตาที่จะใส่ชุดแต่งงานของชมรมไม่เสร็จ เอ็นโจบอกเอามา เด๋วหาคนจัดการให้ ผลงานออกมาเลิศเลอ เรย์กะก็แบบโฮ้รว ท่านเอ็นโจช่างพึ่งพาได้ ให้ใครทำให้เหรอ ชั้นจะไปขอบคุณด้วยตัวเอง เอ็นโจก็เออ ไม่ต้องขอบใจชั้นหรอก เห็นตุ๊กตาได้ใส่ชุดแต่งงานแบบนี้ คนทำคงมีความสุขแล้วล่ะ เจอเด็กไก่เดินก้มหน้าไม่ด่าเหมือนเคย คุณเรย์กะก็เฮ้ย เอ็งเป็นอะไร ไม่สบายป่าว เด็กไก่เล่าให้ฟังว่าคุณยุยโกะไม่สบาย จริงๆคุณยุยโกะสุขภาพไม่ค่อยดี คุณยุยโกะชอบงานฝีมือ ว่างๆอยู่บ้านก็นั่งทำนู่นทำนี่กระจุ๊กกระจิ๊ก ไปเยี่ยมคราวนี้เด็กไก่ก็เห็นคุณยุยโกะก็ทำตุ๊กตาคนตัวโตขมักเขม้น บอกว่าอยากทำเสร็จให้ทันเพราะเอ็นโจขอร้อง คุณยุยโกะก็รู้เรื่องที่เด็กไก่ทำตัวไม่สุภาพกับคุณเรย์กะแล้วให้ก็ขอโทษคุณเรย์กะด้วย ตุ๊กตาที่คุณยุยโกะทำส่วนนึงก็เป็นความรู้สึกขอโทษของคุณยุยโกะ อีกส่วนก็เพราะคุณยุยโกะอยากให้ตุ๊กตาจะได้สวมชุดแต่งงาน เพราะคุณยุยโกะเองอาจจะไม่มีโอกาส

>>151 คอนเซ็ปท์น่าสน เอากาวมา
>>180 ระวังโดนพาไปป่าอาโอกิกาฮาระ

(ต่อ)
.
.
.
เด็กไก่ขอคบเป็นแฟนกับคุณเรย์กะเพื่อให้เรย์กะเลิกยุ่งกับเอ็นโจ คุณยุยโกะจะได้สมหวังกับเอ็นโจ จังหวะนั้นคาบุเดินมาได้ยินพอดีเลยจัดการไล่ด่าเปิงไปจนเด็กไก่กลัวหนีไป หันมาแว๊ดคุณเรย์กะด้วยความโมโหว่าชั้นห้ามเธอแฟนนะ คุณเรย์กะก็เฮ้ย ทำไมวะ นี่คาบุย้ายมาเป็นผู้ใหญ่บ้านคานทองแล้วกลัวเหงา ห้ามลูกบ้านย้ายออกเรอะ แล้วนี้ชั้นจะโดนห้ามไปถึงเมื่อไหร่เนี๊ยะ ท่านพี่ขรา ช่วยน้องด้วย ท่านพี่บอกเออคาบุมันเข้าใจคิด น้องก็ฟังๆเขาไว้ ยังไม่ต้องมีแฟนหรอก ไม่ต้องกลัวโสดขึ้นคาน พี่เลี้ยงได้

หลังประกาศห้ามคุณเรย์กะมีแฟน คาบุก็หายจากอาการซึมเศร้ากลับมาสดใสกระปรีกระเปร่าขึ้นมาทันที คุณเรย์กะก็เออ หายนกแล้ว ยินดีด้วย เลิกติวหนังสือ เลิกเข้ายิม จำกัดของหวานได้แล้วใช่มะ เย้~ คาบุบอกใครว่า เธอยังต้องทำต่อไป บรรลุเป้าหมายก่อนถึงเลิกได้ คุณเรย์กะก็นี่นาย ชีวิตชั้นไม่ได้มีเป้าหมายแค่เรื่องเรียนกับอยากผอมสวยหุ่นดีเฟร้ย ชั้นอยากทำนู่นทำนี่ตั้งเยอะ เช่นเรียนทำอาหารให้เก่งงี้ ตารางที่นายจัดให้นี่ชั้นไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลยนะ คาบุบอกชริ อยากทำอาหารจริงดิ ไม่ใช่ว่าทำเล่นๆเดี๋ยวก็เลิกหรอกเหรอ เธอดูเหมือนคนไม่ค่อยทำอาหารเป็นซักหน่อย เรย์กะก็บอก ชั้นอยากทำเฟร้ย ทำที่บ้านทุกคนที่บ้านก็ชมว่าอร่อย แต่ก็ไม่กินค่อยกินอ่ะไม่รู้ทำไม เห็นอาการเหลือแล้ว รู้สึกเสียดายวัสดุ คาบุก็แนะนำให้คุณเรย์กะทำอาหารมากินเองโรงเรียนสิ เรย์กะก็บอกว่าแหม เพื่อนๆชั้นเป็นกลุ่มที่กินข้าวที่ร้านอาหารของโรงเรียนนะ ขืนเอาข้าวกล่องมาก็ต้องกินคนเดียวน่ะสิ แถมกินเองก็ไม่รู้หรอกว่าฝีมือพัฒนาไปแค่ไหนแล้ว คาบุก็เลยสรุปให้คุณเรย์กะทำข้าวกล่องมาวันละ2กล่อง คาบุจะช่วยเป็นหนูทดลอง คุณเรย์กะก็อ่าวท่านคาบุกินอาหารทำมือได้แล้วเรอะ คาบุก็บอกว่านี่ชั้นเสียสละมากเลยล่ะ ทำมาให้ทาน คาบุก็ตินู่นนี่ บอกว่าไม่ค่อยอร่อย เรย์กะก็ ไม่อร่อยทำไมนายกินเกลี้ยงเลยล่ะยะ คาบุก็บอกชั้นทำเพื่อชาวนาที่ปลูกข้าว เกษตรกรที่ตั้งใจปลูกผักเฟร้ย เอ็นโจขอชิม แล้วก็รีบหนีไป เอ็นโจแนะนำให้เรย์กะหยุดทำอาหารกล่องชั่วคราวเพื่อมุ่มมั่นกับการสอบดีกว่า ว่างๆค่อยหัดเนอะ

(ต่อ)
.
.
.
วันวาเลนไทน์ คาบุเลยสั่งให้เรย์กะไปฝึกทำช๊อกโกแลท รีเควสช๊อกโกเลททำมือจากคุณเรย์กะ ทำให้ดีๆล่ะ เรย์กะก็โอเคร ไหนๆก็ไหนๆทำเผื่อเอ็นโจด้วยเลย ไม่ค่อยได้เจอเอ็นโจเลยเนอะ คาบุบอกไม่ได้นะ ห้ามให้แบบทำมือนะ เรย์กะก็เออจริง ถ้าให้แบบทำมือไปไปคุณยุยโกะอาจจะไม่สบายใจก็ได้ จัดช๊อกโกแลทชั้นดีให้ทั้งเอ็นโจทั้งคุณยุยโกะ และคนอื่นๆ เช่น น้องชายเอ็นโจ ทำช๊อกโกแลททำเองเลยทำเสียมั่งไรมั่ง เหลืออยู่ชิ้นเดียวเลยต้องให้คาบุไป ส่วนของท่านพี่และทานุกิก็เลือกซื้อของดีแบบฉุกละหุก ทานุกิกับท่านพี่ก็ซึมๆไปบ้าง

เรย์กะให้ช๊อกโกแลทคาบุ คาบุก็รับไปต่อหน้าทุกคน สาวๆก็วี้ดวิ่ว เรย์กะปฏิเสธยังไงก็ไม่มีผลละ ช๊อกโกแลททำมือเชียวนะ ท่านเรย์กะไม่เคยให้ช๊อกโกแลททำมือใคร ท่านคาบุก็ไม่เคยรับช๊อกโกแลททำมือจากใคร กรี๊ดดดด ฟินกันทั่วหน้า

วาคาบะให้ช๊อกโกแลทประธานนักเรียน

เรย์กะได้อันดับที่ 10 ปลื้มมาก ขอบใจคาบุ คาบุดูแปลกๆไป พักหลังมักจะหาขนมอร่อยๆมาให้ชิม ชวนเรย์กะไปร้านขนมกัน2คนบ่อยๆ นี่คาบุกลายเป็นสาวน้อยไปแล้วเรอะ

>>180 นางพามึงท่องโลกวิญญาณแน่ๆว่ะ ชวนเล่นผีถ้วยแก้ว....เอ่อ วีจีบอร์ดทั้งวันชัวร์ หรือไม่ก็จัดทริปแวะตามสถานที่ผีเฮี้ยนทั้งหลายในญี่ปุ่น มึงคงจะต้องเป็นคนมีเซนส์กับสิ่งลี้ลับด้วยนะ เพราะไม่แน่อาจจะเป็นสเป็คนางก็ได้

(ต่อ)
.
.
.
ไวท์เดย์ คาบุเอาดอกกุหลาบมาให้ ทุกคนที่โรงเรียนถือว่าคู่นี้ อฟซ. ละ เรย์กะก็เฮ้ยย ไม่ช่ายยนี่ของตอบแทนช๊อกโกแลททำมือด้วยความอุตสาหะของชั้น แล้วที่ได้กุหลาบก็เพราะเป็นชื่อชั้นเฟร้ยย

แต่ก็แอบคิดเนอะ คาบุหล่อเนอะ เฮ้อช่างเหอะ อ่านหนังสือเตรียมสอบดีกว่า

เรย์กะได้คณะที่ตัวเองอยากได้ คาบุก็ได้คณะเดียวกัน เอ็นโจไปเรียนนอกกับคุณยุยโกะ วาคาบะกับประธานนักเรียนเอ็นเข้ามหาลัยรัฐที่รับแต่หัวกระทิ

วันจบการศึกษา คาบุเรียกเรย์กะมายืนข้างๆ ประกาศเป็นแฟนกับเรย์กะ เรย์กะก็เฮ้ยยย เดี๋ยววว แต่ก็ปฏิเสธตรงนั้นไม่ได้ล่ะเนอะ

มโน เหนื่อยละ จบ

>>186 นี่กูเมนท์ขัดจังหวะฟิคมึงรึเปล่า กูขอโทษ

>>187 ไม่เป็นไรจ้า

>>181-186 นี่เป็นฟิกที่มาไวมาก คือารมณ์มันชวนให้อ่านรีบๆ ฮา

>>187 ไม่เป็นไร กรูมโนยาวเอง เออ หรือกรูเอาไปแต่งฟิกเป็นเรื่องเป็นราวดีก่า

>>180 กูอยากไปทริปท่องโลกวิญญาณกับคุณฟุยุโกะจัง

>>189 เดี๋ยวกรูไปขยายแบบเป็นฟิกจริงจังอีกที

กรูขำชีวิตสาวน้อยวัยมัธยมของคุณเรย์กะ นัดเจอเพื่อน ไปวัดตั้ง2 รอบแหนะ กับซากุระ แล้วก็กับคุณฟุยุโกะ

>>192 กูจะบอกว่าถ้าแต่งฟิคในกระทู้นี้เขาแต่งกันแบบอัพเดทข้อมูลตามแปลไทยปัจจุบันน่ะ อยากให้ระวังๆหน่อย

>>194 อ่าวเรอะ แบบแต่งจนจบไม่ได้เหรอ

>>195 ไม่ๆ แต่งจนจบหรือเรื่อยๆ ได้เลยตามใจปรารถนา แต่ข้อมูลที่เอามาเป็นเบสในการเขียนมันไม่เกินแปลไทยน่ะ กูเข้าใจงี้นะ

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนใหม่มากๆ ชอบเวลาที่เรย์กะคุยกับนายตัวสำรองช่วงหลังๆจัง รู้สึกบรรยากาศดีจนอดยิ้มไม่ได้ ถึงไม่ได้จะมีความโดขิอะไร แต่ก็ดูสนิทกันจนเปิดเผยปัญหาในใจได้ขนาดนี้แล้วอ่ะ เทียบกับตอนที่รู้จักแรกๆแล้วช่างพัฒนามาไกลเหลือเกิน

>>195 ตาม >>196 นั่นล่ะ

>>195 เคยมีประเด็น​แต่งฟิค แล้วคนหาว่าสปอยล์​ด้วยน่ะ

แอบ KY นิด สงสัยว่าพวกรุ่นน้อง pivoine ผู้ชายที่ส่งเมล์มาคร่ำครวญกะนางนี่คือจริงๆ หวังจีบป่ะวะ เหมือนหาช่องทางรุกเลย ที่ตอบไปก็ตอบกลับมาอีกเพราะเขาหาช่องทางชวนคุยอยู่ไงล่ะ ท่านเรย์กะ!

>>199 ซึ่งความจริงแล้วไม่ได้สปอย เกิดจากกาวและมโนกันทั้งนั้นแต่คนเข้าใจผิดว่าสปอย 555 เพราะที่พวกเรากาวๆกันมันก็ตรงกับอฟชหลายอย่างนะ5555

>>199 หะเรื่องไหนวะ ทำไมกูสิงตั้งแต่มู้แรกแล้วจำไม่ได้

>>202 เรื่องน้องชายวาคาบะในฟิคกาลครั้งหนึ่งในฝันป่ะ แต่จริงๆน้องวาคาบะก็ออกในแปลไทยมาได้ซักพักแล้วนะ สงสัยคนที่มาโวยว่าสปอยยังอ่านไม่ถึงมั้ง

>>200 เออ..แอบหวังให้จีบอยู่เหมือนกัน

>>200 คิดเหมือนกันเลย อาจเเอบจีบงี้ป่ะ เเต่เจ้าเเม่ไม่รู้ตัว

>>203 ฟิคนั้นกูไม่ได้สปอยนะ กูเขียนหลังจากน้องชายวาคาบะออกมาได้ซักพักแล้วจริงๆ ชื่อก็ยังไม่มี กูเลยเรียกคุณน้องชายไปก่อน ก็มีคนมาบอกว่ากูสปอยทำไมว่าวาคาบะมีน้องชาย ซึ่ง "กูไม่ได้สปอยโว้ย" น้องชายวาคาบะออกมาในแปลไทยครั้งแรกในตอนที่ 153 ลงวันที่ 10 กุมภา แต่วันที่กูลงฟิคที่เขียนถึงน้องชายวาคาบะคือ 2 มีนา ห่างกัน 20 วันเลยนะ

>>200 น้องๆอาจจะไม่ได้จีบ แต่ขอฝากตัวเป็นลิ่วล้อ 555

>>206 โอ๋ๆ นะ ฟิคนั้นกูก็จำได้ น่าจะเป็นเพราะตัวละครเยอะคนอ่านเลยมึน ยิ่งออกมาแว้บๆ แบบไม่มีชื่อก็คงจำไม่ได้เลยด่าพลาดน่ะ

กูกลับไปอ่านตอนต้นๆ ขำมากกับความเปลี่ยนแปลงของแต่ละคน ตอนอิมาริบอกท่านพี่หายากมากที่จะโมโหสักครั้ง กลับมาดูปัจจุบันที่แค่ชื่ออิมาริโผล่ก็เพียงพอจะให้ท่านพี่โมโหแล้ว ฟฟฟ
เมื่อก่อนอิมาริเคยบอกว่าท่านพี่ซิสค่อนมากเวลานั่งด้วยกันก็ให้นั่งข้างตัวเองตลอดไม่เคยมีสักครั้งที่ให้นั่งกับอิมาริ ตัดไปตอนไวน์ที่ให้นั่งข้างๆ ท่านพี่ไว้ใจอิมาริขึ้น? แต่อิมาริก็ยังลวนลามเรย์กะตามคาด..

>>208 ไม่เป็นไรหรอก พอดีเห็นพวกมึงพูดขึ้นมาเรื่องฟิคสปอย กูก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเคยมีประเด็นนั้นเลยลองกลับไปเช็คดูก็....อ้าว ที่กูเขียนมันก็ผ่านมานานพอดูแล้วนี่หว่า อ่านไม่ละเอียด จำไม่ได้แล้วมาบอกกูสปอยเนี่ยนะ ถ้ากูไปเอาเหตุการณ์ในดิบมาเขียนก็ว่าไปอย่าง เลยอดเคืองขึ้นมานิดๆไม่ได้ แต่ช่างแม่ม เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไป คนด่าคงไม่อยู่แถวนี้แล้วล่ะ

>>209 ยั่วให้ท่านพี่โมโหอะดิ พี่แกเคยบรรยายไว้ว่าท่านพี่ยิ้มน้อยๆเหมือนรูปปั้นที่สมบูรณ์แบบ เลยอยากให้ท่านพี่แสดงอารมณ์ที่เป็นมนุษย์ออกมามั่ง เลยไปเล่นงานจุดอ่อนท่านพี่แบบเรย์กะน่ะ เจ็บตัวนิดๆหน่อยๆแต่แลกมากับการได้เห็นท่านพี่โกรธ โมโห พี่แกคงฟินน่าดูชม

สรุปการพัฒนาของตัวละครจากอดีตมาถึง ณ แปลไทยปัจจุบัน
เรย์กะ : จะหลีกเลี่ยงเรื่องชวนลำบากใจ ไม่ทำตัวเด่น จะไม่หัวเราะโฮะโฮะโฮะ > หนึ่งในสามผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในซุยรัน ป้องปากหัวเราะโฮะโฮะโฮะ
คาบุ : KY เอาแต่ใจ ใช้อำนาจ มุทะลุ > ยังคง KY แต่ลดการเอาแต่ใจ ดูแลคนรอบข้างดีขึ้นแต่ยังเอาตัวเองเป็นใหญ่เหมือนเดิม
ท่านพี่ : ซิสค่อน หวงน้องแต่ชอบแกล้ง รังแกอิมาริ > ซิสค่อนขั้นรุนแรง หวงน้องสาวแต่แกล้งน้อยลง ตบตีสามีถึงลูกถึงคน
อิมาริ : คาสโนว่า ชอบทำตัวคามตาท่านพี่ > Still same....
ริรินะ : ยัยเด็กเอาแต่ใจหลงท่านพี่ > ท่านเรย์กะแฟนคลับหมายเลขหนึ่งเจ้าของขุมกำลังที่คิคุโนะกับเซริกะเอาไปอ้างได้
เอ็นโจ : หล่อ เยือกเย็น จอมมาร นักวางแผน ร้ายลึกชอบบงการคนอื่นลับหลัง > "ไก่อ่อนจีบสาวไม่เป็น" "หมาหวงก้าง" "ขอให้มึงโดนแทง"

>>211 ดูจากตารางแล้วเวลาแม่งโหดร้าย ดูแต่ละคนเปลี่ยนเป็นตลกคาเฟ่ไปหมด ทำไมเอ็นโจดูเป็นจอมมาร(ฮากลิ้ง) จังว่ะ น่าสงสารชิบหาย

จากที่กำลังอ่านตอนนี้ นิยายแนวนี้ส่วนมากก็คาบุล่ะนะพระเอก (รึป่าว)
ขอให้เรื่องไม่เป็นแบบนิยายไทยเรื่องนึงแต่งตอนจบให้สองแบบ

>>211 อิมาริ พ่อบ้านใจกล้าตั้งแต่เริ่มต้นถึงปัจจุบัน

>>213 เรื่องนี้มันไม่ค่อยตามขนบโชโจน่ะ เลยเดายาก อะไรที่ควรเป็นโมเมนต์ดีๆให้ใจเต้นตึกตัก ดันผ่านไปด้วยความแห้งแล้งยิ่งกว่าทะเลทรายซะฮาร่าซะอีก

พระเอกจริงๆอาจจะมาแนวบักคัลท์คันไข่ใน aldnoah zero ก็เป็นได้

Ky อยากอ่านการฝาดฟันของเรย์กั (kimi dolce) กับ อิมาริ แฮะ จะมาแบบ นางมาร โฮะโฮะโฮะ กับคาสโนว่า ต่อมุขจนเลี่ยนมั้ยนะ

>>215 แต่ถ้าอยู่ ๆ นางเอกจบมอปลายแล้วไปเจอพระเอกคนที่พึ่งโผล่เฮดมามันก็ยังไงๆ อยู่นะ

เอาจริงๆนะ นี่แอบคิดว่าเรื่องนี้จะจบแบบปลายเปิดที่เรย์กะจบมอปลายด้วยความรู้สึกสบายใจว่ารอดพ้นหายนะแล้ว ชีวิตมหาลัยอันแสนเฉิดฉายของฉันกำลังรออยู่ แล้วก็จบอ่ะ 😂😂😂

ky ด้วยคน ถ้าซุนรันเป็นวังหลวง โดยมีเจ้าแม่เป็นฮ่องเต้ คิดว่าจะนางใน ใครจะยศไรบ้าง เราว่าวาคาบะน่าจะเป็นฮองเฮา

>>217 บางทีอาจเป็นพี่ชายผู้บ้ากลามของอาโออิจัง น้องชายของอิมาริ หรือเพื่อนสักคนของแฟนอาโออิจังก็เป็นได้

>>217 สำหรับเรื่องนี้กูไม่แปลกใจเท่าไหร่ ยังไงก็มีเรื่องเหนือความคาดหมายโผล่มาได้ตลอดอยู่แล้ว เช่นอยู่ดีๆก็มีอุณาโลมงอกออกจากหน้าผากได้มั่งล่ะ คนรอบข้างชงคาบุที่อกหักกันจะเป็นจะตายให้ช่วยดามใจก็ไล่ไปบวชมั่งล่ะ แล้วพระเอกจะโผล่หัวมาทีหลังเรียนจบมันจะแปลกตรงไหน กูว่ามันคงพิลึกน้อยกว่าอะไรก็ตามที่มันอยู่ในเรื่องชัวร์ๆ

>>219 วาคาบะเป็นเมียเก็บ คงออกหน้าออกตายกเป็นฮองเฮาไม่ได้ น่าจะประมาณชั้นเฟย ฮองเฮา...ริรินะมั้ง ปกครองวังหลัง แผ่ออร่าบารมี ไม่ให้อภัยคนที่เป็นศัตรูกับคุณเรย์กะหรอกนะ

เรย์กะถูกวางตัวเป็นฮองเฮาตั้งแต่เด็กแต่พอโตมาถึงวัยเข้างานแต่ง ว่าที่ฮ่องเต้กลับหนีออกจากวังไปตามหารักแท้ ว่าที่ฮ่องเต้คาบุก็หายไปแล้ว คนอื่นก็ไม่อาจเอื้อมเพราะมีศักดิ์เป็นถึงว่าที่ฮองเฮาหงส์เคียงมังกร ท่านเรย์กะก็เลยต้องรอไปจนกว่าผู้มีดวงมังกรคนใหม่จะเกิด(เลี้ยงต้อย--) ระหว่างนั้นก็ต้องคอยรบรากับฝ่ายใน และถูกเสนาบดี(มีคู่หมั้นแล้ว)หยอดขนมจีบทุกวัน

>>223 แต่ว่าที่ฮ่องเต้คงไม่รู้ว่ารักแท้นั้นอยู่ในวังที่จากมา ฮ่าๆ

>>223 บังเอิญว่าผู้มีดวงมังกรคนใหม่ดันเกิดมาแล้วเป็นน้องชายของเสนาบดีกับนางสนม

>>223 จำได้ว่ามีโม่งที่เคยแปลงชื่อตัวละครให้เป็นเสียงจีนอยู่นะ ได้บรรยากาศน่าแต่งฟิคแนววังหลังมาก

>>226 กูเองๆ แต่ไม่ได้เซฟไว้อะ เดี๋ยวว่างๆ มาแปลงให้ใหม่อีกรอบละกัน
จำได้แค่ ไมฮามะ = อู่ฮุ่ยหมา ชื่อแม่งพีคจนตราตรึง 555555

>>227 ขอบคุณมึงมาก กูไปขุดหามาให้จากตำหนักที่ 17 ถ้าใครสะดวกฝากเก็บเข้าสารบัญหน่อยน้า

เจ้าแม่ 吉祥院麗華 --->> 吉丽华 จี้ลี่ฮวา
บากะรากิ 鏑木雅哉 --->> 木雅哉 มู่หย่าไจ
จอมมาร 円城秀介 --->> 城秀介 เฉิงซิ่วเจี้ย
ยูกิโนะ 円城雪野 --->> 城雪野 เฉิงเสวเหย่
วาคาบะ 高道若葉 --->> 高若叶 เการั่วเย่
ตัวสำรอง 水崎有馬 --->> 水有马 สุ่ยโหยวหม่า
ทั่นพี่ 吉祥院貴輝 --->> 吉贵辉 จี้กุ้ยฮุย
ริรินะ 古東璃々奈 --->> 古璃奈 กู่ลี่ไน่
อิมาริ 桃園伊万里 --->> 圆万里 หยวนว่านหลี่ / หยวนโม่หลี่ (อ่านได้สองแบบ)
ไอระ 水無月愛羅 --->> 水爱罗 สุ่ยอ้ายหลัว
ยูริเอะ 涼野優理絵 --->> 凉优理 เหลียงโยวหลี่
ยุยโกะ 唯衣子 --->> 唯衣子 เหวยอีจึ
ซากุระจัง 蕗丘桜子 --->> 蕗丘桜子 ลู่ชิวอิง
ไมฮามะ舞浜恵麻--->>舞恵麻 อู่ฮุ่ยหมา
คันตะ高道寛太 --->> 高寛太 เกาควนไท่
ฟุยุโกะ 萩小路芙由子 --->> 路芙由 ลู่ฝูโหยว
ซาราระ 凌霄讃良 --->> 凌赞良 หลิงจ้านเหลียง
อาคิสะวะ 秋澤匠 --->> 秋泽匠 ชิวเจ๋อเจี้ยง
อิวามุโระ 岩室崇 --->> 岩室崇 เหยียนชื่อฉง
ฮอนดะ 本田美波留 -->>田美留 เถียนเหม่ยหลิว
โนโนเสะ 野々瀬真帆 --->> 瀬真帆 ไล่เจินฟาน
ซาโตมิ 佐富行成 --->> 富行成 ฟู่หางเฉิง
เซริกะ 風見芹香 --->> 风芹香 เฟิงฉินเซียง
คิคุโนะ 今村菊乃 --->> 村菊乃 ชุนจวี๋ไหน่

>>219 ซากุระฮองเฮา! รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ชาติตระกูลพร้อม วางตัวดีมีบุคลิกอ่อนหวาน
แต่คนที่ท่านเรย์กะอยากแต่งตั้งจริงๆคงเป็นคุณอาเคมิ...

>>176 กูว่านางเชื่อมั่นในสิ่งศักดิ์สิทธิ์เลยไม่จำเป็นต้องกังวนมากกว่ามั้ง555555

>>229 ซากุระเป็นองค์หญิงนอกด่านที่ได้รับสมรสพระราชทานกับทหารม้าเร็วคนหนึ่งซึ่งภายหลังได้รับการอวยยศใหม่เพื่อให้สมเกียรติองค์หญิง...

>>223 เจ้าแม่อาจไม่รอแล้วสถาปนาตัวเองขึ้นครองราชเลยก็ได้

ท่านฟุยุโกะนี่คงเป็นเต๋อเฟย "พระอัครชายาผู้มีศีลธรรมจริยา"
ปล.เรารออ่านอยู่เช่นกัน

บากะรากิ องค์รัชทายาท
จอมมาร ทายาทจวนอ๋องเพื่อนซี้องค์รัชทายาท
เจ้าแม่ คุณหนูใหญ่จวนเสนาบดี ผู้เลอโฉม
ฟุยุโกะ ทายาทนักพรตหญิงแห่งตำหนักทำนายดารา

เป็นไงเอาใครเอาไปแต่งได้บ้าง55555

นึกถึงหนังจีน"จอมใจจักพรรดิ" จักพรรดิหนีออกนอกวังไปเจอสาวชาวบ้าน(วาคาบะ)

วาคาบะ(เการั่วเย่)เป็นแม่ค้าสามัญชนที่ขายซาลาเปาไส้หมูป่าของที่บ้านแถวตรอกอูอี อยู่มาวันหนึ่งจักรพรรดิหนุ่มคาบุรากิ(มู่หย่าไจ)ปลอมตัวท่องเที่ยวนั่งรถม้าไปชนกับรถเข็นซาลาเปาของวาคาบะ(เการั่วเย่) จนเสียหาย คาบุรากิ(มู่หย่าไจ)รู้สึกเสียใจที่สร้างความลำบากให้ประชาชนของตนจึงออกมาขอชดใช้ค่าเสียหายแต่พบว่าวาคาบะ(เการั่วเย่)เป็นสามาัญชนจิตใจดีงามแม้ถูกชนเสียหายแต่ไม่เรียกร้องมากมายเกินสมควรขักรพรรดิหนุ่มจึงหาโอกาสแวะเวียนมาดูเป็นประจำ

กล่าวถึงสตรีที่เตรียมเข้าวังเพราะพระเสาวนีย์ของไทเฮานามจี้ลี่ฮวา(เจ้าแม่)ที่เพียบพร้อมทั้งฐานะและชาติตระกูลเพื่อจะให้เป็นฮองเฮาในอนาคต จี้ลี่ฮวาเป็นสตรีทรงอิทธิพลที่สุดในบรรดาบุตรีขุนนางแม่ทัพทั้งหลายมักไปไหนมาไหนกับบุตรีขุนนางแม่ทัพอื่นเป็นประจำ พี่ชายนามจี้กุ้ยฮุยก็เป็นบุรุษที่สตรีหมายปองทั่วหล้าแต่กลับครองตัวบริสุทธิ์ ชื่อเสียงตระกูลจี้โด่งดังไปทั่วแคว้นชื่อคุณหนูสกุลจี้ย่อมไม่ยิงหย่อนไปกว่ากัน สามัญชนในเมืองหลวงรู้ความจึงมักหลีกเลี่ยงเส้นทางเดินของกลุ่มคุณหนูจี้อยู่เสมอ กระทั่งบุตรขุนนางแม่ทัพไม่ว่าจะชายหรือหญิงที่ไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับวงศ์ตระกูลเองไม่พบเห็นยังพอทำเนา แต่พบเห็นแล้วยังต้องแสดงความนอบน้อมแก่อีกฝ่าย ชื่อเสียงคุณหนูจี้จึงออกแนวแข็งกร้าวไปบ้าง

อย่างไรก็ตามเการั่วเย่ทราบดีว่าความจริงแล้วคุณหนูจี้เป็นสตรีที่มีจิตใจดีงาม ตรอกอูอีเป็นตรอกของคนมีฐานะไม่ต่ำทรามไหนเลยสามัญชนอย่างเการั่วเย่จะเปิดแผง นี่ความจริงแผงขายซาลาเปาในตรอกอูอีที่เการั่วเย่เช่าทำการค้าอยู่ก็เป็นคุณหนูจี้แอบออกหน้าเพราะเห็นอกเห็นใจนาง เการั่วเย่ยังจำได้ดีว่าคราวนั้นหิมะตกหนักคราวนั้นนางเข็นรถอย่างยากลำบากเพราะพื้นถนนที่แห่งอื่นในตัวเมืองไหนเลยปูกระเบื้องเรียบร้อยทั้งยังมีคนคอยปัดกวาดหิมะอยู่เสมอยามเข็นรถผ่านจึงไม่ลำบากเช่นเดิมทั้งผู้คนส่วนใหญ่มีเงินทองมีงานเลี้ยงรับรองจึงเหมาซาลาเปาของนางหลายครั้ง เป็นคุณหนูที่ไม่เคยสนทนาด้วยสักครั้งผู้นั้นแอบให้ความช่วยเหลืออย่างลับๆ

หลังจากนั้นเการั่วเย่ยังพบอุปสวรรคอีกหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยความช่วยเหลือโดยผู้ไม่ประสงค์จะเอ่ยนามผู้นั้น แม้ว่าเจ้าตัวจะทำเป็นไม่รู้จักแต่เการั่วเย่ทราบดีว่าคนผู้นั้นที่แท้เป็นใคร

เรื่องราวความรักระหว่างสามาัญชนคนขายซาลาเปา จักรพรรดิหนุ่ม และว่าที่ฮองเฮาจึงเริ่มต้นด้วยประการฉะนี้

>>234 เหยด อยากอ่านสำนวนนี้ต่อ 5555
แต่ช่วยวงเล็บชื่อต่อท้ายให้ซักพักนะ แบบว่าจำยากว่ะ

>>234 อื้อหือ กุพอแต่งได้อยู่นะ แต่ว่างานเข้ามาซะเพียบ ไม่ว่างมาแต่งตอนต่อแน่อ่ะ ถถถ

>>234 แต่งต่อเถอะมึงง ชักสนุกละ (เรื่องเหมือนอฟซ.เลยจริงๆแล้ว แต่พอเป็นจีนแล้วก้ได้ฟีลไปอีกแบบ5555)

>>234 เส้นเรื่องเดียวกันแท้ๆ แค่เปลี่ยนเซตติ้งนิดหน่อยนี่บรรยากาศเปลี่ยนเลยแหะ

>>234 อ่านมาถึงพี่ชายของจี้ลี้ฮวาครองตัวบริสุทธิ์ก็ได้แต่กระพริบตาปริบๆ แน่ใจนะว่าบริสุทธิ์ ไม่เชื่อค่ะ ขอหลักฐานพิสูจน์

>>234 กูเชียร์สาวขายซาลาเปากับคุณหนู

กูว่าไม่ต้องใส่ชื่อจีนก็ได้มั้งเดี๋ยวจะงงกันซะเปล่าว่าใครเป็นใคร

>>234 กูว่าจักรพรรดิ​ไม่น่าเที่ยวเล่น น่าจะเป็น​คุณหนู​เรย์กะที่ทัวร​์บริโภค​มากกว่า​ 555

ที่คุณหนูตระกูลจี้ไปแอบช่วยอาจจะเพราะเคยได้ลิ้มรสซาลาเปาที่มีกลิ่นหอมชักชวนให้ลองชิมทั้งแป้งยังนุ่ม ได้ใส้เยอะแถมรสชาติยังอร่อยอีกเลยติดใจ จากนั้นจึงแอบยื่นมือให้ความช่วยเหลืออย่างลับๆ

>>243 จริงๆอาจจะเป็นแอบหนีไปซื้อกินเป็นของว่าง

เมื่อไหร่จะมีมุมมองของพวกคาซามินะ อยากรู้สาวๆผู้ติดตามจะคิดยังไงกับท่านเรย์กะ

>>245 ดิบรู้สึกจะมีแล้วนะ ของฟูจินหรือไรจินนี่แหละ

>>245 มีของเซริกะแล้ว

>>247 เย้ยย. พีคป่าวแวะ. บอกแค่นั้นพอ. กุรอๆ

ว่าแต่คิดถึงมุมมองท่านพี่จัง แต่ก่อนมาเรื่อยๆ ตอนนี้หายไปนานนนเลย. ต้องฮามากแน่ๆ

อยากได้มุมมองของ คาบุ เอ็นโจ มั่ง

>>239 ครองตัวบริสุทธิ์ไม่ยุ่งเกี่ยวกับหญิงใดสินะ.... ชาวบ้านร้านช่องคงเคยเห็นคุณชายจี้ไปไหนมาไหนแต่กับคุณชายเจ้าสำราญแห่งตระกูลหยวนแหงๆ

>>251 ไม่ยุ่งเกี่ยวกับหญิง แต่ไม่ได้บอกจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชายนี่เนอะ //ปิดตา

>>248 ก็พีคในหลายๆแง่นะ โอ้ คริสติน....

>>239 คำพูดท่านอิมาริที่บอกนายก็ไม่ได้สะอาดหมดจดไร้ราคีอย่างที่ปากว่าลอยมาเลย ใครเป็นคนทำให้ท่าพี่มีราคีล่ะคะ!

>>242 จริงๆคือองรัชทายาทกับว่าที่ฮองเฮาเป็นสหายชิมทั่วหล้า ชอบหนีเที่ยว หนีไปหาอะไรกิน แล้วโบยงานให้อัครเสนาบดี จนอัครเสนาบดีต้องมาตามแล้วก็กลายเป็นไปกินด้วยเลย

>>255 แล้วใครทำงานวะ lol

>>254 โจรเด็ดบุปผาสวนดอกท้อแน่ๆ
>>256 พอกลับไปก็ข่มขู่ไท่จื่อให้ทำงานด้วยรอยยิ้มดำมืดสิวะ ถถถถถถถถถถถถถถถถ

ky นอกเรื่องแปป วันนี้กูเข้าไปอ่านสารบัญอาหาร อ่านมาถึงท่อนนี้แล้วกูฮาว่ะ "สังคมอาหรับมีประเพณีว่าใครที่ถูกซัดด้วยเกลือ แสดงว่าคนผู้นั้นคือคนที่สังคมรังเกียจ" สังคมรังเกียจเลยเหรอ นายต้องพิจารณาตัวเองแล้วนะซาโตมิ 555555555555555555

>>257 นึกว่าจะเป็นนายตัวสำรอง แต่ก็นึกตำแหน่งให้ไม่ออก
แต่คิดไปคิดมา หมอนี่คงเป็นประมุขพรรคกระยาจกอะไรแนวๆนั้นมากกว่าสินะ 5555

>>259 นายตัวสำรองต้องประมาณจอหงวนอะไรนี่มั้ง ไม่มีอำนาจเท่าไหร่

>>260 ราชครู?

น่าจะอยู่ขั้วตรงข้ามกับฮ่องเต้นะ เป็นโจรคุณธรรมเพื่อประชาชน ไม่ก็เผ่าคนเถื่อนนอกกำแพง

>>262 โรบินฮู้ดเวอร์ชั่นจงกั๋วดีๆนี่เอง

>>259 นายตัวสำรองน่าจะตำแหน่งเดียวกับท่านเปาหน้าดำ ตุลาการอะไรซักอย้่ง ส่วนคุณชายหน้าหยกใบหลิวลู่ลมของกูต้องอยู่จวนอัครเสนาบดี 555555

>>264 ผู้ว่าราชการเมืองหลวง?

พวกpivoineนี่ควรจะเป็นลูกอ๋องกันหรือเปล่า?

>>265 กูก็ว่างั้น น่าจะมีเชื้อราชวงศ์หน่อย อาจจะลูกอ๋อง ญาติใกล้ๆของเชื้อพระวงศ์หรือลูกขุนนางระดับสูงๆ ส่วนนร.ทั่วไปก็ลูกขุนนางไม่ก็เป็นขุนนางเอง นร.นอกก็พวกสามัญชนทั่วไป ดีป่ะวะ

กูนึกถึงบทคุณหนูจี้ลักลอบหนีออกจากจวนไปตระเวณบริโภคอาหารสามัญชนตามเหลา ไปกันติดกันหลายๆ วันเข้าคนแบกเกี้ยวก็ลอบบ่นกันว่าคุณหนูเติบโตไว เกี้ยวหนักขึ้นทุกวัน...

>>267 เลวมาก ตบปากตามจำนวนน้ำหนักที่ขึ้นหลังกินของท่านเรย์กะซะ!

>>266 แม่ริรินะเป็นเจ้าหญิงที่โดนส่งไปแต่งกับพวกนอกด่าน มีลูกสาวเลยส่งตัวเข้าวัง

>>267 กดไลค์​สามร้อยหกสิบห้าที
5555 ฮามาก กูสงสารคนแบกเกี้ยวคุณหนูจี้เลย

ไม่ก็นายตัวสำรองเป็นลูกประมุขพรรคสักพรรคหนึ่งในยุทธภพ เป็นว่าที่ผู้นำคนต่อไป-----

>>271 ถ้าเป็นลูกประมุขพรรคมันจะออกแนวกำลังภายในมีวรยุทธ์ไหมหว่า

คุณหนูจี้มีความฝัน คือการออกเดินทางพเนจรท่องยุทธจักร

แต่สิ่งที่นางต้องการหาได้เป็นที่หนึ่งใต้หล้าในยุทธภพ แต่เป็นการสรรหาของกินให้ทั่วภพภูมิต่างหากเล่า

ว่างๆ คุณหนูจี้ก็จะไปเป่าหูท่านแม่ทัพจี้ว่าอย่าทำบาปๆ จนช่วงหลังมานี้ท่านแม่ทัพแทบจับดาบไม่ขึ้นแล้ว

>>274 กูนึกภาพทานุกิจับดาบแล้วขำมาก5555555555

>>275 อาจจะมาแนวกังฟูแพนด้าก็ได้นะ

>>274 ท่านพ่อคุณหนูจี้ไม่ใช่พวกขุนนางกังฉินปกครองชาวบ้านและชาวนาในสังกัดด้วยความกดขี่รึ แต่โดนลูกสาวพร่ำสอนเรื่องบาปบุญคุณโทษจนกลายเป็นพ่อค้าคุณธรรมไปแล้ว

เป็นไปได้ไหมว่าคาบุหรือนายตัวสำรองคนใดคนหนึ่งที่อกหักจากวาคาบะจะมาชอบท่านเรย์กะ

>>277 กูก็เห็นด้วยว่าน่าจะไปทางเสนาบดีกรมคลังไรงั้น ไม่ก็อัครเสนาบดีไรงั้น ดูเป็นตำแหน่งใหญ่ดี

>>278 กูว่าฝั่งคาบุดูมีลุ้น โมเม้นท์ชวนโดกิทั้งนั้นเลยเว้ย สองคนนี้โมเม้นท์โคตรโชโจ นายตัวสำรองดูเฉยๆกันทั้งคู่อะ

แต่เอาจริงๆตามความรู้สึกกูเลย กูว่าท่านเรย์กะไม่น่าจบกับสองคนนี้.. มีความเป็นไปได้มากกว่าที่จะจบแบบเฟรนด์เอนด์กับทุกคน

>>278 ไม่ทราบว่ะ เรื่องนี้มันไม่เดินตามขนบโชโจเท่าไหร่ อะไรที่ควรดราม่าสไตล์โชโจหรือโดขิแม่งก็กลายเป็นเรื่องตลกไปทั้งนั้น หวังหาความโรแมนติคมึงจะได้ความแห้งแล้งเหมือนทะเลทรายกลับมา อะไรที่ควรจะปักธงก็หักกันซะเหี้ยนไม่เหลือแม้แต่เศษธง ปูทางมาเหมือนจะเกิดอีเวนท์แบบนี้แน่ๆ แต่ดันไม่เกิดอะไรขึ้น ผ่านไปแบบแห้งๆกันต่อไป

คือถ้าเป็นเรื่องอื่นๆที่มันดำเนินไปในสไตล์โชโจ แม้กูจะเรือเอ็นโจ แต่กูก็กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าพระเอกน่ะคาบุแน่ๆ แต่พอเป็นเรื่องนี้ปุ๊บ กูไม่คาดเดาอะไรทั้งนั้นล่ะ กี่ครั้งแล้วที่เดาแล้วก็มาเงิบในภายหลัง ดังนั้นตอนนี้กูก็ Let it be เลยแจ้ ตามความเมตตาของพระเจ้าฮิโยโกะเลย อยากทำอะไรก็ทำ มีโมเมนต์ก็กรี๊ด โดนถล่มเรือก็หน้าไหม้ มีโมเมนต์ก็กลับไปกรี๊ดต่อ มันก็เท่านั้นเอง

>>280 ปลงตกแล้วมากๆ 555

>>281 วิธีอ่านเรื่องนี้คืออย่าคาดหวัง คนเขียนแม่งซาดิสม์มาก รู้ว่าคนอยากเห็นอะไร อยากได้อะไร แกจะเอาเหยื่อมาโปรยล่อไว้นิดๆ แล้วก็....ไม่มีอะไรในกอไผ่จ้า เสียใจด้วยน้าาา รู้นะว่าอยากเห็นอะไร ฝันเอาก่อนละกันนะ อิอิ แต่พอนิ่งๆเฉยๆ คิดว่าจะไม่มีอะไรแล้ว ดันมีความฟินมาอัดหน้าแบบไม่ทันตั้งตัวซะงั้น

สเต็ปของเรื่องนี้เป็นแบบนี้มาตลอด และกูว่ามันจะเป็นตลอดไปด้วย ดังนั้นก็อย่าไปคาดหวังมากนักเลย ยิ่งหวังมากยิ่งเจ็บนะ

>>248 ถ้ามึงคิดว่าโม่งซุยรันเปลืองกาว มึงรออ่านกาวท่านฮิโยโกะ กาวทาท่อเป็นถังก็ไม่เท่ากาวดึงดาวคริสตีน

>>282 ตอนคาบุทำใจได้จากการที่คิดเอาเองว่าเรย์กะอกหักจากรุ่นพี่โทโมเอะนี่กูร้องเชี่ยมากๆ มีความมโนแรง!

>>283 ก็หัวหน้าแก๊งค์เขากาวมาขนาดนั้น ลูกน้องก็จะน้อยหน้าได้อย่างไรกันเล่ามึงนี่ก็...
>>284 ไอ้เรื่องอกหักไม่เท่าไหร่หรอก กูฮาตอนนักษัตรมากกว่า ไม่บ้าจริงคิดไม่ได้นะเนี่ย

หวังหาความโรแมนติคมึงจะได้ความแห้งแล้งเหมือนทะเลทรายกลับมา อะไรที่ควรจะปักธงก็หักกันซะเหี้ยนไม่เหลือแม้แต่เศษธง

เมิงพูดถูกที่สุด. สรุปเรื่องนี้มันสนุกตรงนี้นี่เอง 555 ความซาดิสถของคนเขียนกะความมาโซคิสตของคนอื่น ฮุๆ

>>285 เออ ตอนนั้นกูก็ฮา โม่งกาวกันขนาดนั้นแต่ยังจินตนาการไปไม่ถึงพลังความบ้าของคาบุตัวจริง 555555

>>286 ถ้านี่เป็นการแข่งเรือนะ.......
เรือคาบุจะเป็นเรือไฮบริด ใช้พลังงานแสงอาทิตย์และน้ำมัน ความเร็วจะพุ่งเป็นช่วงๆ กัปตันเลือดร้อนเส้นทาง ตรงแน่วสู่เป้าหมายอย่างเดียว พินโสโครกก็ไม่สน ชนแม่ง...
เรือเอ็นโจจะเป็นเรือมัลติฟังค์ชั่น ใช้พลังงานกลในการขับเคลื่อนเพราะเอาน้ำมันไปลงกับฟังค์ชั่นที่มี กับตันโรคจิต วันดีคืนดีฟ้าฝนเป็นใจก็นึกครึ้มกดปุ่มระเบิดเรือ ฟังค์ชั่นที่มีนับวันก็ยิ่งตกยุค
เรือวาคาบะให้เทียบก็เหมือนวินเซิร์ฟ ล่องเร็ว คล่องตัว ต่อให้ไม่มีลมก็สะบัดใบไปเอื่อยๆ ได้อยู่ดี แต่ติดที่เป็นเรือเล็ก ทุนต่ำเลยไปได้แต่ละทีไม่ค่อยไกล แต่ไปได้เรื่อยๆ

>>288 เรือยูกิโนะคุงเป็นเรือดำน้ำแล่นได้ทุกวันไม่มีการระเบิดตัวเอง แต่เอ๊ะ!ที่ท้ายเรือนั้นมีอะไรยาวๆอยู่น่ะ ...อ๋อก็ตะขอเกี่ยวของเรือพี่ชายนี่เอง แอบมาพ่วงไว้ที่ท้ายเรือน้องชาย เรือดำน้ำก็เลยต้องคอยลากเรือมัลติฟังก์ชั่นไปด้วย......

อ๊ะ!เห็นเรืออีกเรือนึงแว๊บๆนะ นั่น flying dutchman รึเปล่าน่ะ? ...ไม่ใช่หรอกนั่นเรือคันตะคุงต่างหาก เดินทางได้ระยะดีด้วยแต่ชอบผลุบๆโผล่ๆ

มีเรือที่ยังไม่ออกจากฝั่งอีกลำนึงนะ นั่นไงๆ เรือน้องชายท่านอิมาริ ความหวังของเรา!!!!//สูดกาว

>>289 ภาพพจน์เอ็นโจในสายตาพวกมึงนี่เป็นอะไรไปแล้ววะเนี่ย กระทู้แรกพวกมึงยังพร้อมใจกันเรียกองค์ชายเอ็นโจอยู่เลยไม่ใช่เหรอวะ นี่ยังไม่ถึงปีนะพวกมึง

>>290 สำหรับกูแล้วเอ็นโจไม่ใช่ดจ้าชาย นี่มันจอมมารชัดๆ!!

>>290 อยากรู้? กูจะไล่ให้มึงเอง
"จอมมารบ่มีไก๊"
"ไอ้ไก่อ่อน"
"ไอ้คนที่ควรแทงคนแรก"
"หมาหวงก้าง"
เอาอีกมั้ย?

>>290 กอล์ฟมาร์คเกอร์คือจุดเปลี่ยน....

>>292 โดนแทง...ใช้อะไรแทงคะ //กระพริบตาแบบใสซื่อ

>>293 นั่นสิ ภาพพจน์ดิ่งเหวตั้งแต่ตอนนั้นเลย แถมหลังตอนนั้นดันระเบิดเรือตัวเองซ้ำอีก
>>294 มีดไงคะ แทงแบบที่ท่านอิมาริไปป้อสาวแล้วโดนไล่จิ้มเลยค่ะ รับประกันด้วยคำพูดโม่งชายอย่างน้อยสีคนถ้าดูจาก ID ตอนนั้นค่ะ (ไม่ได้จับผิดอะไรนะ แต่ตอนนั้นกูเรือเอ็นโจ และกูมโนฟุ้งเฟ้อมากว่าพวกโม่งชายคือคนที่ตั้งใจจะมาดิสเครดิตเอ็นโจเลยไล่ดู ID เรียงตัว)

>>295 มึงนี่โคตรแฟนเกิร์ลผู้ปกป้องมาก ตอนนี้คือตกลงร่วมแทงด้วยแล้วสินะ 55555

>>292 กูเติมให้ ไอไม่ได้เรื่องชอบหลบหลังน้อง

>>293 ทำไมว่ะ

>>284 กรูล่ะมโนตั้งแต่รุ่นพี่ชนะเกม ส่งซิกให้ท่านเรย์กะแล้วคาบุรมเสียเลย กาวแรง

กูไม่ชอบเอนจอยตรงแม่งช่วยแล้วให้ติดหนี้บุญคุณอ่ะ แถมชอบแซะท่านเรย์กะอีก

>>298 >>>/webnovel/4018//398

>>296 กูเจ็บแล้วกูจำค่ะ มันบึ้มเรือบ่อยขนาดนี้กูหนีไปเกาะขาคานซังดีกว่า
จิกทึ้งขนหน้าแข้งโม่งแปลแก้เขินอายไปพลางๆ

>>289 ลืมเรือท่านประธานนักเรียนTV direct ไปแล้วเหรอ

>>303 เออ เรือลำนั้นกูเห็นมุ่งเข้าสู่มหาสมุทรมิตรภาพไปแล้วว่ะ แต่จริงๆถ้าจะเบี่ยงเส้นทางมาโดขิโดขิกูก็โอนะ ความรู้สึกประมาณโรมิโอ จูเลียตดี

>>300 แปะมือ คิดเหมือนกันเลย กุก็ไม่ชอบเอ็นโจเพราะแมร่งชอบทวงบุญคุณนี่แหละ ไม่แมนสำหรับกรู

>>301 แท้งกิ้ว โฮร้วววว ตอนอ่านกุก็คิดนะว่าอิกอล์ฟมาร์คเกอร์นี่มันต้องแฝงความนัย เพราะท่านพี่กะเอ็นโจดูมีลับลมคมนัยทีเดียว ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง น่าจะมีสารบัญเกร็ดพวกนี้มั่งเนอะ

>>303 เรือผีมากๆ ไม่มีวี่แววโดขิใดๆ

กูว่าท่านฮิโยโกะน่าจะเอียนฉากโดขิๆที่เดาง่ายๆ อย่างพวกแต่งสวยพระเอกตะลึง อยู่กันสองต่อสองแล้วต้องเลิฟๆกันอะไรแบบนั้น ไม่ใช่คุยทีวีไดเรก คิดถึงญอื่นก็ต้องหึงงี้ ปลอบใจต้องสปากงี้(ไม่ใช่ไล่ไปบวช) แล้วพวกนางเอกกระเพาะหลุมดำเงี้ย ดูหมิ่นไขมันใต้ผิวหนังมากอะ แลัวพวกมังงะญี่ปุ่นมักรักกันเร็ว รักเร็วไม่พอรักไปถึงตอนแต่งงานกันกันเกือบทุกคู่ พวกคอมมิคฝรั่งมันยังมีเลิกกันไรงี้ จารแกเลยอาฆาต รักหนักรักหนาใช่ไหม งั้นเรย์กะเองมีรักที่แต่งงานทีเดียวแล้วกัน เอ๊ะ ไม่ต้องมี แค่กๆ

>>308 เห็นอย่างนี้แล้วกูสงสัยเลยสรุปเรื่องนี้ใช้แท็ก shoujo ได้จริงๆน่ะเหรอ..

>>308 เขาเรียกพล็อตสูตรสำเร็จไง แนวน้ำเน่าแบบนี้ขายดีจะตาย คนด่าแต่ก็ขายได้ตลอด เหตุการณ์ที่มึงยกมามันก็เป็นเซ็ตติ้งที่ปกติต้องเจอในมังงะโชโจเพื่อเอาไว้ขายฝันอยู่แล้ว เพราะชีวิตจริงเหตุการณ์แบบนั้นแทบจะหาไม่ได้กันเลยทีเดียว

แต่พวกกระเพาะหลุมดำกินจุ ส่วนใหญ่ก็ผู้หญิงนะเว้ย ไปดูคลิปแข่งกินอาหารทั้งหลายดิ ผู้ชายตัวใหญ่ๆกินแพ้ผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักด้วยนะ ไอดอลที่เอาอาหารเยอะๆมาถ่ายไลฟ์แดกให้ดูก็ผู้หญิงเหมือนกัน พวกแดกเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนนี่โครตน่าอิจฉาอะ พรสวรรค์ที่พระเจ้าให้มาแท้ๆ

>>309 ได้สิ ก็เป็นเรื่องราวของเด็กผู้หญิงนี่นา...

ถ้าให้เจ้าแม่ทำสีแบบนี้ หน้าจะดูทันสมัยขึ้นมั้ยนะ ถึงจะผิดกฏโรงเรียนก็เถอะ

https://worldwithouthorizons.com/wp-content/uploads/2014/12/GARNiDELiA-Interview-Featured-Image.jpg

จริงๆpivoineทำไรก็คงไม่ผิดกฏหรอกมั้ง

>>312 ถ้าทำก็คงทำได้แหละ แต่นางคงวิตกจริตกังวลไปสารพัด ชั้นจะตกเป็นเป้าสายตาคนมั้ย คาบุจะด่ามั้ย ทำตัวไม่สมเป็น pivoine นายตัวสำรองจะมาต่อว่ามั้ย ฯลฯ สรุปใส่วิกต่อไปเหอะ

ขนาดซาโตมิก็ยังย้อมเลยนี่...

>>315 น่าจะย้อมสีที่ใกล้เคียงสีดำมากๆแหละมั้ง แบบต้องมองใกล้ๆถึงจะเห็นประกายสีอื่น มองไกลๆก็ดูไม่ค่อยต่างจากสีปกติมั้ง

ว่าไปนางชอบทักเรื่องสีผมคนอื่นมาตลอดเลยนะ ตอนแรกก็ทักเอ็นโจเรื่องผมทอง ตอนอาริมะก็ถามว่าจะย้อมผมเงินมั้ย ซึรุฮานะกับซาโตมิก็โดนทักว่าย้อมผมมาใช่มะ

แต่คนที่ถูกพูดถึงเส้นผมบ่อยสุดคือเอ็นโจว่ะ นางชอบบอกผมของเอ็นโจเป็นประกายมั่งล่ะ ถามไม่คิดย้อมผมสีสว่างบ้างเหรอมั่งล่ะ กูว่านางต้องติดใจอะไรกับเรื่องเส้นผมหรือสีผมแน่ๆอะ อยากเจอเจ้าชายผมน้ำผึ้งคนนั้นอะดิ ถถถถถถ

>>308 กูว่าไอ้โมเมนต์ที่มึงว่ามานี่คือมันต้องเป็นฝ่ายแอบรักเขา หรือไม่ก็ใจตรงกันอะ มันถึงจะเกิดโมเมนต์โรแมนติคโดคิโดคิให้คนอ่านลุ้นได้ คนที่เราไม่ได้คิดอะไรเชิงชู้สาวจะพูดถึงใครกี่คนหรืออยู่ใกล้เราขนาดไหน เราคงไม่แคร์หรอก

แต่กลับกันถ้าคนที่เราชอบมาคุยด้วย มาทักเราก็ดีใจ ถ้าเขาสนใจคนอื่นมากกว่าเราก็ทุกข์ร้อนจะเป็นจะตายละ นั่นล่ะคือช่วงเวลาที่การ์ตูนโชโจทั่วไปนำเสนอให้คนอ่านเห็น ซึ่งตอนนี้ที่มันยังไม่มีโมเมนต์พวกนี้ออกมาเป็นเพราะเรย์กะในตอนนี้ไม่ได้ชอบใครด้วยล่ะ คงต้องให้นางมีความรักแบบจริงจังดู แต่ไม่ใช่ว่าจะพอมีความรักเข้าจริงๆก็จะผ่านไปแบบแห้งเหี่ยวตายซากเหมือนเดิมนะ 55555555555555555

>>318 ตอนรุ่นพี่โทโมเอะนั่นไง แอบชอบเขาได้ถึงสิบตอนรึเปล่าเหอะ ก็พบว่าเขามีแฟนแล้ว ส่วนนารุคุงนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ไม่ได้พูดจากันซักคำ

>>319 โทโมเอะกูว่ามันคือการปลื้มอะ ไม่ใช่ความรักหรือความชอบ แบบเราปลื้มดารานักร้อง เห็นก็รู้สึกกรี๊ดกร๊าดเก็บไปฝันหวานละเมอเพ้อพก ว่านี่แฟนเรา แต่จริงๆเราก็รู้ตัวว่ามันเป็นไปบ่ดั้ยยยยย

>>320 ที่จริงเรื่องนี้กูมโนรุ่นพี่โทโมเอะไว้หล่อสุดเลยนะ555 รองมาก็ท่านอิมาริ ท่านพี่ เอ็นโจ ส่วนคาบุรากี้ มโนในหัวกูดันไม่ค่อยหล่อซะงั้น555

แรร์ดร็อปปปปปปปปปปปปปปป
อ่านแล้วสครีมมากมาย ท่านเรย์ก๊า!!!!!!!!!!!!

ที่บ้านมีแต่เรื่องวุ่นวาย?... เห เอ็นโจ เผยปมแล้วสินะ
อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ตรงไปตรงมา อุ่นใจ ไม่หักหลัง.... คุณสมบัติของหมานี่หว่า!!!
เรือพุ่งฉิวเลยว้อยยยยยย

ปล. โม่งแปลจ๊ะ ป่าอาโอกิกาฮาระนะจ๊ะ ไม่ใช่อาโอกาฮาระกิ

เออ มือลั่น พิมพ์ไม่จบ...
ตุ๊กตาเจ้าสาวเป็นท่านเรย์กะ แล้วเจ้าบ่าวเอาใครดี :)

อยากคุยสินะๆๆๆ ถึงขนาดเอาเพื่อนมาเผา หาเรื่องคุยได้เนี่ย~

บรรยากาศโชโจโคตรๆตอนนี้นี่มันอะไรกัน

>>325 วาคาบะไงมึง ไม่ก็คันตะหรือยูกิโนะก็ได้
ส่วนเอ็นโจ.........ไม่อ่ะ กูเข็ดแล้ว

หืมม ตอนใหม่นี่เรือเอ็นโจคาบุแล่นฉิวเชียว

/ของเจ้าแม่ก็เป็นเรือเฟรนด์โซนไงล่ะะ เมาท์มอยเป็นสมาคมแม่บ้านเชียว555555

เอ็นโจบอกคาบุซื่อสัตย์​ ไม่หักหลัง​ ตอนโลดโผน​ก็มองเพลินดี กูนึกภาพ​ได้แต่ไซซายะเลยว่ะ ถถถ

>>325 เออเนอะ มีใครทำตุ๊กตาเจ้าบ่าวมาคู่ด้วยไหมเนี่ย หรือจะบอกเป็นนัยๆว่าท่านเรย์จะพร้อมจะเป็นเจ้าสาวให้ทุกคน------- #ฮาเร็มโรงเรียน

ความโชโจนี่ท่านได้แต่ใดมา
ปกติเอ็นโจไม่ต่อเรือตัวเองได้ยาวขนาดนี้นี่หว่า ...จอมมารเอ๋ยอย่าถล่มเรือตัวเองทีหลังเลยนะ ขอร้อง//กราบ

>>332 คราวก่อนๆ กูก็เคยคิดแบบมึง อีกสองสามสี่ซ้าห้าตอนเท่านั้นแหละ............ท่านฮิโยโกะเล่นกูเลย

อะหืออออ บนๆพูดถึงเจ้าชายจากคิมิดอลไป ตอนนี้เจ้าชายปรากฎตัวเลยเว้ยยยยย มาในมาดแสงอาทิตย์ส่องจนเส้นผมเป็นสีน้ำผึ้งอีกต่างหาก ตอนท้ายๆก็นั่งหัวเราะกันสองต่อสองในห้องสโมสรที่แสงแดดส่องประกายอีก โว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากเห็นตอนนี้เป็นมังงะจังว้อยยย ต้องแสบตาเป็นประกายปิ๊งๆแน่ๆ ขอแว่นกันแดดหน่อยค่าาาา

เอ็นโจพูดถึงคาบุด้วยสีหน้าอ่อนโยนแสดงถึงความรักใคร่และเชื่อมั่นในตัวคาบุรากิ....กูขอโทษ กูเผลอจิ้นวายไป เอาเป็นว่ากูจะใส่ฉากวายๆให้เยอะๆในเอ็นโจเลี้ยงต้อยเป็นการไถ่โทษก็แล้วกันนะ 5555555555555555555555555

>>331 คานซั----//โดนต่อย

โอ้ยยยยยยยย กุอ่านตอนพาร์ทที่เขาคุยกันแล้วยิ้มแก้มจะแตกแล้วว้อยย อะไรอะ ผลัดกันเล่าเรื่อง แถมเรย์กะซามะยังหัวเราะเสียงดังใส่อีก แม่งลื่นไหลธรรมชาติ เข้าขากันได้ดีโคตรๆ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ กุ...ไม่ไหวแล้ว มีโมเม้นแค่นี้ กูจะตายแร่ววววว

แสงอาทิตย์ที่สาดเข้ามาจากด้านหลังส่องให้ผมดำขลับของเอ็นโจสุกสว่างเป็นสีน้ำผึ้งราวกับในต้นฉบับการ์ตูน
ทำไมถึงคิดจะแวะมาห้องสโมสรก่อนกลับด้วยนะ ฉันนี่ รู้งี้ไปดื่มน้ำชาที่คาเฟ่ข้างนอกเอาดีกว่า...

ทำไมคิดเยี่ยงนี้ท่านเรย์กะ
ทำไมบรรยายท่านเอ็นใจซะชวนใจเต้นแต่ต่อท้ายด้วยไม่น่ามาห้องสโมสรแบบนี้ล่ะท่านเรย์กั

แต่ให้อภัยถึงท้ายๆจะเป็นการเม้ามอยคาบุรากิแต่บรรยากาศยามอาทิตย์อัสดงหนุ่มสาวสองคนนั่งจิบชาคุยหัวเราะยิ้มแย้มกันสองคน มันช่างชวนให้คนนอกเอาไปลือยิ่งนัก

กลับไปเก็บรายละเอียดมา ตอนคิดถึงตุ๊กตาเวดดิ้งดอลว่าจะทำตัวอะไรดี แล้วนึกถึงกระต่ายกูก็กรี๊ด ส่งเสียงเชียร์ว่าทำกระต่ายสิคะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนบางคนที่มาดูต้องฟินแน่ๆ แต่เป็นตุ๊กตาเรย์กะเองก็ไม่เป็นไร ฟินเหมือนกัน ตอนเรย์กะเดินไปนั่งที่โซฟา มีปิดม่านให้ด้วย รู้ด้วยเหรอว่าเขาไม่อยากโดนแดด ได้ความฟินอีกหนึ่งจุด โง้ยยยย กูยิ้มแก้มจะแตกแล้ว เอาใจใส่เหลือเกิลลลลลล โฮววววววววว

นี่เป็นครั้งแรกเลยป่ะที่เรย์กะหัวเราะกับใครได้ขนาดนี้ อ่านมากูเห็นนางหัวเราะแค่โฮะๆๆรักษามาดตลอด เอ็นโจก็ขำแบบเก๊กๆ ตอนนี้มายิ้มกว้างๆ หัวเราะจนเกือบหายใจไม่ออกกันทั้งคู่ กูฟินมากเลยบอกเลย แค่นั่งหัวเราะด้วยกันกูยังฟินเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดว่าถ้ามีโมเมนต์ดีๆโชโจหนักๆอีก กูต้องร้องไห้แหงๆ ตื้นตันใจ

>>337 แต่ที่หัวเราะกันนี่เพราะคุยเรื่องคาบุนะ ยิงเรือเอ็นโจเบาๆ

โมเม้นเอ็นโจคาบุกรุก็มาค่ะ ท่านเรย์กะ....ก็คู่กับคนอื่นไปสิคะ

เรือเอ็นโจนี่จะแล่นไปเจอทุ่นระเบิดรึเปล่าเนี่ย

>>338 แต่ก็หัวเราะกันไม่ใช่รึ หัวเราะกันแบบไม่วางมาดด้วย จะคุยเรื่องอะไรก็ตาม แต่หัวเราะก็คือหัวเราะนะ

แต่จอนนี้เรือเอ็นโจแล่นจริงๆนะ แล่นออกจากเขต คนเคยเห็นหน้า/คนที่ต้องระวัง >>> ไปอยู่เฟรนโซน เพื่อนกันขาเม้าท์

>>339 ตอนนี้กูฟินทั้งสองทางมากบอกเลย ด้านนอร์มอลกูก็ฟินที่เขาหัวเราะด้วยกันแบบนี้เป็นครั้งแรก ด้านวายกูก็ฟินที่ชูสุเกะพูดถึงมาซายะด้วยความอ่อนโยนจนเรย์กะรู้สึกได้ถึงความรักและความเอาใจใส่ แม่งเอ้ย กูก๊าวจนรัวนิ้วพิมพ์ฟิคไม่หยุดละ ตอนนี้มันดีสำหรับกูเหลือเกิลลล โฮววววว

>>338 มันก็อาจจะทำให้ภาพลักษณ์เอ็นโจที่ดูไม่ออกในใจของท่านเรย์กะดีขึ้นป่าว แบบสังเกตุเพื่อนนะ มีด้านอบอุ่นนะเว้ยไม่ใช่องค์ชายดำมืด

แต่ตอนนี้แม่มโชโจชิบหาย โอยไม่ไหวล้าว โมเม้นที่เปิดมาแล้วเจอคุณชายออกมาจากหลังเปียโนมีแสงสาดส่องนี่โคตรดี จริงๆคุณชายพออยู่คนเดียวก็แอบเล่นเปียโนรึปล่าวนะ ปกติอยู่กับคนอื่นก็ปล่อยให้คาบุได้เล่นได้มีสปอตไลท์งี้ (มโนไปอีกกู) ฉอตชวนคุย ดื่มน้ำชานี่แสดงอภินิหารเคมีที่เข้ากันได้มาซื้อใจลูกเรือสินะคะ แง้ โมเม้นไม่ต้องแรงแต่มีหยอดเป็นช่วงๆ สุดท้ายอาจจะรวบประกอบกันออกมาสวยก็ได้นะแกกกกก

จริงๆก็แอบมโนอีกว่าที่อยากให้ทั่นเรย์กะทำตัวเองใส่ชุดดเจ้าสาวนี่คือทั้งชมรมจะแอบทุกคุณเจ้าบ่าวให้ป่าว 5555 แต่คงจบที่มโนแหละ

เป็นคนแรกหรือเปล่าที่ท่านเรย์กะคุยด้วยหัวเราะจนหายใจไม่ออก หัวเราะหนักขนาดนี้คงสบายใจเวลาอยู่ด้วยมากๆแน่เลย เอ็นโจก็หัวเราะออกมาดังๆอีก ดีจัง แต่ละฝ่ายก็ทำให้อีกคนสดชื่นขึ้นมาได้เนี่ย

กูก็อยากกาวมากกว่านี้นะแต่พอนึกว่าเหตุการณ์เก่าๆว่าฮีเคยระเบิดเรือตัวเองก็กาวไม่ออกละ แต่กูชอบโมเม้นต์นี้มาก เหมือนแต่ละคนเป็นคอมฟอร์ตโซนของกันเลย

อยู่ๆก็นึกถึงแฟนฟิคที่ตัวเองเคยอ่าน นางเอกบรรยายถึงช่วงที่ตัวเองได้ใช้เวลาอยู่กับพระเอกมากขึ้นว่า We always got along well when it was just the two of us and we haven’t argued yet once. It was always around other people and situations that caused our fights. When it was simply two of us, we actually got along.

แต่ก็แอบคิดนะ พอเป็นเรื่องเกี่ยวกับเอ็นโจ ท่านเรย์กะจะชอบตัดความคิดตัวเอง ตัวละครอื่นยังมีบรรยายเรื่องหน้าตา แต่พอเป็นเอ็นโจเหมือนจะชอบตัดฉับลงไปเลย ยิ่งเวลายุยโกะโผล่มา ท่านเรย์กะดูจะมืดมนกว่าปกติเยอะเลย พอเขาชมทีถึงจะมีเขินแต่ก็ชอบโบ้ยไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ยกข้ออ้างมาสารพัด เหมือนกลัวตัวเองชอบหรือไม่ก็ไม่อยากยอมรับว่าชอบ โห นี่ขนาดไม่อยากกาวนะ 5555 แต่เราสงสัยประเด็นเรื่องนี้จริงๆ อยากอ่านเฉลยไม่รู้จะมีมั้ย

ตอนนี้เป็นตอนที่กูฟินมากๆ ชอบโมเมนต์นี้สุดๆ เรย์กะนางไม่เคยหัวเราะแบบนี้กับใครมาก่อนเลยนะ มันเยียวยาหัวใจกูมาก เอ็นโจที่นั่งกลุ้มๆคนเดียวจากปัญหาทางบ้าน คุยกับเรย์กะก็หัวเราะเสียงดังเลย นี่ยาใจของแท้

>>345 ใช่แล้ว เวลายุยโกะโผล่มาทีไร ถ้าเจอกันไกลๆหรือไม่ได้คุย นางจะตัดฉับความคิดตัวเองตลอดเลย แล้วนางจะมีความคิดด้านลบทุกครั้งที่ยุยโกะโผล่มาด้วย โกรธมั่งล่ะ หดหู่มั่งล่ะ หมดอาลัยตายอยากมั่งล่ะ ล่าสุดก็เอาตัวเองไปเทียบกับเขาแล้วมาเฟลเองทำไมก็ไม่รู้ กูยังงงอยู่เลยว่าในงานไม่มีใครใส่ชุดขาวแล้วเหรอ ใส่มากันสองคนรึไง กับคนอื่นนางไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ไม่ว่าจะใครก็ตาม

กับเอ็นโจก็ไม่ค่อยพูดถึงนะ แต่นางรู้ว่าเขาทำอะไร อยู่ตรงไหนตลอดนั่นล่ะ รู้เรื่องเขาไม่กินขนม รู้เรื่องเขานำทางวาคาบะมา ขนาดเพลงประจำตัวที่ตั้งให้ยังเป็นเพลงเหงาๆเศร้าๆ เอ็นโจภาพพจน์ภายนอกคือเจ้าชายที่อบอุ่นอ่อนโยน ถ้าไม่สังเกตอยู่ตลอดจะรู้ได้ไงว่าฮีดูเศร้าๆ

อีกอย่างเรย์กะถึงจะบอกเอ็นโจเชื่อไม่ได้ ชอบแกล้งปั่นหัวนาง แต่พอมีเรื่องนางคิดจะขอความช่วยเหลือจากเอ็นโจประจำ ถึงไม่ขอแต่นางก็รู้ว่าเอ็นโจต้องมาช่วยนางอยู่แล้วแน่ๆอะ กูว่านางวางใจและไว้ใจเอ็นโจเอามากๆเลยด้วย เห็นเป็นที่พึ่งน่ะ

ถ้ามึงกาวไม่ออกก็คิดซะว่าที่ฮีระเบิดเรือเพราะหึง เสียใจ น้อยใจ อาจจะพอเติมเชื้อกาวให้ได้บ้าง กูชอบจริงๆนะ รู้สึกถึงความเบาสบาย

ฮ่วย พิมพ์ไม่จบ เผลอกดส่ง

กูรู้สึกถึงความเบาสบาย เป็นคอมฟอร์ทโซนแบบที่มึงว่าจริงๆ กูคิดว่านางชอบเขาแล้วนะ แต่ไม่อยากยอมรับตัวเองเท่าไหร่ เหมือนต้องเตือนตัวเองว่าเอ็นโจไม่ดีอย่างนั้น เจ้าเล่ห์อย่างนี้ เพื่อจะได้ไม่ต้องยอมรับ จะได้ไม่ต้องเจ็บ ประมาณนั้นน่ะ //นี่เป็นมโนกูเอง ถถถถถถถถถถถ

เพิ่งได้อ่านตอนล่าสุด กูเกลียดการสัมผัสได้ถึงความรักใคร่ตรงนั้นมาก 5555555555 ยี้ดังมากจริงๆ
ส่วนเอ็นโจเรย์กะ ... ไม่อยากหักฝันเพื่อนโม่งหรอกนะ แต่ตามประวัติที่ผ่านมาแล้ว เรือไหนเหมือนจะแล่นไปทีไรต้องมีเรื่องหักธงทุกที ...

>>348 อันนี้ไม่ต้องหักฝัน ลูกเรือทุกคนก็รู้จ้าว่ากัปตันมันโรคจิตชอบกดระเบิดเรือตัวเองเป็นว่าเล่น แค่ถ้ามีโมเมนต์ดีๆ มามันก็ต้องชื่นชมแหละ อยู่กับปัจจุบันจ้ะ ข้างหน้าเป็นเรื่องของอนาคต

>>348 มึ้งยี้ตะไม เดี๋ยวเหอะ//ถือแหนบไปถอนขนตะหมูกมึง
หนุ่มๆเขารักกัน เราก็ต้องส่งเสริมความรักนั้นสิวะ เอากาวม่วงไปดมแล้วไปคัดลายมือมาว่า "ชูสุเกะพูดถึงมาซายะด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนจนรู้สึกถึงความรักและเอาใจใส่" ประมาณร้อยเที่ยวซะนะ จะได้ซึมซับความรักของสองคนนี้ 5555555555555555

เรื่องหักธงกูทำใจไว้แล้ว มันเป็นเรื่องปกติ ไม่หักธงสิแปลก ปัจจุบันมีอะไรให้ฟินก็ฟินไปก่อน

กูเกือบจะฟินเอ็นโจกับเรย์กะซามะแล้ว พอมาเจอประโยคนี้กูหัวทิ่มเลย

'มีแต่มาซายะเท่านั้นที่ยังไงก็ไม่หักหลังผมเด็ดขาด'

มึงงงงงง ประโยคบอกรักชัดๆ

ถ้าบอกว่าเอ็นโจโยนหน้าที่ที่ปรึกษาด้านความรักของคาบุให้ท่านเรย์กะ เพื่อให้คาบุทลายกำแพงจิตใจของท่านเรย์กะ เพื่อเปิดทางให้เอ็นโจหาทางเข้ามาคุยกับท่านเรย์กะอย่างสนิทใจได้
จะบอกว่าแผนของเอ็นโจสำเร็จแล้ว เพราะท่านเรย์กะได้รับรู้ความลำบากของการช่วยเหลือคาบุ เลยเปิดประเด็นนินทาคาบุกับเอ็นโจอย่างเมามัน ลืมเรื่องหวาดระแวงไปเรียบร้อย

เรือแล่นฉิวเลยเจ้าข้าเอ๊ยยยยย ตอนหน้าข้าใส่เสื้อชูชีพรอแล้ว จะธงหักใส่ก็มา! จะระเบิดใส่เรือก็มา! พร้อมค่ะ !!

ในที่สุดเรือกูก็ก่อร่างสร้างตัวขึ้นอีกรอบ!!!! แม้ภาคภายหน้าพายุโหมกระหน่ำแต่ใจเราไม่หวั่นแค่เรืออัปปางค์กลางทะเลเท่านั้นเอง
//เตรียมชูชีพ

กูชอบตอนล่าสุดมากกกกกกกก บอกกงๆ แม่งดีต่อใจ เหมือนได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของคุณชายเอ็นโจออกมาแว้บๆ กูว่าฮีคงเหนื่อยใจกับเรื่องอะไรไม่รู้ทางบ้านมาก รู้สึกอ่อนแอจนต้องมาซุ่มอยู่ในที่ๆ ไม่มีคน ตอนเรย์กะเปิดประตูมาแล้วฮีทักว่า "ใครน่ะ" นี่กูรู้สึกเหมือนฮีกลายเป็นเด็กน้อยอ่อนแอที่ระแวงกลัวคนไปเลยว่ะ ปรกติฮีจะผุดรอยยิ้มอ่อนโยนลุกขึ้นยืนต้อนรับเอาเรื่องยูกิโนะมาล่อชวนคุยแล้ว นี่ดูนิ่งๆ แบบผิดฟอร์มไป จนเรย์กะทนความเงียบไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายชวนคุย ฮีถึงได้กลับมาพูดจา แถมเรื่องที่พูดก็เป็นความในใจสุดๆ เชื่อว่ามาซายะคนเดียวที่จะไม่หักหลัง นี่แปลว่าอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ระแวงว่าจะโดนคนอื่นหักหลังตลอดเลยเหรอวะ น่างสารอ่ะ ฮืออออออออออออออ

>>355 คงระแวง​ไม่โดนหักหลัง​ก็คงโดนทวงบุญคุณ​สินะ

ฮืออออ กูชอบในความคุยกันเพลินจนสั่งมิ้นต์ทีอีกแก้วอะะะ ไหลลื่นดีจริงๆเด้ออ

เป็นบทที่ควรจะมีตั้งนานละ พระนางของเรื่องที่แท้จริง

เฉพาะตอนนี้อ่ะนะ

>>355 ไม่ใช่กูคนเดียวสินะที่รู้สึกว่าตอนที่พูดว่าใครน่ะ ฮีดูหวาดระแวง กลัว กำลังรู้สึกอ่อนแอ เหนื่อย ไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น ถ้าเจอก็ต้องปั้นหน้ายิ้มคุยตามมารยาทซักพัก แต่ขนาดเห็นว่าเป็นเรย์กะก็ยังเงียบ ผิดวิสัยเอามากๆ ปกติฮีจะเป็นฝ่ายชวนเรย์กะคุยตลอดนะ หาเรื่องมาคุย พุ่งมาหาเรย์กะก่อนใครเพื่อน ขอให้ได้คุยนิดๆหน่อยๆก็เอา แต่นี่กลับนั่งเงียบๆไม่พูดไม่จา ไม่คว้าโอกาสทั้งที่อยู่กันสองคนไม่มีใครมาขัด ต้องให้เรย์กะเป็นฝ่ายชวนคุยก่อน แล้วพอได้คุยก็หัวเราะเสียงดังมีความสุขเชียว

กูว่าตอนนี้ฮีกำลังอ่อนแอเอามากๆ ถึงได้พูดความในใจออกมาเยอะแยะขนาดนั้น คนอย่างเอ็นโจไม่เคยเผยจุดอ่อน ถึงเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ไม่เปิดช่องโหว่ และกูว่าเพราะเป็นเรย์กะนี่ล่ะ ฮีถึงกล้าพูดสิ่งที่อยู่ในใจด้วย ตัวตนของเรย์กะสำคัญในใจฮีเอามากๆเลยนะ ถึงยินยอมแบ่งความลับกับความคิดให้ เชื่อว่ามาซายะไม่หักหลัง สภาพแวดล้อมที่บ้านนายเป็นยังไงกันแน่เนี่ย

กูรู้สึกว่าเรย์กะคือเขตแดนที่ปลอดภัยสำหรับฮีว่ะ เห็นหน้าก็รู้สึกมีความสุข ถึงไม่อยู่ในโหมดปกติ แต่จากการชวนนั่งด้วยนี่คืออยากให้อยู่ข้างๆ ถึงไม่ได้พูดอะไรแต่ก็อยากอยู่ด้วย อยากรั้งไว้ให้เขาอยู่กับตัวเองก่อน ถ้าเป็นคนอื่นเข้ามา กูเชื่อว่าฮีจะหาทางตัดบทรวดเร็วมากด้วยซ้ำ

ยิ่งมาเห็นสองคนนี้หัวเราะเสียงดังแบบไม่วางฟอร์มใส่กันแบบทุกทีกูยิ่งดีใจ เหมือนกำแพงมันถูกทลาย ระยะห่างร่นลงมา เริ่มต้นไว้วางใจกันและกัน มันให้ความรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขว่ะ

ใกล้ตอน 300 ละ มันต้องมา ต้องมาแน่ๆ

'เพราะว่าเรยกะก็คล้ายๆมาซายะไง. เป็น 2 คนที่ตรงไปตรงมาทั้งคู่ บางครั้งก็ต้องให้คอยดูแล แต่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ'

เอ็นโจคิด อิอิ

กุว่าพารทเกี่ยวกับชมรมงานฝีมือสนุกดีนะ. อยากย้อนไปอ่านตั้งแต่เริ่มเข้าชมรมอีกที รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างจริงจัง

ที่เรย์กะระแวงเอ็นโจมาตลอดกูว่าคงเพราะเอ็นโจเว้นระยะห่างไว้ด้วยละมั้ง แต่เรย์กะเองเพราะรู้จักกันมานานก็รู้ๆอยู่ว่าฮีเป็นคนยังไง พอตอนนี้เหมือนฮีวางกาดลง มันเลยได้เปิดอกคุยกันตรงๆ กูดีใจกับทั้งคู่เลยนะเว้ยที่ได้หัวเรามีความสุขแบบไม่ต้องกลัวอะไร ท่านเรย์กะเห็นอย่างงั้นแต่ก็ต้องกั๊กๆตัวเองเพราะระแวงเรื่องแบดเอน ส่วนเอ็นโจ แน่แระมีปัญหาเรื่องทางบ้านแน่ๆ

สัส ตอนใหม่ดี๊ดี แม่งอ่านไปอมยิ้มไป จริงๆเรย์กะเองก็คงไว้ใจเอ็นโจในระดับหนึ่งแหละ ถึงได้เล่าเรื่องคาบุให้ฟัง ขนาดคนในครอบครัวนางยังไม่เล่าให้ฟังเล้ย อาจเพราะไปกินไปเที่ยวด้วยกัน ได้เห็นอะไรหลายๆด้านจองกันด้วยล่ะมั้ง แหม จริงๆก็สนิทกันนี่คะ ฮุฮุฮิฮิ~~~

ยังคงคาดหวังว่าจะมีบทเฉลยปมบ้านเอ็นโจ

For โม่งที่จิ้นท่านเรย์กะใส่ชุดเจ้าสาว

ทุกคน: ท่านเรย์กะ กรุณาใส่ชุดเจ้าสาวคู่กับตุ๊กตา มาสคอตเถอะค่ะ

เรย์กะ: *ลังเล*

ทุกคน: มินามิอุตส่าห์ตัดโดยใช้อิมเมจท่านเรย์กะเลยนะคะ

เรย์กะ: ถ้าพูดถึงขนาดนั้น... ก็คงจะปฏิเสธไม่ได้สินะคะ *ลองชุด*

....

*ติดพุง*

เรย์กะ: *ช๊อค*

ทุกคน: ม...มินามิ ตัดเอวแคบไปแล้ว!!

มินามิ: นั่นขนาดเอวผมนะครับ

ทุกคน: *ต่อยมินามิ* ท่านเรย์กะ อย่าคิดมากนะคะ!!

สุดท้ายมินามิเป็นคนใส่ จบ

>>366 ปรากฏว่ามินามิใส่แล้วขึ้นมาก ริรินะมาเห็นพอดีเลยบังคับให้ตัดชุดเจ้าบ่าวด้วย
มินามิ : แล้วจะให้ผมตัดให้ใครล่ะครับ
ริรินะ : ฉันไง...นายใส่ชุดเจ้าสาว เจ้าบ่าวก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้วสิ ไม่พอใจรึไงเจ้าเบ๊!!!

กูติดใจอะไรนิดหน่อย ปกติเรย์กะเรียกคาบุว่า"ท่านคาบุรากิ"นี่ ตอนนี้สนิทถึงขั้นอัพระดับไปเป็น"ท่านมาซายะ"เลย

>>366 สัสสสสส
>>367 อันนี้แจ่ม

>>368 ในดิบเรียกท่านคาบุรากินิ โม่งแปลน่าจะพิมพ์ผิด

>>368 ในดิบเรียกเหมือนเดิมนะ โม่งแปลน่าจะเบลอจสกลำแสงโชโจของจอมมาร

>>368 โม่งแปลตอบเมนท์ในแมวดุ้นว่าเบลอเอง เดี๋ยวแก้

>>370 >>371 >>372 โม่งแปลพิมพ์​ผิดสินะ โอเค ขอบคุณ​มาก

>>367 โอย กาวนี้อร่อยยย ยังไงริรินะก็ฝ่ายรุกสินะ สู้เขานะมินามิคุง

>>367 ริรินะ/มินามิ คือดีย์ ว่าแต่ถ้าริรินะมีฮาเร็ม มินามิคงเป็นน้อย เพราะตำแหน่งเมียหลวงยกให้เรย์กะ

>>375 เมียหลวงของริรินะคือเรย์กะ แต่สามีหลวงของเรย์กะไม่ใช่ริรินะแต่เป็นวาคาบะจังสินะ สับเซตอีกที

>>376 ถ้าเป็นฮาเร็มของเจ้าแม่ ว่าที่ฮองเฮาคือคาบุแน่นอน มันเป็นการเมือง แต่สนมขั้นเฟยนี่หน้าจอมมารลอยขึ้นมาเลย วังหลังน่าจะเลือดสาดพอสมควร เจ้าแม่เลยตัดสินใจไม่ไปตำหนักไหนทั้งสิ้น ยกเว้นตำหนักท่านพี่

ขนาดฟิคฮาเร็มยังส่อแววคาน ไม่เหลือวี่แวว tag love ละ ลาก่อย

>>373 ขออภัย เบลอกับความโชโจจริงๆ ตอนนี้ แก้ไขล่ะเด้ออออ

>>378 ถ้าเจ้าแม่เรียกชื่อจริงคาบุจริงๆ แม่ยกปิดซอยฉลองแน่นอน

>>379 ตอนนี้ผู้ได้รับสิทธินั้นมีเพียงคันตะคุงกับยูกิโนะคุง! อ้อ ท่านอิมาริอีกคนนี่หว่า...
นายตัวสำรองนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพียงนายตัวสำรอง... จะบิ๊วไม่ขึ้นก็เพราะงี้ละว้า

>>367 ก่อนจะเป็นผัวกูเชื่อว่าท่านเรย์กะจะดิ้นทุรนทุรายเพราะคำพูดริรินะนี่แหละ

เพิ่งได้อ่านตอนใหม่ ฟินจะตายอยู่แล้วโว้ย มีความสุขเหลือเกิน กูจะร้องไห้แล้วเนี่ย เอ็นโจกับเรย์กะเปิดใจพูดกันสองต่อสองในห้องสโมสร มันดีต่อใจกูชะมัดเลยว่ะ เห็นเขาหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นต้องมีความสุขมากๆเลยใช่มั้ย เป็นครั้งแรกเลยรึเปล่าที่เอ็นโจกับเรย์กะหัวเราะกันขนาดนี้ กูแอบไปเปิดเทียบกับตอนที่เรย์กะแซวอาริมะมา นางก็ไม่ได้หัวเราะนะ แค่ยิ้มแซวกับพูดจาเถื่อนๆนิดหน่อย แต่ตอนนี้กลับหัวเราะลั่น ดีจริงๆที่เขาหัวเราะกัน

ขอโทษเพื่อนโม่งงง. แต่ตอนนี้กุอ่านแล้วไม่อินเลยน. เหมือนไม่ใช่เรื่อง นอบน้อมฯ. กุไม่ชินกับบรรยากาศดีๆแบบนี้สินะ

กุอ่านด้วยความระแวง บรรยากาศดีไปมั้ย เม้ามอยสนุกสนานเพลิดเพลิน กุชอบ~

ตกลงความทรมานของท่านเรยกะที่ผ่านมา ค่อเพื่อช็อตนี้สินะ. อย่าให้โอกาสดีๆเสียเปล่านะเฟร้ย เอ็นโจ

ทุกอย่างมันดีมากอะมึง เจ้าชายจากคิมิดอลปรากฎกาย เจอกันในบรรยากาศดี ไม่มีหักธง ไม่มีล่มเรือ โมเมนต์เป็นไปด้วยความราบลื่นสนุกสนาน หัวเราะกันไร้การวางมาด เป็นครั้งแรกเลยนะที่อะไรมันดำเนินไปด้วยดีขนาดนี้ กูนึกว่ากูฝันไปซะอีก

ถ้าไม่มีครึ่งแรกกับบรรยากาศที่กุคุ้นเคย กุคิดว่ามีโม่งแฮคเวปแมวดุ้นเอาฟิคมาล่อได้เลย

>>387 หรือจริงๆโม่งแปลอาจจะเนียนแต่งฟิคลงไป ถถถถถ

กร้ากกก. เป็นไปได้นะ. ถึงว่า. ต้นกะท้ายตอนดูไม่ไปด้วยกัน>>388

>>388 >>389 แซวแต่พอดีนะพวกมึง กูกลัวโม่งแปลน้อยใจ

>>390 ขอโทษ​ค่า

>>390 กูว่าโม่งแปลน้อยใจที่พวกมึงรุมทึ้งขนหน้าแข้งมากกว่านะ ทั้งแหนบ ทั้งแวกซ์ กูล่ะสงสารขนหน้าแข้งโม่งแปลจริงจริ้ง

ปล. ซื้อยาปลูกขนกับทรีตเมนต์ส่งให้โม่งแปลดีไหมวะ

หรือพวกเราจะเป็นผู้เสพความซวยของท่านเรย์กะมากไปจนชิน พอเจอบรรยากาศฟรุ้งฟริ้งเลยรู้สึกแปลกใหม่ ฮา

มันอาจจะเป็นอาการต่อต้านเนื่องจากความเคยชินก็ได้มึง ปกติเรื่องนี้เคยมีออร่าโชโจฟุ้งได้ตลอดรอดฝั่งแบบนี้ที่ไหน พอตอนนี้จัดมาให้หลายๆคนตั้งตัวไม่ทันเลยเกิดอาการต่อต้าน

กาวมันคนละยี่ห้อก็เงี่ย ปกติชอบกวนเองดมเอง กาวออฟฟิเชียลมันสำเร็จรูปไปหน่อยเปิดป๋องดมได้เล---

โอ๋ๆ ขอบคุณ >>390 >>392 ที่อุตส่าห์เป็นห่วงความรู้สึกของกูในวันที่ขนหน้าแข้งกูเกลี้ยงเกลาไปแล้ว แต่มึงไม่ต้องส่งทรีตเมนต์มาก็ได้ ปล่อยๆ ไว้เดี๋ยวมันก็กลับมาเงาสลวยเหมือนเดิมเว่ย
แต่กูก็เข้าใจความรู้สึกไม่ชินนะ ตั้งแต่ครึ่งหลังเปิดประตูมาเจอแสงอาทิตย์ส่องเส้นผมเป็นประกายสีน้ำผึ้งนี่กูก็อึ้งไปแล้ว ในหัวปรากฎภาพลายเส้นโชโจสมัยก่อนมีเงาๆ วิ้งๆ กุหลาบบานทั้งช่องเป็นแบคกราวด์ขึ้นมาทันที ถ้าเป็นผู้ช่วยนักเขียนการ์ตูนนี่คือตกใจที่ได้ใช้สกรีนโทนแบบที่ไม่เคยใช้มาก่อนอ่ะ 555555 แท็ก Food กับ Comedy ครองอำนาจมายาวนาน พอแท็ก Shojo ส่งผลบ้างทุกคนเลยไม่ชินสินะ กูล่ะสงสารองค์ชายที่ลูกเรือกลัวๆ กล้าๆ กันไปหมด แล่นเรือไปคลำหาระเบิดกันไป ถถถถถถถ //กรีดน้ำตา

แท้จริงแล้วพวกกูก็ไม่ได้ต่างจากเอ็นโจเลย ระแวงหน้าระแวงหลังหลังจากโดนฟื้นเรือ ถล่ม ฟื้น ถล่ม (วน) จริงๆก่อนหน้านี้กูยังแปลกใจว่าเอ๊ะ สรุปเรื่องนี้ใช้แท็ก shojo แน่เหรอจนต้องไปเช็ค category ในเว็บ ฮือ5555555

>>396 ใครเรือเอ็นโจต้องทำใจ ระเบิดเรือเป็นว่าเล่นจนลูกเรือเลื่อนขั้นเป็นหน่วยคอมมาโดแล้ว อึด ถึด ทน ซ่อมเรือไว สละเรือคล่องกันถ้วนหน้า

>>397 เอา category แบบเป็นทางการในเวบ narou ที่เรื่องนี้ลงไว้คือ 「恋愛」= Love, Romance นะ แต่มีแต่คนคอมเมนต์ว่าแท็กผิดใช่ไหม กูนี่อย่างฮา ทุกคนล้วนคิดเหมือนกัน

>>399 ตอนแรกอาจารย์อาจจะตั้งใจใส่ tag love ก็ได้ แต่งไปแต่งมา tag food ก็ครอบงำ

>>399 ก็ love ไง แต่เป็น love ของคนอื่น ไม่ใช่เจ้าแม่
แม่งเอ้ย เมื่อวานกูฟินจริงๆไม่ได้พูดเล่น อ่านมาตั้งนาน ลงเรือท่านเอ็นโจมาตั้งนาน โครตอิ่มเอิบหัวใจ นี่สินะ การไม่ใส่อะไรหวานๆมาเยอะแยะมากมายพร่ำเพรื่อ แต่พอมีซักทีนี่แม่งฟินไปแตะขอบฟ้ากันเลยทีเดียว ขนาดนั่งหัวเราะด้วยกันเฉยๆกูยังฟินขนาดนี้ ถ้าลงเอยกันนะมึ้งงงง กูต้องร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจแน่ๆ

คนมันเจ็บมาเยอะก็แบบนี้หละ เจออะไรที่ดีๆ เกินไปก็มักจะหวาดระแวง ฮึก...

เรือเอ็นโจนี่ติดเทอรโบพิเศษสินะ ต่อให้ระเยิดตัวเองเป็นระยะก็ยังดูแซงหน้าเรืออื่นๆชัดเจน ฮะ อะไรนะ มีเรือลำเดียวที่ออกสุ่น่านน้ำแฟนโซนรึ

>>403 เรือวาคาบะแล่นไปถึงน่านน้ำเมียเก็บแล้วเลยนะเว้ย

เรือวาคาบะต้องไต่น้ำตกพ่อแม่ก่อนว่ะ

>>403 ติดไนตรัสแบบบอร์ดประมูล ถถถถถถถถถถ

อนาคตยังมาไม่ถึงขอตักตวงตอนนี้ให้เต็มที่ก่อน
ฟิน..........บรรยากาศตอนนี้จริงๆ
ติดใจอยู่ข้อเดียว...ความปากหนักของคาบุขั้นกว่าไม่กล้าสั่งอาหารคืออาร๊ายย?

>>407 มึงพูดซะกูสงสัย ขอทายว่าสมัยอนุบาลไม่กล้ายกมือขอครูไปห้องน้ำแล้วเลยฉี่ราด 555555

>>407 อาจจะเคยเหยียบขี้กวางแบบเรย์กะตอนไปทัศนศึกษา แบบว่าหัวเราะเขาเสร็จแล้วเดินไปเที่ยวต่อ เหยียบแหมะเข้าให้ ต้องให้ชูสุเกะทักก่อนว่าทำไมเดินแปลกๆถึงจะยอมพูดสาเหตุด้วยเสียงอ่อยๆ แล้วบอกว่าพาไปซื้อรองเท้าใหม่ที มั้งนะ 555555555

ตอนล่าสุดเอ็นโจไปนั่งข้างๆเปียโนนี่แอบเล่นบ้างป่ะวะ ที่นั่งก็มีเยอะแยะดันเลือกไปนั่งข้างๆเปียโน หรือจะเพราะเห็นเปียโนแล้วคิดถึงมาซายะ อยู่ตรงนั้นแล้วสบายใจที่สุดเลยเลือกที่จะนั่งตรงนั้น แม่งเอ้ย ทำไมมันดูวายๆแบบนี้วะ 5555555555555555

>>410 พูดถึงด้วยสายตาที่เชื่อมั่นและรักใคร่ด้วยนะเว้ยยยย สมแล้วที่หันหลังให้ตะวันและจันทรา 5555

>>411 กูว่าทางจบที่แฮปปี้ที่สุดคือทั้งเรย์กะและมาซายะเป็นเมียชูสุเกะว่ะ อยู่กับคนที่ตัวเองรักทั้งคู่ 5555555555555555555
หรือชูสุเกะเป็นเมียมาซายะและเรย์กะ ชูสุเกะที่ถูกตัดออกจากกองมรดกเพราะไม่ยอมแต่งกับยุยโกะ ให้สองคนนั้นออกไปหาเลี้ยง ฟาดฟันกับผู้คนข้างนอก ตัวเองก็อยู่บ้าน ทำกับข้าว ทำงานบ้าน เลี้ยงลูกไป

"เรยกะน่ะ อ่านได้ง่าย เนื้อในเธอเป็นคนตรงไปตรงมาไม่มีหน้ามีหลัง อยู่ด้วยแล้วก็เลยสบายใจน่ะ แล้วก็ซื่อสัตย์กับคนอื่นๆ ด้วย ก็เลยรู้สึกอุ่นใจว่ามีแต่เรยกะเท่านั้นที่จะไม่หักหลังผมเด็ดขาดละมั้ง ส่วนที่ทำอะไรเพี้ยนๆนั่นดูๆ ไปก็เพลินดีด้วยนะ"

โทษทีที่ky เห็นทวิตอันนี้แล้วหน้าเจ้าแม่ลอยมาเลยว่ะ5555555555555555555
https://twitter.com/mwindy96/status/919266469858500608

>>413 ขอขัดค้าน! ท่านเรย์กะที่เจ้าแม่แห่งการรมกาว และเคยเป็นถึงสปายสองหน้าไม่มีทางเป็นคนอ่านง่ายและซื่อสัตย์ได้หรอก อย่าดูถูกแห่งบากะรากินะ
>>414 น่าอร่อยดีนะ เหมาะกับการแย่งกินกับเพื่อนฝูง

>>414 พุดดิ้งนี่เอาไปต้มแล้วไม่ละลายเหรอวะ โคตรโหด...

>>415 กูขอบาย ไม่แย่งด้วยก็แล้วกัน 555555555555555555
>>416 เจ้าแม่ยังคิดจะเอาไปต้มรวมกับแกงกะหรี่อยู่เลยนะเว้ย กูว่าถ้าต้มแล้วมันไม่ละลายนางคงเอาทัพพีคนๆยีๆให้มันแตกเป็นเศษเล็กๆ แล้วเราก็จะได้สิ่งที่หน้าตาคล้ายอ้วกออกมาในหม้อแหงๆ

พุดดิ้ง​มันก็คือๆกะเต้าหู้​ไข่หรือไข่ตุ๋น​น่ามึง แค่ใส่น้ำตาล​และคาราเมล...

>>418 กูเคยลองกินแล้วแต่ไม่ได้ผสมนะ แบบว่ามาม่ารสต้มยำกุ้งมันเผ็ดกูก็เลยลองกินพุดดิ้งผสมเข้าไปเผื่อมันจะดับเผ็ด รสชาติบรรยายไม่ถูกอ่ะเผ็ดๆ หวานๆ ใครบอกว่าเหมือนไข่ตุ๋นแค่หวานๆ รสชาติไม่เข้ากันเลย ไม่ผ่านๆ ยิ่งรสคาราเมลกับรสมะนาวตีกันในปากนะ โอ้ย...ไม่อร่อยอย่าแดก

>>419 โอ้โห เดารสชาติออกเลย
มีครั้งนึงกูเคยคิดจะเอาช็อคโกแลตชิพใส่มาม่าต้มยำกุ้ง แต่ชะงักไว้ก่อน เห็นภาพข้างบนแล้วอื้ม ไม่น่าแดกได้
ถ้าใส่ไวท์ช็อคจะเข้าปะวะ?

>>420 ลองดูสิ แล้วมารีวิวด้วย

กูอยากลองข้าวหุงโอรีโอ้อ่ะ ตั้งแต่เห็นในกระทู้พันทิปใหม่ๆละ ตั้งใจว่าเดี๋ยวกูทำงานได้ออกไปอยู่คนเดียวกูลองทำแน่ๆ ตอนนี้ไม่กล้ากลัวแม่ด่า

กลับเข้าสู่แท็กฟู้ด ณ ห้องก้นครัวซะแล้ว555
แท็กโชโจมีอายุแค่3วันเองรึนี่...

>>423 ก็แท็กฟู้ดมันเป็นแท็กหลัก แท็กโชโจแค่จ็อบเสริม งานพาร์ทไทม์เฉยๆ

>>423 ทุกคนล้วนประหวั่นพรั่นพรึง ทำตัวไม่ถูก นึกว่าอ่านผิดเรื่องกันทั้งนั้น อ่านมา 268 ตอนไม่เคยเจอความฟรุ้งฟริ้งใสๆ เยี่ยงนี้มาก่อน 555555

>>425 ทุกคนมีความหวาดระแวงต่อการเรือระเบิดสูง

>>425 ใช่ กูก็นึกว่าอ่านผิดเรื่องป่ะวะ ลำแสงโชโจที่มาพร้อมเจ้าชายจากคิมิดอลแม่งทำกูตาพร่าไปหมด อะไรคือการปรากฎตัวอย่างอ่อนล้า เบื้องหลังเป็นแสงอาทิตย์ที่สาดส่องจนเส้นผมเป็นประกายสีน้ำผึ้ง นั่งหัวเราะกันเสียงดังในสถานที่สว่างไสวแบบสองต่อสอง แถมดีพร้อมไปทุกอย่างขนาดนี้ ไร้การหักธงล่มเรือ ไม่มีแม้กระทั่งตบมุก บรรยากาศเบาสบายสนุกสนาน มันทำดาเมจต่อใจกูมาก ไม่เคยได้รับอะไรขนาดนี้มาก่อน ฮรืออออ ขอแบบนี้อีกได้มั้ยคะ

แงง มึงงง คือ กูกลับไปอ่านใหม่ แล้วแบบ เฮ้ยย คือตอนที่ท่านเรย์กะนั่งลงอะ คือเลือกตรงที่ไม่โดนแดด แล้วท่านเรย์กะก็บรรยายว่าเอ็นโจลุกไปปิดม่าน

คือก่อนหน้านี้ที่นั่งตรงโต๊ะนั้นเอ็นโจก็อาบแดด(?)หัวเป็นสีน้ำตาล ก็ไม่เห็นจะปิดม่าน พอเห็นท่านเรย์กะไม่อยากโดนแดดก็ลุกไปปิดม่านให้อะมึง คือกู ไม่ไหวแล้ววว เป็นผู้ชายอ่อนโยนเหลือเกิน*ใส่ฟิลเตอร์แล้วพุ่งไปเกาะขาเอ็นโจ* จะว่าช่างสังเกตแล้วก็คอยดูแลเรย์กะหรือปกติเอ็นโจเป็นแบบนั้นอยู่แล้วก็ดีงามทั้งนั้นเลยค่ะ บรรยากาศจิบชาคุยกันอย่างรื่นรมย์สองต่อสอง(…ขอไม่นับคุณผู้ดูแล…)ในสโมสรตอนปิดเทอมนี่มันอะร้ายยย

ถึงกูจะรู้ว่ามีเสี่ยงโดนระเบิดเรือหลังจากนี้ ตะ แต่ปัจจุบันสำคัญที่สุดนะมึง เอ็นโจเทคแคร์ท่านเรย์กะอะ ถึงจะขี้แกล้งบวกดูยันไปหน่อยในบางครั้งแต่เอสคอร์ทท่านเรย์กะดีมากนะ ถามว่าอยากกินอะไร สั่งให้ ไม่อยากโดนแดดก็ดึงผ้าม่านปิดให้ อีกอย่างคือการชวนท่านเรย์กะอยู่ต่ออะ คือจุดนี้คือดีต่อใจมาก เอ็นโจหลบเรื่องวุ่นวายมา แต่ก็ยังชวนเรย์กะอยู่ต่อแปลว่ามองว่าอยู่กับเรย์กะแล้วสบายใจ

คือถ้าเป็นมาซายะ มีเรื่องไม่สบายใจขึ้นมา(เช่นตอนอกหัก…) จะแบบกล้าจิกชูสุเกะให้โดดเรียนไปเที่ยวที่ต่างๆเป็นเพื่อน(คือโดดเรียนเลยนะ!) แต่เอ็นโจจะไม่ใช่ไทป์ที่ทำแบบนั้น คือหลบมาอยู่คนเดียวเงียบๆอะนึกออกมั้ย แล้วต่อให้เรย์กะมา เอ็นโจก็ไม่ได้หลบออกไปอยู่คนเดียวต่อ/แต่ชวนเรย์กะอยู่ด้วย มันกิ๊วก๊าวมากอะ ชอบบบ

ขอโทษเพื่อนโม่งที่กูหวีดวนๆแต่โมเม้นมันมีอยู่แค่นี้/ช้ำใจ แล้วกูก็อยากหวีดมากกก

>>422 มรึงอย่าลองเลย นม โอริโอ้ และข้าวหอมมะลิไม่เข้ากันอย่างแรง เอาแบบง่ายๆ เอาข้าวสวยผสมนมกินถ้ากินได้แกก็กินข้าวหุงโอริโอ้ได้

>>429 ข้าวมธุปายาสก็เป็นข้าวหุงนมนะมึง!

>>430 แต่มรึงไม่ได้หิวมากขนาดนั้น!! และมันเลี่ยนมากๆ เลยนะเว้ย!! //กูรู้เพราะกูเคยลอง!! แค่อยากรู้ว่าข้าวหุงนมเป็นไงเห็นว่าพระพุทธเจ้าเคยฉัน

>>428 จากนั้นตอนหน้าเอ็นโจก็ทวงบุญคุณ "ผมบอกเรื่องมาซายะไปหลายเรื่องแล้ว แถมรู้ว่าคุณคิดยังไงอีก ถ้าไม่อยากให้รู้ถึงหูมาซายะก็มาด้วยกันซะ"

>>431 โอเค กูยอม... แต่เห็นเขาว่าข้าวยาคูที่เป็นข้าวอ่อนๆ มาคั้นน้ำทำเป็นขนมหวานก็หอมอร่อยดีนะ อ่านมา ไม่เคยลองเหมือนกันว่ะ

>>428 กูเข้าใจนะมึง เหมือนจะกรี๊ดวนไปวนมาเพราะโมเมนต์มีอยู่แค่นั้น แต่มันช่างละมุนมะไมดีต่อใจ หวีดแล้วหวีดอีกก็ไม่เบื่อ แล้วฮีก็รู้ว่าเรย์กะอยู่ชมรมไหนเป็นเรื่องธรรมดาเลยนะ สตอล์กเกอร์ระดับพระกาฬ ข้อมูลแค่นี้จิ๊บๆ อยู่ล่ะ

>>428 กูก็กรี๊ดไปบนๆเหมือนกัน นั่งตากแดดคนเดียวมาตั้งนาน พอเรย์กะมานั่งด้วย เห็นเขาเลือกนั่งตรงที่แดดส่องไม่ถึงก็รู้ว่าไม่อยากโดนแดดเลยปิดม่านให้ ถึงจะเป็นจุดเล็กน้อยที่ไม่ได้หวือหวาหรือยิ่งใหญ่ แต่ก็แสดงให้เห็นถึงความเทคแคร์กับใส่ใจตลอดนะ ตอนไปกินโอโคโนมิยากินี่เห็นชัดมาก ดูว่าเรย์กะอยากกินอะไรก็สั่งที่เขาอยากกินมาให้ แค่เรย์กะชอบ กินแล้วมีความสุขฮีก็โอเคแล้ว

อีกอย่าง ถึงกลุ้มใจ ไม่สบายใจแค่ไหน ฮีก็ไม่เอาปัญหาส่วนตัวของตัวเองไปสุมให้เรย์กะเลยนะ กูว่ากับมาซายะ ฮีก็ไม่ขอความช่วยเหลือด้วยซ้ำ พูดนิดๆหน่อยๆแล้วเปลี่ยนเรื่อง ตอนนี้ก็แค่รั้งเรย์กะไว้ให้นั่งด้วย เห็นหน้าก็รู้สึกมีความสุข เยียวยาหัวใจ อยู่ใกล้ๆก็รู้สึกถึงความปลอดภัยและความสบายใจอะไรทำนองนั้นอะ

>>430 >>431 กูเคยอ่าน saint young men เห็นบุดด้าบ่นๆว่าไม่ชอบกลิ่นของไอ้ข้าวมธุปายาสนี่ แต่ตอนนั้นหิวมากเลยต้องกินลงไป แถมโดนเข้าใจผิดว่าชอบกินเลยเอามาให้กินรัวๆอีกต่างหาก จะปฏิเสธก็ไม่ได้ด้วย กูสงสัยว่ากลิ่นมันแย่ขนาดนั้นเลยเรอะ กูนึกว่าจะหอมนมอะไรซะอีก

>>426 กูบอกแล้วว่าเจ็บมาเยอะ.... อยากจะหวีดกะเค้ามั่งยังไม่ค่อยจะกล้า ได้แค่จดๆ จ้องๆ อ่านวนๆ ไปเรื่อยแบบไม่ค่อยอยากเชื่อสายตา

ส่วนแท็ก food เนี่ยเต็มที่ได้เลย อย่างน้อยก็ไม่มีอะไรให้ใจบอบช้ำ

>>431 กูว่าอย่างน้อยก็อร่อยกว่าข้าวผัดนมช็อคกูนะถถถถถ
ปล.ถ้ามึงอยากกินข้าวกับนมแนะนำเป็นข้าวแบบเม็ดๆกับนมเย็นๆกินสไตล์แบบข้าวแช่จะอร่อยกว่าว่ะ นี่ลองมาหลายสูตรแล้วบอกเลย//แต่ถ้าอยากกินแบบร้อน แนะนำเป็นข้าวหุงกับกระทิ มันๆเค็มๆดี

>>428 มีจุดให้กรี๊ดอีกจุดนะว้อย ตอนนี้ก็เป็นตอนตอกย้ำความเหมือนของคู่อิมาริท่านพี่ คู่เอ็นโจคาบุอีกเรื่องแล้ว ที่ชูสุเกะบอกคบมาซายะเป็นเพื่อนเพราะตรงไปตรงมาและไม่มีวันหักหลัง อิมาริก็บอกว่าชอบตรงที่ท่านพี่ตรงไปตรงมาและไม่หักหลังเพื่อนเหมือนกัน อะไรมันจะเหมือนกันได้ขนาดนี้วะ หรือเอ็นโจเป็นลูกท่านพี่กับอิมาริแบบที่แซวๆกันตอนกระทู้แรกจริงๆวะ 555555555555555555

>>438 ไม่หักหลังแต่ซ้อมเอาๆ นี่ก็ไม่เป็นไรอ๋อวะ 55555

>>439 นั่นเป็นการหยอกด้วยความรักสไตล์ท่านพี่และอิมาริไง อิมาริชอบเห็นท่านพี่แสดงอารมณ์นอกเหนือจากการเป็นรูปสลักออกมา เลยไปแหย่เรย์กะเพื่อยั่วให้ท่านพี่โมโหมั่ง หรือเอาปัญหาสาวๆมาสุมให้ท่านพี่แก้มั่ง ท่านพี่ก็จะโกรธๆๆๆๆๆ จนแทบพ่นไฟ แต่เอาเข้าจริงท่านพี่ก็ตามแก้ปัญหาให้ทุกครั้ง อยู่ข้างๆไม่ไปไหน ดังนั้นอิมาริเลยยอมให้ซ้อมนิดๆหน่อยๆเป็นการตอบแทนบ้างอะไรบ้าง ประมาณแฟนหนุ่มที่ถูกแฟนสาวทุบเอาเวลาไปทำให้เจ้าหล่อนโกรธไรงี้ เดี๋ยวไปกอดแล้วจุ๊บเป็นการง้องอนขอคืนดีก็โอเคแล้ว

>>439 ซ้อมอย่างจริงใจและจริงจัง ซ้อมคือซ้อมกันเห็นๆ ไม่มีลอบแทงข้างหลังยังไงล่ะ!

กูขอ KY พวกขนมอินเดียถ้าไม่ชอบนมเนยกุว่าอย่าลองเลย... มันล่อคอกูแสบมาสามวันแล้ว (ตอนนี้คอกุยังแห้งเป็นผงอยู่) ละแม่งสงสัยว่าเปลงเงินมันแดกได้จริงเหรอ ไม่ใช่ทำสวยๆนะ ปรากฏแดกได้ แค่แลกกับคอกู..

>>438 บางทีนี่อาจจะเป็นการชงเนียนๆ ของฮิโยโกะซามะ

>>230 กรุว่าพระนางสุชาดาก็เป็นแนวเดียวกับท่านเรย์กะแน่นวล

>>442 ชงไปทางวายสินะ เอ็นโจคาบุได้กันเองเหมือนอิมาริท่านพี่ ปล่อยท่านเรย์กะเป็นเจ้าแม่คานทองต่อไป

กูอยากเห็นภาพความโชโจฟรุ้งฟริ้งของตอนล่าสุดจังค่ะ โม่งๆแฟนอาร์ตขา

ขอ KY
>>437 แค่นมธรรมดาก็เลี่ยนแล้วนี่ล่อนมช็อค สงสารลิ้นกับกระเพาะมรึงมั่ง
>>442 อินเดียชอบกินของมันๆ เลี่ยนๆ ตั้งแต่แกงของอินเดียแล้วมีแต่มันๆ จืดๆ ความอร่อยที่ถูกปากกูหามีไม่ พอของหวานก็หวานแบบว่าหวานชิบหายหวานพอๆ กับอาหารของกัมพูชาเลยอารมณ์แบบว่าบ้านมรึงน้ำตาลถูกมากใส่กันไม่ยั้งมือ

>>446 กูว่าอาหารกัมพูชาก็คล้ายๆอาหารไทยนะ แต่จืดกว่า มีหนนึงต้องไปทำงานอยู่ที่นั่น แล้วเลขาชาวกัมพูชาคนท้องถิ่นเคยพาไปกินส้มตำกัมพูชาสไตล์แบบร้านลูกทุ่งๆ แม่ค้าแม่งตักผงชูรสปรุงรสให้ช้อนโต๊ะพูนๆต่อหน้าไม่เกรงใจผมบนหัวกูบ้างเลย ส่วนน้ำตาลกัมพูชากูว่าหวานน้อยกว่าไทยนะ เคยฉีกซองน้ำตาลใส่กาแฟ แม่งแทบไม่รู้เลยว่ากูใส่น้ำตาลลงไปแล้ว เลยต้องใส่อีกซอง

>>447 แต่ที่กูกินทำไมหวานหว่า โดนเฉพาะน้ำชงๆนี่อย่างหวานอ่ะหรือกูเป็นคนไม่กินหวานหรือเค้าทำอาหารให้คนไทยเลยหวานหว่ะ? แต่ส้มตำไม่กล้าลองหว่ะกลัวท้องเสียกับผงชูรสนี่แหล่ะ

>>446 กูถึงบอกไงว่าไม่โอถถถถถ รสช็อคสังเคราะห์ผสมกับข้าวนี่โคตรแย่อ่ะ//กระเพาะกุแข็งแกร่งถถถถถถ
>>448 กูว่าหวาน+1 แต่ที่ไทยก็ใช่ย่อยนะมึง//ส้มตำกุก็เห็นน้ำตาล/ผงชูรสทีละทัพพีเซม

>>449 >>447 เห็นพวกมึงแล้วกูก็แอบหวั่นกับส้มตำแถวบ้าน

แท็กโชโจมีฤทธิ์อยู่สองวัน...

>>451 ความฟูดมันอยู่มานานแล้วไง ฝังรากลงแกนสมองไปแล้ว

>>451 ไม่ใช่ทุกคนที่มีความรัก แต่ทุกคนต้องแด่กเว่ย

มึงคือแบบ กุอ่านเรย์กะบรรยายเอ็นโจยืนย้อนแสงว่าผมสะท้อนแดดเป็นสีน้ำผึ้งไรงิ กุอยากอ่านมุมมองเอ็นโจที่มองเรย์กะที่ยืนอีกด้านของแสงบ้าง ใครก็ได้ช่วยผลิตกาวออกมาหน่อยเถอะ

แสงส่องเข้าหน้ามองเห็นหน้าไม่ชัดทำให้นึกถึงเรื่องเล่าในยามสนธยา
แม้จะเห็นผมม้วนชัดเจนแต่เอ็นโจก็ไม่อาจมั่นใจนักว่าคนตรงหน้าเป็นคนเดียวกับคนที่เคยเจอกันทุกวันจริงหรือไม่
ถึงจะไม่เชื่อในเรื่องลึกลับแต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ ผู้ดูแลเองก็หลบอยู่ในมุมไม่ให้สะดุดตาจึงไม่รู้ว่าในห้องนี้คนอื่นอยู่ด้วย ทำให้รู้สึกว่าเหมือนอยู่ตามลำพังกับสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ พอกลั้นใจถามออกไปว่า"ใครน่ะ" ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยตอบกลับมา "คุณคิโชวอิน..."

ประมาณนี้มะ

>>455 ทำไมจากฉากโชวโจถึงกลายเป็นเรื่องสยองขวัญล่ะวะ 5555555

>>455 วันต่อมาท่านฟุยุโกะก็วิ่งมาบอกท่านเรย์กะว่ามีเรื่องลี้ลับทรงผมม้วนกำลังเป็นเรื่องสยองขวัญประจำโรงเรียนที่โด่งดังอยู่ตอนนี้555

>>455 อันนี้ไม่ใช่ว่าเอ็นโจพูดเองเหรอวะว่าคุณคิโชวอิน
เพราะถ้าไม่ใช่เสียงเอ็นโจพูดว่าคุณคิโชวอิน มันก็จะเป็นเรื่องสยองขนานแท้แล้ว...

สรุปที่ชวนเรย์กะอยู่ต่อคือกลัวผีใช่ไหมพ่อหนุ่ม/ยิ้มอ่อน

การเป็นเอ็นโจน่ะ เหนื่อยจังเลยนะ

มีเรื่องที่ทำได้ มีเรื่องที่ต้องทำได้ แล้วก็มีเรื่องที่เป็นเอ็นโจเท่านั้นจึงจะทำได้

เพราะสิ่งเหล่านั้นคือตัวตนของผม ไม่สิ ตัวตนของเอ็นโจต่างหาก

หากสูญเสียสิ่งเหล่านั้นแล้วผมจะยังเป็นเอ็นโจอยู่หรือเปล่า คำถามนั่นน่ะบางทีแล้ว...ช่างมันเถอะ

ผมไม่มีความกล้าพอที่จะทดลองมันหรอก

บางครั้ง...ผมก็รู้สึกอิจฉาคนบางคนที่ทำอะไรตามใจตัวเองได้โดยไม่ต้องสนใจรอบข้าง

ถ้าให้พูดแล้วก็คงเป็นมาซายะล่ะมั้ง เวลาที่ผมมองมาซายะที่ทำตามใจตัวเองแล้วผมก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา

ในขณะเดียวกันความรู้สึกเวลาเห็นมาซายะแล้วเกิดความคิดที่ว่า "อา...ทำลงไปแล้วสินะ" ส่วนลึกของผมกลับรู้สึกพอใจขึ้นมา

มาซายะมีสิ่งที่ผมไม่มี นั่นก็คือความกล้าที่จะเอาแต่ใจตัวเอง แต่ยิ่งนานเข้าผมยิ่งรู้สึกว่าทำแบบนั้นแหละถึงจะเป็นมาซายะ

มาซายะที่เป็นตัวของตัวเองช่างน่าอิจฉาจังเลยนะ

แล้วก็อีกคนหนึ่ง

ผู้หญิงประหลาดที่ผมเห็นมาตั้งแต่เรียนชั้นประถม ผู้หญิงที่เสแสร้งเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง

แต่เธอคนนั้นไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเธอเสแสร้งได้แย่มาก

ผมเองก็จำไม่ได้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ตัวเองเริ่มจะเฝ้ามองผู้หญิงคนนั้น บางครั้งการดูเธอทำอะไรแปลกๆ โดยตัวเธอไม่รู้ตัวนั้น

สนุกมากเลยล่ะ

รู้ตัวอีกทีก็ใกล้จบการศึกษาแล้ว ไม่รู้ว่าต่อไปจะมีอะไรสนุกๆ แบบนี้ให้ดูอีกหรือเปล่านะ

วันนี้เองก็เหนื่อยกับการที่เป็นเอ็นโจจนต้องหนีออกมาพักชั่วคราว น่าเสียดายที่สถานที่พักผ่อนของผมนั้นมีเพียงห้องสโมสรที่โรงเรียนเท่านั้น

ที่ๆ ผมต้องเป็นเอ็นโจอย่างบ้านน่ะ บางครั้งผมก็ไม่อาจพูดได้เต็มปากว่านั่นเป็นที่พักผ่อนได้หรอก

ถ้าเป็นผู้ชายวัยรุ่นแล้วก็คงมีสถานที่แบบนั้นอยู่บ้างละมั้ง อย่างเช่นบ้านเพื่อน

แต่ผมน่ะไม่มีหรอก ถ้าหากว่าเป็นบ้านของมาซายะล่ะก็ ผมก็ยังเป็นเอ็นโจที่บ้านมาซายะอยู่ดี

อา...เริ่มเศร้าขึ้นมาแล้วสิ ในสถานการณ์แบบนี้ถ้าหากว่ามีที่ๆ ให้ผมระบายถึงความเป็นตัวเองสักนิดล่ะก็นะ

ตอนนั้นเองที่ผมได้ยินเสียงประตูห้องสโมสรเปิดออก

"ใครน่ะ"

ผมถามขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนตัวเองเป็นเอ็นโจพร้อมกับลุกขึ้นช้าๆ

แม้แต่ในห้องสโมสรเองผมก็ยังต้องรับบทนี้อีกหรือเนี่ย...อะ

"คุณคิโชวอิน..."

"สวัสดีค่ะ ท่านเอ็นโจ"

ในเวลาแบบนี้ กลายเป็นเธอคนนั้นได้ยังไงกันนะ

จะว่าไป วันนี้

"หยุดสอบซ่อมแท้ๆ มีอะไรเหรอ"

ที่เธอมาที่นี่เวลานี้เป็นสิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจมาก ราวกับว่าคำบ่นอันไร้สาระเมื่อครู่พระเจ้าจะได้ยินอย่างงั้นแหละ

อะ ดูเหมือนเธอจะไม่พอใจที่พูดเมื่อกี้สิ ทำท่าจะหันหน้ากลับออกไปแล้ว

เอ็นโจ นายต้องทำอะไรบางอย่างแล้วนะ

"เอ๋ หรือว่ามีสอบซ่อม..."

"ไม่ใช่นะคะ!"

มันได้ผลจริงๆ ด้วย ดูเหมือนจะดึงความสนใจของเธอได้สำเร็จนะตัวผมที่เป็นเอ็นโจ

อะ ไม่สิ เมื่อกี้เป็นเอ็นโจหรือว่าเป็นตัวผมกันแน่นะ เอ็นโจไม่น่าจะพูดอะไรแบบนั้นกับผู้หญิงได้หรอกมั้ง

เมื่อกี้นี้...เป็นตัวผมเองหรอกหรือ

ผมยิ้มในใจให้กับผู้หญิงข้างหน้า บางที กับเธอคนนี้แล้ว

ทุกสถานที่ที่มีเธออยู่อาจเป็นที่ผมกลายเป็นตัวผมได้สักนิดละมั้ง

พอได้มั้ย

by โม่งผู้มาจากตรอกอูอี

>>458 ผิดจริงๆต้องแก้เป็น
แม้เอ่ยออกไปก็ไม่ได้ยินเสียงมี่คุ้นเคยดังกลับมา เขาจึงต้องเอ่ยออกไปซ้ำอีกครั้งด้วยความไม่มั่นใจ

>>459 ดีงามเลยมึง แต่ขอสารภาพนิดๆ ที่มึงถามว่าพอได้มั้ยนี่กูนึกว่าเป็นคำพูดเอ็นโจ มโนเสียงเสร็จสรรพแล้ว พอนึกอีกที ...มันควรเป็นเสียงโม่งดิว่ะ หึๆๆ//ตบสมองซีกขวาของตัวเอง

>>461 นึกว่ากูเป็นคนเดียว 555+

>>459 กูขอโทษนะมึง แต่แบบตอนกลางๆกูยังติดอยู่กับเรื่องสยองขวัญอันที่แล้ว พอกูอ่านที่ว่านี่เป็นตัวผมหรือว่าเอ็นโจกันแน่ กูก็คิดไปอัตโนมัติว่า เชี่ย หรือว่าเมื่อกี้กูอ่านข้าม คือเอ็นโจมีผีสิงต่อจากอันที่แล้วเหรอฟะ เลยนั่งอ่านใหม่ละก็ อ่อ ที่แท้กูเบลอเอง55555 แต่กาวจัดว่าดีค่ะ//ซู้ดดด

>>459 กาวดี กาวดี //ทำเสียงแบบพากย์หนังจีน

>>459 กรี๊ดดดดด มึงเขียนดีเอาไปสิบกระโหลก สนใจเอาเอ็นโจ side story ไปเขียนต่อมั้ย กูตันอยู่ 55555555555555
อยู่กับเรย์กะนายไม่ต้องเป็นเอ็นโจหรอก เป็นชูสุเกะก็พอแล้ว ยิ้มกว้างๆ หัวเราะเสียงดังๆ มีความสุขให้มากๆ แค่นี้ก็พอแล้วจริงๆ

ฟะ...ฟิคในตำนานเอ็นโจพาร์ทของกุนับแต่วันนั้นเมื่อเดือนก่อนนู้น กูก็ไม่มีโอกาสได้แต่งต่ออีกเลย แย่กว่าคือบทจะแต่งคอมดันพัง ล้างเครื่องใหม่แล้วลงวินโดวส์ตัวเก่าไปก่อน ไม่ทันได้ใช้แต่งฟิค เวิร์ดก็ดันใช้ต่อไม่ได้อีก ฮรึก ฮือออ แบบนี้จะถวายฟิคสู่เรือลำนี้ได้อย่างไร โถ่ถัง

>>466 ต้องเป็นอาถรรพ์ของเทพมารแหงๆ ถถถถ
ใช้พวก notepad มั้ยมึง หรือไม่ก็ google doc, word online

>>465 กุเขียนได้เฉพาะตอนมีแรงบันดาลใจ ครั้งหน้าอาจจะกลับไปเขียนคุณหนูจี้(เจ้าแม่) อีกทีก็เป็นไปได้

หรืออาจจะเขียนไม่ออกไม่ได้เขียนอีกเลยตลอดกาลลลลล...ล ก็เป็นได้เหมือนกัน

>>466 เขียนใน google doc สิ
>>468 พออ่านตอน 268 แล้วกูก็อยากกระโดดวาร์ปมาเขียนตอนนั้นเลยว่ะ แต่ไม่ได้ กูต้องเขียนกอล์ฟมาร์กเกอร์กับเกิดมาเป็นตัวตนยังไม่เคยโดนใครทิ้งก่อนนนนนน จะพลาดประเด็นสำคัญในชีวิตคุณชายแกไม่ได้ 55555555555555555

>>455 หมดกัน tag shojo กู นั่นจอมมารโดนรังสีแม่ฟุยุโกะเข้าแล้วสินะ

>>459 อา ดียย์ เรย์กะตันสายฮีลสินะ

KY เห็นผมอันนี้แล้วนึกถึงเจ้าแม่
http://www.vogue.co.th/uploads/d_20171016163615.jpg

>>468 อยากอ่านคุณหนูจี้~
>>472 ทรงผมแม่งโคตรทำร้ายมากๆ ไม่ต้องหลอดเป็ะขนาดนี้ได้มั้ย ทำใจลำบาก...

ขอบคุณโม่งแปลตอนใหม่ โธ่...แทคโชโจไม่กี่วันแทคอาหารมาทวงบัลลังค์คืนแล้วอ่ะ วัยรุ่นเซ็ง....

กำลังคิดอยู่เลยว่าวันนี้โม่งแปลไม่อัพเหรอ ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่าโม่งแปล

วันนี้มาถึงสายอ่ะ ตาลีตาเหลือกมาก งานเริ่มล้นพ้นตัว ฮืออออออออ

แท็คฟู้ดกลับมาอีกครั้ง

บ่นไรกันพวกมึง แท็คโชโจก็ยังอยู่นี่ วาคาบะจังไงตัวจริงของเรื่องนี้ ส่วนผู้ชายตอนที่แล้วนั่นเป็นแค่พระรองหรอก
ว่าแต่อยากกินไอติม อ่านทีไรก็อยากกินตามเนื้อเรื่องทุกที ฮือ อ้วนแน่

อย่าลืมคันตะคุงนะเว้ย! น้องแม่งสูงขึ้นทุกที ซักวันหนึ่งต้องมียืนเทียบกันระหว่างสอนทำขนมแล้วเห็นว่าคันตะคุงสูงกว่า แล้วพลั้งเผลอเกิดโดขิๆ พี่สาวครับ ผมเป็นหนุ่มแล้วนะครับ

>>479 มึงอย่าพู๊ดดดดด ตอนนี้กูโดขิกับคันตะคุงมาก เด็กๆ เฮลต์ตี้ทำอาหารเป็นนี่มันโคตรดีเลยนะ ฮือ คาแรคเตอร์ที่ชอบเลย //เกาะเรือเอนโจแนบแน่น

คันตะที่โผล่มาทีไรก็สูงขึ้นทุกทีสินะ... หุหุ หึหึ... โมเอะพ้อยท์ (?) คือตอนที่จู่ๆ ก็พบว่าตัวเองต้องเงยหน้ามองคุณน้องชายเพื่อนไงล่ะ!!

ท่านเรย์กะบอกเองด้วยว่าสเป็คเป็นคนทำอาหารเป็น เอ็นโจเข้าข่ายนะ แต่ตอนนี้ไม่ไหวก็ให้น้องคันตะ หนุ่มอบอุ่น โชตะ กร๊าวใจนัก>//<

โอ้ยมึงงงงงงงง คันตะคุงดีชิบหาย อยากให้มีแบบว่า 'อ๊ะ สูงกว่าแล้วนี่นา แบบนี้ต้องเงยหน้าคุยด้วยแล้วสิ' หกดเจาฟด่าสหจรลสหแก มันต้องโคตรจะกร๊าวใจแน่ๆเลย!!!

คันตะคุงคือความดีงามแบบไม่ต้องระแวงไส้ใน แง้~ ระดับโคโรเน่นี่ไม่ต้องถามแล้วเนอะ ทำไปก็กินแน่นอน

คันตะะะะ งุ้งงิ้งมากค่ะ มีดุไอเดียบรรเจิดท่านเรย์กะด้วยอ่ะ อยู่แล้วน่าจะเข้ากันได้ดีนะคะ
/ตัดแขนข้างนึงไปใส่ไว้เรือคันตะคุง

บังเอิญชิบหายเลื่อนผ่านเฟสเล่นๆแล้วเจอ
https://twitter.com/__HolaG/status/920306354056609792
แต่กรณีคันตะกับเจ้าแม่นี้คันตะน่าจะเป็นธันวามากกว่าพฤษภานะ

กาวววววววว
คันตะ - อย่างโคโรเน่น่ะถ้าปล่อยใว้คงจะเข้ารกเข้าพงหลงไปสู่ด้านมืดของการทำอาหารแน่ๆ ช่วยไม่ได้จะดูแลให้เอง
วาคาบะ - อะไรกันคันตะ อายุน้อยกว่าแถมตัวก็เล็กแท้ๆ ทำเป็นอวดดี
คันตะ - อะไรเล่า พี่เนี่ยอายุห่างกันแค่สี่ห้าปีอย่าวางท่าหน่อยเลยน่า ก่อนหน้านี้พี่ก็ยังอยู่ในวัยฝึกหัวเราะโฮะโฮะโฮะ อยู่เหมือนกันแหละ
วาคาบะ - หนอยเจ้าคันตะ ตอนนั้นเพราะตื่นเต้นที่ต้องเข้าโรงเรียนไฮโซหรอก
เรย์กะ - ฮุฮุ สนิทดีจังเลยนะคะทั้งคู่เนี่ย ฉันไม่มีน้องชายให้ทะเลาะได้เลยทำเป็นแต่อ้อนท่านพี่เท่านั้น
คันตะ - ได้ยินมั้ยล่ะพี่ เป็นพี่สาวก็หัดให้น้องอ้อนบ้างสิ
เรย์กะ - แต่จะดีหรือคะ พูดเองก็กระไรอยู่แต่ตัวดิฉันน่ะค่อนข้างจะเหลวไหลแถมมีนิสัยเอาแต่ใจด้วย ที่สำคัญโดนคันตะขับออกจากสำนักไปแล้วสิ
คันตะ - จะดีไม่ดีก็ช่างเถอะ ยังไงก็ตัดสินใจจะดูแลโคโรเน่ไปตลอดชีวิตอยู่แล้วล่ะน่า

>>487 บ้าเจรงงงงง เป็นกาวที่ดี ฮรือออออ

>>487 คีย์เวิร์ดอยู่ที่ "จะดูแลโคโรเน่ไปตลอดชีวิต" สิน้าาาาาา
แอบอยากเห็นมวยรุ่นไลท์เวท คันตะ VS ยูกิโนะคุงจังว่ะ 555555

โม่งแปล ไอ้ไอติมเชอร์เบทรสมูสแค็ตจริงๆไอ้คำนั้นมันสะกดว่ามัสกัตนะ กูก็งงๆว่ามูสแค็ตนี่มันผลไม้อะไรวะเลยลองเอาคาตาคานะไปเทียบดู อ๋อ มัสกัตนี่เอง ทีแรกกูก็นึกว่าเป็นพวกเบอร์รี่อะไรแปลกๆรึเปล่าวะ ที่แท้ก็พันธุ์องุ่นของญี่ปุ่นนี่เอง

>>489 ยูกิโนะกูว่าไม่ไลท์แล้วนะเว้ย ออร่าปีศาจออกขนาดนั้น ถ้าตีกันจริงคันตะจะเอาอะไรไปสู้วะถถถ

>>490 ไปเสิร์ชหาคำว่ามัสกัตนี่เจอแต่ชื่อเมืองในโอมานนะ ที่เห็นถอดเสียงใช้กันทั่วไปน่าจะเป็น มัสแคท ไว้เดี๋ยวมีเวลาจะกลับไปแก้เด้อ

>>492 โอเค แต่บางเว็บกูก็เห็นเขาอ่านมัสคัท มัสกัต มัสคัส บางเว็บก็มัสกัสไปเลย กูก็งงๆกับการถอดเสียงภาษาไทยอยู่นะ ไม่รู้จะเชื่อใครดีเลยโยนลงดิกชันนารีออนไลน์มันก็สะกดมาให้กูว่ามัสกัตน่ะ

>>489 กูว่าถ้าคู่นี้ตีกันมันจะเดือดกว่าคู่อื่นๆ เลยนะมึง
ถึงเนื้อถึงตัวมาแล้วทั้งคู่ จับมือถือแขนมาแล้วทั้งคู่ เรย์กะให้ความสำคัญทั้งคู่ แบ็คดีทั้งคู่ (คันตะมีวาคาบะและสกิลทำอาหาร ส่วนยูกิโนะมีเงินและจอมมาร?)

>>494 จอมมารนี่ไม่น่าเรียกว่าเป็นแบ็คที่ดีนะ...ภาระน่าจะเข้าท่ากว่า

ตอนล่าสุดกูแจวเรือคันตะหนักมากค่ะ

>>491 เอาความเป็นอาจารย์ไปสู้ไงมึง อุโฮะๆๆๆ

โม่งสารบัญเจ้าของโฟลเดอร์ reika sama ยังอยู่แถวนี้มั้ย ปลดให้แก้ไขตรงไฟล์เปล่าที่เคยสร้างไว้หน่อย กูจะใช้ไฟล์เปล่าแต่มันขึ้นว่าให้ดูได้อย่างเดียว แก้ไขไม่ได้ ต้องส่งรีเควสไปขอรับสิทธิ์แก้ไขจากเจ้าของไฟล์ ถ้าผ่านมาเห็นเมนท์นี้ก็ปลดให้แก้ไขได้หน่อยเน้อ

ถ้าเป็นเรื่องอาจจะอวยคันตะคุงนะ แต่พอเป็นเรื่องนี้รู้สึกสังหรใจว่าจะเป็นแบบ "คันตะคุงนี่โตเร็วจังนะเมื่อก่อนตัวกระเปี๊ยกแค่นี้ เผลอ ๆ ไม่ทันไรก็ตัวสูงกว่าฉันแล้ว แถมยังมีแฟนแล้วด้วย โดนแซงแม้กระทั้งเด็กแบบนี้ หรือฉันจะเป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านคานทองไปตลอดกาลล่ะเนี่ย ไม่น้าาาาาาาา"

>>499 มึงเป็นอวตารท่านฮิโยโกะมาทำลายความฝันของกูสิน้าาาาา //เอามืออุดหูปฎิเสธความจริงรัวๆ แบบเรย์กะซามะ

>>499 กูยกจอมมาร ถวานคาบุให้แฟนคนนั้นเลย แต่พรากโชตะขอกูปายยยยยยย

>>498 แก้แล้วจ้ะ

กูขอเสนอชื่อมู้ใหม่ เอามาแปะไว้ก่อนเดี๋ยวลืม เนื้อหาชอบทำให้กูไขว้เขว
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศึกแย่งชิงพื้นที่การออกอากาศ [ชัยชนะของ tag food ครั้งที่ 22]

>>503 กูขอแปะด้วย
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเหล่าโม่งที่โอดครวญ "ไหนบอกว่า tag love ไหงเป็น tag food ล่ะ คุณหลอกโม่ง!!" (โม่งผู้ตะโกนโวยวาย ครั้งที่ 22)