ตอน 5
เรื่องย่อ: สุดท้ายนางเอกก็โดนพ่อและพี่สาวลากไปฝึกจนเหนื่อย พอพักได้ไม่เท่าไหร่ พี่เลี้ยงก็ชวนให้นางเอกออกไปเปิดหูเปิดตานอกบ้านบ้าง สุดท้ายนางเอกก็ยอมออกไป แต่พ่อและพี่สาว พร้อมด้วยทหารอารักขาเป็นยวงตามมากันไม่ให้มีใครมาเจ๊าะแจ๊ะลูกสาว พี่สาวรำคาญพ่อที่หวงน้องเกิน เลยพาน้องสาวไปช็อปปิ้งในร้านขายเครื่องประดับ ระหว่างดูของก็มีหลงจู้ (คือใครวะ) เอาปิ่นปักผมมาให้สาว ๆ ทั้งสอง ก่อนจะหายตัวไป นางเอกสังเกตว่าปิ่นมันเรืองแสง แต่พี่สาวไม่เห็น น่าจะเป็นปิ่นวิเศษที่จะมีบทในตอนต่อไป ตอนหลังจะเฉลยว่าจริง ๆ แล้วเป็นพญายมนั่นล่ะ พอตอนกำลังกลับบ้านก็มีชายคนหนึ่งจับตาดูนางเอกอยู่ แล้วบ่นพึมพำว่าโตกว่านี้จะรับนางเอกไปอยู่ด้วย จบตอน
ความเห็น
- ภาพประกอบพ่อนางเอกหน้าเกลี้ยงเกลา หล่อเหลา แต่ในบททำไมมีหนวดฟระ
- สำนวนกินเต้าหู้คือเปิดซิงสาวเป่าวะ
- ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก มีแต่ใส่ปมเรื่องปิ่นกับโลลิค่อนปริศนาไว้ ซึ่งกูก็ไม่รู้สึกสนใจว่าอยากติดตามต่อสักเท่าไหร่
จบแค่นี้ล่ะ ขี้เกียจสับต่อละ
สรุปในภาพรวม
- แต่งนิยายแนวจีนเสิ่นเจิ้น ถึงไม่ต้องคำนึงถึงความถูกต้องทางประวัติศาสตร์มากนัก แต่อย่างน้อยน่าจะดูถึงเรื่องความสมเหตุสมผลบ้างนะ รวมถึงน่าจะศึกษาพวกประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ความเชื่อ เพิ่มเติมนะ
- สำนวนยังขึ้น ๆ ลง ๆ บางทีมีใช้ศัพท์สูง ๆ อย่างบริภาษ (แปลว่าไรวะ) แต่บางทีก็ใช้ศัพท์ธรรมดา มุมกล้องเรื่องตอนแรก ๆ ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หลัง ๆ เริ่มดีขึ้น
- นางเอกมีความซูสูงมาก คนอ่านเดี๋ยวนี้ชอบแบบนี้เหรอวะ เปิดโลกของกูมากเลยนะเนี่ย
สรุป ถ้าโม่งให้เรื่อง Two World เป็น benchmark คะแนนที่ 3/10 กูให้เรื่องนี้ 2/10 ก็แล้วกัน อย่างน้อยเรื่อง TW มันยังมีดีกว่าเรื่องนี้นะ
ปล. เมื่อไหร่จะมีใครสับเรื่องกูสักทีวะ