ตอนนี้เหมือนอารมณ์แบบ เปิดสู่ความมืดในใจคุณ ---โง้ยยยยย แต่ถึงพูดยังงั้นคือกูก็ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองยังไงดี รู้สึกข้างบนก็เหมือนเด็กเกเรที่บอกอาจารย์ทุกอย่างก่อนทำผิดงี้ แต่แบบก็มีความคิดของตัวเองอยู่ละว่าจะเอายังไง คือกูรู้ว่าไม่ดีที่เหมือนอุบบางเรื่อง ซุกอะไรไว้ใต้พรม แต่แบบเราต้องบอกเลยจริงๆง่ะะะะะ คือกูก็กลัวว่ามันจะทำเค้าตกใจมั้ยแบบถ้าบอกเรื่องห้องลับด้วย หรือเราควรบอกอ่ะ กูไม่รู้วววว แล้วแบบถามว่าถ้าทำกันจริงๆกูเข้ามั้ย คือกูโหวต 3 แต่ถ้าอ.ไม่อนุญาติแล้วมีคนแปลลงห้องลับ คือกูก็อ่านนนนน กูมันปากว่าตาขยิบมากแถมยังไม่กล้าเผชิญหน้าอีก ฮืออออ คือไม่รู้ว่าต้องเขียนไปแค่ไหนถึงจะดีอ่ะ นอกจากขี้ขลาดแล้วยังผลักภาระให้คนที่จะร่างด้วยรึป่าวเนี่ย กูช่วยได้แค่กำลังใจจริงๆเพราะยุ่นกูอ่อนแอย่ำแย่มาก แต่ก็คิดว่าจะทำอะไรก็ควรทำตอนนี้ที่เป็นรอยต่อของการแปลนะ ดูไม่กระทบใครมากมั้งถ้าคนที่อ่านแบบไม่เข้าโม่งคือดูผิวน้ำนิ่งสงบมาก แต่ที่นี่คือแบบ สึนามิ!!!! กูกำลังจะจมน้ำตายยยยยกับความสับสนในตัวเอง