Fanboi Channel

>>60 ช่างเหอะกูไม่คิดมากหรอก มันจะเขียนเรื่องอะไรก็ช่าง การที่กูจะอ่านหรือไม่อ่าน สับหรือไม่สับ มันไม่ใช่ว่ากูลำเอียงหรือไม่อยากช่วย มันอยู่ที่อารมณ์กู ณ เวลานั้นๆ ว่ากูอยากอ่านอะไรแนวไหน ถ้ากูไม่มีอารมณ์อยากสับกูก็ปล่อยผ่าน เพราะคนที่มาวางงานก็ไม่ได้มีผลประโยชน์อะไรกับกู มันแค่เวลาผิดปกติของกู ถ้าปกติกูก็ช่วยดูให้อยู่แล้ว แต่บางทีกูก็ไม่ได้อยู่ในโม่งตอนใครวางงานให้สับ กูว่ามันก็มีแค่นั้นนะ

>61 ไม่ไง ถ้าให้วัดแค่ 3-5 ตอน มันจะน้อยเกินกว่าจะมาสับแล้วเกิดประโยชน์ อันนี้มุมมองส่วนตัวนะ

>>51 มึงใจเย็นที่กูบอกใน >>50 คือกูด่าว่ามันเด๋อ ไม่ใช่ว่ากูอยากให้มึงชมนะ

>>62 กูเข้าใจมึงนะ คือมึงจะอ่านเรื่องไหน จะสับเรื่องไหนมันก็เป็นสิทธิ์ของมึงนั่นล่ะ มันก็ต้องยึดตามความสะดวกของมึงไว้ก่อนอยู่แล้วแหละ มึงอย่าคิดไรมาก กูที่พวกมึงสับแล้วก็สนุกดี มีแต่ไอ้ตัวตะแง้วๆเรียกร้องให้คนมาสับ งอแงๆนี่ล่ะที่น่ารำคาญ ยิ่งมีการปั่นกระแสตัวเอง ไอดีเดียวกันยิ่งตลก

เห็นนิยายพิราบเรื่องโรงเรียนกลับมาแล้วว่ะ มีบ่นท้ายตอนว่าจะเปลี่ยนมาใช้คำพูดแบบผู้หญิงไม่พูดว่าครับหรือใช้ผมอีก มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องเลิกตีพิมพ์ปะวะ ดูเขาเฟลๆ ไงไม่รู้ว่ะ

>>66 กุเริ่มรำคาญไอ้พิราบๆนี่แล้วนะเรื่องแม่งเยอะเหลือเกิน

กุมาดูผลตอบรับแล้ว...ขอบใจพวกพวกมึงมาก
>>45 ขอบคุณสำหรับความเห็นตรงๆของมึงนะ
>>46 รอกุรีก่อน เดี๋ยวให้ใหม่อีกทีหนึ่ง
>>47 นั่นสิมันขาดๆเกินๆเหมือนที่มึงบอกนั่นแหละ
>>48 กุเห็นภาพล่ะ แต่พระเอกมันไม่ได้เล่นปาจิงโกะนะมึง มันเสี่ยงโชคต่างหาก ขอบใจหลายๆ
>>49 นี่กุเพิ่งรู้เลยนะเนี่ยว่าเขาไม่เคาะข้างเครื่องหมายกัน กุงมโข่งโลกไหนมาวะเนี่ย
>>53 กุจะพยายามลองแก้ดูก็แล้วกันแต้งกิ้ว

มีความโง่ในการใช้ไอดีซ้ำ

https://www.dek-d.com/board/view/3691743/1/?comment=16 ทำไมกูอยากให้ดอกขาวปะทะกับ ND111 จังวะ ถ้าเกิดขึ้นจริงคงเป็นมวยในฝันของกูเลย แนวๆ ว่าดอกขาวมันเป็นพวกโผล่ทุกกระทู้ แต่ ND111 มันเป็นประเภทรักสันโดษนานๆ จะเห็นมันไปตอบกระทู้ใครสักที แต่ดูในมู้นี้รู้สึกดอกขาวจะไม่กล้ายุ่งกับ ND111 เท่าไหร่ แหมกูตื่นเต้นจริงๆ นะเนี่ย ถ้าสองคนดังปะทะกันบอร์ดสะเทือนแน่ๆ

>>70 ไปมู้นินทา

เออ น่ารำคาญมากอยากนินทาตัวบุคคลไสหัวไปที่อื่น กูไม่อยากรู้จัก ที่นี้เน้นสับนิยาย

มีใครอยากเอานิยายให้กูสับไหม กูโม่งฮู สับให้เรื่องนึงอะ

>>73 สัส เอนเทอร์เร็วไป ลืมบอก ถนัดสุดคือแนวแฟนตาซี หรือจะเอาอะไรก็ได้ โควต้าเรื่องนึง ใครไวสุดคนนั้นได้ไปโควต้านี้

>>74 สับให้หน่อยนะ

https://my.dek-d.com/vanaya/writer/view.php?id=1484470

>>75 อมก. เป็นนิยายที่อีถุยเข้าไปโชว์เทพรัวๆ เศร้าเหี้ยๆ มึงเอางานตัวเองมาแปะใช่มั้ยคะซิส

>>76 ไปมู้นินทา กูขอร้อง

>>76 สัดเอนเทอร์เร็วไป อย่าเลือกปฏิบัติ สับเละอย่างเท่าเทียม กูโม่งเซฮุน

>>78 กูเลือกปฏิบัติตรงไหน กูแค่สงสัยเอง แล้วนี่นินทาเหี้ยไร มึงอย่าโยงทุกอย่างไปนินทา กูบอกแค่นิยายแม่งเศร้าที่มีหลุยไปไกด์ไปโชว์เทพ กูก็พูดถึงนิยายอยู่เนี่ย ไม่ใช่ด่าบุคคลรัวๆ มึงอย่าอคติขนาดนั้นดิห่า

จริงๆอยากให้>>73 สับนิยายล็อตก่อนที่มีคนมากองไว้ เรื่องนี้เดี๋ยวกูสับให้ก็ได้ กูเข้าไปสไลด์กวาดสายตาตอนแรกแล้วเห็นบางอย่างที่อยากสับ

https://my.dek-d.com/vanaya/writer/view.php?id=1484470
1. ทำไมไม่เอาย่อหน้าแรกสุดเป็นบทนำ เพราะไอ้ที่เขียนว่าบทนำจริงๆ มันจืดชืดไร้ความตื่นเต้นโดยสิ้นเชิง
2. สำนวนยืดเยื้อไร้ความกระชับ คำซ้ำต่างๆ อ่านดูก็รู้ผู้เขียนไม่มีความรู้เรื่องการหลากคำและลงจังหวะแต่ละประโยคน้อยมาก โดยเฉพาะสรรพนาม "เธอ" วางในประโยคติดกันเป็นขบวนรถไป
3. ย่อหน้าที่สองของบทนำ อยู่ๆ ก็บอกว่าตัวละครมีแฝด มันไม่ใช่จังหวะที่จะบอกเลยควรโฟกัสที่ตัวละครนี้เดี่ยวๆ ไปก่อน
4. ในส่วนของตัวบันทึกที่เขียนไม่ขอติเรื่องเรื่องการใช้ประโยคหรือคำต่างๆ เพราะบันทึกมันมีค่าเท่ากับบทสนทนาทั่วๆ ไป ดังนั้นมันจึงสามารถมีคำซ้ำได้

***2. สำนวนยืดเยื้อไร้ความกระชับ คำซ้ำต่างๆ อ่านดูก็รู้ผู้เขียนมีความรู้เรื่องการหลากคำและลงจังหวะแต่ละประโยคน้อยมาก โดยเฉพาะสรรพนาม "เธอ" วางในประโยคติดกันเป็นขบวนรถไป

>>75 อ้าวvanayaเมียพี่ถุยเล่นโม่งด้วยหรอจ้ะ หลายคนวิจารณ์ไม่ตรงใจให้ไปก็เททิ้งเหมือนถุยไม่ใช่รึ

>>80 ขอเสริมมึงแล้วกัน ขอเป็นแนะเรื่องการเขียน การใช้ภาษาแล้วกัน กูค่อนข้างถนัดด้านนี้
สำนวนยืดเยื้อไม่กระชับตามที่ข้างบนบอกไป เหมือนอยากให้ภาษาสวยเลยใช้คำยาก แต่คนเขียนไม่ได้เก่งกาจขนาดนั้น คลังคำน้อย ทำได้แค่จับคำมาเรียงกันเฉยๆ ทำให้ย่อหน้าเดียวกันแท้ๆ แต่ระดับภาษาไม่เท่ากันซะงั้น มีความพยายามใช้ ที่ ซึ่ง อัน จนทำให้ประโยคกลายเป็นวลี ซึ่งไม่ได้จำเป็นเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพยายามสร้างประโยคความซ้อนทำไม เวลาเขียนบรรยาย พรรณนามันใช้ประโยคธรรมดาก็ได้ แบบนี้มันอ่านไม่รู้เรื่องมากกว่า เรียกได้ว่าพยายามประดิษฐ์ภาษาให้สวยจนกระอักกระอ่วน ถึงกูจะชอบเสพวรรณศิลป์ แต่คือบางครั้งเขียนง่ายๆ ให้อ่านเข้าใจและสนุกได้ก็พอแล้ว

อีกอย่างเวลาจัดหน้าทางวารสารศาสตร์ ถ้าอยากให้ท้ายประโยคมันเสมอกันเหมือนในหนังสือนิยาย เขาใช้การจัดหน้าแบบ "กระจายแบบไทย" ไม่ใช่ "เต็มแนว" ในเวิร์ดมีลองเอาเม้าส์ชี้ๆ ดูก็ได้ เพราะใช้การจัดแบบเต็มแนวแล้วมันจะออกมาประหลาดชาติชั่วเหมือนนิยายเรื่องนี้ ที่บางจุดก็เว้นวรรคเป็นโยชน์ อ่านแล้วแทนที่จะดูเรียบร้อยกลับยิ่งขัดหูขัดตา

ส่วนเนื้อเรื่อง...เบื่อ ขี้เกียจอ่าน ดูแค่ภาษาพอละ

ปล.เกลียดการเน้นตัวดำ คนที่เน้นแบบนี้อีกคนคืออีหลุย แม่งเขียนตามๆ กันใช่มั้ย

ลงชื่อ โม่งฮิ จะไปเป็นครูสอนภาษาไทย ถุย

>>82 แม่งก็อยู่ในโม่งนี่หมดแร่ะ เดี๋ยว netwatch ปิดเมื่อไหร่ได้แห่กันรวมอยู่ในนี้แน่มึง

>>83 ขอถามหน่อยนึง คือเราก็กำลังพัฒนางานเขียนตัวเองอยู่ ทีนี้มีปัญหาตรงที่การประดิษฐ์ประโยคนี่ล่ะ คือนิยายเนี่ยถ้าภาษาไม่สลวยมากเอาแค่อ่านแล้วไม่ติดขัดแบบเจอคำซ้ำๆกันในประโยคเดียวเกินไปมันพอจะใช้ได้รึเปล่า คือเราไม่ถนัดใช้คำศัพท์อลังๆด้วยสิ
อีกเรื่องหนึ่งเวลาตัดฉากใช้การBold ตัวอักษรของประโยคแรกที่ขึ้นต้นถือว่าผิดไหม เมื่อก่อนเคยใช้พวกเครื่องหมาย อย่าว ... หรือ ---
ตีเส้นแบ่งไปว่าตรงนี้จบฉากแล้วจะตัดขึ้นอีกฉากแทน แต่หลังๆมาใช้พวกนี้แล้วทันทำให้จำนวนคำฟุ่มเฟือยโดยเปล่าประโยชน์ก็เลยลองเปลี่ยนไปใช้เน้นBold แทนอ่ะ

>>85 เออ กูก็เป็นแบบมัวแต่กังวลเรื่องคำซ้ำจนแต่งไม่ออกเลยว่ะ ไหนจะกลัวว่าตรงนี้คนอ่านจะรู้เรื่องมั้ย นึกภาพตามได้รึเปล่า ไอ้ตรั้นจะแต่งพรรณาศัพท์สวยๆก็สมองตัน แต่งไม่ออกอีก เฮ้อ

เห้ย กุโม่งฮู ทำไมมีคนแย่งงานกรูวววว

กุโกรธจนไข่สั่นไปหมดแล้วววว

>>87 ก็มึงช้าไง มัวแต่นั่งดูหนังเอวีอยู่หรือไง

>>85 มึงต้องเข้าใจให้ถูกต้องก่อนว่า ภาษาสวยกับคำสวยมันเป็นคนละเรื่อง คนที่เขียนภาษาสวยๆ หรือสำนวนสวยๆ มันไม่ได้ใช้คำสวยนะมึง มันอยู่ที่ความคิดในการสื่อและจังหวะการวางคำวางประโยค สำหรับคำซ้ำกูไม่อยากให้กังวลมากสำหรับมือใหม่ เขียนให้ออกมาได้ตามภาพในหัวที่เราคิดก่อนแล้วค่อยปรับคำปรับประโยคทีหลัง ถึงมันจะเป็นการทำงานหลายครั้ง แต่ก็ต้องยอมรับเพราะเรามือใหม่ แม้กระทั่งมือเก๋าๆ เองเขียนเสร็จเขาก็ยังต้องมาไล่จังหวะไล่คำทั้งหมดเหมือนกัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องคำซ้ำ

>>85 ตั้งแต่สับนิยายมา เราแนะนำให้เขียนแบบเบสิคก่อนทั้งนั้นเลยนะ เอาแบบแค่ประโยค who what where when why how ก่อน ค่อยๆ เล่าเรื่องไป การเขียนให้สละสลวยมันเป็นเรื่องของการสะสมประสบการณ์ อาศัยอ่านเยอะๆ แล้วนำมาประยุกต์ใช้เป็นของตัวเองไป อย่าคิดมาก ทุกอย่างมันพัฒนากันได้ถ้าเปิดใจ

ส่วนเรื่องคำซ้ำ อันนี้เคยแนะนำไปแล้วว่าให้ ctrl+f หาดูว่าคำมันซ้ำติดกันไปหรือเปล่า เช่น ย่อหน้าแรกของเรื่องสายรุ้งต้องสาป แค่ 4 บรรทัด ล่อคำว่าที่ไป 5 ครั้ง อันนี้เฟ้อมาก เยอะไป คือต้องคิดตรรกะว่าเราใช้คำว่าที่ เพื่อขยายประโยค แล้วมันจะต้องขยายอะไรขนาดนั้น

ส่วนตัวไม่ชอบการใช้ bold เพราะไม่ค่อยเป็นมิตรต่อสายตาเท่าไร อันนี้เป็นเรื่องของงานพิมพ์ด้วย ลองสังเกตดีๆ ในหนังสือนิยายจะไม่ค่อยใช้ bold ยกเว้นการสื่อที่ว่าตะโกนอะไรแบบนี้ ส่วนใหญ่ที่ใช้ bold จะเป็นงานวารสารศาสตร์จำพวก ข่าว สารคดี บทความ ที่ใช้เน้นย้ำความสำคัญของพวกชื่อที่ปรากฏมาครั้งแรก //วิชาการสัสๆ

>>88 เอ่อะ...

>>85 >>86

มาๆ ไหนกูก็สับไม่ทันละ กูจะมาแก้ไขปัญหานี้พวกมึงเองนะเพื่อนโม่ง

ปัญหาเรื่องคนำซ้ำ แก้ไขได้ดังนี้

1.อย่าไปห่วงเรื่องคำสวย
2.เขียนๆ ไป ซ้ำชั่งแม่ม
3.เน้นการเล่าเรื่องให้สนุก ตรงนี้สำคัญกว่าคำซ้ำอีก และขอย้ำอีกที คำซ้ำชั่งแม่ง
4.อ่านทวน
5.คำไหนซ้ำ มึงก็แก้คำนั้น แค่นั้นเอง

เดี๋ยวจะหาว่ากูกวนตีน มา ยกตัวอย่างให้

เขามาจากดินแดนที่ไม่ปรากฏในแผนที่ ว่ากันว่าบริเวณนั้นมีหุบเขาสูงชัน ที่ไม่มีทางเลย ที่มองลงไปถึงก้นหุบเหว ในรอบหนึ่งร้อยปีเท่านั้น ที่จะปรากฏสะพานแสงทองของดวงอาทิตย์ ที่จะสามารถทำให้เห็นทางเข้าดินแดนที่ว่านี้ได้

มึงจะเห็นว่า คำว่า 'ที่' แม่งเต็มไปหมด คราวนี้ มึงก็มาอ่านซ้ำ แล้วเปลี่ยนคำว่า 'ที่' ให้กลายเป็นคำอื่นที่มีความหมายเหมือน หรือใกล้เคียงก้ได้

เขามาจากดินแดนที่ไม่ปรากฏในแผนที่ ว่ากันว่าบริเวณนั้นมีหุบเขาสูงชัน 'อัน'ไม่มีทางเลย ที่มองลงไปถึงก้นหุบเหว ในรอบหนึ่งร้อยปีเท่านั้น 'ซึ่ง'จะปรากฏสะพานแสงทองของดวงอาทิตย์ โดยจะสามารถทำให้เห็นทางเข้าดินแดนที่ว่านี้ได้

อันนี้แค่เลเวลหนึ่งนะ เปลี่ยนแค่ที่ มึงไปฝึกกันก่อน เอาไว้เมื่อโปร ค่อยขึ้นเวลสอง คือเปลี่ยนทั้ง 'กลุ่มคำ'
by โม่งฮู ผู้โดยแย่งงาน

>>91 นี่กองไว้เยอะแยะ ไปสับสักเรื่องสิ >>>/webnovel/2907/988

>>93 ไม่อะ กูอยากได้แบบเจ้าตัวมาโพสเอง

by โม่งฮู

ไหนๆ วันนี้ก็ว่าง ไม่มีอะไรทำ ขอดึงประเด็นเรื่องการเขียนประโยคมาหน่อยแล้วกัน ใครอยากอ่านก็อ่าน อาจจะไม่เก่งกาจอะไรมาก แต่ไกด์จากคนเคยผ่านงานอีดิตเตอร์มานิดหน่อย อาจจะไม่ได้เทพมาก แต่ถือเป็นไกด์ขำๆแล้วกัน
ขอทำใน doc มันจะได้ป้ายให้เห็นชัดๆ เลย กำลังอีดิตอยู่อยากอ่านตอนเสร็จแล้วก็รอหน่อยนะ
https://docs.google.com/document/d/114JBGxAKQksdZ5sfWsOPCWKWCUWW_HvZwDaPN2nfbyE/edit?usp=sharing

>>93 ตั้งกระทู้ในบอร์ดรับสับไหมมึง

>>95 ไม่อะมึง รับเฉพาะห้องนี้ กูว่าพวกมึงจริงใจดี หลายๆ คนดูมีความตรงไปตรงมา กูมาส่งเสริมอีกคน

>>94 เสร็จแล้ว

https://writer.dek-d.com/bear_la_bear/story/view.php?id=1503683
ช่วยวิจารณ์พวกการบรรยาย ลักษณะการใช้คำ ตังหวะการดำเนินเรื่องอะไรพวกนี้ให้หน่อยได้มั้ย อยากโดนสับแบบจริงจัง

>>98 เบียวไปไม่อ่าน กูอ่านแนวนี้ไม่ไหว ฮูมึงจัดการดิ เขามาให้สับถึงที่แล้วนี่

>>98 1. เปิดเรื่องไม่เห็นภาพเพราะไม่รู้ว่า "ฉัน" ในเรื่องเป็นใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย
ลองเปิดเรื่องแบบนี้ดู
เมื่อเช้าฉันยังเป็นนักเรียนหญิงแต่งเครื่องแบบเรียบร้อยและรวบผมหางม้ามาโรงเรียนเหมือนเพื่อนคนอื่น
แต่!!! ตอนนี้สภาพฉันคงดูไม่ได้แน่ๆ ชายเสื้อหลุดรุ่ยที่มัดผมหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ฉันกำลังวิ่ง วิ่ง และวิ่ง บลา บลา บลา

กุดูให้แค่นี้แหละเดี๋ยวโม่งฮูมันหาว่าแย่งงานมันอีก

ฮูมาแล้ว จัดปายยย

>>101 ทำงานอะไรอ่ะครับ พลังงานล้นเหลือจริงๆ

>>94 ขอบใจมาก เป็นพระคุณอย่างสูง

>>102 มันยังไม่ได้ทำอะไรเลย เสียพลังงานตรงไหนวะ

>>102 ฮูเป็นนักเขียนครับ

>>98 คนเขียนอยู่ไหม ฮูอ่านจบแล้ว ฮูถามหน่อย จะให้สับเลเวลไหน 1-2-3 ?

>>94 ละเอียดมากโม่งฮิ มึงไปเปิดคลาสสอนเขียนนิยายแข่งกับบก.ป เถอะ

>>100 ขอบคุณนะคุณโม่งอะไรสักอย่าง เราจะพยายามฝึกบรรยายเพิ่มนะ
>>106 แล้วแต่คุณโม่งฮูเลยละกัน ติมาให้หมดเลย เราจะได้เอาไปปรับกับนิยายเรื่องอื่นด้วย อันนี้เป็นแอคแยกสำหรับแนวรักน่ะ 55555

>>บางครั้งฮูก็ติดนิสัยโลกเบื้องหน้ามามากไป คิดไปคิดมา ไม่ต้องถามหรอก ฮูขอสับให้คิดว่ากำลังพอดี และดีที่สุด เกิดประโยชน์ที่สุดละกัน

อย่างแรก คุณนักเขียนยังเขียนน้อยไป ที่ดูออกเพราะจังหวะการเล่าเรื่องยังแปลกๆ ถ้าให้เดา เพิ่งจะผันจากนักอ่านมาเขียนล่ะสิท่า

'ช่วยวิจารณ์พวกการบรรยาย ลักษณะการใช้คำ ตังหวะการดำเนินเรื่องอะไรพวกนี้ให้หน่อยได้มั้ย อยากโดนสับแบบจริงจัง'

การบรรยายตามที่ >>100 บอก ฮูเห็นด้วย แต่ไม่ใช่ทั้งหมด

ขอเรียกคนเขียนว่า 'นาง' นะ

จะว่าไปนางก็เขียนออกมาโอเค พออ่านได้นะในเรื่องของการบรรยาย แต่ที่นางขาด ที่การ set ฉาก

นางต้องบอกนะ ว่าในเรื่องอยุ่ตรงไหน แล้วจะบอกว่าแค่ 'ในปราสาท ในโรงเรียนก็ไม่ได้ มันต้องอยู่ในการเล่าเรื่อง'

"นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?"
ฉันเดินก้าวเท้าอย่างเชื่องช้า มองไปรอบๆ ทางเดินภายในโรงเรียนซึ่งเป็นกำแพงอิฐและมีคบเพลิงแขวนเรียงราย ฉันรู้ได้ทันทีว่าทุกสิ่งหยุดการเคลื่อนไหว เนื่องมาจากเปลวไฟจากคบเพลิงซึ่งควรจะไหวไปมา มันกลับหยุดนิ่งเหมือนภาพวาด

อันนี้คือการ set ฉาก บอกว่านางเอกกำลังเดินในทางเดิน มีกำแพงนะเว้ย เป็นยุคกลางนะโรงเรียนอะ และที่เห็นว่าหยุดนิ่ง เพราะว่าคบเพลิงมันหยุดเคลื่อนไหวนะ

นั่นคือเรื่องแรก...

เรื่องที่สอง จะบอกว่าไงดี อย่ารรีบเกินไป ใจเย็นๆ ค่อยๆ เล่าเรื่อง ลงดีเทลหน่อย ให้คนอ่าน อ่านเรื่อยๆ จะเหมาะกว่ากับบทที่ไม่ค่อยมีเนื้อเรื่องอะไรพวกนี้

การใช้คำทำได้โอเค แต่ก็นั่นล่ะ พอกรเล่าเรื่องออกมาไม่ค่อยดี มันก็พังไปหมด ดังนั้น ในเบื้องต้น นางต้องเข้าใจนะ ว่าเวลาคือทุกสิ่ง นางต้องเขียนเยอะๆ เขียนบ่อยๆ แล้วเดี๋ยวสกิลมันจะเข้าที่เข้าทางเอก

สุดท้ายพูดตรงๆ มันไม่มีอะไรให้สับอะ สามตอนเอง ถ้าอยากเก่งขึ้น แนะนำให้เขียนให้เยอะกว่านี้ แล้วค่อยกลับไป ไปทำการบ้านเรื่องการเล่าเรื่องมาใหม่ เอ้อ การ set ฉากด้วย บุรุษ1 มันเป็นอะไรที่มีทั้งดีและไม่ดี มันเป็นตอบสองคม

คมแรก มันทำให้เราเข้าถึงคนอ่านได้ง่าย อินง่ายกว่า บุรุษ3

คมที่สอง อันตรายมาก ถ้าอินเนอร์ตัวเอกน่ามคาน คนอ่านปิดเลย

ไปฝึกมาใหม่ โม่งฮูยังไม่สับให้ไปมากกว่านี้ คำว่าสับ มันมาจากหมูสับ (เหรอวะ) เอาเนื้อชิ้นใหญ่ๆ มาสับ สับให้ละเอียด แต่ตอนนี้ ที่โม่งฮูเห็นมีแค่เศษเนื้อ มันยังสับไม่ได้ว่ะ

ด้วยรัก ขอให้ประสบความสำเร็จ by โม่งฮู

>>109 ขอบคุณมากคุณโม่งฮู
ยอมรับทุกจุดที่ติมาเลย สารภาพว่าตอนนั่งเขียนก็รู้สึกว่าตัวเองใจร้อนมาก มันเป็นความรู้แบบอยากดำเนินฉากนี้ไปให้ไวๆ แล้วไปต่อตรงเนื้อเรื่องจุดอื่นต่อ แต่ก็ลืมคิดไปว่าคนอ่านมันไม่ได้รู้เรื่องกับเราด้วยนี่หว่า
เรื่องการบรรยายฉากอันนี้เราก็ง่อยมากอีก แทบจะไม่มีทักษะทางด้านนี้เลย มันคิดไม่ออกว่าควรใส่มาตรงไหน บรรยายประมาณไหนถึงจะพอดี แต่เราจะพยายามฝึกนะ
ขอบคุณคุณโม่งฮูอีกรอบค่ะ

ลองสับเรื่องนี้ไหมมึง ซูฉี สาวงามสีขาว

https://writer.dek-d.com/jnanalin/story/view.php?id=1518923

เราคือ >>100 เองนะ เราเป็นนักเขียนเรื่องสั้น มีผลงานได้ตีพิมพ์ไปพอสมควรแล้วล่ะ เท่าที่อ่านเจ้าของเรื่องสำนวนดีนะ การใช้คำและประโยคทำได้ดี ถ้าจะให้ติคงต้องติเรื่องการบอกลักษณะตัวละคร มันบ่อยเกินไป เช่น สีผม สีนัยน์ตา อะไรพวกนี้ ส่วนจังหวะการเล่าจริงๆ เร็วแค่บางจุด อย่างตอนวิ่งไปใกล้ถึงสี่แยกแล้วรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนจากอีกด้าน ต้องถามว่าด้านไหนเพราะด้านหน้ามีอยู่สามทางถูกไหม ยังไม่ได้ดุเนื้อเรื่องให้ว่าเบียวอย่างเขาว่าหรือเปล่า อ่านแค่บทนำต้องบอกว่าทำได้ดีทีเดียว

>>110 วิธีฝึกการบรรยายฉากทำได้ง่ายมาๆ นางต้องคิดตลอดเวลา ว่าตัวละครเห็นอะไรบ้าง แต่ไม่ต้องใส่แม่มทุกอย่างที่เห็นนะ เอาลงมาในบทบรรยายทีละนิดก็ได้ แฝงๆ เอาไว้ทีละจุด

มีตัวอย่างมาให้

สมมติตัวเอกอยู่ในโรงอาหาร โต๊ะกินข้าวสีดำไม้เนื้อดี โรงอาหารเป็นห้องโถงเพดานสูง ตรงข้ามมีคนคุยเสียงดัง

"เห้อ วันนี้ก็สอบอีกแล้ว"
ฉันพูดออกไปขณะนั่งลงบนโต๊ะอาหารพร้อมกับฮินะ เสียงจานกระทบกับไม้เนื้อดีส่งเสียงทุ้ม

"อย่าบ่นไปเลยเรย์ วันนี้ศาสตราจารย์เซนก็บอกแล้ว คะแนนไม่ได้มากเท่าไรในการสอบนี้"
ฮินะพูด พลางเขม่นไปยังโต๊ะตรงกันข้าม ซึ่งกำลังมีเด็กปีหนึ่งส่งเสียงจ้อกแจ้ก ให้ตาย เธอคงจะรำคาญพวกเขาพอๆ กับฉัน

"ก็แหม เธอก็รู้ ว่าฉันไม่ได้เก่งวิชาอักขระปิศาจ" ฉันพูดพลางเงยหน้าขึ้นสูงถอนหายใจ มองขึ้นไปยังเพดานสูงของโรงอาหาร ที่ด้านบนมีภูติจิ๋วบินเล่นไล่จับกัน ดูแล้วน่าจะสนุกสุดๆ

ประมาณนี้ ด้นสด ลองเอาไปใช้ดูนะครับ

by โม่งฮู

>>107 เอาจริงมั้ย กูเคยไปสมัครหมวดนักเขียนของเด็กดีด้วย ตอนนั้นว่างงาน เพื่อนขำกันชิบหายว่าอย่างกูนี่นะไปสมัครเด็กดี ถ้าได้จริงจะตำนานในหลายๆ แง่มาก ตอนนั้นกูอยากทำอะไรขำๆ สุดท้ายเขาไม่รับกูนะ ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรเหมือนกัน อาจกลัวกูลาออกไปทำสายแข็ง หรือกูไม่เหมาะกับงานเขาก็ได้ เพราะเขาถามว่าให้เชียร์แจ่มใสนี่ทำได้มั้ย กูหยุดคิดไปนิดนึงแล้วค่อยตอบว่าไม่ถนัด แต่ถ้าเป็นงานก็ทำได้

มีความขำที่ว่าเขาถามว่ากูเคยวิจารณ์มั้ย ให้ไกด์นักเขียนจะทำได้หรือเปล่า สมมติมีนักเขียนที่พล็อตดี แต่ภาษาไม่ดี จะช่วยชี้ช่วยปรับปรุงได้มั้ย กูได้แต่หัวเราะหึๆ ตัดภาพไปที่ทีมงานเขาสิ คุณภาพมากๆ

ทั้งหมดทั้งมวลกูไม่ได้เจ็บแค้นนาจา เพราะกูสิงโม่งเด็กดีมาตั้งแต่มู้แรกแล้ว แฉคนก็ทำมาเยอะ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รับเข้าทำงานแล้วมาพาลเขา กูไม่ได้กลัวโม่งแตกด้วย ขำๆ กันไป

ปล. กูเสนอเรื่องขอให้นิยายในเด็กดีเป็นระบบแท็กแทนหมวดหมู่ไปตอนนั้น โน้ตแม่งเสียมารยาทมากตอนสัมภาษณ์ เล่นจิ้มมือถือตลอด ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทเหรอ มีอตินที่ดูจะสนใจฟังในสิ่งที่กูพูด

>>114 อตินน่ารักนะมึง โม่งฮูคอนเฟริม ทักไปถามไรตอบดีๆ ตลอด

>>113 เออ กูก็ตั้งใจว่าจะแต่งแนวบรรยายแทรกในประโยคแบบนี้แหละ ไม่ใช่เขียนบรรยายเรียงเป็นย่อหน้าสารคดี เปิดเรื่องมามีอาณาจักรนี้ๆ ตัวเอกชื่อนี้ สีผม สีตา นิสัยงี้ๆ 555

>>116 กูไม่ชอบการที่เปิดมาด้วยอาณาจักรนี้ ตัวเอกสีผม สีตา นิสัยนี้ เลยนะ แต่กูขอค้านเรื่องการเขียนบรรยายยาวๆ ไม่ค่อยมีบทสนทนาแล้วกัน คือถ้าเขียนให้ดี มันก็ทำได้นะ มันเป็นสไตล์ที่กูใช้ด้วยแหละมั้ง

ยกงานเก่าที่ไม่มีวันได้เผยแพร่มาเป็นตัวอย่างแล้วกัน อันนี้เป็นการเปิดเรื่องของนิยายแฟนตาซีเรื่องหนึ่งของกู ที่รู้สึกว่าพล็อตเรื่องยังไม่ดีพอเลยโละทิ้ง

‘เคล็ดลับของการรมควันอยู่ที่การเลือกไม้’

เอลิกซ์รู้สึกเหมือนตอนนี้เขาเป็นขาหมูที่กำลังถูกรมควัน...ถ้าปล่อยทิ้งไว้อีกนิดเขาก็คงจะสุกจนกลายเป็นแฮม...

เด็กหนุ่มเคยช่วยป้าเมย์รมควันสารพัดสัตว์อยู่หลายครั้ง ทั้งปลาเทราต์ ไก่งวง เป็ด และส่วนต่าง ๆ ของหมูตัวอ้วน แต่ไม่มีครั้งไหนที่เขาต้องเอาตัวเองไปอยู่ท่ามกลางควันไฟแบบนี้เลยสักครั้ง...ถึงมันจะไม่ใช่ควันจากเนื้อไม้ แต่กลิ่นหอมเอียนจากกำยานผสานกับเสียงสวดแหลมสูงที่เกือบจะเป็นเสียงโหยหวนของเหล่านักบวชในชุดขาวก็ทำให้เขาประสาทเสียจนอยากจะกลายเป็นแฮมอบน้ำผึ้งขึ้นมาจริง ๆ

แค่สวดเฉย ๆ ไม่พอเหรอ...ทำไมต้องจุดกำยานรมควันกันด้วย...

สามวันแล้วที่เอลิกซ์ถูกรมควันในพิธีอวยพรจากศาสนจักรแห่งแสง ดวงตาของเขาแดงก่ำเพราะควันหนาทึบ แสบตาเสียจนน้ำตาจะไหลเอ่อออกมาอยู่รอมร่อ แสบจมูกเสียจนไม่รู้สึกว่าเคยมีจมูกไว้หายใจ อันที่จริงเขาไม่ได้อยากจะเข้าร่วมเลยสักนิด ถ้าไม่ติดว่ามีใครดันบ้าจี้ตั้งกฎให้ทุกคนที่เข้าร่วมขบวนตามหาตัวเจ้าชายเกเบรียลต้องผ่านการอวยพรจากเหล่านักบวชในทุกเช้า และใครที่ว่านั่นดันเป็นเจ้าชายรัชทายาทอันดับสองแห่งอาณาจักรอาริไพน์

>>112 ขอบคุณมากคุณโม่งเรื่องสั้น ตอนนั้นเราน่าจะคิดไม่ออกว่าจะใส่อะไรดีเลยแทรกบรรยายพวกตาบ่อยไป จะกลับไปอ่านซ้ำแล้วแก้ดูนะ
>>113 กอดคอคุณโม่งฮู ขอบคุณสำหรับเทคนิคค่ะ ด้นสดอย่างลื่น

>>117 ในเด็กดีจะมีคนเขียนดีซักกี่คนวะ หายากชิบหาย อย่างน้อยไม่ขาดก็เกิน

>>119 คนเขียนดีมีเยอะ แต่อาจลงช้า ไม่ติดทอป คนอ่านน้อย นอย หายหัวในที่สุด

มีนิยายเรื่องไหนที่ติดท็อปได้โดยไม่ลงทุกวันบ้างป่าววะ

>>121 ยากครับพี่ จริง ๆ ลงทุกวันนี่ก็ยากไม่น้อยนะ ยิ่งเป็นคนมีเรียนมีงานต้องทำด้วยยิ่งยากเข้าไปอีก

>>121 มีนะแต่ไม่ใช่แฟนตาซี แต่ก็เหมือนหมวดแฟนตาซีนั่นแหละ ติดท็อปก็ไม่ได้แปลว่าจะเขียนดี

>>123 แค่สงสัยว่ามันมีฐานคนอ่านเยอะขนาดนั้นเพราะอไร

พวกมึงสุภาพซะกุหงอเลย. 555555

มีเรียนมีงาน ไหนจะต้องมานั่งแก้ขัดเกลาอีก จะให้เขียนลงทุกวันคงเหนื่อยตาย 555

>>121 แฟนตาซีของนักเขียนที่ออกเล่มแล้ว อย่าง Lost ตุ๊ด รายสัปดาห์ ระดับบนๆ
หรือไรท์หน้าใหม่ๆ เรื่องเซน ที่นานๆ ลงทีตอนนี้ก็ขึ้นมาติดท็อปที
แต่แบบนี้จะมีแฟนขาประจำอยู่แล้ว ขนาดลบตอนกันไปเหลือเล่มละ10ตอนให้อ่านนะ ไม่ได้ลงยาวเต็มเรื่อง

กูขอเปิดประเด็นหน่อย ไหนๆ โม่งฮูก็กล่าวไว้ใน >>109 นิดๆ แล้วว่า "การ set ฉากด้วย บุรุษ1 มันเป็นอะไรที่มีทั้งดีและไม่ดี มันเป็นตอบสองคม
คมแรก มันทำให้เราเข้าถึงคนอ่านได้ง่าย อินง่ายกว่า บุรุษ3 คมที่สอง อันตรายมาก ถ้าอินเนอร์ตัวเอกน่ามคาน คนอ่านปิดเลย" เพราะงั้นกูเลยอยากขอคำชี้แนะจากพวกมึงทุกคนหน่อย คือกูเคยแต่งนิยายเรื่องนึง ตัวเอกเป็นผู้หญิง ใช้การบรรยายแบบบุคคลที่ 1 ก็ไม่มีปัญหาอะไรจนกูจะมาแต่งเรื่องที่สอง กูพบว่ากูมีไทป์คาร์ตัวเอกหญิงที่กูรำคาญเยอะมาก ถ้าไม่ใช่นางเอกแบบนิยายเรื่องแรกของกู กูจะทนอินเนอร์ไม่ได้เลย (นางเอกเรื่องแรกกูออกแนวลุยๆ ห้าวๆ หน่อย) ทำให้เหมือนกูมีไทป์นางเอกที่เขียนได้เพียงไทป์เดียวเท่านั้น เพราะงั้นนิสัยนางเอกในนิยายทุกเรื่องของกูมันก็จะซ้ำๆ คล้ายๆ กัน เลยอยากจะถามเพื่อนโม่งว่า พวกมึงคิดยังไงถ้านักเขียนคนนึงเขียนนิยายหลายเรื่อง แต่ตัวเอก(ในกรณีที่เป็นเพศหญิง) จะคล้ายๆ กันไปหมด ต่างก็แค่พล็อตเรื่องและelementอื่นๆ เท่านั้น ?

ปล. อันที่จริงกูถนัดเขียนผ่านมุมมองตัวเอกชายมากกว่า แต่อยากฝึกเขียนตัวเอกหญิงให้มากกว่านี้ ก็เลยมาถามน่ะ

ปล2. กูลองเขียนมุมมองบรรยายแบบบุคคลที่ 3 มาพอสมควรแล้ว พบว่าตัวเองเขียนแบบมุมมองบุคคลที่ 1 ได้ดี และชอบมากกว่า

โม่งเฮ

>>126 พวกนี้เมื่อก่อนลงรายวันนี่โม่ง. ยกเว้นlostที่กุไม่อน่ใจแต่รายนี้ฐานเยอะอยู่แล้วเพราะนามปากกา

กุหมายถึงพวกคนที่ไม่ได้เป็นมืออาชีพหน่ะ. โทดทีพิมพ์ไม่หมด

>>127 กูโม่งฮู กูก็เขียนบุรุษ3 มาประจำ จนจะมาเขียนบุรุษ1 ที่กูทำแล้วได้ผลคือ

อ่านงานคนอื่นเป็นเรฟ

กูไปถามรุ่นพี่เขาก็บอกแค่ว่า อย่าให้มันบ่นเยอะก็พอ

>>127 สำหรับกู ถ้าเรื่องไหนๆก็นางเอกแนวเดิมก็มีสิทธิ์เบื่อนะ

>>127 +100
กูรู้สึกว่าบุรุษสรรพนามที่ 1 คนเขียนต้องคุมมุมมองของตัวเองให้ดีๆ บางคนมาซะพระเจ้าเลย นางเอกคนเดียวแม่งรู้ทุกเรื่อง ทุกอย่าง ทุกการกระทำ ซึ่งแม่งไม่ใช่ล่ะ อย่างเรื่องอีฟองเบียร์แตกนั่นก็เหมือนกัน

>>111 กูอกหักจากเรื่องนี้นะ คือไม่ได้ดีงามขนาดนั้น มันมีหลายจุดที่แบบ เอิ่ม อ่ะ

>>128 คือเรื่อง lost แฟนคลับเก่าเยอะอยู่ตามฐานะนักเขียน
ส่วนหน้าใหม่
กูตามเซนมาแต่แรก ปกติไม่ได้ลงทุกวัน ช่วงไรท์ขยันคือ 3 วันมาตอน นานๆทีถึงจะมีลงต่อกัน2วันติด
เรื่องนี้ไต่อันดับมาช้าๆแบบขยับมาเรื่อยของหน้าใหม่ แต่พอเข้าอันดับท็อปก็อยู่ยาวแบบเรื่องท็อปในตอนนี้
เพราะมีคนอ่านติดตามแล้วนั่นเอง
แต่หลังจากเป็นเล่มแล้วก็หายๆมาๆ ตามแบบที่นักเขียนได้ตีพิมพ์

กูเห็นมีนักเขียนในเด็กดีหลายคนบอกว่าค่อนข้างยากที่ติดท็อป แต่พอติดแล้วแฟนคลับจะมาเองแบบเป็นเท่าตัวไปเรื่อยๆ

>>127 กูคือโม่งอารี และอย่างที่มึงรู้ กูไม่ชอบการเขียนแบบบุคคลที่ 1

มันมีหลายเหตุผล แต่เหตุผลสำคัญสำหรับกูคือการเขียนมุมมองบุคคลที่ 1 มันจะทำให้มิติของตัวละครอื่นทีไม่ใช่ตัวเอกหายไป เพราะแน่นอนว่ามันจะไม่มีการบรรยายถึงความรู้สึกนึกคิดของตัวละครอื่นเลย เว้นแต่จะเขียนบุคคลที่ 1 แบบสลับไปมา บทนี้เป็นพระเอก อีกบทเป็นนางเอกนำเรื่อง

จึงเห็นได้บ่อยครั้งว่า นิยายที่เดินเรื่องด้วยมุมมองบุคคลที่ 1 จะมีตัวเอกซึ่งเด่นมาก(และพูดมาก) และนักอ่านมักจะจำรายละเอียดปลีกย่อยของตัวละครเอกตัวนั้นได้เพียงตัวเดียว แต่ก็แน่นอน สำหรับนักเขียนที่เขียนบุคคลที่ 1 เก่งๆ ก็จะสามารถใส่ความรู้สึกนึกคิดของตัวละครอื่นผ่านการแสดงออกทางสีหน้าแววตา คำพูด หรือแม้แต่การให้ตัวละครเอกคาดเดาความรู้สึกของตัวละครอื่นที่กำลังสนทนาด้วย เช่น 'ข้าเห็นมุมปากของเซโร่ยกขึ้น หนอย เจ้าหมอนั่นมันต้องแอบหัวเราะเยาะข้าอยู่ในใจแน่ๆ'

กูมองว่า การเขียนแบบบุคคลที่ 1 จะช่วยดึงอารมณ์ร่วมจากนักอ่านได้มากกว่า เพราะแน่นอนว่าบทบรรยายโดยส่วนใหญ่เป็นความนึกคิดของตัวเอก (หรือบรรยายฉากจากความรู้สึกของตัวเอกอีกที) ทำให้ภาษาที่ใช้ค่อนข้างง่าย (หรือมีใครคิดในใจว่า 'พลันเจ้าอวชาตบุตรผู้ประกอบไปด้วยรัตนทั้งเก้าก็ปลาสนาการไป') คือมันง่ายต่อการ self insert อะ อ่านเพลินๆเลย

ส่วนเรื่องคาแรคเตอร์ตัวละครคล้ายๆกัน ถ้ามันสนุกก็อาจมองข้ามไป แต่ถ้ามันหลายเรื่องเกินก็อาจด่าว่าเอาแบบนี้อีกแล้วเหรอวะ นำไปสู่การเดาทางถูกและเบื่อ แต่ถ้ามึงเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงก็จะมีคนเอาเรื่องนี้มานินทาในโม่งเอง จบข่าว

>>133 เคโม่ง. กุจะได้ไปอ่านมั่ง

นักเขียนแฟนตาซีไทยนี่ มีใครที่เขียนดีๆบ้างวะหรือในเด็กดีก็ได้ แบบเขียนดีๆพอให้กูใช้ศึกษาได้น่ะ พวกมึงพอผ่านตาย้างป่าววะ

กู >>136 โทษๆกูเขียนไม่หมด กูจะถามว่านักเจียนไทยมีเขียน "บุรุษหนึ่ง" ดีๆพอจะใช้ศึกษาได้บ้างวะ

>>127 กูโม่งเรื่องสั้น(ชื่อนี้เพิ่งมีสมาชิกโม่งตั้งให้ตอนเย็นเมื่อกี้) ความจริงแล้วการเขียนนิยายด้วย บุรุษที่หนึ่งหรือแม้กระทั้งบุรุษที่สอง(ถ้าเคยอ่านเชอร์ล็อคโฮมจะรู้) มันก็เขียนได้แหละแต่กูพูดจริงๆ ว่ามันยากมากที่มึงจะดันไปจนจบเรื่องได้ มันมีโอกาสที่จะเกิดอาการตันสูงเพราะการมองจากบุรุษที่หนึ่งเราเห็นแค่ท่าทางหรือสีหน้าของตัวละครอื่นๆ มันจะเกิดอาการไม่อินกับเนื้อเรื่องเพราะทำได้แค่เดาความคิดตัวละครพวกนั้น แล้วพอคนอ่านรับรู้นิสัยตัวอื่นจากการเดาของตัวเอก ถ้ามึงสามารถเขียนให้คล้อยตามตัวเอกได้ก็รอดไป แต่ถ้าไม่ได้คนอ่านมันจะต่อต้าน ประมาณว่าใช่เหรอคนแบบนั้นมีจริงเหรอ มันจะทำแบบนั้นจริงเหรอ อะไรทำนองนี้ ถ้ายิ่งคนเขียนเป็นพวกโลกสวยแล้วดันไปเขียนแนวต้องใช้เหตุผลมากๆ กูรับประกันเลยว่าตายอนาถ(มาก)

ดังนั้นการเขียนมุมมองที่หนึ่งจึงเหมาะกับการเขียนเรื่องสั้นมากกว่า เพราะมันมีไม่มีกี่ฉากไม่กี่ตัวละคร แต่นั้นมันก็ยากไปคนละแบบกับนิยายเพราะเรื่องสั้นมึงต้องเฉียบคมมาก เพราะต้องเขียนให้คนอ่านรู้เรื่องแค่ไม่กี่ตัวอักษร จะเสียเวลาพรรณาฟองเบียร์กระฉอกจากแก้วที่กระทบกันไม่ได้

ถ้าให้แนะนำ ไม่แน่จริงอย่าเขียนนิยายด้วยมุมมองทีหนึ่งเลย เชื่อกู

กูโม่งฮู บุรุษ1 ดีๆ กูแนะนำ คนคืนชีพหนังสือ กูว่าดีเลยล่ะ

บุรุษที่หนึ่งคือ ชายแท้
บุรุษที่สองคือ ชายไบ
บุรุษที่สามคือ ชายที่สาม

ทำไมนิยายหมวดอดีตต้องนางเอกซูเทพทรูด้วยวะ แม่งกูจงใจเขียนประชดนางเอกไม่เก่งเทพ พ้อยต์เรื่องแบบนางเอกไม่โชว์เทพแน่นอน โฟกัสเรื่องอื่น ก็มีคนเม้นท์ว่าเมื่อไรนางเอกจะเทพ ว้อทททท

>>129 กูอ่านงานคนอื่นที่บรรยายผ่านมุมมองคาร์ไทป์ที่กูไม่ชอบ มันก็ทำให้กูรำคาญอยู่ดี หรืออาจเพราะกูยังไม่เจอฝีมือดีๆ ก็ได้ มึงพอจะมีนักเขียนคนไหน หรือเรื่องไหนแนะนำมั้ยฮู? เอาเป็นเรื่องที่บรรยายผ่านนางเอกประเภทใสๆ ขี้ตกใจ แบ๊วๆ แบบไม่รู้เชี่ยไรเลย แล้วต้องจับพลัดจับพลูมาดีลกับเรื่องสำคัญๆ เงี้ย คือกูอยากลองเขียนคาร์แบบนี้ไม่ให้น่ารำคาญ แต่สุดท้ายกูก็รำ เลยเป็นด่านที่กูเอาชนะไม่ได้สักที แล้วที่รุ่นพี่มึงบอกว่า "อย่าให้มันบ่นเยอะ" นี่เขามีขยายความบ้างมั้ยวะ ถ้าตัวเอกมันต้องคิดต้องวิเคราะห์อะไรสักอย่าง มันก็ปกติไม่ใช่เหรอถ้าจะมีบ่น โดยเฉพาะถ้ามันไม่ได้ฉลาดอะไรมาก? หรือต้องใช้วิธีให้คาร์โง่ๆ ไปเลยแล้วกระตุ้นให้ตัวละครแวดล้อมคิดแทน บ่นแทนอ่ะ?

>>130 นั่นสิ เป็นกูกูก็เบื่อ กูถึงอยากเอาชนะตัวเองให้เขียนคาร์หลายๆ แบบให้ได้เนี่ย

>>131 กูเห็นด้วยนะว่าการคุมไม่ให้ตัวเอกรู้ทุกอย่างยังกับพระเจ้านี่ยากอยู่ นิยายในเด็กดีหลายเรื่องที่กูอ่าน พอเจอว่าตัวเอกแม่มรู้เห็นทุกอย่างเช่นอิเรื่องฟองเบียร์แตกนั่น กูก็ปิดเลย แต่โดยส่วนตัวแล้วกูยังไม่เคยเจอปัญหานี้ เพื่อนกับนักอ่านกูบอกว่ากูคุมได้โอเคอยู่

>>134 กูรอมึงอยู่เลยอารี เพราะจำได้ว่ามึงไม่ชอบบรรยายบุคคลที่หนึ่ง 55555 ที่มึงพูดมานั้นกูเห็นด้วย เพราะเขียนด้วยบุคคลที่หนึ่ง มันก็เหมือนตัวเอกเป็นจุดศูนย์กลางของทุกอย่าง คนอื่นเลยกลายเป็นแค่ดาวที่โคจรอยู่รอบๆ กูไม่ชอบให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ก็เลยพยายามให้ตัวละครอื่นแสดงออกทางสีหน้าแววตา แล้วให้ตัวเอกเดาความคิดคนอื่นบ่อยๆ ตามที่มึงยกมานั่นละ

ส่วนเรื่องโยกมุมมองไปให้พระเอกหรือตัวละครอื่นบรรยายบ้างนั่นกูไม่ค่อยใช้ เพราะหลายคนแนะนำมาว่าถ้าไม่จำเป็นจริงๆ อย่าสลับมุมมองจะดีกว่า แล้วก็ที่มึงบอกว่าบุคคลหนึ่งทำให้ self - insert ง่าย กูก็เห็นด้วยเช่นกัน ที่กูเลือกเขียนมุมมองแบบนี้ก็เพราะอยากให้คนอ่านรู้สึกอินเหมือนตัวเองเป็นตัวเอกนั่นละ ใช้ภาษาไม่ต้องซับซ้อนมากแบบที่มึงบอกด้วย

สุดท้ายเรื่องคาร์ซ้ำ ถึงมันจะเป็นไปไม่ได้ที่กูจะมีชื่อเสียงขนาดนั้น แต่กูไม่อยากให้ตัวเองเป็นคนที่ได้ชื่อว่าเขียนคาร์เป็นแค่แบบเดียวอยู่ดี เลยต้องมาถามพวกมึงนี่แหละ ขอบใจมาก (มึงทำให้กูอยากกลับไปฝึกเขียนมุมมองบุคคลที่สามเลยว่ะ มาสายบุคคลที่หนึ่งจนชักจะเขียนบุคคลสามไม่เป็นละ)

โม่งเฮ

>>138 หวัดดีโม่งเรื่องสั้น กูเป็นคนที่เขียนเรื่องสั้นโคตรไม่ได้ความเลย...ไม่เคยเขียนสำเร็จเลย เฉียบไม่พอ เห็นด้วยว่าการจะดันให้ถึงตอนจบเรื่องนั้นยากมาก กูก็ตันเป็นพักๆ เหมือนกันเพราะบางครั้งก็คิดไม่ออกว่าจะให้ตัวเอกมันรู้เรื่องนี้ได้ยังไงฟระ T v T กูเลยใช้วิธีสร้างตัวละครแวดล้อมที่ค่อนข้างจะเอื้อให้ตัวเอกสามารถรู้เรื่องนั้นๆ ได้เอาน่ะ(จนบางครั้งก็ไม่รู้ว่ามันช่วยตัวเอกมากไปเปล่า พยายามระวังอยู่) แล้วก็ที่มึงบอกว่าถ้าไม่แน่จริงอย่าเขียนมุมมองบุคคลที่หนึ่งดีกว่า...อันนี้กูแน่ใจว่าฝีมือกูอ่ะไม่แน่จริง แต่กูแค่อยากฝึกดูน่ะ ไม่อยากให้อะไรที่ตัวเองทำได้ไม่ดี ก็ไม่ดีอยู่แบบนั้น ถ้าพัฒนาได้ก็อยากพัฒนา T v T (แต่ตอนนี้กลายเป็นว่ากูจะเขียนบรรยายบุคคลที่สามไม่ได้แล้ว แป่ว)

ปล. กูก็อยากเอาชนะความกากในการเขียนเรื่องสั้นของกูเหมือนกัน มึงทิ้งเคล็ดลับไว้ก็ได้นะ เผื่อกูเอาไปลองปรับใช้ดู

ปล2. มุมมองบุคคลที่สองแบบเชอร์ล็อคโฮล์มส์นั่นกูก็สนใจเหมือนกัน แต่เอาจริงๆ กูว่าเขียนยากที่สุดในบรรดาการบรรยายทั้งหมดเลย

โม่งเฮ

>>143 นิยายโม่งฮิไง ใช้บุรุษที่ 2 แต่ไม่เห็นอัพนานแล้วนะ

>>132 ยังไงวะมึง ลองสับหน่อยดิ

>>143 โทษทีว่ะ พอดีเพื่อนอกหักมานั่งกินเหล้า เทคนิคเรื่องสั้นเดี๋ยวไว้ค่อยบอกวันหลังละกัน กูเมามากเลยโม่ง

>>145 ไม่สับแล้วกัน เอาเป็นขอพูดถึงในแง่รวมๆ ลักษณะการเขียนของคนเขียนโอเคเลย ดูราบเรียบ เหมาะกับนิยายที่มีนางเอกประมาณนี้ แต่กูรู้สึกถึงความย้อนแย้งหลายจุด ไม่ชอบความไม่สมเหตุสมผลบางอย่างของเนื้อเรื่อง ที่เอาเรื่องนางเอกฝึกธรรมเป็นคำอธิบายไปหมดทุกเรื่อง

เช่น นางเอกดูฝึกธรรมปีเดียวก็บรรลุ ประหนึ่งว่าเป็นแม่ชีบวชเรียนมานาน ทำตัวบริสุทธิ์แต่แดกดันน้องห้า ตาทิพย์คืออะไร จู่ๆก็โผล่มา พ่อไม่ปกป้องลูก พอลูกเรียกร้องจะเรียนก็ตามใจ ตกลงอะไรยังไง นางเอกตัดกิเลสแล้วแต่ร้องไห้พอคิดถึงซิง มันตัดตรงไหนวะ แล้วการเป็นนักเขียนนิยายมีจินตนาการกับการฝึกธรรมที่อยู่กับความเป็นจริงมันตรงข้ามกันมะ พอฝึกธรรมแล้วสกิลนักเขียนจิตนาการยังบรรเจิดอีก มันค่อนข้างจะขัดกันในความรู้สึกกูนะ แล้วเหมือนเขาพยายามยัดเยียดให้นางเอกบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นสีขาว ทั้งที่จริงๆ ก็ยังมีกิเลส กูอ่านแล้วก็ติไป กระอักกระอ่วน เลยเหมือนอกหัก ไม่ค่อยถูกใจว่ะ

กูอ่านนิยายหมวดอดีตอยู่หลายเรื่อง พวกนี้เป็นนิยายที่กูอ่านแล้วปวดเฮด สงสัยว่าคนอ่านเยอะได้ยังไง เขาคิดอะไรกันอยู่ อยากแชร์ อีผี ใครอยากปวดกะโหลกก็อ่านดู กูไม่ได้สับ กูรีวิวความเกลียด

เหมยฮวา ธิดาหมื่นพิษ https://writer.dek-d.com/deviltotime/story/view.php?id=1513386
เกลียดความเชยแบบเหี้ยๆ ที่เขียนไปจู่ๆ ก็มีแบบ (ฉลาดจังนะ//ไรท์) เกลียดเนื้อเรื่อง เกลียดความไม่สมเหตุสมผล เกลียดที่ขอพรจากพระเจ้าให้มีความทรงจำ ให้มีพลังเหนือกว่าทุกคน ให้ฉลาดที่สุดในโลก แล้วพระเจ้าเสือกให้ เกลียดที่ไม่เขียนบรรยายเหี้ยอะไรเลย เกลียดที่บางตอนสั้นขนาดไม่ต้องสไลด์เม้าส์... เอาคะแนนไปเลยแปดผีเต็มสิบ

หงเยว่เฟยซิง ยอดสนมแห่งวังหลัง https://writer.dek-d.com/tanzanaza/story/viewlongc.php?id=1509967
เกลียดการเขียนที่อยู่ๆ ก็แทรกตัวเอนเป็นความคิดเข้ามา เกลียดการใช้เครื่องหมายคำพูดผิดๆ เกลียดนะค่ะ! เกลียดที่เขียนๆ ไปก็มี what the! very sad แทรกมา เกลียดนางเอกที่เป็นคณิกาแต่เสือกชื่อสี่พยางค์ ให้แปดผี

จอมนางเคียงบัลลัง https://writer.dek-d.com/daraga01/story/view.php?id=1520934
เกลียดที่สะกดว่าบัลลัง เกลียด O_O ที่เยอะกว่านิยายแจ่มใส เกลียดถามความเห็นฉันก่อนไหมค่ะ เกลียดพาไปด้วยได้ไหมเจ้าค่ะ เกลียด 5555 ในเรื่อง เกลียดความบ้าผู้ชายที่บ้าอยู่นั่น เกลียดกรี๊ดๆ คนนี้หล่อจัง คนนั้นหล่อดี เกลียดเครื่องหมายคำพูดที่เดี๋ยวใช้ถูกเดี๋ยวใช้ผิด สับสนเหรอ เอาไปเก้าผี ผีผีผีผีผีผีผีผีผี

อลหม่านป่วนใต้พิภพอลเวง https://writer.dek-d.com/garnet-t/story/view.php?id=1500102
นิยายในตำนานโม่งมั้ยล่ะมึง เกลียดปิรันย่า เกลียดพ่อมัน เกลียดแม่มัน เกลียด... ให้เก้าผีเหมือนกัน

เอาแค่นี้ก่อน เจออีกจะมาบ่นใหม่

กูโม่งฮูนะ อีกราวๆ สามสี่วันมั้ง จะส่งนิยายลงหมวดอดีต ปัจจุบัน สักเรื่อง พวกมึงให้กำลังใจกูหน่อย

>>149 สู้ๆ กูว่าหมวดอดีตเป็นตลาดที่สนุกมาก ดีมานด์สูง ซับพลายก็สูง เป็นสถานที่ที่ไม่ต้องเขียนเก่งเลิศเลอก็อยู่ได้ถ้าอัพถี่ เขียนห่วยกองอวยก็เยอะอยู่ดี อานุภาพนิยายข้ามมิติน่ากลัวมาก กูเองก็กำลังทดลองอะไรสนุกๆอยู่ ตกใจกับผลอยู่เหมือนกัน

>>147 อ๋อ...สรุปคือคนเขียนพยายามปั้นนางเอกที่มีความเป็นแม่ชีจ๋าละกิเลสทางโลก แต่ยังพลาดหลายอย่างทำให้ดูไม่เนียน เข้าข่ายชีแตก
>>149 สู้ๆ ว่ะ ได้ผลยังไงเอามาให้พวกกูส่องด้วยนะ

>>151 หรอยยย กูก็โม่งแตกกกกกกกเดะ

ปล.เปิดโม่งไปคนก็ไม่ค่อยชอบกูหรอก รู้จักกันแบบนี้แหละ จริงใจดี

โม่ง(นก)ฮู(ก)

โม่งตระกูล ฮ นี่โผล่กันตรึมเลยนะ กูเปลี่ยนจากฮิเป็นห๊ะ ได้มั้ย

>>150 จะรร.เวท เกมออนไลน์ ต่างโลก จีนโบราฯ ถ้าแนวไหนกำลังฮิต มันก็มีอานุภาพทั้งนั้นแหละน่า 555

กูโม่งเซฮุน

ทำไมพวกที่มาสิงในโม่งเป็นนกทั้งนั้นเลย
>>150 ทดลองอะไรอ่ะขอเผือกหน่อย

>>146 เป็นไงบ้างมึง เพื่อนมึงโอเคมั้ย กูห่วงใย ;w;

>>148 กูเรื่องมึงว่าโม่งเฮทเตอร์ได้มั้ย 555555 มึงรีวิวตลกดี

>>149 สู้ๆ มึง ขอให้ติดท็อป ว่าแต่ของมึงนี่จีนโบราณทะลุมิติเหมือนเรื่องที่ลงกันโครมๆ ในนั้นป่ะ?

>>154 ตอนแรกกูจะโม่งเอ แต่เห็นมึงฮกัน กูเลยเฮ

>>158 กูโม่งฮู ไม่ๆ กูไม่เอาทะลุมิติ ยุคนี้อยากเกิดมันต้องแหวก นี่กูแนะนำเลยนะ ต้องแหวกจริง

พลอตของกูเกี่ยวกับในวัง แต่ทุกอย่างหักมุมหมดเลย ไม่เกิดก็ดับไปเลย ยอม

>>159 กูอยากอ่านของมึงว่ะ

>>157 ทดลองแบบว่าถ้าเขียนนิยายหมวดอดีต แบบไม่ได้ดีเลิศเลอมาก แต่อัพถี่ๆ แบบอัพแทบทุกวันไรงี้ จะสามารถขึ้นท็อปได้ในเวลาเท่าไหร่ ตอนนี้ลงไปไม่ถึงสองสัปดาห์ ได้ขึ้นมาถึง 50 อันดับแรกของหมวดแล้ว

>>161 อ่ะ กูก็อยากเขียนอัพทุกวันนะ แต่มันทำไม่ได้ว่ะ ยากนะเนี่ย

กลับไปเรื่องมุมมองบุคคลที่ 1 นิดนึงนะ

ถ้าใช้สลับกับบุคคลอื่นละ กูกะเขียนให้พระเอกการกระทำ (ภายนอก) กับความคิด (ภายใน) สวนทางกัน การบรรยายบุคคลที่ 2 - 3 จะมองพระเอกว่าดีไปหมด เป็นเทพเจ้ามาจุติ แต่บุคคลที่ 1 หรือก็คือพระเอกจะมีแต่ความคิดโฉดชั่วเลวทรามตลอดเวลา และเจ้าตัวก็รู้ดีด้วย เลยแสดงออกแบบนี้

แล้วกูกะจะวางทริคไว้ด้วย ถ้าเป็นบุคคลที่ 1 พระเอกจะบรรยายอย่างตรงไปตรงมา แน่นอนว่าพระเอกจะคิดให้ตัวเองดูดี "ชอบธรรม" เสมอ แต่บุคคลที่ 3 จะมองพระเอกอีกแบบ ชี้นำชัดเจนว่าพระเอกเป็นนคนดี ทำเพื่่อคนส่วนใหญ่ สิ่งนี้ดีแล้ว ถ้าไม่อ่านบุคคลที่ 1 ก็แทบจะไม่รู้เลยว่าเหตุผลที่พระเอกทำมันเหี้ยแค่ไหน ส่วนบุคคลที่ 2 ก็จะคิดกันไปคนละแบบว่าพระเอกเป็นคนยังไง เพราะเคยเห็นโฉมหน้าของพระเอกต่างกันนะ

กูคิดว่าจะใช้บุคคลที่ 1 แค่ตอนให้พระเอกบรรยายแผนเหี้ยๆ ในหัวตอนที่อย่างจบแล้วหรือใกล้จบ เพื่อให้คนอ่านรู้ว่าที่ผ่านมามันดักควายยังไง ตอนนี้ทดลองเขียนแล้ว กูพบว่าที่ยากที่สุดคือการแบ่งแยกว่าเป็นมุมมองบุคคลไหนให้แน่ชัดวะ แล้วต้องปรับสำนวนไปมาอีก ค่อนข้างเหนื่อยแต่คิดว่าน่าจะรอด มั้งนะ

เห เห็นแยกบุคคลที่1,2,3 ช่วยแยกให้โม่งตาดำๆ ฟังหน่อย(หมายถึงข้อดีข้อเสียไง เพราะโม่งหลายคนบอกไม่เข้าท่า)
แล้ว MSO นี้ใช้แบบไหนอ่า

มีน้องอยากจะปรึกษาชีวิตหน่อย ไหนๆมีคนตกม้าตายไม่กี่ตอนแรก ช่วยทำวินิฉัยให้น้องทีว่าเป็นเพราะอะไรกัน
https://www.dek-d.com/board/view/3692930/

นี่นิยายเรื่องแรกของน้อง
https://my.dek-d.com/Teenladyboy/writer/view.php?id=1528257

>>165
1. เกลียดอักษรสีชมพู ชมพูเข้ม ฟ้า แล้วป้ายขาว เกลียดที่มันไม่เป็นมิตรต่อสายตา
2. เกลียดการเขียน เกลียดการเรียบเรียง เกลียดการบรรยาย เกลียดการดำเนินเรื่อง เกลียดที่เขียนยาวเป็นพรืดแล้วไม่รู้ว่าเนื้อความคือตรงไหนกันแน่
3. เกลียดลักษณะการเขียนที่ไม่ใช่นิยาย นึกว่าหัดเขียนบทละคร
4. เกลียดการจู่ๆก็บอกว่าตัวละครนี้ขาว ปากแดง ดัดฟัน น่ารัก
5. เกลียดการใช้เครื่องหมายผิดๆ วงเล็บที่ไม่รู้จะใส่มาทำไม
สรุปคือห่วย ไม่มีวันที่กูจะอ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะซิส ไม่มีวันที่กูจะทนได้ถ้ามึงยังเขียนแบบนี้ อ่านไปก็งง ไม่เข้าใจ มันไม่ใช่นิยายด้วยซ้ำ ไปอ่านมาเยอะๆ จะได้รู่ว่าเขาเขียนกันยังไง

ใครบอกทางให้มันมาโม่งว่ะ ใครเอามู้นี้ไปปล่อย เด็กจัดขนาดนี้ไม่น่าโผล่ดาร์กเวิลด์มาได้ด้วยตนเอง

Haters gonna hate

>>164 สั้นๆ บุคคลที่หนึ่งคือการเล่าเรื่องของตัวละครผ่านมุมมองของตัวมันเอง เช่น 'เสียงไก่ขันปลุกให้ข้าตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ หนอยแน่เจ้าไก่บ้า ไม่รู้หรือยังไงว่าเมื่อคืนข้าแทบไม่ได้นอน ประเดี๋ยวพ่อจับต้มให้หมดเล้าเสียเลยนี่'

ข้อดี: คนอ่านอินกับตัวละครง่าย ข้อเสีย: การอธิบายถึงสิ่งไกลตัวทำได้ยาก เพราะมองผ่านมุมมองของตัวเอก ถ้าตัวเอกไม่รู้เรื่องอะไร ก็จะอธิบายออกมาไม่ได้เลย เช่น เหตุการณ์กลางสนามรบ ตัวเอกก็จะรับรู้แค่การต่อสู้ตรงหน้า ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าสถานการณ์จริงๆมันเป็นยังไง

บุรุษที่สอง อันนี้ถ้าเคยอ่านเชอร์ล็อคโฮล์มจะเข้าใจดี เป็นการบรรยายตัวละครเอกโดยตัวละครอื่นอีกคน เช่น 'จูเลียนเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์กรอบเช้า เมื่อเห็นข้าพเจ้าเขาก็ยิ้มออกมาอย่างยินดี "อรุณสวัสดิ์จอร์จ" เพื่อนสนิทของข้าพเจ้ากล่าวทักทาย "เมื่อคืนนี้มีสุภาพบุรุษจากคิวบาคนหนึ่งมาหากัน เขาทิ้งซิการ์อย่างดีกล่องหนึ่งไว้นั่นแน่ะ แกลองชมดูซี" '

ข้อดีข้อเสียไม่พูดถึงแล้วกัน ไม่ค่อยแน่ใจ และปกติก็ไม่เห็นคนนิยมเขียนแนวนี้เท่าไหร่นะ

ส่วนบุรุษที่สามก็ที่เห็นกันบ่อยๆ บรรยายฉาก บรรยายลมฟ้าอากาศด้วยมุมมองของพระเจ้า 'เสียงกระดิ่งยามต้องลมปลุกหญิงสาวให้ตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา เธอจ้องมองเพดานที่ถูกแสงตะวันอาบจนเปลี่ยนเป็นสีส้ม ในใจยังคำนึงถึงชายหนุ่มที่เธอพบพานในความฝัน'

ชาย2 เหมาะสำหรับแนวนักสืบที่สุดและล่ะ เอาไว้อธิบายสถานการณ์ที่เกิดเหตุ คาดเดาการกะทำซูๆ ของตัวเอก ถ้าเป็นการ์ตูนก็เหมือนมุมมองตัวพระรองที่คอยตามพระเอกดูโชว์เทพไปเรื่อยๆ

>>164 1 มองผ่านมุมมองตัวละครหลักอย่างศิลาและมนตรา มีบ้างที่ใช้ 3 หรือกึ่ง 3 เพราะคนปกติจะไม่คิดแบบบทบรรยายอะไรแบบนั้น

>>163 ถ้ามึงคิดว่าสามารถคุมไม่ให้คนอ่านมึนเวลาสลับมุมมองไปมาได้ ก็ฟังดูน่าสนใจดีนะ

>>165 กูนี่ไม่รู้สึกอยากอ่านตั้งน้องพิมพ์ "นะค่ะ" แล้วว่ะ...

>>165-166 >>170 วงวารน้อง

พูดถึงบุรุษที่สอง กูนึกถึงเรื่องที่ใช้บุรุษที่สองที่เคยอ่านครั้งแรก เรื่อง The Great Gatsby (ชื่อไทย:รักเธอสุดที่รัก)
บุรุษที่สาม นี้ถ้าละเอียดมากเกินไปก็ไม่ดี(อาทิ ฟองเบียร์) ไม่ละเอียดก็ห้วนไปอีก(กูเป็นประเภทนี้แหละ เขียนให้มันพอดีไม่ได้ ห่วย)

>>172 ที่เหี้ยกว่าคือฟองเบียร์แตกเป็นบุรุษที่1

>>132 อยากบอกว่าอกหักเหมือนกันสำหรับเรื่องนี้ อยากจะขอสับ 淑慈 ซูฉี สาวงามสีขาว https://writer.dek-d.com/jnanalin/story/view.php?id=1518923
อย่างแรกเลยคือนิยายเรื่องนี้เปิดเรื่องได้มาน่าสนใจตรงที่คาแร็กเตอร์ของนางที่สวนกระแสกับนิยายจีนที่ลงกันอยู่ในเด็กดีตอนนี้ที่จะเป็นประเภทแบบว่าใครร้ายมาฉันร้ายตอบ มึงทำกูๆจะเอาคืนมึงสิบเท่า มีคำโปรยที่บอกว่า"และนั้นก็คือเรื่องราวของซูฉี ผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์ แต่จิตใจกลับงดงามยิ่งนัก" แล้วในบทแรกๆที่นางตื่นขึ้นมาในร่างของคุณหนูสี่ ก็มีคนมาว่านางร้ายใส่นางก็ดูแบบว่ามีเหตุผลเป็นคนดี(แต่เหมือนบ่นอยู่ในใจคนเดียวมากกว่าเวลาคนแต่งพยายามทำให้นางเป็นดีคิดอย่างมีเหตุมีผล)แต่กลับมีเหตุพลิกผันตรงช่วงที่นางตกหน้าผาไปตรงช่วงนี้เหมือนคนแต่งจะเริ่มคุมคาแร็กเตอร์ของนางไว้ไม่ได้ตามมาตราฐานตอนแรก เพราะตามที่เราเข้าใจในตอนแรกคือนางเอกเป็นคนดีจิตใจงดงามมีเหตุผลอะไรประมาณนั้นแต่ช่วงนี้เหมือนมันเริ่มหลุดๆไปนิสัยดูเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นข้างตีนนิดหน่อยดูไม่สงบแบบตอนแรกเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ดูงี่เง่า สำหรับการบรรยายเราคิดว่าลื่นไหลพอใช้ได้และมีการหาข้อมูลมาสำหรับบางส่วนแต่จะชอบติดตรงที่ว่าคิดจะให้ผ่านไป 2 ปีก็ผ่านไปสะงั้น อ่าวอิห่าอยู่ดีๆผ่านไปอีกช่วงอีกแล้ว อ้าวมึงสวยแล้วหรอตอนไหนว่ะแล้วช่วงเวลาตัดผ่านเราคิดว่ามันไม่ดูไม่ลื่นพอกูอยากไปกูก็ไป ตอนนี้เนื้อเรื่องยังไม่ดำเนินไปไหนไกลแต่คิดว่าอีกไม่นานคงออกทะเลเป็นแน่แท้ (......./10)

ขอมาสับนิยายที่กูดองเอาไว้ ยุทธการครองรัก (猫头鹰) https://writer.dek-d.com/pingypop/story/view.php?id=1424658
เรื่องนี้ต้องขอโทาอย่างหนึ่งคือกุยังไม่ได้อ่านแบบรูปเล่มเต็มๆจะขอพูดถึงเท่าที่นักเขียนลงในเว็บ
เรื่องนี้จะเกี่ยวกับการทำสงครามมีการปูเรื่องมีปมหลังมาอย่างดี แต่จะมีการยืดเยื้อในช่วงแรกๆเพื่ออธิบายถึงตัวละครที่เกี่ยวข้องกับนางเอกก่อนที่จะหนีมาและปูมหลังของนางเอก เท่าที่อ่านมานางเอกกับพระเอกก็ยังไม่ได้โชว์กึ๋นในด้านการรบอะไรมากนัก แต่จะมีฉากหนึ่งที่นางไปช่วยเมืองอะไรสักอย่างนี้แหละทำอุบายศึกเพราะเจ้าเมืองเสือกโง่ไม่รู้ว่าจะทำให้กลไกที่ปกป้องเมืองทำงานยังไงเเราว่าตรงนี้ถึงจะเป็นฉากสั้นๆไม่ถึงพริงถึงขิงแต่ก็ทำได้ดีอยู่ จากนั้นนางเอกก็ยืดเยื้ออยูในจวนพระเอกไปไม่รูว่าเมื่อจะออกสนานรบแบบจริงๆจังๆสักที

>>173 กูขำพรืด เออ ก็จริงว่ะ บุรุษที่หนึ่งที่ละเอียดขนาดบรรยายฟองเบียร์กระฉอกออกจากแก้วตอนกระทบกันแล้วไหลไปโดนจานสเต็กร้อนๆจนส่งเสียงฟู่ 555

>>175 นายๆ ผมนกฮูกเอง ช่วยสับนิยายจีนเราได้ไหม แต่มีแค่สามตอนนะครับ ผมกำลังพยายาม

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1529795

หรือน้อยไปไหมครับ รบกวนด้วยนะครับ

ต่ออีกเรื่องวันนี้มีอารมณ์ ฝนโลหิตคาววายุ ร่วมรื่นรมย์ชั่วคราว https://writer.dek-d.com/satancrow/story/view.php?id=1434938
สำหรับเรื่องนี้มาเปิดอ่านแบบไม่ได้คาดหวังอะไรนักอ่านไปตอนบทแรกๆก็ไม่ได้อะไรมาก นางเอกความจำเสื่อมแล้วพระมาเจอก็สนใจนางเอกคิดจะเก็บเอาไว้ใช้งานเลยวางยาพิษนางเอกตอนดำเนินเรื่องแรกๆก็เหมือนไม่มีอะไรอยู่ไปวันๆโดนพระเอกจิกหัวใช้งานทั่วไปแต่พอยิ่งมันกลับมีอะไรที่มากกว่านั้นนักเขียนวางปมวางเหตุผลได้ดีพอสมควร คือเป็นพระเอกที่เหี้ยจริงๆวางแผนหลอกใช้นางเอกได้อย่างคุ้มค่ามากมายนางเอกก็รู้เต็มอกละว่าเค้าหลอกใช้แต่ก็คิดว่าต่างคนต่างมีผลประโยชน์ มีฉากหนึ่งที่เราชอบมากกกกตอนที่นางเอกโดนจับตัวไปทรมานอิห่าคือแม่งโดนทรมานจริงแบบโรคจิตมากด้วยโดนถอดเล็บ ไฟจี้ ซ้อมสารพัด สุดท้ายโดนแล่เนื้ออกมาทั้งที่ยังรู้สึกอยู่แล้วก็โดนจับแก้ผ้าให้คนอื่นมารุมดู ห่านี้นางใช่นางเอกไหมว่ะแล้วพระเอกกูละสุดท้ายพระเอกมาช่วยตอนนางเอกฆ่าไปจะหมดพรรคไม่พอพระเอกยังให้นางรออยู่ที่ห้องทรมานเพื่อให้คนอื่นตามมาเห็นว่าพรรคนี้แหละที่จับนางเอกมาเพื่อเป็นข้ออ้างในการจำกัดทิ้งซะใช้งานจนคุ้มค่าจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ แล้วนางเอกเวลาที่บาดเจ็บจนใกล้ถึงชีวิตจะโดนจิตมารคอบงำนักเขียนบรรยายออกมาโรคจิตดีมากเลยนางเอกจะกลายเป็นพวกชอบความเจ็บปวดและปูมหลังของนางเอกที่น่าติดตาม แต่ในเรื่องความรักเราว่ามันยังดูสับสนวุ่นวายอยู่มากทั้งการให้เหตุผลที่ทำไมพระเอกเป็นคนอย่างนี้อยู่ๆจะมารักนางเอกง่ายๆเลยใช่หรอมันยังดูเข้าไม่ถึงพอ

>>177 ขอผ่านนะเราว่านิยายแค่ 3 ตอนมันไม่สามารถบอกอะไรได้แต่สำหรับคำโปรยเราว่าดูน่าสนใจดี เขียนคำโปรยเก่งดีนะ

>>177 แต่ลองไปอ่านดูมาอาจจะไม่ได้เขียนอะไรมากนะ ไม่รูว่าจะเขียนเอาฮาอย่างเดียวหรือเปล่าแต่ว่าถ้าจะเขียนเรื่องในวังต้องหาข้อมูลให้มากกว่านี้ทั้งตำแหล่งชื่อเรียกแล้วก็การแทนตัวเอง และก็การปฏิบัติตัวซึ่งในมุกเราว่ามันไม่เหมาะกับแนวจีนเลยอะ "นางชื่อจริงๆ ว่าจิงๆ" มันเหมือนนิยายเด็กน้อยเขียนอะ

ถามหน่อย มี่ยังเล่นโม่งอยู่ไหมวะ?

>>181 คือใครวะ

>>182 คาซามี่ โม่งในห้องนินทา คนที่เปิดวาร์ปให้พี่ถุยมาโม่งด้วยการเอาโม่งไปแปะ
>>181 เรื่องมู่นินทาก็ไปมู้นินทาดิวะ

https://writer.dek-d.com/bi26678/story/view.php?id=1530390

ไอเดียดี แต่กูสยองว่าจะมีดราม่าอย่างทศกัณฑ์หยอดขนมครก

>>184 จะเอานิยายตัวเองมาฝากให้สับหราจ๊ะ บอกดีๆกะได้นา

คนอ่านยังไม่เยอะเท่าไหร่เลย มันจะเป็นประเด็นได้ยังไงกันเล่า บากะน่า

>>185 ใจเย็นมึง เป็นเรื่องปกติที่นิยายเพิ่งอัพจะโดนตักตวงมาลงโม่งนะมึง เพราะช่วงนี้ใครๆก็เบื่อท็อปกันแล้วมึง กูก็เบื่อเหมือนกันแหล่ะมึง

>>185 ไม่ใช่โว้ย กูไม่ได้แต่งนิยายเรื่องนี้ ไม่รู้จักกับคนแต่งด้วยซ้ำ ที่เอามาแปะเพราะเห็นมันน่าสนใจดี และก็อย่างที่ >>186 ว่านั่นแหละ นิยายท็อปมีแต่แนวเดิมๆ นิยายใหม่ยังซิงหรือนิยายเก่าค้างปีที่ซุกอยู่ในซอกเหลือบพอกูเห็นว่าน่าสนใจก็เอามาลงโม่งนี่แหละ

มีนิยายไหนสู้กันมันส์ๆให้กุอ่านะปะวะ

>>188 มีข้อจำกัดแค่ไหนล่ะมึง ออนไลน์ได้ไหมมึง แกรี่ซูได้ไหมมึง

ช่วงนี้เห็นเพจแนะนำนิยายเด็กดีหลายเพจ เลยคิดว่าน่าจะไปสร้างเพจของตัวเองสักเพจนึง แล้วก็ไปสรรหานิยายแปลกๆ ในเว็บมาแปะ พร้อมการรีวิวสั้นๆ พวกมึงว่าจะโอไหม

จากนั้นถ้าเพจเกิดดัง มีคนไลค์สักหลักพันขึ้น อาจเปิดขายโฆษณา รีวิวในแง่บวกแลกทรูมันนี่ ฮรี่ๆๆๆ

ดีปะวะ

>>189 ได้หมด เน้นบู้เอามันส์ แนวซูกุกลัวมันจะไม่มันส์เพราะพระเอกแม่งเทพอ่ะดิ แต่ถ้ามึงเห็นว่าดีกุก็อ่านได้

ขอบุคคนที่3พอ

>>191 ไอเหี้ย อันที่กุแก้คำผิดเสือกโพสไม่ติด ควย

>>190 ห้องนี้คนเข้าเยอะเพราะสับนิยายตามสไตล์โม่ง ถ้าใครอยากเปิดเพจก็เรื่องของคนอยากเปิด ใครจะไปร่วมด้วยกูไม่ห้าม แต่กูจะอยู่นี่อยู่ตามคอนเซ็ปเดิมของโม่ง

ลงชื่อ โม่งเรื่องสั้น

ห้องนี้เป็นกระแสพราะโม่งคนหนึ่งลากนิยายของพริมณารามาสับ(ซึ่งตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้ว่าโม่งคนนั้นเป็นใคร) จากนั้นโม่งอารีที่มีสกิลไม่แพ้โม่งคนแรกก็ถือกำเนิด ตามมาด้วยโม่งฮิและโม่งเฮ น้องใหม่สุดน่าจะเป็นโม่งฮู และกูโม่งเรื่องสั้นแวะมาเป็นครั้งคราว โดยส่วนตัวกูอยากให้โม่งทั้งหลายคงความขลังของห้องนี้ไว้ พวกมึงทำมาดีมากแล้ว กูอยากให้ทำแบบนี้ต่อไป

>>194 มีโมโม่งด้วยมึง

ลองวิจารณ์นิยายโม่งบ้างสิโม่ง กูว่ามันก็เขียนดีนะถึงเรื่องจะดูมั่วๆไปหน่อย+ไม่ค่อยมีใครอัพ

>>196 เรื่องไหนวะ?

พล็อตนี้ให้ผ่านม่ะ
https://www.dek-d.com/board/view/3693334/

>>197 https://fanboi.ch/webnovel/2726/recent/

พวกมึงรู้ยัง นิยายของพริมณาราผ่านสนพ.แล้วว่ะ...

>>200 ไงละมึง โม่งสับไม่มีชิ้นดีก็ยังได้ตีพิมพ์ นู๋พริมไม่กระจอกแล้วนาจา เบี้ยวไร้เหตุผลบรรลัยแค่ไหนถ้ามีแฟนคลับเยอะสนพ.ก็กล้าลงทุนว่ะ

>>200 เรื่องไหนวะ

>>200 ถถถถถถถ โอ๊ยกูขำ

>>198 มันคือพล็อตเหรอวะแบบนี้ เหมือนเอาอะไรที่เจอมาบ่นๆ ให้คนอื่นคิดพล็อตต่อให้มากกว่า

ถ้าจะเรียกพล็อตต้องแบบ เด็กสองคนโตมาแล้วเป็นยังไง จุดหักเหคืออะไร นำไปสู่ปมใหญ่ของเรื่อง แก้ปมยังไง จบยังไง

>>200 กูเข้ามาฮาด้วยอีกคน ถ้าหนูพริมสามารถผ่าน สนพ ได้ โม่งทุกคนที่เขียนนิยายเป็น ขอแค่เขียนจบก็ได้ตีพิมพ์กันหมดแหละ ว่าแต่ สนพ ไหนช่างกล้าเหลือเกิน ไม่กลัว สนพ เจ๊งเลยเหรอวะเนี่ย

กุขอนิยายไปลืมหมดล่ะมั้ง 5555555

>>202 เรื่องนี้ของหนูพริมว่ะ รักร้ายนายยมทูตจอมหยิ่ง

รสต

อาา..เราสนใจแนวเรื่องแบบนี้อา อาทิ เอาตัวละครในชีวิตจริงมาใส่ในโลกนิยายที่แต่งขึ้น(ไม่ใช่ทะลุนะเออ)เอง หรือมโนนั้นแลหะ ไม่รู้จะมีรึเปล่า อาจน่าเบื่อก็ได้ แต่คงไม่มีมั้ง^^

>>209 มีความเบียว

>>183 เดี๋ยวๆ กูถามหาคน มึงจะไล่กูไปมู้นินทาทำไม?

>>208 รสต สนพ.วายที่แฟนตาซีล่มตั้งแต่ยังไม่เริ่มแต่รักนอร์มอลผ่านเหรอวะ

เห็นพิราบเปลี่ยนชื่อนิยายแฮกเกอร์ให้เข้ากับธีมเรื่องแล้ว แหม ส่องโม่งสินะ จะว่าไปมีนักเขียนกี่รายแล้ววะที่แอบส่องโม่งสับนิยายตัวเอง

>>213 การสับของโม่งเป็นสไตล์เฉพาะตัว แต่เป็นประโยชน์สำหรับคนอ่านและคนเขียน ถ้าใครอยากเขียนนิยายเก่ง ตอกเสาเข็มยึดห้องนี้ไว้เลย กูขอบอก มึงจะได้อะไรจากห้องนี้เยอะมาก เฮ้ย พวกโม่งสับทั้งหลายพวกมึงต้องยึดมาตรฐานเอาไว้ให้ได้นะเว้ย สิ่งสำคัญที่เป็นมาแต่แรก คือ ห้ามลำเอียง

นี่โม่งอารีนะ

มีใครจะเอานิยายมาให้วิจารณ์ไหม จริงๆช่วงนี้ก็ไม่ค่อยว่างหรอก แต่อยากหาอะไรอ่านบ้างนิดหน่อย ลองส่งๆมาดู ไม่เอาแนวรักแจ่มใส ไม่เอาสืบสวนสยองขวัญ ไม่เอากำลังภายใน ขอแบบไม่ยาวมากนะ เข็ดแล้วกับการเปิดรับนิยายยาวๆ สูบพลังฉิบหายเลยแม่ง

ถ้ามีคอมเมนต์น้อยๆจะดีมากเลยนะ แต่ขอให้เรื่องที่ส่งมามันพอดูได้หน่อยแล้วกัน ไม่งั้นก็คงไม่รู้จักวิจารณ์อะไร

>>215
https://writer.dek-d.com/kitchensdelight/story/view.php?id=1488151

>>212 เห็นเรื่องของพลอยนิลก็ผ่านด้วยนะมึง แนวรักแฟนตาซีเหมือนกัน หรือว่ารสิตาจะเปิดไลน์รักแฟนตาซีแทนแนวแฟนตาซีที่ล่มไป จะรอดหรือร่วงวะ

>>217 แฟนตาซีร่วงตั้งแต่ไม่เริ่ม งั้นเรามารอดูรักแฟนตาซีกันเถอะ อิอิ

สำหรับกูรสิตาแม่งเป็นสนพ.คุณภาพต่ำมาก เห็นนิยายที่ผ่านการพิจารณาแต่ละเรื่องแล้วแบบกลอกมองบน อีนาทีย่างี้ นิยายอีหนูพริมนี้ แต่ละเรื่องนี้แบบ ให้กูอ่านออนไลน์ฟรีๆแม่งยังเสียดายเวลาเลยข่า คงคิดแต่แบบนิยายแฟนคลับเยอะก็ขายได้แล้ว งี้หรา

>>219 คนเหี้ยอะไรชื่อนาทีย่า เกิดจากการสนธิคำว่า นาที+คุณย่า งี้เหรอ?

>>216 รับทราบ อ่านจบแล้ว เดี๋ยวว่างๆจะมาสรุปให้นะ

>>220 มึงไม่รู้จักนาทีย่าเหรอ นิยายข้ามมิติเลื่องชื่อในโม่งพอๆกับฟองเบียร์ นางเอกเป็นแม่มดที่ข้ามไปจีนโบราณ อยากให้มึงลองสัมผัส ไปอ่านดูนะคะ <3
https://writer.dek-d.com/sunsy/writer/view.php?id=1432394

>>220 มึงต้องดูชื่อรุ่นลูกเว้ย คนจีนชื่อปิรันย่า 555

ขอถามเปิดประเด็นเรื่องการโปรโมท/ฝากนิยายในบอร์ดเด็กดีหน่อย
- การฝากแบบนี้จะทำให้มีคนมาอ่านจริงหรือ เพิ่มยอดวิว/ผู้ติดตาม/ความคิดเห็นได้จริงหรือไม่
- ถ้านิยายมีคนอ่านในระดับหนึ่ง ยอดวิวหลายพัน ยอดความคิดเห็นเป็นร้อย ยอดผู้ติดตามหลายร้อย ควรจะนำไปฝากอีกหรือไม่ ในเมื่อนิยายก็ดังอยู่แล้ว หรือนิยายดังก็ฝากได้
- การเอานิยายไปฝากถือเป็นการลดศักดิ์ศรีของผู้เขียนหรือไม่ เพราะในโม่งเองก็มีคำพูดที่ว่านิยายที่ดีจริงไม่ต้องไปฝากก็มีคนมาอ่าน

>>224 ดูกระทู้เสือขาวสิจ้ะได้พิมพ์จากที่โปรโมทบ่อยๆรีบไปโฆษณากันเถอะพวกมึง https://www.dek-d.com/board/view/3693903/

>>225 เข้าไปส่องนิยายละ เห็นเรื่องย่อมีแนะนำตัวละครใช้รูปดารานักร้อง มีคำว่า 'ขันทีสาว' กูนี่ชะงักเลย อย่าบอกนะว่าได้ตีพิมพ์กับรสิตา พอเข้าไปส่องในเพจเห็นบทสัมภาษณ์กับรสิตา...อืม

>>226 อมก. รสิตาแม่งออกนิยายรัวมาก

¡ɥʇnɹʇ ɟo plıɥɔ ǝɥʇ ɯ,ı ǝɯ uıʍ ɹǝʌǝu llıʍ noʎ

พิมพ์แล้วขายได้หรอวะ

>>222 ไม่ไหวว่ะเพื่อนโม่ง ไอ้ชื่อนาทีย่าห่าเหวไรยังพอทำเนา แต่เรื่องการใช้สรรพนามแม่งเมาพอๆ กับเนื้อเรื่องเลย ย่อหน้าที่แล้วยังใช้บุรุษที่หนึ่งอยู่เลย ถัดมาอีกสี่ห้าบรรทัดตัดไปบุรุษที่สามเฉย

>>220 นาทีย่าอาจจะมาจาก หนาเถี่ย ที่เป็นชื่อเรียกกาแฟลาเต้ในภาษาจีนก็เป็นได้นะ

>>231 นาทีย่ามาจากนาฏยา ชื่อคนเขียนต่างหาก

>>232 เบียวเหนือคำบรรยาย

>>232 เอาจริงดิ

>>233-234 เมื่อก่อนเคยเห็นนางเขียนชื่อไว้ว่านาทีย่า คิดว่าในไอดีนะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นนาฏแล้ว เสียดายไม่ได้แคปไว้ กูเคยทักไว้สมัยนิยายนางเป็นประเด็นว่านาง Self-insert

เห็นด้านบนสงสัยว่า ทำไมช่วงหลังๆที่วิจารณ์นิยายมาถึงมีแต่อวย อันนี้ก็ตอบแทนคนอื่นให้ไม่ได้นะ แต่สำหรับกู การอวยนั้นเป็นปณิธานเริ่มแรกของกูอยู่แล้ว ถึงได้เรียกตัวเองว่าโม่งอารีไง

อาชีพที่กูคิดว่าหากินง่ายที่สุดอาชีพหนึ่งคืออาชีพนักวิจารณ์ โดยส่วนตัวที่ทั้งตอนเรียนมหาลัยก็อยู่คณะที่มีการถูกวิจารณ์งานค่อนข้างบ่อย (ทั้งจากตัวอาจารย์เอง และผู้ทรงคุณวุฒิภายนอกที่อาจารย์เชิญมา) รวมไปถึงตอนที่เรียนจบ ก็ได้มีโอกาสทำงานในสายงานที่ต้องวิจารณ์ผลงานคนอื่นอยู่บ่อยๆ ทำให้เห็นได้ว่า ไอ้การที่จะมานั่งติ นั่งด่างานของคนอื่นนี่มันง่ายมาก คืออะไรที่กูไม่ถูกใจกูหยิบเอามาด่าได้หมดอะ ยิ่งเมื่องานมันเป็นศิลปะด้วยแล้วนักวิจารณ์แม่งจะพูดอะไรก็ได้ เมื่อกี้เพิ่งด่างานชิ้นนี้ไป งานอีกชิ้นยึดคอนเซปต์เดียวกันกูก็หาเรื่องมาชมได้ถ้ากูพอใจ

อันนี้ไม่ได้จะด่าใคร แต่จะบอกว่าการด่ามันง่ายๆจริงๆ ให้มึงยกนิยายชั้นครูเรื่องไหนขึ้นมาก็ได้แล้วให้กูด่า กูก็ขุดหาความผิดพลาดของแม่งขึ้นมาได้หมดละ ยิ่งบวกอคติเข้าไปอีกด้วยยิ่งมันส์ ไอ้นี่ก็กาก ไอ้นั่นก็ไม่สมจริง ตรงนี้มันจะเป็นไปได้เหรอ อันนี้อ้างอิงจากไหน มองสภาพสังคมในยุคนั้นด้วยสายตาของคนยุคนี้รึเปล่า บลาๆ

เพราะอย่างนั้นกูถึงเลือกที่จะมาทำสิ่งที่ยากกว่าคือการชม สำหรับกู ตราบเท่าที่นักเขียนมันยังมีความสามารถพอที่จะบรรยายสิ่งที่อยู่ในหัวของมันออกมาให้เข้าใจได้ในภาษาคน กูก็เชื่อว่ามันจะต้องมีอะไรดีๆที่ติดอยู่ในกระแสความคิดนั้น หากคำชมของกูมันจะสามารถสร้างกำลังใจ หรือช่วยดึงความคิดที่เป็นประกายบางอย่างในหัวของมันให้ชัดเจนขึ้นได้ กูก็รู้สึกดีใจและยินดี

เอาล่ะ ต่อไปจะเป็นการวิจารณ์นิยายเรื่องที่ขอมา

เรื่อง : Beyond Infinite | ปฏิวัติรัฐอำพราง
link : https://writer.dek-d.com/kitchensdelight/story/view.php?id=1488151
จำนวน : 8 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ

เอาล่ะ เรื่องมันเขียนด้วยมุมมองของบุคคลที่หนึ่ง โดยมีตัวเอกเป็นนักศึกษาชาย 2 คน สลับกันเด่นเป็นบทๆไป ชื่อพัชรกับอเล็กซ์ สองคนนี้เป็นเพื่อนรักกันอยู่ในโลกใบนี้ล่ะ หากแต่ช่วงเวลาของเรื่องนั้นเป็นยุคอนาคตที่มีทั้งรัฐบาลโลก รัฐบาลทวีป อะไรทำนองนั้น

ตัวละครเอกสองคนอยู่ในเมืองซิทาเดล ทวีปเอเชีย ฉากเปิดคือฉากในโบสถ์ใหญ่แห่งหนึ่งที่มีโป๊ปกำลังสวดมนต์ เทศนาธรรมอะไรไป ตัวเอกในบทนี้คือพัชร ไอ้ห่านี่เป็นพวกอ้อนตีน คือทำตัวสงบๆกับเขาไม่เป็น ก็ไม่สนใจฟังเทศน์ บ่นโน่นนี่ในใจ กูไม่เชื่อมึงโว้ยไอ้ศาสนาส้นตีนเหี้ยไรนี่ ที่กูมาฟังมึงพล่ามอยู่นี่เพราะโดนบังคับให้มา (เหมือนเป็นกิจกรรมมหาลัย ต้องสะสมชั่วโมงกิจกรรม) บลาๆ

ไอ้เหี้ยพชรก็เหม่อมอง ทำตัวกวนตีนทั้งๆที่คนอื่นเขาตั้งใจฟังเทศน์ จนผู้หญิงคนข้างหลังที่เป็นเพื่อนมันทนไม่ได้ ด่าแบบหยาบๆคายๆว่าอีสัส ทำไมมึงไม่ฟังที่โป๊ปพูดวะสัส มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย ไอ้พัชรก็ปากดี บอกไปว่ากูไม่เห็นสนเลยศาสนาเหี้ยไรนี่ กูงมงายในวิทยาศาสตร์โว้ย บลาๆ อีผู้หญิงนั่นก็โกรธมากเลยแจ้งเรื่องว่าไอ้พัชรแม่งเป็นภัยต่อความมั่นคง ทำให้การแสกนข้อมูลของไอ้พัชรมันขัดข้อง ต้องไปเข้าพบกองกิจฯ เพื่อแก้ไขปัญหา

ไอ้การแสกนข้อมูลนี่มันก็เหมือนๆกับนิยายวิทยาศาสตร์ทั่วไป ประมาณว่าพอโลกเราเจริญขึ้นก็มีการฝังชิพคนแบบหมาแมว พ่วงบัตรประชาชน ประกันชีวิต กระเป๋าตังเข้าไว้ด้วยกันหมดยังกะพร้อมเปย์ พอตัวเองแสกนข้อมูลไม่ได้ก็ง่อยแดก พอไปแจ้งเรื่อง เจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องแม่งเห็นข้อหาเป็นภัยต่อความมั่นคง แถมไอ้เหี้ยพัชรยังปากดีด่าศาสนาต่ออีก ศาสนิกชนที่ดีอย่างเจ้าหน้าที่คนนั้นเลยรับไม่ได้ บอกมึงโดนแน่ กูแจ้งเจ้าหน้าที่รัฐบาลกลางให้มาสอยดากมึงแล้ว

ไอ้พัชรก็วิ่งหนี จะขึ้นรถเมล์ก็ไม่ได้เพราะไม่มีตังจ่าย(ตัวแสกนโดนล็อกไง) เลยโทรศัพท์ไปหาเพื่อนของตัวเองที่ชื่ออเล็กซ์ แล้วก็ไปเจอกันที่สวนสาธารณะ ปรากฎว่าคนของรัฐบาลกลางก็มาตามจับตัวได้พอดี ไอ้พัชรแม่งสู้ อเล็กซ์เห็นเพื่อนเจ็บฉันก็เจ็บเหมือนกันเลยเข้าไปสู้ด้วย สรุปก็คือโดนช็อตไฟฟ้าคว่ำแดกฝุ่นทั้งคู่ แล้วก็ถูกจับไปโรงพยาบาล

ทีนี้บทมันก็จะเริ่มกระจาย ประมาณว่าบทนึงจะเล่าในมุมมองของอเล็กซ์ อีกบทเล่ามุมมองของพัชร แต่ให้กูเล่ารวมๆก็คือ ไอ้พัชรโดนจับขึง กำลังจะใช้เครื่องล้างสมองให้รักศาสนา แต่เสือกหนีออกจากโรงบาลนั่นมาได้(แบบง่ายเกินไปสัสๆ บ้าไปแล้ววว) ก็หนีการตามล่าของรัฐบาลกลางไปเรื่อยๆ ทำเหี้ยไรก็ไม่ได้ ข้าวก็ไม่มีจะแดก(เพราะไม่มีเงิน) สุดท้ายขณะที่กำลังจะจนตรอกก็มีฮีโร่เข้ามาช่วยไว้ เป็นกลุ่มคนของตัวละครใหม่ชื่อ ดร.ธนา ถึงเรื่องจะยังไม่ได้บอกอะไรมากแต่ก็เดาได้ว่าแม่งก็ต้องมีขึ้นเพื่อต่อสู้กับรัฐบาลกลางและศาสนาส้นตีนไรนั่นเนี่ยล่ะ

ส่วนด้านของอเล็กซ์นี่แม่งก็โคตรพระเอก คือมันโดนจับล้างสมองไปแล้ว แต่เครื่องล้างสมองทำอะไรมันไม่ได้ พวกนักวิทย์ฯ เลยลงความเห็นกันว่ามันเป็นพวกที่เรียกว่า "วิสดอม" ก็คือต้านทานพลังล้างสมองนั่นล่ะ ไอ้อเล็กซ์ก็ถูกพาไปหานักวิทย์สาวสวยคนนึงชื่อ ดร.ลินดา แม่งก็ถูกบังคับให้เข้าร่วมการทดลองจับคลื่นสมองวิสดอม ถึงแม่งจะไม่เต็มใจแต่ก็ต้องทำ เพราะถูกขู่ว่าถ้ามึงตุกติกครอบครัวมึงได้ลาก่อยแน่

จบ 8 ตอน ต่อไปเป็นการให้คะแนน

ต่อจาก >>237 ให้คะแนนนิยายเรื่อง Beyond Infinite | ปฏิวัติรัฐอำพราง

คำผิด: พบบ้างประปราย แต่ก็พอที่จะให้อภัยได้ ส่วนมากเป็นการพิมพ์ตกหล่น เว้นวรรคผิดจุด ซึ่งก็ไม่ได้เสียหายอะไรมาก อันนี้ถือว่าดี ยอมรับได้ ให้ 8.5/10

การบรรยาย: ต้องบอกก่อนตามเคยว่ากูหักคะแนนในฐานะที่บรรยายบุคคลที่ 1 แน่ๆ และอันนี้จะหักคะแนนเพิ่มมากกว่าคนอื่นด้วย เนื่องจากมีเหตุผลหลายอย่างที่น่าตีมากๆ งงอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกบรรยายแบบบุคคลที่ 1

อันดับแรกต้องชมก่อนว่าเป็นการบรรยายที่ไหลลื่น กูอ่านได้ไม่ติดขัด มีการแยกความคิดของตัวละคร บทสนทนา และการบรรยายฉากได้ดี แต่ไอ้สัส มึงบรรยายด้วยบุคคลที่หนึ่งแบบนี้มันเดินเรื่องได้ปุบปับไปมาก อุตส่าห์สร้างโลกใหม่ที่มีกลิ่นอายดิสโทเปียจางๆ จากการที่ศาสนาเข้ามาแทรกแซงรัฐ แต่เสือกไม่สามารถบรรยายบรรยากาศอื่นๆได้เลย เพราะเอาเรื่องของการบรรยายมาผูกติดอยู่กับตัวเอกที่เป็นบุคคลที่หนึ่ง คือเข้าใจมะ ทั้งเรื่องแม่งก็มีแต่ไอ้พัชรคิด ศาสนาส้นตีนเนี่ยแม่งคือไรวะ เหี้ยจริงๆ บลาๆ กูไม่เห็นอยากจะนับถือเลย แบบนี้มันต้องล้างสมองกันแน่ๆ ไอ้การบรรยายแบบนี้แม่งโคตรลดเสน่ห์ของการเป็นดิสโทเปียล้างสมองคนไปเลย คือแม่งไม่มีความหน่วง ไม่มีความมืดมนแบบ อันนี้มันคืออะไร เป็นแบบนี้จริงเหรอ เฮ้ย แบบนี้ไม่ได้ แบบนี้มันเกินไปแล้วนะ เหมือนมึงขีดเส้นให้เรื่องตั้งแต่แรกแล้วว่า ศาสนาห่านี่ = เลว ศาสนิก = ถูกล้างสมอง แทนที่จะบรรยายด้วยบุคคลที่สามให้เห็นถึงด้านต่างๆของศาสนา ทั้งมุมมองของคนที่นับถือ ให้เห็นว่าทำไมคนที่นับถือศาสนานี้ถึงได้เชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจ ไอ้ห่า ล้างสมองนี่ไม่ใช่ล้างส้วมนะ จะได้แค่เอาเป็ดโปรเทๆแล้วฉีดน้ำไล่ มันต้องมีกระบวนการคิดที่ซับซ้อนกว่านั่นสิ ให้ 7/10

ตัวละคร: ชื่อจำง่าย เป็นภาษาคน แต่มิติของมันแบนมากอย่างที่เล่าไป คือแทนที่ตัวละครที่คลั่งศาสนาจะได้มีมุมมองที่แบบเห็นว่า เอ๊ะ ไอ้พัชรแม่งลบหลู่ยังไง โกรธพัชรที่หมิ่นศาสนายังไง แม่งกลับบรรยายด้วยมุมมองบุคคลที่หนึ่งผ่านสายตาของไอ้พัชรว่าอีกพวกศาสนิกนี่แม่งบ้า สติแตก โดนล้างสมองไปหมดแล้ว แถมอีกหน่อยคือไอ้พัชรนี่แม่งดูไม่ฉลาดเลย คือถ้าจะเขียนให้ตัวเอกดูโง่ๆ ปากเก่ง โผงผาง เน้นใช้กำลัง อันนี้สอบผ่านนะ แต่ถ้าจะฝังบุคลิกฉลาดให้มัน อันนี้ก็ต้องลดความปากของมันลงนิดนึง ควรรู้หน่อยว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด โง่ฉิบหายไปด่าศาสนาแม่งกับศาสนิกในวิหารใหญ่ของพวกมัน ให้ 6.5/10

เนื้อเรื่อง: สรุปรวมจากที่พูดๆมาอะ คือมันอ่อนเรื่องของมุมมองที่หลากหลายของตัวละครในโลก กลายเป็นฟันธงแล้วว่าไอ้ศาสนานั่นแม่งส้นตีนแน่นอน การเดินเรื่องที่ดูเร่งๆ แถมการผูกปมคลายปมยังดูไม่ค่อยสมูท อย่างเรื่องที่ไอ้พัชรมันด่าศาสนากลางวิหาร แล้วก็มาต่อด้วยการด่าศาสนาต่อหน้าศาสนิกอีกคนที่หมายหัวมันเอาไว้ คือถ้าจะให้ตัวเอกโดนจับก็ควรที่จะให้เรื่องมันยากกว่านี้สักหน่อย แถมเรื่องที่หนีออกจากโรงบาลนี่ยิ่งไม่เมคเซนส์เข้าไปใหญ่ คือมึงโดนจับกลางสวนโล่งๆ แบบง่อยๆ แต่เสือกหลบหนีการทดลองด้วยพลังกาย แหกกรงโรงบาลใจกลางเมืองออกมาได้พร้อมมือถือติดตัว มันออกจะเวอร์ไปหน่อยนะ ไม่มีบอดี้การ์ดหรือตำรวจแข็งๆให้ชนสักหน่อยเหรอ สมมติจะให้กูเดาเนื้อเรื่อง ก็อาจปูไปได้ว่า จริงๆแล้วไอ้ศาสนาแม่งก็เลวล่ะ แต่ก็คงมีข้อดีอะไรบางอย่างอยู่ ส่วนไอ้องค์กรต่อต้านศาสนามันก็มีด้านเลวของมันอยู่เหมือนกัน และไอ้พัชรก็อาจได้สู้กับอเล็กซ์ ประมาณว่าพัชรได้รับงานให้เข้ามาทำลายอะไรบางอย่าง ซึ่งอเล็กซ์รู้ว่าถ้าไอ้นี่ถูกทำลานจะวิบัติกันหมด ทำนองนี้มั้ง อันนี้ลองเดาเล่นๆนะ ให้คะแนน 7/10

สรุป 29/40 ถือว่าดีแล้ว ข้อดีคืออ่านลื่น เดินเรื่องกระชับ ภาษาโอเค พอให้อ่านเพลินๆไปได้ พยายามผูกปมแน่นๆ รักจะมาสายดิสโทเปียแล้วก็ควรเปิดโลกให้มันกว้างๆ เขียนระบบของโลกให้ดูซับซ้อนและน่าเชื่อถือจะดูน่าลุ้นกว่าการมาโฟกัสที่ความคิดมุทะลุของตัวละครนะ

โม่งสนใจสับนิยายแนวไปต่างโลกที่เป็นเกมจีบหนุ่มปะ เรื่องนี้กูลองอ่านรู้สึกเหมือนเจอร่างแยกคนเขียนนาทีย่า

https://writer.dek-d.com/forgetgirl/story/view.php?id=1503771

เวลาตัดฉากหรือเปลีทยนมุมมองการเล่าในบทเดียวกันไม่มีการเอนเตอร์เว้นย่อหน้าเลยว่ะ แต่ที่อินดี้ยิ่งกว่าคือการบรรยายที่แทรกในบทสนทนาอย่างน่าปวดกบาลและตัดไปตัดมาเดี่ยวมุมมองบุคคลที่หนึ่งเดี๋ยวมุมมองบุคคลที่สาม

>>239 อ่านตอนแรกผ่าน เจอคำว่า "เหี้ยดีไหม" แล้วตกใจ จะว่ากูกระแดะก็ได้ แต่นี่ไม่ใช่คำที่จะใช้ในนิยายนะเว้ยยย

>>239 ยังต้องสับอีกเรอะ เห็นกันชัดๆว่าเบียวจะตาย 555 เห็นมีแต่ข้อเสียทั้งนั่น แต่สับมาก็ดี อ่านสนุก

จะมีใครสนใจสับบ้างล่ะ ออกตอนรัวๆอยากรู้มีดียังไง
https://my.dek-d.com/noma007/writer/view.php?id=1386417

>>242 หนึ่งตอนไม่ได้ยาวนะ น่าจะประมาณ 500 คำ งงว่าจะแตกตอนทำไมขนาดนั้น

http://writer.dek-d.com/andyphetty/story/view.php?id=1451100 ดูจากชื่อเรื่องและนามปากกา เอาตัวเองไปเป็นนางเอกใช่มะ
มีนิยายข้ามมิติเรื่องไหนแนะนำมั่งมั้ย เอาแบบเบาๆ ไม่หนักสมอง ช่วงนี้เครียดพอแล้ว

>>244 กูอ่านไม่ไหว จบ

เรื่องนี้หนุกป่ะ กูอกหักจากนิยายหมวดอดีตรัวๆจนไว้ใจอะไรไม่ได้แล้ว https://writer.dek-d.com/xin-er/story/view.php?id=1523713

>>245 กูเอามากูยังไม่ได้อ่านเลย5555555

>>244 กูเห็นการเว้นบรรทัดจัดย่อหน้าในเรื่องย่อก็กดปิดละ
>>246 เรื่องนี้กูอ่านอยู่ สนุกดีนะมึง แต่ไม่ถึงขั้นดีงามควรยกย่อง แต่ดีพอที่จะอ่านแก้เซ็งได้ชิลๆ

นิยายพวกนี้สินะที่เป็นสาเหตุให้เกิดการจับตัวประกันในงานหนังสือ
¡ɥʇnɹʇ ɟo plıɥɔ ǝɥʇ ɯ,ı ǝɯ uıʍ ɹǝʌǝu llıʍ noʎ

>>249 ว้อท โทรลสินะ

>>250 พิมพ์เกินสองบรรทัดแล้วกดโพสไม่ขึ้น เลยลองทดสอบพิมพ์บรรทัดเดียวมั่วๆดันโพสขึ้นน่ะ ขออภัยด้วยเปลืองไป 2 โพสเลย

>>251 กูก็เป็น แต่กูใช้วิธีรีเฟรชหน้าใหม่นะมึง 55%

คือกูไม่ได้อยากจะดราม่านะ แต่กูสงสัยว่าแค่แคปภาพแล้วใส่คำบรรยายนิดหน่อยนี่เรียกว่าเขียนบทความได้แล้วเหรอวะ

https://www.dek-d.com/board/view/3694261

ตอนแรกกูนึกว่าคงเป็นพวกเมมเบอร์ แต่แท้จริงคือเว็บมาสเตอร์ คือความเข้าใจของกู บทความคือการเขียนเนื้อหาที่มีรูปประกอบเพียง 5-10% เพื่อให้เห็นภาพการบรรยายชัดเจนขึ้น แต่ที่กูเห็นในกระทู้ที่บอกว่าเป็นบทความนี่คือ 85% คือแคปภาพมาแปะแล้วใส่ชื่อนักเขียนเจ้าของข้อความกำกับ มีบรรยายอธิบายนิดหน่อย แบบนี้ก็ได้เหรอวะ?

เพิ่มเติม กูใจร้อนไปหน่อยเลยไม่ได้ตรวจสอบ ลองเข้าไปส่องไอดีคร่าวๆ เหมือนจะเป็นเมมเบอร์ธรรมดานี่แหละ แต่ทำไมสำนวนการเขียนมันคุ้นๆ เหมือนเว็บมาสบางคนวะ

>>254 มึงหัวร้อน ใจเย็นๆ แม่งก็เมมเบอร์นั่นล่ะ อาจโหนกระแสให้มู้ตัวเองติดท็อป ที่ฮาคือนางแคปคนเขียนโรเซนเนียมาด้วย เหอๆ

>>255 กูเพลียดร.ป็อบมากกว่า

>>255 โทษที ตอนนี้กูหัวเย็นละ แต่ที่ฮากว่าคือของกัลฐิดาที่แคปมาแค่ประโยคกระจึ๋งหนึ่งไม่ยิ่งใหญ่เต็มตัวเลยว่ะ ถ้าไม่เขียนกำกับกูก็ไม่รู้นะนั่น

ตั้งแต่นักเขียนที่เขียนเรื่องดันเจี้ยนสักอย่าง ออกมาตั้งกระทู้ว่าตัวเองใช้วิธีซอยตอนย่อยๆ เพื่อให้ลงถี่และติดท็อปเร็ว กูก็เจอนิยายหลายเรื่องทำแบบนั้นเต็มไปหมดเลยว่ะ ห้าหกเรื่องได้แล้วมั้ง แต่ซอยตอนน่าเกลียด บางตอนอ่านในมือถือไม่ต้องสไลด์หน้าจอด้วยซ้ำ สั้นเกินไปมั้ย

นิยายเรื่องโรเซเนียออกทีเดียว 5เล่มจบเลย ใครรู้มั่งว่าเรื่องนี้มีอะไรดี ทำไมสนพ. ถึงกล้าดัน

>>259 ความลับอันดำมืดในมู้เก่าๆมีอยู่นะมึง ลองไปไล่อ่านดูนะมึง พันทิฟก็มีนะมึง มู้ในบอร์ดเด็กดีก็มี

>>259 มิกซ์แฟนฟิคที่เอามาแล้วต้องรีบขายให้ออกเพราะกลับตัวไม่ได้แล้วมั้ง ลงทุนไปเยอะ 555

>>248 ขอบคุณมึง เดี๋ยวกูจะลองไปอ่าน

>>259 เด็กเส้น ถูกแฉเลยรีบแก้ไขพอเป็นพิธีแล้วรีบออกขายเอาทุนคืนก่อนโดนฟ้อง

>>258 เริ่มจะเกินไปละ ขอลิงค์หน่อย ก่อนมันจะกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไป

>>264 มันมีมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เรอะไอ้การลงสั้นๆ เนี่ย

>>264-265 ลองเอาลิ้งค์ไปดูแล้วกัน กูเจอเยอะกว่านี้ แต่ค้น history มาได้แค่นี้
https://my.dek-d.com/noma007/writer/view.php?id=1386417
https://writer.dek-d.com/VampireAntares/story/view.php?id=1532122
https://writer.dek-d.com/somchai45/story/viewlongc.php?id=1532689

https://writer.dek-d.com/daraga01/story/viewlongc.php?id=1520934 อันนี้ด้วย

>>266 โอ้โห เรื่องสอง เรื่องสามนี่สั้นจริง ขนาดใช้ฟอนท์ใหญ่ด้วยนะ

>>266 กูลองสุ่มกดสมชายเรื่องสุดท้ายดู โอ้โห เนื้อเรื่องเบียวกับเขียนโคตรสั้นนี่ก็ว่าแย่แล้วนะ แต่ถึงขั้นอ่านแทบไม่รู้เรื่อง คำผิดบานชิบหายก็ไม่ไหวว่ะ

>>269 อมก. กูกดเข้าไปดูเหมือนกัน นี่ self-insert ที่แท้จริง เกรียนเห่อหมอยที่เอาตัวเองเป็นพระเอก ขนาดชื่อยังใช้ชื่อจริงนามสกุลจริง อันตรายเหี้ยๆ

KY อมก. แปลว่าไรว่ะ
ตลค. ตลาดคุกเรอะ

>>271 อมก. = omg
ตลค. = ตลาดคุกถูกละ
>>266 กูอ่านเสร็จแล้วสมองกูไปหมดเลย วันนี้คงแต่งนิยายไม่ได้ละ โดยเฉพาะประโยค ทันใดนั้น พลันประตูเปิดทันใด แม่งทำลายสมองกูชิหาย แต่ล่ะเรื่อง

>>271 ตลค.=ตัวละคร มั้ง

>>271 อมก. = โอ้ มาย ก็อด
อห. = โอ้โห
ตลค. = ตัวละคร

มู้เงียบจังว่ะ ใครก็ได้ช่วยสับซะเรื่องหน่อยสิ

โลกเวทมนตร์ของคาออส
https://writer.dek-d.com/GriMMix/story/view.php?id=1504276

Tales of muay thai
https://writer.dek-d.com/subasa1258/story/view.php?id=1506611

เซียนจอมเวทย์ Deva Wizard
https://writer.dek-d.com/TanSoSoDa/story/view.php?id=1481130

Slime Is God ภาค ตามหาของหมั้นสุดหฤโหด
https://writer.dek-d.com/kickerkob2/story/view.php?id=1529270

Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ
https://writer.dek-d.com/sakun9975/story/view.php?id=1529525

พ่อครัวแห่งเซนราคุ
https://writer.dek-d.com/amalina/story/view.php?id=873906

Twinless Twin แฝดหนึ่งร่าง
https://writer.dek-d.com/Airin_and/story/view.php?id=1524343

>>274 ตายละ นึกว่า อห. ย่อมากจากอะไรที่รุนแรงกว่านั้นมาโดยตลอด เดี๊ยนรู้สึกหยาบคาย

เอารายชื่อนิยายมาเพิ่มให้ https://www.dek-d.com/writer/42007/ มหัศจรรย์มากที่เรื่องดังๆ สนุกๆ อย่างพระชายารั่วซีไม่ติด

>>276 แปลหลายแบบว่ะ บางทีก็ ไอ้ห่า อิห่า อิเหี้ย ไอ้เหี้ย แล้วแต่คนจะแปล แต่สรุปคือคำอุทานรูปย่อ

>>276 ในลิสท์นี้มีเรื่องไหนดีๆบ้างไหมวะ

>>276 นี่มันลิสต์เก่าตั้งแต่ก.ค. กูว่ารั่วซีมาดังหลังจากนั้นนะ จริงๆ กูไม่ชอบความเว่อร์วังเทพทรูของรั่วซีเท่าไร คือศึกษาสมุนไพรมา แต่ทำไมมึงเทพขนาดนั้น จุดนี้กูให้เสี่ยวหวางเฟยที่นางเอกเทพเพราะชาติต่อมาเป็นผู้ปรุงยาจริงๆ สมเหตุสมผลกว่า
>>278 กูเคยอ่านสวรรค์ลำเอียง นางมารน้อยข้ามภพ ป่วนพิภพ หวน สายลับข้ามภพ มีสวรรค์ลำเอียงที่เอื่อยๆ แต่พอทำใจรับได้ ที่เหลือกูส่ายหัวรัวๆ

>>277 เข้าใจว่าแปลว่าอิห่า 5555+
>>278 เคยอ่านแค่บางเรื่องนะ ปกติอ่านแต่นิยายแปลอย่างยอดรักชายาอ๋องปีศาจ ศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้ว ถ้าจะอ่านนิยายคนไทยแต่งก็ต้องมีเพื่อนชวนอ่านหรือมีประเด็นอะไรให้เผือก ในนี้ไล่จากข้างบนลงมาข้างล่างตอบได้แค่นางมารน้อยข้ามภพกับหวนสองเรื่องว่ามันโอเคไม่โอเคยังไง
นางมารน้อย ถ้าชอบแนวตบมุกก็น่าจะชอบ มีแซวๆนิยายกับหนังจีนเป็นระยะ แต่เนื้อหาน่าจะอีกยาวไกล จนถึงตอนนี้เนื้อเรื่องมันก็ยังไม่ค่อยไปไหนเลย
หวน ถ้าชอบผลาญชอบพวกแนวไปสิงร่างคนอื่นแก้แค้นแนะนำเรื่องนี้ เรื่องนี้เปิดตัวนางเอกนางร้ายได้ดี ผูกเรื่องก็ใช้ได้ แต่เหมือนมีวิบากกรรม อ่านเรื่ออะไรคนเขียนก็หยุดอัพ แม้แต่นิยายแปลยังโดนดองแถมเรื่องที่โดนดองยังไม่มีสำนักพิมพ์ไหนซื้อลิขสิทธิ์ ดำน้ำยาวๆ ไปค่ะ
เสี่ยวหวางเฟยก็เคยอ่าน เดินเรื่องเร็ว สนุกดี มาเขียนทีหลังหรือยังไงทำไมไม่อยู่ในลิสท์

>>280 เหตุผลเหมือนรั่วซี เสี่ยวหวางเฟยมาเดือนที่แล้วเองมั้งมึง ในลิสต์แม่งเดือนกรกฎาแจ้

>>276 เดี๋ยวนะ? มีเรื่องนาทีย่าด้วยเรอะ อห.

>>276 ทำไมหลายเรื่องแค่เห็นเรื่องย่อก็รู้สึกเบียวละ 555 แต่นาทีย่าติดด้วยนี่...

ทำไมนิยายรักบางเรื่องถึงมีฉากบนเตียงกันว่ะ ไม่จั่ว 18+ ไม่นับพวกวายน่ะ

>>282 >>283 นั่นสิกูเจอนาทีย่าติดอันดับนี่กูไม่มั่นใจในการจัดอันดับเลยว่ะ

กูติดแปลจีนมากนะพอเจอคนไทยแต่งแนวจีนๆแล้วหาเรื่องดีๆยากมากเลยไม่อ่านแล้ว ต้องเหมือน >>280 มีคนชวนอ่านไม่ก็โม่งบอกว่าใช้ได้ เพราะกูเจอนาทีย่าปิรัญย่าเข้าไปกูปวดตับยิ่งนัก

>>275 กดสุ่มไปเจอ slime is god นี่เรียกว่านิยายได้จริงๆเรอะ

>>285 กูว่าในกระทู้นั้นเว็บมาสเตอร์ไม่ได้จัดลำดับอะไรนะ แค่เรียงตามความสั้นยาวของชื่อกับนามปากกา
สังเกตดิ เรียงแบบนาฬิกาทราย

>>287 กูมั่นใจว่าเว็บมาสเตอร์เป็นหน้าม้ามากกว่านักอ่านตามความสมัครใจ

http://writer.dek-d.com/Black-Bell/story/view.php?id=1527468
อ่านแล้วก็งงว่าทำไมคนอ่านเยอะ เขียนๆไปมีวงเล็บความคิดคนเขียน คือมีเกร็ดความรู้ แต่ข้อมูลในเรื่องแม่งประหลาด ดูมั่วๆไงไม่รู้ นิยายข้ามมิติใหม่ๆไม่มีดีกว่านี้แล้วเหรอวะ

>>288 กูก็ว่างั้นยิ่งอันดับ1 เรื่องบัญชาการรักจอมทัพนี้กูกลั้นใจอ่านมาตั้ง10ตอนก็คิดว่าอาจจะมีอะไรดีถึงติดอันดับ ห่าสุดท้ายทนทำร้ายจิตใจตัวเองไม่ไหว

กูว่าอันดับพวกนี้มันไม่น่าเชื่อถือมานานแล้วแหละ ส่วนใหญ่ก็หน้าม้าทั้งนั้นแหละ

>>289 แค่ภาษาก็ไม่ผ่านแล้ว รูปแบบประโยคยังไม่โอเค อธิบายซ้ำตลอดทาง คำผิดก็เพียบ คำซ้ำก็เยอะ ไม่รู้จักเทคนิคการหลากคำ แต่วันนี้ขี้เกียจสับให้ ต้องเขียนและอ่านเพิ่มประสพการณ์ไปอีกสักพักใหญ่ๆ เลยแหละ สำหรับนักเขียนคนนี้

>>292 เว้นวรรคยังไม่มีเลยมึง ตอนแรกกูอ่านในมือถือ โคตรปวดตา ยาวต่อกันเป็นพรืด 555

>>289 สายลับ/นักฆ่าเกิดใหม่อีกละ /มองบน บทเดียวสะกดผิดเยอะ และใบหน้าหวาน/เสียงหวานใสแต่เย็นชาเข้มแข็ง นางเอกมีเสียงหวานเย็น กูข้ามๆถีงบทสาม ไม่ไหวละ >>292 เห็นด้วย

วันนี้ดูอันดับท็อปแฟนตาซีแล้วเป็นกว่าครึ่งเป็นนิยายแปล คุ้นๆ ว่าในโม่งเคยคุยกันไปแล้ว แต่วันนี้กูอยากมาถามใหม่ เพื่อนโม่งคิดว่าเด็กดีควรแยกหมวดนิยายแปลมั้ยวะ แยกไปต่างหากเลยอ่ะ หรือว่านักเขียนไทยควรผลักดันตัวเองให้ยอดวิวอะไรมันสู้นิยายแปลให้ได้เอง?

>>295 ความเห็นกู ใช้ระบบแท็คให้เป็นประโยชน์ซะ แยกหมวดนิยายแปลก็ดีจะได้หาอ่านง่าย แต่ยอดวิวส่วนใหญ่มันเทไปทางนั้นแน่นอนเพราะขึ้นชื่อว่างานแปลมันก็น่าสนใจกว่างานไทยอยู่แล้ว แถมลงสม่ำเสมอเพราะแค่แปลไล่ตามต้นฉบับวันละตอนสองตอนไม่ต้องกลัวว่าจะอดออ่านเป็นเดือน (เว้นแต่คนแปลจะเลิกแปล) แต่กูเห็นมีกลุ่มนักแปลไปตั้งเว็บเฉพาะนิยายแปลละ คงไม่จำเป็นต้องแยกหมวดละมั้ง และนิยายแปลมันก็น้อยกว่านิยายไทยประมาณ 3/10 เรื่องที่สนพ.ปล่อยให้อ่านเป็นตัวอย่างก็มีประมาณ 1/10 ที่เหลือก็แปลฟรีฝึกภาษาอะไรก็ว่าไป ซึ่งถ้าจะแยกหมวดมันเปลืองเนื้อที่เว็บนะกูว่า ดีไม่ดีจะมีนิยายคนไทยเนียนเป็นนิยายแปลแบบเรื่องฮาเร็มจอมมารในธัญวลัย ดราม่ากันสนุกละมุง

>>295 กูว่าควรแยก แต่แค่นี้มันก็แยกย่อยเยอะแยะแล้วอะนะ แล้วอีกอย่าง พวกเอามาแปลส่วนใหญ่มันก็ผิดกฏหมาย ถ้าแยกเป็นหมวดให้โดยเฉพาะมันจะเหมือนเว็บจงใจสนับสนุนหรืออ้าแขนรับพวกแปลแบบนี้รึเปล่า

กูลองไปส่องนิยายใหม่ที่คนไทยเขียนในหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคต ที่ติดท็อปใน 5 หน้า ไม่รวมนิยายวายนะ มาดูกันดีกว่าเพื่อนโม่งว่ามีอะไรบ้าง

1. เหมยฮวาฤดูหนาว
https://writer.dek-d.com/Maydox007/story/view.php?id=1530146
ท็อปหน้า 4 เริ่มลง 10/10/16 จำนวนตอน 16 ตอน
นี่เรียกว่านิยายได้จริงๆดิ ตอนนึงสั้นมาก สั้นเหี้ยๆ สั้นจนต้องร้องขอชีวิต หนึ่งตอนไม่ถึง 400 คำด้วยซ้ำ ดูรู้เลยว่าพิมพ์ในมือถือ เขียนไม่ได้ดี บรรยายไม่ได้ดี เนื้อเรื่องกูไม่รู้ว่าชวนติดตามได้ขนาดไหน เพราะกูทนอ่านได้แค่ 3 ตอน นางเอกเพิ่งคลอดกูก็บายละ

2.[懶婦] อี้จี จอมนางอสูรโลกันต์
https://writer.dek-d.com/Black-Bell/story/view.php?id=1527468
ท็อปหน้า 4 เริ่มลง 4/10/16 จำนวนตอน 8 ตอน รวมแนะนำตัวละคร
อีกเรื่องที่ไม่เข้าใจว่าทำไมมีคนอ่านเยอะ ตามที่ >>292-294 บอก

3. วาสนาพรางใจ (听姐姐的话)
https://writer.dek-d.com/pingypop/story/viewlongc.php?id=1521564
ท็อปหน้า 4 เริ่มลง 22/9/16 จำนวนตอน 7 ตอน นิยายจริงๆ 5 ตอน
ยังไม่ได้อ่านละเอียด แต่เท่าที่กวาดตาดู ไม่ข้ามมิติ แล้วก็เขียนได้ดี พอมีหวังกว่าสองเรื่องบน

4. 〈女神芳仙〉เทพธิดาจักรพรรดินี
https://writer.dek-d.com/bbbest-sb79/story/view.php?id=1525964
ท็อปหน้า 5 เริ่มลง 2/10/16 จำนวนตอน 9 ตอน
อห. ความเบียว ความซูมาเต็มตั้งแต่ตอนแรก นางเอกเป็นหมอที่สวยเก่ง เป็นดีไซเนอร์ และอื่นๆอีกมากมาย เหนื่อย พอไม่อ่าน

5. ชะตาดอกท้อ...น้องสาวเจ้าสิ!
https://writer.dek-d.com/xin-er/story/view.php?id=1523713
ท็อปหน้า 5 เริ่มลง 27/9/16 จำนวนตอน 9 ตอน
ภาษาดีกว่าอีข้ามมิติสามเรื่องข้างบนหน่อย กวาดตาดูแล้วอ่านได้เรื่อยๆ มีความพาโรดี้นิดๆ

สรุปขุดมา 5 เรื่อง เป็นข้ามมิติไป 4 นางเอกซูเทพทรูขนบเดิมไป 3 พออ่านได้อยู่ 2 เรื่อง บายยยยยย

>>297 สนับสนุนให้ละเมิดลิขสิทธิกับเปิดโอกาสมันคนละเรื่องนะเพื่อนโม่ง เว็บควรคัดกรองเรื่องให้ดีหากพบเป็นการละเมิดควรรีบแบน หากเรื่องไหนสามารถแปลได้โดยไม่ผิดลิขสิทธิ์เราชาวโม่ง หรือใครก็ตามที่เสพนิยายและการอ่านควรสนับสนุน จะแปลดีหรือแย่ค่อยว่ากันอีกที เพราะใครก็อยากอ่านงานดีๆ กันทั้งนั้น ส่วนควรแยกห้องไหม ดูจากข้อมูลสัดส่วนที่เพื่อนโม่งให้มาใน >>296 ไม่ต้องแยกหรอก ท้าทายนักเขียนไทยดี ในสัดส่วนตามที่ว่ามาอ่ะนะ หากมากในอนาคตค่อยว่ากันอีกที ชั่วโมงนี้เหมาะสำหรับเป็นบททดสอบของนักเขียนไทยมาก

ต้องเข้าใจระบบเด็กดีในนิยายขึ้นท็อปด้วย
คือต้องลงทุกวันเป็นประจำ
นิยายแปลทำได้เพราะไม่ได้คิดเนื้อเรื่องเอง แค่เอาใจภาษาและเกลาสำนวนขึ้นมา

ส่วนนักเขียนไทย ตอนหนึ่งบางคนใช้เวลาเป็นสัปดาห์หรือมากกว่านั้น
บางคนเน้นเร็วลงวันต่อวันก็ไม่ได้หมายความว่างานดี เพราะต้องเร่งเขียนออกมา ซึ่งด้านความลึกของเนื้อเรื่องจะขาดไป
ที่ว่าทดสอบนักเขียนไทย กูเลยมองกลางๆ เพราะนักเขียนนิยายบ้านเราต้องเรียนหรือทำมาหากิน
ต่างจากนิยายแปลที่คนเขียนมีอาชีพนักเขียนจริงๆ แล้วเขามีอาชีพนักเขียนที่อยู่ได้สบายๆ ในเรื่องดังๆ ที่นำมาแปลอ่านกัน
ความต่างมันเยอะเกินไป กับนักเขียนในไทยที่เขียนลงเว็บเด็กดี
ประมาณไม้ซีกกับไม้ซุง

>>300 การที่เราจะก้าวไปข้างหน้าได้มันต้องมีความแข็งแกร่งนะเพื่อนโม่ง กูไม่ได้บอกว่านักเขียนที่ประสบความสำเร็จทุกคนจะต้องก้าวข้ามสิ่งนี้ หลายคนมีข้อจำกัดในเรื่องเวลา เราทุกคนรู้ดี และหลายคนไม่ได้สู้กับนิยายแปลด้วยซ้ำ ในสัดส่วนแบบนี้ตามที่เพื่อนโม่งให้ข้อมูลมามันน่าสู้ เพราะถึงจะแพ้ ท็อปยังมีถึงยี่สิบอันดับให้ติด จะกลัวทำไม หากเราสามารถแซงขึ้นไปอยู่อันดับหนึ่งได้แทน มันน่าภูมิใจนะโม่ง ในอนาคต ถามโม่งจริงๆ อยากขายงานแค่ในไทยเหรอ ณ เวลานี้ มีบททดสอบที่น่าสนใจให้ลุยทำไมโม่งไม่คิดจะลุยล่ะ

จริงๆคือไม่แคร์ เพราะว่ากลุ่มลูกค้าในเว็บมีแต่เด็กๆที่ไม่ค่อยจะเสพอะไรที่งามๆเท่าไหร่ ส่วนมากก็ติดแนวการ์ตูนญี่ปุ่นแบบพระเอกต้องมีพลังพระเอกอะไรสักอย่าง โกงเทพ อะไรงี้

แถมพวกที่ติดท็อปโดยทั่วไปก็คือคนที่อัพงานบ่อยๆ วันละตอน สองวันตอน ถ้าไม่ว่างจริงๆแบบเป็นนักเขียนอาชีพ หรือซอยตอนเอา จะเขียนผลงานให้ออกมาดีๆภายในเวลาได้ยังไง เพราะงั้นจะติดท็อปหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเอามาคิดมากจย้า

ติดท็อป > เพิ่มโอกาสการตีพิมพ์ ก็จริง แต่ถ้างานมันไม่ดี จะตีพิมพ์ให้เป็นขี้ปากชาวบ้านเขาทำไมวะ

>>302 มึงเข้าใจถูกแล้วว่ามาตรฐานท็อปมันแย่ แต่มึงอย่าลืมว่านี่คือภาพสะท้อนจากคนเสพ กูเชื่อว่าหลายคนในโม่งอัพนิยายได้ทุกวันหรืออาจจะสักสามวันครั้ง เพราะงั้นมึงจงเชื่อเถอะถ้ามึงสามารถอัพงานคุณภาพได้บ่อยๆ กูว่าแค่นิยายแปลหรือแม้กระทั่งท็อปนิยายไทยกากๆ ขวางพวกมึงไม่ได้หรอก มึงอย่ามาย้อนถามกูว่ากูสามารถทำแบบนั้นได้ไหม กูตอบตรงๆ ว่ากูยังทำไม่ได้ แต่กูไม่ท้อที่จะทำแน่ๆ

>>303 เอาจริงๆ ส่วนตัวกูว่ากูสามารถอัพทุกวันตอนละ 4000 คำ+ โดยรักษามาตรฐานไว้ได้นะ แต่ต้องวางพล็อตแบบรัดกุมมากๆ และที่สำคัญคือต้องว่างมากๆด้วย แบบเขียนเป็นอาชีพ หรือมี passive income อื่นอยู่แล้วอะ

ซึ่งไอ้ข้อจำกัดเรื่องเวลาเนี่ยมันเป็นไปไม่ได้สำหรับกู คือกูก็ต้องกินต้องใช้ปะวะ เขียนนิยายมันเป็นแค่งานอดิเรกไง ทำงาน 5 วัน บางวันทำข้ามคืน เสาร์อาทิตย์บางทีต้องเคลียร์งาน ได้ว่างบ้างก็อยากพักผ่อน ได้เดือนละสองสามตอนก็เก่งละ

กูว่าให้เอามาตรฐานเด็กดีก็ต้องอัพบ่อย ตัวเอกเก่งเทพ เนื้อเรื่องเบียวๆ นี่แหละ

>>304 กูถึงวางแผนเขียนจบแล้วค่อยลงไง คาดไว้ 100 ตอน ตอนนี้ได้ 30 ละ กูว่าทำแบบนี้วางโครงเรื่องได้ละเอียดกว่าเยอะ ไม่ต้องกังวลว่าเขียนไปจะขัดกันเองด้วย กะว่าถ้า 30 ตอนแรกติดท็อปแล้วจะลงช้าๆ จนถึงอาทิตย์ละ 1-2 ตอน เอาเวลาไปเขียนเรื่องใหม่ด้วยแนวทางนี้

>>306 จริงๆ วิธีแก้ก็อย่างมึงทำนี่แหละ เขียนให้ได้สักล็อตแล้วค่อยปล่อย อย่าใจร้อน พูดง่ายแต่ทำยาก แต่กูเชื่อว่าต้องมีสักคนทำได้ โดยเฉพาะในโม่ง พวกมึงทำอะไรได้อีกเยอะ ไม่ใช่แค่นี้หรอก พวกมึงดึงนิยายมาสับในนี้ได้ และตอนนี้หลายคนก็อยากเอานิยายมาให้สับด้วย พวกมึงคิดว่าเป็นดวงเหรอ พวกมึงก็รู้ว่าไม่ใช่

>>298 อห วันนี้เหมยฮวาฤดูหนาวขึ้นท็อปหมวดอันดับ 12 ในแอพแล้วนะมึง กัวแล้ววววว

ช่วงนี้นักเขียนไม่อัพเดทนิยายกันเท่าไหร่น่ะ บางคนประกาศงดอัพเดทนิยายยาวจนถึงสิ้นเดือน อะไรแปลกๆ ขึ้นมาติดอันดับก็ไม่แปลกหรอก เดี๋ยวพ้นสิ้นเดือนขาใหญ่เจ้าประจำตัวจริงก็มา

นิยายพี่ถุยจบภาคแรกแล้วนะ มีใครสนใจอยากสับไหมวะ

>>310 กูโม่งอารี กูสนใจ

>>311 มันซ่อนตอนไว้อ่ะอารี เอานิยายข้ามมิติในนี้ >>298 ไปอ่านเล่นก่อนมั้ย กูอยากอ่านที่มึงสับอ่ะ

>>312 ไม่ถนัดแนวจีนๆอะ

>>313 ในลิสต์นี้อ่ะอารี >>275 แฟนตาซีหมดเลย ลองเลือกมาสักเรื่องมะ

>>314 งั้นเอา Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ ละกัน ไม่ได้อ่านแนวเกมมานานละ

ไปอ่านชะตาดอกท้อน้องสาวเจ้าสิมาละ

เรื่องนี้นางเอกตายแล้วโดนโยนวิญญาณไปใส่ร่างผู้หญิงจีนโบราณในโลกต่างมิติอะไรทำนองนั้น กลายเป็นสตรีชะตาดอกท้อ เดาว่าต่อไปจะเจอผู้ชายแซ่บๆ มารุมรัก

สำนวนการเล่า อ่านได้เรื่อยๆ มีความพาโรดี้แบบที่เพื่อนโม่งข้างบนบอก แต่คงเพราะเนื้อหามันยังน้อย เลยไม่รู้ว่านอกจากความดอกท้อของนางเอกแล้วประเด็นเรื่องคืออะไร ถ้าเป็นนิยายโรแมนติกคอมเมดี้แนวพาโรดี้อ่านเล่นๆ ก็นับว่าสอบผ่าน

ตัวละครมีเสน่ห์ มีที่มาที่ไปดี แต่อุปนิสัยนางเอกกับจังหวะการเล่าเรื่องบางช่วงจะชวนให้นึกถึงแพทเทิร์นบางอย่าง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเคยเห็นมาจากไหน แต่มันมีความรู้สึกวูบนึงว่าคุ้นมาก

>>316 คล้ายๆศิษย์ข้าปะ แพทเทิร์นแบบตัวละครปล่อยมุก แล้วนางเอกตบมุก แต่ภาษาไม่คล้ายเลยไม่ชัดเจนขนาดเรื่องยั่วยวนที่อีนางเอกต้านพิษได้90ชนิด

กูพึ่งเห็นว่าพระชายารั่วซีจะหยุดอัพ ห่าแค่มีตอนเหมือนกันนิดๆหน่อยกับทราชตื้อรักก็มาด่ากันซะเนื้อเรื่องกำลังเดินสนุกเลย

เรื่อง : Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ
link : https://writer.dek-d.com/sakun9975/story/view.php?id=1529525
จำนวน : 12 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ

ตอนแรกที่เปิดอ่านก็คิดว่าคงเป็นนิยายเกมออนไลน์ดาดๆ เรื่องหนึ่ง แต่พออ่านไปได้แล้วก็ยอมรับว่าประหลาดใจ นี่มัน pokemon go นี่หว่า

โลกในท้องเรื่องเป็นโลกอนาคต ผ่านไป 400 กว่าปีหลังจากเกิดเหตุการณ์อุกกาบาตถล่มโลก(ดูไม่เมกเซนส์ อุกกาบาตถล่มตั้งขนาดนั้นมนุษย์ควรสูญพันธุ์ไปแล้ว แต่ช่างเถอะ) แถมที่ตกลงมายังไม่ได้มีแค่อุกกาบาต แต่มีพวกเอเลี่ยนหลุดมาด้วย มนุษย์โลกก็สู้ๆไป สุดท้ายก็ชนะ แต่ประชากรโลกก็ลดฮวบ เหลือแค่ประมาณ 30%

เปิดเรื่องมานี่แม่งโคตรเบสิคของเบสิคนิยายเกม คือเป็นฉากการเปิดตัวเครื่องเล่นเกมใหม่เจ้าหนึ่ง พระเอกก็ไปเริ่มงาน แล้วโชว์ความเหี้ยด้วยการไปขโมยกล่องของชายคนหนึ่งที่กำลังหนีการตามล่าอยู่ ปรากฎว่าไอ้ที่ขโมยมาเสือกเป็นเครื่องเล่นเกมรุ่นลิมิเต็ด (พล็อตเดิมๆ)

พระเอกกลับมาบ้าน ก็พล็อตเดิมๆอีกเหมือนกันว่าพระเอกเป็นผู้ที่มีวิชา เนื่องจากเป็นศิษย์ของสำนักสอนศิลปะการต่อสู้ของผู้เฒ่าหงส์ ที่กำลังจะย้ายบ้านตามลูกสาว (มั้ง?) ไป ผู้เฒ่าก็เลยยกบ้านให้พระเอก ซึ่งจนแกลบแดกแต่มาม่า พอผู้เฒ่าไปพระเอกก็เหงา เลยคิดว่าเอาวะ กูลองเล่นเกมห่านี่ก็ได้ เลยสวมเครื่องเล่นเกมเข้าไป

ที่บอกว่ามันน่าสนใจคือตรงนี้ ปกติไอ้นิยายเกมต่างๆเนี่ยคือมันจะต้องเล่นเวลานอนหลับถูกมะ ประมาณว่าเข้าไปสู้กันในโลกคลื่นสมอง โลกความฝันอะไรก็ว่าไป แต่ไอ้เกมในเรื่องนี้มันเป็นอารมณ์ VR อะ คือใส่ไอ้อุปกรณ์นี้จะสามารถมองเห็นและต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ที่ถูกปล่อยออกมาในโลกจริงได้ เหมือนกับที่พวกมึงอาจเคยไปเดินจับโปเกม่อน แต่อันนี้สมจริงกว่า เพราะมีการคำนวณค่าสถานะของผู้เล่น มีท่าไม้ตาย มีดรอปของ สู้จริงเจ็บจริง สรุปก็คือมันเป็นนิยายเกมออนไลน์ ที่เล่นในชีวิตจริงด้วยร่างจริงเนี่ยล่ะ

พอไอ้พระเอกสวมเครื่องเล่นก็สลบไปครึ่งวัน ตื่นขึ้นมาก็มีเสียงของ A.I. สาวดังขึ้นในหัว ก็ตามพล็อตเดิมๆของนิยายเกม พระเอกเปิดตัวมาก็โกงแล้ว รู้อะไรหลายๆอย่างที่คนอื่นไม่รู้ (เพราะเครื่องเล่นแบบธรรมดาไม่แถม A.I.) เรื่องก็พาพระเอกไปเรียนรู้เรื่องระบบเกม (บางอย่างกูว่าไม่สมจริง เช่นระบบแลกเงิน) แล้วก็ไปต่อสู้กับมอนสเตอร์ตามสวนสาธารณะเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ และเนื่องจากที่พระเอกแม่งมี esp (เทพอีกละ) ที่สามารถจดจำอะไรได้ด้วยการมองหรือฟังเพียงเสี้ยววินาที แถมด้วย A.I. สุดแจ่ม มันก็เลยเทพๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปตามล่ามอนสเตอร์เพลินๆ กำจัดคนพาลอภิบาลคนดี ดรอปของมาขายจนร่ำรวย จากที่แต่เดิมต้องแดกมาม่า ปัจจุบันก็กินเหลาได้แล้ว

แต่บริษัทเกมแม่งก็ไม่โง่ แม่งรู้ว่ามีคนบางกลุ่ม(แปลว่าไม่ได้มีแค่พระเอก) ที่ได้เครื่องเล่นเกมพิเศษไปครอบครอง บริษัทเลยส่งคนไปตามล่าตัวพระเอก เพราะอยากรู้ว่ามันไปเอาเครื่องเล่นเกมนี้มาจากไหน ได้ด้วยวิธีที่ถูกต้องหรือเปล่า

ตอนล่าสุดพระเอกก็ไปเจอถ้ำแห่งหนึ่ง ข้างในก็มีผู้หญิงเทพๆ กำลังสู้กับบอสอยู่ แต่ก็พลาดท่า พระเอกก็เข้ามาช่วยไว้อีกแล้ว และอาจกลายเป็นฮาเร็ม (อีกแล้วอีกแล้วอีกแล้ว) ก็นะ พล็อตแม่งดาดๆเลย มีแค่ไอ้ระบบเกมเนี่ยล่ะที่กูว่ามันน่าสนใจ

ต่อไปจะเป็นการให้คะแนน

ต่อจาก >>319 ให้คะแนนเรื่อง Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ

คำผิด: ผิดเยอะฉิบหาย คะ-ค่ะ ก็ยังผิด นี่ถ้าเนื้อเรื่องกับการบรรยายแย่หน่อยนี่กูจะกรี๊ดแล้วนะ นอกจากไอ้คะค่ะก็ยังมีคำกากๆอีกตั้งเยอะแยะที่ไม่ควรจะผิดแต่ก็เสือกสะกดผิด ตลกแดกจริงๆ มึงเป็นเด็กประถมรึไง เห็นแล้วหงุดหงิดเป็นบ้า เอาไป 4/10 พอ

การบรรยาย: ไหลลื่นพอควร ถือว่าพอรับได้ บางครั้งการใช้คำก็สวยจนประหลาดใจว่ามึงไปลอกใครเขามารึเปล่า(เมื่อเทียบกับความสามารถในการสะกดคำของผู้เขียน) ได้กลิ่นอายพวกนิยายจีนกำลังภายในสำนวนแปล น.นพรัตน์ มาสัสๆ แต่ก็ดีนะกูโอเค มีติดบรรยายมั่วบรรยายวกวนบ้างแต่กูก็เข้าใจและรับได้ ให้ 7/10 อะ

ตัวละคร: ก็ตามนั้นอะ พระเอกเก่งเทพอีกแล้ว มี A.I. ผู้หญิงโก๊ะๆ หน่อย เริ่มมีตัวละครหญิงหลายๆตัวมาเกี่ยวข้อง (คุณหนูบอบบาง ห้าวๆ ซึนๆ บลาๆ) เดี๋ยวอาจกลายเป็นฮาเร็ม ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่ากูมองว่ามันแบน แต่ถ้าจะอ่านคลายเครียดก็เอาเถอะ สนุกๆ เพลินๆ ให้ 5.5/10 นะคะ

เนื้อเรื่อง: มึงคิดการเริ่มเรื่องไม่ออกแล้วจริงดิ ไอ้แบบพระเอกไปงานเกมแล้วได้เครื่องเล่นเกมเทพมาเนี่ยแม่งมีมาจะสิบปีแล้วมั้ง แถมพระเอกก็ทำตัวเหี้ยๆ ประเภทฉกของอีก แต่เสือกจนซะงั้น มึงอวดอ้างนะว่าพระเอกเก่งเทพฝีมือดี ถ้ารึอาจเป็นขโมยทำไมมันถึงไม่มีเงินใช้กับเขาบ้างวะ เห็นแดกแต่มาม่า อาจารย์มึงก็ไม่ห้ามไม่ปรามอีก เอาเหอะ เรื่องที่จะชมก็คงเป็นการเซ็ตระบบเกมที่น่าสนใจขึ้นมา ซึ่งกูยอมรับว่ากูไม่เคยอ่านนิยายที่เขียนเกี่ยวกับเกมในรูปแบบนี้มาก่อน

แต่มีขาวก็มีดำ ถึงจะเซ็ตโลกเกมได้น่าสนใจ แต่ระบบย่อยในเกมมันก็ต้องดีตามไปด้วย เกมบ้านมึงสิเปิดมาได้ 2 วันอัพแพทช์ใหญ่แล้ว การแลกเงินจริงกับเงินในเกมก็ดูยากเวอร์ๆ เหมือนไม่เข้าใจหลักการแลกเปลี่ยนเงิน (100 เงินจริง แลกได้ 1 เงินเกม, 1000 เงินเกม แลกคืนได้ 1 เงินจริง wtf) ถามจริงๆว่าใครมันจะโง่ไปแลกกับระบบวะ สู้แลกกับผู้เล่นด้วยกันเองดีกว่า ได้ราคาเป็นธรรมกว่ากันเยอะแยะเลย

จริงๆมีอีกหลายอย่างที่อยากเขียนแต่ขี้เกียจและ เอาเป็นว่ากูโอเคกับเนื้อเรื่องแล้วกัน ดูเหมือนว่าจะมีอะไรดี (เรื่องเอเลี่ยนบุกโลกเมื่อ 400 ปีก่อน คงจะหาทางโยงมาเกี่ยวกับเกม) ให้ 7.5/10 ค่ะ

สรุป 24/40 ก็ผ่านเกณฑ์นาจา ถือว่าน่าสนใจพอควร แต่ไปหัดสะกดคำบ้างก็ดีนะอีหนู สงสารครูภาษาไทยมึงสัสๆ

>>319 ทำไมอ่านต้นเรื่องมันแล้วยังกะไปลอกนิยายกูมาเลยวะเนี่ย = =' แต่ของมันยังเล่นกันอยู่ในเกมใช่มะไม่ใช่ว่าโลกกลายเป็นเกม?
แม่มเริ่มเรื่องมาโลกแตกเพราะอุกกาบาต มีมนุษย์ต่างดาวมา กูนี่เดจาวูเลย

>>321 ขอโทษที กูคงเขียนไม่เคลียร์ ประมาณว่ามันเป็นโลกซ้อนโลกอะ เหมือนแบบพวกมึงเล่นโปเกม่อนโกเงี้ย ไอ้ตัวโปเกม่อนที่จับๆกันมันไม่ได้มีจริงใช่ปะ แต่มึงสามารถมองเห็นได้ในมือถือมึงไง ไอ้เกมนี้ก็เหมือนกัน มอนสเตอร์มันไม่มีอยู่จริง แต่พอใส่เครื่องเล่นเกมสวมหัว (ประมาณแว่น vr) เข้าไปแล้วก็จะสามารถมองเห็นมอนสเตอร์ได้ทั่วไปตามข้างทางแถวบ้าน และก็ต่อสู้กับมันได้ อะไรงี้

ส่วนไอ้เรื่องอุกกาบาตถล่มโลก มีเอเลี่ยนโผล่มาอะไรงี้กูว่ามันเป็นพล็อตที่ไม่ได้แปลกเท่าไหร่นะ

>>322 สัสมาก คิดภาพคนใส่แว่น vr เดินไปเดินมาในท้องถนนแล้วตลกเหี้ยๆ หรือมันเป็นแต่ vr เดินในห้อง?

>>323 เดินบนถนนจริงๆ

ที่บอกว่าเหมือนแว่น vr เป็นแค่การเปรียบเทียบหลักการทำงานนะ จริงๆมันไม่ใช่แว่น

ระบบ AR https://www.youtube.com/watch?v=dkvaprtP6L8

>>323 น่าจะแบบนี้ https://www.youtube.com/watch?v=A6Gp5BPzYRs

>>316 เออ พอพูดถึงศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้วขึ้นมาก็รู้สึกว่าใช่ แต่รู้สึกว่าคล้ายนางมารน้อยข้ามภพมากกว่า โขกกันมายันนิสัยตัวละคร ถ้าบอกว่าอินางเอกสองเรื่องนี้เป็นพี่น้องกัน กูเชื่อ

>>319 >>322 เรื่องอุกกาบาตตกเอเลี่ยนบุกโลกแม่งเบียวตั้งแต่แรก เปิดตัวไม่ต่างจากอนิเมะเอเลี่ยนบุกโลกไม่มีปี่มีขลุ่ยพร้อมกองทัพม.ปลายกู้โลก พระเอกพอเริ่มมีบท เชื่อว่าคนอ่านน่าจะลืมอุกกาบาตกันหมด เพราะความเทพของพระเอกแย่งซีนไปหมดแหง

>>320 เมื่อไหร่พวกใช้คะ ค่ะ ไม่ถูก จะหมดไปจากโลก รำคาญมาก ใครไปเตือนคนเขียนหน่อยดิ๊ การใช้คำผิดมันยิ่งกว่าไข้หวัดนกอีกนะมึง แพร่พันธุ์เร็วshipหาย

ล่าสุดชะตาดอกท้อฯ มีระบบปราณธาตุด้วยนาจา มีปราณบริสุทธิ์ มีปราณคู่ พวกปราณเบญจธาตุคือพวกต่ำต้อยที่สุด แถมมีทดสอบระบบปราณธาตุ มีพาราดี้พวกนางเอกตัวขยะ ระบบเกจพลังก็แบ่งระดับชั้นมีราชัน จักรพรรดิ เทพเซียน โฮะๆ แฟนคลับศิษย์ข้าฯ and ทรราชย์ตื้อรักมาเอง

ไม่เป็นไร สำหรับเรา ตราบใดที่ไม่ชัดเจนว่าลอกกันมา ถ้าแค่อ่านแล้วเห็นเงาลางๆ ประหนึ่งว่าได้รับอิทธิพลหรือแรงบันดาลใจ เรายังโอเค

ฝากไว้ให้คิส เวลาจะเขียนอะไรออกมา *จะพาโรดี้ยังไงก็อย่าให้มันกลายเป็นมิกซ์แฟนฟิคนาจา*

and การได้รับอิทธิพลจากนิยายคนอื่น โดยเฉพาะนิยายคนไทยด้วยกันสูงมากๆ แล้วเสือกมิกซ์เก่งเขียนนิยายเป็นมันก็มีสองอย่างนะมึง ถ้าไม่รอดจนออกเป็นเล่มเก๋ๆ ให้คนแอบด่าไล่หลังเหมือนมิกซ์แฟนฟิคบางเรื่อง มึงก็จะโดนสอยร่วงโดนทุบหัวเบะตั้งแต่ยังไม่ทันออกจากดักแด้ วงการพวกนี้แคบจะตายห่า และคนอ่านเขาฉลาด หลายคนเคร่งเรื่องพวกนี้มาก อย่ามาโลกสวยคิดว่าชิลๆ ชิคๆ คำว่าแต่งเล่นๆ ไม่อาจคุ้มกะลาหัวมึงได้ กูเห็นพูดแบบนี้กันหลายคน สุดท้ายพอเขียนจบมองเห็นช่องทางก็ขายแดกอยู่ดี

>>330 สุดท้ายก็หนีระบบเกมไม่พ้นสิท่า มุกเนี่ย

>>331 มึงต้องไปอ่านดู มันไม่ใช่แค่ระบบเกมว่ะ แต่มันมาแนวเดียวกับนิยายที่ออกชื่อกันมา อย่างศิษย์ข้าทีแรกนึกว่าไม่ใช่ แต่ตอนล่าสุดนี่ชัดเจนมาก ตอนล่าสุดไม่ใช่เรื่องสำนวนแต่เป็นเรื่องปราณ อ่านแล้วหน้าซูเหยาตอนร่ายเรื่องปราณธาตุช่วงที่สอนลั่วลั่วน้อยลอยขึ้นมาเลย

>>325 ประมาณนั้น สรุปแม่งก็ได้ "แรงบันดาลใจ" มาจาก sao สินะ ถถถถ

>>332 กูถามเป็นความรู้หน่อยเพื่อนโม่ง มึงแยกมิกซ์แฟนฟิคกับพาโรดี้ยังไงวะ อย่างบารามอส ไวท์โร้ด โรเซนเนีย ที่เอาองค์ประกอบพวกตัวละครเรื่องนั้นมาผสมกับพล็อตเรื่องนี้ กูเข้าใจได้ว่าอันนี้มิกซ์แฟนฟิค แต่ถ้ายกองค์ประกอบเรื่องอื่นมาเพื่อล้อเลียนไม่ใช่ว่าเป็นพาโรดี้หรอ ตามความคิดกูพาโรดี้เป็นการเอานิยายกระแสมาแซวเล่น มันเลยมีองค์ประกอบหรือขนบในเรื่องในฐานะของสิ่งที่ต้องถูกแดกดัน ไม่ใช่ไรกูอ่านดอกท้อแล้วเห็นว่ามันแซะนิยายเรื่องอื่นอยู่และมีแววว่าจะแซะต่อไปเรื่อยๆ เลยสงสัยขึ้นมา

>>334 มิกซ์แฟนฟิค=เอาเรื่องที่ชอบมาต่อยอดผสมกัน เช่น พระเอกนิยาย A ผมดำตาแดง นิสัยแบดบอย ชอบแกล้งนางเอกด้วยการข่มขู่เนียนลวมลาม นางเอกเป็นคนอ่อนโยนไม่สู้คน พระเอกนิยาย B ผมน้ำตาลตาฟ้า นิสัยร่าเริง ชอบแกล้งนางเอกด้วยการตามตื้อพูดแซวให้ได้อาย นางเอกเป็นสาวหวานซ่อนเปรี้ยว มิกซ์รวมกัน=พระเอกผมน้ำตาลตาแดง นิสัยร่าเริง ชอบแกล้งนางเอกด้วยการข่มขู่เนียนลวนลาม นางเอกเป็นสาวหวานและอ่อนโยน

พาโรดี้=ล้อเลียนเชิงประชด เช่น พล็อตแนวต่างโลกที่พระเอกต้องกลายเป็นเทพทรูดีกว่าชาวบ้าน หรืออาจเป็นสวะกากโคตรๆ แต่ก็จะเทพทรูในภายหลัง มีฮาเร็ม มีสกิลโกง พาโรดี้=พระเอกไปต่างโลก มีสกิลโกงและเทพทรู แต่พอจะสอยสาวเข้าฮาเร็มดันกลายเป็นต้องกินแห้วเพราะสาวๆ หันไปจับคู่ยูริกินกันเอง สกิลโกงพอใช้แล้วกลายเป็นที่เคารพบูชาของคนทั้งโลกถูกยกย่องเป็นผู้กล้า แต่พอได้เป็นก็มีหน้าที่ไม่ต่างจากเบ้ไล่ตบมังกรหรือจอมมารตามคำขอของชาวบ้าน ไปๆ มาๆ ความเทพทรูนั้นถึงจะทำให้เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกแต่ก็ต้องทำงานไล่ปราบหายนะแบบไม่จบไม่สิ้น

>>334 ตามที่ >>335 ว่านะเพื่อนโม่ง การเอาคาแรคเตอร์คนอื่น เอาสำนวนคนอื่น เอาระบบโน่นนี่นั่นของคนอื่นมาเขียนเป็นชุดๆ จนคนอ่านสัมผัสได้ มันจะไปเข้าข่ายหยิบโน่นผสมนี่

พูดให้เห็นภาพก็ คนเขียนไปอ่านนิยายเรื่องนั้นเรื่องนี้มา เจออันนี้น่าสนใจ เจออันไหนชอบ ก็จับๆ มาเรียงๆ ต่อๆ กันประหนึ่งงานศิลปะตัดแปะ ต่อให้ตัดแปะจนเป็นภาพใหม่ดูเนียนๆ สวยๆ มันก็คือตัดแปะอยู่ดีอะนะ

ถามนิดนึง เห็นในนี้น่าจะเคยอ่านพวกนิยายเว็บกันมาเยอะ คือ
กูอยากอ่านแนวแบบตัวเอกเป็นนักบวช(ศาสนาอะไรก็ได้)หลุดไปต่างโลกแล้วเดินทางเผยแผ่ศาสนาอะไรงี้อะ มีบ้างรึเปล่าหว่า

ทุกวันนี้กูลองนั่งอ่านพวกนิยายจีนที่มีแปลในเด็กดีแล้วรู้สึกแปลก ๆ ว่ะ พระเอกแม่งเหี้ยกว่าตัวร้ายอีกสัส แล้วยังเสือกมีหน้าไปว่าตัวร้ายชั่วอีก แถมคนรอบตัวพระเอกแม่งก็อวยชนิดที่ว่าเลียตั้งแต่รองเท้ายันซอกไข่ กูนี่แทบจะเอาตีนก่ายหน้าผาก กูอ่านต่อไม่ไหวเลยดรอปไปหลายเรื่องละ กูสงสัยมากว่าคนอ่านไม่รู้สึกแปลก ๆ มั่งหรอวะ แล้วคนจีนนี่แม่งเก็บกดอะไรมารึเปล่ากูเห็นเรื่องที่ดัง ๆ แม่งมาแนวนี้หมดเลย

เรื่องในฉีเตี้ยน (เว็ปเด็กดีจีน) ส่วนใหญ่ก็แบบนี้ละ เน้นเอามันส์ไว้ก่อน สมองไม่ต้อง ตรงข้ามกับนาโร่ (เว็ปเด็กดีญี่ปุ่น) ที่พระเอกเอื่อยเฉื่อยเหลาะแหละคิดแต่จะกินซูชิ ข้าวสวย และทำตัวอ่อนแอ

แต่นิยายพวกนี้ส่วนใหญ่ขยะทั้งนั้น ขายแบบเล่มไม่ดีนักหรอก เพราะมันด้อยค่าเกินกว่าจะซื้อเป็นเล่ม นิยายแบบเล่มที่ขายดีคือพระเอกจะต้องเป็นมนุษย์ มนุษย์ที่ทำตามคติเต๋า คือผ่านความทุกข์ยาดนานับประการเพื่อบรรลุเป้าหมาย แต่ยังไม่สูญเสียธาตุแท้ (จิตดั้งเดิม) ของคน นี่เป็นแบบฉบับที่คนจีนชอบที่สุด และขายดีที่สุดด้วย

ฉีเตี้ยนก็ไม่ต่างจากเด็กดีหรอก มันมีแบบแผนการติดท็อปของมัน ส่วนใหญ่จะเป็นขยะขายไม่ออก แต่เรื่องที่ดีคือดีจริงๆ อ้อ ฉีเตี้ยนมีระบบให้เงินคนเขียนตามยอดวิวนะ ดังนั้นตอนนึงจะสั้นๆ ลงถี่ๆ ลงยาวๆ และมุกตันกลางทางซะส่วนใหญ่

ลืมตอบข้อแรก เท่าที่รู้ไม่มี เพราะตอนนี้คนไม่มีศาสนาเยอะ การเล่นประเด็นศาสนามันขายยาก และอาจถูกมองในแง่ลบได้หลายอย่าง แต่ถ้าเป็น sub plot ก็พอมี อย่างหวงสือในจอมทัพพลิกแผ่นดิน ย้อนเวลาไปดัดแปลงศาสนาคริสต์ในจีนเพื่อสร้างทหารศาสนา

นอกนั้นคิดไม่ออกแฮะ แต่น่าสนใจดี

>>337 เคยมีคนยกเรื่องคนจีนเก็บกดด้วยเว้ยเฮ้ย

ถ้านึกเล่นๆ เท่าที่จะเป็นไปได้ก็คือ คนที่เป็นบิดาหรือมารดาหรือบรรพบุรุษปลูกฝังความเกลียดชังที่มีต่อเหตุการณ์ในอดีตผ่านมายังรุ่นลูกรุ่นหลาน แล้วทำให้เด็กคนนั้นโตขึ้นมามีอคติกับชาติอื่น โดยที่เด็กคนนั้นไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆ กับสงครามในอดีตครั้งนั้น เด็กคนนั้นก็โตมาเป็นผู้บริหารพร้อมทั้งความคิดชาตินิยมที่ถูกปลูกฝังมาแบบผิดๆ

ซึ่งถ้าผมมองก็เหมือนประวัติศาสตร์ไทยที่ปลูกฝังให้เราเกลียดชาติอื่น เช่น พม่า เขมร โดยที่จริงๆ แล้วเรื่องสงครามในอดีตมันก็ผ่านมานานจนไม่มีใครเหลือชีวิตกันอยู่แล้ว แต่ในปัจจุบันเราก็ยังเน้นปลูกฝังเรื่องเหล่านี้ในหัวของเด็กรุ่นหลังกันต่อไป

ส่วนตัวคิดว่าเราควรจะเลิกล้างสมองเด็กรุ่นหลังกับเรื่องราวในอดีต ถึงแม้ว่ามันจะขมขื่นแค่ไหน เพราะการปลูกฝังเรื่องนี้ผมมองว่าไม่ได้มีประโยชน์อันใดแม้แต่น้อยครับ ท่าจะสอนก็ควรถ่ายทอดเป็นอุทธาหรณ์สอนให้เด็กรุ่นใหม่อย่าทำแบบอย่างคนรุ่นเก่าซึ่งน่าจะมีประโยชน์มากกว่าครับ

ที่มา
https://www.blognone.com/node/85723

ในอดีตจีนเคยเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ แต่พอจนฝรั่งยุคล่าอาณานิคมรุมกระซวก
วางยาใช้ฝิ่นทำลายชาติ และบอกว่าคนจีนเป็นคนป่วยแห่งเอเซีย
จีนก็หมดความยิ่งใหญ่ พอยุดสงครามโลก ก็โดนญี่ปุ่นยำเละ อย่างเรื่องน่านกิงนี่ใครอ่านจะรู้ว่าโหดพอกับนาซีทำกับยิว
ส่วนตอนนี้
อเมริกาก็ยังกดดันจีนอยู่ตลอดเวลา เพราะประเทศจีนมีศักษภาพมาตั้งแต่ยุคโบราณ กลัวจะยิ่งใหญ่เหนือตน(ฝรั่งผิวขาว)อ เช่นเดิมอีก
ถ้าจีนไม่คิดเรื่องสงครามที่เคยโดน ป่านนี้คงเละเทะแตกประเทศเป็นสิบไปแล้ว
สงครามไม่เคยหมดจากโลกนี้นะ

>>340 ปัญหาคืออเมริกายังเอาเรือรบมาปิดล้อมจีนอยู่นะ
ประชาชนก็ต้องรู้สึกต่อต้านเป็นธรรมดา
แถมยุแหย่ให้ดินแดนต่างๆ แยกตัวจากจีนตลอดเวลา
เกมการเมืองที่เปิดหน้าแบบนี้ ยังไงจีนก็ต้องโกรธอยู่แล้ว

ส่วนไทยเราไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องอะไรเลย
แค่เขมรยังปะทะกันตูมตามไปไม่กี่ปีนี่เอง ถ้าเราไม่มีอาวุธเหนือกว่ามาก รับรองทางเขมรไม่หยุดหรอกครับ
อนาคตอีกถ้าฝั่งพม่าเขาสงบเมื่อไร ปัญหาเรื่องดินแดนรอยตะเข็บ ได้ถกเถียงกันอีกหลายจุด เพราะพม่าถือว่าชาติของเขายิ่งใหญ่ในแถบนี้
ถ้ายอมรับความจริง ด้านเชื้อชาติแถวนี้ ยังดูถูกดูแคลนกันมาโดยตลอด ไม่มีใครชอบใครด้วยใจจริงหรอก
ไม่ว่า พม่า ลาว เขมร ไทย เวียดนาม มลายู มีโอกาสก็พร้อมเสียบข้างหลังทันที

แบบภาคใต้เรา ถ้ามาเลไม่สนับสนุนเป็นที่หลบภัยกลุ่มแบ่งแยก
ก็คงไม่ยืดยื้อมาถึงทุกวันนี้

กูว่าพวกมึงไปไกลกันละ ขอตัดกลับมาที่นิยายเด็กดีดีกว่ามึง
พักชมสิ่งที่น่าสนใจกันสักครู่ เห็นว่าคนเขียนเรื่องพระชายารั่วซีดราม่าแรงมาก ประชดถึงขั้นแบบว่าขอบคุณที่ทำให้รู้ตัวว่าบกพร่องทางสมอง กูจะเข้าไปดูมันปิดตอนไปแล้ว อมก.

>>344 ดราม่าอะไรเหรอ

>>345 ก๊อปทรราชย์ตื๊อรักแบบเหมือนมาก

ถ้าพูดถึงลอกหรือแรงบันดาลใจของพวกจีนเสิ่นเจิ้นนะ เรื่องหวนก็พอกัน ถ้าอ่านนิยายแปลจีนดังๆ มาเยอะหน่อยจะรู้สึกถึงกลิ่นอายและบางฉากจากหลายๆ เรื่อง อย่างอีฉากต้อนรับเจ้าหญิงต่างเมืองแล้วเจ้าหญิงออกมาเต้นระบำโยนผ้าอ่อยผู้ของนางเอก นางเอกหวงรับผ้าแทนแล้วออกไปเต้นประชัน แม่มใช่มาก ลำนำทะเลทรายไงจะอะไรล่ะ

พวกคนเขียนพวกนี้ส่วนใหญ่อายุยังน้อย ไม่เข้าใจว่าอะไรคือผิดคือถูก แยกไม่ออกระหว่างลอกกับแรงบันดาลใจ บางคนก็สับสนระหว่างพาโรดี้กับจิ๊กส่วนเล็กส่วนน้อยจากตรงนั้นทีตรงนี้ทีมายำใหม่

ประมาณว่าลอกเอาฉากเด่นในนิยายอื่นมาไว้ในนิยายตัวเอง แทนที่จะคิดประชันอย่างอื่นแทน
แต่เข้าใจได้อยู่เพราะขนาดแค่พล็อตใหญ่แค่ออกไปแนวเดียวกันอย่าง เรื่องพิษสวาท ยังโดนวิจารณ์มากมายเป็นดราม่า

>>348 อันนี้หมายถึงรั่วซีดราม่า?

>>349 น่าจะมาจากบริบท >>347 เพราะมีคำว่าประมาณว่า..........นำหน้าอยู่

ซีรีย์ Mr. ROBOT ลอกทุกอย่าง คนแต่งออกมายอมรับด้วย ว่าแม่งไม่แคร์

แฟนๆก็ด่านะ แต่มันก็บอกว่างั้นมึงก็ไปดู Walking Dead ต่อไป ไม่ต้องมาดูของกู

>>348 เราคือ 347

ไม่เชิงนะเพื่อนโม่ง ออกแนวว่า เด็กๆ กลุ่มนี้ไปอ่านนิยายเจออะไรที่โดนใจก็จะจับมาไว้ในนิยายตัวเองน่ะ บางคนทำไปโดยไม่รู้ตัวก็มี แต่บางคนทำไปโดยเจตนาเพราะเข้าใจผิดว่าการทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่องผิด

ไปอ่านที่ตัวเองพิมพ์ไปใน 347 แล้วรู้สึกว่าไม่เป็นธรรมกับคนเขียนเรื่องหวน ขอแก้คำใหม่นะ ขอแก้เป็น "อ่านฉากนั้นแล้วเหมือนเห็นภาพฉากฉากนึงของเรื่องลำนำทะเลทรายลอยขึ้นมา" แทนก็แล้วกัน ฉากอื่นๆ เป็นต้นว่า ฉากปลอมตัวแจกข้าวต้มก็เหมือนกัน เพื่อนโม่งที่เคยอ่านผลาญอาจจะคุ้นกับสิ่งนี้ แต่จะได้ "แรงบันดาลใจ" มาแค่ไหน ไม่ขอฟันธงดีกว่า พวกสูจงไปพิสูจน์เอง

วาป "หวน" แจ้ : https://writer.dek-d.com/hardinese/story/view.php?id=1429054

กูชอบพวกที่ออกมาพูดว่า "กูลอกแล้วจะทำไม กูไม่แคร์ มึงไม่พอใจก็ไปอ่านอย่างอื่น" นะ อยาเห็นสักครั้งในชีวิตเขียดน้อยจริมๆ
นักเขียนคนไหนมาพูดนะกูจะตบมือให้พร้อมกับชูป้ายไฟตัวใหญ่ๆ ให้ว่า "ขอบใจที่บอก โอเคค่ะ พวกกูไปอ่านต้นฉบับดีกว่า บรัยส์ส์ส์"

นี่อารีนะ ขอนิยายแนวเกมออนไลน์แบบไม่ยาวมากแต่น่าสนใจสักเรื่องนึงสิ อยากลองอ่านดูว่าพอมีแนวต่างโลกมา ไอ้นิยายออนไลน์พวกนี้มันพัฒนาไปถึงไหนแล้วอะ

อห คนเขียนเรื่องคนคืนชีพหนังสือเหมือนจะประกาศทำมือว่ะ แต่แม่งประกาศว่าเอนเฟอร์วาดปกให้ เยดแหม ต้องขายกี่เล่มถึงจะได้ค่าวาดวะ

>>347 ส่วนน้อยก็ผู้ใหญ่วัยรับปริญญา ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากนั่นนี่เลยผสมรวมกัน ตอนแรกกะจะแต่งเล่นๆ แต่สุดท้ายก็ขายจริงๆ เช่นโรเซเนียไงล่ะเพื่อนโม่ง

>>355 คนเขียน DWO หนึ่งในภาคีกระติ๊บ แฟนคลับเดิมมีเยอะอยู่
คงเห็นตัวอย่างเจ้กัลขายตอนพิเศษเองไปได้ดี
ขายเรื่องใหม่เองคงสบายใจมากกว่าต้องผูกมัดกับสนพ. ในบางอย่าง

>>355 คนนี้ปกติยอดขาย 1000-2000+ อยู่แล้วนะ แค่นี้ไม่ยากหรอก

>>354 14 ตอนเสือกได้ขึ้นท๊อป
https://writer.dek-d.com/pinkko911/story/view.php?id=1505551

>>354 >>359 เพิ่มนิยายชื่อเกมเชยสุดๆ
https://writer.dek-d.com/ping2513/story/view.php?id=1247398

>>355 พวกแฟนตาซีต้องปกสวยน่ะ จ้างแบบนั้นได้แฟนนักวาดมาอีกนะนั่น มันต้องแลกกัน
ถ้าปกเห่ยก็มีความเสี่ยงขายไม่ออกสูง นักอ่านเดี๋ยวนี้ความต้องการสูงนะเว้ย ต้องมีของแถมบลาๆๆ

>>356 วัยนั้น เรายังมองว่าเด็กนะ ความคิดความอ่านประสบการณ์ยังไม่นิ่ง คิดดูว่าเขียนนิยายเรื่องนึงโดยเฉพาะเรื่องยาวๆ อย่างโรเซเนีย ใช้เวลาเป็นปีหรือากกว่านั้น ตอนที่เริ่มเขียนจะอายุเท่าไหร่ ประสบการณ์ในฐานะนักเขียนก็น้อยเท่าหอยเม่น

>>360 เอาเรื่องนี้ละกัน แต่เดี๋ยวขอทำใจก่อนรีวิวนะ

>>362 ถ้าเด็กดีมีประชากรผู้ใหญ่มากกว่าเด็ก ตลาดนิยายจะดีขึ้นหรือเท่าเดิมล่ะว่ะ

>>364 จะหลากหลายขึ้น ดีหรือร้ายไม่แน่ใจ แต่จะมีความหลากหลายมากขึ้นแน่นอน

นิยายลงในเน็ตเน้นบันเทิงเริงใจ มันเปลี่ยนสไตล์ไม่มากหรอก
ทั้งแกรี่ ทั้งเปียว ทั้งเทพทรู สวย หล่อ รวย เป็นท่านชาย เป็นฮ่องเต้
คนอ่านส่วนใหญ่ชอบแนวนี้ เพื่อความบันเทิงใจ ขนาดคนเขียนมานานที่ได้ออกหนังสือ ก็มาแนวนี้เกือบหมด เพื่อนโม่งทำใจเถอะ

>>354 กูเคยอ่านออนไลน์เรื่องนึงที่เพิ่งเขียนจบเมื่อไม่นานนี้แล้วก็ไม่ยาวมาก น่าจะสักห้าสิบกว่าตอนมั้ง โม่งอารีสนใจมั้ยแต่จำชื่อไม่ได้นะเดี๋ยวกูไปค้นดูก่อน

>>367 กูไม่ใช่โม่งอารีแต่ก็อยากอ่านวะ

>>359 พึ่งเห็น มึงอ่านชื่อคนแต่งยัง สักแต่ด่าจริงๆ

ไม่ได้เข้าโม่งแค่สองวัน พวกมึงไปถึงไหนกันแล้ววะ?
>>363 โม่งอารี in us memory 2016
>>359 ตาม >>369 มึงไม่คุ้นหน่อยหรอ? ทั้งรูปโปรเรื่อง,ชื่อคนแต่ง,เรื่องย่อ--ไหนจะเพจอีก แปะไว้สะชัดขนาดนั้นกูมีหนังสือมันเล่มหนึ่งด้วย แต่ไม่ได้ตามต่อรู้สึกว่าตอนหลังๆมันอะไรไม่รู้ ไม่ไหว

ว่าแต่เรื่องใหม่ก็ยังแนวออนไลน์เหมือนเดิมเหรอวะ

>>368 กูถึงกับไปค้นมาเลย เขียนจบแล้วเร็วๆนี้มีจำนวนตอนไม่เกิน50-60 มีอยู่สองสามเรื่องว่ะ เลือกเอาตามสะดวก

https://writer.dek-d.com/inthedarkz/story/view.php?id=1178002 >>>อันนี้มี 55 ตอนจบ
https://writer.dek-d.com/AneungTassana/story/view.php?id=1494016 >>>อันนี้มี 6 ตอนจบ นิยายบ้าอะไรวะมีแค่ 6ตอน?
https://writer.dek-d.com/jeels-gee/story/view.php?id=1287658 >>>อันนี้มี 15 ตอนจบ

>>372 กูโมโม่(จั)ง สนใจสับนิยายในลิสต์มึงเรื่องนึง ไอ้เรื่องสั้นหกตอนนั่นแหละ โปรยไว้ได้น่าสนใจดี ถ้าว่างอีกเดี๋ยวจะอ่านเรื่องสุดท้ายด้วย

มา กูอ่านจบละ ก็พอใช้ได้นะมึง แต่ทีจุดน่ารำคาญอยู่

สัส! มึงจะยกการอุปมาอุปไมยใส่ปรัชญามาทำไมหลายย่อหน้า คือเข้าใจนะว่าแต่งแนวพาโรดี้เชิงปรัชญา แต่มันจำเป็นด้วยหรือที่มึงต้องพร่ำเพ้อว่ามนุษย์มันอย่างงั้นอย่างงี้ เล่นเกมเหมือนเสพยาจนเสียสุขภาพเสียเงินเจ้าโรงบาลแล้วมาตั้งสเตตัสว่าไม่มีตังไปอิตาลี แค่บทแรกกูเจอว่าด้วยเรื่องวิสัยมนุษย์ในสังคมโลกแทบจะกดปิดละ ดีที่ยังมีเนื้อหาน่าสนใจอยู่เลยอ่านต่อได้เรื้อยๆ ชอบมุกเรื่องถาม AI ความคิดเห็นต่อหนังสือแฮรี่ ไส้เดือนตาบอด คือมันไม่ถึงกับฮาลั่นแต่กูชอบว่ะ ถ้าตัดไอ้ส่วนปรัชญาพร่ำเพ้อจากย่อหน้าเกือบสิบบรรทัดให้เหลือแค่สองสามบรรทัดหรือบทละรอบก็พอ นี่บทหนึ่งมึงก็ยัดมาทุกสองย่อหน้า ประม่ณ 60% ของเนื้อหา น่ารำคาญ

พล็อตก็น่าสนใจดี เป็นเรื่องราวว่าพระเอกเป็น GM แก้บั๊กกับ AI สาวแว่น ที่เป็นลูกน้อง (และน่าจะเป็นนางเอกด้วย) ทำหน้าที่ปกติทุกวัน แต่วันนี้หลังแก้เสร็จก็มีปัญหาจากโลกภายนอกว่าโรงไฟฟ้าของบริษัทเกมระเบิด ตอนนี้ใช้ไฟสำรองแทนแต่คงอยู่ได้ไม่นานเพราะมีไฟไหม้ด้วย ระบบออฟไลน์ก็ถูกไฟไหม้เลยออกจากเกมไม่ได้ ซึ่งถ้าปล่อยให้เครื่องคอมมันดับเองมีโอกาสสูงมากที่ทุกคนในเกมจะตาย แต่ปัญหานี้พอแก้ได้ด้วยการหาเครื่องปั่นไฟมาใช้เพิ่มและรีบสร้างระบบออฟไลน์ใหม่ แต่ต้องมีการประหยัดพลังงานโดยการไล่ปิดพื้นที่ในเกม เลยมีคำสั่งให้อพยพผู้เล่นหกแสนกว่าคนไปที่เมืองหลวงของเกมโดยเดินออกจากเมืองเล็กผ่านดันเจี้ยนโหดๆ แล้วค่อยไปวาร์ปที่เมืองใหญ่ ระหว่างที่อพยพก็มีปัญหาทั้งจากมอนสเตอร์ ผู้เล่นโลภไปฉกสมบัติห้องลับบอสเพราะรู้ทางลับจากแผนที่ GM เลยพาคนไปตายซ้ำยังล่อบอสมาหาที่ค่ายอีก พื้นที่ในเกมถูกไล่ปิดทีละส่วนเพื่อประหยัดพลังงานให้มีไฟเหลือพอไปเลี้ยงเครื่องคอมหลักที่คุมโลกเกม ซึ่งโซนที่ปิดไปที่แรกทุกคนผ่านมาได้ แต่เริ่มมีปัญหาติดต้อกับโลกภายนอกไม่ได้ ที่สองมีคนติดอยู่ในนั้น ก็เหมือนถูกลบหายไปด้วย เลยเริ่มมีดราม่าหมดแรงใจ พอมาถึงเมืองที่จะวาร์ปก็เจอปัญหาไม่ให้เข้าเมืองต้องรอรากงอก จนโซนที่พักอยู่กำลังจะปิดตัว พระเอกที่เริ่มมีความเห็นแก่ตัวก็ฆ่าคนที่ขวางหน้าถล่มประตูเมืองเดินเฉิดฉายไปหาแกนวาร์ปได้สำเร็จ พอมาถึงเมืองหลวงก็เจอปัญหาคนแออัดมากดว่าเดิมเพราะพื้นที่ไม่พอสำหรับผู้เล่นหกแสนกว่าคนพ่วงด้วย NPC AI ที่พวกผู้เล่นไม่อยากให้มาอยู่ด้วยเพราะเห็นว่าไม่ใช่คนเป็นแค่สิ่งประดิษย์ แต่พระเอกมันมีความผูกพันกับ AI เลยหาเรื่องเชื่อมโยงให้ NPC กับ AI มีงานทำช่วยเหลือได้ พอถึงเวลาที่กำหนดว่าระบบออฟไลน์ทำเสร็จ แต่ปรากฎว่าเมืองหลวงกำลังจะถูกปิด พวกผู้เล่นเลยแตกตื่นหนีตายกันอลหม่าน พระเอกที่คงเริ่มปลงก็นั่งบนหลังคามองพร้อมจิบกาแฟคู่กับ AI ลูกน้องและเพื่อนที่ตามมาสมทบอีกคน จากนั้นก็จูบกับ AI สาวแว่น จบ

เพื่อนโม่ง ซอมบี้นกฮูกเปิดจองละว่ะ ไปส่องมา จองจะสี่ร้อยละ กูสงสัย นิยายกลวงๆ แบบนี้มันขายได้เหรอวะ เล่มก็แพง 400 กว่าบาท

ถึงจะมีปรัชญาอุปมาอุปไมยอยู่ยุบยั่บแต่บางจุดมันก็ไม่แน่นหรือยัดเยียด ยังคงมีความฮาอยู่ เช่นบทสุดท้ายที่ว่าภาวนาให้พวกศาสดามาช่วยกันยังไง? ฟื้นมาเสกให้ไฟไหม้ดับไปหรือพาออฟไลน์โดยไม่พึ่งระบบออฟไลน์ แต่ถ้าตัดไอ้ส่วนนี้ออกไปหน่อยจะดีงามขึ้น 20% พล็อตก็สนุกดี สำนวนการเขียนไม่แย่เกินไปแต่ก็ไม่ดีเลิศเลอ ถ้ามึงเป็นพวกขี้เกียจอ่านการอุปมาอุปไมยแนะนำให้เลื่อนข้ามไปเถอะ มันแทบไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกับเนื้อเรื่องหลักเลย จบได้แบบปลายเปิดให้มโนกันต่อเองว่าพระเอกมันจะรอดหรือตาย และตกลงที่โลกภายนอกปัญหาที่แท้จริงมันแค่ไฟไหม้จริงหรือ? เป็นการพาโรดี้ที่มีสีหม่นหน่อยๆ ถ้าใครชอบอ่านเนื้อหาแบบบันเทิง 30% สาระ(?) การอุปมาปรัชญาว่าด้วยสันดานคนและสังคมของโลกนี้ 70% มึงก็ลองอ่านซะ แค่หกบทเอง ถ้ามึงทนการบรรยายแบบการเขียนนิทานชาดกได้นะ

สรุปคะแนน 7/10

ปล.อ่านนิยายเรื่องนี้กูรู้สึกเหมือนกำลังจะบรรลุหนทางชีวิต มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตประเสิรฐที่มีความเห็นแก่ตัว กลัวสิ่งที่ตนสร้างขึ้นจะย้อนกลับมาทำร้าย พวก AI และ NPC ก็เหมือนผีในโลกออนไลน์ มนุษย์ช่างแปลกประหลาดพูดคุยกับผีค้าขายกับผี โอ้~ นี่แหละมนุษย์

>>371 มึงหมายถึงคนเขียน 7การ์ดป่ะ ถ้าใช่เรื่องใหม่เขาเป็นนิยายผจญภัยนะกูอ่านเรื่องนี้อยู่ รู้สึกมีสาระกว่าออนไลน์เยอะ ส่วนไอ้ที่โม่งมาแปะล่าสุดนี่กูเห็นประกาศว่าเป็นเล่มพิเศษไม่ได้ยาวมาก กูเดานะ ว่าเรื่องชื่อน่าจะเปลี่ยนไม่ให้มีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ เพราะตอนแรกเห็นตั้งชื่อคล้ายๆเดิม แต่ไม่แน่ใจเหมือนกัน

>>376 ความเห็นกู ที่ขายได้ก็จากฐานแฟนคลับนิยายเรื่องเก่าด้วย และนิยายซอมบี้แนวนี้มันก็แหวกแนวดี อ่านแล้วรู้สึกว่าซอมบี้มันก็มีมุมน่ารักอยู่นะ มีความฮาเบาสมองที่นิยายซอมบี้ส่วนใหญ่ไม่ค่อยจะมี (เพราะแม่งเน้นการบู๊เชือดน้องซอมหรือตบตีกันเอง) คนอ่านที่ชอบนิยายแหวกแนวก็มีเยอะอยู่นะมึง สรุปคือ มีคนชอบอ่านพร้อมเปย์มากเท่าไหร่ไอ้ฮูกก็ขายได้มากเท่านั้นแหละ

>>379 Warm Body มึง ต้นแบบซอมบี้น่ารักมีมุกขำยิ้มๆ

กูรออารีให้คะแนนอยู่ อยากรู้ว่าน่าอ่านไหม พอดีกูไปเจอนิยายในบอร์ดเรื่องหนึ่งเพิ่งมาแค่บทนำ ดูสำนวนแล้วตรงจริตกูพอสมควร อยากรู้ว่าอารีคิดไง
https://my.dek-d.com/must-go-on/writer/view.php?id=1535554

>>381 รอแปปนะเตง กำลังเคลียร์ๆหลายๆอย่างอยู่

>>381 เห็นความดลกสวยมาแต่ไกล

เรื่อง : World without rules Online
link : https://writer.dek-d.com/ping2513/story/view.php?id=1247398
จำนวน : 25 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ

เนื้อเรื่อง เกียร์เป็นนักเรียนม.ปลายที่โคตรเพอร์เฟค รักความอิสระ อาศัยอยู่กับน้องสาว มีเพื่อนสนิทชื่อไอซ์(มั้ง) ซึ่งเป็นเทพในเกม World without rules Online ที่เกียร์ไม่คิดจะเล่น เพราะรำคาญที่จะต้องวิ่งส่งเควส แต่ในเมื่อน้องสาวชวน บอกว่าเกมนี้อิสระ เกียร์ก็เลยลองเล่น ตอนที่ไปซื้อเครื่องเล่นเกมนั้นก็ปรากฎว่าเป็นเครื่องสุดท้ายของสาขา เลยได้รางวัลเทพๆมา คือกล่องสุ่มของเทพ จากนั้นเกียร์ก็เข้าไปเล่นเกมแล้วเปิดกล่องเทพได้ชุดและอาวุธเทพ เก็บเลเวลไปเรื่อยๆจนเทพ แล้วก็บังเอิญไปเจออาจารย์สอนวิชาเทพ เลยเก่งเทพ จากนั้นก็ไปทำเควสเทพ ต่อสู้กับสัตว์เทพในวิหารเทพ ชนะมาแล้วก็ยิ่งเทพ ไปปาร์ตี้กับกลุ่มคนขี้เก๊กโดยไม่เปิดเผยว่าตัวเองเทพ แต่เดี๋ยวสักพักคงได้โชว์เทพให้พวกนั้นเหวอแดก

ในโลกความจริงก็ปรากฎว่ามีผู้หญิงตระกูลสูงคนหนึ่งชื่อว่าริน รินเป็นคู่หมั้นของเกียร์ รินจึงย้ายมาอยู่บ้านเกียร์พร้อมกับบอดี้การ์ดสองคน ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องก็เปิดเผยว่าไอ้เกียร์เองก็มีชื่ออยู่ในทำเนียบบอดี้การ์ดเทพๆ ซึ่งเป็นระดับเทพ เก่งเทพ เทพจริงๆ เทพสัสๆ เทพเหี้ยๆ เทพจนไม่รู้ว่าจะเทพยังไง

จบ 25 ตอน ต่อไปเป็นการให้คะแนน

คำผิด: ว่าเรื่องที่แล้วเหี้ยแล้ว เรื่องนี้แม่งจัดเต็มมากๆ คะ-ค่ะ ผิด สะกดคำง่ายๆผิด แม้แต่ง่ายแบบง่ายมากๆก็ผิด การใช้คำก็ไม่ได้สละสลวยอะไรเลย คลังศัพท์มีน้อย เว้นวรรคก็ผิด อะไรๆแม่งก็ผิด แต่กูขอใช้ความอารีให้คะแนน 10/10 ไปเลย

การบรรยาย: บรรยายแทบไม่รู้เรื่อง ที่อ่านได้เพราะมันใช้ศัพท์ง่ายๆ ผสมกับการจินตนาการฟุ้งๆ ทำให้บางตอนก็ใช้บุรุษที่หนึ่งบ้าง บุรุษที่สามบ้าง แบบบรรทัดนี้เป็นบุรุษที่สาม บรรทัดต่อไปเป็นบุรุษทีหนึ่ง กลับมาอีกย่อหน้าหนึ่งก็กลายเป็นบุรุษที่สามอีกแล้ว การบรรยายตัวละครและฉากทำได้เหวี่ยง คือแทบมองไม่เห็นภาพเลยว่าเป็นยังไง อาศัยการจินตนาการล้วนๆ บอกป่าไผ่ก็คิดเอาเองว่าป่าไผ่มันหน้าตาแบบไหน บอกหมาป่าขนเงิน ตอนแรกก็พยายามมองว่ามันคือหมาป่าขนสีเงินๆ แต่แม่งเสือกยิงธนูได้ด้วยกูก็เลยงงว่าแม่งหมายถึงมนุษย์หมาป่าหรือเปล่า เพราะฉะนั้นกูขอชื่นชมมาก เอาไป 10/10 เลยละกัน

ตัวละคร: แปลกใหม่ไม่ซ้ำใคร พระเอกโลกส่วนตัวสูง มีความเทพในทุกรูขุมขน ขนาดขี้ยังเป็นทอง อยู่บ้านกับน้องสาว รักน้องสาวมาก มีเพื่อนเย็นชา แถมยังมีคู่หมั้นเป็นคุณหนูผู้ทุ่มเทพสุดๆ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าตัวละคนเหล่านี้มีมิติที่ลึก และน่าสนใจว่าจะมีพัฒนาการด้านอารมณ์อย่างไรบ้าง ให้ 10/10

เนื้อเรื่อง: อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกับได้นั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปสมัยปี 50 พระเอกได้เครื่องเกมเทพ ได้ของเทพ ผจญภัยแบบไม่แคร์ลาภยศชื่อเสียงแต่มีสาวมาติด เก่งแม่งทั้งนอกเกมในเกม ถือได้ว่าคลาสสิกมากๆ กูชอบ ให้ 10/10

สรุปคะแนน 40/40 ไม่อ่านเรื่องนี้ก็เสียชาติเกิดแล้ว

>>384 มานั่งอ่านทวนแล้วก็คิดว่าการประชดแม่งไม่เข้ากับชื่อโม่งอารี เพราะงั้นจะตัดเกรดแบบจริงจังหน่อยก็แล้วกัน

คำผิด: 2/10
การบรรยาย: 2/10
ตัวละคร: 4/10
เนื้อเรื่อง: 3/10

รวม 11/40 ไม่ผ่านเกณฑ์จย้า สู้ๆละกัน คิดว่าน่าจะยังเด็ก ยังมีเวลาให้พัฒนาอีกเยอะ

>>381 ไม่ใช่อารีนะ กูลองอ่านก็รู้สึกถูกจริตว่ะ ได้ฟีลคล้ายอ่านบันทึกประจำวัน

>>384 อ่านที่มึงสับแล้วกุขำขี้แตก555+

>>384 ติดท็อป20 หึๆ... /หัวเราะขื่นๆ

>>381 เรื่องนี้อ่านแล้วแปลกดีว่ะ เดินเรื่องแบบไม่มีบทสนทนาเลย กูเพิ่งเคยเจอ คนเขียนมันตั้งใจให้เป็นงี้ป่ะวะ

>>381 มีตอนเดียวยังพูดอะไรไม่ได้

รัก จากอารี

เพื่อนโม่ง ของวาปมู้นินทาทีสิ

>>391 มึงหมายถึงอันนี้?
https://fanboi.ch/netwatch/2807/recent/

>>384 ขำมึงวิจารณ์มาก แต่นิยายมันได้กูเป็นนักอ่านอีกคนละ อยากศึกษาแนวทางเขียนกากแต่ขึ้นท็อป20 นักอ่านชอบตรงไหนเผื่อกูจะมีโอกาสขึ้นบ้าง

>>393 อัพบ่อย โครงเรื่องพิมพ์นิยม (ไม่ใช่เหมือนแค่แนว เส้นเรื่องต้องเหมือนด้วย เปลี่ยนแค่องค์ประกอบ) ไม่เน้นเรื่องรักมากนัก เน้นแต่ความเทพของตัวเอก (ด้วยความเทพก็ทำให้สาวติดได้แล้ว ไม่ต้องสร้างสตอรี่อะไรให้มาก)

บรรยายกระชับ ไม่เน้นสวย เน้นตัวหนังสือใหญ่ ตอนนึงไม่ยาวมาก จบตอนค้างคา

น่าจะประมาณนี้

น้องคนนี้เขียนใช้ได้ว่ะ เห็นบอกเพิ่งแต่งเรื่องแรก แต่ตินิดหนึ่งเขียนสั้นไปหน่อย ไม่ค่อยอิ่มเลยว่ะ
https://www.dek-d.com/board/view/3696463/

>>395 ฮี้ กับ กับ กับ ม้ามาแล้วจ้า

>>396 ตรรกะนี้มาอีกแล้ว กูล่ะเพลีย ตกลงใครจะแนะนำเรื่องไหนให้เพื่อนอ่านนี่ไม่ได้เลยใช่ป่ะวะ

>>394 มึงช่างชี้ทางสว่างให้กู แต่กูเป็นผู้หญิงเกลียดฮาเร็มด้วย มีทางอื่นที่ไม่ต้องเกี่ยวเรื่องพระเอกสาวติดมั้ย
>>395 ข้างบนมีหน้าม้าตั้งแต่ลงแค่บทนำแล้วนาจา มาเบิ้ลจากมึงอีกกูก็คิดว่าม้าว่ะ แถมเนื้อหาโคตรน้อยบอกอะไรแทบไม่ได้ แต่ขยันลงโม่งบ่อยจุง

>>398 กูก็เข้าไปอ่านบทนำจากหน้าม้าคนแรกที่เอามาลงเหมือนกัน เมื่อกี้กูส่องบอร์ดอยู่ดีๆคนเขียนก็อัพตอนใหม่ซะงั้น ถ้ามึงจะนับกูเป็นม้าด้วยก็โอเค

>>398 คนเกลียดฮาเร็มมีเยอะแยะ แต่ถ้ามึงรักที่จะติดท็อปอย่างน้อยๆ พระเอกก็ต้องมีสาวมารุมล้อมบ้าง แต่พระเอกไม่สนใจเพราะมีรักที่ฝังใจแต่เก่าก่อน ไรงี้

กูอ่านอีตจว.แล้วเฉยๆ ออกจะรำคาญนางเอกและความยืดยาดของเรื่องด้วยซ้ำ นางเอกแม่ง เอ๋ เอ อ๊ะ อยู่นั่นล่ะ เป็นลูกครึ่งยุ่นอ่อ ไม่ตรงจริตกูขั้นรุนแรง ยกเว้นถ้าหักมุมกลายเป็นนิยายสยองขวัญ ลึกลับ ฆ่ากันเลือดสาด ตายกันรัวๆ กูจะโอเค

>>395 ไม่ประทับใจว่ะ เนื้อเรื่องจืดและเชยไม่มีอะไรดึงดูดเลย อ่านแล้วไม่ถึงกับต้องแนะนำต่อ

จบการรายงานแต่เพียงเท่านี้

>>397 ก่อนจะโพสท์ว่ามึงเป็นม้ากูไปอ่านมาแล้ว มีลงแค่สองตอน อ่านไปยังไม่เห็นอะไรเลยว่าดีรึว่าไม่ดี มึงก็มาบอกแล้วว่าใช้ได้ ใจง่ายสัสๆ กูจะคิดว่ามึงเป็นม้าก็ไม่แปลกรึเปล่าวะ ถ้ามีสี่ห้าตอนให้เห็นว่ามีอะไรบ้างกูก็จะไม่ว่าอะไรหรอก คนเราไม่ชอบไม่เหมือนกันอยู่แล้ว

มีใครอ่านเสี่ยวหวางเฟยบ้างมะ อยากถามว่าเรื่องนี้จะไปแบบมีพระเอกคนเดียวหรือ all วะ

>>399 มุกนี้มาอีกแล้ว กูละเพลีย ยังไงก็เลิกซะนะ มึงม้าแน่นวลเพราะมึงบอกเองอ่านจากลิ้งค์แรก แล้วมึงก็ยังม้าต่อไงจ๊ะ ไอ้หน้าม้าฮี้ๆ
>>400 นี่ก็ไม่ไหว แค่สร้างให้มีปมเพิ่ม หญิงอ่อยแถมแต่ละนางงามๆทั้งนั้นแล้วผู้ชายที่ไม่มีเมียจะไม่เอาหรอวะ แต่ขอบใจนะที่แนะนำ

สวัสดีค่ะ พี่ๆ และ เพื่อนๆ โม่งทุกคน ชื่อมัสท์คนแต่ง รักวุ่นวายของยัยต่างจังหวัดเองค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าไม่เคยรู้จักเว็บนี้เลยค่ะ พอดีมีเพื่อนชอบมาอ่านเว็บนี้ เพื่อนแนะนำว่าสำนวนดีนะ ลองเอาเรื่องมาให้โม่งอารีสับดูสิ แต่เราไม่กล้า เพื่อนเลยเอามาลงให้แทน ส่วนพี่ๆ คนอื่นที่เอามาลงขอยืนยันว่าไม่รู้จักเลยค่ะ ส่วนพี่ที่บอกอยากให้หักมุม ต้องขอโทษจริงๆ ที่ทำไม่ได้ เพราะเรื่องนี้ตั้งใจเขียนให้ออกมาเบาสมองไม่มีสาระค่ะ สุดท้ายนี้ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านค่ะ

>>397 เพื่อนคือคนนี้ค่ะ อยู่ห้องเดียวดัน

>>406 นั่นแหละค่ะน้อง เพื่อนน้องมาม้าแล้วไม่เนียนไงคะ น้องเตือนเพื่อนก็ดีนะ เพื่อนน่ะไม่เสียแต่นิยายน้องจะด่างพร้อย เขียนให้เยอะๆค่อยมาโม่งนะโม่งใจดีแต่มันน่ามคาน

>>406 เค้าคือโม่งอารีนะ อย่างที่เคยบอกไปว่ามันยังสั้นมากๆ ไม่สามารถบอกอะไรได้หรอกนะคะ อีกอย่าง ถ้ามาให้เค้าสับยังไงเค้าก็หักคะแนนเตงเรื่องมุมมองการบรรยายอยู่ดี

เอาเป็นว่าสู้ๆนาจา เขียนให้ได้สักสิบตอนแล้วค่อยเอามาแปะใหม่ ปกติเขาก็ชอบแปะนิยายตัวเองกันอยู่ละ ไม่ต้องเนียนกะได้ค่า

>>409 ขอบคุณค่ะพี่อารี เรื่องนี้มัสท์วางพล็อตไว่้สิบห้าตอนเองค่ะ นิยายไม่ยาวมากประมาณแปดสิบหน้า

>>406 คือถ้ามาบอกแนะนำตัวกันแต่แรกคงจะดีกว่านี้ อันนี้ทุเรศตรงเขาจับได้ว่าเป็นม้าแล้วยังไม่ยอมรับ ต้องให้เจ้าของเรื่องมาแก้ตัวแทนอีก

>>407 อ้างว่าเพื่อนแต่ >>395 ดันเรียกว่าน้อง แถมยังไอดีเดียวกันหมดอีก... กูไม่รู้จะว่าไงเลยครับ

>>412 ค่ะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ เรื่องไอพีไม่ได้สังเกต แต่คิดว่าคงเพราะใช้ไวไฟตัวเดียวกัน เราใช้คอมคนละเครื่องกับเพื่อนค่ะ เราแค่อยากให้คนมาวิจารณ์นิยาย แต่เพื่อนเสนอตัวมาช่วย ถ้าจะผิดก็ผิดที่เราเองแหละค่ะ เพราะตอนที่เขาโพสเราก็อยู่ด้วยกัน ขอโทษอีกครั้งค่ะถ้าทำให้ทุกคนไม่พอใจ

>>413 เอาจริงนะเรื่องหน้าม้าไม่ใช่เรื่องใหญ่แค่น่ารำคาญหน่อยๆแต่เรื่องตอแหลนี่ไม่ไหวค่ะน้อง โม่งกินข้าวนะไม่ใช่หญ้า

>>414 ตอแหลยังไงค่ะ มัสท์ก็พูดความจริงหมดแล้ว มัสท์อยู่กับแฟนค่ะ แฟนเป็นคนโพส ที่บอกเพื่อนก็เพราะไม่อยากเรียกว่าแฟนแค่นั้นเองค่ะ

>>415 น้องทำให้พี่ตาสว่างขึ้นเยอะเลยค่ะ จากบอกไม่รู้เรื่องม้า มาเป็นเพื่อนช่วย โดนทักไอพีเดียวกันจนถีงกลายเป็นแฟน นั่นแหละคะต่อไปจะเป็นเรื่องอะไรอีก

น้องเขาเป็นคนรักษาภาพลักษณ์ พวกมึงก็มีน้ำใจหน่อยดิเฮ้ย ปรบมือให้น้องเขาหน่อยสิ Very Very Strong ขนาดนี้

>>406 มัสท์บอกตั้งแต่ตรงนี้แล้วค่ะ

>>416 มัสท์ก็บอกแล้วว่าอยู่ห้องเดียวกัน นึกว่าหลายๆ คนพอจะนึกออก

ไม่ต้องคิดมากว่ะ เหล่าโม่งนึกออกกันหมดอยู่แล้ว

มึงก็เห็นใจน้องมัสท์เขาหน่อยเพื่อนโม่ง ไม่มีคนดูนิยายให้ แล้วยังโป๊ะแตก เขาก็ต้องหาทางเอาตัวรอดปะว้า

เพื่อนอยู่ห้องเดียวกันถ้าไม่ใช่ผู้หญิงแฟนอยู่แล้วล่ะค่ะ มัสท์ไม่ต้องมาบอกก็ได้ว่าคนนั้นเป็นเพื่อน เสียใจค่ะที่มาบอกกลับถูกหาว่าตอแหล

- โม่ง ไม่ใช่เวปสาธารณะปกติ ที่นักเขียนนักอ่านปกติจะเจ้ามาใช้งาน คือมั้นต้องรู้แหล่งรู้แนว
- ถ้าเพื่อนหรือแฟนเล่นเวปนี้รู้จักเวปนี้ อย่างน้อยเขาก็ต้องรู้ว่าเอานิยายตอนเดียวมาลงแล้วเชียร์ว่ามันดีแบบนั้นนี้ ผลจะเป็นยังไง แล้วพอมีสองตอนก็ยังแบบเดิมอีก แถมบอกว่าเจอจากเวปอีก
- ไม่ต้องชี้บอกหรอกนะ ว่าอ่านตรงนั้นตรงนี้ให้ดีสิ บอกไปแล้วนะ โม่งมีสมองพอ และประมวลผลเป็น และเพราะมันเป็นโม่ง ใครอยากจะเชื่อยังไงก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าไปบังคับเขา

เอาน่า เรื่องเล็กน้อย จบๆกันไปกะได่ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเลย หานิยายเรื่องอื่นมาสับกันจะดีกว่าน่า

>>422 นอกเรื่องแปบ ไม่อยากบอกว่าแฟนก็ไม่ต้องบอกดิ่ว้า แล้วอย่าไปตบกับแฟนล่ะข้อหาทำให้โดนด่าฟรี บิบิ

ขอพักเรื่อง นู๋มัสท์ เดอะ ม้า เอาไว้ก่อน

โม่งอารีสับนิยายไปถึงไหนแล้ววะ? กูรออ่านต่อ

เฮ้ยๆ มึง มีคนมาวอร์กับนิยายกิ่งน้าว่ะ

>>427 ไหนๆๆๆๆๆๆ

อยู่หน้านิยายแน่ะมึง ลองไปอ่านแล้วมาเสวนากัน

>>429 เหมือนเดิมคือตอบได้อวยนางเอกมาก ซันฉลาด ซันเก่ง ซันมีสติ

>>429 ไม่มีอะไรอ่ะ แค่นักอ่านหมั่นไส้นางเอก ก็น่าจะอยู่หรอกนะ

กูเห็นด้วยกับคนวอร์ว่ะ มึงคิดดู ใครมอบอำนาจให้คนอื่นโดยไม่มีผลงาน แม่งโดนด่ากราดทุกราย ทีงี้พระเอกแม่งไม่โดนนินทาเชี่ยอะไรเลยเว้ย โลกสวยมาก //กุโปรยเมล็ดดอกลาเวนเดอร์แป๊บ

>>432 มา กูรดน้ำให้

>>432 กิ่งน้ามองว่าตัวเองชงบทให้ซันเมพมาตลอด4เล่มแล้วนะ ทำไมพวกมึงยังข้องกับนางเอกคนเก่งคนดีของกูอีกวะ

กูเพิ่งรู้ว่าคนในโม่งตามงานกิ่งน้าด้วย

>>433 ยังอุตส่าห์รดน้ำให้ ขอบคุณว่ะมึง
>>434 คือถ้าเก่งแบบสมเหตุสมผล คิดว่าคนอื่นเขาจะข้องใจกันมั้ยวะ กูว่าคอมเมนต์ล่าสุดก็ชัดเจนแล้วนะ แม่งยังมีคนไปหาว่าเขาออกทะเลอีก

>>435 กูอ่านไปทั่วแหละ ไม่ใช่แค่ของกิ่งน้าหรอก

>>435 ส่วนกูเจอคนอวยให้ฟังเหลือเกิน เลยลองไปอ่านดูตามคำขอน่ะมึง

ลองไปอ่านที่เขาตอบเม้นดูละ จริงๆเรื่องแบบนี้ปล่อยๆไปก็ได้ คงมีทั้งคนชอบและคนไม่ชอบล่ะ อาจบอกไปว่า ให้รอติดตามต่อไปยังจะน่าฟังกว่า

นี่มา ซันอย่างโน้น ซันอย่างนี้ ซันบลาๆ แม่งดู self-insert สัสๆ

โม่งฮูกลับมาแล้วเพื่อนโม่ง ใครสนใจให้สับนิยายไหม

>>440 สับนิยายกิ่งน้าเลย

>>441 แม่งปิดตอน กูจะอ่านไงล่ะ

>>442 ลงทุนซื้อเลยมึง

>>439 กูสงสัยว่าจะมีแคปคห.นี้ไปแปะในเพจหรือตั้งกระทู้อีกไหม

>>440 เห็นอันบนๆ ที่มีโม่งคนอื่นมาแปะบางเรื่องยังไม่มีคนวิจารณ์นะ ลองหาดู
แต่อย่าไปหยิบเรื่องเด็กตจว.เข้าล่ะ เจอหน้าม้าเข้าไปกูนี่อึ้งเลย

เห็นน้องมัสท์แล้วกูสงสัยเลยว่าคอมคนละเครื่อง wifi เดียวกัน จะไอพีเดียวกันมั้ย ขอเทสต์หน่อยนะเพื่อนโม่ง กูจะใช้คอมกู 1 คอมเมท 1 มือถือกูอีก 1 เริ่มจากโพสต์นี้แล้วกัน

เทสต์ไอพีคอม 2

>>446 กูใช้ wifi ที่ทำงาน ip เปลี่ยนตลอดนะ คอมเครื่องเดียวกันบางทีก็เปลี่ยนเองทั้งที่ไม่ข้ามวัน คอมกับมือถือใช้ wifi คนละ ip ยังเคยเลย

เทสต์ 3 มือถือกูเอง ค่อนข้างคือว่าไอพีเดิม
>>448 ไม่แน่แล้วว่ะ เรื่องไอพีแม่งไม่แน่นอนสุดๆ ใน >>447 กูใช้คอมเพื่อน แบบเปิดคอมใหม่เลยนะ ผลออกมาคือไอพีเดิม ไม่รู้เกี่ยวกับความเสถียรของเน็ตหรือเกี่ยวกับที่ว่าเป็นเน็ตที่มีคนใช้เยอะหรือเปล่า ก่อนหน้านี้กูใช้เน็ตมหาลัย กระตุกเป็นพักๆ ไอพีก็เปลี่ยนบ่อยเหมือนกัน

>>449 ไม่นะมึง ถ้าสัญญาเน็ตจากต้นตอเดียวกัน คือเราท์เตอร์เดียวกันอ่ะมันเหมือนกันหมดล่ะ ยกเว้นว่ามึงจะไปรีเซทโมเด็มหรือไฟดับ
หลักการแบบเน็ตมือถืออ่ะ ถ้าปิดละเปิดใหม่มันก็เปลี่ยน

>>449 กูใช้คำไม่ถูก แต่ประมาณว่ามันจะมีเน็ตบางประเภทที่มี ip เป็นของตัวเอง คือถ้าไม่ปิดเปิดใหม่ยังไงก็เป็น ip เดิม กับอีกแบบหนึ่งที่มีการเปลี่ยน ip ไปมาได้ ทำนองนี้อะนะ

>>450 >>451 เก็ทแล้ว ขอบคุณมากจ้า

กูโม่งเรื่องสั้น กูไม่อยู่นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นก๊อ ไล่อ่านเรื่องหนูมัสแล้ว เห็นเพื่อนโม่งบอกเป็นไปได้ใช้สองเครื่องแต่ได้ไอพีเดียวกัน ไล่ดูคอมเมนต์ของหนูมัสจากการบอกล่วงหน้าแล้วว่าเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ก่อนจะถูกทักไอพี กูว่าใช่อยู่นะ น้องบอกก่อนแล้วว่าเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน หรืออีกนัยหนึ่งก็คือผัวนั่นเอง สรุปผัวเป็นคนขี้เมียเป็นคนเช็ดอย่างงั้นก๊อ เป็นไปเว้ย แต่สำหรับกูไม่สนใจหรอกมึงจะเป็นใครมาจากไหนถ้าเอานิยายมาวางในโม่ง ถ้ากูมีอารมณ์ก็สับให้ ไม่มีก็ปล่อยผ่าน ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ว่ะ ดูบอลจบก่อนเน้อหนูมัสเดี๋ยวพี่โม่งเรื่องสั้นจะพิจารณาอีกที

รักวุ่นวายของยัยต่างจังหวัด

ไหนๆ น้องก็วอนท์มากสำหรับคำวิจารณ์จากโม่ง พี่โม่งเรื่องสั้นของน้องๆ ก็จะอาสาวิจารณ์ให้เอง เหตุผลไม่มีไรมากคือวันนี้กูใจดี เอาล้อมวงเข้ามาจะเริ่มแล้ว

สิ่งแรกที่สะดุดเลยคือ ไม้ยมกเยอะแท้เหลา ในหลายจุดที่ใช้หากไม่ใช้ก็ยังสามารถคงความหมายเดิมไว้ได้ เช่น "นี่ๆ พวกเธอ ฉันมีอะไรอยากจะบอก ทุกคนต้องไม่เชื่อแน่ๆ ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้มาเมืองหลวง" >>> "นี่พวกเธอ ฉันมีอะไรอยากจะบอก ทุกคนต้องไม่เชื่อแน่ ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้มาเมืองหลวง" เห็นไหมเอาออกไปทั้งหมดความหมายก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

หรือ "ฉันได้มาเรียนที่นี่จริงๆ เหรอนี่ น้ำตาฉันอยู่ๆ ก็ไหลออกมาอาบแก้ม" >>> "ฉันได้มาเรียนที่นี่จริงเหรอนี่ น้ำตาฉันอยู่ๆ ก็ไหลออกมาอาบแก้ม" เท่าที่ไล่อ่านดูเป็นคนที่เสพติดไม้ยมกมาก ถึงมากที่สุด เลิกซะเน้อ

ต่อมาคำว่า "นี่ๆ" คือความจริงแล้วมันก็ใช้ได้นะในการเขียนนิยาย แต่นึกออกไหมว่ามันเป็นภาษาพูด มันไม่ควรอยู่นอกเครื่องหมายคำพูด ถึงจะมาแย้งว่าเดินเรื่องแบบมุมมองที่หนึ่งเป็นความนึกคิดของตัวเอก จะบอกไงดีสำหรับคนที่เขียนใหม่ เอาเป็นว่าบทบรรยายไม่ว่าจะเป็นมุมมองไหนต้องใช้ภาษาทางการ มันคล้ายกับการที่เราพูดปกติกับการออกไปพรีเซนต์งานหน้าห้องนั่นแหละ การใช้ภาษามันต้องต่างกัน

เพิ่มเติมเรื่อง "นี่ๆ" อ่านไปจนเกือบจบ ไอ้คนที่กูคาดว่าจะเป็นพระเอกดันพูดคำนี้ขึ้นมาซะอย่างงั้น ถามว่าผิดไหมก็ไม่เชิงนะ เข้าใจว่าน้องน่าจะยังใหม่เลยไม่ละเอียดกับเรื่องคาแร็คเตอร์รวมถึงลักษณะการพูดของตัวละคร นักเขียนเก่งๆ หลายคนกว่าเขาจะลงมือเขียนนิยายแต่ละเรื่องนะ เขามานั่งสร้างตัวละครข้างนอกก่อน รูปร่าง หน้าตา ทรงผม รวมถึงคำพูดติดปากและคำอุทานของตัวละครด้วย พี่โม่งเรื่องสั้นถึงได้ฉงนว่าทั้งที่น้องทำให้คนอ่านเชื่อตั้งแต่แรกว่า "นี่ๆ" มันเป็นพูดประจำตัวนางเอก(ถึงจะผิดหลักบทบรรยายเพราะอยู่นอกเครื่องหมายคำพูด) ทำไมถึงเอาไปให้ตัวละครอื่นใช้ล่ะ

สำนวนภาษา ถ้านี่คือเรื่องแรกของน้อง ต้องบอกว่าทำการบ้านมาดีมาก เพราะนักเขียนที่เขียนมานานกว่านี้หลายคนก็ยังเขียนได้ไม่ดีเท่านี้ เป็นคนที่มีเทคนิคในการเขียนดีคนหนึ่งเลย ยกตัวอย่างตรงนี้
“ฟื้นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มของใครบางคนดังที่ข้างหู ฉันเริ่มมองสำรวจรอบตัวก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงที่ล้อมรอบด้วยผ้าม่านสีขาว

และ... “นะ...นายเป็นใคร!” ฉันใช้นิ้วชี้หน้าชายแปลกหน้าที่อยู่ข้างเตียงด้วยความตกใจ

อธิบายไม่ค่อยถูกว่ะตรงนี้ประมาณว่าสามารถพาคนอ่านเดินเรื่องไปพร้อมกับอารมณ์ของตัวละครได้ ทำได้ดีแต่มาพลาดตรงแบ่งตอนผิด แทนที่จะทำให้คนอ่านอึ้ง แต่กลับทำให้สะดุดแทน ไม่น่าพลาดจริงๆ ตรงนี้ เดี๋ยวจะลองแบ่งให้ดู

“ฟื้นแล้วเหรอ”
เสียงทุ้มของใครบางคนดังที่ข้างหู ฉันเริ่มมองสำรวจรอบตัวก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงที่ล้อมรอบด้วยผ้าม่านสีขาวและ... “นะ...นายเป็นใคร!” ฉันใช้นิ้วชี้หน้าชายแปลกหน้าที่อยู่ข้างเตียงด้วยความตกใจ

คำซ้ำมีบ้างประปรายแต่ยกให้ได้เพราะมีเทคนิคการเขียนที่ดี การใช้สรรพนามมีสะดุดแค่บางจุดถือว่าน้อยมาก

ต่อมาการเปิดเรื่อง คือพี่โม่งเรื่องสั้นไม่ค่อยได้อ่านแนวหวานแหววเท่าไหร่ มันไม่ค่อยถูกจริต สาวๆ อ่านแล้วฟินจิกหมอนกัดผ้าห่ม แต่พี่โม่งเรื่องสั้นกลับรู้สึกจั๊กกระเดี๋ยมยังไงไม่รู้ เอาตรงๆ นะ พี่ว่าน้องเปิดเรื่องพลาดมาก มันโคตรจะไม่มีอะไรเลย การเปิดเรื่องมันควรใช้หมัดเด็ดจับคนอ่านให้อยู่ตั้งแต่สองสามบรรทัดแรกเลย ดังนั้นแล้วนักเขียนทั่วไปจึงนิยมใช้ไคลแม็กมาเปิดกัน เช่น ฉากจากลาแบบทิ้งปริศนาให้อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมต้องจากกัน หรือถ้าเป็นแนวฆาตกรรมก็เป็นฉากฆ่าเหยื่อแบบสุดโหด อะไรแบบนั้น ลองไปพิจารณาดู

การเดินเรื่อง ถ้าจะนับว่านี่คือสองตอนต้องบอกว่าเดินเรื่องช้า เพราะมันไม่มีประเด็นอะไรในเรื่องเท่าไหร่ แต่ถ้านับคำต้องบอกว่าเดินเรื่องได้เร็วใช้ได้ เพราะเท่าที่อ่านดู บทนำถึงห้าร้อยคำหรือเปล่า ตอนต่อมาไม่น่าเกินสองพันคำนะ น่าจะรวมสองตอนให้เป็นตอนเดียวไปเลย แล้วหาฉากเปิดเจ็บๆ ใหม่ และนิยายตอนหนึ่งไม่ควรต่ำกว่าสามพันคำ แต่ไม่เกินสี่พัน ถึงจะพอเหมาะพอดีสำหรับการอ่าน

เนื้อหาไม่ขอพูดถึงแล้วกันเพราะมันน้อยเกินไปจริงๆ

สรุป ก็อ่านได้เรื่อยๆ อ่ะนะ สำนวนดีจริงแต่ส่วนอื่นมันพลาดเยอะไปเลยดึงงานเราให้ดร็อปลง ถ้าปรับปรุงได้ตามที่แนะนำจะเป็นอะไรที่ดีกว่านี้

เปลี่ยนไปเป็นรัก รักจนหมดหัวใจ
รักเพียงแต่เธอ ขอเพียงให้เธอได้รู้
ไม่มีอีกแล้ว เพื่อนที่เธอไว้ใจ
เหลือเพียงแต่คน ๆ หนึ่ง
ที่เก็บซ่อนความรักไว้ไม่ไหว
ถ้าเธอไม่คิดอะไรอย่างนั้น
ก็แค่ทำว่าฉันไม่เคยพูดไป

>>455 มึงนี่พอห้องนินทาซบเซาก็ย้ายมาห้องนิยายเนอะ

หานิยายมาสับเถอะเพื่อนโม่ง

>>456 ดีแล้ว กุเบื่อไอ้กลวยกลอนนี่ชิบหาย

>>458 เพลงนะกูว่า

เพื่อนโม่ง กูไปอ่านนิยายแนวรักๆมา กูสงสัยพวกเต้นรำในงานเลี้ยงในนิยายแนวตะวันตกเป็นยังไง ตอนแรกก็ลองเสิร์จหาแล้วมันขึ้นบาร์บี้มา แต่บาร์บี้แม่งเต้นบัลเลต์หมดเลย เต้นรำสมันก่อนนี้นอกจากบัลเลต์มีอะไรบ้าง

จากโม่งหัวทึบทางศิลป์แต่ต้องการที่จะอินในฉากพระนางเต้นรำกัน

>>460 หรูหราไฮโซหน่อย มันก็มีจังหวะวอลซ์ มีแทงโก้ อะไรแบบนี้น่ะมึง แล้วก็มีแบบแตะมือกันแล้วเต้น อันนี้กูเรียกไม่ถูก แนะนำว่าลองหาหนังรักโรแมนติกแบบคลาสสิคมาดูจะเห็นภาพมากกว่านิยาย กูก็จำชื่อเรื่องไม่ค่อยได้ ถ้าแบบบ้านๆมีเรื่อง a walk in the clouds ที่คีอานู รีฟ เป็นพระเอก อันนี้จะเต้นรำเทศกาล แบบงานบอลลูนกูจำไม่ได้. แล้วก็หนังเรื่อง enchanted ของดิสนี่ย์ก็มีฉากงานเลี้ยงเต้นรำย้อนยุค

>>459 เมื่อก่อนมันเป็นกลอน จากนั้นก็เป็นเพลง อาการสุดท้ายจะเป็นแม่งเพ้อลอยๆ

ข้ามเม้นกุไป ไม่ได้เกี่ยวกับนิยาย

>>460 สมัยก่อนก็เต้นลีลาศกันหมดอะแหละ จะเต้นแนวไหนก็ว่าไปตามจังหวะเพลง

เดี่ยวนี้ Undertale เป็นเกมออนไลน์แล้วเรอะ
https://writer.dek-d.com/AliasZ/story/view.php?id=1535093

>>464 กูไม่เข้าใจอ่ะ รู้จักแต่ชื่อเกม undertale ที่เป็นเกมในสตีม ไม่เคยเล่นเลยไม่รู้เรื่อง ชื่อนิยายมันเอาชื่อเกมมาใช้เฉยๆหรือเปล่าขยายความที แต่ที่แน่ๆ กูเปิดไปเจอคำผิดตรึมตั้งแต่โปรย กูก็บาย อ่านไม่ไหว รำ

>>465 เนื้อเรื่องกับตัวละครไม่เกี่ยวข้องกับเกมในสตีมเลย เหมือนไลท์โนเวล Ragnarok แต่เสือกไม่ใช่ Ragnarok Online
แต่กูไม่เข้าใจว่าทำไมตั้งชื่อ Undertale ในเมื่อไม่ได้เขียนแฟนฟิคตั้งแต่แรก

>>466 มันไม่ใช่ชื่อเฉพาะเจาะจงขนาดนั้นหรือเปล่าวะ

กูไปไล่อ่านสับนิยายในมู้เก่าขำๆมา นึกขึ้นได้ว่ายังติดอีคิตตี้ไว้ไม่ได้สับให้พวกมึงตั้งแต่มู้แรก ตอนแรกนึกว่ามันลบเรื่องนี้ทิ้งไปแล้ว สุดท้ายแม่งจากคิตตี้สีเลือด อีซากิกลายเป็นครูไปแล้ว นอกจากเปลี่ยนชื่อเรื่อง แม่งยังเปลี่ยนเซตติ้งมาไกลถึงขนาดนี้ กัวแล้วววววว
https://writer.dek-d.com/alastor4/story/view.php?id=1438822

เพื่อนโม่ง อิพวกนิยายออกใหม่แนะนำประจำเดือน แบบที่มันตีพิมพ์แล้วน่ะ เว็บมาสเตอร์คัดเลือกจากอะไรเหรอ

>>469 ใช้หน้าม้าคัดเอง ยังหาเหตุผลอื่นๆฟังขึ้นไม่ได้เลย

>>469 ความสนิทสนมกับ บก. สนพ.ส่วนหนึ่ง แบบรายการคุณขอมาบ้าง
หรือรู้จักกับนักเขียนในช่องทางหนึ่งแล้วก็ช่วยๆ กัน
แวดวงนี้ไม่ได้กว้างสักเท่าไร ยังไงก็ช่วยๆ กันไป

กูโม่งอารีนะ มีนิยายอะไรให้เค้าอ่านบ้างป่าว ไม่เอารักๆใคร่ๆกับสยองขวัญนะ

>>472 เอาตอนเยอะหรือตอนน้อยล่ะ

>>468 ก๔ข้องใจการตั้งชื่อนางเอกมาก ซาซากิ(ยามสกุล) ซากิ(ชื่อจริง) ทำไมต้องตั้งให้มันเหมือนกันขนาดนี้วะ มึงไม่รู้สึกแปลกบ้างเรอะเวลาอ่านว่า ซาซากิ ซากิ

>>472 ลองของคิตตี้ไหมละะมึง

วพกมึงคงืลมนิยายบู๊ที่กุขอไปแล้วตอนก่อนๆ กุขอใหม่แล้วกัน ได้ทุกแนว แต่ขอบุคคลที่3พอ

>>476 คีบอร์ดหลอน เอาใหม่
พวกมึงคงลืมนิยายที่กุขอไปแล้ว

>>477 หลอนจนอ่านไม่รู้เรื่อง กูว่านิยายบู๊ล้างผลาญหาอ่านยากนะ คงเพราะฉากแอคชั่นเขียนยากด้วย ในเด็กดีเห็นคนพยายามเขียน แต่มันก็ไม่ถึงว่ะ

>>478 ในเด็กดีไม่มีมั่งเหรอ งั้นเอาแบบpdfของmebก็ได้
อุคบี้กุไม่ซื้อแม่งของมัน แบน

>>479 นิยายมิวก็บู๊แอคชั่นอยู่นะ ลองไปอ่านดูมั้ย แต่กูก็ไม่เคยอ่านงานเขาจริงๆจังๆ รำคาญคนเขียนเลยรำคาญนิยายไปด้วย

>>480 ได้อ่านสองเรื่องอย่างละนิดๆ sssกับเก็บเหรียญใช่ป่ะวะ ฉากแอคชั่นไม่ดีนะสำหรับกู เป็นแนวการ์ตูนญี่ปุ่นมากเกินไป เรื่องหลังเขียนดีกว่าแต่ก็ยังน่าเบื่อ

เชิญแปะที่พวกมึงคิดว่าดีได้เลย กุจะได้เอามาอ่านแล้วเล่าต่อ

CODENAME: ZIKE เจาะรหัสดับแค้น - นิยายท็อปหนึ่ง หมวดแอคชั่น ตัวเอกเป็นแฮคเกอร์และเป็นซาตาน
https://writer.dek-d.com/dreammychar/story/view.php?id=631465

ราชันย์ผู้ฝ่ากาลเวลา โลเวล - เรื่องนี้กูเห็นตั้งแต่สมัยลงตอนแรก(กลางเดือนต.ค.) แค่สัปดาห์กว่าๆ อัพไป20ตอน+ และขึ้นท็อป20 ยังไม่ได้พิสูจน์ด้วยตัวเองว่ามีอะไรดี หรือขึ้นท็อปเพราะเทคนิคที่พวกเรารู้ๆกัน
https://writer.dek-d.com/vtwr/story/view.php?id=1532885

DINOSAUR QUEST เจ้าหญิงอสูรร้ายไดโนเสาร์ - โลกปกครองด้วยไดโนเสาร์ แนวโรงเรียน นางเอกคนไทย
https://writer.dek-d.com/build1992/story/view.php?id=1467022

อุตตระบัลลังก์ - เรื่องนี้เห็นอัพบ่อยมาก เป็นนิยายไทยแฟนตาซี คนเขียนบอกว่ามีกลิ่นอายของนิยายกำลังภายใน ปรัชญาพุทธ เต๋า เซน
https://writer.dek-d.com/ming7749/story/view.php?id=1521988

RACHEL. - กูแปะเอาฮา คนเขียนโรเซเนียในตำนาน กูอ่านตอนแรกๆ มาแล้ว ตัวเอกเป็นชายหน้าหวานใครเห็นก็หลงรัก จะไปเรียนเป็นจอมยา อาชีพเก่าคือคนขายเกาลัดคั่ว มีกลิ่นอายความเป็นจีนหลายๆ อย่างทั้งที่กูคิดว่าเรื่องมันเกิดในเซ็ตติ้งตะวันตกนะ...
https://writer.dek-d.com/minikikaboo/story/view.php?id=1516502

เท่านี่ก่อน อู้งานอยู่ TvT

กุข้ามอันสุดท้ายไปอย่างรวดเร็ว

>>483 ชะงักเรื่องแรกตั้งแต่เป็นแฮกเกอร์และเป็นซาตาน

>>483
CODENAME: ZIKE เจาะรหัสดับแค้น
> แรงดึงดูดต่ำ(มาก)

บทนำบอกจะล้างแค้น

บทแรกเริ่มมาปูเรื่องพระเอก อยูม.5 เรียนห้องเก่งเทพ จากนั้นก็มีสาวเข้ามาสวีทวี่วี.... อ้าวไหนล้างแค้น? อ๋อ ยังปูปูบทความเทพของพระเอกที่เป็นอัจฉริยะอยู่ยังไม่เริ่มเรื่องจากบทนำ

อ่ะบทต่อไป เปิดมาด้วยการที่บอกว่าพระเอกเป็นสปาย ตอนนี้มีฉากโชวเทพคือพระเอกต้องแฮค กับบู้ ปรากฏว่ามันโทรตามคนอื่นมาแฮคให้(WTF....อ่อ มันไม่ใช่นิยายสายลับ หยวนๆ) ส่วนบทบู้ ศัตรู(เป็นลูกน้องพระเอกที่ทำงานพลาด พระเอกต้องเก็บมัน) ตัวร้ายยิง พระเอกพุ่งไปหลับหลังโต๊ะ แล้วก็เจอพระเอกยิงสวน ตายห่า(จบแค่นี้จริงๆ)

ต่อไป โชว์ความหล่อเทพของพระเอกเมื่อไปโรงเรียน สาวๆกรี๊ด แล้วก็สวีวี่วี่กับสาวเล็กน้อย

บทต่อไป โชว์ว่าพระเอกร้องเพลงเก่ง(ไปร้องเกะ ร้องเทพ แถมถูกเผยแพร่ออกไปโดยไม่รู้ตัวของพนักงานเพราะว่าคล้ายกับนักร้องในตำนานคนหนึ่ง) จุดนี้แหละที่เริ่มบอกว่าพระเอก(นักร้องในตำนาน) ครอบครัวถูกฆ่า จะล้างแค้น เอาแล้วเว้ยยยย

ต่อไป พระเอกทรมานคน (ยังไม่บู้ไม่แฮคอะไรทั้งสิ้น)

6บทแบบรวบรัดสำหรับกุ ข้ามบ้าง เบลอบ้าง ยังไม่เจอจุดที่กุต้องการหว่ะ คือแรงดึงดูแม่งอย่างกับดาวเคราะห์น้อยเลย เอาไว้กุจะข้ามหาบทบู้มาอ่านก่อนค่อยว่ากัน

ราชันย์ผู้ฝ่ากาลเวลา โลเวล
>เขียนในมือถือแน่นอน ไม่มีย่อหน้าอะไรเลย ไม่บอกว่าดีหรือไ่นะ แต่กุอ่านไม่ไหว แก่แล้ว

DINOSAUR QUEST เจ้าหญิงอสูรร้ายไดโนเสาร์ - โลกปกครองด้วยไดโนเสาร์ แนวโรงเรียน นางเอกคนไทย
> ยัดประวัตินิดหน่อย แต่ทำไมต้องมีเน้นตัวหนาประกอบแทบจะทุกย่อหน้า สะดุดมาก เนื้อเรื่องจากบทแรกกุสรุปว่ามันคือสารคดีไดโนเสาร์ คือมันไม่ใช่แนวกุอ่านะ

บทต่อไปมาแนวเดีวกัน ดูท่าจะเป็นการบู้ของไดโนเสาร์เป็นแน่แท้ เพราะนางเอกต้องฝึกมาสู้อ่ะจ้า

อุตตระบัลลังก์
> ดูคร่าวๆพอมีภาษีดีสุด ขออ่านปป

ไอ้เรื่องระดับขั้นพลังปราณห่าไรนี่มันมีที่มาจากอะไรวะ คือช่วงนี้เห็นบ่อยมาก บางเรื่องก็มี 7 ขั้น 9 ขั้น แบบ ปราณกำเนิด ปราณเทวา ปราณจอมทัพ

>>480 นึกว่ามีกูคนเดียวที่รู้สึกแปลกๆ กับคนนี้

>>491 คนในห้องนิยายก็พูดถึงมันเป็นระยะนะ หลักๆคือความโม้ ความอวดนั่นล่ะที่ทำให้คนไม่ชอบ แต่เขาก็มีงานออกมาจริง ก็ให้เขาอวดไป

>>491 >>492

พวกมึงคะ เชิญมู้นินทาค่ะ

>>483 เรื่องแรกโม่งเคยสับแล้วไม่ใช่เรอะ แต่นั่นใช้ชื่อเก่าว่าแฮกเกอร์ไรซักอย่าง ตอนนี้รีไรท์ใหม่แล้วมีอะไรเปลี่ยนบ้างวะนอกจจากชื่อเรื่อง

>>494 กุว่ามันน่าจะเปลี่ยนอีกอย่างคือหมวดนิยาย

มาๆ ติดไว้ตั้งแต่มันยังชื่อซากิ จนตอนนี้แม่งเปลี่ยนชื่อไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ สมเป็นนิยายเรื่องใหม่ เปลี่ยนชื่อทุกเดือนจริงๆ
ไม่ได้สับนาน หวั่นๆเหมือนกัน อาจอ่านได้ไม่หมดทุกตอนนาจา รำคาญตอนไหนก็เลิก เหมือนเดิม

SUPER TEACHER ครูสาวยอดนักสู้ ไม่แน่อาจจะเปลี่ยนชื่ออีกก็ได้
https://writer.dek-d.com/alastor4/story/view.php?id=1438822

เปิดมากูก็กลอกตาใส่แล้ว พบกับสารคดีมนุษย์สี่ประเภทได้แก่ มนุษย์ มนุษย์ มนุษย์และมนุษย์... ไม่ใช่ คือมีคนธรรมดา คนมีพลังพิเศษ คนมีพลังเนตร และคนมีเวทมนตร์ อดีตคนมีเวทปกครองที่เหลือเป็นคนใช้ จนคนมีเวทตีกันเอง พวกที่เหลือเลยรวมหัวตีป้อมแตกแล้วก็กดขี่พวกคนมีเวทแทนเพื่อแก้แค้น คนมีเวทอยากตายก็ไม่ให้ตาย เพราะกลัวจะไม่มีที่ลง.. อีผี นี่อะไร ตรรกะ bdsm หรืออีห่า สรุปพวกเวททนไม่ไหวยอมสู้ตาย แต่แพ้ แล้วคนมีเวทก็หายไปหมด เหลือคนแค่สามกลุ่ม

บทนำตัดมาที่สัตว์ประหลาดหน้าตาน่ารักบุก ครูให้ลูกศิษย์หนีแล้ววิ่งพาร์คัว(?)ไปสู้กับผู้ใช้เวทที่ใช้เวทต้องห้ามที่ต้องสละสายเลือดตัวเอง ซึ่งคือลูกสาวของคนใช้เวทคนนั้น เดาว่าคืออีคิตตี้ เอ๊ย ซากิ แล้วก็สู้กัน...เห้อ บทนำทำนองนี้เหมือนจะใช้ตั้งแต่เรื่องเก่า กูจำวิ่งพาร์คัวได้ คือไม่เข้าใจว่าบรรยายอย่างอื่นไม่ได้เหรอ ทำไมต้องวิ่งพาร์คัวแล้วไปอธิบายข้างหลัง

ตอน 1 สกิปไทม์ไป 24 ปี ม.นิศาแถวปทุมมีปฐมนิเทศ ที่ห้องกิจกรรมสาขายุ่นจารย์ก็เล่าไป มีหน้าม่อสองตัวเล็งสาวที่จะจีบ ไปเล็งได้คนหนึ่งซึ่งบรรยายว่าสวยเหลือเกิน ก็เดาได้ว่าคงเป็นอีซากิที่เป็นอาจารย์ใหม่แต่แอ๊บมานั่งกับเด็กปีหนึ่ง สรุป เอออีซากิ เป็นอาจารย์นั่นล่ะ ก็บรรยายไปว่าสวย ยิ้มสวยละลาย แล้วซากิก็ออกมาเจอธีรศิลป์ คุยกับเป็นยุ่น ซึ่งไม่เข้าใจว่ามันจะขีดเส้นใต้หาพระแสงปืนต้นข้ามแม่น้ำสะโตงทำไม มึงก็บอกแล้วนี่ว่ามันคุยกันเป็นยุ่น เห้อ แล้วก็คุยไป ธีรศิลป์ก็เคลิ้มว่าสวย เว้ย ชักจะรำคาญความสวยละอีผี แล้วซากิก็โดนกระชากกระเป๋า โชว์เทพไปเอากระเป๋าคืน...ไม่ได้มีประเด็นอะไร โชว์นางเอกเฉยๆ

ตอน 2 เปิดตัวพี่เทพอัศวะ เป็นนักสืบมาสืบคดีฆาตกรรมแถวปทุม...โอเค นี่มันนิยายปทุมธาเนี่ยน ตำรวจไม่ให้เข้า แต่พี่เทพนเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานานกะผู้กำกับเลยเข้าได้ ว้าว โซไทยมากๆ นี่เสียดสีระบบการทำงานตำรวจไทยหรือเปล่าคะซิส พ่อท่านอัศวะก็เทพขริงๆ มองศพปุ๊บไปหาคนทันที ปรากฏว่าผัวอีคนที่ไปหาเป็นคนฆ่า มีบู๊แย่งปืนแล้วลากส่งตำรวจ เออ มึงเก่ง โคนันยังต้องยอมสยบ คินดะอิจิต้องเรียกมึงว่าปู่ เชอร์ล็อค โฮล์มส์ต้องร้องไห้

ตอน 3 ซากิกะอ.นุสราไปรับไดมารุ...คนไรชื่อเหมือนห้าง บรรยายอีกละว่าอีซากิสวย แล้วก็บรรยายไดจัง มึงนี่ขยันบรรยายยิ่งกว่านิยายตาหวานอีกนะ จู่ๆก็ง่วง หลับไปตื่นมาอีกทีโผล่กาญนะจ๊ะบุรี เหมือนโดนลักพาตัวไปขาย มีบอกด้วยอีนี่มีวิชายุทธ.. ว้อท อยู่ดีๆ ก็จีนกำลังภายในอ่อ ปรับตัวไม่ทันแล้วคนดี ซากิโดนยาไม่ให้มีแรง ตอแหลว่าปวดขี้แล้วหนีไปโดนรถเฉี่ยว ยอมใจ ถถถถถถถ

ตอน 4 เมื่อกี้ขับรถอยู่กาญฯ นี่โผล่มาตากแล้ว.. ระยะทางใกล้กันชิบหายยยย รถที่เฉี่ยวคือรถพี่เทพอัศวะ แต่อีกิดันนึกว่าฝ่ายโกง แต่โกงตัวโผล่มาผลัก เลยกลายเป็นว่าตีกับพี่เทพแทน แน่นอนว่าพี่เทพชนะ พี่เทพช่วยซากิไว้แล้วจะไปส่งที่รังสิต ไกลไม่เป็นไร พี่เทพเป็นปทุมธาเนี่ยนเหมือนกัน กูบอกแล้วว่านี่มันนิยายปทุมธาเนี่ยน ส่วนอีกิก็ไปกับเขาอีก นังคนใจง่าย จู่ๆกิก็ระลึกได้ว่าลืมไดมารุเลยยืมมือถือพี่เทพ มีตีกันกุ๊กกิ๊กนิดนึง... ไดจังไม่รับ กิก็ร้อนใจ...จะแจ้งตำรวจ พี่เทพบอกว่าช้า ไม่ต้อง เดี๋ยวช่วยเอง ส่วนกูเริ่มสงสัยว่ากูต้องทนอ่านต่อไปจริงๆหรือ

ตอน 5 มาถึงพิจิตร... โอ๊ย กูปวดใจเรื่องระยะทางและเวลาเบาๆ สมงสมองกูกลวงหมดแล้ว สืบคดีกันคิดว่านุสรามีพิรุจ พี่เทพโทรหาผู้กำกับ มีแพลมๆมาแล้วว่าพี่เทพชื่อฮอร์ส ชื่อเดียวกะไอ้เด็กที่มีครูช่วยไว้ตอนบทนำ ผู้กำกับก็แซวเรื่องสาวไป แล้วก็ช่วยหาข้อมูลให้ แต่ข้อมูลไม่มีประโยชน์ พี่เทพกับกิเลยกินเตี๋ยวเรือกันแทน... เอากับมันเถอะ ขับไปอีกสามชม.ก็แวะโรงแรมค้างคืนเพราะพี่เทพเหนื่อย ก็กุ๊กกิ๊กอีกละ ค้างห้องเดียวกัน อีกิก็กลัวโดนปล้ำ... ขอด่าว่ากุ๊กกิ๊กไม่ดูบรรยากาศ เหนื่อยใจ อีกย่างจริงๆจากพิจิตรขับเร็วหน่อยสามชั่วโมงก็จะถึงปทุมแล้วอีควาย

ตอน 6 ไปเจอนุสราละ สรุปว่าขายเพื่อนจริงๆ ขายให้เจ้าพ่อ ประมาณนั้น มีพี่เทพตามเสือก

ตอน 7 ณ RCA แถวรังสิต.... RCA อยู่รัชดามั้ยล่ะ จะให้เรื่องมันเกิดที่ RCA ไม่ได้ใช่มั้ย เลยต้องเป็น RCA ที่ปทุม มึงนี่มันปทุมธาเนี่ยนจริงๆ กูว่ากูจะพอตรงนี้แล้วอีบ้า เนื้อเรื่องมึงก็ไม่ค่อยเดิน แถมยังมั่วซั่วไปหมด สมงสมองกูไปหมดแล้ว

ต่อด้วยส่วนการเขียนข้างล่าง

>>496 บ้านกูอยู่ปทุมต้องอ่านนิยายแม่งด้วยรึป่าววะ ใส่ขนาดนี้กูมั่นใจว่าบ้านมันก็เหมือนกัน แดกเตี๋ยวเรือทำไมที่พิจิตรกลับมาแดกปทุมดิ ร้านเหล้ากับผับแถวปทุมโดนปิดเกือบหมดแล้วที่เหลือก็โคตรภูธรเลยสัส คนเขียนแม่งปทุมธาเนี่ยนเข้าเส้นเลือดจริงๆ เข้าเมืองอีกหน่อยก็ไม่ได้นะ

ขำความปทุมธาเนี่ยน55555555555555555

ต่อจาก >>496

การบรรยาย - ขาดๆเกินๆ อยู่แค่ในเกณฑ์พอเล่าเรื่องได้ ไม่ได้ดีเด่อะไรมาก ไม่ได้สามารถทำให้เห็นภาพได้ คนเขียนไม่น่าเก่งภาษาไทย ใช้ไม้ยมก สันธานมั่วดี ภาษาแกว่งระดับไม่เท่ากัน จู่ๆก็ใช้ภาษาพูดตรงภาษาเขียน เช่น ถ้าผู้ใช้เวทมนตร์ตายหมด พวกเขาจะไประบายความแค้นใส่ใครล่ะ แล้วอย่างคำศัพท์อย่างวิ่งพาร์คัวเนี่ย มันก็ไม่น่าจะเอามาเป็นคำบรรยายป่ะ น่าจะบอกว่าวิ่งพาดโพน โหนราวบันไดอะไรก็ว่าไป จังหวะก็ไม่ดี ช่วงเล่นมุกใช้ไม่ได้เลย เจื่อนหนักมาก คือจู่ๆ ก็ใส่มา ไม่ได้ขำอ่ะจ้ะ เช่น ผิวแทนเข้มเหมือนผิวคนไทย ก็คนไทยนี่เนอะ หรือมุกซากิออกเสียงครู เป็นกู ไม่ขำอ่ะ แล้วรำคาญ ! ด้วย เยอะมาก เต็มไปหมด เห็นจนตาลาย

การดำเนินเรื่อง - ดูมันแฟนตาซีสนองนี้ดจนความสมเหตุสมผลมาหายไปหลายเรื่อง ตะหงิดกับความเป็นปทุมธาเนี่ยน เซตติ้งปทุมธานีถ้าให้ขำก็ขำดีนะ โจ๊กดี ตัวละครยังแกว่งๆ พี่เทพยังโอเคเพราะเทพจริง ดูแล้วจะ self-insert ถึงได้เทพเหลือเกิน ตัวซากิดูสับสนในตัวเอง จะแบ๊ว จะเก่ง บางทีก็โง่ในเรื่องที่ควรฉลาด ไม่รู้จะเก่งหรืออ่อนภาษาไทยกันแน่ สรุปมันไม่มีเสน่ห์ชวนติดตามเลย แล้วการลำดับความเนื้อเรื่องมันประดักประเดิด อยากจะกุ๊กกิ๊กหวานแหววก็สปุกนิกกุ๊กกิ๊กปาปิยองขึ้นมาดื้อๆ เหมือนมันผิดจุด ไม่รู้ว่ารีบหรืออะไร

เนื้อเรื่อง - ความอดทนกูต่ำว่ะ คือหกตอนยังไม่เห็นอะไรมากนอกจากพี่เทพกับอีกิจะจับคู่กันโชว์เทพ น่าจะมีความหลังครั้งเก่าอะไรกันด้วย ตามสูตรอีซากิต้องเป็นลูกสาวผู้ใช้เวทตอนบทนำ เป็นผู้ใช้เวทคนสุดท้ายไรงี้ จริงๆ จากบทนำมันก็มีประเด็นอยู่นะ ไอ้เรื่องผู้ใช้เวทอะไรนั่น แต่มัวอะไรก็ไม่รู้ พอมันไม่ดึงดูด คนอ่านก็ไม่ตามต่อถึงจุดที่พอจะมีอะไรไง นี่อ่านมาก็ยังไม่รู้ว่าคนสี่ประเภทจะเอามาทำอะไรกับเนื้อเรื่อง

คำผิด - มหาศาล ผิดแบบตลกมากๆ ด้วย อย่างพิษซ่า อ่านแล้วก็ขำ หรือ รฤธิ์ยา ที่กูต้องถามตัวเองว่านี่มันอ่านออกเสียงว่าเหี้ยอะไรวะ

จุดที่เกลียด - การขีดเส้นใต้เวลาตัวละครพูดภาษาอื่น และความปทุมธาเนี่ยน

คะแนน - ปทุมธาเนี่ยนนี่มันปทุมธาเนี่ยนจริงๆ

มีใครแนะนำนิยายแนวแฟนตาซีที่น่าอ่านของวันนี้ได้บ้าง ไม่เอาแบบต่างโลก เกิดใหม่ แปลก็ไม่เอา เน้นดราม่า ยาวๆ หลายตอน กูเปิดไปเจอแต่พวกนั้นกันยาวๆ เบื่อระดับสิบแบบไม่มีไรทำเลยว่ะ

>>497 มึง คือความปทุมธาเนี่ยนแม่งเป็นเรื่องตลกร้ายในเฟซเพื่อนกู มันแซะว่าปทุมธาเนี่ยนบางคนชอบยึดปทุมเป็นศูนย์กลางจักรวาล ทำนองว่าโลตัสปทุมคนเข้าเยอะที่สุดในประเทศ เจริญขนาดคนสุพรรณยังต้องถ่อมาซื้อของที่นี่ ตอนนั้นกูก็ขำๆ ไม่ได้คิดไรจริงจังนะ จนมาเจอนิยายเรื่องนี้ กูคิดอะไรไม่ออกเลยนอกจากคำว่าปทุมธาเนี่ยน อึ้งเหมือนกันที่มีอยู่จริง

รู้สึกแปลกๆ เพราะเค้าก็เป็นคนปทุมเหมือนกัน ไอ้ rca นั่นน่าจะหมายถึง rca2 (มีจริงๆ) แถวๆรังสิตภิรมย์มั้งนะ

>>502 โอเคอันนี้เราไม่รู้เอง เราผิด สำหรับเราเรื่องสถานที่มันก็ยังเพี้ยนๆ ซึ่งมันก็ไม่ใช่ส่วนหลักของเนื้อเรื่องหรอก มันแค่อารมณ์ไม่สมเหตุสมผล เพิ่งนึกได้ว่าตอนแรกจับซากิตอนขากลับจากสุวรรณภูมิ โผล่อีกทีกาญ แล้วโผล่ตาก นี่ก็ห่างกัน 400 km. แล้ว สุดท้ายไปเจอเสี่ยที่ RCA แถวปทุม....แล้วคือมึงจะไปวนประเทศไทยกันทำไม่อ่า จริงๆวนอยู่แถวปทุมก็ได้นะ แบบคลองหลวง เชียงราก รังสิตไรงี้ ไม่ต้องวนไปถึงกาญ ตาก พิจิตร

โม่งเรื่องสั้นเองนะ เรื่องคุณครูซากิไรเนี่ย โม่งเรื่องสั้นเคยไปอ่านตั้งแต่สองสามตอนแรกแล้วล่ะ แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าผู้แต่งเขาจะไม่ค่อยเปิดสำหรับการรับคำวิจารณ์ในทางลบเท่าไหร่ ก็เลยแบบว่าปล่อยผ่านเลยขี้เกียจสนใจ วันนี้มีคนมาสับก็เลยแอบมาดู คิคิ

>>500 อ่ะ กูพยายามหามาให้

เปลวหมอก แห่งมนตรา 159 ตอน มึงอ่านตาเหลือก คนเขียนบอกเรื่องนี้เป็นนิยายเศรษฐกิจ สังคม การเมือง เพราะงั้นน่าจะดราม่ามั้ง
https://writer.dek-d.com/faery/story/view.php?id=72256

Die Held durch von Zeit: ภาคสงครามนาซี 16 ตอน เกี่ยวกับสงคราม เสรีภาพ สิทธิมนุษยชน คงจะดราม่าแหละมั้ง
https://writer.dek-d.com/toshimada/story/view.php?id=1437332

Uroboros 63 ตอน มีภัยธรรมชาติ สงคราม ประชากรโลกลดลง ระบบปกครองอะไรมากมาย น่าจะพอดราม่า
https://writer.dek-d.com/khunti/story/view.php?id=1137476

NATASIA อภินิหารศึกโค่นล้ม สวรรค์ 28 ตอน โลกเก่าล่มสลาย ประเทศที่เหลือรวมตัวกัน
https://writer.dek-d.com/zaqio0056/story/view.php?id=1512860

The Book of Angels and Demons : แพทย์อัจฉริยะ 30 ตอน โปรยเรื่องว่าวีรบุรุษจริงๆเป็นสัตว์ร้าย เหยื่อผลิกกลับเป็นฝ่ายล่า
https://writer.dek-d.com/fix123456/story/view.php?id=1496869

The story of the magic 85 ตอน น่าจะโรงเรียนเวท มียุคมงยุคมืด ตามล่าศิลามากู้โลก
https://writer.dek-d.com/coconut1103/story/view.php?id=1120998

THRONUS 28 ตอน ฟิวชั่นระหว่าง Game of Thrones กับตูน Disney
https://writer.dek-d.com/silver-river/story/view.php?id=1429185

กูหมดแรงละ มึงลองเลือกดู TT

>>505 แต้งมากมึง เดี๋ยวลองไล่ๆ อ่านดู

>>505 ในฐานะคนพูดเยอรมันได้ กูไม่โอเคกับชื่อเรื่อง Die Held durch von Zeit คือทรานสเลตกูเกิ้ลมาใช่มั้ยอีห่าน กูพยายามคิดหนักมากว่ามันต้องการจะแปลว่าอะไร แต่คิดยังไงก็ยังคิดไม่ออก กูอ่านจะไม่ได้เก่งแกรมม่ามาก แต่คือ durch กับ von มันเป็น preposition ทั้งคู่ อารมณ์ว่าคือ by/through กับ from มึงไม่สามารถเอามันมาอยู่คู่กันแบบนี้ได้นะว้อยยยย แล้ว Held เป็นเพศชาย ต้องเป็น der แล้ว Zeit เป็นคำนามก็ต้องมี die นำหน้าด้วย มึงมั่วมาก

กูพยายามแปลแบบคำต่อคำละ Die Held แปลว่าฮีโร่ durch แปลว่าผ่าน/ด้วย von จาก Zeit เวลา ฮีโร่หลายคนผู้ผ่านกาลเวลางั้นเหรอ... อีกเรื่อง Den Nationalen Jugendlichen Helden นี่เอาไปแปลในกูเกิ้ลได้ว่า วีรบุรุษเยาวชนแห่งชาติ แต่มึงรู้มั้ยว่ามันมั่ว den มันใช้นำหน้ากรรมตรงว้อย ไม่ต้องพูดถึงที่เหลือนะ แม่งมั่วทั้งหมด เด๋อ! มึงมันเด๋อ!! กระแดะใช้ภาษาเยอรมันแต่เสือกใช้อากู๋แปล มึงไม่รู้มึงตั้งชื่อไทยก็ได้มั้ย หรือไม่ก็ใช่แค่คำง่ายๆ ไม่ต้องกระแดะ แบบ Die Held เนี่ย แค่เนี้ยะ กูจะบ้าาาาาาาาาาาาาาา

เดี๋ยวว่าว่างๆจะนั่งทำลิสต์นิยายที่เคยโดนโม่งสับมาแล้วสักหน่อย ลองไล่ๆอ่านดูบางเรื่องก็ดีนะ

ถ้าใครว่างจะทำแทนก็ได้มึง จะแต๊งกิ้วหลายๆ

>>507 กูเข้าใจมึง กูพยายามเข้าใจชื่อเรื่องนานมาก durch vonห้าไรเนี่ย แม่งใช้ด้วยกันได้เหรอ

>>507 คนเขียนแม่งเบียวคิดว่าเขียนเยอรมันได้ ประเสริฐกว่าคนไทยเขียนอังกฤษสินะ

>>510 อ่านผ่านตาดูเหมือนจะเป็นโอตาคุสงคราม เนื้อเรื่องมีชื่อเมือง ชื่อยุทโธปกรณ์ เขียนภาษาไทยแล้ววงเล็บเยอรมันทั้งเรื่อง

>>507 >>511 รำคาญพวกโอตาคุบ้าสงคราม กูพนันได้เลยว่าชื่อเยอรมันมันก็อ่านไม่ถูกหรอก ภาษาไทยมันยังใช้ไม่ถูกเลย รอบฆ่าอะไร ส่วนอีกเรื่องที่ชื่อเยอรมันเหมือนกันเรียงadjektivผิดว่ะ

ระหว่างรอพวกโม่งสับนิยาย ดูมู้แก้เบื่อไปก่อน
https://www.dek-d.com/board/view/3697568/

>>512 Den Nataionalen Jungendlichen Helden ก็คนเขียนคนเดียวกับ Die Held durch von Zeit ไงมึง แต่อันนี้ชัดเจนกว่าที่พอเอาไปลงกูทราน มันแปลให้ว่า "วีรบุรุษเยาวชนแห่งชาติ" พอดีเด๊ะ ถ้าบอกว่าเรียง adjektiv ผิด มันก็ผิดตั้งแต่ที่ชื่อเรื่องใช้ den ที่เป็นกรรมแล้วนะ ซึ่งกูก็ชักงงว่ามันเป็น dativ หรือ nominativ มันจะเอาวีรบุรุษเยาวชนคนเดียวหรือหลายคน แล้วที่จริงควรใช้ตัวพิมพ์ใหญ่แค่ Held ป่ะ...... สรุปคือยังไงมันก็เด๋อ ไม่รู้จะโชว์เทพทำไม ถ้ากูไปโพสต์ในหน้านิยายมันจะว่าไงอยากรู้

จากที่เข้าไปดูแบบไม่อ่านละเอียด เนื้อเรื่องซ้ายสุดกู่มาก ชูคอมมิวนิสต์ เกลียดอังกฤษ เกลียดฝรั่งเศส เกลียดยิง ภาษาไทยสะกดไม่ถูก แล้วก็มีความออกญาภาษาเยอรมันอยู่ไม่น้อย ตอน 1 ก็ Guten Aband อาบานมั้ยมึง Ich kann kein dar Russisch ใส่ dar มาไม Lamberg อ่าน เลมเบรก ชื่อ Paul von Hindenburg มันอ่าน พาเลอ ฟอน ฮีดเอนบวรก มาอีกสามตอน กลายเป็นชื่อ พาลูน ฟอน ฮินเดนบรูกไปละ มีการบอกว่าอ่านไม่เหมือนใคร เพราะถอดเสียงใกล้เคียงเยอรมันที่สุด.....

ถ้าข้างบนเป็นปทุมธาเนี่ยน ไอ้เหี้ยนี่ก็โอตาคุบ้าสงครามออกญาเยอรมันแล้วค่าทั่นผู้ชมมมม

เพิ่งเห็น ใครเอาความเห็นกูไปแปะในหน้านิยายมัน สารภาพมา 5555555555555 ถ้ามันโมโห เดี๋ยวมันยิงกูด้วย Kar 98 K ขึ้นมาทำไง 55555555

https://imgur.com/a/r4hG3

>>514 รู้ละว่าคนเขียนคนเดียวกัน แค่ท้วงว่ามันเรียงชื่อเรื่องผิด
ซ้ายสุดกู่มากจริงๆ วางโครงเรื่องไม่มีเหตุผล (บอกหน่อยก็ดีว่าทำไมอเมริกาถึงล่ม)
อ่านไม่เหมือนใครจริงๆครับอ่านไม่เหมือนคนเยอรมันด้วยซ้ำ แบบนี้จะถอดเสียงใกล้เคียงเยอรมันที่สุดได้ยังไงวะ55555555 จูนิเบียวนี่มันจูนิเบียวจริงๆ
ควายจริงๆ พาร์ทหลังๆเหมือนนั่งอ่านวิกิพีเดียที่มีคนเอาตัวจูนิเบียวไปใส่เพิ่มในเรื่อง

>>515 ตอนแรกกูขำนะ มาคิดอีกที กูชักไม่เห็นด้วยที่มึงเอาไปแปะที่นั่นว่ะ คือถ้ากูจะบอกเจ้าตัวว่าชื่อเรื่องมันมั่ว+ไม่ต้องโชว์เทพ กูก็คงใส่มันเบากว่านี้ พูดจากับมันดีๆกว่านี้ ไม่ใช่การด่าในโม่งที่ใช้ภาษาเอามัน นี่มึงเล่นเอาไปแปะโต้งๆเลย คอมเม้นท์แม่งฉาวมากและเดือดมากเลยนะเว้ย ถึงมันจะเบียว จะคุ จะออกญายังไง การด่าแรงๆในหน้านิยายก็ไม่ใช่เรื่องว่ะ มีแต่จะทำให้มันโกรธมันดิ้นเท่านั้นแหละ แม่งใจร้ายไป เหี้ยไปด้วย กูเฟลว่ะ T_T

>>517 กูรู้สึกไม่สนุกด้วยว่ะ กับการวิจารณ์งานใครแบบจัดเต็มในโม่ง แล้วเอาไปส่งให้เจ้าของรู้ตรงหน้านิยาย ความจริงมึงน่าจะส่งข้อความลับไปหาเจ้าของเรื่องหรือดึงมันมาที่นี่ มันอาจจะคือความจริงที่เจ้าของเรื่องควรรู้ แต่แฟนคลับเขาควรรู้ด้วยหรือเปล่าวะ พวกมึงทำอะไรลงไป มึงอยากให้เขาเขียนงานดีขึ้น หรือมึงอยากให้เขาหมดอนาคตในงานเขียนกันแน่

>>518 มึงคือกูเป็นคนด่า แต่กูไม่ใช่คนเอาไปแปะไง กูเพิ่งมารู้ใน >>515 ว่ามีคนเอาของกูไปแปะ อย่างที่บอกใน >>517 ว่าตอนนี้กูรู้สึกแย่เหี้ยๆ คนเอาไปแปะก็ไม่ได้เอามาถามในโม่งก่อนว่าจะเอาไปด้วย

สิ่งที่โม่งพูดควรอยู่ในโม่ง ถ้ามึงอยากพูดในที่สว่างก็อย่ามาอยู่ในโม่ง หรือเอาคำพูดโม่งไปพูดในที่สว่าง ใครที่ทำแบบนั้น มึงควรจะสำนึกบ้างนะ

ทีนี้สับนิยายกันทีไม่ระแวงกันไปหมดเรอะ

>>519 มึงไม่ผิดหรอก แต่ไอ้คนที่เอาไปเผยแพร่มันทำเกินไป ให้แฟนคลับเขารู้เพื่ออะไรวะ ช่วยกดดันให้คนเขียนพัฒนา หรือกดดันให้มันเลิกเขียน กูแทบไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนทำแบบนี้ได้ลงคอ

มึง เรื่องนี้กูสงสารคนเขียนนะ จะสับจะวิจารณ์อะไรมันก็ไม่ควรเอาไปแปะในที่ของเขาขนาดนั้นว่ะ กูคิดมานานแล้วว่าบทวิจารณ์ต่างๆ มันมีไว้เพื่อให้คนอ่านได้เลือกอ่านนิยายที่ตรงจริตว่ะ ไม่ได้มีไว้เพื่อคนเขียน เพราะงั้น กูเลยไม่เห็นด้วยกับการที่จะไปตีปลาหน้าไซ ทำร้ายจิตใจคนเขียนเขา หรือที่หนักกว่าคือ ไปด่าเขาถึงในหน้าที่เขาขายของ

เขาเปลี่ยนชื่อแล้ว สงสารเบาๆว่ะ
https://imgur.com/a/GHN9w

อยากเป็นมาเฟียเชิญมู้นินทาได้นะโม่ง เห้อ

พวกมึงจะมาโลกสวยอะไรกันนักหนาวะ อยากสวมบทบาทเป็นคนดีในโม่งเรอะ

กูเห็นด้วยว่าไม่ควรว่ะ อย่างน้อยถ้ามึงจะทำ มึงควรจับผิดด้วยตัวเองแล้วใช้คำพูดของตัวเอง ถ้าโม่งที่แม่งบ่นเรื่องภาษาแม่งตั้งใจจะประจานแม่งคงเอาไปแปะเองแล้ว อันนี้แม่งเหมือนอยากด่าคนแต่ไม่มีปัญญาทำด้วยตัวเองเลยยืมคำพูดคนอื่นว่ะ

>>526 วิจารณ์ในโม่งกับการเอาไปแปะในหน้าเว็บแม่งไม่เหมือนกันนะ ในโม่งทุกคนก็พูดสิ่งที่พูดในที่สาธารณะไม่ได้ ซึ่งแม่งไม่ได้แปลว่ามึงเลว คอนเซปของโม่งไม่ได้อยู่ที่ทำตัวเหี้ยๆใส่กันได้แล้วก็ไปเรื้อนใส่คนอื่นข้างนอกได้ กูว่าการเอาเรื่องที่พูดกันภายในไปแปะประจานคนเขียนสิเลว

>>526 ไม่มีใครโลกสวยหรอกไอ้หำ มีแค่คนเห็นว่าไม่ควรทำ แล้วกูแนะนำอะไรมึงให้เอาไหมไอ้โลกขี้เหร่ ถ้ามึงคิดว่าสิ่งที่พูดในโม่งสมควรพูดข้างนอก กูแนะนำให้มึงวิจารณ์นิยายทุกเรื่องที่มึงอ่านแบบเดียวกับในโม่ง กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะกล้าหรือทำได้ดีแค่ไหน ถ้าไม่มีโม่งคลุมหัว

>>526 คำพูดยอดฮิตเลยนี่หว่า 555+
ทำไม มึงไม่ชอบโลกสวย ชอบโลกระยำนักเหรอ

โลกแม่งเหี้ยลงก็เพราะคนไม่รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรนี่แหละ ทำร้ายจิตใจคนอื่นก็ไม่ได้ทำให้ใครสูงขึ้นนะเว้ย

อห. มันไม่ใช่ว่าในโลกที่เกือบจะไม่มีใครรู้ว่ามึงเป็นใครจะทำตัวต่ำทรามทำเรื่องเลวร้ายกับใครยังไงก็ได้นะเว้ย ทำไมมึงไม่มองในมุมกลับบ้างล่ะว่านี่ขนาดมีโม่งคลุมหัวคนเค้าก็ยังไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมแบบนี้ ก็แปลว่าคนส่วนใหญ่มองว่ามันเป็นพฤติกรรมที่ไม่เข้าท่าจริงๆ

ขนาดคนเขียนหลายๆ เรื่องมิกซ์แฟนฟิค โดนแหกในโม่งเป็นระยะ มันยังไม่มีใครก๊อบถ้อยคำเพื่อนโม่งไปแปะให้คนเขียนมันหน้าแหกต่อหน้าคนอ่านของมันเลยสักคน มึงคิดว่าเป็นเพราะอะไร ไม่ใช่เพราะทุกคนเสแสร้งกล้งเป็นคนดีหรอกมึง แต่คนเขารู้ว่าอะไรควรไม่ควร

กูไม่รู้หรอกว่าใครเป็นคนทำ แต่ถ้ามึงไม่มีปัญญาคิดถ้อยคำเอง หรือถ้าขี้เกียจจะพิมพ์เองขนาดนั้น กูแนะนำนะ อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำห่าอะไรหรอก โคตรทำร้ายทั้งนักเขียนทั้งคนที่มาเมาธ์ในนี้ ต่อไปจะเขียนห่าอะไรไม่เกร็งแย่เหรอวะ

โม่งเหมือน fight club อ่ะสัด มึงไม่ควรเอาไปทำให้มีตัวตน

แล้วก็อย่าเถียงเหมือนเด็ก ด้วยเหตุผลโลกสวยห่าเหวที่มึงเข้าใจตื้นๆตามโลกโซเชียล คนอย่างกูอ่านแล้วเลิกคิ้วแคะขี้มูกดีดใส่จอ

ถ้ามึงคิดว่าที่นี่มีขึ้นเพื่อบันเทิงมึงกำลังเข้าใจผิด โม่งเป็นสังคมของคนที่มีอารยะ อยู่ที่นี่ได้ต้องจิตใจสูงเกินมนุษย์ สันดานเทวดา ทำตัวเหมือนลิงค่างบ่างชนีปลวกหมาเห็บหีไม่ได้หรอก

แม้ทุกมู้เป็นพื้นฐานของอิสรภาพทางคำพูด แต่มันก็ต้องมีขื่อแป ขอบเขตของพื้นที่

เป็นผู้ใหญ่หน่อยโม่ง

มองข้ามช็อตต่อไป นอกจากวิจารณ์แบบเกร็งๆไม่กล้าจัดเต็ม พวกชอบเลียนแบบหรืออยากกวนตีนชาวบ้านแม่งก็เข้ามายืมมือโม่งฆ่าคนได้อีกนะ
กูวิตกจริตไปปล่าวว่ะเนี่ย แหล่งอ่านบทวิจารณ์แบบถึงพริกถึงขิงยิ่งไม่ค่อยจะมีด้วย

การเป็นโม่งมันมันมีข้อดีคืองานที่ถูกเอามาวิจารณ์ถูกจัดเต็มแบบไม่อ้อมค้อม ไม่มีมานั่งรักษาน้ำใจเจ้าของเรื่อง มึงหาจากเว็บไหนไม่ได้หรอก เมื่อก่อนกูไม่รู้จักเลยคำซ้ำ ภาษาพูด ภาษาเขียน เดินเรื่องอะไร ไม่รู้เลย ก็ได้มารู้เพราะโม่งมาสับนิยายให้อ่านนี่แหละ กูชอบที่โม่งเป็นแบบนี้และหลายคนก็ชอบเหมือนกู ไม่งั้นจะมีคนเสี่ยงพลีชีพมาแอบเนียนฝากนิยายเหรอวะ มึงก็รู้ใช่ไหมนิยายที่โชคดีถูกสับในนี้จะได้อะไรไปปรับปรุงไม่มากก็น้อย คนที่ไม่ใช่เจ้าของเรื่องแต่ได้อ่านบทวิจารณ์ก็ได้อะไรไปใช้ในงานตัวเองด้วยเหมือนกัน ทั้งนี้ทั้งนั้นที่มันเป็นแบบนี้ได้ก็เพราะเราเป็นโม่ง การพูดตรงๆ ตอนสับนิยายมันยากนะที่จะใช้คำพูดสุภาพ แต่ถึงจะใช้คำพูดค่อนข้างรุนแรงมันก็เป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของโม่ง และโดยเนื้อแท้มันไม่ได้หยาบคายจนเกินรับได้ อ่านแล้วมันสนุกได้อารมณ์ แต่มันควรอยู่แค่ในนี้ ในพื้นที่ของเราชาวโม่ง

ห้องนี้เกิดจากการสับนิยาย และมันจะอยู่ต่อไปก็เพราะการสับนิยาย กูมาเล่นห้องนี้บ่อยเพราะชอบโม่งสับนิยายให้อ่าน กูรู้สึกโกรธโม่งที่เอาสิ่งที่เพื่อนโม่งพูดในนี้ไปพูดข้างนอก มันแย่มากว่ะ และกูหวังว่าโม่งนักสับทั้งหลายจะยังสับนิยายให้กูได้อ่านต่อไปเรื่อยๆ นะ

>>526 มึงอยู่ในโลกที่เหี้ยขนาดนั้นเลยเหรอวะ

มันมาเหี้ยตอนพวกมึงเห็นดีเห็นงามตอนอีนิยายอัพหลอกแล้วมีคนไปโหวตต่ำ พอมาเรื่องนี้พวกมึงเสือกสงสาร แล้วกูไม่ได้โลกสวย กูแค่แหยงความอารยะชนของพวกมึง

จะทำอะไรก็ทำไปเถอะในนี้ จริงๆ มันก็เป็นกระทู้นินทากันอยู่แล้ว คนเขียนนิยายถ้ารับความจริงไม่ได้ก็ยากจะพัฒนางานก็ตัวเองได้
แต่คนสับก็ไม่ได้ดีเลิศอะไรมากนัก แค่เป็นคนธรรมดา มีอคติ มีชอบไม่ชอบส่วนตัว คนเราถ้าเหมือนกันก็ไม่ใช่มนุษย์ที่มีความรู้สึกแล้ว
เอาแค่วงการหนังก็มีแปลกยิ่งว่านี้อีก
คนวิจารณ์ด่าแล้วด่าอีก แต่หนังเสือกทำเงินมหาศาล ส่วนหนังที่แม่งชมว่าดีเลิศ เสือกทำเงินขาดทุนป่นปี้ก็มีมากมาย
เหมือนนิยายเรื่องหนึ่งมันมีทั้งคนชอบคนเกลียด ไม่งั้นจะมีนิยายหลายแนวหรือ
บางเรื่องแม่งฆ่ากันทั้งเรื่อง กลุ่มไม่ชอบก็ด่า
บางเรื่องแม่งฮาเร็ม กลุ่มไม่ชอบก็ด่า
บางเรื่องแม่งมีแต่เรื่องรักใคร่ วนเวียนจีบกันพระนาง กลุ่มไม่ชอบก็ด่า
สรุปนิยายเรื่องหนึ่งจะสับจะด่าจะเอาไปเปิดเผยยังไง กูว่ามันธรรมดามาก คนเขียนรับไม่ได้ แฟนคลับแอนตี้ คิดมากปวดหัว

>>535 แล้วทำไมจะโหวตต่ำไม่ได้ละ นิยายมันกากถึงขนาดต้องอัพหลอก โดนโหวตก็สมควร

ส่วนอันนี้มันเหี้ยที่เอาคำพูดคนอื่นไปด่าซึ่งหน้าแบบนี้ ถ้าอยากด่าก็เอาคำพูดของตัวเองไปด่าสิ ทำเป็นอีแอบเอาคำพดคนอื่นไปใช้ทำไม

กูบอกแล้วว่าใครคิดว่าการพูดแบบในโม่ง หรือคำพูดของโม่งในพื้นที่โม่งมันสามารถเอาไปใช้ที่ไหนก็ได้ ก็ลองดู เอาที่สบายใจเลย ผลมันจะเป็นยังไงก็รับเอาเองแล้วกัน อย่างน้อยก็คงได้เห็นกันแล้วล่ะว่าหลายคนในโม่งไม่สนับสนุนคนที่ทำแบบนั้น

>>535 ตรรกะวิบัติที่แท้จริง ตั้งแต่โลกสวยอยากเป็นคนดี ตอนนี้ลากเรื่องอื่นมาปน ถ้ามึงจะเอาเรื่องจักรพรรดิดวงดาวมาเทียบ มึงก็ดูด้วยว่าโม่งไปที่ไฟท์กับคนเขียนคนนั้นก็ไม่ได้ใช้ภาษาแบบโม่งไปไฟท์ ไม่ได้เอาความเห็นที่โม่งสับนิยายไปแปะ นิยายเรื่องไหนที่เป็นประเด็นในโม่งก็ไม่มีใครทำตัวใจร้ายขนาดเอาความเห็นแรงๆไปโพสต์ทั้งนั้น จะโพสต์อะไรมันก็ต้องดูสถานที่หน่อยมั้ย

แล้วกรณีนี้คือเอาความเห็นคนอื่นไปด้วย ไม่ได้คิดเอง ถ้าอยากจะแสดงความเห็น อยากจะด่าแรงใช้ถ้อยคำหยาบคายแบบโม่งในเด็กดีหรือที่อื่น มึงอยากทำมึงทำไป แต่ไม่ใช่เอาความเห็นคนอื่นไปโพสต์ คนทำตอนทำคือไม่ได้คิด เอาแค่สะใจหรือเอาฮาไว้ก่อนใช่มั้ย พอตอนนี้คนส่วนใหญ่ไม่ขำเพราะเห็นเป็นเรื่องไม่สมควร กูไม่เห็นพ้อยต์ในการงอแงเลยว่ะ

คนเราต้องใช้เวลาเติบโตกี่ปีวะ ถึงจะพ้นจากความเบียว กลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ได้มีหัวไว้คั่นหูอย่างเดียว

พอละ เสียเวลา ตัดกลับมาสนใจที่นิยายบนเว็บดีกว่า ช่วงนี้นิยายจีนคนไทยเขียนที่กูตามๆ อยู่ไม่อัพเดทเลยว่ะ มีเสี่ยวหวางเฟยอัพอยู่เรื่องเดียว เพื่อนโม่งมีเรื่องไหนแนะนำไหมคะ

>>540 มึงอ่านเรื่องไหนมั่ง กูจะตามไปอ่าน

อ่านนิยายจีนของนกฮูกแล้วไม่ขำเลย กูเส้นลึกหรือว่ามันไม่ขำวะ

>>542 คำถามมึงต้องการคำตอบหรือเปล่า? เพราะเป็นคำถามที่ค่อนข้างโง่พอสมควร เรื่องแบบนี้มัน Subjective

กูดูชิงร้อยชิงล้านกูไม่ขำ แต่คนส่วนใหญ่ขำ กูอาจจะมองว่ากูเส้นลึก หรือว่ามองว่าคนอื่นเส้นตื้นล่ะ

ถ้าจะมองว่านิยายจีนฮูกไม่ขำ ทั้งๆที่มันมีความพยายามจะวางมุก อันนี้ มึงก็ต้องบอกได้ว่าตรงไหนบกพร่อง เช่น จังหวะ การใช้คำ วิธีการนำเสนอ ฯลฯ

เพราะ ฝรั่งไม่ขำมุกคนไทย คนไทยไม่เข้าใจมุกเยอรมัน และ อีอั้มเนโกะ สามารถหัวเราะในบางเรื่องได้

>>540 หวังอะไรกับเด็กรุ่นใหม่ที่ไม่มีหัวคิด เน้นคำว่าไม่มีหัวคิด (ไม่ได้เหมารวมคนดีๆนะ) เป็นเกรียนกากคีย์บรอดของไทย
แค่เรื่องนาซ่าเขาสำรวจดาวพูลโต เป็นเรื่องใหญ่ระดับโลก
พวกนี้แม่งยังไปทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงคนไทยระดับโลกมาแล้ว
ขนาดชาวต่างชาติขอร้องและบอกว่าประเทศเรามีสถาบันที่ดีงาม พวกนี้แม่งยังไม่สนใจเลย

>>543 มึงเดือดจัง อินอะไรมา ใจเย็นนะ กูเห็นคอมเม้นมันขำกันจัง แต่กูไม่ขำ กูก็สงสัยตัวเองไง คนอื่นมันมีใครไม่ขำเหมือนกันมั้ย หรือเขาขำกันปรกติ กูไม่กล้าฟันว่ามันเป็นที่กูเส้นลึก หรือมันไม่ตลกด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว กูจะได้ลงลึกไงว่ามุกมันอาจจะไม่ได้โดนใจ พยายามมากไป จังหวะไม่ดี หรืออะไร เพราะเห็นในเด็กดีก็อวยว่านกฮูกเก่งด้านคอมเมดี้ พอกูไม่ตลกกับมัน กูสงสัยไม่ได้อ่อ

>>541 ส่วนใหญ่เป็นแนวอ่านคลายเครียดนะเพื่อนโม่ง ตอนนี้เหลือที่ยังอยากรออ่านต่ออยู่สามสี่เรื่อง บางเรื่องติด บางเรื่องอยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป

1 หวน
มีคนแปะลิงก์บ่อยแล้วมั้ง แต่เอาไปอีกทีละกัน
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/hardinese/writer/view.php?id=1429054
เรื่องนี้กูยังรออ่านเพราะอยากรู้ว่าคนเขียนจะดึงตัวเองกลับมาได้ไหม บทนำดีมากนะมึง บทที่ตามมาก็ยังโอเค แต่บทต่อๆ มาเหมือนเขาหลงทาง อาจจะด้วยเร่งเขียนเกินไปละมั้งนะ

2 นางมารน้อยข้ามภพ
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/sweetwind/writer/view.php?id=1479257

3 ชะตาดอกท้อ
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/xin-er/writer/view.php?id=1523713

4 เสี่ยวหวางเฟย
ิลิงก์ : https://my.dek-d.com/sweetyliqueur/writer/view.php?id=1510456

>>546 กูเคยอ่านหมดละ หวนกะนางมารน้อยไม่ค่อยถูกจริตเท่าไหร่ นางมารน้อยนี่แจ่มใสไปหน่อย รำคาญนางเอก ส่วนชะตาดอกท้อเห็นโดนโม่งด่าอยู่ข้างบน มีเรื่องที่กูชอบคือจิ่นเสวี่ยนหวางแต่เขาไม่อัพเลยเดี๋ยวนี้
ลิงค์ https://writer.dek-d.com/Leeau/story/view.php?id=1436226

>>546 เจ้าหญิงการะเวกก็ออกนิยายมาเยอะแล้วนะ ทำไมสำนวนเขายังดูขัดๆแปลกๆอยู่วะ อ่านแล้วหงุดหงิดใจ

หรือนี่เป็นสำนวนแจ่มใสแบบที่>>547 ว่าวะ แปลกๆอะ

สวัสดีค่ะพี่ๆ โมงทุกคน พอดีมีเพื่อนแนะนำมาว่าถ้าอยากได้คำวิจารณ์ดีๆ ให้ลองเข้ามาที่นี่ดู อยากฝากพี่ๆ ช่วยวิจารณ์นิยายให้เราหน่อยได้มั้ยคะ อยากได้คำวิจารณ์เพื่อปรับปรุงงานเขียนให้ดีขึ้นน่ะค่ะ
https://writer.dek-d.com/popee/story/view.php?id=1262660

>>549 เดี๋ยวนะ คำวิจารณ์ดีๆ? ไหงเพื่อนแนะนำมาdark world เนี้ย

>>550 เพื่อนเค้าชอบเข้ามาอ่านในนี้น่ะค่ะ แล้วเค้าบอกเราว่าที่นี่วิจารณ์นิยายดี ให้ลองเอามาให้วิจารณ์ดูค่ะ

>>549 กล้ามาก เดี๋ยวดูให้นะ

>>548 ส่วนตัวนะ ออกตัวก่อนว่าส่วนตัว subjective มาก กูไม่เคยอ่านเรื่องอื่นะ แต่เรื่องนางมารน้อยข้ามภพ กูไม่ชอบจริตของเจ้าหญิงการเวกที่ใส่ลงไปนิยายของเขาเท่าไร มันเยอะไปหมดจนเวิ่นเว้อ สำนวนตรงบรรยายฉากและหน้าตาตัวละครจะชัดมาก เวิ่นสุดแรง แล้วเขาชอบตอกย้ำความสวยความหล่อซ้ำๆเดิมๆ อย่างบทที่ 3 บรรยายความหล่อซือฝูไปเป็นหน้าๆ ก่อนหน้านี้ก็เคยบรรยายมาแล้ว มันทำให้คนอ่านอย่างกูรู้สึกรำคาญมาก

อีกเรื่องเลยคือจริตของนางเอกที่จริตแจ่มใสมาก อ่านดูแล้วรู้สึกนางเอกเยอะแล้วก็ดัดจริตมาก เรียกว่าตัวละครแบบเป็น high school bitch เลย แล้วการเวกใช้นางเอกเป็นตัวดำเนินเรื่อง คนที่ไม่ชอบนางเอกสไตล์แจ่มใสที่อิ๊อ๊างน่ารำคาญ ก็จะพลอยรำคาญนิยายไปด้วย กูเองทนอ่านไปได้ไม่กี่ตอน เพราะรำคาญ ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้แปลว่านิยายห่วย เขียนไม่ดี เขาก็เขียนใช้ได้นะ ถึงจะเวิ่น แต่สำนวนที่บรรยาย ภาษาที่ใช้ก็ดีกว่าหลายๆเรื่อง เพียงแต่ถ้าคนไม่ชอบจริตของเขาก็จะไม่ชอบนิยายเขาเป็นเลย รสนิยมล้วนๆ เหมือนกูชอบแก้วเก้า แต่ไม่ชอบทมยันตี ประมาณนั้น

>>549
เย็ดแม่ ยาวว่ะ อ่านไม่ไหว ไม่ใช่แนวด้วย
ที่เห็นชัดๆ ก็คือวิธีการใช้ประโยค ให้มีช่องว่างหลัง "คำพูด" ด้วย ไม่ใช่ "คำพูด"แล้วต่อกันเลยแบบนี้ เหมือนที่ใช้กับไม้ยมกน่ะ โดยเฉพาะคำบรรยายที่แทรกอยู่ในย่อหน้าของประโยคคำพูด คนอ่านจะมองข้าม " " ไปได้ง่ายๆ แล้วจะแยกไม่ออกว่ามันเป็นคำพูดหรือคำบรรยาย

พยายามอย่าใช้เสียงเอฟเฟ็กต์แทนการบรรยายมาก มันไม่เห็นภาพ

ปัง! ปัง!

มันเกิดเหี้ยวอะไรขึ้นวะ เสียงอะไร เสียงปืนเรอะ ใครยิงใคร ยิงจากไหน ยิงใส่ใคร ยิงโดนหรือไม่โดน ไม่รู้เรื่องห่าอะไรเลย เอาแค่นี้แล้วกัน รอคนอื่นที่ขยันๆ นะ กูไม่ไหว

>>549 เปิดไปแล้วแต่ยังไม่ได้อ่าน เห็นมีโม่งออกตัวดูให้แล้วเลยไม่อ่านแล้วกัน แต่ขอติงหน่อย น้องใช้เว้นวรรคตรงเครื่องหมายอัญประกาศ ("...") เดี๋ยวผิดเดี๋ยวถูกตลอดเลย ต้องเคาะเว้นวรรคหน้าอัญประกาศเปิดและหลังอัญประกาศปิด
ex.1) "ไอริส..." เด็กหญิงเอ่ยเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงขาดห้วง
ex.2) สมิทธ์ปรายตามองเหล่าร่างไร้วิญญาณของเด็กสาวชายหญิงเบื้องล่าง "นับต่อสิคุณอีแวนส์"
ex.3) "ผู้ชายผมสีดำคนนั้น" ฉันกลั้นหายใจด้วยความลังเลไปชั่วครู่ "รีดจ์...เขาคือไทเลอร์ รีดจ์"
อันนี้ไม่ได้ว่าน้อง แต่สงสัยส่วนตัว เดี๋ยวนี้รร.ประถมเขาไม่สอนใช้เครื่องหมายพวกนี้กันแล้วเหรอ เจอคนผิดบ่อยจนเอือมใจ หรือว่ามันใช้ยาก?

>>555 กูที่บอกว่าจะดูให้ ไม่ดูแล้วนะ ยาวเกิน ไม่ใช่แนวด้วย

>>554 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ จะเอาไปแก้ไขดูค่ะ
>>555 เรื่องเครื่องหมายอัญประกาศที่จริงคือทราบค่ะว่าใช้ยังไง แต่ติดเขียนจนเป็นนิสัย ยังแก้ไม่หายสักทีค่ะ ขัดใจตัวเองเรื่องนี้เหมือนกัน ต่อไปจะพยายามปรับปรุงให้ใช้อย่างถูกต้องค่ะ
>>556 ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ

>>547 ขอบคุณเพื่อนโม่ง เรื่องนี้เคยมีเพื่อนแนะนำมาเหมือนกันแต่ยังไม่ได้อ่านจริงจังสักที เคยเปิดเข้าไปอ่านผ่านๆ แล้วไม่โดน ไปเจอแฟนอาร์ตแล้วเกิดผงะเล็กๆ ด้วย 555+ เดี๋ยวจะลองเข้าไปอ่านดีๆ อีกที

>>548 ยังไงวะ เพื่อนโม่งลองยกตัวอย่าง

>>549 ความที่เป็นคนนิสัยเสียชอบจิ้มสุ่มอ่านตอนท้ายๆ ก่อน เลยจิ้มไปอ่าน reveries2 เป็นบทแรก สะดุดจังหวะบทสนทนาน่ะ ประโยคนี้เลย "ได้เพลงอะไรละ" น่าจะเว้นวรรคสักหน่อย หรือใส่จุดๆๆ เช่น "ได้ เพลงอะไรล่ะ" หรือ "ได้...เพลงอะไรล่ะ" พอจิ้มไปเจอแบบนี้ความประทับใจแรกมันลด แต่อ่านๆ ลงไปเรื่อยๆ บทสนทนาอื่นก็ดูโอเคนะ เดี๋ยวถ้าสุดท้ายแล้วยังไม่มีเพื่อนโม่งดูให้ก็จะอ่านให้นะ มันยาวเหมือนกัน ไม่กล้ารับปากส่งเดช

>>549 เตง เค้าโม่งอารีนะ ตอนแรกก็ครึ้มๆใจคิดจะลองอ่านนิยายเตงให้จบก่อนแล้วเอามาวิจารณ์ แต่พออ่านๆไปได้3-4ตอนแล้วเค้าว่าเค้าหยุดอ่านแล้วมาเขียนก่อนสักหน่อยดีกว่า ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเนอะ

ก่อนอื่นก็ต้องขอชมว่าการใช้ภาษาในการบรรยายทำได้ดีพอสมควร อย่างน้อยๆเค้าก็อ่านเข้าใจและไหลลื่น สามารถนั่งอ่านไปเรื่อยๆได้โดยไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไร แต่บางครั้งการที่มีตัวละครโผล่เข้าฉากมาทีละมากๆ รวดเดียว มันทำให้เกิดความสับสนอยู่ไม่น้อยนะ อย่างฉากในโรงพยาบาลในบทที่ 1 มีตัวละครทั้งหมด 4 ตัว ชาย 2 หญิง 2 เป็นตัวละครใหม่ 2 ตัว เตงกลับใช้การบรรยายแบบกึ่งๆ บุคคลที่หนึ่ง ในการอธิบายความคิดของตัวละคร ทั้งๆ ที่คนอ่านยังไม่รู้จักกับ voice ของตัวละครเลย เค้าต้องอ่านบทสนทนาช่วงนั้นวนๆ อยู่ตั้ง 2-3 รอบ กว่าจะเข้าใจว่าประโยคไหนใครพูดบ้าง

แล้วก็เรื่องการใช้ตัวอักษรเสียง แบบ "ปังๆ" "โครมๆ" อันนี้เค้าไม่ชอบเลย คือแม่งดูไม่โปรเห็นๆ อะเตง เตงไม่ได้เขียนไลท์โนเวลนะ รักจะบรรยายให้ดีแล้วก็ควรที่จะบรรยายเสียงที่เกิดขึ้นให้ได้ ไอ้ปังเนี่ยก็แค่ "เสียงปืนคำราม" "เสียงปืนดังขึ้นสองนัด เทลผลักน้องสาวให้พ้นไปจากวิถีกระสุนพร้อมล้วงมือลงไปในอกเสื้อ คว้าปืนพกสั้นขึ้นยิงตอบโต้" อะไรก็ว่าไปอะค่ะ

ส่วนเรื่องที่ทำให้เค้ารู้สึกหงุดหงิดมากๆ ก็คือความไม่สมจริงแบบน่าเตะของเรื่องน่ะค่ะ อย่างไอ้สัญญาที่พ่อของเทลทำกับบริษัทอะไรนั่นดูยังไงก็เฟค เฟคแบบเฟคมากๆ คือเตงรู้ไหมว่าทุกประเทศอารยะบนโลกใบนี้เนี่ยมันมีกฎหมายเกี่ยวกับข้อสัญญาไม่เป็นธรรมอยู่ คือการจะทำนิติกรรมอะไร ถ้ามันโอเวอร์ หรือเสียเปรียบจนทุเรศเกินไปมันก็ใช้บังคับไม่ได้นะคะ ไม่ใช่ว่าไปเซ็นจะใช้หนี้ที่ยืมไปภายใน 1 เดือน ไม่งั้นยกทุกอย่างให้หมด เอาลูกเอาเมียไปด้วย แล้วจะต้องทำตามนั้นนะ มันทำให้พล็อตตรงนี้ดูอ่อนมากๆ อ่อนจนเค้ารู้สึกเพลียเลยอะ

เรื่องตัวละคร อันนี้ก็หงุดหงิด เค้าอาจอ่านไปแค่ไม่กี่ตอน เลยยังไม่เห็นการพัฒนาของตัวละคร แต่เค้าก็ว่าตัวละครมันดูแบนนะ อย่างเช่นเทลเนี่ย เป็นแม่พระผู้โง๊โง่ เขาหลอกว่ารักก็เชื่อเขา (ทั้งๆ ที่เขาแสดงท่าทีชัดเจนมาตลอดว่ามึงไม่ใช่ลูกกู) โดนแม่เลี้ยงด่าว่ามาตลอด ทำร้ายจิตใจ ไล่ออกจากบ้าน แต่จู่ๆ ก็มาตามให้กลับไปอยู่บ้าน แถมทำตัวดีด้วยแบบเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ถ้ามึงไม่ปัญญาอ่อนก็ต้องเข้าใจปะคะว่ามันต้องมีซัมติงแน่ๆ

ไอ้พวกเพื่อนพ้องน้องพี่ของเทลก็ประสาทแดกจริง เป็นคาร์ฯ รักน้องสาวอีกแล้ว แต่พอน้องสาวที่ถูกไล่ออกจากบ้านจะกลับไปสู่สถานบ้านทรายทองด้วยสภาพการณ์ที่มัน weird ๆ ทะแม่งๆ กลิ่นตุๆ ไม่ชอบมาพากลสัสๆ แบบนี้ มึงไม่คิดจะรั้งจะห้ามกันหน่อยเหรอ อีพ่อก็โง่แบบแบนๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ได้ อีแม่เลี้ยงก็ร้ายแบบนางตอแหลในละครหลังข่าว คือแบนอะ มีแต่ไอ้น้องสาวของเทล(ลูกแม่เลี้ยง) ที่ชื่อเมลามีนอะไรสักอย่างที่ดูจะมีมิติกว่าชาวบ้านเขาหน่อย อย่างน้อยๆ ก็มีทั้งด้านที่เจ้าอารมณ์และด้านที่เข้าใจเหตุผล

อีกเรื่องหนึ่งคือชื่อตัวละคร เค้าไม่ค่อยแน่ใจว่าเตงตั้งชื่อตัวละครด้วยภาษาอะไรนะ แต่หลายๆตัวเค้าว่ามันฟังดูไม่ค่อยจะใช่ภาษาคนอะ อย่างนามสกุลของพวกเทล หรือของพ่อเทลอะไรเนี่ยมันมีคำแปลหรือเปล่าอะคะ หรือว่าตั้งขึ้นมาเฉยๆ ไม่ได้มีรากศัพท์มาจากอะไร

สรุปก็คือ ถ้าเป็นเด็กๆ มาอ่านนิยายของเตง เขาก็จะบอกว่ามันหนักไปสำหรับพวกเขา เขาชอบเบียวๆ ไม่เอาดราม่า ไม่เอาตัวเอกโดนรังแก ส่วนถ้าโตๆ หน่อยมาอ่าน ก็คงจะหงุดหงิดกับความไม่เรียลของเรื่องแบบเค้าเนี่ยล่ะ เพราะงั้นเตงต้องลองทวนๆดูนะ ว่าจะจับกลุ่มลูกค้าแนวไหน แต่ถ้าจะให้เขาแนะ เค้าจะแนะว่าให้เตงแต่งตามใจที่เตงต้องการเถอะ ยังไงเสียเค้าก็อ่านไปได้ไม่กี่ตอนอะ ตอนหลังๆเตงอาจเขียนได้ดี วางปมเฉลยปมได้เฉียบ ใครจะไปรู้

>>549 เตง เค้าโม่งฮูนะ

อย่างที่โม่งอารีบอกไปใน >>559 เค้าคิดประมานนั้นแหละ

อย่างแรก กุไปอ่านงานของหนูมาแล้วนะ ปรากฏว่า มีส่วนที่จะเสริมต่อจากโม่งอารีนิดนึง

ขออนุญาตพูดแบบโม่งสไตล์นะจ้ะ

อย่างแรกต้องขอชมก่อนเลย ว่าหนูเป็นคนที่ตั้งใจมากๆ คนหนึ่งในงานเขียน (งานหนูมันบอกแบบนั้น ว่าคนเขียนตั้งใจมาก) แต่หนูเคยเรียนฟิสกส์ไหม จากวิชานี้ ที่กุเรียนไปเครียดไป แต่ก็สรุปได้อย่างเดียว

'ทิศทางสำคัญกว่าอัตราเร็ว'

ฮูไม่ได้ดูแค่งานเขียนจากในลิ้งค์นะ ฮูไปดูเรื่องอื่นๆ ของหนูมาด้วย ปรากฏว่า ทุกเรื่องค่อนข้างทำได้ดี คือในแง่ของภาษา นี่ไม่ได้อวยนะ แต่ใช้ได้เลย ต้องขอชมเลย

แต่ก็อย่างที่บอกนั่นล่ะ ทิศทางสำคัญกว่าความเร็ว ถ้าหนูเขียนมาตั้งแต่ปี 52 ซึ่งเขียนมาก่อนฮูอีก แต่ยังมีจุดที่ยังทำได้ไม่ค่อยได้ แบบนี้ ฮูขอสรุปว่า เตงกำลังไปผิดทาง

ดังนั้น ฮูขออนุญาตบอกได้ไหม ว่าฮูคิดว่าหนูไปผิดทางตรงไหน...

อย่างแรก การเล่าเรื่องของเตงยังทำไม่ได้ดีเท่าไร ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร อันนี้คือเบสิกของการเขียนบุรุษสาม ที่เลเวลอัพขึ้นมามันมีอีกเยอะ ยกตัวอย่างนั่นก็คือ 'ทำไม' ซึ่งเอาไว้ว่ากันที่หลังละกัน

เตงต้องไปพัฒนาการเล่าเรื่องนะ ถ้าเป็นคนอื่น ฮูจะไล่ให้ไปฝึกเขียนเยอะๆ แต่ถ้าเป็นเตง ที่เขียนมานานแล้ว ฮูแนะนำให้ไปหานิยายมาเรื่องหนึ่ง โดยมีเงื่อนไขดังนี้

1. เป็นนิยายตีพิมพ์ ของสนพที่เปิดมาพอสมควร ไม่เอานิยาย สนพ ใหม่ๆ นะ ทุกวันนี้แม่งเปิดกันเป็นดอกเห็ด
2. เป็นนิยายที่เตงชอบ เตงอวย
3. เป็นิยายที่มีกระแสตอบรับดี

หาให้ได้โดยครบเงื่อนไขสามข้อนี้ แล้วเตงมานั่งอ่าน อ่านรอบแรก อ่านเพลินๆ อ่านรอบสอง พยายามจับให้ได้ ว่าเขาบรรยายยังไง มีจังหวะแบบไหน อ่านรอบสาม พยายามแกะพลอตของเขาให้ได้ พยายามดูเส้นการดำเนินของเรื่อง (เช่น เส้นความรัก ทั้งคู่รักกันได้ยังไง เส้นปม ผู้ปมยังไงแก้ยังไง เส้นราแรคเตอร์ คาแรคเตอร์ตัวละครสื่อสารยังไง ถึงทำให้เตงหรือคนอ่านอื่นๆ หลงรักได้ขนาดนั้น)

จากนั้น ลูกก็เอามาเขียนนิยายเรื่องใหม่เลย (อย่าไปรีไรท์ เสียเวลา) อ้ะ แต่ไม่ใช่ว่าให้ก๊อบนะลูก สร้าพลอตเป็นของตัวเอง แต่ใช้โมเดลของเรื่องนั้นๆ มาปรับใช้กับเรื่องของเรา อันนี้ต้องระวัง สำหรับมือใหม่อาจจะกลายเป็นมิกซ์แฟนฟิคได้ ที่ผ่านๆ มาฮูเลยไม่แนะนำ แต่ลูกเขียนมานานแล้ว อ่านจากงานก็ถือว่าเริ่มมีเอกลักษณ์แล้ว ดังนั้น ฮูมั่นใจ ว่ามันจะออกมาดีแน่นอน

สุดท้าย ท้อเป็นถ่าน ผ่านเป็นเพชร คือ... บางครั้งคนเราทุกคนก็เป็นเพชรล่ะ แต่จะให้เปร่งประกายด้วยตัวเอง บางครั้งมันใช้เวลามากไป ลูกลองทำตามที่ฮูบอกนะ ได้ผลยังไงมาเล่าให้ฟังด้วย เชื่อว่าคนที่มีความตั้งใจขนาดหนู มันพัฒนาได้ไม่ยาก

ส๊ส๊คร๊

>>558 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ
>>559 ขอบคุณพี่โม่งอารีมากค่ะ คำแนะนำมีประโยชน์มากๆ หนูขอเก็บไปปรับปรุงในงานเขียนนะคะ พยายามแก้ในส่วนที่อ่อนมาทั้งหมด และจะระวังไม่ให้เกิดซ้ำอีกค่ะ ชื่อตัวละครส่วนมากมาจากการผสมกับสลับตัวอักษรค่ะ เลยอาจฟังแปลกๆ ไปบ้าง
>>560 ฟิสิกส์นี่หนูไม่ถนัดเลยค่ะ ส่วนใหญ่ก็...ตกบ่อยๆ 5555 คำชมที่ได้มาเล่นเอาตัวลอยเลย ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ เพราะที่ผ่านๆ มาก็ติดปัญหาการเล่าเรื่องซึ่งนักอ่านส่วนใหญ่ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่างง หนูจะลองเอาไปใช้ดูนะคะ

>>561 พยายามเข้า ผ่านไปอีกเดือนหนึ่ง หวังว่าเด็กดีจะมีนิยายดีๆ เพิ่มอีกสักเรื่อง

ขอถามเพิ่มเติมได้มั้ยคะ เบียวแปลว่าอะไรหรอคะ

>>563 มาจากคำว่า จูนิเบียว ลองเอาค้นกูเกิลดูนะ

>>564 ขอบคุณมากค่ะ

เท่าที่อ่านดูถือว่าเขียนอยู่ในเกณฑ์ดีนะ แต่ยังแยกภาษาพูดกับเขียนได้ไม่ดีเท่าที่ควร การใช้สรรพนามต่างๆ ดูประณีตทีเดียว แต่ยังมีจุดสะดุดระหว่างบทสนทนาและการบรรยายหลังบทสนทนาอยู่บ้าง

เอาที่เรื่องแรกก่อน ภาษาพูด

“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากแซวเล่นพร้อมสายตากรุ้มกริ่ม กลับไม่ได้ทำให้สาวน้อยที่เป็นดาราหน้ากล้องกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นด้วยความยินดี ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาแทบจะทันควัน

จากด้วนบนมีคำว่า "แซว" กับ "กรุ้มกริ่ม" ที่เป็นภาษาพูด ลองเปลี่ยนเป็น "เหย้าแหย่" กับ "เจ้าชู้" ดู

“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากเหย้าแหย่พร้อมสายตาเจ้าชู้ กลับไม่ได้ทำให้สาวน้อยที่เป็นดาราหน้ากล้องกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นด้วยความยินดี ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาแทบจะทันควัน

เรื่องที่สองการบรรยายหลังบทสนทนา ถือว่าแนะนำเทคนิคให้แล้วกันนะ ในบทสนทนานั้นหากปรากฏชื่อตัวละครแล้ว บทบรรยายด้านหลังไม่ควรเอ่ยชื่อ นาม หรือ สรรพนามนั้นซ้ำ มันทำให้สะดุด อย่างชุดข้อความที่ยกมานั้นในเครื่องหมายคำพูดมีคำว่า "สาวน้อย" อยู่ก่อนแล้ว บทบรรยายจึงควรใช้คำอื่นแทน เดี๋ยวจะลองแก้ให้ดู

“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากเหย้าแหย่พร้อมสายตาเจ้าชู้ กลับไม่ได้ทำให้ผู้ที่ถูกเอ่ยถึงกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นด้วยความยินดี ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาแทบจะทันควัน

ต่อมาเรื่องคำฟุ่มเฟือย เห็นอยู่แทบทุกย่อหน้า ลองปรับให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วกัน

“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากเหย้าแหย่พร้อมสายตาเจ้าชู้ กลับไม่ได้ทำให้ผู้ที่ถูกเอ่ยถึงกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นอีกต่างหาก ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาทันควัน

ลองดูเองแล้วกันว่าเปลี่ยนอะไรให้บ้าง

รักโม่งทุกคน จากโม่งเรื่องสั้น

>>566 กรุ้มกริ่มกับแซวนี่เป็นภาษาพูดจริงดิ?

ส่วนเย้าแหย่สะกดงี้นะ

>>567 ไม่เชื่อก็แล้วแต่ ไม่ได้ห้าม เขียนผิดบ้างก็อภัยกันหน่อยเถอะ

กรุ้มกริ่มกูว่าภาษาเขียนนะ
กูชอบบรรยากาศแบบตอนนี้จัง ใครมีนิยายอยากให้โม่งดูให้อีกก็แปะมาตรงๆ แบบนี้นะคะซิส ไม่ต้องให้เพื่อนให้ผัวเอามาแปะก็ได้

>>569 ไม่เถียงด้วยหรอกแต่ยังยืนว่าเป็นภาษาพูด กูฮาตรงนี้ >>> ไม่ต้องให้เพื่อนให้ผัวเอามาแปะก็ได้

>>570 อยากจะยืนยันก็เอาหลักฐานมายันสิว่ามันเป็นภาษาพูด อยากให้คนเชื่อถือก็ออกแรงหน่อย ไม่ใช่พูดลอยๆ ไอ้แบบ "ไม่เชื่อก็แล้วแต่" นี่มันไร้ความรับผิดชอบเกินไป

>>571 เมื่อก่อนกูเคยใช้ตอนเขียนนิยายแรกๆ แต่อาจารย์กูก็บอกมันเป็นภาษาพูด คือตอนแรกกูก็เถียงเหมือนกันว่ามันเป็นภาษาเก่าแก่ แต่ก็เจอสวนมาว่า กรุ้มกริ่มมันเป็นภาษปาก แผลงมาจากคำว่า กระหยิ่ม กูก็เลย เออ ตามนั้นแล้วกัน และกูก็ไม่เคยใช้คำนี้บรรยายอีกเลย

พวกมึงใจเย็นๆ นะคะ

โม่งด้านบนทำให้กูต้องไปอ่านเรื่องอื่นของการเวกเลย กูไปอ่านเรื่องอื่นเท่าที่เห็นในเว็บมา เจอจุดร่วมคือ เขาจะใช้นางเอกเป็นตัวเดินเรื่องทุกเรื่อง แล้วเหมือนจะเล่าผ่าน Voice นางเอก

น่าจะเป็นอย่างที่โม่งข้างบนบอก นางมารน้อยข้ามภพมันเขียนเล่าเรื่องด้วย Voice ของนางเอก อินางเอกคนนี้มันแอ๊บๆ มี Voice ที่กูขอนิยามว่า Naughty Bitchy จริตเวเน เป็นตลคที่กูหมั่นไส้ชิบหาย แต่ก็ชอบ ถุย ติดกับความ Bitch เต็มๆ

มึง เขาเขียนบอกไว้ว่าเรื่องนี้นางเอกเป็นโอตาคุตรรกะป่วงบรรลัย กูว่าไม่ใช่โอตาคุค่ะอิเหี้ย อินี่มันหื่น!!!!!!! กูจินตนาการไปถึงตอนก่อนที่อินางเอกจะทะลุมิติเลยมึง เพ้อเก่งระดับสิบกะโหลกแบบนี้อินางเอกเรื่องนี้ต้องเป็นนักเขียนขี้จิ้นคอยส่องรูปผู้ชายในอินเตอร์เน็ตแล้วเอามามโนแน่ๆ

กูชอบนางเอกเรื่องเล่ห์รักเจ้าชายอสูร อห พอเปลี่ยนนางเอก Voice ของเรื่องก็เปลี่ยน แตกต่างกันอย่างกับคนเขียนเป็นคนละคน (กูชม)

ที่ต้องขอชมเลยคือคาแรคเตอร์ตัวละครเขาชัดเจนมาก

พอละพิมพ์ยาวกูเหนื่อย อีกสิบห้านาทีจะได้พักแล้วนะคะ เจอกันอีกทีตอนกูเข้างานค่ะ

>>572 กูไม่ได้อยากจะแย้งอะไรให้เอาเป็นเอาตายหรอกนะ แต่กรุ้มกริ่ม กับกระหยิ่ม ความหมายมันไม่ได้เหมือนกันเป๊ะๆป่ะ

แล้วถ้าจะพูดเรื่องแผลงคำ คำว่ากระหยิ่มก็แผลงมาจากขยิ่มอีก ลองเปิดพจนานุกรม ของ อ.เปลื้องดูนะ

>>574 กูก็ฟังอาจารย์กูมา มึง ณ พิชา หรือเปล่าวะ

กูเล่าอะไรให้ฟังหน่อยก็ได้ หลายๆ อย่างที่กูเอามาแนะนำในการเขียนนิยายในโม่ง มันเกิดจากการที่กูมีโอกาสได้ไปเรียนตัวต่อตัวกับนักเขียนท่านหนึ่ง กูไม่ขอเอ่ยชื่อนักเขียนท่านนั้นแล้วกัน เกิดมีใครมาด่าอาจารย์กู กูคงรับไม่ได้ ทุกอย่างที่กูมาบอกมาได้จากตรงนั้นทั้งหมดเลย

>>573 พอบอกว่าเป็นคุก็อดขำไม่ได้ นั่นล่ะ กูไม่ชอบตัวละคร bitchy อ่ะเพื่อนโม่ง เลยรำคาญ อันนี้ก็รสนิยมส่วนตัวเนอะ

ประเด็นคำว่ากรุ้มกริ่ม กูว่าอันนี้พูดยากละ สำหรับกู กูโอเคที่จะใช้คำว่าสายตากรุ้มกริ่มในการบรรยาย ไม่ได้ทำให้ระดับภาษาแกว่งจนรู้สึกขัด นิยายไม่ใช่งานเขียนเชิงวิชาการ ระดับภาษามันไม่ได้ตายตัวเป๊ะๆ ถ้าเขียนแล้วอ่านลื่นมันก็โอเคแล้ว เอาจริงนะ เรื่องของน้องการใช้ภาษาไม่ได้แย่ แต่จุดอ่อนเป็นอย่างที่โม่งอารีและอีกคนบอก น้องจังหวะไม่ดี เหตุผลปวกเปียก ตรงนั้นน่าโฟกัสมากกว่า

ถ้ามึงคือ ณ พิชา จริง กูบอกเลยว่ากูเคยอ่านงานมึง และมึงก็คงแก่กว่ากูเยอะอยู่ มึงเป็นคนที่ใช้ภาษาเขียนนิยายได้ดี มีการเลี่ยงคำซ้ำเลี่ยงสรรพนามได้ดีสุดๆ มึงอาจจะฝีมือพอๆ กับอาจารย์กูด้วยซ้ำ และกูก็ไม่ได้แปลกใจที่มึงได้รางวัลนักเขียนรางวัลหนึ่งด้วย ถ้าในบรรดานักเขียนยุคหลังก็มีมึงกับอาจารย์กูนี่แหละที่กูยอมรับ

>>576 เรื่องสั้น จะว่าสอน จะว่าเสือกก็ได้ การที่คนเราจะยึดตามคำสอนของอาจารย์ไม่ใช่เรื่องผิด จะยกย่องอาจารย์ก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่การยกอาจารย์ลงมาเป็นส่วนหนึ่งในการโต้เถียงแล้วออกตัวว่าใครด่ารับไม่ได้ ตรงนี้เริ่มผิดแล้ว แล้วก็ยังไม่มีใครด่าอะไรอาจารย์ของเรื่องสั้นเลย มีแต่เขาถามให้อธิบาย ตัวเรื่องสั้นเองหรือเปล่าที่ดึงลากอาจารย์ตัวเองลงมาจนเดือดร้อนใจเอง เราว่านักเขียนทุกคนก็มีอาจารย์ทั้งนั้นนะ จะอาจารย์ที่สอนจริงๆ หรืออาจารย์ที่สั่งสอนผ่านงานเขียน อาจารย์ช่วยก่อสร้างรากฐานเราให้แข็งแรง แต่อาจารย์ไม่ใช่ไม้บรรทัดของชีวิตนะ อย่ายึดติดกับอะไรจนเกินไป

>>579 ไม่ได้หมายความว่าจะกลัวใครด่าอาจารย์เรื่อง "กรุ้มกริ่ม" นะ ถ้าผิดก็คือผิด ใครก็ผิดได้ สิ่งที่กลัวคือ กลัวว่าพูดถึงชื่อนักเขียนขึ้นมา หลายคนอาจจะพูดว่า นักเขียนคนนั้นอย่างนั้นอย่างนี้มากกว่า เลยบอกว่าไม่ขอเอ่ยชื่ออาจารย์แล้วกัน แค่นั้นเอง

ถามหน่อย พวกโม่ง
Bitch bitchy เป็นตัวละครแบบไหนกัน ต่างจากนางเอกไม่บิชยังไง กูสงสัย

>>572 เออ แค่นั้นก็ยังดี ยังมีที่มาหน่อย กูก็จะได้ไปค้นเพิ่มว่ามันเป็นภาษาพูดจริงรึเปล่า เหี้ย ยุคสมัยแม่งเปลี่ยนไปเร็วมาก จะใช้คำไหนแม่งก็กลัวแต่จะผิด จะไม่สนใจใครเลยใจกูก็ไม่ด้านพออีก

แปลกดี คิดว่าคอมเมนต์ใดคอมเมนต์หนึ่งน่าจะเป็น ณ พิชา ดีใจนะที่ได้คุยกับนักเขียนคนโปรด แต่ก็แปลกใจที่เราต่างก็สถิตย์อยู่เว็บนั้นกันเป็นปีๆ แต่ไม่เคยคุยกันเลย คิดว่า ณ พิชา คงรู้แหละว่าเราเป็นใคร บางทีอาจจะเห็นเราตั้งแต่วางงานแรกๆ ด้วยซ้ำ ตอนนั้นก็เหมือนน้องๆ ในนี้แหละ ไม่เคยมีประสบการณ์งานเขียนมาก่อนเลย ตอนนั้นวางงานไปตอนเดียวโดนเป็นสิบๆ ชุด แทบอยากเลิกเขียนไปเลย ตอนนั้นที่นั่นยังไม่เป็นแบบปัจจุบัน คนใจดีเยอะใครวางงานก็ช่วยดูช่วยอ่านให้ตลอด ทุกวันนี้ไม่ใช่แล้ว คิดถึงตัวเองในตอนนั้นก็เลยอยากมาแนะนำน้องๆ ที่อยากเป็นนักเขียน มันเหมือนมองเห็นภาพตัวเองตอนเป็นนักเขียนหน้าใหม่ ที่พอเขียนงานเสร็จก็ไฟแรงอยากได้คำวิจารณ์ ถึงวันนี้มีผลงานได้ตีพิมพ์ไปบ้างเลยคิดว่าพอมีอะไรจะบอกน้องๆ ได้บ้าง ก็เลยแวะเวียนมาที่นี่เป็นครั้งคราว

>>583 กูว่ามึงเริ่มเพ้อแล้ว

ไปกินข้าวแป๊บเดียว นี่มันอะไรวะเนี่ย

กูขอเผือกนิดนึงนะ กูขี้เผือก
1 การดึงอาจารย์ตัวเองมาอ้างโดยไม่ให้เหตุผลอื่นนอกจากพูดว่าอาจารย์สอนมาว่าเป็นภาษาพูด
2 การออกชื่อนามปากกาคนอื่นในประเด็นสนทนาที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องของเขา
มันไม่โอเคอะ

มึงเอาอะไรมาคาดเดาว่าใครเป็นใคร ข้อความสั้นๆ มันไม่น่าจะบอกได้ขนาดนั้นอะมึง

โม่งก็คือโม่ง ไม่ต้องพยายามเดาว่าโม่งเป็นใครดีกว่า อีกเรื่องสำคัญนะคะซิส ถึงมึงจะออกชื่อนามปากกาใครแบบชมเชย ถ้ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่คุยและคนคนนั้นไม่ได้ดังขนาดนั้นก็ไม่น่าทำ คนจะมองในทางลบได้ง่าย ดีไม่ดีชื่อที่โดนพูดถึงจะโดนมองว่าแอบมาอวยตัวเองไปด้วย ไม่เอ่ยถึงเลยจะดีที่สุด กูอ่านเจอแวบแรกกูสะดุดกึกเลยนะมึง

>>584 วันนี้กูว่าง กว่าจะทำแบบให้ลูกค้าเสร็จเครียดจนเส้นเลือดในสมองแทบแตก งานกูมันอาศัยจินตนาการและสมาธิเยอะจัด ให้เพ้อบ้างอะไรบ้างเถอะวะ กูไปหาเบียร์กินดีกว่า

>>585 กูขอโทษแล้วกัน

>>585 เรื่องอาจารย์กูให้เหตุผลไปแล้วนะ ว่าแกบอกว่าไงกูถึงเชื่อ มึงอ่านดูดีๆ

>>581 Bitchy ของกูหมายถึงกลุ่มอาการที่ทำให้อยากด่าว่าอิดอก สำหรับกูคำนี้ไม่ได้เลวร้าย แต่มันดอกอะมึง

แค่เรื่องกรุ้มกริ่ม พวกมึงก็เดากันออกรึวะว่าใครเป็นใคร เชี่ยโม่งแม่งน่ากลัวสัสๆ
กูพล่ามแบบคนไม่รู้เรื่องเหี้ยไรด้วยนะ อ้างอาจารย์มันเกี่ยวไรด้วยวะ มึงก็แค่บอกแหล่งอ้างอิงมากูจะได้ตามไปอ่านยกเว้นมึงไม่มี รึว่าแค่จากปากอาจารย์มึงก็เชื่อทันที แล้วโคตรเป็นสุภาพบุรุษ-สุภาพสตรีเลยสัสบอกชื่ออีกฝ่ายโต้งๆ แต่ชื่อตัวเองเงียบกริบเลย แฟร์เพลย์มาก

>>588 กูเห็นแล้วล่ะ แต่มันน้อยอะมึง มันไม่ได้ใช้อ้างอิงอะไรได้น่าเชื่อถือเลย

ไม่เป็นไรมึง ด้วยเวทมนต์แห่งความเผือกกูจะไปนั่งค้นต่อเอง

>>590 เออ นั่นสิ ชื่ออาจารย์กูยังไม่เสือกบอก แต่ออกชื่ออีกฝ่ายซะงั้น เมื่อคืนกูนอนน้อย เรื่องของเรื่องคือคือกูเคยเห็นนักเขียนคนที่ว่า เขาไปแนะนำนักหัดเขียนคนหนึ่ง คือเอาตรงๆ เลยตอนแรกกูก็หมั่นไส้เขาแหละ เพราะกูดันไปเข้าใจผิดว่าเขาเป็นนักเขียนอีกคน ที่เขียนนิยายแนวมุ้งมิ้ง แบบว่าภาษาแม่มไม่ถูกจริตกูเลย กูก็เลยกะจะไปจับผิดงานเขาไง เลยดิ่งเข้าไปในบล็อกเขา ปรากฏว่าเขียนดีมากอ่ะ กูจับผิดไม่ได้เลย แถมได้รางวัลนักเขียนด้วย ทีนี้กูก็มาเล่นโม่ง เห็นโม่งคนหนึ่งเถียงกับอีกคน แล้วเอ่ยชื่อนักเขียนคนนี้ขึ้น ปรากฏว่าอีกฝ่ายเงียบ กูเลยเชื่อมาตลอดว่าเขาก็อยู่ในโม่งเหมือนกัน ที่ไปที่มาก็เท่านี้แหละ วันนี้ถ้ากูทำอะไรผิดก็ขอโทษด้วยกูเบลอหนักมาก

>>592 มึงยอมรับว่าผิดกูไม่แซะต่อละ ทีหลังมึงสงสัย มึงก็แค่แย็บคุยเรื่องที่มึงรู้กันสองคนก็ได้นะไม่ต้องออกชื่อใคร แมนๆด้วยมึงรู้ว่าเขาเป็นใครเขาก็ควรรู้ว่ามึงเป็นใคร พวกมึงรู้กันสองคนไม่มีใครโม่งแตกเหอะ

2-3วันมานี่โม่งมีแต่เรื่อง เอาคำวิจารณ์ฉบับโม่งไปแปะงี้ ออกชื่อนักเขียนสวมโม่งงี้ ถึงโม่งจะเครดิตไม่ดีแต่ช่วยกันระวังกันหน่อยดิวะกูอยากอ่านโม่งนานๆ

>>592 ไปนอนไป
>>593 ต่อมเสือกกูทำงานไม่ได้พักแล้วเนี่ย

ความรู้เท่าเม็ดแตดอึ่ง เสือกสะเออะมาให้ความรู้ด้านภาษา

>>595 กูว่านี่แรงไปนะโว้ย ใครก็ผิดได้ทั้งนั้นแล้วอีกอย่างไอ้ที่กูบอกไปมีสรุปได้ชัวร์ๆ ยังว่ามันคือภาษาพูดหรือภาษาเขียนกันแน่ ไอ้ที่มึงด่ากูว่าความรู้น้อย อย่างน้อยกูก็รู้จักแบ่งปัน และใจกว้างพอรับฟังคนอื่น ไม่ใจคอคับแคบมาด่าคนอื่นเอามันส์อย่างมึงหรอก ไม่ได้ช่วยอะไรใครเลย

>>596 อย่าไปสนใจมัน

>>595 แล้วกูบอกให้มึงรู้อีกอย่างนะ กูจบวิศวะ กูไม่ใช่คนไม่มีความรู้ห่าอะไรอย่างที่มึงพูด ว่าแต่มึงเถอะเรียนจบยัง หาเงินใช้เองได้ยัง

>>596 มันจงใจกวนน้ำให้ขุ่น สิ่งที่มึงควรทำคือเมินไป ไม่ต้องสน ยิ่งสนมันยิ่งชอบ มึงก็อย่าไปตามเกมมันมาก

>>598 มึงจะไปดิ้นตามมันทำไม

>>598 โม่งเรื่องสั้นมึงควรจะไปตั้งสติ ทำงานทำการแล้วไม่น่าหัวร้อนขนาดนี้ เหนื่อยแทน

มันเมนต์มานี่กูจี๊ดเลย แต่ก็ถูกของพวกมึง งานกูก็ปวดหัวพอแล้ว ไม่น่าไปให้ราคากับมันหรอก

โม่งเรื่องสั้นทำดีแล้วล่ะ ทำต่อไป เราให้กำลังใจนะ เราโม่งเซฮุนเอง

กดข้อแรกของโม่ง

อย่าสนในสิ่งที่บั่นทอน ยกเว้นว่านั่นคือประโยชน์

ใครว่างจัด ลองสับหน่อย สับเท่าที่อ่านไหวพอ
https://writer.dek-d.com/gandtao412/story/view.php?id=1389087

โม่งเรื่องสั้นคงยังอายุไม่เยอะ คงเพิ่งเรียนจบหรือจบมาไม่นานใช่ไหม จบคณะดีด้วย ดู ไปออกจะเป็นคนสุภาพด้วย แต่ยังมีความวู่วามอยู่ในที คนที่เข้ามาในนี้มีมากมายหลายนิสัย เราจะเจอคนแบบไหน จุดประสงค์ยังไง มันเลือกไม่ได้ เพราะฉะนั้นต้องหัดใจเย็น ตั้งสติให้ดี หากมีเรื่องไม่คาดคิดมากระทบตัวเรา เป็นกำลังใจให้

>>603 ทำไมต้องเลียโม่งเรื่องสั้น งานนี้มันผิดก็คือผิดป่ะ

>>603 อ้าว ยังไงแน่วะ งงกับมึง แล้วใน >>595 คืออะไร วันนี้พวกมึงเป็นอะไรกันวะ

>>608 อีห่า เรื่องราวพลิกผัน โม่งเซฮุนมาด่าเรื่องสั้น เพื่อออกมาโอ๋เรื่องสั้นต่อ อห สร้างกระแสอ่อ นี่มึงลืมเปลี่ยนไอพีช่ะ หมดราคามั้ยแยกย้ายมึง แยกย้ายมะ สับนิยายต่อเถอะ

>>595 >>603
มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว มึงพลาดแล้ว
เชื่อเถอะ เดี่ยวแถว่ามันกับแฟนใช้ร่วมกัน

เอาดีๆ เถอะพวกมึง กูอยากอ่านสับนิยาย อยากนั่งเมาธ์มอยนิยายที่กูอ่านกับพวกมึง กูไม่อยากบึนปากแคะขี้มูกดีดใส่จอ มันสกปรก

งง

ไม่แน่ใจว่ากูไปทำอะไรให้ไม่พอใจนะ เพิ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อกี้งงเลย ถ้ากูทำอะไรให้ไม่พอใจจริงๆ ก็ขอโทษด้วยจากใจ กูขอยุติเรื่องนี้ไว้แค่นี้ไม่อยากให้ตัวเองต้องเป็นสาเหตุให้ห้องนี้เปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น

จากโม่งเรื่องสั้น

เยดเข้ คดีพลิก 5555555555555555555555555555555

>>605 มันยาวมากไปมั้ง เอามาลงที่นี่ไม่น่าจะมีใครอ่านจบ อีกอย่างลองไปอ่านดูแล้วไม่ค่อยมีชั้นเชิงในการบรรยายเลย น่าจะถูกจัดไปอยู่ในหมวดไลท์โนเวลมากกว่า ถ้าใช้มาตรฐานการสับแบบที่ทำๆในกระทู้นี้แม่งคงเละ

กูงงไปหมดละว่าต้องการไร มีลากไปห้องนินทาด้วย เมินๆแล้วสับนิยายกันต่อมั้ย #ลาก่อนโม่งเซฮุน #ไปตั้งชื่อมาใหม่นะคะซิส

KY มีใครแนะนำนิยายแนวสลับเพศดีๆให้กูหน่อยได้ป่ะ เอาแบบมีการดำเนินเรื่องหน่อยๆแล้ว ไม่ใช่พอเปลี่ยนเป็นอีกเพศได้เขินเงิบกันตามคลิเช่แล้วคนแต่งก็เลิกแต่งน่ะ แนวหญิงเป็นชายยิ่งดี

เรื่องนี้เคยสับรึยัง
https://writer.dek-d.com/BlueOni/story/view.php?id=1337537

https://writer.dek-d.com/jaasaa/story/view.php?id=1024248

https://writer.dek-d.com/xceellolita/story/view.php?id=1448373

https://writer.dek-d.com/bever-leica/story/view.php?id=1029757

กูโม่งเรื่องสั้นเองนะ กูรู้แล้วล่ะว่าโม่งเซฮุนคงเกลียดกูมาก คงเพราะสไตล์การสับนิยายของกูมันดูน่าหมั่นไส้ และอาจจะไม่ใช่แค่เซฮุนคนเดียวที่เกลียด บอกตามตรงว่ากูตกใจนะ ไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำจะทำให้คนอื่นเกลียดชังได้ขนาดนี้ สิ่งที่เซฮุนทำถ้าไม่มีคนจับได้นี่ เรื่องนี้คงถูกลากยาวไปอีกหลายวัน เรียกว่ากะกระทืบกูให้ตายคาตีนเลย กูอยากขอโทษเซฮุนและทุกคนที่เกลียดกู สิ่งใดก็ตามที่กูทำให้ไม่พอใจ กูบอกได้เลยว่ากูไม่ได้มีเจตนาร้ายกับใคร แต่ถ้าใครมองว่ากูคิดร้ายกูก็จนใจ

เพื่อเป็นการตัดปัญหา กูจะเลิกสับนิยายในนี้เพื่อบรรกาศในห้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม เอาตามนี้แล้วกัน

>>619 มึงก็ไม่ได้สับน่าหมั่นใส้ตรงไหนนิ อย่าไปสนใจมันเลย คนสับนิยายในนี้ยิ่งน้อยๆ อยู่

>>619 กูว่ามึงวิจารณ์ต่อได้นะแต่ไม่ต้องบอกชื่อ กูงงพวกมึงมานานแระเล่นโม่งเสือกอยากมีตัวตน บอกตัวเองชื่อโม่งโน้นนี้เพื่ออะไรวะ
เวลากูอ่านที่พวกมึงวิจารณ์กูไม่ได้ดูว่าใครหรอกนะ กูเหมาว่าคือโม่งหมดแหละ พวกมึงวิจารณ์ดีกูก็ว่ามีประโยชน์ มึงเอียงมีอคติกูก็ด่า
กูว่าผิดตั้งแต่ตั้งชื่อโม่งนี่แหละ มึงดูที่เด็กดีนะเพราะมีตัวตนเลยโดนด่ามีคนเกลียด เล่นโม่งไร้ตัวตนอย่านอยด์แค่เอาชื่อออกก็จบแล้วเพื่อน

>>619 โอ๊ย อีผี อะไรจะเปราะบางขนาดนั้น มึงจะไปก็ไปเถอะค่ะซิส เพ้อเหี้ยอะไรอยู่นั่น กูรำ แม่งไม่จบไม่สิ้นสักที อ่อ ไม่ต้องมาใส่ว่ากูเป็นเฮทเทอร์นะคะ ข้างบนที่ปลอบที่คุยกับมึงดีๆก็มีกูอยู่ในนั้นค่ะ

มึงอย่ามาทำพูดเลยว่าสไตล์การสับมึงน่าหมั่นไส้ สับอยู่กี่เรื่อง สไตล์ไม่ชัดเจนด้วยซ้ำ ใครเกลียดชังอะไร สำคัญตัวเองผิดหรือเปล่า กูสับนิยายในนี้มาก็หลายเรื่อง แรงกว่า ร้ายกว่ามึงเยอะ โดนด่าว่าสับเอามันก็เคย กูยังไม่มีปัญหาเหี้ยไรเลย ขนาดโมโม่จังกับอารีโดนด่าว่าพักหลังอวย เขาก็ไม่ได้จับเป็นประเด็นใหญ่ของชีวิต ที่นี่แม่งต่อให้เถียงกันด่ากันยังไง สุดท้ายก็สับนิยายกันต่อ มีแต่มึงเนี่ยที่อะไรอยู่นั่น ลากยาวหลายวันนี่ก็มึงลากเองล้วนๆ คนอื่นเขาลากกับมึงที่ไหน ใครกระทืบมึงคะ มีแต่บอกให้เมินให้พอ คนที่เขาตีกับมึงเรื่องกรุ้มกริ่มเขาจบไปเป็นชาติละ หัวร้อนอยู่ได้ รู้จักมั้ยคะ โนสนโนแคร์โนแยแส นี่มึงอ่อนแอ มึงก็แพ้ไปค่ะ ไปสะสมแต้มบุนมาใหม่นะคะซิส ชีวิตจะได้แกร่งๆค่ะ

บัยส์

มึง กูว่ามันแปลกๆ คิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นไปเหอะ บางทีคนทำอาจแอบอ้างชื่อเซฮุนด้วยก็ได้ ยังไงมันก็จับมือใครดมไม่ได้อยู่แล้วอะมึง พวกมึงก็ปล่อยผ่านไปเหมือนลมตดหมาเถอะ กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมกันต่อไป ไม่เห็นมีใครต้องหายตัวไปไหน

มองอีกแง่ วันๆ คนโดนโม่งแหกเยอะแยะ อาจจะมีใครสักคนไม่พอใจแล้วอยากป่วนก็ได้นะมึง กูก็ไม่ได้จะเข้าข้างหรือหาทางลงให้ใครหรอก กูแค่รู้สึกว่ามันเป็นไปได้ทั้งนั้นอะมึง ไม่จำเป็นต้องเอามาเป็นอารมณ์นะคะซิส

ทุกคนจงมองไปที่เหล่าม้าเหี้ย...เอ้ย ยูนิคอร์นบนฟากฟ้า อ่า...! ช่างสวยงามเสียนี่กระไร

อิเหี้ย ลองใช้จริตแบบนิยายที่กูตามๆ อ่านมาตอบมู้แล้วคันมือชิบหาย 5555555+

กูขำว่ะ ทำไมคนทำมันเลือกคนได้ถูกจังวะ มันก็เป็นไปได้หมดแหละ อาจจะแค่คนมาป่วน หรือเขาอาจหมั่นไส้มึงจริงๆ หรืออาจเป็นเจ้าของนิยายที่ถูกสับแล้วไม่พอใจ แต่มึงจะไปวอรี่อะไรแค่เรื่องขี้มดแค่นี้ มันเกิดขึ้นอยู่ทุกวี่ทุกวันในวงการนี้
ป.ลิง ทีแรกกูนึกว่าโม่งเรื่องสั้นเป็นผู้ชาย ดูทรงจากอะไรต่างๆ แล้วไม่น่าใช่ น่าจะเป็นสาววิดวะจิตใจอ่อนไหวแสนดีมากกว่า กูฟันธง
ป.ลิง2 โม่งเรื่องสั้นมีเบอร์ไหม

อยากเอานิยายมาให้สับครับ มีจำนวนตอนขั้นต่ำไหมเพราะตอนนี้เพิ่งเขียนได้สามตอนเอง

>>619 อ่อนแอจังวะมึง กูเป็นนักเขียนพิมพ์มาไม่มากก็แค่ห้าเล่ม เขียนนิยายตลาดขายเอาเงิน โดนด่าเสียหมามาไม่รู้กี่รอบแต่กูก็ยังอยู่มาได้จนถึงวันนี้โดยที่กูยังเป็นตัวกูเหมือนเดิม กับเรื่องแค่นี้มึงทนไม่ได้แล้วมึงจะอยู่ในโลกออนไลน์ยังไง ถ้ามึงถอยก็เท่ากับมึงแพ้ คนที่ต้องการทำลายมึงก็หัวเราะสบายใจเฉิบ นักเขียนใหม่ที่จะได้คำแนะนำได้แนวทางการเขียนที่มีประโยชน์จากมึงก็จะไม่ได้อะไรอีก

ไอ้เรื่องภาษาพูดภาษาเขียนที่เป็นต้นเรื่องน่ะกูไม่ห่าอะไรกับมึงเลย แต่ถ้ามึงถอยแบบนี้มึงก็รู้ไว้เลยว่ากูดูถูกมึง จากที่ไม่เคยด่าใครว่าโลกสวยก็จะด่ามึงนี่แหละ เหี้ย โดนแค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ มันต้องสู้สิวะ จะยอมให้ไอ้เหี้ยที่ไหนก็ไม่รู้มาทำลายมึงได้ยังไง หน้ามันมึงเคยเห็นมั้ย เสียงมันมึงเคยได้ยินมั้ย ถ้ามันเป็นเด็กหัวเกรียนยังเรียนไม่จบมึงรับได้มั้ยที่จะโดนมันถอนหงอก มึงลองคิดดูก็แล้วกันว่าใครได้ใครเสียบ้าง เป็นกูกูไม่ยอม

มึงคิดดูสิ ถ้ากูเป็นคนมาใหม่ชื่อ โม่งลูกตุ๊ด โม่งหำตุง โม่งขี้เงี่ยน โม่งบ้ากาม โม่งหน้าหี โม่งหัวควย โม่งขี้แตก โม่งตูดบาน โม่งน้ำว่าวลวก ฯลฯ มองกูยังไงทุกคนน่าจะรู้คำตอบแล้วว่ะ ต่างจากประมูลมีระบบชื่อให้ตัวเองมีหน้ามีตาทำวีรเวรกรรมเหี้ยแล้วดังกว่าในโม่ง แต่ถูกนินทาลับหลังบ่อยกว่า

อือ

ขอบคุณทุกคนนะคะ ตอนแรกว่าจะไม่บอกว่าเป็นผู้หญิง แต่ถูกจับได้จนได้ มีพลังแล้วค่ะ โม่งเรื่องสั้นจะสู้ต่อค่ะ

>>630 กุโม่งฮูนะ อันนี้ขอแย้งนิด เรื่องตัวตนในโม่ง

บางครั้งเราวิจารณ์ใคร เราก็อยากให้เป็นเอกลักษณ์ของเราไง สไตล์การสับไรงี้ อย่างอารี ก็อารีสมชื่อไง

ไม่ได้อยากมีตัวตนในนี้หรอก แค่อยากให้จำนวนคนสับมันดูเยอะเท่านั้นเอง ห้องจะได้คึกคัก

สัสกูเมากาว จะแทคตัวเองเพื่อ,?

กูจะบอกเลย ในห้องแบบนี้ เอาเข้าจริงมันจะมีคนอยู่กี่คนก็ไม่มีใครรู้หรอกมึง ในจำนวนคนอวยคนรุมด่าก็ไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่ใช้ร่างแยก เพราะงั้น ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรให้มาก อะไรเป็นประโยชน์ก็รับไว้ อะไรไร้สาระก็ล่อยผ่านไป

กูเป็นคนนึงที่วิจารณ์โดนไม่สร้างตัวตน กูแค่พูดในสิ่งที่กูอยากพูดอะมึง กูอ่านอะไรมาก็อยกเล่าให้ฟังเฉยๆ ว่ามันดีมันเหี้ยยังไง กูมาเห็นปัญหาปัญญาอ่อนตอนนี้แล้วรู้สึกดีที่ไม่สวมตัวตนให้ตัวเอง

กูพูดเผื่อว่าคนทำจะแค้นฝังหุ่นเรื่องการสับนิยายของเรื่องสั้นหรือใครในห้องนี้นะมึง
ในส่วนของนิยายที่กูเคยสับที่ผ่านๆ มาน้านนนนนนน กูไม่รู้นะว่ามีใครอ่านแล้วไม่สบายใจอะไรไหม แต่มึงก็ต้องเข้าใจด้วยนะอิดอก กูก็แค่วิจารณ์ตามประสบการณ์ตามจริตของกู ก็เหมือนคนอื่นในห้องนี้แหละมึง แต่ละคนก็วิจารณ์ตามประสบการณ์และจริตของแต่ละคน ถ้ามึงคิดว่านิยายตัวเองดีแล้วก็ทำต่อไป แต่ถ้าคิดว่าที่กูพูดมันจริง มึงก็ลองพยายามปรับดู สุดท้ายพวกกูทุกคนก็เป็นแค่เสียงสะท้อนเสียงหนึ่งซึ่งอาจจะถูกหรือผิดก็ได้ ไม่ต้องเก็บไปประสาทแดกหรือเกลียดชังกันนะคะ กูไม่รู้หรอกว่าคนอื่นที่มาสับๆ นิยายในนี้คิดยังไง แต่เวลากูพูดถึงนิยายเรื่องไหนกูก็พูดตรงๆ ไปตามเนื้อผ้า ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านี้ มึง กูก็คนอ่านปากหมาคนนึงอะนะ ขนาดนิยายที่กูชอบกูยังแขวะเลยอิดอก กูจะบอกให้ ถ้างานมึงดีคนก็จะชอบ แต่ถ้ามันเหี้ย มึงก็จะโดน social sanction เอง ก็เหมือนการใช้ชีวิตในสังคมแหละมึง

ส่วนอิคนพยายามสร้างเรื่อง อิผี มึงเป็นเหี้ยอะไร เบียวไปแล้วมึง โลกนี้ไม่ใช่นิยายนะมึงที่จะได้มีคนเป็นนางเอกเปนตัวอิจฉา อิห่า เอาเวลาไปเขียนนิยายไป เผื่อมึงจะเขียนได้ดี ในเว็บจะได้มีนิยายเจ๋งๆ ให้กูอ่านเพิ่มอีกเรื่อง ประสาทแดกเอ้ย

>>606 >>607 >>613 >>622 >>629

แล้วกูบอกให้มึงรู้อีกอย่างนะ กูจบวิศวะ กูไม่ใช่คนไม่มีความรู้ห่าอะไรอย่างที่มึงพูด ว่าแต่มึงเถอะเรียนจบยัง หาเงินใช้เองได้ยัง

นี่โม่งเซฮุนเองนะ

>>633 >>634 มึงจะสื่ออะไร กูไม่เข้าใจ

>>635 มันป่วน เมินๆมันไปเหอะ

>>634 งั้นกุคือโม่ง ซารางเฮ ดีมั้ยวะ สัส มาบอกทำควย?

...กูจะมาอ่านรีวิว พวกมึงเล่นเหี้ยไรกันวะเนี่ย

พอเห๊อะ เหมือนพวกมึงพายเรือในอ่างกันเลยว่ะ เปิดประเด็นใหม่ที ไม่มีใครจะตอบ >>625 เลยเหรอ งั้นกูตอบได้มั้ย กูอยากบอกว่าเขียนหลายๆตอนแล้วค่อยเอามาลงโม่งดีกว่า(สัก10ตอนงี้) เพราะถ้าไม่กี่ตอนมันแทบบอกอะไรไม่ได้เลย(ยกเว้นนิยายจะห่วยจนกดปิดตั้งแต่บทแรก) แต่ถ้าจะเอานิยายมาให้โม่งสับก็ทำใจนะว่าจะได้คอมเม้นตรงไปตรงมามาก สามารถหาตัวอย่างได้จากบนๆ

ไม่มีไรแล้ว วางนิยายไว้ได้เลย เลิกงานปิดออฟฟิศแล้วถ้าไม่ติดอะไรเดี๋ยวจะดูให้นะ

กูไม่ได้เข้ามาแค่ไม่กี่วันเรื่องเยอะเหี้ยๆ เลื่อนหาเรื่องเกี่ยวกับนิยายแทบไม่เจอ
อยากจะถามเพื่อนโม่งเกี่ยวกับนิยายที่ติดอันดับท็อปอย่างรวดเร็วในช่วงนี้อย่างเรื่อง หมอยาเจ้าเสน่ห์ กูนี้งงเลยมาจากไหนว่ะเห็นอีกทีก็อยู่อันดับบนๆแล้วลองอ่านดูไม่กี่ตอนก็เดิมๆนี่ หรือมันมีอะไรที่มากกว่านั้นว่ะhttps://writer.dek-d.com/mimii-kei/story/view.php?id=1533401

>>641 อันดับนิยายเด็กดีกูปลงตั้งแต่เซียนจอมเวทย์ขึ้นท็อปแล้ว แม่งเชื่ออะไรไม่ได้ทั้งนั้น ดูได้อย่างเดียวคือลงถี่รึเปล่า

>>641 กูไม่แปลกใจนะ นิยายแปลจีน อัพถี่ ก็เหมือนทรราชย์ตื๊อรัก วีรกรรมสะบั้นบุรุษ ขึ้นอย่างเร็ว

>>641 คงเพราะมันเป็นนิยายแปลมั้ง แต่กูข้องใจการตั้งชื่อเรื่องว่าทำไมเป็นแบบนั้น

>>641 <img src="https://myc.dek-d.com/a/writer/img/cross.gif"> าเจ้า
อยากเห็นตอนขึ้นปกตีพิมพ์มากกว่า เงิบสุด

นิยายอีแวมมาแล้ว ตอนเดียวไม่ต้องรอหรอก มันชอบลบประวัติตัวเองทุกครั้งเวลามีคนวิจารณ์เป็นกลางหรือท้วงติง
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1538575
https://www.dek-d.com/board/view/3698363/

>>646 อ่านแล้วมีแต่ความเบียวของตัวละครที่สะท้อนจากคนเขียนอีกที เลือดจากช่องคลอด นางเอกเมนส์แตกว่างั้นเหอะ

>>646 พระเอกร้องขอเลือด นางเอกคิดว่าเดี๋ยวให้กินเลือดในช่องคลอดเลย อีเหี้ย อีเหี้ย อีเหี้ย อีเหี้ย อีเหี้ย อีเหี้ย อีเหี้ย อีเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

>>646 555 กูโคตรฮา

คงกะจะแต่งให้เป็นเรื่องเสียว อารมณ์แบบดูดตรงนั้นเสียวดีอ่ะ แต่ลืมนึกไปว่านั่นเมนส์มากกว่า 555 ว่าแต่ชุดแฟนตาซีสายเดี่ยวสีดำคืออัลลัย...

>>650 กูจะอ้วก....

จะว่าไป ถ้าเทียบกับตรรกะเรื่องเสียวที่แวมเขียน กูว่ามีความเป็นไปได้นะ ที่จะมีฉากเสียวแบบมีอะไรกัน พระเอกเบิร์นแล้วนางเอกเป็นเมนส์ ซดเลือดพอดี แหวะ

อวสานอาหารเย็น ควยยยยยยยยยยยยย

ทำไมกูฮา

มีอย่างที่ไหน เจอผู้ชายบอกหิวเลือดมึงจะเล่นมุขอุ๊ย เดี๋ยวก็ให้ดูดเลือดจากช่องคลอดเลย เงี่ยนมากว่างั้น ผู้หญิง ไม่สิ คนที่ไหนจะคิดยังงี้ได้วะ

>>646 ปกติกูจะไม่ค่อยอยากเมาธ์มอยฝอยฟุ้งถึงนิยายที่ไม่คนเขียนยังเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็นอะมึง กูปากไม่ดี กูสงสารคนเขียน แต่ไหนๆ ก็ไม่มีอะไรทำ กูให้คนนี้เป็นกรณีพิเศษ เลือดช่องคลอดมันดึงดูดกู

กูอ่านไปพิมพ์ไปนะคะ

3
2
1

โอ้ย อิดอก(คำสร้อย) พอเถอะ อิพวกจั่วหัวว่ารักแฟนตาซี แต่ยังไม่หลุดพ้นความรักระดับม.สอง(กูด่าเบียว เผื่อไม่รู้)
อิดอก เปิดมาก็เปรี้ยงฟ้าผ่ามาแต่ไก่โห่ ใส่ซาวด์เอฟเฟคตลกๆ ยังไม่พอ ยังบรรยายด้วยสำนวนแบบนิยายแฟนตาซีเยาวชนแบบพยายามมหากาพย์ มึงจะเขียนรักแฟนตาซีจริงดิ

อ่านไปสักพัก จากเปรี้ยง พวกมึงจะเจอ พรึ่บพรึ่บพรึ่บ อิดอก นี่รักแฟนตาซีหรือแฟนตาซีคอมเมดี้ แล้วอีสำนวนที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนมาพยายามวัยรุ่นนี่คืออะไร

ตัวอย่าง : ค้างคาวตัวเล็กบินออกมาจากพระจันทร์สีเหลือง ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าค้างคาวตัวนี้ทำไมถึงบินออกมาจากพระจันทร์ นั่นก็เพราะค้างคาวตัวนี้คือตัวเดียวกับที่บินเข้าไปในดวงจันทร์สีน้ำเงินแล้วทะลุมิติยังไงล่ะ

เหยดแหม่ อ่านแล้วต้องอุทานสำเนียงบ้านเกิดกูหนึ่งที อิดอก กูค้นพบปัญหาหนึ่งอย่างของนิยายเรื่องนี้ นั่นคือ คนเขียนแม่งยังสับสนในชีวิตอยู่ ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะเขียนงานออกมาให้เป็นแนวอะไรแน่ การบรรยายในแต่ละช่วงเลยไม่ค่อยไปทางเดียวกัน เผลอๆ จะแยกเสน่ห์ของงานแต่ละแนวไม่ออกด้วยไหมอะมึง บทบรรยายมันมีตรงที่เหมือนจะพยายามมหากาพย์ แล้วก็มีตรงที่เหมือนจะพยายามไลท์โนเวล มันไม่ลื่นไหลอะมึง อ่านแล้วมันน่ารำคาญ

อิพระเอกกับนางเอกนี่ก็สุดแสนจะไม่เป็นธรรมชาติ แต่ก็ยากจะบอกว่ามันหนักไปที่ตัวละครมันไม่สมจริงหรือหนักไปที่วิธีการบรรยายมันทำให้กูอินไม่ได้มากกว่ากัน สิ่งนึงที่กูบอกได้ก็คือ เท่าที่กูเห็น นิยายแวมป์จะมีแต่ tell tell tell เต็มไปหมด น้อยมากที่จะพยายามใช้สัญลักษณ์ ดึงบรรยากาศ หรือใช้ภาษากายพยายาม show แทนที่จะ เขียน tell ออกมาโต้งๆ

แล้วก็นะ อิดอก เอาเลือดจากช่องคลอดให้แดกมันไม่ลามกเว้ย มันอัปปรีย์ ผู้หญิงที่คิดแบบนี้ได้แม่มสตรองและเสื่อมเหี้ยๆ นางเอกไม่ได้ใสๆ อย่างที่พยายามจะอวยหรอกค่ะ

แล้วอีความต่างของระดับภาษานี่คืออะไร "นี่ จำไว้เลยนะ ฉันไม่มีวันให้นายดื่มเลือดฉันหรอก โรคจิต คนห่าอะไรอยากดื่มเลือด ฉันว่านายต้องมีจิตที่ไม่ปกติแน่ๆ " เนี่ยอะมึง นอกจากไดอาล็อคตัวละครจะไม่ลื่นไหล ฟังดูไม่เหมือนสิ่งที่คนจริงๆ จะพูด มันยังมีความต่างของระดับภาษาอยู่ด้วย ปัญหานี้แก้ง่ายมาก แค่เวลาเขียนๆ ไปก็ลองอ่านออกเสียงดูอะมึง ก็จะรู้ว่าอิที่ตัวเองเขียนมันเป็นภาษาพูดของมนุษย์ไหม

อิดอก แล้วตาที่บอกว่า นางเอกหัวใจเต้นตึกตักตึกตักตอนอีพระเอกบอกว่าจะไป แล้วนางเอกเสือกสงสัยว่า แค่เขาจะไปทำไมหัวใจเราต้องเต้นรแงด้วยนะนี่มันอะไรวะ

ตัวละครหาความสมเหตุสมผลไม่ได้เลยมึง นี่กูย้อนขึ้นไปอ่านสองรอบเชียวนะมึง กูถึงกล้าพูดคำนี้

หลังจากย้อนอ่านดูสองรอบ ทำให้กูจับทางได้ว่าแวมป์เหมือนจะอยากเขียนนิยายรักโรแมนติกแฟนตาซีวัยรุ่นอารมณ์ไลท์โนเวลอะนะ ถ้าต้องการจะเขียนแนวนี้จริงๆ ก็ต้องบอกว่า พล็อตยังอ่อน การวางคาแรคเตอร์ก็ยังอ่อน จุดเด่นของคาแรคเตอร์ถ้าจะพอมีก็คือความที่พระเอกเป็นแวมไพร์ นอกเหนือไปจากนี้ยังมองไม่เห็นอะไรที่ทำให้อยากจดจำ อินางเอกก็ดูสับสนในตัวเอง แต่กูรู้ จริงๆ แล้วนางเอกไม่ได้สับสน คนเขียนต่างหากที่สับสน จะเอาไงก็เอาสักทางเถอะวะ จะเสื่อมหรือจะใส จะหยาบคายหรือสุภาพ ไม่ใช่อยากเขียนอะไรก็เขียนๆ ลงมา คนอ่านอย่างกูเห็นแล้วงง ไม่เข้าใจว่าตัวละครมันจะยังไงกันแน่

พอละพิมพ์ยาวกูเหนื่อย

ข้อคิดเห็นพิเศษ กูว่าเรื่องนี้อย่าเขียนเป็นรักแฟนตาซีดีกว่า เขียนให้เด่นไปทางคอมเมดี้เถอะ แค่นี้กูอ่านไปก็ขำไปจะตายห่า

>>656 กูหลุดขำพรืดตรงอีค้างคาวนี่แหละ 555

ค้าวคาวบินพรึ่บพรึ่บพรึ่บ 555+

มึงเอ้ย ที่สุดของความบันเทิง
อ้อ กูลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร กูว่านะ พระเอกอยากดื่มเลือดไม่โรคจิตเท่าที่อินางเอกคิดว่า "เดี๋ยวเอาเลือดช่องคลอดให้ดื่มซะเลย" หรอก

กูชอบตรงคนห่าอะไรนะ แม่งบัดซบดี ถ้ามันเขียนด้วยภาษาแบบนี้ทั้งเรื่องจะเหี้ยดี

ถ้ามองว่าเป็นการ์ตูนตลกพาโรดี้กูว่าก็ตลกดีนะ กูขำตั้งแต่เริ่มอ่านเลยจริงๆ ขำชห. 555555555 เปลี่ยนสายเหอะแวมเอ้ย

ตอนอ่านกูก็คิดนะมึง ถ้าเอาไปวาดเป็นการ์ตูนอาจจะดี พอเป็นนิยายมันยังไงไม่รุ

แล้วกูบอกให้มึงรู้อีกอย่างนะ กูจบวิศวะ กูไม่ใช่คนไม่มีความรู้ห่าอะไรอย่างที่มึงพูด ว่าแต่มึงเถอะเรียนจบยัง หาเงินใช้เองได้ยัง

ชอบมาก อ่านทีไรก็ขำ

>>662 พอเหอะเรื่องมันจบไปแล้ว ชีวิตนี้มึงจะย้ำคิดย้ำทำทั้งชาติรึไง

>>662 ฮอลแพะขำกว่าจบวิศวะนะมึง

>>664 นิยายแวมก็ขำกว่าวิดวะนะมึง กรั่กๆ

พวกมึงนี่ไม่จบ ถ้าไม่มีไรทำแปะลิงก์นิยายตัวเองมาก็ได้ตะ แม้กูจะปากหมาแต่วันนี้กูอารมณ์ดี รับประกันว่าแม้งานเหี้ยก็จะไม่ด่าเยอะ อยากนั่งอ่านนิยายไปจิบลาเต้ไปค่ะซิส ขออย่างเดียวอย่ายาวเกินสิบบท เดี๋ยวกาแฟกูหมดแก้วก่อนอ่านจบแล้วจะอารมณ์บูดค่ะ

>>666 เลขสวยด้วย

>>667 สวยเหมือนหน้าตาและนิสัย

>>666 กูได้แค่นี้ วันหน้าจะหางานเพิ่มให้มึง
https://writer.dek-d.com/toaudition95/writer/view.php?id=1509550

>>666 ต่ำกว่า 10 บทหายากว่ะ ไม่เกิน 20 บทดูหาง่ายหน่อย
https://writer.dek-d.com/blackblood007/story/view.php?id=1506438
https://writer.dek-d.com/samonuy/story/view.php?id=1538097
https://writer.dek-d.com/avalanche2512/story/view.php?id=1530894
https://writer.dek-d.com/nutasd2008/story/view.php?id=1537526
https://writer.dek-d.com/pavarit44/story/view.php?id=1527546
https://writer.dek-d.com/ttuutyi/story/view.php?id=1526001
https://writer.dek-d.com/fortuneza/story/view.php?id=1472646
https://writer.dek-d.com/thauayut123/story/view.php?id=1527871

>>669 มันเกินสิบบท แต่ไม่เป็นไร หน้านิยายเพลงเพราะถูกจริต อ่านก็ได้ แต่จะอ่านแค่สิบบทนะ ถ้าสนุกถึงจะอ่านต่อ

ขออ่านไปเมาธ์ไปเหมือนเดิมนะ
3
2
1

ตอนแรกที่จิ้มเข้ามาเจอบรรยายเรื่องความรัก ชะงักไปนิดนึงเลยอะเธอ กูถึงขั้นต้องเลื่อนขึ้นไปดูว่านิยายเรื่องนี้มันหมวดอะไร พอเจอคำว่าออนไลน์ กูนี่ร้องหือในใจเลยนะ เออ เปิดแปลกดี

ท็อปเขียนแบบนี้นะคะ ไม่ได้เขียนว่า ท๋อป
นิศัย ต้องเขียนว่า นิสัย
แล้วอินี่อีก โถงถางมันมีความหมายด้วยเหรอคะซิส อันนี้ถามให้คิส
อิดอก(คำสร้อย) สามคำนี้อยู่ในย่อหน้าเดียวนะคะ แต่ไม่เป็นไรมึง วันนี้กูอารมณ์ดี ไม่ว่ากัน คนเราผิดพลาดกันได้นะคะ

วิธีการบรรยายลักษณะตัวละครที่ใช้ จะว่าครีเอทก็ครีเอทละมั้ง แต่จะว่าแปลกก็แปลก แวบแรกตอนอ่านเจอผมสีดำรกรุงรังนี่นึกถึงลิงอุรังอุตัง แล้วก็นี่นะ 170 มันเป็นความสูงมาตรฐานของเด็กอายุ 16 เหรอวะ กูรู้สึกแปลกๆ กับการที่มาเขียนบรรยายในน้ำเสียงบ่นๆ ว่า "ตัวก็ไม่สูงถึง 170 ด้วยซ้ำ" อะมึง

อิดอก เดี๋ยวนะ กูขอกดปุ่ม stop แป๊บ

อิเหี้ย กูจิบกาแฟหนึ่งทีแล้วยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่พูดไม่ได้ มึง มึงเอ้ยยยย เวลาเขียนนิยาย ไม่จำเป็นต้องพยายามเล่าเรื่องราวตัวละครมากขนาดนี้ก็ได้ อิห่า กูอ่านมาตั้งหลายย่อหน้าอินโทรชีวิตพระเอกที่เล่าด้วย voice เอื่อยๆ เหมือนบทบรรยายในโฆษณาประกันชีวิตก็ยังไม่จบสักที ทำไมคนอ่านอย่างกูต้องมานั่งอดทนอ่านประวัติชีวิตไอ้เหี้ยที่ไหนที่กูยังไม่ได้มีความประทับใจใดๆ ให้อยากรู้จักเลยสักนิดด้วยวะ ใจเย็นๆ มึง ค่อยๆ เขียนเล่าประวัติความเป็นมาพระเอกแนบสนิทไปกับเนื้อเรื่องก็ได้ ไม่จำเป็นต้องพล่ามยาวเหยียดตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่แบบนี้ มันน่าเบื่อ คำแนะนำพิเศษนะ เวลาเขียนนิยายอะ บทนำมันสำคัญมากๆ เลยมึง เพราะมันเป็นตัววัดว่าคนอ่านจะอยากอ่านเรื่องของมึงต่อไหม เหมือนมึงดูทีวีอะมึง มึงนึกภาพตามกูสิคะ เวลาเจอหนังเรื่องไหนลอยขึ้นมา ถ้าหนังเรื่องนั้นเล่าแบบบรรยายเสียงเอื่อยๆ ไปเรื่อยๆ โดยไม่มีเหตุการณ์อะไรน่าสนใจ ดูไปห้านาทีก็ยังเหมือนเดิม มึงอยากเปลี่ยนช่องไหม? นั่นแหละ การเขียนนิยายก็เหมือนกัน มึงต้องจับคนอ่านให้อยู่หมัดอะมึง

ไม่ต้องยัดเยียดข้อมูลพระเอกหรอก เขียนเรื่องให้มันน่าติดตามให้ได้ก่อน ถ้ากูอยากติดตามแล้ว กูก็จะอยากรู้จักอีพระเอกของเรื่องเองแหละ

กูทนอ่านไม่ไหวจริงๆ ขอข้ามไปหาเนื้อหาส่วนที่เนื้อเรื่องเริ่มเดินไปข้างหน้าแล้วนะมึง กูสรุปเผื่อเพื่อนโม่งที่มาอ่านเล่นนะคะ เอาเป็นว่าสรุปสั้นๆ ว่า อิพระเอกเรื่องนี้มันอกหักค่ะมันเลยเปลี่ยนไป เท่ขึ้น อิดอก แค่นี้ก็ต้องอินโทรซะยาว เปลืองกาแฟกูมากๆ

คำแนะนำพิเศษนะ บทนำนี้อะ ตัดข้ามมาเปิดเรื่องที่ตอนอิพระเอกเปิดประตูเข้าห้องมาสบตายูนะแบบเท่ๆ เลยก็ได้ แล้วอาจจะให้ทุกคนกรี้ดว่าอิพระเอกนี่เปลี่ยนไปโดยอาจจะดูหล่อขึ้นเพิ่มภาษีให้อิพระเอกไปอีก ตานี้พอทุกคนกรี้ดยูนะก็กรี้ดเลยทำให้แฟนยูนะไม่พอใจ เกิดเรื่องราวอะไรก็ว่าไป จบเรื่องวุ่นๆ มึงค่อยมาเล่าอดีตแบบสรุปๆ ที่มาของพระเอกก็ได้ กูว่าแบบนี้มันจะน่าสนใจกว่า

อ่านต่อนะคะ

หือ หือ หือ อิด๊อกกก มาอีกแล้วเว้ย ซาวด์เอฟเฟค!

"ชิ!! ไอ้นี่หน้ากวนประสาทชะมัด!!!" ชายอีกคนที่อยู่ด้านข้างกำหมัดแน่และชกมาที่หน้ากันต์ ยูนะเห็นงั้นก็รีบร้องห้าม
"หยุดนะ!!!ปึกกกก!!!!" ทั้งห้องเงียบไปชั่วครู่เพราะอึ้งอยู่

อิดอก กูเองก็อึ้ง
นี่มึงเอาอะไรมาให้กูอ่าน กูเกือบพ่นกาแฟใส่จอ กาแฟกูแพงนะคะ

เครื่องหมายพวกนี้อะมึง ! นี่อะ ใส่ตัวเดียวก็พอ หรือถ้าอยากใส่เยอะก็ไม่ควรเกินสามตัว (เขียนแบบนี้ !!! ) ไม่ใช่อยากใส่กี่ตัวก็ใส่ อิดอก ที่กูพูดมานี่มาตรฐานสำนักพิมพ์นะ มึงลองค้นกูเกิลคำว่า การจัดต้นฉบับ อาจจะยังพอเจอที่เขาสอนวิธีใช้เครื่องหมายพวกนี้ในต้นฉบับนิยาย ปึกกกก ก็เหมือนกัน จะลากตัวอักษรยาวๆ ก็ไม่ควรเกินสามตัว แต่ถ้าถามกูนะ ปึก! ก็พอแล้ว

นอกจากเรื่องเครื่องหมายและการใส่ตัวละกดเพื่อลากเสียง กูอยากขอติงเรื่องการใส่ซาวด์เอฟเฟคนิดนึง

มึง กูงงอะ หยุดนี่คำพูดยูนะสินะ แล้วปึกคืออะไร เสียงยูนะโดนส้นตีนใครลอยมากระทบปากฟันร่วงเหรอสัส ถ้ามันเป็นซาวด์เอฟเฟคที่ไม่ใช่คำพูดจากปากตัวละคร มึงไม่ได้ต้องเอามายัดไว้ในเครื่องหมายคำพูดเดียวกับคำพูดตัวละครเว้ยยยย สับสนเหี้ย

กูเริ่มเส้นเลือดขมับเต้นตุบๆ ละ กูปิดเพลงแป๊บอิห่า เพลงเดียวเล่นวนซ้ำทำนองเอื่อยๆ แม้จะเพราะแต่ฟังแล้วสะกดจิตชิบหาย

เดี๋ยวจะยาวไป พักแป๊บนะคะ ขอนวดขมับสักครู่ เดี๋ยวมาอ่านต่อ

>>671 วิจารณ์ดีสัด กูอ่านแล้วๆได้ผลบุญ จัดมาๆ

จัดหน่อยสิคะซิส
https://my.dek-d.com/cmch3rry/writer/view.php?id=1536439

ต่อจาก >>671 นะคะ

โอเค กูหายเวียนหัวแล้ว มาๆๆ อ่านต่อ

เรื่องซาวด์เอฟเฟคนี่เป็นปัญหาสำคัญมากๆ เลยมึง
ตัวอย่างนอกจากที่พูดไปแล้วก็มี "ฟุบ กร๊อปปป อร้ากกกก!!!!!" "ปึ้งงงง" แล้วก็มา "ฟุบบบบ กร๊อปปปปป อร้ากกกก!!!!" อีกที ตามมาด้วย "ฟุบ ผัวะะะะ โคร้มมมมม!!!!" มันไม่โออะ ก็อย่างที่บอกๆ ไปข้างบนแหละ ถ้าปรับได้ก็ลองปรับดู

คำผิดเยอะมากอะมึง ขนาดว่ากูอารมณ์ดีๆ ยังสะดุด ประสาทแดรกพอประมาณ

ไออาล็อค จังหวะกูเจอ ผมมาสมัครชมรมนะ แล้วอิรุ่นพี่ตอบ โอ้ว งั้นขอแนะนำตัวนะ ผมชื่อหมูหมาแมวนะ กูสะดุดกึกจริมๆ นะ

นะนะนะ นะประหนึ่งมีนะเป็นคำสร้อย อิดอก ไม่เอานะ ไม่เขียนนะ ติดนะนะมึงนะ นะนะนะ

คำแนะนำเหมือนเรื่องก่อนหน้าที่กูเมาธ์ไว้ข้างบนนะเพื่อนโม่ง เวลาเขียนบทสนทนาอะไรให้ลองพูดออกมาดู แล้วคิดให้ดีว่า สิ่งที่ตัวเองเขียนเป็นไดอาล็อคมันใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะพูดไหม เพิ่มให้อีกนิดว่า อยากให้คิดเผื่อด้วยว่ะ ว่ามนุษย์คาแรคเตอร์อย่างตัวละครของมึงอะ มันจะพูดแบบไหน บทสนทนาเป็นสิ่งสำคัญมากนะมึง ต่อให้บรรยายดีแค่ไหนถ้าบริหารบทสนทนาไม่เป็นมันก็ซำนั่นแหละ ลองอ่านออกเสียงดูตะ โอเคนะคะ

กูไม่อยากพูดเรื่องเดิมๆ ซ้ำอะ เอาเป็นว่าอ่านต่อๆ มาก็ยังเจอปัญหาเดิมๆ สตอรี่ก็ไม่มีเหี้ยอะไร แค่พระเอกล้มอริได้ก็มาสมัครเข้าชมรมแล้วก็มีเสียงซาวด์เอฟเฟคถีบประตูปั้งงงงงงง!!!!! มีคนมาหาเรื่อง แล้วก็ตบกัน มหัศจรรย์ตรงที่ซาวด์เอฟเฟคฟันดาวมี "เปรี้ยงงงงตู้มมมมม" ด้วยค่ะอีด๊อกกก ตาที่มันโดนถีบโดนเหวี่ยงไปกระแทกพื้นจะตูมจะอะไรกูก็ยังเชื่อ แต่ฟันดาบใส่กันมันไม่มีเปร้ยงตู้มว้อย เอาดาบรับไม้เบสบอลก็ไม่ได้ดังเปรี้ยง ฟ้าผ่าหัวมึงอ่อ น้องสาวมึงสิใช้ดาบแล้วเปร้งตู้ม บ้านมึงฟันดาบแล้วดังเปรี้ยงตู้มทั้งตระกูล!

ยังไงดีอะมึง กาแฟกูหมดแล้วเนี่ย กูเครียดแล้วติดนิสัยชอบกระดกน้ำ กาแฟกูหมดแล้ว กูยังอ่านบทนำไม่จบเลย คิดเอาละกันว่าความปรับปรุงไหม

กูพยายามไม่ติงเรื่องพล็อต เพราะกูเพิ่งอ่านแค่บทนำเอง กูเลยไม่แน่ใจว่ามึงจะมีเซอร์ไฟรส์อะไรกูไหม เอาเป็นว่าขอติงแค่เรื่องความไม่สมเหตุสมผลของเซตติ้งไปก่อนละกัน คือ ฉากนี่คือโรงเรียนใช่ไหม มึงทะเลาะกันในโรงเรียนขนาดนี้แต่ไม่มีใครมาห้ามอะไรเลย แต่มันก็ยังพอกล้อมแกล้มคิดไปได้นะว่าเด็กๆ อาจจะช่วยกันปิดฝ่ายปกครอง หรือไม่อิโรงเรียนนี้อาจจะเป็นแบบมัธยมซูซูรัน โรงเรียนอีกา เกิดทันไหม?

พอก่อนกูเหนื่อย สามทุ่มแล้วมึง กาแฟหมดแล้ว ต้องลุกแล้วด้วยค่ะ
กูขอติดไว้ก่อนนะ พบกันพรุ่งนี้ค่ะซิส ราตรีสวัสดิ์ เพื่อนโม่งอยากช่วยสับต่อก็มาแตะมือกันได้นะคะ

โอ้โห เหี้ยมาก สติกูฟั่นเฟือนถึงขั้นพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกเยอะแยะเลย สงสัยจะล้าว่ะมึง โทษที เดาออกเนอะว่าคำไหนคืออะไร

>>673 กูสนใจจะอ่านเรื่องนี้นะ เดี๋ยวจบจากเรื่อง New World แล้วจะอ่านเรื่องนี้ต่อ

พูดถึงความสมเหตุสมผลแล้ว อยากรู้ว่านิยายไทยแม่งจะเดินเจริญรอยตามหนังอินเดียรึเปล่าว่ะ
https://www.youtube.com/watch?v=nZ6Vk--vRwM

>>669 กูอ่านข้อมูลเบืเองต้นจบก็กดปิด ยืดยาวฉิบหาย ทำไมไม่ย่อหรือเขียนเป็นบทไปเลยวะ

>>673 นิยายกิ่งน้านี่เอง พวกทะเล้นมีโปรเจคลับอะไรกันวะ เห็นฮูกก็แต่งกิ่งน้าก็ตาม แต่เรื่องเหมือนชีแต่งประชดโม่งเรื่องนางเอกฉลาดนะ ชอบแซะกันดีนักเลยเปิดเรื่องใหม่พระเอกขายของนางเอกโคตรฉลาด

ฮูกแต่งไรวะ มีแต่งตามด้วย

>>680 นิยายจีนโบราณไง ฮูกเขียนเรื่องเกิดเป็นองค์ชาย ต้องคิดให้ได้แบบนางสนม

>>681 เห้ย ชื่อเรื่องน่าสน ขอบใจมากเพื่อนโม่ง

กิ่งน้าเขียนนิยายนางเอกฉลาดอีกแล้วเหรอวะ ถถถ

คือบางทีคนเราก็ชอบคิดกันไปเองว่านางเอกโง่มันแย่ เพราะได้รับอิทธิพลจากละครหลังข่าว เลยพยายามแก้ลำโดยการยัดความฉลาดใส่ให้ตัวละคร จนลืมไปว่าอันที่จริงสิ่งที่ควรเป็นไม่ใช่ยัดคาแร็คเตอร์ฉลาดหรือโง่ แต่คือการทำให้ตัวละครมีความเป็นมนุษย์ เก่งในเรื่องที่ตัวเองถนัด มีคอมมอนเซ้นส์ โง่ได้ในบางเรื่อง คิดสั้นได้เวลาโกรธหรือเสียใจ

>>683 ไม่ฉลาดว่ะ โง่และซื่อบื้อมาก นิยายออกแนวล้อเลียน มีแบบท่องคาถาวิงการ์เดียมเลวีโอซ่า หมั่นโถวแปลภาษา กิ่งน้าบอกเขียนไปก็ขำไป กูไม่ขำเท่าไร เพราะเดาจังหวะมุกได้มั้งว่าตรงนี้มึงต้องเล่นมุกนี้ไรงี้

>>677 ก๊าก บางเรื่องก็ใกล้แล้วแหละ
ถ้าถึงขั้นใช้กล้วยปาดคอเมื่อไหร่ กูยอมละ จะไม่ท้วงติงเรื่องความไไม่สมเหตุสมผลอีกต่อไป

สวัสดี เราโม่งที่เคยรีวิวนิยายพริม >>webnovel/2403/401/ เอง (และของเจ๊มุ >>webnovel/2403/543/ กับพี่ริ >>webnovel/2403/510/)
กุกลับมาอีกที ทุกคนมีชื่อแล้วหรอวะ กุขอมั่ง กุโม่งจึกนะ
เห็นมีคนเอานิยายมาลงให้สับเยอะเลย ขอแจมด้วย
ปล. กุไปไล่อ่านมา นิยายพริมได้ตีพิมพ์ได้ไงวะะะ กุอยากปริ้นท์รีวิวตัวเองมาเผาแล้วสาดพริกใส่แม่งจริง ๆ

โม่งจึกค่ะ รีวิวเรื่อง perfectic world
เริ่มแรก ไม่มีคำว่าperfecticในภาษาอังกฤษ perfectเป็นadj.อยู่แล้ว ดังนั้นชื่อเรื่องควรเป็น perfect world ให้ดีควรมีarticleด้วยเป็น The Perfect World
บทนำ--- เปิดมาเป็นประวัติของโลกคร่าว ๆ น่าสนใจตรงที่เป็นตัวละครสี่ตัวอ่านประวัติพวกนี้อยู่
แต่กุว่าตรงนี้ยังไม่ดีตรงที่สามตัวละครจากสี่มีปฏิกริยาจะฉีกหนังสือทิ้งเหมือนกัน แต่ดันมีประกาศปฐมนิเทศมาเสียก่อน
ถ้าปรับให้ต่างคนต่างตอบสนองต่างกันก็จะสามารถปูทั้งความเป็นมาของเรื่องคร่าว ๆ พร้อมกับปูพื้นนิสัยตัวละครไปได้ในตัว ถ้าตัวละครจะตอบสนองเหมือนกันก็น่าจะบอกลักษณะแต่ละคนมา สีผม สีตา ไรงี้ แต่กุไม่ค่อยแนะนำ คนแม่งจำไม่ได้หรอก นิสัยมันเด่นกว่า
กุอ่านตรงนี้แล้วมีความหวัง จนกระทั่งทุกอย่างพังทลายในบทแรก มึงแต่งกันหลายคนใช่ม่ะ เอาคนแต่งบทนำกุมา
เปิดมาเป็นแนวนิยายแจ่มใส ทั้งภาษาและตัวละคร นางเอก(?)ชื่อมาซากิบ่นว่าอยากตั้งกลุ่มซึ่งกุก็ไม่รู้ว่ากลุ่มไรแล้วตั้งไปทำไมเพราะหลังจากนั้นเพื่อนพวกนางก็กรูมาเป็นฝูง มีแต่ชื่อยุ่นยาว ๆ ไม่มีการบรรยาย/แนะนำตัวละคร กุไม่รู้ใครเป็นใครว้อย
หลังจบพิธีปฐมนิเทศซึ่งแม่งตัดข้ามไปดื้อ ๆ เลย กุนึกว่ามันสำคัญ จู่ ๆ นางเอกก็ร้องไห้แล้วอีคิริกิริ(กุขอเรียกคิคิ)ก็ปลอบ นางเอกก็ตอบว่า "ฮึก ๆ กระซิก ฮึก ๆ" พร้อมรำพึงในใจว่า ฉันนี่อ่อนแอจังเลยน้าาาา คนแต่งพิมพ์น้าแบบนี้จริง ๆ มึง กุว่าอีมาซากิแม่งแกล้งร้องไห้อ่อยคิคิแน่นอน
คนเขียนเป็นอะไรกับสระอาไม่รู้ ต้องลากยาว ๆ ตลอด แบบ กิ่งน้าาาา แบบนี้ตลอดเลยน้าาา กุรำคาญน้าาาา
คิดว่าถ้าจะให้ตัวละครพูดลากเสียง ใช้ตัว ~ นี้จะดีกว่า ใช้พยัญชนะท้าย/สระท้ายซ้ำไว้สำหรับฉากบู๊จพหมดกว่า ดูมีพาวเวอร์
หลังจากนั้นนางเอกก็กลับบ้าน บ่นเรื่องที่ร้องไห้ตอนปฐมนิเทศแล้วหลับ คนแต่งเขียนตอนหลับว่า zzzzzzzzzzzz ส่วนกุก็......ตอบ
มาซากิฝันว่าเห็นผู้หญิงให้สร้อยคอมา บอกว่านาฃเป็น The Chosen One พอตื่นมาก็มีสร้อยคออยู่จริง ๆ นางก็พยายามคิดว่าไปเอามาจากไหนแต่คิดไม่ออกเลยบอกว่า เออ กุจะทำตามที่มึงขอนะ แล้วก็หลับอีกรอบ
บรรยายน้อยมากกกกกกก เข้าใจว่าคนเขียนยังเด็กอยู่ อ่านแต่นิยายแจ่มใส กุไม่ว่าอะไรแล้วกัน
แต่กุอยากรู้จริง ๆ ว่ามึงร้องไห้ตอนปฐมนิเทศทำไมวะะ

กุ >>687 โทษที กุอ่านผิด มันคือปัจฉิมนิเทศ

>>687 เดี๋ยวนะ คิริกิริ? นี่เอามาจากดันกันรอนปะป่าวเนี่ย 555

>>689 ในหน้านิยายเอารูปเคียวโกะกับจุนโกะมาแปะเป็นอิมเมจตัวละครกันโต้งๆเลย

>>687 กูไปตามรอยมา ขอให้นิยามสั้นๆว่า 'ยำการ์ตูน'

>>686 มึงกำลังจะบอกว่ามึงคือโม่งที่ทำให้เกิดกระแสการสับนิยายในห้องนี้เหรอวะ เท่าที่กูดูไม่ใช่มึงแน่ๆ ว่ะ ไม่ใช่มึงสับไม่ดีนะ แต่มึงไม่ใช่โม่งคนนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ มันต่างจากมึงเยอะมาก กูก็ไม่รู้จักโม่งคนนั้น แต่กูมั่นใจว่าไม่ใช่มึงแน่นอน

มา กูกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมกับพลังชีวิต เรามาอ่าน New World กันต่อนะคะซิส
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/toaudition95/writer/view.php?id=1509550
ที่เมาธ์ไว้ก่อนหน้า
1 >>671 2 >>674

สิ่งนึงที่ต้องขอชมนะมึง คือ คนแต่งแม่งพยายามค้นหาเพลงมาก แต่ละบทจะมีเพลงใส่โค้ดออโต้รันเอาไว้ สิ่งนี้มันบ่งบอกถึงความใส่ใจอย่างน้อยๆ ก็ในแง่ความรู้สึกที่มีต่อนิยายเรื่องนี้ของเขา ชอบความรู้สึกที่พยายามจะนำเสนอ แต่เรื่องนี้ก็ดาบสองคมนะมึง อิเพลงที่ใส่มามันก็เพราะดีอะนะสำหรับคนชอบฟังเพลง แต่สำหรับคนไม่ชอบอาจรำคาญได้ง่ายๆ กูเห็นนักเขียนหลายคนที่กูตามอ่านเขาใส่เพลงนะมึง แต่เขาไม่ออโต้รัน กูว่าแบบนี้จะดีกว่า ไม่ต้องยัดเยียด กูอยากฟังกูจะกดฟังเอง ไม่ต้องมาอำนวยความสะดวกให้กูขนาดนี้

จบเรื่องเพลง มาอ่านต่อนะ
เขียนมาขนาดนี้ แต่กูเพิ่งพ้นจากบทนำ...อิดอก ชีวิตยังอีกยาวไกล สูดลมหายใจเรียกพลังแป๊บค่ะ ฮึ้บบบ

นี่คือสตอรี่ย่อๆ นะคะซิส
พอเข้าบทที่หนึ่ง อิพวกเพื่อนในชมรมที่กันต์(ชื่อพระเอก ใช่ค่ะซิส พระเอกชื่อ อามากิริ กันต์ คนเขียนมึงตอบกูมาว่าชื่อนามสกุลทั้งหมดในเรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร ถ้ามึงตอบได้ก็โอเค ส่วนตัวกูไม่ติดใจอะไรมาก แต่ไม่ชอบนิยายที่คนเขียนตั้งชื่อสั่วๆ อารมณ์ว่านึกอยากเอาอะไรมาเขียนก็เขียน ถ้าไม่อยากให้กูรู้สึกขัดๆ เวลาเจออิชื่อมิกซ์สัญชาติแบบนี้ มึงอธิบายที่มาของชื่อหน่อยก็ได้นะคะ แม้ว่าจะบอกว่าเป็นโลกแฟนตาซีหรือโลกเสมือนอะไรก็ตาม แต่ไม่ใช่ว่าเสมือนแล้วมึงจะเขียนอะไรก็ได้นะ อย่างน้อยต้องมีเหตุมีผลในตัวของเนื้อเรื่องเองให้คนอ่านอย่างกูอ่านแล้วยอมรับได้ เข้าใจได้)

อิห่า วงเล็บยาว เอาใหม่นะคะ

พอเข้าบทที่หนึ่ง เพื่อนชมรมที่กันต์เพิ่งมาสมัครก็คุยกันเรื่องเกม เปิดบทมาก็คุยกันเลยมึง จนตอนแรกกูสับสนว่านี่กูอ่านนิยายผิดเรื่องหรือเปล่า กูไม่แน่ใจว่าคนเขียนมึงอยากให้กูเซอร์ไพรส์หรือเปล่า แต่ด้วยความที่ voice การเล่าเรื่องของมึงในช่วงที่ไม่มีฉากแอคชั่นยังเอื่อยๆ กูเลยไม่เซอร์ไพรส์แต่อุทานในใจว่า "เชี่ยอะไรวะเนี่ย" แทน

เนื้อหาช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เพื่อนกันต์ก็อธิบายเรื่องเกม NWO โฆษณาว่าแลกเงินในเกมเป็นเงินจริงได้โน่นนี่นั่น สมจริงงั้นงี้ อิดอกกันต์ก็เลยเกิดอยากช่วยพ่อแม่หาเงินด้วยการเล่นเกม กูชอบความรู้สึกแบบนี้ที่แทรกอยู่ในนิยายนะ แต่อ่านๆ มาก็ทำให้รู้ว่าคนเขียนนี่ยังเด็กอยู่ มุมมองความคิดอะไรลายๆ อย่างมันยังละอ่อนแบบคนยังไม่ค่อยได้เผชิญโลกอะมึง อันนี้กูพูดรวมๆ นะคะ ไม่ได้หมายถึงตาที่อิกันต์อยากเล่นเกมแลกเงินมาแบ่งเบาภาระที่บ้าน

กูดูจากสำนวน ดูจากวิธีการเล่า ดูจากตรรกะหลายๆ อย่างในเรื่องแล้ว ถ้าให้กูแนะนำนะ อ่านนิยายเยอะๆ ค่ะซิส ในเมื่อชีวิตจริงมึงเก็บแต้มบุญไม่ทันชาวบ้านเขามึงก็ต้องศึกษาชีวิตจากการอ่านนิยายและหนังสือสารคดีต่างๆ มึงจะได้สะสมแต้มบุญเอาประสบการณ์เอามุมมองการมองโลกที่กว้างขึ้นมาเขียนนิยาย ตรรกะในนยายตอนนี้ไม่ใช่แย่ แต่มันเด็กอะมึง ถึงตัวเดินเรื่องกับตัวละครอื่นๆ ของมึงจะเด็ก แต่คนอ่านที่ไม่เด็กมาอ่านแล้วไม่อินอะมึง อ่านแล้วมันอึดอัด ความรำคาญพรรค์นี้ไม่เกิดขึ้นในตอนที่กูอ่านไลท์โนเวลแนวนี้ที่ตัวเอกอายุเท่านี้นะมึง ถ้ามึงอยากให้กลุ่มคนอ่านของมึงกว้างขึ้น ลองพิจารณาเรื่องนี้ก็ดี

กูเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกว่าปกตินิยายทั่วไปที่เขใส่ซาวด์เอฟเฟคเขาทำยังไง ถ้ามึงไม่บรรยายแนบไปกับบทบรรยาย มึงจะเขียนคล้ายๆ ที่ทำอยู่ก็ได้ แต่ไม่ต้องใส่เครื่องหมายคำพูดให้มันนะ มึงอาจจะเอาเครื่องหมายคำพูดออกแล้วทำตัวเอียงก็ได้ แค่นี้ก็โอเคละ

อิดอกกกก พอเข้าเกมมา สิ่งแรกที่ลาสทำคือไล่ตบกระต่าย อิคนใจร้าย มึงทำร้ายน้องตุ่ย มึงเป็นศัตรูกับกรูว! โทดๆๆๆ กูอิน ตบกระต่ายมันก็เป็นเรื่องปกติอะนะ เข้าเกมมาใหม่ๆ ก็ไม่ค่อยมีตัวอะไรพิลึกึกกือให้ตบหรอก แต่ มัน ไม่ เท่ ว้อย มึงช่วยเปิดตัวพระเอกในเกมเท่ๆ กว่าไล่ตบกระต่ายได้ไหม อิดอก กุสงสารกระต่าย

อิห่า เกิน 4000 อักษร

ต่อจาก >>693 นะคะ

เกิดเป็นกันต์นี่ซวยชิบหาย อิเหี้ย ฉากเปิดตัวในบทนำก็เอื่อยๆ ไม่เท่ พอเข้าเกมก็เสือกเอื่อยต่อแล้วมาตบกระต่าย บทไม่ส่งสัดๆ ถ้าเป็นละคร กูจะด่าคนเขียนบทกับผู้กินตับ ดอกมาก กูสงสารพระเอกของกู แค่ตบกระต่ายก็ใช้เวลานานหลายย่อหน้า แถมยังโดนกระต่ายเล่นจนทรุดลงหายใจหอบถี่...มึงคะ ต่อให้มึงจะบอกว่ากระต่ายตัวใหญ่ แต่กูก็ยังไม่เห็นภาพลักษณ์ที่ดูน่ากลัวเหี้ยอะไรเลย มึงช่วยส่งเสริมให้พระเอกกูดูดีขึ้นด้วยการบรรยายให้กูเห็นหน่อยว่ากระต่ายตัวนี้มันน่ากลัว หน้าตาเหี้ยมโหดอะไรก็ว่าไป อะไรก็ได้ที่ไม่เหมือนกระต่ายธรรมดาที่ตัวโตอะมึง กูอ่านแล้วเข้าใจนะว่ามันเป็นกระต่ายที่ไม่ธรรมดา แต่มึงไม่ค่อยบรรยายลักษณะที่ทำให้รู้สึกว่าน่ากลัวหรืออันตราย กูอ่านแล้วเลยจินตนาการถึงภาพกระตุ่ยตูดนุ่มตัวโตไล่กระทืบพระเอก อิห่า โดนกระตุ่ยทำกระดูกแตกตั้งแต่นาทีแรกที่เข้าเกม... ตกลงนิยายเรื่องนี้มึงจะขายใคร จะขายคนอ่านวัยที่กรี้ดกร้าดพระนางเท่หรือไม่ใช่ ถ้าตอบว่าไม่ใช่ กูจะบอกไว้เลย มึง คิด ผิด ช่วงวยแบบนั้นนั่นแหละคนอ่านส่วนใหญ่ของมึง เพราะด้วยตรรกะระดับนี้กับแนวการเขียนแบบนี้คนที่อายุเยอะหน่อยอ่านไม่ไหวอะมึง มันจะเห็นความเฟคเต็มไปหมด ต้องให้คนที่มีประสบการณ์และมุมมองโลกในระดับเดียวกับช่วงอายุพระเอกอ่านเท่านั้น ถึงจะไม่รู้สึกว่าขัดๆ อะไรมากมาย

มึงคิดว่าเพราะอะไรนิยายหลายเรื่องที่พระเอกช่วงวัยนั้นถึงต้องดูเท่ดูเก่งเทพ ก็เพราะมันเท่ไงมึง มันตอบสนองความต้องการเทพของคนอ่านเว้ย มัน่ายต่อการเอาตัวเองมาสวมแล้วฟิน ถ้าเจอพระเอกหล่อๆ เก่งๆ ก็จะอยากกรี้ดกร้าดอะค่ะ มึงไปคิดให้ดีก่อนนะว่ากลุ่มเป้าหมายของมึงคือใคร และกลุ่มคนอ่านที่เป็นเป้าหมายของมึงต้องการอะไร ลองรีไรท์ดู กูเห็นความพยายามในการเขียนและความใส่ใจในการค้นหาเพลงตั้งเยอะแยะ กูว่าคนแบบนี้ถ้าเอาจริงก็ปรับได้ไม่ยาก ที่พูดนี่เพราะกูอยากให้มึงประสบความสำเร็จ ไม่ได้อยากให้มันจบอยู่ที่แค่นิยายอ่านเล่นคั่นเวลาบนเว็บ

พอเข้ากลางบทที่สี่นะ กันต์ก็กลับเมืองมา แล้วได้ปสมัครเรียนเวทมนตร์ในเกม จากนั้นก็ไปโชว์ฝีมือเลยได้เป็นลูกศิษย์จอมเวทโบราณของเกม(AI) เวทมนตร์ เขียนแบบนี้นะคะซิส คนเขียนผิดเยอะมาก

ก็ไม่มีอะไรมากมึง จนถึงบทที่ห้าก็ยังไม่มีสตอรี่อะไรให้อยากเกาะติด บทที่ห้าก็จบลงด้วยการที่กันต์ไปไล่ตบมอนในเกม

มึง กูขออนุญาตแนะนำอีกอย่าง กูทนไม่ไหวจริงๆ ว่าจะไม่พูดแล้วแหละ อดไม่ไหว เวลาเขียนนิยายอะ ไม่ต้องเล่ารายละเอียดชีวิตแม่งขนาดนี้ก็ได้ อะไรที่ไม่มีความสำคัญต่อเนื้อเรื่องหรือรวบฉากได้มึงรวบไปเลย เล่าเรื่อง 1 2 3 4 5 เอื่อยๆ แบบนี้ มันน่าเบื่อชวนให้อยากกดปิดมากๆ

ปัญหาตอนนี้นะ ตัวละครก็ไม่ดึงดูดกู เนื้อเรื่องก็ไม่มีอะไรที่ดึงดูดกู สำนวนกลวิธีนำเสนอก็ไม่มีอะไรดึงดูดกู นิยายบางเรื่องสตอรี่ไม่ค่อยคืบหน้าแต่สำนวนเขาดีอะมึง มีการจิกกัดเสียดสี บางเรื่องก็ขำ อ่านแล้วมันอยากอ่านต่อ แต่อันนี้คือไม่มีอะไรแบบนี้ มันเลยเนือยๆ

เดี๋ยวขอพักทำงานต่อก่อนนะ เหลืออีกห้าบท เดี๋ยวมาอ่านไปเมาธ์ไปต่อ ตอนเย็นๆ

>>695 NWO ชื่อทีมมวยปล้ำ WWE ป่าว New World Order

>>695 ผิดๆ หมายถึง >>693

>>695 ใช่ครับ แต่มวยปล้ำเอามาจาก ศัพท์การเมืองอีกทีครับ คำนี้กล่าวถึงยุค post cold war หรือหลังสงครามเย็น ส่วนใหญ่จะกล่าวถึงในบริบทของ conspiracy theory (ทฤษฎีสมคบคิด) มากกว่าครับ คือประเทศที่ชนะสงครามโลกครั้งที่สองจะสร้างระเบียบโลกใหม่ อะไรแบบนั้น และพวกที่ใช้คำนี้ในทางลบจะเป็นกลุ่มประเทศสังคมนิยม กลุ่มประเทศตะวันออกกลางที่ต่อต้านตะวันตก อะไรประมาณนี้ครับผม

>>695 ky แปป แม่ง nostalgic มาก กูไม่ได้ดูตั้งแต่เอ็ดดี้ เกอเรโร่ตาย อันเดอร์เทกเกอร์ถอดหน้ากาก คิดถึง 619 can you see me

เหยดเขร้ๆๆๆๆๆๆๆๆ MSO กลับมาแล้ว 555555 รอมา 5 เดือนกว่าจะมีตอนใหม่ แต่ก็ยังดีที่กลับมา

>>698 เดี๋ยวนะ ชื่อคุ้นๆแต่นึกหน้าไม่ออก เค้าตายแล้วเรอะ กูก็ไม่ได้ตามนานแล้วเหมือนกัน ว่าแต่ที่ถอดหน้ากากนี่เคนป่ะ อันเดอร์เทคเกอร์ไม่ได้ใส่หน้ากากตั้งแต่แรกนี่นา /นอกเรื่องชิบ 555

>>698 เลิกดูตอนอันเดอเทกเกอร์ถอดหน้ากากเหมือนกัน สิบเคนก็ไม่ช่วย หมดความอยากดูว

>>697 จริงเหรออออ เชื่อนะเฮ้ย

>>700 นอกเรื่องเหมือนกัน ขอหน่อยนะ เออว่ะ ที่ถอดมันเคน กูจำผิดขั้นไหน 5555555 เอ็ดดี้ เกอเรโร่เป็นตาลุงเม็กซิโกที่กวนตีนๆอ่ะมึง จะชอบขับรถเข้ามาแล้วรถเด้งได้ เขาหัวใจวายในห้องน้ำ วันที่จะปล้ำชิงแชมป์จากบาทิสต้า เศร้าาา

สมองบวมพอกัน นี่จำอันเดอร์สับกับเคน ถ้าไม่ทักมาก็จะลืม ฉายาอิเคนมันซาตานใต้หน้ากาก อินี่ต่างหากใส่หน้ากาก

>>698 กูขอนอกเรื่องด้วยคน กูคิดถึงคริส เบนวา T_T แล้วก็ชอบเรย์619มากฮือออออ

>>694 ตี1กว่าละมึงยังไม่มาเลย;-;

พวกมึง กูถามหน่อย หมวดรักแฟนตาซีนี่มันคือเรื่องที่เน้นความรัก แต่เซ็ตติ้งอยู่ในโลกแฟนตาซีใช่ป่ะ แล้วถ้าอย่างนิยายกูมีความรักเป็นตัวขับเคลื่อนทำให้เกิดคอนฟลิคปมต่างๆของเรื่อง แต่เน้นเล่าการผจญภัยและวิธีแก้ปัญหาของพวกตัวเอกในโลกแฟนตาซีมากกว่า นี่นิยายกูควรอยู่หมวดไหนวะ(เพราะระบบแทคมันยังไม่ดีพออ่ะนะ)

ตกใจนี่มู้มวยปล้ำ?

>>704 สรุปงานสิ้นเดือนอะมึง งานเยอะมาก โทษว่ะ

รักเด่นก็รักแฟนตาซี แฟนตาซีผจญภัยเด่นกว่าก็ไปแฟนตาซี มึงต้องชั่งน้ำหนักดูว่านิยายมึงไปทางไหนมากกว่ากัน รักเป็นเครื่องเคียงก็เลือกแฟนตาซี แฟนตาซีเป็นแค่ฉาก เซตติ้ง แต่ตั้งแต่ต้นจนจบดำเนินเรื่องโดยใช้ความรักขับเคลื่อน เน้นเรื่องความสัมพันธ์ความรักของตัวละคร มึงก็โยนไปหมวดรักแฟนตาซี แต่ต้องใช้สายตาที่เป็นกลางมากๆ มองอะมึง บางทีสิ่งที่มึงอยากเขียนกับสิ่งที่เขียนออกมาจริงๆ มันก็ต่างกันอะนะ ถ้าไม่มั่นใจก็ลองเอาไปถามคนรอบๆ ตัวสักหลายๆ คนหน่อยละกัน

รักแฟนตาซีกับแฟนตาซี บางทีสับสนกว่าการเปรียบเทียบเกมออนไลน์แฟนตาซีกับแฟนตาซีเพียวนะ สัส

เช้านี้จะว่างไปถึงเก้าโมง คิดว่าน่าจะอ่านไปเมาธ์ไปจนครบสิบบทพอดีละมั้ง น่าจะทันเนาะ

ภาคต่อของบทเมาธ์มอย New World Online นะคะซิส
ที่เมาธ์ๆ ไว้ก่อนหน้านี้ 1 >>671 2 >>674 3 >>693 4 >>694

ไม่แปะลิงก์นิยายซ้ำแล้วนะ ขี้เกียจ

พอเข้าบทที่หก อิกันต์ก็พาเพื่อนไปที่บ้าน บ้านอิกันต์นี่ใหญ่โตกว้างขวางมาก ก็สมราคากับที่บอกไว้อะนะ ว่ามันเป็นตระกูลนักดาบมีชื่อเสียง พอเข้าบทนี้ตัวละครน้องสาวกันต์ก็ออกมา ตัวละครน้องสาวกันต์นี่ตามสเตปนิยายฮาเร็มเลยข่า เป็นน้องสาวแสนสวยที่คนอื่นเห็นแล้วต้องชอบ

อิกันต์ก็มาโชว์สกิลสอนนักเรียนของพ่อฟันดาบแทนพ่อต่อหน้าเพื่อนๆ (อิดอก เรียกเพื่อนมาอวดก็บอกมา วางแผนจิโชว์เทพต่อหน้าเพื่อนก็บอกกรูว ถถถ)

พออ่านมาถึงบทนี้ก็ทำให้มั่นใจถึงปัญหาอีกอย่างของคนเขียนนิยายเรื่องนี้ อาจเพราะความใหม่ ยังไม่เคยเขียนนิยายมาก่อน พอมาเขียน ตาแรกเลยยังจับทางไม่ถูก ยังไม่รู้ว่าต้องเล่าเรื่องยังไงให้น่าสนใจ วิธีการบรรยายในแต่ละจังหวะบทสนทนาก็ดูเกินๆ ขัดๆ บางทีก็มาบอกย้ำสิ่งที่คนอ่านจะคาดเดาได้อยู่แล้ว เช่น

"อะ พี่กลับมาแล้วเหรอคะ" ไปเดินไปปิดน้ำและเดินมาต้อนรับ เล่นเอาโทชกับเรียวเขินหน้าแดงเลยเพราะน้องสาวกันต์น่ารักอย่างกับตุ๊กตาเลยนี่นะ
"อึม กลับมาแล้ว"
"เอะ เพื่อนพี่เหรอคะ" ไมถามถึงพวกฮิเมะ

เนี่ยอะมึง

มองในแง่ไลท์โนเวลสำนวนวัยรุ่นๆ มันก็ไม่ได้แย่มากถึงขั้นต้องด่านะมึง แต่จังหวะอย่าง "ไมถามถึงพวกฮิเมะ" มึงไปบรรยายกิริยาท่าทางฮิเมะแทนก็ได้ เพราะคนอ่านอย่างกูอะ อ่านแค่ไดอาล็อคกูก็รู้แล้วว่าอิน้องมันถามถึงใคร มึงไม่ต้องมาเน้นย้ำซ้ำๆ มันฟุ่มเฟือยค่ะ มึงใช้ตัวอักษรให้คุ้มๆ หน่อย มึงอาจจะอาศัยจังหวะนี้บรรยายให้เห็นเนียนๆ ก็ได้ว่าอิน้องมันสวยน่ารักยังไง

พอเข้าบทที่แปด เหมือนคนเขียนเริ่มอยู่ตัวละ ตัวกูเองก็เริ่มชินกับสำนวนของเรื่องแล้วด้วยอะมั้ง เลยไม่ค่อยรู้สึกต่อต้านเท่าตอนอ่านตอนแรกๆ

นี่แหละมึง คนเขียนนิยายบางคนแม่งไฟติดช้า แต่บางคนบทแรกๆ ดีสัส เขียนๆ ไปดันออกอ่าวออกทะเลตกม้าตาย ตัวอย่างเรื่องที่เป็นแบบหลังคือเรื่องหว_ กูว่าจะไม่พาดพิงละ แต่เห็นตอนล่าสุดที่กลับมาอัพกูทนไม่ไหวจริงๆ กูผิดหวังมากๆ ดูๆ ไปเหมือนเวลาหา "แรงบันดาลใจ" จากนิยายหรือซีรีย์แนวจีนเรื่องไหนที่มัน "เข้ากับเนื้อเรื่อง" ไม่ได้ คนเขียนก็คล้ายจะไม่รู้จะเขียนอะไรไปซะอย่างงั้น ไปอ่านบนำ บทตาม แล้วเอามาเทียบกับตอนล่าสุด มึงจะเห็นความแตกต่างที่ชัดเจนมากๆ

อ่าน NWO กับ หว_ แล้ว รู้สึกว่า นี่แหละมึง ตัวอย่างของคนหัดเขียนนิยายสองชนิด

ชนิดแรก พวกพยายามหัดแต่งด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองเป็นหลัก ประเภทนี้ต่อให้จะจดจำวิธีเขียนมาจากไหนบ้างแต่เขาจะไม่ค่อยติดแพทเทิร์นอะไรมาอะมึง สำนวนแม้จะแปลกๆ ขัดๆ ไปบ้างแต่จะมีความเป็นตัวของตัวเอง

ชนิดที่สอง พวกพยามเขียนโดยจดจำวิธีเขียนเล่าเรื่องมาจากนิยายเรื่องอื่น พวกนี้ก็คล้ายๆ นักวาดที่หัดวาดด้วยการดราฟ บางคนแม่มติดใจ ดราฟไปดราฟมาก็พัฒนาฝีมือการดราฟไปเรื่อยๆ กลายเป็นอีขี้ก๊อบชั้นเซียน บางคนดราฟไปสักระยะพอมีแนวทางของตัวเองพอเริ่มเขียนเองเป็นก็เลิกดราฟ แต่จะสามารถพัฒนาลายเส้นที่เป็นอกลักษณ์ของตัวเองได้ไหมก็อีกเรื่อง

พวกสองชนิดนี้ กูชื่นชมพวกชนิดแรกมากกว่า มันเหมือนเราได้มองคนคนนึงพยายามพัฒนาตัวเองขึ้นมาด้วยตัวเองอย่างเป็นตัวของตัวเองอะมึง อีกอย่าง พวกชนิดที่สองอะ มองในมุมของพวกเจ้าของผลงานที่โดนลอกลายมายำใหม่ก็น่าหดหู่ใจมากอะมึง สงสารเค้า หลายคนกว่าจะเรียนรู้กว่าจะหัดจนเขียนเก่งๆ นำเสนอเก่งๆ คิดฉากเหตุการณ์เจ๋งๆ ได้ เขาต้องใช้เวลาขัดเกลาตัวเองมานาน แต่อิพวกฉกฉวยจากคนอื่นแม่งไม่ต้องลงทุนเหี้ยอะไรเลย อยากทำได้เหมือนเขาก็เสือกมาลอกลายเขาไปดื้อๆ

อิดอก กูนอกเรื่องละ วกกลับมาหา NWO นะคะซิส

เดี๋ยวจิยาวเกิน 4000 อักษร กูกดโพสต์แป๊บ

หว_ นี่เรื่องอะไรวะ ในนี้คำย่อแม่งเยอะชิบหาย กูตามไม่ทัน

>>709 มึงเลื่อนดูข้างบนค่ะซิส เคยมีโม่งบ่นไว้แล้ว

MSO สินะ เลิกอ่านไปนานแล้ว

>>709 เดาว่าหวน

ต่อจาก >>708 นะคะซิส
ที่เมาธ์ไว้ก่อนๆ หน้านี้ 1 >>671 2 >>674 3 >>693 4 >>694

ทำไปทำมาก็เลยเก้าโมง กูเลยต้องชะแวบไปทำงานทำการก่อน เพิ่งว่างนี่แหละ ซอรี่นะคะ

มาต่อกันค่ะ
3
2
1

สตอรี่จากบทที่เจ็ด อิกันต์ไปรับเควสเพราะตบมอนมันได้เงินน้อย(ก็อย่างที่เคยบอกไปอะนะ ว่าอิกันต์ตั้งใจจะมาเล่นเกมหาเงินช่วยครอบครัว พอมันเข้าเกมมามิชชั่นหลักของมันก็เลยต้องเป็นการหาเงินค่ะ นับว่าคนเขียนไม่หลุดประเด็นนะค้า เอ้าา ปรบมือสิคะพวกมึง รอเหี้ยอะไร)

ทีแรกกูก็นึกว่าเรื่องนี้จะไม่มีไอเทมโกงๆ กับเควสลับโกงๆ แล้วเชียว แต่โธ่เอ้ย อิดอก สุดท้ายไอเทมโกงๆ กับเควสลับก็โผล่มา แต่กูไม่ด่านะ เรื่องของเทพก็พอคล้อยตามได้ว่าเพื่อนที่เล่นเกมมาก่อนเปย์อิกันต์ จู่ๆ ก็ใจดีส่งมาให้ใช้ ส่วนเรื่องเควสก็ไม่ได้เกินขอบเขตที่กูจะเชื่อตามได้ เพียงแต่กูเบื่อขนบแบบนี้ของนิยายแฟนตาซีเกมออนไลน์ว่ะ เรื่องไหนๆ ก็จะต้องหลุดเขียนถึงอาวุธเทพๆ ที่หาไม่ได้ในการเล่นเกมทั่วไปออกมา ค่าพลังแม่มก็เว่อร์วังอลังการ เอาเหอะ มันก็ไม่ผิดอะไร แค่เบื่ออะไรแบบนี้เฉยๆ เห็นฉากกระตุ่ยไล่กระทืบก็อุตส่าห์หลงเข้าใจว่าจะได้อ่านนิยายแฟนตาซีเกมออนไลน์ที่ตัวเองพยายามใช้ฝีมือตัวเองเล่นเกมแล้วเชียว สุดท้ายก็ยังไม่พ้นไอเทมส่งเสริม เควสลับอวย สินะ สินะ สินะ

กูเบื่อความโชคดีพรรค์นี้ของพวกตัวเอกแฟนตาซีเกมออนไลน์มากๆ เจอแบบนี้มาเยอะแล้วไงมึง ความที่อ่านอะไรแบบนี้มาเยอะแล้ว พอมาเจอเรื่องที่ตัวละครเอกไม่ดึงดูดกู แถมยังนำเสนอไม่ค่อยชวนให้อยากติดตาม กูเลยยิ่งเซ็ง

เนื้อหาช่วงนี้ก็คือ อิกันต์มันได้เควสลับรวบรวมตรา ของรางวัลวิธีใช้ตรานี่เป็นปริศนา แต่กูเดาว่ามันจะต้องอวยให้อิกันต์โคตรจะเทพกว่าชาวบ้านชาวเมืองหรือไม่ก็กลายเป็น Last Emperor สมกับชื่อเบียวๆ ที่อิกันต์มันตั้งให้ตัวละครในเกมของมันแน่ๆ

กูกด skip เลยนะ อ่านนั่นแหละ แต่ไม่มีอะไรจะเมาธ์ สตอรี่ย่อๆ ก็มีแค่นั้น

.
.
.
บทที่สิบนะจ๊ะ

พอเข้าบทที่สิบ โอ้ย อิเหี้ย กูตบเข่าฉาดด้วยความสะใจเลยค่ะ

มาแล้วเว้ยยยยสตอรี่ของ Last Emperor อิห่า มาพร้อมข้อความชวนจิ้นว่า "โชชะตา การลบล้าง และการทำลาย" มีบรรยายถึงภาพสงครามบนเพดานเพิ่มให้ประกอบการจิ้นอีกต่างหาก นี่กูจะซื้อไม่ถูกแต่หวยจริมๆ เหรอคะ ชีวิตนี้

มาบทที่สิบ อิกันต์ก็ได้ของเทพเพิ่มอีก คราวนี้ถึงขั้นบินได้เลยว่ะ พวกมึงอ่านไม่ผิด อิกันต์มันบินได้!

นี่คนเขียนมึงกลัวคนอ่านอย่างกูแขวะว่าให้ของเทพอิกันต์เข้าไปเยอะๆ อีกหน่อยมันคงบินได้สินะ มึงเลยให้ไอเทมที่ทำให้มันบินได้แถมบวกค่าพลังมากมายก่ายกอง(ยังติดค่า ??? เอาไว้ แต่น่าจะเยอะ อาจจะต้องปลดล็อคอะไรก่อน หรืออาจจะต้องให้อิกันต์ได้รับความสามารถหรือไอเทมอะไรมา--กูนี่ก็มโนไปไกลมาก)

สตอรี่ก็ไม่มีอะไรหรอก อิกันต์ได้ไอเทมสร้อยบรรพกาล ของเทพที่เป็น AI มาทำพันธะสัญญา แล้วจากนั้นก็เจอมอนโหด อิ AI เลยสร้อยที่ทำให้อิกันต์บินได้ก็เลยส่งเสริมให้อิกันต์ยิ่งบินได้ด้วยการสอนอิกันต์ใช้พลังธรรมชาติโน่นนี่นั่น อิกันต์เลยได้ทักษะ ได้ท่าใหม่ เก่งเทพแบบก้าวกระโดด

เผื่อไม่รู้ ย่อหน้าเมื่อกี้ กูกลอกตามองบนขณะพิมพ์

จบแล้วนะ สิบบทตามสัญญา

เอาตามตรง ตาแรก อ่านๆ มาพักนึงกูก็คาดหวังความแตกต่างนะ นึกว่าจะได้เห็น แต่สุดท้ายนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้แตกต่างจากแฟนตาซีเกมออนไลน์หลายๆ เรื่องว่ะมึง กูก็ไม่แน่ใจว่าหลังจากช่วงที่กูอ่านมานั่งเมาธ์ในนี้มันจะมีอะไรไหม แต่กูคงพอแค่นี้นะมึง ไม่ใช่สเปค เอาไว้มีเรื่องใหม่ถ้ายังไม่เข็ดกับความปากหมาของกูก็เอามาแปะอีกนะคะ ยินดีบริการเสมอถ้ากูว่าง

สถานีต่อไป นิยายจีนคนไทยแต่งที่กูบอกไว้ว่าจะอ่านต่อจากเรื่องนี้ค่ะ

>>712 แหม่ อาจจะเป็นอักษรย่อ ห ว ย ก็ได้นะคะซิส
กูว่ามึงหลายคนเดาออกแหละ เอาเป็นว่ารู้กัน กูไม่ฟันธงละกันค่ะซิส แต่ถ้าคนเขียนเรื่องหวนหรือคนอ่านเรื่องหวนรู้สึกว่ากูพูดถึงเรื่องหวน ก็ต้องถามกลับว่าทำไมคิดแบบนั้นนะคะ //โปรยยิ้มหวาน

ข้างบนกูจะพิมพ์ว่า

สตอรี่ก็ไม่มีอะไรหรอก อิกันต์ได้ไอเทมสร้อยบรรพกาล ของเทพ ที่เป็น AI มาทำพันธะสัญญา แล้วจากนั้นก็เจอมอนโหด อิ AIสร้อยที่ทำให้อิกันต์บินได้ก็เลยส่งเสริมให้อิกันต์ยิ่งบินได้ด้วยการสอนอิกันต์ใช้พลังธรรมชาติโน่นนี่นั่น อิกันต์เลยได้ทักษะ ได้ท่าใหม่ เก่งเทพแบบก้าวกระโดด

นะคะ

'โทษที อยู่กับตัวเลขแล้วมาเจอตัวหนังสือเยอะแยะ กูเมา

>>714 งงกับมึง คือมึงจะพาดพิงนิยายเรื่องไหนมึงก็พาดพิงเลย อย่ามาทำยึกยักๆค่ะซิส เรื่องอื่นโดนด่าแหลกกันมาตั้งเยอะ เขาก็ด่ากันตรงๆ ด่าเยอะกว่ามึงอีก นี่อะไรของมึงเนี่ย เหมือนอยากให้รู้ แต่ก็ไม่อยากให้รู้ ทำมาเป็น ส่วนเรื่องหวน กูอ่านแค่ไม่กี่ตอนก็เบื่อ เพื่อนโม่งที่ยังอ่านมันก็ยังมี มึงจะด่าก็ด่ามาเลยมั้ย เห้อ

>>716 กูอ่านที่มันวิจารณ์แล้วก็ไม่ไหว รอคนอื่นที่มันใช้สำนวนธรรมดามาวิจารณ์ให้ดีกว่า อ่านไม่รู้เรื่อง