Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

_______________________________

[[กระทู้เก่า]]
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4

[[สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร]]
https://justpaste.it/reika

เจิมมู้ใหม่ เย่ๆ มู้ที่แล้วปิดโดยฟิคความตายของอิมาริรี่.... น่าสงสารจริมๆ

มู้ก่อนกุลงไม่ทัน มาลงมู้นี้แทนก็ได้
>>>/webnovel/3507/952 ส่วนตัวกุไม่ชอบวายก็จริง แต่ก็ไม่อยากห้ามไม่ให้พวกมึงลงฟิควายนะ ขอแค่จั่วหัวชัดๆ หน่อยว่าเป็น Y อะไรก็ว่าไป คนไม่ชอบไม่สนับสนุนจะได้ข้ามได้ แล้วก็ขออย่าฮาร์ดคอร์ อยากให้คงคอนเซ็ปต์รักใสๆ ใกล้ขึ้นคาน (//ตบปากตัวเอง) ไว้

เก็บสถิติเวลาของการตั้งกระทู้มาฝาก​...
กระทู้1 : Dec 25, 2016
กระทู้​2 : Jan 19, 2017
กระทู้​3 : Feb 05, 2017
กระทู้​4 : Feb 18, 2017
กระทู้5 : Feb 27, 2017

>>4 ทำไมแม่งเร็วขึ้นทุกอันๆ เลยวะ ทำสถิติอะไรกันอยู่เรอะ...

>>3 โอเค กุก็คงพูดเกินไป กุขอโทษด้วย ขอบใจที่มึงเข้าใจชาววายและให้พื้นที่พวกกุ //กอดมึงแน่นๆ

>>5 เมากาวกันน่ะสิ 5555555555555555555555
สามกระทู้ภายใน 1 เดือนเลยเหรอวะ โครตน่าทึ่ง

มีใครเคยอยู่เรืออาคิสะวะ(เพื่อนสมัยเด็กที่อนาคตจะได้ตำแหน่งแฟนซากุระจัง)บ้างไหมวะ?
จริงๆมันเป็นนักเรียนชายคนแรกที่กล้าเข้าหาและทักเรย์กะก่อนเลยนะโว้ย
ถ้าไม่นับว่ามีเจ้าของก็น่าอวยอยู่

>>8 กูเคยอยู่​ แต่ซากุระ​โผล่จมเรืออย่างไว 5555

>>6 ไม่เป็นไร มึงไม่ต้องขอโทษเพราะมึงก็พูดไม่ได้พูดอะไรเกินเลย แต่...มึงต้องขอโทษที่ทำให้ท่านเรย์กะขึ้นคานเพราะหนุ่มๆ จีบกันเองเฟ้ย!!
//ไปลงโทษตัวเองปั่นจิ้งหรีด 3 ที ปฏิบัติ!

>>8 กูเคยอยู่พักนึง แล้วซากุระโผล่มา จากนั้นอาคิสะวะก็แทบไม่มีบทอีกเลย

>>11 หลังจากเป็นเพื่อกับซากุระจังแล้ว อาคิซาวะคุงจะโผล่มาส่วนใหญ่ก็เรื่องโดนสาวแอบชอบจนซากุระจังต้องออกโรงอ่ะ แหม เนื้อหอมไม่เบาเหมือนกัน
กูอยากกลับไปเรื่องฟิคนิทานอ่ะ5555 ยังเมากาวไม่สร่าง

>> เคยอยู่ แล้วก็โนชากถระจมไป...

>>8 กูเคยอยู่เต็มตัวเลยนะเว้ยยยย แต่ซากุระจังยิงมิสไซส?ใส่เรือกูรัวๆ จนกูต้องว่ายป๋อมแป๋มไปเกาะเรือเอ็นโจ

เกือบตามเรือโนอาห์มาไม่ทัน ถถถ//มากาวมู้นี้แล้วววววว

ฟิคนิทานนนกุเฝ้ารออยู่นะ

กูสังกัดเรือเอ็นโจตั้งแต่ต้นค่ะ 5555555555555 ตั้งแต่ประโยคหน้าตาแบบเอ็นโจตรงรสนิยมของมากกว่าแล้วเรย์กะจะเฝ้ารอดูวันที่เอ็นโจย้อมผมทองเลย กูก็เริ่มมาคิดละว่าอีตานี่น่าจะมีบทให้ได้ใกล้ชิดกันบ่อยๆ แล้วก็ไม่ผิดหวังค่าาาาาาาาาาา

>>17 ตรงรสนิยมของเรย์กะสิวะ ตกคำว่าเรย์กะไป

>>10 โธ่! มึง กุยิ่งเมาโคล่าผสมน้ำชามะนาวอยู่(แดกเหี้ยไรของกุเนี่ย)
//ปั่นจิ้งหวีดเมาๆ แล้วคลานกับไปทำสารบัญบักคาบุรากิ

>>9 >>11 >>14 นี่เรียกสปอยปะวะ กุพูดถึงแปลไทยตอนที่ผ่านไปแล้วนะ
.
.
.
ตอนที่ 15 ท่านเรย์กะบอกเองว่า อาคิสะวะเป็นผู้ชายที่สุภาพ ใจดี หน้าตาน่ารักเหมือนหนูแฮมสเตรอ์ แต่ไม่สามารถคิดด้วยเกินคำว่า "เพื่อนที่ดี" ได้
คือนั้นกุนี่กลิ้งลื่นกราบเรือตกทะเลดำไปเลย ท่านเรย์กะนักหักธง ;_;

>>3 กูไม่ได้อยู่สายวายหรือสายยูริ แต่ก็ไม่ได้ห้ามถ้าใครจะจิ้นหรือจะเขียนนะ กูชอบยูริอันที่เป็นการสารภาพรักของคาบุรากิแล้วกลายเป็นฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะจริงๆ แม่งขำชิบหาย 5555555555555555555 ขอฟีลแบบนั้นเยอะๆได้มั้ย ยูริหรือวายแบบกุบกิบน่ารักใสๆฮาๆ จะให้อ่านแบบฮาร์ดคอร์หัวใจกูรับไม่ไหว
เออ กูสังเกตนะว่าฟิคที่เขียนๆกันมานี่แทบจะเป็นรักใสๆ(มั้ง) ไม่มีเรทแรงๆมาเจือปนเลย มีแค่จูบนิดๆหน่อยๆแล้วตัดฉากเข้าโคมไฟบ้าง ซูมพระจันทร์บ้าง พวกมึงเขินที่จะเขียนฉากเรทกันสินะ

>>20 กูก็หักธงอาคิสะวะตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนกัน 555555 คือกูเข้าใจฟีลท่านเรย์กะอะว่ามันจะมีคนที่แบบดีมากๆแต่ทำยังไงเราก็ไม่สามารถคิดเกินไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน

>>21 กูก็ไม่ได้ใสๆนะ แต่พอเป็นเรื่องนี้แล้วกูอ่านละเขินมาก อย่างฟิคท่านเรย์กะความจำเสื่อม ตอนที่ตื่นมาบนเตียงด้วยกัน กูอ่านแล้วกูหน้าแดงเฉยเลย แบบเขินมาก 555555

ขอตกใจแปบ ขึ้นกระทู้ใหม่แล้วหรออออ เร็วจริงๆ ดูสถิติจาก >>4 แล้วรู้สึกว่าพลังแห่งกาวช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน

https://fanboi.ch/webnovel/3507/954 ไม่ต้องคิดมากเพื่อนโม่ง เรารู้สึกผิดหน่อยๆนะเนี้ย 55555 พอเราลองเอามโนกาวตัวเองออก มันเป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีใครดูออก จุดประสงค์หลักฟิคนั้นคือออยากแสดงมุมมองคาบุรากิเฉยๆ ส่วนเรื่องจิ้นกับเรย์กะเป็นจุดประสงค์แฝง แฝงแบบไม่น่ามีใครรู้นอกจากคนแต่ง (แต่แต่งเองก็รู้สึกว่าเผลอใส่ให้เอ็นโจเยอะกว่าอีก กำลังคิดอยู่ว่าตัวเองก้าวเข้าสู่เส้นทางสิ่งที่ทำกับสิ่งที่พูดไม่เหมือนกันหรือเปล่า ที่บอกจะเขียนโมเม้นต์กับคาบุรากิ สุดท้ายดันเขียนเป็นเอ็นโจเฉยเลย)

>>21 คนดีแบบอาคิสะวะเรย์กะไม่ชอบ เลยมาชอบจอมมารเอ็นโจไง //รมกาวตัวเอง

>>23 จริงๆฟิคจากหลายเรื่องหรือนิยายที่กูเคยเขียน กูเขียนฉากเรทแรงๆออนท็อปแส้เฆี่ยนเทียนลนได้ไม่มีปัญหานะ แทบไม่เขินเลยด้วย แต่กับเรื่องนี้ ขนาดฉากจุ๊บแบบบังเอิญตอนเที่ยวงานโรงเรียนกัน เขียนเองแท้ๆ กูยังเขินบิดไปบิดมาเลย อาการสาวน้อยแบบนี้คืออะไรเนี่ย 55555555555 ฟิคหลายๆเรื่องในนี้ก็ทำกูเขิน อายม้วน ฟินตัวแตกกับความน่ารักกุบกิบไป

>>21 กูเป็นสาววายที่อ่านฮาร์ดคอร์ได้ แต่แต่งเงไม่ได้ ฉากจูบธรรมดาๆน่ารักๆ กูยังเขินหน้าไหม้ ดิ้นไปดิ้นมา แต่งไม่ได้ ฮือออออออออออออออออออออออ

กูว่ากะเรื่องนี้แค่กรุบกริบแค่นี้ก็พอแล้ว อย่าเรทฮาร์ดคอร์กันเลยยยยย

>>20 คือกูจบเลยตั้งแต่เจอคำว่าแฮมสเตอร์เข้าไป มันน่ารักน่าเอ็นดูเกินกว่าจะเอามาทำอะไร....

>>27 จริง ถ้าอยากเรทก็ตัดเข้าโคมไฟ ท้องฟ้าสุกสกาว 555555555555

>>28 พอพูดถึงแฮมสเตอร์ ที่เรย์กะไม่เอาเพราะสัญชาตญาณของพวกเดียวกันป่าววะ เหยื่อเหือนกัน เหยื่อของนางมารซากุระส่วนเรย์กะเป็นน้องต่ายเหยื่อจอมมารเอ็นโจว

ตะไมกูเข้าน้องแมวแล้วมันแฮงค์ๆอืดๆฟะ แถมมีรูปไซซายะที่คนในนี้เคยโพสมาแทนที่รูปปกการ์ตูนอีก ช่วยด้วยยยย

>>28 เพราะเป็นหนูแฮมสเตอร์ไม่ใช่หรอ ถึงโดนปีศาจหนังแมวกินน่ะ...

>>31 ของกุก็อืดเหมือนกัน

>>31 กูถึงกับรีบเข้าไปดู อืดมากมึง ว่าแต่ไหนไซซายะ 555555555

>>31 มึงโดนคำสาปไซซายะแล้วล่ะ ต้องแก้คำสาปด้วยการแต่งฟิคมะหมาอวยไซซายะ 1ตอน

>>31 ของกูก็อืดนะ แต่ก็ยังเห็นภาพเดิมอยู่ ไหนวะไซซายะ

>>35 เออ แบบนี้ดี แต่จะอวยขึ้นไหมเนี่ย โถ ไซซายะลูกแม่

>>35 อวยไงวะ เป็นน้องไซเล่นเปียโนเหรอ 5555555555555555

>>38 เช่นมุมมองหมาโม่ง(?)ว่าไซซายะเท่แค่ไหน ถถถถถ

>>31 มึงเห็นประมาณนี้ปะวะ http://www.husky-owners.com/forum/uploads/monthly_08_2012/post-8284-13586065863479_thumb.jpg

>>38 แบบนี้?
https://i.ytimg.com/vi/YF3HoRvR9Ww/maxresdefault.jpg

แปะ สารบัญไทม์ไลน์รวมๆของเรื่อง
https://justpaste.it/reika-timeline

แปลแบบดำน้ำมาจาก http://kenkyokenjitsu.com/history/ (**คำเตือน**มีสปอยล์ในลิงก์)

ทำไว้สักพักละ เพิ่งเสร็จ เผื่อเป็นประโยชน์ต่อโม่งที่ชอบอ่านย้อนหลัง(เช่นกู) และโม่งสารบัญตัวละคร ถถถ
ยาวเกินเม้นท์เดียวแปะในjustpasteแล้วกัน ตอนใหม่ๆก็ไว้อัพเดทในนั้นเหมือนสารบัญหลักล่ะนะ

>>41 เชี่ย น่ากลัว 55555555555

>>41 น่ากลัวว้อยยยยยย ถถถถถถถถ

>>41 สยองงงงงงง เปิดมากูเกือบกรี๊ด

>>42 //ปรบมืองามๆให้โม่งขยันดีเด่นแห่งจักรวาลกาว

-----------------------------
กุพยายามทำสารบัญคาบุรากิ ยิ่งรู้สึกว่าเอ็นโจมันสนใจเรย์กะตั้งนานแล้วนี่หว่า รู้ชื่อเรย์กะเองไม่ได้ถามด้วยนะ (น่ากลัวเชี่ย นี่สินะจอมมาร)

เว็บแมวดุ้นมึงงงง ทำร้ายกุมาก กุงอนมึง หนีไปนอนละ
สารบัญคาบุรากิไว้ค่อยทำต่อกุเหนื่อย

กูขอสารภาพความในใจเช่นกัน กูเป็นคนที่อ่านได้ทุกแนวทั้งวายนอร์มอลไม่มีแบ่งแยก ฮิโรติกอะไรทั้งหลายsmเพียงใดกูก็อ่าน คือด้านแล้วไม่เขิน5555 แต่! แม่งพอมาหลงกาวในนี้กูเขินมากกกกก กูจำได้ว่าเคยอ่านฟิคอะไรสักอย่างที่ฝันว่าแต่งงานกันเข้าหอกันแล้วกูอ่านไม่จบ ต้องหยุดไปทำอย่างอื่นเพื่อระงับความเขินของตัวเองแล้วมาอ่านต่อ รู้สึกสาวน้อยชิบหาย ไม่เฉพาะฟิคนี้ด้วยฟิคอื่นๆก็ทำกูเขิน ทำเอากูเสพติดห้องนี้ไปเลย มันคือโอเอซิสของกู กูปฏิญาณกับตัวเองไว้แล้วว่าจะลองแต่งฟิคตามใจฉัน ฉากที่กูชอบและอยากให้มีกูจะใส่ลงไป! รอเคลียร์อะไรเรียบร้อยเมื่อไหร่หวังว่าไฟจะยังไม่มอด นี่ตั้งชื่อเรื่องไว้เรียบร้อยแล้ว 'ครั้งแรก' จะแต่งแบบใสๆวัยรุ่นโชโจโดขิโดขิ

Fic เทพนิยายอลเวง (ตกลงเอาชื่อนี้ละกันวุ้ย) ต่อจาก >>>/webnovel/3507/994

นางฟ้าองค์สุดท้ายก้าวออกมาแนะนำตัวเองว่า "หม่อมฉันมีนามว่านางฟ้าไอร่า แม้พรของหม่อมฉันไม่อาจลบล้างคำสาป แต่ยังพอจะยืดระยะเวลาได้บ้าง นั่นคือองค์หญิงเรย์กะก้าจะต้องมีรักแท้กับชายหนุ่มแสนวิเศษก่อนอายุ 18 ปี มิฉะนั้นองค์หญิงจะต้องครองตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองไปจนกว่าจะสิ้นอายุขัย"

"ไม่มีปัญหา" พระราชาทานุกิกี้เริ่มยิ้มออก "ธิดาเราแสนจะน่ารักขนาดนี้ ทำไมจะขายไม่ออก สบ๊าย~"
นางฟ้าไอร่าฟังแล้วก็ยิ้มนิ่งๆ โค้งให้แล้วว่า "หม่อมฉันแนะนำว่าไม่ควรเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าหญิงน้อยทราบ ปล่อยให้นางเลือกคู่อย่างอิสระน่าจะเป็นผลดีกว่า" ก่อนจะโบกบินออกนอกหน้าต่างไป ทิ้งให้พระราชาและพระราชินีโบกไม้โบกมือให้ด้วยรอยยิ้มปลื้มปริ่ม มีเพียงเจ้าชายทาคาเทรี่ที่ทำหน้าเบ้ คิดในใจว่า 'คำสาปอะไรไม่เห็นน่ากลัว น้องหญิงเรย์กะอยู่หมู่บ้านคานทองก็ดีแล้ว พี่จะเป็นคนดูแลน้องไปตลอดชีวิตเอง'

.................

จากวันนั้นมา ตำนานการหักธงของเจ้าหญิงเรย์กะก้าก็เริ่มขึ้น

ไม่รู้เพราะเป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่ชาติก่อน หรือเพราะคำสาปคานทอง หรือเพราะอำนาจมืดของจ้าชายทาคาเทรี่ ชายใดที่เข้าใกล้เจ้าหญิงเรย์กะก้า ถ้าไม่โดนครอบงำโดยอำนาจเฟรนด์โซน ก็หันไปชอบหญิงอื่น หรือไม่ก็มีคนรักสมัยเด็กอยู่แล้ว หรือไม่ก็โดนจับไปถ่วงทะเลอย่างลึกลับ แม้กระทั่งเจ้าชายมาซาย่าแห่งตระกูลคาบุรากิก้า ผู้เแสนจะเพียบพร้อมที่เดินทางมาเพื่อเป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิงเรย์กะก้า ก็ยังพลิกล็อกหันไปหลงรักแรกพบกับ วาคาเบลล่า สาวใช้คนสนิทของเจ้าหญิงได้หน้าตาเฉย หลังจากวาคาเบลล่าหัดถีบจักรยานล้อเดียวเอาใจองค์หญิงเรย์กะก้า แล้วดันหยุดไม่อยู่ฝ่าเข้าไปในขบวนม้าทรงของเจ้าชายมาซาย่า แต่ยังไถลจักรยานผ่านท้องม้าเอาตัวรอดมาได้อย่างหวุดหวิด สร้างความประทับใจให้เจ้าชายมาซาย่าเป็นอย่างมาก จนเจ้าชายยอมฝ่าฝืนคำสั่งลาออกจากความเป็นราชนิกูลตระกูลคาบุรากิก้าเพื่อมาจีบวาคาเบลล่าอย่างจริงจัง ปัจจุบันใช้ชีวิตเกาะเจ้าหญิงเรย์กะก้ากินในฐานะสหายสนิทแบบคิดเอาเองฝ่ายเดียว พร้อมกับเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบสามัญชนไปพลางๆ

------------- (เชี่ยแล้ว ทำไมยิ่งเขียนยิ่งยาววะ พระเอกก็ไม่โผล่ซักที แล้วงานละโว้ยยยย) ---------------

>>49 ไอ้สัสสส 5555555555555555555555555555 ถ้ากูสำลักชาเขียวขึ้นมา มึงมารับผิดชอบเลยนะ 55555555555555
เจ้าชายมาซาย่าทำไมทำตัวแบบนี้ล่ะคะ แทนที่จะฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อให้คนรอบข้างยอมรับวาคาเบล่า ดันลาออกจากการเป็นเจ้าชายแล้วมาเกาะเจ้าหญิงเรย์กะก้ากินซะอย่างงั้น ท่านพี่ทาคาเทรี่ไม่ว่าอะไรหน่อยเหรอ

>>49 แม่ง555555555555555555555556555555555555555555555555555555555555555555
กูไม่มีคำอธิบายแบบเป็นคำพูด

>>49 แม่งเอ๊ย 555555555555555

>>49 กูตลกตรงตำนานการหักธงนี่แหละแม่เจ้าาาา นางเป็นตำนานจริงๆๆ 555555555

>>49 บากะรากิ!!! เอ้ย มาซาย่า ทำไมเป็นคนแบบนี้ละหืออ ใครก็ได้ไปตามเพื่อนสนิทเขาให้มาเรียกหน่อย เผื่อเจ้าหญิงจะได้ขายออกซะที เฮ้อ

>>49 ทำไมขำไม่หยุด 5555555555555555

>>49 กูฮาฉากปั่นจักรยานในตำนานมากกว่า คราวนี้อัพเกรดเหลือล้อเดียว แถมสไลด์ลอดใต้ท้องม้าได้อีก แม่งโคตรเทพในตำนาน 555

>>56 ฉากดริฟท์จักรยานใต้ท้องม้า กูนึกถึงไอ้นี่เลยว่ะ 55555555555555555555
https://twitter.com/racephon/status/571322378044596227

>>49 กูเกลียดดดดดดดดดดด อะไรคคือลาออกแล้วมาเกสะเพื่อนกิน เลววววววววว 5555555555555555555555555555555

แล้วเอ็นโจวจะเป็นบทอะไรวะ เพื่อนมาซาย่า?? หือว่าเป็นจอมมารที่สนใจจะยึดประเทษของเจ้าหญิง 555

>>59 เจ้าชายอสูร เมื่อก่อนเป็นเจ้าชายรูปงาม แต่ไปหักอกแม่มดยุยโกะเลยถูกสาปให้เป็นสุนัขพันธุ์ซามอยด์ นั่งเฝ้าปราสาทไปวันๆ

>>60 เจ้าหญิงเรย์กะก้าเห็นแล้วชอบมาก เลยรับมาเลี้ยงดู วรั้ยยยยย

>>61 ต้องได้รับจุมพิตถึงจะแปลงร่างคืนได้??

เรื่องนี้เอ็นโจวไม่แคล้วชื่อชูสุมอยอีกแล้วใช่รึไม่ 555555

>>62 จริงๆไม่ต้องรับจุมพิตก็กลับร่างได้ตอนกลางคืน เป็นชายหนุ่มมานอนกอดเจ้าหญิงเรย์กะก้า ตอนเช้าก็กลับเป็นหมาเหมือนเดิม 5555555555555555555555

โอ้ยยยยย นี่กาวถึงไหนแล้ววววว

>>64 ทำไมเป็นคำสาป​ที่มีแต่ได้กับได้แบบนี้ 555555

>>64 ทำไมกูเห็นภาพฟิคอังกอร์ 55555555555555555555555555

เห็นคลิปนี้แล้วกูมโนเป็นชูสุมอยแป๊ป อยากน้วยยยยย ฮือ
https://www.youtube.com/watch?v=dWhmeUXE_o0

>>66 แม่มดยุยโกะก็คงคิดสาปให้เป็นหมาตลอดกาลนั่นล่ะ แต่เพราะสายเลือดจอมมารในตัวของเจ้าชายเลยต้านคำสาปไว้ได้ครึ่งนึง ตอนกลางวันให้เจ้าหญิงเรย์กะก้ากอดและน้วย ตอนกลางคืนเลยมากอดและน้วยเจ้าหญิงเรย์กะก้าเป็นการตอบแทนบุญคุณ

>>69 สาบานว่าตอบแทนบุญคุณไม่ใช่ฉวยโอกาส 555555555555555555555555555

>>69 หรือว่าจริงๆแล้วนี่คือต้นกำเนิดตระกูลเอ็นโจที่มีความลับกลายร่างตอนกลางคืนได้!!?

>>69 กูชอบความคิดมึง น้วยเลยกูรอลุ้นอยู่ น้วยไปน้วยมาก็......

>>71 นั่นสิ มาทั้งอังกอร์ หมาชูสุมอย จะว่าไปเหมือนคุ้นว่ามีฟิคหนึ่งตระกูลฝั่งแม่ของเอ็นโจเป็นนินจาด้วยแหะ

>>70 ตอบแทนจริงจริ๊งงงงง//เสียงสูง แถมตอนกลางวันเจ้าหญิงเรย์กะก้าก็ลวนลามชูสุมอยไปเยอะแยะด้วย ทั้งกอดทั้งน้วย เขาเรียกทีใครทีมัน

วันนี้ที่บ้านเรามีงานเลี้ยงน้ำชาในสวนที่จัดขึ้นโดยนายหญิงค่ะ

ถึงจะบอกว่าเป็นงานเลี้ยงน้ำชา แต่จริงๆแล้วเป็นการพูดคุยสืบข้อมูลเกี่ยวกับหมาบ้านอื่นมากกว่าล่ะนะ เพราะว่าอีกไม่นานก็จะถึงงานแข่งประกวดหมาประจำเขตประจำปีนี้แล้ว แถมไซซายะก็เป็นตัวเต็งอันดับหนึ่งมาตลอดทุกปี

ดังนั้นวันนี้จึงมีแขกมากหน้าหลายตาเต็มไปหมด รวมไปถึงหมาแปลกหน้าอื่นๆที่พวกเขาพามา

"สวัสดีจ้ะเรย์ทัน"
"อ๊ะ สวัสดีค่ะ ท่านไอระกิ!"

หมาที่มาเรียกฉันคือท่านไอระกิ หมาตัวสูงผอมเพรียว สายพันธุ์ซาลูกิ ถ้าเป็นปกติล่ะก็ฉันจะต้องหวาดกลัวแน่ๆ แต่เพราะว่าครั้งหนึ่งระหว่างที่ฉันแอบออกจากบ้านเพื่อไปสืบเรื่องวาคาชิบะให้ไซซายะ ตอนที่เดินผ่านที่ทิ้งขยะกองโต ก็มีอีกาฝูงหนึ่งที่อาศัยบริเวณนั้นพุ่งเข้ามาโจมตีใส่ฉัน

"เอ๋ง!ๆๆ" ออกไปนะ! ทำอะไรน่ะ! เจ็บนะ! อย่าจิกเค้านะ! เป็นแค่นกแท้ๆ!

ทันใดนั้นท่านไอระกิที่ผ่านมาก็กระโดดเข้ามาไล่ฝูงกาพวกนั้นออกไป อย่างกับท่านอัศวินเลยค่ะ! ตั้งแต่นั้นมาฉันกับท่านไอระกิจึงได้เป็นเพื่อนกัน อิฮี่ฮี่

"ท่านไอระกิมาตัวเดียวเหรอคะ?"
"อื้อ วันนี้ยูริฮาวด์ไปออกงานโชว์ตัวสัตว์เลี้ยงกับนายใหญ่น่ะ ...แล้วก็ถ้ามาก็คงจะเข้าหน้าไซซายะไม่ติดล่ะนะ"

อ่า นั่นซินะ ตั้งแต่วันนั้นที่ไซซายะอกหักจากยูริฮาวด์ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ถึงแม้ฉันคิดว่าตอนนี้ไซซายะจะสนใจวาคาชิบะมากกว่าก็เถอะ

พวกเราพูดคุยกันสักพัก นายหญิงของท่านไอระกิก็เรียกเธอให้ไปหา
วันนี้ไซซายะกับชูสุมอยเองก็โดนนายหญิงจับไปโชว์ตัวในวงน้ำชา ฉันจึงเป็นอิสระสุดๆเลยล่ะค่ะ! ครั้งแรกในรอบเดือนเลยนะเนี่ย!

ตลอดเดือนที่ผ่านมา ฉันต้องอยู่ตัวติดกับคู่หูสองตัวนั้นจนโดนหมาตัวอื่นๆในบ้านเข้าใจผิดว่าพวกเราสนิทกัน

ไม่ใช่นะ! ไม่ได้สนิทอะไรกันเลยนะคะ ที่ต้องอยู่ด้วยก็เพราะเจ้านายน้อยจัดให้เท่านั้นเองค่ะ

สถานการณ์มันยิ่งเลวร้ายมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อไซซายะเกิดบ้าคลั่งฟัดที่นอนของฉันจนกระจุย พอคิดว่าแล้วจะไปนอนที่ไหนดี ชูสุมอยก็เสนอตัวว่าจะแบ่งที่นอนให้เอง

ม ไม่เอาอะ

ยังไม่ทันปฏิเสธก็โดนเขาคาบไปวางบนที่นอน แง้ นี่จะต้องเป็นการซ้อมวางบนแท่นประหารแน่ๆเลยล่ะค่ะ! แถมพอเจ้านายเห็นอย่างนั้นก็บอกว่าอย่างงั้นที่นอนของฉันไม่ต้องซื้อใหม่แล้วกันอีก

ไม่น้าาาาเจ้านายยยยยยย ฉันไม่นอนตรงนี้นะคะะะะะะ
แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

อย่างไรก็ตาม วันนี้ฉัน-เป็น-อิสระ-แล้ว!

ฉันรีบวิ่งรี่กลับเข้าไปในตัวบ้าน ที่ห้องหมาชั้นเลิศ กลิ้งเกลือกเล่นอย่างสบายใจ...ตอนแรกก็คิดว่างั้นนะ

นอนบนที่นอนของชูสุมอยได้สักพัก ฉันก็ได้กลิ่นที่ไม่คุ้นชินใกล้ๆนี้ วันนี้ทุกคนทุกตัวไปรวมตัวอยู่ที่สวนกันหมดนะ ใครกันน่ะ!?

หรือว่าจะเป็นขโมย!?
ถ้าหากว่าเป็นขโมยล่ะก็จะต้องรีบจัดการให้ได้เลย อย่ามาแหยมหมาบ้านนี้นะคะ!

ฉันค่อยๆย่องหาที่มาของกลิ่นแปลกจมูก จนกระทั่งไปถึงคลังเก็บอาหารสุนัขของทุกตัวในบ้าน เงาหมาสีดำร่างสูงตัวนึงอยู่ในนั้น!

"หยุดนะ!" ขโมยจริงๆด้วย!!

ร่างนั้นมีท่าทีตกใจเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตรงมาทางฉัน และกระโดดข้ามตัวของฉันไป ฉันรีบหันไปดูก่อนจะตกใจกับสิ่งที่เห็น

น นี่มัน...!!!

"เธออาศัยที่นี่งั้นเหรอ? ขอโทษที ฉันกำลังหิวน่ะเลยมาหาอะไรกินหน่อย ฉันแบ่งให้เธอนิดนึงแล้วกัน อย่าบอกใครเรื่องนี้ล่ะ!"

เขากล่าวอย่างอารมณ์ดี ไม่สมกับเป็นขโมยสักนิด
เขาเป็นสุนัขสายพันธุ์โดเบอร์แมนสีดำผสมน้ำตาล ถึงจะเป็นหมาตัวโต แต่ร่างเพรียวสมส่วนดูสง่างาม

"เธอชื่ออะไร?"
"...เรย์ทันค่ะ"
"ฉันโดเซ็นจุ ยินดีที่ได้รู้จัก!"

จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากบ้านไป ทิ้งไว้แต่ขนมราคาแพงที่บอกว่าแบ่งให้ ทั้งที่ก็ขโมยมาแท้ๆ

อะ... นี่มัน...
ฉัน...
มีความรักครั้งแรกแล้วล่ะค่ะ!

---------------------------------------
นี่มันพาร์ทแนะนำตัวละครหมาเพิ่ม 55555

>>75 วั้ยยยยย กูชอบพันธ์นี้ แลดูเท่ ศัตรูหัวใจโผล่แล้วนะคะ คุณชูสุมอย ขนฟูๆ ยิ้มๆ จะฟัดกะเขาไหวไหมคะ

>>75 น่ารักอ่ะมึงงงงง โชคชะตาเรย์ทันคือโดนนกรังแกอีกแล้วเหรออออ ที่นอนชูสูมอย อยากเข้าไปนอนแทนมั่กๆ

>>75 ฟิคนี้ดีงามมากอ่ะ สรุปว่าตั้งแต่ตอนนั้นเรย์ทันก็นอนกับชูสุมอยมาโดยตลอดเลยหรอ ฟินไหมคะท่านชูสุมอย เจ้านายไม่ซื้อที่นอนให้ใหม่นี่คิดอะไรหรือเปล่า คาดหวังอะไรไว้หรือเปล่าคะะะะ ความรักครั้งแรกเกิดขึ้นแล้ว ชูสุมอยนายจะสู้ไหวไหม หรือกะจะหวังพลังคานของเรย์ทันหักธงทิ้งอย่างเดียว ชอบท่านไอระกิอ่ะ ยังเท่เหมือนเดิมไม่ว่าเวอร์ชั่นไหน

>>75 กูล่ะฟินตรงที่นอนของชูสุมอยจริงๆๆๆนึกภาพเวลานอนแล้วชูสุมอยกอดเรย์กะทันนกรี้ดดดดดชั้นฟินน

อ๊ากกกก ทำไมท่านประธานกลายเป็นหมาขโมย

อยากรู้สปอยต่อๆไปละเนี่ย อ้ะหรือถึงตอนล่าสุดแล้ว มีความเมากาว

>>80 เพราะประธานชอบกินขนมของPivoineบ่อยๆ ถถถถ

เอาจริงๆเรย์กะน่าสงสารนะ เหมือนนางไม่มีดวงกับสัตว์เลย โดยเฉพาะนก นี่ถ้านางเป็นเจ้าหญิงในดิสนีย์ ไม่โดนฝูงนกรุมปล่อยขี้นกใส่หัวก็โดนกวางขวิดตายไปละ

>>83 แทนที่เจ้าหญิงจะได้ร้องเพลงกลางป่ากับเหล่าสัตว์ กลับต้องมาถือแผ่นซีดีและร่มเอาไว้คอยไล่นก ไล่กวางออกไป 55555555555

>>84 วงวาร55555555555555

คุณขา ดิบตอนที่ 274 มาแล้วล่าาาาาาาาาาาาา
.
.
.
.
.
.
นี่มันอะไรกัน โมเมนต์อย่างกับศึกชิงนาง ว้ายยยยยย
กูดำน้ำมางงๆ รอโม่งแปลมาช่วยอธิบายอีกที 55555555

>>86 ชิงใคร??? ระหว่างใครกับใคร????????? บอกม๊าาาาาาาา/เขย่าคอไซซายะ

>>84 โถถถถถถ น่าเศร้าเกินไปแล้วววววว

>>86 เกิดอะไรขึ้น!?! อยากอ่านญี่ปุ่นออกจัง ฮือออออ

>>86 กูปูเสื่อรอด้วยคน ได้โปรดสปอยกูทียยยยยยยยย์

ศึกชิงนางง????? ใครน้ะ!!!

>>86 อิย๊าาาาา ตอนใหม่ กูมาขยายความให้แบบคร่าวๆ นะ มันไม่มีศึกชิงนางเกิดขึ้นนะ คืองี้...
.
.
.
.
.
คือเรย์กะนางมาโรงเรียนเช้าแล้วเจออาคิสะวะคุง นางเลยลากไปบ่นๆ ว่าเอานางไปนินทากับซากุระจังอีกแล้ว ให้เลิกเลยนะยะ พอดีนายตัวสำรองมาเห็นเข้าก็เลยดุๆ บอกให้เลิกข่มขู่นักเรียนคนอื่น แต่จริงๆ นายตัวสำรองก็แค่พูดขำๆ ไม่มีไร แต่คาบุรากิเข้าใจผิด ออกมาปกป้องเรย์กะไว้ !? แต่เรย์กะก็รีบๆ พูดแก้ให้ พอดีกับที่วาคาบะจังมา นายตัวสำรองเดินไปคุยกับวาคาบะจัง ทั้งหมดสลายตัว ไรงี้

เรือคาบุรากิ ยังมีโอกาสอยู่นะเว้ยยยยยย

>>86 มึงอย่าได้เงียบหายไปเฉยๆดิ้ กลับมาก้อนนนน
>>87 มึงไปเขย่าคอไซซายะมันทำมายยยย สงสาร55555

>>91 อ้ออย่างนี้นี่เองงง ฉากสลายตัวมันง่ายดายเกินไป ไหนล่ะการฉะกับเพื่อแย่งหญิงสาว(?)

นายตัวสำรองสนิทกับวาคาบะ คาบุเห็นภาพบาดตาบาดใจคงยิ่งเหม็นขี้หน้าในอนาคตอาจมี
การกัด(?)กันเกิดขึ้น ถ้ายังนกอีกก็ไป......ออกบวชเถอะนะคาบุไซซายะ ขอแค่อย่าพาเอ็นโจชูสุมอย
ไปโกนหัวบวชเป็นเพื่อนก็พอ 55555

>>91 อ้อ เข้าใจละ ขอบคุณสำหรับสปอย กูนึกว่าเรย์กะจะถูกลากไปทางโน้นที ทางนี้ทีซะอีก

>>91 วี๊ดดดดดดดด คาบุรากี่ยยยยยย นายยยยยย นายยยยยยยยยยยย/////// //ชูธงเรือคาบุรากิไปมา
.
.
.
.
แอบไปดำๆมา ดูเหมือนนายตัวสำรองกับวาคาบะคุยกันดูเป็นธรรมชาติดีจังเลยน้า เหมือนคาบุรากิจะอิจฉาตาร้อนด้วยล่ะ
อ่านตอนคาบุรากิดึงแขนเรย์กะแล้วรู้สึกขวยเขินเล็กน้อย ฮึ้ยยย///// ขอโดดจากเรือคนไม่ชัดเจนไปหาไอ้บ้าแป๊บนึงนะค้าาา////

>>91 โอ้ เป็นอย่างงี้นี่เอง รู้สึกชอบอ่ะ ที่ทุกคนดูเป็นมิตรกับเรย์กะ แต่ทะเลาะกันเอง ท่าทางคาบุรากิกับตัวสำรองจะยังไงก็คงไม่ถูกกันอยู่ดี

>>91 เฮ ขอบคุณค่ะ กูดำอ่านแบบฟิลเตอร์ล้วนๆเลยรู้สึกศึกชิงนาง ขอโทษ 55555
>>96 กูก็กรี๊ดตรงนี้น่ะแหละ
.
.
.
.
.
ลากแขนเรย์กะมา แล้วก็คุยว่าเกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรก็บอกฉันซิ ว้ายยยยย ขอลงเรือแป๊ป

>>91 ขอบคุณสำหรับสปอยย ฮึ่ยย อยากให้ถึงวันที่เราสามารถมีหลายๆเรือ(นอกจากคาน อันนั้นเอามันไปเก็บซ้าา) แต่มีใครจะบอกได้ไหมว่าคือตกลงนายตัวสำรองนี่ชอบวาคาบะจริงง่ะ หรือเรย์กแค่ติดภาพลักษณ์อันเก่าเฉ๊ยเฉยยย
>>96 กูกระโดดน้ำไปลงเรือลำนู้นด้วยคนสิ //หันไปมองกัปตันยูกิโนะด้วยน้ำตาคลอเบ้า....ยูกิโนะคุง ระ เราขอโทษ

>>91 นี่มันเหมือนฉากที่ยูกิโนะออกมาปกป้องเรย์กะเลยนี่!? ตอนยูกิโนะเรย์กะยังใจเต้นตึกตักเลยนะ นี่เป็นไงบ้างหวั่นไหวบ้างไหม แต่กฝ่ายเป็นแค่บากะรากิ เดาว่าไม่สิะ ถถถถถถถถถ
อยากฟังข่าวลือ 55555555

>>96 เราเรือคาบุรากิเป็นหลักแต่ต้นนี่โคตรดีต่อใจจริง มาต่อเรือกันๆ

ตั้งกระทู้วันแรกก็100เม้นท์ละ ถถถถ

เออ ตอนที่อ่านเรื่องว่าท่านเรย์กะถือซีดี+กางร่มนี่ กูเห็นเป็นภาพงาน Woman with a Parasol ของ Monet เลยนะ โคตรน่าทำพาโรดี้ 555555555

ไหนๆก็มีโมเมนต์คาบุรากิ ชาวเรือนี้ก็ปั่นฟิคออกมาสิ อย่าให้น้อยหน้าเรือเอ็นโจ

อ่านสปอยล่าสุดกูนอกใจท่านเอ็นโจ ว่ายน้ำไปกินขนมกับฟัดไซซายะที่เรือคาบุรากิแปป

>>103 ใช่ เรือคาบุอย่ายอมแพ้ อย่าให้เรือเอ็นโจวอย่างกูแต่งให้เพราะมันคงวกกลับมาที่ความรั่วทำลายจินตนาการพวกมึงแน่นอน กูรอเสพ55555555555555555

ตั้งวันแรกก็ร้อยกว่า ปาเข้าไป 1/10 แล้วนะพวกมึงงง โหดกันจริงๆ กูว่ามันเป็นกาวผสมยาม้าแล้วนะะะะะ

ว่าแต่อาคิสาวะแอบนินทาอะไรท่านเรย์กะ

>>106 ถ้ารวมมู้เก่าด้วยก็ใกล้สองร้อยแล้วนะวันนี้ 555

วันนี้ดีดกันมากนะยู้วววว กูเข้ามานี้แทบช็อคขึ้นมู้ใหม่แถมมาไกลอีก 555555555

>>75 เย้ มาแล้วมะหมา คิดถึงชูสุมอย~ อะไรกัน นอนที่นอนเดียวกันมาตั้งนานทำไมไม่คืบหน้าอะไรเลยฟร้าาาา

>>96 ดีงามมากมึงงงงง

>>109 ไม่ใช่มึงคนเดียววว >>108 กูนึกว่ามู้ใหม่จะใสๆ เลขตัวเดียว นี่คืออะไร กูตกใจ 5555

ขอฟิคคั่นแปบนะคะ ต่อจากมุมมองคาบุรากิ https://fanboi.ch/webnovel/3507/942-943/
……………………………………………………………………………………….
(มุมมองเรย์กะ)

หลังจากรู้ว่านารุคุงอยู่โรงเรียนเดียวกับอาโออิจัง ทุกอย่างก็ง่ายขึ้นที่จะสืบ แต่เมื่อฉันลองค้นหาจริงๆ กลับเจอสิ่งที่น่าตกใจกว่านั้น

ครอบครัวของฉันเคยมีชีวิตอยู่ค่ะ... แต่อยู่ๆ ฉันก็หายไป ทุกคนก็ออกตามหา เมื่อดูวันที่ที่หายไปแล้ว เป็นวันเดียวกับวันเกิดของเรย์กะ คิโชวอิน

ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังมาก่อน ฉันคาดเดาเอาเองว่าโลกนี้ที่ฉันอยู่เป็นโลกมิติหนึ่งในโลกนิยายเท่านั้น ฉันเคยตามหาครอบครัวฉันครั้งหนึ่ง แต่ว่าตอนนั้นไม่เจออะไรที่บ่งบอกว่าพวกเขามีอยู่เลยค่ะ เลยค่อยๆลบเรื่องนี้ออกจากความทรงจำ จะยังไงตอนนี้ฉันก็เป็นคิโชวอิน เรย์กะ ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้แล้ว ฉันจึงคิดแต่ว่าทำยังไงก็ปกป้องครอบครัวที่เหลือให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง

เมื่อเทียบเวลาแล้ว นารุคุงกลับเกิดหลังฉัน ไม่รู้ว่าระบบของมิตินี้มันคืออะไรกันแน่ ฉันไม่เข้าใจเท่าไหร่เลยค่ะ ที่แน่ๆการปรากฏตัวของฉัน สร้างความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างขึ้น ฉันเปลี่ยนแปลงอดีต ปัจจุบันและอนาคตทุกอย่างปนเปมั่วไปหมด หัวใจฉันโหวงแหวงไปหมด พลางคิดว่าไม่น่ารู้เรื่องนี้เลย ครอบครัวของฉันในชาติก่อนค่อนข้างเดือดร้อนมากเลยค่ะหลังฉันหายตัวไป...

เมื่อรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในห้องสโมสรแล้ว รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ขณะมองคาบุรากิห่อเหี่ยวเป็นผ้าขี้ริ้วหมดมาดจักรพรรดิ์ผู้สูงศักดิ์ไปโดยสิ้นเชิง มีบางอย่างในตัวฉันกรีดร้องขึ้นมา

นี่มันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมด...

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันล่ะก็ คาบุรากิคงได้คู่กับวาคาบะ ถึงแม้ฉันจะไม่ทำเพราะหวาดกลัวในโชคชะตาของตัวเอง แต่มันกลับต้องแลกมาด้วยชีวิตรักที่บิดเบี้ยวไปของอีกคน ตอนนี้วาคาบะตกลงคบนายตัวสำรองกันแล้ว แม้จะมีแฟนคลับตัวสำรองไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ต่างลงความเห็นว่าดีกว่าคู่กับคาบุรากิ เพราะงั้นคนที่จะมาอยู่หมู่บ้านคานทองกับฉันกลายเป็นจักรพรรดิ์แห่งซุยรันไปเสียแทน เป็นที่นิยมนี่ลำบากเหมือนกันนะคะ แต่ต่อให้ลำบากจริงก็เถอะ หากวาคาบะรักคาบุรากิ เรื่องราวคงไม่ได้จบลงแบบนี้

"คุณคิโชวอินเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

เสียงใครสักคนดังขึ้น แต่ฉันที่หมดอาลัยตายอยากอย่างบอกไม่ถูกไม่ได้สะดุ้งตกใจอะไรเหมือนกัน เงยหน้าขึ้นมองเอ็นโจ พยายามจะพูดว่าไม่เป็นไร แต่กลับไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากมาได้ เลยส่งรอยยิ้มฝืนๆไปให้แทน

ฉันหันหน้าหนีเอ็นโจจนไปสบตากับคาบุรากิเข้า ความรู้สึกผิดของฉันทำให้อดไม่ได้ที่จะโศกเศร้าขึ้นมา ฉันพยายามไม่คิดอะไร พยายามปล่อยมันให้ว่างเปล่า ฉันไม่เคยเข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงทะลุมิติมาที่นี่ ทำไมจึงต้องมาในฐานะตัวร้าย ทำไมการจากไปของฉันถึงต้องสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ทำไมการที่ฉันทำดี กลับกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายต่อโชคชะตาคนอื่น

ฉันผิดอะไร...

เหมือนถึงเวลากลับบ้านแล้วสำหรับคาบุรากิ เอ็นโจต้องคอยเป็นคนดูแลเพื่อนสนิทผู้ไม่สมหวังในรักนี่อีกครั้ง ยังดีล่ะมั้งที่ครั้งนี้คาบุรากิมีภูมิต้านทาน ไม่ได้ออกเดินทางไม่มีกำหนดเหมือนครั้งที่แล้ว

แต่ไม่รู้ว่าโชคร้ายทำไมมันถึงรุมเร้าขนาดนั้น ทันทีที่คาบุรากิและเอ็นโจกำลังจะออกจากประตูสโมสร วาคาบะกับนายตัวสำรองก็เดินมาด้วยกัน ผ่านหน้าคาบุรากิไป เขาดูสะเทือนใจจนทรุดตัวลงกับพื้น

"มาซายะ..."

เอ็นโจเรียกคาบุรากิเบาๆ แต่อีกฝ่ายดูเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว เอามืดปิดหน้าแล้วตัวสั่นๆราวกับร้องไห้อยู่ ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ฉันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ตาม อาจเพราะความผูกพันหลังได้เป็นเพื่อนกับคาบุรากิ เป็นเพราะความรู้สึกผิดที่ตัวฉันเองเป็นคนไปเปลี่ยนแปลงมัน

ก่อนที่จะได้ตั้งสติกลับคืนมาหรือะไร เอ็นโจก็โยนคาบุรากิลงข้างฉัน นายคิดจะทำอะไรน่ะเอ็นโจ!

"มันเจ็บสินะ” คาบุรากิพูดอย่างยากลำบาก "ต้องมองคนที่รักอยู่กับคนอื่น"

ฉันชะงัก มันช่างไร้สาระ เดาเรื่องอะไรไม่ถูกเลยสักอย่างเหมือนเคย... อย่ามาช่วยฉันเลยค่ะ อย่ามาพยายามทำดีด้วย ทั้งๆที่ฉันเป็นคนทำร้ายนายแท้ๆ อย่าให้ฉันต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้...

ฉันนึกถึงตอนที่ช่วยติววิธีจีบวาคาบะให้คาบุรากิ ช่วงเวลาเหล่านั้นเป็นมิตรภาพที่ดีมากๆเลย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเพราะเรย์กะ คิโชวอินได้เปลี่ยนไปแล้ว จึงกระทบต่อคนรอบข้าง แม้แต่พรหมลิขิตแห่งรักของวาคาบะกับคาบุรากิก็ต้องถูกตัดขาดไป

"คิโชวอิน... ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เราออกเดินทางไปด้วยกันไหม"

ฉันชะงักสุดตัว หลุดจากภวังค์แห่งความโศกเศร้า

"เอ๊ะ...”

เมื่อกี้มันอะไรคะ!?! ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย คาบุรากิ๊!!!

"เราทั้งคู่ต้องโกนหัวและใส่ผ้าคลุมยาวออกมาดูดีแน่ๆ!"

"...”

นี่สินะที่เขาว่าทำสิ่งใดได้สิ่งนั้น ฉันรู้สึกเหมือนกรรมที่ทำไว้ตามทันเร็วมากเลยค่ะ... ฉันมองคาบุรากิกับเอ็นโจเดินออกไปจากสโมสร ด้วยสมองอันว่างเปล่า พลังบ้าของคาบุรากินี่พลังทำลายล้างของจริงเลยค่ะ ทำไมกันคนแบบนี้ยังมีสาวๆในซุยรันมากรี้ดอยู่นะ ทุกคนถูกหลอกลวงกันนะคะ อย่าไปหลงกลภาพลักษณ์จอมปลอมนั่นกันสิคะ!

ฉันบ่นอะไรในใจไปเรื่อยๆ เมื่อรถมารับแล้ว ฉันก็กลับบ้านด้วยความอารมณ์ที่แปลกประหลาด

…………………………………………………………………
ขณะที่ฉันกำลังคิดว่าจะนอนอืดตื่นสายวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ท่านแม่ก็รีบมาบอกอย่างตื่นเต้นว่ามีแขกมาหา ฉันจึงแต่งตัวลงไปหาอย่างระแวง

“ช้าจริงๆเลยคิโชวอิน” คาบุรากิพูดส่ายหน้าอย่างตำหนิ

“มาทำอะไรคะท่านคาบุรากิ...”

“ก็มาวางแผนเดินทางกันไง” คาบุรากิพูดอย่างจริงจัง “ฉันลองไปศึกษามาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรับแค่ผู้ชายนะ ลองติดต่อไปแล้ว สำนักนั้นก็ยืนยันว่าให้ผู้หญิงบวชไม่ได้ เธอมีแผนอยากเปลี่ยนเพศไหม หรืออยากหาที่อื่นที่ไปด้วยกันได้”

“หะ?”

เดี๋ยวนะ เปลี่ยนเพศอะไรคะ แล้วฉันตอบรับตอนไหนว่าจะออกเดินทางไปกับนาย แล้วเอ็นโจหายไปไหน ทำไมไม่มาดูแลเพื่อนนายให้ดี... เพื่อนนายกำลังอกหักต้องได้รับการดูแลด่วนนะ หรือว่าจอมมารคิดว่าครั้งนี้ปล่อยให้ฉันจัดการไปก็แล้วกัน

ไม่นะคะนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“ท่านเอ็นโจไม่มาด้วยกันหรอคะ” ฉันปัดหนีสุดชีวิต ไม่อยากออกเดินทางกับเจ้าบ้าสองคนหรอกนะ ในฐานะเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถมอย่างเอ็นโจไม่คิดจะทำอะไรบ้างหรอ ช่วยออกเดินทางแทนฉันที

“หมอนั่นยังไม่อกหักนี่” คาบุรากิบ่น

เดี๋ยว นายควรยินดีกับเพื่อนนายที่ไม่ได้มีชะตากรรมน่าเศร้าแบบนายนะ หรือว่าคิดว่าเอ็นโจทรยศเพราะดันรอดตัวจากคานไปคนเดียว อ้า จะยังไงเอ็นโจก็มีว่าที่คู่หมั้นแล้วล่ะนะคะ...

“เอาเถอะ เราต้องผ่านมันไปได้แน่” คาบุรากิให้กำลังใจฉัน “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

เอ๊ะ หน้าแบบนั้นมันหน้าแบบไหนหรอคะ หน้าสะเทือนใจน้ำตาไหลให้กับไหล่ผู้โชคร้ายที่ต้องโดนนายตบจนทรุดน่ะหรอคะ

คาบุรากิลุกขึ้น หันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

“ไปไหนกันคะ...”

ฉันถูกคาบุรากิจับมือลากออกไป หมอนี่เอาแรงมาจากไหนกันน่ะ เมื่อวานยังทำตัวเปื่อยแทบจะไหลไปกองกับพื้นอยู่เลย ท่านแม่เห็นท่าทางแบบนั้นของฉันกับคาบุรากิก็ดีใจใหญ่ ส่งเสริมกันเต็มที่

แงงงง ท่านพี่ช่วยน้องด้วยค่ะ ทำไมวันนี้ท่านพี่ต้องไปทำงานด้วยนะ ฉันจะให้ใครช่วยได้เนี่ย... ท่านแม่คะ หมอนี่จะทำลายทรงผมโคโคโร่ที่ท่านแม่ภูมิใจนะคะ นี่ฉันต้องไปโกนผมจริงๆหรอคะ แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ คงไม่ใช่บวชวันหยุดสุดสัปดาห์ พอวันจันทร์กลับมาเรียนต่อหรอกนะ

ขณะที่ฉันกำลังร้องขอปาฏิหาริย์ อยู่ๆเสียงรถบรรทุกพุ่งตรงเข้ามาหาไม่มีการชะล่อความเร็วใดๆ ฉันได้แต่ตกตะลึงค้างอยู่กับที่ แต่คาบุรากิประสาทสัมผัสตื่นตัวได้ไหวกว่า เหวี่ยงตัวฉันออกห่างไป

ภาพต่อมาที่ฉันเห็นคือคาบุรากิถูกชนเข้าอย่างจังไปทั้งตัว

ฉันที่ช็อกอยู่แล้วกับการเห็นเพื่อนตายต่อหน้าต่อตา ก็ช็อกหนักเข้าไปใหญ่เมื่อรถบรรทุกจอมล้างจอมผลาญยังพุ่งตรงมาหาฉันต่อ เสี้ยววินาทีต่อมา ฉันก็เจ็บไปทั้งร่าง และทุกอย่างก็มืดดับไป...

>>114-115
กรี๊ดดดดดดด ทำไมจบค้างงงง กูค้างอยู่บนยอดดอยอากาศหนาวมาก สงฟิคต่อมาให้ซะดี ๆ จับไซซายะเป็นตัวประกัน
ขอบคุณมากโม่งฟิค เยิฟ ๆ มึงงง พวกมึงทำให้ดอกกัญชาในใจกูเบ่งบานพร้อมปลูกต่อ 555555

เชี่ยมมมม ทำไมจบแบบนี้กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด
ฮือออออ มึงพากูเที่ยวทุ่งดอกไม้แล้วผลักกูตกบ่อโคลน ฮืออออ

>>114-115 ค้างงงงงงงมากกกกกกก อย่าทำอย่างนี้กับศรีเลยนะคะ ได้โปรดมาต่อออ

>>114-115 ยังไม่จบใช่ไหมมึงงงงง ถ้าจบแบบนี้ กุจะไปบุกบ้าน กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด

>>114-115 หวีดร้องงงงง เอาตอนต่อมาาาาา เอาชื่อเรื่องมาด้วยจะใส่สารบัญกูนึกชื่อเรื่องให้ไม่ออก 55555

>>100 อยากฟังข่าวลือเหมือนกัน5555 ไหนมีใครมีฟิคกาวมุมมองโม่งซุยรันมั้ย

>>114 >>115 กรี๊ดดด ฟิคกาว ฟิคกาว ซู้ดดดดด นี่เรือบากะรากิมั้ยหรือว่าไง ตอนนี้ย้ายเรือเต็มตัวไปพร้อมฟิคละนะ ฮือออ
ปล.ฟิคฝั่งเรือท่านเอ็นโจก็อย่ายอมมมม ลงเลย ลงเลย เฮ้!

กูแว่บมาจากหนังสือสอบ มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้ กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด
ปล กูหายไปอ่านหนังสือสอบไม่ถึงอาทิตย์ ทำไมกว่าจะตามทันเหนื่อยจังเลยวะ

กำลังจะเข้ามากรี๊ดโมเม้นน่ารักๆของ นายตัวสำรอง คาบุรากิ กับท่านเรย์กะในดิบตอนล่าสุดซะหน่อย ดันมาเจอเรื่องช็อคในฟิคซะงั้น

นี่ต้องเป็นรถบรรทุกคันเดียวกันกับที่พาทุกๆคนไปเกิดใหม่ต่างมิติแน่ๆ

>>116 อย่าทำร้ายไซซายะะะะะะะะ เราปั่นอยู่ แต่ยังปั่นไม่เสร็จอ่ะ 5555
>>120 เราก็คิดชื่อไม่ออกแหะ อารมณ์คู่หูทะลุมิติมั้ง

>>114 >>115 โอยยย คาบุรากิ๊ ตายจริงดิ! อยากตายนะเว้ยยย มึงงง กลับมาาา อย่าทำให้กูค้างงง

>>124 ไม่แน่อาจจะเป็นสลับร่างก็ได้มึง

กูว่ากูหายไปวันเดียว ทำไมกระทู้มาไกลจังวะ...
>>42 โม่งสารบัญตอนที่ 50 ที่อาจารย์บังคับเรย์กะมาไม่ใช่เข้าค่ายฤดูร้อน แต่เป็นเรียนเสริมช่วงปิดเทอมนะ

>>128 โอเค แก้แล้ว ขอบคุณค่า

>>125 สู้ว ๆ นะยู้วววว อย่าหักโหม เยิฟ ๆ

ถามอะไรหน่อยสิ คู่หมั้นท่านเอ็นโจนี่เราจะได้เห็นชื่อเต็มหล่อนมั้ย หรือจะโผล่มาแค่ ยุยโกะ//เบะปากตอนพิมพ์ด้วยจริตนางร้าย

>>131 ไปเช็คในแฟนไซต์มีชื่อเต็มอยู่นะ แต่ไม่เอาไม่พิมพ์ กาลกิณีคีย์บอร์ดสุด

ทำไมแฟนฟิคมันโหดขนาดนี้ ฟฟฟ

>>132 ชื่ออะไรวะ //อะ กูยื่นเกลือให้ไปล้างมือมึงกับล้างคีย์บอร์ด

>>134 (กลั้นหายใจก่อนพิมพ์) ชื่อเต็มๆคือ อุเรียว ยุยโกะ น่ะ

>>135 โอ๊ะ แต้งกิ้วมากนะมึง //ยื่นน้ำลอยใบไม้(กัญชา)ให้ล้าง

>>135 แก้นิด น่าจะอ่านว่าอุริวมากกว่าแฮะ แต่ช่างมันเถอะเนอะ555555

>>135 แต๊งกิ้วนะมึง เอาเกลือไปอีกถุงใหญ่ๆเลย

>>115 ค้างๆๆ รออ่านต่อนะ

มะหมาต่อ >>75 มาขัดความโหดร้ายของฟิคข้างบน แง้
----------------------

ฉันกลับเข้าไปในสวน สืบจนทราบว่าคุณโดเซ็นจุ เป็นหมาที่มากับแขกของนายหญิงนั่นเอง

แล้วทำไมต้องเข้าไปขโมยอาหารในคลังด้วยนะ?
...ต้องเป็นเพราะโชคชะตาแน่ๆเลยล่ะค่ะ!

"เรย์ทันดูอารมณ์ดีจัง มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ... จ่าฝูงล่ะคะ?"
"เมื่อกี้นี้ซ้อมวิ่งเก็บของกับหมาบ้านอื่น แล้วคุณมิฮาว่ามาเชียร์ด้วยน่ะครับ"

เห ยินดีจังเลยนะ
จ่าฝูงบิดตัวไปมาอย่างขวยเขิน น่าอิจฉาจัง ของฉันน่ะต่อให้ซ้อมวิ่งหรือไปวิ่งที่สวนสาธารณะก็ไม่มีโอกาสเจอคุณโดเซ็นจุเลยแท้ๆ!

คุณโดเซ็นจุเป็นหมาที่อยู่ในหมู่บ้านที่ห่างออกไป ดังนั้นฉันก็เลยไม่เคยพบเขาในสวนสาธารณะเลย ได้ยินมาว่าเขาเองก็เป็นตัวเก็งในการแข่งและประกวดสุนัขด้วย แหม เท่แบบนั้นก็ไม่แปลกล่ะนะ~

อ๊ะ แต่อย่างงี้ก็ต้องเป็นคู่แข่งกับบ้านเราน่ะซิ? อะไรกันน่ะ นอกจากจะต่างพันธุ์แล้วยังโดนกีดกันด้วยสถานะทางบ้านอีกเหรอเนี่ย เป็นความรักที่มีอุปสรรคจังเลยน้า

ฉันเดินเล่นไปมาได้สักพัก ก็ถูกนายหญิงตามตัว

"นี่เรย์ทันค่ะ เพิ่งมาใหม่อยู่ที่นี่ได้เดือนกว่าๆเอง"
"แหม น่ารักจังเลยนะคะคุณนาย ขนสวยดีจังเลย"
"ดูสุขภาพดีด้วยนะคะเนี่ย"
"ก็สนิทกับไซซายะน่ะค่ะ วิ่งเล่นด้วยกันทั้งวัน เลยได้ออกกำลังกายไปในตัว คิกคิกคิก"

นั่นไม่ใช่วิ่งเล่นนะคะ นายหญิง!!!

นายหญิงคุยกับแขกคุณนายคนอื่นๆ พอฉันโชว์ตัวเสร็จก็ลงมาจากตักนายหญิง ก็พบหมาตัวเล็กสายพันธุ์เจแปนนีชชินจ้องเขม็งมา

"อ๊ะ นี่ฮามะชินนะจ้ะ เรย์ทัน น่าจะเคยเห็นหน้ากันที่สวนสาธารณะบ้างเนอะ ฮามะชินไปเล่นเรย์ทันซิจ้ะ"
คุณนายคนหนึ่งพูดพร้อมกับดันฮามะชินที่ยังจ้องฉันเขม็ง

อะไรของเธอน่ะ?

"อย่าคิดว่าได้วิ่งเล่นกับคุณไซซายะเพราะว่าเขาชอบเธอล่ะ! อย่ามาทำเป็นเหลิงตัวนะยะ!"

ฮามะชินขู่ฟ่อเสียงแหลมใส่ ก่อนจะวิ่งมุดใต้โต๊ะหนีไป

... ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเขาชอบฉันสักหน่อย
เขาคิดว่าฉันเป็นอาหารต่างหากล่ะ! ...แง้!

ฉันกลับออกมาที่สวนอีกครั้งด้วยสภาพจิตใจที่ห่อเหี่ยว ก็พบกับอาคิตะวะคุงที่ออกมาจากลานวิ่งแข่ง

"เมื่อกี้ยังเห็นอารมณ์ดีคุยกับจ่าฝูงนี่น่า เป็นอะไรเหรอครับ"
"โดนทำร้ายจิตใจมาน่ะค่ะ..."
"เอ๋~ ไม่รู้ว่าเรื่องล่ะนะ งั้นผมแบ่งขนมให้ชิ้นนึงละกันนะ เผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น เพิ่งได้มาจากแขกเมื่อกี้นี้น่ะครับ"
"ขอบคุณนะคะ อาคิตะวะคุง!"

ใจดีจังเลยน้าอาคิตะวะคุง เป็นเพื่อนหมาที่เยียวยาจิตใจฉันได้ดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย!

ฉันรับขนมหมาชิ้นนั้นมาทาน เป็นยี่ห้อที่ที่บ้านเราไม่เคยซื้อมาน่ะนะ ถึงแม้ว่าจะผสมแป้งเยอะไปหน่อย แต่ว่าอร่อยดีจัง!

"อาคิตะวะคุง!"

ในตอนนั้นเองก็มีหมาไม่คุ้นหน้าอีกตัวโผล่เข้ามา เธอเป็นสุนัขพันธุ์ปักกิ่ง ดูนุ่มนวล ขนสีดำยาวงามสลวยแบบที่ขนหยิกลอนอันภาคภูมิใจของฉันยังต้องพ่ายแพ้

"อ๊ะ ซากิงระ! โชว์ตัวเสร็จแล้วเหรอ"
"อื้อ ... อาคิตะวะคุง นี่ใครเหรอคะ?"
"อ๊ะ นี่เรย์ทัน เพิ่งย้ายอยู่ที่นี่เดือนก่อนน่ะ ... เรย์ทันนี่ซากิงระ เพื่อนสมัยเด็กของผม เราเคยอยู่ที่ฟาร์มเดียวกันมาก่อนน่ะครับ"

ฉันกับซากิงระทักทายกับตามมารยาท รู้สึกได้ว่าโดนซากิงระทำหน้าตาไม่พอใจใส่ด้วยล่ะค่ะ

...อะไรกันน่ะ อาคิตะวะคุง ไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องนี้เลย!
ทั้งที่คิดว่าเป็นแค่คุณหมาใจดีไม่สนใจเรื่องรักๆใคร่ๆ... นี่ฉันดูถูกเขาเกินไปเหรอเนี่ย?

แม้จะออกมาจากฟาร์มกันแล้ว แต่อาคิตะวะคุงกับซากิงระก็ยังได้สานสัมพันธ์เจอกันบ่อยๆตอนไปเดินเล่นกับนายหญิงที่ด็อกแลนด์ โชคดีจัง...

ทำไมถึงมีแค่ฉันตัวเดียวที่มีอุปสรรคในความรักกันล่ะคะ?

----------------------
จบตอน 555555

เชี่ย ไอ้กุก็บ่นๆว่า พวกมันจะไปบวชเป็นเซียนแล้วไปเกิดใหม่ไหม
แล้วในฟิคแม่งก็ทะลุมิติคู่ ด้วยรถบรรทุกจริงๆ โอ๊ยยยย ทุกคนตกใจทำไมกุขำ

>>140 หมาพันธ์ปักกิ่ง 555555555555 ขนมันก็สวยอยู่หรอก แต่ว่าหน้ามัน.... 55555

>>140 มะหมาได้เป็นมหากาพย์แน่แล้ว 5555 ตัวละครออกมากันเพียบ

ทำรายชื่อตัวละครมะหมาไหม คนแต่งคนต่อไปจะได้ไม่ต้องกลับไปหาว่าตัวนี้ตั้งชื่อใหม่ยัง แล้วชื่อว่าไร 5555

>>142 ตอนแรกจะปาปิยองไม่ก็ปอม แต่ก็ดูไม่ใช่ซากุระอะะะ 55555 เลือกโคตรยาก

>>144 ก็ดีนะมึง มีใครจะทำปะ?
แต่กุไม่ทำนะ ไม่ว่างว่ะ เก็บข้อมูลตัวละครอยู่ //ทำสารบัญบักบากะรากิด้วย

>>145 แวบแรกกุแอบนึกว่ามึงหมั่นไส้ซากุระปะวะ 555555555555555

>>140 ชอบฟิคมะหมาอ่ะ มาอีกเรื่อยๆได้เลยนะ ชอบการสร้างสรรค์ชื่อตัวละครที่เอามาผสมกับหมานี่จริงๆ พอบรรยายหมาแบบจริงจังแล้วรู้สึกฮา
>>146 สู้ๆนะเพื่อนโม่ง เป็นกำลังใจสร้างสารบัญบากะรากินะ

พวกมึงงงง มีใคร มีชื่อตัวละครเรื่องนี้แบบตัวอักษรญี่ปุ่นบ้างไหมวะ?

>>144 อะ กุตั้งกูทำเองก็ได้ น่าจะแค่นี้ปะ กูจำได้แค่นี้ 5555

เรย์ทัน (เรย์กะ) อเมริกัน ค็อกเกอร์ สเปเนียล
ฮัสซากี้ ไซซายะ (คาบุ​รา​กิ) ไซบีเรี่ยน ฮัสกี้
ชูสุมอย (เอ็นโจ) ​ซามอยด์
ยูริฮาวด์ (ยูริเอะ) อัฟกันฮาวด์​
ไอระกิ (ไอระ) ซาลูกิ
วาคาชิบะ (วาคาบะ) ชิบะ
อุเมวาคาอิ (อุเมวากะ) คาอิ
เครสึราเต็ด (คาซึรางิ) ไชนีส เครสเต็ด
ซากิงระ (ซากุระ) ปักกิ่ง​
โดเซ็นจุ (โทโมเอะ) โดเบอร์​แมน
จ่าฝูง (หัวหน้า​ห้อง) ดัชชุน
อิวามุลิช (อิวามุโระ) อิงลิชบูลด็อก​
มิฮาว่า (มิฮารุ) ชิวาว่า
อาคิตะวะ (อากิสะวะ) อาคิตะ
ฮามะชิน (ไมฮามะ) เจแปนนีสชิน
ยังไม่มีบท (มิสึซากิ) อัลเซเชี่ยนสีเงิน

>>150 เจ๋งงงง ภาคมะหมากุว่าไซซายะดังสุดละ

>>148 ที่มีต่อก็เพราะกูสนุกตรงตั้งชื่อ​เนี่ยแหละ 5555 แต่ตอนนี้คิดใครไม่ออกละ
(แต่สำหรับ​กูไม่มี​ชื่อไหนเด็ดเท่าชูสุมอยของโม่งต้นฉบับนี้อีกแล้ว 555555 อ้อ ไซซายะที่มีนามสกุล​ด้วย 5555)

>>149 ลองเข้าแฟนไซต์ญี่ปุ่น​อะ http://kenkyokenjitsu.com/characters/

>>149 จริงๆกูแอบอยากรู้คำแปลชื่อกับนามสกุลของแต่ละคนด้วยว่ะ อยากรู้ว่าจะเหมาะกับเจ้าตัวขนาดไหน

>>150 มึงๆผิดไปนิดนึง ไซซายะนามสกุล ฮัสกี้รากิ นะ

แม่งมีนามสกุลอยู่ตัวเดียว ไซซายะของพวกเรา เอ็นดูววว

>>152 คือกุเข้าไป กุเจอแต่ภาษาญี่ปุ่นกุก็งงละ 555555

>>152 เดี๋ยวกุลอง(ดำน้ำ)แกะดู ขอบคุณมาก

ต่อจาก >>113-115 นะคะ
ตอนแรกเราอายๆ ไม่ค่อยได้แต่งฟิคเท่าไหร่ เลยอาจจะไม่ได้เชี่ยวชาญนัก เพิ่งได้ลองเขียนจริงจังหลังจากเมากาวจากกระทู้นี้เข้าไป เขียนสั้นๆแต่ใช้เวลานานเหมือนกันแหะ... //ปาดเหงื่อมายา
ขอเขียนเป็นมุมมองท่านเรย์กะอย่างเดียวนะคะ นึกมุมมองคาบุรากิไม่ไหว หมอนั่นต้องใส่ความหลุดโลกไปด้วย เหนื่อยในการเขียนแต่ละครั้งอยู่พอควร 55555
…………………………………………………………………
ฉันสะดุ้ง ก่อนจะค่อยๆตั้งสติ มองไปรอบๆ ที่นี่คือห้องนอนของฉันเอง ทุกอย่างก็ดูปกติ ดูเหมือนว่าฉันจะแค่ฝันร้ายนะคะ...

ฉันใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ภาพในฝันซึ่งคาบุรากิถูกชนยังชัดเจนติดตา ฉันรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว และไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติ หวังว่ามันจะเป็นแค่ความฝันจริงๆ ไม่ได้เกิดอะไรกับคาบุรากิไปแล้วใช่ไหม

แต่ดูเหมือนว่าฉันมาเช้าเกินไป ยังแทบไม่มีใครมาเลยในตอนนี้ ฉันเห็นวาคาบะจังกำลังเดินมาตามทาง มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะวาคาบะจัง ขอให้ได้รางวัลนักเรียนดีเด่นนะ

ถึงวาคาบะจะไปคู่กับนายตัวสำรอง แต่ทั้งคู่ก็ยังเป็นเพื่อนกับฉันอยู่ล่ะนะคะ ต่างจากคาบุรากิที่คงมองหน้าวาคาบะไม่ติดแล้วในตอนนี้ ไหนๆก็ไหนๆไปถามเรื่องคาบุรากิเพื่อยืนยันหน่อยก็ดีนะ

“วาคาบะจัง!” ฉันทักอีกฝ่าย และคาดเดาว่าวาคาบะจังคงหันมายิ้มแย้มสดใสแบบทุกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้วาคาบะกลับชะงักไปแล้วถอยหนี

“คะ คุณคิโชวอิน” วาคาบะเอ่ย “ขอโทษจริงๆค่ะ”

“ขอโทษเรื่องอะไรกันคะ?”

หมายความว่ายังไงท่าทางแบบนั้น? ฉันไม่ทันได้สงสัยอะไรต่อมากก็เจอนายตัวสำรองมายืนขวางวาคาบะไว้

“คิดจะทำอะไร” นายตัวสำรองถามอย่างแข็งกร้าว ท่าทางพร้อมสู้

“เอ๊ะ?” ฉันประหลาดใจกับท่าทีที่แปลกไป ทำไม? นายไม่ต้องหวงแฟนตัวเองขนาดนั้นก็ได้... นายกำลังงอนที่น้องๆของวาคาบะบอกว่าอยากให้ฉันมาเป็นพี่สาว แต่นายกลับโดนน้องๆต่อต้านไม่ให้คบกับวาคาบะใช่ไหม อิจฉายาวนานไปแล้วนะ

“ก็แค่ทักทายปกตินี่คะ” ฉันตอบไป นายตัวสำรองขมวดคิ้วยืนบังวาคาบะไว้มิด ทำไมคะ! คิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยนจะแย่งแฟนนายงั้นหรอ น่าหมั่นไส้ชะมัด ก่อนหน้านั้นเรายังดูแลหมู่บ้านคานทองกันอยู่เลย แต่นายกับทิ้งผู้ใหญ่บ้านอย่างฉันไว้คนเดียว ไม่สิ คาบุรากิอาจจะมาอยู่หมู่บ้านนี้ด้วยกันแทนก็ได้ล่ะนะ...

นึกถึงคาบุรากิ เจ้าตัวก็โผล่มา ถูกล้อมรอบไปด้วยเหล่านักเรียนหญิงมากมายเช่นเคย ฉันทิ้งสองคู่รักไว้ พุ่งตรงไปหาคาบุรากิ ไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม สาวๆก็หลีกทางให้ฉัน

แต่แปลกที่คาบุรากิไม่สนใจฉันหรือใครเลย ขมวดคิ้วเคร่งขรึมแบบจักรพรรดิแห่งซุยรัน อื้ม อาจจะไม่แปลก เขาเพิ่งอกหักมาล่ะนะ แต่ดีแล้วล่ะที่ไม่เป็นไร นั่นเป็นแค่ฝันจริงๆด้วย

จะว่าไป ในฝันหมอนั่นก็เท่เหมือนกันนะ ถึงแม้ตอนเหวี่ยงฉันจะพลาดก็เถอะ แทนที่จะเหวี่ยงไปริมถนน กลับเป็นกลางถนนแทน ถ่วงเวลาตายฉันได้ประมาณสามวินาที…

ฉันสบายใจขึ้นขณะหันกลับไปจะคุยกับวาคาบะจัง แต่ดูเหมือนทั้งสองตนจะไปก่อนแล้ว ก็นะ งานกรรมการนักเรียนคงจะลำบากเหมือนกันล่ะมั้งคะ

เมื่อฉันมาถึงในห้อง เพื่อนสาวๆก็มารุมล้อมฉัน

“ท่านเรย์กะคะ ที่สั่งไว้จัดการเรียบร้อยแล้วนะคะ” เซริกะจังรายงาน

“เอ๊ะ เรื่องอะไรกันคะ” ฉันถามงงๆ เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเพื่อนๆก็รีบบอก “พอดีเมื่อวานมีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อย เลยลืมๆอะไรหลายอย่างเลยน่ะค่ะ”

“เรื่องที่จัดการคุณทาคามิจิไงคะ” คุคิโนะจังบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “สาสมกับคนไม่รู้ฐานะอย่างนั้นดีนะคะ”

ฉันชะงัก แต่ก่อนที่จะได้ถามอะไร อาจารย์ก็เข้ามา และถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว

ฉันสังหรณ์ใจไม่ดีเลยค่ะ...

…………………………………………………………………

นี่มันอะไรกันน่ะ ทะทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว เปลี่ยนไปทุกอย่าง

หลังจากเช็คข้อมูลเรื่องราวหลายๆอย่าง ดูเหมือนว่าตัวฉันจะมาอยู่ในมังงะ KimiDolce เวอร์ชั่นช่วงที่ยังไม่ได้ล้มจม แต่ก็เผยความร้ายๆเอาไว้แล้ว แย่จริงๆแล้วค่ะ ดูเหมือนท่านพี่จะขัดแย้งเรื่องการบริหารกับท่านพ่อ แล้วก็แยกกันอยู่เมื่อนานมาแล้ว ถ้าไม่มีท่านพี่ล่ะก็ ท่านพ่อต้องฉ้อโกงเข้าจริงๆแน่เลยค่ะ แงงงงง

ฉันพยายามหาทางติดต่อท่านพี่ แต่ท่านแม่ก็ห้ามไว้ ดูเหมือนว่าท่านแม่จะมองว่าท่านพี่เป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องค่ะ ไม่จริงนะคะท่านแม่ ท่านพี่เก่งดีพร้อมทุกอย่างเลยนะคะ ท่านพี่เท่านั้นที่จะช่วยบ้านของเราได้นะคะ

ฉันทะเลาะกับพ่อแม่อยู่ค่ะ ฉันโหวงเหวงเหลือเกิน ตอนนี้ฉันไม่มีใครที่จะสามารถบรรยายความรู้สึกหรือใครที่จะสามารถช่วยฉันได้เลยค่ะ เพื่อนๆที่ฉันเคยสร้างมาก็ไม่เหลืออีกแล้ว...

น้ำตามันไหลไม่หยุดเลยค่ะ ตอนนี้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว แต่ว่าฉันไม่อยากเข้าไปเลยค่ะ ไม่อยากเจอใครเลยในตอนนี้ ทุกคนที่ฉันเคยรู้จักอาจจะไม่มีใครเหมือนเดิมแล้ว... ตามหลักทะลุมิติมาควรมีความทรงจำเจ้าของร่างเก่าสิ แต่นี่ทำไมฉันมีแค่ความทรงจำในชาติก่อนอย่างเดียวล่ะในครั้งนี้...

ตามทางเดินปราศจากคนแล้ว เพราะทุกคนคงเรียนกันอยู่ ฉันจึงร้องไห้อยู่ในห้องน้ำอีกสักพัก ก่อนจะออกมาและชะงักเมื่อเจอคนที่ยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำ

“มาทำอะไรหรอคะ ท่านคาบุรากิ” ฉันอดถามไม่ได้ หมอนี่มายืนเป็นคนโรคจิตอะไรหน้าห้องน้ำหญิงเนี้ย ตอนนี้เวลาเข้าเรียนนะ หรือเรียนหนังสือหนักไปจนลืมทางไปห้องน้ำชาย เลยต้องรอคนออกไปหมด แล้วเข้าห้องน้ำหญิงแทน อื้ม...นั่นออกจะเป็นไปไม่ได้อยู่ล่ะนะ

คาบุรากิจ้องฉันอย่างพินิจพิจารณา มีอะไรหรอคะ...

“ฉันนึกว่าเธอแกล้งทำให้ทาคามิจิต้องมาร้องไห้ที่นี่อีกแล้ว” เขาบอกนิ่งๆ ฉันสะดุ้ง นั่นสินะคะ ในโลกนี้คงเป็นอย่างงั้น นี่นายแอบอยู่ตามห้องน้ำหญิงทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคนร้องไห้หรอเนี้ย มิน่าล่ะ ในมังงะ เวลาวาคาบะจังร้องไห้ในห้องน้ำ ออกมาต้องบังเอิญเจอคาบุรากิอยู่บ่อยๆ และเขาก็มาคอยปลอบ

ไม่ได้บังเอิญสินะ... ถึงนายจะเคร่งขรึมเหมาะกับฉายาจักรพรรดิมากกว่าชาติที่แล้วก็เถอะ แต่การสโตรกเกอร์นายก็มีมาตั้งแต่ในมังงะแล้วงั้นหรอ

ชาติที่แล้วของที่แล้วฉันไม่น่าหลงกรี้ดกับโชคชะตาฟ้าลิขิตที่วาคาบะเจอคาบุรากิบ่อยๆเลย... ฟ้าลิขิตอะไรล่ะ แย่จริงๆ ทำฝันฉันสลายชะมัด

แล้วตอนนี้ฉันควรตอบอะไรดีเนี้ย ทำสงครามจ้องตากับคาบุรากิหรอ ตามหลักฉันควรกรี้ดๆแบบสาวๆทั่วไปดีไหม หมอนี่จะได้รำคาญแล้วเลิกสนใจฉัน แต่คาบุรากิมาว่าฉันตรงๆที่มาแกล้งวาคาบะแหะ อยู่ๆรับบทจีบก็ประหลาดไปหน่อย และก็ถึงนายจะเหมือนคาบุรากิในมังงะมากกว่าคาบุรากิจากชาติที่แล้วก็เถอะ ฉันก็ไม่คิดจะชอบนายหรอนะ หมอนี่เป็นบุคคลอันตรายที่ทำให้ตระกูลคิโชวอินล้มจม จะยังไงก็ต้องหนีสุดชีวิตล่ะนะคะ

“อ้า คือ ขอโทษจริงๆค่ะ ต่อจากนี้จะไม่ยุ่งกับคุณทาคามิจิอีกแล้วค่ะ” ฉันรีบบอก ตัดปัญหาทั้งหลายทั้งปวงก่อน เดี๋ยวคงต้องค่อยแก้เรื่องนี้กับเพื่อนๆฉันอีกที อันดับแรกอาจจะบอกว่าฉันไม่ได้ชอบคาบุรากิเสียก่อน เอาให้ออกห่างที่สุด

ตอนนี้ยังไม่เจอกับเอ็นโจเลย แต่ว่าจะยังไงก็ต้องระวังหมอนี่เหมือนกัน คนที่น่ากลัวกว่าคาบุรากิก็เอ็นโจนี่ล่ะนะคะ จะยังไงจะให้เขามาจัดการฉันไม่ได้เด็ดขาด

“ทำไมล่ะ” คาบุรากิถาม ฉันก้าวถอยหลังอีกหนึ่งก้าว

“ไม่ดีหรอคะ” ฉันถาม ตอนนี้คาบุรากิข้างหน้าไม่ใช่คาบุรากิที่ฉันรู้จักแล้ว ต้องระมัดระวัง...

คาบุรากิมองฉันอย่างจริงจัง

“สูญเสียความทรงจำงั้นหรอ” คาบุรากิถาม “หรือว่า... จริงๆแล้วเธอคือทาคามิจิที่สลับร่างกับคิโชวอิน”

“หะ!? !” ฉันร้องเสียงหลงแบบลืมเก๊กมาด คาบุรากิ๊ จริงๆแล้วไม่ว่าจะที่ไหน นายก็ยังบ้าอยู่ใช่ไหม ความคิดบ้าอะไรนั่นน่ะ มันควรเป็นตรรกะพื้นฐานที่อยู่ความคิดของคนปกติงั้นหรอ

เรย์กะนะเรย์กะ ทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงหลงรักคนแบบนี้ได้นะ แต่ก็คงถูกหลอกเหมือนสาวๆในซุยรันล่ะมั้ง

ฉันเดินนาบกลับผนัง เนียนๆหนีห่างจากคาบุรากิไปเรื่อยๆ

“เดี๋ยวก่อน ถามอะไรหน่อย” คาบุรากิยืนขวางฉันไว้ “ทำไมเธอถึงทำเหมือนชอบฉันล่ะก่อนหน้านี้”

ฉันขมวดคิ้ว หมอนี่กำลังทำวิจัยเรื่องความรักอยู่หรอ จะให้ฉันบอกว่าฉันชอบแล้วเลิกรักไปแล้ว ก็แปลกๆ สาเหตุหลักเลยคือฉันพูดอะไรอย่างงี้ไม่ออกหรอก มันโกหกชัดๆ! แค่ต้องคิดว่าจะพูดคำว่ารักกับหมอนั่นก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้ว

“เธอคงไม่คิดจะออกเดินทางหรอกใช่ไหม...”

“ไม่หรอกค่ะ...”

คาบุรากิ ในหัวนายมีแต่อะไรเนี้ยยยยย แต่ว่าหมอนี่เป็นห่วงฉันอยู่หรอ ในฐานะตัวร้ายที่แกล้งคนที่นายชอบนี่นะ อื้ม จะยังไงก็เป็นพระเอกนิดหน่อยล่ะนะ ถ้าเป็นคนที่ตกหลุมรักหมอนี่เข้าจริงๆล่ะก็ คงจะดีใจ

“เธอเป็นแบบฉันใช่ไหม” คาบุรากิถาม

“เป็นอะไรหรอคะ?”

“มาอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่ง โลกที่ดูเหมือนเดิม แต่ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป” เขาพูด “ท่าทีของเธอต่างจากที่ฉันเคยเจอในโลกนี้ คล้ายกับโลกก่อนฉันมาก เธอเองก็ทะลุมิติมาเหมือนกันสินะ”

“เอ๋!? !” ฉันอุทานอย่างตกตะลึง “อย่างบอกนะว่ารถบรรทุก...”

คาบุรากิพยักหน้า “ดูเหมือนว่าฉันที่ถูกชนก่อนจะมาถึงโลกนี้ก่อนเธอนะ ฉันมาได้เป็นเดือนแล้ว”

มิน่าล่ะในหัวคาบุรากิถึงแฟนตาซีหลุดโลกขนาดนั้น ก็เจอเรื่องแบบนี้ อะไรก็น่าจะเป็นไปได้สินะ แต่ว่านะคะ ต่อให้เรื่องแปลกๆเกิดขึ้น ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะเจอหรอกนะคะ อย่าไปถามอะไรใครแปลกๆ เช่น ไปสลับร่างกับใครมาหรือเปล่าสิคะ

คาบุรากิมองท่าทางของฉันสักพักแล้วพูด “ดูเหมือนว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลยล่ะ”

>>157-159 เราไม่รู้จะตัดจบยังไงดี อาจจะเขียนแปลกๆไปบ้างเพราะความง่วงนะคะ...

>>160 แงงงงงง พรุ่งนี้มาต่อ นะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะน สนุกโคตรรรรร บากะรากิกูนึกว่ากำลังหล่อได้ที่ หลังๆชักแปลกๆ สรุปแกเป็นบากะรากอจริงๆด้วย ท่านคาบุรากิในภาพฝันปรากฎได้แค่เสี้ยววิ ถถถถถถถถถถถ

อ่านซ้ำรอบที่สิบ กูขอสละเรือเอ็นโจวชั่วคราว ปีโป่งมาเรือคาบุรากิอย่างว่องไว ว่าแต่เอ็นโจวโลกนี้จะมีบทไหมมึง โอ้ยยยยยย กูลงแดงงงง

กุดำนำแกะชื่อมาละเอาไป 3คนแรกก่อนนะ
--------------------------------------------------------------------
ピヴォワーヌ３強 3ผู้แข็งแกรงแห่งPivoine
--------------------------------------------------------------------
1.吉祥院 Kisshōin คิโชวอิน 麗華 Reika เรย์กะ
นามสกุล
吉祥院 Kisshōin คิโชวอิน
รวมมั่วๆแปลว่า วัดวาอารามแห่งโชคลาภ (นี่มันชื่อศาลเจ้ารึไงวะ?)

吉เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า โชคดี
เสียงGoonอ่านว่า きち (kichi) คิจิ
เสียงKan’onอ่านว่า きつ (kitsu) คิทสึ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า よい (yoi) โยะอิ/โยย, よし (yoshi) โยะชิ

เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า ลางดี/ความสุข
เสียงGoonอ่านว่า ぞう (zō) โซะ (ไม่ได้อ่านแบบโจโย)
เสียงKan’onอ่านว่า しょう (shō) โชว(เสียง โช ยาวๆเลยเป็น โชว)
เสียงKun(คุน)อ่านว่า さいわい (saiwai) ซะอิวะอิ/ไซไว
เสียงNanori(นาโนริ)อ่านว่า ひろ (hiro) ฮิโระ, さち (sachi) ซะจิ

院 เป็นตัวคันจิ(เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า วัด/อาราม/สำนัก
เสียงGoonอ่านว่า えん (en) เอ็น
เสียงKan’onอ่านว่า えん (en) เอ็น
เสียงKan’yōonอ่านว่า いん (in) อิน

ชื่อ
麗華 Reika เรย์กะ
รวมมั่วๆแปลว่า ดอกไม้ที่งดงาม

麗 เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า น่ารัก/งดงาม/สง่างาม/รุ่งโรจน์ (ชื่อที่ผู้หญิงมักใช้กัน)
เสียงGoonอ่านว่า り (ri) ริ, らい (rai) ระอิ/ไร
เสียงKan’onอ่านว่า り (ri) ริ, れい (rei) เรย์/เระอิ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า うるわしい (uruwashii) อุรุวะชิ, つらなる (tsuranaru) ทสึระนะรุ, ならぶ (narabu) นะระบุ, うらら (urara) อุระระ

華 เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า ดอกไม้/ความงดงาม
เสียงGoonอ่านว่า け (ke) เคะ, げ (ge) เกะ/เงะ
เสียงKan’onอ่านว่า か (ka) กะ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า はな (hana) ฮะนะ, はなやか (hanayaka) ฮะนะยะกะ

คิดมั่วๆนะ แสดงว่าเรย์กะสามารถอ่านแบบเสียงคุน(การอ่านแบบญี่ปุ่น)ว่า อุราระฮานะได้อะดิ?

2.鏑木 Kaburagi คาบุรากิ/คาบุรางิ
นามสกุล
鏑木 Kaburagi คาบุรากิ/คาบุรางิ
รวมมั่วๆแปลได้ว่า ลูกศรธนูแนบหัวนกหวีด

鏑 เป็นตัวคันจิ (เฮียวไกอิคันจิ Hyōgaijikanji ตัวอักษรนอกรายชื่อ)
แปลว่า ลูกศรธนูแนบหัวนกหวีด(รูปร่างเหมือนหัวผักกาด) ซึ่งไว้ใช้เป็นสัญญาณเตือนเริ่มการต่อสู้
(รูปตัวอย่าง http://blogimg.goo.ne.jp/user_image/2c/96/e507dbb2f170b5d1e10dc444bf3ec587.jpg)
เสียงOn(อง)อ่านว่า てき (teki) เทะกิ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า やじり (yajiri) ยะจิริ, かぶらや (kaburaya) คะบุระยะ

木 เป็นตัวคันจิ(เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่าต้นไม้
เสียงGoonอ่านว่า もく (moku) โมะ
เสียงKan’onอ่านว่า ぼく (boku) โบะคุ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า き (ki) คิ/กิ, け (ke) (obsolete) เคะ/เกะ(เลิกใช้แล้ว), こ (ko) (obsolete) โคะ/โกะ(เลิกใช้แล้ว)
เสียงNanori(นาโนริ)อ่านว่า ぐ (gu) งุ/กุ/งึ/กึ, も (mo) โมะ, もと (moto) โมะโตะ

ชื่อ
雅哉 Masaya มาซายะ
แปลรวมไม่ได้ว่ะ แปลแยกได้ว่า รูปงาม/สง่า/ปิติยินดี

雅 เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า รูปงาม/สง่า
เสียงGoonอ่านว่า え (e) เอะ, げ (ge) เกะ/เงะ
เสียงKan’onอ่านว่า あ (a) อะ, が (ga) กะ/งะ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า みやびやか (miyabiyaka) มิยะบิยะกะ/มิยะบิยะคะ, つね (tsune) ทสึเนะ
เสียงNanori(นาโนริ)อ่านว่า まさ (masa) มะซะ

哉 เป็นตัวคันจิ (จินเมย์โยคันจิ Jinmeiyō kanji ตัวคันจิสำหรับชื่อบุคคล)
แปลว่า ความปิติยินดี
เสียงGoonอ่านว่า さい (sai) ซะอิ/ไซ, せ (se) เซะ
เสียงKan’onอ่านว่า さい (sai) ซะอิ/ไซ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า かな (kana) คะนะ/กะนะ, や (ya) ยะ
เสียงNanori(นาโนริ)อ่านว่า か (ka) คะ/กะ, すけ (suke) สุเกะ/สุเคะ/สึเกะ/สึเคะ, とし (toshi) โทะชิ, ちか (chika) จิกะ/จิคะ, はじめ (hajime) ฮะจิเมะ

3.円城Enjō เอ็นโจว 秀介Shūsuke ชูสุเกะ
นามสกุล
円城Enjō เอ็นโจว
รวมมั่วๆแปลได้ว่า ปราสาทวงกลม

円เป็นตัวคันจิ(เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)(ชินจิไต คันจิ Shinjitai kanji ตัวอักษรแบบใหม่)(kyūjitai form ตัวอักษรแบบเก่าคือ 圓)
แปลว่า วงกลม/เยน(หน่วยเงินญี่ปุ่น)
เสียงGoonอ่านว่า おん (on) อง/อน
เสียงKan’onอ่านว่า えん (en) เอ็น
เสียงKun(คุน)อ่านว่า まる (maru) มะรุ, まるい (円い) (marui) มะรุอิ, つぶら (円ら) (tsubura) ทสึบุระ
เสียงNanori(นาโนริ)อ่านว่า まどか (madoka) มะโดะกะ

城 เป็นตัวคันจิ(เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า ปราสาท
เสียงGoonอ่านว่า じょう (jō) โจว
เสียงKan’onอ่านว่า せい (sei) เซย์/เซะอิ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า き (ki) กิ/คิ, ぐすく (gusuku) กุสุคุ/กุสุกุ, しき (shiki) ชิกิ/ชิคิ, しろ (shiro) ชิโระ
เสียงNanori(นาโนริ) いく (iku) อิกุ/อิคุ, がき (gaki) กะกิ/กะคิ/งะกิ/งะคิ, き (ki) กิ/คิ, くに (kuni) กุนิ/คุนิ, ぐしく (kujiku) กุจิกุ/คุจิกุ/กุจิคุ/คุจิคุ, ぐすく (gusuku)กุสุคุ/กุสุกุ, しき (shiki) ชิกิ/ชิคิ, すく (suku) สุกุ/สึกุ/สุคุ/สึคุ, ぜい (zei) เซย์/ซะอิ, たち (tachi) ทะจิ, なり (nari) นะริ

ชื่อ
秀介Shūsuke ชูสุเกะ
แปลรวมมั่วๆยาก เอาดีๆหน่อยก็ สุดยอดเปลือกหอย เอาฮาหน่อย ยอดจอมเสือก

秀 เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า ยอดเยี่ยม/เลิศเลอ/สูงสุด
เสียงGoonอ่านว่า しゅ (shu) ชุ
เสียงKan’onอ่านว่า しゅう (shū) ชู
เสียงKun(คุน)อ่านว่า ひいでる (hiideru) ฮีเดะรุ/ฮิเดะรุ/ฮิอิเดะรุ

介เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า เปลือกหอย/สัตว์น้ำจำพวกมีเปลือก/แทรกแซง/จุ้นจาน/อยู่ตรงกลางระหว่าง/ตัวกลาง/ไกล่เกลี่ย/กังวลเกี่ยวกับตัวเอง
เสียงGoonอ่านว่า け (ke) เกะ/เคะ
เสียงKan’onอ่านว่า かい (kai) ไค/ไก/คาอิ/กาอิ
เสียงKun(คุน)อ่านว่า たすける (tasukeru) ทะสุเกะรุ, すけ (suke) สุเกะ

--------------------------------------------------------------------

//นามสกุลคาบุรากิ กุคิดภาคสตอล์กเกอร์แล้ว ตอนที่สะกดรอยตามวาคาบะจัง รหัสลับเวลาเรียกกันของบากะรากิ นายลูกศรหัวผักกาด 555555
ชื่อชูสุเกะช่างบ่งบอกความเป็นชูสุเกะจริงๆ
ข้อมูลจากวิกิพีเดียภาษาอังกฤษ, กูเกิ้ล,เว็บตัวอักษรญี่ปุ่นจิโชะ

>>157 >>158 >>159 โอ๊ยปวดตับ สถานการณ์เลวร้ายมากอะ ;_;

>>163 แก้นามสกุลคิโชวอินตรงตัวอักษรตัวที่สองกุลืมใส่

祥เป็นตัวคันจิ (โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า ลางดี/ความสุข
เสียงGoonอ่านว่า ぞう (zō) โซะ (ไม่ได้อ่านแบบโจโย)
เสียงKan’onอ่านว่า しょう (shō) โชว(เสียง โช ยาวๆเลยเป็น โชว)
เสียงKun(คุน)อ่านว่า さいわい (saiwai) ซะอิวะอิ/ไซไว
เสียงNanori(นาโนริ)อ่านว่า ひろ (hiro) ฮิโระ, さち (sachi) ซะจิ

กุกำลังสับสนว่าควร แกะชื่อก่อนหรือทำสารบัญคาบุรากิก่อน(จริงๆกุทำสารบัญหลายตัวและทำข้อมูลเล็กๆด้วย เลยยังไม่เสร็จสักที)

เดี๋ยวกุทำสารบัญก่อนละกัน ถ้ามีคนชอบเรื่องแกะชื่อ กุอาจทำต่อให้

>>165 สุดยอดเปลือกหอยนี่มันอะไรรรรรร ถถถถถถถถ แทรกแซง จุ้นจ้านอีก เป็นชื่อที่เหมาะกับเอ็นโจชิบหาย

รายชื่อที่มีคนทำก็ละเอียดดีแล้วกุไม่ทำดีกว่า

ภาพแฟนอาร์ตที่กุไปเจอมาในPixiv(กุไม่ได้วาดนะ)
กุไปเจอภาพแฟนอาร์ตรวมตัวละครมา เลยเอาไปแปะชื่อไทย
คือกุยังไม่ได้ส่งข้อความไปขออนุญาตนักวาดเจ้าของภาพ(กุไม่สามารถสปีคเจแปนนีสว่ะ)
ฉะนั้นพวกมึงดูกันเงียบๆอย่าเอาไปเผยแพร่นะโว้ย
http://imgur.com/a/xU1dH

>>172 ลืมแปะที่มาภาพ http://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=52715819

>>172-173 ฮือออออ ขอบคุณมึงมาก กูไม่สามารถญี่ปุ่นจริงๆ รูปนี้กุอยากรู้มากใครเป็นใคร

อุเมวากะกับมิซึซากิดีมากเลยค่าาาา ฮืออออออ ยูกิโนะคุงด้วย หันมานี่หน่อยสิจ๊ะะะ

>>174 กุก็ไม่รู้เรื่องเหมือน กุเข้าเว็บแฟนไซต์ไปก๊อปรายชื่อมาทาบเอาอะ

เช้านี้​แมวดุ้นเจ๊งอีกแล้ว​เหรอ แง

>>163-168 >>172 สุดยอด​ไปเลยค่าา มอบโล่โม่งดีเด่น​ให้เลย

ไปดูแฟนอาตแปะชื่อแล้วคิดอยู่อย่างเดียว

นายตัวสำรองโคตรหล่อ !!!!!

>>154 โอเค แก้ใหม่

----------รายชื่อ​ตัวละคร​ฟิคมะหมา----------
- เรย์ทัน (เรย์กะ) อเมริกัน ค็อกเกอร์ สเปเนียล
- ฮัสกี้รากิ ไซซายะ (คาบุ​รา​กิ) ไซบีเรี่ยน ฮัสกี้
- ชูสุมอย (เอ็นโจ) ​ซามอยด์
- ยูริฮาวด์ (ยูริเอะ) อัฟกันฮาวด์​
- ไอระกิ (ไอระ) ซาลูกิ
- วาคาชิบะ (วาคาบะ) ชิบะ
- อุเมวาคาอิ (อุเมวากะ) คาอิ
- เครสึราเต็ด (คาซึรางิ) ไชนีส เครสเต็ด
- ซากิงระ (ซากุระ) ปักกิ่ง​
- โดเซ็นจุ (โทโมเอะ) โดเบอร์​แมน
- จ่าฝูง (หัวหน้า​ห้อง) ดัชชุน
- อิวามุลิช (อิวามุโระ) อิงลิชบูลด็อก​
- มิฮาว่า (มิฮารุ) ชิวาว่า
- อาคิตะวะ (อากิสะวะ) อาคิตะ
- ฮามะชิน (ไมฮามะ) เจแปนนีสชิน
- ยังไม่มีบท (มิสึซากิ) อัลเซเชี่ยนสีเงิน

>>179 กุชอบชื่อมาก ช่างสร้างสรรค์
อิวามุลิชแต่งหญิง http://previews.123rf.com/images/cole123rf/cole123rf1110/cole123rf111000005/10815063-female-dogs-cavalier-king-charles-spaniel-and-english-bulldog-wearing-girl-clothing-on-white-backgro-Stock-Photo.jpg

>>172 รักมึงจังงง กูแอบดีใจนิดๆ เดาถูกเยอะ
ที่เดาผิดเลยคือไมฮามะ ทำไมเครื่องแบบไม่เหมือนซากุระจังล่ะ อาซึมิที่อยู่ตรงหว่างขาอาคิสะวะคุงนี่ใครวะ หัวหน้าชมรมฟุตบอล?
มุมขวาล่างมีตัวละครไม่คุ้นด้วย นาโทริกับริวเรย์อานี่ตัวละครใหม่สินะ พี่ชายคุณอาคิมิมีรูปด้วยอย่างคาดไม่ถึง แปลว่าหลังจากนี้จะมีบทสินะะะ
อาริมะโคตรหล่อ มาซายะโคตรหล่อ สองคนนี้ตรงสเปคกูมาก เข้าใจแล้วทำไมได้เป็นพระเอกกับพระรอง
กูชอบท่านโยโกะอีกคน นี่สิ Pivoine! มันต้องหน้าหยิ่งๆแบบเน้ ท่านเรย์กะกูเฟลนลี่เกินไป 555

สุดท้าย กูเข้าน้องแมวไม่ได้ กูเสียใจจจจจจ ว่าจะแวบมาดูขอกำลังใจก่อนไปสอบแท้ๆ

จิบกาแฟ รอแมวดุ้นหายเจ๊ง

>>173 เพื่อนโม่ง นาโทรินี่ใครหรือ ข้าน้อยลืมไปแล้ว

>>181 อาซึมินี่กุก็งงเหมือนกัน แต่มันอยู่ในรายชื่อเพื่อนร่วมชั้นของท่านเรย์กะว่ะ
นาโทริกุหาชื่อมันไม่เจอ แต่อ่านได้
ที่ไม่แน่ใจคือ ริวเรย์อา งมนานมาก กูเกิ้ลมันอ่าน ริวเรย์อา ชื่อมันรวมจากสามคำ ตัวตุ่น ผี,วิญญาณ ความรัก กุจนปัญญาจริงๆ
>>183 ไม่รู้เช่นกัน หาชื่อในรายชื่อไม่เจอด้วย แต่ว่าชื่อมันอ่านว่า นาโทริ(Natori) แปลไทยน่าจะยังไม่ปรากฏตัว

>>184 龍霊愛 (リュレイア) ชื่อริวเรย์อา ใครพออ่านออกก็บอกกุที

เท่าที่้เคยดำน้ำ​มา
อาซึมิ คือประธาน​ชมรมฟุตบอล​ที่โดนเรย์กะจัดการ​ไปก่อนหน้านี้​
ริวเรย์อา ในแปลไทยยังไม่ออกมา
นาโทริ เดาจากภาพ​น่าจะเป็นคนในชมรม​งานฝีมือ​ อดีตประธานชมรม​?

แมวดุ้นเข้าได้ละ แต่โหลดชาตินึง
//เฮ้ออออ

>>187 กูเข้าหน้าลงนิยายไม่ได้เลยว่ะ 55555 เดี๋ยวลองดูไปก่อนนะ ถ้าซักแปดครึ่งยังลงไม่ได้ก็ข้ามไปเที่ยงเย็นเลยอ่ะสหาย

>>188 วันนี้อัพหรอโม่งแปล? ฆรี๊ดดดดดดดดดดดด //แต๋วแตกแปป

>>188 ฮือ //ถ่ายทอดกำลังใจ​ให้เซิร์ฟเวอร์​เว็บแมว

เขาจะแก้ปัญหา​เว็บเมื่อไหร่​กันนะ คงไม่คาราคาซัง​จนตามตุรกีไปนะ แง้

>>188 โม่งแปลลงได้ ลงไม่ได้บอกเก๊าด้วยเน้อ
เมื่อคืนไม่ได้เข้า เพิ่งมาอ่าน ขอบคุณฟิคทุกเรื่อง ชอบบบบบ กูมีกำลังใจสอบละ

164มาแล้ว!

แปลไทยตอนล่าสุดดีงามมาก แต่เอ็นโจบทไม่มา
ท่านเรย์กะอุตส่าห์ช่วยวาคาบะจัง 5555 ท่านเรย์กะมัดโพนี่เทลด้วย อู้ววววว
ผมทรงจาไมก้าอะไรกัน บากะรากินี่ ปากเสีย! แต่ยังอุตส่าห์จอดทักนะ...
(พอหาทรงผมจาไมก้าก็เจอภาพนี้ ซึ่งมันเอิ่ม
http://www.hairstopandshop.com/shop/pc/catalog/jamaica_braid-3_757_detail.jpg)
ท่านไอระลงเรือคาบุรากิสินะ อืม...

>>193 แก้ลิ้งไม่ติด http://www.hairstopandshop.com/shop/pc/catalog/jamaica_braid-3_757_detail.jpg

ท่านไอระนี่ยังไงน่ะคะ! ตอบแบบเลี่ยงๆเหลือเกิน

คาบุรากิแม่ง 555555555
ทรงจาไมก้าอะไร บ้าเอ้ย! แห้วแดรกไปซะ!! ​

ปล. มีคำผิดนะโม่งแปล >วิขาเลือก

ตอนใหม่นี่น่ารักมุ้งมิ้งดีจัง เริ่มจะเชียร์รูทวาคาบะกับเรย์กะอย่างเป็นทางการซะละ แหม่ มีพยักหน้าชื่นชม

ส่วนตาบากะรากิ ก็ยังเป็นบากะรากิเหมือนเดิม แต่รู้สึกเหมือนช่วงนี้ดูสนิทกับเรย์กะขึ้นด้วย โอย ยิ่งพออ่านดิบตอนล่าสุดยิ่งติดฟิลเตอร์ เอาซะเกือบจะย้ายเรือจากเรือเอ็นโจไปเรือมาซายะเลย แต่จริงๆใครจะวินก็ได้อ่ะนะ ท่าทางจะฮาทั้งหมด

ช่วงนี้ชอบนายตัวสำรองด้วย อยากแต่งฟิคคู่ท่านเรย์กะ แต่วิจัยมันไล่หลังอยู่ /ร้องไห้

กุลองคิดเล่นๆนะ วาคาบะถูกแอนตี้เพราะเป็นสามัญชนบ้านๆใช่มะ
แล้วลองมาดู ผู้หญิงที่มีชื่อเสียงในซุยรัน จะยกตัวอย่าง3คนนะ
เรย์กะ ยูริเอะ ไอระ ถ้าวาคาบะลองเอาอย่างใครสักคนล่ะ?

เรย์กะก็คงไม่ไหว สกิลเจ้าแม่กาลี วาคาบะจังใช้ไม่ได้หรอก
ยูริเอะ ก็กุลสตรีชนสั้งเพียบพร้อม เป็นไปไม่ได้อีกนั่นแหละ
แล้วถ้าเป็นไอระล่ะ? เป็นนางเอกก็ต้องหนา้ตาดีอยุ่แล้วถึงจะเอ๋อก็เถอะ
ผมวาคาบะนี่สั้นหรือยาวนะ? ท่าทางจะเก่งกีฬาด้วยนะ กระโดดหลบรถคาบุรากิได้ด้วยนี่

ถ้าวาคาบะหันไปเอาดีทางสาวหล่อ อาจเป็นที่นิยมก็ได้นะ?
ซู้ดดดดด เมากาวพอละ

>>197 กุลสตรีชั้นสูง* หน้าตาดี*

>>197 วาคาบะผมสั้น แต่ถึงจะเลียนแบบก็ลำบากอยู่ดี เพราะไม่ได้มาจากตระกูลใหญ่ๆอะ ซึ่ง 3 คนที่มึงยกมานั่นมีหน้ามีตาทั้งนั้นเลยนะ แค่บ้านเปิดร้านเค้ก เป็นสามัญชนก็โดนมองติดลบแล้ว ทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่มีคนมองผ่านฟืลเตอร์มโนเหมือนที่ทำกับเรย์กะหรอกนะ

>>195 อะ แทงยูว์ โน้ตไว้ล่ะนะ เดี๋ยวค่อยกลับแก้
ว่าแต่ตอนทรงผมจาไมก้านี่กูเผลอนึกถึง Lucio ของ overwatch เลยว่ะ โถๆ ท่านเรย์กะ....

กรี๊ด บากะรากิ หยาบคายที่สุด เมื่อวานอุตส่าห์กรี๊ดโมเม้นตอนดิบ วันนี้ขอไซซายะมาแก้แค้นด้วยค่ะ ฮึ่มมม
ปล.ถ้าใส่ฟิลเตอร์สีชมพู จะมองว่าแอบมองอยู่นานก็ได้นะ เด็กผู้ชายยิ่งชอบก็ยิ่งแกล้งไง...//โดนท่านเรย์กะใช้พัดตบ

>>199 โถ่ชีวิต พื้นฐานตั้งแต่ชาตเกิดเลยสินะ

ขำทรงจาไมก้า55555 คาบุรากิน่าเอ็นดู๊ววว มีโมเมนต์กับเขาแล้วเน้อะ สนุกจริงๆ

>>200 กูก็นึกถึงลูซิโอเหมือนกัน เป็นเทพเจ้าเร็กเก้เต็มตัวแล้วสินะ ท่านเรย์กะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถ

ฮือออออ ตอนใหม่ญี่ปุ่นมันแบบบบบบบบบ (จับขาไม่ให้ลงเรือบากะรากิ)
อยากจะกรีดร้องให้ซอยทั้งหมู่บ้านรับรู้ อยากหาคนกรี๊ดด
อยากสปอยยยยย อุแวว อุแวววว

ตอนใหม่มันเกิดอะไรขึ้นวะนั่น //มองแต่ละคน
เรือคาบุรากิจะตั้งตัวได้เหมือนเรือเอ็นโจหรือไม่ ไอ๊ ไอ๊ (เสียงเอคโค่)

>>206 กุหมายถึงตอนใหม่ญี่ปุ่นนะ

>>207 สปอยมาที แงงงงงงงงง

>>206 มันก้าวร้าวมากกกกกกก ก้าวร้าวแบบโมเม้นต์แบบนี้กุก็อยากได้บ้างงงงง (ข่วนจออ)

>>205 สปอยเลยสปอยเลยสปอยเลยยย

กุอยากแวะไปเกาะเรือคาบุรากิด้วยนะ แต่กลัวโดนอ.ฮิโยโกะบึ้มเรือ ตับกุไม่แข็งแรง

มีสปอยอยู่ข้างบน ช่วง >>80-100 ะ

>>212 อ้อออออออ เอ็นโจวไปไหนวะมึง อยากเห็น คาบุรากิกับเอ็นโจมันแข่งทำคะแนนกับเรย์กะไปพร้อมๆกันบ้างว่ะ

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเรย์กะกินกับอะไรก็เกือบอร่อยไปทุกอย่างง
ได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง /ในขณะที่ไทยยูริเบ่งบาน ที่ยุ่นตอนนี้ศึกแยกชิงกันน
ดีงามแท้นักก

>>213 เอ็นโจก็โผล่มาตอนที่แล้วในวันวาเลนไทน์ไง ชวนเรย์กะไปกินขนม พายูกิโนะกับคาบุรากิพ่วงไปด้วย

>>215 อ้าว ฮาเร็มวาเลนไทน์เลยสิ //แต่มีคาบุรากิกับเอ็นโจอยู่ด้วยเรย์กะคงไม่อยากนับล่ะมั้ง
เมื่อไหร่ท่านเรย์กะจะเลิกแอบต่อต้านทั้งสองคนในใจกันนะ? บักคาบุรากิมันบ๊องไม่มีอันตรายหรอก...

>>216 เปล่าๆ ไม่ได้ชวนไปในวันวาเลนไทน์หรอก แค่อ.ฮิโยโกะอัพตอนนั้นในวันวาเลนไทน์เฉยๆ

สองจิตสองใจ กุจะเอียงไปเรือไหนดีวะเนี่ยยยย

>>218 พายไปสองลำเลยมึง ไม่ต้องเลือก 5555

>>219 กูรู้สึกเหมือนโดนกระชากไปมาอะมึงงงง //แยกร่างโดดขึ้นทั้งคู่แม่ง

มีใครพอรู้บ้างว่าที่ยุ่น ส่วนมากเขาอยู่เรืออะไรกัน?

เห้ยกุมีคำถามเกี่ยวกับวาคาบะอะ แต่มันสปอย ใครไม่ดำน้ำจะรอแปลไทย เลื่อนผ่านนะครัชชช
.
.
.
.
.
ทาคามิจิ นัตสึมิ ที่เป็นน้องสาวฝาแฝดของวาคาบะ เธอเป็นแฝดของวาคาบะเลย หรือเป็นแค่พี่น้องไม่ได้แฝดกับวาคาบะ?

>>221 เท่าที่อ่านๆในคอมเมนท์ของฝั่งญี่ปุ่น จำนวนพอๆกันระหว่างเรือคาบุรากิกับเรือเอ็นโจนะ เห็นสลับๆกัน แต่พอๆกัน ไม่มีใครน้อยกว่าใคร

ตอนล่าสุดสอนให้รู้ว่า บากะรากิก็คือบากะรากิ //สาดเกลือใส่
>>221 คุ้นๆ เหมือนเอ็นโจป่ะ? เห็นว่ามีเว็บรวบรวมสิ่งที่เอ็นโจมอบให้/ทำให้ท่านเรย์กะ และโมเมนต์ที่เกิดขึ้นด้วย

>>223 >>224 สรุปว่าเรื่องคอมเม้นท์เท่ากัน แต่ผลงานลูกเรือเอ็นโจจะเยอะกว่าสินะ'w'

ถ้าตามผลโหวตในแฟนไซต์ก็เอ็นโจล่ะ http://kenkyokenjitsu.com/ranking/result1/

39ต่อ9 โอ๊ยยยยย 55555555555555555555555
ขนาดผลโหวตตัวละครที่ชอบยังแพ้ท่านพี่ ไม่เอาไม่ร้องนะ
คาบุรากิเอ๊ยยย นายจะลองโกนหัวบวชดูนะ?

>>227 สาบานว่ากุเอียงไปคาบุรากิมากกว่า แต่ทำไมชอบแกล้งมันไม่รู้ ฟฟฟฟฟ

>>227 แต่เรือคาบุรากิยังดีนะที่มีแฟนอาร์ตตอนดิบให้เสพเยอะกว่า เรือเอ็นโจไม่ค่อยเห็นคนญปแฟนอาร์ตตอนดิบเหลย...

>>226 จริงๆในคิมิดอล เอ็นโจก็ได้ผลโหวตเป็นอันดับหนึ่งทุกครั้งด้วยนี่นา 55555555555

ลอง
คบรก side story
-------

ในวันงานแข่งกีฬาโรงเรียน ทั้งๆที่ตกลงกับชูสุเกะไว้ว่าจะแข่งกันว่าใครจะเข้าเส้นชัยเป็นคนแรก เจ้านั่นก็ดันขาเจ็บ น่าเบื่อชะมัด​ ยังดีที่ห้องกำลังอยู่ในตำแหน่ง​รั้งท้ายอย่างน่าสมเพช​ ท้าทาย​ฉันว่าจะแซงให้ได้ที่หนึ่ง​ขึ้นมา ซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นนักหรอก เจ้าคนวิ่งไม้สุดท้ายแทนที่ชูสุเกะที่วิ่งนำในตอนแรกก็ใช้ได้อยู่หรอก แต่สุดท้ายก็ช้ากว่าฉันอยู่ดี ส่วนพวกห้องอื่นไม่ได้อยู่ในสายตาฉันสักนิด

พอจบงานกีฬา พวกผู้หญิงจากห้องอื่น​ก็เข้ามารุมล้อมที่ห้องเรียนส่งเสียงกรี๊ด​กร๊าดเสียงดังและขวางทาง​เกะกะ ปกติก็น่ารำคาญอยู่แล้ว นี่ยิ่งกว่าเดิมเสียอีก จนต้องตะคอกไล่ออกไปให้หมด พอทำแบบนั้นก็ทำหน้าจะร้องไห้ แต่ใครสนกันเล่า เกะกะชะมัด

พวกผู้หญิง​นี่น่ารำคาญ​จริงๆ
ไม่เห็นจะมีใครเหมือนยูริเอะสักคน

ยูริเอะน่ะทั้งสุภาพ ใจดี อ่อนโยน สมเป็นกุลสตรี​ ไม่มีสักครั้ง​เลยที่ทำให้ฉันต้องรู้สึกหงุดหงิด​ใจหรือลำบากใจ ตลอดเวลาที่รู้จักกัน มีเพียงเธอที่เข้าใจ คอยปลอบและให้กำลังใจฉัน

ในสายตา​ฉัน นับตั้งแต่​แรกก็มีเพียง​แค่ยูริเอะคนเดียว​เท่านั้น​

แต่น่าเสียดาย​ที่พวกเรามีช่องว่างของอายุ ขวางกั้นด้วยตึกเรียนที่ต้องแยกห่างกันเป็นอุปสรรค

บ้าเอ๊ย ถ้าเกิดเร็วกว่านี่ล่ะก็...

ได้ยินจากสายข่าวมาว่าที่แผนกมัธยมมีคนแอบสนใจยูริเอะมากทีเดียว ...เจ้าพวกไม่รู้ที่ต่ำที่สูง! ใครคิดจะเข้ามาวอแวกับยูริเอะ ฉันจะกำจัดพวกมันไปให้หมด!

วันนั้น​ตอนที่ฉันกำลังจิบช็อกโกล่าร้อนจากเบลเยี่ยมในห้องสโมสรกับชูสุเกะตอนหลัง​เลิกเรียน​ ก็มีข่าวมาถึงหูว่ามีคนจากข้างนอกกำลังสารภาพ​รักกับยูริเอะ

รนหาที่ตายแล้วใช่มั้ย!?

ฉันรีบพุ่ง​ตัวออกไปจากสโมสรทันที พอไปถึงหน้าประตูโรงเรียน​ เห็นผู้ชายหน้าตาโหลยโท่ย​ในชุดนักเรียน​ต่างโรงเรียน​ยื่นช่อดอกไม้ให้ยูริเอะ ฉันฉุนกึก จัดการตั้นหน้าบดขยี้มันซะจนลงไปนอนกับพื้นอย่าง​สาสม แล้วพายูริเอะขึ้นรถกลับบ้านทันที​ ฉันจะปกป้องยูริเอะเอง จะไม่ให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับเธอทั้งนั้น!

นับแต่นั้นฉันก็คอยอยู่​เคียงข้างยูริเอะ ไม่ให้หลืบไรมาตอม ทั้งไปและกลับจากโรงเรียน​ด้วยกัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกันที่ห้องสโมสรฝั่งมัธยมบ้าง บางเวลาที่ฉันอยู่ด้วยไม่ได้ก็ให้พรรค​พวกของตระกูล​ช่วยเฝ้าดูแลและส่งข่าวมา หากมีใครเข้ามาวุ่นวาย​

ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อย​ ไม่มีไอ้หน้าไหนเข้ามาใกล้ยูริเอะได้อีก ฉันยิ้มอย่างมีความสุข​ตลอดเวลา​ที่พวกเราได้อยู่ร่วมกัน เป็นช่วงเวลาที่ดีจริงๆ ฉันเชื่อ​ว่ายูริเอะเองก็คิด​แบบ​นั้น

แต่แล้ววันหนึ่ง​ หลังจากจัดการกระโดดเตะแมลงวันที่เล็ดลอด​เข้ามาได้จนมันสลบไป ยูริเอะกลับโมโหขึ้นมา

"พอกันที มาซายะ! ฉันจะไม่ทนกับพฤติกรรม​แบบนี้ของเธออีกแล้ว! อย่าเข้ามาใกล้ฉันอีก จนกว่าเธอจะสำนึก​ผิดในสิ่งที่เธอทำทั้งหมดนี้!"

จากนั้นยูริเอะก็จากไปกับไอระ โดยไม่มองมาทางฉันอีก

ท ทำไมกันล่ะ!?

*****

"... บางทีฉันคงจบสิ้นแล้วล่ะ... ยูริเอะไม่รับสายฉันเลย"

เธอโกรธเรื่องอะไรกันน่ะ ไม่เห็นเข้าใจสักนิด ทำไมไม่รับสายล่ะ ทั้งที่ปกติจะรับทันทีแท้ๆ พอไปหาที่บ้านก็ไม่ยอมให้ฉันพบหน้า ทำไมกันล่ะ?...

ทั้งๆที่ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อเธอแท้ๆ...

ฉันบ่นระบายกับชูสุเกะในห้องสโมสร ไม่มีอารมณ์​จะทำอะไรอีกแล้ว ยังดีที่พวกน่ารำคาญ​เองก็รับรู้ ไม่เข้ามาวุ่นวายให้หงุดหงิด​ยิ่งกว่าเดิม

ขณะที่คิดแบบนั้น กลับรู้สึก​ว่ามีใครจ้องมองมา ในเวลาแบบนี้ไม่อยากตายดีรึไงกัน!?

"เฮ้ ตรงนั่นน่ะ!"
"คะ ค่า!"

เป็นยัยผู้หญิง​ผมลอนโดดเด่นที่อยู่ชั้นเดียวกัน พอจะเห็นหน้าอยู่บ่อยๆ แต่จำชื่อไม่ได้ ฉันไม่สนใจใครมากไปกว่ายูริเอะอีกแล้วน่ะ

จะว่าไปถ้าจำไม่ผิดยัยนี่เป็นคนที่สั่นระฆังและเต้นวอลซ์อย่างสนุกสนานในงานเลี้ยงฤดูร้อนปีนั้นนี่ น่าอิจฉาชะมัด ฉันก็อยากจะมีโอกาสทำแบบนั้นกับยูริเอะบ้างนะ

"มีอะไรจะพูดก็พูดมาซะ!"

ยัยผมหลอดทำหน้าเอ๋อๆหันรีหันขวาง​ ไม่เข้าใจที่พูดรึไงกัน? ที่จดๆจ้องๆนี่แค่อยากจะหาเรื่องกันงั้นเรอะ ฉันกำลังหงุดหงิดสุดๆจนอยากจะหาที่ระบายพอดี

"ร เรื่องที่ท่านยูริเอะคิดจะปล่อยเป็นแบบนี้สักพัก​น่ะ!"

อะไรนะ!?

หลังจากนั้นฉันไล่คนอื่นในสโมสรออกไปจนเหลือแค่ฉัน ชูสุเกะและยัยผมหลอด และก็จัดการเค้นความจริงออกจากยัยนี่ที่หน้าซีดตัวสั่นไปหมด โดยมีชูสุเกะคอยเบรคคอยขัดตลอดการซักถาม หนวกหูน่า ชูสุเกะ!

ดูเหมือนว่ายัยผมหลอดจะสนิทกับไอระมากทีเดียว

...ดีล่ะ
ฉันจัดการมอบหมาย​ให้ยัยผมหลอดทำหน้าที่​สปาย ไปสืบข่าวจากไอระ หน้าตายัยนี่ดูไม่เต็มใจสักนิด แต่ว่าใครสนกันเล่า?

"เธอน่ะชื่ออะไร?!"
"คิโชวอิน เรย์กะค่ะ"

คิโชวอิน...โอเค จะจำไว้แล้วกัน

เฮ้ คิโชวอิน จงภูมิใจ​ในหน้าที่สปายอันทรงเกียรติ​นี้ซะเถอะ! ยัยเบ๊!

อ๊ะ หลุดปากเรียกเบ๊ไปแฮะ
แต่จะเบ๊หรือสปาย มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ

>>229 ส่วนใหญ่ที่คู่บ้ากะรากิที่เอามามีแต่ตอนตบมุกทั้งนั้น เลยอวยไม่ค่อยลงนี่มันคู่หูคู่ฮาตบมุกชัดๆ

>>231ในมุมมองบากะรากินี่บ้าบอได้ใจจริงๆ5555 สนุกดีมึงเอาอีกๆ
บากะรากิ ยูริเอะน่ะของท่านไอระนะ ชอบผิดคนแล้ว---

>>231 ขอบคุณมาก เขียนดีเลยมึงงง นี่มันคาบุรากิชัดๆ ดูมีความหลงตัวเองหน่อยๆด้วย จะสงสารเรื่องยูริเอะดีมั้ย เรือคาบุก็ไม่เลวเน้อออ วันๆของคาบุแม่งพีคจริง

>>163-165 ขอบคุณมึงมากสำหรับคำแปล อ่านๆแล้วแบบ...เป็นชื่อที่เหมาะสมกับเจ้าตัวกันชิบหายเลยว่ะ โดยเฉพาะชูสุเกะยอดนักเสือกเนี่ย ถถถถถถถ ในคิมิดอลนายก็คอยเป็นตัวกลางไกล่เกลี่ยให้ชาวบ้าน ในนิยายนายก็คอยเสือกเรื่องเรย์กะ ไม่มีชื่อไหนจะเหมาะกับนายมากไปกว่านี้แล้วล่ะ
ถ้ามึงจะแปลชื่อคนอื่นๆต่อกูก็ขอสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้อย่างเต็มที่นะ กินน้ำกินท่าหน่อยมั้ย //บีบๆนวดๆให้มึง

>>231 เขียนดีมากกกก ชอบ ๆ

กรี้ดดด อยากอ่าน side story ต่อค่ะ !!!

ตอนล่าสุด กุสงสารที่ท่านเรย์กะต้องมาเจอคนแบบบากะรากิจังมึง เป็นคนที่น่าถีบออกไปจากชีวิตอะ...

ถ้าบากะรากิแห้วจากวาคาบะอีกคงเป็นเพราะคำสาปผู้ใหญ่บ้านคานทองนี่ล่ะ

>>239 กูยังเชื่อมั่นในพลังของเนื้อคู่อยู่ว่ะ ถ้าวาคาบะไปคู่กับนายตัวสำรองจริงๆ คงไม่จำเป็นต้องให้คาบุรากิมารู้จักหรือมาชอบวาคาบะเหมือนในโลกของคิมิดอลก็ได้ ก่อนหน้านั้นสองคนนี้ก็แค่ทักทายกันผิวเผินตอนประกาศผลสอบเอง ก็ควรให้มันเป็นไปอย่างนั้นนะ

กูเชื่อในพลังฮาเร็มของวาคาบะ พอๆกับพลังคานทองของท่านเรย์กะ แค่กๆ

พักเหนื่อย มาวาดบากะรากิเล่น
กลับไปแปลชื่อต่อละ สารบัญคาบุรากิไว้คิวหลัง สโลว์ไลฟ์กันหน่อยนะท่านจักรพรรดิ
https://drive.google.com/file/d/0B5wqTNdLnv19ZnlacUpSMDR6aHM/view?usp=sharing

>>242 สีนี่ไปดูดสีNavy Blueตามที่ระบุไว้ในเรื่องจากเว็บวิกิพีเดียเลยนะ

>>243 สีเนคไท พิมพ์ตกจัง ฮ่วยย

อยากอ่านฟิคนิทานนนน ใครก็ได้มาต่อทีดิ TT

ดำน้ำชื่อตัวละครต่อ

--------------------------------------------------------------------
สภานักเรียน ชั้นปีเดียวกันกับเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

1.ทาคามิจิ วาคาบะ Takamichi Wakaba 高道若葉

นามสกุล ทาคามิจิ Takamichi 高道
แปลรวมมั่วๆว่า เส้นทางสูงสุด

高 (Taka) ทะคะ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า สูงสุด
-แบบGoonอ่านว่า こう (kō) โก/โกว
-แบบKan’onอ่านว่า こう (kō) โก/โกว
-แบบKun(คุน)อ่านว่า たか (taka) ทะคะ/ทะกะ, たかい (高い, takai) ทะคะอิ/ทะกะอิ/ทะไค/ทะไก, たかまる (高まる, takamaru) ทะคะมะรุ/ทะกะมะรุ, たかさ (高さ, takasa) ทะคะซะ/ทะกะซะ

道 (Michi) มิจิ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า ถนน/เส้นทาง
-แบบGoonอ่านว่า どう (dō) โด/โดว, (historical) だう (dau) (อิงตามประวัติศาสตร์) เดา/ดาว
-แบบKan’onอ่านว่า とう (tō) โต/โตว/โท/โทว, (historical) たう (tau) (อิงตามประวัติศาสตร์) เถา/ถาว/เทา/ทาว
-แบบKun(คุน)อ่านว่า みち (michi) มิจิ/มิชิ, ち (chi) จิ, じ (ji), (historical) ぢ (dji) (อิงตามประวัติศาสตร์) จิ
-แบบNanori(นาโนริ)อ่านว่า さ (sa) ซะ/สะ, じ (ji) จิ, ど (do) โดะ, みつ (mitsu) มิทสึ/มิทซึ

ชื่อ วาคาบะ Wakaba 若葉
แปลรวมมั่วๆว่า ใบอ่อน

若 (Waka) วะคะ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า อ่อนเยาว์/ถ้า
-แบบGoonอ่านว่า にゃく (nyaku) เนียกึ/เนียกุ/เนียคึ/เนียคุ, にゃ (nya) เนีย
-แบบKan’onอ่านว่า じゃく (jaku) จะกุ/จะคุ, じゃ (ja) จะ
-แบบKun(คุน)อ่านว่า もしくは (moshikuha) โมะชิคุฮะ/โมชิกุฮะ, わか (waka) วะคะ/วะกะ, わかい (wakai) วะคะอิ/วะกะอิ/วะไค/วะไก, したがう (shitagau) ชิตะเกา

葉 (Ba) บะ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า ใบไม้/เข็ม
-แบบGoonอ่านว่า よう (yō) โย/โยว, (historical) えふ (efu) เอะฟุ, しょう (shō) (non-Jōyō reading) โช/โชว (ไม่ใช่การอ่านแบบโจโย)
-แบบKan’onอ่านว่า よう (yō) โย/โยว, しょう (shō) โช/โชว
-แบบKun(คุน)อ่านว่า は (ha) ฮะ
-แบบNanori(นาโนริ)อ่านว่า よ (yo) โยะ, わ (wa) วะ

--------------------------------------------------------------------

2.มิซึซากิ อาริมะ Mizusaki Arima 水崎有馬

นามสกุล มิซึซากิ Mizusaki 水崎
แปลรวมมั่วๆว่า น้ำเย็นแห่งคาบสมุทร (เท่ชะมัดเลยนายตัวสำรอง!)

水 (Mizu) มิซึ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า น้ำ/น้ำเย็น
-แบบGoonอ่านว่า すい (sui) ซุย/ซุอิ/ซึอิ
-แบบKan’onอ่านว่า すい (sui) ซุย/ซุอิ/ซึอิ
-แบบKun(คุน)อ่านว่า みず (mizu) มิซึ/มิซุ, < みづ (midu) มิดึ/มิดุ
-แบบNanori(นาโนริ)อ่านว่า うず (uzu) อุซึ/อุซุ/อึซุ/อึซึ, ずみ (zumi) ซึมิ/ซุมิ, つ (tsu) ทสึ/ทซึ, ど (do) โดะ, み (mi) มิ, みさ (misa) มิซะ/มิสะ, みつ (mitsu) มิทสึ/มิทซึ, みな (mina) มินะ, みん (min) มิน

崎 (Saki) ซากิ เป็นตัวคันจิ(โจโยคันจิ Jōyō kanji ตัวคันจิในชีวิตประจำวัน)
แปลว่า คาบสมุทร/แหลม
-แบบGoonอ่านว่า き (ki) กิ/คิ
-แบบKan’onอ่านว่า き (ki) กิ/คิ
-แบบKun(คุน)อ่านว่า さき (saki) ซะกิ/ซะคิ, けわしい (kewashii)

ชื่อ อาริมะ Arima 有馬
แปลรวมมั่วๆว่า ชาติม้า/รักษาม้า

有 (Ari) อาริ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า มีตัวตน/ดำรงอยู่/ปรากฏ/เก็บรักษา/การมีอยู่/ชาติ/ชีวิต/เป็นของ/อยู่ใน/บางคนทำบางสิ่ง/ครอบครอง/ควบคุม/มี/เกิดขึ้น/ราวๆ/ประมาณ (ความหมายเยอะมาก)
-แบบGoonอ่านว่า う (u) อุ
-แบบKan’onอ่านว่า ゆう (yū) ยู/ยูว
-แบบKun(คุน)อ่านว่า ある (aru) อะรุ, もつ (motsu) โมะทสึ/โมะทซึ, たもつ (tamotsu) ทะโมะทสึ/-ทะโมะทซึ/ตะโมะทสึ/ตะโมะทซึ
-แบบNanori(นาโนริ)อ่านว่า あり (ari) อะริ, すみ (sumi) สุมิ/สึมิ/ซุมิ/ซึมิ, たもつ (tamotsu) ทะโมะทสึ/ทะโมะทซึ/ตะโมะทสึ/ตะโมะทซึ, とお (tō) โท/โทว/โต/โตว, とも (tomo) โทะโมะ/โตะโมะ, なお (nao) นะโอะ/เนา/นาว, なり (nari) นะริ, みち (michi) มิจิ/มิชิ, もち (mochi) โมะจิ/โมะชิ, り (ri) ริ

馬 (Ma) มะ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า ม้า
แบบGoonอ่านว่า め (me) เมะ
แบบKan’onอ่านว่า ば (ba) บะ
แบบKan’yōonอ่านว่า ま (ma) มะ
แบบKun(คุง)อ่านว่า うま (uma) อุมะ

นายตัวสำรองเป็นคนรักม้านี่เอง อารีม้า
--------------------------------------------------------------------

ฝากฟิคกาวๆของเราด้วยนะะ เมื่อวานวิ่งอยู่ดีๆก็คิดออกขึ้นมา

ผมชื่อเอ็นโจ เอ็นโจ ยูกิโนะ...หรืออย่างน้อยผมก็เคยชื่อนั้นมาหลายปี ก่อนที่ผมจะมาเป็นคนๆนี้...เอ็นโจ ชูสุเกะ ท่านพี่ของผมเอง

วันที่ผมหัดเขียนชื่อของตัวเองครั้งแรก เอ็นโจ ชูสุเกะ...นั่นฟังดูทั้งคุ้นและไม่คุ้นในเวลาเดียวกัน เวลาท่านพ่อกับท่านแม่เรียก ชูจังอย่างนู้น ชูจังอย่างนี้ ผมกลับรู้สึกประหลาดๆในใจและกว่าจะรู้ตัว...ทุกครั้งที่พวกท่านเรียก ผมก็เผลอมองหาใครซักคน

ใครซักคนที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น...และไม่เคยอยู่

แต่แน่นอน ความคิดของเด็กสี่ขวบในตอนนั้นคือผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ผมไม่ได้นึกตะขิดตะขวงใจในความทะแม่งๆของชื่อของผม

ผมไม่ได้คิดมากในเรื่องแบบนั้นพอๆกับที่ผมไม่ได้ตกใจที่ตัวเองรู้สึกคุ้นชินกับความหรูหราของโรงเรียนประถมซุยรัน

ผมไม่รู้สึกแปลกใจด้วยซ้ำกับสิทธิพิเศษและขนมต่างๆในสโมสร Petit Pivoine อันที่จริงผมถึงกับรู้ว่ามันเป็นภาษาฝรั่งเศส

และให้ยิ่งไปกว่านั้นคือผมถึงกับจำตารางขนมในแต่ละวันของสโมสรได้

ซึ่งถ้าพูดให้ถูก...นั่นเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ผมสนิทกับมาซายะด้วยซ้ำ

ในวันที่เปิดภาคเรียนวันแรก มีเด็กอายุเท่าๆกับผมเต็มไปหมด และบางส่วนก็เป็นสมาชิกสโมสร Petit Pivoine แบบเดียวกับที่ผมอยู่ แต่มีเพียงแค่สองคนที่สะดุดตาผม...สองคนที่ทันทีที่พวกเขาแนะนำตัว เสียงในหัวผมก็ดังราวกับว่าพวกเรารู้จักกันมาก่อนแล้ว

คนแรกเป็นเด็กผู้ชายที่ทำหน้าตาเบื่อหน่ายตลอดเวลา...ยกเว้นเวลาที่รุ่นพี่ผู้หญิงที่สวยมากๆคนหนึ่งพูดกับเขาหรือว่าหันไปใส่ใจเขา ไม่รู้ว่าทำไมแต่ผมคิดไปก่อนแล้วว่าพี่ผู้หญิงคนนั้นต้องชื่อว่าวาคาบะแน่ๆถ้าเขาสามารถทำให้ คาบุรากิ มาซายะคนนั้นยิ้มกว้างขนาดนี้ได้

แต่ผมคิดผิดถนัดในเรื่องชื่อของรุ่นพี่คนนั้นแม้ว่าผมจะคิดถูกเรื่องชื่อของเด็กผู้ชายคนนั้นก็ตาม

“...ทำไมต้องแนะนำตัวด้วย งี่เง่า” คาบุรากิ มาซายะว่าขณะถอนหายใจอย่างเบื่อๆ ผมเห็นเขาเบนสายตาไปหารุ่นพี่ผู้หญิงข้างๆด้วยตาเป็นประกายก่อนจะกอดหมับเข้าที่เอว “คุยกับยูริเอะสนุกกว่าเยอะ”

โป้ก!

เสียงเขกหัวดังลั่นมาจากรุ่นพี่ผู้หญิงผมสั้นที่ทรุดตัวลงนั่งข้างๆรุ่นพี่ยูริเอะ พร้อมๆกับคาบุรากิที่เบะปากแล้วซุกตัวเข้าไปอ้อนมากกว่าเดิม

“เหอะ เด็กไร้มารยาท” รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นว่า “ตอนนี้ยูริเอะเป็นรุ่นพี่นายนะ ช่วยเคารพด้วยสิ และช่วยคิดด้วยว่าฉันอยู่ที่นี่มาห้าปีแล้ว ฉันทำมานานกว่านายตั้งห้าปีนะคาบุรากิ และถึงฉันจะเบื่อที่ต้องทำมันทุกปี...เพราะว่าฉันมีมารยาท ฉันก็เลยทำยังไงล่ะ เอ้า เด็กๆ ฉันชื่อมินาสึกิ ไอระ อยู่ชั้นป.5 จะเรียกท่านไอระก็ได้นะ จำเอาไว้ดีๆล่ะ”

...เป็นผม ผมไม่กล้าเรียกนั่นว่ามารยาทหรอกนะครับ

ถึงแม้ผมจะทำได้แค่คิดไม่ได้พูด แต่มาซายะกลับพูดมันออกมาแทนผม อา ถ้าเป็นผม ผมก็คงไม่กล้าพูดมันออกมาอย่างนั้นเหมือนกันนะครับ นึกถึงที่ท่านไอระทำกับคุณเมื่อกี้น่ะ

“พอเถอะน่าไอระ เธอก็รู้ว่ามาซายะน่ะแค่ป.1นะ” ท่านยูริเอะ(ที่ผมถือวิสาสะเรียกไปแล้วในใจ) พูดยิ้มๆ มือลูบหลังมาซายะที่ตอนนี้(คลาน)ไปนั่งบนตักท่านยูริเอะแล้วเรียบร้อย ก่อนจะที่เธอจะหันมาแจกยิ้มหวาน “สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อซุสุชิโนะ ยูริเอะอยู่ป.5เหมือนไอระ ส่วนนี่คือคาบุรากิ มาซายะ น้องชายของฉันเอง เขาอาจจะขี้งอแงไปนิด ต้องฝากทุกคนดูแลด้วยนะจ้ะ”

ผมล่ะสงสัยว่าคนอย่างนั้นน่ะเหรอต้องการให้ใครดูแล คาบุรากิ มาซายะไม่ใช่คนที่จะร้องไห้ง่ายๆ เรียกว่ามีออร่าจักรพรรดิไม่ให้ใครเข้าใกล้ด้วยซ้ำ ถ้าจะเป็นอะไรล่ะก็...

“สำออยสิไม่ว่า” ท่านไอระพึมพำ เหมือนเอาคำพูดออกไปจากความคิดผมเลยนะเนี่ย!

แต่ก่อนที่ผมจะได้ทันคิดอะไรต่อ อีกคนที่สะดุดตาผมก็ลุกขึ้นบ้าง แต่คราวนี้เป็นเด็กผู้หญิง เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก แก้มกลมๆ ตาโตล้อมด้วยขนตายาว ประกอบกับผมม้วนเป็นหลอดๆรอบหัว ถ้าให้พูดบรรยายก็คงไม่มีอะไรเหมาะกับเธอคนนั้นไปกว่าคำว่า ตุ๊กตาฝรั่งเศส นี่ถ้าเธอมีผมทองกับตาสีฟ้านะ ผมคงคิดว่าผมโดนผีพระนางมารี อองตัวเนตจิ๋วหลอกกลางวันแสกๆแน่ หึ แต่คิดอีกทีก็ไม่หรอก ในเมื่อผมรู้จักชื่อของเธอนี่

คิโชวอิน เรย์กะ...

“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ ฉันชื่อคิโชวอิน เรย์กะ” เธอคนนั้นว่าพร้อมกับถอนสายบัว งดงามเรียบร้อยทุกระเบียดนิ้ว ดวงตาหลุบลงต่ำ แต่สาบานได้ว่าแวบนึงเธอตวัดสายตาไปมองคาบุรากิแบบหวาดระแวง

โฮ่ น่าสนใจดีนี่

เสียงในหัวของผมบอกว่ามันมีอะไรแปลกๆกับคิโชวอิน เรย์กะคนนี้ เสียงนั่นบอกกับผมว่าเธออันตราย เธอน่ารำคาญ อย่าไปยุ่งกับเธอ แต่ก็นั่นแหล่ะ อย่างที่ผมบอกไป ผมไม่ใส่ใจความรู้สึกแปลกๆที่มีมาเป็นระยะๆพวกนี้หรอก บางอย่างมันไร้สาระเกินไป แล้วก็จะมีอะไรอันตรายเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงวัยประถมคนนึงได้ล่ะ...จริงมั้ย?

พอเธอพูดจบก็เดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้นวมตัวเดิม

ผมเห็นคิโชวอิน เรย์กะมองคนถัดไปที่แนะนำตัว แต่ก็ไม่ได้มองอยู่ ทั้งที่เธอพยักหน้าเป็นระยะๆเหมือนฟังคนรายงานตัวจนดูหยิ่งๆ แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นเธอขยับปากขมุบขมิบไปมา ผมก็ไม่ได้อยากรู้อะไรมากหรอก แต่รู้ก็ดีกว่าไม่รู้ใช่มั้ยล่ะ ดังนั้นผมจึงไปนั่งข้างเธอ

“Kimi wa Boku no Dolce…ดอกโบตั๋น ค่าเทอม” เธอบ่นพึมพำ แต่นั่นเธอพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ล่ะเนี่ย ไม่เห็นรู้เรื่องเลยซักนิด เธอคือ Dolce ของฉันเรอะ !? ทำไมถึงแทนตัวเองว่า Boku ล่ะ แต่มันก็ยังไม่เกี่ยวกับดอกโบตั๋นและยิ่งไม่เกี่ยวกับค่าเทอมเข้าไปใหญ่

นี่สติเธอยังอยู่ดีรึเปล่า ขนาดผมกระโดดขึ้นไปนั่งเก้าอี้ตัวเดียวกับเธอ เธอก็ยังไม่รู้สึกตัวน่ะเฮ้ย

ผมตัดสินใจว่าผมจะยังสังเกตเธอต่อไปอีกซักหน่อยก็แล้วกัน...

หลายวันต่อมา คิโชวอิน เรย์กะคนนั้นก็ยังไม่มีท่าทีจะรับรู้เลยซักนิด หรืออันที่จริงต้องพูดว่าเธอไม่สนใจมากกว่า
ก็คนที่เธอสนใจน่ะมีแค่มาซายะเท่านั้น

จักรพรรดิน้อยคนนั้นนั่งตรงเก้าอี้พิเศษกลางโซฟา รอบตัวแผ่รังสีไม่น่าเข้าใกล้ ขอแค่ไม่มีท่านยูริเอะอยู่แถวนั้น มาซายะก็จะกลายเป็นแบบนี้ทันที แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากไปพูดกับเขา ยกเว้นอยู่คนเดียวที่นั่งห่างๆ และแอบมองมาซายะอยู่เงียบๆเหมือนทุกวัน

แต่วันนี้ต่างออกไปตรงที่มาซายะบังเอิญหันมาสบตากับเธอเข้าพอดี

คุณจะสามารถจินตนาการเป็นกระต่ายที่สะดุ้งโหยงออกจากเก้าอี้และวิ่งด้วยสปีดเต็มที่ที่สุดไปหลบในพงหญ้า(ออกจากสโมสร)ได้เลยล่ะ

หึๆ น่าสนใจดีจริงๆ

ไม่รู้ว่าสองคนนี้มีเรื่องอะไรกันมาก่อนรึเปล่า

ถ้าผมตีสนิทมาซายะนี่ผมจะเข้าใจเธอมากขึ้นไหมนะ? หรือเธอจะกลัวผมไปด้วยอีกคนรึเปล่า? หรือมาซายะจะทำอะไรให้ผมกลัวเหมือนเธอคนนั้น?

ของแบบนี้ไม่ลองก็ไม่รู้สินะ...แต่หลังจากนั้นผมก็พบว่า มาซายะน่ะไม่มีอะไรเลย!

เขาไม่ได้น่ากลัว ไม่ได้เป็นจักพรรดิน้อย ไม่ได้หยิ่ง เข้าถึงยากอะไรเลย (บ้ากีฬา กับช็อคโกล่าก็เท่านั้น..)

และพอได้เป็นเพื่อนมาซายะ เธอก็เหมือนจะสังเกตเห็นผมขึ้นมา...

ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี

เธออุทานอะไรซักอย่างเกี่ยวกับการย้อมสี แล้วเริ่มมองผมด้วยสายตาแบบเดียวที่มองมาซายะเป๊ะเลย

เฮ้อ ดูเหมือนผมจะยังไม่สามารถเข้าใจเธอได้จริงๆนั่นแหล่ะ

เฮ้! แต่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเธอซักหน่อยนะ...แล้วนั่นทำไมเธอถึงเปลี่ยนที่นั่งตอนที่ผมมานั่งล่ะ แต่ก่อนไม่เห็นจะเป็นอย่างนี้เลยนี่นา

ยะ อย่าบอกนะว่าพึ่งสังเกตเห็นผมตอนที่สนิทกับมาซายะจริงๆน่ะ

ไม่ยุติธรรมเลย!

แล้วอย่างนี้ผมจะแอบฟัง เอ้ย ทำความเข้าใจเธอได้ยังไงเล่า!

แย่จริงๆ แบบนี้ผมก็ตัดสินใจผิดน่ะสิที่ตีสนิทมาซายะก่อน ที่จริงผมต้องตีสนิทเธอก่อนต่างหาก

“มาซาย๊า นายเคยไปทำอะไรเธอไว้น่ะหา รีบๆบอกมาเลยนะ ผมทนไม่ไหวแล้ว” ผมหันไปเขย่าคอเสื้อคนที่นั่งข้างๆกันบนโซฟาตรงกลางที่ต้องมานั่งด้วยอย่างอดไม่ได้

...ทำไมน่ะเหรอ

เพราะพอผมจะตามไปนั่งข้างๆ เธอก็ลุกหนีก่อนทุกครั้งเลยน่ะสิ แล้วล่าสุดเธอก็ลุกหนีออกจากสโมสรไปเฉยเลย

“อะไรของนาย ชูสุเกะ ฉันก็อยู่ของฉันเฉยๆ ” มาซายะปัดเป็นพัลวัน “แล้วเธอน่ะ เธอไหน นายชอบใครที่ชอบฉันอยู่รึไง บอกไว้ก่อนเลยว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉันที่พวกนั้นทำตัวน่ารำคาญ ฉันน่ะมีแค่ยูริเอะคน...”

ต่อจากนั้นมาซายะพูดอะไรผมเองก็ไม่ทันฟัง

ชอบ !? ชอบเนี่ยนะ...คิโชวอิน เรย์กะน่ะนะชอบมาซายะ !?

นายตาถั่วรึไงมาซายะ คิโชวอินน่ะ...เธอน่ะหนีนายจะเป็นจะตายออกขนาดนั้น จะชอบนายได้ยังไง...

ทั้งๆที่ผมคิดแบบนั้น ทั้งๆที่ทุกอย่างที่ผมสังเกตมันบอกว่าเรื่องที่เธอชอบมาซายะน่ะเป็นไปไม่ได้

แต่เสียงในหัวเสียงเดิมที่บอกผมว่ามาซายะชื่อมาซายะและคิโชวอินคือคิโชวอิน เสียงนั้นน่ะบอกผมว่า เธอรักมาซายะ เธอยิ่งกว่ายินดีจะใช้เล่ห์กลไสยศาสตร์ใดๆบนโลก ซะอีก ถ้ามันทำให้เธอได้รับความรักตอบกลับมา

คิโชวอิน...ชอบมาซายะจริงๆรึเปล่านะ

จะเรียกว่าผมไม่กล้าถามเธอตรงๆก็ได้ เพราะงั้นผมถึงแค่มองเธอเงียบๆมาตลอดสามปีที่ผ่านมา

สามปี สามปีเชียวนะที่พวกเราเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน ไปสโมสรกินขนมเล่นเหมือนกัน แต่ไม่มีซักครั้งที่ผมจะได้คุยกับเธอ...เอ๊ะ อันที่จริง มันก็มีอยู่ครั้งนึงที่ผมหาเรื่องชวนเธอคุย

ตอนนั้นท่านไอระเป็นคนพาเธอมานั่งด้วยกันกับพวกผมตรงโซฟาตรงกลาง

ผมล่ะสงสัยจริงๆว่าพวกเธอไปสนิทกันตอนไหนนะ!

นี่ถ้าผมแอบไปถามท่านไอระว่าทำยังไงถึงสนิทกับคิโชวอินได้ ท่านไอระจะบอกผมไหมน้า~

คิดไปคิดมาผมก็นึกถึงตอนงานเลี้ยงฤดูร้อนที่เธอเต้นวอลซ์กับพี่ชายอยู่กลางโถง

หน้าตาท่าทางดูรื่นเริงที่สุดยิ่งกว่ามาซายะตอนอยู่กับท่านยูริเอะอีกแน่ะ!

เรียกได้ว่าเธอกับพี่เด่นที่สุดบนฟลอร์เลยก็ได้ เหมือนมีประกายล้อมรอบสองคนนี้ยังไงยังงั้นเลย

เล่นเอามาซายะอิจฉาอยากเต้นกับท่านยูริเอะแบบนั้นบ้าง...แต่พอเธอหันมาทางผมกับมาซายะเท่านั้นแหล่ะ ขาเธอก็แข็งทื่อไปเลย

จากผีเสื้อที่เต้นรำอยู่กลางสวนกลายเป็นกวางน้อยที่พึ่งเกิด เธอเดินแบบทื่อๆออกจากฟลอร์ไปด้านตรงข้าม ไม่สนใจคุณพี่ชายที่เดินตามหลังซักนิด

มาซายะถึงกับบ่นว่า อะไรของยัยนั่นกันนะ

หึ จริงๆแล้วนายก็อยากดูเขาเต้นกันต่อใช่ไหมเล่า มีไม่มากหรอกนะที่เด็กแบบเราๆจะฉีกยิ้มกว้างมีความสุขได้ขนาดนั้นกับงานเลี้ยงน่าเบื่อแบบนี้

ผมคิดว่ามาซายะต้องเดินไปทักคิโชวอินต่อแหงๆ ถ้าท่านยูริเอะไม่โผล่ขึ้นไปบนฟลอร์พร้อมกับรุ่นพี่ผู้ชายที่พวกผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ก็นั่นละน้า เขาไม่ได้ไป

และพอวันเปิดเรียนคิโชวอินก็กลับมาเป็นแบบเดิม

จะว่าไงดีล่ะ เธอตอนนี้กับเด็กที่ยิ้มในงานวันนั้นเหมือนเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิงเลยล่ะ พอสบโอกาสที่ท่านไอระพาคิโชวอินมา ผมก็โพล่งถามขึ้นซะเลย

“เธอคือเด็กคนที่เต้นวอลซ์อยู่กลงห้องโถงใช่มั้ยครับ?” แต่แน่ล่ะว่าผมรู้ว่าเธอคือเด็กคนนั้น...

เอ นี่เธอรู้ว่าผมรู้ด้วยรึเปล่าเนี่ย

ทำไมเธอตวัดตามามองผมแบบนี้ล่ะ...แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้นล่ะครับ

หลังจากนั้นเธอก็เหลือบไปมองมาซายะที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะพูดแบบไม่ใส่ใจว่า “อา...คนนั้นเองรึ”

มาซายะนี่ขี้เก๊กจริงๆ ผมรู้หรอกน่าว่าจริงๆแล้วมาซายะเองก็จำได้ไม่ต่างกับผม

แต่ผมปัดเรื่องนั้นทิ้งไปอย่างรวดเร็ว...ก็นานๆทีคิโชวอินถึงจะมานั่งใกล้ให้สังเกตแบบไม่ต้องแอบอะไรเลยนี่นา!

ผมต้องใช้โอกาสนี้ให้คุ้มสิครับ!

ผมจ้องเธอ...ที่จ้องไปที่มาซายะกับท่านยูริเอะอีกที

หวาย เธอยิ้มออกมาน่ารักมากเลยครับ

แต่...อ้าว

พอเธอหันมามองหน้าผม รอยยิ้มก็หายวับไปเลย กลับไปก้มหน้าก้มตากินต่อ

นี่มันลำเอียงนี่ครับ!

ผมตั้งใจว่าผมจะชวนเธอคุยต่อ...แต่เธอดันก้มหน้าก้มตากินขนมด้วยท่าทางมีความสุขซะงั้น จะให้ผมขัดเธอได้ยังไงกันล่ะครับ

พอผมมองไปมองมาเพลินๆ เธอก็ลุกจากเก้าอี้ เช็ดปาก บอกท่านไอระว่าจะกลับบ้านแล้ว แบบไม่สนพวกผมแม้แต่นิดเดียว

เฮ้อ ผมคงต้องลองคุยกับเธอใหม่พรุ่งนี้แหล่ะครับ

>>222 ตอบ
.
.
.
.
บ้านทาคามิจิมีลูก4คน วาคาบะ คันตะ แล้วก็แฝดสองคน

แต่ก็อย่างที่ผมบอกไปแล้ว ผมหาโอกาสคุยกับเธอได้ยากมาก ถ้าไม่ถูกล้อมด้วยพวกผู้หญิงอยู่ ตอนที่เธอเห็นผมหรือมาซายะเธอก็จะหันไปอีกฝั่งทันที ฉะนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยกับเธออีก จนกระทั่งจะขึ้นป.4

ผมได้คุยกับเธอเพราะว่ามาซายะ...อา หมอนั่นทำตัวไร้สาระอย่างการกระทืบ อะแฮ่ม! สั่งสอนรุ่นพี่ที่มาจีบท่านยูริเอะนิดหน่อยแล้วก็ตามคุมตัวแจเช้าเย็น จนท่านยูริเอะทนไม่ไหว ห้ามให้มาเจอกัน แล้วหมอนั่นก็หอบตัวเองก็มานั่งซึมอยู่ในสโมสรหวังว่าท่านยูริเอะจะมาบ้าง

...ถึงผมจะพูดว่าซึม แต่ผมก็ไม่ได้หมายความอย่างนั้นตรงๆหรอกนะ คุณก็คงรู้

หมอนั่นแผ่รังสีไม่น่าเข้าใกล้หนักกว่าเดิมสิบเท่า แถมยังพึมพำกับตัวเองไม่หยุด นานๆทีถึงจะหันมาขอความคิดเห็นผมบ้าง

แต่ใครฟังตลอดก็แย่แล้วมีแต่เรื่องเดิมๆซำไปซ้ำมาแบบนั้น

ผมถึงได้แต่ยิ้มแล้วก็ปลอบนิดๆหน่อยๆ เพราะอันที่จริงนายมันก็ทำตัวเองล่ะน้า

คนส่วนมากก็หลบไม่เข้ามาในสโมสรกันเพราะหมอนี่ด้วย ดีนะที่คิโชวอินยังเข้ามากินขนมบ้างอยู่

ถ้าเธอไม่มาอีกผมก็คงไม่ได้เจอเธอเลยล่ะครับ

สุดท้ายผมก็ปิ๊งไอเดียชวนเธอคุยขึ้นมาได้ ผมสะกิดมาซายะที่นั่งพึมพำไม่หยุดให้เห็นเธอ

“นายจำไม่ได้เหรอว่ายัยนั่นน่ะสนิทกับท่านไอระน่ะ ท่านไอระต้องรู้อะไรแน่ๆ” ผมกระซิบ แหม จะให้ผมพูดตรงๆไปเลยเดี๋ยวเธอก็ได้มองค้อนผมอีก แถมนี่ยังเป็นเรื่องของมาซายะด้วยให้ผมออกหน้าเองมันก็คงไม่ดีเท่าไหร่~

มาซายะหันไปช้าๆ แน่นอนว่าเธอทำหน้าปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอไม่ได้รู้สึกถึงสายตาอะไรทั้งนั้น

แต่ หึๆ มือเธอสั่นแหน่ะ

“นี่ ตรงนั้นน่ะ!” มาซายะเรียกออกไป คิโชวอินหันมาด้วยสีหน้าเหมือนจะร้องไห้...นี่เธอไม่รู้เหรอว่ามาซายะไม่สงสารหรอกนะ

สุดท้ายมาซายะก็ข่มขู่ อะแฮ่ม ขอความร่วมมือให้คิโชวอินมาเป็นสปายพร้อมๆกับไล่คนอื่นๆออกจากห้องไป

ซักพักผมก็เริ่มรู้สึกว่ามาซายะชักจะพูดกับเธอคนเดียวมากเกินไปหน่อยแล้ว

“แหม แหม อย่าไปข่มขู่เธอมากสิครับ เธอกลัวนะครับนั่น” ผมไกล่เกลี่ยก่อนจะยิ้มแบบ(ที่ผมคิดว่า)จริงใจที่สุดไปให้ หึๆ อย่างมาซายะน่ะรับบทตัวร้ายไปเถอะ เดี๋ยวผมจะรับบทอัศวินช่วยเกลี้ยกล่อมเอง

แล้วคิโชวอินก็ยอมตกลงจนได้

เอ๊ะ นี่ผมบอกรึยังนะ ว่าผมแอบถามไปแล้วด้วยว่าคิโชวอินชอบมาซายะรึเปล่า...แต่เธอบอกว่าก็ไม่ได้ปลื้มอะไรหรอกนะคะ

นั่นไงล่ะ!

ผมว่าแล้วเชียว ผมไม่มีทางสังเกตผิดหรอก เสียงในหัวนี่บางทีก็เพี้ยนๆได้เหมือนกับที่บอกว่าท่านยูริเอะชื่อวาคาบะนั่นแหล่ะน่า

...หรือว่าเธอเขิน ?

ก็มาซายะอยู่ที่นี่ด้วยนี่นา...เด็กผู้หญิงที่ไหนจะสารภาพรักอ้อมๆแบบนี้กันเล่า

สุดท้ายเรื่องก็จบลงไปด้วยดี นั่นแหล่ะครับ

จริงๆ เธอไม่ยอมเรียกชื่อผมเลยด้วยซ้ำ จนตอนที่ผม ‘บังเอิญ’ ผ่านหน้าห้องแล้วไปช่วยจากคนอื่นๆที่กำลังคาดคั้นเรื่องที่มาซายะมาตามเมื่อเช้า

เฮ้อ หมอนั่นน่ะรีบร้อนเกินไป ผมบอกแล้วว่าก่อนไปหาสปายให้รอผมด้วยยังไงล่ะ ดีนะที่ผมตามไปทันเจอคิโชวอินอยู่กับมาซายะพอดี แต่โทษที่ไม่รอผมน่ะ ผมไม่ยกโทษให้ง่ายๆหรอกนะ ผมเลยสั่งสอนมาซายะไปนิดๆหน่อยๆ แล้วก็โยนให้คิโชวอินคิดแก้ปัญหาอีกนิดนึง จะทิ้งให้ผมอยู่วงนอกไม่ได้หรอกนะ!

สุดท้ายพอจบคาบแรก ก็อย่างที่พูดไปแล้ว ผมบังเอิญเดินออกจากห้อง เจอเธอในสถานการณ์ลำบากพอดี ก็เลยไปบอกว่ามาซายะน่ะนัดเธอต่อหลังพักอาหารกลางวันทั้งๆที่จริงๆแล้วไม่มีนัดซะหน่อย ผมก็เลยต้องเดินกลับไปบอกมาซายะว่าคิโชวอินคิดแผนได้แล้ว นัดที่สโมสรหลังกินข้าวเที่ยง

จริงๆต่อให้เธอไม่คิดแผนอะไรมา ผมก็คิดไว้อยู่แล้วน่ะน้า เพราะงั้นก็ไม่เป็นไรหรอก จะได้คุยกันด้วยไงล่ะ

พอมาถึงเธอก็ขอบคุณพร้อมกับเรียกชื่อผมเป็นอย่างแรกเลย! ผมยิ้มให้เธอไป แต่พอกำลังจะพูดว่าจริงๆแล้วเธอเรียกผมว่า ชูสุเกะเหมือนมาซายะก็ได้นะ หมอนั่นก็ขัดขึ้นมาซะก่อน

สอนไม่จำจริงๆด้วย!

พึ่งบอกไปอยู่หยกๆเมื่อเช้าว่าให้รู้จักอ่านสถานการณ์รอบข้างด้วยน่ะ!

ยังไม่ได้คุยเล่นกับคิโชวอิน (ซึ่งผมอาจจะมีโอกาสได้เรียกแบบไม่ต้องมีคุณนำหน้า หรือ เรียกว่าเรย์กะเลยก็ได้ ถ้ามาซายะไม่ขัดซะก่อน เฮอะ!)

ก็ต้องกลับไปคุยเรื่องมาซายะอีกแล้ว พอผมเสนอวิธีแก้ไขที่ผมรู้ว่าท่านยูริเอะต้องการแบบนี้ ก็ปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่เอา เพราะแบบนี้ไงล่ะท่านยูริเอะถึงโกรธนายน่ะหา!

แต่ไอเดียของคิโชวอินก็น่ารักจริงๆนั่นแหล่ะครับ ท่านยูริเอะหายโกรธภายในไม่กี่วัน แค่คิดลวกๆไม่ถึงครึ่งวันไอเดียยังน่ารักขนาดนี้

ผมสงสัยว่าถ้าเธอจะสารภาพรักใครขึ้นมา...จะน่ารักขนาดไหนน้า

ผมช่วยแก้ปัญหามาซายะไปได้ไม่ทันไร คิโชวอินก็กลับไปสู่ช่วงการหลบหน้าพวกผมอีกแล้ว

แน่ล่ะว่าอย่างมาซายะน่ะไม่เห็นหรอกพอท่านยูริเอะอยู่ใกล้ๆ

แต่ผมที่มองอยู่น่ะ รู้นะครับ พอผมคิดจะเข้าไปทักทายทีไร คิโชวอินก็หลบหายไปในกลุ่มของผู้หญิงอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ใช่ว่าผมม้วนหลอดของเธอจะกลืนหายไปกับฝูงชนหรืออะไรหรอกนะครับ

ผม...ผมแค่ไม่กล้าตะโกนเรียกเธอเท่านั้นเอง

ก็ผมไม่มีธุระอะไรกับเธอนี่นา...จะให้ตะโกนทักทายมันก็...ดูแปลกๆใช่ไหมล่ะ...

ยังไม่ทันทีที่ผมจะหาเรื่องคุยกับเธอได้

ท่านแม่ของผมก็คลอดน้องออกมา

เป็นเด็กผู้ชาย

ผมสีอำพัน

วันที่ผมอุ้มน้องครั้งแรก...

วันที่ท่านแม่บอกกับผมว่าชื่อของน้องคืออะไร...

ผมก็ปวดหัวไปหมด

เอ็นโจ ยูกิโนะ...

แต่ว่านั่นมันชื่อของผมนี่...ผมต่างหากที่ชื่อยูกิโนะ

คนที่ชื่อชูสุเกะ...คนที่ชื่อชูสุเกะน่ะ คือ ท่านพี่ต่างหาก

ท่านพี่...

ท่านพี่ชู สุ เกะ ...

น้อง ‘ยูกิโนะ’ ลืมตาขึ้นมามองผม

วินาทีนั้นผมก็รู้ทันที

นั่นน่ะ...นั่นน่ะไม่ใช่ผม ‘ยูกิโนะ’ หรอกนะ

เด็กคนนั้น คือ ท่านพี่ ชูสุเกะ ต่างหากเล่า!

ผมยื่นน้อง...หรืออันที่จริงคือ ท่านพี่ กลับไปให้แม่อุ้ม รู้สึกปวดหัวไปหมด ภาพรอบตัวกลายเป็นสีดำสนิท

เสียงสุดท้ายที่ได้ยินคือเสียงกรีดร้องของท่านแม่

อา ไม่อยากยอมรับเลยแฮะ

แต่นี่ผมต้องเป็นเพื่อนกับท่านพี่มาซายะ...คนงี่เง่าที่เอาเกมซอมบี้มาให้ผมที่โรงพยาบาลจริงๆแล้วเหรอเนี่ย

แล้วผมก็...ผมก็ดันเผลอ...กับท่านพี่เรย์กะ คนที่รักท่านพี่มาซายะสุดหัวใจคนนั้นน่ะเหรอ

ฮะ ฮะ ฮะ

นี่มัน...เป็นเรื่องตลกอะไรกันแน่...

ผมน่าจะเชื่อเสียงในหัวผมตั้งแต่แรก... ผมไม่น่า ... ไม่น่าไปยุ่งกับเธอ เลย จริงๆ
.
.
.
.
.
แต่พูดมันก็ง่ายกว่าทำนี่!

ทั้งๆที่ผมรู้ทั้งรู้ว่าพอโตขึ้น สุดท้ายคนที่เธอชอบก็คงจะหนีไม่พ้นท่านพี่มาซายะ...หมายถึง มาซายะ...อยู่ดี

จนผมต้องยกเลิกความคิดที่จะสนิทกับเธอไปแล้ว

หึ ผมทำใจไม่ได้หรอกนะ มองเธอค่อยๆตกหลุมรักเพื่อนสนิทของผมน่ะ

ผมถึงกับไม่คัดค้านตอนที่ท่านพ่อท่านแม่แนะนำคุณยุยโกะคนนั้นกับผมด้วยซ้ำ

ก็ผมจะคัดค้านไปทำไมล่ะครับ

ในเมื่อคนที่ผมหวังว่าจะเป็นคู่หมั้นด้วยน่ะ...ไม่มีวันจะเป็นคู่หมั้นผมได้อยู่แล้ว

แต่ถึงผมจะคิดได้อย่างนั้นก็ตาม...การเอาตัวเองออกจากการสังเกตเธอมาตั้งหลายปีกลับทำได้ยากเหลือเกิน ผมนึกหัวเราะเยาะตัวเองที่เคยสมน้ำหน้ามาซายะในใจไม่ได้...ทั้งๆที่บอกว่าหมอนั่นทำตัวเองแท้ๆ ที่จริงผมก็ทำตัวเองเหมือนกัน ผมเว้นระยะห่างจากเธอมากขึ้นก็จริง แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอบ้างเป็นบางครั้ง ทักทายเธอบ้างนิดๆหน่อยๆ

อย่างน้อยเธอจะได้มีผมอยู่ในความทรงจำบ้าง...ซักนิด ก็ยังดี
---------------------------------------------------------------------
จบค่าาา เย้ จบการทำร้ายท่านเอ็นโจอย่างเป็นทางการ เรานั่งคิดพล็อตมาได้ตั้งแต่เมื่อวานละ แต่เว็บแมวดุ้นเข้าไม่ได้ เลยไม่กล้าเขียน กลัวทามไลน์เพี้ยน ก็เลยยกยอดมาเป็นวันนี้แทน
อันที่จริงนะ...ตอนแรกคิดไว้ว่ามันจะเป็นฟิคเรือคาบุรากิล่ะ แต่ว่านะ...แต่งไปแต่งมา ทำไมมันกลายเป็นฟิคเรือเอ็นโจล่ะ ฮื่ออ/ตีมือ
แต่ไหนๆก็แต่งเลยแต่งให้จบเลยละกัน
ยืมชื่อน้องยูกิโนะมาให้มีเหตุผลว่าทำไมท่านเอ็นโจถึงสนใจเรย์กะมา กรี๊ดดด ไ่รู้ว่าการเว้นวรรคจะเป็นยังไงบ้าง พึ่งจะลงเอง/โค้ง เขียนผิดคาแรคเตอร์ก็ขอโทษด้วย เราเบลอแล้ว ไม่ไหวๆ
ปล.ท่านอัศวินไอระที่สง่างามกลายเป็นสาวห้าวไปได้ยังไงไม่รู้เลยจริงๆ
ปล2.น้องยูกิโนะ(ที่กลายเป็นชูสุเกะไปแล้วตอนนี้)ก็ชั่วร้ายไปได้ขนาดนั้นได้ยังไงนะ
เอ๊ะ นี่มันเรือยูกิโนะหรือเรือชูสุเกะ เราเริ่มงง เอาเป็นว่า เอ็นจอยย มีอะไรก็ติชมกันได้555555

>>252 เอ๊ะ เดี๋ยว เผื่อเขียนไม่เคลียร์ 555 ยูกิโนะคือยูกิโนะในคิมิดอลนะ แล้วก็มีความทรงจำถึงแค่ 7-8 ขวบ อันนี้ไม่แน่ใจ เรากะว่าความจำก็จบตอนท่านเรย์กะล้มละลายพอดีแบบนี้ง่ะ แล้วก็ลืมตาใหม่ ความจำมันก็แบบขาดวิ่นๆงี้ แค่คุ้นๆ จนพอยูกิโนะ(ชูสุเกะในคิมิดอล)มาเกิด ยูกิโนะก็เลยจำได้ค่ะ แบบนี้

>>242 น่ารักมากมึง 5555

กรี้ดดดดดมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง นี่เรืออะไรกันแน่ แต่ช่างเถอะ กูโดดลงเรือแล้ว ฮืออออ

>>250 >>254 ขอบคุณคร้าบ

Fic เทพนิยายอลเวง ต่อจาก >>49

---------------------------------------

"เฮ้อ ทำไมการมีความรักมันยากอย่างนี้น้อ~" เจ้าหญิงเรย์กะก้ารำพึงกับตัวเอง ขณะกวาดกลีบกุหลาบที่ใช้ในการทำนายรักแล้วผลออกมาว่าไม่ค่อยน่าชื่นใจเท่าไหร่

"เจ้าหญิง หม่อมฉันทำเองเพคะ" วาคาเบลล่าพยายามไปยื้อแย่งไม้กวาดคืนจากเจ้าหญิงเรย์กะก้า แต่โดนเจ้าหญิงปัดมือออก
"ไม่ได้นะ วาคาเบลล์ล่า ข้าต้องฝึกงานบ้านไว้ให้มากๆ เผื่อว่าวันหนึ่งข้าจะต้องแต่งออกไปกับสามัญชนไงล่ะ" ว่าแล้วเจ้าหญิงเรย์กะก้าก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม นาลคุง ผู้ชายคนล่าสุดที่นางไปปิ๊งเข้าเป็นมีอาชีพเป็นเสมียนห้องสมุด เป็นคนธรรมด๊าธรรมดาที่วันๆ เอาแต่ก้มหน้าคัดลอกหนังสือ ขนาดเจ้าหญิงปลอมตัวเป็นสามัญชนไปเดินวนไปเวียนมารอบโต๊ะเขาตั้งหลายรอบ เขาก็ยังไม่ได้ใส่ใจเลย ทั้งที่คนทั้งห้องสมุดตกใจกับผมหลอดอลังการเกินหน้าสามัญชนจนเผ่นหนีออกไปจนห้องสมุดร้าง แต่เหล่านี้ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความมโนของนางเลย พอกลับมาปราสาทนางก็เพ้อถึงชีวิตแบบสามัญชนเรียบง่ายจนมาหัดทำกับข้าวถูปราสาท เพิ่มงานให้วาคาเบลล่าต้องคอยตามเก็บกวาดยิ่งนัก

"เธอนี่ไร้สาระจริงๆ เรย์กะก้า" อดีตเจ้าชายมาซาย่าโยนช็อคโกล่าเข้าปากพลางบ่น "ถ้าฉันมีเวลาเหลืออีกเดือนเดียวอย่างเธอนะ ฉันจับกดหมอนั่นไปแล้ว ไม่มัวมาอ้อมค้อมแบบนี้หรอก"
"เดือนเดียว?" เจ้าหญิงนึกฉุนแต่ก็สะกิดใจ "เดือนเดียวอะไรกันคะ"
"ก็เดือนเดียวที่คำสา...อุ่กกกก" คำสุดท้ายหายไปเพราะวาคาเบลล่าเอาปลาหมึกปิ้งแทงพรวดเข้าปากทั้งไม้
"ว้ายยยยย ท่านมาซาย่าคะ น้ำจิ้มปลาหมึกปิ้งเลอะเสื้อหมดเลย ไปถอดเสื้อซักกันเถอะค่ะ มากับหม่อมฉันสิคะ" อดีตเจ้าชายถูกสาวใช้ลากตัวพรวดๆ ไปยังลานซักผ้าทันที ทิ้งให้เจ้าหญิงมองตามไปอย่างงงงัน

แม้จนบัดนี้ เจ้าหญิงก็ยังไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่เรื่องคำสาปใดๆ แม้ตอนแรกท่านพ่อท่านแม่งออกจะร้อนใจอยู่บ้าง แต่เมื่อได้เห็นความบ้าบอที่แท้จริงของเจ้าชายมาซาย่าผู้ว่ากันว่าเพียบพร้อมที่สุดในแผ่นดินซุยรัน ท่านพ่อท่านแม่จึงเริ่มรู้สึกปลง และคิดว่าถ้าหาดีที่สุดได้แค่นี้ ให้หญิงเรย์กะก้าโสดไป ก็ไม่น่าจะเสียหายอันใด ในขณะที่ท่านพี่ยิ้มมุมปากอยู่ในเงามืด

จนกระทั่งมีผู้กล้ามาแจ้งความจริงกับเจ้าหญิงเรย์กะก้าในที่สุด

"โอ๊ยยยยย ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ ท่านพี่เรย์กะ ทำอะไรซักอย่างซี่~~~"
เมื่อสายลับหญิงที่เลี้ยงไว้ไปสืบจนรู้ความลับคำสาปของเจ้าหญิงเรย์กะก้ามาโดยบังเอิญ เจ้าหญิงริริน่าก็พุ่งมาถีบประตูห้องนอนของเจ้าหญิงเรย์กะก้าเปิดออกดังผาง!
"เหย อะไรของหล่อนยะ ปล่อยชั้นน้าาาาา!" เจ้าหญิงเรย์กะก้าหัวสั่นหัวคลอน
"หยุดนะ ริริน่า พูดไปก็มีแต่จะทำให้เรย์กะเสียใจไปเปล่าๆ" เจ้าชายทาคาเทรี่รีบเข้ามาห้ามไว้
"ถ้าท่านพี่เรย์กะต้องอยู่บนคานทองไปชั่วชีวิต ริริน่าก็อดเป็นเพื่อนเจ้าสาวน่ะสิ แบบนั้นไม่เอาด้วยหรอกนะ!" เจ้าหญิงริริน่าเบะปากน้ำตาคลอ "ริริน่าอุตส่าห์ปลูกดอกกุหลาบอุราร่าไว้ทำบูเก้งานแต่งงานให้ท่านพี่แล้วนะ เหลืออีกเดือนเดียว รีบๆ ทำอะไรเข้าสิยะ"
"เดือนเดียว...อีกแล้ว?" เมื่อมีคนมาย้ำซ้ำเติมหลายๆ ครั้งเข้า คนหัวช้าอย่างเจ้าหญิงเรย์กะก็ได้คิดในที่สุด
"นี่มันเรื่องอะไรกันคะ ท่านพี่ทาคาเทรี่"
เจ้าชายทาคาเทรี่ถอนหายใจ ถ้าทำได้ เขาไม่อยากรับหน้าที่เล่าเรื่องนี้ให้น้องสาวฟังเลย...

...............

>>247 คือมันดีมากกกกกกกก รับรู้ได้ถึงความตั้งใจ ชอบมาก กอไก่ล้านตัว อิ้อิ้ รอต่อน้าาา

"เรย์ก่า~ ออกมาจากห้องเถอะ เรย์ก่า~ พ่อขอโทษนะลูก~" ไม่ว่าพระราชาทานุกิกี้จะโหยหวนอย่างไร เจ้าหญิงเรย์กะก้าก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องด้วยความช็อก เหลืออีกเดือนเดียว ในวันที่เธออายุครบรอบ 18 ปี หากไม่มีความรักกับผู้ชายแสนวิเศษ เธอจะต้องขึ้นคานไปชั่วชีวิตงั้นเหรอ... เรื่องแบบนั้น...

"...นาลคุง..." เจ้าหญิงสะอื้นไห้ "แต่เธอยังไม่ได้รักฉันนี่นา เธอยังไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมีตัวตนอยู่... แล้วจะให้ฉัน...ทำยังไง..."
"จับกดไง" เสียงอู้อี้ดังขึ้นจากใต้เตียง เจ้าหญิงเรย์กะก้าชะงัก เหลียวซ้ายแลขวา คลานไปที่ข้างเตียงแล้วเลิกผ้าคลุมขึ้นก้มลงไปมองข้างใต้
ดวงตาแวววาวของอดีตเจ้าชายมาซาย่าจ้องมองกลับมาจากในความมืด

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! นายมาจากไหนกันย้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
เสียงร้องโหยหวนของเจ้าหญิงดังก้องอยู่ในห้อง แต่ไม่เล็ดลอดออกไป เพราะเจ้าชายทาคาเทรี่สั่งทำเป็นห้องเก็บเสียงไปนานแล้ว
"หึ แค่นี้ก็ต้องตกใจ" อดีตเจ้าชายมาซาย่ากลิ้งตัวออกจากใต้เตียง แล้วลุกขึ้นปัดผมที่ปรกหน้าผากออก เป็นท่าที่ดูตามปรกติแล้วจะเท่ห์มาก
น่าเสียดายที่มาทำอยู่ในห้องนอนผู้หญิง

"จะบอกอะไรให้ นอกจากเป็นเจ้าชายแล้ว ฉันยังมีสกิลล์นักเดินทางและสกิลล์สตลอ์กเกอร์เป็นอาชีพรองด้วย เธอก็ควรจะรู้จักเรียนรู้ไว้บ้างนะ เรย์กะก้า"
"................."
"กลับมาเรื่องเมื่อกี้ เธอชอบสามัญชนที่ชื่อนาลคุงคนนั้นมากหรือไง"
"อืม........." เจ้าหญิงเรย์กะเองก็ชักไม่แน่ใจ "ตอนนี้ที่ฉันอยากรู้จัก อยากใกล้ชิดก็มีแต่เขานี่นา"
"งั้นก็ดักตีหัวไปเลยสิ"
"จะบ้าเหรอยะ!?" เจ้าหญิงนึกอยากเอาเข็มถักตุ๊กตาแทงตานี่ขึ้นมาครันๆ "จะถอนคำสาปของฉัน ต้องใช้รักแท้ที่มาจากใจจริงของทั้งคู่ย่ะ ถ้าไปดักตีหัว ฉันก็ได้เขาแค่ร่างกายน่ะสิ.... นี่ไม่ได้หมายความว่าฉันคิดจะไปดักตีหัวเขาหรอกนะ!"
"งั้นหรือ..." อดีตเจ้าชายมาซาย่าเดินวนไปมารอบเตียงเจ้าหญิงเรย์กะก้าอยู่หลายรอบจนเจ้าหญิงเวียนหัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาในที่สุด
"เรย์กะก้า เธอรู้จักคำนี้ไหม ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกล ไม่ได้ด้วยกลก็ต้องได้ด้วยมนตร์คาถา"
"........?"
"ฉันรู้จักพ่อมดแห่งเอ็นโจวิน่าที่จะช่วยเธอได้"

------------- (แม่งเล่นตลกกันอยู่นั่น ไม่ได้ออกนอกปราสาทซักทีโว้ย) ---------------

>>257 ท่านจอมมารเอ็นโจโจ้อยู่หนายยยยย 55555555 อย่าสนใจกู้ววว กู้วเมากัญชา 555555

>>259 มึงแก้ ๆ กุเมาจริงจัง (กุ260) มึงเปิดเผยชื่อท่านพ่อมดแล้วแฮร่ ๆ

ดำน้ำมาเพิ่มละครับ //ใช้พลังงานจนหยดสุดท้าย
--------------------------------------------------------------------
Pivoine ชั้นปีเดียวกันกับเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

1.ฮางิโนะโคจิ ฟุยุโกะ Haginokōji Fuyuko 萩小路芙由子

นามสกุล
ฮางิโนะโคจิ Haginokōji 萩小路
แปลรวมมั่วๆว่า ตรอกพุ่มโคลเวอร์ญี่ปุ่น

萩 อ่านว่า はぎ (hagi) ฮะงิ เป็นตัวคันจิ (จินเมย์โยคันจิ Jinmeiyō kanji ตัวคันจิสำหรับชื่อบุคคล)
แปลว่า พุ่มโคลเวอร์ญี่ปุ่น(เป็นชื่อสำหรับผู้หญิง)
-แบบOn(อง)อ่านว่า しゅう (shū) ชู/ชูว
-แบบKun(คุน)อ่านว่า はぎ (hagi) ฮะกิ/ฮะงิ
-แบบNanori(นาโทริ)อ่านว่า は (ha) ฮะ

小 เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า เล็กที่สุด/ขนาดเล็ก
-แบบGoonอ่านว่า しょう (shō) โช/โชว
-แบบKan’onอ่านว่า しょう (shō) โช/โชว
-แบบKunอ่านว่า ちいさい (小さい, chiisai) จีไซ/จิไซ/จิอิไซ/จีซะอิ/จิซะอิ/จิอิซะอิ, こ (ko) โกะ/โคะ, お (o) โอะ, さ (sa) ซะ/สะ
-แบบNanoriอ่านว่า いさら (isara) อิซะระ/อิสะระ, こう (kō) โก/โกวโค/โคว, ささ (sasa) ซะซะ/สะสะ, さざ (saza) ซะซะ/สะซะ, しゃお (shao) ชาโอะ/เชา/ชาว, ちいさ (chiisa) จีซะ/จิซะ/จิอิซะ

路 เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า ถนน/ทาง
-แบบGoonอ่านว่า る (ru) (non-Jōyō reading) รุ (ไม่ใช่การอ่านแบบโจโย)
-แบบKan’onอ่านว่า ろ (ro) โระ
Kun: じ (ji), みち (michi)

หากเอา小มารวมกับ路 จะกลายเป็น 小路 こうじ (kōji) โคจิ/โควจิ
แปลว่า ตรอก/ซอย

ชื่อ
ฟุยุโกะ Fuyuko 芙由子
แปลรวมมั่วๆว่า เด็กที่มีเหตุผล

芙 อ่านว่า ふ (fu) ฟุ เป็นตัวคันจิ (จินเมย์โยคันจิ Jinmeiyō kanji ตัวคันจิสำหรับชื่อบุคคล)
หาคำแปลไม่เจอคาดว่าไม่มีความหมาย
-แบบOn(อง)อ่านว่า ふ (fu) ฟุ
-แบบKun(คุน)อ่านว่า はす (hasu) ฮะซุ/ฮะสุ/ฮะซึ/ฮะสึ

由 อ่านว่า ゆ (yu) ยุ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า เหตุผล/สาเหตุ/มาจาก/เพราะ
-แบบGoonอ่านว่า ゆ (yu) ยุ
-แบบKan’onอ่านว่า ゆう (yū) ยู/ยูว, (historical) いう (iu) (อิงตามประวัติศาสตร์) อิอุ
-แบบKan’yōonอ่านว่า ゆい (yui) ยุอิ/ยุย
-แบบKunอ่านว่า よし (yoshi) โยะชิ, よる (由る, yoru) โยะรุ, より (由り, yori) โยะริ

子 อ่านว่า こ (ko) โกะ เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า เด็ก/รุ่นเล็ก
-แบบGoonอ่านว่า し (shi) ชิ
-แบบKan’onอ่านว่า し (shi) ชิ
-แบบTōonอ่านว่า す (su) ซุ/ซึ/สุ/สึ
-แบบKun(คุง)อ่านว่า こ (ko) โกะ/โคะ, ね (ne) เนะ, み (mi) มิ
-แบบNanori(นาโนริ)อ่านว่า こ (ko) โกะ, さね (sane) ซะเนะ/สะเนะ, しげ (shige) ชิเกะ/ชิเงะ, しげる (shigeru) ชิเกะรุ/ชิเงะรุ, たか (taka) ทะกะ/ทะคะ, ただ (tada) ทะดะ, たね (tane) ทะเนะ, ちか (chika) จิกะ/จิคะ/ชิกะ/ชิคะ, つぐ (tsugu) ทสึกุ/ทสึงุ/ทซึกุ/ทซึงุ, とし (toshi) โทะชิ, ね (ne) เนะ, み (mi) มิ, みる (miru) มิรุ, やす (yasu) ยะซุ/ยะสุ/ยะซึ/ยะสึ

--------------------------------------------------------------------

2.โนเซ็น ซาราระ Nozen sarara 凌霄讃良

นามสกุล
โนเซ็น Nozen 凌霄
หาคำแปลไม่เจอคาดว่าไม่มีความหมาย

凌 เป็นตัวคันจิ (จินเมย์โยคันจิ Jinmeiyō kanji ตัวคันจิสำหรับชื่อบุคคล)
หาคำแปลไม่เจอคาดว่าไม่มีความหมาย
-แบบOn(อง)อ่านว่า りょう (ryō) เรียว
-แบบKun(คุน)อ่านว่า しのぐ (shinogu) ชิโนะกุ/ชิโนะงุ

霄 เป็นตัวคันจิ (เฮียวไกอิคันจิ Hyōgaijikanji ตัวอักษรนอกรายชื่อ)
หาคำแปลไม่เจอคาดว่าไม่มีความหมาย
-แบบOn(อง)อ่านว่า しょう (shō) โช/โชว
-แบบKun(คุน)อ่านว่า そら (sora) โซะระ/โสะระ

ชื่อ
ซาราระ sarara 讃良
แปลรวมมั่วๆว่า สรรเสริญความดี

讃 เป็นตัวคันจิ (จินเมย์โยคันจิ Jinmeiyō kanji ตัวคันจิสำหรับชื่อบุคคล)
แปลว่า สรรเสริญ/ยกย่อง/เชิดชู/คำอุทิศ
-แบบOn(อง)อ่านว่า さん (san) ซาน/ซัง
-แบบKun(คุน)อ่านว่า ほめる (homeru) โฮะเมะรุ

良 เป็นตัวคันจิ (เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า ดี
แบบGoonอ่านว่า ろう (rō) โร/โรว
แบบKan’onอ่านว่า りょう (ryō) เรียว
แบบKun(คุน)อ่านว่า よい (良い, yoi) โยอิ/โยย, いい (良い, ii) อี/อิ/อิอิ
แบบNanori(นาโนริ)อ่านว่า じ (ji) จิ, つかさ (tsukasa) ทสึคะสะ/ทสึกะสะ/ทสึคะซะ/ทสึกะซะ, なが (naga) นะกะ/นะงะ, まこと (makoto) มะโกะโตะ/มะโคโตะ/มะโกโทะ/มะโคะโทะ, よし (yoshi) โยะชิ, ら (ra) ระ, りょ (ryo) เรียว

--------------------------------------------------------------------

>>257-259 5555555555555555555555555555555
โอ๊ย นี่มันนิทานตลกคาเฟ่เหรอ ฮาเกินไปแล้ว 555555555
เจ้าชายมาซาย่าแม่ง เอะอะจับกดๆ นายคงไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นกับวาคาเบลล่าใช่มั้ย!
แล้วไปอยู่ใต้เตียงเจ้าหญิงนี่อะไร! บอกว่าเป็นสตอร์กเกอร์อย่างภาคภูมิใจอีก!
ไอ้บ้าเอ๊ย เจ้าหญิงจับมันส่งไปห้องขังใต้ดินเลยเหอะ 555555555555

>>259 ทั่นจอมมารเอ็นโจจจจจ!!!

น่ารักมากมาย >///<

>>257-259 ทำไมมันน่าอวยมาซาย่ากับเรย์กะก้าวะ 555555

>>247-252 ฟิคดียยยย สรุปคือติดนิสัยสตอล์กเกอร์ทั้งพี่ทั้งน้องสินะ55
>>257-259 โว้ยยย ไอ้คู่บ้าคู่นี้5555 คู่ตลกคาเฟ่จริงๆ555 รอพ่อมดปรากฏตัวนะคะ อรั๊ยยย

กูขอกราบโม่งทำรายชื่อตัวละคร ขอบคุณมากนะยู้ววววววววว รู้ว่าตั้งใจมาก
ปล.โมงฟิครักมุงทุกคนนะโอเอซิสของกู้ววว

ฟิคสิบล้อจะมาต่อวันนี้ไหม กูอยากอ่าน

>>161 เอ็นโจจะมีบทแน่นอนค่ะ 5555 แต่ขอใส่บทคาบุรากิไปก่อนนะ //เร่งต่อเรือคาบุรากิ
>>165 ชอบที่มาชื่อเอ็นโจจริงๆ เหมาะกับนายมากๆ 555555
>>172 กรี้ดดดด มีภาษาไทยด้วย เราเจอแต่ญี่ปุ่น แล้วเดามั่วสุ่มๆว่าใครเป็นใคร ดีงามจริงๆ
>>252 ชอบอ่ะ โถถถถ นี่แอบดูแอบตามมาตลอดจริงๆ ว่าแต่นี่เรือยูกิโนะหรือเอ็นโจดี อื้มมม เอาเป็นว่าเรือเอ็นโจแล้วกัน เอาทั้งพี่ทั้งน้อง 5555
>>257-259 ระบบความคิดของคาบุรากิมันสุดยอดจริงๆนะ อะไรคือนายไปแอบใต้เตียง แล้วแนะนำให้จับกดซ้ำๆ

>>259 พ่อมดมาแล้วว้อยยยยยย แม้ออกแค่ชื่อ กูก็ดีใจ กูรอคอยการมาของเขามาตลอดเลย ฮาๆๆๆๆๆ

>>259 ท่านพ่อมดดดดด แอ้ยยยย

>>268 กุโม่งแกะชื่อเอง ขอบคุณมาก กุปลื้มใจ
นี่กำลังปั่นแฟนอาร์ต คาบุรากิ+เรย์กะอยู่ เดี๋ยวจะมาส่งมอบกาวให้ชาวโม่ง

>>273 รออออออ

ปวดใจกับคาบุรากิตอนล่าสุด ดูยังไงมองทรงผมสุดแรร์ของท่านเรย์กะเป็นทรงจาไมก้าา 5555555555555555555555

กองอวยคาบุรากิคึกคักมากช่วงนี้ แล้วกองอวยเอ็นโจไปปลูกไร่ชาอยู่ไหนกันหมดล่ะคะ อยากอ่านฟิคอ่าาาาา

>>273 สู้ว ๆ น้าาาาาา อย่าหักโหม เราจะปลูกกัญชาไปด้วยกัน 555555

>>276 ไซซายะเล่นกันไปก่อนเลย ชูสุมอยพวกดองเรื่องยาวๆคนอื่นไม่รู้หายไปอยู่ไหน ส่วนกูติดสอบ พล็อตเยอะเต็มหัวแต่ไม่มีเวลาแต่งแม่งเอ้ย

มาส่งมอบกาวตามสัญญา
เสียใจ เซนส์แฟชั่นกุห่วย แต่ก็พอถูไถได้ล่ะ
ในภาพกุดมกาวมโนว่าเป็นงานเลี้ยงสักงาน ซู้ดดดดดด
https://drive.google.com/file/d/0B5wqTNdLnv19cmpGTmg5MGVydkE/view?usp=sharing

>>279 กรี้ดดดดดดดด โอ้ย ดูหล่อแหะ จะจูบกันอยู่แล้ว //ต่อเรือคาบุรากิอย่างบ้าคลั่ง

แมวดุ้นบอกว่ากำลังแก้ปัญหาเวบช้าอยู่ ยังไงช่วงนี้อดทนกันไปก่อนนะพวกมึง ฝากขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย

ต่อจาก >>>/webnovel/3507/348-349
------------------------

ร้านที่พวกเราทานมื้อเย็นกัน เป็นร้านอาหารอิตาลีที่ฉันเคยทานสมัยประถมกับท่านพี่ค่ะ

ไม่ได้มาทานเสียนานคิดถึงจังเลยน้า จะว่าไปก็เป็นร้านที่เคยพบกับมาดามคาบุรากิโดยบังเอิญเสียด้วยซิ คงจะเป็นร้านประจำของทางนี้กันรึเปล่านะ?

"คุณเรย์กะ เชิญนั่งซิจ้ะ"
ท่านยูริเอะกล่าว ก่อนจะนั่งลงที่หัวโต๊ะตำแหน่งประธานโดยมีคาบุรากิช่วยเลื่อนเก้าอี้ให้ แล้วเดินกลับมานั่งที่นั่งฝั่งซ้ายมือคู่กับท่านไอระ

"เชิญครับ คุณคิโชวอิน"
เอ็นโจเลื่อนเก้าอี้ที่นั่งฝั่งขวาของท่านยูริเอะให้กับฉันพร้อมกับส่งยิ้มมา

ถึงจะดีใจที่ได้นั่งตำแหน่งแขกผู้ทรงเกียรติของท่านยูริเอะ แต่นี่หมายความว่าฉันก็ต้องนั่งข้างเอ็นโจน่ะซิ...

"นั่งซักทีซิ คิโชวอิน ยืนบื้อทำไม?" คาบุรากิขมวดคิ้วว่า ก่อนจะถูกท่านยูริเอะตำหนิจนทำหน้าบึ้งตึง

หึ สมน้ำหน้า

"ขอบคุณค่ะ ท่านเอ็นโจ..."

ฉันก้มหน้าขอบคุณแล้วก็นั่งโดยไม่ได้มองหน้า เอ็นโจก็ไม่ได้ตอบอะไร อา... ขอแอบเขยิบเก้าอี้ห่างออกมาสักเซ็นต์เดียวก็ยังดีเถอะนะ ไม่อยากอยู่ใกล้เลยให้ตายซิ

เพราะว่าเป็นมื้ออาหารแบบเป็นกันเองไม่ใช่เป็นฟูลคอร์ส ฉันเลยเลือกเป็นราวิโอลีไส้ริคอตต้าชีสเนื้อปูและผักโขม ส่วนเครื่องดื่มท่านยูริเอะเสนอเป็นไวน์ชื่อดังจากแคว้นทัสคานี ประเทศอิตาลี พอบริกรรับออเดอร์จากทุกคนครบทั้งหมดแล้วก็ขอตัวออกไป

"ไม่ได้เจอคุณเรย์กะตั้งนาน เป็นยังไงบ้างจ้ะ?"
ท่านยูริเอะกล่าวยิ้มๆ ถึงจะไม่ได้เจอกันนานแล้วแต่ก็ยังงดงามราวกับเจ้าหญิงผู้อ่อนโยนไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด

"สบายดีค่ะ ตอนนี้ช่วยงานท่านพี่ที่บริษัทกำลังสนุกเลยล่ะค่ะ ท่านยูริเอะล่ะคะ? เพิ่งกลับจากอังกฤษเหรอคะ ไม่ทราบข่าวเลย"
"เพิ่งกลับมาเมื่อต้นสัปดาห์นี้เองน่ะจ้ะ ก่อนหน้านี้ยุ่งๆพอจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็คิดถึงที่บ้านขึ้นมา แถมมาซายะก็งอนๆด้วยที่ช่วงนั้นวุ่นวายจนกลับมาร่วมฉลองงานแต่งไม่ได้น่ะ ต้องกลับมาง้อสักหน่อย คิกๆ"
"...ไม่ได้งอนสักหน่อย"

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็ทำหน้ามู่ทู่เชียวนะ

"เอ จะว่าไป...ท่านคาบุรากิไม่พาวาคาบะจังมาด้วยเหรอคะ?"

หรือว่าเพราะต้องมาเจอท่านยูริเอะก็เลยไม่พามา? หรือกลัวถ่านไฟเก่าจะประทุ!? นายคงไม่ได้คิดจะนอกใจภรรยาใช่มั้ย คาบุรากิ!?

"อ่า... ก็อยากจะชวนมาอยู่หรอก แต่วันนี้ท่านแม่ลงมาสอนเรื่องวิธีการจัดคอร์ส จัดโปรแกรมไบโอติกส์อะไรสักอย่างด้วยตัวเองอยู่น่ะ คงไปขัดไม่ได้หรอก ...จริงซิ คิโชวอิน เธอก็เข้าร่วมโปรแกรมลดความอ้วนทุกปีนี่ ไว้ก็มาสอนวาคาบะในฐานะผู้เชี่ยวชาญบ้างซิ"

"...แหม ขอโทษนะคะ แต่ฉันไม่ได้เข้าร่วมโปรแกรมดีท็อกซ์มาหลายปีแล้ว คงช่วยอะไรไม่ได้หรอกค่ะ"

ผู้เชี่ยวชาญโปรแกรมลดความอ้วนอะไรกันล่ะยะ! คาบุรากิ! เสียมารยาทจริง วันนี้นายคิดจะหาเรื่องฉันให้ได้เลยใช่มั้ยห๊ะ!? บ้าเอ๊ย จะแช่งให้อกหักอย่างแต่ก่อนก็ไม่ได้แล้วซิ อะไรดีล่ะ...

เป็นหมันไปซะเถอะคาบุรากิ! ใช่ ถึงจะน่าสงสารวาคาบะจังและตระกูลคาบุรากิที่มีประวัติศาสตร์มายาวนานตั้งแต่สมัยขุนนาง แต่จงเป็นหมัน ไร้ทายาทสืบสกุลไปเถอะย่ะ!!!

ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมาจากที่นั่งข้างๆ ...เงียบไปเลยนะ เอ็นโจ!

ฉันหันข้างไปกะแอบทำตาเขียวใส่ ก็ดันสบกับนัยน์ตาดูกำลังสนุกสนานนั่นเข้าพอดี ฉันรู้สึกแปลกๆจนต้องรีบเบนสายตาไปทางท่านไอระที่ฝั่งตรงข้ามแทน ท่านไอระก็มองหน้าฉันที หน้าเอ็นโจทีแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

"จะว่าไป คุณคิโชวอินมากับไอระซินะ ไปไงมาไงล่ะเนี่ย?"
"อื้อ ตอนนี้ฉันไปเป็นเด็กฝึกงานที่คิโชวอินกรุ๊ปน่ะ วันนี้ก็เลยพาเรย์กะจังมาด้วย เผื่อเขาจะให้คะแนนผ่านงานดีๆ ไม่ไล่ออกซะก่อนน่ะนะ~"

ท่านไอระพูดติดตลก

"แหม ท่านไอระล่ะก็...ไม่กล้าหรอกค่ะ"
"หือ มาที่บริษัทฉันก็ได้นี่ ทำไมต้องไปทำที่คิโชวอินกรุ๊ปล่ะ?"
"คาบุรากิกรุ๊ปเน้นแต่งานด้านโรงแรมนี่นา มันคนละสายงานกับบริษัทตระกูลของฉันเลย อีกอย่างถ้าไปที่นั่น ท่านลุงท่านป้าก็คงจะให้ทำตำแหน่งสูงๆ แล้วก็คงไม่ให้งานอะไรมาทำนักหรอกมั้ง?

"ตอนแรกก็ว่าจะลองหาบริษัทต่างชาติอยู่หรอกนะ แต่พอดีได้คุยเรื่องนี้กับคุณโมโมโซโนะในงานเลี้ยง เขาก็เลยแนะนำคิโชวอินกรุ๊ปให้ พอไปคุยกับคุณทาคาเทรุ เขาก็ตกลงบอกว่าช่วงนี้ที่คิโชวอินกรุ๊ปกำลังขยายกิจการ งานยุ่งทีเดียว ถ้ามาล่ะก็จะใช้งานฟรีๆให้หนักเลย... อย่างที่ต้องการเลยล่ะ! เยี่ยมไปเลย!"

ท่านไอระตาเป็นประกายตอนพูดถึงเรื่องที่มาเรียนรู้งานที่บริษัทจากท่านพี่

... ท่านพี่ที่แสนใจดี แต่พอเป็นเรื่องเกี่ยวกับงานก็จะจริงจังมากทีเดียวล่ะค่ะ ตอนที่ฉันเข้าประชุมผู้บริหารแล้วเห็นท่านพี่เข้าโหมดCEOผู้เฉียบขาดครั้งแรก ยังหวาดกลัวไม่หายจนทุกวันนี้เลยล่ะ แต่ถึงกับพูดว่าจะใช้งานหนักฟรีๆต่อทายาทตระกูลมินาสึกิเนี่ย...มันจะดีเหรอคะ!?

แถมท่านไอระก็เห็นดีเห็นงามอีกต่างหาก ...นี่บ้างานกันทั้งคู่เลยเหรอเนี่ย น่ากลัวจริงๆ

-----------
ตอนแรกว่าจะเบนเรื่องคุยประมาณว่า วาคาบะท้อง!
แต่ก็นึกได้ว่าในฟิครุ่นลูก ลูกคาบุรากิกับลูกท่านพี่อายุเท่ากันนี่ ไม่ได้ล่ะ ต้องมาเข็นท่านไอระก่อน 55555555
นี่กูเริ่มรวมฟิคเข้าด้วยกันแล้วนะเนี่ย 5555

>>279 ตลกชื่อไฟล์ งานเลี้ยงรำวง55555 นี่บากะรากิให้เรย์กะไปสอนเดตอยู่สินะ!
>>282 >>283 ฟิคก๊าวววว ซู้ดดด แต้งกิ้วมากนะมึง นี่ฟิครวมเป็นกี่จักรวาลแล้ว เท่ามาร์เวลรึยัง
>>281 แล้วอันนี้โม่งแปลรึเปล่านะ ยังไงก็ขอบใจที่มาบอกนะ

>>279 คือดี สวย ๆ อิ้อิ้ ความจิ้นนี้คือได้ คริ ๆ พี่ให้สามผ่านค่าาา
>>282-283 เขามองตากันแล้วหัวเราะค่ะพี่ตา ดาวชอบบบบบบบบบ ฟินนนนน 555555 มีความจิ้นท่านพี่และท่านอิมาริ กะ ท่านพี่กับท่านไอระ กูเลือเรือไม่ถูก ขอลงสองเรือ 5555555

>>282-283 คาบุรากิน่าสงสารอะไรขนาดนี้ ขนาดแต่งงานแล้วยังโดนแช่งให้เป็นหมันเลยเหรอ 5555555555
ท่านพี่อย่าใช้งานภรรยาในอนาคตหนักมากน้าาาา จะใช้ก็ไปใช้อิมาริที่เป็นทาสในเรือนเบี้ยโน่น ถ้ารวมจักรวาลกันเข้า ต้องให้ท่านพี่รีบแต่งงานแล้วล่ะ

>>282-283 ท่านไอระกับท่านพี่โมเม้นต์ได้มากอย่างคาดไม่ถึง ทำไมรู้สึกชอบจัง
>>284 ลั่น 555555 อีกหนึ่งก็น่าจะแซงหน้ามาเวลแล้วมั้ง นี่เปิดมู้ใหม่มาสองวันข้อความจะ 300 อยู่ล่ะ ฝ่ายผลิตกาวขยันขันแข็ง

รูปสวยมาก ฮาชื่อไฟล์

บากะรากิเอ้ย!!!!

แต่จะว่าไปถ้ารวมจักรวาลเข้าด้วยกัน ลูกคนแรกของคาบุรากินี่อายุห่างจากคู่แฝดตั้ง 3ปีเลยนะ .... ถถถถ

>>289 สามปีเอ๊งงงงง กระพริบตาแป๊บๆก็ผ่านไปแล้ว

โอยย วันนี้กูงานยุ่งมากกก มีนั่นมีนี่ทั้งวัน เพิ่งได่ฝ้อ่านตอนใหม่กับเพิ่งไล่อ่านที่พวกมึงคุยกันเมื่อกี้ ซู้ดดดดดดด ขอบคุณสำหรับกาวค่ะทุกท่าน

ประกาศถึงเรือคาบุรากิ
โปรดขยับเข้ามาใกล้ๆเรือเอ็นโจหน่อยค่ะ จะเหยียบเรือสองแคม

ฟิคมึงดี ขอบคุณฝ่ายแกะชื่อและแฟนอาร์ตด้วยยยย กูดีจายยยย นั่งอ่านเรื่อยๆ ซูดกาวเต็มปอดดดด อ่าห์

ขอฟิคคั่นนะคะ ต่อจาก >>157-159
…………………………………………
สุดท้ายเราทั้งคู่ก็ตัดสินใจโดดเรียน ฉันไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ฉันไปดูมาคิโชวอิน เรย์กะคนเก่าเรียนย่ำแย่มากเลยค่ะ ฉันจะปล่อยให้คะแนนเป็นแบบนี้ไม่ได้ แต่คาบุรากิก็ให้เหตุผลว่าที่เราเรียนๆอยู่เราเคยเรียนไปแล้ว ไปสนใจอะไรกัน บวกกับทะลุมิติน่าจะสำคัญกว่าการสอบ ฉันยอมตามเขามา

เขาพาฉันมาที่ห้องสมุด เดินเข้าไปที่จุดที่ไม่มีคน เป็นพวกหนังสือเรียนต่างประเทศหรืออะไรสักอย่าง ก่อนจะหยิบกระดาษลึกลับมาให้ฉัน ท่าทางเหมือนคนค้ายาเลยนะคะ...

ฉันมองตัวอักษรและเลขบนนั้นอย่างงงๆ นี่เป็นรหัสพาเรากลับโลกเดิมหรอ “มันคืออะไรหรอคะ”

“จำไม่ได้หรอ” คาบุรากิพูดพลางส่ายหน้าเหมือนกับว่าความจำฉันมันเกินเยียวยา “ป้ายทะเบียนไอรถบรรทุกบ้านั่นที่ชนเราไงล่ะ”

“หะ!”

จะถูกชนอยู่แล้ว ใครจะไปจำได้ล่ะ! ! ! คาบุรากิเริ่มบ่นเรื่องขับขี่ปลอดภัย และบอกว่าจัดการกับคนขับยังไงบ้าง แม้แต่ข้ามมิติ และเขายังไม่ได้ชนใครในโลกนี้ นายก็ไปจัดการงั้นหรอ นายคบกับเพื่อนที่เป็นจอมมารจนเริ่มกลายพันธ์ตามแล้วสินะ... แค้นข้ามชาติของจริง ดูเหมือนฉันควรต้องเริ่มระมัดระวังคาบุรากิบ้างแล้วล่ะ

“จะว่าไปนะ คิโชวอิน...” คาบุรากิพูด “ฉัน...อ้า...คือ...ฉันขอโทษ เพราะฉันลากเธอไปออกเดินทางแท้ๆ เลยต้องเจอเรื่องแบบนั้น”

“เอ๊ะ...” ฉันตกตะลึง คาบุรากิผู้หยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่ยอมขอโทษใครกำลังพูดขอโทษฉันอยู่งั้นหรอคะ ครั้งล่าสุดที่หมอนี่ขอโทษฉันคือมาเขกหัวแทนการพูด...

“ไม่เป็นไรหรอกคะ จริงๆก็ต้องขอบคุณท่านคาบุรากิเหมือนกันที่พยายามช่วยฉันนะคะ” ฉันพูดต่อทั้งๆที่ยังอึ้งที่อีกฝ่ายพูดขอโทษกับฉัน บางทีสมองอาจจะกระทบกระเทือน จะว่าไปก็กระทบกระเทือนทั้งตัวเลยนี่นา...

“แต่ก็ไม่พ้นสินะ...”

ฉันไม่พูดอะไร ท่าทางคาบุรากิจะรู้สึกผิดทีเดียว ท่าทางจ๋อยๆของหมอนั่นดูต่างจากเวลาที่อกหักอย่างบอกไม่ถูก ดูเหมือนเด็กๆเลยนะคะ

“แต่ว่าไม่ดีหรอคะ” ฉันถาม “ตอนนี้วาคาบะจังยังไม่ได้คบกับตัวสำ-... คุณมิซึซากิ ท่านคาบุรากิยังมีโอกาสไงคะ”

“นั่นสินะ เธอเองก็ชอบหมอนั่นเหมือนกันนี่นา”

“หะ? หมายความว่าไงคะ”

คาบุรากิยิ้มแบบเข้าอกเข้าใจ เป็นรอยยิ้มหายนะที่กำลังบอกว่าหมอนี่กำลังคิดบ้าอะไรไปเองคนเดียว “เธอชอบนายเบอร์-... เจ้าประธานนักเรียนนั่นเหมือนกันใช่ไหมล่ะ ตอนที่เธอเห็นสองคนนั้นเดินด้วยกันก็ร้องไห้อยู่เลยในสโมสร”

ฉันเชื่อมโยงอย่างเชื่องช้า เอ๊ะ! อย่าบอกนะว่าที่นายพูดแปลกๆในสโมสรวันนั้น แล้วลากฉันออกเดินฐานะเพื่อนผู้อกหักนั่นเพราะนายคิดมั่วไปเอง...

“ฉันไม่ได้ชอบเขาหรอกค่ะ” ฉันรีบแก้

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ เรื่องแบบนี้พูดออกมาตรงๆก็อายใช่ไหมล่ะ”

“...”

ฉันจนปัญญาที่จะแก้ต่างแล้ว จึงปล่อยเลยตามเลย ในโลกนี้อันดับแรกสุดคือต้องแก้สถานการณ์ต่างๆให้เรียบร้อยซะก่อน ช่วยวาคาบะจัง หยุดท่านพ่อจากการฉ้อโกง จะว่าไปความสัมพันธ์ของฉันกับครอบครัวอาจจะแย่ไปแล้วก็ได้ค่ะ ฉันเพิ่งทะเลาะกับพวกท่านมาเมื่อวาน ทำไมกัน ถึงไม่ฟังที่ฉันพยายามจะพูดเลย

“ฉันลองค้นดูแล้ว แต่หาวิธีกลับโลกเดิมไม่ได้เลย ทั้งกระโดดลงทะเลสาบตอนพระจันทร์เต็มดวง พุ่งใส่กระจก หรือร่ายคาถาอะไรพวกนี้” คาบุรากิบอก “ยังมีอีกวิธีหนึ่งที่ยังไม่ได้ลองคือไปยืนให้รถบรรทุกชนอีกครั้ง”

คาบุรากิ นายไปได้ความคิดพวกนั้นมาจากไหน! ! ! อย่าบอกนะแผลที่หัวนายนั่นมาจากการพุ่งใส่กระจก แล้วนายกระโดดลงทะเลสาบจริงๆงั้นหรอ... พอฉันถามว่ารู้มาจากไหน หมอนั่นก็บอกว่าอ่านนิยาย... ก็เข้าใจล่ะนะคะว่ามันหลุดโลกไปหน่อยที่เราข้ามมิติกันมาได้ แต่อย่าไปเชื่อสิ่งที่คนแต่งขึ้นทุกอย่างสิคะ

“นิยายอาจจะแต่งจากเรื่องจริงก็ได้ แต่เพราะไม่มีใครเคยสัมผัสประสบการณ์จริงแบบนั้นมาก่อน เลยมองว่ามันเป็นแค่เรื่องแฟนตาซี” คาบุรากิบอกแบบนั้นเมื่อฉันประท้วงแนวคิดเขา

ความคิดเปิดกว้างดีจังนะคะ...

“อยากกลับไปโลกเก่ามากกว่าหรอคะ” ฉันถามอย่างสงสัย นึกว่าพอมีโอกาสกับวาคาบะรอบสองจะดีใจซะอีก

คาบุรากิทำหน้าเหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่างมากๆ ก่อนจะเริ่มบ่น

“มันน่ากลัวมากเลยนะที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป วาคาบะก็ไม่เหมือนเดิมยังไงไม่รู้ ชูสุเกะก็กลายเป็นคนสุภาพใจดีไปแล้ว ฉันขนลุกมากๆ แล้วก็ความทรงจำเจ้าของร่างเก่าของฉันน่ากลัวมาก ไอหมอนี่เป็นผู้ชายที่น่าเบื่อชะมัดเลย”

น่าเบื่ออะไรคะ นั่นเป็นนิสัยของพระเอกมังงะสุดฮอตที่แท้จริงต่างหากค่ะ ไม่ใช่พวกหล่อเสียของแบบนายหรอกนะคะ ว่าแต่เอ็นโจในมุมมองของคาบุรากิคงจะจอมมารไม่ต่างจากฉันสินะคะ เจอเอ็นโจแบบตัวรองที่ดีพร้อมแบบนั้นคงช็อกอยู่ วาคาบะจังคงไม่ได้ ky สตรองต่อคนแกล้ง ไม่สนใจอะไรแบบวาคาบะในโลกเก่าด้วย ถ้าฉันเป็นคาบุรากิคงกลัวเหมือนกันที่เพื่อนสนิท และคนที่รักเปลี่ยนไปขนาดนี้

“แล้วที่ฉันสยองที่สุดก็เธอนั่นแหละ” คาบุรากิมองมาที่ฉัน ท่าทางยังขนลุกไม่หาย “อยู่ๆก็พยายามมาเกาะแกะตามตื้อเหมือนผู้หญิงคนอื่น แล้วก็พูดจาหวานๆน่าขนลุก มาที่ห้องฉันแล้วร้องเรียกบ่อยๆ ไหนจะแกล้งคนอื่นไปทั่วอีก...”

ฉันกรีดร้องอยู่ในใจ หยุดพูดเรื่องน่าอายพรรค์นั้นออกมานะ แงงงง ฉันไม่อยากนึกถึงมันเลยค่ะ ฉันจำได้แม่นว่าเรย์กะในมังงะพูดอะไรกับคาบุรากิบ้าง แค่คิดว่าตอนนี้คาบุรากิรู้แล้ว ฉันก็ขนลุกตาม อยากกระโดดไปกลางถนนให้รถบรรทุกชนอีกรอบจริงๆ

คาบุรากิยังคุยกับฉันอีกสักพักใหญ่ๆ พยายามคิดว่าต่อจากนี้ควรทำไงบ้าง รู้สึกตัวอีกทีก็เวลาอาหารกลางวันแล้วค่ะ นี่ฉันโดดคาบเช้าทั้งหมดไปแล้วงั้นหรอคะ วาคาบะจังเห็นความเหลวไหลของฉันต้องรับไม่ได้แน่ๆเลยค่ะ แต่ว่าตอนนี้วาคาบะคงไม่มองฉันเป็นเพื่อนอีกแล้วล่ะมั้งคะในโลกนี้...

พอคิดแบบนี้แล้ว รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยนะคะที่คาบุรากิเองก็ทะลุมิติมาเหมือนกัน ไม่ได้โดดเดี่ยวเหมือนตอนที่ต้องไปร้องไห้ในห้องน้ำเมื่อกี้

นั่นสินะคะ ตอนนี้มีเพื่อนที่รู้สถานการณ์ และตระกูลคิโชวอินยังไม่ได้ล่มจมจริงๆซะหน่อย ทุกอย่างยังพอแก้ไขได้ทันค่ะ เอาล่ะ! ตั้งใจเรียนตอนบ่ายดีกว่า ครั้งนี้ต้องดึงคะแนนให้สูงขึ้นมาให้ได้ค่ะ

หลังจากฉันแยกจากคาบุรากิได้ไม่นานเพื่อไปกินข้าวที่โรงอาหารด้วยอารมณ์ร่าเริงขึ้นเล็กน้อย ก็เจอคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุดกำลังยืนขวางทางเดินไว้

“คุณคิโชวอิน ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”

เอ็นโจมองฉันอย่างเย็นชา ฉันตกตะลึงกับการโจมตีทางสายตาอย่างคาดไม่ถึง

คาบุรากิ...ไหนนายบอกว่าเพื่อนนายสุภาพใจดีไงคะ นั่นมันสีหน้าจอมมารชัดๆ แย่แล้วค่ะ... ลืมไปเลยว่าเอ็นโจในมังงะปกติจะสุภาพใจดี แต่กับคนที่มาเป็นศัตรูจะน่ากลัวเสมอ และเรย์กะ คิโชวอินมักต้องเจอเอ็นโจโกรธใส่อยู่หลายรอบ...

ฉันสาปแช่งคนขับรถบรรทุก ก่อนจะเตรียมใจเข้าสู่แดนประหาร…

>>293-294 ป.ล. คาบุรากิเรียกอาริมะในใจว่า เบอร์สอง นะคะ นั่นคือคำที่คาบุรากิเกือบหลุดออกมา ส่วนเรย์กะก็เรียกอาริมะว่าตัวสำรอง 55555 อ้างอิงจากตอนแรกของฟิคยาวนี้นะคะ https://fanboi.ch/webnovel/3507/942-943/

>>295 อาริมะของเรานี่ตัวสำรองเบอร์สองของแท้....ทั้งตัวร้ายทั้งพระเอกมังงะก็เรียกแบบนี้5555555555555555
ขอบคุณสำหรับฟิคค่า
>>282 ท่านพี่ท่านไอระ! ท่านพี่ท่านไอระะะะะะ คือดียยย ท่านพี่คะ อย่าแกล้งคุณไอระเยอะน้าา

>>294 เฮ้ยเรื่องกำลังสนุกจะมาทิ้งค้างไว้แบบนี้ไม่ได้! มาต่อโดยไวนะ รออ่านอยู่ //ม๊วฟๆๆๆๆๆๆ รักโม่งฟิคทุกคนจุงงงง

คือ.. สงสัยมานานแล้ว ky คืออะไรหรอ เจอหลายรอบแล้วแต่ไม่กระจ่างสักที เพื่อนโม่งช่วยบอกหน่อยสิ 5555

>>293-294 ขอบคุณมากอยากอ่านต่อด้วยยยย จริงๆโลกนี้เชียร์เรือคาบุอาจจะดีก็ได้ ท่านเอ็นโจมีอะหยัง อยากรู้

>>298 KY ย่อมาจาก 空気を読めない(Kuuki wo yomenai) แปลตรงตัวคือ ไม่อ่านอากาศ(บรรยากาศ) หรือไม่ดูบรรยากาศ หมายถึงการแสดงออกแบบขัดกับบรรยากาศ, แนวทาง หรืออารมณ์ร่วม ของสถานที่, การสนทนา จะโดยจงใจหรือไม่จงใจก็ตาม สำนวนไทยใกล้เคียงที่สุดคือ ไม่รู้จักกาลเทศะ

ก็อปเขามา

>>298 >>300 แต่ที่ใช้กันนี่ ในความหมายว่า "นอกเรื่อง" ไรงี้น่ะ แบบคุยกันเรื่องอื่นแล้ว มาแทรกเปลี่ยนเรื่อง

>>301 แบบสำนวนภาษาอังกฤษ By the way (BTW) งี้ป่ะมึง กูเก็ทละ

282 >>283

>>302 ถ้าในเชิงภาษาพูดอย่าง KY ไอ้นี่คือไรวะ , KY หน่อย อะไรงี้ ก็ประมาณ BTW แหละมึง

แต่สมมติโดนบอกว่า(เป็นคน)KY ก็คือ คนไม่รู้กาลเทศ อะ

>>294 กรี้ดดดด กำลังมันส์เลยมึง กลับมาาา กลับมาาาาาาา กูค้าง กรี้ดดดด

>>294 อีกสักเม้นกูชอบฟิคมึงมาก อ่านแล้วใจสั่นสะท้า อยากเม้นยาวๆ แต่หัวกูเบลอจากปั่นโปรเจคมาก กูแปะไว้ก่อนนะ ไว้มึงมาลงตอนหน้า กูจะเม้นยาวๆให้

เฮ้ยยยๆๆ ฟิคเรย์กะไปเกิดใหม่ในอีกร่างหลังล่มจมอยู่ไหนว่ะ หายไปนานมาก
มาต่อเถอะกูคิดถึงTT

>>294 อ๊ากกกก ไม่ๆๆๆ กูค้างมาก มึงรีบๆมาต่อเลยนะ >O< ดูๆแล้วเอ็นโจน่าจะรู้สึกแปลกกับพฤติกรรมของคาบุรากิแน่ๆ ตอนนี้กูมีกำลังใจปั่นการบ้านละ ขอบใจมึงมาก

>>307 เห็นด้วยยย กูรอฟิคอันนั้นอยู่เช่นกัน แอบสนุกปนดราม่ามินิ ชอบมากกกก // กลับมาเถอะนะ โม่งฟิค พวกกูคอยยยย

Ky มึงมีใครไปดำน้ำตอน 274 เหมือนกูแล้วบ้าง / กูอยากจะกรี้ดดังๆ

สปอยล์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คาบุรากิเข้าใจผิดว่านายตัวรองหาเรื่องท่านเรย์กะ เลยออกโรงปกป้อง มีกระชากแขนด้วย ดึงเข้าไปหาตัวเลย
ตอนท่านเรย์กะขอบคุณ เสือกเขินด้วย เดินเร็วๆหนีไปอีก
แม่ง กูว่าเรือคาบุรากิมาแล้วว่ะ แล่นแรงด้วย
เรื่องนี้มันจะพลิคล๊อกไปหลงท่านเรย์กะกันหมดเรื่องมั้ยวะ

>>310 ขอบคุณนะ มึงทำให้กูมั่นใจขึ้น //ถกกระโปรงหิ้วกระเป๋าลงเรือคาบุรากิ

กูอยากผลิตบ้างนะ แต่ที่ผ่านมาหาโมเม้นโคตรยาก ไม่รู้จะพี้จากตรงไหนเลยกู รอแปลไทยสนิทกันและมีโมเม้นขึ้นอีกนิดก่อน ฟฟฟฟ

#ทีมนอนพาดเรือทุกลำที่ขวางหน้า
#เรือไหนจมเราก็ไม่จมอยู่ดี

>>310 เอาจริงๆ ตอบตรงๆไม่ปิดบัง ในฐานะคนอวยเอ็นโจอย่างกู(ย้ำว่าสำหรับกูคนเดียว) ถ้าเรย์กะกับคาบุรากิได้คู่กันในท้ายที่สุด กูคงจะยินดีด้วยที่เจ้าแม่ลงจากคาน และจะเทเรื่องนี้ไปตลอดกาลเลย กูแพ้ในสงครามกองอวยมาหลายหนมาก มันเจ็บปวดนะถ้าคนที่อวยไม่เข้าวินอะ แม้กูจะทำใจไว้แล้วก็เหอะว่าเข้าสมรภูมิกองอวยมันก็ต้องมีสิ้นชีพหลั่งเลือดกันบ้าง แต่เจอเข้าไปก็จุกอยู่ดี
แต่ช่างแม่ง เรื่องนี้อะไรๆก็ไม่แน่นอน กูก็ยังมีความหวังอยู่

>>313 อย่าสิ้นหวังสิเพื่อนโม่ง ถ้าสมมติเป็นอย่างที่เจ้าคิด ถึงจะแพ้สงครามในอฟช. แต่สงครามกองกาวก็ยังมีให้เสพเยอะแยะ

Ky จะว่าไปท่านเร​ย์​กะไม่เคยพูดถึงเรื่องวันเกิดเลยแฮะ ถึงปจบ.ของแปลไทยนี่มีแค่งานบรรลุนิติภาวะ​ของท่านพี่, งานวันเกิด​มาโอะเอง
ประหลาด​ใจ วันเกิด​มันน่าจะเป็นอีกอีเวนท์ของพวกตัวละครหลักได้แท้ๆ

>>313 เราเรือคาบุรากินะ แต่เราคิดว่าเอ็นโจน่าจะพระเอกอ่ะ 5555 เลยควบเรือไว้สองลำ มีศัตรูหนึ่งเดียวคือคาน เราไม่อาจรู้ได้ว่าฮิโยโกะซามะคิดอะไรอยู่ สู้ๆ

>>315 นั่นสิ บางทีในอนาคตอาจจะมีก็ได้ จำได้ว่ามีวันเกิดยูกิโนะด้วย บางทีอาจมีวันเกิดคนอื่นๆอีก ตอนนี้ในแปลไทยยังไม่ได้สนิทกันมาก พอสนิทกันเรื่อยๆอาจจะมีอีเว้นต์วันเกิดก็ได้

>>314 >>316 กูยังไม่สิ้นหวังหรอกเพราะมันยังไม่ถึงบทสรุป แต่ก็เผื่อๆใจไว้แล้วล่ะ ถ้าถึงเวลานั้นกูจะได้ไม่ช้ำมากเท่าไหร่ เวลากูอวยเรือลำไหนกูก็อวยเต็มตัวเลย ไม่ปันใจให้เรืออื่น เป็นความยึดมั่นแบบงี่เง่าๆของกูเองแหล่ะ 555555555555555

>>313 สบายใจได้ กูก็อยู่ทีมเอ็นโจ
ถึงเรือคาบุรากิจะแล่นในตอนล่าสุด แต่มันเพิ่งแล่นเป็นครั้งแรกหลังจากจอดนิ่งๆมาตั้งแต่แรก 55555555555 ส่วนเอ็นโจนี่แล่นไปไกลละมึง อีเว้นท์เพียบ แถมมีตัวละครในเรื่องคนอื่นช่วยพายเป็นระยะ ยังไงก็นำโด่งอยู่ ณ ตอนนี้
กูเพิ่งเข้ามาในนี้ ไม่รู้มีกฎสปอยล์ได้มั้ย
สปอยล์จากการดำน้ำ
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ เรือนายตัวสำรอง นำไปกว่าคาบุรากิอีก ท่านเรย์กะเก็บคะแนนไปไม่น้อย แต่ผู้ไม่ถึงกับชอบ แค่ระแวงน้อยลง ฝั่งคาบุรากิเพิ่งเห็นฝ่ายชายมีปฏิกิริยาเอนเอียงว่าเรือจะแล่นได้ ก็ตอนล่าสุดครั้งแรกนี่แหละ

>>313 กูเชื่อมั่นในกัปตันยูกิโนะว่าจะพาเราชาวเรือไปสู่ฝั่งฝันได้อย่างแน่นอน สหายเอ๋ย จงมีศรัทธาเข้าไว้เถิด

ถ้าเรย์กะไม่จบกับเอ็นโจ แล้วฟิคโม่งที่ร่วมแต่งกันมาละมึง..
ถ้าไม่จบกับเอ็นโจ รอบนี้กูจะสนับสนุนคานเต็มร้อยเลย

ขอบคุณเพื่อนโม่งมากในที่สุดก็รู้ว่า ky คืออัลไร
สหายเอ๋ย.. ไม่ต้องรีบร้อนเรื่องนี้อีกยาวไกล ยังไงซะศัตรูของพวกเรา(คาน)ก็ต้องพ่ายแพ้แน่นอน!!!//สะบัดธงพร้อมรบ!!
#ทีมเอ็นโจ#ทีมทุกอย่างที่ไม่ใช่คานนน

กูก็เรือเอ็นโจ แต่ก็อ่านไปอ่านมาแล้วแม่งผูกพันกับทุกตัวละคร แบบอยากติดตามต่อไม่รู้ว่าเรื่องเป็นยังไงก็ยังสนุกอ่ะมึง ถ้ามีแค่เรือลำเดียวแล่นฉิว คงจะพอเดาเรื่องได้ และไม่มีใครมีผลิตกาว แฟนไซต์ใหญ่โต หรือติดกันงอมแงมขนาดนี้ กูคงยอมรับว่ะ ยังไงก็ได้ กูเชื่อมั่นในอ.ฮิโยโกะว่าถ้าถึงตอนจบจริงเนื่อเรื่องมันจะลงล็อคและแบบมีเหตุมีผลของมัน ใครเข้าวินก็จะตามดูต่อไป หรือถ้ามันจบแบบหักมุมก็ถือว่าเป็นมิติใหม่ ถถถถถ

ทำไมอยูๆก็ดูจริงจัง​(?) กันขึ้นมา
โธ่ว สงครามยังอีกยาวไกล สงคราม​ไม่จบอย่าเพิ่งนับศพลูกเรือ​ซิ

ปลูกไร่กัญชาและแดรกๆกาวต่อไปเถอะ มันมีไว้เพื่อการนี้ล่ะน่าาาาาา

>>323 +1
กูอย่างไร​ก็ได้หมด ฟิคกาวก็แต่งปนๆไปหมดละ555
หลักๆคงเอ็นโจเพราะว่า​มีโมเมนต์​มากสุดแล้ว แต่กูก็แอบต่อแพนายตัวสำรอง​นะ แม่งมันกร๊าวววว อยากแต่งฟิคให้บ้างแต่ยังนึกไม่ออก​ side story คงไม่เวิร์ค​บทน้อยไป ถถถ
ปกติอ่าน​นิยาย​เป็นพวกชอบเชียร์​พระรอง-ตัวละคร​เสริมอยู่แล้ว​ด้วย​
ขนาดซาโตมิที่เคยมีโมเมนต์​(?)แค่ช็อตเดียว​กูยังเคยลงแพเลย 5555

กูเมนเรือเอ็นโจนาจาาาา กูรักท่านจอมมารบทมันกร๊าวใจกูเหลือ ความยิ้มขื่นบางครั้งนางน่าสงสาร รวมกับกูรักชูสุมอยด์ 5555555

แต่เป้าหมายหลักของกูคือท่านเจ้าแม่ลงจากคาน 555555 เพราะกูอ่านมารู้สึกทุกตัวละครมันน่ารักกูเลยรักทุกตัว (เสี่ยวมากกกก)

กุว่าเรื่องนี้หลักๆมันอยู่ที่ชีวิตประจำวันท่านเรย์กะปะวะ 5555
เรื่องเรือเป็นเรื่องรอง กุนี่หลายเรือเลย
เรือหลักๆที่กุลงก็มี... คาบุรากิ(บากะรากิ) วาคาบะ(นางเอกสุดKy) อาริมะ(เบอร์สองตัวสำรอง)
อาคิสะวะ(แฮมสเตอร์ของซากุระ) ทาคาเครุ(ท่านพี่ซิสค่อน) อิมาริ(กระสอบทรายของท่านพี่)
ยูกิโนะ(จอมมารน้อยในคราบเทวดา) อาสึกะ(อุเมวากะนายบ้าหมา) ฮารุโตะ(นายเพื่อนกินอิชิโนะคุระ)

เรือที่สนใจอยู่ก็มี ริรินะ(ลูกพี่ลูกน้องซึนเดเระ) นารุคุง(รักแรกจากชาติก่อน) เอ็นโจว(จอมมาร)

บางเรือล่มไปแล้วกูก็ยังเก็บซากเรือไว้เป็นที่ระลึกไม่ได้ตัดทิ้ง

>>327 พิมพ์ชื่อท่านพี่ผิด ทาคาเทรุ*

>>323 ผูกพันเเปลกๆกับตลค.เหมือนกัน
ใครเข้าวินกูก็รับได้หมดอ่ะ ขนาดวาคาบะเข้าวิน ท่านพี่เข้าวิน กูก็รับได้ทุกสายเพราะผูกพัน
รับได้หมดยกเว้นคานทอง

>>282 ขอบคุณที่มาเข็นท่านไอระต่อจากกุนะ ///น้ำตาไหลพรากๆ

อัพเดททะเบียนรายชื่อตัวละครและเพิ่มรายละเอียดใหม่หมดละ
https://justpaste.it/reika-chara
น่าจะเกือบๆครบแล้วมั้ง...มั้ง...

ตอนกระทู้แรกเคยคุยกันว่า กลุ่มเพื่อนสาวของเรย์กะมี6คน แต่นับได้แค่5 (เรย์กะ+คิคุโนะ+เซริกะ+อายาเมะ+รุเนะ)
น่าจะรวม ท่านฟุยุโกะด้วยรึเปล่านะ เพราะเรย์กะก็มีในตอน79 ว่าท่านฟุยุโกะเป็นเพื่อนอยู่สังกัดกลุ่มเดียวกัน
แต่ก็ดูไม่น่าจะเข้ากะคนอื่นได้เลยแฮะ...
หรือว่ามันจะเป็นเรื่องผีจริงๆวะ ถถถถถ

>>331 กราบมึง ละเอียดมาก กูว่าแหล่งข้อมูลตอนนี้ต้องละเอียดไม่แพ้น้องแว่นของริรินะ 555555

>>331 โม่งสารบัญโคตรเมพ! ขอบคุณมากสำหรับข้อมูล
กุกำลังปั่นสารบัญคาบุรากิอยู่เลย//พักเรื่องแกะชื่อไว้ก่อน
จริงๆแล้วกุว่ามึงทำน่าจะดีกว่า กุเสนอตัวทำไมวะเนี่ย //แต่ก็ทำไปแล้ว 555555

>>307 >>309 ใช่เรื่องของเราป่ะ? เอามาต่อให้แล้วนะ ขออภัยที่ช้าพอดีกุงานยุ่ง
ปล. กูรอฟิคเรย์กะเกอิชาอยู่นะ
===========================================================
>>https://fanboi.ch/webnovel/3451/869-873/

ต่อจ้ะ

คืนนั้นฉันฝัน

ฝันเห็นท่านเอ็นโจที่กำลังนั่งเฝ้าฉันอยู่ในห้องพยาบาล ใบหน้าของเขาซูบลงไปมากทีเดียว ดูท่าทางว่าจะไม่ได้พักเลยสักนิด

ใบหน้าที่เจ็บปวดและสิ้นหวังของท่านเอ็นโจทำให้ฉันเจ็บ เจ็บจนอยากที่จะเข้าไปกอดท่านเอ็นโจเอาไว้

อยากจะพร่ำบอกเขาว่าอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ถึงฉันไม่อยู่แล้วแต่ว่าก็ยังมีคนอีกมากมายที่ช่วยท่านเอ็นโจอยู่นะคะ!

ท่านเอ็นโจ ถ้าเป็นแบบนี้ จะก้าวต่อไปไม่ได้นะคะ

...อา อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นสิคะ

ฉันก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าท่านเอ็นโจที่กำลังมองร่างของฉันที่ถูกระโยงระยางไปด้วยสายหลายสาย ร่างของฉันที่ขาวซีดดูซูบลงมากจนไม่คิดว่าจะเป็นฉัน มันทำให้ฉันเริ่มกลัว

...กลัว

ถ้าเกิดว่านี่เป็นฝันล่ะก็ ฉันอยากจะตื่นจากฝันแล้วเข้าไปโอบกอดท่านเอ็นโจเอาไว้แน่น อยากบอกว่ากลับมาแล้ว แต่ว่าทำไมล่ะ?

...ทำไมฉันถึง

‘...ชู’

‘...’
ฉันเห็นคุณยุยโกะที่เดินเข้ามา ว่าที่คู่หมั้นของท่านเอ็นโจ ที่น่าจะเป็นคู่หมั้นของเขาไปนานแล้ว หากว่าท่านเอ็นโจไม่ได้รักฉัน

…อา ยังมีอยู่สินะคะ ยังมีคุณยุยโกะคอยดูแลท่านเอ็นโจอยู่สินะคะ

ดีจัง ดีจังเลยค่ะ

แต่ว่าทำไมมันเจ็บอย่างนี้ล่ะคะ… ท่านเอ็นโจกำลังจะมีความสุขเชียวนะ ฉันที่ตายไปแล้วไม่สมควรที่จะเก็บเขาเอาไว้คนเดียว

เพราะอย่างนั้น

ถึงจะเพราะอย่างนั้น แต่ว่า…

.

.

.
ปริบ ปริบ
ฉันกระพริบตาถี่ๆ มองเพดานสีขาวสะอาดตาในห้องอย่างงงงวย รู้สึกได้ถึงน้ำตาที่ไหลคลอลงมาเออไปจนถึงข้างใบหู

ความฝัน? ทำไมมันช่างเหมือนจริงจังเลยล่ะคะ เหมือนซะจนอย่างกับว่าท่านเอ็นโจมานั่งอยู่ข้างๆ ฉัน

ความฝันบ้าๆ แบบนี้ทำไมถึงฝันแบบนี้ขึ้นมาเสียได้ล่ะ…

เจ็บ… เจ็บหัวใจชะมัดเลยค่ะ ความรู้สึกที่แหลกสลาย โหยหา อ้างว้างแบบนี้นี่ทำให้รู้สึกหดหู่ ยิ่งข้างกายของท่านเอ็นโจมีเธออยู่…

ไม่รู้ว่าคำขอมันจะเป็นไปได้ไหม แต่ว่า คุณยุยโกะ ช่วยดูแลท่านเอ็นโจให้ด้วยเถอะค่ะ อย่าให้เขาพ่ายผอมแบบนั้น อย่าให้เขาทำงานหนักแบบนั้นสิคะ…

ฉันคิดอะไรอย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมา เฝ้าภาวนาให้ท่านเอ็นโจมีความสุขแทนคนอย่างฉัน อย่าได้ห่วงฉัน ได้โปรดให้ท่านเอ็นโจช่วยลืมเรย์กะไปทีเถอะ ขอให้เขาลืมฉันและรักกับคนอื่นได้ด้วยเถอะ…!

ไม่รู้ว่าเผลอผล็อยหลับไปอีกครั้งเมื่อไหร่ แต่ก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงที่ห่วงใยของท่านแม่ หนูตื่นสายแล้วใช่ไหมคะ? นี่กี่โมงแล้วคะ?

“เรย์กะจัง ถ้าลูกไม่ไหว หยุดอยู่บ้านวันหนึ่งดีกว่านะจ้ะ” ท่านแม่เอ่ยกับฉัน พร้อมกับเอามือมาอั้งที่หน้าผาก ทำให้ฉันได้แต่ส่งยิ้มกลับไปแบบโง่ๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ ท่านแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้พักแล้วนี่ค่ะ”

ท่านแม่มองหน้าฉันอย่างชั่งใจ แต่ก็ยอมพยักหน้ายอมรับความเห็นของฉัน แล้วเดินออกจากห้องไป ก่อนจะบอกฉันว่าวันนี้เลขาเก่าของท่านพ่อจะเข้ามาสอนทำอาหาร ให้ตั้งตารอข้าวเย็นวันนี้ได้เลย

แหม! จะตั้งตารอคอยเลยค่ะ ท่านแม่!

*******************

วันนี้โชคดีที่เป็นวันธรรมดาๆ ที่คาเฟ่เลยมีคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ทำให้ฉันมีได้มีเวลาพักหายใจได้บ้าง วันนี้อาจจะเป็นเพราะความฝันที่ทำให้ฉันเหนื่อยจริงๆ เลยไม่ได้ม้วนผมมาอย่างเคย แต่กลับปล่อยยาวสยายไปด้านหลังแทน ดูเหมือนว่าผมจะเริ่มแตกปลายแล้ว แต่ทำไงได้ล่ะคะ ก็ไม่มีเวลาดูแลนี่

“คุณคิโชวอิน จะไปพักก่อนไหม?” หัวหน้างานเดินมาถามฉันที่ยืนรอรับลูกค้าอยู่หน้าร้านค้า

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยังไหวค่ะ” ฉันตอบกลับไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “แล้วก็เดี๋ยวต้องเอาใบปลิวไปแจกลูกค้าด้วยนี่คะ พักไม่ได้หรอกค่ะ”

“งั้นเหรอ ช่วยได้มากเลยนะ”

“ค่ะ”

หลังจากนั้นฉันก็ออกมาแจกใบปลิวโปรโมชั่นลดราคาเครื่องดื่มหน้าร้อน แถวๆ ถนน กับเพื่อนผู้หญิงที่เป็นพนักงานพิเศษด้วยกันค่ะ

แต่ว่าวันนี้มันร้อนจังเลย ยิ่งใส่ชุดคุณเมดหูแมวแบบนี้ยิ่งทำให้รู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่เลย อ่า...อยากได้ไอศครีมเย็นๆ สักถ้วยจังเลยล่ะคะ

“ขอใบหนึ่งได้ไหมครับ”

“อ๊ะ ได้ค่ะ โปรโมชั่นเครื่องดื่มลดราคาของร้านเราค่ะ ถ้านำใบปลิวไปยื่…” ฉันฉีกยิ้ม เตรียมพูดสโลแกนของทางร้าน แต่พูดไปได้ประโยคเดียวก็หยุดชะงักค้าง นิ่งงันไปค่ะ เมื่อเจอใบหน้าแย้มยิ้มสุภาพที่กำลังจับใบปลิวที่ฉันส่งให้อยู่

“ทะ ท่านเอ็นโจ สวัสดีค่ะ”

“ตั้งใจทำงานจังนะครับ”

“ค่ะ”

“งั้นก็พยายามเข้านะ คุณคิโชวอิน”

“ค่ะ” ฉันพูดได้แต่คำคำนี้คำเดียวเท่านั้นค่ะ ไม่รู้ว่าจะบรรยายบรรยากาศในตอนนี้ยังไงดี แต่รอยยิ้มของเอ็นโจคนนี้ถึงแม้จะเหมือนกับท่านเอ็นโจ แต่มันก็แตกต่างกับท่านเอ็นโจโดยสิ้นเชิงค่ะ

มันดูน่ากลัวเหมือนมีอะไรแอบแฝงมากกว่านั้น จนไม่กล้าถลำลึกลงไป

บางทีฉันอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ แต่พอมาลองคิดจริงๆ จังๆ แล้ว เอ็นโจไม่เคยญาติดีกับเรย์กะในมังงะเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าเขาเปลี่ยนท่าทีเพราะฉันเข้ามาในร่างของเรย์กะล่ะก็ ฉันคิดว่ามันผิดปกติ…

“คุณคิโชวอิน”

“ค้า---าา!”
ทำไมยังไม่ไปอีกล่ะคะ ตกใจหมดเลย! ไม่รู้ว่าฉันทำสีหน้ายังไง เอ็นโจถึงได้นิ่งไป ใบหน้ารอยยิ้มหายไปแล้ว เหลือแต่ความตกตะลึง แต่เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น

“เห?”

“มะ มีอะไรอีกหรือคะ ท่านเอ็นโจ”

“ผมต้องมีธุระด้วยเหรอ ถึงจะคุยกับคุณได้น่ะ คุณคิโชวอิน”มาแล้วค่ะ รอยยิ้มมาดร้าย แต่ไม่ว่ายังไงวันนี้ก็อยากให้มันจบๆ ไปเลย ออกมาสิ...ตัวฉันที่ถือพัด! แสดงละครเป็นเรย์กะที่ใจกล้าสิคะ!

“ตะ--ตั้งแต่แรกแล้ว ดิฉันก็คิดว่าน่าจะมีอะไรผิดปกติแน่ๆ ค่ะ ก็เมื่อก่อน ท่านไม่เคยคิดที่จะเฉียดเข้ามาใกล้ฉันเลยแม้แต่น้อยนี่คะ!”

“...”

“อีกอย่างดิฉันไม่ได้ไปยุ่งกับยูกิโนะคุงแล้ว แม้แต่ท่านคาราบุกิ คุณทาคามิจิ ดิฉันก็ไม่ได้ไปวุ่นวายแล้ว! ไม่ได้วางแผนการอะไรด้วย! เพราะฉะนั้นปล่อยฉันไปเถอะค่ะ! ขอร้องล่ะค่ะ ท่านเอ็นโจ!”

ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องกลัวใจของฉันถลำลึกลงไปมากกว่านี้ เห็นภาพของท่านเอ็นโจซ้อนทับกับเอ็นโจแน่ๆ ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

ไม่ว่ายังไงเอ็นโจก็ไม่ใช่ท่านเอ็นโจ!

ฉันที่รัวคำพูดโดยไม่พักหายใจ สูดหายใจเข้าปากหนึ่งที เงยหน้ามองเอ็นโจ ชูสุเกะ ที่มองฉันด้วยแววตาแบบเดียวกันกับในมังงะ

“เห… ฉลาดขึ้นนี่ คุณคิโชวอิน”

“อึก”

“ผมน่ะ ไม่ยุ่งด้วยไม่ได้หรอกนะ” ไม่รู้ว่าเอ็นโจเข้ามาประชิดตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาจับปอยผมของฉันขึ้นมาแล้วกระตุกให้ไปทางเขา “ขืนปล่อยเสี้ยนหนามออกไป ไม่รู้ว่ามันจะแวงมากัดเมื่อไหร่น่ะสิ”

...เจ็บ
น่ากลัว เอ็นโจคนนี้น่ากลัว

“เพื่อดูพฤติกรรมของคุณ ถึงแม้ว่าคุณจะพูดให้สัญญา แต่ผมไม่คิดทำตามสัญญาหรอกนะ จำใส่ใจไว้ ว่าคุณน่ะเป็นแค่สามัญชน ไม่มีสิทธิ์มาสั่งตระกูลเอ็นโจ!”

เอ็นโจพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ไม่รู้ว่าทำไมแววตาที่แสนเย็นชาคู่นั้น แวบนึงฉันเห็นเหมือนเจือไปด้วยความเศร้า สับสน แต่ฉันคงตาฝาดไปล่ะมั้ง

ทั้งที่คำพูดของเอ็นโจไม่น่าจะมีอิทธิพลกับฉัน แต่เพราะใบหน้านี้ น้ำเสียงนี้ คล้าย...ไม่สิ เป็นท่านเอ็นโจ ถึงแม้ว่าจะเป็นคนอีกโลกหนึ่ง แต่เขาก็เป็นท่านเอ็นโจที่ทำให้หัวใจของฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาสะกิดให้รู้สึกปวดร้าว เป็นความรู้สึกที่ทำให้ทุกอย่างโดยรอบขาวโพลนไปหมด จนแทบไม่รู้สึกเลยว่าคนที่พูดได้เดินจากไปนานแล้ว

พอกลับมาที่ร้าน เมื่อหัวหน้าเห็นใบหน้าของฉันก็สั่งให้ฉันกลับบ้านไป เพราะสีหน้าของฉันซีดมาก แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังรู้สึกได้ ตอนส่องกระจกมองดูตัวเองที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ

อยากร้องไห้ แต่ว่าร้องไม่ออก อยากจะหนี แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหนีไปไหน

เหนื่อยจัง เหนื่อยจนอยากที่จะหยุดทุกสิ่งทุกอย่าง

ฉันที่ตั้งใจว่าจะเข้มแข็งกลายเป็นอ่อนแอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ จะไปทางไหนก็มีแต่คนชังหน้า ถึงแม้ว่าพวกเซริกะจัง คุคิโนะจังจะไม่ได้เกลียดฉัน แต่ว่า… ก็ไม่ได้รู้สึกสนิทใจเหมือนอย่างโลกโน้น
ก่อนหน้านี้คิดเพียงแค่ว่า ถ้าเอ็นโจในโลกนี้ไม่ยุ่งกับฉัน คงจะดีกว่านี้ ถ้าเกิดว่าตอนแรกฉันแสร้งทำเป็นเรย์กะก่อนหน้าที่จะเป็นฉัน จะมีอะไรเปลี่ยนไปรึเปล่าคะ? เขาจะไม่มายุ่งกับฉันใช่ไหมคะ? ฉัน...แล้วฉันจะทนมองเขาที่ทำสีหน้าเกลียดชังฉันได้ยังไงล่ะคะ…

แต่ว่าทำไมรู้สึกว่าหัวหมุนไปอย่างนี้ล่ะ จะถึงป้ายรถเมล์แล้ว อีกเดี๋ยวก็จะได้กลับบ้านแล้ว อันที่จริงอยากจะขึ้นรถแท็กซี่ แต่ว่าถ้าขืนขึ้นไปมีหวังเงินที่อุสาห์เก็บมาได้หายไปหมดเกลี้ยงแน่ค่ะ

จะโทรเรียกท่านพี่ หรือท่านอิมาริก็ไม่ได้ นี่มันอยู่ในเวลางาน ไปรบกวนก็คงไม่ดี รู้สึกแย่ขึ้นเรื่อยๆ เลยค่ะ นี่ฉันไม่สบายรึไงกันนะ

เอาเป็นว่านั่งหลับตานิ่งๆ สักพักแล้วกัน ถ้าดีขึ้นก็ดีสิ…

.

.

.

อาเระ?

ทำไมฉันถึงได้อยู่ในโรงพยาบาลได้ล่ะ แล้วทำไมเอ็นโจถึงได้มานั่งหลับตา กอดอก หลับอยู่ข้างเตียงอ่ะ?

พอลองมองดูที่แขนก็พบว่าถูกปักเข็มน้ำเกลือเข้าไปด้วย ฉันเป็นลมเหรอ? แต่ว่านี่มันกี่โมงแล้วล่ะคะ

และคงเป็นเพราะเสียงที่ฉันเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าที่อยู่ข้างเตียง ทำให้คนที่นั่งกอดอกหลับตื่นขึ้นมา

“อื๋อ… ตื่นแล้วเหรอ คุณคิโชวอิน” เอ็นโจถามฉันด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่ฉาบขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แต่ฉันในตอนนี้รู้แล้วค่ะ ว่าเป็นรอยยิ้มแบบไหนกัน กะจะมาสอดส่องดูพฤติกรรมของฉันสินะคะ!

“ค่ะ ท่านเอ็นโจ”

“พักผ่อนไม่เพียงพอน่ะ ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนแบบคุณจะตั้งใจทำงานหนักแบบนั้นเป็นด้วย เปลี่ยนไปดีนี่ คุณคิโชวอิน”

“ค่ะ ขอบพระคุณท่านเอ็นโจค่ะ” ฉันกล่าวกับเขา ไม่สนใจฟังคำเสียดสี “ค่ะ เรื่องค่าพยาบาลดิฉันจะมาชดใชคืนให้แน่ค่ะ” ไม่รอให้เขาเตือน ตัวฉันก็พูดออกไปโดยอัตโนมัติ

“ค่าห้องพิเศษ กับนอนโรงพยาบาลคืนนึง นี่ก็หลายตังอยู่นะครับ คุณในตอนนี้คงไม่มีปัญญาชดใช้ได้หรอก”

“....” แล้วทำไมไม่เอาฉันไปไว้ห้องรวมล่ะยะ!

“ล้อเล่นน่ะครับ ถือเสียว่าเป็นค่าที่ผมผิดสัญญาคุณก็แล้วกัน คุณคิโชวอิน”

“ค่ะ”

“แล้วก็ อีกสักพักครอบครัวคุณก็คงจะมา รอจนถึงตอนนั้นค่อยไปแล้วกันครับ”

“ค่ะ ท่านเอ็นโจ” ฉันตอบด้วยเสียงราบเรียบ ไม่มีความรู้สึกใดๆ ปนเปอีกแล้ว

หลังที่เอ็นโจเดินออกจากห้องไปแล้ว น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้ม ฉันเอามือแตะใบหน้าของตัวเองด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า

ใจแข็งไว้ คิโชวอิน เรย์กะ
เอ็นโจ ...เอ็นโจในตอนนี้ไม่ไว้ใจเธอเหมือนกับท่านเอ็นโจหรอกนะ อย่าเข้าไปติดกับดักเพราะใบหน้านี้ของเขาอีก

ห้ามยุ่ง ห้ามรัก ห้ามเกี่ยวข้องเด็ดขาด!
ไม่เช่นนั้นคนที่ต้องมาเสียใจที่หลัง คือ....เธอ

=========================================================
แต่งๆ ไปเอ็นโจแม่งดาร์กขึ้นเรื่อยๆ ลบแก้ใหม่หลายรอบเลยทีเดียว - -*

>>334->>336 แงงงงงง มึงมาแล้ว กูดีใจ ชอบมากๆ ท่านเอ็นโจที่แฝงความโดะ S อยู่ในจิตใจ แต่ก็สงสารเอ็นโจฝั่งโน้นจังว่ะ ; w ; ควบสองเลยไม่ได้เหรอ

>>333 รับไม้แล้วก็จงทำต่อไปซะเถอะ วะฮ่ะฮ่ะ
>>334-336 โอ๊ยยยยยยยยยย ชอบฟิคมึง ปวดใจแทนท่านเรย์กะ เอ็นโจโลกเดิมก็น่าสงสารเกินไปแล้ว แง้ จะได้กลับโลกมั้ย แต่ถ้ากลับโลกฝั่งนี้ก็... โอ๊ยยยยยยยย

>>334-336 ลงแล้วววววว กรี๊ดดด รอมานานมากก แต่สงสารท่านเรย์กะจังเลย ส่วนท่านเอ็นโจนี่ก็ซึนสินะคะ ฮึ (อันที่จริงก็ซึนๆดาร์กๆต่อไปนะคะ เราชอบบบ) แล้วคาบุรากิหมอนี่จะมีบทมั้ยเนี่ย อยากเห็นความพระเอกคิมิดอลของเขา ตอนนี้ฟิคกาวทุกๆอันทำให้ไม่สามารถมองแบบนั้นได้อีกแล้ววว

>>331 กราบบบบ มึงขยันมาก กูเป็นโม่งที่ทำสารบัญรายชื่อตอนแรก จนถึงตอนนี้ยังไม่อัพเดทอะไรเพิ่มเลย ส่งไม้ต่อให้มึงเลยแล้วกันนะ 55555

>>334-336 มาแล้วววววววววววว!!!!!! เจ็บปวดดดดเหลือเกินนนน//มาเวิ่นก่อนเข้าสอบ

>>334 กรี๊ดดดดดด กรี๊ดค่ะ กรี๊ดดดดดดดด จะมีทางไหนไม่ปวดร้าวมั้ยคะ เอ็นโจผมดำก็น่าสงสาร เอ็นโจผมทองก็น่าสงสาร มันจะดราม่าเกินไปแล้วนะคะ อยากมาคุยกับเขาก็คุยดีๆเกินสองคำไม่ได้ แถมยังถูกระแวงมองในแง่ร้ายอีก กูชอบเอ็นโจดาร์กๆ เพราะงั้น ดาร์กมันเข้าไปค่ะ ดาร์กเข้าไปอย่าได้ถอย

>>340 ขอบคุณมึงแต่ต้นเลยค่ะ ที่รวบรวมรายชื่อให้ (เอ๊ะ หรือต้องกล่าวโทษนะที่ทำให้กูต้องมานั่งทำเนี่ย 555) นี่กูไล่หาว่าตัวไหนโผล่ครั้งแรกตอนไหนก็เหนื่อยแล้ว บางตัวกูยังหาไม่เจอเลยว่าเรย์กะพูดถึงชื่อเต็มๆของตัวนี้ตอนไหนกัน 55555

>>334-336 รักมึงงงงงงงง โฮววววว บีบอารมณ์มากค่าาาา ปวดใจหนึบหนับ ทำไมร้ายงี้ท่านเอ็นโจ(แต่จริงๆ ซึนใช่มะ สโตร์กท่านเรย์กะตลอดเบย กุสังเกตว่าสกิลสโตร์กท่านจอมมารนี้ล้ำมาก 55555) อย่าหักโหมนะโม่งฟิค สู้ ๆ ขอบคุณมากที่คลอดฟิคดีต่อใจมาให้

ดำนำชื่อโรงเรียน
--------------------------------------------------------------------
โรงเรียนซุยรัน 瑞鸞学院
--------------------------------------------------------------------

ชื่อโรงเรียน ซุยรัน 瑞鸞 ずいらん (zuiran)
แปลรวมมั่วๆว่า นกในตำนานที่งดงาม/สูงส่งและบริสุทธิ์/ความยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิ

瑞 อ่านว่า ずい (zui) ซุย เป็นตัวคันจิ (จินเมย์โยคันจิ Jinmeiyō kanji ตัวคันจิสำหรับชื่อบุคคล)
แปลว่า วัยหนุ่มสาว/ความสดใหม่/ความบริสุทธิ์/พิศุทธิ์/ความไร้เดียงสา/ความเป็นมันเงาวาว/ความงดงาม
แบบGoonอ่านว่า ずい (zui) ซุย
แบบKan’onอ่านว่า すい (sui) ซุย/สุย
แบบKun(คุน)อ่านว่า しるし (shirushi) ชิรุชิ, みず (mizu) มิซุ/มิซึ/มิสุ/มิสึ, > みづ (midu) มิดุ

鸞 อ่านว่า らん (ran) รัน เป็นตัวคันจิ (เฮียวไกจิคันจิ Hyōgaiji kanji ตัวอักษรนอกรายชื่อ)
แปลว่า ยิ่งใหญ่/เลิศเลอ/สูงส่ง/เกี่ยวกับจักรพรรดิ/ของจักรพรรดิ/ Luan นกในตำนานเทพนิยาย(บางแหล่งบอกว่าเป็นตำนานของจีน) รูปนกที่ว่า(เหมือนนกหางนกยูงเลย) https://ja.wikipedia.org/wiki/鸞#/media/File:Wakan_Sansai_Zue_-_Lan.jpg
แบบOn(อง)อ่านว่า らん (ran) รัน

หากเอาอักษร2ตัวมารวมกัน
瑞鸞 อ่านว่า ずいらん (zuiran) ไม่ได้กลายเป็นคำใหม่

คำว่าโรงเรียน กักคุอิน 学院 がくいん (gakuin)
แปลว่า โรงเรียน/สถาบัน/สถานศึกษา (Academy)
学 อ่านว่า がく (gaku) กะคุ เป็นตัวคันจิ(เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)(ชินจิไต คันจิ Shinjitai kanji ตัวอักษรแบบใหม่)(kyūjitai form ตัวอักษรแบบเก่าคือ 學)
แปลว่า การศึกษา/เรียนรู้/โรงเรียน/วิทยาศาสตร์
แบบGoonอ่านว่า がく (gaku) กะคุ/กะกุ/งะคุ/งะกุ
แบบKan’onอ่านว่า がく (gaku) กะคุ/กะกุ/งะคุ/งะกุ
แบบKun(คุน)อ่านว่า まなぶ (学ぶ, manabu) มะนะบุ

院 อ่านว่า いん (in) อิน เป็นตัวคันจิ(เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า รัฐสภา/บัณฑิตวิทยาลัย/ธรรมเนียม/สถาบัน/วัด
แบบGoonอ่านว่า えん (en) เอ็น
แบบKan’onอ่านว่า えん (en) เอ็น
แบบKan’yōonอ่านว่า いん (in) อิน

หากนำ学กับ院มารวมกันจะกลายเป็นคำว่า กักคุอิน 学院 がくいん (gakuin)
แปลว่า สถาบัน/วิทยาลัย/โรงเรียน

เนื้อหาเสริม(กุแถมให้)
บางคนอาจได้ยินแค่คำว่ากักคุเอ็น งั้นแล้วกักคุอินคืออะไร?
กักคุอิน 学院 がくいん (gakuin) หมายถึงสถาบันการศึกษาที่รับนักเรียนจากทั่วทั้งประเทศ เป็นที่ๆนักเรียนได้ศึกษาเรียนรู้และดำรงชีวิตร่วมกัน

แต่ถ้าเป็นคำว่า กักคุเอ็น 学園 がくえん (gakuen)จะหมายถึง โรงเรียนเอกชนของท้องถิ่น
ขอบคุณ ข้อมูลส่วนนี้จาก
https://answers.yahoo.com/question/index?qid=20100317120708AAPNoh7

園 อ่านว่า えん (en) เอ็น เป็นตัวคันจิ(เคียวอิคุคันจิ Kyōiku kanji ตัวคันจิเพื่อการศึกษา)
แปลว่า สวน/ไร่/อุทยาน/ฟาร์ม/พื้นที่เพาะปลูก/สวนสาธารณะ/สถานที่กลางแจ้ง (อีกทั้งยังสามารถใช้เป็นนามสกุลได้อีกด้วย)
แบบGoonอ่านว่า おん (on) อง,< をん (won) วอง/วอน
แบบKan’onอ่านว่า えん (en) เอ็น,< ゑん (wen) เว็น
แบบKunอ่านว่า その (sono) โซะโนะ

>>345 ได้ความรู้เพียบเลย ขอบคุณมากค่ามึง //หยิบสมุดมาจด

>>345 "นก" ในตำนาน.....

>>334-336 ขอบคุณฟิคมึง กราบบบบบบ
>>346 มึงอุตสาห์แกะชื่อให้ ขอบคุณหลายๆ ก่อนหน้านี้ไม่ได้พูด กูมีความรู้ภาษาญี่ปุ่นเท่าขี้เล็บ ระดับอ่านซับดูอนิเมอยู่ นับถือๆ //ขอคารวะ

>>347 ทักอย่างงี้แล้วก็ เออว่ะ 555555
รุ่นพี่โทโมเอะกะท่านคาซึมิได้เปิดเผยก็ตอนเรียนจบ
มาโอะกะยูริก็เป็นเพื่อนซี้กันตั้งแต่อนุบาลก่อนเข้าซุยรัน
ส่วนที่เหลือนี่ไม่มีคู่กันเลยนี่หว่า.......... โรงเรียนนกศึกษาชัดๆ

>>334-336 แงงงง กูสงสารท่านเอ็นโจโลกนู้นว่ะ ท่านเรย์ก้าาา TT ทำไมช่างบีบคั้นหัวใจกูเหลือเกิน กระซิกๆ

>>349 อย่าลืมอาคิสะวะดิ

>>351 แต่นั่นก็เพื่อนสมัยเด็กก่อนเข้าซุยรันแถมต่างโรงเรียนกันนะ 555

>>352 อย่างน้อยอาคิสะวะก็ยังมีคู่นะ........
โรงเรียนนี้ติดคำสาปคานทองรึไงวะเนี่ย ใครเข้ามาจะไม่มีแฟน ต่อให้สวยและหล่อแค่ไหนก็เหอะ แถมจะกลายเป็นหล่อ/สวยเสียของกันไปซะหมด

>>336 ขอบคุณสำหรับฟิค สนุกมากกก แต่สงสารเอ็นโจอีกฝั่งนึงอ่ะ อยากให้เรย์กะกลับไปรักกับเอ็นโจฝั่งนั่น แล้วให้เอ็นโจฝั่งการ์ตูนมาเห็น มาเจอกันในความฝัน 5555 อยากให้เรย์กะมีความสุข อยู่ในโลกนั้นคงลำบากน่าดู

กุเอามาแถม แปลหน้านี้ http://kenkyokenjitsu.com/characters/ ไว้สักพักละ (กุทำไว้อ้างอิงตอนทำสารบัญและข้อมูลของหลายๆตัวละคร)
สปอยตัวละครที่ยังไม่ออกในแปลไทยนะ
.
.
.
.
.
.
.
--------------------------------------------------------------------
นักเรียนและผู้จบการศึกษาของโรงเรียนซุยรัน
--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------
3 Pivoine ผู้แข็งแกร่ง
--------------------------------------------------------------------

คิโชวอิน เรย์กะ 吉祥院麗華 (きっしょういんれいか) Kisshōin Reika

คาบุรากิ มาซายะ 鏑木雅哉 (かぶらぎまさや) Kaburagi Masaya

เอ็นโจ ชูสุเกะ 円城秀介 (えんじょうしゅうすけ) Enjō Shūsuke

--------------------------------------------------------------------
Pivoine ชั้นปีเดียวกันกับเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

ฮางิโนะโคจิ ฟุยุโกะ 萩小路芙由子 (はぎのこうじふゆこ) Haginokōji Fuyuko

โนเซ็น ซาราระ 凌霄讃良 (のうぜんさらら) Nozen sarara

--------------------------------------------------------------------
สภานักเรียน ชั้นปีเดียวกันกับเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

ทาคามิจิ วาคาบะ 高道若葉 (たかみちわかば) Takamichi Wakaba

มิซึซากิ อาริมะ 水崎有馬 (みずさきありま) Mizusaki Arima

--------------------------------------------------------------------
เพื่อนของเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

คาซามิ เซริกะ 風見芹香 (かざみせりか) Kazami Serika

อิมามูระ คิคุโนะ 今村菊乃 (いまむらきくの) Imamura Kikuno

โอมิยะ อายาเมะ 大宮あやめ (おおみやあやめ) Ōmiya Ayame

ชิราซากิ รุเนะ 白鷺流寧 (しらさぎるね) Shirasagi Rune

อาคิสะวะ ทาคุมิ 秋澤匠 (あきざわたくみ) Akisawa Takumi

หัวหน้าห้อง 委員長 (いいんちょう) Iin-chō

อิวามุโระ ทาคาชิ 岩室崇 (いわむろたかし) Iwamuro Takashi

ฮอนดะ มิฮารุ 本田美波留 (ほんだみはる) Honda Miharu

โนโนเสะ มาโฮะ 野々瀬真帆 (ののせまほ) Nonose Maho

ซาโตมิ ยูคินาริ 佐富行成 (さとみゆきなり) Satomi Yukinari

โมจิดะ 望田 (もちだ) Mochida

--------------------------------------------------------------------
กลุ่มที่ต่อต้านเรย์กะโดยตรง
--------------------------------------------------------------------

ซึรุฮานะ มากิ 蔓花真希 (つるはなまき) Tsuruhana Maki

--------------------------------------------------------------------
เพื่อนร่วมห้องของเรย์กะ(รวมอดีต)และเพื่อนร่วมชั้น
--------------------------------------------------------------------

โบดะ 坊田 (ぼうだ) Bōda

อิโคมะ 生駒 (いこま) Ikoma

ดิเท ディーテ (アフロディーテ) Dite (อโฟร์ดิเท Afurodite)

อาซึมิ 安曇 Azumi

ผู้จัดการชมรมเบสบอล 野球部　部長 Yakyuubu Buchō

ผู้จัดการชมรมบาสเก็ตบอล バスケットボール部　部長 Basukettobōrubu Buchō

ทาคากิ 多垣 (いこま) Takaki

--------------------------------------------------------------------
ครอบครัวของเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

คิโชวอิน ทาคาเทรุ 吉祥院貴輝 Kisshōin Takateru (きっしょういんたかてる)

--------------------------------------------------------------------
รุ่นพี่ของเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------
อดีต Pivoine
--------------------------------------------------------------------

โมโมโซโนะ อิมาริ 桃園伊万里 (ももぞのいまり) Momozono Imari

มินาสึกิ ไอระ 水無月愛羅 (みなづきあいら) Minadzuki Aira

ซุสุชิโนะ ยูริเอะ 涼野優理絵 (すずしのゆりえ) Suzushino Yurie

ฟุคาคุสะ คาซึมิ 深草香澄 (ふかくさかすみ) Fukakusa Kasumi

นาคาจิมะ โยโกะ 沖島瑤子 (おきしまようこ) Nakashima Yōko

--------------------------------------------------------------------
อดีต สภานักเรียน
--------------------------------------------------------------------

โทโมเอะ เซ็นจุ 友柄千寿 (ともえせんじゅ) Tomoe Senjyu

มีต่อข้างล่าง

ต่อจากข้างบน
--------------------------------------------------------------------
รุ่นน้องของเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

โคโตว ริรินะ 古東璃々奈 (ことうりりな) Kotō Ririna

ไซกะ สึกุมิ 西加つぐみ (さいかつぐみ) Saika Tsugumi

มินามิ ไรตะ 南雷太 (みなみらいた) Minami Raita

โทริอุมิ 鳥海 Toriumi

คาซึรางิ ฮารุกิ 桂木春希 (かつらぎはるき) Katsuragi Haruki

กลุ่มทริโอ้ปีหนึ่งของสโมสร Pivoine ピヴォワーヌ一年生トリオ Pivuowānu ichinensei torio

ซาวาราบิ มาโอะ 早蕨麻央 (さわらびまお) Sawarabi Mao

ยูริ 悠理 (ゆうり) Yuri

เอ็นโจ ยูกิโนะ 円城雪野 (えんじょうゆきの) Enjō Yukino

--------------------------------------------------------------------
ครอบครัวของนักเรียนโรงเรียนซุยรัน
--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------
บ้านคิโชวอิน
--------------------------------------------------------------------

ท่านพี่ของเรย์กะ 麗華のお兄様 Reika no onīsama

ท่านพ่อของเรย์กะ 麗華のお父様 Reika no otōsama

ท่านแม่ของเรย์กะ 麗華のお母様 Reika no okāsama

--------------------------------------------------------------------
บ้านคาบุรากิ
--------------------------------------------------------------------

พ่อของมาซายะ 雅哉の父 Masaya no Chichi

แม่ของมาซายะ Haha 雅哉の母 Masaya no

--------------------------------------------------------------------
บ้านเอ็นโจว
--------------------------------------------------------------------

น้องชายของชูสุเกะ 秀介の弟 Shūsuke no Otōto

แม่ของชูสุเกะ 秀介の母 Shūsuke no Haha

--------------------------------------------------------------------
บ้านทาคามิจิ
--------------------------------------------------------------------

พ่อของวาคาบะ 若葉の父 Wakaba no Chichi

แม่ของวาคาบะ 若葉の母 Wakaba no Haha

ทาคามิจิ กันตะ น้องชายของวาคาบะ 高道寛太 (たかみちかんた) Takamichi kanta 若葉の弟 Wakaba no Otōto

ทาคามิจิ นัตสึมิ น้องสาวฝาแฝดของวาคาบะ 高道菜摘 (たかみちなつみ) Takamichi Natsumi 若葉の双子の妹 Wakaba no Futago no imōto

ต่อจากข้างบน 2
--------------------------------------------------------------------
ตัวละครอื่นๆนอกเหนือจากโรงเรียนซุยรัน
--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------
เพื่อนสนิทของเรย์กะ
--------------------------------------------------------------------

ฟุคิโอกะ ซากุระโกะ 蕗丘桜子 (ふきおかさくらこ) Fukioka Sakurako

--------------------------------------------------------------------
เพื่อนที่เรย์กะพบที่โรงเรียนกวดวิชา
--------------------------------------------------------------------

โยริโนะ อาโออิ 頼野葵 (よりのあおい) Yorino Aoi

อุเมวากะ อาสึกะ 梅若朱鳥 (うめわかあすか) Umewaka Asuka

โมริยามะ 森山 (もりやま) Moriyama

ซากากิ 榊 (さかき) Sakaki

คิตาซาวะ 北澤 (きたざわ) Kitazawa

--------------------------------------------------------------------
คนที่เรย์กะพบในระหว่างParty Event
--------------------------------------------------------------------

อิชิโนะคุระ ฮารุโตะ 市之倉晴斗 (いちのくらはると) Ichinokura Haruto

ยูมิยามะ เอริกะ 弓山エリカ Yumiyama Erika

นารุโทมิ อาคิมิ 成冨耀美 (なるとみあきみ) Narutomi Akimi

อุเรียว ยุยโกะ 瓜生唯衣子 (うりゅうゆいこ) Uryuu Yuiko

ไมฮามะ เอมะ 舞浜恵麻 (まいはまえま) Maihama Ema

--------------------------------------------------------------------
คนที่ทำงานให้กับบ้านคิโชวอินหรือบริษัทคิโชวอินกรุ๊ป
--------------------------------------------------------------------

โออุซากะ คาริน 逢坂花梨 (おうさかかりん) Ōsaka Karin

โออุซากะ มาริน 逢坂真凛 (おうさかまりん) Ōsaka Marin

ซาซาจิมะ 笹嶋 Sasajima

ซากามิ 相模 Sagami

มิฮาระ 三原 Mihara

ต่อจากข้างบน 3
--------------------------------------------------------------------
ตัวละครอื่นๆ
--------------------------------------------------------------------

คาซุมิ カスミ Kasumi

มายะ マヤ Maya

นารุคุง ナル君 Narukun

ริวเรย์อา 龍霊愛 (リュレイア) Ryūreia

--------------------------------------------------------------------
ตัวละครที่ออกมาแค่ชื่อ
--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------
โลกปัจจุบัน
--------------------------------------------------------------------

เอมิลี่ エミリ Emiri

น้องชายของโมโมโซโนะ อิมาริ 桃園伊万里の弟 Momozono Imari no Otōto

พี่ชาย2คนของโยริโนะ อาโออิ 頼野葵の兄２人 Yorino Aoi no Ani (Futari/Ni Hito)

เพื่อนของเอ็นโจ ยูกิโนะ 円城雪野の友達 Enjō Yukino no Tomodachi

--------------------------------------------------------------------
โลกอดีตชาติ
--------------------------------------------------------------------

ยูกะ ユカ (Yuka)

ผู้ใหญ่ 成人 (せいじん) Seijin (หมายถึงรักแรกนารุคุง)

--------------------------------------------------------------------
หมดละ

เสริฟน้ำชายามบ่ายค่ะ

มุมมองเด็กคนหนึ่งในห้องสมุด
---------------------------
ตอนนี้เป็นช่วงวันหยุดหน้าร้อน ตัวผมที่หนีร้อนจากที่บ้านมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดเหมือนทุกทีก็พบเรื่องน่าตกใจเข้า มีอยู่วันหนึ่งมีตุ๊กตาฝรั่งเศส เอ๊ะไม่สิ พอดูดีๆแล้วนั่นมันเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าห้องสมุดมา อา น่ารักจังเลย ถึงเธอจะดูน่ากลัวยังไงไม่รู้ก็เถอะ
ผมเห็นเธอหยิบพวกเครื่องเขียนราคาแพงแบบที่ผมไม่มีทางซื้อมาใช้แน่ๆขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วชะงักไป เอ... คนที่เด็กคนนั้นมองอยู่เหมือนจะเคยเห็นที่โรงเรียนนะ จากนั้นเหมือนเธอจะอ่านหนังสือไปเหลือบมองคนตรงหน้าไปเรื่อยๆเลยล่ะ เฮ้! นายน่ะสนใจเธอหน่อยสิ! ก็อยากจะเข้าไปบอกอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าเปลี่ยนผมเป็นคนๆนั้นผมก็คงเป็นเหมือนกัน รังสีความน่าเกรงขามของเธอช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก

นี่ก็ผ่านมานานแล้วตั้งแต่ปิดเทอมหน้าร้อนวันนั้นผมก็ไม่เห็นเธอที่ห้องสมุดอีกเลย ขณะที่คิดว่าเธอคงไม่มาแล้ว จู่ๆประตูห้องสมุดก็เปิดขึ้น เธอก็เดินเข้ามา เหมือนมองหาอะไรสักอย่างอยู่แล้วก็หยุดสายตาที่เด็กผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว ดูเหมือนเธอจะชอบนายอยู่นะ!
เธอเดินไปนั่งตรงข้ามกับเด็กคนนั้น แล้วหยิบหนังสือในมือขึ้นมาอ่าน แต่ตาเธอมันไม่ได้อยู่ที่หนังสือเลยนะเฮ้ย! เหมือนเธอพยายามจะมองหาอะไรสักอย่างรอบๆตัวเด็กคน ไม่นานเด็กคนนั้นก็หยิบชีทขึ้นมา ดูเหมือนเธอจะได้สิ่งที่ต้องการแล้ว จากนั้นเธอก็หยิบมือถือขึ้นมาดูท่าทางเบิกบาน แต่จู่ๆก็ชะงักค้างไป...แต่ก็พิมพ์อะไรลงไปในมือถือก่อนจะเก็บลงไปแล้วตั้งใจอ่านหนังสือจริงๆสักที ผมเองก็ควรจะอ่านหนังสือเหมือนกันสินะ..

----------------------

>>355-358 เพื่อนโม่งสุดยอดดด บางคนนี่ออกมาตอนไหนจำไม่ได้ 555

>>355 หน้าเวปนั้น​ >>331 ก็แปลไว้หมดหละนิ.. แม่งละเอียด​กว่าด้วย...

>>359 นึกว่าจะบอกว่านอดจากเธอสรอกชายคนนั้นแล้ว ผมก็เห้นชายหน้าตา​ดี​อีกคนหนึ่​ง​ตามสตรอกเธออยู่ห่างๆด้วย...

>>361 สตอล์กกันเป็นทอดๆเหรอวะเนี่ย 55555555555555555

>>361 จริงๆก็อยากใส่เข้ามานะ แต่อย่างท่านเอ็นโจน่าจะใช้สายมากกว่าลงสนามเอง

>>361 ตามนั้น >>331 เก็บได้โคตรละเอียด
>>359 แอบสงสัยว่านารุคุงไม่สังเกตเห็นท่านเรย์กะได้ไงวะ ออกจะสะดุดตาผู้คนขนาดนั้น หรือจริงๆ แอบรู้สึกตัวแล้ว แต่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา 555555

>>364 นารุคุงคงก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างหวาดผวาอยู่ในใจ ยัยคนนี้เป็นใคร ทำไมถึงจ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแบบนี้!

>>363 จริงๆอาจจะได้รับรายงานจากสายว่าคุณคิโชวอินไปด้อมๆมองๆผู้ชายอยู่ในห้องสมุด จอมมารเลยต้องแล่นออกจากปราสาทไปสตอล์กด้วยตัวเอง ยูกิโนะก็บอกว่าปิดเทอมท่านพี่ไม่ค่อยอยู่บ้านซะด้วย ที่ว่าไม่ค่อยอยู่บ้านอาจจะมาทำอย่างนี้อยู่ก็เป็นได้

>>365 นั่นสิ อาจจะนั่งสั่นแยู่ก็ได้ ไม่ก็คงเป็นไทป์เดียวกับวาคาบะแหละ
>>366 เป็นไปได้ๆ นารุคุงคงจะนั่งร้อนๆหนาวๆไปอ่านหนังสือไปกันเลยทีเดียว

>>359 น่าร๊ากกกก //กอด ขอบคุณมากกกกก ถ้าเป็นเเบบนี้จริง แสดงว่าท่านเรย์กะส่องหนุ่มได้โจ่งแจ้งหรือว่าตัวเองเด่นเกินไปละเนี้ย

ต่อ >>231
คบรก. side story 2
(ว่าจะแต่งรวบๆ ทำไมกลายเป็นเรื่องคู่ขนานไปกะฉบับท่านเรย์กะเลยวะ... แล้วงี้จะจบยังไงเนี่ย...)
-----------

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ยัยผมหลอดบอกว่าจะไปสืบข่าวเรื่องยูริเอะจากไอระให้ในวันที่ไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษ ในระหว่างนั้นยัยนั่นก็ไม่ได้เข้ามาในสโมสรเลย

คิดจะหนีอย่างงั้นเรอะ! ยัยเบ๊!

แต่ฉันก็บังเอิญพบเธอตอนหลังเลิกเรียน จึงส่งสายตาไปว่า "รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำอะไร?" ยัยนั่นก็พยักหน้าก่อนจะรีบเผ่นหนีไป

จะไหวไหมเนี่ย? ท่าทางเป็นพวกไม่ได้เรื่องชะมัด

วันถัดมา ฉันยุ่งกับการเรียนพิเศษจากติวเตอร์ส่วนตัวที่คฤหาสน์ ช่วงเช้าพอเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ไวยากรณ์ และมารยาทบนโต๊ะอาหารเสร็จแล้ว ก็ต้องออกไปเรียนเปียโนกับอาจารย์ที่วิทยาลัยดนตรี

"แวะไปที่นี่ก่อน"
"เอ๋ แต่ถ้าออกนอกเส้นทางจะไปเรียนสายนะครับ"
"ทำตามที่บอกเถอะน่ะ"

ฉันส่งข้อมูลGPSของสถานที่ให้กับคนขับรถ เรื่องของยูริเอะน่ะ จะให้นั่งรอจนถึงวันจันทร์ไม่ได้หรอก แถมการให้คนสืบหาที่เรียนพิเศษของไอระไม่ได้ยากเย็นเลยสักนิด พอไปถึงจอดรถรอจนเห็นหลังไอระเดินเข้าไปข้างในได้สักพักก็เห็นยัยผมหลอดเดินอารมณ์ดีออกมา จะต้องมีข่าวดีให้ฉันแน่ๆ

"ท่านไอระสัญญาว่าคราวหน้าจะถามท่านยูริเอะให้ แล้วเธอก็บอกว่าจะติดต่อฉันมาให้เร็วที่สุดค่ะ"

เธอก้มหน้าก้มตามองพื้นรถแล้วบอกเล่า ฉันพยายามซักไซร้เพิ่มเติม ได้ความแต่เพียงว่ากว่าไอระจะติดต่อมาก็อาทิตย์หน้า ไม่มีเวลานัดหมายที่แน่นอนอีกต่างหาก เป็นพวกไม่ได้เรื่องจริงๆด้วย

พอถามว่ามีมือถือรึเปล่า ยัยนั่นก็ปฏิเสธมาทันควัน ยุคเทคโนโลยีแบบนี้ไม่มีมือถืองั้นเรอะ? ทำตัวยุกยิกแบบนั้นน่าสงสัยชะมัด เอาเถอะ จะยอมปล่อยไปก็ได้ จะมัวเสียเวลาจนไปเรียนสายมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

"งั้นไว้เจอกันตอนวันจันทร์"
"ค่ะ"
"ว่าแต่ที่บอกว่าไม่ให้รบกวนคนอื่นน่ะหมายถึงใครกัน?"
"ก็หมายถึง 'ฉัน' ยังไงล่ะคะ"

ยัยผมหลอดยิ้มกว้างก่อนจะออกจากรถไป แล้วรถของฉันก็เริ่มออกวิ่งเพื่อให้ไปทันเรียนเปียโน

คนอื่น? เธอน่ะเหรอ?
เฮ้ เธอไม่ใช่คนอื่นซักหน่อย

เบ๊ต่างหากล่ะ

*****

"คุณมาซายะ แม่ได้ยินมาว่าวันนี้ลูกไปเรียนเปียโนสายนะคะ"
"ขอโทษครับ"
คิดว่าแค่ขอโทษให้จบๆเรื่องไป แต่ท่านแม่กลับพูดต่อ

"ลูกสนิทกับคุณเรย์กะบ้านคิโชวอินอย่างนั้นเหรอคะ?"

...บ้าเอ้ย ต้องเป็นคนขับรถแน่ๆ ทั้งที่สั่งห้ามไม่ให้รายงานเรื่องนี้แล้ว เดี๋ยวต้องไปริบเงินค่าปิดปากกลับมาซะให้หมด ทำไมถึงมีแต่พวกไม่ได้เรื่องกันนะ

ฉันรีบปฏิเสธก่อนจะขอกลับเข้าห้องส่วนตัวเพื่อทำการบ้านให้เสร็จ ได้ยินท่านแม่พูดคุยกับท่านพ่อว่าไว้จะลองเชิญคิโชวอินมาร่วมงานที่บ้านดูบ้าง ...ไม่เอาน่า ขอทีเหอะ คนที่ฉันสนใจน่ะมีแค่ยูริเอะคนเดียวเท่านั้นแหละ

แต่ตลอดวันหยุดเสาร์อาทิตย์นั้น ยูริเอะก็ยังคงปฏิเสธทุกการติดต่อจากฉันอยู่ดี...
ยูริเอะ----!!!

เช้าวันจันทร์พอเห็นรถบ้านคิโชวอินขับสวนออกมาจากหน้าโรงเรียน ฉันก็รีบตรงไปที่ห้องเรียนของยัยเบ๊ตามที่ได้สืบไว้ก่อนหน้านี้ แต่ยัยนั่นละล้าละลังไม่ยอมพูดเสียทีจนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ยัยนี่ไม่ได้รับรู้ถึงความร้อนใจของฉันสักนิดเดียว เรื่องของยูริเอะน่ะจะให้มากไปกว่านี้แค่วินาทีเดียวก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ!

จนสุดท้ายฉันก็กดดันจนเธอยอมเดินตามออกมาข้างนอก แล้วส่งกระดาษรายงานผลที่ได้จากไอระมา

รายงานนั้นทำได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อยัยคนไม่ได้เรื่องนี้จะทำได้
อื้ม จะยอมเลื่อนขั้นจากเบ๊มาเป็นสปายให้ก็แล้วกันนะ

แต่อ่านๆดูแล้วมันก็เรื่องง่ายๆที่ฉันเองก็ทำอยู่แล้วนี่ เรื่องการห้ามสอดส่องยูริเอะน่ะง่ายจะตาย แค่ให้คนอื่นคอยดูแทนก็พอแล้ว แล้วการที่ยูริเอะไม่ยอมรับสายหรือพบหน้า นั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกผิดและสำนึกมากทีเดียว ถ้าอย่างงั้นยูริเอะก็คงจะยกโทษให้ฉันได้แล้วซิ? แล้วจะเมื่อไหร่ล่ะ? พรุ่งนี้? วันนี้? หรือว่าตอนนี้เลย?

พอถามความเห็นยัยผมหลอด ยัยนั่นก็ทำหน้าตาเอ๋อๆออกมา ...คนไม่ได้เรื่องอย่างไรก็ไม่ได้เรื่องอย่างนั้นอยู่ดีซินะ ให้ตายเถอะ

ทันในนั้นชูสุเกะก็โผล่มาพอดี พอถามแบบเดียวกันไป ชูสุเกะก็ตอบกลับมายิ้มหน้าตายว่า "โง่จังนะ มาซายะ" ...ไอ้หมอนี่ทำหน้าตายิ้มแย้มดูเป็นคนดี แต่จริงๆแล้วนั่นมันก็แค่หน้ากากชัดๆ

หลังจากนั้นฉันจึงปรึกษาว่าจะทำอย่างไรให้ยูริเอะยอมยกโทษให้ พอคิดกันไม่ออกแถมได้เวลาเข้าเรียนคาบเช้าแล้ว เราก็เลยส่งให้ยัยสปายเอาไปคิดแทน ยังไงผู้หญิงด้วยกันก็น่าจะรู้ว่าต้องทำอะไร

พอพักเที่ยงพวกเราก็กลับมาถกกันในห้องสโมสร ปรึกษากันอยู่นาน ชูสุเกะพยายามบอกว่าอยู่เงียบๆจนยูริเอะใจอ่อนก็พอแล้ว จะทำอย่างนั้นได้ยังไงกันล่ะ! ถ้าเงียบแล้วยูริเอะจะเข้าใจความรู้สึกของฉันได้ยังไงกัน!

"เฮ้ ยัยสปาย! แล้วข้อเสนอแนะของเธอล่ะ?"
"ท่านคาบุรากิคะ ชื่อของดิฉันคือคิโชวอิน เรย์กะค่ะ กรุณาเลิกเรียกว่าสปายได้ไหมคะ"

ฉันเพิ่งจะเลื่อนขั้นให้เมื่อเช้านี้ จะมาขอให้เรียกชื่องั้นเรอะ ได้คืบจะเอาศอกนะยัยนี่

หลังจากนั้นคิโชวอินก็เสนอให้เขียนจดหมายเพื่อบอกความรู้สึกของฉัน พร้อมกับส่งช่อดอกไม้เล็กๆให้ ถึงจะดูเป็นวิธีที่ล้าสมัย แต่ก็ดูใช้ได้ทีเดียว ฉันตกลงรับวิธีนี้ พอชวนทั้งคู่ไปซื้อชุดจดหมายหลังเลิกเรียน คิโชวอินก็ปฏิเสธทันควัน

อา ยังไงยัยนี่ก็สืบเรื่องมาให้เรียบร้อยแล้วนี่ ภารกิจเสร็จก็ถอนตัวทันทีแบบพวกมืออาชีพซินะ เข้าใจล่ะ

พอหลังเลิกเรียน ฉันกับชูสุเกะก็ไปเลือกซื้อชุดจดหมายด้วยกัน แต่ไม่แน่ใจว่ายูริเอะจะชอบลายแบบไหนมากกว่ากัน ก็เลยกว้านซื้อมาทุกแบบ ส่วนเนื้อหาก็ให้ชูสุเกะช่วยคิดให้

ทุกอย่างเป็นไปได้สวย
ไม่นานนัก ยูริเอะก็ยกโทษให้ฉัน พร้อมกับสัญญาว่างานเลี้ยงฤดูร้อนปีนี้จะยอมเต้นรำกับฉัน

เยี่ยมไปเลย!

>>370 เนื้อหาจดหมายให้เอ็นโจคิดให้... โคตรจริงใจเลยโว้ยยยย!!! 55555555 ไอ้บากะรากิโว้ยยยย
สมองนายมีอะไรบ้างห๊ะ ขี้เลื่อยเร๊อะ! อุตส่าห์สอบได้ที่1บ่อยๆ ตลกโว้ยยยยยยย 555555555
แต่จริงๆเราว่าคาบุรากิมันน่าจะเขียนเองแต่ให้เอ็นโจช่วยคัดกรองนะ
ความรู้สึกต่อยูริเอะมันมีมากขนาดนั้น น่าจะเขียนได้เป็นหน้าเลยทีเดียว หรือเราจะมองมันโรแมนติกไป

>>369 >>370 กรี๊ดดด ขอบคุณมากกกกก แต่งต่อไปเรื่อยๆเลยจะดีมากค่ะ//โดนตบ

ชอบมุมมองของบากะรากิ อ่านแล้วบันเทิงดีจัง

>>369->>370 เด็กน้อยมาซายะนี่ช่างน่าตบกบาลเป็นที่สุด ท่านยูริเอะนี่ความอดทนสูงจริงๆ 555555 ดีจัง มีมาให้อ่านเรื่อยๆ เลย
>>371 กูว่าคาบุรากิอาจจะเขียนมาสามหน้ากระดาษ แล้วเอ็นโจเอาไปกรองก่อนตัดเหลือสามบรรทัด 555555

>>373 แบบนั้นกุว่าให้เอ็นโจคิดให้ล่ะดีแล้ว เสียเวลาชิบหาย 5555555555555555

>>369 พอถึงเธอไม่ใช่คนอื่นซะหน่อย กร๊ดเลยค่ะกรี๊ดดดด เรือคาบุรากิรึเปล่าน้าา
>>370 แต่พอถึงอันนี้...บากะรากิ นายมันไม่ได้เรื่อง! ทำอะไรเองบ้างน่ะหา

>>370 นี่ถ้าให้ช่วยคิดจริง ก็แห้วไปเถอะนาย

>>374 กูว่าเอ็นโจอัพสกิลอ้อนผู้หญิงตั้งแต่ตอนนี้แน่ๆว่ะ ใช้กับใครคงได้ผลหมด ยกเว้นเรย์กะ

>>377 เรย์กะตั้งป้อมกันไว้ตั้งแต่แรกนี่หว่า คงจะยากหน่อย
กุว่าควรให้มีวันเอ็นโจ(ชูสุเกะ)แห่งชาติ คาบุรากิจะได้ทำความซาบซึ้งซะหน่อย
กุเคยแอบคิดเล่นๆนะ ถ้าไม่มีเอ็นโจ ป่านนี้ คาบุรากิมันจะโดดลงผาไปแล้วปะวะ หรือไปลอยคอเล่นในทะเล?

ฟืด ฟืด จากที่นั่งดมกาวมาหลายร้อยข้อความ ความหวังที่เรือไอ้บ้าจะกลับมา กูก็กรีดร้องถล่มทลาย อิอิ ตอนนี้อยู่เหยียบเรือสองแคมเจ้าค่ะ
มาซายะลำหนึ่ง ชูสุเกะลำหนึ่ง แอบเอาไม้พายอย่างนายตัวสำรองอีกอันด้วยละกัน ใครก็ได้ยังไงก็ได้ขอเจ๊เรย์กะไม่ขึ้นคานเป็นพอ
นอกเรื่องนิด จากล่าสุดที่โม่งแปลแปลไว้จนถึงที่โม่งท่านอื่นไปดำน้ำสปอยน์มา สรุปหลังๆนี่ต้นรักของมาซายะกับวาคาบะจังนี่รุ่งเรืองหรือรุ่งริ่งวะ
กูคาใจ มาเจอโม่งสปอยด์ตอน 274 ล่าสุดนี่สรุปกูมีหวังชะ ?

อันที่จริงเจ๊เรย์กะคู่กับใครกูก็พอใจ แต่แบบล่มเรือมาซายะไปฟีทกับวาคาบะ(นางเอกเก่า)ก็หักดิบกูเกินว่ะ ยอมรับแบบแมนแมนว่าอยากได้จักรพรรดิ
อยู่ดีๆแม่นางเอกมาฉกไป กูเจ็บใจ

>>378 กูว่าคาบุรากินี่ดูตามปกติ ค่าสเตตัสมันสูงทุกอย่าง ยกเว้นค่าความมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์อื่นที่ไม่ใช่ยูริเอะนี่เข้าขั้นติดลบ ถ้าเอ็นโจไม่อยู่เป็นเพื่อนนี่น่าจะตายข้างทางไปนานแล้วนะ 55555
สมัยเด็กๆ คงมีอีเวนท์ที่ทำให้จักรพรรดิยอมรับในตัวเอ็นโจ ส่วนเอ็นโจคงคิดว่าคบเผื่อๆ ไว้ก็ดี เลยติดแหงกมากันจนทุกวันนี้

>>379 เราไม่เคยดำน้ำอ่านเองหรอกนะแต่เท่าที่อ่านสปอยในมู้นี้มา เหมือนจะยังไม่ประสบความสำเร็จว่ะ เรือคาบุอาจจะยังมีโอกาสอยู่มั้ง กูก็สงสัยอยู่เนี้ย

>>369-370 กูชอบคาบุ side story ขอบคุณมากเมิง
คิดถึงทุกฟิคเลย เอาเป็นว่ากูรออ่านอยู่เด้อ เขียนมาโล้ด กูรอซูดดดดด

สมัยที่กูอ่านเรื่องนี้แรกๆ กูเคยเชียร์คาบุรากินะ เพราะคิดว่าพระเอก(คาบุ) มันก็ต้องคู่กับนางเอก(เรย์กะ) สิวะ แต่พอมันทำตัวน่ารำคาญ แล้วเอ็นโจดูลึกลับๆกูเลยหันไปสนใจเอ็นโจแทน แล้วก็กระโดดลงเรือเอ็นโจทั้งตัว บ๊ายบาย เรือคาบุรากิ
จนมาตอนนี้ ความบ้าๆบอๆของคาบุรากิมันเพิ่มมากขึ้น จากที่รำคาญ ก็กลายเป็นเอ็นดูมันแทน ไม่ได้มีฟีลอยากเชียร์ให้คู่เรย์กะเลยซักแอะ ยิ่งรู้โมเมนต์ตอนมันไปเจอวาคาบะกลิ้งจากจักรยาน กูยิ่งเชียร์สองคนนี้ สมกันดีชิบหาย คนนึงก็ตึงเกิน อีกคนก็หย่อนเกิน อยู่ด้วยกันคงสมดุลมาก
พูดก็พูด กูเคยคิดว่าในคิมิดอล เอ็นโจอาจจะแอบชอบวาคาบะอีกคน แต่เสียสละให้คาบุรากิตามประสาพระรองมังงะโชโจไรเงี้ย แต่ด้วยปัจจุบันการฉีดกาวเข้าเส้นเลือดของกูทำให้ไม่สามารถคิดแบบนั้นได้อีกต่อไปแล้ว ถถถถถถถถถถ

>>381 คบเผื่อๆ ถถถถถถ รู้สึกมีเฉลยแแล้วปะว่าทำไมเป็นเพื่อนกัน?
เห็นคนสปอยมา หรือนั่นกาววะ กุเมาๆแยกไม่ออก
คาบุรากิที่สุดเท่เย็นชา ความจริงคือไอ้บ้าที่เป้นสตอล์กเกอร์ นับเป็นGap Moeปะวะ?

>>384 กุกลัวมันจะแห้วจากวาคาบะอีกอะดิ
จริงๆพระรองในคิมิดอล คืออาริมะนะเว้ย(ตัวสำรองอะ)

>>386 นั่นล่ะ มันแค่การจิ้นของกูเอง ถถถถถถถถถ

เอ็นโจในคิมิดอลจริงๆคงเป็นประเภทตัวละคร npc โผล่มาแจกเควสต์ให้จักรพรรดิกับวาคาบะ แล้วคอยแนะวิธีแก้ไขปัญหาให้ ถ้าเรื่องไหนตึงมือคาบุรากิเกินไปก็จะออกมาจัดการ แต่ตามปกติจะไม่เข้ามาเป็นผู้เล่นหลักไรเงี้ย

>>384 555 เออความคิดเหมือนกูเลย แต่ตอนนี้กูก็ยังคงสถานะเรือลำเดิม เพิ่มเติมคือวิ่งสลับลำไปมาแทน
ยอมใจความเป็นไอ้บ้าของมันจริง แรกๆนี่ก็ลำไย นิสัยเสียเกินมาตอนหลังก็เป็นไอ้บ้าก็เลยทนๆ ขอสารภาพว่าไม่เคยมีคำว่าพอดีในตัวนายคนนี้จริงๆ
ทุกวันนี้ที่ต้องสลับลำเรือก็เพราะความเห็นของตัวประกอบ จำตอนไม่ได้ที่กล่าวถึงชายคนนั้น ชายที่คอยจ้องมอง ก็ลุ้นๆว่าว่าเอ็นโจแน่นอน
สรุปเลยละกันใครว่างจากเรย์กะ กูขออออออ

>>387 ถ้าแม่งแห้ววาคาบะจริง ตัวสำรองกูคงถูกฉกไปแหงๆ //ชี้เป้าเลย ท่านประธานบ้านคานทองนิเวศน์ฝ่ายชายได้แก่ ท่านคาบูรากิ มาซายะ

>>389 เผลอๆเรย์กะได้กับเอ็นโจ(ความเป็นไปได้) ได้อยู่หมู่บ้านคานทองคนเดียวเลยนะเว้ย หมดกันพระเอกคิมิดอลตรู 55555

>>390 จากนั้นคาบุรากิก็ได้เดินทางไปยังยุโรปเพื่อเข้านิกายตัดกิเลสจากสตรีและเฝ้าบำเพ็ญเพียรจนบรรลุธรรมเข้าสู่ความสว่างในที่สุด ในวันแต่งงานของวาคาบะและเรย์กะ เขาก็ปรากฎตัวขึ้นเพื่อเป็นบาทหลวงในพิธีของทั้งสองคู่ท่ามกลางสายตาชื่นชมของคนทั้งซุยรัน ท่านคาบุรากิช่างเหมาะกับเสื้อคลุมยาวจริงๆ Happy End

>>391 +1 กูชอบตอนจบนี้ 555

>>391 เหี้ยยยยย 5555555

>>391 สัส กูขรรม จบแบบนี้นี่ควรจะบอกสมเป็นอ.ฮิโยโกะป่ะวะ ถถถถถถถถถถถถถถ

>>384 ตอนแรกก็คิดอยู่เหมือนกันว่าเอ็นโจในคิมิดอลชอบวาคาบะ ตามตำรับเกมจีบหนุ่มอะนะ แต่จากที่เรย์กะเคยพูดถึงน่ะ เอ็นโจจะมาไล่เรย์กะก็แค่ตอนที่นางไปตื๊อคาบุรากิ แต่ตอนวาคาบะโดนเล่นงานคาบุรากิออกหน้าเองตลอด ก็น่าจะช่วยความเรื่องความรักเพื่อนน่ะแหละ เอ๋อๆอย่างวาคาบะไม่น่าใช่สเป็กท่านจอมมารมั้ง ถถถถ ยกเว้นว่านิสัยวาคาบะใน คิมิดอล จะเป็นนางเอกจ๋าแบบ ซันไช่ F4 อะไรงี้
>>385 สตอล์กเกอร์มันอาชญากรรมนะโว้ยย ทำไมถึงกลายเป็น gap moe ได้วะ 55555555555555

>>336 มาต่อที แงงงงงงงง /me เกาะแข้งเกาะขา

>>395 เอ็นโจคอยไกล่เกลี่ยเวลาคาบุรากิกับวาคาบะทะเลาะกันด้วย คอยเป็นคนเชื่อมสัมพันธ์ด้วย โครตหน้าที่ npc ในเกมจีบหนุ่มอะ โผล่มาแจกเควสต์เพิ่มค่าความสัมพันธ์ให้พระเอกนางเอก

>>395 เอ๋ ซีรีย์บอกอายุเลยนะเว้ย F4 ฟีเว่อร์

อ่านตอนล่าสุด กูแม่งคงไม่อาจสละเรือคาบูรากิได้แน่นอน ถ้าเรย์กะคู่กับนางจริงคงตำรับพ่อแง่แม่งอนชัดๆ
ขำตรงทิ้งท้ายแช่งให้อกหัก โถแม่สาวน้อย เจ้ามาซายะมันยังมีความหวัง หนูมีแต่ขึ้นเรือเเล้วดิ่งลงทะเลดำน้ำเฉย

>>397 อิอิ และเหมือนเอ็นโจในเกมส์จะร้ายกาจน่าดูเพราะท่านเรย์กะพร้อมวิ่งหนีทุกทีที่เจอหน้า นี่มันหน้าที่อัศวินชัดๆ

กูเชื่อว่าหลายคนที่ลำไยคาบุรากิเอ็นดูมันมากขึ้นหลังไซซายะเกือบถูกตอน 55555555555555

ด้วยรักแด่คาบุรากิซามะ จุบุ //ลากไซซายะเข้าห้องผ่าตัด

ฟิคสักอย่างที่อยู่ๆกูก็อยากแต่ง 5555555555555
_________________________

"นี่ คิโชวอิน ฉันมาคิดๆดูแล้ว" อยู่ๆตาคาบุรากิก็ตีสีหน้าจริงจังพร้อมมาจับไหล่ฉันแน่น
"ค..คะ?!" อุ่ก!! มันเจ็บนะยะ ถึงนายจะเพิ่งอกหักจากวาคาบะจังมาแล้วก็ช่วยจับคนที่ใส่ร้ายตระกูลฉันได้ก็เถอะ ยังไงก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะคะ สงสัยกลับบ้านไปฉันต้องเอาเกลือมาล้างตรงไหล่หน่อย ชักจะโดนหมอนี่จับบ่อยไปแล้ว อัปมงคล อัปมงคล
"ไหนๆ ฉันก็อกหักจากทาคามิจิแล้ว" เอ่อ .. แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบคะ เดี๋ยวนะ ไม่ใช่ว่าตาบ้านี่จะมาชวนฉันไปบวชอะไรทำนองนั้นหรอกนะ อ๊าย ไม่ได้นะคะ โคโคโร่อย่างฉันต้องผมหลอดเสมอ จะโกนหัวไม่ได้นะคะ!!
"ยังไง แม่ก็ต้องจับฉันแต่งงานอยู่ดี" เอ๋ ไม่ใช่เรื่องออกบวชหรอกเหรอ แปลกใจจังค่ะ คนอย่างหมอนี่คิดเรื่องอนาคตก็เป็นด้วยหรอกเหรอ ฉันนึกว่าในสมองจะมีแต่ กีฬาสี ท่านยูริเอะ วาคาบะจัง แล้วก็ช็อคโกล่า
"ฉันก็เลยบอกแม่ไปว่า ถ้าเป็นเธอ ฉันก็พอรับได้อยู่หรอก" คาบุรากิพูดหน้าตาเฉย
"อ๋อใช่ แล้วในฐานะว่าที่คู่หมั้นของฉัน เธอต้องเก็บเซ็ตนักษัตรให้ครบก่อนจบมอหกด้วยล่ะ นี่ถือเป็นภารกิจแรกนะ!"
"คะ..ค๊า?!!" ถามฉันสักคำหรือยังว่ารับได้ด้วยไหม!! ท่านพี่คะ!! ช่วยน้องด้วย!!

>>401 ดีๆๆ อยากเห็นตอนที่พวกนางต้องเข้าคอร์สเจ้าสาวเจ้าบ่าวว่ะ5555555

>>401 ถ้าคาบุรากิลองพูดไปว่า เรย์กะพอยอมรับได้นี่มีหวังโดนจับใส่พานถวายแบบไม่ทันได้ปฎิเสธอะไรทั้งนั้นชัวเลยค่ะ 555

ช่วงนี้เรือคาบุรากิดูแล่นฉิวดีจัง มีใครสนใจผลิตกาวนายตัวสำรองบ้างมั้ยอ่ะ อยากอ่านจัง

>>399 มันมีบอกไว้ด้วยนี่ว่าเอ็นโจน่ะโหดเหี้ยมไร้ปราณียิ่งกว่าจักรพรรดิอีก เป็นจอมมารตั้งแต่อยู่ในมังงะชัดๆ ไม่ใช่มาเป็นตอนเรย์กะในนิยายมาเกิดแล้ว ถถถถถถถ

>>403 อยากอ่านคนอื่นเซมมม จะมีใครอยากอ่านรูทนายบ้าหมากับกูบ้างไหม5555

>>400 กูเอ็นดูมันตอนมาพูดเรื่องเก็บแต้มนักษัตรนี่ล่ะ 5555555555555555555 แม่งบ้าชิบหาย แล้วเรย์กะเสือกไปตบมุกอีกแน่ะ หมดกันจักรพรรดิ

>>401 อย่าทำเป็นเล่นไป กูว่ามีความเป็นไปได้อยู่นะเว้ย กูเริ่มไม่แน่ใจว่ามาตรฐานคาบุรากิมันใช้อะไรเป็นตัววัดว่ามันจะชอบใคร
อย่างตอนท่านยูริเอะนี่คงเป็นความผูกพันกับพี่สาวสวยใจดี ส่วนวาคาบะนี่ก็เห็นหน้ากันมาเป็นปีแล้วกว่ามันจะชอบ พอนึกชอบขึ้นมาปุบปับมันก็จะคลั่งไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ถ้าท่านเรย์กะเกิดพลาดเดินไปเหยียบสวิตช์ความชอบของคาบุรากิขึ้นมา คราวนี้ล่ะคงชิบหายกันเป็นแถบๆ 55555555555555
ปล. โรโคโค่นะมึง โคโคโร่นี่ ยอดนักสืบนิทราโมริ โคโกโร่ลอยเข้ามาในหัวกูเลย ถถถถถถถถ

>>401 แล้วหลังจากนั้นบากะรากิก็ไม่เคยโผล่ศีรษะมาซุยรันอีกเลย
ตัดฉากไปห้องมืดแห่งหนึ่ง บนเตียงผ่าตัดเลอะคราบเลือดเป็นหย่อมๆ
"นายไม่ควรทำอย่างนี้เลยนะมาซายะ ถ้าอยู่เฉยๆ หรือออกเดินทางแบบคราวก่อนก็คงไม่ต้องเจออะไรแบบนี้" เสียงฝีเท้าเดินวนรอบเตียงก่อนจะมาหยุดอยู่ข้างถาดมีด แสงไฟเหนือเตียงส่องให้เห็นชายเสื้อสูทซุยรันและใบหน้าส่วนหนึ่ง
'เอ็นโจ ชูสุเกะ' บรรจงหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาถือ สายตาทอดมองเพื่อนรักที่ถูกมัดแน่นไว้กับเตียง บากะรากิพยายามดิ้นและส่งเสียงโวยวาย แต่ก็ติดที่เขาถูกมัดปากไว้จนออกเสียงได้แค่อืออา
เอ็นโจยิ้มอย่างดำมืดแต่น้ำเสียงกลับฟังดูรื่นเริงผิดธรรมชาติ
"ฉันจะสอนให้นายรู้เอง ว่าการไปยุ่งกับเรย์กะของฉันจะเกิดอะไรขึ้น!"
//ตัดจบ ฟุบ!

>>407 กูว่าถ้าคาบุมันมาคลั่งเรย์กะในระดับเดียวกับยูริเอะคงโดนเรย์กะเอาพัดตบตายไปซะก่อนน่ะ

>>401 ชอบตรงเรย์กะบ่นว่าอัปมงคลๆ 5555555 เชื่อเรื่องโชคๆลางๆเหลือเกินนะเธอ ว่าแต่มันโรโคโค่ปะ ไม่ใช่โคโคโร่?

>>407 ไม่ทันเห็นว่ามึงทักแล้ว ก็ว่าทำไมคุ้นๆ เสียงพากษ์ไทยลอยเข้ามาในหัวเลย ยอดนักสืบนิทราโมริ โคโกโร่ 55555555555555555555

>>408 บัยย์

>>408 กรี๊ด ๆๆๆ!!! เรย์กะของฉัน! เรย์กะของฉัน!! เรย์กะของฉัน!!! คำคำนี้ลอยวนไปมาให้หัวเลย! ท่านเอ็นโจจับนางกดเป็นรายการต่อไปเลยค่ะ

>>408 แปลงเพศให้คาบุรากิเรอะ????

>>407 >>410 กูขอโทษ อห.55555 ผิดทีนี่ทุเรศคูณสิบ

>>408 กริ๊ดดดด ท่านเอ็นโจกูมาสาย S อห. กูนึกถึงฉากที่ไซซายะมันโดนทำหมันเลยค่ะ 55555555555555

>>416 กุอ่านโพสอื่นๆ กำลังคิดถึงฟิคไซซายะพอดีกับมึงลงฟิค >>401 เท่านั้นแหละสกิลกาวเดอะมโนกูแอคทีฟทันที ฟฟฟฟ

>>405 อยากกกก ขอด้วยยยย

>>401 โอย กูขำในความเป็นคู่ตบมุกมากมาย มันต้องมีซักวันที่นางหลุดปากที่คิดในใจออกมาแน่ๆ5555555555555555555555

เอาจริงๆตอนแรกกูก็เห็นคาบุรากิเป็นเด็กนิสัยเสียนะ โตๆมาก็ไอบ้าอ่ะ แม่ง5555555555 ซีรี่ย์นักษัตรอะไรของมึ๊งงงง ล่าสุดผมทรงจาไมก้า กูเป็นเรย์กะคงแม่งนอยด์แดก ไม่อยากคุยกะมึงอีกต่อไป 5555555555

สุดท้ายนี้อยากจะบอกเหล่าโม่งนะ ตอนแรกกุติ่งเรื่องนี้มากกก แต่แม่งเงียบสัสเงียบเหี้ยๆจนมีคนมาแปะในแมวดุ้นว่าในโม่งมีมู้นี้ กุนี่ตามอ่านทุกมู้หมดก็4วันพอดี แม่งโดนป้อนกาวๆไปเป็นตันๆ นั่งตาเยิ้มเลยห่า 5555555555555
รอให้พวกมึงมาป้อนฟิคอร่อยๆให้นะ พวกมึงแต่งดีมากกกก สนุกเหี้ยๆ สายวาดก็วาดงามเหลือเกิน กุรักทุกคนนนนนน

>>417 จัดมาเลยมึง 55555555555

>>420 จัดไปแล้วอย่างสะใจที่ >>408 ไงมึง นี่อุตส่าห์ทำปลายเปิดไว้ให้กาวกันต่อเองเลยนะ!
ไงละ เป็นแค่ไซซายะ บากะรากิแท้ๆ มายุ่งกับท่านเรย์กะก็ต้องเจอจอมมารหึงโหดนี่แหละ!!!!!!!

>>408 "เฮือกกก!!"คาบุรากิสะดุ้งตื่นขึ้นมาแบบกับอาการหอบหายใจ ในตอนเช้าตรู่กว่าปกติ
ความฝันอะไรน่ากลัวจริงๆ ชูสุเกะจะฆ่าเขาเพราะ คิโชวอิน งั้นหรอ?

"ว่างๆก็ไปสะเดาะเคราะห์ที่ศาลเจ้าหน่อยดีกว่า..."เขาตัดสินใจ ก่อนเข้าเว็บไซต์เพื่อเสิร์ชหาจำพวกวัดและศาลเจ้าชื่อดัง
จริงสิชวนคิโชวอินไปด้วยดีกว่า ในอนาคตอาจได้ไปบวชเข้าหาทางธรรมด้วยกัน
ที่ขาดไม่ได้คือชูสุเกะ ถึงหมอนี่จะไม่มีวี่แววอยากบวชด้วยกันกับพวกเขา
แต่คาบุรากิก็มักจะชวนเพื่อนคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยเสมอ ไม่ใช่ว่าไม่มีเพื่อนแล้วหรอกนะ ไม่ใช่จริงๆนะ...

---------------------------------------------------------------

ต่อข้างล่าง

ต่อจาก >>422
---------------------------------------------------------------

"เอ๊ะ ไปศาลเจ้าดาไซฟุงั้นหรือคะ?"คิโชวอิน เบิ่งตากว้างพร้อมกรอกไปมาอย่างลอกแลกในตอนที่เขาเอ่ยปากชวน

"ใช่ไง ชูสุเกะเองก็จะไปด้วยนะ เธออยากเก็บซีรี่ย์นักษัตรไม่ใช่หรอ?"เขาเอ่ยถึงซีรี่ย์นักษัตรเพื่อดึงดูดความสนใจจากคิโชวอิน
ยัยนี่เก็บซีรี่ย์นักษัตรอยู่ต้องสนใจแน่ๆ แถมที่นั่นยังมีเคล็ดเพิ่มโชคในการเรียนอีกด้วย

"หืม?"ชูสุเกะส่งเสียงขึ้นมา เมื่อได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก แต่คาบุรากิก็บอกว่าเขาเป็นผู้ร่วมเดินทางซะแล้ว

"ซีรี่ย์..นักษัตร..?"คิโชวอินทวนด้วยอาการตื่นงง คงจะดีใจแน่ๆที่การสะสมซีรี่ย์คืบหน้า ไม่ต้องห่วงฉันจะช่วยเธอเอง!

"ที่หน้าทางเข้ามีรูปปั้นเทพเจ้าวัวนอนอยู่..."เขาจะบรรยายสรรพคุณต่อ แต่ก็ลืมซะได้เลยหยิบใบปลิวที่พิมพ์ออกมาจากอินเทอร์เน็ตมาอ่าน
"ไหนๆดูสิ..หากได้ลูบหัวและเขาของรูปวัวจะทำให้มีโชค หายจากอาการเจ็บป่วยและประสบความสำเร็จในการเรียน"
"เห็นไหมล่ะ ทีนี้เธอก็จะได้ขึ้นบอร์ดรายชื่อตอนประกาศผลสอบแถมได้เก็บนักษัตรปีฉลูด้วย!"เขาอวดอ้างผลประโยชน์จากการเดินทางอย่างภาคภูมิใจ

"..."ชูสุเกะทำเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คิโชวอินก็พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน

"ตะ-แต่ว่า...---"คิโชวอินทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องไปเคลียร์ตารางเวลาเพื่อหาเวลาว่างไปศาลเจ้า

"แล้วเจอกันวันเสาร์หน้านะ คิโชวอินทำตัวให้ว่างล่ะ! ถึงไม่ว่างก็ต้องว่าง เข้าใจไหม? ไปกันชูสุเกะ!"เขาพูดพร้อมลากชูสุเกะไป

"อาเร๊ะะะะะ"เสียงคิโชวอินโหนหวนตามมา แต่คาบุรากิก็ไม่ได้ยินมัน

---------------------------------------------------------------

ณ วันนัด

"อะไรของตาบ้านั่นกันนะ! มัดมือชกแล้วยังมาช้าอีก แย่จริงๆเลย!! ไหนท่านเอ็นโจยังจะ---"เรย์กะในชุดเดรสยาวพร้อมเสื้อคลุมดูเรียบร้อยบ่นกระปอดกระแปด พร้อมก้มดูนาฬิกามือถือ ทว่าก็มีเสียงของใครคนหนึ่งพร้อมเสียงหวีดว้ายของสาวๆดังขึ้นเสียก่อน

"ขอโทษที่ต้องทำให้รอนะครับ..คุณคิโชวอิน"เอ็นโจ ชูสุเกะเดินตรงมาที่เธอในชุดไปรเวท บรรยากาศรอบข้างเหมือนหยุดนิ่งไป
ไม่รู้ว่าเพราะเขาในชุดไปรเวทมันดูแปลกตาหรือว่าอากาศร้อนกันแน่ เธอรู้สึกว่าใจมันเต้นเร็วแถมหน้ามันร้อนๆอีก
สงสัยจะป่วยเพราะหลบแดดไม่พ้นแน่ๆ ทำไมท่านเอ็นโจดูส่องประกายจังล่ะเนี่ย เป็นเพราะแดดงั้นหรอ? แดดจะแรงเกินไปแล้วนะยะ!!
หน็อย! ตาคาบุรากิ ปล่อยให้ฉันตากแดดจนเหมือนจะเป็นไข้ แล้วยังไม่มาอีกนะ!!

"คุณคิโชวอิน...?"ท่านเอ็นโจวยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนได้ยินเสียงกรี๊ดของสาวๆที่แอบมองอยู่ มือของเขาโบกไปมาตรงหน้าฉัน

"ท่านเอ็นโจว! เอ่ออ..แล้วท่านคาบุรากิล่ะคะ?"เรย์กะเผลอถอยหลังอัตโนมัติ แต่ด้วยความลนลานทำให้สะดุดส้นสูงของตัวเองเสียอย่างนั้น
"ว้ายยย---"ในจังหวะที่คิดว่าคงได้ล้มหัวคะมำจนเจ็บตัวหรือป่วยจริงๆเข้า ก็มีมืออ้อมแขนแข็งแรงมาโอบไหล่เธอไว้

"เป็นอะไรไหมครับคุณคิโชวอิน?"เอ็นโจดึงเธอกลับขึ้นมายืนได้ในที่สุด ใบหน้ายังเปื้อนยิ้มเหมือนอย่างเคย

"ขอบคุณมากค่ะท่านเอ็นโจ ดิฉันไม่เป็นไรค่ะ"เธอสั่นหัวปฏิเสธ ซึ่งความจริงแล้วเธอตกใจจนสั่นไปทั้งตัว

"ไม่เป็นไรครับ คุณคิโชวอินปลอดภัยก็ดีแล้ว..."นัยน์ตาเขาดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาชั่วประเดี๋ยว
"แต่คุณติดหนี้ผมอีกอย่างแล้วนะครับ คุณคิโชวอิน"เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ
เสียทีจอมมารเสียแล้ว! เรย์กะได้แต่ด่าทอความซุ่มซ่ามของตัวเอง แย่จริงๆมาพลาดกับใครไม่พลาด กับจอมมารเนี่ยนะ...
เริ่มจะเหงื่อแตกแล้ว ดูซิ ขนาดพัดที่พกมายังเอาไม่อยู่ เธอพกร่มมาด้วยแต่ดันลืมไว้ในรถซะนี่ เพราะตาบ้าคาบุรากินั่นแหละ!!

พอนึกขึ้นได้เธอจึงถามหาตาบ้า เอ๊ย! จักรพรรดิ"เอ่อ..ท่านเอ็นโจคะ แล้วท่านคาบุรากิล่ะค่ะ?"เธอสอดส่องสายตามองหาแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครตามเอ็นโจมา ไม่ได้มาด้วยกันงั้นหรอ?

"มาซายะน่ะหรอครับ? เผอิญว่าเขาท้องเสียกระทันหันน่ะครับ"เอ็นโจตอบด้วยสีหน้าปกติไม่ได้มีความแปลกใจหรือตกใจอะไรกับเรื่องนี้

"อะ---"เรย์กะอ้าปากค้าง ถ้าท่านคาบุรากิไม่มาเธอก็ต้องอยู่กับท่านเอ็นโจสองคนน่ะสิ!! หวาแย่แล้วค่าาา

"ว่าแต่...ชุดเดรสเหมาะจังเลยนะครับ คุณคิโชวอินใสแล้วดูสวยมากเลย.."ท่านเอ็นโจก็ยิ้มเหมือนเดิมแต่ทำไมฉันใจเต้นแรงมากขึ้นล่ะเนี่ย!
ตาบ้าคาบุรากิ!! นายอยู่ที่ไหนยะ!! ขอสาปแช่งให้ไปโกนหัวบวชเร็วๆนี้เลยไป๊!!

---------------------------------------------------------------

ต่อจาก >>423
---------------------------------------------------------------
ทางด้านคาบุรากิ

"โอ๊ย..."เขาโอดครวญขณะ คลานออกมาจากห้องน้ำ
ในตอนแรกแม่ของเขาเป็นห่วงมากเสียจะส่งเขาเข้ารพ.แต่เขายืนกรานปฏิเสธ จึงเรียกหมอประจำตระกูลเข้ามาตรวจแทน
ผลก็คือ อาหารเป็นพิษ! ก่อนหน้านี้เขากินอะไรเข้าไปตั้งหลายอย่าง
แต่ขนมที่สโมสรก็ตั้งแต่วันศุกร์แล้ว แถมน่าจะมีเขาเพียงคนเดียวที่มีอาการท้องเสีย นึกให้ออกสิ อะไรกันแน่?

ฉับพลันภาพที่เขาแย่งขนมจากชูสุเกะมากินก็แล่นเข้ามาในหัว ต้องใช่แน่ๆ ขนมปริศนานั่น!!
พอได้ยินว่าชูสุเกะได้มันมาจากทาคามิจิเขาก็อดไม่ได้ที่แย่งมากินโดยไม่ฟังเสียงห้ามของเพื่อนสนิท
แล้วทำไมทาคามิจิถึงได้ให้เน่าเสียกับชูสุเกะละเนี่ยยยย!?

อนิจจาคาบุรากิ มาซายะไม่อาจรู้ได้เลยว่า
เอ็นโจ ชูสุเกะเพื่อนของเขาเพิ่งไปช่วยทาคามิจ วาคาบะ จากการกลั่นแกล้งของคนนักเรียนคนอื่นที่เอาขนมใส่ยาให้วาคาบะ
พอจะชูสุเกะจะเอาเก็บ คาบุรากิเดินมาเจอกับเขาเข้าพอดีแถมยังไม่ทันจะอธิบายให้ละเอียด คาบุรากิก็กลืนขนมลงท้องไปซะแล้ว...
หลักฐานที่จะมัดตัวคนที่มารังแกทาคามิจิ วาคาบะจึงลงไปย่อยในกระเพาะของท่านจักรพรรดิอย่างช่วยไม่ได้

คาบุรากิก็ยังคงเข้าๆออกๆห้องน้ำ ทำได้แค่จิบน้ำเกลือแร่ไปพลางๆ
อีกสิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ชูสุเกะจงใจจะพูดเรื่องวาคาบะให้เขาสนใจเสียก่อน ทำให้ท้ายที่สุดแล้ว ชูสุเกะก็จะได้ไป 'เดท' คิโชวอินแค่สองต่อสอง...

---------------------------------------------------------------
กาวกุหมดละ
กุเรือคาบุรากินะ สาบานได้ 5555555 แต่อยากแกล้งมัน
แต่งเร็วๆ ว่าจะต่อสั้นๆแต่ดันยาวจนต้องแยกซะงั้น

บากะรากิเอ้ย!!!! ไปสะเดาะเคราะห์พร้อมโกนหัวบวชเถอะ!!!

>>422 >>423 >>424 กุแต่งต่อจาก >>408 นะ
สาเหตุที่ต้องเคลียร์ตารางเวลา เพราะศาลเจ้ามันอยู่ตจว.ไม่ใช่เมืองหลวง (กุไม่รู้ว่า จังหวัดที่โรงเรียนซุยรันกับบ้านพวกตัวเอกอยู่มันจังหวัดอะไร)
ถึงการเดินทางของญี่ปุ่นจะสะดวกรวดเร็วแต่มันก็ต้องใช้เวลาอยุ่ดีแหละ แถมไม่รู้ว่าพวกลุกคนรวยมันเดินทางยังไง
ฉะนั้นจะกลับไปเฉยๆก็คงเสียที เรย์กะกับเอ็นโจเลยน่าจะได้เที่ยวกันสองคน 5555

>>422-425 ขอบคุณมากมึง ตอนแรกกูนึกว่าฟิคอวยเรือคาบุ ตอนท้ายดันท้องเสีย โธ่ ฟินนนน ท่านเอ็นโจมีฉากกุ๊กกิ๊กกันแล้วเน้อ เขินนนนนนน

และแล้วเรือคาบุก็แต่ง

>>427 กุเรือคาบุจริงๆนะเว้ยยยย 555555
>>428 กุแต่งแบบอวยเรือตัวเอง(คาบุ)โคตร๊โคตร(เสียงสู๊งงง)

>>401 มาต่อ กูแต่งอะไรของกูเนี่ย อห. 55555555555

ฝันร้ายของฉันมันก็เริ่มประมาณนี้ล่ะค่ะ มันมี ว่าที่คู่หมั้น ตาบ้าคาบุรากิ และคิโชวอิน เรย์กะอย่างฉันเป็นตัวละครหลักแหละค่ะ หลังจากที่หมอนั่นพ่นอะไรประมาณนั้นออกมาแล้วก็ตบไหล่ฉันปั่กๆก่อนเดินจากไปอย่างพออกพอใจในตัวเอง ทิ้งฉันไว้ที่ทางเดินพร้อมกับวิญญาณที่ออกจากร่างไปแล้ว ส่วนตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่กลางห้องท่องสวดบทสวดไล่ปีศาจอยู่น่ะค่ะ โรยเกลือไว้ที่ประตูห้อง แล้วอมลูกอมรสท้อด้วยแหละค่ะ ฉันล็อกประตูห้องเอาไว้แล้วแต่ได้ยินเสียงแว่วๆของท่านแม่กับทานูกิกำลังฉลองกันอยู่ด้วย ส่วนท่านพี่นั้นไม่กลับบ้านมาสองสามวันแล้ว เหมือนว่าจะบินไปติดต่องานธุรกิจแทนตาแก่ทานุกิกับท่านอิมาริ ท่านพี่คะ ได้โปรดกลับมาเร็วๆเถอะค่ะ น้องสาวคนนี้กำลังจะถูกปีศาจร้ายรังควานชีวิตนะคะ อัปมงคล อัปมงคล

เช้าวันต่อมา

เมื่อคืนฉันเครียดจนนอนไม่หลับเลยแหละค่ะ.. แม้แต่ผมหลอดประจำตัวยังไม่ค่อยมีอารมณ์จะม้วนเลยล่ะ ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนอย่างงกๆเงิ่นๆ แต่ทุกคนยังดูปกติดี ไม่มีใครกำลังซุบซิบหรือมองมาทางฉันอย่างแปลกๆ ละ..โล่งอกไปทีค่าา พวกเซริกะจังก็กริ๊ดกร๊าดเรื่องคาบุรากิเหมือนกับทุกๆวัน ทุกคนยังไม่รู้เรื่องนี้กันสินะ ในขนาดที่ฉันกำลังลอบถอนหายใจอย่างยินดี เสียงกริ๊ดที่ดังขึ้นกระทันหันก็ทำให้ใจลงตุบไปที่ตาตุ่ม

"คิโชวอิน! ฉันขอคุยด้วยหน่อยสิ" อุกี้!! นายมาทำบ้าอะไรที่ห้องฉันกัน ถ้าคนอื่นสงสัยขึ้นมาจะทำยังไงยะ!
"ค่ะ ท่านคาบุรากิ" อ๊าย!! หลังจากเรียกชื่อตานี่ฉันต้องกินลูกอมรสท้อล้างหรือเปล่าคะ ฉันตีหน้านิ่งก่อนจะเดินตามเดินตามหมอนั่นไปที่ห้องเรียนที่ยังว่างอยู่ไม่ไกล
"ในฐานะว่าที่คู่หมั้น ฉันเพิ่งนึกได้ว่าควรจะให้ของขวัญเธอหน่อย"
"เอ่อ..ก็ไม่จำเป็นต้องให้อะไรหรอกนะคะ" ... แค่หนังสือบทกวีตอนนั้นก็ทำให้ฉันหน้ามืดแล้วล่ะค่ะ
"พอฉันเห็นไอ้นี่ก็นึกถึงเธอขึ้นมาเลยล่ะ!" ชักรู้สึกแหม่งๆในใจเลยล่ะค่ะ...
"หัวม้านี่ไงล่ะ!!" หัวม้า...กับฉันเนี่ยนะ หัวม้ากับราชินีโรโคโค่อย่างฉันเนี่ยนะยะ!!
"เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันชนะกีฬาขี่ม้าส่งเมืองน่ะ แต่ฉันก็ไม่อยากพูดอะไรมากหรอกนะ" คาบุรากิโบกไม้โบกมือเหมือนไม่ใส่ใจ แต่นี่ก็กำลังพูดถึงอยู่ไม่ใช่หรอกเหรอ คงรู้สึกภาคภูมิใจกับมันจริงๆสินะยะ เจ้าบ้ากีฬาสีเอ๊ย!!
"ในฐานะที่เธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของฉัน ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงแต่ควรมีส่วนร่วมด้วยล่ะนะ" ฉันควรจะทำอย่างไรในสถานการณ์นี้ดีคะ..
"ถือว่าฉันช่วยเธอเก็บเซ็ตซีรี่ย์นักษัตรแล้วกันนะ" หมอนั่นยัดหัวม้าใส่มือของฉัน อะ...อัปมงคง!! อัปมงคล!!
"เอ่อ ท่านคาบุรากิค่ะ คือว่าเรื่องคู่หมั่.."
"อ้อ ไม่ต้องขอบใจหรอกนะ ฉันรู้ว่าว่าเธอซาบซึ้งแต่ไม่ต้องขอบคุณหรอก" พูดจบก็ตบไหล่ฉันปั่กๆ ก่อนจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ... อัปมงคล อัปมงคลอีกแล้วค่ะ!!

ตอนเย็นของวันนั้น (แถม)

ทุกคนคะ ในขณะที่ฉันกำลังเช็ดผมอยู่นั้น สายตาก็ได้เล็งเห็นเส้นผมสีขาวกระจุกหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ตรงผมด้านใน... ไอ้บ้าคาบุรากิเอ๊ย!! ฉันจะไม่ทนแล้วนะ!!

>>430 เหมือนมึงแค้นบากะรากิอ่ะ ต่อฟิคให้มาซายะโผล่มาตบบ่าท่านเรย์กะอีกแล้ว555555 รอต่อเน้อ

>>430 ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาาา 55555555555555555555555555555555555
หัวม้านี่อะไรวะเนี่ย คิดว่ามีผู้หญิงดีใจที่ได้ของพรรค์นี้ด้วยเร้อออออออออ ในหัวแกนี่เต็มไปด้วยอะไรห๊ะ 5555555555555555555

>>430 ทำไมนายโอเระซามะได้ขนาดนี้ คาบุรากี้ เหมือนชีวิตเรย์กะในฟิคหนีและอาจอฟช.ด้วยหนีไม่พ้นอ่ะ ถ้าสมมตินี่คือเกมจีบหนุ่มก็มีช้อยส์ให้เลือกจักรพรรดินิสัยเพี้ยน ชอบคิดอะไรไปเอง กับจอมมารขยันยิ้มที่เดาทางไม่ถูกว่ากำลังจะวางแผนอะไร ต่อให้กินลูกอมท้อจนหมดโลกก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก นอกจากเป็นโรคเบาหวาน

หลังจากแต่งฟิคให้คาบุรากิท้องเสียไปแล้ว กุไปวาดดูเดิ้ลคาบุรากิมาขอขมา
จำไม่ได้ว่าคาบุรากิเริ่มแข่งขี่ม้าส่งเมืองตอนอยู่ชั้นไหน แต่ขอมโนว่าในรูปคือตอนเริ่มลงแข่งครั้งแรกๆเลยละกัน
https://drive.google.com/file/d/0B5wqTNdLnv19b09nbVVfamktOEE/view?usp=sharing

>>434 น่ารักสัสสสสสส we have to protect cinnamon roll กรี๊สสสส หน้าสวยมาก กูมองภาพออกแล้วว่าทำไมสาวๆถึงกรี๊ดกันจัง

ปกติกูอยู่หน้าคอม เกาะกระทู้ตลอด ฟิคไหนมาก็อัพเดทสารบัญชิวๆ
แต่วันนี้พอลงฟิคคบรก.นั่นก็ออกไปทำธุระ ... ทำไมมันงอกอะไรออกมาเพียบเลยวะ กูตกใจ กูเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของคนที่นานๆเข้ากระทู้ที 55555555555

>>391 สั้นๆ แต่กูชอบมาก กูจะใส่ไว้สารบัญด้วยเลย 555555555
>>403 กูก็อยากอ่านนายตัวสำรองงงงง

กูรักความบ้าบอในฟิคของทุกคนๆนะ รู้สึกได้ถึงความรักและเอ็นดูในตัวมันกันมากเลย 5555555

อนึ่งที่กูอยากจะบอกโม่งฟิคทุกๆคน ว่าในการเม้นท์แต่ละอันในโม่งได้จำกัดที่ 4,000 ตัวอักษร ก่อนจะลงมึงเอาฟิคไปนับตัวอักษรใน lettercount.com แล้วตัดแบ่งให้พอดีๆเม้นท์เลยก็ได้นะ เห็นบางคนตัดถี่ๆ กูอ่านแล้วมันสะดุดงะ

ฟิคชื่ออะไรไม่รู้กูอยากแต่ง
-------------------------------------------------------------

เมื่อฉันลืมตาขึ้นก็พบกับเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคย....ที่นี่ที่ไหนกัน?

ฉันจำได้ว่าก่อนหน้านี้ฉันกำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่จนหลับคาโต๊ะไป

โอ๊ย!

อยู่ดีๆก็รู้สึกเจ็บแปลบๆที่หัวจนต้องร้องออกมา เกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน? แต่พอเอามือไปจับบริเวณที่เจ็บดูก็รู้สึกว่ามีอะไรติดอยู่

เอ๋? ผ้าพันแผลเหรอ? แล้วทำไมฉันถึงใส่ชุดขนไข้อยู่ล่ะ?

เมื่อมองไปรอบๆห้องฉันก็รู้ได้ทันทีว่าที่นี่คือโรงพยาบาล

ฉันหันไปมองยังข้างเตียงก็พบวาคาบะจังที่กำลังนอนฟุบอยู่

"คุณ...ทาคามิจิ?

"อือ~~ เอ๋! ตื่นแล้วเหรอค่ะ"

วาคาบะจังตะโกนออกมาเสียงดังอย่างดีใจที่เห็นฉันตื่นขึ้นมา มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะฉันงงไปหมดแล้ว!!

ในตอนนั้นก็ท่านแม่ก็เปิดประตูและวิ่งเข้ามาฉันอย่างรวดเร็ว

"ลูกแม่ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม? "

ท่านแม่ดูตื่นตระหนกจนไม่อาจรักษาท่าทางหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ไว้

"อ่า.....ยังปวดหัวอยู่นิดหน่อยน่ะค่ะ "

ท่านแม่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ ส่วนวาคาบะจังก็ยังนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ

ฉันที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็ได้แต่สงสัยจึงได้ถามท่านแม่ออกไป

"เกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะท่านแม่?

"นี่จำไม่ได้จริงเหรอ?

"คะ? "

คำถามของท่านแม่ทำเอาฉันงงยิ่งกว่าเดิมอีก ก็จำได้สิว่าฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องไงล่ะ

"ลูกไปซุ่มซ่ามตกบันไดจนสลบไป ถ้าหากไม่คุณทาคามิจิล่ะก็ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังบ้าง"

เอ๋!!!!!

อะไรกันทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ฉันยังจำได้เลยว่าฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้อง แล้วฉันจะไปตกบันไดได้ยังค่ะ!!

แต่ทันไดนั้นก็มีความทรงจำมากมายเข้ามาในหัว....!?

นี่ฉัน....เข้ามาอยู่ในร่างของเรย์กะในKimiDolceซะแล้ว นี่มันบ้าอะไรกัน!!

ไม่นะหากเป็นแบบนี้ล่ะก็ชีวิตฉันคงจบไม่สวยแน่!

อ้า!!หมดกันที่ทำมา

ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย ทำยังไงดีล่ะ?

แต่ว่า...ทำไมล่ะ? ทำไมวาคาบะจังถึงช่วยฉันกัน? ทั้งที่ฉันกลั่นแกล้งเธอขนาดนั้นแท้ๆ เธอมันจะใจดีเกินไปแล้วนะ...

ฉันหันไปทางวาคาบะจังและก้มหัวลงขอบคุณ

"คุณทาคามิจิ ขอบคุณมากเลยนะค่ะ…"

เอ๋! ท่าทางตกใจนั่นมันอะไรกันค่ะ อ๋อ..คงเป็นเพราะตัวฉันในโลกนี้เธอจึงคาดไม่ถึงว่าฉันจะขอบคุณเธอสินะ

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะก็เราเป็นเพื่อร่มชั้นกันนี่ค่ะ "

วาคาบะจังตอบด้วยรอยยิ้ม

ไม่ว่ากับใครเธอก็ดีด้วยเสมอเลยสินะ? ขนาดที่ฉันแกล้งเธอไปตั้งมากมายขนาดนั้นแต่กลับ....

ทำไมเรย์กะในKimiDolceถึงเกลียดคนแสนดีขนาดนี้ได้ลงนะไม่เข้าใจจริงๆ

"งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ

"คุณทาคามิจิ เดี๋ยวทางเราจะช่วยพาไปส่งเองนะคะ

ท่านแม่ดูเหมือนว่าอยากจะตอบแทนวาคาบะจังสิ แล้วก่อนหน้านี้คงบิกว่าจะตอบแทนไปแล้วด้วยแต่ตามนิสัยของวาคาบะจังแล้วคงไม่รับสินะ...

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะฉันจะกลับเอง "

วาคาบะจังโค้งตัวให้ท่านแม่ละหันหลังเดินจากไป

"เดี๋ยวก่อน! "

ฉันตะโกนเรียกวาคาบะจัง

ฉันโค้งตัวลงและพูด

"เรื่องที่ผ่านมา...ขอโทษด้วยนะคะ!

มันก็พูดยากนะ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ทำเองก็ตามแต่ยังไงเราก็เป็นคนๆเดียวกัน

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง"

จากนั้นวาคาบะจังก็เดินออกจากห้องไป

ถึงแม้ว่าฉันจะทำผิดมากขนาดไหนแต่เธอก็ยังไม่ถือสาฉันนี่นับถือเธอจริงๆ......

>>437 ต่อ
-----------------------
ฉันนอนโรงพยาบาลไปหนึ่งอาทิตย์จึงต้องหยุดไปด้วยเลย ระหว่างนั้นฉันก็คิดหาวิธีแก้ปัญหาเรื่องการล้มละลายไปด้วย

นั้นคือปัญหาใหญ่ที่สุดเลยล่ะ!

ฉันไม่คิดว่าท่านพ่อจะเป็นคนแบบนั้นหรอกท่านต้องโดนใส่ร้ายแน่นอน!

ในที่สุดฉันก็ผุดไอเดียขึ้นมาล่ะ ฉันบอกท่านแม่ไปว่าฉันฝันว่าเห็นบริษัทโดนใส่ร้ายจนล้มละลาย และเมื่อท่านแม่ได้ยินก็หน้าซีดทันที

ท่านแม่ได้เล่าเรื่องฝันของฉันให้ทานูกิฟัง เมื่อได้ฟังเองแล้วทานูกิก็รู้สึกระแวงขึ้นมาจนได้ทำการตรวจสอบขึ้นและสุดท้ายก็พบว่ามีคนพยายามโกงในบริษัท

โชคดีที่บริษัทไม่เสียหายมากนักถือว่าเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมไปเลย

เย้! ในที่สุดก็แก้ปัญหาการใหญ่ได้แล้วค่ะ

ส่วนท่านพี่นั้นแม้จะไม่ค่อยถูกกับฉันก็ตามแต่ยังไงก็เป็นน้องสาวจึงต้องมาเยี่ยม

ฉันพยายามพูดกับท่านพี่ให้มากขึ้นจนท่านพี่ตกใจว่าฉันนั้นแปลกไปเลยล่ะ จากนั้นท่านพี่ก็มาเยี่ยมฉันทุกวันจนฉันเริ่มสนิทกับท่านมากขึ้นแล้วล่ะ

และแล้วก็สำเร็จไปอีกหนึ่ง ดีใจจังเลยค่ะ!
เวลาผ่านไปจนฉันออกจากโรงพยาบาล ในตอนนี้สิ่งที่ฉันจะทำต่อไปคือเปลี่ยนแปลงตัวเองค่ะ!

เรย์กะในKimiDolceนั้นแย่จริงๆ ทั้งเอาแต่แกล้งคนอื่น บ้าผู้ชาย และยังเรียนแย่อีกด้วย ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้ฉันต้องเปลี่ยนภาพลักษณ์ของฉันให้ดูดีสมเป็นคุณหนูตระกูลคิโชวอินอันสูงส่งสิถึงจะถูก!

ตอนนี้ฉันหายดีแล้วจึงสามารถไปโรงเรียนได้ ในวันนี้ฉันมาโรงเรียนเช้าจึงไม่ค่อยมีคนมากนัก

ฉันเดินไปยังตู้รองเท้าก็พบกับวาคาบะจังที่กำลังยืนอยู่หน้าชั้นรองเท้า

เอาไงดีจะเข้าไปทักดีไหมน่ะ?

เอ๋..ทำไมวาคาบะจังถึงสีหน้าดูเคร่งเครียดจัง

และแล้วฉันก็เห็นเท้าของเธอเลือดอออกอยู่ หรือว่าจะโดนแกล้ง!

ฉันไม่รอช้าวิ่งเข้าไปหาวาคาบะจังในทันที

"อรุณสวัสค่ะคุณทาคามิจิ "

"เอ๋ คุณคิโชอินหายดีแล้วสินะค่ะ"

ท่าทางแบบนั้นยังจะมาห่วงฉันอีกเหรอค่ะ?

"เป็นอะไรเหรอคะดูสีหน้าไม่ดีเลย? "

"ก็..นิดหน่อยน่ะ"

จากนั้นวาคาบะจังก็ยื่นมือมาให้

ตะปู!!

วาคาบะจังถูกแกล้งหนักขนาดนี้เลยเหรอ ใครกัน! ถึงแม้เรย์กะในKimiDolceจะกลั่นแกล้งหลายครั้งแต่ก็ไม่ร้ายแรงขนาดนี้เลยนะ อย่าให้รู้นะแม่จะฉีกมันเป็นชิ้นๆเลยคอยดู!!

"รีบไปห้องพยาบาลก่อนเถอะค่ะ! "

วาคาบะจังตกใจกับคำพูดของฉันและจากนั้นก็หัวเราออกมาเบาๆ

"หัวเราะอะไรเหรอค่ะ? "

"เปล่าค่ะ แค่ไม่คิดว่าคุณคิโชวอินก็เป็นห่วงฉันด้วย

อย่างนั้นเองสินะ มันคงแปลกที่คนที่รังแกเธอบ่อยอย่างฉันมาเป็นห่วงเธอแบบนี้

ฉันมองไปรอบๆก็เห็นนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งกำลังยืนยิ้มอยู่ หรือว่าจะเป็นพวกนั้น?

บังอาจมากที่มารังแกวาคาบะจัง!

ฉันไม่อาจเก็บความโกรธเอาไว้ได้และเดินไปยังนักเรียนหญิงกลุ่มนั้น

"พวกเธอทำสินะ?

"ใช่แล้วค่ะ ยอดเยี่ยมไปเลยใช่ไหมค่ะท่านเรย์กะพอท่านเรย์กะไม่อยู่นังร่านนั้นก็เอาแต่เกาะท่านคาบุรากิไม่หยุดล่ะ สมควรแล้วที่... "

เพี้ยะ!.

ฉันตบกับคนที่พูดจนเกิดเสียงดังทำให้นักเรียนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามอง

นักเรียนหญิงที่ถูกฉันตบก็มองอย่างไม่น่าเชื่อสายตาตัวเอง

"นี่ยังน้อยไปนะกับสิ่งที่เธอทำหากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกล่ะก็ไม่จบแน่..คงเข้าใจสินะ"

ฉันพูดพลางเอามือลูบผมนักเรียนหญิงคนนั้น จนทำให้เธอเกิดอาการกลัวจนตัวสั่น

"ตอบสิ! "

ฉันตะโกนขึ้นเสียงดังพร้อมกระชากผมทำให้นักเรียนหญิงตรงหน้าฉันร้องให้ออกมา

"ขะ..เข้าใจค่ะ

อะไรนะไม่ได้ยิน

"อึก!!เข้าใจค่ะ ฮื้ออออ"

จากนั้นเธอก็ล้มลงร้องให้ ส่วนพวกของเธอนั้นก็เพียงยืนมองดูเท่านั้น และเมื่อฉันหันไปมองพวกเธอก็ตั่วสั่นขึ้นมาในทันที

จากนี้ไม่ฉันจะไม่ยอมให้ใครมารังแกวาคาบะจังผู้แสนดีอีกแล้ว เอาล่ะต้องทำให้มันเด็ดขาดซะที!

"ทุกคนฟังทางนี้"

ฉันตะโกนขึ้นจนทำให้ทุกคนหันมามองรวมถึงคาบุรากิและเอ็นโจที่เพิ่งมาถึงด้วย

"จากนี้ต่อไปใครก็ตามที่เป็นศัตรูกับทาคามิจิ วาคาบะ ก็เท่ากัว่าเป็นศัตรูกับฉัน..ไม่สิ! ต้องเป็นศัตรูกับตระกูลคิโชวอินด้วย! "

>>437 นี่เรือวาคาบะงั้นหรือออออออ *0*!! ทุ่งดอกไม้จงเบ่งบาน

>>438 เหยดดดด ฟิคใหม่น่าตื่นเต้นอีกแล้ว ได้โปรด อย่าปล่อยให้เราค้าง อัพตอนต่อที

เฮ้ย พวกมึง กุกร๊าวฟิคมะหมามากอ่ะ กุตั้งชื่อน้องหมาตัวใหม่ของกุว่า ปอมกิโนะ เลยนะเว้ย ขอบคุณโม่งฟิคทั้งหลายที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาจนเป็นแรงบันดาลใจให้กุตั้งชื่อนี้ แม้ว่ากุจะโดนครอบครัวมองด้วยสายตาแปลกประหลาดก็ตาม

http://imgur.com/a/SMbYk

>>441 ชื่อน่ารักดีออก ตัวผู้ตัวเมียวะมึง

>>441 ก็ชื่อยูกิโนะไปสิวะ 555555555555555

>>442 ผู้จ้า ถ้าเป็นตัวเมีย เราคงคิดไม่ออกว่าชื่อไรดี อาจจะชื่อเรย์ทันก็ได้นะ

>>443 ไม่ได้สิมึง เดี๋ยวไม่เข้าคอนเซ็ปมะหมา

>>441 ว้ายยยยย มึงต้องหาชูสุมอยเลี้ยงด้วยนะ เดี๋ยวไม่ครบตระกูลเอ็นจอย เดี๋ยวน้องเหงา

>>446 ซามอยด์ตัวละเป็นหมื่นเลยนะเมิ๊งงงงง

>>447 ตัวละแสนจ้ะมึง 55555555555555

>>448 โอโห ค่าตัวแพงชิบ สมเป็นชูสุมอยด์

>>448 ไม่มีเพ็ดดีกรีตัวละห้าหมื่น เอ๊ง ค่ะมึง

>>438 ต่อๆ
----------------------------------
ข่าวที่ฉันออกตัวปกป้องวาคาบะจังแพร่สะพัดอย่างรวดเร็ว พวกนักเรียนก็ต่างพากันประหลาดใจ ก้แน่ล่ะสิ! จู่ๆฉันที่เป็นหัวโจกในการกลั่นแกล้งกลับออกตัมาปกป้องแบบนี้

แต่มันทนไม่ไหวจริงๆนั่นแหล่ะ มาแกล้งวาคาบะจังแบบนี้ได้ยังไงกัน ถ้าแค่แกล้งเล็กๆน้อยๆก็ยังพอให้อภัยได้แต่การมาทำร้ายร่างกายกันแบบนี้มันยอมไม่ได้จริงๆนั่นแหล่ะ

หลังที่ฉันพูดไปแบบนั้นก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมารังแกวาคาบะจังอีกเลย ก็แน่ล่ะสิใครจะกล้าเป็นศัตรูกับตระกูลคิโชวอินกัน

จากนั้นฉันก็คุยกับวาคาบะจังทุกวันจนสนิทกันจนเรียกว่าเพื่อได้เลยล่ะ ส่วนนายตัวสำรองที่ปกป้องวาคาบะจังมาตลอดนั้นแม้จะไม่ได้ว่าอะไรฉันก็ตามแต่ก็ยังระแวงอยู่บ้าง

"นี่คิโชอิน "

ไม่นะเสียงนี้มัน...คาบุรากิ!! ไม่นะทั้งที่พยายามหลีกเลี่ยงแล้วแท้ๆ แต่โชคดีจริงๆที่ไม่มีเอ็นโจมาด้วย

"มีอะไรเหรอกับฉันคะท่านคาบุรากิ "

"ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ เธอน่ะวางแผนอะไรไว้กันแน่ถึงพยายามเข้าหาทาคามิจิขนาดนั้น "

"หา!! อย่ามากล่าวหาอะไรฉันแบบนี้นะ "

"ก็ไม่มีอะไรนี่คะ "

"อย่ามาโกหก เธอน่ะเป็นคนที่รังแกทาคามิจิมาตลอดแต่จู่ก็เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้คงมีแผนอะไรล่ะสิท่า "

อ้า!! ฉันจะบ้าตายกับไอหมอนี่จริงๆคิดเองเออเองตลอดเลย แม้การบุคลิกจะไม่เหมือนแต่ไม่ว่าจะอยู่โลกไหนๆก็ยังนิสัยเหมือนเดิมสินะ

"จะเชื่อหรือไม่นั้นก็เรื่องของท่านคาบุรากิค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะค่ะเดี๋ยวจะข้าเรียนสาย "

ฉันกำลังจะเดินจากไป แต่คาบุรากิก็มาขวางทางฉันไว้ก่อน

"เธอยังไปไหนไม่ได้จนกว่าจะให้คำตอบฉันก่อน "

อะไรอีกเนี่ยตื้อจริงๆ ไม่ต้องกลัวฉันแย่งวาคาบะจังไปจากนายหรอกน่ะเพราะฉันไม่มีรสนิยมแบบนั้นหรอก

แต่จู่ก็มีใครบางคนเดินมาทางฉัน

"คุณกำลังทำให้เธอลำบากใจนะครับ "

นายตัวสำรอง!! มาได้ถูกเวลาจริงๆเยี่ยมมาก

"หลีกไป นายดูไม่ออกเหรอว่ายัยนี่น่ะกำลังวางแผนบางอย่างอยู่ "

ฉันและนายตัวสำรองต่างก้รู้สึกเอือมระอากับความบ้าของตานี่แล้ว แผนการบ้าบออะไรกันย่ะ!

"คาบุรากิคุณนี่มันไม่เข้าใจอะไรจริงๆสินะ "

"หือ? พูดอะไรของนายน่ะ "

"คุณไม่รู้สึกเหรอว่าพักนี้คุณคิโชวอินกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองอยู่น่ะ "

"นายต้องการบอกอะไรฉันกันแน่? "

"คุณก็เห็นนี่พักหลังมานี้คุณคิโชวอินน่ะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ทั้งเลิกกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิ เธอตั้งใจเรียนขึ้นและเธอก็ไม่ตามตอแยคุณแล้วด้วยแบบนั้นไม่ดีเหรอครับ "

เยี่ยมมากพูดได้ดี!

"ตั้งแต่เธอได้ถูกคุณทาคามิจิช่วยไว้คราวนั้นเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกเกลียดเธอมากเลยล่ะ แต่คิโชวอินเรย์กะในตอนนี้นั้นไม่ใช่คนเดิมอีกแล้วคุณลองเปิดใจดูสิ "

หลังจากได้ยินคำพูดของนายตัวสำรองคาบุรากิก็คิดอยู่พักหนึ่ง
"งั้นฉันจะลองเชื่อเธอดูแล้วกันยังไงซะเธอก็เป็นเพื่อกับทาคามิจิ "

จากนั้นคาบุรากิก็เดินจากไปเหลือเพียงฉันกับนายตัวสำรอง

"ขอบคุณมากค่ะมิซึซากิคุง "

ฉันขอบคุณจากใจจริงเลยล่ะ หากไม่ได้นายล่ะก็ป่นนี้ฉันคงต้องโดนคาบุรากิกักตัวไว้แน่เลย

"ไม่เป็นอะไรหรอกมันเป็นหน้าที่ของประธานนักเรียนน่ะ "

สมกับเป็นประธานนักเรียนจริงๆ ทำเอานึกถึงรุ่นพี่โทโมเอะเลยล่ะ
"ไม่รู้หรอกนะว่าอะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปได้ก็ขนาดนี้แต่เธอที่เป็นแบบนี้น่ะดีแล้วล่ะ อ้ะ! คาบเรียนเริ่มแล้วขอตัวก่อนนะ เธอก็อย่าสายล่ะ"

จากนั้นนายตัวสำรองก็เดินจากไป

ฉันมองดูแผ่นหลังของเขาที่จากไปหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะขึ้น ความรู้สึกที่จางหายไปนานก็เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง มันเหมือนกับตอนรุ่นพี่โทโมเอะ.......ความรัก

----------------------------------------------------------------------------------------------
กูมาเพื่อทำลายเรือเอ็นโจ//ยิ้มชั่วร้าย

>>451 อ๊าคคค ดีงามมมมมม ปล.เรือไหนห็ช่างไม่เรือคานก็พอออ

>>451 นี่เรืออะไรวะ ท่านเรย์กะดูกล้าหาญขึ้นเยอะเลย ปกติจะระแวงห่วงภาพลักษณ์ตลอด ปลดแอกแล้วสินะท่าน!!
ปล.ในทู้นี้เรือเอ็นโจเยอะนะมึงงงง

>>451 โอ๊ยย กูนี่วิ่งขึ้นเรือแทบไม่ทัน

>>451 ต่อๆ
--------------------------------
มุมมองของนายตัวสำรอง

พักหลังมานี้คิโชวอิน เรย์กะเริ่มเปลี่ยน เธอเปลี่ยนไปมากจนผมคิดว่าเป็นคนละคนกันเลยเสียอีก…หรือว่าเพราะหัวกระแทกพื้นตอนนั้น

แค่ก็ยังวางใจไม่ได้หรอก คนเราน่ะมันไม่ใช่ว่าจะเปลี่ยนกันได้ง่ายๆหรอกเธอคงวางแผนอะไรไว้สินะ

ก่อนหน้านี้เธอนั้นเป็นตัวน่ารำคาญสำหรับผม แต่หลังจากที่เธอมาสนิทกับวาคาบะผมก็ได้คุยกับเธอบ้างเป็นครั้งคราวจึงทำให้สุดท้ายผมก็ยอมรับตัวเธอมากขึ้น

การเปลี่ยนแปลงของเธอนั้นทำให้เธอมีนิสัยดีขึ้น ดีจริงๆที่เธอตกบันใดในวันนั้น

ผมที่กำลังเดินอยู่ก็ได้เห็นเธอกำลังคุยอยู่กับคาราบุกิ มาซายะ

เกิดอะไรขึ้นกัน? ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดีเลย

ผมเดินเข้าไปหาเธอก็พบเธอโดนคาบุรากิรังควานเพราะความไม่ไว้ใจ จากนั้นผมก็พูดแก้ต่างให้เธอ

ผมคิดว่าคิโชวอินเรย์กะคนใหม่นี้ได้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นแล้ว ผมอยากให้ทุกคนได้รับรู้เรื่องนี้

จากนั้นผมก็แยกกับเธอกลับห้องเรียน

แต่ระหว่าทางผมก็ได้พบกับคนๆหนึ่งเข้า

"นี่ประธานนักเรียน "

เอ็นโจ ชูสุเกะ......

"มีอะไร "

"ผมขอบอกอะไรไว้อย่างนึงนะ นายน่ะไม่คู่ควรกับเธอหรอกเพราะฉะนั้นอยู่ห่างไว้จะดีกว่า "

เขาพูดกับผมและเดินจากไป

ถึงแม้ว่าผมจะไม่เข้าใจวามหมายที่เขาพูดก็ตาม แต่ผมนั้นสัมผัสได้ถึงความกดดันที่เขาปล่อยออกมา รอยยิ้มของเขานั้นทำให้ผมถึงกับสะท้านไปทั้งตัวเลยทีเดียวราวกับว่าคนที่ผมกำลังผะเชิญหน้าอยู่นี้ไม่ใช่มนุษย์

หากจะให้จำกัดความถึงตัวตนของคนๆนี้ล่ะ.....ปีศาจ

>>451 กรี๊ดดดดี เรือนายสำรองใช่มั้ยยยย

>>451 เรือตัวสำรองมาแล้ววว เราจะเชียร์นายอีกคนนะ
>>455 เริ่มเข้าใกล้ฮาเร็มแล้วนะท่านเรย์กะ แต่สุดท้ายจะมีใครสู้จอมมารได้ไหม

>>455 เอาล่ะสิ สู้มั้ยคะ นายตัวสำรอง!

>>455 ดีจริงๆที่เธอตกบันไดในวันนั้น... นายตัวสำร๊องงงงงงง//เขย่าคอเสื้อ
เรือเริ่มหลากหลายมากขึ้นแล้ว สู้ต่อไปนะอารีม้า!!

>>455 โอ้โอ ท่านรัชทายาทจะสู้กับจอมมารแล้วเรอะ 555555555555555

>>460 มันคือศึกชิบัลลังของเหล่าองค์ชายในวังสิ

จะมาต่อไหมอะ //กำลังจะนอนกุนี่ตาค้างเลย

สรุปว่านายตัวสำรองชอบวาคาบะไหมอ่ะมึง
ใครรู้สปอยบ้างงง

>>463 อันนี้กุก็อยากรู้ //รอฟัง

>>463 ลึกลับพอๆกะเอ็นโจ เพราะบทแม่งน้อยเหลือเกิน........
ไม่รู้ว่าคอยช่วยวาคาบะเพราะชอบ หรือแค่เพราะว่าเป็นหน้าที่ประธานนักเรียน

Ky เล็กน้อยนะคะ ต่อจาก >>293-294 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
ต่อเรือคาบุรากิมาทั้งฟิคแล้ว ตอนนี้แทรกของเอ็นโจนิดหนึ่ง (?) นะคะ 5555 ไม่รู้ว่าโอเคหรือเปล่า นั่งเขียนบนรถเมล์ สติอาจจะกระเด็นไปบ้าง ไม่กล้าลงฟิค เห็นมีต่อฟิคไล่ลงกันรัวๆอยู่ กลัวดันโผล่ไปคั่นกลางฟิคคนอื่น 555 เลยรอสักพัก แต่ดีนะ มาให้อ่านเรื่อยๆเลย เราพร้อมทั้งค้าและเสพ 5555
…………………………………………
(มุมมองเรย์กะ)

น่ากลัวจังเลยค่ะ นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว...

ฉันเคยพูดกับเอ็นโจบ่อยๆ แม้เขาจะทำตัวจอมมารใส่ แต่ว่าก็มาพร้อมรอยยิ้ม เหมือนแกล้งหยอกล้อไม่ได้จริงจังเท่าไหร่ แต่ครั้งนี้รอยยิ้มของเขาเย็นชา สายตาเหมือนกดให้ฉันจมดิน จนฉันพูดตอบรับอะไรไม่ถูกเลยค่ะ

“เมื่อไหร่คุณจะสำนึกซะทีว่าสิ่งที่คุณทำมีแต่ทำให้มาซายะรังเกียจคุณ” เอ็นโจพูด น้ำเสียงเย็นยะเยือกจนฉันหนาวสั่น “ผมรู้ว่าคุณทำอะไรกับคุณทาคามิจิบ้าง ถามจริง สมองของคุณคิดได้แค่นั้นงั้นหรอ คุณคิดว่าการแกล้งขัดขวางคนอื่นจะทำให้มาซายะหันมาชอบคุณงั้นหรือไง”

คำพูดเชือดเฉือนหัวใจทำเอาฉันใจสั่นกลัว เริ่มนับถือเรย์กะแล้วสิคะที่เจอคำพูดแบบนี้เข้าไปแล้วยังตอบกลับและไม่สนใจได้ ตัวฉันผู้ขี้ขลาดในตอนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแล้วค่ะ...

“มาซายะไม่มีทางชอบคนอย่างคุณได้หรอก คุณก็แค่ผู้หญิงที่หัวใจบิดเบี้ยว” เอ็นโจพูดต่อไป “เลิกแกล้งทำเป็นกลัวได้แล้ว เธอคิดว่าจะเสแสร้งให้ใครดูกัน เมื่อไหร่จะเข้าใจว่าวิธีการของคุณมีแต่จะทำให้น่าขายหน้า”

แงงง ฉันกลัวจริงๆนะ นี่มันน่ากลัวกว่าจอมมารปกติอีกนะคะ... ฉันอยากรีบบอกว่าจะไม่ยุ่งกับวาคาบะจังอีกแล้ว ไม่แกล้งใครอีกแล้วค่ะ ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย แต่ว่าฉันได้แต่คิดในใจ ฉันลืมวิธีพูดไปแล้วค่ะ...

“ชูสุเกะ ทำอะไรอยู่น่ะ ไปกินข้าวกัน” เสียงทักของคาบุรากิชะงักไปเมื่อเขาเห็นฉันอยู่กับเอ็นโจด้วย

“นั่นสินะ ไปกันเถอะ” เอ็นโจพูด ทั้งๆที่มองฉันอย่างเย็นชาจากหางตา แล้วหันไปยิ้มแย้มปกติกับคาบุรากิ และเดินจากไป...

ขณะที่ฉันกำลังเรียกขวัญที่ถูกเป่ากระเด็นกลับมา เมลล์ก็เด้งขึ้น มาจากคาบุรากิ ซึ่งเพิ่งแลกเมลล์กันเมื่อกี้เพื่อปรึกษาปัญหาทะลุมิติ ก็ได้เห็นข้อความที่ดูตื่นเต้นว่า “นี่ๆ คิโชวอินเห็นหรือเปล่า เมื่อกี้ฉันเห็นรอยยิ้มเย็นชาชั่วร้ายของชูสุเกะด้วย หมอนั่นเริ่มกลับมาเป็นคนที่ฉันรู้จักแล้วสินะ ยอดไปเลยที่เธอทำให้เขาแสดงท่าทางอย่างงั้นได้”

ฉันเลยพูดอะไรไม่ออกตามเดิม...

…………………………………………

(มุมมองเอ็นโจ)

มาซายะเริ่มแปลกไป ไม่รู้เพราะอะไร เขาที่ถูกคิโชวอินมากระแซ ก็ไม่ได้ออกปากไล่ไป หรือต่อว่าเหมือนแต่ก่อน บางครั้งคิโชวอินเรียกหาหรือทักทาย มาซายะก็ตอบรับซะด้วย แม้หลังๆจะดูลังเลที่จะทำอย่างงั้นก็ตาม แต่ท่าทางของหมอนั่นบ่งบอกชัดเจนเลยว่าไม่อยากทำเป็นเฉยๆเมินใส่คิโชวอิน

มาซายะเริ่มชอบคิโชวอินขึ้นมางั้นหรอ?

ผมเองก็แอบสังเกตคิโชวอินมาตลอด เพราะงั้นบอกได้เลยว่าไม่มีอะไรที่ทำให้มาซายะเปลี่ยนไปแบบนั้น หรือว่าจะอยู่ในช่วงอื่นที่ผมไม่ได้ดูอยู่... แต่สายข่าวของผมก็ยืนยันว่าไม่มีอะไรผิดปกติอยู่ดี

ผมพยายามแอบถามมาซายะเหมือนกัน แต่อีกฝ่ายบอกแค่ไม่มีอะไร ถึงอย่างงั้นก็มานั่งซึม นายมันอ่านง่ายเกินไปแล้วนะ

แต่อย่างไรก็ตาม นั่นทำให้คิโชวอินได้ใจยิ่งขึ้น รังแกทาคามิจิหนักกว่าเดิม มาซายะเมื่อรู้เรื่องก็เศร้าสลด ขณะที่หมอนั่นพูดต่อว่าคิโชวอิน ผมเห็นว่าเขาดูฝืนพอควรเลย

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

นอกจากเรื่องท่าทีที่มาซายะปฎิบัติกับคิโชวอินที่เปลี่ยนไปแล้ว นิสัยหมอนั่นเริ่มจะแปลกๆ ถึงแม้เรื่องกีฬาการเรียนก็ยังไร้ที่ติเหมือนเดิม แต่ก็เหมือนมีมุมมองต่อโลกที่ต่างออกไป จริงจังกับทุกเรื่องไม่เว้นแม้แต่เรื่องไร้สาระ ไม่รู้ว่ามีอะไรเข้าสิง หรือหัวไปกระแทกมาหรือเปล่า แต่ว่าก็ตลกดีล่ะมั้ง

สองสามวันมานี้ ผมก็สังเกตว่าคิโชวอินก็เปลี่ยนไปเช่นกัน อยู่ๆเธอก็บอกให้ทุกคนหยุดแกล้งทาคามิจิ ผมที่บังเอิญไปเช้าพอดี ก็เห็นเธอทักทายกับทาคามิจิอย่างร่าเริงว่า "วาคาบะจัง~" ด้วย ทาคามิจิดูตกใจจนสมองเกือบหยุดทำงานเลยล่ะ แต่นอกจากการหลุดปากครั้งนั้น ก็ไม่เข้าใกล้ทาคามิจิอีกเลย

ดูเหมือนว่าการที่ทาคามิจิตกใจใส่จะทำเอาคิโชวอินจ๋อยไป ผมไม่เข้าใจจริงๆ... และวันต่อมาไม่มาดักรอมาซายะเหมือนทุกที

แต่ขณะที่ผมกับมาซายะเดินจากสโมสรจะเข้าห้องเรียน มาซายะก็บอกว่าขอไปห้องน้ำหน่อย ให้ผมไปเรียนก่อนได้เลย

ผมพอเข้าใจทันที เลยไม่เป็นก้างขวางคอ หลังๆมาซายะเริ่มจับโอกาสถูก ได้ยินเสียงคนร้องไห้ในห้องน้ำ เดาได้เลยว่าเป็นทาคามิจิที่ถูกแกล้ง มาซายะถือโอกาสนั้นเข้าไปปลอบทำคะแนนอยู่บ่อยๆ

แต่ทาคามิจิร้องไห้แบบนี้ คิโชวอินไปทำอะไรมาอีกแล้วงั้นหรอ ผมรู้สึกโกรธผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา บางทีเธออาจจะฉลาดขึ้นโดยการไม่ทำทุกอย่างโจ่งแจ้ง ผู้หญิงคนนี้หลงรักมาซายะจนน่าโมโห ทำเรื่องร้ายๆมากมาย เพื่อเรียกร้องความสนใจจากมาซายะ และแกล้งคนอื่นเพราะความอิจฉา

ผมวางแผนในใจ ต้องรวบรวมหลักฐานอะไรให้มากพอ ก่อนจัดการกับเธอซะที

ขณะที่ผมกำลังคิดเรียบเรียงเรื่องต่างๆ ก็ชะงักทันทีที่เข้ามาในห้อง ทาคามิจินั่งพร้อมเรียนอย่างตั้งใจ หยิบหนังสือขึ้นมาเตรียมเนื้อหาล่วงหน้า

แสดงว่าคนที่อยู่ในห้องน้ำนั่น ไม่ใช่ทาคามิจิงั้นหรอ...

ผมรีบออกจากห้อง ถ้ามาซายะไปเจอใครไม่รู้คงไม่ดี ผมคงต้องตามไปช่วยดึงเขาออกจากสถานการณ์พวกนั้นล่ะนะ...

เมื่อผมไปถึง ก็เห็นคิโชวอินเดินออกมาเจอมาซายะพอดี ทั้งผมทั้งมาซายะหรือแม้แต่คิโชวอินเองก็ตกใจ ผมซ่อนตัวอย่างรวดเร็วเพื่อดูสถานการณ์

ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงร้องไห้ เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ หรือว่า...นี่เป็นวิธีเรียกร้องความสนใจแบบใหม่

คิโชวอินดูระแวงมาซายะอย่างเห็นได้ชัด ดูน้อมโน้ม และหวาดกลัว ท่าทางเหมือนต้องการออกห่างมาซายะให้มากที่สุด

แต่หลังจากทั้งคู่คุยๆกันสักพัก ก็ได้เห็นท่าทางคิโชวอินที่แปลกไป ทั้งตกตะลึง ทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ

รอยยิ้มของคิโชวอินขณะคุยกับมาซายะครั้งนี้ดูต่างออกไป มันดูจริงใจกว่าครั้งไหนๆ ทำให้ผมยิ่งไม่เข้าใจกว่าเดิม

หัวใจผมเต้นแรงขึ้นมา นี่มันเกิดอะไรกันแน่!?!

มาซายะตบไหล่คิโชวอินอย่างสนิทสนม แล้วก็โดดเรียนไปคุยต่อที่ห้องสมุด ผมแอบตามไป แต่โชคร้ายที่ผมมัวสงสัยจนไม่ทันระวังตัว โดนอาจารย์จับได้ และลากผมไปห้องเรียน... ถึงผมจะหาข้อแก้ตัวไม่ให้โดนดุได้ก็ตาม แต่ว่าผมก็ต้องไปเข้าเรียน และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ผมไปดูช่วงพัก ทั้งคิโชวอินและมาซายะโดดเรียนไปกันทั้งคู่และยังไม่กลับมา ผมรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ...

จนถึงเวลาพักทั้งคู่ก็ยังไม่กลับมา ผมจึงพุ่งตรงไปห้องสมุด แต่บังเอิญเจอกับคิโชวอินเสียก่อน

"คุณคิโชวอิน ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม"

จริงๆผมกะจะทำแบบนี้อย่างระมัดระวัง และอยู่ในที่ที่ไร้คน แต่ตอนนี้ผมทนไม่ได้แล้ว

คิโชวอินไม่ได้โต้เถียงหรือพูดอะไรเจ็บแสบไร้หัวคิดแบบแต่ก่อน ทำให้ผมระแวงอีกฝ่ายเพิ่มยิ่งขึ้น

"เมื่อไหร่คุณจะสำนึกซะทีว่าสิ่งที่คุณทำมีแต่ทำให้มาซายะรังเกียจคุณ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมรู้ว่าคุณทำอะไรกับคุณทาคามิจิบ้าง ถามจริง สมองของคุณคิดได้แค่นั้นงั้นหรอ คุณคิดว่าการแกล้งขัดขวางคนอื่นจะทำให้มาซายะหันมาชอบคุณงั้นหรือไง”

ผมรอให้คิโชวอินตอบโต้กลับมา แต่เธอกลับมองผมอย่างหวาดกลัว ตัวสั่นๆราวกับกระต่ายน้อยที่โดนหมาป่าต้อนจนจนมุม

เวลาแบบนี้เป็นช่วงเดียวที่คิโชวอินจะสนใจและคุยกับผม พอเธอไม่แม้แต่จะพูดอะไรสักคำทำเอาผมหงุดหงิดนิดหน่อย

"มาซายะไม่มีทางชอบคนอย่างคุณได้หรอก คุณก็แค่ผู้หญิงที่หัวใจบิดเบี้ยว" ผมพูดต่อไป น้ำเสียงเยือกเย็นแฝงความโกรธไปเล็กน้อย “เลิกแกล้งทำเป็นกลัวได้แล้ว เธอคิดว่าจะเสแสร้งให้ใครดูกัน เมื่อไหร่จะเข้าใจว่าวิธีการของคุณมีแต่จะทำให้น่าขายหน้า”

คิโชวอินทำปากพะงับๆเหมือนพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่พูดไม่ออก ท่าทางของเธอดูไม่ได้เหมือนแกล้งทำซะด้วย...

อะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปขนาดนี้ในเวลาสั้นๆ...

“ชูสุเกะ ทำอะไรอยู่น่ะ ไปกินข้าวกัน” เสียงทักของมาซายะชะงักไปเมื่อเขาเห็นผมอยู่กับคิโชวอิน

“นั่นสินะ ไปกันเถอะ” ผมพยายามควบคุมสติตัวเอง แล้วหันไปยิ้มแย้มปกติกับมาซายะ เดินออกห่างจากผู้หญิงคนนั้น พยายามไม่หันกลับไป

ตอนกินข้าว ผมเห็นมาซายะเขียนเมลล์อย่างตื่นเต้นส่งหาใครสักคน เมื่อเขาละสายตาจากมือถือผมก็แอบดูไวๆ

คิโชวอิน เรย์กะงั้นหรอ...

ผมตกตะลึง ไม่คิดเลยว่ามาซายะจะแลกเมลล์กับผู้หญิงคนนั้น เสียดายผมไม่เห็นสิ่งที่เขาพิมพ์ เลยเดาไม่ได้ว่าอะไรทำให้พวกเขาคุยกัน และเปลี่ยนไปขนาดนั้น

แฮกมือถือดีไหมนะ นั่นจะผิดกฎหมายเกินไปหรือเปล่า ถ้าถูกจับได้จะเตรียมตัวแบบไหนดี หรือว่ามีวิธีอื่นที่ปลอดภัยกว่า

ขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอย่างงั้นในสโมสร ผมก็เห็นมาซายะหยิบมือถือขึ้นมาอีกแล้ว ครั้งนี้ผมหลอกล่อชวนคุยให้เผลอ แล้วแอบดูข้อความแวบๆไวๆ

แล้วก็เจอข้อความประมาณ "แบบนี้เธอก็มีเวลาเพิ่มขึ้นในการเก็บนักษัตรให้ครบแล้วสินะ"

ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ...

ป.ล. เป็นครั้งแรกที่เขียนมุมมองเอ็นโจ ไม่รู้ว่าแปลกๆไหมนะคะ ปกติเขียนแต่มุมมองของเรย์กะ คาบุรากิและไซซายะ 5555

>>463 สปอยล์ว่านายตัวสำรองชอบวาคาบะมั้ย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เป็นไปตามเนื้อเรื่องดั้งเดิมเลย คือ คาบุรากิหลงรัก วาคาบะ และนายตัวสำรองก็หลงรัก ด้วย
ท่านเรย์กะรู้ว่าจะเป็นแบบนี้อยู่แล้วตั้งแต่ต้น เลยเรียกว่า นายตัวสำรอง แล้วยังยกตำแหน่งรองหัวหน้าหมู่บ้าน(คานทอง)ให้ด้วยยังไงล่ะ

>>469 งั้นต้องรอดูว่าลงเอยแบบดั้งเดิมไหมสินะ ตัวสำรองจะยังคงเป็นตัวสำรองรึเปล่า
แต่คาบุรากิถ้าแห้วครั้งนี้ ก็คิดไม่ออกจริงๆว่าจะมีผู้หญิงแบบไหนเข้ามา
หรือจะไม่มี หรือจะเป็นผู้ชายแบบคู่ท่านพี่กับท่านอิมาริ----
ท่านพี่กับท่านอิมาริน่าจะแค่เพื่อน อ.ฮิโยโกะคงทำมาให้จิ้นเฉยๆ?
คำถามในหัวเพียบ

>>466-467 มันควรจะเป็นเรือคาบุรากิใช่มะ แต่กูกรี๊ดโมเมนต์เอ็นโจง่ะ กูขอโทษ อ่านไปกูยิ้มไปกับความร้อนรน(??)ของเอ็นโจ และความสตอล์กเกอร์อันไม่เสื่อมคลายไม่ว่าจะหัวสีอะไร กูรู้สึกได้ถึงความพยายามเรียกร้องความสนใจเอามากๆ พอเขาไม่พูดด้วยก็โกรธก็หงุดหงิด จนกูต้องหัวเราะฮุๆเลย
แถมช่วงท้ายแม่ง.....คาบุรากินี่มันบ้าบอจริงๆ เก็บแต้มนักษัตรอะไรของแก๊!!!

>>467 เหมือนจะดีนะ พอเจอประโยคนี้ "แบบนี้เธอก็มีเวลาเพิ่มขึ้นในการเก็บนักษัตรให้ครบแล้วสินะ" ขำก๊ากขึ้นมาทันทีทันใดเลย บากะรากิเอ้ยยย!! เอ็นโจจงงงต่อไปค่ะ ลูก

>>466-467 เป็นพาร์ทที่รู้สึกโอเคกับคาบุรากิมาตลอด จนกระทั่งเก็บแต้มนักษัตร 555555 บากะรากิก็คือบากะรากิจริงๆนั่นละ

ky นิดนึง เพิ่งย้อนอ่านไปตอนที่ 45 เป็นช่วงม.1 เรย์กะมีพูดว่า

"...(คาบุรากิ)เติบโตขึ้นจริงๆด้วยนะ แต่ในการ์ตูนเขาให้ความรู้สึกว่าถึงจะรุนแรงไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่มีกำลังใจแข็งกล้ามากกว่าจะเอาใจตัวเองแบบลูกคุณหนู ในเวลาอีก 3 ปีนี้เขาจะเข้าใกล้จักรพรรดิคนนั้นในการ์ตูนได้ซักแค่ไหนกันนะ..."

ผ่านมาร้อยกว่าตอน เข้าใกล้สักนิดบ้างมั้ยล่ะคะท่านเรย์กะ 555555555

>>473 กูว่ายิ่งห่างไกลออกไปซักสองล้านปีแสงได้ 55555555555555555

แถมด้วยสารบัญเรือลำน้อย เผื่อใครจะมาแต่งฟิคให้กูอ่าน...
-------------------------
ไทม์ไลน์ของอุเมวากะ

Ch.88 ที่โรงเรียนสอนพิเศษสำหรับช่วงปิดเทอม เจอนายกุ๊ย(อุเมวากะ)ครั้งแรก
Ch.89 อุเมวากะมาทักและหยอกล้อ, โดนขโมยซูชิข้าวห่อไข่
Ch.91 อุเมวากะมาขอโทษที่ขโมยของกิน, อุเมวากะเริ่มออกตัวว่าเป็นคนบ้าหมา
Ch.92 อุเมวากะส่งสมุดรวมภาพ "เลิฟๆ เบียทริซ" ให้ท่านเรย์กะดู
Ch.93 โดนโมริยามะมาค่อนแคะว่าสนิทกับอุเมวากะจังนะ, เรย์กะเอาตัวรอดมาได้และได้เป็นเพื่อนกับแก๊งอุเมวากะ
Ch.100 เรย์กะบอกว่าอุเมวากะขอว่าให้เชิญไปงานโรงเรียนด้วย แต่เรย์กะไม่ได้เชิญ
Ch.105 คุยกันเรื่องช็อคโกแลตวาเลนไทน์กับพวกโมริยามะ
Ch.113 เรย์กะบ่นว่าได้แลกเมลล์กับอุเมวากะเข้า ก็เลยมีภาพเบียทริซส่งเข้าเมลล์ทุกวัน แถมแทนตัวเองเป็นเบียทริซอีกต่างหาก
Ch.132 เรย์กะคิดว่าจะทำตุ๊กตานิดเดิลเฟลท์เบียทริซโชว์ในงานโรงเรียน, ไปขออุเมวากะ อุเมวากะบอกว่าขอให้เบียทริซลดความอ้วนก่อนนะ ดอบเพอแกงเกอร์ของเรย์กะชัดๆ
Ch.134 อุเมวากะส่งเมลล์มาภาพเบียทริซจุ๊บแก้มตัวเองมาให้
Ch.135 กำหนดวันนัดเจอเบียทริซกับอุเมวากะ
Ch.136 นัดเจอพวกอุเมวากะและเบียทริซที่ด็อกแลนด์ อุเมวากะเปิดเผยความบ้าหมาเต็มที่จนโมริยามะเหวอ
Ch.137 เริ่มทำนีดเดิลเฟลท์, อุเมวากะมาถามความคืบหน้า
Ch.155 เรย์กะบอกว่ามีเมลล์จากเบียทริซส่งมาหารัวๆว่าอยากเห็นตุ๊กตาเร็วๆ
Ch.159 งานเทศกาลโรงเรียน อุเมวากะและผองเพื่อนมาเที่ยวงาน อุเมวากะปลดปล่อยความบ้าหมาออกมาอีกครั้ง
Ch.161 พวกอุเมวากะเดินเล่นเสร็จมาขอเรย์กะที่แต่งชุดจีนถ่ายรูป

ไอเทมบ้าหมาของนายบ้าหมา
ต่างหูอุ้งตีนหมา, แหวนเงินประทับตราอุ้งตีนหมา, กระเป๋าใส่เบียทริซสีฟ้าลายดอกทานตะวัน มีชื่อ"Asuka&Beatrice" (ของขวัญจากท่านเรย์กะ)

-------------
ไทม์ไลน์ของมิซึซากิ

Ch.45 เรย์กะดูรายชื่ออันดับคะแนนสอบเจอชื่อคุ้นๆ แล้วมองหาชายผมเงิน
Ch.62 เรย์กะพูดถึงนายผมเงิน ตำแหน่งสภานักเรียน ทีมแข่งวิ่งม้าทีมสุดท้ายคู่กับทีมคาบุรากิ สุดท้ายคาบุรากิชนะ
Ch.66 ประธานนักเรียนผมเงินโผล่มาว้ากใส่ซึรุฮานะ ทุกคนถามว่าปธ.นร.ชื่ออะไร เรย์กะตอบ"มึซึซากิ อาริมะ"
Ch.83 รุ่นพี่โทโมเอะเรียกมิซึซากิมาคุยพร้อมกับเรย์กะว่าอยากให้มาเป็นสภานักเรียนด้วยกัน
Ch.86 มิสึซากิเข้ามาคุยด้วยเพราะคิดว่าเรย์กะรังแกหัวหน้าห้อง
Ch.88 สอบปลายภาคมิซึซากิได้ที่7 เรย์กะที่86
Ch.96 เรย์กะเจอมิซึซากิคุยกันเรื่องงานกีฬาโรงเรียนร่วมกับรุ่นพี่โทโมเอะ มิซึซากิท่าทางระแวงเรย์กะ
Ch.130 มิซึซากิเข้ามาขอโทษเรย์กะที่มีอคติด้วย
Ch.151 มิซึซากิกับประธานโยโกะเปิดศึกกัน สุดท้ายโยโกะชนะ
Ch.152 งานกีฬาโรงเรียน มิซึซากิลงแข่งขี่ม้าส่งเมือง ดูเหมือนนายตัวสำรองจะป๊อปมาก ปรากฏฉายา"รัชทายาท"เป็นครั้งแรก
Ch.153 เรย์กะบ่นเรื่องฉายา"รัชทายาท", มิซึซากิโผล่มาคุยเรื่องอันดับสอบกลางภาคกับวาคาบะ ท่ามกลางสายตาโหดๆของแฟนคลับ
Ch.154 ประชุมงานเทศกาลโรงเรียน
Ch.157 มึสึซากิเข้าใจว่าเรย์กะโดนขู่เข็ญจากพวกอุเมวากะเข้ามาช่วยเหลือ

>>475 ทำดีย์ ขอบคุณมากมึง

กุไม่ทำสารบัญคาบุรากิแล้วนะ ใครก็ได้ทำแทนที
กุเขียนทีch.นึงออกมาเกินสามบรรทัดอะ กุย่อไม่เป็น

>>475 โม่งสารบัญขยันไปแล้ววววว

กูต้องการ​กาว เลยทำเป็นของบรรณาการ ฮือ ขายกาวกุที

คาบุรากิบทแม่งเยอะอะ กูขี้เกียจ​จัง...ถ้ากูว่างพออะนะ (ลูกรักลูกชังชิพ 55555555)
แต่ถ้าทำคาบุรากิอีก นี่กูว่ากูจะไปออกแฟนพันธุ์​แท้ละ.......
ย้อนดูที่ตัวเองทำมาตั้งแต่สารบัญ​ฟิค กูก็กลัวตัวเอง​นะเนี่ย ​กะงานทำไรแบบเน้บ้างมั้ยยย กรี๊ดดดดดดดด

>>334->>336 กูขอโทษ กูมาช้าาาา แจ่ขอบคุณที่มึงมาลงต่อมากกกๆ //กอดและกราบ // กูรู้สึกว่าท่านเรย์กะน่าสงสารมากเลย ฮือฮือ

>>478 มึงอยากได้กาวอะไรวะ? กูไม่ได้จะทำให้นะกูถามเฉยๆ /อย่าตีกรูว์

>>480 กูอ่านได้ทุกกาวแหละ กูเสพไม่เลือก ถถถถ

กุคิดพล๊อตเรื่องเล่นๆนะ จากไอ้ฉายาทั้งหลายมันเอามาประกอบกันเป็น ตำนานรักต้องห้ามจอมมารกับจักรพรรดินีได้เลยน้า

จักรพรรดิผู้ครองอาณาจักรเอย องค์รัชทายาทเอย จอมมารเอย วาคาบะจังควรเป็นผู้กล้า นายบ้าหมาเป็นลูกสมุนจักรพรรดินีที่ถูกจอมมารลักพาตัวไป....//กุมาปล่อยความกาวมโนก่อนนอน

กรี๊ดดด ไปนอนแปปเดียวกลับมาฟิคบานเลย แถมมีฟิคนายตัวสำรองด้วย ดีงามมม

ขอบคุณสายผลิตทุกท่านค่ะ หิคทุกท่านสนุกแบะช่วยต่อชีวิตเราได้ดีมาก

>>466-467 กูฟินเรือเอ็นโจวตัวแตก มึงโลกฟิคเรือคาบุรากิอย่างเดียวกลายเป็น ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะได้ไหม ก๊ากกกก //โดนถีบบบ

กูชอบฟิคมึงมากเข้ามานี่ต้องส่องก่อนเลยว่ามึงมายัง 5555555

ตอนนี้กูประทับใจคาบึรากิมาก จนมาเจอตอนจบ ฮ่วยย ปาคอม 5555555555555555555555555 งงต่อไปนะท่านเอ็นโจว

>>475 กรี้ดดดด ขอบคุณมึงมาก จุ้บบบบ

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนใหม่

ท่านเรย์กะผู้น่าสงสาร นกแล้วนกอีกจนเพื่อนมีแหนไปหมดแล้วตัวเองก็ยังอยู่บนคาน

>>486 แฟน โถ่โว้ย พิมพ์ผิดอีกแล้วน่าเบื่อจริง

ซุยรันนี่แม่งโรงเรียนนกและสตอล์กเกอร์ศึกษา​ชัดๆ ทำไมมีแต่สตอล์กเกอร์​กันเต็มไปหมด​55555
ตาสัตว์เซลล์เดียว​ โอ๊ย คาบุรากิ 5555555555

ตอนนี้ไม่มีส่วนสปอยล์​เหรอ​โม่งแปล~

>>488 กูเริ่มคิดมุกไม่ทันเลยกะตัดทิ้งแบบเนียนๆ 55555 เห็นว่าไหนๆ ก็มาขนาดนี้แล้วคงเข้าใจและให้ความร่วมมือกันดีทุกคนแล้วมั้ง~ มั้ง~
แต่ถ้าตอนไหนหมิ่นเหม่อาจจะยกขึ้นมาย้ำอีกรอบ ขอบคุณที่สังเกตเห็นนะ :)

>>489 ขอบคุณโม่งแปลลลลล ฟหกด บากะรากิทำอะไรเนี้ยยยยย ขำท่านเรย์กะ นั่นสิเยอะทั้งๆที่คิดเรื่องรักอยู่ตลอดแท้ๆ นกตลอด นกจนเป็นพญานกเลยเน้อ อาโออิจังรอดุเจ้าแม่กาลีได้เลย คิดว่าน่าจะต้องใช้ล่ะมั้ง รอจ้า

>>490 เขียนผิด รอดู*

นี่น้ำชาแอปเปิ้ลชินนาม่อน
https://sifu.unileversolutions.com/image/en-US/recipe-topvisual/2/1260-709/apple-cinnamon-tea-50202275.jpg
นี่หน้ากากละครโนห์ (หลอนเชี่ย!)
https://ae01.alicdn.com/kf/HTB1o9INJFXXXXaNXFXXq6xXFXXX3/-font-b-Japanese-b-font-font-b-Noh-b-font-Buddhism-Carnival-font-b-Mask.jpg

อ้าวอาโออิจังมีแฟนเฉยเบย อยากรู้จังท่านเรย์กะจะจัดการนักเรียนจอมตื้อนั่นยังไง
ว่าแต่ขึ้นรถมาด้วยกันเร๊อะ! เรือคาบุเรย์กะจะรู้สึกยังไงล่ะเนี่ย แต่ท่านเอ็นโจทำดีมากที่ถาม กำลังสงสัยอยู่เชียว คิดว่าจะเป็นปริศยาอีกซะแล้ว

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นช่วงพักเที่ยงฟระ!!?

>>492 ปริศนา* เฟ้ย! พิมพ์ผิดกันรัวๆเลย หรือจะเป็นโรคติดต่อ

ดูเดิ้ลคาบุรากิเล่นซะหน่อย บากะจริงๆนั่นแหละ ทำวาคาบะเดือดร้อนอีกแล้ว
"ยูริเอะ~~" เห็นเคยบรรยายคำพูดของยุริไว้ว่า มาซายะน้องชายที่น่ารัก
https://drive.google.com/file/d/0B5wqTNdLnv19YWxOMk5YYWNqWnM/view?usp=sharing

>>494 หมดคำบรรยายเลย เจ้าบากะรากิเอ้ยยย แกมันน่ารัก กูนี่นึกถึง allxมาซายะเลย แม่งน่าแกล้ง ช่วยกูด้วยยยยยย กูชอบอันนั้นจริงๆนะ #คาบุสายเอ็ม

>>334-336 มาต่อค่ะ สำหรับคนที่ต้องการความหวาน ขอให้อย่าเพิ่งเติมน้ำตาลจนกว่าจะอ่านจบ ไม่งั้นน้ำตาลในเลือดจะขึ้นสูงนะคะ

ปล. มันเกิดอะไรขึ้นกับฟิคที่ไม่มีทางเกิดขึ้นในความเป็นจริงเนี้ยยยย!!!!~

=========================================================

สุดท้ายฉันก็ไม่ได้ไปเที่ยวกับท่านแม่ ปล่อยให้ท่านพ่อไปแทนฉัน ถึงแม้ว่าพวกท่านจะไม่ค่อยเห็นด้วย แต่ฉันบอกไปว่าอยากให้ท่านทั้งสองคนได้พักด้วย แน่นอนว่าท่านพี่เองก็สนับสนุนเสียงของฉัน ยันกรานหนักแน่นว่าจะดูแลฉันให้เอง เพราะฉะนั้นฉันเลยอยู่บ้าน นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงค่ะ

ได้ทานอาหารฝีมือท่านพี่ด้วยล่ะค่ะ ฝีมือของท่านพี่ยังอร่อยเหมือนเดิม
จะว่าไปเมื่อวานนี้ท่านพ่อเข้ามาหาฉันเป็นคนแรกที่โรงพยาบาล ท่านพ่อขอโทษที่ทำให้ฉันต้องมาเป็นแบบนี้ ถึงจะงง แต่ก็พอรู้ว่าท่านพ่อโทษตัวเองเรื่องที่ฉันออกมาลำบากเป็นเพราะเขา พอเห็นทานูกิเป็นแบบนี้ทำเอาฉันกลับยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่เลยค่ะ ทานูกิตัวเล็กลงไปแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ มันไม่ใช่ความผิดของท่านพ่อเลยนี่คะ

ในตอนนั้นฉันไม่สามารถโต้ตอบอะไรกลับไปได้นอกจากคำว่า ‘ไม่ใช่ความผิดของท่านพ่อ’ เท่านั้นค่ะ เหมือนท่านพ่ออยากจะพูดอะไรต่อ แต่ตอนนั้นท่านพี่กับท่านแม่ก็มากันแล้ว พวกท่านก็เลยพาฉันกลับบ้านกันก่อน

เหมือนว่าท่านพี่จะรู้ว่าฉันกังวลเรื่องอะไร ท่านพี่เลยกล่าวกับฉันว่า ถึงแม้ค่ารักษาพยาบาลรอบนี้ทางบ้านเอ็นโจเป็นคนออกให้ แต่ว่าท่านพี่ก็ไม่คิดที่จะเป็นหนี้บุญคุณใคร ยืนยันว่าจะรับแค่คำขอบคุณที่ช่วยพาน้องสาวมาที่โรงพยาบาล และออกค่ารักษาให้เอง พร้อมกับลูบหัวปลอบโยนฉัน ทำเอาฉันรู้สึกใจชื้นขึ้น

ขอบคุณมากค่ะท่านพี่ น้องสัญญาว่าจะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องกับทางนั้นอีกค่ะ ถึงแม้ยูกิโนะคุงจะเป็นโอเอซิสในใจ ก็จะใจแข็งไม่ยุ่งเด็ดขาดค่ะ!

หลังจากวันนั้นฉันก็ใช้ชีวิตวนเวียนอยู่กับงานพิเศษ คุยโทรศัพท์กับพวกเซริกะจังบ้าง คุคิโนะจังบ้าง และก็มีข่าวลือเข้ามาพูดให้ฉันฟังปละปลายว่าคาราบุกิไปพักร้อนที่อังกฤษพร้อมกับเอ็นโจ พอหลุดปากพูดออกมา พวกเธอก็ขอโทษฉันใหญ่เลยค่ะ

แหม นิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่เป็นไรมั้งคะ

++++++++++++++++

วันนี้ท่านอิมาริและท่านพี่มาหาฉันที่คาเฟ่พร้อมกับท่านไอระค่ะ ตอนแรกที่ได้เห็นท่านไอระอีกครั้งทำเอาฉันอยากจะร้องไห้ขึ้นมาเลยค่ะ ยังเป็นคุณพี่สาวแสนเท่เหมือนกับที่โลกโน้นเลยค่ะ แถมยังดูเท่กว่าเดิมด้วยซ้ำค่ะ แต่ว่าไปไงมาไงถึงได้มาอยู่กับพวกท่านพี่ได้ล่ะคะ

พอเลียบๆ เคียงๆ ถาม ตอนหลังเลิกงานแล้วก็รู้ว่าท่านไอระนั้นเป็นรุ่นน้องชมรมยิงธนูของท่านพี่ตอนปีหนึ่งค่ะ อยู่ในช่วงที่กำลังจะหาที่ฝึกงานก็ได้ท่านพี่ของฉันช่วยแนะนำบริษัทให้ แล้วก็มาจบลงที่ทำงานกับบริษัทของท่านพ่อท่านอิมาริ แน่นอนว่าเป็นการทำงานหนักโดยไม่สนใจว่าเป็นคุณหนู ในแบบที่ท่านไอระชอบทีเดียว เพราะเธอไม่อยากให้ใครมองเธอว่าเป็นคุณหนูสักเท่าไหร่ แล้วก็เลยสนิทกันค่ะ

เรื่องนี้ทำเอาฉันรู้สึกช็อคนิดหน่อย แต่ท่านไอระบอกกับฉันว่า ท่านพี่พูดกับเธอว่า ‘ในเมื่อเสนอตัวมาแล้วก็ขอใช้งานให้คุ้มกับค่าจ้างนะ’ นั่นแหละค่ะ

หวังว่าคงไม่ใช้งานมากเกินไปนะคะ…

ท่านไอระบอกว่าฉันเปลี่ยนไปมากทีเดียว เธอสารภาพกับฉันว่าตอนแรกเธอไม่ค่อยชอบใจฉันเท่าไหร่นัก ถึงท่านอิมาริจะพูดถึงฉันยังไงก็ไม่อยากจะเชื่อ จนได้เจอตัวฉันเป็นๆ นี่แหละค่ะ

แต่ว่านะคะ พอได้คุยกับท่านไอระ รู้สึกสบายใจจริงๆ ค่ะ น่าจะเป็นเพราะท่านพี่เป็นห่วงฉันล่ะมั้งคะ ถึงได้ชวนท่านไอระมาด้วย

“เรย์กะจัง ไว้วันหลังมาคุยกันใหม่นะ พวกพี่ต้องเข้างานกันแล้วล่ะ” ท่านไอระพูดยิ้มๆ เธอแลกเบอร์และเมล์กับฉันเรียบร้อย หลังจากที่เดินมาส่งฉันที่สถานีรถไฟ ท่านพี่ ท่านอิมาริ และท่านไอระก็นั่งรถกลับไปที่ทำงานต่อ

ดูเหมือนว่าที่แวะมาคาเฟ่ที่ฉันทำงานอยู่ น่าจะเพื่อมารอเวลาคุยงานกับลูกค้าที่อยู่ย่านนี้ค่ะ

อีกอย่างฉันไปขอที่ทำงานพิเศษทั้งมินิมาร์ทและคาเฟ่ไว้ว่าจะเปลี่ยนกะเป็นช่วงหลัง 5 โมงเย็นถึง 3 ทุ่ม แทน เนื่องจากจะเปิดเทอมแล้ว

ถึงแม้จะเปิดเทอมแล้ว แต่ฉันก็ไม่มีทางเลิกทำงานพิเศษหรอกค่ะ ถึงท่านพ่อ ท่านแม่ และท่านพี่จะคัดค้าน ก็ไม่สนหรอก อะไรที่เลี้ยงปากเลี้ยงท้องได้ ต้องเก็บให้หมดค่ะ!

************************

************************

“...อ๊ะ ตัวสำ..ไม่สิ มิซึซากิคุง!”

“เอ๊ะ? หา?”
อุหวาา ผมสีเงินด้วยล่ะค่ะ! ไม่สิต้องพูดว่าที่ออกเงินๆเวลาโดนแสงมากกว่าค่ะ ตอนนี้นายตัวสำรองมองฉันแปลกๆ ด้วยล่ะค่ะ ไม่สิ ในตอนนี้เขาไม่ใช่คนที่ฉันรู้จักนี่นา ต้องขอโทษแล้วล่ะ

“ขอโทษค่ะ ที่เสียมารยาททักไปอย่างนั้น”

“อ่า ไม่เป็นไร”
ฉันมองใบหน้าตกตะลึงของนายตัวสำรอง ที่คิดว่าน่าจะจำได้แล้วว่าฉันคือ คิโชวอิน เรย์กะ เหมือนได้ยินพึมำพว่าเมดๆ ไรสักอย่าง ฉันจะทำหูทวนลมไปนะคะ

“จะนำทางไปที่โต๊ะนะคะ” ฉันพูดพลางเดินนำนายตัวสำรองที่เดินตามฉันมาในสภาพแข็งทื่อ

“ขออภัยอีกครั้งค่ะ เอ่อ แล้วคุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ?” พูดจบก็ส่งยิ้มให้ พลางรอรับออเดอร์ตามปกติ

“หา?”

ตกใจอะไรขนาดนั้นคะ ฉันแค่ทำงานเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองอยู่เท่านั้นเองค่ะ ฉันยกยิ้มให้เขาอีกครั้ง

“เธอ...เอ่อ คุณคิโชวอิน เรย์กะ?”

“ค่ะ”

“ทำงานพิเศษ?”

“ใช่แล้วล่ะค่ะ จะรับอะไรดีคะ?”

“...ละ เลม่อนโซดา กับฮันนีโทส”

“เลม่อนโซดากับฮันนีโทสนะคะ อีกสิบนาทีของที่สั่งไว้จะมาเสิร์ฟที่โต๊ะนะคะ คุณลูกค้า”

“อะอื้อ”

เหมือนนายตัวสำรองจะทำหน้าแปลกๆ แต่จะว่าไปแล้วเลม่อนโซดากับฮันนีโทสนี่กินด้วยกันมันไม่รู้สึกแปลกๆ เหรอคะ?

พอเสิร์ฟชุดของหวานให้นายตัวสำรองเสร็จ ก็ทำงานต่อค่ะ

ประมาณสิบนาทีหลังจากนั้นฉันก็ได้เวลาเลิกกะพอดี ฉันบอกลาเจ้าของร้าน และพนักงานคนอื่นๆ แล้วเดินออกจากร้านไป ดูเหมือนนายตัวสำรองกำลังนั่งจดจ่อกับหนังสือสอบ ขยันจังเลยค่ะ

*************************************************

เช้าวันไปโรงเรียนฉันไม่ได้ม้วนผมไป แต่ปล่อยให้ผมยาวเรียบตรงเหมือนเดิม เพราะพอลองม้วนแล้วดูเหมือนผมจะยิ่งเสียเข้าไปใหญ่เลยค่ะ แย่จังเลยน้า~

เพราะว่าสถานีรถไฟคนจะแน่นมาก ฉันเลยเผื่อเวลาไปโรงเรียนเช้าหน่อย จะได้ไม่ต้องไปเบียดกับใครเค้าค่ะ

อีกอย่างฉันไม่อยากให้ใครมามองตอนเข้าโรงเรียนด้วยค่ะ ลองนึกภาพมีคนมองมาแบบเกลียดชังดูสิคะ แค่คิดก็สยดสยองแล้วล่ะค่ะ ฮือ…

แต่ดูเหมือนฉันจะคิดตื้นๆ ไปสินะคะ แค่เปิดตู้รองเท้าเพื่อหยิบรองเท้าออกมา ก็เห็นว่าในรองเท้านั้นเต็มไปขี้ดินแห้งๆ แถมเหม็นด้วย ท่าทางว่าจะทำไว้ก่อนที่จะปิดเทอมฤดูร้อนแล้ว แย่จังเลย ไม่มีรองเท้าสำรองด้วย

…ช่วยไม่ได้นะ

ฉันใช้ทิชชู่ค่อยๆหยิบรองเท้าที่เปื้อนไปด้วยดินทั้งคู่ออกมา แล้วเดินไปยังก๊อกน้ำ ใช้แฟ๊บที่วางอยู่ตรงนั้นเอาออกมาซักรองเท้า ขัดๆ มันไปเรื่อยๆ ถึงจะมีที่ขัดรองเท้าอยู่ด้วย แต่มือที่ไม่เคยสัมผัสกับสารเคมีแรงๆ แบบนี้ทำให้ถูกแฟ็บกัดจนเป็นรอยแดงกล่ำ แถมคันยุบยิบ สงสัยหลังจากทำความสะอาดรองเท้าเสร็จคงต้องไปขอพาสเตอร์จากห้องพยาบาลมาแล้วล่ะ

ในตอนนั้นเองก็สังเกตเห็นใครคนหนึ่งกำลังจะเดินมาตรงนี้

ผมสีเงินที่สะท้อนแสงแดด ทำให้ดูแปลกตา แต่ว่าใบหน้านั้นเป็นใบหน้าของนายตัวสำรองแน่ๆ ค่ะ เพียงแต่ว่าเขาคงจะไม่สนใจคนที่กลั่นแกล้งคนที่เขารักแบบฉันหรอกค่ะ ฉันเลยก้มหน้าก้มตาเอาแฟ๊บในมือขัดรองเท้าต่อไปโดยไม่สนใจใคร

“...ทำอะไรน่ะ”

“...!”
ไม่คิดว่าคนอย่างนายตัวสำรองจะมาถามฉันด้วย ฉันเงยหน้าขึ้น มองนายตัวสำรองที่มองของในมือฉันแล้วขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ

“รองเท้าเปื้อนเลยเอามาซักน่ะค่ะ มิซึซากิคุง”

“เธอโดนแกล้งเหรอ?”

พอถูกถามตรงๆ แบบนั้นฉันก็เม้มปากแน่น ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่ขัดรองเท้าอีกครั้ง อื๋อ เริ่มขาวขึ้นนิดนึงแล้วล่ะ

“เป็นเพราะกรรมตามสนองน่ะค่ะ” ฉันกล่าวกับนายตัวสำรอง “...แต่ว่าเป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ” แล้วเค้นยิ้มให้

“รองเท้านั่นน่ะ น่าจะใช้ไม่ได้แล้วนะ ตามมาสิจะเอารองเท้าในห้องกรรมการนักเรียนให้ยืมก่อน”

“เอ๋? แต่ว่านั่นมัน…”

“ฉันปล่อยให้มีคนใส่ถุงเท้าเดินไปมาไม่ได้หรอกนะ”

“เอ่อ เดี๋ยวค่ะ คุณมิซึซากิ”

“มีอะไร?”

“ถึงฉันจะแกล้งคนที่คุณรัก คุณก็ช่วยฉันรึคะ? ทำไม?”

“...เพราะเธอเป็นนักเรียนของซุยรัน และฉันมีหน้าที่ต้องดูแลนักเรียนของซุยรันทุกคน ไม้เว้นแต่คนที่ถูกไล่ออกจากPivoine ก็ด้วยเหมือนกัน” นายตัวสำรองพูดด้วยน้ำเสียงไม่ยินดียินร้าย ทำเอารู้สึกซ้อนทับกับนายตัวสำรองในโลกของฉันเลยค่ะ ไม่ว่ายังไงก็มีทัศนคติเหมือนกันสินะคะ ดูน่านับถือจังเลยค่ะ

ช่างดีเหลือเกิน

“ถ้างั้น ฉันขอรบกวนด้วยนะคะ มิซึซากิคุง”

“อื้ม”

ฉันเดินตามนายตัวสำรองเข้าไปเอารองเท้า แต่ดูเหมือนว่าจะมีเบอร์ใหญ่กว่าขนาดของฉันเยอะเลยค่ะ

“เอาของฉันไปใส่ซะ”

“เอ๋ แต่มัน” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรมิซึซากิคุงถึงได้เอารองเท้าของเขาให้ฉัน ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ว่ารองเท้าของเขามันก็ใหญ่เหมือนกันนะคะ

“อันอื่นมันเบอร์ใหญ่กว่า เธอใส่ไม่ได้”

“ถะ...ถ้างั้นตอนเย็นฉันจะเอามาคืนให้นะคะ”

“อื้อ”

“ขอบคุณค่ะ มิซึซากิคุง” ฉันยิ้มให้อีกหนด้วยท่าทีขัดเขิน ไม่คิดว่านายตัวสำรองจะเท่ขนาดนี้ด้วยล่ะค่ะ

แต่เอ...ทำไมหันหน้าเมินหน้าหนีเสียล่ะคะ?

“เอ่อ...มิซึซากิคุง?”

“ไม่มีอะไรแล้วก็กลับห้องไปเถอะ”

อ่าค่ะ ถ้าไล่ขนาดนั้นล่ะก็… ฉันมองนายตัวสำรองอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็เดินออกไปทั้งที่ใส่รองเท้าของเขา แต่ว่าดันมีชื่อของนายตัวสำรองติดอยู่ด้วย

หวา~ หวา~ อันตราย รีบไปหาที่ตากรองเท้าให้แห้ง แล้วรีบเอาไปคืนดีกว่า

จริงสิ! ผมแบบนั้นไม่ผิดกฏโรงเรียนหรอกเหรอคะ?
ไม่สิ มีเอ็นโจแหกกฏอยู่ด้วยนี่นา คงไม่เป็นไรล่ะมั้ง แต่ว่าผมสีเงินแบบนี้ก็ดูเทีดีนะคะ~ ทำเอาใจเต้นตึกตักไปวูบนึงเลยล่ะค่ะ

ฉันใส่รองเท้าของนายตัวสำรองอย่างเก้ๆ กังๆ ยังไงก็ใหญ่ไปอยู่ดีนั้นแหละ ทำให้เดินเหมือนกับการลากเท้า ยังดีที่ไม่มีใครเห็น เข้าห้องพยาบาล ทายาแก้ผื่นคัน แล้วติดพาสเตอร์ตรงที่เริ่มถลอกเพราะโดนกัดเยอะไว้ แล้วรีบเดินเร็วๆ ไปที่ห้อง

ที่นั่งของฉันในความทรงจำนั้นได้นั่งติดหน้าต่างพอดิบพอดี ข้างหน้าก็เป็นที่นั่งของหัวหน้าห้อง จะว่าไปความรักของหัวหน้าห้องกับคุณฮอนดะเป็นยังไงบ้างนะ? โลกนี้จะได้คู่กันรึเปล่าคะเนี้ย?

ฉันนั่งหัวเราะคิกคัก คิดอย่างสนุกสนาน ในเวลาเช้าอย่างนี้ไม่มีคนอยู่นี่สบายใจจังเลยค่ะ แผนที่ฉันคิดไว้ก็คือจะต้องสนิทกับเพื่อนๆ ให้ได้เลยค่ะ!

ฉันทวนการบ้านไปเรื่อยๆ อย่างใจเย็น ไปพักใหญ่ จนกระทั่งได้ยินเสียงกรี๊ดจากหน้าประตูโรงเรียน พอมองออกไปก็เห็นรถหรูที่คุ้นตา และคนที่กำลังมาจากรถนั้นคือคาราบุกิ กับ เอ...วาคาบะจัง!

ถึงขั้นมาโรงเรียนด้วยกัน แล้ววาคาบะจังไม่ได้ทำสีหน้าไม่สบาย แต่กลับยิ้มแย้มแบบนั้น ถือว่าก้าวหน้าขึ้นเยอะเลยนะคะเนี้ย อยากให้คาราบุกิโลกโน้นเป็นสุภาพบุรุษแบบในโลกนี้จังเลยค่ะ ถึงภาพลักษณ์ภายนอกจะดูดี แต่ว่าข้างในมันกลวงเปล่ามีแต่ความบ้าเต็มขั้นซะอย่างนั้นนี่นะ

ถ้าคาราบุกิในโลกนี้ไม่เป็นแบบคาราบุกิในโลกของฉันก็ดีสิคะ! ไม่อย่างนั้นแฟนการ์ตูนเรื่องนี้ได้อกแตกตายแน่ๆ ค่ะ แต่ถึงจะพูดอย่างนั้นอย่างนี้ก็เถอะ แต่ฉันคงจะต้องหลีกเลี่ยงไม่ไปยุ่งกับสองคนนั้นเด็ดขาดเลย ไม่อย่างนั้นเอ็นโจได้หาทางเล่นงานฉันแน่ๆ

พอเผลอคิดชื่อเอ็นโจก็รู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูกเลย อุสาห์ไม่คิดถึงแล้วเชียวนะ เฮ้อ…

วันนี้พอทักพอส่งเสียงทักหัวหน้าห้องไปว่า ‘อรุณสวัสดิ์ค่ะ’ หัวหน้าห้องก็ตัวแข็งทื่อ ปฏิกิริยาแบบนี้นี่มันตลกดีจังค่ะ เหมือนนายตัวสำรองเลย

วันนี้ฉันพยายามที่จะไม่ขยับตัวไปไหนทั้งสิ้นนอกจากอยู่ที่โต๊ะเรียน และจะไปเข้าห้องน้ำหลังที่ทุกคนกลับมาในห้องหมดแล้วเท่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกกลั่นแกล้ง อีกอย่างนึง พวกคิคุโนะจังก็เข้ามาคุยเล่นกับฉันด้วย ทำให้ใจชื้นขึ้นมาหน่อยเลยค่ะ

พอพักคาบช่วงบ่ายคิดว่าคงจะไม่มีอะไรแล้วสำหรับการเปิดเรียนวันแรก ฉันตระเตรียมเก็บหนังสือใส่กระเป๋า เพราะคาบสุดท้ายเป็นคาบวาดรูปสบายๆ ไม่น่าจะมีอะไรมากนัก

เพียงแต่อยู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นมา ทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นมองไปที่ตรงประตูโดยอัตโนมัติ เห็นเส้นผมสีน้ำผึ้งฮันนี่สะดุดตา ใบหน้ายิ้มแย้มสุภาพยังคงติดอยู่เป็นเอกลักษณ์ของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นองค์ชายของโรงเรียนซุยรัน ทำเอาฉันชะงักมือที่เตรียมจะหยิบสมุดวาดภาพกึก มองคนคนนั้นเดินเข้ามาถึงที่โต๊ะ

“คุณคิโชวอิน ขอเวลาหน่อยสิ” ใบหน้ายิ้มแย้มที่เป็นเหมือนกับหน้ากากฉาบหน้าพูดขึ้น น้ำเสียงทุ้มต่ำที่ทำเอาฉันพูดไม่ออก

คงเป็นเพราะตั้งแต่วันนั้นฉันไม่ได้เจอทั้งเขา และก็ยูกิโนะคุงเลย ถึงแม้ยูกิโนะคุงจะส่งเมล์มาชวนออกไปเล่นด้วย แต่ฉันก็ปฏิเสธหมดเลย จนกระทั่งถึงวันนี้

“ค่ะ ท่านเอ็นโจ” ฉันว่าเบาๆ พอเงยหน้าสบก็เห็นว่าเขามองมือของฉันอยู่ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรค่ะ

ระหว่างที่เดินตามเอ็นโจออกจากห้องเหมือนกับถูกจอมมารสูบวิญญาณออกจากร่าง ฉันเผลอไปทำอะไรไม่ดีอีกรึเปล่าคะ? จะว่าไปก็ไม่ได้ไปยุ่งแล้วนี่นา… ปฏิเสธหมดทุกช่องทางด้วยนี่คะ!

ถึงแม้จะได้ยินคำพูดเสียดสีของพวกผู้หญิงทำนองว่า ‘ทำไมท่านเอ็นโจมากับแม่นั่นได้’ อะไรเทือกนั้น แค่ปรายตาไปคำพูดพวกนั้นก็หยุดไปโดยปริยาย ฉันไม่ใช้อำนาจอะไรเลยนะคะ แค่มองพวกปลาซิ่วปลาสร้อยเท่านั้นเอง

การเดินโดยพยายามใช้รองเท้านายตัวสำรองนี่ไม่สะดวกเลย เป็นเพราะหลวมทั้งต้องคอยหนีบเอาไว้ การเดินเลยเกร็งไปด้วยความที่ไม่อยากให้สะดุด แต่อยู่ๆ เอ็นโจก็หยุดเดินระหว่างขั้นบันได ทำให้ฉันที่ก้าวขาไปแล้วถึงกับเสียการทรงตัว

“...อะ”
กรี๊ด นี่ฉันจะตกบันไดอีกแล้วเรอะ…
ฉันหลับตาแน่น มือขวานหาที่เกาะโดยอัตโนมัติอย่างไม่รู้สึกตัวถึงระบบป้องกันตัวของร่างกาย ในหูได้ยินเสียงดังผลัก แต่ทว่าฉันกลับไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น ทั้งที่น่าจะเจ็บ แต่ทำไมรู้สึกได้ถึงสัมผัสที่นุ่มละมุนตรงริมฝีปากล่ะ? แล้วกลิ่นหอมสะอาดนี่มาจากไหนกันคะ พอลืมตาขึ้นมองกลับพบกับนัยน์ตาอีกคู่ที่สั่นระริกอยู่ใต้ร่างของฉัน ในตอนที่กำลังจะผละออก ก่อนที่จะได้คิดอะไร คนที่อยู่ใต้ร่างฉันกลับจับหัวของฉันกลับไปสัมผัสอีก

อื๋อ เดี๋ยวก่อนค่ะ นี่มันอะไรกันคะ!? ได้โปรดขอเวลานอกให้ฉันประมวลผลด้วยเถอะค่ะ! แต่เหมือนกับคนคนนั้นจะไม่รับรู้นอกจากจูบที่หนักแน่นที่แม้เขาจะพยุงตัวฉันลุกขึ้นแล้ว แต่ก็ไม่หยุดที่จะรุกไร้คืบคลานเข้ามาต่อ จนหลังของฉันถูกดันติดกับกำแพง

มือทั้งสองข้างของเขาแนบกับแก้มของฉันอย่างทนุถนอม นัยน์ตาคู่นั้นไม่ได้มีแววชิงชัง เย็นชาหรืออะไรเลย ทำเอาหัวใจพาลรู้สึกเต้นแปลกประหลาด

“เปิดปากสิ”

“เอ๋... อื๋อ!” ไม่ทันให้ตั้งตัว เอ็นโจก็โน้มหน้าเข้ามา เหมือนมีอะไรเข้ามาในปากด้วย ลิ้นเรอะคะ! หยุดก่อนสิ นี่นายไปเรียนการจูบแบบนี้มาจากไหนกันคะ?!

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็เป็นตอนที่หายใจหอบแฮ่กๆ และเจอกับนัยน์ตาคู่นั้นที่มองมาอย่างสับสนเท่านั้น มันอะไรกัน

“...อึก...ท่านเอ็นโจ?”

“ติดกระดุมซะ”

“เอ๊ะ?” พอก้มลงไปมองก็พบว่ากระดุมเสื้อถูกปลดไปสองเม็ด เหมือนมีอะไรแดงจางๆ อยู่ตรงเนินไหปลาร้า แค่นั้นฉันก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิด เดี๋ยวค่ะ นี่นายคิดจะทำอะไรกับฉันกันแน่!?????

“ขอโทษที ผมวู่วามเกินไปหน่อย” ไม่เรียกว่าหน่อยแล้ว เก็บคำขอโทษไปเลยค่ะ! อย่างน้อยก็ยังดีที่คิดเป็นสุภาพบุรุษปลดเสื้อสูทมาให้ฉันที่ขวัญผวาคลุม

ฉันมองเอ็นโจที่นั่งจ้องหน้าฉัน เหมือนเขาอ้าปากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูด แล้วลุกขึ้นยืนพร้อมกับส่งมือมา

“สภาพนี้คงกลับห้องไม่ได้แล้ว ไปที่อื่นเถอะ”

“อะ ค่ะ”
ฉันลุกขึ้น แต่ไม่รับน้ำใจที่หยิบยื่นมาให้ มองหารองเท้านายตัวสำรอง ข้างที่กระเด็นไปตอนตกบันไดมาสวม ขืนหายไปล่ะก็ นายตัวสำรองได้ฆ่าฉันแน่

“ทำไมถึงเอารองเท้าของประธานมาใส่ได้?”

“คะ?”

“รองเท้าที่คุณสวม”

“อ๋อ พอดีว่ารองเท้าดิฉันสกปรกน่ะคะ มิซึซากิคุงที่ผ่านมาเห็นพอดีเลยกรุณาให้ยืมใส่วันนึงน่ะค่ะ” ฉันตอบออกไปตามความจริง เหมือนได้ยินเอ็นโจพึมพำว่า อะไรคุงๆ แต่คงคิดไปเองสินะคะ

“ท่านเอ็นโจมีเรื่องอะไรหรือคะ” แม้ว่าจะเพิ่งผ่านเหตุการณ์ขวัญผวา แต่ฉันก็แสร้งทำเป็นใจกล้า ปิดบังความสับสนของตัวเอง ถามออกไป

“ยูกิโนะ ฝากมาให้ แล้วก็ถ้าเป็นเรื่องยูกิโนะจะไปหาก็ได้ ผมไม่ได้ว่าอะไร”

“ค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ ท่านเอ็นโจ”

“แล้วก็ เอารองเท้าไปคืนซะ” พูดขึ้นเร็วๆ แล้วก็รีบเดินจากไปเหมือนกับไม่มีอะไร ส่วนฉันได้แต่ยื่นนิ่งค้างไปนานสองนาน กว่าจะรู้สึกตัวแล้วเอามือแตะที่ริมฝีปาก สัมผัสนั้นยังคงอยู่เลย

********************************************
มันเกิดอะไรขึ้นกับกู กูต้องการความหวานในนิยายมากใช่ไหมเนี้ย ถึงได้เขียนออกมาแบบนี้ ฮือๆ

เดี๋ยวเรือเอ็นโจจะน้อยใจ เลยแวะมาแปะ
ดูเดิ้ลอย่างรวดเร็ว พยายามประมวลผลภาพจอมมารยิ้ม แต่ก็ยังไม่ใช่แฮะ
https://drive.google.com/file/d/0B5wqTNdLnv19dmhtZ21QMHZpd2M/view?usp=sharing

>>500 ช่างเป็นรอยยิ้มที่เจิดจ้ามากๆ เลยค่ะ รอยยิ้มการค้าสินะ?

>>499 ว้ายยยยยยย ทำอะไรกันที่โรงเรียนคะ ท่านเอ็นโจคนบ้าคนหื่น มึงทำดีมากๆ โม่งฟิค ขอจ๊วบไม่เปิดปากหนึ่งทีนะ

>>499 กรี๊ดดดดดดดด ฟิฟตี้เฉดออฟเอ็นโจเรอะ กูเขินจังเลยข่ะ เห็นเขาใส่รองเท้าชายอื่น ก็หึงหวงหน้ามืดจนลากไปจูบแบบ sm เลยสินะ กูอ่านไปยิ้มไปจนแก้มจะแตกแบ้วววววว

>>496-449 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด แค่จูบก็หนักแล้วนี่มีปลดกระดุมสร้างรอยช้ำอีก ยังอยู่ในโรงเรียนนะท่านเอ็นโจคนบร้าาาาาา แบบนี้ไม่มีใครเห็นเหรอวะเนี่ย

>>502 ดันหุ่นเอ็นโจให้ไปแทน
>>504 เออ ลืมๆ ไว้เดี๋ยวตอนหน้าเขียนเพิ่มว่าไปที่ไม่มีคนละกัน ฮ่า มันอยู่ในระหว่างพักคาบเรียนด้วยสินะ... แต่ว่านะแค่สองคนนี้เดินผ่าน ทุกคนก็เดินหนีแล้ว(มั้ง)
กุไปทำงานแระ ไว้มาต่อใหม่อาทิตย์หน้า

ปล.โม่งฟิคเกอิชาอยู่ไหน กดดันค่ะ กดดันนนน!!

>>496->>499 ตอนแรกกำลังฟินนายตัวสำรองอยู่เลย จู่ๆเอ็นโจก็มาชิงจูบไปซะงั้น 5555 หัวเราะสะใจ ฮาเร็มที่ดี

ดิบตอนใหม่มาแล้ววว โคดอยากอ่านแต่ไม่กล้าดำน้ำกลางออฟฟิศ ลงแดงงงง ใครสปอยมาที

>>499 กำลังหัวเราะฮิฮะกับนายตัวสำรอง แล้วก็ต้องมากรี๊ดเมื่อได้เห็นฉากจูบ กรี๊ดดดดดดดดด กรี๊ดค่ะ นี่มันที่โรงเรียนนะค้าาาาาา ท่านเอ็นโจ ต้องกลับบ้านก่อนแล้วค่อยทำสิคะ//ไม่ใช่ละ

>>507 กูดำน้ำแล้ว ..... กลับมาเป็นเรื่องวันๆของท่านเรย์กะแล้วอะ 55555555

>>507 ตอน 275 ใช่มั้ยยยยย มาแล้ววววววว เล่าสั้นๆ ปนสปอยล์ดังนี้
.
.
.
.
.
.
เรื่องไปถึงวันปิดภาคเรียนเทอม 1 ของม.6 แล้ว ที่ Pivoine ก็มีงานเลี้ยงปิดภาคเรียน เรย์กะนางบ่นๆ ว่าทำให้นางอดไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ก็ต้องไป ระหว่างทางก็เจอคาบุรากิกับเอ็นโจออกมายืนหล่อนิดหน่อย (อันนี้กูแอบขำ ไม่มีบทพูดอะไรเลย ออกมายืนเป็นประกายปิ๊งแว้บอย่างเดียวจริงๆ)
พอไปถึงห้องสโมสรก็ไปนั่งร่วมโต๊ะกับท่านซาราระกับท่านฟุยุโกะ แดกเอแคลร์ พอไปตักอาหาร นางก็คิดได้ว่า เฮ้อ อยากไปงานดูดอกไม้ไฟ แต่จริงๆ คืออยากไปเดินแดกร้านแผงลอยข้างทาง เลยหยิบมือถือขึ้นมาจิ้มๆ ดูข้อมูล แล้วก็มีเสียงคนทักมาจากข้างหลังว่า "จะไปเที่ยวเหรอ" ทำให้นางสะดุ้งหันหลังไป.... ตัดจบ!

สาธุ ขอให้เป็นเอ็นโจ! ขอให้เป็นเอ็นโจ! ขอให้เป็นเอ็นโจ!

ว่าแต่ท่านเรย์กะ เหลืออีกเทอมเดียวจะเรียนจบแล้วนะเฮ้ย เดทในชุดเครื่องแบบน่ะจะทันไหม รีบๆ หาแฟนเข้าซะทีสิเฟร้ยยยยยยย

>>507 ลองอ่านผ่านๆดู คุยกับท่านฟุยุโกะทั้งตอนเรื่องจะไปเที่ยว

>>510 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ขอให้เป็นเอ็นโจ ขอให้เป็นเอ็นโจ ขอให้เป็นเอ็นโจ //ร่วมด้วยช่วยภาวนา

>>510 ขอให้เป็นเอ็นโจด้วยเถอะค่ะ ไปเดินเที่ยว ดูดอกไม้ไฟกับเอ็นโจเถอะ สาธุ

>>510 ร่วมด้วยช่วยกันภาวนา ขอให้เป็นเอ็นโจ ขอให้เป็นเอ็นโจ ขอให้เป็นเอ็นโจ

>>510 ช่างเผือกแบบนี้ต้องเป็นเอ็นโจแน่ๆ!

คนที่น่าจะมาสนใจเรื่องท่านเรย์กะ ที่เป็นไปได้ที่สุดก็เอ็นโจล่ะนะ
ถ้าไปงานเทศกาลดูดอกไม้ไฟด้วยกันสองคน ก็ถือว่าเปิดตัวพระเอกแล้วล่ะ
//นั่งมองจากเรือลำอื่น

ขอให้เป็นเอ็นโจวววววววววววววววว กูตัดคาบุรากิไป นางคงไม่ถามหรอกว่าจะไปเที่ยวเหรอตามมารยาท นางต้องเข้าประเด็นไรสักอย่างที่เรย์กะอ่านอยู่ทันที 555555555555555555 แต่อาจเป็นคนอื่นได้เหมือนกัน แต่กูลุ้นเอ็นโจวววว ปิดเทอมหนึ่งแล้วเรย์กะ ฤดูใบไม้ผลิของเธออยู๋ไหนนนน

ท่านเอ็นโจแน่นอน
ถ้าเป็นบากะรากิต้องทักว่าจะไปเก็บนักษัตรที่นั่นรึ

>>509 อะไรเนี่ยท่านเรย์ก่าาา หรือผิดที่ฮิโยโกะซามะ อุตส่าห์มีวี่แววจะเข้าหมวดโรมานซ์แล้วแท้ๆ

>>516 มาคิดอีกที หรือใกล้จะจบแล้ววะ

>>520 ยังมีหลายอีเวนท์ที่ยังไม่เคลียร์นะ กูว่ายังไม่จบง่ายๆ

>>496 กรี๊ดดดดด นี่มันอะไรคะท่านเอ็นโจ แล้วอะไรคือจูบเสร็จแล้วรีบชิ่งง อยากอ่านมุมของเอ็นโจอ่ะ

ที่จริงตอนต้นๆ ฟินกับตัวสำรองมาก แต่เอ็นโจมาแรงแซงโค้งมากกว่า กิ๊กิ๊

>>499 มั่ยน้าาาาาาอย่าตัดดดด มาต่อก่อนนนนนน

>>520 เริ่มมีแนวโน้มต่อถึงมหาลัยนะ ก่อนหน้าตอนล่าสุดไปนิดหน่อยท่านพี่มีคุยถึงเรื่องเรียนมหาลัยละ
เริ่มหลอน ถ้ามีมหาลัยนี่ยาวแหง จนแก่หัวหงอกจะได้อ่านชีวิตนางจนจบมั้ยเนี่ย

>>524 ตามอ่านกันแบบหน้ากากแก้ว Berserk ส่วนโม่งฟิคโม่งแฟนอาร์ต ถ้ามีลูกก็สั่งเสียให้ลูกแต่งต่อ/วาดต่อเป็นทายาทอสูรต่อไป

>>524 จะมหาลัยยังไงก็ช่าง คบกับเอ็นโจก่อน กูถึงจะไว้วางใจไปได้เปลาะหนึ่ง

>>526 กุว่าถึงเข้ามหาลัยแล้ว พัฒนาจาก"คนเคยเห็นหน้า"มาเป็น"เพื่อนยังยากเลย555555555555555555 มันต้องมีอีเว้นท์แรงๆ(ซึ่งไม่น่ามี)

>>527 พัฒนาจากคนเคยเห็นหน้ามาเป็นสุดที่รัก//ปิดตา ขวยเขิน

>>524 กุก็สงสัยอยู่ ม.6ละ พวกมันไม่สนใจมหาลัยกันบ้างหรอวะ 55555

ไปมหาลัยจะได้เจอกับพวกตัวละครปัจจุบันหรอวะ เช่นเอ็นโจ คาบุรากิ อาริมะ

แบบมหาลัยญี่ปุ่นมันมีกี่คณะล่ะวะ คงไม่ใช่ว่าจะได้เข้าคณะเดียวกันหมดนะ

แล้วไหนจะวาคาบะ รู้สึกจะเป็นนักเรียนในระบบพิเศษของซุยรันนะ โควต้ามันหมดช่วงม.ปลายปะวะ

นึกว่าจะม.6เป็นร้อยๆตอนซะอีกแบบยาวไปจนตอน300งี้

>>526 ถ้าเฉลยพระเอกเร็วจะไม่กร่อยหรอวะ แต่ดูๆแล้วเอ็นโจนำมาไกลมากอะ

ปกติคนที่ทักอย่างนี้ก็มีแต่เอ็นโจอะะะะ แต่ไม่อยากหวังมากเลยกลัวโดนฮิโยโกะซามะตบหัวทิ่ม TT
อยากรู้คนอื่นที่มีโอกาสทักเรย์กะแบบนี้มีใครบ้างนอกจากเอ็นโจ อยากเผื่อใจไว้อะ ._.

>>510 กุว่าบ้ากะรากินะ แบบว่าจะวางแผนไปล่อลวงเอ๊ย!! ชวนวาคาบะเที่ยว เลยชวนเจ้าแม่กับจอมมารไปดูงานก่อนแหงๆ

>>530 กูกลัวหันไปเป็นท่านฟุยุโกะ 55555 แต่ตราบใดที่เอ็นโจยังมีคู่หมั้นเป็นชนักปักหลังอยู่ เรย์กะคงไม่ยอมออกไปไหนด้วยกันสองต่อสองแน่นอน ขนาดเพื่อนสายแดกอย่างคุณอิชิโนะคุระ พอรู้ว่ามีแฟนแล้วยังเลิกเที่ยวกันไปเลย

รอคอยอีเว้นท์งานเทศกาลโรงเรียนที่เปรยๆไว้อะ เมื่อไหร่จะมา คิดว่าน่าจะต้องมีช็อตเด็ดแน่ๆ

แต่ตอนนี้คงต้องมาลุ้นกันว่าช่วงปิดเทอมหน้าร้อนนี้จะมีเหตุการณ์อะไรบ้าง ถ้าตอนหน้าเป็นเอ็นโจ จะมีอีเว้นท์งานดอกไม้ไฟมั้ยนะ
แล้วตอนก่อนหน้านั้นมียูกิโนะปูทางว่าอยากให้มาเที่ยวที่บ้านละ อาจจะมีอีเว้นท์ปะทะกะคุณ"ว่าที่"ก็ได้ซินะ

อีเว้นท์ช่วงปิดเทอมก็มีมาแต่ก่อนก็อีเว้นท์งานปาร์ตี้ฤดูร้อน, โปรแกรมไดเอท?, ปีนี้จะมีหิ่งห้อยอีกมั้ย งวดนี้อย่าให้แค่ตัวเดียวนะเอ็นโจ ต้องจัดงานแบบเฉพาะสองเราไปเลย! ถถถถ

แต่สำคัญสุดอาจจะเป็นตอนพิธีจบการศึกษาเลยก็ได้ เหมือนเป็นอีเว้นท์บังคับที่มีมาตลอด เรย์กะก็เคยคร่ำครวญว่าอยากมีคนมาสารภาพรักในวันนั้นนะ...

>>530 >>532 ตอนนี้เรย์กะนั่งคุยอยู่กะฟุยุโกะและซาซาระอยู่แล้วอะ ถ้าPivoineด้วยกันก็เหลือแค่เอ็นโจกะคาบุรากิแล้วล่ะ ไม่อย่างงั้นก็คงรุ่นน้อง....

>>532 กุว่ากับแฟนของฮารุโตะ(อิชิโนะคุระ) ถ้าเที่ยวกินกันต่อ อาจมีปัญหาว่ะ ถึงเจ้าจะบอกไม่ได้คิดอะไรก็เถอะ

>>534 ชื่อซาราระปะวะ รึกุเมา. 55555

>>532 กูว่าถ้าเป็นเอ็นโจแล้วจะชวนไปเที่ยวต้องเอายูกิโนะมาล่อแน่ๆ ไปกันสามคนพ่อแม่ลูก 55555555555

ภาษาญี่ปุ่นนี่มันมีคำลงท้ายหรือรูปประโยคแบบสุภาพไหมอะ
จะได้ดูจากคำพูด จะไปเที่ยวหรอ ปิดท้ายนั่นน่ะ
ถ้าห้วนๆก็คาบุ ถ้าสุภาพหน่อยก็เอ็นโจ

>>529 ต้องรอคนอ่านญี่ปุ่นออกว่ะถ้าเอาชัวร์นะ แต่เท่าที่ดำน้ำอ่านเอง มันเหมือนจะชื่อมหาลัยซุยรัน... หลอนไปอีกกก มหากาพย์ไตรภาคยิ่งกว่าลอร์ดออฟเดอะริง

นี่ไว้เสาร์อาทิตย์จะย้อนไปขุดตอนต้นๆจากโม่งแปล ว่ามันมีถึงมหาลัยเลยรึไงวะเนี่ยไอเครือโรงเรียนนี้

>>537 พูดถึงพ่อแม่ลูก
กุเคยคิดนะ เอ็นโจเป็นพ่อ เรย์กะเป็นแม่ คาบุรากิลูกคนโต ยูกิโนะลูกคนเล็ก

>>540 กูก็คิดประมาณมึง แต่ต่างนิดหน่อย กูคอดว่าคาบุรากิเป็นสัตว์เลี้ยง

>>540 กูก็เคยคิดแบบนั้น...จนกระทั่งมีคนบอกว่าคาบุรากิเป็นน้องหมาของครอบครัวนี้ กูเลยมองคาบุรากิเป็นลูกคนโตไม่ได้อีกต่อไป 5555555555

>>539 กุย้อนไปเก็บข้อมูลซุยรันถึงตอนที่สามวะ
แต่ก็เห็นพูดถึง ประถม ม.ต้น ม.ปลาย
-มีพื้นที่กว้างสุดลูกหูลูกตา
-อยู่ตรงใจกลางเมือง
-ถูกขนานนามว่า [ป่าแห่งซุยรัน] เพราะพื้นที่เขียวขจีของที่นี
อาจจะมีมหาลัยก็ได้ เพราะมันกว้าง แถมอยู่กลางเมือง

>>539 ตอน 164 ท่านไอระมาคุยกับเรย์กะก็พูดถึงมหาลัยซุยรันนะ

>>541 >>542 แย่ว์ ใจคอจะให้เป็นไซซายะจริงๆหรอวะ 55555

>>540-542 ก็เพราะกระทู้ก่อนเคยคุยกันเรื่องพ่อแม่ลูกอย่างงี้อะแหละ ถึงได้กำเนิดไซซายะขึ้นมา 55555555

>>546 เห้ย กุเพิ่งรู้ 5555555555