>>550 กรี๊ดดด คิดเหมือนเราเลย เราก็ก๊าวฉากนี้มากแบบอยากอ่านฟิคท่านเรย์กะทำนองนี้ คือท่านเรย์กะแบบว่ามโนมาก5555 พอๆกับโม่งอย่างเราๆเลยนี่แหล่ะ แล้วโมเม้นคันตะเรย์กะก็ก๊าวน่ากรี๊ดมากจนเราอยากจะต่อแพไม้เล็กๆแต่กระทู้จริงจังอยู่ กระแสน้ำกำลังเชี่ยว เราไม่กล้าเอาแพเราแล่น ฮื่อออ โชตะนี่มันดีจริมๆ*ชูป้ายไฟน้องคันตะ*
ทานุกิก็ เฮ้ย ลูกสาวเลิกซึนแล้ววต้องไปฉลองงงงง*จุดประทัดสามวันสามคืน* แต่วาคาบะจังเหมือนนางเอกที่มาช่วยเตือนสติตัวร้าย(?)ให้หันกลับมาดูเลยว่าจริงๆแล้วยังมีคนคอยห่วงอยู่นะ อย่าเผลอทำอะไรที่ทำให้เขาเสียใจ กรี๊สสส เอ๊ะ ลืมถอดฟิลเตอร์ทุ่งดอกลิลลี่เหรอ
แต่พอท่านเรย์กะเป็นห่วงพ่อมากๆเราก็เริ่มขนลุก ขอโทษนะท่านเรย์กะ แต่เราไม่ชิน555555 แบบนี้ท่านพี่กลับบ้านมาต้องตกใจแหงๆ ใครเปลี่ยนความคิดเรย์กะได้กันนะ สงสัยต้องไปดูซะหน่อย*ยิ้ม*
เอ้ย เออใช่ แต่คือการที่ท่านเรย์กะมโนได้เป็นตุเป็นตะขนาดนั้นนี่คือชาติที่แล้วนางก็อ่านโชโจมาไม่น้อยสินะคะ อย่างนิยายที่เข้ามาอยู่ท่านเรย์กะก็อ่าน แต่ความกลัวสองคนนั้นจนสามารถคิดว่าพวกเราไม่สนิทกันได้เนี่ย ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะคะ ทำไมคนที่อ่านโชโจขนาดนี้ถึงมีสกิลในการหักธงขนาดนั้นนะ
ปล.ขอบคุณที่กลับมานะโม่งแปล*กระโดดกอด* โฮฮฮฮฮ พักผ่อนให้เต็มที่นะมึง สู้สู้ววววววววววววววววว