จุดสูงสุดของแนวดาร์ก ไม่ใช่นิยายที่อ่านแล้วหดหู่ หรือปวดตับ แต่เป็นนิยายที่ผู้เขียนสามารถค่อย ๆ ชี้นำ ตะล่อม และกล่อมคนอ่านได้อย่างสนิทใจ ว่าความเลวทรามที่สุดในเริ่องนั่นน่ะ แม่งโคตรสวยงาม
ประมาณว่าอ่านจบแล้วผู้อ่านสามารถเอามีดไปแทงคนได้โดยเห็นว่าเนี่ย มันดีงาม อะไรทำนองนั้น