Last posted
Total of 1000 posts
http://writer.dek-d.com/Black-Bell/story/view.php?id=1527468
อ่านแล้วก็งงว่าทำไมคนอ่านเยอะ เขียนๆไปมีวงเล็บความคิดคนเขียน คือมีเกร็ดความรู้ แต่ข้อมูลในเรื่องแม่งประหลาด ดูมั่วๆไงไม่รู้ นิยายข้ามมิติใหม่ๆไม่มีดีกว่านี้แล้วเหรอวะ
กูว่าอันดับพวกนี้มันไม่น่าเชื่อถือมานานแล้วแหละ ส่วนใหญ่ก็หน้าม้าทั้งนั้นแหละ
วันนี้ดูอันดับท็อปแฟนตาซีแล้วเป็นกว่าครึ่งเป็นนิยายแปล คุ้นๆ ว่าในโม่งเคยคุยกันไปแล้ว แต่วันนี้กูอยากมาถามใหม่ เพื่อนโม่งคิดว่าเด็กดีควรแยกหมวดนิยายแปลมั้ยวะ แยกไปต่างหากเลยอ่ะ หรือว่านักเขียนไทยควรผลักดันตัวเองให้ยอดวิวอะไรมันสู้นิยายแปลให้ได้เอง?
>>295 ความเห็นกู ใช้ระบบแท็คให้เป็นประโยชน์ซะ แยกหมวดนิยายแปลก็ดีจะได้หาอ่านง่าย แต่ยอดวิวส่วนใหญ่มันเทไปทางนั้นแน่นอนเพราะขึ้นชื่อว่างานแปลมันก็น่าสนใจกว่างานไทยอยู่แล้ว แถมลงสม่ำเสมอเพราะแค่แปลไล่ตามต้นฉบับวันละตอนสองตอนไม่ต้องกลัวว่าจะอดออ่านเป็นเดือน (เว้นแต่คนแปลจะเลิกแปล) แต่กูเห็นมีกลุ่มนักแปลไปตั้งเว็บเฉพาะนิยายแปลละ คงไม่จำเป็นต้องแยกหมวดละมั้ง และนิยายแปลมันก็น้อยกว่านิยายไทยประมาณ 3/10 เรื่องที่สนพ.ปล่อยให้อ่านเป็นตัวอย่างก็มีประมาณ 1/10 ที่เหลือก็แปลฟรีฝึกภาษาอะไรก็ว่าไป ซึ่งถ้าจะแยกหมวดมันเปลืองเนื้อที่เว็บนะกูว่า ดีไม่ดีจะมีนิยายคนไทยเนียนเป็นนิยายแปลแบบเรื่องฮาเร็มจอมมารในธัญวลัย ดราม่ากันสนุกละมุง
กูลองไปส่องนิยายใหม่ที่คนไทยเขียนในหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคต ที่ติดท็อปใน 5 หน้า ไม่รวมนิยายวายนะ มาดูกันดีกว่าเพื่อนโม่งว่ามีอะไรบ้าง
1. เหมยฮวาฤดูหนาว
https://writer.dek-d.com/Maydox007/story/view.php?id=1530146
ท็อปหน้า 4 เริ่มลง 10/10/16 จำนวนตอน 16 ตอน
นี่เรียกว่านิยายได้จริงๆดิ ตอนนึงสั้นมาก สั้นเหี้ยๆ สั้นจนต้องร้องขอชีวิต หนึ่งตอนไม่ถึง 400 คำด้วยซ้ำ ดูรู้เลยว่าพิมพ์ในมือถือ เขียนไม่ได้ดี บรรยายไม่ได้ดี เนื้อเรื่องกูไม่รู้ว่าชวนติดตามได้ขนาดไหน เพราะกูทนอ่านได้แค่ 3 ตอน นางเอกเพิ่งคลอดกูก็บายละ
2.[懶婦] อี้จี จอมนางอสูรโลกันต์
https://writer.dek-d.com/Black-Bell/story/view.php?id=1527468
ท็อปหน้า 4 เริ่มลง 4/10/16 จำนวนตอน 8 ตอน รวมแนะนำตัวละคร
อีกเรื่องที่ไม่เข้าใจว่าทำไมมีคนอ่านเยอะ ตามที่ >>292-294 บอก
3. วาสนาพรางใจ (听姐姐的话)
https://writer.dek-d.com/pingypop/story/viewlongc.php?id=1521564
ท็อปหน้า 4 เริ่มลง 22/9/16 จำนวนตอน 7 ตอน นิยายจริงๆ 5 ตอน
ยังไม่ได้อ่านละเอียด แต่เท่าที่กวาดตาดู ไม่ข้ามมิติ แล้วก็เขียนได้ดี พอมีหวังกว่าสองเรื่องบน
4. 〈女神芳仙〉เทพธิดาจักรพรรดินี
https://writer.dek-d.com/bbbest-sb79/story/view.php?id=1525964
ท็อปหน้า 5 เริ่มลง 2/10/16 จำนวนตอน 9 ตอน
อห. ความเบียว ความซูมาเต็มตั้งแต่ตอนแรก นางเอกเป็นหมอที่สวยเก่ง เป็นดีไซเนอร์ และอื่นๆอีกมากมาย เหนื่อย พอไม่อ่าน
5. ชะตาดอกท้อ...น้องสาวเจ้าสิ!
https://writer.dek-d.com/xin-er/story/view.php?id=1523713
ท็อปหน้า 5 เริ่มลง 27/9/16 จำนวนตอน 9 ตอน
ภาษาดีกว่าอีข้ามมิติสามเรื่องข้างบนหน่อย กวาดตาดูแล้วอ่านได้เรื่อยๆ มีความพาโรดี้นิดๆ
สรุปขุดมา 5 เรื่อง เป็นข้ามมิติไป 4 นางเอกซูเทพทรูขนบเดิมไป 3 พออ่านได้อยู่ 2 เรื่อง บายยยยยย
>>297 สนับสนุนให้ละเมิดลิขสิทธิกับเปิดโอกาสมันคนละเรื่องนะเพื่อนโม่ง เว็บควรคัดกรองเรื่องให้ดีหากพบเป็นการละเมิดควรรีบแบน หากเรื่องไหนสามารถแปลได้โดยไม่ผิดลิขสิทธิ์เราชาวโม่ง หรือใครก็ตามที่เสพนิยายและการอ่านควรสนับสนุน จะแปลดีหรือแย่ค่อยว่ากันอีกที เพราะใครก็อยากอ่านงานดีๆ กันทั้งนั้น ส่วนควรแยกห้องไหม ดูจากข้อมูลสัดส่วนที่เพื่อนโม่งให้มาใน >>296 ไม่ต้องแยกหรอก ท้าทายนักเขียนไทยดี ในสัดส่วนตามที่ว่ามาอ่ะนะ หากมากในอนาคตค่อยว่ากันอีกที ชั่วโมงนี้เหมาะสำหรับเป็นบททดสอบของนักเขียนไทยมาก
ต้องเข้าใจระบบเด็กดีในนิยายขึ้นท็อปด้วย
คือต้องลงทุกวันเป็นประจำ
นิยายแปลทำได้เพราะไม่ได้คิดเนื้อเรื่องเอง แค่เอาใจภาษาและเกลาสำนวนขึ้นมา
ส่วนนักเขียนไทย ตอนหนึ่งบางคนใช้เวลาเป็นสัปดาห์หรือมากกว่านั้น
บางคนเน้นเร็วลงวันต่อวันก็ไม่ได้หมายความว่างานดี เพราะต้องเร่งเขียนออกมา ซึ่งด้านความลึกของเนื้อเรื่องจะขาดไป
ที่ว่าทดสอบนักเขียนไทย กูเลยมองกลางๆ เพราะนักเขียนนิยายบ้านเราต้องเรียนหรือทำมาหากิน
ต่างจากนิยายแปลที่คนเขียนมีอาชีพนักเขียนจริงๆ แล้วเขามีอาชีพนักเขียนที่อยู่ได้สบายๆ ในเรื่องดังๆ ที่นำมาแปลอ่านกัน
ความต่างมันเยอะเกินไป กับนักเขียนในไทยที่เขียนลงเว็บเด็กดี
ประมาณไม้ซีกกับไม้ซุง
>>300 การที่เราจะก้าวไปข้างหน้าได้มันต้องมีความแข็งแกร่งนะเพื่อนโม่ง กูไม่ได้บอกว่านักเขียนที่ประสบความสำเร็จทุกคนจะต้องก้าวข้ามสิ่งนี้ หลายคนมีข้อจำกัดในเรื่องเวลา เราทุกคนรู้ดี และหลายคนไม่ได้สู้กับนิยายแปลด้วยซ้ำ ในสัดส่วนแบบนี้ตามที่เพื่อนโม่งให้ข้อมูลมามันน่าสู้ เพราะถึงจะแพ้ ท็อปยังมีถึงยี่สิบอันดับให้ติด จะกลัวทำไม หากเราสามารถแซงขึ้นไปอยู่อันดับหนึ่งได้แทน มันน่าภูมิใจนะโม่ง ในอนาคต ถามโม่งจริงๆ อยากขายงานแค่ในไทยเหรอ ณ เวลานี้ มีบททดสอบที่น่าสนใจให้ลุยทำไมโม่งไม่คิดจะลุยล่ะ
จริงๆคือไม่แคร์ เพราะว่ากลุ่มลูกค้าในเว็บมีแต่เด็กๆที่ไม่ค่อยจะเสพอะไรที่งามๆเท่าไหร่ ส่วนมากก็ติดแนวการ์ตูนญี่ปุ่นแบบพระเอกต้องมีพลังพระเอกอะไรสักอย่าง โกงเทพ อะไรงี้
แถมพวกที่ติดท็อปโดยทั่วไปก็คือคนที่อัพงานบ่อยๆ วันละตอน สองวันตอน ถ้าไม่ว่างจริงๆแบบเป็นนักเขียนอาชีพ หรือซอยตอนเอา จะเขียนผลงานให้ออกมาดีๆภายในเวลาได้ยังไง เพราะงั้นจะติดท็อปหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเอามาคิดมากจย้า
ติดท็อป > เพิ่มโอกาสการตีพิมพ์ ก็จริง แต่ถ้างานมันไม่ดี จะตีพิมพ์ให้เป็นขี้ปากชาวบ้านเขาทำไมวะ
>>302 มึงเข้าใจถูกแล้วว่ามาตรฐานท็อปมันแย่ แต่มึงอย่าลืมว่านี่คือภาพสะท้อนจากคนเสพ กูเชื่อว่าหลายคนในโม่งอัพนิยายได้ทุกวันหรืออาจจะสักสามวันครั้ง เพราะงั้นมึงจงเชื่อเถอะถ้ามึงสามารถอัพงานคุณภาพได้บ่อยๆ กูว่าแค่นิยายแปลหรือแม้กระทั่งท็อปนิยายไทยกากๆ ขวางพวกมึงไม่ได้หรอก มึงอย่ามาย้อนถามกูว่ากูสามารถทำแบบนั้นได้ไหม กูตอบตรงๆ ว่ากูยังทำไม่ได้ แต่กูไม่ท้อที่จะทำแน่ๆ
>>303 เอาจริงๆ ส่วนตัวกูว่ากูสามารถอัพทุกวันตอนละ 4000 คำ+ โดยรักษามาตรฐานไว้ได้นะ แต่ต้องวางพล็อตแบบรัดกุมมากๆ และที่สำคัญคือต้องว่างมากๆด้วย แบบเขียนเป็นอาชีพ หรือมี passive income อื่นอยู่แล้วอะ
ซึ่งไอ้ข้อจำกัดเรื่องเวลาเนี่ยมันเป็นไปไม่ได้สำหรับกู คือกูก็ต้องกินต้องใช้ปะวะ เขียนนิยายมันเป็นแค่งานอดิเรกไง ทำงาน 5 วัน บางวันทำข้ามคืน เสาร์อาทิตย์บางทีต้องเคลียร์งาน ได้ว่างบ้างก็อยากพักผ่อน ได้เดือนละสองสามตอนก็เก่งละ
กูว่าให้เอามาตรฐานเด็กดีก็ต้องอัพบ่อย ตัวเอกเก่งเทพ เนื้อเรื่องเบียวๆ นี่แหละ
>>306 จริงๆ วิธีแก้ก็อย่างมึงทำนี่แหละ เขียนให้ได้สักล็อตแล้วค่อยปล่อย อย่าใจร้อน พูดง่ายแต่ทำยาก แต่กูเชื่อว่าต้องมีสักคนทำได้ โดยเฉพาะในโม่ง พวกมึงทำอะไรได้อีกเยอะ ไม่ใช่แค่นี้หรอก พวกมึงดึงนิยายมาสับในนี้ได้ และตอนนี้หลายคนก็อยากเอานิยายมาให้สับด้วย พวกมึงคิดว่าเป็นดวงเหรอ พวกมึงก็รู้ว่าไม่ใช่
ช่วงนี้นักเขียนไม่อัพเดทนิยายกันเท่าไหร่น่ะ บางคนประกาศงดอัพเดทนิยายยาวจนถึงสิ้นเดือน อะไรแปลกๆ ขึ้นมาติดอันดับก็ไม่แปลกหรอก เดี๋ยวพ้นสิ้นเดือนขาใหญ่เจ้าประจำตัวจริงก็มา
นิยายพี่ถุยจบภาคแรกแล้วนะ มีใครสนใจอยากสับไหมวะ
ไปอ่านชะตาดอกท้อน้องสาวเจ้าสิมาละ
เรื่องนี้นางเอกตายแล้วโดนโยนวิญญาณไปใส่ร่างผู้หญิงจีนโบราณในโลกต่างมิติอะไรทำนองนั้น กลายเป็นสตรีชะตาดอกท้อ เดาว่าต่อไปจะเจอผู้ชายแซ่บๆ มารุมรัก
สำนวนการเล่า อ่านได้เรื่อยๆ มีความพาโรดี้แบบที่เพื่อนโม่งข้างบนบอก แต่คงเพราะเนื้อหามันยังน้อย เลยไม่รู้ว่านอกจากความดอกท้อของนางเอกแล้วประเด็นเรื่องคืออะไร ถ้าเป็นนิยายโรแมนติกคอมเมดี้แนวพาโรดี้อ่านเล่นๆ ก็นับว่าสอบผ่าน
ตัวละครมีเสน่ห์ มีที่มาที่ไปดี แต่อุปนิสัยนางเอกกับจังหวะการเล่าเรื่องบางช่วงจะชวนให้นึกถึงแพทเทิร์นบางอย่าง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเคยเห็นมาจากไหน แต่มันมีความรู้สึกวูบนึงว่าคุ้นมาก
กูพึ่งเห็นว่าพระชายารั่วซีจะหยุดอัพ ห่าแค่มีตอนเหมือนกันนิดๆหน่อยกับทราชตื้อรักก็มาด่ากันซะเนื้อเรื่องกำลังเดินสนุกเลย
เรื่อง : Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ
link : https://writer.dek-d.com/sakun9975/story/view.php?id=1529525
จำนวน : 12 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
ตอนแรกที่เปิดอ่านก็คิดว่าคงเป็นนิยายเกมออนไลน์ดาดๆ เรื่องหนึ่ง แต่พออ่านไปได้แล้วก็ยอมรับว่าประหลาดใจ นี่มัน pokemon go นี่หว่า
โลกในท้องเรื่องเป็นโลกอนาคต ผ่านไป 400 กว่าปีหลังจากเกิดเหตุการณ์อุกกาบาตถล่มโลก(ดูไม่เมกเซนส์ อุกกาบาตถล่มตั้งขนาดนั้นมนุษย์ควรสูญพันธุ์ไปแล้ว แต่ช่างเถอะ) แถมที่ตกลงมายังไม่ได้มีแค่อุกกาบาต แต่มีพวกเอเลี่ยนหลุดมาด้วย มนุษย์โลกก็สู้ๆไป สุดท้ายก็ชนะ แต่ประชากรโลกก็ลดฮวบ เหลือแค่ประมาณ 30%
เปิดเรื่องมานี่แม่งโคตรเบสิคของเบสิคนิยายเกม คือเป็นฉากการเปิดตัวเครื่องเล่นเกมใหม่เจ้าหนึ่ง พระเอกก็ไปเริ่มงาน แล้วโชว์ความเหี้ยด้วยการไปขโมยกล่องของชายคนหนึ่งที่กำลังหนีการตามล่าอยู่ ปรากฎว่าไอ้ที่ขโมยมาเสือกเป็นเครื่องเล่นเกมรุ่นลิมิเต็ด (พล็อตเดิมๆ)
พระเอกกลับมาบ้าน ก็พล็อตเดิมๆอีกเหมือนกันว่าพระเอกเป็นผู้ที่มีวิชา เนื่องจากเป็นศิษย์ของสำนักสอนศิลปะการต่อสู้ของผู้เฒ่าหงส์ ที่กำลังจะย้ายบ้านตามลูกสาว (มั้ง?) ไป ผู้เฒ่าก็เลยยกบ้านให้พระเอก ซึ่งจนแกลบแดกแต่มาม่า พอผู้เฒ่าไปพระเอกก็เหงา เลยคิดว่าเอาวะ กูลองเล่นเกมห่านี่ก็ได้ เลยสวมเครื่องเล่นเกมเข้าไป
ที่บอกว่ามันน่าสนใจคือตรงนี้ ปกติไอ้นิยายเกมต่างๆเนี่ยคือมันจะต้องเล่นเวลานอนหลับถูกมะ ประมาณว่าเข้าไปสู้กันในโลกคลื่นสมอง โลกความฝันอะไรก็ว่าไป แต่ไอ้เกมในเรื่องนี้มันเป็นอารมณ์ VR อะ คือใส่ไอ้อุปกรณ์นี้จะสามารถมองเห็นและต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ที่ถูกปล่อยออกมาในโลกจริงได้ เหมือนกับที่พวกมึงอาจเคยไปเดินจับโปเกม่อน แต่อันนี้สมจริงกว่า เพราะมีการคำนวณค่าสถานะของผู้เล่น มีท่าไม้ตาย มีดรอปของ สู้จริงเจ็บจริง สรุปก็คือมันเป็นนิยายเกมออนไลน์ ที่เล่นในชีวิตจริงด้วยร่างจริงเนี่ยล่ะ
พอไอ้พระเอกสวมเครื่องเล่นก็สลบไปครึ่งวัน ตื่นขึ้นมาก็มีเสียงของ A.I. สาวดังขึ้นในหัว ก็ตามพล็อตเดิมๆของนิยายเกม พระเอกเปิดตัวมาก็โกงแล้ว รู้อะไรหลายๆอย่างที่คนอื่นไม่รู้ (เพราะเครื่องเล่นแบบธรรมดาไม่แถม A.I.) เรื่องก็พาพระเอกไปเรียนรู้เรื่องระบบเกม (บางอย่างกูว่าไม่สมจริง เช่นระบบแลกเงิน) แล้วก็ไปต่อสู้กับมอนสเตอร์ตามสวนสาธารณะเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ และเนื่องจากที่พระเอกแม่งมี esp (เทพอีกละ) ที่สามารถจดจำอะไรได้ด้วยการมองหรือฟังเพียงเสี้ยววินาที แถมด้วย A.I. สุดแจ่ม มันก็เลยเทพๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปตามล่ามอนสเตอร์เพลินๆ กำจัดคนพาลอภิบาลคนดี ดรอปของมาขายจนร่ำรวย จากที่แต่เดิมต้องแดกมาม่า ปัจจุบันก็กินเหลาได้แล้ว
แต่บริษัทเกมแม่งก็ไม่โง่ แม่งรู้ว่ามีคนบางกลุ่ม(แปลว่าไม่ได้มีแค่พระเอก) ที่ได้เครื่องเล่นเกมพิเศษไปครอบครอง บริษัทเลยส่งคนไปตามล่าตัวพระเอก เพราะอยากรู้ว่ามันไปเอาเครื่องเล่นเกมนี้มาจากไหน ได้ด้วยวิธีที่ถูกต้องหรือเปล่า
ตอนล่าสุดพระเอกก็ไปเจอถ้ำแห่งหนึ่ง ข้างในก็มีผู้หญิงเทพๆ กำลังสู้กับบอสอยู่ แต่ก็พลาดท่า พระเอกก็เข้ามาช่วยไว้อีกแล้ว และอาจกลายเป็นฮาเร็ม (อีกแล้วอีกแล้วอีกแล้ว) ก็นะ พล็อตแม่งดาดๆเลย มีแค่ไอ้ระบบเกมเนี่ยล่ะที่กูว่ามันน่าสนใจ
ต่อไปจะเป็นการให้คะแนน
ต่อจาก >>319 ให้คะแนนเรื่อง Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ
คำผิด: ผิดเยอะฉิบหาย คะ-ค่ะ ก็ยังผิด นี่ถ้าเนื้อเรื่องกับการบรรยายแย่หน่อยนี่กูจะกรี๊ดแล้วนะ นอกจากไอ้คะค่ะก็ยังมีคำกากๆอีกตั้งเยอะแยะที่ไม่ควรจะผิดแต่ก็เสือกสะกดผิด ตลกแดกจริงๆ มึงเป็นเด็กประถมรึไง เห็นแล้วหงุดหงิดเป็นบ้า เอาไป 4/10 พอ
การบรรยาย: ไหลลื่นพอควร ถือว่าพอรับได้ บางครั้งการใช้คำก็สวยจนประหลาดใจว่ามึงไปลอกใครเขามารึเปล่า(เมื่อเทียบกับความสามารถในการสะกดคำของผู้เขียน) ได้กลิ่นอายพวกนิยายจีนกำลังภายในสำนวนแปล น.นพรัตน์ มาสัสๆ แต่ก็ดีนะกูโอเค มีติดบรรยายมั่วบรรยายวกวนบ้างแต่กูก็เข้าใจและรับได้ ให้ 7/10 อะ
ตัวละคร: ก็ตามนั้นอะ พระเอกเก่งเทพอีกแล้ว มี A.I. ผู้หญิงโก๊ะๆ หน่อย เริ่มมีตัวละครหญิงหลายๆตัวมาเกี่ยวข้อง (คุณหนูบอบบาง ห้าวๆ ซึนๆ บลาๆ) เดี๋ยวอาจกลายเป็นฮาเร็ม ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่ากูมองว่ามันแบน แต่ถ้าจะอ่านคลายเครียดก็เอาเถอะ สนุกๆ เพลินๆ ให้ 5.5/10 นะคะ
เนื้อเรื่อง: มึงคิดการเริ่มเรื่องไม่ออกแล้วจริงดิ ไอ้แบบพระเอกไปงานเกมแล้วได้เครื่องเล่นเกมเทพมาเนี่ยแม่งมีมาจะสิบปีแล้วมั้ง แถมพระเอกก็ทำตัวเหี้ยๆ ประเภทฉกของอีก แต่เสือกจนซะงั้น มึงอวดอ้างนะว่าพระเอกเก่งเทพฝีมือดี ถ้ารึอาจเป็นขโมยทำไมมันถึงไม่มีเงินใช้กับเขาบ้างวะ เห็นแดกแต่มาม่า อาจารย์มึงก็ไม่ห้ามไม่ปรามอีก เอาเหอะ เรื่องที่จะชมก็คงเป็นการเซ็ตระบบเกมที่น่าสนใจขึ้นมา ซึ่งกูยอมรับว่ากูไม่เคยอ่านนิยายที่เขียนเกี่ยวกับเกมในรูปแบบนี้มาก่อน
แต่มีขาวก็มีดำ ถึงจะเซ็ตโลกเกมได้น่าสนใจ แต่ระบบย่อยในเกมมันก็ต้องดีตามไปด้วย เกมบ้านมึงสิเปิดมาได้ 2 วันอัพแพทช์ใหญ่แล้ว การแลกเงินจริงกับเงินในเกมก็ดูยากเวอร์ๆ เหมือนไม่เข้าใจหลักการแลกเปลี่ยนเงิน (100 เงินจริง แลกได้ 1 เงินเกม, 1000 เงินเกม แลกคืนได้ 1 เงินจริง wtf) ถามจริงๆว่าใครมันจะโง่ไปแลกกับระบบวะ สู้แลกกับผู้เล่นด้วยกันเองดีกว่า ได้ราคาเป็นธรรมกว่ากันเยอะแยะเลย
จริงๆมีอีกหลายอย่างที่อยากเขียนแต่ขี้เกียจและ เอาเป็นว่ากูโอเคกับเนื้อเรื่องแล้วกัน ดูเหมือนว่าจะมีอะไรดี (เรื่องเอเลี่ยนบุกโลกเมื่อ 400 ปีก่อน คงจะหาทางโยงมาเกี่ยวกับเกม) ให้ 7.5/10 ค่ะ
สรุป 24/40 ก็ผ่านเกณฑ์นาจา ถือว่าน่าสนใจพอควร แต่ไปหัดสะกดคำบ้างก็ดีนะอีหนู สงสารครูภาษาไทยมึงสัสๆ
>>321 ขอโทษที กูคงเขียนไม่เคลียร์ ประมาณว่ามันเป็นโลกซ้อนโลกอะ เหมือนแบบพวกมึงเล่นโปเกม่อนโกเงี้ย ไอ้ตัวโปเกม่อนที่จับๆกันมันไม่ได้มีจริงใช่ปะ แต่มึงสามารถมองเห็นได้ในมือถือมึงไง ไอ้เกมนี้ก็เหมือนกัน มอนสเตอร์มันไม่มีอยู่จริง แต่พอใส่เครื่องเล่นเกมสวมหัว (ประมาณแว่น vr) เข้าไปแล้วก็จะสามารถมองเห็นมอนสเตอร์ได้ทั่วไปตามข้างทางแถวบ้าน และก็ต่อสู้กับมันได้ อะไรงี้
ส่วนไอ้เรื่องอุกกาบาตถล่มโลก มีเอเลี่ยนโผล่มาอะไรงี้กูว่ามันเป็นพล็อตที่ไม่ได้แปลกเท่าไหร่นะ
>>323 น่าจะแบบนี้ https://www.youtube.com/watch?v=A6Gp5BPzYRs
ล่าสุดชะตาดอกท้อฯ มีระบบปราณธาตุด้วยนาจา มีปราณบริสุทธิ์ มีปราณคู่ พวกปราณเบญจธาตุคือพวกต่ำต้อยที่สุด แถมมีทดสอบระบบปราณธาตุ มีพาราดี้พวกนางเอกตัวขยะ ระบบเกจพลังก็แบ่งระดับชั้นมีราชัน จักรพรรดิ เทพเซียน โฮะๆ แฟนคลับศิษย์ข้าฯ and ทรราชย์ตื้อรักมาเอง
ไม่เป็นไร สำหรับเรา ตราบใดที่ไม่ชัดเจนว่าลอกกันมา ถ้าแค่อ่านแล้วเห็นเงาลางๆ ประหนึ่งว่าได้รับอิทธิพลหรือแรงบันดาลใจ เรายังโอเค
ฝากไว้ให้คิส เวลาจะเขียนอะไรออกมา *จะพาโรดี้ยังไงก็อย่าให้มันกลายเป็นมิกซ์แฟนฟิคนาจา*
and การได้รับอิทธิพลจากนิยายคนอื่น โดยเฉพาะนิยายคนไทยด้วยกันสูงมากๆ แล้วเสือกมิกซ์เก่งเขียนนิยายเป็นมันก็มีสองอย่างนะมึง ถ้าไม่รอดจนออกเป็นเล่มเก๋ๆ ให้คนแอบด่าไล่หลังเหมือนมิกซ์แฟนฟิคบางเรื่อง มึงก็จะโดนสอยร่วงโดนทุบหัวเบะตั้งแต่ยังไม่ทันออกจากดักแด้ วงการพวกนี้แคบจะตายห่า และคนอ่านเขาฉลาด หลายคนเคร่งเรื่องพวกนี้มาก อย่ามาโลกสวยคิดว่าชิลๆ ชิคๆ คำว่าแต่งเล่นๆ ไม่อาจคุ้มกะลาหัวมึงได้ กูเห็นพูดแบบนี้กันหลายคน สุดท้ายพอเขียนจบมองเห็นช่องทางก็ขายแดกอยู่ดี
>>332 กูถามเป็นความรู้หน่อยเพื่อนโม่ง มึงแยกมิกซ์แฟนฟิคกับพาโรดี้ยังไงวะ อย่างบารามอส ไวท์โร้ด โรเซนเนีย ที่เอาองค์ประกอบพวกตัวละครเรื่องนั้นมาผสมกับพล็อตเรื่องนี้ กูเข้าใจได้ว่าอันนี้มิกซ์แฟนฟิค แต่ถ้ายกองค์ประกอบเรื่องอื่นมาเพื่อล้อเลียนไม่ใช่ว่าเป็นพาโรดี้หรอ ตามความคิดกูพาโรดี้เป็นการเอานิยายกระแสมาแซวเล่น มันเลยมีองค์ประกอบหรือขนบในเรื่องในฐานะของสิ่งที่ต้องถูกแดกดัน ไม่ใช่ไรกูอ่านดอกท้อแล้วเห็นว่ามันแซะนิยายเรื่องอื่นอยู่และมีแววว่าจะแซะต่อไปเรื่อยๆ เลยสงสัยขึ้นมา
>>334 มิกซ์แฟนฟิค=เอาเรื่องที่ชอบมาต่อยอดผสมกัน เช่น พระเอกนิยาย A ผมดำตาแดง นิสัยแบดบอย ชอบแกล้งนางเอกด้วยการข่มขู่เนียนลวมลาม นางเอกเป็นคนอ่อนโยนไม่สู้คน พระเอกนิยาย B ผมน้ำตาลตาฟ้า นิสัยร่าเริง ชอบแกล้งนางเอกด้วยการตามตื้อพูดแซวให้ได้อาย นางเอกเป็นสาวหวานซ่อนเปรี้ยว มิกซ์รวมกัน=พระเอกผมน้ำตาลตาแดง นิสัยร่าเริง ชอบแกล้งนางเอกด้วยการข่มขู่เนียนลวนลาม นางเอกเป็นสาวหวานและอ่อนโยน
พาโรดี้=ล้อเลียนเชิงประชด เช่น พล็อตแนวต่างโลกที่พระเอกต้องกลายเป็นเทพทรูดีกว่าชาวบ้าน หรืออาจเป็นสวะกากโคตรๆ แต่ก็จะเทพทรูในภายหลัง มีฮาเร็ม มีสกิลโกง พาโรดี้=พระเอกไปต่างโลก มีสกิลโกงและเทพทรู แต่พอจะสอยสาวเข้าฮาเร็มดันกลายเป็นต้องกินแห้วเพราะสาวๆ หันไปจับคู่ยูริกินกันเอง สกิลโกงพอใช้แล้วกลายเป็นที่เคารพบูชาของคนทั้งโลกถูกยกย่องเป็นผู้กล้า แต่พอได้เป็นก็มีหน้าที่ไม่ต่างจากเบ้ไล่ตบมังกรหรือจอมมารตามคำขอของชาวบ้าน ไปๆ มาๆ ความเทพทรูนั้นถึงจะทำให้เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกแต่ก็ต้องทำงานไล่ปราบหายนะแบบไม่จบไม่สิ้น
>>334 ตามที่ >>335 ว่านะเพื่อนโม่ง การเอาคาแรคเตอร์คนอื่น เอาสำนวนคนอื่น เอาระบบโน่นนี่นั่นของคนอื่นมาเขียนเป็นชุดๆ จนคนอ่านสัมผัสได้ มันจะไปเข้าข่ายหยิบโน่นผสมนี่
พูดให้เห็นภาพก็ คนเขียนไปอ่านนิยายเรื่องนั้นเรื่องนี้มา เจออันนี้น่าสนใจ เจออันไหนชอบ ก็จับๆ มาเรียงๆ ต่อๆ กันประหนึ่งงานศิลปะตัดแปะ ต่อให้ตัดแปะจนเป็นภาพใหม่ดูเนียนๆ สวยๆ มันก็คือตัดแปะอยู่ดีอะนะ
ถามนิดนึง เห็นในนี้น่าจะเคยอ่านพวกนิยายเว็บกันมาเยอะ คือ
กูอยากอ่านแนวแบบตัวเอกเป็นนักบวช(ศาสนาอะไรก็ได้)หลุดไปต่างโลกแล้วเดินทางเผยแผ่ศาสนาอะไรงี้อะ มีบ้างรึเปล่าหว่า
ทุกวันนี้กูลองนั่งอ่านพวกนิยายจีนที่มีแปลในเด็กดีแล้วรู้สึกแปลก ๆ ว่ะ พระเอกแม่งเหี้ยกว่าตัวร้ายอีกสัส แล้วยังเสือกมีหน้าไปว่าตัวร้ายชั่วอีก แถมคนรอบตัวพระเอกแม่งก็อวยชนิดที่ว่าเลียตั้งแต่รองเท้ายันซอกไข่ กูนี่แทบจะเอาตีนก่ายหน้าผาก กูอ่านต่อไม่ไหวเลยดรอปไปหลายเรื่องละ กูสงสัยมากว่าคนอ่านไม่รู้สึกแปลก ๆ มั่งหรอวะ แล้วคนจีนนี่แม่งเก็บกดอะไรมารึเปล่ากูเห็นเรื่องที่ดัง ๆ แม่งมาแนวนี้หมดเลย
เรื่องในฉีเตี้ยน (เว็ปเด็กดีจีน) ส่วนใหญ่ก็แบบนี้ละ เน้นเอามันส์ไว้ก่อน สมองไม่ต้อง ตรงข้ามกับนาโร่ (เว็ปเด็กดีญี่ปุ่น) ที่พระเอกเอื่อยเฉื่อยเหลาะแหละคิดแต่จะกินซูชิ ข้าวสวย และทำตัวอ่อนแอ
แต่นิยายพวกนี้ส่วนใหญ่ขยะทั้งนั้น ขายแบบเล่มไม่ดีนักหรอก เพราะมันด้อยค่าเกินกว่าจะซื้อเป็นเล่ม นิยายแบบเล่มที่ขายดีคือพระเอกจะต้องเป็นมนุษย์ มนุษย์ที่ทำตามคติเต๋า คือผ่านความทุกข์ยาดนานับประการเพื่อบรรลุเป้าหมาย แต่ยังไม่สูญเสียธาตุแท้ (จิตดั้งเดิม) ของคน นี่เป็นแบบฉบับที่คนจีนชอบที่สุด และขายดีที่สุดด้วย
ฉีเตี้ยนก็ไม่ต่างจากเด็กดีหรอก มันมีแบบแผนการติดท็อปของมัน ส่วนใหญ่จะเป็นขยะขายไม่ออก แต่เรื่องที่ดีคือดีจริงๆ อ้อ ฉีเตี้ยนมีระบบให้เงินคนเขียนตามยอดวิวนะ ดังนั้นตอนนึงจะสั้นๆ ลงถี่ๆ ลงยาวๆ และมุกตันกลางทางซะส่วนใหญ่
ลืมตอบข้อแรก เท่าที่รู้ไม่มี เพราะตอนนี้คนไม่มีศาสนาเยอะ การเล่นประเด็นศาสนามันขายยาก และอาจถูกมองในแง่ลบได้หลายอย่าง แต่ถ้าเป็น sub plot ก็พอมี อย่างหวงสือในจอมทัพพลิกแผ่นดิน ย้อนเวลาไปดัดแปลงศาสนาคริสต์ในจีนเพื่อสร้างทหารศาสนา
นอกนั้นคิดไม่ออกแฮะ แต่น่าสนใจดี
>>337 เคยมีคนยกเรื่องคนจีนเก็บกดด้วยเว้ยเฮ้ย
ถ้านึกเล่นๆ เท่าที่จะเป็นไปได้ก็คือ คนที่เป็นบิดาหรือมารดาหรือบรรพบุรุษปลูกฝังความเกลียดชังที่มีต่อเหตุการณ์ในอดีตผ่านมายังรุ่นลูกรุ่นหลาน แล้วทำให้เด็กคนนั้นโตขึ้นมามีอคติกับชาติอื่น โดยที่เด็กคนนั้นไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆ กับสงครามในอดีตครั้งนั้น เด็กคนนั้นก็โตมาเป็นผู้บริหารพร้อมทั้งความคิดชาตินิยมที่ถูกปลูกฝังมาแบบผิดๆ
ซึ่งถ้าผมมองก็เหมือนประวัติศาสตร์ไทยที่ปลูกฝังให้เราเกลียดชาติอื่น เช่น พม่า เขมร โดยที่จริงๆ แล้วเรื่องสงครามในอดีตมันก็ผ่านมานานจนไม่มีใครเหลือชีวิตกันอยู่แล้ว แต่ในปัจจุบันเราก็ยังเน้นปลูกฝังเรื่องเหล่านี้ในหัวของเด็กรุ่นหลังกันต่อไป
ส่วนตัวคิดว่าเราควรจะเลิกล้างสมองเด็กรุ่นหลังกับเรื่องราวในอดีต ถึงแม้ว่ามันจะขมขื่นแค่ไหน เพราะการปลูกฝังเรื่องนี้ผมมองว่าไม่ได้มีประโยชน์อันใดแม้แต่น้อยครับ ท่าจะสอนก็ควรถ่ายทอดเป็นอุทธาหรณ์สอนให้เด็กรุ่นใหม่อย่าทำแบบอย่างคนรุ่นเก่าซึ่งน่าจะมีประโยชน์มากกว่าครับ
ในอดีตจีนเคยเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ แต่พอจนฝรั่งยุคล่าอาณานิคมรุมกระซวก
วางยาใช้ฝิ่นทำลายชาติ และบอกว่าคนจีนเป็นคนป่วยแห่งเอเซีย
จีนก็หมดความยิ่งใหญ่ พอยุดสงครามโลก ก็โดนญี่ปุ่นยำเละ อย่างเรื่องน่านกิงนี่ใครอ่านจะรู้ว่าโหดพอกับนาซีทำกับยิว
ส่วนตอนนี้
อเมริกาก็ยังกดดันจีนอยู่ตลอดเวลา เพราะประเทศจีนมีศักษภาพมาตั้งแต่ยุคโบราณ กลัวจะยิ่งใหญ่เหนือตน(ฝรั่งผิวขาว)อ เช่นเดิมอีก
ถ้าจีนไม่คิดเรื่องสงครามที่เคยโดน ป่านนี้คงเละเทะแตกประเทศเป็นสิบไปแล้ว
สงครามไม่เคยหมดจากโลกนี้นะ
>>340 ปัญหาคืออเมริกายังเอาเรือรบมาปิดล้อมจีนอยู่นะ
ประชาชนก็ต้องรู้สึกต่อต้านเป็นธรรมดา
แถมยุแหย่ให้ดินแดนต่างๆ แยกตัวจากจีนตลอดเวลา
เกมการเมืองที่เปิดหน้าแบบนี้ ยังไงจีนก็ต้องโกรธอยู่แล้ว
ส่วนไทยเราไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องอะไรเลย
แค่เขมรยังปะทะกันตูมตามไปไม่กี่ปีนี่เอง ถ้าเราไม่มีอาวุธเหนือกว่ามาก รับรองทางเขมรไม่หยุดหรอกครับ
อนาคตอีกถ้าฝั่งพม่าเขาสงบเมื่อไร ปัญหาเรื่องดินแดนรอยตะเข็บ ได้ถกเถียงกันอีกหลายจุด เพราะพม่าถือว่าชาติของเขายิ่งใหญ่ในแถบนี้
ถ้ายอมรับความจริง ด้านเชื้อชาติแถวนี้ ยังดูถูกดูแคลนกันมาโดยตลอด ไม่มีใครชอบใครด้วยใจจริงหรอก
ไม่ว่า พม่า ลาว เขมร ไทย เวียดนาม มลายู มีโอกาสก็พร้อมเสียบข้างหลังทันที
แบบภาคใต้เรา ถ้ามาเลไม่สนับสนุนเป็นที่หลบภัยกลุ่มแบ่งแยก
ก็คงไม่ยืดยื้อมาถึงทุกวันนี้
กูว่าพวกมึงไปไกลกันละ ขอตัดกลับมาที่นิยายเด็กดีดีกว่ามึง
พักชมสิ่งที่น่าสนใจกันสักครู่ เห็นว่าคนเขียนเรื่องพระชายารั่วซีดราม่าแรงมาก ประชดถึงขั้นแบบว่าขอบคุณที่ทำให้รู้ตัวว่าบกพร่องทางสมอง กูจะเข้าไปดูมันปิดตอนไปแล้ว อมก.
ถ้าพูดถึงลอกหรือแรงบันดาลใจของพวกจีนเสิ่นเจิ้นนะ เรื่องหวนก็พอกัน ถ้าอ่านนิยายแปลจีนดังๆ มาเยอะหน่อยจะรู้สึกถึงกลิ่นอายและบางฉากจากหลายๆ เรื่อง อย่างอีฉากต้อนรับเจ้าหญิงต่างเมืองแล้วเจ้าหญิงออกมาเต้นระบำโยนผ้าอ่อยผู้ของนางเอก นางเอกหวงรับผ้าแทนแล้วออกไปเต้นประชัน แม่มใช่มาก ลำนำทะเลทรายไงจะอะไรล่ะ
พวกคนเขียนพวกนี้ส่วนใหญ่อายุยังน้อย ไม่เข้าใจว่าอะไรคือผิดคือถูก แยกไม่ออกระหว่างลอกกับแรงบันดาลใจ บางคนก็สับสนระหว่างพาโรดี้กับจิ๊กส่วนเล็กส่วนน้อยจากตรงนั้นทีตรงนี้ทีมายำใหม่
ประมาณว่าลอกเอาฉากเด่นในนิยายอื่นมาไว้ในนิยายตัวเอง แทนที่จะคิดประชันอย่างอื่นแทน
แต่เข้าใจได้อยู่เพราะขนาดแค่พล็อตใหญ่แค่ออกไปแนวเดียวกันอย่าง เรื่องพิษสวาท ยังโดนวิจารณ์มากมายเป็นดราม่า
ซีรีย์ Mr. ROBOT ลอกทุกอย่าง คนแต่งออกมายอมรับด้วย ว่าแม่งไม่แคร์
แฟนๆก็ด่านะ แต่มันก็บอกว่างั้นมึงก็ไปดู Walking Dead ต่อไป ไม่ต้องมาดูของกู
>>348 เราคือ 347
ไม่เชิงนะเพื่อนโม่ง ออกแนวว่า เด็กๆ กลุ่มนี้ไปอ่านนิยายเจออะไรที่โดนใจก็จะจับมาไว้ในนิยายตัวเองน่ะ บางคนทำไปโดยไม่รู้ตัวก็มี แต่บางคนทำไปโดยเจตนาเพราะเข้าใจผิดว่าการทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่องผิด
ไปอ่านที่ตัวเองพิมพ์ไปใน 347 แล้วรู้สึกว่าไม่เป็นธรรมกับคนเขียนเรื่องหวน ขอแก้คำใหม่นะ ขอแก้เป็น "อ่านฉากนั้นแล้วเหมือนเห็นภาพฉากฉากนึงของเรื่องลำนำทะเลทรายลอยขึ้นมา" แทนก็แล้วกัน ฉากอื่นๆ เป็นต้นว่า ฉากปลอมตัวแจกข้าวต้มก็เหมือนกัน เพื่อนโม่งที่เคยอ่านผลาญอาจจะคุ้นกับสิ่งนี้ แต่จะได้ "แรงบันดาลใจ" มาแค่ไหน ไม่ขอฟันธงดีกว่า พวกสูจงไปพิสูจน์เอง
วาป "หวน" แจ้ : https://writer.dek-d.com/hardinese/story/view.php?id=1429054
กูชอบพวกที่ออกมาพูดว่า "กูลอกแล้วจะทำไม กูไม่แคร์ มึงไม่พอใจก็ไปอ่านอย่างอื่น" นะ อยาเห็นสักครั้งในชีวิตเขียดน้อยจริมๆ
นักเขียนคนไหนมาพูดนะกูจะตบมือให้พร้อมกับชูป้ายไฟตัวใหญ่ๆ ให้ว่า "ขอบใจที่บอก โอเคค่ะ พวกกูไปอ่านต้นฉบับดีกว่า บรัยส์ส์ส์"
นี่อารีนะ ขอนิยายแนวเกมออนไลน์แบบไม่ยาวมากแต่น่าสนใจสักเรื่องนึงสิ อยากลองอ่านดูว่าพอมีแนวต่างโลกมา ไอ้นิยายออนไลน์พวกนี้มันพัฒนาไปถึงไหนแล้วอะ
อห คนเขียนเรื่องคนคืนชีพหนังสือเหมือนจะประกาศทำมือว่ะ แต่แม่งประกาศว่าเอนเฟอร์วาดปกให้ เยดแหม ต้องขายกี่เล่มถึงจะได้ค่าวาดวะ
>>354 14 ตอนเสือกได้ขึ้นท๊อป
https://writer.dek-d.com/pinkko911/story/view.php?id=1505551
>>354 >>359 เพิ่มนิยายชื่อเกมเชยสุดๆ
https://writer.dek-d.com/ping2513/story/view.php?id=1247398
นิยายลงในเน็ตเน้นบันเทิงเริงใจ มันเปลี่ยนสไตล์ไม่มากหรอก
ทั้งแกรี่ ทั้งเปียว ทั้งเทพทรู สวย หล่อ รวย เป็นท่านชาย เป็นฮ่องเต้
คนอ่านส่วนใหญ่ชอบแนวนี้ เพื่อความบันเทิงใจ ขนาดคนเขียนมานานที่ได้ออกหนังสือ ก็มาแนวนี้เกือบหมด เพื่อนโม่งทำใจเถอะ
ว่าแต่เรื่องใหม่ก็ยังแนวออนไลน์เหมือนเดิมเหรอวะ
>>368 กูถึงกับไปค้นมาเลย เขียนจบแล้วเร็วๆนี้มีจำนวนตอนไม่เกิน50-60 มีอยู่สองสามเรื่องว่ะ เลือกเอาตามสะดวก
https://writer.dek-d.com/inthedarkz/story/view.php?id=1178002 >>>อันนี้มี 55 ตอนจบ
https://writer.dek-d.com/AneungTassana/story/view.php?id=1494016 >>>อันนี้มี 6 ตอนจบ นิยายบ้าอะไรวะมีแค่ 6ตอน?
https://writer.dek-d.com/jeels-gee/story/view.php?id=1287658 >>>อันนี้มี 15 ตอนจบ
มา กูอ่านจบละ ก็พอใช้ได้นะมึง แต่ทีจุดน่ารำคาญอยู่
สัส! มึงจะยกการอุปมาอุปไมยใส่ปรัชญามาทำไมหลายย่อหน้า คือเข้าใจนะว่าแต่งแนวพาโรดี้เชิงปรัชญา แต่มันจำเป็นด้วยหรือที่มึงต้องพร่ำเพ้อว่ามนุษย์มันอย่างงั้นอย่างงี้ เล่นเกมเหมือนเสพยาจนเสียสุขภาพเสียเงินเจ้าโรงบาลแล้วมาตั้งสเตตัสว่าไม่มีตังไปอิตาลี แค่บทแรกกูเจอว่าด้วยเรื่องวิสัยมนุษย์ในสังคมโลกแทบจะกดปิดละ ดีที่ยังมีเนื้อหาน่าสนใจอยู่เลยอ่านต่อได้เรื้อยๆ ชอบมุกเรื่องถาม AI ความคิดเห็นต่อหนังสือแฮรี่ ไส้เดือนตาบอด คือมันไม่ถึงกับฮาลั่นแต่กูชอบว่ะ ถ้าตัดไอ้ส่วนปรัชญาพร่ำเพ้อจากย่อหน้าเกือบสิบบรรทัดให้เหลือแค่สองสามบรรทัดหรือบทละรอบก็พอ นี่บทหนึ่งมึงก็ยัดมาทุกสองย่อหน้า ประม่ณ 60% ของเนื้อหา น่ารำคาญ
พล็อตก็น่าสนใจดี เป็นเรื่องราวว่าพระเอกเป็น GM แก้บั๊กกับ AI สาวแว่น ที่เป็นลูกน้อง (และน่าจะเป็นนางเอกด้วย) ทำหน้าที่ปกติทุกวัน แต่วันนี้หลังแก้เสร็จก็มีปัญหาจากโลกภายนอกว่าโรงไฟฟ้าของบริษัทเกมระเบิด ตอนนี้ใช้ไฟสำรองแทนแต่คงอยู่ได้ไม่นานเพราะมีไฟไหม้ด้วย ระบบออฟไลน์ก็ถูกไฟไหม้เลยออกจากเกมไม่ได้ ซึ่งถ้าปล่อยให้เครื่องคอมมันดับเองมีโอกาสสูงมากที่ทุกคนในเกมจะตาย แต่ปัญหานี้พอแก้ได้ด้วยการหาเครื่องปั่นไฟมาใช้เพิ่มและรีบสร้างระบบออฟไลน์ใหม่ แต่ต้องมีการประหยัดพลังงานโดยการไล่ปิดพื้นที่ในเกม เลยมีคำสั่งให้อพยพผู้เล่นหกแสนกว่าคนไปที่เมืองหลวงของเกมโดยเดินออกจากเมืองเล็กผ่านดันเจี้ยนโหดๆ แล้วค่อยไปวาร์ปที่เมืองใหญ่ ระหว่างที่อพยพก็มีปัญหาทั้งจากมอนสเตอร์ ผู้เล่นโลภไปฉกสมบัติห้องลับบอสเพราะรู้ทางลับจากแผนที่ GM เลยพาคนไปตายซ้ำยังล่อบอสมาหาที่ค่ายอีก พื้นที่ในเกมถูกไล่ปิดทีละส่วนเพื่อประหยัดพลังงานให้มีไฟเหลือพอไปเลี้ยงเครื่องคอมหลักที่คุมโลกเกม ซึ่งโซนที่ปิดไปที่แรกทุกคนผ่านมาได้ แต่เริ่มมีปัญหาติดต้อกับโลกภายนอกไม่ได้ ที่สองมีคนติดอยู่ในนั้น ก็เหมือนถูกลบหายไปด้วย เลยเริ่มมีดราม่าหมดแรงใจ พอมาถึงเมืองที่จะวาร์ปก็เจอปัญหาไม่ให้เข้าเมืองต้องรอรากงอก จนโซนที่พักอยู่กำลังจะปิดตัว พระเอกที่เริ่มมีความเห็นแก่ตัวก็ฆ่าคนที่ขวางหน้าถล่มประตูเมืองเดินเฉิดฉายไปหาแกนวาร์ปได้สำเร็จ พอมาถึงเมืองหลวงก็เจอปัญหาคนแออัดมากดว่าเดิมเพราะพื้นที่ไม่พอสำหรับผู้เล่นหกแสนกว่าคนพ่วงด้วย NPC AI ที่พวกผู้เล่นไม่อยากให้มาอยู่ด้วยเพราะเห็นว่าไม่ใช่คนเป็นแค่สิ่งประดิษย์ แต่พระเอกมันมีความผูกพันกับ AI เลยหาเรื่องเชื่อมโยงให้ NPC กับ AI มีงานทำช่วยเหลือได้ พอถึงเวลาที่กำหนดว่าระบบออฟไลน์ทำเสร็จ แต่ปรากฎว่าเมืองหลวงกำลังจะถูกปิด พวกผู้เล่นเลยแตกตื่นหนีตายกันอลหม่าน พระเอกที่คงเริ่มปลงก็นั่งบนหลังคามองพร้อมจิบกาแฟคู่กับ AI ลูกน้องและเพื่อนที่ตามมาสมทบอีกคน จากนั้นก็จูบกับ AI สาวแว่น จบ
เพื่อนโม่ง ซอมบี้นกฮูกเปิดจองละว่ะ ไปส่องมา จองจะสี่ร้อยละ กูสงสัย นิยายกลวงๆ แบบนี้มันขายได้เหรอวะ เล่มก็แพง 400 กว่าบาท
ถึงจะมีปรัชญาอุปมาอุปไมยอยู่ยุบยั่บแต่บางจุดมันก็ไม่แน่นหรือยัดเยียด ยังคงมีความฮาอยู่ เช่นบทสุดท้ายที่ว่าภาวนาให้พวกศาสดามาช่วยกันยังไง? ฟื้นมาเสกให้ไฟไหม้ดับไปหรือพาออฟไลน์โดยไม่พึ่งระบบออฟไลน์ แต่ถ้าตัดไอ้ส่วนนี้ออกไปหน่อยจะดีงามขึ้น 20% พล็อตก็สนุกดี สำนวนการเขียนไม่แย่เกินไปแต่ก็ไม่ดีเลิศเลอ ถ้ามึงเป็นพวกขี้เกียจอ่านการอุปมาอุปไมยแนะนำให้เลื่อนข้ามไปเถอะ มันแทบไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกับเนื้อเรื่องหลักเลย จบได้แบบปลายเปิดให้มโนกันต่อเองว่าพระเอกมันจะรอดหรือตาย และตกลงที่โลกภายนอกปัญหาที่แท้จริงมันแค่ไฟไหม้จริงหรือ? เป็นการพาโรดี้ที่มีสีหม่นหน่อยๆ ถ้าใครชอบอ่านเนื้อหาแบบบันเทิง 30% สาระ(?) การอุปมาปรัชญาว่าด้วยสันดานคนและสังคมของโลกนี้ 70% มึงก็ลองอ่านซะ แค่หกบทเอง ถ้ามึงทนการบรรยายแบบการเขียนนิทานชาดกได้นะ
สรุปคะแนน 7/10
ปล.อ่านนิยายเรื่องนี้กูรู้สึกเหมือนกำลังจะบรรลุหนทางชีวิต มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตประเสิรฐที่มีความเห็นแก่ตัว กลัวสิ่งที่ตนสร้างขึ้นจะย้อนกลับมาทำร้าย พวก AI และ NPC ก็เหมือนผีในโลกออนไลน์ มนุษย์ช่างแปลกประหลาดพูดคุยกับผีค้าขายกับผี โอ้~ นี่แหละมนุษย์
>>371 มึงหมายถึงคนเขียน 7การ์ดป่ะ ถ้าใช่เรื่องใหม่เขาเป็นนิยายผจญภัยนะกูอ่านเรื่องนี้อยู่ รู้สึกมีสาระกว่าออนไลน์เยอะ ส่วนไอ้ที่โม่งมาแปะล่าสุดนี่กูเห็นประกาศว่าเป็นเล่มพิเศษไม่ได้ยาวมาก กูเดานะ ว่าเรื่องชื่อน่าจะเปลี่ยนไม่ให้มีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ เพราะตอนแรกเห็นตั้งชื่อคล้ายๆเดิม แต่ไม่แน่ใจเหมือนกัน
>>376 ความเห็นกู ที่ขายได้ก็จากฐานแฟนคลับนิยายเรื่องเก่าด้วย และนิยายซอมบี้แนวนี้มันก็แหวกแนวดี อ่านแล้วรู้สึกว่าซอมบี้มันก็มีมุมน่ารักอยู่นะ มีความฮาเบาสมองที่นิยายซอมบี้ส่วนใหญ่ไม่ค่อยจะมี (เพราะแม่งเน้นการบู๊เชือดน้องซอมหรือตบตีกันเอง) คนอ่านที่ชอบนิยายแหวกแนวก็มีเยอะอยู่นะมึง สรุปคือ มีคนชอบอ่านพร้อมเปย์มากเท่าไหร่ไอ้ฮูกก็ขายได้มากเท่านั้นแหละ
กูรออารีให้คะแนนอยู่ อยากรู้ว่าน่าอ่านไหม พอดีกูไปเจอนิยายในบอร์ดเรื่องหนึ่งเพิ่งมาแค่บทนำ ดูสำนวนแล้วตรงจริตกูพอสมควร อยากรู้ว่าอารีคิดไง
https://my.dek-d.com/must-go-on/writer/view.php?id=1535554
เรื่อง : World without rules Online
link : https://writer.dek-d.com/ping2513/story/view.php?id=1247398
จำนวน : 25 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
เนื้อเรื่อง เกียร์เป็นนักเรียนม.ปลายที่โคตรเพอร์เฟค รักความอิสระ อาศัยอยู่กับน้องสาว มีเพื่อนสนิทชื่อไอซ์(มั้ง) ซึ่งเป็นเทพในเกม World without rules Online ที่เกียร์ไม่คิดจะเล่น เพราะรำคาญที่จะต้องวิ่งส่งเควส แต่ในเมื่อน้องสาวชวน บอกว่าเกมนี้อิสระ เกียร์ก็เลยลองเล่น ตอนที่ไปซื้อเครื่องเล่นเกมนั้นก็ปรากฎว่าเป็นเครื่องสุดท้ายของสาขา เลยได้รางวัลเทพๆมา คือกล่องสุ่มของเทพ จากนั้นเกียร์ก็เข้าไปเล่นเกมแล้วเปิดกล่องเทพได้ชุดและอาวุธเทพ เก็บเลเวลไปเรื่อยๆจนเทพ แล้วก็บังเอิญไปเจออาจารย์สอนวิชาเทพ เลยเก่งเทพ จากนั้นก็ไปทำเควสเทพ ต่อสู้กับสัตว์เทพในวิหารเทพ ชนะมาแล้วก็ยิ่งเทพ ไปปาร์ตี้กับกลุ่มคนขี้เก๊กโดยไม่เปิดเผยว่าตัวเองเทพ แต่เดี๋ยวสักพักคงได้โชว์เทพให้พวกนั้นเหวอแดก
ในโลกความจริงก็ปรากฎว่ามีผู้หญิงตระกูลสูงคนหนึ่งชื่อว่าริน รินเป็นคู่หมั้นของเกียร์ รินจึงย้ายมาอยู่บ้านเกียร์พร้อมกับบอดี้การ์ดสองคน ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องก็เปิดเผยว่าไอ้เกียร์เองก็มีชื่ออยู่ในทำเนียบบอดี้การ์ดเทพๆ ซึ่งเป็นระดับเทพ เก่งเทพ เทพจริงๆ เทพสัสๆ เทพเหี้ยๆ เทพจนไม่รู้ว่าจะเทพยังไง
จบ 25 ตอน ต่อไปเป็นการให้คะแนน
คำผิด: ว่าเรื่องที่แล้วเหี้ยแล้ว เรื่องนี้แม่งจัดเต็มมากๆ คะ-ค่ะ ผิด สะกดคำง่ายๆผิด แม้แต่ง่ายแบบง่ายมากๆก็ผิด การใช้คำก็ไม่ได้สละสลวยอะไรเลย คลังศัพท์มีน้อย เว้นวรรคก็ผิด อะไรๆแม่งก็ผิด แต่กูขอใช้ความอารีให้คะแนน 10/10 ไปเลย
การบรรยาย: บรรยายแทบไม่รู้เรื่อง ที่อ่านได้เพราะมันใช้ศัพท์ง่ายๆ ผสมกับการจินตนาการฟุ้งๆ ทำให้บางตอนก็ใช้บุรุษที่หนึ่งบ้าง บุรุษที่สามบ้าง แบบบรรทัดนี้เป็นบุรุษที่สาม บรรทัดต่อไปเป็นบุรุษทีหนึ่ง กลับมาอีกย่อหน้าหนึ่งก็กลายเป็นบุรุษที่สามอีกแล้ว การบรรยายตัวละครและฉากทำได้เหวี่ยง คือแทบมองไม่เห็นภาพเลยว่าเป็นยังไง อาศัยการจินตนาการล้วนๆ บอกป่าไผ่ก็คิดเอาเองว่าป่าไผ่มันหน้าตาแบบไหน บอกหมาป่าขนเงิน ตอนแรกก็พยายามมองว่ามันคือหมาป่าขนสีเงินๆ แต่แม่งเสือกยิงธนูได้ด้วยกูก็เลยงงว่าแม่งหมายถึงมนุษย์หมาป่าหรือเปล่า เพราะฉะนั้นกูขอชื่นชมมาก เอาไป 10/10 เลยละกัน
ตัวละคร: แปลกใหม่ไม่ซ้ำใคร พระเอกโลกส่วนตัวสูง มีความเทพในทุกรูขุมขน ขนาดขี้ยังเป็นทอง อยู่บ้านกับน้องสาว รักน้องสาวมาก มีเพื่อนเย็นชา แถมยังมีคู่หมั้นเป็นคุณหนูผู้ทุ่มเทพสุดๆ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าตัวละคนเหล่านี้มีมิติที่ลึก และน่าสนใจว่าจะมีพัฒนาการด้านอารมณ์อย่างไรบ้าง ให้ 10/10
เนื้อเรื่อง: อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกับได้นั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปสมัยปี 50 พระเอกได้เครื่องเกมเทพ ได้ของเทพ ผจญภัยแบบไม่แคร์ลาภยศชื่อเสียงแต่มีสาวมาติด เก่งแม่งทั้งนอกเกมในเกม ถือได้ว่าคลาสสิกมากๆ กูชอบ ให้ 10/10
สรุปคะแนน 40/40 ไม่อ่านเรื่องนี้ก็เสียชาติเกิดแล้ว
เพื่อนโม่ง ของวาปมู้นินทาทีสิ
>>391 มึงหมายถึงอันนี้?
https://fanboi.ch/netwatch/2807/recent/
>>393 อัพบ่อย โครงเรื่องพิมพ์นิยม (ไม่ใช่เหมือนแค่แนว เส้นเรื่องต้องเหมือนด้วย เปลี่ยนแค่องค์ประกอบ) ไม่เน้นเรื่องรักมากนัก เน้นแต่ความเทพของตัวเอก (ด้วยความเทพก็ทำให้สาวติดได้แล้ว ไม่ต้องสร้างสตอรี่อะไรให้มาก)
บรรยายกระชับ ไม่เน้นสวย เน้นตัวหนังสือใหญ่ ตอนนึงไม่ยาวมาก จบตอนค้างคา
น่าจะประมาณนี้
น้องคนนี้เขียนใช้ได้ว่ะ เห็นบอกเพิ่งแต่งเรื่องแรก แต่ตินิดหนึ่งเขียนสั้นไปหน่อย ไม่ค่อยอิ่มเลยว่ะ
https://www.dek-d.com/board/view/3696463/
กูอ่านอีตจว.แล้วเฉยๆ ออกจะรำคาญนางเอกและความยืดยาดของเรื่องด้วยซ้ำ นางเอกแม่ง เอ๋ เอ อ๊ะ อยู่นั่นล่ะ เป็นลูกครึ่งยุ่นอ่อ ไม่ตรงจริตกูขั้นรุนแรง ยกเว้นถ้าหักมุมกลายเป็นนิยายสยองขวัญ ลึกลับ ฆ่ากันเลือดสาด ตายกันรัวๆ กูจะโอเค
มีใครอ่านเสี่ยวหวางเฟยบ้างมะ อยากถามว่าเรื่องนี้จะไปแบบมีพระเอกคนเดียวหรือ all วะ
สวัสดีค่ะ พี่ๆ และ เพื่อนๆ โม่งทุกคน ชื่อมัสท์คนแต่ง รักวุ่นวายของยัยต่างจังหวัดเองค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าไม่เคยรู้จักเว็บนี้เลยค่ะ พอดีมีเพื่อนชอบมาอ่านเว็บนี้ เพื่อนแนะนำว่าสำนวนดีนะ ลองเอาเรื่องมาให้โม่งอารีสับดูสิ แต่เราไม่กล้า เพื่อนเลยเอามาลงให้แทน ส่วนพี่ๆ คนอื่นที่เอามาลงขอยืนยันว่าไม่รู้จักเลยค่ะ ส่วนพี่ที่บอกอยากให้หักมุม ต้องขอโทษจริงๆ ที่ทำไม่ได้ เพราะเรื่องนี้ตั้งใจเขียนให้ออกมาเบาสมองไม่มีสาระค่ะ สุดท้ายนี้ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านค่ะ
>>406 เค้าคือโม่งอารีนะ อย่างที่เคยบอกไปว่ามันยังสั้นมากๆ ไม่สามารถบอกอะไรได้หรอกนะคะ อีกอย่าง ถ้ามาให้เค้าสับยังไงเค้าก็หักคะแนนเตงเรื่องมุมมองการบรรยายอยู่ดี
เอาเป็นว่าสู้ๆนาจา เขียนให้ได้สักสิบตอนแล้วค่อยเอามาแปะใหม่ ปกติเขาก็ชอบแปะนิยายตัวเองกันอยู่ละ ไม่ต้องเนียนกะได้ค่า
>>412 ค่ะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ เรื่องไอพีไม่ได้สังเกต แต่คิดว่าคงเพราะใช้ไวไฟตัวเดียวกัน เราใช้คอมคนละเครื่องกับเพื่อนค่ะ เราแค่อยากให้คนมาวิจารณ์นิยาย แต่เพื่อนเสนอตัวมาช่วย ถ้าจะผิดก็ผิดที่เราเองแหละค่ะ เพราะตอนที่เขาโพสเราก็อยู่ด้วยกัน ขอโทษอีกครั้งค่ะถ้าทำให้ทุกคนไม่พอใจ
น้องเขาเป็นคนรักษาภาพลักษณ์ พวกมึงก็มีน้ำใจหน่อยดิเฮ้ย ปรบมือให้น้องเขาหน่อยสิ Very Very Strong ขนาดนี้
ไม่ต้องคิดมากว่ะ เหล่าโม่งนึกออกกันหมดอยู่แล้ว
มึงก็เห็นใจน้องมัสท์เขาหน่อยเพื่อนโม่ง ไม่มีคนดูนิยายให้ แล้วยังโป๊ะแตก เขาก็ต้องหาทางเอาตัวรอดปะว้า
เพื่อนอยู่ห้องเดียวกันถ้าไม่ใช่ผู้หญิงแฟนอยู่แล้วล่ะค่ะ มัสท์ไม่ต้องมาบอกก็ได้ว่าคนนั้นเป็นเพื่อน เสียใจค่ะที่มาบอกกลับถูกหาว่าตอแหล
- โม่ง ไม่ใช่เวปสาธารณะปกติ ที่นักเขียนนักอ่านปกติจะเจ้ามาใช้งาน คือมั้นต้องรู้แหล่งรู้แนว
- ถ้าเพื่อนหรือแฟนเล่นเวปนี้รู้จักเวปนี้ อย่างน้อยเขาก็ต้องรู้ว่าเอานิยายตอนเดียวมาลงแล้วเชียร์ว่ามันดีแบบนั้นนี้ ผลจะเป็นยังไง แล้วพอมีสองตอนก็ยังแบบเดิมอีก แถมบอกว่าเจอจากเวปอีก
- ไม่ต้องชี้บอกหรอกนะ ว่าอ่านตรงนั้นตรงนี้ให้ดีสิ บอกไปแล้วนะ โม่งมีสมองพอ และประมวลผลเป็น และเพราะมันเป็นโม่ง ใครอยากจะเชื่อยังไงก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าไปบังคับเขา
เอาน่า เรื่องเล็กน้อย จบๆกันไปกะได่ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเลย หานิยายเรื่องอื่นมาสับกันจะดีกว่าน่า
ขอพักเรื่อง นู๋มัสท์ เดอะ ม้า เอาไว้ก่อน
โม่งอารีสับนิยายไปถึงไหนแล้ววะ? กูรออ่านต่อ
เฮ้ยๆ มึง มีคนมาวอร์กับนิยายกิ่งน้าว่ะ
อยู่หน้านิยายแน่ะมึง ลองไปอ่านแล้วมาเสวนากัน
กูเห็นด้วยกับคนวอร์ว่ะ มึงคิดดู ใครมอบอำนาจให้คนอื่นโดยไม่มีผลงาน แม่งโดนด่ากราดทุกราย ทีงี้พระเอกแม่งไม่โดนนินทาเชี่ยอะไรเลยเว้ย โลกสวยมาก //กุโปรยเมล็ดดอกลาเวนเดอร์แป๊บ
กูเพิ่งรู้ว่าคนในโม่งตามงานกิ่งน้าด้วย
ลองไปอ่านที่เขาตอบเม้นดูละ จริงๆเรื่องแบบนี้ปล่อยๆไปก็ได้ คงมีทั้งคนชอบและคนไม่ชอบล่ะ อาจบอกไปว่า ให้รอติดตามต่อไปยังจะน่าฟังกว่า
นี่มา ซันอย่างโน้น ซันอย่างนี้ ซันบลาๆ แม่งดู self-insert สัสๆ
โม่งฮูกลับมาแล้วเพื่อนโม่ง ใครสนใจให้สับนิยายไหม
เห็นน้องมัสท์แล้วกูสงสัยเลยว่าคอมคนละเครื่อง wifi เดียวกัน จะไอพีเดียวกันมั้ย ขอเทสต์หน่อยนะเพื่อนโม่ง กูจะใช้คอมกู 1 คอมเมท 1 มือถือกูอีก 1 เริ่มจากโพสต์นี้แล้วกัน
เทสต์ไอพีคอม 2
เทสต์ 3 มือถือกูเอง ค่อนข้างคือว่าไอพีเดิม
>>448 ไม่แน่แล้วว่ะ เรื่องไอพีแม่งไม่แน่นอนสุดๆ ใน >>447 กูใช้คอมเพื่อน แบบเปิดคอมใหม่เลยนะ ผลออกมาคือไอพีเดิม ไม่รู้เกี่ยวกับความเสถียรของเน็ตหรือเกี่ยวกับที่ว่าเป็นเน็ตที่มีคนใช้เยอะหรือเปล่า ก่อนหน้านี้กูใช้เน็ตมหาลัย กระตุกเป็นพักๆ ไอพีก็เปลี่ยนบ่อยเหมือนกัน
กูโม่งเรื่องสั้น กูไม่อยู่นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นก๊อ ไล่อ่านเรื่องหนูมัสแล้ว เห็นเพื่อนโม่งบอกเป็นไปได้ใช้สองเครื่องแต่ได้ไอพีเดียวกัน ไล่ดูคอมเมนต์ของหนูมัสจากการบอกล่วงหน้าแล้วว่าเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ก่อนจะถูกทักไอพี กูว่าใช่อยู่นะ น้องบอกก่อนแล้วว่าเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน หรืออีกนัยหนึ่งก็คือผัวนั่นเอง สรุปผัวเป็นคนขี้เมียเป็นคนเช็ดอย่างงั้นก๊อ เป็นไปเว้ย แต่สำหรับกูไม่สนใจหรอกมึงจะเป็นใครมาจากไหนถ้าเอานิยายมาวางในโม่ง ถ้ากูมีอารมณ์ก็สับให้ ไม่มีก็ปล่อยผ่าน ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ว่ะ ดูบอลจบก่อนเน้อหนูมัสเดี๋ยวพี่โม่งเรื่องสั้นจะพิจารณาอีกที
รักวุ่นวายของยัยต่างจังหวัด
ไหนๆ น้องก็วอนท์มากสำหรับคำวิจารณ์จากโม่ง พี่โม่งเรื่องสั้นของน้องๆ ก็จะอาสาวิจารณ์ให้เอง เหตุผลไม่มีไรมากคือวันนี้กูใจดี เอาล้อมวงเข้ามาจะเริ่มแล้ว
สิ่งแรกที่สะดุดเลยคือ ไม้ยมกเยอะแท้เหลา ในหลายจุดที่ใช้หากไม่ใช้ก็ยังสามารถคงความหมายเดิมไว้ได้ เช่น "นี่ๆ พวกเธอ ฉันมีอะไรอยากจะบอก ทุกคนต้องไม่เชื่อแน่ๆ ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้มาเมืองหลวง" >>> "นี่พวกเธอ ฉันมีอะไรอยากจะบอก ทุกคนต้องไม่เชื่อแน่ ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้มาเมืองหลวง" เห็นไหมเอาออกไปทั้งหมดความหมายก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
หรือ "ฉันได้มาเรียนที่นี่จริงๆ เหรอนี่ น้ำตาฉันอยู่ๆ ก็ไหลออกมาอาบแก้ม" >>> "ฉันได้มาเรียนที่นี่จริงเหรอนี่ น้ำตาฉันอยู่ๆ ก็ไหลออกมาอาบแก้ม" เท่าที่ไล่อ่านดูเป็นคนที่เสพติดไม้ยมกมาก ถึงมากที่สุด เลิกซะเน้อ
ต่อมาคำว่า "นี่ๆ" คือความจริงแล้วมันก็ใช้ได้นะในการเขียนนิยาย แต่นึกออกไหมว่ามันเป็นภาษาพูด มันไม่ควรอยู่นอกเครื่องหมายคำพูด ถึงจะมาแย้งว่าเดินเรื่องแบบมุมมองที่หนึ่งเป็นความนึกคิดของตัวเอก จะบอกไงดีสำหรับคนที่เขียนใหม่ เอาเป็นว่าบทบรรยายไม่ว่าจะเป็นมุมมองไหนต้องใช้ภาษาทางการ มันคล้ายกับการที่เราพูดปกติกับการออกไปพรีเซนต์งานหน้าห้องนั่นแหละ การใช้ภาษามันต้องต่างกัน
เพิ่มเติมเรื่อง "นี่ๆ" อ่านไปจนเกือบจบ ไอ้คนที่กูคาดว่าจะเป็นพระเอกดันพูดคำนี้ขึ้นมาซะอย่างงั้น ถามว่าผิดไหมก็ไม่เชิงนะ เข้าใจว่าน้องน่าจะยังใหม่เลยไม่ละเอียดกับเรื่องคาแร็คเตอร์รวมถึงลักษณะการพูดของตัวละคร นักเขียนเก่งๆ หลายคนกว่าเขาจะลงมือเขียนนิยายแต่ละเรื่องนะ เขามานั่งสร้างตัวละครข้างนอกก่อน รูปร่าง หน้าตา ทรงผม รวมถึงคำพูดติดปากและคำอุทานของตัวละครด้วย พี่โม่งเรื่องสั้นถึงได้ฉงนว่าทั้งที่น้องทำให้คนอ่านเชื่อตั้งแต่แรกว่า "นี่ๆ" มันเป็นพูดประจำตัวนางเอก(ถึงจะผิดหลักบทบรรยายเพราะอยู่นอกเครื่องหมายคำพูด) ทำไมถึงเอาไปให้ตัวละครอื่นใช้ล่ะ
สำนวนภาษา ถ้านี่คือเรื่องแรกของน้อง ต้องบอกว่าทำการบ้านมาดีมาก เพราะนักเขียนที่เขียนมานานกว่านี้หลายคนก็ยังเขียนได้ไม่ดีเท่านี้ เป็นคนที่มีเทคนิคในการเขียนดีคนหนึ่งเลย ยกตัวอย่างตรงนี้
“ฟื้นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มของใครบางคนดังที่ข้างหู ฉันเริ่มมองสำรวจรอบตัวก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงที่ล้อมรอบด้วยผ้าม่านสีขาว
และ... “นะ...นายเป็นใคร!” ฉันใช้นิ้วชี้หน้าชายแปลกหน้าที่อยู่ข้างเตียงด้วยความตกใจ
อธิบายไม่ค่อยถูกว่ะตรงนี้ประมาณว่าสามารถพาคนอ่านเดินเรื่องไปพร้อมกับอารมณ์ของตัวละครได้ ทำได้ดีแต่มาพลาดตรงแบ่งตอนผิด แทนที่จะทำให้คนอ่านอึ้ง แต่กลับทำให้สะดุดแทน ไม่น่าพลาดจริงๆ ตรงนี้ เดี๋ยวจะลองแบ่งให้ดู
“ฟื้นแล้วเหรอ”
เสียงทุ้มของใครบางคนดังที่ข้างหู ฉันเริ่มมองสำรวจรอบตัวก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงที่ล้อมรอบด้วยผ้าม่านสีขาวและ... “นะ...นายเป็นใคร!” ฉันใช้นิ้วชี้หน้าชายแปลกหน้าที่อยู่ข้างเตียงด้วยความตกใจ
คำซ้ำมีบ้างประปรายแต่ยกให้ได้เพราะมีเทคนิคการเขียนที่ดี การใช้สรรพนามมีสะดุดแค่บางจุดถือว่าน้อยมาก
ต่อมาการเปิดเรื่อง คือพี่โม่งเรื่องสั้นไม่ค่อยได้อ่านแนวหวานแหววเท่าไหร่ มันไม่ค่อยถูกจริต สาวๆ อ่านแล้วฟินจิกหมอนกัดผ้าห่ม แต่พี่โม่งเรื่องสั้นกลับรู้สึกจั๊กกระเดี๋ยมยังไงไม่รู้ เอาตรงๆ นะ พี่ว่าน้องเปิดเรื่องพลาดมาก มันโคตรจะไม่มีอะไรเลย การเปิดเรื่องมันควรใช้หมัดเด็ดจับคนอ่านให้อยู่ตั้งแต่สองสามบรรทัดแรกเลย ดังนั้นแล้วนักเขียนทั่วไปจึงนิยมใช้ไคลแม็กมาเปิดกัน เช่น ฉากจากลาแบบทิ้งปริศนาให้อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมต้องจากกัน หรือถ้าเป็นแนวฆาตกรรมก็เป็นฉากฆ่าเหยื่อแบบสุดโหด อะไรแบบนั้น ลองไปพิจารณาดู
การเดินเรื่อง ถ้าจะนับว่านี่คือสองตอนต้องบอกว่าเดินเรื่องช้า เพราะมันไม่มีประเด็นอะไรในเรื่องเท่าไหร่ แต่ถ้านับคำต้องบอกว่าเดินเรื่องได้เร็วใช้ได้ เพราะเท่าที่อ่านดู บทนำถึงห้าร้อยคำหรือเปล่า ตอนต่อมาไม่น่าเกินสองพันคำนะ น่าจะรวมสองตอนให้เป็นตอนเดียวไปเลย แล้วหาฉากเปิดเจ็บๆ ใหม่ และนิยายตอนหนึ่งไม่ควรต่ำกว่าสามพันคำ แต่ไม่เกินสี่พัน ถึงจะพอเหมาะพอดีสำหรับการอ่าน
เนื้อหาไม่ขอพูดถึงแล้วกันเพราะมันน้อยเกินไปจริงๆ
สรุป ก็อ่านได้เรื่อยๆ อ่ะนะ สำนวนดีจริงแต่ส่วนอื่นมันพลาดเยอะไปเลยดึงงานเราให้ดร็อปลง ถ้าปรับปรุงได้ตามที่แนะนำจะเป็นอะไรที่ดีกว่านี้
เปลี่ยนไปเป็นรัก รักจนหมดหัวใจ
รักเพียงแต่เธอ ขอเพียงให้เธอได้รู้
ไม่มีอีกแล้ว เพื่อนที่เธอไว้ใจ
เหลือเพียงแต่คน ๆ หนึ่ง
ที่เก็บซ่อนความรักไว้ไม่ไหว
ถ้าเธอไม่คิดอะไรอย่างนั้น
ก็แค่ทำว่าฉันไม่เคยพูดไป
หานิยายมาสับเถอะเพื่อนโม่ง
เพื่อนโม่ง กูไปอ่านนิยายแนวรักๆมา กูสงสัยพวกเต้นรำในงานเลี้ยงในนิยายแนวตะวันตกเป็นยังไง ตอนแรกก็ลองเสิร์จหาแล้วมันขึ้นบาร์บี้มา แต่บาร์บี้แม่งเต้นบัลเลต์หมดเลย เต้นรำสมันก่อนนี้นอกจากบัลเลต์มีอะไรบ้าง
จากโม่งหัวทึบทางศิลป์แต่ต้องการที่จะอินในฉากพระนางเต้นรำกัน
>>460 หรูหราไฮโซหน่อย มันก็มีจังหวะวอลซ์ มีแทงโก้ อะไรแบบนี้น่ะมึง แล้วก็มีแบบแตะมือกันแล้วเต้น อันนี้กูเรียกไม่ถูก แนะนำว่าลองหาหนังรักโรแมนติกแบบคลาสสิคมาดูจะเห็นภาพมากกว่านิยาย กูก็จำชื่อเรื่องไม่ค่อยได้ ถ้าแบบบ้านๆมีเรื่อง a walk in the clouds ที่คีอานู รีฟ เป็นพระเอก อันนี้จะเต้นรำเทศกาล แบบงานบอลลูนกูจำไม่ได้. แล้วก็หนังเรื่อง enchanted ของดิสนี่ย์ก็มีฉากงานเลี้ยงเต้นรำย้อนยุค
เดี่ยวนี้ Undertale เป็นเกมออนไลน์แล้วเรอะ
https://writer.dek-d.com/AliasZ/story/view.php?id=1535093
กูไปไล่อ่านสับนิยายในมู้เก่าขำๆมา นึกขึ้นได้ว่ายังติดอีคิตตี้ไว้ไม่ได้สับให้พวกมึงตั้งแต่มู้แรก ตอนแรกนึกว่ามันลบเรื่องนี้ทิ้งไปแล้ว สุดท้ายแม่งจากคิตตี้สีเลือด อีซากิกลายเป็นครูไปแล้ว นอกจากเปลี่ยนชื่อเรื่อง แม่งยังเปลี่ยนเซตติ้งมาไกลถึงขนาดนี้ กัวแล้วววววว
https://writer.dek-d.com/alastor4/story/view.php?id=1438822
เพื่อนโม่ง อิพวกนิยายออกใหม่แนะนำประจำเดือน แบบที่มันตีพิมพ์แล้วน่ะ เว็บมาสเตอร์คัดเลือกจากอะไรเหรอ
กูโม่งอารีนะ มีนิยายอะไรให้เค้าอ่านบ้างป่าว ไม่เอารักๆใคร่ๆกับสยองขวัญนะ
วพกมึงคงืลมนิยายบู๊ที่กุขอไปแล้วตอนก่อนๆ กุขอใหม่แล้วกัน ได้ทุกแนว แต่ขอบุคคลที่3พอ
เชิญแปะที่พวกมึงคิดว่าดีได้เลย กุจะได้เอามาอ่านแล้วเล่าต่อ
CODENAME: ZIKE เจาะรหัสดับแค้น - นิยายท็อปหนึ่ง หมวดแอคชั่น ตัวเอกเป็นแฮคเกอร์และเป็นซาตาน
https://writer.dek-d.com/dreammychar/story/view.php?id=631465
ราชันย์ผู้ฝ่ากาลเวลา โลเวล - เรื่องนี้กูเห็นตั้งแต่สมัยลงตอนแรก(กลางเดือนต.ค.) แค่สัปดาห์กว่าๆ อัพไป20ตอน+ และขึ้นท็อป20 ยังไม่ได้พิสูจน์ด้วยตัวเองว่ามีอะไรดี หรือขึ้นท็อปเพราะเทคนิคที่พวกเรารู้ๆกัน
https://writer.dek-d.com/vtwr/story/view.php?id=1532885
DINOSAUR QUEST เจ้าหญิงอสูรร้ายไดโนเสาร์ - โลกปกครองด้วยไดโนเสาร์ แนวโรงเรียน นางเอกคนไทย
https://writer.dek-d.com/build1992/story/view.php?id=1467022
อุตตระบัลลังก์ - เรื่องนี้เห็นอัพบ่อยมาก เป็นนิยายไทยแฟนตาซี คนเขียนบอกว่ามีกลิ่นอายของนิยายกำลังภายใน ปรัชญาพุทธ เต๋า เซน
https://writer.dek-d.com/ming7749/story/view.php?id=1521988
RACHEL. - กูแปะเอาฮา คนเขียนโรเซเนียในตำนาน กูอ่านตอนแรกๆ มาแล้ว ตัวเอกเป็นชายหน้าหวานใครเห็นก็หลงรัก จะไปเรียนเป็นจอมยา อาชีพเก่าคือคนขายเกาลัดคั่ว มีกลิ่นอายความเป็นจีนหลายๆ อย่างทั้งที่กูคิดว่าเรื่องมันเกิดในเซ็ตติ้งตะวันตกนะ...
https://writer.dek-d.com/minikikaboo/story/view.php?id=1516502
เท่านี่ก่อน อู้งานอยู่ TvT
กุข้ามอันสุดท้ายไปอย่างรวดเร็ว
>>483
CODENAME: ZIKE เจาะรหัสดับแค้น
> แรงดึงดูดต่ำ(มาก)
บทนำบอกจะล้างแค้น
บทแรกเริ่มมาปูเรื่องพระเอก อยูม.5 เรียนห้องเก่งเทพ จากนั้นก็มีสาวเข้ามาสวีทวี่วี.... อ้าวไหนล้างแค้น? อ๋อ ยังปูปูบทความเทพของพระเอกที่เป็นอัจฉริยะอยู่ยังไม่เริ่มเรื่องจากบทนำ
อ่ะบทต่อไป เปิดมาด้วยการที่บอกว่าพระเอกเป็นสปาย ตอนนี้มีฉากโชวเทพคือพระเอกต้องแฮค กับบู้ ปรากฏว่ามันโทรตามคนอื่นมาแฮคให้(WTF....อ่อ มันไม่ใช่นิยายสายลับ หยวนๆ) ส่วนบทบู้ ศัตรู(เป็นลูกน้องพระเอกที่ทำงานพลาด พระเอกต้องเก็บมัน) ตัวร้ายยิง พระเอกพุ่งไปหลับหลังโต๊ะ แล้วก็เจอพระเอกยิงสวน ตายห่า(จบแค่นี้จริงๆ)
ต่อไป โชว์ความหล่อเทพของพระเอกเมื่อไปโรงเรียน สาวๆกรี๊ด แล้วก็สวีวี่วี่กับสาวเล็กน้อย
บทต่อไป โชว์ว่าพระเอกร้องเพลงเก่ง(ไปร้องเกะ ร้องเทพ แถมถูกเผยแพร่ออกไปโดยไม่รู้ตัวของพนักงานเพราะว่าคล้ายกับนักร้องในตำนานคนหนึ่ง) จุดนี้แหละที่เริ่มบอกว่าพระเอก(นักร้องในตำนาน) ครอบครัวถูกฆ่า จะล้างแค้น เอาแล้วเว้ยยยย
ต่อไป พระเอกทรมานคน (ยังไม่บู้ไม่แฮคอะไรทั้งสิ้น)
6บทแบบรวบรัดสำหรับกุ ข้ามบ้าง เบลอบ้าง ยังไม่เจอจุดที่กุต้องการหว่ะ คือแรงดึงดูแม่งอย่างกับดาวเคราะห์น้อยเลย เอาไว้กุจะข้ามหาบทบู้มาอ่านก่อนค่อยว่ากัน
ราชันย์ผู้ฝ่ากาลเวลา โลเวล
>เขียนในมือถือแน่นอน ไม่มีย่อหน้าอะไรเลย ไม่บอกว่าดีหรือไ่นะ แต่กุอ่านไม่ไหว แก่แล้ว
DINOSAUR QUEST เจ้าหญิงอสูรร้ายไดโนเสาร์ - โลกปกครองด้วยไดโนเสาร์ แนวโรงเรียน นางเอกคนไทย
> ยัดประวัตินิดหน่อย แต่ทำไมต้องมีเน้นตัวหนาประกอบแทบจะทุกย่อหน้า สะดุดมาก เนื้อเรื่องจากบทแรกกุสรุปว่ามันคือสารคดีไดโนเสาร์ คือมันไม่ใช่แนวกุอ่านะ
บทต่อไปมาแนวเดีวกัน ดูท่าจะเป็นการบู้ของไดโนเสาร์เป็นแน่แท้ เพราะนางเอกต้องฝึกมาสู้อ่ะจ้า
อุตตระบัลลังก์
> ดูคร่าวๆพอมีภาษีดีสุด ขออ่านปป
ไอ้เรื่องระดับขั้นพลังปราณห่าไรนี่มันมีที่มาจากอะไรวะ คือช่วงนี้เห็นบ่อยมาก บางเรื่องก็มี 7 ขั้น 9 ขั้น แบบ ปราณกำเนิด ปราณเทวา ปราณจอมทัพ
มาๆ ติดไว้ตั้งแต่มันยังชื่อซากิ จนตอนนี้แม่งเปลี่ยนชื่อไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ สมเป็นนิยายเรื่องใหม่ เปลี่ยนชื่อทุกเดือนจริงๆ
ไม่ได้สับนาน หวั่นๆเหมือนกัน อาจอ่านได้ไม่หมดทุกตอนนาจา รำคาญตอนไหนก็เลิก เหมือนเดิม
SUPER TEACHER ครูสาวยอดนักสู้ ไม่แน่อาจจะเปลี่ยนชื่ออีกก็ได้
https://writer.dek-d.com/alastor4/story/view.php?id=1438822
เปิดมากูก็กลอกตาใส่แล้ว พบกับสารคดีมนุษย์สี่ประเภทได้แก่ มนุษย์ มนุษย์ มนุษย์และมนุษย์... ไม่ใช่ คือมีคนธรรมดา คนมีพลังพิเศษ คนมีพลังเนตร และคนมีเวทมนตร์ อดีตคนมีเวทปกครองที่เหลือเป็นคนใช้ จนคนมีเวทตีกันเอง พวกที่เหลือเลยรวมหัวตีป้อมแตกแล้วก็กดขี่พวกคนมีเวทแทนเพื่อแก้แค้น คนมีเวทอยากตายก็ไม่ให้ตาย เพราะกลัวจะไม่มีที่ลง.. อีผี นี่อะไร ตรรกะ bdsm หรืออีห่า สรุปพวกเวททนไม่ไหวยอมสู้ตาย แต่แพ้ แล้วคนมีเวทก็หายไปหมด เหลือคนแค่สามกลุ่ม
บทนำตัดมาที่สัตว์ประหลาดหน้าตาน่ารักบุก ครูให้ลูกศิษย์หนีแล้ววิ่งพาร์คัว(?)ไปสู้กับผู้ใช้เวทที่ใช้เวทต้องห้ามที่ต้องสละสายเลือดตัวเอง ซึ่งคือลูกสาวของคนใช้เวทคนนั้น เดาว่าคืออีคิตตี้ เอ๊ย ซากิ แล้วก็สู้กัน...เห้อ บทนำทำนองนี้เหมือนจะใช้ตั้งแต่เรื่องเก่า กูจำวิ่งพาร์คัวได้ คือไม่เข้าใจว่าบรรยายอย่างอื่นไม่ได้เหรอ ทำไมต้องวิ่งพาร์คัวแล้วไปอธิบายข้างหลัง
ตอน 1 สกิปไทม์ไป 24 ปี ม.นิศาแถวปทุมมีปฐมนิเทศ ที่ห้องกิจกรรมสาขายุ่นจารย์ก็เล่าไป มีหน้าม่อสองตัวเล็งสาวที่จะจีบ ไปเล็งได้คนหนึ่งซึ่งบรรยายว่าสวยเหลือเกิน ก็เดาได้ว่าคงเป็นอีซากิที่เป็นอาจารย์ใหม่แต่แอ๊บมานั่งกับเด็กปีหนึ่ง สรุป เอออีซากิ เป็นอาจารย์นั่นล่ะ ก็บรรยายไปว่าสวย ยิ้มสวยละลาย แล้วซากิก็ออกมาเจอธีรศิลป์ คุยกับเป็นยุ่น ซึ่งไม่เข้าใจว่ามันจะขีดเส้นใต้หาพระแสงปืนต้นข้ามแม่น้ำสะโตงทำไม มึงก็บอกแล้วนี่ว่ามันคุยกันเป็นยุ่น เห้อ แล้วก็คุยไป ธีรศิลป์ก็เคลิ้มว่าสวย เว้ย ชักจะรำคาญความสวยละอีผี แล้วซากิก็โดนกระชากกระเป๋า โชว์เทพไปเอากระเป๋าคืน...ไม่ได้มีประเด็นอะไร โชว์นางเอกเฉยๆ
ตอน 2 เปิดตัวพี่เทพอัศวะ เป็นนักสืบมาสืบคดีฆาตกรรมแถวปทุม...โอเค นี่มันนิยายปทุมธาเนี่ยน ตำรวจไม่ให้เข้า แต่พี่เทพนเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานานกะผู้กำกับเลยเข้าได้ ว้าว โซไทยมากๆ นี่เสียดสีระบบการทำงานตำรวจไทยหรือเปล่าคะซิส พ่อท่านอัศวะก็เทพขริงๆ มองศพปุ๊บไปหาคนทันที ปรากฏว่าผัวอีคนที่ไปหาเป็นคนฆ่า มีบู๊แย่งปืนแล้วลากส่งตำรวจ เออ มึงเก่ง โคนันยังต้องยอมสยบ คินดะอิจิต้องเรียกมึงว่าปู่ เชอร์ล็อค โฮล์มส์ต้องร้องไห้
ตอน 3 ซากิกะอ.นุสราไปรับไดมารุ...คนไรชื่อเหมือนห้าง บรรยายอีกละว่าอีซากิสวย แล้วก็บรรยายไดจัง มึงนี่ขยันบรรยายยิ่งกว่านิยายตาหวานอีกนะ จู่ๆก็ง่วง หลับไปตื่นมาอีกทีโผล่กาญนะจ๊ะบุรี เหมือนโดนลักพาตัวไปขาย มีบอกด้วยอีนี่มีวิชายุทธ.. ว้อท อยู่ดีๆ ก็จีนกำลังภายในอ่อ ปรับตัวไม่ทันแล้วคนดี ซากิโดนยาไม่ให้มีแรง ตอแหลว่าปวดขี้แล้วหนีไปโดนรถเฉี่ยว ยอมใจ ถถถถถถถ
ตอน 4 เมื่อกี้ขับรถอยู่กาญฯ นี่โผล่มาตากแล้ว.. ระยะทางใกล้กันชิบหายยยย รถที่เฉี่ยวคือรถพี่เทพอัศวะ แต่อีกิดันนึกว่าฝ่ายโกง แต่โกงตัวโผล่มาผลัก เลยกลายเป็นว่าตีกับพี่เทพแทน แน่นอนว่าพี่เทพชนะ พี่เทพช่วยซากิไว้แล้วจะไปส่งที่รังสิต ไกลไม่เป็นไร พี่เทพเป็นปทุมธาเนี่ยนเหมือนกัน กูบอกแล้วว่านี่มันนิยายปทุมธาเนี่ยน ส่วนอีกิก็ไปกับเขาอีก นังคนใจง่าย จู่ๆกิก็ระลึกได้ว่าลืมไดมารุเลยยืมมือถือพี่เทพ มีตีกันกุ๊กกิ๊กนิดนึง... ไดจังไม่รับ กิก็ร้อนใจ...จะแจ้งตำรวจ พี่เทพบอกว่าช้า ไม่ต้อง เดี๋ยวช่วยเอง ส่วนกูเริ่มสงสัยว่ากูต้องทนอ่านต่อไปจริงๆหรือ
ตอน 5 มาถึงพิจิตร... โอ๊ย กูปวดใจเรื่องระยะทางและเวลาเบาๆ สมงสมองกูกลวงหมดแล้ว สืบคดีกันคิดว่านุสรามีพิรุจ พี่เทพโทรหาผู้กำกับ มีแพลมๆมาแล้วว่าพี่เทพชื่อฮอร์ส ชื่อเดียวกะไอ้เด็กที่มีครูช่วยไว้ตอนบทนำ ผู้กำกับก็แซวเรื่องสาวไป แล้วก็ช่วยหาข้อมูลให้ แต่ข้อมูลไม่มีประโยชน์ พี่เทพกับกิเลยกินเตี๋ยวเรือกันแทน... เอากับมันเถอะ ขับไปอีกสามชม.ก็แวะโรงแรมค้างคืนเพราะพี่เทพเหนื่อย ก็กุ๊กกิ๊กอีกละ ค้างห้องเดียวกัน อีกิก็กลัวโดนปล้ำ... ขอด่าว่ากุ๊กกิ๊กไม่ดูบรรยากาศ เหนื่อยใจ อีกย่างจริงๆจากพิจิตรขับเร็วหน่อยสามชั่วโมงก็จะถึงปทุมแล้วอีควาย
ตอน 6 ไปเจอนุสราละ สรุปว่าขายเพื่อนจริงๆ ขายให้เจ้าพ่อ ประมาณนั้น มีพี่เทพตามเสือก
ตอน 7 ณ RCA แถวรังสิต.... RCA อยู่รัชดามั้ยล่ะ จะให้เรื่องมันเกิดที่ RCA ไม่ได้ใช่มั้ย เลยต้องเป็น RCA ที่ปทุม มึงนี่มันปทุมธาเนี่ยนจริงๆ กูว่ากูจะพอตรงนี้แล้วอีบ้า เนื้อเรื่องมึงก็ไม่ค่อยเดิน แถมยังมั่วซั่วไปหมด สมงสมองกูไปหมดแล้ว
ต่อด้วยส่วนการเขียนข้างล่าง
>>496 บ้านกูอยู่ปทุมต้องอ่านนิยายแม่งด้วยรึป่าววะ ใส่ขนาดนี้กูมั่นใจว่าบ้านมันก็เหมือนกัน แดกเตี๋ยวเรือทำไมที่พิจิตรกลับมาแดกปทุมดิ ร้านเหล้ากับผับแถวปทุมโดนปิดเกือบหมดแล้วที่เหลือก็โคตรภูธรเลยสัส คนเขียนแม่งปทุมธาเนี่ยนเข้าเส้นเลือดจริงๆ เข้าเมืองอีกหน่อยก็ไม่ได้นะ
ขำความปทุมธาเนี่ยน55555555555555555
ต่อจาก >>496
การบรรยาย - ขาดๆเกินๆ อยู่แค่ในเกณฑ์พอเล่าเรื่องได้ ไม่ได้ดีเด่อะไรมาก ไม่ได้สามารถทำให้เห็นภาพได้ คนเขียนไม่น่าเก่งภาษาไทย ใช้ไม้ยมก สันธานมั่วดี ภาษาแกว่งระดับไม่เท่ากัน จู่ๆก็ใช้ภาษาพูดตรงภาษาเขียน เช่น ถ้าผู้ใช้เวทมนตร์ตายหมด พวกเขาจะไประบายความแค้นใส่ใครล่ะ แล้วอย่างคำศัพท์อย่างวิ่งพาร์คัวเนี่ย มันก็ไม่น่าจะเอามาเป็นคำบรรยายป่ะ น่าจะบอกว่าวิ่งพาดโพน โหนราวบันไดอะไรก็ว่าไป จังหวะก็ไม่ดี ช่วงเล่นมุกใช้ไม่ได้เลย เจื่อนหนักมาก คือจู่ๆ ก็ใส่มา ไม่ได้ขำอ่ะจ้ะ เช่น ผิวแทนเข้มเหมือนผิวคนไทย ก็คนไทยนี่เนอะ หรือมุกซากิออกเสียงครู เป็นกู ไม่ขำอ่ะ แล้วรำคาญ ! ด้วย เยอะมาก เต็มไปหมด เห็นจนตาลาย
การดำเนินเรื่อง - ดูมันแฟนตาซีสนองนี้ดจนความสมเหตุสมผลมาหายไปหลายเรื่อง ตะหงิดกับความเป็นปทุมธาเนี่ยน เซตติ้งปทุมธานีถ้าให้ขำก็ขำดีนะ โจ๊กดี ตัวละครยังแกว่งๆ พี่เทพยังโอเคเพราะเทพจริง ดูแล้วจะ self-insert ถึงได้เทพเหลือเกิน ตัวซากิดูสับสนในตัวเอง จะแบ๊ว จะเก่ง บางทีก็โง่ในเรื่องที่ควรฉลาด ไม่รู้จะเก่งหรืออ่อนภาษาไทยกันแน่ สรุปมันไม่มีเสน่ห์ชวนติดตามเลย แล้วการลำดับความเนื้อเรื่องมันประดักประเดิด อยากจะกุ๊กกิ๊กหวานแหววก็สปุกนิกกุ๊กกิ๊กปาปิยองขึ้นมาดื้อๆ เหมือนมันผิดจุด ไม่รู้ว่ารีบหรืออะไร
เนื้อเรื่อง - ความอดทนกูต่ำว่ะ คือหกตอนยังไม่เห็นอะไรมากนอกจากพี่เทพกับอีกิจะจับคู่กันโชว์เทพ น่าจะมีความหลังครั้งเก่าอะไรกันด้วย ตามสูตรอีซากิต้องเป็นลูกสาวผู้ใช้เวทตอนบทนำ เป็นผู้ใช้เวทคนสุดท้ายไรงี้ จริงๆ จากบทนำมันก็มีประเด็นอยู่นะ ไอ้เรื่องผู้ใช้เวทอะไรนั่น แต่มัวอะไรก็ไม่รู้ พอมันไม่ดึงดูด คนอ่านก็ไม่ตามต่อถึงจุดที่พอจะมีอะไรไง นี่อ่านมาก็ยังไม่รู้ว่าคนสี่ประเภทจะเอามาทำอะไรกับเนื้อเรื่อง
คำผิด - มหาศาล ผิดแบบตลกมากๆ ด้วย อย่างพิษซ่า อ่านแล้วก็ขำ หรือ รฤธิ์ยา ที่กูต้องถามตัวเองว่านี่มันอ่านออกเสียงว่าเหี้ยอะไรวะ
จุดที่เกลียด - การขีดเส้นใต้เวลาตัวละครพูดภาษาอื่น และความปทุมธาเนี่ยน
คะแนน - ปทุมธาเนี่ยนนี่มันปทุมธาเนี่ยนจริงๆ
มีใครแนะนำนิยายแนวแฟนตาซีที่น่าอ่านของวันนี้ได้บ้าง ไม่เอาแบบต่างโลก เกิดใหม่ แปลก็ไม่เอา เน้นดราม่า ยาวๆ หลายตอน กูเปิดไปเจอแต่พวกนั้นกันยาวๆ เบื่อระดับสิบแบบไม่มีไรทำเลยว่ะ
>>497 มึง คือความปทุมธาเนี่ยนแม่งเป็นเรื่องตลกร้ายในเฟซเพื่อนกู มันแซะว่าปทุมธาเนี่ยนบางคนชอบยึดปทุมเป็นศูนย์กลางจักรวาล ทำนองว่าโลตัสปทุมคนเข้าเยอะที่สุดในประเทศ เจริญขนาดคนสุพรรณยังต้องถ่อมาซื้อของที่นี่ ตอนนั้นกูก็ขำๆ ไม่ได้คิดไรจริงจังนะ จนมาเจอนิยายเรื่องนี้ กูคิดอะไรไม่ออกเลยนอกจากคำว่าปทุมธาเนี่ยน อึ้งเหมือนกันที่มีอยู่จริง
รู้สึกแปลกๆ เพราะเค้าก็เป็นคนปทุมเหมือนกัน ไอ้ rca นั่นน่าจะหมายถึง rca2 (มีจริงๆ) แถวๆรังสิตภิรมย์มั้งนะ
>>502 โอเคอันนี้เราไม่รู้เอง เราผิด สำหรับเราเรื่องสถานที่มันก็ยังเพี้ยนๆ ซึ่งมันก็ไม่ใช่ส่วนหลักของเนื้อเรื่องหรอก มันแค่อารมณ์ไม่สมเหตุสมผล เพิ่งนึกได้ว่าตอนแรกจับซากิตอนขากลับจากสุวรรณภูมิ โผล่อีกทีกาญ แล้วโผล่ตาก นี่ก็ห่างกัน 400 km. แล้ว สุดท้ายไปเจอเสี่ยที่ RCA แถวปทุม....แล้วคือมึงจะไปวนประเทศไทยกันทำไม่อ่า จริงๆวนอยู่แถวปทุมก็ได้นะ แบบคลองหลวง เชียงราก รังสิตไรงี้ ไม่ต้องวนไปถึงกาญ ตาก พิจิตร
โม่งเรื่องสั้นเองนะ เรื่องคุณครูซากิไรเนี่ย โม่งเรื่องสั้นเคยไปอ่านตั้งแต่สองสามตอนแรกแล้วล่ะ แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าผู้แต่งเขาจะไม่ค่อยเปิดสำหรับการรับคำวิจารณ์ในทางลบเท่าไหร่ ก็เลยแบบว่าปล่อยผ่านเลยขี้เกียจสนใจ วันนี้มีคนมาสับก็เลยแอบมาดู คิคิ
>>500 อ่ะ กูพยายามหามาให้
เปลวหมอก แห่งมนตรา 159 ตอน มึงอ่านตาเหลือก คนเขียนบอกเรื่องนี้เป็นนิยายเศรษฐกิจ สังคม การเมือง เพราะงั้นน่าจะดราม่ามั้ง
https://writer.dek-d.com/faery/story/view.php?id=72256
Die Held durch von Zeit: ภาคสงครามนาซี 16 ตอน เกี่ยวกับสงคราม เสรีภาพ สิทธิมนุษยชน คงจะดราม่าแหละมั้ง
https://writer.dek-d.com/toshimada/story/view.php?id=1437332
Uroboros 63 ตอน มีภัยธรรมชาติ สงคราม ประชากรโลกลดลง ระบบปกครองอะไรมากมาย น่าจะพอดราม่า
https://writer.dek-d.com/khunti/story/view.php?id=1137476
NATASIA อภินิหารศึกโค่นล้ม สวรรค์ 28 ตอน โลกเก่าล่มสลาย ประเทศที่เหลือรวมตัวกัน
https://writer.dek-d.com/zaqio0056/story/view.php?id=1512860
The Book of Angels and Demons : แพทย์อัจฉริยะ 30 ตอน โปรยเรื่องว่าวีรบุรุษจริงๆเป็นสัตว์ร้าย เหยื่อผลิกกลับเป็นฝ่ายล่า
https://writer.dek-d.com/fix123456/story/view.php?id=1496869
The story of the magic 85 ตอน น่าจะโรงเรียนเวท มียุคมงยุคมืด ตามล่าศิลามากู้โลก
https://writer.dek-d.com/coconut1103/story/view.php?id=1120998
THRONUS 28 ตอน ฟิวชั่นระหว่าง Game of Thrones กับตูน Disney
https://writer.dek-d.com/silver-river/story/view.php?id=1429185
กูหมดแรงละ มึงลองเลือกดู TT
>>505 ในฐานะคนพูดเยอรมันได้ กูไม่โอเคกับชื่อเรื่อง Die Held durch von Zeit คือทรานสเลตกูเกิ้ลมาใช่มั้ยอีห่าน กูพยายามคิดหนักมากว่ามันต้องการจะแปลว่าอะไร แต่คิดยังไงก็ยังคิดไม่ออก กูอ่านจะไม่ได้เก่งแกรมม่ามาก แต่คือ durch กับ von มันเป็น preposition ทั้งคู่ อารมณ์ว่าคือ by/through กับ from มึงไม่สามารถเอามันมาอยู่คู่กันแบบนี้ได้นะว้อยยยย แล้ว Held เป็นเพศชาย ต้องเป็น der แล้ว Zeit เป็นคำนามก็ต้องมี die นำหน้าด้วย มึงมั่วมาก
กูพยายามแปลแบบคำต่อคำละ Die Held แปลว่าฮีโร่ durch แปลว่าผ่าน/ด้วย von จาก Zeit เวลา ฮีโร่หลายคนผู้ผ่านกาลเวลางั้นเหรอ... อีกเรื่อง Den Nationalen Jugendlichen Helden นี่เอาไปแปลในกูเกิ้ลได้ว่า วีรบุรุษเยาวชนแห่งชาติ แต่มึงรู้มั้ยว่ามันมั่ว den มันใช้นำหน้ากรรมตรงว้อย ไม่ต้องพูดถึงที่เหลือนะ แม่งมั่วทั้งหมด เด๋อ! มึงมันเด๋อ!! กระแดะใช้ภาษาเยอรมันแต่เสือกใช้อากู๋แปล มึงไม่รู้มึงตั้งชื่อไทยก็ได้มั้ย หรือไม่ก็ใช่แค่คำง่ายๆ ไม่ต้องกระแดะ แบบ Die Held เนี่ย แค่เนี้ยะ กูจะบ้าาาาาาาาาาาาาาา
เดี๋ยวว่าว่างๆจะนั่งทำลิสต์นิยายที่เคยโดนโม่งสับมาแล้วสักหน่อย ลองไล่ๆอ่านดูบางเรื่องก็ดีนะ
ถ้าใครว่างจะทำแทนก็ได้มึง จะแต๊งกิ้วหลายๆ
ระหว่างรอพวกโม่งสับนิยาย ดูมู้แก้เบื่อไปก่อน
https://www.dek-d.com/board/view/3697568/
>>512 Den Nataionalen Jungendlichen Helden ก็คนเขียนคนเดียวกับ Die Held durch von Zeit ไงมึง แต่อันนี้ชัดเจนกว่าที่พอเอาไปลงกูทราน มันแปลให้ว่า "วีรบุรุษเยาวชนแห่งชาติ" พอดีเด๊ะ ถ้าบอกว่าเรียง adjektiv ผิด มันก็ผิดตั้งแต่ที่ชื่อเรื่องใช้ den ที่เป็นกรรมแล้วนะ ซึ่งกูก็ชักงงว่ามันเป็น dativ หรือ nominativ มันจะเอาวีรบุรุษเยาวชนคนเดียวหรือหลายคน แล้วที่จริงควรใช้ตัวพิมพ์ใหญ่แค่ Held ป่ะ...... สรุปคือยังไงมันก็เด๋อ ไม่รู้จะโชว์เทพทำไม ถ้ากูไปโพสต์ในหน้านิยายมันจะว่าไงอยากรู้
จากที่เข้าไปดูแบบไม่อ่านละเอียด เนื้อเรื่องซ้ายสุดกู่มาก ชูคอมมิวนิสต์ เกลียดอังกฤษ เกลียดฝรั่งเศส เกลียดยิง ภาษาไทยสะกดไม่ถูก แล้วก็มีความออกญาภาษาเยอรมันอยู่ไม่น้อย ตอน 1 ก็ Guten Aband อาบานมั้ยมึง Ich kann kein dar Russisch ใส่ dar มาไม Lamberg อ่าน เลมเบรก ชื่อ Paul von Hindenburg มันอ่าน พาเลอ ฟอน ฮีดเอนบวรก มาอีกสามตอน กลายเป็นชื่อ พาลูน ฟอน ฮินเดนบรูกไปละ มีการบอกว่าอ่านไม่เหมือนใคร เพราะถอดเสียงใกล้เคียงเยอรมันที่สุด.....
ถ้าข้างบนเป็นปทุมธาเนี่ยน ไอ้เหี้ยนี่ก็โอตาคุบ้าสงครามออกญาเยอรมันแล้วค่าทั่นผู้ชมมมม
เพิ่งเห็น ใครเอาความเห็นกูไปแปะในหน้านิยายมัน สารภาพมา 5555555555555 ถ้ามันโมโห เดี๋ยวมันยิงกูด้วย Kar 98 K ขึ้นมาทำไง 55555555
>>514 รู้ละว่าคนเขียนคนเดียวกัน แค่ท้วงว่ามันเรียงชื่อเรื่องผิด
ซ้ายสุดกู่มากจริงๆ วางโครงเรื่องไม่มีเหตุผล (บอกหน่อยก็ดีว่าทำไมอเมริกาถึงล่ม)
อ่านไม่เหมือนใครจริงๆครับอ่านไม่เหมือนคนเยอรมันด้วยซ้ำ แบบนี้จะถอดเสียงใกล้เคียงเยอรมันที่สุดได้ยังไงวะ55555555 จูนิเบียวนี่มันจูนิเบียวจริงๆ
ควายจริงๆ พาร์ทหลังๆเหมือนนั่งอ่านวิกิพีเดียที่มีคนเอาตัวจูนิเบียวไปใส่เพิ่มในเรื่อง
>>515 ตอนแรกกูขำนะ มาคิดอีกที กูชักไม่เห็นด้วยที่มึงเอาไปแปะที่นั่นว่ะ คือถ้ากูจะบอกเจ้าตัวว่าชื่อเรื่องมันมั่ว+ไม่ต้องโชว์เทพ กูก็คงใส่มันเบากว่านี้ พูดจากับมันดีๆกว่านี้ ไม่ใช่การด่าในโม่งที่ใช้ภาษาเอามัน นี่มึงเล่นเอาไปแปะโต้งๆเลย คอมเม้นท์แม่งฉาวมากและเดือดมากเลยนะเว้ย ถึงมันจะเบียว จะคุ จะออกญายังไง การด่าแรงๆในหน้านิยายก็ไม่ใช่เรื่องว่ะ มีแต่จะทำให้มันโกรธมันดิ้นเท่านั้นแหละ แม่งใจร้ายไป เหี้ยไปด้วย กูเฟลว่ะ T_T
>>517 กูรู้สึกไม่สนุกด้วยว่ะ กับการวิจารณ์งานใครแบบจัดเต็มในโม่ง แล้วเอาไปส่งให้เจ้าของรู้ตรงหน้านิยาย ความจริงมึงน่าจะส่งข้อความลับไปหาเจ้าของเรื่องหรือดึงมันมาที่นี่ มันอาจจะคือความจริงที่เจ้าของเรื่องควรรู้ แต่แฟนคลับเขาควรรู้ด้วยหรือเปล่าวะ พวกมึงทำอะไรลงไป มึงอยากให้เขาเขียนงานดีขึ้น หรือมึงอยากให้เขาหมดอนาคตในงานเขียนกันแน่
สิ่งที่โม่งพูดควรอยู่ในโม่ง ถ้ามึงอยากพูดในที่สว่างก็อย่ามาอยู่ในโม่ง หรือเอาคำพูดโม่งไปพูดในที่สว่าง ใครที่ทำแบบนั้น มึงควรจะสำนึกบ้างนะ
ทีนี้สับนิยายกันทีไม่ระแวงกันไปหมดเรอะ
มึง เรื่องนี้กูสงสารคนเขียนนะ จะสับจะวิจารณ์อะไรมันก็ไม่ควรเอาไปแปะในที่ของเขาขนาดนั้นว่ะ กูคิดมานานแล้วว่าบทวิจารณ์ต่างๆ มันมีไว้เพื่อให้คนอ่านได้เลือกอ่านนิยายที่ตรงจริตว่ะ ไม่ได้มีไว้เพื่อคนเขียน เพราะงั้น กูเลยไม่เห็นด้วยกับการที่จะไปตีปลาหน้าไซ ทำร้ายจิตใจคนเขียนเขา หรือที่หนักกว่าคือ ไปด่าเขาถึงในหน้าที่เขาขายของ
เขาเปลี่ยนชื่อแล้ว สงสารเบาๆว่ะ
https://imgur.com/a/GHN9w
อยากเป็นมาเฟียเชิญมู้นินทาได้นะโม่ง เห้อ
พวกมึงจะมาโลกสวยอะไรกันนักหนาวะ อยากสวมบทบาทเป็นคนดีในโม่งเรอะ
กูเห็นด้วยว่าไม่ควรว่ะ อย่างน้อยถ้ามึงจะทำ มึงควรจับผิดด้วยตัวเองแล้วใช้คำพูดของตัวเอง ถ้าโม่งที่แม่งบ่นเรื่องภาษาแม่งตั้งใจจะประจานแม่งคงเอาไปแปะเองแล้ว อันนี้แม่งเหมือนอยากด่าคนแต่ไม่มีปัญญาทำด้วยตัวเองเลยยืมคำพูดคนอื่นว่ะ
>>526 วิจารณ์ในโม่งกับการเอาไปแปะในหน้าเว็บแม่งไม่เหมือนกันนะ ในโม่งทุกคนก็พูดสิ่งที่พูดในที่สาธารณะไม่ได้ ซึ่งแม่งไม่ได้แปลว่ามึงเลว คอนเซปของโม่งไม่ได้อยู่ที่ทำตัวเหี้ยๆใส่กันได้แล้วก็ไปเรื้อนใส่คนอื่นข้างนอกได้ กูว่าการเอาเรื่องที่พูดกันภายในไปแปะประจานคนเขียนสิเลว
>>526 ไม่มีใครโลกสวยหรอกไอ้หำ มีแค่คนเห็นว่าไม่ควรทำ แล้วกูแนะนำอะไรมึงให้เอาไหมไอ้โลกขี้เหร่ ถ้ามึงคิดว่าสิ่งที่พูดในโม่งสมควรพูดข้างนอก กูแนะนำให้มึงวิจารณ์นิยายทุกเรื่องที่มึงอ่านแบบเดียวกับในโม่ง กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะกล้าหรือทำได้ดีแค่ไหน ถ้าไม่มีโม่งคลุมหัว
>>526 คำพูดยอดฮิตเลยนี่หว่า 555+
ทำไม มึงไม่ชอบโลกสวย ชอบโลกระยำนักเหรอ
โลกแม่งเหี้ยลงก็เพราะคนไม่รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรนี่แหละ ทำร้ายจิตใจคนอื่นก็ไม่ได้ทำให้ใครสูงขึ้นนะเว้ย
อห. มันไม่ใช่ว่าในโลกที่เกือบจะไม่มีใครรู้ว่ามึงเป็นใครจะทำตัวต่ำทรามทำเรื่องเลวร้ายกับใครยังไงก็ได้นะเว้ย ทำไมมึงไม่มองในมุมกลับบ้างล่ะว่านี่ขนาดมีโม่งคลุมหัวคนเค้าก็ยังไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมแบบนี้ ก็แปลว่าคนส่วนใหญ่มองว่ามันเป็นพฤติกรรมที่ไม่เข้าท่าจริงๆ
ขนาดคนเขียนหลายๆ เรื่องมิกซ์แฟนฟิค โดนแหกในโม่งเป็นระยะ มันยังไม่มีใครก๊อบถ้อยคำเพื่อนโม่งไปแปะให้คนเขียนมันหน้าแหกต่อหน้าคนอ่านของมันเลยสักคน มึงคิดว่าเป็นเพราะอะไร ไม่ใช่เพราะทุกคนเสแสร้งกล้งเป็นคนดีหรอกมึง แต่คนเขารู้ว่าอะไรควรไม่ควร
กูไม่รู้หรอกว่าใครเป็นคนทำ แต่ถ้ามึงไม่มีปัญญาคิดถ้อยคำเอง หรือถ้าขี้เกียจจะพิมพ์เองขนาดนั้น กูแนะนำนะ อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำห่าอะไรหรอก โคตรทำร้ายทั้งนักเขียนทั้งคนที่มาเมาธ์ในนี้ ต่อไปจะเขียนห่าอะไรไม่เกร็งแย่เหรอวะ
โม่งเหมือน fight club อ่ะสัด มึงไม่ควรเอาไปทำให้มีตัวตน
แล้วก็อย่าเถียงเหมือนเด็ก ด้วยเหตุผลโลกสวยห่าเหวที่มึงเข้าใจตื้นๆตามโลกโซเชียล คนอย่างกูอ่านแล้วเลิกคิ้วแคะขี้มูกดีดใส่จอ
ถ้ามึงคิดว่าที่นี่มีขึ้นเพื่อบันเทิงมึงกำลังเข้าใจผิด โม่งเป็นสังคมของคนที่มีอารยะ อยู่ที่นี่ได้ต้องจิตใจสูงเกินมนุษย์ สันดานเทวดา ทำตัวเหมือนลิงค่างบ่างชนีปลวกหมาเห็บหีไม่ได้หรอก
แม้ทุกมู้เป็นพื้นฐานของอิสรภาพทางคำพูด แต่มันก็ต้องมีขื่อแป ขอบเขตของพื้นที่
เป็นผู้ใหญ่หน่อยโม่ง
มองข้ามช็อตต่อไป นอกจากวิจารณ์แบบเกร็งๆไม่กล้าจัดเต็ม พวกชอบเลียนแบบหรืออยากกวนตีนชาวบ้านแม่งก็เข้ามายืมมือโม่งฆ่าคนได้อีกนะ
กูวิตกจริตไปปล่าวว่ะเนี่ย แหล่งอ่านบทวิจารณ์แบบถึงพริกถึงขิงยิ่งไม่ค่อยจะมีด้วย
การเป็นโม่งมันมันมีข้อดีคืองานที่ถูกเอามาวิจารณ์ถูกจัดเต็มแบบไม่อ้อมค้อม ไม่มีมานั่งรักษาน้ำใจเจ้าของเรื่อง มึงหาจากเว็บไหนไม่ได้หรอก เมื่อก่อนกูไม่รู้จักเลยคำซ้ำ ภาษาพูด ภาษาเขียน เดินเรื่องอะไร ไม่รู้เลย ก็ได้มารู้เพราะโม่งมาสับนิยายให้อ่านนี่แหละ กูชอบที่โม่งเป็นแบบนี้และหลายคนก็ชอบเหมือนกู ไม่งั้นจะมีคนเสี่ยงพลีชีพมาแอบเนียนฝากนิยายเหรอวะ มึงก็รู้ใช่ไหมนิยายที่โชคดีถูกสับในนี้จะได้อะไรไปปรับปรุงไม่มากก็น้อย คนที่ไม่ใช่เจ้าของเรื่องแต่ได้อ่านบทวิจารณ์ก็ได้อะไรไปใช้ในงานตัวเองด้วยเหมือนกัน ทั้งนี้ทั้งนั้นที่มันเป็นแบบนี้ได้ก็เพราะเราเป็นโม่ง การพูดตรงๆ ตอนสับนิยายมันยากนะที่จะใช้คำพูดสุภาพ แต่ถึงจะใช้คำพูดค่อนข้างรุนแรงมันก็เป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของโม่ง และโดยเนื้อแท้มันไม่ได้หยาบคายจนเกินรับได้ อ่านแล้วมันสนุกได้อารมณ์ แต่มันควรอยู่แค่ในนี้ ในพื้นที่ของเราชาวโม่ง
ห้องนี้เกิดจากการสับนิยาย และมันจะอยู่ต่อไปก็เพราะการสับนิยาย กูมาเล่นห้องนี้บ่อยเพราะชอบโม่งสับนิยายให้อ่าน กูรู้สึกโกรธโม่งที่เอาสิ่งที่เพื่อนโม่งพูดในนี้ไปพูดข้างนอก มันแย่มากว่ะ และกูหวังว่าโม่งนักสับทั้งหลายจะยังสับนิยายให้กูได้อ่านต่อไปเรื่อยๆ นะ
มันมาเหี้ยตอนพวกมึงเห็นดีเห็นงามตอนอีนิยายอัพหลอกแล้วมีคนไปโหวตต่ำ พอมาเรื่องนี้พวกมึงเสือกสงสาร แล้วกูไม่ได้โลกสวย กูแค่แหยงความอารยะชนของพวกมึง
จะทำอะไรก็ทำไปเถอะในนี้ จริงๆ มันก็เป็นกระทู้นินทากันอยู่แล้ว คนเขียนนิยายถ้ารับความจริงไม่ได้ก็ยากจะพัฒนางานก็ตัวเองได้
แต่คนสับก็ไม่ได้ดีเลิศอะไรมากนัก แค่เป็นคนธรรมดา มีอคติ มีชอบไม่ชอบส่วนตัว คนเราถ้าเหมือนกันก็ไม่ใช่มนุษย์ที่มีความรู้สึกแล้ว
เอาแค่วงการหนังก็มีแปลกยิ่งว่านี้อีก
คนวิจารณ์ด่าแล้วด่าอีก แต่หนังเสือกทำเงินมหาศาล ส่วนหนังที่แม่งชมว่าดีเลิศ เสือกทำเงินขาดทุนป่นปี้ก็มีมากมาย
เหมือนนิยายเรื่องหนึ่งมันมีทั้งคนชอบคนเกลียด ไม่งั้นจะมีนิยายหลายแนวหรือ
บางเรื่องแม่งฆ่ากันทั้งเรื่อง กลุ่มไม่ชอบก็ด่า
บางเรื่องแม่งฮาเร็ม กลุ่มไม่ชอบก็ด่า
บางเรื่องแม่งมีแต่เรื่องรักใคร่ วนเวียนจีบกันพระนาง กลุ่มไม่ชอบก็ด่า
สรุปนิยายเรื่องหนึ่งจะสับจะด่าจะเอาไปเปิดเผยยังไง กูว่ามันธรรมดามาก คนเขียนรับไม่ได้ แฟนคลับแอนตี้ คิดมากปวดหัว
กูบอกแล้วว่าใครคิดว่าการพูดแบบในโม่ง หรือคำพูดของโม่งในพื้นที่โม่งมันสามารถเอาไปใช้ที่ไหนก็ได้ ก็ลองดู เอาที่สบายใจเลย ผลมันจะเป็นยังไงก็รับเอาเองแล้วกัน อย่างน้อยก็คงได้เห็นกันแล้วล่ะว่าหลายคนในโม่งไม่สนับสนุนคนที่ทำแบบนั้น
>>535 ตรรกะวิบัติที่แท้จริง ตั้งแต่โลกสวยอยากเป็นคนดี ตอนนี้ลากเรื่องอื่นมาปน ถ้ามึงจะเอาเรื่องจักรพรรดิดวงดาวมาเทียบ มึงก็ดูด้วยว่าโม่งไปที่ไฟท์กับคนเขียนคนนั้นก็ไม่ได้ใช้ภาษาแบบโม่งไปไฟท์ ไม่ได้เอาความเห็นที่โม่งสับนิยายไปแปะ นิยายเรื่องไหนที่เป็นประเด็นในโม่งก็ไม่มีใครทำตัวใจร้ายขนาดเอาความเห็นแรงๆไปโพสต์ทั้งนั้น จะโพสต์อะไรมันก็ต้องดูสถานที่หน่อยมั้ย
แล้วกรณีนี้คือเอาความเห็นคนอื่นไปด้วย ไม่ได้คิดเอง ถ้าอยากจะแสดงความเห็น อยากจะด่าแรงใช้ถ้อยคำหยาบคายแบบโม่งในเด็กดีหรือที่อื่น มึงอยากทำมึงทำไป แต่ไม่ใช่เอาความเห็นคนอื่นไปโพสต์ คนทำตอนทำคือไม่ได้คิด เอาแค่สะใจหรือเอาฮาไว้ก่อนใช่มั้ย พอตอนนี้คนส่วนใหญ่ไม่ขำเพราะเห็นเป็นเรื่องไม่สมควร กูไม่เห็นพ้อยต์ในการงอแงเลยว่ะ
คนเราต้องใช้เวลาเติบโตกี่ปีวะ ถึงจะพ้นจากความเบียว กลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ได้มีหัวไว้คั่นหูอย่างเดียว
พอละ เสียเวลา ตัดกลับมาสนใจที่นิยายบนเว็บดีกว่า ช่วงนี้นิยายจีนคนไทยเขียนที่กูตามๆ อยู่ไม่อัพเดทเลยว่ะ มีเสี่ยวหวางเฟยอัพอยู่เรื่องเดียว เพื่อนโม่งมีเรื่องไหนแนะนำไหมคะ
อ่านนิยายจีนของนกฮูกแล้วไม่ขำเลย กูเส้นลึกหรือว่ามันไม่ขำวะ
>>542 คำถามมึงต้องการคำตอบหรือเปล่า? เพราะเป็นคำถามที่ค่อนข้างโง่พอสมควร เรื่องแบบนี้มัน Subjective
กูดูชิงร้อยชิงล้านกูไม่ขำ แต่คนส่วนใหญ่ขำ กูอาจจะมองว่ากูเส้นลึก หรือว่ามองว่าคนอื่นเส้นตื้นล่ะ
ถ้าจะมองว่านิยายจีนฮูกไม่ขำ ทั้งๆที่มันมีความพยายามจะวางมุก อันนี้ มึงก็ต้องบอกได้ว่าตรงไหนบกพร่อง เช่น จังหวะ การใช้คำ วิธีการนำเสนอ ฯลฯ
เพราะ ฝรั่งไม่ขำมุกคนไทย คนไทยไม่เข้าใจมุกเยอรมัน และ อีอั้มเนโกะ สามารถหัวเราะในบางเรื่องได้
>>540 หวังอะไรกับเด็กรุ่นใหม่ที่ไม่มีหัวคิด เน้นคำว่าไม่มีหัวคิด (ไม่ได้เหมารวมคนดีๆนะ) เป็นเกรียนกากคีย์บรอดของไทย
แค่เรื่องนาซ่าเขาสำรวจดาวพูลโต เป็นเรื่องใหญ่ระดับโลก
พวกนี้แม่งยังไปทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงคนไทยระดับโลกมาแล้ว
ขนาดชาวต่างชาติขอร้องและบอกว่าประเทศเรามีสถาบันที่ดีงาม พวกนี้แม่งยังไม่สนใจเลย
>>543 มึงเดือดจัง อินอะไรมา ใจเย็นนะ กูเห็นคอมเม้นมันขำกันจัง แต่กูไม่ขำ กูก็สงสัยตัวเองไง คนอื่นมันมีใครไม่ขำเหมือนกันมั้ย หรือเขาขำกันปรกติ กูไม่กล้าฟันว่ามันเป็นที่กูเส้นลึก หรือมันไม่ตลกด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว กูจะได้ลงลึกไงว่ามุกมันอาจจะไม่ได้โดนใจ พยายามมากไป จังหวะไม่ดี หรืออะไร เพราะเห็นในเด็กดีก็อวยว่านกฮูกเก่งด้านคอมเมดี้ พอกูไม่ตลกกับมัน กูสงสัยไม่ได้อ่อ
>>541 ส่วนใหญ่เป็นแนวอ่านคลายเครียดนะเพื่อนโม่ง ตอนนี้เหลือที่ยังอยากรออ่านต่ออยู่สามสี่เรื่อง บางเรื่องติด บางเรื่องอยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป
1 หวน
มีคนแปะลิงก์บ่อยแล้วมั้ง แต่เอาไปอีกทีละกัน
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/hardinese/writer/view.php?id=1429054
เรื่องนี้กูยังรออ่านเพราะอยากรู้ว่าคนเขียนจะดึงตัวเองกลับมาได้ไหม บทนำดีมากนะมึง บทที่ตามมาก็ยังโอเค แต่บทต่อๆ มาเหมือนเขาหลงทาง อาจจะด้วยเร่งเขียนเกินไปละมั้งนะ
2 นางมารน้อยข้ามภพ
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/sweetwind/writer/view.php?id=1479257
3 ชะตาดอกท้อ
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/xin-er/writer/view.php?id=1523713
4 เสี่ยวหวางเฟย
ิลิงก์ : https://my.dek-d.com/sweetyliqueur/writer/view.php?id=1510456
>>546 กูเคยอ่านหมดละ หวนกะนางมารน้อยไม่ค่อยถูกจริตเท่าไหร่ นางมารน้อยนี่แจ่มใสไปหน่อย รำคาญนางเอก ส่วนชะตาดอกท้อเห็นโดนโม่งด่าอยู่ข้างบน มีเรื่องที่กูชอบคือจิ่นเสวี่ยนหวางแต่เขาไม่อัพเลยเดี๋ยวนี้
ลิงค์ https://writer.dek-d.com/Leeau/story/view.php?id=1436226
สวัสดีค่ะพี่ๆ โมงทุกคน พอดีมีเพื่อนแนะนำมาว่าถ้าอยากได้คำวิจารณ์ดีๆ ให้ลองเข้ามาที่นี่ดู อยากฝากพี่ๆ ช่วยวิจารณ์นิยายให้เราหน่อยได้มั้ยคะ อยากได้คำวิจารณ์เพื่อปรับปรุงงานเขียนให้ดีขึ้นน่ะค่ะ
https://writer.dek-d.com/popee/story/view.php?id=1262660
>>548 ส่วนตัวนะ ออกตัวก่อนว่าส่วนตัว subjective มาก กูไม่เคยอ่านเรื่องอื่นะ แต่เรื่องนางมารน้อยข้ามภพ กูไม่ชอบจริตของเจ้าหญิงการเวกที่ใส่ลงไปนิยายของเขาเท่าไร มันเยอะไปหมดจนเวิ่นเว้อ สำนวนตรงบรรยายฉากและหน้าตาตัวละครจะชัดมาก เวิ่นสุดแรง แล้วเขาชอบตอกย้ำความสวยความหล่อซ้ำๆเดิมๆ อย่างบทที่ 3 บรรยายความหล่อซือฝูไปเป็นหน้าๆ ก่อนหน้านี้ก็เคยบรรยายมาแล้ว มันทำให้คนอ่านอย่างกูรู้สึกรำคาญมาก
อีกเรื่องเลยคือจริตของนางเอกที่จริตแจ่มใสมาก อ่านดูแล้วรู้สึกนางเอกเยอะแล้วก็ดัดจริตมาก เรียกว่าตัวละครแบบเป็น high school bitch เลย แล้วการเวกใช้นางเอกเป็นตัวดำเนินเรื่อง คนที่ไม่ชอบนางเอกสไตล์แจ่มใสที่อิ๊อ๊างน่ารำคาญ ก็จะพลอยรำคาญนิยายไปด้วย กูเองทนอ่านไปได้ไม่กี่ตอน เพราะรำคาญ ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้แปลว่านิยายห่วย เขียนไม่ดี เขาก็เขียนใช้ได้นะ ถึงจะเวิ่น แต่สำนวนที่บรรยาย ภาษาที่ใช้ก็ดีกว่าหลายๆเรื่อง เพียงแต่ถ้าคนไม่ชอบจริตของเขาก็จะไม่ชอบนิยายเขาเป็นเลย รสนิยมล้วนๆ เหมือนกูชอบแก้วเก้า แต่ไม่ชอบทมยันตี ประมาณนั้น
>>549
เย็ดแม่ ยาวว่ะ อ่านไม่ไหว ไม่ใช่แนวด้วย
ที่เห็นชัดๆ ก็คือวิธีการใช้ประโยค ให้มีช่องว่างหลัง "คำพูด" ด้วย ไม่ใช่ "คำพูด"แล้วต่อกันเลยแบบนี้ เหมือนที่ใช้กับไม้ยมกน่ะ โดยเฉพาะคำบรรยายที่แทรกอยู่ในย่อหน้าของประโยคคำพูด คนอ่านจะมองข้าม " " ไปได้ง่ายๆ แล้วจะแยกไม่ออกว่ามันเป็นคำพูดหรือคำบรรยาย
พยายามอย่าใช้เสียงเอฟเฟ็กต์แทนการบรรยายมาก มันไม่เห็นภาพ
ปัง! ปัง!
มันเกิดเหี้ยวอะไรขึ้นวะ เสียงอะไร เสียงปืนเรอะ ใครยิงใคร ยิงจากไหน ยิงใส่ใคร ยิงโดนหรือไม่โดน ไม่รู้เรื่องห่าอะไรเลย เอาแค่นี้แล้วกัน รอคนอื่นที่ขยันๆ นะ กูไม่ไหว
>>549 เปิดไปแล้วแต่ยังไม่ได้อ่าน เห็นมีโม่งออกตัวดูให้แล้วเลยไม่อ่านแล้วกัน แต่ขอติงหน่อย น้องใช้เว้นวรรคตรงเครื่องหมายอัญประกาศ ("...") เดี๋ยวผิดเดี๋ยวถูกตลอดเลย ต้องเคาะเว้นวรรคหน้าอัญประกาศเปิดและหลังอัญประกาศปิด
ex.1) "ไอริส..." เด็กหญิงเอ่ยเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงขาดห้วง
ex.2) สมิทธ์ปรายตามองเหล่าร่างไร้วิญญาณของเด็กสาวชายหญิงเบื้องล่าง "นับต่อสิคุณอีแวนส์"
ex.3) "ผู้ชายผมสีดำคนนั้น" ฉันกลั้นหายใจด้วยความลังเลไปชั่วครู่ "รีดจ์...เขาคือไทเลอร์ รีดจ์"
อันนี้ไม่ได้ว่าน้อง แต่สงสัยส่วนตัว เดี๋ยวนี้รร.ประถมเขาไม่สอนใช้เครื่องหมายพวกนี้กันแล้วเหรอ เจอคนผิดบ่อยจนเอือมใจ หรือว่ามันใช้ยาก?
>>547 ขอบคุณเพื่อนโม่ง เรื่องนี้เคยมีเพื่อนแนะนำมาเหมือนกันแต่ยังไม่ได้อ่านจริงจังสักที เคยเปิดเข้าไปอ่านผ่านๆ แล้วไม่โดน ไปเจอแฟนอาร์ตแล้วเกิดผงะเล็กๆ ด้วย 555+ เดี๋ยวจะลองเข้าไปอ่านดีๆ อีกที
>>548 ยังไงวะ เพื่อนโม่งลองยกตัวอย่าง
>>549 ความที่เป็นคนนิสัยเสียชอบจิ้มสุ่มอ่านตอนท้ายๆ ก่อน เลยจิ้มไปอ่าน reveries2 เป็นบทแรก สะดุดจังหวะบทสนทนาน่ะ ประโยคนี้เลย "ได้เพลงอะไรละ" น่าจะเว้นวรรคสักหน่อย หรือใส่จุดๆๆ เช่น "ได้ เพลงอะไรล่ะ" หรือ "ได้...เพลงอะไรล่ะ" พอจิ้มไปเจอแบบนี้ความประทับใจแรกมันลด แต่อ่านๆ ลงไปเรื่อยๆ บทสนทนาอื่นก็ดูโอเคนะ เดี๋ยวถ้าสุดท้ายแล้วยังไม่มีเพื่อนโม่งดูให้ก็จะอ่านให้นะ มันยาวเหมือนกัน ไม่กล้ารับปากส่งเดช
>>549 เตง เค้าโม่งอารีนะ ตอนแรกก็ครึ้มๆใจคิดจะลองอ่านนิยายเตงให้จบก่อนแล้วเอามาวิจารณ์ แต่พออ่านๆไปได้3-4ตอนแล้วเค้าว่าเค้าหยุดอ่านแล้วมาเขียนก่อนสักหน่อยดีกว่า ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเนอะ
ก่อนอื่นก็ต้องขอชมว่าการใช้ภาษาในการบรรยายทำได้ดีพอสมควร อย่างน้อยๆเค้าก็อ่านเข้าใจและไหลลื่น สามารถนั่งอ่านไปเรื่อยๆได้โดยไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไร แต่บางครั้งการที่มีตัวละครโผล่เข้าฉากมาทีละมากๆ รวดเดียว มันทำให้เกิดความสับสนอยู่ไม่น้อยนะ อย่างฉากในโรงพยาบาลในบทที่ 1 มีตัวละครทั้งหมด 4 ตัว ชาย 2 หญิง 2 เป็นตัวละครใหม่ 2 ตัว เตงกลับใช้การบรรยายแบบกึ่งๆ บุคคลที่หนึ่ง ในการอธิบายความคิดของตัวละคร ทั้งๆ ที่คนอ่านยังไม่รู้จักกับ voice ของตัวละครเลย เค้าต้องอ่านบทสนทนาช่วงนั้นวนๆ อยู่ตั้ง 2-3 รอบ กว่าจะเข้าใจว่าประโยคไหนใครพูดบ้าง
แล้วก็เรื่องการใช้ตัวอักษรเสียง แบบ "ปังๆ" "โครมๆ" อันนี้เค้าไม่ชอบเลย คือแม่งดูไม่โปรเห็นๆ อะเตง เตงไม่ได้เขียนไลท์โนเวลนะ รักจะบรรยายให้ดีแล้วก็ควรที่จะบรรยายเสียงที่เกิดขึ้นให้ได้ ไอ้ปังเนี่ยก็แค่ "เสียงปืนคำราม" "เสียงปืนดังขึ้นสองนัด เทลผลักน้องสาวให้พ้นไปจากวิถีกระสุนพร้อมล้วงมือลงไปในอกเสื้อ คว้าปืนพกสั้นขึ้นยิงตอบโต้" อะไรก็ว่าไปอะค่ะ
ส่วนเรื่องที่ทำให้เค้ารู้สึกหงุดหงิดมากๆ ก็คือความไม่สมจริงแบบน่าเตะของเรื่องน่ะค่ะ อย่างไอ้สัญญาที่พ่อของเทลทำกับบริษัทอะไรนั่นดูยังไงก็เฟค เฟคแบบเฟคมากๆ คือเตงรู้ไหมว่าทุกประเทศอารยะบนโลกใบนี้เนี่ยมันมีกฎหมายเกี่ยวกับข้อสัญญาไม่เป็นธรรมอยู่ คือการจะทำนิติกรรมอะไร ถ้ามันโอเวอร์ หรือเสียเปรียบจนทุเรศเกินไปมันก็ใช้บังคับไม่ได้นะคะ ไม่ใช่ว่าไปเซ็นจะใช้หนี้ที่ยืมไปภายใน 1 เดือน ไม่งั้นยกทุกอย่างให้หมด เอาลูกเอาเมียไปด้วย แล้วจะต้องทำตามนั้นนะ มันทำให้พล็อตตรงนี้ดูอ่อนมากๆ อ่อนจนเค้ารู้สึกเพลียเลยอะ
เรื่องตัวละคร อันนี้ก็หงุดหงิด เค้าอาจอ่านไปแค่ไม่กี่ตอน เลยยังไม่เห็นการพัฒนาของตัวละคร แต่เค้าก็ว่าตัวละครมันดูแบนนะ อย่างเช่นเทลเนี่ย เป็นแม่พระผู้โง๊โง่ เขาหลอกว่ารักก็เชื่อเขา (ทั้งๆ ที่เขาแสดงท่าทีชัดเจนมาตลอดว่ามึงไม่ใช่ลูกกู) โดนแม่เลี้ยงด่าว่ามาตลอด ทำร้ายจิตใจ ไล่ออกจากบ้าน แต่จู่ๆ ก็มาตามให้กลับไปอยู่บ้าน แถมทำตัวดีด้วยแบบเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ถ้ามึงไม่ปัญญาอ่อนก็ต้องเข้าใจปะคะว่ามันต้องมีซัมติงแน่ๆ
ไอ้พวกเพื่อนพ้องน้องพี่ของเทลก็ประสาทแดกจริง เป็นคาร์ฯ รักน้องสาวอีกแล้ว แต่พอน้องสาวที่ถูกไล่ออกจากบ้านจะกลับไปสู่สถานบ้านทรายทองด้วยสภาพการณ์ที่มัน weird ๆ ทะแม่งๆ กลิ่นตุๆ ไม่ชอบมาพากลสัสๆ แบบนี้ มึงไม่คิดจะรั้งจะห้ามกันหน่อยเหรอ อีพ่อก็โง่แบบแบนๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ได้ อีแม่เลี้ยงก็ร้ายแบบนางตอแหลในละครหลังข่าว คือแบนอะ มีแต่ไอ้น้องสาวของเทล(ลูกแม่เลี้ยง) ที่ชื่อเมลามีนอะไรสักอย่างที่ดูจะมีมิติกว่าชาวบ้านเขาหน่อย อย่างน้อยๆ ก็มีทั้งด้านที่เจ้าอารมณ์และด้านที่เข้าใจเหตุผล
อีกเรื่องหนึ่งคือชื่อตัวละคร เค้าไม่ค่อยแน่ใจว่าเตงตั้งชื่อตัวละครด้วยภาษาอะไรนะ แต่หลายๆตัวเค้าว่ามันฟังดูไม่ค่อยจะใช่ภาษาคนอะ อย่างนามสกุลของพวกเทล หรือของพ่อเทลอะไรเนี่ยมันมีคำแปลหรือเปล่าอะคะ หรือว่าตั้งขึ้นมาเฉยๆ ไม่ได้มีรากศัพท์มาจากอะไร
สรุปก็คือ ถ้าเป็นเด็กๆ มาอ่านนิยายของเตง เขาก็จะบอกว่ามันหนักไปสำหรับพวกเขา เขาชอบเบียวๆ ไม่เอาดราม่า ไม่เอาตัวเอกโดนรังแก ส่วนถ้าโตๆ หน่อยมาอ่าน ก็คงจะหงุดหงิดกับความไม่เรียลของเรื่องแบบเค้าเนี่ยล่ะ เพราะงั้นเตงต้องลองทวนๆดูนะ ว่าจะจับกลุ่มลูกค้าแนวไหน แต่ถ้าจะให้เขาแนะ เค้าจะแนะว่าให้เตงแต่งตามใจที่เตงต้องการเถอะ ยังไงเสียเค้าก็อ่านไปได้ไม่กี่ตอนอะ ตอนหลังๆเตงอาจเขียนได้ดี วางปมเฉลยปมได้เฉียบ ใครจะไปรู้
>>549 เตง เค้าโม่งฮูนะ
อย่างที่โม่งอารีบอกไปใน >>559 เค้าคิดประมานนั้นแหละ
อย่างแรก กุไปอ่านงานของหนูมาแล้วนะ ปรากฏว่า มีส่วนที่จะเสริมต่อจากโม่งอารีนิดนึง
ขออนุญาตพูดแบบโม่งสไตล์นะจ้ะ
อย่างแรกต้องขอชมก่อนเลย ว่าหนูเป็นคนที่ตั้งใจมากๆ คนหนึ่งในงานเขียน (งานหนูมันบอกแบบนั้น ว่าคนเขียนตั้งใจมาก) แต่หนูเคยเรียนฟิสกส์ไหม จากวิชานี้ ที่กุเรียนไปเครียดไป แต่ก็สรุปได้อย่างเดียว
'ทิศทางสำคัญกว่าอัตราเร็ว'
ฮูไม่ได้ดูแค่งานเขียนจากในลิ้งค์นะ ฮูไปดูเรื่องอื่นๆ ของหนูมาด้วย ปรากฏว่า ทุกเรื่องค่อนข้างทำได้ดี คือในแง่ของภาษา นี่ไม่ได้อวยนะ แต่ใช้ได้เลย ต้องขอชมเลย
แต่ก็อย่างที่บอกนั่นล่ะ ทิศทางสำคัญกว่าความเร็ว ถ้าหนูเขียนมาตั้งแต่ปี 52 ซึ่งเขียนมาก่อนฮูอีก แต่ยังมีจุดที่ยังทำได้ไม่ค่อยได้ แบบนี้ ฮูขอสรุปว่า เตงกำลังไปผิดทาง
ดังนั้น ฮูขออนุญาตบอกได้ไหม ว่าฮูคิดว่าหนูไปผิดทางตรงไหน...
อย่างแรก การเล่าเรื่องของเตงยังทำไม่ได้ดีเท่าไร ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร อันนี้คือเบสิกของการเขียนบุรุษสาม ที่เลเวลอัพขึ้นมามันมีอีกเยอะ ยกตัวอย่างนั่นก็คือ 'ทำไม' ซึ่งเอาไว้ว่ากันที่หลังละกัน
เตงต้องไปพัฒนาการเล่าเรื่องนะ ถ้าเป็นคนอื่น ฮูจะไล่ให้ไปฝึกเขียนเยอะๆ แต่ถ้าเป็นเตง ที่เขียนมานานแล้ว ฮูแนะนำให้ไปหานิยายมาเรื่องหนึ่ง โดยมีเงื่อนไขดังนี้
1. เป็นนิยายตีพิมพ์ ของสนพที่เปิดมาพอสมควร ไม่เอานิยาย สนพ ใหม่ๆ นะ ทุกวันนี้แม่งเปิดกันเป็นดอกเห็ด
2. เป็นนิยายที่เตงชอบ เตงอวย
3. เป็นิยายที่มีกระแสตอบรับดี
หาให้ได้โดยครบเงื่อนไขสามข้อนี้ แล้วเตงมานั่งอ่าน อ่านรอบแรก อ่านเพลินๆ อ่านรอบสอง พยายามจับให้ได้ ว่าเขาบรรยายยังไง มีจังหวะแบบไหน อ่านรอบสาม พยายามแกะพลอตของเขาให้ได้ พยายามดูเส้นการดำเนินของเรื่อง (เช่น เส้นความรัก ทั้งคู่รักกันได้ยังไง เส้นปม ผู้ปมยังไงแก้ยังไง เส้นราแรคเตอร์ คาแรคเตอร์ตัวละครสื่อสารยังไง ถึงทำให้เตงหรือคนอ่านอื่นๆ หลงรักได้ขนาดนั้น)
จากนั้น ลูกก็เอามาเขียนนิยายเรื่องใหม่เลย (อย่าไปรีไรท์ เสียเวลา) อ้ะ แต่ไม่ใช่ว่าให้ก๊อบนะลูก สร้าพลอตเป็นของตัวเอง แต่ใช้โมเดลของเรื่องนั้นๆ มาปรับใช้กับเรื่องของเรา อันนี้ต้องระวัง สำหรับมือใหม่อาจจะกลายเป็นมิกซ์แฟนฟิคได้ ที่ผ่านๆ มาฮูเลยไม่แนะนำ แต่ลูกเขียนมานานแล้ว อ่านจากงานก็ถือว่าเริ่มมีเอกลักษณ์แล้ว ดังนั้น ฮูมั่นใจ ว่ามันจะออกมาดีแน่นอน
สุดท้าย ท้อเป็นถ่าน ผ่านเป็นเพชร คือ... บางครั้งคนเราทุกคนก็เป็นเพชรล่ะ แต่จะให้เปร่งประกายด้วยตัวเอง บางครั้งมันใช้เวลามากไป ลูกลองทำตามที่ฮูบอกนะ ได้ผลยังไงมาเล่าให้ฟังด้วย เชื่อว่าคนที่มีความตั้งใจขนาดหนู มันพัฒนาได้ไม่ยาก
ส๊ส๊คร๊
>>558 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ
>>559 ขอบคุณพี่โม่งอารีมากค่ะ คำแนะนำมีประโยชน์มากๆ หนูขอเก็บไปปรับปรุงในงานเขียนนะคะ พยายามแก้ในส่วนที่อ่อนมาทั้งหมด และจะระวังไม่ให้เกิดซ้ำอีกค่ะ ชื่อตัวละครส่วนมากมาจากการผสมกับสลับตัวอักษรค่ะ เลยอาจฟังแปลกๆ ไปบ้าง
>>560 ฟิสิกส์นี่หนูไม่ถนัดเลยค่ะ ส่วนใหญ่ก็...ตกบ่อยๆ 5555 คำชมที่ได้มาเล่นเอาตัวลอยเลย ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ เพราะที่ผ่านๆ มาก็ติดปัญหาการเล่าเรื่องซึ่งนักอ่านส่วนใหญ่ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่างง หนูจะลองเอาไปใช้ดูนะคะ
ขอถามเพิ่มเติมได้มั้ยคะ เบียวแปลว่าอะไรหรอคะ
เท่าที่อ่านดูถือว่าเขียนอยู่ในเกณฑ์ดีนะ แต่ยังแยกภาษาพูดกับเขียนได้ไม่ดีเท่าที่ควร การใช้สรรพนามต่างๆ ดูประณีตทีเดียว แต่ยังมีจุดสะดุดระหว่างบทสนทนาและการบรรยายหลังบทสนทนาอยู่บ้าง
เอาที่เรื่องแรกก่อน ภาษาพูด
“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากแซวเล่นพร้อมสายตากรุ้มกริ่ม กลับไม่ได้ทำให้สาวน้อยที่เป็นดาราหน้ากล้องกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นด้วยความยินดี ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาแทบจะทันควัน
จากด้วนบนมีคำว่า "แซว" กับ "กรุ้มกริ่ม" ที่เป็นภาษาพูด ลองเปลี่ยนเป็น "เหย้าแหย่" กับ "เจ้าชู้" ดู
“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากเหย้าแหย่พร้อมสายตาเจ้าชู้ กลับไม่ได้ทำให้สาวน้อยที่เป็นดาราหน้ากล้องกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นด้วยความยินดี ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาแทบจะทันควัน
เรื่องที่สองการบรรยายหลังบทสนทนา ถือว่าแนะนำเทคนิคให้แล้วกันนะ ในบทสนทนานั้นหากปรากฏชื่อตัวละครแล้ว บทบรรยายด้านหลังไม่ควรเอ่ยชื่อ นาม หรือ สรรพนามนั้นซ้ำ มันทำให้สะดุด อย่างชุดข้อความที่ยกมานั้นในเครื่องหมายคำพูดมีคำว่า "สาวน้อย" อยู่ก่อนแล้ว บทบรรยายจึงควรใช้คำอื่นแทน เดี๋ยวจะลองแก้ให้ดู
“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากเหย้าแหย่พร้อมสายตาเจ้าชู้ กลับไม่ได้ทำให้ผู้ที่ถูกเอ่ยถึงกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นด้วยความยินดี ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาแทบจะทันควัน
ต่อมาเรื่องคำฟุ่มเฟือย เห็นอยู่แทบทุกย่อหน้า ลองปรับให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วกัน
“มาถึงคำถามสุดท้ายสำหรับสาวน้อยดาวรุ่งจากฮิเรเนสแล้วนะครับ คุณพร้อมหรือยังสาวน้อย...” แม้พิธีกรจะเอ่ยปากเหย้าแหย่พร้อมสายตาเจ้าชู้ กลับไม่ได้ทำให้ผู้ที่ถูกเอ่ยถึงกระดากอาย ซ้ำเจ้าตัวยังยิ้มอย่างแช่มชื่นอีกต่างหาก ทว่าหลังจากได้ยินคำถามกับเสียงซุบซิบทั่วห้องส่ง สาวเจ้าถึงกับหน้าตึงขึ้นมาทันควัน
ลองดูเองแล้วกันว่าเปลี่ยนอะไรให้บ้าง
รักโม่งทุกคน จากโม่งเรื่องสั้น
กรุ้มกริ่มกูว่าภาษาเขียนนะ
กูชอบบรรยากาศแบบตอนนี้จัง ใครมีนิยายอยากให้โม่งดูให้อีกก็แปะมาตรงๆ แบบนี้นะคะซิส ไม่ต้องให้เพื่อนให้ผัวเอามาแปะก็ได้
พวกมึงใจเย็นๆ นะคะ
โม่งด้านบนทำให้กูต้องไปอ่านเรื่องอื่นของการเวกเลย กูไปอ่านเรื่องอื่นเท่าที่เห็นในเว็บมา เจอจุดร่วมคือ เขาจะใช้นางเอกเป็นตัวเดินเรื่องทุกเรื่อง แล้วเหมือนจะเล่าผ่าน Voice นางเอก
น่าจะเป็นอย่างที่โม่งข้างบนบอก นางมารน้อยข้ามภพมันเขียนเล่าเรื่องด้วย Voice ของนางเอก อินางเอกคนนี้มันแอ๊บๆ มี Voice ที่กูขอนิยามว่า Naughty Bitchy จริตเวเน เป็นตลคที่กูหมั่นไส้ชิบหาย แต่ก็ชอบ ถุย ติดกับความ Bitch เต็มๆ
มึง เขาเขียนบอกไว้ว่าเรื่องนี้นางเอกเป็นโอตาคุตรรกะป่วงบรรลัย กูว่าไม่ใช่โอตาคุค่ะอิเหี้ย อินี่มันหื่น!!!!!!! กูจินตนาการไปถึงตอนก่อนที่อินางเอกจะทะลุมิติเลยมึง เพ้อเก่งระดับสิบกะโหลกแบบนี้อินางเอกเรื่องนี้ต้องเป็นนักเขียนขี้จิ้นคอยส่องรูปผู้ชายในอินเตอร์เน็ตแล้วเอามามโนแน่ๆ
กูชอบนางเอกเรื่องเล่ห์รักเจ้าชายอสูร อห พอเปลี่ยนนางเอก Voice ของเรื่องก็เปลี่ยน แตกต่างกันอย่างกับคนเขียนเป็นคนละคน (กูชม)
ที่ต้องขอชมเลยคือคาแรคเตอร์ตัวละครเขาชัดเจนมาก
พอละพิมพ์ยาวกูเหนื่อย อีกสิบห้านาทีจะได้พักแล้วนะคะ เจอกันอีกทีตอนกูเข้างานค่ะ
กูเล่าอะไรให้ฟังหน่อยก็ได้ หลายๆ อย่างที่กูเอามาแนะนำในการเขียนนิยายในโม่ง มันเกิดจากการที่กูมีโอกาสได้ไปเรียนตัวต่อตัวกับนักเขียนท่านหนึ่ง กูไม่ขอเอ่ยชื่อนักเขียนท่านนั้นแล้วกัน เกิดมีใครมาด่าอาจารย์กู กูคงรับไม่ได้ ทุกอย่างที่กูมาบอกมาได้จากตรงนั้นทั้งหมดเลย
>>573 พอบอกว่าเป็นคุก็อดขำไม่ได้ นั่นล่ะ กูไม่ชอบตัวละคร bitchy อ่ะเพื่อนโม่ง เลยรำคาญ อันนี้ก็รสนิยมส่วนตัวเนอะ
ประเด็นคำว่ากรุ้มกริ่ม กูว่าอันนี้พูดยากละ สำหรับกู กูโอเคที่จะใช้คำว่าสายตากรุ้มกริ่มในการบรรยาย ไม่ได้ทำให้ระดับภาษาแกว่งจนรู้สึกขัด นิยายไม่ใช่งานเขียนเชิงวิชาการ ระดับภาษามันไม่ได้ตายตัวเป๊ะๆ ถ้าเขียนแล้วอ่านลื่นมันก็โอเคแล้ว เอาจริงนะ เรื่องของน้องการใช้ภาษาไม่ได้แย่ แต่จุดอ่อนเป็นอย่างที่โม่งอารีและอีกคนบอก น้องจังหวะไม่ดี เหตุผลปวกเปียก ตรงนั้นน่าโฟกัสมากกว่า
ถ้ามึงคือ ณ พิชา จริง กูบอกเลยว่ากูเคยอ่านงานมึง และมึงก็คงแก่กว่ากูเยอะอยู่ มึงเป็นคนที่ใช้ภาษาเขียนนิยายได้ดี มีการเลี่ยงคำซ้ำเลี่ยงสรรพนามได้ดีสุดๆ มึงอาจจะฝีมือพอๆ กับอาจารย์กูด้วยซ้ำ และกูก็ไม่ได้แปลกใจที่มึงได้รางวัลนักเขียนรางวัลหนึ่งด้วย ถ้าในบรรดานักเขียนยุคหลังก็มีมึงกับอาจารย์กูนี่แหละที่กูยอมรับ
>>576 เรื่องสั้น จะว่าสอน จะว่าเสือกก็ได้ การที่คนเราจะยึดตามคำสอนของอาจารย์ไม่ใช่เรื่องผิด จะยกย่องอาจารย์ก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่การยกอาจารย์ลงมาเป็นส่วนหนึ่งในการโต้เถียงแล้วออกตัวว่าใครด่ารับไม่ได้ ตรงนี้เริ่มผิดแล้ว แล้วก็ยังไม่มีใครด่าอะไรอาจารย์ของเรื่องสั้นเลย มีแต่เขาถามให้อธิบาย ตัวเรื่องสั้นเองหรือเปล่าที่ดึงลากอาจารย์ตัวเองลงมาจนเดือดร้อนใจเอง เราว่านักเขียนทุกคนก็มีอาจารย์ทั้งนั้นนะ จะอาจารย์ที่สอนจริงๆ หรืออาจารย์ที่สั่งสอนผ่านงานเขียน อาจารย์ช่วยก่อสร้างรากฐานเราให้แข็งแรง แต่อาจารย์ไม่ใช่ไม้บรรทัดของชีวิตนะ อย่ายึดติดกับอะไรจนเกินไป
ถามหน่อย พวกโม่ง
Bitch bitchy เป็นตัวละครแบบไหนกัน ต่างจากนางเอกไม่บิชยังไง กูสงสัย
แปลกดี คิดว่าคอมเมนต์ใดคอมเมนต์หนึ่งน่าจะเป็น ณ พิชา ดีใจนะที่ได้คุยกับนักเขียนคนโปรด แต่ก็แปลกใจที่เราต่างก็สถิตย์อยู่เว็บนั้นกันเป็นปีๆ แต่ไม่เคยคุยกันเลย คิดว่า ณ พิชา คงรู้แหละว่าเราเป็นใคร บางทีอาจจะเห็นเราตั้งแต่วางงานแรกๆ ด้วยซ้ำ ตอนนั้นก็เหมือนน้องๆ ในนี้แหละ ไม่เคยมีประสบการณ์งานเขียนมาก่อนเลย ตอนนั้นวางงานไปตอนเดียวโดนเป็นสิบๆ ชุด แทบอยากเลิกเขียนไปเลย ตอนนั้นที่นั่นยังไม่เป็นแบบปัจจุบัน คนใจดีเยอะใครวางงานก็ช่วยดูช่วยอ่านให้ตลอด ทุกวันนี้ไม่ใช่แล้ว คิดถึงตัวเองในตอนนั้นก็เลยอยากมาแนะนำน้องๆ ที่อยากเป็นนักเขียน มันเหมือนมองเห็นภาพตัวเองตอนเป็นนักเขียนหน้าใหม่ ที่พอเขียนงานเสร็จก็ไฟแรงอยากได้คำวิจารณ์ ถึงวันนี้มีผลงานได้ตีพิมพ์ไปบ้างเลยคิดว่าพอมีอะไรจะบอกน้องๆ ได้บ้าง ก็เลยแวะเวียนมาที่นี่เป็นครั้งคราว
ไปกินข้าวแป๊บเดียว นี่มันอะไรวะเนี่ย
กูขอเผือกนิดนึงนะ กูขี้เผือก
1 การดึงอาจารย์ตัวเองมาอ้างโดยไม่ให้เหตุผลอื่นนอกจากพูดว่าอาจารย์สอนมาว่าเป็นภาษาพูด
2 การออกชื่อนามปากกาคนอื่นในประเด็นสนทนาที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องของเขา
มันไม่โอเคอะ
มึงเอาอะไรมาคาดเดาว่าใครเป็นใคร ข้อความสั้นๆ มันไม่น่าจะบอกได้ขนาดนั้นอะมึง
โม่งก็คือโม่ง ไม่ต้องพยายามเดาว่าโม่งเป็นใครดีกว่า อีกเรื่องสำคัญนะคะซิส ถึงมึงจะออกชื่อนามปากกาใครแบบชมเชย ถ้ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่คุยและคนคนนั้นไม่ได้ดังขนาดนั้นก็ไม่น่าทำ คนจะมองในทางลบได้ง่าย ดีไม่ดีชื่อที่โดนพูดถึงจะโดนมองว่าแอบมาอวยตัวเองไปด้วย ไม่เอ่ยถึงเลยจะดีที่สุด กูอ่านเจอแวบแรกกูสะดุดกึกเลยนะมึง
แค่เรื่องกรุ้มกริ่ม พวกมึงก็เดากันออกรึวะว่าใครเป็นใคร เชี่ยโม่งแม่งน่ากลัวสัสๆ
กูพล่ามแบบคนไม่รู้เรื่องเหี้ยไรด้วยนะ อ้างอาจารย์มันเกี่ยวไรด้วยวะ มึงก็แค่บอกแหล่งอ้างอิงมากูจะได้ตามไปอ่านยกเว้นมึงไม่มี รึว่าแค่จากปากอาจารย์มึงก็เชื่อทันที แล้วโคตรเป็นสุภาพบุรุษ-สุภาพสตรีเลยสัสบอกชื่ออีกฝ่ายโต้งๆ แต่ชื่อตัวเองเงียบกริบเลย แฟร์เพลย์มาก
>>590 เออ นั่นสิ ชื่ออาจารย์กูยังไม่เสือกบอก แต่ออกชื่ออีกฝ่ายซะงั้น เมื่อคืนกูนอนน้อย เรื่องของเรื่องคือคือกูเคยเห็นนักเขียนคนที่ว่า เขาไปแนะนำนักหัดเขียนคนหนึ่ง คือเอาตรงๆ เลยตอนแรกกูก็หมั่นไส้เขาแหละ เพราะกูดันไปเข้าใจผิดว่าเขาเป็นนักเขียนอีกคน ที่เขียนนิยายแนวมุ้งมิ้ง แบบว่าภาษาแม่มไม่ถูกจริตกูเลย กูก็เลยกะจะไปจับผิดงานเขาไง เลยดิ่งเข้าไปในบล็อกเขา ปรากฏว่าเขียนดีมากอ่ะ กูจับผิดไม่ได้เลย แถมได้รางวัลนักเขียนด้วย ทีนี้กูก็มาเล่นโม่ง เห็นโม่งคนหนึ่งเถียงกับอีกคน แล้วเอ่ยชื่อนักเขียนคนนี้ขึ้น ปรากฏว่าอีกฝ่ายเงียบ กูเลยเชื่อมาตลอดว่าเขาก็อยู่ในโม่งเหมือนกัน ที่ไปที่มาก็เท่านี้แหละ วันนี้ถ้ากูทำอะไรผิดก็ขอโทษด้วยกูเบลอหนักมาก
>>592 มึงยอมรับว่าผิดกูไม่แซะต่อละ ทีหลังมึงสงสัย มึงก็แค่แย็บคุยเรื่องที่มึงรู้กันสองคนก็ได้นะไม่ต้องออกชื่อใคร แมนๆด้วยมึงรู้ว่าเขาเป็นใครเขาก็ควรรู้ว่ามึงเป็นใคร พวกมึงรู้กันสองคนไม่มีใครโม่งแตกเหอะ
2-3วันมานี่โม่งมีแต่เรื่อง เอาคำวิจารณ์ฉบับโม่งไปแปะงี้ ออกชื่อนักเขียนสวมโม่งงี้ ถึงโม่งจะเครดิตไม่ดีแต่ช่วยกันระวังกันหน่อยดิวะกูอยากอ่านโม่งนานๆ
ความรู้เท่าเม็ดแตดอึ่ง เสือกสะเออะมาให้ความรู้ด้านภาษา
>>595 กูว่านี่แรงไปนะโว้ย ใครก็ผิดได้ทั้งนั้นแล้วอีกอย่างไอ้ที่กูบอกไปมีสรุปได้ชัวร์ๆ ยังว่ามันคือภาษาพูดหรือภาษาเขียนกันแน่ ไอ้ที่มึงด่ากูว่าความรู้น้อย อย่างน้อยกูก็รู้จักแบ่งปัน และใจกว้างพอรับฟังคนอื่น ไม่ใจคอคับแคบมาด่าคนอื่นเอามันส์อย่างมึงหรอก ไม่ได้ช่วยอะไรใครเลย
มันเมนต์มานี่กูจี๊ดเลย แต่ก็ถูกของพวกมึง งานกูก็ปวดหัวพอแล้ว ไม่น่าไปให้ราคากับมันหรอก
โม่งเรื่องสั้นทำดีแล้วล่ะ ทำต่อไป เราให้กำลังใจนะ เราโม่งเซฮุนเอง
กดข้อแรกของโม่ง
อย่าสนในสิ่งที่บั่นทอน ยกเว้นว่านั่นคือประโยชน์
ใครว่างจัด ลองสับหน่อย สับเท่าที่อ่านไหวพอ
https://writer.dek-d.com/gandtao412/story/view.php?id=1389087
โม่งเรื่องสั้นคงยังอายุไม่เยอะ คงเพิ่งเรียนจบหรือจบมาไม่นานใช่ไหม จบคณะดีด้วย ดู ไปออกจะเป็นคนสุภาพด้วย แต่ยังมีความวู่วามอยู่ในที คนที่เข้ามาในนี้มีมากมายหลายนิสัย เราจะเจอคนแบบไหน จุดประสงค์ยังไง มันเลือกไม่ได้ เพราะฉะนั้นต้องหัดใจเย็น ตั้งสติให้ดี หากมีเรื่องไม่คาดคิดมากระทบตัวเรา เป็นกำลังใจให้
เอาดีๆ เถอะพวกมึง กูอยากอ่านสับนิยาย อยากนั่งเมาธ์มอยนิยายที่กูอ่านกับพวกมึง กูไม่อยากบึนปากแคะขี้มูกดีดใส่จอ มันสกปรก
งง
ไม่แน่ใจว่ากูไปทำอะไรให้ไม่พอใจนะ เพิ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อกี้งงเลย ถ้ากูทำอะไรให้ไม่พอใจจริงๆ ก็ขอโทษด้วยจากใจ กูขอยุติเรื่องนี้ไว้แค่นี้ไม่อยากให้ตัวเองต้องเป็นสาเหตุให้ห้องนี้เปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น
จากโม่งเรื่องสั้น
เยดเข้ คดีพลิก 5555555555555555555555555555555
กูงงไปหมดละว่าต้องการไร มีลากไปห้องนินทาด้วย เมินๆแล้วสับนิยายกันต่อมั้ย #ลาก่อนโม่งเซฮุน #ไปตั้งชื่อมาใหม่นะคะซิส
KY มีใครแนะนำนิยายแนวสลับเพศดีๆให้กูหน่อยได้ป่ะ เอาแบบมีการดำเนินเรื่องหน่อยๆแล้ว ไม่ใช่พอเปลี่ยนเป็นอีกเพศได้เขินเงิบกันตามคลิเช่แล้วคนแต่งก็เลิกแต่งน่ะ แนวหญิงเป็นชายยิ่งดี
กูโม่งเรื่องสั้นเองนะ กูรู้แล้วล่ะว่าโม่งเซฮุนคงเกลียดกูมาก คงเพราะสไตล์การสับนิยายของกูมันดูน่าหมั่นไส้ และอาจจะไม่ใช่แค่เซฮุนคนเดียวที่เกลียด บอกตามตรงว่ากูตกใจนะ ไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำจะทำให้คนอื่นเกลียดชังได้ขนาดนี้ สิ่งที่เซฮุนทำถ้าไม่มีคนจับได้นี่ เรื่องนี้คงถูกลากยาวไปอีกหลายวัน เรียกว่ากะกระทืบกูให้ตายคาตีนเลย กูอยากขอโทษเซฮุนและทุกคนที่เกลียดกู สิ่งใดก็ตามที่กูทำให้ไม่พอใจ กูบอกได้เลยว่ากูไม่ได้มีเจตนาร้ายกับใคร แต่ถ้าใครมองว่ากูคิดร้ายกูก็จนใจ
เพื่อเป็นการตัดปัญหา กูจะเลิกสับนิยายในนี้เพื่อบรรกาศในห้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม เอาตามนี้แล้วกัน
>>619 กูว่ามึงวิจารณ์ต่อได้นะแต่ไม่ต้องบอกชื่อ กูงงพวกมึงมานานแระเล่นโม่งเสือกอยากมีตัวตน บอกตัวเองชื่อโม่งโน้นนี้เพื่ออะไรวะ
เวลากูอ่านที่พวกมึงวิจารณ์กูไม่ได้ดูว่าใครหรอกนะ กูเหมาว่าคือโม่งหมดแหละ พวกมึงวิจารณ์ดีกูก็ว่ามีประโยชน์ มึงเอียงมีอคติกูก็ด่า
กูว่าผิดตั้งแต่ตั้งชื่อโม่งนี่แหละ มึงดูที่เด็กดีนะเพราะมีตัวตนเลยโดนด่ามีคนเกลียด เล่นโม่งไร้ตัวตนอย่านอยด์แค่เอาชื่อออกก็จบแล้วเพื่อน
>>619 โอ๊ย อีผี อะไรจะเปราะบางขนาดนั้น มึงจะไปก็ไปเถอะค่ะซิส เพ้อเหี้ยอะไรอยู่นั่น กูรำ แม่งไม่จบไม่สิ้นสักที อ่อ ไม่ต้องมาใส่ว่ากูเป็นเฮทเทอร์นะคะ ข้างบนที่ปลอบที่คุยกับมึงดีๆก็มีกูอยู่ในนั้นค่ะ
มึงอย่ามาทำพูดเลยว่าสไตล์การสับมึงน่าหมั่นไส้ สับอยู่กี่เรื่อง สไตล์ไม่ชัดเจนด้วยซ้ำ ใครเกลียดชังอะไร สำคัญตัวเองผิดหรือเปล่า กูสับนิยายในนี้มาก็หลายเรื่อง แรงกว่า ร้ายกว่ามึงเยอะ โดนด่าว่าสับเอามันก็เคย กูยังไม่มีปัญหาเหี้ยไรเลย ขนาดโมโม่จังกับอารีโดนด่าว่าพักหลังอวย เขาก็ไม่ได้จับเป็นประเด็นใหญ่ของชีวิต ที่นี่แม่งต่อให้เถียงกันด่ากันยังไง สุดท้ายก็สับนิยายกันต่อ มีแต่มึงเนี่ยที่อะไรอยู่นั่น ลากยาวหลายวันนี่ก็มึงลากเองล้วนๆ คนอื่นเขาลากกับมึงที่ไหน ใครกระทืบมึงคะ มีแต่บอกให้เมินให้พอ คนที่เขาตีกับมึงเรื่องกรุ้มกริ่มเขาจบไปเป็นชาติละ หัวร้อนอยู่ได้ รู้จักมั้ยคะ โนสนโนแคร์โนแยแส นี่มึงอ่อนแอ มึงก็แพ้ไปค่ะ ไปสะสมแต้มบุนมาใหม่นะคะซิส ชีวิตจะได้แกร่งๆค่ะ
บัยส์
มึง กูว่ามันแปลกๆ คิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นไปเหอะ บางทีคนทำอาจแอบอ้างชื่อเซฮุนด้วยก็ได้ ยังไงมันก็จับมือใครดมไม่ได้อยู่แล้วอะมึง พวกมึงก็ปล่อยผ่านไปเหมือนลมตดหมาเถอะ กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมกันต่อไป ไม่เห็นมีใครต้องหายตัวไปไหน
มองอีกแง่ วันๆ คนโดนโม่งแหกเยอะแยะ อาจจะมีใครสักคนไม่พอใจแล้วอยากป่วนก็ได้นะมึง กูก็ไม่ได้จะเข้าข้างหรือหาทางลงให้ใครหรอก กูแค่รู้สึกว่ามันเป็นไปได้ทั้งนั้นอะมึง ไม่จำเป็นต้องเอามาเป็นอารมณ์นะคะซิส
ทุกคนจงมองไปที่เหล่าม้าเหี้ย...เอ้ย ยูนิคอร์นบนฟากฟ้า อ่า...! ช่างสวยงามเสียนี่กระไร
อิเหี้ย ลองใช้จริตแบบนิยายที่กูตามๆ อ่านมาตอบมู้แล้วคันมือชิบหาย 5555555+
กูขำว่ะ ทำไมคนทำมันเลือกคนได้ถูกจังวะ มันก็เป็นไปได้หมดแหละ อาจจะแค่คนมาป่วน หรือเขาอาจหมั่นไส้มึงจริงๆ หรืออาจเป็นเจ้าของนิยายที่ถูกสับแล้วไม่พอใจ แต่มึงจะไปวอรี่อะไรแค่เรื่องขี้มดแค่นี้ มันเกิดขึ้นอยู่ทุกวี่ทุกวันในวงการนี้
ป.ลิง ทีแรกกูนึกว่าโม่งเรื่องสั้นเป็นผู้ชาย ดูทรงจากอะไรต่างๆ แล้วไม่น่าใช่ น่าจะเป็นสาววิดวะจิตใจอ่อนไหวแสนดีมากกว่า กูฟันธง
ป.ลิง2 โม่งเรื่องสั้นมีเบอร์ไหม
อยากเอานิยายมาให้สับครับ มีจำนวนตอนขั้นต่ำไหมเพราะตอนนี้เพิ่งเขียนได้สามตอนเอง
>>619 อ่อนแอจังวะมึง กูเป็นนักเขียนพิมพ์มาไม่มากก็แค่ห้าเล่ม เขียนนิยายตลาดขายเอาเงิน โดนด่าเสียหมามาไม่รู้กี่รอบแต่กูก็ยังอยู่มาได้จนถึงวันนี้โดยที่กูยังเป็นตัวกูเหมือนเดิม กับเรื่องแค่นี้มึงทนไม่ได้แล้วมึงจะอยู่ในโลกออนไลน์ยังไง ถ้ามึงถอยก็เท่ากับมึงแพ้ คนที่ต้องการทำลายมึงก็หัวเราะสบายใจเฉิบ นักเขียนใหม่ที่จะได้คำแนะนำได้แนวทางการเขียนที่มีประโยชน์จากมึงก็จะไม่ได้อะไรอีก
ไอ้เรื่องภาษาพูดภาษาเขียนที่เป็นต้นเรื่องน่ะกูไม่ห่าอะไรกับมึงเลย แต่ถ้ามึงถอยแบบนี้มึงก็รู้ไว้เลยว่ากูดูถูกมึง จากที่ไม่เคยด่าใครว่าโลกสวยก็จะด่ามึงนี่แหละ เหี้ย โดนแค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ มันต้องสู้สิวะ จะยอมให้ไอ้เหี้ยที่ไหนก็ไม่รู้มาทำลายมึงได้ยังไง หน้ามันมึงเคยเห็นมั้ย เสียงมันมึงเคยได้ยินมั้ย ถ้ามันเป็นเด็กหัวเกรียนยังเรียนไม่จบมึงรับได้มั้ยที่จะโดนมันถอนหงอก มึงลองคิดดูก็แล้วกันว่าใครได้ใครเสียบ้าง เป็นกูกูไม่ยอม
มึงคิดดูสิ ถ้ากูเป็นคนมาใหม่ชื่อ โม่งลูกตุ๊ด โม่งหำตุง โม่งขี้เงี่ยน โม่งบ้ากาม โม่งหน้าหี โม่งหัวควย โม่งขี้แตก โม่งตูดบาน โม่งน้ำว่าวลวก ฯลฯ มองกูยังไงทุกคนน่าจะรู้คำตอบแล้วว่ะ ต่างจากประมูลมีระบบชื่อให้ตัวเองมีหน้ามีตาทำวีรเวรกรรมเหี้ยแล้วดังกว่าในโม่ง แต่ถูกนินทาลับหลังบ่อยกว่า
อือ
ขอบคุณทุกคนนะคะ ตอนแรกว่าจะไม่บอกว่าเป็นผู้หญิง แต่ถูกจับได้จนได้ มีพลังแล้วค่ะ โม่งเรื่องสั้นจะสู้ต่อค่ะ
สัสกูเมากาว จะแทคตัวเองเพื่อ,?
กูจะบอกเลย ในห้องแบบนี้ เอาเข้าจริงมันจะมีคนอยู่กี่คนก็ไม่มีใครรู้หรอกมึง ในจำนวนคนอวยคนรุมด่าก็ไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่ใช้ร่างแยก เพราะงั้น ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรให้มาก อะไรเป็นประโยชน์ก็รับไว้ อะไรไร้สาระก็ล่อยผ่านไป
กูเป็นคนนึงที่วิจารณ์โดนไม่สร้างตัวตน กูแค่พูดในสิ่งที่กูอยากพูดอะมึง กูอ่านอะไรมาก็อยกเล่าให้ฟังเฉยๆ ว่ามันดีมันเหี้ยยังไง กูมาเห็นปัญหาปัญญาอ่อนตอนนี้แล้วรู้สึกดีที่ไม่สวมตัวตนให้ตัวเอง
กูพูดเผื่อว่าคนทำจะแค้นฝังหุ่นเรื่องการสับนิยายของเรื่องสั้นหรือใครในห้องนี้นะมึง
ในส่วนของนิยายที่กูเคยสับที่ผ่านๆ มาน้านนนนนนน กูไม่รู้นะว่ามีใครอ่านแล้วไม่สบายใจอะไรไหม แต่มึงก็ต้องเข้าใจด้วยนะอิดอก กูก็แค่วิจารณ์ตามประสบการณ์ตามจริตของกู ก็เหมือนคนอื่นในห้องนี้แหละมึง แต่ละคนก็วิจารณ์ตามประสบการณ์และจริตของแต่ละคน ถ้ามึงคิดว่านิยายตัวเองดีแล้วก็ทำต่อไป แต่ถ้าคิดว่าที่กูพูดมันจริง มึงก็ลองพยายามปรับดู สุดท้ายพวกกูทุกคนก็เป็นแค่เสียงสะท้อนเสียงหนึ่งซึ่งอาจจะถูกหรือผิดก็ได้ ไม่ต้องเก็บไปประสาทแดกหรือเกลียดชังกันนะคะ กูไม่รู้หรอกว่าคนอื่นที่มาสับๆ นิยายในนี้คิดยังไง แต่เวลากูพูดถึงนิยายเรื่องไหนกูก็พูดตรงๆ ไปตามเนื้อผ้า ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านี้ มึง กูก็คนอ่านปากหมาคนนึงอะนะ ขนาดนิยายที่กูชอบกูยังแขวะเลยอิดอก กูจะบอกให้ ถ้างานมึงดีคนก็จะชอบ แต่ถ้ามันเหี้ย มึงก็จะโดน social sanction เอง ก็เหมือนการใช้ชีวิตในสังคมแหละมึง
ส่วนอิคนพยายามสร้างเรื่อง อิผี มึงเป็นเหี้ยอะไร เบียวไปแล้วมึง โลกนี้ไม่ใช่นิยายนะมึงที่จะได้มีคนเป็นนางเอกเปนตัวอิจฉา อิห่า เอาเวลาไปเขียนนิยายไป เผื่อมึงจะเขียนได้ดี ในเว็บจะได้มีนิยายเจ๋งๆ ให้กูอ่านเพิ่มอีกเรื่อง ประสาทแดกเอ้ย
นี่โม่งเซฮุนเองนะ
...กูจะมาอ่านรีวิว พวกมึงเล่นเหี้ยไรกันวะเนี่ย
พอเห๊อะ เหมือนพวกมึงพายเรือในอ่างกันเลยว่ะ เปิดประเด็นใหม่ที ไม่มีใครจะตอบ >>625 เลยเหรอ งั้นกูตอบได้มั้ย กูอยากบอกว่าเขียนหลายๆตอนแล้วค่อยเอามาลงโม่งดีกว่า(สัก10ตอนงี้) เพราะถ้าไม่กี่ตอนมันแทบบอกอะไรไม่ได้เลย(ยกเว้นนิยายจะห่วยจนกดปิดตั้งแต่บทแรก) แต่ถ้าจะเอานิยายมาให้โม่งสับก็ทำใจนะว่าจะได้คอมเม้นตรงไปตรงมามาก สามารถหาตัวอย่างได้จากบนๆ
ไม่มีไรแล้ว วางนิยายไว้ได้เลย เลิกงานปิดออฟฟิศแล้วถ้าไม่ติดอะไรเดี๋ยวจะดูให้นะ
กูไม่ได้เข้ามาแค่ไม่กี่วันเรื่องเยอะเหี้ยๆ เลื่อนหาเรื่องเกี่ยวกับนิยายแทบไม่เจอ
อยากจะถามเพื่อนโม่งเกี่ยวกับนิยายที่ติดอันดับท็อปอย่างรวดเร็วในช่วงนี้อย่างเรื่อง หมอยาเจ้าเสน่ห์ กูนี้งงเลยมาจากไหนว่ะเห็นอีกทีก็อยู่อันดับบนๆแล้วลองอ่านดูไม่กี่ตอนก็เดิมๆนี่ หรือมันมีอะไรที่มากกว่านั้นว่ะhttps://writer.dek-d.com/mimii-kei/story/view.php?id=1533401
>>641 <img src="https://myc.dek-d.com/a/writer/img/cross.gif"> าเจ้า
อยากเห็นตอนขึ้นปกตีพิมพ์มากกว่า เงิบสุด
นิยายอีแวมมาแล้ว ตอนเดียวไม่ต้องรอหรอก มันชอบลบประวัติตัวเองทุกครั้งเวลามีคนวิจารณ์เป็นกลางหรือท้วงติง
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1538575
https://www.dek-d.com/board/view/3698363/
คงกะจะแต่งให้เป็นเรื่องเสียว อารมณ์แบบดูดตรงนั้นเสียวดีอ่ะ แต่ลืมนึกไปว่านั่นเมนส์มากกว่า 555 ว่าแต่ชุดแฟนตาซีสายเดี่ยวสีดำคืออัลลัย...
จะว่าไป ถ้าเทียบกับตรรกะเรื่องเสียวที่แวมเขียน กูว่ามีความเป็นไปได้นะ ที่จะมีฉากเสียวแบบมีอะไรกัน พระเอกเบิร์นแล้วนางเอกเป็นเมนส์ ซดเลือดพอดี แหวะ
อวสานอาหารเย็น ควยยยยยยยยยยยยย
ทำไมกูฮา
มีอย่างที่ไหน เจอผู้ชายบอกหิวเลือดมึงจะเล่นมุขอุ๊ย เดี๋ยวก็ให้ดูดเลือดจากช่องคลอดเลย เงี่ยนมากว่างั้น ผู้หญิง ไม่สิ คนที่ไหนจะคิดยังงี้ได้วะ
>>646 ปกติกูจะไม่ค่อยอยากเมาธ์มอยฝอยฟุ้งถึงนิยายที่ไม่คนเขียนยังเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็นอะมึง กูปากไม่ดี กูสงสารคนเขียน แต่ไหนๆ ก็ไม่มีอะไรทำ กูให้คนนี้เป็นกรณีพิเศษ เลือดช่องคลอดมันดึงดูดกู
กูอ่านไปพิมพ์ไปนะคะ
3
2
1
โอ้ย อิดอก(คำสร้อย) พอเถอะ อิพวกจั่วหัวว่ารักแฟนตาซี แต่ยังไม่หลุดพ้นความรักระดับม.สอง(กูด่าเบียว เผื่อไม่รู้)
อิดอก เปิดมาก็เปรี้ยงฟ้าผ่ามาแต่ไก่โห่ ใส่ซาวด์เอฟเฟคตลกๆ ยังไม่พอ ยังบรรยายด้วยสำนวนแบบนิยายแฟนตาซีเยาวชนแบบพยายามมหากาพย์ มึงจะเขียนรักแฟนตาซีจริงดิ
อ่านไปสักพัก จากเปรี้ยง พวกมึงจะเจอ พรึ่บพรึ่บพรึ่บ อิดอก นี่รักแฟนตาซีหรือแฟนตาซีคอมเมดี้ แล้วอีสำนวนที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนมาพยายามวัยรุ่นนี่คืออะไร
ตัวอย่าง : ค้างคาวตัวเล็กบินออกมาจากพระจันทร์สีเหลือง ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าค้างคาวตัวนี้ทำไมถึงบินออกมาจากพระจันทร์ นั่นก็เพราะค้างคาวตัวนี้คือตัวเดียวกับที่บินเข้าไปในดวงจันทร์สีน้ำเงินแล้วทะลุมิติยังไงล่ะ
เหยดแหม่ อ่านแล้วต้องอุทานสำเนียงบ้านเกิดกูหนึ่งที อิดอก กูค้นพบปัญหาหนึ่งอย่างของนิยายเรื่องนี้ นั่นคือ คนเขียนแม่งยังสับสนในชีวิตอยู่ ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะเขียนงานออกมาให้เป็นแนวอะไรแน่ การบรรยายในแต่ละช่วงเลยไม่ค่อยไปทางเดียวกัน เผลอๆ จะแยกเสน่ห์ของงานแต่ละแนวไม่ออกด้วยไหมอะมึง บทบรรยายมันมีตรงที่เหมือนจะพยายามมหากาพย์ แล้วก็มีตรงที่เหมือนจะพยายามไลท์โนเวล มันไม่ลื่นไหลอะมึง อ่านแล้วมันน่ารำคาญ
อิพระเอกกับนางเอกนี่ก็สุดแสนจะไม่เป็นธรรมชาติ แต่ก็ยากจะบอกว่ามันหนักไปที่ตัวละครมันไม่สมจริงหรือหนักไปที่วิธีการบรรยายมันทำให้กูอินไม่ได้มากกว่ากัน สิ่งนึงที่กูบอกได้ก็คือ เท่าที่กูเห็น นิยายแวมป์จะมีแต่ tell tell tell เต็มไปหมด น้อยมากที่จะพยายามใช้สัญลักษณ์ ดึงบรรยากาศ หรือใช้ภาษากายพยายาม show แทนที่จะ เขียน tell ออกมาโต้งๆ
แล้วก็นะ อิดอก เอาเลือดจากช่องคลอดให้แดกมันไม่ลามกเว้ย มันอัปปรีย์ ผู้หญิงที่คิดแบบนี้ได้แม่มสตรองและเสื่อมเหี้ยๆ นางเอกไม่ได้ใสๆ อย่างที่พยายามจะอวยหรอกค่ะ
แล้วอีความต่างของระดับภาษานี่คืออะไร "นี่ จำไว้เลยนะ ฉันไม่มีวันให้นายดื่มเลือดฉันหรอก โรคจิต คนห่าอะไรอยากดื่มเลือด ฉันว่านายต้องมีจิตที่ไม่ปกติแน่ๆ " เนี่ยอะมึง นอกจากไดอาล็อคตัวละครจะไม่ลื่นไหล ฟังดูไม่เหมือนสิ่งที่คนจริงๆ จะพูด มันยังมีความต่างของระดับภาษาอยู่ด้วย ปัญหานี้แก้ง่ายมาก แค่เวลาเขียนๆ ไปก็ลองอ่านออกเสียงดูอะมึง ก็จะรู้ว่าอิที่ตัวเองเขียนมันเป็นภาษาพูดของมนุษย์ไหม
อิดอก แล้วตาที่บอกว่า นางเอกหัวใจเต้นตึกตักตึกตักตอนอีพระเอกบอกว่าจะไป แล้วนางเอกเสือกสงสัยว่า แค่เขาจะไปทำไมหัวใจเราต้องเต้นรแงด้วยนะนี่มันอะไรวะ
ตัวละครหาความสมเหตุสมผลไม่ได้เลยมึง นี่กูย้อนขึ้นไปอ่านสองรอบเชียวนะมึง กูถึงกล้าพูดคำนี้
หลังจากย้อนอ่านดูสองรอบ ทำให้กูจับทางได้ว่าแวมป์เหมือนจะอยากเขียนนิยายรักโรแมนติกแฟนตาซีวัยรุ่นอารมณ์ไลท์โนเวลอะนะ ถ้าต้องการจะเขียนแนวนี้จริงๆ ก็ต้องบอกว่า พล็อตยังอ่อน การวางคาแรคเตอร์ก็ยังอ่อน จุดเด่นของคาแรคเตอร์ถ้าจะพอมีก็คือความที่พระเอกเป็นแวมไพร์ นอกเหนือไปจากนี้ยังมองไม่เห็นอะไรที่ทำให้อยากจดจำ อินางเอกก็ดูสับสนในตัวเอง แต่กูรู้ จริงๆ แล้วนางเอกไม่ได้สับสน คนเขียนต่างหากที่สับสน จะเอาไงก็เอาสักทางเถอะวะ จะเสื่อมหรือจะใส จะหยาบคายหรือสุภาพ ไม่ใช่อยากเขียนอะไรก็เขียนๆ ลงมา คนอ่านอย่างกูเห็นแล้วงง ไม่เข้าใจว่าตัวละครมันจะยังไงกันแน่
พอละพิมพ์ยาวกูเหนื่อย
ข้อคิดเห็นพิเศษ กูว่าเรื่องนี้อย่าเขียนเป็นรักแฟนตาซีดีกว่า เขียนให้เด่นไปทางคอมเมดี้เถอะ แค่นี้กูอ่านไปก็ขำไปจะตายห่า
ค้าวคาวบินพรึ่บพรึ่บพรึ่บ 555+
มึงเอ้ย ที่สุดของความบันเทิง
อ้อ กูลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร กูว่านะ พระเอกอยากดื่มเลือดไม่โรคจิตเท่าที่อินางเอกคิดว่า "เดี๋ยวเอาเลือดช่องคลอดให้ดื่มซะเลย" หรอก
กูชอบตรงคนห่าอะไรนะ แม่งบัดซบดี ถ้ามันเขียนด้วยภาษาแบบนี้ทั้งเรื่องจะเหี้ยดี
ถ้ามองว่าเป็นการ์ตูนตลกพาโรดี้กูว่าก็ตลกดีนะ กูขำตั้งแต่เริ่มอ่านเลยจริงๆ ขำชห. 555555555 เปลี่ยนสายเหอะแวมเอ้ย
ตอนอ่านกูก็คิดนะมึง ถ้าเอาไปวาดเป็นการ์ตูนอาจจะดี พอเป็นนิยายมันยังไงไม่รุ
แล้วกูบอกให้มึงรู้อีกอย่างนะ กูจบวิศวะ กูไม่ใช่คนไม่มีความรู้ห่าอะไรอย่างที่มึงพูด ว่าแต่มึงเถอะเรียนจบยัง หาเงินใช้เองได้ยัง
ชอบมาก อ่านทีไรก็ขำ
พวกมึงนี่ไม่จบ ถ้าไม่มีไรทำแปะลิงก์นิยายตัวเองมาก็ได้ตะ แม้กูจะปากหมาแต่วันนี้กูอารมณ์ดี รับประกันว่าแม้งานเหี้ยก็จะไม่ด่าเยอะ อยากนั่งอ่านนิยายไปจิบลาเต้ไปค่ะซิส ขออย่างเดียวอย่ายาวเกินสิบบท เดี๋ยวกาแฟกูหมดแก้วก่อนอ่านจบแล้วจะอารมณ์บูดค่ะ
>>666 กูได้แค่นี้ วันหน้าจะหางานเพิ่มให้มึง
https://writer.dek-d.com/toaudition95/writer/view.php?id=1509550
>>666 ต่ำกว่า 10 บทหายากว่ะ ไม่เกิน 20 บทดูหาง่ายหน่อย
https://writer.dek-d.com/blackblood007/story/view.php?id=1506438
https://writer.dek-d.com/samonuy/story/view.php?id=1538097
https://writer.dek-d.com/avalanche2512/story/view.php?id=1530894
https://writer.dek-d.com/nutasd2008/story/view.php?id=1537526
https://writer.dek-d.com/pavarit44/story/view.php?id=1527546
https://writer.dek-d.com/ttuutyi/story/view.php?id=1526001
https://writer.dek-d.com/fortuneza/story/view.php?id=1472646
https://writer.dek-d.com/thauayut123/story/view.php?id=1527871
>>669 มันเกินสิบบท แต่ไม่เป็นไร หน้านิยายเพลงเพราะถูกจริต อ่านก็ได้ แต่จะอ่านแค่สิบบทนะ ถ้าสนุกถึงจะอ่านต่อ
ขออ่านไปเมาธ์ไปเหมือนเดิมนะ
3
2
1
ตอนแรกที่จิ้มเข้ามาเจอบรรยายเรื่องความรัก ชะงักไปนิดนึงเลยอะเธอ กูถึงขั้นต้องเลื่อนขึ้นไปดูว่านิยายเรื่องนี้มันหมวดอะไร พอเจอคำว่าออนไลน์ กูนี่ร้องหือในใจเลยนะ เออ เปิดแปลกดี
ท็อปเขียนแบบนี้นะคะ ไม่ได้เขียนว่า ท๋อป
นิศัย ต้องเขียนว่า นิสัย
แล้วอินี่อีก โถงถางมันมีความหมายด้วยเหรอคะซิส อันนี้ถามให้คิส
อิดอก(คำสร้อย) สามคำนี้อยู่ในย่อหน้าเดียวนะคะ แต่ไม่เป็นไรมึง วันนี้กูอารมณ์ดี ไม่ว่ากัน คนเราผิดพลาดกันได้นะคะ
วิธีการบรรยายลักษณะตัวละครที่ใช้ จะว่าครีเอทก็ครีเอทละมั้ง แต่จะว่าแปลกก็แปลก แวบแรกตอนอ่านเจอผมสีดำรกรุงรังนี่นึกถึงลิงอุรังอุตัง แล้วก็นี่นะ 170 มันเป็นความสูงมาตรฐานของเด็กอายุ 16 เหรอวะ กูรู้สึกแปลกๆ กับการที่มาเขียนบรรยายในน้ำเสียงบ่นๆ ว่า "ตัวก็ไม่สูงถึง 170 ด้วยซ้ำ" อะมึง
อิดอก เดี๋ยวนะ กูขอกดปุ่ม stop แป๊บ
อิเหี้ย กูจิบกาแฟหนึ่งทีแล้วยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่พูดไม่ได้ มึง มึงเอ้ยยยย เวลาเขียนนิยาย ไม่จำเป็นต้องพยายามเล่าเรื่องราวตัวละครมากขนาดนี้ก็ได้ อิห่า กูอ่านมาตั้งหลายย่อหน้าอินโทรชีวิตพระเอกที่เล่าด้วย voice เอื่อยๆ เหมือนบทบรรยายในโฆษณาประกันชีวิตก็ยังไม่จบสักที ทำไมคนอ่านอย่างกูต้องมานั่งอดทนอ่านประวัติชีวิตไอ้เหี้ยที่ไหนที่กูยังไม่ได้มีความประทับใจใดๆ ให้อยากรู้จักเลยสักนิดด้วยวะ ใจเย็นๆ มึง ค่อยๆ เขียนเล่าประวัติความเป็นมาพระเอกแนบสนิทไปกับเนื้อเรื่องก็ได้ ไม่จำเป็นต้องพล่ามยาวเหยียดตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่แบบนี้ มันน่าเบื่อ คำแนะนำพิเศษนะ เวลาเขียนนิยายอะ บทนำมันสำคัญมากๆ เลยมึง เพราะมันเป็นตัววัดว่าคนอ่านจะอยากอ่านเรื่องของมึงต่อไหม เหมือนมึงดูทีวีอะมึง มึงนึกภาพตามกูสิคะ เวลาเจอหนังเรื่องไหนลอยขึ้นมา ถ้าหนังเรื่องนั้นเล่าแบบบรรยายเสียงเอื่อยๆ ไปเรื่อยๆ โดยไม่มีเหตุการณ์อะไรน่าสนใจ ดูไปห้านาทีก็ยังเหมือนเดิม มึงอยากเปลี่ยนช่องไหม? นั่นแหละ การเขียนนิยายก็เหมือนกัน มึงต้องจับคนอ่านให้อยู่หมัดอะมึง
ไม่ต้องยัดเยียดข้อมูลพระเอกหรอก เขียนเรื่องให้มันน่าติดตามให้ได้ก่อน ถ้ากูอยากติดตามแล้ว กูก็จะอยากรู้จักอีพระเอกของเรื่องเองแหละ
กูทนอ่านไม่ไหวจริงๆ ขอข้ามไปหาเนื้อหาส่วนที่เนื้อเรื่องเริ่มเดินไปข้างหน้าแล้วนะมึง กูสรุปเผื่อเพื่อนโม่งที่มาอ่านเล่นนะคะ เอาเป็นว่าสรุปสั้นๆ ว่า อิพระเอกเรื่องนี้มันอกหักค่ะมันเลยเปลี่ยนไป เท่ขึ้น อิดอก แค่นี้ก็ต้องอินโทรซะยาว เปลืองกาแฟกูมากๆ
คำแนะนำพิเศษนะ บทนำนี้อะ ตัดข้ามมาเปิดเรื่องที่ตอนอิพระเอกเปิดประตูเข้าห้องมาสบตายูนะแบบเท่ๆ เลยก็ได้ แล้วอาจจะให้ทุกคนกรี้ดว่าอิพระเอกนี่เปลี่ยนไปโดยอาจจะดูหล่อขึ้นเพิ่มภาษีให้อิพระเอกไปอีก ตานี้พอทุกคนกรี้ดยูนะก็กรี้ดเลยทำให้แฟนยูนะไม่พอใจ เกิดเรื่องราวอะไรก็ว่าไป จบเรื่องวุ่นๆ มึงค่อยมาเล่าอดีตแบบสรุปๆ ที่มาของพระเอกก็ได้ กูว่าแบบนี้มันจะน่าสนใจกว่า
อ่านต่อนะคะ
หือ หือ หือ อิด๊อกกก มาอีกแล้วเว้ย ซาวด์เอฟเฟค!
"ชิ!! ไอ้นี่หน้ากวนประสาทชะมัด!!!" ชายอีกคนที่อยู่ด้านข้างกำหมัดแน่และชกมาที่หน้ากันต์ ยูนะเห็นงั้นก็รีบร้องห้าม
"หยุดนะ!!!ปึกกกก!!!!" ทั้งห้องเงียบไปชั่วครู่เพราะอึ้งอยู่
อิดอก กูเองก็อึ้ง
นี่มึงเอาอะไรมาให้กูอ่าน กูเกือบพ่นกาแฟใส่จอ กาแฟกูแพงนะคะ
เครื่องหมายพวกนี้อะมึง ! นี่อะ ใส่ตัวเดียวก็พอ หรือถ้าอยากใส่เยอะก็ไม่ควรเกินสามตัว (เขียนแบบนี้ !!! ) ไม่ใช่อยากใส่กี่ตัวก็ใส่ อิดอก ที่กูพูดมานี่มาตรฐานสำนักพิมพ์นะ มึงลองค้นกูเกิลคำว่า การจัดต้นฉบับ อาจจะยังพอเจอที่เขาสอนวิธีใช้เครื่องหมายพวกนี้ในต้นฉบับนิยาย ปึกกกก ก็เหมือนกัน จะลากตัวอักษรยาวๆ ก็ไม่ควรเกินสามตัว แต่ถ้าถามกูนะ ปึก! ก็พอแล้ว
นอกจากเรื่องเครื่องหมายและการใส่ตัวละกดเพื่อลากเสียง กูอยากขอติงเรื่องการใส่ซาวด์เอฟเฟคนิดนึง
มึง กูงงอะ หยุดนี่คำพูดยูนะสินะ แล้วปึกคืออะไร เสียงยูนะโดนส้นตีนใครลอยมากระทบปากฟันร่วงเหรอสัส ถ้ามันเป็นซาวด์เอฟเฟคที่ไม่ใช่คำพูดจากปากตัวละคร มึงไม่ได้ต้องเอามายัดไว้ในเครื่องหมายคำพูดเดียวกับคำพูดตัวละครเว้ยยยย สับสนเหี้ย
กูเริ่มเส้นเลือดขมับเต้นตุบๆ ละ กูปิดเพลงแป๊บอิห่า เพลงเดียวเล่นวนซ้ำทำนองเอื่อยๆ แม้จะเพราะแต่ฟังแล้วสะกดจิตชิบหาย
เดี๋ยวจะยาวไป พักแป๊บนะคะ ขอนวดขมับสักครู่ เดี๋ยวมาอ่านต่อ
จัดหน่อยสิคะซิส
https://my.dek-d.com/cmch3rry/writer/view.php?id=1536439
ต่อจาก >>671 นะคะ
โอเค กูหายเวียนหัวแล้ว มาๆๆ อ่านต่อ
เรื่องซาวด์เอฟเฟคนี่เป็นปัญหาสำคัญมากๆ เลยมึง
ตัวอย่างนอกจากที่พูดไปแล้วก็มี "ฟุบ กร๊อปปป อร้ากกกก!!!!!" "ปึ้งงงง" แล้วก็มา "ฟุบบบบ กร๊อปปปปป อร้ากกกก!!!!" อีกที ตามมาด้วย "ฟุบ ผัวะะะะ โคร้มมมมม!!!!" มันไม่โออะ ก็อย่างที่บอกๆ ไปข้างบนแหละ ถ้าปรับได้ก็ลองปรับดู
คำผิดเยอะมากอะมึง ขนาดว่ากูอารมณ์ดีๆ ยังสะดุด ประสาทแดรกพอประมาณ
ไออาล็อค จังหวะกูเจอ ผมมาสมัครชมรมนะ แล้วอิรุ่นพี่ตอบ โอ้ว งั้นขอแนะนำตัวนะ ผมชื่อหมูหมาแมวนะ กูสะดุดกึกจริมๆ นะ
นะนะนะ นะประหนึ่งมีนะเป็นคำสร้อย อิดอก ไม่เอานะ ไม่เขียนนะ ติดนะนะมึงนะ นะนะนะ
คำแนะนำเหมือนเรื่องก่อนหน้าที่กูเมาธ์ไว้ข้างบนนะเพื่อนโม่ง เวลาเขียนบทสนทนาอะไรให้ลองพูดออกมาดู แล้วคิดให้ดีว่า สิ่งที่ตัวเองเขียนเป็นไดอาล็อคมันใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะพูดไหม เพิ่มให้อีกนิดว่า อยากให้คิดเผื่อด้วยว่ะ ว่ามนุษย์คาแรคเตอร์อย่างตัวละครของมึงอะ มันจะพูดแบบไหน บทสนทนาเป็นสิ่งสำคัญมากนะมึง ต่อให้บรรยายดีแค่ไหนถ้าบริหารบทสนทนาไม่เป็นมันก็ซำนั่นแหละ ลองอ่านออกเสียงดูตะ โอเคนะคะ
กูไม่อยากพูดเรื่องเดิมๆ ซ้ำอะ เอาเป็นว่าอ่านต่อๆ มาก็ยังเจอปัญหาเดิมๆ สตอรี่ก็ไม่มีเหี้ยอะไร แค่พระเอกล้มอริได้ก็มาสมัครเข้าชมรมแล้วก็มีเสียงซาวด์เอฟเฟคถีบประตูปั้งงงงงงง!!!!! มีคนมาหาเรื่อง แล้วก็ตบกัน มหัศจรรย์ตรงที่ซาวด์เอฟเฟคฟันดาวมี "เปรี้ยงงงงตู้มมมมม" ด้วยค่ะอีด๊อกกก ตาที่มันโดนถีบโดนเหวี่ยงไปกระแทกพื้นจะตูมจะอะไรกูก็ยังเชื่อ แต่ฟันดาบใส่กันมันไม่มีเปร้ยงตู้มว้อย เอาดาบรับไม้เบสบอลก็ไม่ได้ดังเปรี้ยง ฟ้าผ่าหัวมึงอ่อ น้องสาวมึงสิใช้ดาบแล้วเปร้งตู้ม บ้านมึงฟันดาบแล้วดังเปรี้ยงตู้มทั้งตระกูล!
ยังไงดีอะมึง กาแฟกูหมดแล้วเนี่ย กูเครียดแล้วติดนิสัยชอบกระดกน้ำ กาแฟกูหมดแล้ว กูยังอ่านบทนำไม่จบเลย คิดเอาละกันว่าความปรับปรุงไหม
กูพยายามไม่ติงเรื่องพล็อต เพราะกูเพิ่งอ่านแค่บทนำเอง กูเลยไม่แน่ใจว่ามึงจะมีเซอร์ไฟรส์อะไรกูไหม เอาเป็นว่าขอติงแค่เรื่องความไม่สมเหตุสมผลของเซตติ้งไปก่อนละกัน คือ ฉากนี่คือโรงเรียนใช่ไหม มึงทะเลาะกันในโรงเรียนขนาดนี้แต่ไม่มีใครมาห้ามอะไรเลย แต่มันก็ยังพอกล้อมแกล้มคิดไปได้นะว่าเด็กๆ อาจจะช่วยกันปิดฝ่ายปกครอง หรือไม่อิโรงเรียนนี้อาจจะเป็นแบบมัธยมซูซูรัน โรงเรียนอีกา เกิดทันไหม?
พอก่อนกูเหนื่อย สามทุ่มแล้วมึง กาแฟหมดแล้ว ต้องลุกแล้วด้วยค่ะ
กูขอติดไว้ก่อนนะ พบกันพรุ่งนี้ค่ะซิส ราตรีสวัสดิ์ เพื่อนโม่งอยากช่วยสับต่อก็มาแตะมือกันได้นะคะ
โอ้โห เหี้ยมาก สติกูฟั่นเฟือนถึงขั้นพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกเยอะแยะเลย สงสัยจะล้าว่ะมึง โทษที เดาออกเนอะว่าคำไหนคืออะไร
พูดถึงความสมเหตุสมผลแล้ว อยากรู้ว่านิยายไทยแม่งจะเดินเจริญรอยตามหนังอินเดียรึเปล่าว่ะ
https://www.youtube.com/watch?v=nZ6Vk--vRwM
ฮูกแต่งไรวะ มีแต่งตามด้วย
กิ่งน้าเขียนนิยายนางเอกฉลาดอีกแล้วเหรอวะ ถถถ
คือบางทีคนเราก็ชอบคิดกันไปเองว่านางเอกโง่มันแย่ เพราะได้รับอิทธิพลจากละครหลังข่าว เลยพยายามแก้ลำโดยการยัดความฉลาดใส่ให้ตัวละคร จนลืมไปว่าอันที่จริงสิ่งที่ควรเป็นไม่ใช่ยัดคาแร็คเตอร์ฉลาดหรือโง่ แต่คือการทำให้ตัวละครมีความเป็นมนุษย์ เก่งในเรื่องที่ตัวเองถนัด มีคอมมอนเซ้นส์ โง่ได้ในบางเรื่อง คิดสั้นได้เวลาโกรธหรือเสียใจ
สวัสดี เราโม่งที่เคยรีวิวนิยายพริม >>webnovel/2403/401/ เอง (และของเจ๊มุ >>webnovel/2403/543/ กับพี่ริ >>webnovel/2403/510/)
กุกลับมาอีกที ทุกคนมีชื่อแล้วหรอวะ กุขอมั่ง กุโม่งจึกนะ
เห็นมีคนเอานิยายมาลงให้สับเยอะเลย ขอแจมด้วย
ปล. กุไปไล่อ่านมา นิยายพริมได้ตีพิมพ์ได้ไงวะะะ กุอยากปริ้นท์รีวิวตัวเองมาเผาแล้วสาดพริกใส่แม่งจริง ๆ
โม่งจึกค่ะ รีวิวเรื่อง perfectic world
เริ่มแรก ไม่มีคำว่าperfecticในภาษาอังกฤษ perfectเป็นadj.อยู่แล้ว ดังนั้นชื่อเรื่องควรเป็น perfect world ให้ดีควรมีarticleด้วยเป็น The Perfect World
บทนำ--- เปิดมาเป็นประวัติของโลกคร่าว ๆ น่าสนใจตรงที่เป็นตัวละครสี่ตัวอ่านประวัติพวกนี้อยู่
แต่กุว่าตรงนี้ยังไม่ดีตรงที่สามตัวละครจากสี่มีปฏิกริยาจะฉีกหนังสือทิ้งเหมือนกัน แต่ดันมีประกาศปฐมนิเทศมาเสียก่อน
ถ้าปรับให้ต่างคนต่างตอบสนองต่างกันก็จะสามารถปูทั้งความเป็นมาของเรื่องคร่าว ๆ พร้อมกับปูพื้นนิสัยตัวละครไปได้ในตัว ถ้าตัวละครจะตอบสนองเหมือนกันก็น่าจะบอกลักษณะแต่ละคนมา สีผม สีตา ไรงี้ แต่กุไม่ค่อยแนะนำ คนแม่งจำไม่ได้หรอก นิสัยมันเด่นกว่า
กุอ่านตรงนี้แล้วมีความหวัง จนกระทั่งทุกอย่างพังทลายในบทแรก มึงแต่งกันหลายคนใช่ม่ะ เอาคนแต่งบทนำกุมา
เปิดมาเป็นแนวนิยายแจ่มใส ทั้งภาษาและตัวละคร นางเอก(?)ชื่อมาซากิบ่นว่าอยากตั้งกลุ่มซึ่งกุก็ไม่รู้ว่ากลุ่มไรแล้วตั้งไปทำไมเพราะหลังจากนั้นเพื่อนพวกนางก็กรูมาเป็นฝูง มีแต่ชื่อยุ่นยาว ๆ ไม่มีการบรรยาย/แนะนำตัวละคร กุไม่รู้ใครเป็นใครว้อย
หลังจบพิธีปฐมนิเทศซึ่งแม่งตัดข้ามไปดื้อ ๆ เลย กุนึกว่ามันสำคัญ จู่ ๆ นางเอกก็ร้องไห้แล้วอีคิริกิริ(กุขอเรียกคิคิ)ก็ปลอบ นางเอกก็ตอบว่า "ฮึก ๆ กระซิก ฮึก ๆ" พร้อมรำพึงในใจว่า ฉันนี่อ่อนแอจังเลยน้าาาา คนแต่งพิมพ์น้าแบบนี้จริง ๆ มึง กุว่าอีมาซากิแม่งแกล้งร้องไห้อ่อยคิคิแน่นอน
คนเขียนเป็นอะไรกับสระอาไม่รู้ ต้องลากยาว ๆ ตลอด แบบ กิ่งน้าาาา แบบนี้ตลอดเลยน้าาา กุรำคาญน้าาาา
คิดว่าถ้าจะให้ตัวละครพูดลากเสียง ใช้ตัว ~ นี้จะดีกว่า ใช้พยัญชนะท้าย/สระท้ายซ้ำไว้สำหรับฉากบู๊จพหมดกว่า ดูมีพาวเวอร์
หลังจากนั้นนางเอกก็กลับบ้าน บ่นเรื่องที่ร้องไห้ตอนปฐมนิเทศแล้วหลับ คนแต่งเขียนตอนหลับว่า zzzzzzzzzzzz ส่วนกุก็......ตอบ
มาซากิฝันว่าเห็นผู้หญิงให้สร้อยคอมา บอกว่านาฃเป็น The Chosen One พอตื่นมาก็มีสร้อยคออยู่จริง ๆ นางก็พยายามคิดว่าไปเอามาจากไหนแต่คิดไม่ออกเลยบอกว่า เออ กุจะทำตามที่มึงขอนะ แล้วก็หลับอีกรอบ
บรรยายน้อยมากกกกกกก เข้าใจว่าคนเขียนยังเด็กอยู่ อ่านแต่นิยายแจ่มใส กุไม่ว่าอะไรแล้วกัน
แต่กุอยากรู้จริง ๆ ว่ามึงร้องไห้ตอนปฐมนิเทศทำไมวะะ
มา กูกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมกับพลังชีวิต เรามาอ่าน New World กันต่อนะคะซิส
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/toaudition95/writer/view.php?id=1509550
ที่เมาธ์ไว้ก่อนหน้า
1 >>671 2 >>674
สิ่งนึงที่ต้องขอชมนะมึง คือ คนแต่งแม่งพยายามค้นหาเพลงมาก แต่ละบทจะมีเพลงใส่โค้ดออโต้รันเอาไว้ สิ่งนี้มันบ่งบอกถึงความใส่ใจอย่างน้อยๆ ก็ในแง่ความรู้สึกที่มีต่อนิยายเรื่องนี้ของเขา ชอบความรู้สึกที่พยายามจะนำเสนอ แต่เรื่องนี้ก็ดาบสองคมนะมึง อิเพลงที่ใส่มามันก็เพราะดีอะนะสำหรับคนชอบฟังเพลง แต่สำหรับคนไม่ชอบอาจรำคาญได้ง่ายๆ กูเห็นนักเขียนหลายคนที่กูตามอ่านเขาใส่เพลงนะมึง แต่เขาไม่ออโต้รัน กูว่าแบบนี้จะดีกว่า ไม่ต้องยัดเยียด กูอยากฟังกูจะกดฟังเอง ไม่ต้องมาอำนวยความสะดวกให้กูขนาดนี้
จบเรื่องเพลง มาอ่านต่อนะ
เขียนมาขนาดนี้ แต่กูเพิ่งพ้นจากบทนำ...อิดอก ชีวิตยังอีกยาวไกล สูดลมหายใจเรียกพลังแป๊บค่ะ ฮึ้บบบ
นี่คือสตอรี่ย่อๆ นะคะซิส
พอเข้าบทที่หนึ่ง อิพวกเพื่อนในชมรมที่กันต์(ชื่อพระเอก ใช่ค่ะซิส พระเอกชื่อ อามากิริ กันต์ คนเขียนมึงตอบกูมาว่าชื่อนามสกุลทั้งหมดในเรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร ถ้ามึงตอบได้ก็โอเค ส่วนตัวกูไม่ติดใจอะไรมาก แต่ไม่ชอบนิยายที่คนเขียนตั้งชื่อสั่วๆ อารมณ์ว่านึกอยากเอาอะไรมาเขียนก็เขียน ถ้าไม่อยากให้กูรู้สึกขัดๆ เวลาเจออิชื่อมิกซ์สัญชาติแบบนี้ มึงอธิบายที่มาของชื่อหน่อยก็ได้นะคะ แม้ว่าจะบอกว่าเป็นโลกแฟนตาซีหรือโลกเสมือนอะไรก็ตาม แต่ไม่ใช่ว่าเสมือนแล้วมึงจะเขียนอะไรก็ได้นะ อย่างน้อยต้องมีเหตุมีผลในตัวของเนื้อเรื่องเองให้คนอ่านอย่างกูอ่านแล้วยอมรับได้ เข้าใจได้)
อิห่า วงเล็บยาว เอาใหม่นะคะ
พอเข้าบทที่หนึ่ง เพื่อนชมรมที่กันต์เพิ่งมาสมัครก็คุยกันเรื่องเกม เปิดบทมาก็คุยกันเลยมึง จนตอนแรกกูสับสนว่านี่กูอ่านนิยายผิดเรื่องหรือเปล่า กูไม่แน่ใจว่าคนเขียนมึงอยากให้กูเซอร์ไพรส์หรือเปล่า แต่ด้วยความที่ voice การเล่าเรื่องของมึงในช่วงที่ไม่มีฉากแอคชั่นยังเอื่อยๆ กูเลยไม่เซอร์ไพรส์แต่อุทานในใจว่า "เชี่ยอะไรวะเนี่ย" แทน
เนื้อหาช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เพื่อนกันต์ก็อธิบายเรื่องเกม NWO โฆษณาว่าแลกเงินในเกมเป็นเงินจริงได้โน่นนี่นั่น สมจริงงั้นงี้ อิดอกกันต์ก็เลยเกิดอยากช่วยพ่อแม่หาเงินด้วยการเล่นเกม กูชอบความรู้สึกแบบนี้ที่แทรกอยู่ในนิยายนะ แต่อ่านๆ มาก็ทำให้รู้ว่าคนเขียนนี่ยังเด็กอยู่ มุมมองความคิดอะไรลายๆ อย่างมันยังละอ่อนแบบคนยังไม่ค่อยได้เผชิญโลกอะมึง อันนี้กูพูดรวมๆ นะคะ ไม่ได้หมายถึงตาที่อิกันต์อยากเล่นเกมแลกเงินมาแบ่งเบาภาระที่บ้าน
กูดูจากสำนวน ดูจากวิธีการเล่า ดูจากตรรกะหลายๆ อย่างในเรื่องแล้ว ถ้าให้กูแนะนำนะ อ่านนิยายเยอะๆ ค่ะซิส ในเมื่อชีวิตจริงมึงเก็บแต้มบุญไม่ทันชาวบ้านเขามึงก็ต้องศึกษาชีวิตจากการอ่านนิยายและหนังสือสารคดีต่างๆ มึงจะได้สะสมแต้มบุญเอาประสบการณ์เอามุมมองการมองโลกที่กว้างขึ้นมาเขียนนิยาย ตรรกะในนยายตอนนี้ไม่ใช่แย่ แต่มันเด็กอะมึง ถึงตัวเดินเรื่องกับตัวละครอื่นๆ ของมึงจะเด็ก แต่คนอ่านที่ไม่เด็กมาอ่านแล้วไม่อินอะมึง อ่านแล้วมันอึดอัด ความรำคาญพรรค์นี้ไม่เกิดขึ้นในตอนที่กูอ่านไลท์โนเวลแนวนี้ที่ตัวเอกอายุเท่านี้นะมึง ถ้ามึงอยากให้กลุ่มคนอ่านของมึงกว้างขึ้น ลองพิจารณาเรื่องนี้ก็ดี
กูเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกว่าปกตินิยายทั่วไปที่เขใส่ซาวด์เอฟเฟคเขาทำยังไง ถ้ามึงไม่บรรยายแนบไปกับบทบรรยาย มึงจะเขียนคล้ายๆ ที่ทำอยู่ก็ได้ แต่ไม่ต้องใส่เครื่องหมายคำพูดให้มันนะ มึงอาจจะเอาเครื่องหมายคำพูดออกแล้วทำตัวเอียงก็ได้ แค่นี้ก็โอเคละ
อิดอกกกก พอเข้าเกมมา สิ่งแรกที่ลาสทำคือไล่ตบกระต่าย อิคนใจร้าย มึงทำร้ายน้องตุ่ย มึงเป็นศัตรูกับกรูว! โทดๆๆๆ กูอิน ตบกระต่ายมันก็เป็นเรื่องปกติอะนะ เข้าเกมมาใหม่ๆ ก็ไม่ค่อยมีตัวอะไรพิลึกึกกือให้ตบหรอก แต่ มัน ไม่ เท่ ว้อย มึงช่วยเปิดตัวพระเอกในเกมเท่ๆ กว่าไล่ตบกระต่ายได้ไหม อิดอก กุสงสารกระต่าย
อิห่า เกิน 4000 อักษร
ต่อจาก >>693 นะคะ
เกิดเป็นกันต์นี่ซวยชิบหาย อิเหี้ย ฉากเปิดตัวในบทนำก็เอื่อยๆ ไม่เท่ พอเข้าเกมก็เสือกเอื่อยต่อแล้วมาตบกระต่าย บทไม่ส่งสัดๆ ถ้าเป็นละคร กูจะด่าคนเขียนบทกับผู้กินตับ ดอกมาก กูสงสารพระเอกของกู แค่ตบกระต่ายก็ใช้เวลานานหลายย่อหน้า แถมยังโดนกระต่ายเล่นจนทรุดลงหายใจหอบถี่...มึงคะ ต่อให้มึงจะบอกว่ากระต่ายตัวใหญ่ แต่กูก็ยังไม่เห็นภาพลักษณ์ที่ดูน่ากลัวเหี้ยอะไรเลย มึงช่วยส่งเสริมให้พระเอกกูดูดีขึ้นด้วยการบรรยายให้กูเห็นหน่อยว่ากระต่ายตัวนี้มันน่ากลัว หน้าตาเหี้ยมโหดอะไรก็ว่าไป อะไรก็ได้ที่ไม่เหมือนกระต่ายธรรมดาที่ตัวโตอะมึง กูอ่านแล้วเข้าใจนะว่ามันเป็นกระต่ายที่ไม่ธรรมดา แต่มึงไม่ค่อยบรรยายลักษณะที่ทำให้รู้สึกว่าน่ากลัวหรืออันตราย กูอ่านแล้วเลยจินตนาการถึงภาพกระตุ่ยตูดนุ่มตัวโตไล่กระทืบพระเอก อิห่า โดนกระตุ่ยทำกระดูกแตกตั้งแต่นาทีแรกที่เข้าเกม... ตกลงนิยายเรื่องนี้มึงจะขายใคร จะขายคนอ่านวัยที่กรี้ดกร้าดพระนางเท่หรือไม่ใช่ ถ้าตอบว่าไม่ใช่ กูจะบอกไว้เลย มึง คิด ผิด ช่วงวยแบบนั้นนั่นแหละคนอ่านส่วนใหญ่ของมึง เพราะด้วยตรรกะระดับนี้กับแนวการเขียนแบบนี้คนที่อายุเยอะหน่อยอ่านไม่ไหวอะมึง มันจะเห็นความเฟคเต็มไปหมด ต้องให้คนที่มีประสบการณ์และมุมมองโลกในระดับเดียวกับช่วงอายุพระเอกอ่านเท่านั้น ถึงจะไม่รู้สึกว่าขัดๆ อะไรมากมาย
มึงคิดว่าเพราะอะไรนิยายหลายเรื่องที่พระเอกช่วงวัยนั้นถึงต้องดูเท่ดูเก่งเทพ ก็เพราะมันเท่ไงมึง มันตอบสนองความต้องการเทพของคนอ่านเว้ย มัน่ายต่อการเอาตัวเองมาสวมแล้วฟิน ถ้าเจอพระเอกหล่อๆ เก่งๆ ก็จะอยากกรี้ดกร้าดอะค่ะ มึงไปคิดให้ดีก่อนนะว่ากลุ่มเป้าหมายของมึงคือใคร และกลุ่มคนอ่านที่เป็นเป้าหมายของมึงต้องการอะไร ลองรีไรท์ดู กูเห็นความพยายามในการเขียนและความใส่ใจในการค้นหาเพลงตั้งเยอะแยะ กูว่าคนแบบนี้ถ้าเอาจริงก็ปรับได้ไม่ยาก ที่พูดนี่เพราะกูอยากให้มึงประสบความสำเร็จ ไม่ได้อยากให้มันจบอยู่ที่แค่นิยายอ่านเล่นคั่นเวลาบนเว็บ
พอเข้ากลางบทที่สี่นะ กันต์ก็กลับเมืองมา แล้วได้ปสมัครเรียนเวทมนตร์ในเกม จากนั้นก็ไปโชว์ฝีมือเลยได้เป็นลูกศิษย์จอมเวทโบราณของเกม(AI) เวทมนตร์ เขียนแบบนี้นะคะซิส คนเขียนผิดเยอะมาก
ก็ไม่มีอะไรมากมึง จนถึงบทที่ห้าก็ยังไม่มีสตอรี่อะไรให้อยากเกาะติด บทที่ห้าก็จบลงด้วยการที่กันต์ไปไล่ตบมอนในเกม
มึง กูขออนุญาตแนะนำอีกอย่าง กูทนไม่ไหวจริงๆ ว่าจะไม่พูดแล้วแหละ อดไม่ไหว เวลาเขียนนิยายอะ ไม่ต้องเล่ารายละเอียดชีวิตแม่งขนาดนี้ก็ได้ อะไรที่ไม่มีความสำคัญต่อเนื้อเรื่องหรือรวบฉากได้มึงรวบไปเลย เล่าเรื่อง 1 2 3 4 5 เอื่อยๆ แบบนี้ มันน่าเบื่อชวนให้อยากกดปิดมากๆ
ปัญหาตอนนี้นะ ตัวละครก็ไม่ดึงดูดกู เนื้อเรื่องก็ไม่มีอะไรที่ดึงดูดกู สำนวนกลวิธีนำเสนอก็ไม่มีอะไรดึงดูดกู นิยายบางเรื่องสตอรี่ไม่ค่อยคืบหน้าแต่สำนวนเขาดีอะมึง มีการจิกกัดเสียดสี บางเรื่องก็ขำ อ่านแล้วมันอยากอ่านต่อ แต่อันนี้คือไม่มีอะไรแบบนี้ มันเลยเนือยๆ
เดี๋ยวขอพักทำงานต่อก่อนนะ เหลืออีกห้าบท เดี๋ยวมาอ่านไปเมาธ์ไปต่อ ตอนเย็นๆ
>>695 ใช่ครับ แต่มวยปล้ำเอามาจาก ศัพท์การเมืองอีกทีครับ คำนี้กล่าวถึงยุค post cold war หรือหลังสงครามเย็น ส่วนใหญ่จะกล่าวถึงในบริบทของ conspiracy theory (ทฤษฎีสมคบคิด) มากกว่าครับ คือประเทศที่ชนะสงครามโลกครั้งที่สองจะสร้างระเบียบโลกใหม่ อะไรแบบนั้น และพวกที่ใช้คำนี้ในทางลบจะเป็นกลุ่มประเทศสังคมนิยม กลุ่มประเทศตะวันออกกลางที่ต่อต้านตะวันตก อะไรประมาณนี้ครับผม
เหยดเขร้ๆๆๆๆๆๆๆๆ MSO กลับมาแล้ว 555555 รอมา 5 เดือนกว่าจะมีตอนใหม่ แต่ก็ยังดีที่กลับมา
สมองบวมพอกัน นี่จำอันเดอร์สับกับเคน ถ้าไม่ทักมาก็จะลืม ฉายาอิเคนมันซาตานใต้หน้ากาก อินี่ต่างหากใส่หน้ากาก
>>698 กูขอนอกเรื่องด้วยคน กูคิดถึงคริส เบนวา T_T แล้วก็ชอบเรย์619มากฮือออออ
>>694 ตี1กว่าละมึงยังไม่มาเลย;-;
พวกมึง กูถามหน่อย หมวดรักแฟนตาซีนี่มันคือเรื่องที่เน้นความรัก แต่เซ็ตติ้งอยู่ในโลกแฟนตาซีใช่ป่ะ แล้วถ้าอย่างนิยายกูมีความรักเป็นตัวขับเคลื่อนทำให้เกิดคอนฟลิคปมต่างๆของเรื่อง แต่เน้นเล่าการผจญภัยและวิธีแก้ปัญหาของพวกตัวเอกในโลกแฟนตาซีมากกว่า นี่นิยายกูควรอยู่หมวดไหนวะ(เพราะระบบแทคมันยังไม่ดีพออ่ะนะ)
ตกใจนี่มู้มวยปล้ำ?
>>704 สรุปงานสิ้นเดือนอะมึง งานเยอะมาก โทษว่ะ
รักเด่นก็รักแฟนตาซี แฟนตาซีผจญภัยเด่นกว่าก็ไปแฟนตาซี มึงต้องชั่งน้ำหนักดูว่านิยายมึงไปทางไหนมากกว่ากัน รักเป็นเครื่องเคียงก็เลือกแฟนตาซี แฟนตาซีเป็นแค่ฉาก เซตติ้ง แต่ตั้งแต่ต้นจนจบดำเนินเรื่องโดยใช้ความรักขับเคลื่อน เน้นเรื่องความสัมพันธ์ความรักของตัวละคร มึงก็โยนไปหมวดรักแฟนตาซี แต่ต้องใช้สายตาที่เป็นกลางมากๆ มองอะมึง บางทีสิ่งที่มึงอยากเขียนกับสิ่งที่เขียนออกมาจริงๆ มันก็ต่างกันอะนะ ถ้าไม่มั่นใจก็ลองเอาไปถามคนรอบๆ ตัวสักหลายๆ คนหน่อยละกัน
รักแฟนตาซีกับแฟนตาซี บางทีสับสนกว่าการเปรียบเทียบเกมออนไลน์แฟนตาซีกับแฟนตาซีเพียวนะ สัส
เช้านี้จะว่างไปถึงเก้าโมง คิดว่าน่าจะอ่านไปเมาธ์ไปจนครบสิบบทพอดีละมั้ง น่าจะทันเนาะ
ภาคต่อของบทเมาธ์มอย New World Online นะคะซิส
ที่เมาธ์ๆ ไว้ก่อนหน้านี้ 1 >>671 2 >>674 3 >>693 4 >>694
ไม่แปะลิงก์นิยายซ้ำแล้วนะ ขี้เกียจ
พอเข้าบทที่หก อิกันต์ก็พาเพื่อนไปที่บ้าน บ้านอิกันต์นี่ใหญ่โตกว้างขวางมาก ก็สมราคากับที่บอกไว้อะนะ ว่ามันเป็นตระกูลนักดาบมีชื่อเสียง พอเข้าบทนี้ตัวละครน้องสาวกันต์ก็ออกมา ตัวละครน้องสาวกันต์นี่ตามสเตปนิยายฮาเร็มเลยข่า เป็นน้องสาวแสนสวยที่คนอื่นเห็นแล้วต้องชอบ
อิกันต์ก็มาโชว์สกิลสอนนักเรียนของพ่อฟันดาบแทนพ่อต่อหน้าเพื่อนๆ (อิดอก เรียกเพื่อนมาอวดก็บอกมา วางแผนจิโชว์เทพต่อหน้าเพื่อนก็บอกกรูว ถถถ)
พออ่านมาถึงบทนี้ก็ทำให้มั่นใจถึงปัญหาอีกอย่างของคนเขียนนิยายเรื่องนี้ อาจเพราะความใหม่ ยังไม่เคยเขียนนิยายมาก่อน พอมาเขียน ตาแรกเลยยังจับทางไม่ถูก ยังไม่รู้ว่าต้องเล่าเรื่องยังไงให้น่าสนใจ วิธีการบรรยายในแต่ละจังหวะบทสนทนาก็ดูเกินๆ ขัดๆ บางทีก็มาบอกย้ำสิ่งที่คนอ่านจะคาดเดาได้อยู่แล้ว เช่น
"อะ พี่กลับมาแล้วเหรอคะ" ไปเดินไปปิดน้ำและเดินมาต้อนรับ เล่นเอาโทชกับเรียวเขินหน้าแดงเลยเพราะน้องสาวกันต์น่ารักอย่างกับตุ๊กตาเลยนี่นะ
"อึม กลับมาแล้ว"
"เอะ เพื่อนพี่เหรอคะ" ไมถามถึงพวกฮิเมะ
เนี่ยอะมึง
มองในแง่ไลท์โนเวลสำนวนวัยรุ่นๆ มันก็ไม่ได้แย่มากถึงขั้นต้องด่านะมึง แต่จังหวะอย่าง "ไมถามถึงพวกฮิเมะ" มึงไปบรรยายกิริยาท่าทางฮิเมะแทนก็ได้ เพราะคนอ่านอย่างกูอะ อ่านแค่ไดอาล็อคกูก็รู้แล้วว่าอิน้องมันถามถึงใคร มึงไม่ต้องมาเน้นย้ำซ้ำๆ มันฟุ่มเฟือยค่ะ มึงใช้ตัวอักษรให้คุ้มๆ หน่อย มึงอาจจะอาศัยจังหวะนี้บรรยายให้เห็นเนียนๆ ก็ได้ว่าอิน้องมันสวยน่ารักยังไง
พอเข้าบทที่แปด เหมือนคนเขียนเริ่มอยู่ตัวละ ตัวกูเองก็เริ่มชินกับสำนวนของเรื่องแล้วด้วยอะมั้ง เลยไม่ค่อยรู้สึกต่อต้านเท่าตอนอ่านตอนแรกๆ
นี่แหละมึง คนเขียนนิยายบางคนแม่งไฟติดช้า แต่บางคนบทแรกๆ ดีสัส เขียนๆ ไปดันออกอ่าวออกทะเลตกม้าตาย ตัวอย่างเรื่องที่เป็นแบบหลังคือเรื่องหว_ กูว่าจะไม่พาดพิงละ แต่เห็นตอนล่าสุดที่กลับมาอัพกูทนไม่ไหวจริงๆ กูผิดหวังมากๆ ดูๆ ไปเหมือนเวลาหา "แรงบันดาลใจ" จากนิยายหรือซีรีย์แนวจีนเรื่องไหนที่มัน "เข้ากับเนื้อเรื่อง" ไม่ได้ คนเขียนก็คล้ายจะไม่รู้จะเขียนอะไรไปซะอย่างงั้น ไปอ่านบนำ บทตาม แล้วเอามาเทียบกับตอนล่าสุด มึงจะเห็นความแตกต่างที่ชัดเจนมากๆ
อ่าน NWO กับ หว_ แล้ว รู้สึกว่า นี่แหละมึง ตัวอย่างของคนหัดเขียนนิยายสองชนิด
ชนิดแรก พวกพยายามหัดแต่งด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองเป็นหลัก ประเภทนี้ต่อให้จะจดจำวิธีเขียนมาจากไหนบ้างแต่เขาจะไม่ค่อยติดแพทเทิร์นอะไรมาอะมึง สำนวนแม้จะแปลกๆ ขัดๆ ไปบ้างแต่จะมีความเป็นตัวของตัวเอง
ชนิดที่สอง พวกพยามเขียนโดยจดจำวิธีเขียนเล่าเรื่องมาจากนิยายเรื่องอื่น พวกนี้ก็คล้ายๆ นักวาดที่หัดวาดด้วยการดราฟ บางคนแม่มติดใจ ดราฟไปดราฟมาก็พัฒนาฝีมือการดราฟไปเรื่อยๆ กลายเป็นอีขี้ก๊อบชั้นเซียน บางคนดราฟไปสักระยะพอมีแนวทางของตัวเองพอเริ่มเขียนเองเป็นก็เลิกดราฟ แต่จะสามารถพัฒนาลายเส้นที่เป็นอกลักษณ์ของตัวเองได้ไหมก็อีกเรื่อง
พวกสองชนิดนี้ กูชื่นชมพวกชนิดแรกมากกว่า มันเหมือนเราได้มองคนคนนึงพยายามพัฒนาตัวเองขึ้นมาด้วยตัวเองอย่างเป็นตัวของตัวเองอะมึง อีกอย่าง พวกชนิดที่สองอะ มองในมุมของพวกเจ้าของผลงานที่โดนลอกลายมายำใหม่ก็น่าหดหู่ใจมากอะมึง สงสารเค้า หลายคนกว่าจะเรียนรู้กว่าจะหัดจนเขียนเก่งๆ นำเสนอเก่งๆ คิดฉากเหตุการณ์เจ๋งๆ ได้ เขาต้องใช้เวลาขัดเกลาตัวเองมานาน แต่อิพวกฉกฉวยจากคนอื่นแม่งไม่ต้องลงทุนเหี้ยอะไรเลย อยากทำได้เหมือนเขาก็เสือกมาลอกลายเขาไปดื้อๆ
อิดอก กูนอกเรื่องละ วกกลับมาหา NWO นะคะซิส
เดี๋ยวจิยาวเกิน 4000 อักษร กูกดโพสต์แป๊บ
หว_ นี่เรื่องอะไรวะ ในนี้คำย่อแม่งเยอะชิบหาย กูตามไม่ทัน
MSO สินะ เลิกอ่านไปนานแล้ว
ต่อจาก >>708 นะคะซิส
ที่เมาธ์ไว้ก่อนๆ หน้านี้ 1 >>671 2 >>674 3 >>693 4 >>694
ทำไปทำมาก็เลยเก้าโมง กูเลยต้องชะแวบไปทำงานทำการก่อน เพิ่งว่างนี่แหละ ซอรี่นะคะ
มาต่อกันค่ะ
3
2
1
สตอรี่จากบทที่เจ็ด อิกันต์ไปรับเควสเพราะตบมอนมันได้เงินน้อย(ก็อย่างที่เคยบอกไปอะนะ ว่าอิกันต์ตั้งใจจะมาเล่นเกมหาเงินช่วยครอบครัว พอมันเข้าเกมมามิชชั่นหลักของมันก็เลยต้องเป็นการหาเงินค่ะ นับว่าคนเขียนไม่หลุดประเด็นนะค้า เอ้าา ปรบมือสิคะพวกมึง รอเหี้ยอะไร)
ทีแรกกูก็นึกว่าเรื่องนี้จะไม่มีไอเทมโกงๆ กับเควสลับโกงๆ แล้วเชียว แต่โธ่เอ้ย อิดอก สุดท้ายไอเทมโกงๆ กับเควสลับก็โผล่มา แต่กูไม่ด่านะ เรื่องของเทพก็พอคล้อยตามได้ว่าเพื่อนที่เล่นเกมมาก่อนเปย์อิกันต์ จู่ๆ ก็ใจดีส่งมาให้ใช้ ส่วนเรื่องเควสก็ไม่ได้เกินขอบเขตที่กูจะเชื่อตามได้ เพียงแต่กูเบื่อขนบแบบนี้ของนิยายแฟนตาซีเกมออนไลน์ว่ะ เรื่องไหนๆ ก็จะต้องหลุดเขียนถึงอาวุธเทพๆ ที่หาไม่ได้ในการเล่นเกมทั่วไปออกมา ค่าพลังแม่มก็เว่อร์วังอลังการ เอาเหอะ มันก็ไม่ผิดอะไร แค่เบื่ออะไรแบบนี้เฉยๆ เห็นฉากกระตุ่ยไล่กระทืบก็อุตส่าห์หลงเข้าใจว่าจะได้อ่านนิยายแฟนตาซีเกมออนไลน์ที่ตัวเองพยายามใช้ฝีมือตัวเองเล่นเกมแล้วเชียว สุดท้ายก็ยังไม่พ้นไอเทมส่งเสริม เควสลับอวย สินะ สินะ สินะ
กูเบื่อความโชคดีพรรค์นี้ของพวกตัวเอกแฟนตาซีเกมออนไลน์มากๆ เจอแบบนี้มาเยอะแล้วไงมึง ความที่อ่านอะไรแบบนี้มาเยอะแล้ว พอมาเจอเรื่องที่ตัวละครเอกไม่ดึงดูดกู แถมยังนำเสนอไม่ค่อยชวนให้อยากติดตาม กูเลยยิ่งเซ็ง
เนื้อหาช่วงนี้ก็คือ อิกันต์มันได้เควสลับรวบรวมตรา ของรางวัลวิธีใช้ตรานี่เป็นปริศนา แต่กูเดาว่ามันจะต้องอวยให้อิกันต์โคตรจะเทพกว่าชาวบ้านชาวเมืองหรือไม่ก็กลายเป็น Last Emperor สมกับชื่อเบียวๆ ที่อิกันต์มันตั้งให้ตัวละครในเกมของมันแน่ๆ
กูกด skip เลยนะ อ่านนั่นแหละ แต่ไม่มีอะไรจะเมาธ์ สตอรี่ย่อๆ ก็มีแค่นั้น
.
.
.
บทที่สิบนะจ๊ะ
พอเข้าบทที่สิบ โอ้ย อิเหี้ย กูตบเข่าฉาดด้วยความสะใจเลยค่ะ
มาแล้วเว้ยยยยสตอรี่ของ Last Emperor อิห่า มาพร้อมข้อความชวนจิ้นว่า "โชชะตา การลบล้าง และการทำลาย" มีบรรยายถึงภาพสงครามบนเพดานเพิ่มให้ประกอบการจิ้นอีกต่างหาก นี่กูจะซื้อไม่ถูกแต่หวยจริมๆ เหรอคะ ชีวิตนี้
มาบทที่สิบ อิกันต์ก็ได้ของเทพเพิ่มอีก คราวนี้ถึงขั้นบินได้เลยว่ะ พวกมึงอ่านไม่ผิด อิกันต์มันบินได้!
นี่คนเขียนมึงกลัวคนอ่านอย่างกูแขวะว่าให้ของเทพอิกันต์เข้าไปเยอะๆ อีกหน่อยมันคงบินได้สินะ มึงเลยให้ไอเทมที่ทำให้มันบินได้แถมบวกค่าพลังมากมายก่ายกอง(ยังติดค่า ??? เอาไว้ แต่น่าจะเยอะ อาจจะต้องปลดล็อคอะไรก่อน หรืออาจจะต้องให้อิกันต์ได้รับความสามารถหรือไอเทมอะไรมา--กูนี่ก็มโนไปไกลมาก)
สตอรี่ก็ไม่มีอะไรหรอก อิกันต์ได้ไอเทมสร้อยบรรพกาล ของเทพที่เป็น AI มาทำพันธะสัญญา แล้วจากนั้นก็เจอมอนโหด อิ AI เลยสร้อยที่ทำให้อิกันต์บินได้ก็เลยส่งเสริมให้อิกันต์ยิ่งบินได้ด้วยการสอนอิกันต์ใช้พลังธรรมชาติโน่นนี่นั่น อิกันต์เลยได้ทักษะ ได้ท่าใหม่ เก่งเทพแบบก้าวกระโดด
เผื่อไม่รู้ ย่อหน้าเมื่อกี้ กูกลอกตามองบนขณะพิมพ์
จบแล้วนะ สิบบทตามสัญญา
เอาตามตรง ตาแรก อ่านๆ มาพักนึงกูก็คาดหวังความแตกต่างนะ นึกว่าจะได้เห็น แต่สุดท้ายนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้แตกต่างจากแฟนตาซีเกมออนไลน์หลายๆ เรื่องว่ะมึง กูก็ไม่แน่ใจว่าหลังจากช่วงที่กูอ่านมานั่งเมาธ์ในนี้มันจะมีอะไรไหม แต่กูคงพอแค่นี้นะมึง ไม่ใช่สเปค เอาไว้มีเรื่องใหม่ถ้ายังไม่เข็ดกับความปากหมาของกูก็เอามาแปะอีกนะคะ ยินดีบริการเสมอถ้ากูว่าง
สถานีต่อไป นิยายจีนคนไทยแต่งที่กูบอกไว้ว่าจะอ่านต่อจากเรื่องนี้ค่ะ
ข้างบนกูจะพิมพ์ว่า
สตอรี่ก็ไม่มีอะไรหรอก อิกันต์ได้ไอเทมสร้อยบรรพกาล ของเทพ ที่เป็น AI มาทำพันธะสัญญา แล้วจากนั้นก็เจอมอนโหด อิ AIสร้อยที่ทำให้อิกันต์บินได้ก็เลยส่งเสริมให้อิกันต์ยิ่งบินได้ด้วยการสอนอิกันต์ใช้พลังธรรมชาติโน่นนี่นั่น อิกันต์เลยได้ทักษะ ได้ท่าใหม่ เก่งเทพแบบก้าวกระโดด
นะคะ
'โทษที อยู่กับตัวเลขแล้วมาเจอตัวหนังสือเยอะแยะ กูเมา
>>714 งงกับมึง คือมึงจะพาดพิงนิยายเรื่องไหนมึงก็พาดพิงเลย อย่ามาทำยึกยักๆค่ะซิส เรื่องอื่นโดนด่าแหลกกันมาตั้งเยอะ เขาก็ด่ากันตรงๆ ด่าเยอะกว่ามึงอีก นี่อะไรของมึงเนี่ย เหมือนอยากให้รู้ แต่ก็ไม่อยากให้รู้ ทำมาเป็น ส่วนเรื่องหวน กูอ่านแค่ไม่กี่ตอนก็เบื่อ เพื่อนโม่งที่ยังอ่านมันก็ยังมี มึงจะด่าก็ด่ามาเลยมั้ย เห้อ
เนื่องจากตอนนี้ไม่มีใครเอานิยายมาแปะ และก็ว่างอยู่หลังจากนั่งเครียดกับงานอยู่หลายวัน เค้าก็คิดขึ้นมาได้ว่าน่าจะลองไปติดตามนิยายที่เคยวิจารณ์ไว้สักหน่อยว่าปัจจุบันไปถึงไหนกันบ้างแล้ว
เรื่องที่ไม่ได้เอามาติดตามแปลว่าเป็นเรื่องที่อ่านไม่จบหรือผู้เขียนไม่ได้อัพตอนใหม่นะจ๊ะ
>>>webnovel/2403/568 เรื่อง Guardian of Life > คนเขียนลบนิยายไปแล้วจ้า
>>>webnovel/2403/589 เรื่อง Ability High School > หลังจากนางเอกประสบอุบัติเหตุถูกรถชน ก็ฟื้นขึ้นมาโดยได้รับพลังวิเศษตามที่กูคาดการณ์เอาไว้ โดยพลังวิเศษของนางเอกคือการที่สามารถก๊อปปี้พลังวิเศษของคนอื่นได้ เทพไหมล่ะ
>>>webnovel/2403/641 เรื่อง เกิดใหม่ที่ต่างโลกกับหนังสือแห่งพระเจ้า > คนเขียนลบนิยายไปแล้วจย้า ถถถ
>>>webnovel/2703/88 เรื่อง เชื่อสิ ข้าน่ะธรรมดาที่สุดในเรื่องแล้ว > เหมือนจะดีนะ แต่แม่งไม่ได้มีแก่นสารอะไรเลย เพิ่มมาตั้ง 10 ตอน แต่เนื้อเรื่องวนๆ เป็นไดอารี่ของตัวเอก หลังๆนี่มีพูดคุยกับคนอ่านอีก เอาเถอะ ยังไงก็ยังรักษาธีมเรื่องไว้ได้ดี คือนางเอกเป็นแม่มดธรรมดาๆ ในหมู่เพื่อนๆผู้มีชื่อเสียงมากมาย แต่เสือกโดนคัดเลือกเข้าไปอยู่ในบ้านเศษเหลือ กากที่สุดใน 4 บ้าน โดนรับน้องด้วยการสั่งให้ทำความสะอาดหอ มีโซตัส นางเอกกับพวกเพื่อนๆก็ไปเที่ยว แต่งตัว กินพุดดิ้ง กินขนมเค้ก มีปีศาจหนุ่มสุดหล่อผู้มีโปรไฟล์สุดน่ากลัวมาจีบนางเอก บลาๆ กันไป
webnovel/2907/56 เรื่อง เมืองแนวตั้งโครงสร้างประหลาด ผู้คนไม่มีวันตาย กับเด็กชาย > อันนี้อัพเดตได้โอเคสุดแล้ว หลังจากที่พวกพระเอกต้องหนีออกจากเมืองแนวตั้งไปตามสลัม ในที่สุดก็ฟันฝ่าอุปสรรคจนออกมานอกเมืองได้ แต่ยังไงก็ต้องหนีออกจากเกาะแห่งนี้เพราะถูกทางการหมายหัว จึงเดินทางไปที่อุโมงค์ใต้น้ำเพื่อหาทางติดรถบรรทุกหลบหนีไป แต่รถบรรทุกทุกคันต้องผ่านการแสกนจาก ตม. ก่อน พระเอกก็เลยหาวิธีในการก่อกวนระบบแสกนจนสามารถหลบหนีออกจากเมืองได้ ไอ้หัวขาว(ชื่อวู) เปิดเผยว่าตัวเองเคยเป็นคนของรัฐบาลโลกที่หนีออกมา อารมณ์ประมาณสโนว์เดนเลยถูกตามล่า บลาๆ สรุปแล้วก็ออกมาจากเมืองแนวตั้ง มุ่งหน้าสู่เมืองแนวนอนเพื่อหลบหนีและตามหาน้องสาวที่หายไปของพระเอก
webnovel/2907/65 เรื่อง Zero Man : บุรุษท้องนภา > ไอ้กลุ่มพีชอเวคเค่นประสาทแดกทิ้งระเบิดเชื้อโรคใส่ประเทศที่สนับสนุนซีโร่แมนจนคนติดเชื้อ กลายเป็นซอมบี้ wtf
webnovel/2907/69 เรื่อง the Earthquest : หากข้ามิใช่มนุษย์ > พระเอกได้ความทรงจำพร้อมความสามารถของเฟรดริกกลับมา ต่อสู้กับพวกนักเลงในโลกจริง อีโมแตกหน่อยๆ สืบค้นข้อมูลกับเพื่อนว่าบริษัทเกมห่านี่มีประวัติเคยถูกตรวจสอบข้อหาทำการทดลองกับมนุษย์ พระเอกกลับเข้าไปในโลกเกม ทำท่าว่าจะไปเคลียร์กับจักรพรรดิ แต่พอดีเจอกับคนรู้จักเก่าๆ และสืบทราบได้ว่าคนพวกนั้นกำลังวางแผนจะชิงเมืองคืนจากพวกผู้เล่น
>>319 เรื่อง Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ > พระเอกเข้าตี้สู้บอสกับผู้หญิง แต่ผู้หญิงไม่ยอมฆ่าบอส แต่จับเป็นสัตว์เลี้ยงแทน ทำให้พระเอกอดได้ค่าประสบการณ์เลยหงุดหงิด ผู้หญิงคนนั้นเลยชดเชยให้โดยการให้ไอเทมราคาแพงกับพระเอก 1 ชิ้น
>>721 ทำไมแปะลิ้งไม่ติดวะ เอาใหม่
>>>/webnovel/2403/568 เรื่อง Guardian of Life > คนเขียนลบนิยายไปแล้วจ้า
>>>/webnovel/2403/589 เรื่อง Ability High School > หลังจากนางเอกประสบอุบัติเหตุถูกรถชน ก็ฟื้นขึ้นมาโดยได้รับพลังวิเศษตามที่กูคาดการณ์เอาไว้ โดยพลังวิเศษของนางเอกคือการที่สามารถก๊อปปี้พลังวิเศษของคนอื่นได้ เทพไหมล่ะ
>>>/webnovel/2403/641 เรื่อง เกิดใหม่ที่ต่างโลกกับหนังสือแห่งพระเจ้า > คนเขียนลบนิยายไปแล้วจย้า ถถถ
>>>/webnovel/2703/88 เรื่อง เชื่อสิ ข้าน่ะธรรมดาที่สุดในเรื่องแล้ว > เหมือนจะดีนะ แต่แม่งไม่ได้มีแก่นสารอะไรเลย เพิ่มมาตั้ง 10 ตอน แต่เนื้อเรื่องวนๆ เป็นไดอารี่ของตัวเอก หลังๆนี่มีพูดคุยกับคนอ่านอีก เอาเถอะ ยังไงก็ยังรักษาธีมเรื่องไว้ได้ดี คือนางเอกเป็นแม่มดธรรมดาๆ ในหมู่เพื่อนๆผู้มีชื่อเสียงมากมาย แต่เสือกโดนคัดเลือกเข้าไปอยู่ในบ้านเศษเหลือ กากที่สุดใน 4 บ้าน โดนรับน้องด้วยการสั่งให้ทำความสะอาดหอ มีโซตัส นางเอกกับพวกเพื่อนๆก็ไปเที่ยว แต่งตัว กินพุดดิ้ง กินขนมเค้ก มีปีศาจหนุ่มสุดหล่อผู้มีโปรไฟล์สุดน่ากลัวมาจีบนางเอก บลาๆ กันไป
>>>/webnovel/2907/56 เรื่อง เมืองแนวตั้งโครงสร้างประหลาด ผู้คนไม่มีวันตาย กับเด็กชาย > อันนี้อัพเดตได้โอเคสุดแล้ว หลังจากที่พวกพระเอกต้องหนีออกจากเมืองแนวตั้งไปตามสลัม ในที่สุดก็ฟันฝ่าอุปสรรคจนออกมานอกเมืองได้ แต่ยังไงก็ต้องหนีออกจากเกาะแห่งนี้เพราะถูกทางการหมายหัว จึงเดินทางไปที่อุโมงค์ใต้น้ำเพื่อหาทางติดรถบรรทุกหลบหนีไป แต่รถบรรทุกทุกคันต้องผ่านการแสกนจาก ตม. ก่อน พระเอกก็เลยหาวิธีในการก่อกวนระบบแสกนจนสามารถหลบหนีออกจากเมืองได้ ไอ้หัวขาว(ชื่อวู) เปิดเผยว่าตัวเองเคยเป็นคนของรัฐบาลโลกที่หนีออกมา อารมณ์ประมาณสโนว์เดนเลยถูกตามล่า บลาๆ สรุปแล้วก็ออกมาจากเมืองแนวตั้ง มุ่งหน้าสู่เมืองแนวนอนเพื่อหลบหนีและตามหาน้องสาวที่หายไปของพระเอก
>>>/webnovel/2907/65 เรื่อง Zero Man : บุรุษท้องนภา > ไอ้กลุ่มพีชอเวคเค่นประสาทแดกทิ้งระเบิดเชื้อโรคใส่ประเทศที่สนับสนุนซีโร่แมนจนคนติดเชื้อ กลายเป็นซอมบี้ wtf
>>>/webnovel/2907/69 เรื่อง the Earthquest : หากข้ามิใช่มนุษย์ > พระเอกได้ความทรงจำพร้อมความสามารถของเฟรดริกกลับมา ต่อสู้กับพวกนักเลงในโลกจริง อีโมแตกหน่อยๆ สืบค้นข้อมูลกับเพื่อนว่าบริษัทเกมห่านี่มีประวัติเคยถูกตรวจสอบข้อหาทำการทดลองกับมนุษย์ พระเอกกลับเข้าไปในโลกเกม ทำท่าว่าจะไปเคลียร์กับจักรพรรดิ แต่พอดีเจอกับคนรู้จักเก่าๆ และสืบทราบได้ว่าคนพวกนั้นกำลังวางแผนจะชิงเมืองคืนจากพวกผู้เล่น
>>319 เรื่อง Empire Link ภาค สงครามเกมนอกจอ > พระเอกเข้าตี้สู้บอสกับผู้หญิง แต่ผู้หญิงไม่ยอมฆ่าบอส แต่จับเป็นสัตว์เลี้ยงแทน ทำให้พระเอกอดได้ค่าประสบการณ์เลยหงุดหงิด ผู้หญิงคนนั้นเลยชดเชยให้โดยการให้ไอเทมราคาแพงกับพระเอก 1 ชิ้น
>>723 เพราะมันง่ายและไวกว่าไงมึง ใครๆ ก็อยากประสบความสำเร็จเร็วๆ
จิตสำนึกเรื่องลิขสิทธิ์คนบ้านเรายังต่ำ บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำแบบไหนถูกหรือผิด
ไหนๆ ก็พูดเรื่องนี้กันแล้ว กูแจกแจงเลยนะ
การคัดลอกวรรณกรรม หรือ Plagiarism มันมีหลายแบบ
ลักษณะที่พบ หลักๆ ก็
- พวกลอกเนื้อหาของคนอื่นมาแบบคำต่อคำ
- พวกลอกเนื้อหาคนอื่นมาดัดแปลงสำนวน
- พวกลอกเนื้อหาจากหลายๆ เรื่องมาเขียนใหม่ แต่เนื้อหาส่วนที่ลอกมาก็ยังเหมือนเดิมหรือคงเนื้อหาหลักๆ ไว้ ยกตัวอย่างสั้นๆ ให้เข้าใจง่ายๆ ก็ ต้นฉบับอาจจะ "หล่อนซักผ้าไปหัวเราะไปเหมือนมีความสุขเสียเต็มประดา จังหวะไม่มีใครเห็นก็ขยับมือขึ้นแคะขี้มูกป้ายเสื้อเขา" อิขี้ก๊อบก็อาจเอาไปใช้เป็น "แอนนี่หัวเราะพลางคว้าผ้าในอ่างขึ้นมาขยี้ มองเธอแล้วชวนให้รู้สึกว่าเธอช่างมีความสุขกับการซักผ้าอย่างที่เคยบอกไว้ โดยที่ไม่มีใครทันสังเกต แอนนี่ขยับมือเรียวสวยขึ้นแคะขี้มูก และ ป้าย ใส่เสื้อตัวเก่งที่ชาตรีหวงนักหวงหนา"
- พวกลอกงานตัวเอง อย่างเช่น พวกเอางานเก่ามาดัดแปลงใหม่โดยไม่บอกคนอื่นๆ เปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนสตอรี่บางอย่าง แล้วเอามาขาย สมัยก่อนมีนักเขียนมักง่ายทำแบบนี้แล้วโดนแบนมาแล้ว ดราม่าเรื่องนี้ตอนนั้นน่าขำมากมึง ขำแบบตลกร้าย อิเหี้ย ตอนแรกนักอ่านโวยวายว่านักเขียนคนโปรดโดนลอกงานไปดัดแปลง ที่ไหนได้ อิขี้ก๊อบที่โดนสงสัยก็คือนามปากการ่างแยกของอินักเขียนที่นักอ่านเป็นห่วงเป็นใยนั่นแหละ
เอาข้อความหรือเนื้อหาคนอื่นมาใช้ ยังไงถ้ามึงไม่ได้คิดขึ้นเอง มึงก็ต้องใส่อ้างอิงแหล่งที่มา ถ้าไม่อ้างอิงนั่นคือผิดละ จะมาทำเงียบๆ เนียนๆ เหมือนว่าข้อมูลหรือเนื้อหาไหนที่ไม่ใช่ของตัวเองเป็นของที่คิดและเขียนขึ้นเองไม่ได้
ถ้าตกหล่นจำพวกไหนไป เพื่อนโม่งเติมให้ได้นะ
อ้อ พวกลอกไอเดียก็ถือว่าผิดนะมึง แต่ก็นั่นแหละค่ะซิส เรื่องการลอกไอเดียแม่งตรวจสอบยาก ส่วนใหญ่ก็ต้องยกประโยชน์ให้จำเลยหรือใช้ Social Sanction
วงการนี้ก็แคบอะนะ ของแบบนี้เค้าปากต่อปาก เรื่องเหม็นๆ ของคนอื่นนี่มันจะแพร่ไปไวมาก และนักอ่านสมัยนี้ข่าวไว ดราม่าแต่ละทีข่าวจะกระจายไวมาก
แหม่ กูล่ะอยากให้การต่อต้านการลอกนี่อยู่ในช่วงสมัยนิยายเด็กไทยเขียนเพิ่งบูมจัง หลายเรื่องโคตรเหมือนนิยายดังๆ แต่ก็รอดมาได้เพราะคำว่าแรงบันดาลใจ ถึงตอนหลังจะไม่เหมือนแล้วก็เถอะ แต่ถ้าเป็นสมัยนี้ แค่เล่มแรกคงจอด ไม่ต้องรออ่านเล่มหลังว่าจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนหรอก...
ไม่ต้องไปพูดถึงเมื่อก่อนหรอก ทุกวันนี้ก็ยังมีพวกลอกแล้วได้ดี นิยายบางเรื่องโดนด่าทั้งในโม่ง ในเด็กดี ในพันทิป แต่สำนักพิมพ์เสือกตีพิมพ์ขายพร้อม Box กูเห็นแล้วก็ได้แต่บึนปาก ไม่รู้สำนักพิมพ์ไม่รู้หรือแกล้งปิดหูปิดตา
พวกที่มาพล่ามๆกันในนี้มีแต่พวกกากๆ ชีวิตจริงเคยได้ตีพิมพ์กับเขาสักเรื่องรึยัง
>>731 มันเป็นเหตุผลทางเคมีและจิตวิทยา ถ้าพูดภาษาคนธรรมดาที่ไม่ได้เรียนด้านนี้ ในขณะที่คนเราช่วยตัวเอง ร่างกายมึงจะมีความสุข จิตใจจะจดจ่อกับความคิดและจินตนาการ พอเสพติดขึ้นมา สมองของมึงก็จะต้องการสารที่หลั่งออกมาในชั่วขณะนี้อยู่เรื่อยๆ ส่งผลให้เกิดพฤติกรรมหมกมุ่น เวลาคิดหรือประกอบกิจกรรมอะไรก็ตาม รูปแบบการใช้สมองและอารมณ์รูปแบบที่ร่างกายคุ้นชิน ก็จะทำให้มึงเป็นคนสมาธิสั้น
>>735 ทำเหี้ยอะไรซ้ำๆ ก็เสพย์ติด
Addiction ต่างหากทำให้สมาธิสั้น เล่นมือถือ กินข้าว ดูดบุหรี่ เล่นกีฬา ดูทีวี ติดโซเชียล
ถ้ามึงอธิบายว่า addiction เป็นเหตุผลหลัก ไม่ใช่ masterbation ที่เป็นกิจกรรมเหตุ กูจะไม่เถียงเลย
นี่ใน >>727 มึง imply ว่า ชักว่าวบ่อยๆจะทำให้สมาธิสั้น ซึ่งไม่เกี่ยว ทำเหี้ยอะไรบ่อยๆจนติดมันก็มี effect เดียวกัน
>>740 ประเด็นคือเรื่อง สมาธิสั้น ว่าด้วย ชักว่าว กับ การเสพย์ติด (addiction)
"ชักว่าวไม่ได้ทำให้สมาธิสั้น แต่อาการเสพย์ติดต่างหาก"
ป้าบอกว่า เขียนอะไรควายๆในเน็ต มันจะอยู่บนนั้นตลอดไป
ถ้ามึงจะเปลี่ยนประเด็นกูจะเล่นด้วย ใครอ่านเขาก็รู้ เพราะโม่งไม่ได้โง่ มึงเป็นโม่งหรือเปล่า?
พวกมึงไปหาที่คุยที่อื่นเหอะ นอกเรื่องแล้วแม่งรกบอร์ดชิบหาย
มึงเอ๊ย พอเถ๊อะ ไม่ต้องเถียงกันหรอก เสียเวลา ใครอยากคิดอะไรก็เอาที่คนนั้นสบายใจ ไม่จำเป็นต้องมาแซะกัน มันเริ่มมาจากตาที่มีคนมาบ่นกูแท้ๆ กูยังไม่ติดใจอะไรเลย พวกมึงจะลากยาวทำไม อิผี
ตาแรกกูว่าจะนั่งอ่านนิยายจีนที่กูสัญญาไว้ แต่กูยังไม่ว่าง มานั่งเมาธ์แบบรีบๆ ก็กลัวจะมีคนอ่านไม่รู้เรื่อง(กูไม่ได้ประชดนะ) ยังไงค่ำๆ กูอารมณ์ดีๆ จะมาใหม่ละกัน
บอร์ดเขาก็มีไว้พูดคุยกันอะเนอะ ถ้ามึงไม่เห็นด้วยกับอะไรมึงก็สามารถแย้งได้ด้วยเหตุผลตามประสามึงแหละ แต่ยังไงพวกมึงก็อย่าลืมกันนะคะซิส นี่มันมู้นิยายเด็กดี ถ้าไม่รู้จะคุยอะไรก็เอานิยายที่มึงอ่านมารีวิวให้ฟังก็ได้ จะอวยนิยายตัวเองก็ได้ เดี๋ยวถ้ากูสนใจก็จะตามไปอ่านแล้วมาเมาธ์มอยในมุมของกู ถ้ามึงคนไหนอ่านที่กูเมาธ์มอยแล้วไม่เห็นด้วยมึงก็เขียนในมุมของมึงมา กูเองก็จะได้เปิดโลกไปด้วย กูว่า รีวิว สับ อวย วิจารณ์ กันหลายๆ มุม สนุกดี
พอละพิมพ์ยาวกูเหนื่อย ทำงานต่อค่ะอิเหี้ย ยังไม่มีนิยายอ่านก็แยกย้ายค่ะ แยกย้าย
มีเรื่องที่โม่งแปะมาแล้วยังไม่มีคนบอกว่าจะสับนะ กูก๊อบมาให้ละกัน เผื่อพวกมึงคนไหนจะสนใจ
นี่ของโม่ง >>670 หิ้วมาค่ะซิส
https://writer.dek-d.com/blackblood007/story/view.php?id=1506438
https://writer.dek-d.com/samonuy/story/view.php?id=1538097
https://writer.dek-d.com/avalanche2512/story/view.php?id=1530894
https://writer.dek-d.com/nutasd2008/story/view.php?id=1537526
https://writer.dek-d.com/pavarit44/story/view.php?id=1527546
https://writer.dek-d.com/ttuutyi/story/view.php?id=1526001
https://writer.dek-d.com/fortuneza/story/view.php?id=1472646
https://writer.dek-d.com/thauayut123/story/view.php?id=1527871
ไอ้พวกหื่นนนนนนนนน ไปเถียงมู้อื่นเลย พวกกูจะมาดูลีลาการสับนิยาย ไม่ได้มาดูสับหนังโป๊
อ้างว่าเคยตีพิมพ์มาแล้วเยอะ แต่ตามร้านหนังสือหานิยายคนไทยเขียนดีๆ แทบไม่ได้ แต่ยังกล้าเอางานชาวบ้านมาด่า ไอ้พวกนี้มันก็สักแต่วิจารณ์ชาวบ้านล่ะ
โม่งไปเหยียบเท้าใครมาหรือเปล่าเนี่ย ป่วนมาสองสามวันล่ะ
>>747 มึงรู้ได้ยังไงว่าในนี้ไม่มีนักเขียนมือรางวัล ไม่มีพวกที่มึงมองว่าเขียนดี แล้วอินิยามคำว่าดีอะมึง ดีของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันเว้ย ศิลปะมันไม่มีดีเลวถูกผิด มีแต่ถูกใจหรือไม่ถูกใจ ยกเว้นอิพวกงานก๊อบ อิพวกนี้กูไม่นับเป็นศิลปะ
Two men look out the same prison bars, one sees mud and the other stars. นะมึงนะ เอาที่มึงสบายใจ
กูพอละ ขี้เกียจเถียงกับเด็กน้อย พวกมึงก็พอเถอะ อย่าให้อาหารโทรล
แทงใจดำล่ะสิ ฮิฮิ
อืม ปล่อยเขาไปเถอะ ก็ไม่สมควรให้ราคาจริงๆ นั่นแหละ ปล่อยให้มันเหี่ยวไปเองดีกว่า
คนละคนกับเซฮุนนะครับ นี่เซฮุนเอง
ชักว่าวไม่ได้ทำให้สมาธิสั้นอีสัดซิส
กูถามหน่อยดิ ทำไมอานาธีเซียฯ แม่งถึงไม่ฮิตวะ กูชอบสำนวนกับแนวการเขียนคนนี้ว่ะ แถมหลังจากนั้นคนเขียนหายลับเลย กูนี่รออ่านนานมาก
>>757 เขาก็ตีพิมพ์ซ้ำหลายครั้งนะมึง พอดีกูไม่ใช่แฟนนิยายคนนี้อะค่ะ ไม่เคยอ่านเรื่องนี้ด้วย เลยไม่รู้ว่าเหตุผลของเขาคืออะไร แต่ถ้าพูดถึงนักเขียนทั่วๆ ไป การหายไปแบบนี้มันก็มีหลายสาเหตุ ตัวอย่างก็ เล่มล่าสุดขายไม่ค่อยดีเลยเปลี่ยนนามปากกาบ้าง เปลี่ยนแนวการเขียนเลยเปลี่ยนนามปากกาบ้าง ไปทำอย่างอื่นไม่ว่างเขียนนิยายบ้างอะไรบ้าง มึงลองเอาไปถามห้อง Literature ดูตะ อาจจะมีคนรู้
ตอนนี้คนสับเหลือกี่คนว่าง คนสับอื่นๆเปิดเทอมกันหมดเหรอ
กูโม่งฮิ ยังอยู่ มีนิยายที่อยากสับอยู่เรื่องหนึ่ง เดี๋ยวว่างแล้วจะมาสับให้
>>757 กูขอกอดมึงที กูเป็นคนหนึ่งที่ชอบอานาธีเซีย T_T ชอบการเขียนแบบนี้มาก ชอบสำนวนด้วย แต่ไม่ชอบตรงการตั้งชื่อตัวละครนี่แหละ ตระกูลเดียวกันแม่มชื่อคล้ายๆ หมด(โซราเวส เซราวัส เซเรส ฯลฯ) คนเขียนไม่ได้หายนะเว้ย มึงอ่านเรื่องใหม่เขายัง(อาจจะไม่ใหม่มาก) เรื่อง ลอนดิเน่ เลอ ว็องต์ อ่ะ กูซื้อมาแล้วแต่ยังไม่ได้อ่าน อานาธีเซียนี่ไม่ดังแต่ขายได้เรื่อยๆ อยู่แหละ รีพริ้นท์หลายรอบละ
กุสงสัยว่าไอ้อานาธีเซียนี่มันคืออะไร เลยไปเปิดgoogเอา สิ่งที่กุเจอแม่งเหี้ยจริงๆ ฝากรีพอร์ตที(ลิ้ง2)
กูยังเห็นของเมจิคก็โดน
ในเฟซขึ้นข้อความมาหลายวันแล้ว
......................................................
เรียนแจ้ง -เรื่อง ebook หนังสือทีออกรอบ ตุลาคม 2559
จากการทีมีนักอ่านสอบถามถึงebookนั้น สนพ.ขอแจ้งว่าช่วงนี้ยังไม่ได้ออกวางขายครับ เนื่องจากช่วงนี้มีมิจฉาชีพ ทำการละเมิดลิขสิทธิงานเขียน
สนพ.เมจิคจึงต้องชะลอการออกebook ชั่วคราว จนกว่าเหตุการณ์จะกลับมาเป็นปกติ จึงจะเริ่มส่งจำหน่าย
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
สนพ.เมจิค
ขนาดเรื่องทำมือก็โดน สายแฟนตาซีนี่คงเหลือเเต่พวกใจรักจริงๆล่ะ
ยึดเป็นรายได้หลักคงยากหน่อย เรื่องของสนพ.โดนกันหมด ทำมือดังๆ ก็โดน
คนเขียนที่พอเขียนอ่านได้หน่อย ต่อไปอยู่ไม่ได้ก็ขี้เกรียจเขียน
แต่ยังว่ามีรุ่นใหม่แทนที่เข้ามาตลอด แต่คงยากมากขึ้นที่จะผ่านสนพ.จะลงทุนติดต่อขอตีพิมพ์
ผทเปนโทรนล์ครัพ ฝากพวกพี่ๆช้วยด้่่ผมทัึีัยครับ
ฝากนิยายรอสับ มีคนโม้ว่าสำหรับพวกเบื่อต่างโลก
https://www.dek-d.com/board/view/3700153/
https://writer.dek-d.com/blackbank/writer/view.php?id=1478974
มีใครพอจะแนะนำนิยายแนวแฟนตาซีที่เปิดเรื่องได้โดนๆบ้างไหมฮะ
เรื่อง : Falconia de Lorenis ลำนำผู้กล้าหญิงผมทอง
link : https://writer.dek-d.com/blackbank/writer/view.php?id=1478974
จำนวน : 4 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
คือที่บอกว่าอ่านแล้วฮาเนี่ยไม่ใช่เพราะมันยิงมุกหรืออะไรนะ แต่เป็นเพราะกูไล่ๆอ่านไปแล้วเจอตอนนึงที่อีแม่ของพระเอกมันพูดว่า "หากข้าห่วงสวัสดิการของตนเองแลครอบครัวมากกว่าประชาชน..." โคตรพีค สวัสดิภาพไหมมึง สวัสดิการมึงคือไรอะ ประกันสังคมเหรอ หรือเบี้ยขยัน ถถถถ
เนื้อเรื่องก็มีอยู่ว่า อาณาจักรไอรีนที่เป็นอาณาจักรของมนุษย์โดนออร์ค (คนเขียนสะกดว่า "ออค") บุกถล่ม ไอรีน่า(คนที่ห่วงประชาชนมากกว่าสวัสดิการของตัวเอง) ซึ่งเป็นควีนหรือห่าไรสักอย่างทำนองนี้เลยพาคนหนี แต่โดนออร์คติดตามมา เลยบอกให้ลูกชายกับหลานสาวหนีไป ตัวเองนำทหารมาตั้งรับเอาไว้ สู้ชนะก็จริงแต่พวกออร์คแม่งเหนือชั้น คือแบ่งกำลังไปจัดการกับขบวนที่หนีไปด้วย ทำให้ลูกชาย(ชื่ออะไรสักอย่างจำไม่ได้) กับหลานสาวผมทอง(ชื่อฌาน) ต้องหนีหัวซุกหัวซุน สุดท้ายอีกณานก็ตกหน้าผาไป ตกหน้าผาแล้วก็ลอยตามน้ำไปเจอผู้ชายที่ชื่อแอริธ(อาศัยอยู่กับน้องสาว)เก็บได้ เอามารักษาที่บ้าน (แต่ณานมีสกิลพิเศษที่ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้ไวอยู่แล้ว) จู่ๆ ก็มีกลุ่มเนโครแมนเซอร์กับโจรมาโจมตีบ้านของแอริธ จบแค่นี้
ต่อไปเป็นการให้คะแนน
คำผิด: กูยังฮาไอ้สวัสดิการไม่หาย คำผิดอื่นๆก็พบประปราย คงไม่ต้องพูดอะไรมากอะนะ เอาไป 6/10 ละกัน
การบรรยาย: มีความพยายามในการบรรยาย แต่ยังใช้คำฟุ่มเฟือยอยู่มาก ถ้าจะให้ยกตัวอย่างก็เช่น "...ไร้ซึ่งปราการของผู้ใดหรือทัพไหนที่อยู่ใกล้พอจะมาช่วยพวกเธอได้นั้นหามีอยู่ไม่" คือไอ้หามีอยู่ไม่ใส่มาทำไมวะ? แม่งก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่า "ไร้ซึ่ง" คนที่อยู่ใกล้พอจะมาช่วยได้เลย นี่ยังไม่รวมถึงการเล่าเรื่องที่แม่งโคตรจะยัดข้อมูลเข้ามาใส่หัวกูแบบตู้มๆ แค่ย่อหน้าแรกก็พล่ามมาเต็มแล้วว่าอาณาจักรโน้นอาณาจักรนี้เป็นยังไง อะไรสำคัญยังไง ใครจะยึดอะไรใคร ต่อมาก็เป็นการบรรยายหน้าตาของตัวละครแบบจัดเต็มอีก คือกูจำไม่ได้อะสัส อะไรที่มันไม่สำคัญก็ค่อยๆปล่อยมาเป็นช่วงๆได้ไหมคะ เอาไป 6/10
ตัวละคร: ตัวละครก็ดูชัดดี อีแม่ก็แคร์ประชาชนมากกว่าสวัสดิการของตัวเอง ทหารก็ดูจงรักภักดีดี ลูกชายก็ดูง่อยๆ แต่ก็มีความฉลาดอยู่บ้าง ณานผมทองก็ยังเป็นเด็ก มีเก่งบ้างพลาดบ้างก็พอโอเค แต่แอบขัดใจไอ้แอริธที่ทำตัวบ้าๆบอๆอยู่ในป่า คือก็เข้าใจแหละว่านิยายไทยที่คนเขียนได้รับอิทธิพลจากการ์ตูนญี่ปุ่นมันก็ชอบมีไอ้ตัวละครชายหนุ่มสุดเก่งที่ทำตัวเหมือนเด็ก บ้าๆบอๆ เข้ามาในเรื่อง แต่กูไม่ชอบไง เคนะ ถถถ เอาไป 7.5/10 ค่า
เนื้อเรื่อง: กูอ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกใหม่นะ มนุษย์โดนทำร้ายจากออร์ค อ่านๆไปเหมือน warcraft ผสมๆกับ lotr มีการต่อสู้ บาดเจ็บ พลัดพราก บลาๆ ไม่ค่อยได้ลุ้นอะไรมากเท่าไหร่อะ เนื้อเรื่องก็พอจะเดาได้ ถ้าไม่หักมุมอะไรแรงๆล่ะก็นะ เอาไป 6/10 พอ
สรุปคะแนน 25.5/40 ก็พอผ่านอยู่นะตะเอง สู้ๆละกัน
เห่นโหลว โม่งฮิเอง พอดีเห็นสติมางอแงในบอร์ดเรื่องไม่ผ่านพิจารณาสนพ. สะกิจใจประเด็นเรื่องที่สนพ.บอกว่า "เทคนิควิธีเขียน ผู้เขียนอาจจำต้องขัดเกลาในส่วนของการเรียงร้อยเหตุการณ์ให้เรียบลื่นขึ้น" เลยอยากลองอ่านดูว่างานของสติมาเป็นไง บวกกับเบื่อๆ สับนิยายแฟนตาซีแล้ว ขอนิยายรักหน่อยแล้วกัน
อ่านไหวแค่ไหนพอแค่นั้นเหมือนเดิมจ้า
เพราะเธอคืออีกครึ่งของหัวใจ Give me your heart
https://my.dek-d.com/xin-er/writer/view.php?id=1523713
เนื้อเรื่อง
เพชรฤกษ์เจอกับข้าวขวัญตอนถ่ายรายการท่องเที่ยวที่ข้าวขวัญเป็นโปรดิวเซอร์ ไม่ชอบหน้ากันเพชรอ่านคำขวัญจังหวัดไม่ถูกแล้วข้าวอยากให้อ่านใหม่ เพชรก็มโนหน่อยๆว่าฉันหล่อ หร่อนเลยจ้องฉันใช่มั้ยชะนี...ซอรี่ คือพระเอกอินเนอร์สาวมาก แต่พอดีมีคนมาขวางซะก่อน เพชรเลยงานอื่นต่อ ส่วนข้าวลาออกไปเป็นอาจารย์สอนสื่อสารมวลชน นางอยากให้นักสื่อสารมวลออกเสียงอักขระชัดเจน...แม่งมีความคลั่งภาษาไทยที่แท้จริง
สอนไปได้สองปี นศ.ดูดวงในแอพนางเลยดูด้วย ดวงบอกว่าจะเจอเนื้อคู่ ตัดไปที่พระเอกก็ดูดวงว่าจะมีคู่แท้ โอลด์แฟชั่นมั่กๆข่ะ แล้วก็ชะนีน้อยถ่านไฟเก่าอยากคุอีกรอบมาอ้อย แล้วเตโช ผัวยัยนั่นก็ชาร์จพระเอก กลายเป็นข่าวใหญ่โต แล้วก็โดนเจ้าของบ.ผู้จัดการดาราเรียกไปเคลียร์ แล้วก็ข้ามไปเรื่องละครเรื่องใหม่ที่ช่องสนใจเตโช แต่พระเอกอยากได้บท เป็นเรื่องเกี่ยวกับนักข่าวเศรษฐกิจทำข่าวเจาะ เตโชมีแววกว่า พระเอกก็ไปแคสงานบ้าง ปรากฏว่าอ่านข่าวได้ห่วย เลยต้องจ้างนางเอกมาเป็นติวเตอร์ นางเอกไปเจอเพื่อนพระเอกก็ขอเซลฟี่...ใส่มาไมวะ งงใจ
นางเอกเข้าไปเจอพระเอกวันแรก ก็คุยกับผจก.เรื่องอดีตที่ไม่ถูกกันตอนนั้น คิดว่าพระเอกคงลืม จะเข้าไปรอแต่เปิดประตูผิดไปเจอพระเอกกำลังอาบน้ำ แล้วก็แนะนำตัวกันไป นางเอกฝันถึงซิกแพ็คพระเอก พอมาสอน ยามไม่ให้เข้าเพราะไม่ได้รับอนุญาต พระเอกก็แกล้งปล่อยให้รอ เอาคืนเมื่อสามปีก่อนที่นางเอกให้อัดเทปซ้ำ พระเอกฝันถึงนมนางเอก.....เฮ้อออออออออออ
นางเอกมาสอนอีกแล้ว คราวนี้เข้าบ้านได้ละ เข้าไปก็รื่นเริงกับสวนสไตล์อลิสอินวันเดอร์แลนด์ พระเอกไม่ออกมาสักที เลยเดินบุ่มบ่ามเข้าไป อีบ้า บ้านคนอื่นมั้ยน่ะ ไปเจอคนสวนถามหาพระเอก แต่จริงๆไม่ใช่คนสวนเป็นพ่อพระเอก พ่อก็โทรหาพี่ว่าสาวที่มาทำงานเป็นใคร นางเอกก็คิดว่าต้องสอนพระเอกเรื่องความตรงต่อเวลาเพราะว่าเป็นนักข่าวนะ ต้องตรงต่อเวลา
พอแล้ว อ่านมา 10 ตอนแล้ว เนื้อเรื่องไม่คืบ มีแค่นี้แหละ เหนื่อยจิต
ขอให้คะแนนข้างล่าง เพราะส่วนให้คะแนนพิมพ์ยาวเหี้ยๆ
การบรรยาย :
อ่านแล้วค่อนข้างหนักใจ การใช้ภาษามันมีความอิหลักอิเหลื่ออยู่ จะแจ่มใสก็ไม่แจ่มใส จะข้ามขั้นไปนิยายรักผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ อย่างย่อหน้าแรก บางช่วงใช้ภาษาเหมือนการรายงานข่าว แข็งทื่อเชียว แถมยังให้น้ำหนักผิดจุด จากที่ควรจะเปิดตัวพระเอกดันขึ้นต้นด้วยรายการท่องเที่ยว เลยไม่รู้ว่าจะเน้นน้ำหนักไปที่อะไรดี จริงๆ น่าจะแยกสองย่อหน้าไปเลย
ตัวอย่างจากในเรื่อง
""คัท" สิ้นเสียงสั่งทุกชีวิติในห้องสตูดิโอโทรทัศน์แห่งนี้ก็ดูจะผ่อนคลายลง เสียงจ้อกแจ้กจอแจกลับมาอีกครั้ง หลังจากทุกคนเงียบเสียงลงเพื่อถ่ายทำช่วงเปิดและปิดรายการ 'ท่องเที่ยวหัวใจไทย' รายการสารคดีท่องเที่ยวแบบวิถีไทย ที่ออกอากาศในช่วงบ่ายวันเสาร์มาเกือบครบปีแล้ว และพิธีกรของรายการเพิ่งจะได้รับรางวัล 'พิธีกรผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น' ไปเมื่อวันภาษาไทยแห่งชาติที่ผ่านมา โดยเทปวันนี้ มีแขกรับเชิญสุดฮอต อย่าง 'เพชร เพชรฤกษ์ พิชญไพสิฐพงษ์' พระเอกหนุ่มที่กำลังมาแรง ดีกรีนักเรียนนอก และทายาทตระกูลดัง ซึ่งเป็นดารารับเชิญร่วมทริปท่องเที่ยวที่ถ่ายทำเสร็จสิ้นไปแล้วก่อนหน้านี้ มาร่วมเปิดและปิดรายการด้วย โดยพระเอกหนุ่มจะต้องพูดถึงคำขวัญของจังหวัดต่อไปที่รายการจะออกอากาศในเทปหน้า และการถ่ายทำเพิ่งจะสิ้นสุดลงไป"
อ่านแล้วเหนื่อย อยากจะแก้ให้นะ...เฮ้อ กูไม่ชอบการบรรยายของสติมาเท่าไรว่ะ รำคาญ พอเขียนไปเขียนมา อยากจะชมโฉมแม่ก็ชม เสือกร่ายยาวอีก ชอบร่ายอะไรก็ไม่รู้ที่มันไม่ได้เกี่ยวกับการดำเนินเรื่อง เช่น สายลมแสงแดด ถุย เฟอร์นิเจอร์ในบ้าน กิจวัตรของนางเอก ต้นไม้บ้านพระเอก คือมันเยอะมาก ผิดบริบทผิดจุดมาก เป็นนิยายเวิ่นๆ เรื่องหนึ่ง
ปัญหาที่สำคัญคือลำดับเนื้อเรื่องมันไม่สมูธ มีความพยายามให้เนื้อเรื่องต่อกัน แต่ทำได้ไม่ดี ทำให้เรื่องดูโดดๆ สาเหตุเป็นเพราะเรื่องที่ต่อกันมันคนละโทน คนละอารมณ์ คนละเรื่องกันเลย แล้วเอามาเชื่อมด้วยจุดง่ายๆ ตัวละครนึกอยากจะพูดก็พูด นึกอยากจะทำก็ทำ ว่าไงดี อย่างฉากดูดวงกับฉากต่อยพระเอกเพราะหึงเมีย และฉากเคลียร์เรื่องชกต่อยต่อด้วยฉากบทใหม่หน้าสนใจ ดีกรีของเนื้อเรื่องมันกระชาก ไม่มีการไต่เพิ่มลดระดับ มันเลยไม่ไหลลื่น กระตุกเลยล่ะ รู้สึกเห็นด้วยกับที่สนพ.ติงมาว่าต้องขัดเกลาภาษาในการร้อยเรียงเหตุการณ์
เนื้อเรื่อง :
ดำเนินเรื่องไม่ค่อยดีอย่างที่พล่ามไปด้านบน จริตเรื่องเกาหลีมากกกกกกกก นางเอกอายุเยอะ พระเอกอายุน้อย นางเอกเปิ่น โก๊ะ มีความจริงจังยึดถืออะไรบางอย่าง พระเอกเอาแต่ใจลูกคนเล็ก คนมีปม นางเอกเหมือนจะอวบ ไม่สวย อาจุมม่า่ แต่จริงๆนมใหญ่และสวยแต่ไม่อ้อนแอ้น พระเอกหล่อวัวตายควายล้ม ก่อนหน้าแรกเจอต้องเกลียดกันก่อน เสร็จแล้วต้องมีเหตุการณ์ให้ใกล้ชิดกัน ตอนแรกก็กัดกัน แกล้งกันไปแกล้งกันมา เดาว่าอีกหน่อยก็สปาร์ก เกิดเป็นความใกล้ชิด เห็นจุดดีซึ่งกันและกัน แล้วก็มีเรื่องให้ผิดใจ นั่นล่ะ ประมาณนั้นแหละ cliché แบบเกาหลีนั่นล่ะ ฉากเจอพระเอกอาบน้ำเสร็จนี่โซโคเรี่ยนมากกกกก
แต่อ่านมา 10 ตอน ยังไม่เจอเสน่ห์ของเนื้อเรื่อง ตัวละครก็ไม่ค่อยมีเสน่ห์ขนาดนั้น เปิดผ่านๆไปถึงตอน 13 ก็วนอยู่กับเรื่องการอ่านออกเสียง มันน่าเบื่อแล้วล่ะ ยัดเยียดเกินไป นี่ห้องหมอภาษาสอนออกเสียงเหรอ? แถมส่วนตัวรู้สึกประดักประเดิดกับความพยายามสื่อสารมวลชนในเรื่อง อย่างงานนางเอกมันค่อนข้างสวิง ไต่ตำแหน่งแปลกๆ เป็นมาตั้งแต่นักข่าว นักจัดรายการวิทยุ พิธีกร โปรดิวเซอร์ทีวี เหมือนคนจับจดทำอะไรไม่หยั่งยืน แต่กูไม่เชี่ยวเรื่องโปรดักชั่นทีวีเลยขอไม่ฟันแล้วกันว่ามันผิดหรือถูก แค่กูรู้สึกขัดเฉยๆ อาจจะถูกก็ได้ เขาอาจจะรีเสิร์ชมาแล้ว หรือไม่ก็เป็นอาจารย์สอนจริงๆ อย่างเรื่องการสอนอ่านอักขระของพวกเรียนสื่อสารมวลชน-วิทยุโทรทัศน์นี่มีอยู่จริง กูเลยไม่ชัวร์อะไรทั้งสิ้น แต่ถ้าเป็นอาจารย์สื่อสารมวลชนจริงๆ อยากให้ลองไปซิทอินวิชาเขียนของพวกวารสารมั่งนะคะสติมา จะได้เขียนเก่งๆค่ะ อุปส์
คำผิด : คำผิดมีประปราย อย่าง อิริยาบท หรือการเขียนทับศัพท์ที่ไม่ตรงหลักภาษา เช่น โปรเจคท์ มันตลกตรงที่นางเอกคลั่งภาษาไทยต้องถูกเป๊ะๆ แต่คนเขียนเหมือนจะผิดเสียเองนี่แหละ สติมาเว้นวรรคประหลาดมาก อ่านแล้วมันสะดุดกึกๆ เหมือนคนเว้นวรรคไม่ค่อยเป็น
ex. ข้าวขวัญ โปรดิวเซอร์รายการ เงยหน้าขึ้นมองภระมรี ผู้จัดการสาวของ เพชรฤกษ์ ดาราหนุ่มสุดฮอตที่มาเป็นพิธีกรรับเชิญก่อนตอบด้วยสีหน้าหนักใจนิดๆ ว่า
ใครรู้จักฝากไปบอกด้วยว่าหลักง่ายๆ คือเว้นตามช่วงหายใจ ถ้าไม่ชัวร์ก็อ่านออกเสียงซะ แล้วเสือกจัดหน้าแบบเต็มแนวอีก เว้นวรรคเลยใหญ่มั่งเล็กมั่ง แต่ละตอนก็สั้นบ้างยาวมั่ง
จุดที่เกลียด : ชื่อตัวละคร มีความพยายามชื่อยาก ยากแบบทำไมมึงต้องยากเบอร์นี้ เพชรฤกษ์ โอเคได้อยู่ ภระมรี โมไนย อีกนิดชื่อก็แจ่มใสแล้ว
คะแนน : อ่านแล้วเหนื่อย
เพิ่งเห็นว่ากูสะกดผิดเต็มเลย คำง่ายๆยังผิด ขอโทษว่ะ ตอนพิมพ์ไม่ได้ทวนเช็คคำ
ky พี่ถุยอยากปรึกษาเรื่องตัวละคร
https://www.dek-d.com/board/view/3700387/
>>782 นางเอกอายุ 30 เองในเรื่อง เหตุการณ์ย้อนไป 2 ปีก่อน แปลว่าอายุ 28 วันนี้กูเจอเพื่อนที่ทำโปรดักชั่นทีวีเลยลองถามดู นางบอกว่าเป็นไปแทบไม่ได้ คือถ้าทำต้องเป็นพิธีกรคู่โปรดิวเซอร์ พิธีก่อนคู่ดีเจ หรือไม่ก็ข่าวคู่โปรดิวเซอร์ แต่ปนกันมั่วแบบนี้คงไม่มีใครจ้าง และถ้าจะไต่เป็นโปรดิวเซอร์ต้องอายุ 30+ ด้วยซ้ำ
อ่อ ในเรื่องที่สอนอักขระ เวลาเรียนจริงๆเขาไม่ได้เรียนกันทั้งเทอม เรียนแค่คาบแรกๆ เพราะที่เหลือเน้นกระบวนการทำงาน+การผลิตรายการมากกว่า คนเขียนไปเอาชีทสอนของนิเทศ ฬ มาด้วย เอามาเขียนจริงจังในนิยายมาก ตลก
>>786 เรื่องเรียนนิเทศมั้ยนี่ไม่ชัวร์ บทเรียนที่นางใช้สอนในเรื่องทั้งสอนพระเอก สอนลูกศิษย์ เพื่อนกูบอกว่ามันเป็นชีทที่อาจารย์ทุกคนในคลาส แต่ส่วนตัวกูคิดว่านางไม่ได้เรียน เพราะนางเน้นประเด็นแต่เรื่องการออกเสียง (สัทศาสตร์) มากๆ ยกมาขยี้ซ้ำจนตกใจ อย่างสักตอนที่ 11-12 นี่ประหนึ่งว่ายกชีทเรียนมาทั้งชีท เรื่องโปรดักชั่นไม่ได้แม่นอะไรขนาดนั้น มันทะแม่งๆแบบถ้าคนในสายงานมาอ่านจะรู้สึกว่าแอบโป๊ะแตก แต่ไม่รู้ว่าไปหาชีทอาจารย์มรรยาทมาจากไหน คงรีเสิร์ชมาล่ะมั้ง
อยากให้สติมาลองไปอ่านนิยายกิ่งฉัตรดู กระบวนการทำงานสายนิเทศของกิ่งฉัตรแน่นมาก ทั้งโฆษณา วารสาร ข่าว ละคร รายการทีวี คงเพราะเขาจบวารสารมา มีเพื่อนฝูงพอหาข้อมูลกันได้ อย่างของสติมามันไม่ใช่อ่ะ มันแปลกๆ
เพื่อนโม่ง พวกนักเขียนอาชีพนี่เขาเน้นเขียนงานที่ขายได้ มากกว่างานที่เขาอยากเขียนป่ะวะ? คือวันนี้กูเปรยๆกับผู้ใหญ่ในบ้านมา เขาพูดเป็นเชิงว่าให้วางความฝันไว้ก่อน เขียนอะไรที่มันขายได้เพื่อสร้างเนื้อสร้างตัวก่อนดีกว่า พวกมึงคิดยังไงกันอ่ะ? หรือว่าวิธีการแบบนี้มันคือทางลัดที่ไม่ค่อยมั่นคง อะไรที่มันเป็นตลาดสักพักเดี๋ยวมันก็หายไป? กูสับสนงงงวยมาก กูชอบเขียนนิยายนะ อยากทำเป็นงานหลักด้วย มันมีปัจจัยอะไรที่กูควรคำนึงถึงมั่งวะ หรือกูต้องกลับไปถามตัวเองก่อนว่ากูเขียนนิยายเพื่ออะไร?
>>790 โลกของผู้ใหญ่ไม่เหมือนโลกของเด็กหรอก เด็กสนใจความฝัน เหมือนโตขึ้นอยากเป็นอะไรพอจะนึกออกใช่มั้ยล่ะ แต่ผู้ใหญ่สนใจผลประโยชน์มากกว่า เป็นนักเขียนแล้วจะได้ตอบแทนอะไรจากการเขียนสักเรื่อง ความฝันเป็นก้าวแรกของผลประโยชน์ก็จริง แต่ความเพ้อฝันที่ไม่เข้าใจงาน ผลประโยชน์ก็ไม่ได้เกิด เป็นได้แค่ฝันกลางวันเท่านั้น นั้นทำไมว่าเป็นผู้ใหญ่ถึงไม่ค่อยมีความฝันกันไง
ตลาดมันไม่ได้อยู่ถาวร แฟนตาซีเดี๋ยวนี้ต้องเกิดใหม่ต่างโลกหรือจีนโบราณ แต่เชื่อเหอะ จะอีหรอบเหมือนเกมออนไลน์กับโรงเรียนเวท หัวขโมยบารามอสก็ได้แรงบันดาลใจจากแฮร์รี่ พอตเตอร์ ซึ่งตอนนั้นเด็กดีคู่แข่งน้อยมากๆ ขนาดเกมออนไลน์พล็อตปี 59 แม่งไม่ได้ต่างจากปี 52 ดูการสับนิยายน่าจะรู้แล้ว กระแสถัดจากเกิดใหม่ต่างโลกกับจีนโบราณไม่มีใครนึกออก ตราบใดนักเขียนไทยส่วนใหญ่มัวแต่เลียไข่กับตลาดนิยายต่างชาติ
>>790 มึงจะทำงานสร้างสรรค์ตามใจตัวเองได้เต็มที่ก็ต่อเมื่อปากท้องมึงอิ่ม มึงมีเงินพอเลี้ยงดูตัวเองหรือรวมถึงครอบครัวอะค่ะซิส สมัยก่อนกูก็ไม่ข้าใจพวกเขียนนิยายเรทนะ กูมองว่าเขามักง่าย ไปเขียนอย่างอื่นดีๆ ก็ได้ แต่พอกูอายุเท่าทุกวันนี้ กูต้องแบกรับภาระหลายอย่าง ทำให้กูเข้าใจว่า บางทีชีวิตคนเรามันก็เลือกไม่ได้นักหรอก ต่อให้บอกว่า เขียนอย่างอื่นก็ขายได้ แต่ครอบครัวก็ต้องกินต้องใช้อะนะ คนเราเวลาไม่มีเงินมันก็ไม่มีจริงๆ ว่ะ
ถ้ามึงไปถามนักเขียนตัวจริง พวกที่ไม่ใช่พูดเอาสวยหรูเข้าว่า มึงก็จะได้คำตอบแบบเดียวกัน ว่า ตอนเริ่มแรกเขียนนยายอย่างเดียวไม่พอแดก ต้องมีงานอื่นรองรับ พอมึงมีงานอื่นรองรับ ไม่มีปัญหาค่าใช้จ่าย จุนี้ละมึง ที่จะทำให้มึงสามารถจ่ายเวลาเขียนงานแบบที่มึงอยากเขียนได้ มึงสร้างสรรค์ได้เต็มที่เลย โดยไม่ต้องรอดูตลาด ไม่ต้องแคร์ว่าจะขายได้ไหม เพราะมึงไม่ได้ทำมาหกินกับการเขียนงานขายเป็นหลัก
>>790 คำตอบอยู่ในคำถามเพื่อนโม่งแล้ว
-กูชอบเขียนนิยายนะ อยากทำเป็นงานหลักด้วย
อยากทำเป็นงานเป็นอาชีพก็แสดงว่าต้องการเงินไปเลี้ยงดูตัวเอง แล้วเพื่อนโม่งจะไม่เขียนทำตามความต้องการของคนอ่านส่วนใหญ่ที่จ่ายเงินซื้อได้อย่างไร
เขียนอะไรที่ขายไม่ออก แล้วจะเขียนทำไม?
- มันมีปัจจัยอะไรที่กูควรคำนึงถึงมั่งวะ
ต้องสร้างกลุ่มแฟนคลับที่ชอบผลงานเพื่อนโม่งขึ้นมา ถ้าสามารถชักจูงให้เขาชอบในผลงานได้แล้ว ปกติแฟนคลับพวกนี้จะช่วยอุดหนุนติดตาม
เคยอ่านในเฟซของนักเขียนดังๆ ก็บอกว่า
ถ้าท้องไม่อิ่ม อย่าหวังจะสร้างผลงานที่ดีๆ ออกมาได้
ถ้าอยากขายฝัน ก็ระบายมันออกมาโดยไม่ต้องคำนึงกฏเกณฑ์อะไร
สรุป ถ้ายังไม่ทำงาน มีคนเลี้ยงดู หรือมีหน้าที่การงานมีเงินที่หามาได้เอง ก็เขียนในแนวที่ตัวเองชอบไปเถอะไม่มีใครเดือดร้อน
แต่กลับมาอยู่ในโลกความจริงเมื่อไร ต้องดูแลตัวเองค่ากินค่าอยู่ เพื่อนโม่งคงจะไม่มาถามอะไรแบบนี้หรอก สถาพรอบตัวมันจะกดดันให้ทำทุกอย่างเพื่อมีชีวิตรอดไปเอง
ปล.กูทำงานแล้ว เป็นนักเขียนยามว่างจากงานแต่ก็มีผลงานตีพิมพ์บ้าง
เมื่อก่อนตอนเด็กๆ โครตแอนตี้นักเขียนที่เห็นเงินก่อนอะไร
แต่พอโตจนรู้อะไรๆ กูกลับนับถือในนักเขียนพวกนี้ว่ามีความอดทนจนสร้างผลงานออกมาได้
ไม่ว่าจะแนวไหนทั้งนั้น สะท้อนสังคม nc วาย รักตบตี แฟนตาซีเกรียน เพราะเข้าใจดีว่าผลงานกว่าจะจบออกมาได้แต่ละเรื่องต้องพยายามคิดพยายามเขียนแค่ไหน
ถ้ามึงจะเขียนนิยายเป็นงานหนักได้โดยไม่สนเนื้อหาการตลาดคงต้องภาษาอังกฤษหว่ะ ได้ตอนละหลายดอลอยู่
ช่วงนี้มีนิยายเรื่องไหนเด็ดมั่งเพื่อนโม่ง?
เพิ่งออกตอนเดียว ชิมลางไปก่อน
https://www.dek-d.com/board/view/3700489/
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1540562
ถ้าอยากทำงานหาเงินจริง ๆ ไปทำงานอย่างอื่นดีกว่า จะมาเป็นนักเขียนเพื่อหาเงินนี่ ถ้าไม่ดังจริง ๆ ยังไงก็ได้น้อยกว่าคนทำงานบริษัท
>>798 ไปดูpatreon
ใช้เวลาน้อยกว่า ได้เงินเกือบเท่ากัน แต่ต้องแต่งนิยายให้มันสนุกกับจะให้แปลเป็นล่าม ส่วนล่ามกุคงออกความเห็นอะไรมากไม่ได้เพราะไม่ได้ใกล้ชิดกับคนพวกนี้อ่ะนะ
แต่เพื่อนกุบางคนเขียนblogนิยายได้วันละหลายสิบดอล-หลายร้อนดอล ปัจจัยขึ้นอยู่กับAds+เรทประเทศที่เข้ามาดู(ประมาณ1,000วิว/10usd)+CPM(2-3usd/click) ได้เกือบๆวันละ100นะ ถ้าเขียนได้ดีพอและได้มากกว่าแต่จะไม่มั่นคกับรายได้แทน
100x30/dayก็เยอะอยู่เพราะได้มาโดยไม่หักอะไร (คิดเรท30เพราะหักผ่านpaypal)
>>803 ลงบล็อกที่ไหนก็ได้ สำคัญที่ว่ามึงจะโปรโมทยังไงให้คนเข้ามาบล็อกมึงยังไง
เพื่อนกุเริ่มจากให้เพื่อนคนอื่นๆในมหาลัยอ่าน แล้วก็ลงในpatreon ก็เยอะอยู่หว่ะ กุไม่ได้ลงลึก แต่กว่าจะได้ขนาดนี้ก็เป็นปีนะมึง ไม่ใช่เดือนสองเดือนได้เลย
สมัยใหม่นี้กุแนะนำwordpressนะ ลงad-onง่าย เริ่มต้นฟรี
จำชื่อนิยายเรื่องหนึ่งไม่ได้ เพิ่งจะมีเวลาว่าง อยากอ่านต่อใครรู้บอกหน่อย
นิยายจีน พระเอกเป็นศิษย์นอก โดดผา ตื่นมาอีกโลก พ่อเป็นช่างตีเหล็ก?
เฟบแนวๆนี้ไว้เยอะเกินเรื่องไหนเป็นเรื่องไหนก็ไม่รู้
พระเอกจะโรคจิตสมชื่อป่าว อยากรู้
https://writer.dek-d.com/jeff20732/story/view.php?id=1536370
>>799 อ่ะกูใจดีสับให้นิดหน่อย คำผิดประปรายว่ะ เปิดเรื่องมายังกับมึงต้องการระบายเลยอิห่าน เหมือนมึงเพิ่งผ่านการรับน้อง เจออะไรบ้าง เป็นไงบ้าง เล่าเรื่อยเปื่อยชิบหาย เหมือนเขียนไดอะรี่ว่ะ สรุปคือกูไม่ชอบการเขียนแบบนี้
>>810 อยากรู้มึงก็อ่านดิ มาถามความเห็นทำมะเขือไร มึงจะมาแปะให้วิจารณ์ก็บอกมาสิ ไม่เอาม้านะตัวเธอ
ใจเย็นๆ กันหน่อยจ้ะ อ่ะมากองสต็อกใหม่ไว้ให้ละกัน จากหมวด แฟนตาซี
http://writer.dek-d.com/surasee-14/writer/view.php?id=1481936 :เกี่ยวกับเผด็จการโดนทรยศตายห่าไปต่างโลก บรรยายดีใช้ได้อยู่
http://writer.dek-d.com/Sunyata/writer/view.php?id=1541791:เรื่องสั้นว่างๆ
http://writer.dek-d.com/Hokahachi/writer/view.php?id=1434685:Genderbend เห็นเพื่อนกูอ่านอยู่ เล่าประมาณว่าตายห่าแล้วเกิดเป็นยมฑูต
สัส ลิงค์พัง rip
http://writer.dek-d.com/dl0o0lb/writer/view.php?id=1513566:
http://writer.dek-d.com/Sunyata/writer/view.php?id=1541791
http://writer.dek-d.com/Hokahachi/writer/view.php?id=1434685
อย่าทะเลาะกันเองเลยมึง เอาเวลามาสับนิยายดีกว่า เรื่องม้านู่นนี่ในมู้นี่อย่ามาทายกันเลย แตกคอกันเองป่าวๆ คนแปะแบบบริสุทธิ์แต่โดนสงสัยก็มี คนมาอวยก็มี ม้าก็มี คอสก็มี เป็นเรื่องธรรมดา อมิตตาพุทธ
ระยะนี้คนแปลก เยอะ สงสัยเพราะดราม่าสนพ.อะนะ เลยมีหน้าใหม่หัดเล่นโม่งเยอะ พวกมึงก็ใจดีหน่อย อย่ารับน้องกันแรงนัก บทวิจารณ์กับประเด็นพูดคุยเกี่ยวกับนยายบนเว็บมันจะได้หลากหลาย
พวกมึงเข้าเว็บเด็กดีได้ป่าว ทำไมกูเข้าไม่ได้วะ
อ้าวกูก็เข้าไม่ได้
คนใช้เน็ต TOT จะเข้าไม่ได้ครับ เน็ตผม TOT Fiber เข้าไม่ได้
TOT เป็นอีโมติคอนอย่างนึง แปลว่าปิดตาอยากโหร้องไห พบบ่อยมากในนิยายแจ่มใส
โม่งลองสับเรื่องนี้กัน
https://writer.dek-d.com/Novel9998/story/view.php?id=1496628
เป็นนิยายที่น่าจะฮาเร็ม(คนเขียนว่างั้น) สำหรับกูมันก็พอใช้ได้กลาง ๆ ไม่หวือหวาหรือว่าดิ่งลงเหว อ่านเล่น ๆ ฆ่าเวลาเพลิน ๆ
>>826 รู้สึกแปลกๆ ที่ตรงคำแนะนำเรื่องมีคำว่า "เธอ" เยอะมาก >> จากอุบัติเหตุซึ่งแทบจะเอาชีวิตของเธอทำให้เธอได้รับสัมผัสพิเศษอย่างหนึ่งที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
- ใช้คำว่า "เด็กสาว" กับเด็ก 6 ขวบ รู้สึกไม่เหมาะเท่าไร น่าจะเป็น "เด็กหญิง" มากกว่า
- ย่อหน้าไม่สม่ำเสมอ เดี๋ยวชิดซ้าย เดี๋ยวย่อแบบกดTab
- ตอนที่บรรยายศาลเจ้าไฮเดน ใช้คำว่า "กำลัง" เยอะมาก บางประโยคตัดคำนี้ออกไปก็ได้
- "..." เยอะไปไหน
- การใช้คำว่า "ชายคนนั้น" ในการบรรยายพ่อตัวเอก ทำให้รู้สึกห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จักเลย แถมต่อมาก็ใช้สรรพนาม "เธอคนนั้น" , "เด็กสาวคนนั้น" กับตัวเอกอีก มันแปลกๆ อ่ะ
- ช่วงตัวเอกออกจากรพ. บรรยายงงมาก สรุปแล้วออกมาตอนอายุเท่าไร ตัดฉากเร็วไปจนตามไม่ทัน
- เรื่องนี้มีปัญหาเรื่องสรรพนามจริงๆ ยิ่งเวลาตัวละครเข้าฉากพร้อมกันหลายๆ คนยิ่งบรรยายสับสนว่าใครเป็นใคร
- แต่แปลกที่เนื้อเรื่องน่าติดตามดี หม่นๆ ดราม่าๆ เดาทางไม่ค่อยถูก(หรือเพราะกูงงกับบทบรรยาย)
อ่านไปแค่บท Introduction From Me To You นะ อ่านต่อไม่ไหว กูแก่แล้ว
วันนี้อารมณ์เปลี่ยว เลยอยากมาคอมเม้นนิยายที่โม่งแปะไว้หน่อย กูไม่สับ ไม่วิจารณ์นะ คอมเม้นตามที่รู้สึก อ่านไม่จบด้วย ไหวแค่ไหนอ่านแค่นั้น
เอานิยายมาจากที่ >>815 แปะไว้
1. จอมเผด็จการพิชิตต่างโลก (Dictator conquer the world) :
- เปิดมาประโยคแรกกูก็กุมขมับแล้ว >> "อำนาจ" คำๆนี้เพียงคำเดียว เพียงสิ่งเดียวที่ต่างทำให้ผู้คนต่างแกร่งแย่งชิงกัน << //คำๆนี้ ถ้าจะเขียนให้ถูกควรเป็น คำคำนี้ มากกว่า(กูไม่ชัวร์นะ ไม่ได้เปิดตำราไปด้วยเม้นไปด้วย) // จะต่างอะไรมากมาย ต่างแค่คำเดียวก็พอแล้ว // แก่งแย่ง เขียนแบบนี้ ไม่ก็เขียนแค่ว่าผู้คนต่างแย่งชิงกันเฉยๆ ก็ได้
- แค่พารากราฟแรกก็เห็นคำซ้ำเต็มไปหมด อารมณ์กูสะดุดกึกมาก
- กูไม่ชอบการเปิดเรื่องแบบที่บรรยายทื่อๆ ว่าตัวละครเป็นใคร มีประวัติความเป็นมายังไง ที่เลวร้ายที่สุดคือนิสัยยังไง ของพวกนี้มันควรค่อยๆ แทรกเข้ามาในเนื้อเรื่องมากกว่า
- บรรยายเนิบนาบชวนง่วง อารัมภบทมากไป ขาดความน่าตื่นตาตื่นใจ กูว่าอันดับแรกควรจะทำให้ผู้อ่านรู้สึกผูกพันกับตัวละครมากกว่านี้ก่อน ถึงค่อยสาธยายประวัติบลาๆๆ ไม่งั้นกูว่ากูหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้อ่ะ ว่าทำไมกูต้องมาจำประวัติของใครสักคนที่กูไม่มีความรู้สึกอยากรู้จักด้วย
- เปิดตัวตัวละครเยอะมาก ทั้งสาธยายเกี่ยวกับดีออน พ่อและแม่ของดีออน นี่ยังมาน้องชายกับมาเรียอีก กูไม่รู้จะเอาเซลล์สมองส่วนไหนจำแล้ว เยอะไป
- ตอนถูกยิงที่อกนี่ ถ้าเอาตามความสมจริงแล้ว กูว่าไม่น่าจะมีแรงพอที่จะชักปืนขึ้นมาหันกลับไปยิงตอบโต้เปล่า เลือดน่าจะท่วมปอดจนพูดไม่ออกมากกว่า (ไม่ชัวร์ รอผู้รู้มาแก้)
- กูไม่ไหวว่ะ ไม่ดึงดูดพอให้อ่านต่อ อ่านแค่บทเดียวพอนะ
2. สุดขอบความคิด
- แต่งหน้านิยายไม่น่าดึงดูดเลย ไม่มีแม้แต่รูปดิสนิยาย คำแนะนำย่อๆ ก็เขียนห้วนไป ไม่รู้สึกอยากคลิกเข้าไปอ่านถ้าโม่งไม่เอามาแปะ
- ฟอนต์เล็ก เห็นใจสายตากูหน่อยเห๊อะ T v T ถึงมันจะมีปุ่มให้ขยายตัวอักษรเอง แต่ฟอนต์ดั้งเดิมมันก็ดูเล็กไปอยู่ดี (เครื่องกูด๋อย กดขยายขยายตัวอักษรเองไม่ได้อีก)
- ด้านเนื้อหา...กู...บอกไม่ถูก มันต้องอาศัยการตีความมาก สมองน้อยๆ ที่เหนื่อยมาทั้งวันของกูไม่พร้อม กูขอโทษ กูอ่านแล้วกูมึนๆ งงๆ แต่ก็ชอบนะ ถ้าได้กลับมาอ่านตอนสติดีๆ อาจจะชอบมากกว่านี้
- อ่านได้ตอนเดียวอีกแล้ว ไม่รอด...
3. The Undead โลลิแสบ สายพันธุ์อมตะ
- อ่านจบบทแรกแล้วรู้สึกว่ามันเป็นนิยายคอมิดี้ ซึ่งกูไม่ถนัด...
- ไม่มีย่อหน้า ทุกอย่างชิดซ้าย ซึ่งกูว่าควรมีย่อหน้า...
- เขียนได้ดีกว่าสองเรื่องข้างบน คำผิดไม่ค่อยมี บรรยายใช้ได้ มุกก็พอทำให้ยิ้มๆ ได้ โดยรวมอ่านง่ายดี น่าจะถูกจริตคนส่วนใหญ่ ดูใส่ใจในการตรวจทานก่อนโพสต์นิยาย
- รู้ตัวอีกทีก็อ่านถึงบทสี่ละ เพลินๆ แต่กูปวดตาอ่านไม่ไหวแล้ว ขอพอแค่นี้ก่อนนะ
หรือกูจะเป็นสมาธิสั้น ถึงอ่านนานๆ ไม่ได้วะ...
ไม่รู้จะเกริ่นว่าอะไรดี ข้ามๆไปละกัน
กำ มือลั่น คือกูสงสัยว่าหมวดวิทแม่งอัพเดทอยู่กี่เรื่องวะ เรื่องเดือน ต.ค. ถึงโผล่มาหน้าแรกได้(กูเปิดในแอพ) หรือมันบั๊ค?
ขอถามเรื่องการเขียนหน่อย ตอนนี้กูวางโครงเรื่องคร่าวๆ แล้วเขียนไป 1/4 ละ แต่พอเขียนไป event ที่ต้องเกิดกับเวลาไม่สัมพันธ์กันวะ คือมันต้องเจอ A หลังจากพระเอกเสียพลังเพราะช่วย B แล้ว แต่ A จำพระเอกได้จากพลังที่เคยเห็นตอนเด็ก
ตอนแรกกูแค่คิดจะลดความ OP ของพระเอก แต่ถ้าแบบนั้นมันก็จะไม่สัมพันธ์กับ A แต่ถ้าให้ A ออกมาก่อน B ใกล้ตาย เนื้อเรื่องก็จะแกว่ง เพราะ C ที่มาพร้อม A ต้องตัดใจจากพระเอกเพราะพระเอกแต่งงานกับ D แล้ว
คิดมาตั้งนานเสือกพลาดตรงนี้ เซ็งเลย เขียนใกล้จะถึง Event ที่ พระเอกจะช่วย B แล้วด้วย จุดนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนนิสัยพระเอกจากหน้ามือเป็นหลังดาวพฤหัสด้วย ไม่มีไม่ได้
โรงเรียนต่างโลกสเตตัสห่วย
https://writer.dek-d.com/nonasser_gamer/story/view.php?id=1496074
>>839 มึงต้องการปกปิดพลังพระเอกกับ A หรือเปล่า?
ถ้าแบบนั้นก็ สร้างให้มีตัวละครที่มีพลังเหมือนพระเอกไปเลยขึ้นมาอีกตัว
ทำให้ A คิดว่าเป็นคนนั้นแทนที่จะเป็นพระเอก จากความทรงจำตอนเด็ก เพราะไหนๆพระเอกก็เสียพลังไปแล้วหลังจากช่วย B และต่อไป พระเอกก็จะเปลี่ยนนิสัยห่าเหว ค่อยฆ่าตัวแพะแทนพระเอกทิ้งก็ได้ มึงไม่ต้อง nerf พระเอก ให้มัน Op ต่อไป
แต่ถ้า A กับ C ต้องตัดใจเพราะ D เป็นเมียพระเอก แต่กำลังจะไปช่วย B แล้วไม่อยากลำดับผิดก็ต้องดูที่ลำดับเหตุการณ์ว่าอะไรแทรกได้ เพิ่มดีกว่าลดในความคิดของกูนะ
แต่เอาจริงๆ กูไม่รู้เรื่องกะพล็อตมึงเลยจริงๆ
>>844 ทั้งโลกมีแค่พระเอกที่มีพลังนี้นะสิ มันประมาณ OP Buff ที่เอนกประสงค์ แต่ใช้มากๆ ก็ปวดหัวสลบ พระเอกใช้มันเป็นหลักฐานของฮีโร่หลอกลวงพระราชา แต่พระเอกไม่ได้กะจะกู้โลก พูดให้ตรงคือแย่งชิงโลกแทนจอมมารมากกว่า
>>845 ถึงตอนล่าสุด A เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้เรื่องพลังของพระเอก และพระเอกใช้พลังไม่ได้ผลด้วย ฉากพบกันใหม่ที่กูคิดประมาณชาร์กับอามุโร่นะ พยามฆ่ากันแล้วรู้ตัวจริงกัน ถ้าว่าตามโครงเรื่อง คนนี้คือพระเอก 2 ที่เป็นพระเอกจริงๆ
กูไม่อยากเปิดพล็อตมาก แต่เอาคร่าวๆ นะ
พระเอก - พระเอก 1
A - พระเอก 2 เพื่อนเก่า (มั้ง) พระเอก 1 เคยเจอพระเอกครั้งเดียวตอนเด็ก และตั้งใจจะฆ่ากันด้วย
B - น้องชายพระเอก 1
C - น้องสาวพระเอก 2 เคยเจอพระเอกครั้งเดียวตอนเด็ก และตั้งใจจะฆ่ากันด้วย หลงรักพระเอกตั้งแต่ตอนนั้น
D - เพื่อนสมัยเด็กและเมียพระเอก 1
เรื่องหาที่แทรกน่าจะได้มั้ง มันมีประเด็นให้แทรกได้อยู่ แต่ถ้าแบบนั้น A จะเจอกับพระเอกเร็วไป D ยังไม่เป็นเมียพระเอก ด้วยนิสัย C จะลักพาตัวพระเอกไปข่มขืนก็ไม่แปลก ดังนั้นคงต้องเขียนแก้แยก C ออกไปก่อน แล้วให้พระเอกร่วมมือกับ A ช้ากว่าพล็อตหลัก แต่เส้นเรื่องหลักน่าจะยังไม่เปลี่ยน
ขอบคุณมาก แบบนี้น่าจะได้
คิด Event แล้วเดินเรื่องนี่ลำบากตรงเขียนยังไงให้เกิดโดยธรรมชาตินี่ละ บาง Event ที่อยากให้เกิดก็ขัดกันอีก ความสัมพันธ์ของ 5 คนนี้เป็น main plot หลักของ 1/3 แรกของเรื่องด้วย ถ้าทำตรงนี้ไม่ดีมันจะไม่เนียนว่าทำไมพระเอกถึงต้องร่วมมือกับ A
ยังดีที่กูกะเขียนไปเยอะๆ แล้วลง ถ้าลงไปเขียนไปต้องย้อนแก้ตอนบานแน่
>>846 พระเอกมีจิตหลายดวงเพราะบัฟเพิ่มได้ เอาไว้ใช้คิดอะไรเยอะๆ ก็นั่งถกกันในสมองตัวเองนี่ละ แต่มันออกมาภายนอกได้แค่รูปแบบจิตสังหารที่ทรงพลังมาก เป็นรูปแบบเดียวที่พระเอกพอใช้สู้ได้ ถ้าใช้พลังกาย D ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กและเมียยังแข็งแรงกว่าอีก
https://writer.dek-d.com/celine/story/viewlongc.php?id=1518037&chapter=1
แนวแฟนตาซี ยุคกลาง
ไม่มีสเตตัสหรือลำดับขั้นพลังออกมาให้ดูเกะกะหรือใช้พล๊อตไลท์โนเวลมาปรับตามสมัยนิยม บทบรรยายยาวเป็นพรืดแต่การจัดเรียงหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่
มีคนขอวานสับนิยายแต่กูสับไม่เป็น แนวยูริ
https://www.dek-d.com/board/view/3701848/
แนว : แฟนตาซี สไตล์ เกิดใหม่ในอีกโลก / ยูริ
การดำเนินเรื่อง : เอื่อยๆ เฉื่อยๆ เน้นบทพูดคุย การสนทนา บรรยาย
ฉากต่อสู้ยังไม่ปรากฏเป็นรูปเป็นร่างดีนัก (ฮ่าา)
เป็นเรื่องที่ยูริในยุคแฟนตาซี เป็นรักใสๆไร้มลพิษ(?)
: ประเด็นหลักที่มาตั้งกระทู้นี้ :
ผมหยุดเขียนเรื่องนี้มา 1 เดือนเต็ม
และกำลังจะเริ่มเขียนใหม่ แต่รู้สึกเหมือนพลังในการเขียนลดลง
เลยอยากอ่านคอมเม้น,คำติชม,คำวิจารณ์เพื่อเป็นการเติมเชื้อเพลิง และปรับปรุงแก้ไขพัฒนาตัวเองครับ
รบกวนนักอ่านทุกท่านที่ชื่นชอบแนวแฟนตาซี,ยูริ มาอ่านและคอมเม้นติชม
หรือเขียนคำวิจารณ์ให้นิยายเรื่องนี้ของผมด้วยนะครับ
นิยาย https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1462315
ไม่มีใครสับนิยายใหม่ของคนเขียนเนียๆ บ้างเหรอวะ? กูอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ แบบบอกไม่ถูก
มู้เงียบจังเบย
เปิดประเด็นดิวะ เออจะว่าไปเมื่อวานเจอนิยายน่าสนใจแต่แม่งไฟดับก่อนอดเอามาสับเลย ฝนตกหนักฉิบ
กูเข้ามาทุกวันแต่ไม่มีประเด็นเลย มา กูเปิดเอง
- ขอเทคนิคเขียนบรรยายเวลาตัวละครเพศเดียวกัน วัยเดียวกัน เข้าฉากเดียวกัน สำหรับมุมมองบุคคลที่ 3 หน่อย เช่น สมมติ นายA นายB นายC ชายล้วน ต้องเข้าฉากมาคุยกันเพื่อดิสกัสอะไรบางอย่าง มีวิธีการใช้คำว่า "เขา" ยังไงไม่ให้งงว่า "เขา" ที่ว่านี้หมายถึงตัวละครตัวไหน? หรือต้องใช้วิธีเขียนเป็นชื่อตัวละครหมด?
- มีใครรู้บ้างว่า นิยายเล่มขนาดปกติความยาว 300 หน้า ถ้าเป็นไฟล์ Word Cordia New 14 จะประมาณกี่หน้า?
- ใครรู้จักโรงพิมพ์ที่รับพิมพ์นิยายทำมือบ้าง? (กูอยู่ต่างจังหวัดนะ) หรือช่วยให้คีย์เวิร์ดกูไปเสิร์จต่อเองที
ขอบคุณหลายๆ เพื่อนโม่ง
กูเพิ่งรู้ว่า อาริตา เอานิยายมาลงเด็กดีว่ะ ถ้าไม่เห็นเจ้าตัวดราม่าในเฟซว่ามีนักเขียนคนอื่นอิจฉารังแกง๊องแง๊ง กูจะไม่รู้เลย ลงไว้ตั้งหลายเรื่อง สับไหมมึง สับไหม
บัลลังก์กุหลาบ https://my.dek-d.com/aritaa/writer/view.php?id=1486421
เอ้า อีกเรื่อง เจ้าบ่าวก้นครัว ที่นักเขียนงอแงว่าโดนรังแก โดนคนอิจฉาริษยา ฮี้ฮ้า https://my.dek-d.com/aritaa/writer/view.php?id=1501771
- มีใครรู้บ้างว่า นิยายเล่มขนาดปกติความยาว 300 หน้า ถ้าเป็นไฟล์ Word Cordia New 14 จะประมาณกี่หน้า?
ตอบ มึงคูณ 1.7 -2.0 เข้าไป ขึ้นอยู่กับการจัดหน้าของมึง
- ใครรู้จักโรงพิมพ์ที่รับพิมพ์นิยายทำมือบ้าง? (กูอยู่ต่างจังหวัดนะ) หรือช่วยให้คีย์เวิร์ดกูไปเสิร์จต่อเองที
ตอบ มีหลายที่ บริการส่งตจว. ที่นิยมก็ฟาสบุ๊ค นักเขียนอินดี้ที่กูตามๆ อยู่ ส่วนใหญ่พิมพ์ฟาสบุ๊ค
จริง ๆ เค้าเป็นแบบนั้นอยู่แล้วรึเปล่าครับ แต่ไม่ได้ออนไลน์คนก็เลยไม่ได้รับรู้ด้วยแค่นั้นเอง
>>869 ด้วยความขี้เผือกเนาะ กูไปขุดเผือกขุดมันในเฟซบุ๊คเค้า เจอแต่ข้อความแบบนี้วนไปวนมาเต็มไปหมดเลยว่ะ แล้วก็มีแคปภาพอันดับกับยอดเข้าชมในเด็กดีมาอวดเป็นระยะ
วัดจากการแคปภาพมายืนยันจากในหลายๆ โพสต์ ถ้ามีคนด่าจริงก็น่าจะเอามาแปะ นี่ไม่เจออะไรสักอย่าง มีแต่จ้อความที่เขาบอกว่าคนโน้นคนนี้อิจฉาทำร้ายเขา
ทำร้ายอะไรวะ ไม่เห็นมี เห็นแต่มีคนสงสาร กระทั่งอตินพี่เว็บเด็กดียังไปตามคอมเมนต์อวยมั่ง ให้กำลังใจอาริตามั่ง ไปทั้งในเฟซและหน้านิยายเลยนะเว้ย อ้อ กูขุดเจอว่าเด็กดีเคยเอานิยายเค้าขึ้นเป็นนิยายแนะนำด้วย อันนี้อตินเอาข่าวไปบอกในเฟซนักเขียนเองเลย บอกประมาณว่า จัดมาแล้วนะตามสัญญา
นี่รึเปล่า ที่เค้าว่ากันว่า อยากอ่านนิยายใคร ก็ไม่ควรตามไปเสือกเรื่องส่วนตัวด้วยการแอดเฟซ มิฉะนั้นอาจจะหงายเงิบเอาได้
เอ๊ะ กูมาบ่นแบบนี้ นี่กูกลายเป็นคนที่ทำร้ายเค้ารึยังวะ
>>862 มึงต้องปูพื้นฐานของแต่ละตัวละครออกมาก่อน ถ้าทำได้ดี มันจะมี voice เป็นของตัวเอง แบบที่มึงเขียนแค่คำพูดเพียวๆ โดยไม่ต้องมี "เขา" ก็รู้ว่าใครเป็นใครได้
โดยอาจมี movement หรือลักษณะนิสัยต่างๆ ของตัวละครที่เป็นเอกลักษณ์มาช่วย เช่น นาย A เป็นคนขี้สงสัย นาย B เป็นคนใจเย็น ส่วนนาย C เป็นพวกหัวร้อนง่าย
"เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ" เขาหรี่ตาลงอย่างที่มักทำเวลาสงสัย "แน่ใจได้อย่างไร"
ชายหนุ่มถลึงตามองอีกฝ่าย "ก็ต้องแน่สิ" เขาร้อง "ข้าเห็นมันกับตา"
"เจ้าละเมอหรือไร ไม่มีใครเคยเห็นมังกรมากว่าพันปีแล้ว"
เมื่อเห็นว่าซีกำลังจะเอ่ยปากตอบโต้ เพื่อนสนิทของเขาก็จำต้องออกปากสนับสนุนอย่างเสียไม่ได้ "เจ้าอย่าเพิ่งด่วนสรุปไปเลย" ชายหนุ่มพูดกับเอ "ให้เขาได้ลองเล่าดูก่อนเถิด"
เด็กดีสมัยนี้ชักติ๊งต๊องโลกอยู่ยากขึ้นทุกวัน
กูว่า เด็กดีเป็นตลาดนิยายที่ใหญ่ คนแม่งหลากหลายขึ้นเรื่อยๆ
อยากเทพต้องเล่นเว็บเด็กดี และอ่าคอนเทนนี้ https://www.dek-d.com/writer/41930/ ถุย..
กุไม่เคยอ่านนิยายของอาริตานะ แต่พอเห็นโม่งบอกว่าเป็นคนแต่งสามีตีตราก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไร เรื่องบัลลังก์กุหลาบที่ลงเด็กดีนี่คือละครไทยเซ็ตติ้งแฟนตาซีชัด ๆ เผลอ ๆ จะเป็นแนวจักร ๆ วงศ์ ๆ ด้วยเห็นมีคนใช้คลานเข่าหาเจ้าหญิง หลายจุดในเรื่องไม่สมเหตุสมผล เช่น
เจ้าหญิงยูเจนีเป็นคนไม่ดีเพราะคนแต่งพยายามย้ำเรื่องอารมณ์ร้ายและเย็นชา (กุว่าสองนิสัยนี้ไปด้วยกันไม่ได้) แต่การย้ำของผู้แต่งไม่ใช่การเล่าว่านางไปจิกหัวคนใช้มาตบล้างน้ำนะ ผู้แต่งเอาพูดซ้ำ ๆ ว่าชั่วร้าย ๆๆๆๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่นางไปบอกพ่อว่า "หากรักลูกและเห็นแก่พระมารดาที่ออกไปถือบวชแล้ว ได้โปรดอย่ายกย่องสตรีคนไหนมาเท่าพระมารดาของลูกเลยนะเพคะ"
เป็นความชั่วร้ายที่มุ้งมิ้งมากเลยเพคะ กุอ่านแล้วเอ็นดูและสงสารนางฉิบหาย แม่หนีบวช พ่อมีเมียใหม่
ว่าแต่ที่นั่นมีวัดหรอวะ จะบอกว่าบวชชีคริสต์ก็แปร่ง ๆ พวกควีนที่อุปถัมป์ศาสนามีเยอะแยะไม่เห็นไปบวชเลย ถ้าบวชแบบอุทิศตนตัดขาดโลกภายนอกจริง ๆ จะบวชชีมืดซึ่งจากที่กุไปค้นมาคร่าว ๆ คนจะบวชต้องไม่เคยแต่งงานและครองพรหมจรรย์ นี่นางมีลูกมีผัวแล้วนะ /อันนี้ไม่แน่ใจ ถ้าข้อมูลกุผิดแย้งได้เลยเพื่อนโม่ง
คนเขียนเสริมว่า แม่เลี้ยงอยู่กับยูเจนีไม่ได้ แม่เลี้ยงอยู่กระท่อม แต่ไม่ใช่เพราะยูเจนีไล่ไปนะ นางเลือกเอง อ้าว แล้วสรุปยูเจนีมันเลวยังไงวะะ
หลังจากแม่เลี้ยงยูเจนีคลอดลูก พ่อก็เห่อลูกสาวคนใหม่มากจนคิดจะให้ลูกสาวคนใหม่คือโรส(ดูจากการพรรณนาความงามยามแรกเกิดของนาง แม่งนางเอกชัวร์)ขึ้นเป็นราชินี
เอ๊ะ แต่ว่านะมึง พ่อของยูเจนีเป็นเจ้าชายป่ะวะ แม่งไม่น่ามีสิทธิ์แต่งตั้งรัชทายาท ถึงมีลูกขึ้นก็ไม่ได้เป็นราชินีแต่เป็นเจ้าหญิงเหมือนเดิมรึเปล่า
ยูเจนีคิดว่าจะนกรัชทายาทก็ร้อนใจมาก แสดงพฤติกรรมนางร้ายละครไทย กรี๊ด ๆๆๆๆๆ ฉันเกลียดมันๆๆๆๆๆๆ กับคนใช้ตัวเอง บ่นว่าทำไมกุให้ยาพิษมึงกับแม่ไปแล้วมึงไม่ตายยย (ด้วยความเคารพ ถ้ามึงให้ไปครั้งแรกแล้วเขาไม่แท้ว มึงก็เปลี่ยนยาสิเพคะ)
อันนี้กุอ่านตอนแรกนะ เดี๋ยวว่างจะมารีวิวจัดเต็มทีหลัง
กูไม่โอเคตั้งแต่เขาเอานิยายที่พิมพ์ขายไปแล้วมาลงให้อ่านจนจบแล้วว่ะ กูเนี่ย คนที่ซื้อนิยายเค้า นิยายเรื่องที่กูซื้อมาคือเรื่องโฉมงามกับโจรสลัด ตอนนั้นกูติดนิยายเกี่ยวกับโจรสลัด เจอกี่เรื่องกูซื้อหมด แล้วมึงดู ผ่านไปไม่เท่าไหร่ เอามาลงให้อ่านฟรี อิดอก เสียดายเงินมาก
เรื่องไม่ถูกใจ ไม่ได้อรรถรสแบบที่กูต้องการ กูยังไม่เสียดายเงินเท่ามาเจอว่า
เขาเอามาแปะเว็บให้อ่านฟรีๆ
เนี่ย https://my.dek-d.com/aritaa/writer/view.php?id=1498823
กูโกรธมาก อิดอก อยากได้เงินคืน โมโห
เหมือนอย่างคุณยายคุณย่าบางคนไงคะ ยิ่งอายุมากยิ่งน้อยใจเก่ง งอนเก่ง ใครว่าไม่ได้เลย 555
รีวิวบังลังก์กุหลาบของอาริตา
วิจารณ์ภาษาคร่าว ๆ ก่อน เห็นว่าเป็นนักเขียนวัยเก๋า การใช้ภาษาโอเค บางจุดอ่านไม่รู้เรื่อง แต่เหตุที่ทำให้ติดขัดจริง ๆ คือคือการแบ่งย่อหน้า คนเขียนชอบตัดย่อหน้าไปขึ้นไป ทำให้อารมณ์ขาด แถมยังเลือกตัดตรงเจ้าพวกสันธานเช่นแต่ ทว่า และ อ่านแล้วสะดุดกึกตลอด หงุดหงิด
ยกตัวอย่างเช่น
“เจ้าชายเองก็เห็นแก่ราชินีในอดีต จึงยอมรับคำของพระธิดาตลอดมา
แต่ตอนนี้เจ้าหญิงองค์ใหม่ถือกำเนิด พระองก์อยากยกย่องพระมารดาให้เป็นพระราชินี
และเจ้าหญิงองค์ใหม่....ควรจะได้เป็นเจ้าหญิงรัชทายาทลำดับถัดไปมิใช่หรือ”
ที่ยกย่อหน้านี้มาเพราะมันสรุปนิยายเรื่องนี้หมดเลย บอกปมกุมาโต้ง ๆ กุเลยอ่านแล้วไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือลุ้น ไม่มีการเกริ่นให้กุรู้จักและผูกพันกับตัวละคร
อ่อ แล้วทำไมชอบใช้ไข่ปลาจังวะ กุนึกว่ามีแต่พวกเด็ก ๆ กับคอมเม้นแปลก ๆ ในพันทิปที่ชอบเว้นวรรคด้วยชุด มีspacebarก็เคาะซะลูก รกหูรกตา
เรื่องนี้เริ่มจากเจ้าชายฟิลิปนั่งเห่อลูกสาวแรกคลอดอยู่ริมหน้าต่าง นั่งร้อง โรสสส โรสของพ่อออ แล้วคนเขียนก็ตัดไปบรรยายความอุดมสมบูรณืของอาณาจักร เพชรนิลจิณดาที่จะจะจัดทำเป็นมงกุฎให้เจ้าหญิงก่อนจะตัดภาพมาอีกทีที่เจ้าหญิงองค์โตนามยูเจนี เจ้าหญิงผู้เลื่องชื่อเรื่องความร้ายกาจและจูนิเบียว (กุคาดว่า)เนื่องมาจากแม่หนีออกบวช
ยูเจนีเลวร้ายมาก ๆๆๆๆๆ ร้ายกาจขนาดเคยทูลเด็จพ่อว่า "หากรักลูกและเห็นแก่พระมารดาที่ออกไปถือบวชแล้ว ได้โปรดอย่ายกย่องสตรีคนไหนมาเท่าพระมารดาของลูกเลยนะเพคะ" (คำพูดของเด็กน้อยใจพ่อแม่มันร้ายกาจตรงไหนกุคงต้องไปถามคนเขียนอีกที)
อนิจจา พ่อยูเจนีไปได้กับเจ้าหญิงปลายแถวต่างเมืองนามเบียทริซ เบียทริซหวาดกลัวยูเจนีที่ร้ายกาจมาก ๆ เลยทูลขอกระท่อมบนเขา แต่คนเขียนก็กลับบอกในประโยคถัด ๆ มาว่า เบียทริซไม่ชอบตำหนักหรือวัง ชอบบ้านแบบชาวบ้านนี่แหละ (แล้วสรุปมันเกี่ยวอะไรกับยูเจนีวะ)
จบเรื่องแม่เลี้ยงก็กลับมาย้ำว่ายูเจนีโหดร้ายเพียงใด เป็นที่เลื่องลือจนคนทูลบอกเจ้าชายฟิลิป เขาก็ทำเมินพฤติกรรมแย่ ๆ ที่ผู้แต่งไม่เคยบอกคนอ่านและพยายามเลี่ยงหน้ายูเจนีแทน (Father of the Yearจริง ๆ เลยมึงนี่)
ตัดมาที่แม่ยูเจนีที่พยายามมาหาบ่อย ๆ แต่ก็โดนเมินเพราะยูเจนีโทษว่าทั้งหมดนี่เป็นความผิดของแม่ กล้าเมินแม่ตัวเองได้ ช่างชั่วร้ายจริง ๆ (อันนี้คนแต่งไม่ได้บอกว่าชั่วนะ แต่กุคิดว่าที่นางใส่เรื่องแม่มาเพราะต้องการนัยแบบนั้น)
ทีนี้ก็ตัดมาที่----
โอ้ยมึงคะ มึงเลิกตัดไปตัดมาสักที มึงจะเล่าชีวประวัติยูเจนี มึงก็เล่ามาตั้งแต่เกิดจนโตเลยสิคะ ดีเสียอีก กุจะได้เกิดความผูกพันต่อนางด้วย หรือกุไม่ควรผูกพันเพราะนางเป็นชะนีนางร้าย แต่ขึ้นบทหนึ่งมามึงพล่ามชีวิตอันดราม่าของนางมาจนกุอยากจะเข้าไปกอดนางร้องไห้แล้วเนี่ย คนห่าไร อยู่เฉย ๆ แม่ก็ทิ้งไปบวช คนก็ไปลือว่าชั่วร้ายจนพ่อเมิน แถมเสี่ยงจะหลุดตำแหน่งรัชทายาทอีกต่างหาก
เคร กุบ่นจบแล้ว มาตัดภาพกันต่อ
ตัดมาที่พ่อนั่งเห่อลูกคนใหม่อีกครั้ง ลูกคนนี้ชื่อโรซาลินด์ สั้น ๆ คือโรส แม้ตั้งแต่เริ่มเรื่องมาจะไม่มีใครได้รับการบรรยายลักษณะท่าทางเลยก็ตาม น้องโรสสุดสวยของเราได้ไปเต็ม ๆ สองย่อหน้าหรือแปดบรรทัดเลยค่าาา
พ่อตอนนี้ก็ลืมไปแล้วว่าเคยมีลูกคนโตชื่อยูเจนี ฝันแต่จะให้โรสเป็นราชินีแทน
ตามที่กุบอกไปข้างบน พ่อ เจ้าชายฟิลิป เป็นเจ้าชาย เป็นผู้ประมุขหลักแห่งดินแดนสโกวาเทีย อย่างแรกคือถ้าครองดินแดนควรเรียกราชา แต่ถ้ายืนกรานจะเอาเจ้าชาย ถ้าลูกสาวขึ้นมันก็ควรเป็นเจ้าหญิงเหมือนเดิม
อย่างสอง ด้วยตำแหน่งเจ้าชาย ไม่น่าจะจัดการเรื่องตำแหน่งรัชทายาทได้นะ
อย่างสาม อันนี้ไม่แน่ใจ แต่ถึงจะดันเมียใหม่ขึ้นก็ไม่จำเป็นว่ายูเจนีที่เป็นลูกราชินีคนแรกจะโดนเด้งจากตำแหน่งป่ะ
โอเคแม่งกลับมาที่ยูเจนีอีกแล้ว ฝ่ายยูเจนีได้ข่าวว่าน้องคลอดก็กรี๊ดดดดดดด ฉันเกลียดมันนนน ทำไมมันตายยยยยย กรี๊ดดดดดด ตรงนี้ดีใจกับน้องยูเจนีด้วยนะคะได้รับการบรรยายปากกับแววตาแล้ว ส่วนการระบุสีผม พรรณาความน่ารักน่าชังที่น้องโรสได้นั่น น้องยูเจนีต้องรอพ่อกลับมารักก่อนนะคะ
คนใช้/พี่เลี้ยงของนางชื่อเคทบอกว่าต้องเตรียมของไปให้น้อง เคทรู้ตัวว่าหลุดเอ่ยอะไรไม่ถูกใจนายออกไปเลยคลานจะไปกอดขาแต่ยูเจนียกขาหลบ ก่อนจะตัดสินใจไปเยี่ยมน้อง ยูเจนีเดินผ่านท้องพระโรงมองบัลลังก์กุหลาบแล้วพูดกับตัวเองให้ทุกคนในบริเวณนั้นได้ยิน
“นั่นที่ของข้า...ของข้าผู้เดียว...บัลลังก์ของข้า...ราชินียูเจนี!”
กุแปลกใจที่ไม่มีใครพยายามจับนางข้อหากบฏ
ตอนท้ายมีเกริ่นเรื่องคนที่น่าจะเป็นพระเอกอคิลลิส คนตระกูลดราโก้ที่พ่อยูเจนีเรียกให้ไปเยี่ยมโรส นางอายุเท่ายูเจนีด้วย สรุปยูเจนีนางเอกหรือนางร้ายวะ กุงง
จบบทหนึ่งจ้า
>>890 ขอแทรกนิดนึง นักเขียนวัยเก่าวัยเก๋าบางคนไม่มีความสามารถในการแบ่งย่อหน้าและใช้เครื่องหมาย รวมไปถึงไม่สามารถตัดคำเยิ่นเย้อด้วยตัวเอง แต่มีความสามารถเฉพาะการเขียนและการเล่าเรื่อง เมื่อนักเขียนเหล่านี้มาเขียนนิยายเผยแพร่โดยไม่มีบรรณาธิการช่วยขัดเกลา ผลมันก็ออกมาเป็นอย่างที่เห็น แม้แต่นักเขียนที่ดังกว่านี้ บางคนก็เป็นแบบเดียวกัน เขียนเองพิมพ์เองขายเองแล้วคนอ่านแปลกใจว่าทำไมไม่ดีเท่าแต่ก่อน บรรณาธิการคือบุคคลสำคัญที่อยู่เบื้องหลัง ฉะนี้แล
>>893 เพิ่มนิดนึงนะคะ รู้สึกว่าเขียนสั้นไป อาจจะทำให้คนเข้าใจผิดว่าเป็นไปได้ยังไงที่นักเขียนเก่าเก๋าไม่มีความสามารถในการแบ่งย่อหน้าและใช้เครื่องหมาย คืออย่างนี้ นักเขียนดังทุกคนจะมีงานเขียนลงนิตยสารประจำเดือนละหลายเล่ม นักเขียนก็เขียนของตนไปตามถนัด แต่เมื่อไปอยู่ในมือกองบรรณาธิการ นิตยสารแต่ละเล่มจะมีการแบ่งคอลัมน์ต่างกัน เช่น บางเล่มจะมีสามคอลัมน์ (แถว) ในหนึ่งหน้า บางเล่มมีสองคอลัมน์ เมื่อนำเรื่องมาจัดอาร์ตเวิร์ค บรรณาธิการจะต้องช่วยดูแลให้ถ้อยคำมันลงล็อก บางครั้งต้องจัดย่อหน้าใหม่ ตัดคำนิดหน่อย เพิ่มคำนิดหน่อย เพิ่มจุดไข่ปลา ลดจุดไข่ปลา ทำตัวหนา ตัวเอียง เพิ่มเครื่องหมายให้ดูน่าสนใจ เช่น เครื่องหมายคำถาม เครื่องหมายตกใจ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้นักเขียนหลายคนจะไม่ทำเอง เพราะต้องรีบเขียนรีบส่ง และถึงทำไป บางครั้งก็จะโดนบรรณาธิการตัดออกอยู่ดี ตามแต่นโยบายการใช้ภาษาของสำนักพิมพ์ และการจัดหน้าให้มันลงล็อคสวยงามพอดี ตรงนี้จึงเป็นเหตุให้นักเขียนเป็นจำนวนมากขาดความสามารถหรือละเลยการแบ่งย่อหน้าให้มันดูน่าสนใจ เพราะเขามองว่าเป็นเรื่องของบรรณาธิการ แต่กระนั้นก็มีนักเขียนที่ไม่ยอมให้บรรณาธิการแตะต้องหรือแก้ไข บางทีโกรธกันเลยก็มี แต่พอเอาไปพิมพ์เองก็จะเห็นว่ามันเกิดข้อเสียอย่างไร
ทั้งหมดที่ว่ามานี้ หมายถึงนักเขียนที่มีมาตรฐาน และบรรณาธิการที่มีมาตรฐานนะคะ ไม่รวมไปถึงผู้ที่ขาดมาตรฐานจ้า
ต่อบทสองและสามครัช
บทสอง
เมื่อมึงคิดว่าบทแรกยังย้ำความชั่วช้าของยูเจนีไม่มากพอ....
ตอนนี้ยูเจนีอยู่บนรถม้ากับเคทระหว่างทางไปกระท่อมเบียทริซ ทั้งสองสนทนากันเรื่องบัลลังก์
ยูเจนีคิดว่าการมีอำนาจคือความสุข นางต้องการรวมแผ่นดินทั้งหมดเข้าด้วยกัน ในขณะที่เคทปรามว่าความสุขของผู้หญิงคือการอยู่บ้านกับผัว เลี้ยงลูกทำกับข้าว
ทำไมกุอ่านแล้วชอบยูเจนีจังวะ แบบ นางเป็นเด็กมีปัญหา แม่ออกบวช พ่อมีเมียใหม่ นางมองแบบนั้นอาจจะคิดก็ได้ว่าชีวิตคู่คงไม่ใช่ความสุขของนางแล้วตัดสินใจไปฝักใฝ่ด้านการเมืองการปกครอง ต้องการทำให้บ้านเมืองกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง จะไม่อ่อนแอเหมือนรุ่นพ่อรุ่นปู่
แต่คนเขียนพยายามเสริมให้นางเป็นคนชั่วด้วยการบอกว่ายูเจนีอยากจะเก็บแอ่งน้ำไว้ให้ประเทศตัวเองเท่านั้น และการจะยึดแหล่งน้ำนั่นมาก็ต้องเกิดสงคราม เคทพยายามปรามแต่ยูเจนีก็ขู่ว่าจะประหารถ้าพูดขัด
ถึงกุจะชอบยูเจนีแต่กุก็เกลียดจุดนี้ของนาง มันเป็นความย้อนแย้งในตัวเองของคนเขียนที่แต่งให้ยูเจนีมีหัวก้าวหน้าแต่กลับไปยอมฟังใคร คนที่คิดจะฟังความเห็นคนอื่นมันไม่เรียกหัวก้าวหน้าหรือฉลาดหรอกนะว้อย
ตัดมาที่ดีมิทรี ลุงของอคิลลิส ผู้นำบ้านดราโก้มาถึงกระท่อม พบทหารข้างหน้าก็คุยกันว่านังยูเจนีที่จะมามันร้ายกาจนัก ชั่ว ๆๆๆๆๆ นี่เอายาพิษให้แม่เลี้ยงกิน (แล้วมึงไม่คิดจะแจ้งฝ่าบาทหรือจับนางไปลงโทษหน่อยหรอวะ)
บทสองจบแค่นี้ มีไว้พรรณาความเลวของยูเจนีจริง ๆ
บทสาม
ยูเจนีมาถึงกระท่อม
ระหว่างนั้นก็บรรยายว่ายูเจนีแสร้งยิ้มแย้มอ่อนหวานแม้ในใจจะเคืองมาก แถมหลอกตัวเองมาตลอดว่าแม่ไม่ได้ไปบวชแต่ตายไปแล้ว
พ่อเห็นลูกสาวที่มีข่าวว่าเกลียดชังเมียใหม่มากมาถึงก็ยิ้มแย้ม ว้ายลูกรัก ดีจังที่ลูกเป็นห่วงน้องกับเมียใหม่ของพ่อนะ อ้าว อยากอุ้มน้องหรอ อุ้มเลยลูก อุ้มมมม
อีพ่อที่โง๊โง่ กุไม่แปลกใจที่ยูเจนีบ่นอยากจะมีอำนาจและปกครองอาณาจักรให้ได้ดีกว่าพ่อตัวเอง
เบียทริซเสนอว่า “น้าจะสอนอุ้มให้”
ยูเจนีก็คิดว่า น้าหรือ อีบ้า
พ่อเสนอให้ลูกที่เกลียดแม่เลี้ยงมากเรียกแม่
เบียทริซจึงเหน็บอีก “ยูเจนีเข้มแข็งคงไม่ต้องการแม่ใหม่กระมัง”
พอยูเจนีส่งเด็กคืน เบีนทริซก็เจ็บท้องแล้วกระอักเลือก สลบไป เด็กก็เกือบตกลงพื้นแต่ดีมิทรีพุ่งมารับไว้ทัน
พ่ออึ้ง
กุก็อึ้ง
ปรากฏว่ายูเจนีแอบสวมแหวนคล้ายสนับมือไว้ พอจะส่งเด็กคืนก็เนียนต่อย(?)ท้องแม่เลี้ยง ผู้แต่งไม่ได้ระบุว่าคลอดมากี่วัน แต่ลองอ่านดูจากที่พ่อเพ้อเห่อลูกทั้งวันนี่น่าจะผ่านไปอย่างน้อย ๆ หนึ่งวันแล้ว เอาเป็นว่านางเพิ่งคลอดพอโดยกระแทกอย่างแรง(?)ก็ตกเลือดและช็อคหมดสติไป
ณ จุด ๆ นี้กุเดินไปถามพ่อที่เป็นหมอว่ามันเป็นไปได้หรอ พ่อก็บอกว่าไม่มีนะ
อย่างที่สองคือมันจะกระแทกได้ไงในเมื่อมันส่งเด็กทารกให้แม่เลี้ยงโดยที่พ่อมันมองอยู่ตลอด หรือมันมีวิชาลับแค่สัมผัสหิน หินก็ร้าวกันวะ
อย่างที่สาม สมมติตกเลือดจริงจะต้องโดนต่อยบริเวณท้องน้อยที่มดลูกอยู่ ซึ่งเวลาเราส่งเด็กคืนแม่เราคงไม่ส่งต่ำขนาดอยู่ตรงท้องน้อยเขามั้ง
อย่างที่สี่ ถ้ากระแทกโดนมดลูก มันจะไปกระอักเลือดได้ไงวะ ถ้ากระอักเลือดคือมีแผลในกระเพาะ กระเพราะอยู่คนละตำแหน่งกับมดลูกนะเว้ย
ส่วนอีพ่อนี่ก็กากชิบหายวายวอด แม่งยืนเอ๋อแดก เมียล้มพั่บไปก็พึมพำว่า หมอ เราไม่มีหมอ เมียมึงเพิ่งคลอดนะ ไม่คิดจะมีหมอประจำตำหนักไว้หรอวะะะ
//เพิ่มเติมตรงเรื่องต่อย ที่บอกว่าต่อยท้องน้อยนี่คือคนใช้ยูเจนีคาดคะเน ความจริงไม่รู้คืออะไร แต่ถ้าโดนต่อยกระเพาะทีเดียวโดยเด็กผู้หญิงก็ไม่น่าช็อคขนาดนั้น
ต่อบทสี่นิด ๆ เพราะมันไม่มีอะไรมาก ดีมิทรีพูดจาเหยียดยูเจนีเยอะมากกก ล้อว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กอมมือแถมแซะเรื่องนางไม่มีแม่จึงโตมาเลว กุอ่านแล้วอยากเข้าไปตบแม่ง อย่ามาหยามยูเจนีกุนะสัส เจ้าชายฟิลิปผู้เป็นพ่อในที่สุดก็รู้ตัวแล้วว่ากุต้องทำห่าอะไรสักอย่างกับลูกอันแสนชั่วร้ายของกุแล้วเลยไปบอกยูเจนีว่าจะยกบัลลังก์ให้แน่ ๆ แต่ว่าถ้าเมื่อยูเจนีอายุ20แล้วยังไม่มีผัวและลูก บัลลังก์จะตกเป็นของน้องโรสทันที
ตอนอ่านกุถอนใจแรงมาก พ่อห่าไรบังคับให้ลูกไปแรดหาผัวแล้วเงื่อนไขนี้ก็ไม่ได้ประกันเลยว่ายูเจนีจะไม่ชิงฆ่าโรสเพื่อตัดประเด็นนี้ไป แล้วจะเป็นควีนมันเกี่ยวอะไรกับการมีลูกมีผัว เชื่อว่าตัวพ่อเองก็เป็นเจ้าชายเฉย ๆ ไม่ได้แต่งงานก่อนครองราชย์หรอก สรุปเรื่องนี้ผู้หญิงจะมีคุณค่าได้ต้องมีลูกมีผัวเท่านั้นใช่ไหม กุไม่ใช่สายเฟมินิสต์นะแต่แต่งแบบนี้มันดูถูกผู้หญิงเกินไป
จบเรื่องนี้แค่นี้ค่ะ
>>896 ความสุขของผู้หญิงคือการมีคู่......//เหม่อ ก็สมเป็นนักเขียนรุ่นเก่าดีนะ
แล้วยูเจนีกำลังภายในตอนท้ายนี้มัน......//เหม่อไปสู่ท้องฟ้านภาอากาศ....
เอาจริงคาร์ยูเจนีถ้าไม่ใช้เพราะคนเขียนต้องการให้เป็นตัวร้ายเลยใส่ความงี่เง่าเข้าไปกูออกจะชอบนะ เขียนดีๆนี้กลายเป็นนางพญาสเปกกูเลยนะ......เสียดาย
กลับไปอ่านป้าปุ้ย อ.วินิตาดีกว่ากู อ่านอาริตาแล้วปวดกะโหลก
กุคนสับเอง ไปหาข้อมูลเพิ่มเติม ถ้าเจ้าชายปกครองจะเรียก ราชรัฐ/principality ประเทศที่เป็นราชรัฐตอนนี้คือโมนาโก ลักเซมเบิร์กกับลิกเตนสไตน์ แต่ในเรื่องไม่ได้ระบุไว้ว่าสโกวาเทียมีสถานะอะไร กุเลยคิดไปว่าเป็นอาณาจักรแบบที่นิยายแฟนตาซีส่วนใหญ่ชอบใช้
กูเข้าใจปัญหาของนิยายเรื่องนี้ที่มันทำให้คนงงละ ปัญหาคือ คนเขียนไม่ได้ปูเซตติ้งให้คนอ่านเชื่อว่ะ ต่อให้บอกว่าอาณาจักรสมมติ โลกแฟนตาซี แต่ในความแฟนตาซี เซตติ้งมันต้องมีความสมจริงในตัวของมันเอง มีเหตุผลมารองรับในตัวของมันเอง ไม่ใช่นึกจะเขียนก็เขียนลงไปแล้วคิดว่าให้คนอ่านไปตรัสรู้เอาเอง
พล็อตแบบสลับร่าง มึงเปลี่ยนมือถือกันใช้ มึงช่วยดูเวลาปีด้วยนะไอ้ฉิบหาย โม่งขอบ่น
>>908 หื้ม ยังไงนะ?
>>909 เก่าไหม ก็เก่านะ แต่อาจจะเพราะเก่าเกินไปก็ได้มั้ง
พวกมึงก็ต้องเข้าใจ สมัยก่อนคนเขียนนิยายน้อยกว่าทุกวันนี้มาก แล้วรสนิยมของคนรุ่นก่อนโน้นก็ไม่เหมือนทุกวันนี้ ที่สำคัญนะ นักอ่านทุกวันนี้ความต้องการสูงมากนะมึง กูบอกเลย ความต้องการสูงแถมมีความรู้ รู้เยอะ ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ อยากค้นหาอะไรก็แค่ปลายนิ้วเข้ากูเกิล พวกทู่ซี้เขียนนิยายโดนจวกไม่รู้กี่รายต่อกี่ราย
กูว่า ความสำเร็จในอดีต กับการที่นิยายได้ทำละครประสบความสำเร็จอะ มันมีหลายๆ องค์ประกอบ มันไม่ได้บ่งบอกว่าใครจะอยู่ยงคงกระพัน
เรื่องส่วนตัวเขากูม่ค่อยอยากคอมเมนต์ แต่ถ้ากูเป็นเขานะมึง กูจะอยู่สวยๆ ของกูบนหิ้ง คงไม่เอาตัวเองลงมายุ่งกับโลกออนไลน์แบบนี้หรอก แต่ก็นั่นละนะ เขาอาจจะอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง หรืออยากลงเว็บเพื่อกระตุ้นยอดขายก็ได้ กลัวคนลืม อะไรงี้ ก็ได้แต่เดาว่ะ เราไม่ใช่เค้า ไม่มีทางเข้าใจ
อันนี้กูไม่ได้เฉพาะเจาะจงนะ แต่กูว่านักเขียนบางคนแม่มหลงประเด็น เขียนนิยาย สร้างดราม่าใส่นิยาย ก็ไม่จำเป็นต้องมาทำตัวดราม่าในชีวิตจริงว่ะ
ยุคโซเชี่ยลมีเดียมันไว ใครไม่รู้เท่าทันตัวเอง กูบอกได้คำเดียว เสื่อม
รีวิวเรื่อง Cosmos ULTIMATE Academy (https://writer.dek-d.com/zinq_soice/story/view.php?id=1384013)
เรื่องนี้เคยมีโม่งคนนึงเสนอมาสักพักใหญ่แล้ว ก็เล็ง ๆ ไว้อยู่เพราะแค่อ่านชื่อก็รู้ว่าได้แรงบันดาลใจมาจาก danganronpa
ขอติภาษานิดนึง เอาจริง ๆ คนแต่งภาษาดีกว่านิยายทั่วไปนะ รวบรัดไม่เยิ่นเย่อถูกใจกุ ติดอย่างเดียว คนแต่งสะเพร่า สะกดผิดเยอะ พิมพ์นะคะ-นะค่ะ อยาก-อย่าง ที่พีคที่สุดที่กุเคยเจอคือ ปั่นด้าย-ปั้นได้ น่าจะเช็คสักรอบสองรอบก่อนลงเว็บ
เริ่มกันที่บทนำ เป็นการเสนอข่าวเรื่องโรงเรียนเปิดใหม่ นักข่าวสองคนพูดตอบกันไปมาอวดสรรพคุณอาจารย์ทั้งสิบสี่คนซึ่งต่างเป็นขั้นเทพในการงานของตน (เหมือนเหล่าultimateในdanganronpaนั่นแล)
ข้อมูลข้อโม้เยอะมากกก กุจะสรุปให้ทั้งสิบสี่คนสั้น ๆ
คนแรก "ชัชวาล ศิริทรัพย์มหาปัญญา" เปิดบริษัทได้สองปีก็ขึ้นเป็นคนที่รวยที่สุดในโลกเพราะคิดค้นพลังงานสะอาดที่ไม่มีใครลอกเลียนแบบได้แถมไม่มีวันหมดอีกต่างหาก จึงขายผูกขาดตลอดและเงินไหลมาเทมา
คนสอง "อนาสตาเซีย เซอเกร แฟรงค์เคนสไตน์" แพทย์ที่เก่งที่สุดในโลก คิดค้นยารักษามะเร็งและเอดส์ ผ่าตัดหายทุกเคส
คนสาม "โมริยะ เท็นจิ" สุดยอดวิศวกร สร้างเรือเกาะที่ใหญ่ที่สุดในโลกแถมมีระบบป้องกันภัยที่แน่นหนาที่สุด
คนสี่ "ลีโอเน่ เดอ ลูกาา์" สุดยอดดีไซน์เนอร์
คนห้า "แมรี่ โจนท์" สุดยอดนักแสดง เล่นหนังฮลลีวู้ดตั้งแต่ 5 ขวบ เป็นนางเอกตอนอายุ 10 ขวบ ผันตัวไปเป็นผู้กำกับ หนังที่กำกับกวาดรางวัลได้ 7 รายการ
คนหก "หลิง อิน" สุดยอดนักกีฬา แข่งไรได้แชมป์เหรียญทองหมด ไม่ว่าจะบาส บอล เทนนิส วิ่ง กระโดดสูง ยิมนาสติก
คนเจ็ด "อัปสร อุปราชศาสตร์" สุดยอดนักภาษาศาสตร์ สามารถพูดได้ทุกภาษาที่มีบนโลกรวมไปถึงภาษาชนเผ่าโบราณด้วย สอบทดสอบภาษาได้เต็มทั้ง52ประเทศ
คนแปด "โอลิเวอร์ บราวน์" สุดยอดนักล่าสมบัติ ค้นพบแอตแลนติสและศิลาจารึกทางเข้า พบนครทองคำ เมืองโบราณ เอาง่าย ๆ มีไรเก่า ๆ แม่งเจอหมด
คนเก้า "ซาเมนทาร์ ฟรอสเตอร์" สุดยอดนักดนตรี เล่นเครื่องดนตรีได้ทุกชนิด ร้องเพลงได้เลิศเลอ
คนสิบ "อิลิเซีย เดอ บอนเน็ต" สุดยอดพ่อครัว
คนสิบเอ็ด "คิม แทมิน" สุดยอดแฮกเกอร์
คนสิบสอง "ไมเคิล แมคคาทรีย์" สุดยอดทหารรับจ้าง
คนสิบสาม "ทาคาฮาจิ เซย์จิ" สุดยอดทนายความ ฉายาอะนูบิสแห่งวงการทนาย ชนะทุกคดี แต่อานูบิสมันเป็นสัญลักษณ์แห่งความตายไม่ใช่หรอวะ หรือจะนัยถึงเรื่องความเที่ยงตรงเพราะอานูบิสเป็นผู้ชั่งความดีความชั่วของมนุษย์ ถึงแบบนั้น ทนายมันก็ไม่ได้ตัดสินว่าใครถูกใครผิดและไม่จำเป็นต้องเที่ยงตรงด้วย
คนสิบสี่ "โอเลีย แอนโทรนิโอ วิกตอเรีย" สุดยอดนักขับขี่ ขับได้หมดมอเตอร์ไซต์ยันเครื่องบิน
โรงเรียนนี้มีสิบสี่ห้องตามจำนวนครู ระบุว่าหนึ่งห้องรับนักเรียน15คน รับสมัครเด็กทั่วโลก ค่าเทอมฟรี
จบบทนำ
ใช่ บทนำแม่งมีแค่นี้แหละ
//คนที่สั้น ๆ นี่ไม่ใช่กุขี้เกียจนะแต่อ่านที่มันโม้แล้วจับใจความได้แค่นี้
เดะมาต่อตอนที่หนึ่ง
>>899 ต่ำกว่าเจ้าชายก็มี อย่างแกรนด์ดยุคแห่งลักเซมเบิร์ก ส่วนเจ้าชายก็โมนาโกไง ออกจะดังอยู่นะ
เรื่องราชินีนี่ออกจะมั่วๆ หน่อย แต่คิดว่าคงจะเอาแบบอย่างมาจากอังกฤษนั่นล่ะ คือมึงเข้าใจใช่มะว่าอังกฤษนี่หญิงหรือชายจะเป็นกษัตริย์ก็ได้ ถ้าชายเป็นกษัตริย์พอแต่งเมียๆก็เป็นราชินี แต่ถ้าผู้หญิงเป็นประมุข(แบบควีนอลิซาเบธที่สอง) ผัวนางจะไม่ได้เป็นคิงนะ แต่จะมีพระอิสริยยศเป็นเจ้าชายแทน
คือเริ่มเรื่องมาแม่อียูเจนีนอะไรนี่เป็นควีน ผัวนางเป็นเจ้าชายก็พอรับได้อยู่หรอก แต่ถ้านางสละราชสมบัติ ลูกสาวนางคือยูเจนีน ก็ควรได้เป็นควีนคนต่อไปทันทีสิ ไม่ใช่อำนาจปกครองไปตกอยู่กับผัว ถ้าไม่ใช่คำสั่งเสียก่อนสละราชบัลลังก์อ่านะ
นี่มู้จักรๆวงศ์ๆมากๆ สุลต่านไหมคะซิส?
ต่อค่ะ รีวิว COSMOS ULTIMATE Academy
บท 1
ชัชวาลนัดเพื่อนหรือก็คือเหล่าอาจารย์ทั้งสิบสามคนมาหา ต่างหากคนต่างโม้ใส่กัน ถ้าไม่โม้ก็เป็นบทบรรยายหน้าตาตัวละครที่มาติด ๆ กันเกินไป กุอ่านเลยคิดว่าตัวละครหน้าเหมือนกันหมด
ชัชวาลเสนอว่า “มึง มาตั้งโรงเรียนมัธยมกัน”
จบบทหนึ่ง....
นี่คือข้อเสียของการมีตัวละครเยอะแล้วมึงไม่รู้จักแบ่งบทจึงยัดแม่งมาในซีนเดียว ผลคืองงและมึน ในกรณีของดันกันรอนปา มันสามารถมีตัวละครเยอะ ๆ ได้เพราะมันมีภาพ เสียงให้คนดู/คนเล่นเกมได้เห็นและจำ อีกทั้งตัวละครแต่ละตัวมีนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ ในขณะที่เรื่องนี้ตัวละครทุกตัวเหมือนกันหมดคือขี้โม้ขี้คุย หน้าก็บรรยายอยู่ไม่กี่แบบ
ถ้าต้องการมีตัวละครเยอะ ๆ ในเรื่อง มึงต้องเลือกมาอย่างน้อยสามสี่มาเป็นตัวมุมมองหลักแล้วสลับกันไป (อารมณ์ประมาณเกมออฟโทรน) เพื่อที่หนึ่ง คนอ่านจะไม่งงตัวละคร สอง คนอ่านสามารถผูกพันกับตัวละครและเนื้อเรื่องได้มากขึ้น
นี่กุอ่านแล้วเหมือนไปงานเลี้ยงรุ่นแล้วมีแต่เพื่อนที่กุไม่รู้จัก ต่างคนต่างแหกปากอวดความสำเร็จของตัวเอง สุดท้ายที่กุทำได้ก็แค่รีบ ๆ ยัดห่าและเดินออกงาน
//ที่ไม่พอ ขอขึ้นบทสองอีกrepนึงเลยนะคะ
บท 2
ชัชวาลชวนเพื่อนมาเปิดโรงเรียน ทุกคนก็ค้าน กรี๊ด ม่ายยย ช้านเก่งมาก ช้านไม่ลดตัวมาสอนนน ชัชวาลจึงปรามว่า จยย กุติดต่อองค์กรระดับโลกทุกองค์กรไว้แล้ว (แล้วเกี่ยวอะไรกับการสอนวะ)
อินบอกว่า เห้ย กุถูกแบนห้ามเล่นกีฬา (เก่งเกินจนโดนห้ามเล่นหรอวะ)
ชัชวาลตอบว่า ไม่เป็นไรนะเพื่อน กุติดต่อสมาคมกีฬาไว้แล้ว มึงสามารถสอนในรรกุได้ และระหว่างที่มึงสอนเด็กมึงจะลงแข่งไม่ได้แต่เมื่อเด็กจบแล้วลงแข็งได้ มึงห้ามยุ่งกีบเด็กคนนั้นอีกเด็ดขาด (แล้วให้สอนไปเพื่ออะไร คนสอนก็ไม่ได้ชื่อ คนเรียนก็ลองลงสนามจริงตอนเรียนไม่ได้แล้วมันจะไปเก่งได้ยังไง)
เทนจิที่เป็นวิศวะก็บอกว่า มึง กุเก่งคอมไม่เท่าคิมหรอก แถมคิมมันติดคุกอยู่ด้วย
ชัชวาลก็ตอบอีกว่า ไม่เป็นไรมึง กุเอาคิมออกจากคุกได้แล้ว (ตัดภาพไปที่คิม บรรยายหน้าตา ความสามารถและสมญานามไปสองย่อหน้า/สิบบรรทัด)
อีชัชสาธยายแผนการสร้างโรงเรียน มีเงื่อนไขที่กุจะสรุปให้ฟังดังนี้
-ทั้งสิบสี่คนต้องมาเป็นผู้สอนและจำต้องลาออกจากงานหรือยุบบริษัทที่ตัวเองปั้นมาเองกับมือ
-สามารถนำลูกน้องจากบริษัทเดิมติดตัวมาด้วยได้ ไม่จำกัดจำนวน เงินเดือนของลูกน้องจะเป็นสองเท่าของเงินเดือนเดิม
-เงินเดือนของพวกครูคือเดือนละสิบล้านดอลลาร์สหรัฐ สวัสดิการฟรีทุกอย่าง ของกิน บ้าน สิ่งอำนวยความสะดวก
-อาจารย์สามารถจัดการตารางสอนได้เอง จะสอนวันไหนก็ได้ จะสอบ จะทำห่าอะไรก็ได้ ขอเพียงเด็กจบออกมามีความสามารถ
-โรงเรียนไม่เก็บค่าเทอมใด ๆ ทั้งสิ้น นอกจากนี้ยังมีนโยบายส่งต่อนักเรียนไปเรียนมหาวิทยาลัยและให้ทุนการศึกษายันเรียนจบ โดยทุนการศึกษานั้นรวมทั้งค่าเทอมและเบี้ยเลี้ยง
-หากนักเรียนไม่ประสบความสำเร็จในระดับมหาวิทยาลัย ทางโรงเรียนจะคืนเงินค่าเทอมมหาลัยทั้งหมด ด้วยถือว่าตนไร้ความสามารถในการสั่งสอนเด็ก
-การเรียนการสอนมีหลักสูตรกินเวลาเพียงหนึ่งปี คือมึงต้องยัดประสบการณ์ทุกอย่างที่มึงสั่งสมมาตั้งแต่เล็กให้เด็กซึมซับไปได้ในเวลาหนึ่งปี ในจุดนี้ผู้แต่งเสริมว่าเพื่อตัดปัญหารุ่นพี่รุ่นน้อง
-พี่ชัชวาลคนเก่งของเราไปตกลงองค์กรทุกประเทศ(อีกแล้ว)ว่าเมื่อเด็กกลายเป็นนักเรียนแล้วจะมีสภาพเหมือนบุคคลบรรลุนิติภาวะ หากทำผิดกฎหมายแต่เป็นไปเพื่อการฝึกฝนและได้รับอนุญาตก็ไม่ถือเป็นความผิด ไม่ถูกดำเนินการทางกฎหมาย
…..
ปัญหาของกุกับเงื่อนไขหลายแหล่นี้คือ
1 พี่ชัชนี่เป็นใครกันคะ ทำไมมึงมีอำนาจบังคับได้ทุกองค์กรได้ เอาคนออกจากคุกก็ยังได้ อีกนิดนึงนี่กุนึกว่ามึงเป็นพระเจ้าแล้วนะ
2 อีเพื่อนเนี่ยมันเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่แห่งวงการต่าง ๆ เป็นที่ต้องการตัวมาก กุว่ารายได้แต่ละเดือนน่าจะเกินสิบล้านเหรียญทุกคนนะ พวกมึงไม่คิดจะแย้งพี่ชัชหน่อยวะว่าเห้ย พวกกุขาดทุนนะสัส ไรงี้
เอาจริง ๆ พวกเพื่อนก็ขัดขึ้นมาบ้างนะ ตอนแรกขัดขึ้นมาถามพี่ชัชว่า มึงไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะวะชัชวาล
ชัชวาลตอบว่า
“ปัจจุบันนี้ ฉันได้เงินตกเฉลี่ย วินาทีละ หนึ่งร้อยล้านเหรียญ เพราะฉะนั้น ในหนึ่งเดือน ฉันสามารถทำเงินได้ถึง 259ล้านล้านเหรียญเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่ปัญหาเลย กับการเสียเงินเดือนละพันสองพันล้านเหรียญต่อเดือน”
//กุไปค้นมา บิล เกตต์มีnet worthปัจจุบันอยู่ที่ 81.7พันล้าน
อีเพื่อนก็แย้งอีกอย่างคือ ทำไปเพื่ออะไรวะ
ชัชวาลถามกลับว่า พวกมึงที่อยู่จุดบนสุดของวงการเนี่ยไม่เบื่อบ้างหรอ กุอะ ต้องการสร้างเด็กที่แข็งแกร่งทัดเทียมเรามาล้มกุ มันจะได้มี “ความตื่นเต้ล” ในชีวิต
เพื่อน ๆ ได้ยินดังนั้นก็ลืมไปหมดเลยว่าเมื่อพวกมันลาออกจากบริษัทมาเป็นครู มันก็ได้ทำการล้มการงานอันสดใส บริษัทที่มันปั้นมากับมือไปด้วยตัวเองแล้ว ไม่รู้ว่าเทวดาหรือขี้เลื้อยในสมองดลใจ อีเพื่อนทั้งสิบสามตัวก็ตอบตกลงทันที
จบบทสองค่ะ
แล้วพลอตมันจะเริ่มฆ่ากันแบบในเกมป่ะวะ 555
ต่อ ๆ ตอบ >>917 นะ ตอนนี้มีสิบสองบท กุอ่านครบแล้ว โรงเรียนยังไม่เปิดเลยนาจา แต่คิดว่าถึงเปิดแล้วก็ไม่น่าจะมีฆ่ากันนะแค่เอามาสอนให้เก่งเฉย ๆ กุเลยใช้คำว่าได้แรงบันดาลใจจากเกมไม่ได้ลอกมา
หลังจากนี้ไม่มีอะไรเท่าไร น่าเบื่อ กุนึกว่าจะตัดภาพไปที่ตัวเอกเป็นนักเรียนมาสอบเข้า จากนั้นกุจะได้เสพฉากเด็กนักเรียนใช้สมองฟาดฟันกัน แต่แม่งเอ๋ย ทั้งเรื่องมีแค่อีสิบสี่ตัวนี้โม้ทับกันไปทับกันมา
ก่อนหน้าวันสอบสิบชม อีพวกเพื่อนเพิ่งมาบอกพี่ชัชว่า เออ กุว่ากุต้องใช้สนามสอบและระบบถ่ายทอดสดทั่วโลก สร้างให้หน่อยนะ อีชัชก็ไม่คิดจะด่าเพื่อน บอกแต่ว่าได้เลยครับ ๆ แล้วสร้างทันภายในสิบชมเฉยเลย พอถึงวันสอบต่างคนต่างประกาศเงื่อนไขการสอบเข้าของแต่ละคน อย่างสุดยอดทหารรับจ้างก็ให้ผู้สมัครสอบบุกไปค่ายทหาร ถ้าตายทางโรงเรียนจะไม่รับผิดชอบเนื่องจากชัชวาลได้ทำการตกลงกับองค์กรต่างไว้(อีกแล้ว) ตอนนี้มันควรจะมีฉากบู๊ใช่ม่ะ ทำไมมันถึงมีแต่บรรยายทีมทหารอันทรงพลังของอีสุดยอดทหารรับจ้างกับบรรยายความโหดของสนามสอบวะ ไม่มีอะไรให้กุลุ้นเพราะไม่มีตัวเอกที่กุผูกพันไปลงสนาม การสอบคนอื่น ๆ ก็เช่นกัน
ที่ไม่น่าตื่นเต้นอีกอย่างคือเรื่องนี้ไม่มีปมเพราะเล่นบอกมาหมดเลยว่าชัชวาลมันทำทุกอย่างไปเพื่ออะไร โรงเรียนมีจุดมุ่งหมายอย่างไร ตัวเด่นของเรื่องก็ไม่มีสักตัว ปมอย่างเดียวของเรื่องคงเป็นทำไมชัชวาลถึงมีอำนาจขนาดนี้กันวะมากกว่าล่ะมั้ง
สรุปแล้วเรื่องนี้การเล่าเรื่องติดลบเกินไป มันเลยดูเว่อร์ไปหมด แถมน่าเบื่อเหมือนครูมาอ่านบทความให้ฟังมากกว่าอ่านนิยาย ไม่สามารถทำให้คนผูกพันกับตัวละครได้แม้แต่ตัวเดียว สิ่งที่กุสัมผัสได้จากการอ่านมีเพียงความรำคาญและภาพชะนีตีปีกพั่บ ๆ โม้ใส่กัน
จบเรื่องนี้แค่นี้ค่ะ
สะ สิบสองบท รร.ยังไม่เปิดเลยเรอะ...
ประมาณว่าเด็กอยากเขียนเรื่องเวอร์วังอลังการตัวละครเวอร์ๆแต่มือไม่ถึงสินะ เลยได้แต่บรรยายความเวอร์รอบๆแต่ไม่มีการกระทำมารองรับสินะ
เรื่องนี้น่าจะมีปัญหาเพราะในตอนแรกคนเขียนยังไม่รู้ว่าจะเล่าอะไรหรือเปล่า เหมือนมีแต่กลุ่มไอเดีย แต่ยังไม่ตกผลึกดี อารมณ์ว่าคิดอะไรได้ก็เขียนออกมาเลย เรื่องมันเลยกลายเป็นเล่าไปเรื่อยๆ
>>915 กูลองเข้าไปอ่าน
เจอ "หือฮา" กับ "นะค่ะ" กูก็วางไมค์แล้วว่ะ คือมันบ่งบอกได้เลยว่าคนเขียน มีประสบการณ์การอ่านน้อย เผลอๆการศึกษายังบกพร่อง
กูคงเคารพไอเดียเด็กไม่ได้ว่ะถ้าอีแม่เย็ดยังพิมพ์คำง่ายๆผิด
ปกติกูค่อนข้างเปิดใจนะ แต่คำสามัญน่ะอีสัด เห็นแล้วก็ไม่เอาดีกว่า
กว่าจะเปิดเรียนวันแรก แม่งจบเรื่องไปแล้วมั้ง
กว่าจะสอบ ลูกกูบวชแล้ว
กว่าจะจบ1ปี กูเผาศาลา5นะ
กูไม่เล่นต่อละ ให้พวกมิงโดนคอมโบเบรคเกอร์
อ้าว กูมาไม่ทัน มึงเบรคไปแล้ว แล้วกูจะเล่นอะไร
มึงมันคนใจรั้ย
กูเอามาจากห้องเด็กดี แวมโฆษณานิยายว่ะ https://www.dek-d.com/board/view/3703957/
นิยายเซกส์สตอรี่คนเอากัน ไดอาล็อกจูนิเบียว ที่คนเขยนโฆษณาว่า "อีโรติก"
เหมือนเดิมนะคะซิส นิยายแวม คือนิยายที่กูอ่านแล้วขำ และกูยังคงแนะนำเหมือนเดิม ว่ามันควรไปเอาดีทางคอมเมดี้
ถ้าไม่บินสิแปลก ขาตั้งมู้โฆษณานิยายขายเซกส์ สำนวนเสียบสอดอื้ออ๊าาาาบนเว็บ เรต PG 13
>>944 มุก ใช้ ก ไม่ใช่เหรอวะ
ราชบัณฑิตใช้มุก ก.ไก่
พจนานุกรมของมติชนใช้ มุข ข.ไข่
คือแนะนำว่าอ้างราชบัณฑิตก็ดี แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะถูกต้อง/ถูกใจคนตลอด อย่างไอศกรีม หรือเซาธ์ซูดาน (เรียกซูดานใต้ไม่ได้ เพราะไม่มีซูดานเหนือ) พวกนี้ก็ผลงานราชบัณฑิต
ยึดตามราชบัณฑิตไป แต่ก็เตรียมตัวเจอการทับศัพท์ของมันอีกในอนาคตด้วย ยึดได้แต่ไม่ใช่ตามมันทุกอย่าง แย้งได้มึงก็แย้ง พวกมันอยากจะเปลี่ยนหลายๆอย่างนะ แต่ก็กลัวกระแสคนด่าด้วย ไอ้ มุข กับ มุก นี่ไม่เท่าไหร่
กูรู้นะ พวกที่ใช้มุข ข.ไข่ อะ มันใช้ ข. ไข่ เพราะอยากเก็บ ก.ไก่ไว้ใช้กับคำว่ารัก 55555+
ปกติกูเขียนตามราชบัณฑิตนะ ไปถามใครเค้าก็ต้องยึดตามนี้แหละมึง
ทำไมจู่ๆ ก็สาระเหี้ยๆ ล่ะคะ
ยึดราชบัณฑิตเหมือนกัน ถึงบางคำจะไม่ถูกใจ แต่ถ้าไม่ใช้มาตรฐานเดียวกันในเรื่องภาษา มันก็จะกลายเป็นต่างคนต่างใช้ ถ้าเห็นว่าไม่ใช่จริง ๆ ก็ช่วยกันเขียนช่วยกันบ่นชี้แจงไป แต่เวลาใช้ก็ควรใช้ตามราชบัณฑิต เพราะทุกประเทศต้องมีมาตรฐานภาษาแบบเดียวกัน บางอย่างมันอาจจะเปลี่ยนแปลงไปจนตลก แต่ก็ต้องยอมรับว่าภาษามันเปลี่ยนอยู่ตลอดอยู่แล้ว ในเมื่อราชบัณฑิตคือมาตรฐานของไทยตอนนี้ ก็ต้องยอมรับมันไป แล้วหมั่นเขียนชี้แจงในสิ่งที่เราเห็นว่าไม่ใช่ เพื่อให้ราชบัณฑิตเอากระแสไปพิจารณา
ใช้มุกหรือมุขก็ใช้ไปเถอะ ไม่ว่าใช้อะไรก็โดนด่าอยู่ดี เอาแค่ไม่เพี้ยนเกินไปอย่าง มุค มุฅ คนก็ไม่ค่อยจะอะไรกันเท่าไหร่หรอก
คนเขียนรายนี้เป็นโลลิค่อน
https://writer.dek-d.com/benskynep/story/view.php?id=1542822
ไม่ใช่ความผิดของใคร...แค่วันนั้นเรายังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ...ความรัก
มู้อย่างอืด มะไหร่จะได้ขึ้น บทที่ 5 วะ
ใครจะเปิดบทที่ 5 ว่ะ กูเปิดไม่เป็น
รอปีใหม่ก็ไม่สาย นิยายช่วงนี้ไม่มีอะไรน่าสับแล้ว นิยายแปลสับได้แค่สำนวนการแปล
ไลต์โนเวล คืออะไรช่วยอธิบายทีค่า
ถ้ากูจะลองส่งแฟนฟิคเกมมาให้สับได้มั้ยวะเพื่อนโม่ง กูเขียนนอร์มอลนะ
ฮัลโหลชาวโม่ง ถ้าอยากส่งนิยายเกมออนไลน์มาสับจะมีใครสับไหม อยากใช้บริการที่นี่ดู
>>975 ขอบใจมากที่มีเมตตา
https://writer.dek-d.com/BleachBlacken/story/view.php?id=1392536
สับได้เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ ถ้าเป็นไปได้ขอละเอียดๆนะ
ของกูก็มีนะ แต่กลัวโม่งแตกว่ะ จะบอกว่าไปเจอมา หรือของพี่ของน้องของแฟนก็ใจไม่ด้านพอแม่ง
จะว่าไป กุเจอแม่งยุคนนึง ขยันเปิดเรื่องใหม่ชิบหายเสือกไม่จบซะเรื่อง แต่คนก็อ่านกันเยอะนะ คนประเภทนี้กุควรเข้าไปอ่านดูไปปะวะ
มีด้วยหรอจะเล่นโม่งแล้วเปิดเผยตัวตน?
เรื่อง : Selection Online
link : https://writer.dek-d.com/BleachBlacken/story/view.php?id=1392536
จำนวน : 5 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
ในฐานะคอมเมนต์เตเตอร์ ต้องบอกไว้ก่อนว่าที่จะเขียนต่อไปนี้ไม่ได้หมายความว่าอะไรถูก อะไรผิด เป็นเพียงความคิดเห็นที่จะบอกว่าชอบ หรือไม่ชอบอะไรเท่านั้น
อันดับแรกคือกูว่าชื่อเรื่องมึงโคตรเห่ย ถึงจะพยายามโยงเข้ากับผู้ถูกเลือก เกมเลือกผู้เล่น หรืออะไรก็ตามเถอะ แต่การตั้งชื่อแบบนี้มันห่วย ตั้งแต่มีหมวดออนไลน์ออกมา คิดว่าไม่น่าจะจำเป็นที่จะต้องใส่คำว่า "online" ต่อท้ายนิยายออนไลน์แล้วอะนะ
เนื้อเรื่องก็ยังไม่มีอะไรมาก เริ่มต้นขึ้นในกรุงเทพมหานคร (กรุงเทพฯ ไม่ใช่จังหวัด) พระเอกของเราชื่อแมวเหมียวเป็นเซียนเกม เอาไอเทมเกมระดับ S กับ SS มาปล่อยขายในราคา 1 แสนบาท ซึ่งปกติควรได้เยอะกว่านี้ แต่เพราะเกมดังกล่าวแม่งจะปิดตัวจากการที่มีเกมเสมือนจริงนอนหลับฝันทำนองนั้นเข้ามาตีตลาด เลยขายได้ราคาเท่านั้น ซึ่งก็เป็นปริศนาเล็กน้อยว่าทำไมถึงมีคนอยากจะซื้อไอเทมในเกมที่จะปิดอยู่รอมร่อ คงเป็นปมของเรื่องอะนะ
แมวเหมียวมีเพื่อนชื่อเวเฟอร์ สองคนนี้ก็รอเวลาเกมเปิดแล้วก็เข้าเกมไปด้วยกัน ก็ไปเกิดในห้องมืดบลาๆ แต่งตัวบลาๆ แล้วก็ออกมาเจอกัน ทั้งคู่เดินไปในเมือง เจอ npc หูแมวชวนคุย หูแมวบอกว่าที่นี่ไม่ใช่เกมที่พวกมึงคิดจะมาเล่น เป็นเพียงจุดเตรียมตัวส่งพวกมึงเข้าไปในเกมเท่านั้น (ประมาณว่าถ้าเกมจริงๆเป็นชุมพร ที่นี่ก็คือสายใต้ใหม่) ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มก็ไห้ไปที่อาคารกลางเมือง พวกพระเอกก็เลยไป พบว่าทุกอย่างมันแปลกๆ มีตัวอักษรภาษาต่างดาวเต็มไปหมด หาบันไดขึ้นไปชั้น 2 ก็ไม่ได้ พวกเขาคิดกันว่าฉิบหายแล้ว เลยกลับมาหาหูแมว หูแมวก็พล่ามๆว่าไอ้พระเอก(แมวเหมียว) นี่เป็นผู้ถูกเลือกนะบลาๆ แล้วก็แจกเควสให้ไปล่ากระต่ายนอกเมือง
ต่อไปเป็นการให้คะแนน
คำผิด: มีน้อย แต่ก็มีบ้าง อันที่จริงจะไม่หักคะแนนเรื่อง มุก-มุข อยู่และ แต่พอดีเสือกเห็นบทนึงเขียน มุข อีกบทเขียน มุก ก็เลยคิดว่ามึงนี่มันโลเลจริงๆ เอาไป 8.5/10 ละกัน
การบรรยาย: บรรยายได้ดีพอสมควร แต่มีจุดขัดใจเยอะอยู่ โดยเฉพาะในบทแรกๆ คืองี้ กูโคตรมีอคติมากๆ กับนิยายที่ไม่ได้เล่าเรื่องแบบไดอารี่ แต่เสือกชอบใส่วัน เดือน ปี บวกเวลาออกมาโต้งๆ แบบ 12 เมษายน ค.ศ.2037 15.00 น. คือมึงจะบอกมาทำไมวะ ไอ้เรื่องวันที่เนี่ยก็แทรกในเรื่องไปดิว่าก่อนวันสงกรานต์ ตอนนี้เป็นปีไหนมันจำเป็นด้วยเหรอ? (ถ้าไม่ได้สำคัญถึงขนาดว่าเหตุการณ์นี้มันต้องเกิดขึ้นในปีนี้ๆ เท่านั้น มึงไม่ต้องบอกยังได้เลย) ส่วนเวลานี่ก็ง้ายง่าย "เสียงนาฬิกาตีสามครั้งในยามบ่าย..." อะไรก็ว่าไป มึงคาดหัววันเวลามาแบบนี้ กูก็นึกว่าบรรทัดต่อไปจะเป็น "ไดอารี่ที่รัก วันนี้อะนะ..." เลย แต่รวมๆแล้วก็โอเคนั่นล่ะ เขียนได้ดีกว่ามาตรฐานของเด็กดี เอาไป 6.5/10
ตัวละคร: ก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ทำให้กูจำชื่อได้ แต่อย่างที่รู้ๆกันว่ากูไม่ชอบตัวละครสายอนิเมะที่มาโผล่ในเรื่องเลย เพราะงั้นกูให้น้องหูแมวของมึงติดลบแน่นอน บทพยายามปูให้ตัวละครเล่นมุก parody พวกนิยายต่างโลก/นิยายเกม อย่างเช่นเวเฟอร์ที่ชอบพูดเรื่องจะสร้างฮาเร็ม บลาๆ รวมๆก็โอเคอะนะ ตอนมันยังน้อยด้วยเลยบอกอะไรไม่ได้มาก 7/10 ละกัน
เนื้อเรื่อง: จริงๆเซ็ตธีมของเกมมาได้น่าสนใจ แต่แม่งพังเพราะชื่อเรื่องมึงนี่ล่ะ เดาเอาว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเกมเก่าแฝงอยู่ด้วย ไม่งั้นคงไม่มีใครยอมซื้อไอเทมในเกมนั้นเป็นแสนแน่ ระบบภาษาในเกมก็ดูแปลกดี ผู้เล่นคงต้องเรียนภาษาก่อนอะไรประมาณนั้นสินะ เอาตรงๆก็เหมือนกับในหัวข้อเมื่อกี้ คือตอนมันยังน้อยมากจนเกินกว่าที่จะวิจารณ์อะไรได้อะ เอาไป 7/10 คะแนนมิตรภาพละกัน
สรุป 29/40 รู้สึกว่าคะแนนแม่งเฟ้อเกินไปหน่อยนะ ช่างเถอะ ตัวงานก็น่าสนใจดี พยายามเข้าก็แล้วกัน
รีวิว Selection Online
ติหน้าหลักนิยายก่อนเลยนะ
อย่างที่เรฟบนบอก ชื่อเรื่องไม่ดึงดูด มันกลืนกับนิยายออนไลน์เรื่องอื่น ๆ ของเด็กดีไป ถ้ามึงยืนยันจะเอาชื่อนี้กุก็ไม่ว่าอะไรหรอกถ้ามึงเขียนเรื่องย่อได้น่าสนุกกว่านี้ เรื่องย่อมึงนี่ก็โคตรจะกลืนหายไปในดงนิยายออนไลน์เลย วิธีชูให้มันเด่น มึงต้องถามตัวเองว่านิยายมึงต่างจากชาวบ้านยังไง ทำไมพวกกุถึงควรเข้าไปอ่าน ลองไปส่องนิยายคนอื่นหรือไม่ก็ดูปกหลังหนังสือก็ได้ว่าเขาเขียนยังไงแล้วทำไมมึงถึงซื้อเรื่องนี้มาอ่าน
ต่อจากนี้เป็นความชอบส่วนตัวกุนะ กุไม่ชอบเวลาเปิดนิยายมาแล้วคนเขียนใช้บริเวณข้อมูลเบื้องต้นชี้แจงนู้นนี่ ชี้แจ้งว่าอัพวันไหนสั้น ๆ ยังโอเคนะ แต่ที่มาแจงว่าเรื่องนี้พระเอกค่อย ๆ เก่งขึ้นครับอะไรแบบนี้ กุว่ามันก็ควรจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว จะบอกกุมาทำไม เขียนให้กุเห็นจะดีกว่า (แต่อีกนัยนึง มึงอาจจะต้องการไล่พวกเด็กที่ชอบพระเอกซู ๆ ล่ะมั้ง)
เนื้อเรื่องข้างบนพูดไปแล้ว กุจะติเฉพาะตรงที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลนะ
-คนชื่อแมวเหมียวกับเวเฟอร์ พ่อแม่มันเกลียดลูกตัวเองขนาดไหนกัน
-ทำไมพวกตัวเอกไม่รู้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับเกมเลย ถ้าเกมมันดัง โฆษณาปาว ๆ แถมได้รับความนิยมสูงขนาดบริษัทเกมอื่น ๆ จะยุบตัวลง มันก็ควรจะให้ข้อมูลเบื้องต้นมาให้คนได้hypeกันหน่อยรึเปล่า เช่น เกมนี้เกี่ยวกับอะไร เนื้อเรื่องของเกมโดยสังเขป ยิ่งเป็นเทคโนโลยีใหม่แบบเกมเสมือนจริงก็ควรจะลวงคนด้วยวิธีการเล่นเกม การควบคุมตัวละครในเกม
เออ แล้วกุก็ไม่คิดว่าเกม ๆ เดียวออกมาจะสะเทือนไปทั้งวงการจนบริษัทเริ่มยุบตัวนะ
-ส่วนตัวกุคิดว่าเรื่องซื้อขายในบทนำเนี่ยไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ คิดว่าต้องการจะนัยเรื่องพระเอกติดเกม แต่ที่กุอ่านมามันเหมือนมีประเด็นอื่นพ่วงมาเช่น พระเอกแอบจน (ต้องซื้อขายของในเกมด้วยเงินจริง ของในบ้านค่อนข้างเก่า) แต่หลังจากจบบทนำก็ไม่ยกประเด็นพวกนี้ขึ้นมาพูดอีกเลย ธนาที่มาซื้อของพระเอกเป็นใคร เราจะได้เจอเขาอีกไหม ตอนแรกกุอ่านแล้วนึกว่าธนาเป็นตัวเอกอีกคน
-แล้วพอเข่้ามาในเกมออนไลน์ที่อย่างน้อยก็พอทราบว่าเป็นแฟนตาซี เพราะงั้นก็คงไม่ตกใจเมื่อเจอซิเลีย สาวหูแมวมั้ง เหมือนกุเล่นเกมจีบหนุ่มก็ไม่ตกใจที่สุดหล่อในเกมอยากได้กุเป็นเมียอะ (และเหมือนที่กุได้บอกไป แม่งไม่มีรูปnpcในโฆษณาเลยหรอวะ ยิ่งนางเป็นคนตีดาบด้วยนะว้อย)
การบรรยาย (ออกตัวก่อนว่ากุชอบบรรยายกระชับ ๆ เนื้อแน่น ๆ น้ำมีหน่อยก็ได้แต่อย่าเยอะ ถ้าเหมือนกุจับผิดเกินไป กุก็ขอโทษล่วงหน้าเลยละกัน)
ข
กุว่าไม่แย่นะ แต่มันยังสวยได้อีก
ก่อนอื่นคือย่อหน้า มึงเคาะย่อหน้าถี่ไปนะ หนึ่งย่อหน้าควรมีหนึ่งหัวข้อ ฉะนั้นตรงอธิบายเรื่องระบบอะไรแบบนี้ไว้ย่อหน้าเดียวกันน่ะดีแล้ว พอเคาะแล้วเวลาอ่านมันสะดุด
ส่วนการบรรยาย มึงบรรยายซ้ำเยอะอยู่
-ย่อหน้าแรกของเรื่องที่บอกว่า “เรือนผมสีดำปกติแบบฉบับคนไทย ใบหน้าอยู่ในระดับมาตรฐาน .... กล่าวสั้นๆก็คือ คนธรรมดาที่หาดูได้ตามท้องถนน” ตรงนี้มึงนัยว่าแล้วว่าแมวเหมียวมันธรรมดามาก ๆ มึงก็ไม่จำเป็นต้องสรุปอีกทีว่ามันธรรมดาม๊ากมากก็ได้
-ตอนธนาถามว่าพระเอกคือแมวเหมียวใช่ไหม แล้วพระเอกแนะนำตัว ““ใช่ครับ ผมชื่อแมวเหมียว” หนุ่มผู้ถูกเรียกนามแมวเหมียวตอบรับ...” ในเมื่อธนาเรียกนางว่าแมวเหมียว แล้วพระเอกก็บอกเองว่าชื่อแมวเหมียว มึงก็เรียกแมวเหมียวไปเลย แต่ถ้ากลัวคำซ้ำมากไปก็ลองใช้ คนถูกเรียก คนถูกขานชื่อ หรือ เขา สั้น ๆ ไปเลย
-บ้านพระเอกที่บอกว่าข้าวของมีสภาพเก่า เป็นลักษณะบ่งบอกว่าของมีอายุหลายปี คือของเก่ามันก็หลายปีอยู่แล้วมึง เว้นแต่ว่ามันมีอะไรพิเศษ มึงถึงพูด เช่น เพิ่งซื้อมาไม่นานฝุ่นก็จับหมด ไรงี้
-ตอนหลัง ๆ กุไม่ค่อยเห็นอะไรซ้ำเยอะนะ แต่พอมาไล่ดูอีกที ตั้งแต่เข้าเกมมา มึงไม่ค่อยบรรยายอะไรเท่าไรป่ะ โดยมากเป็นอธิบายว่าพระเอกได้พูดแบบนู้นแบบนี้กับซิเลีย คล้าย ๆ กรณีเรื่องโรงเรียนลอกดันกันรอนปาที่กุสับไปมันไม่ทำให้กุผูกพันกับตัวเอก ยิ่งเรื่องของมึงดูไม่ค่อยมีปมให้ลุ้นแล้ว กุยิ่งอ่านเอื่อย ๆ เออ พระเอกไปนู้นนะ นี่นะ
-ตอนนี้กุรู้แค่ว่าเวเฟอร์ชงมุก แมวเหมียวตบมุก คาแรกเตอร์นอกจากนั้นไม่มี ใส่แอคชั่นลงไปในเรื่องหน่อย ให้มีมอนโผล่มาจากลากซิเลียไปแดกก็ได้ ให้อีสองหน่อนี้เดือดร้อนแล้วแสดงคาแรกเตอร์ออกมา กุจะได้รู้ว่ามันเป็นคน ไม่ใช่กระดานเดินไปเดินมาในเกมส์
สู้สู้เน้อ
โอ้ ขอบพระคุณสองเมนต์บนมากครับ (ไม่นึกว่าจะมีคนเมนต์รีวิวตั้งสองคน)
>>984 ไปส่องๆด้านบนมา ได้คะแนนระดับนี้ถือเป็นเกียรติแห่งชีวิตจริงๆครับ 555+ (อ้าว เฟ้อหรอกเหรอ)
>>985 ปัญหาหลายๆข้อที่ท่านว่ามาเอาจริงๆก็พอรู้อยู่แล้วครับ แต่มันติดๆในหัวเรียบเรียงไม่ได้สักที พอมีคนพูดให้ฟังตรงๆนี่กระจ่างเลย เรื่องไม่ค่อยบรรยายเอย ตัวละครจืดๆเอย คำโปรยโคตะระจืดยิ่งกว่าน้ำข้าวเอย ได้เมนต์นี้ช่วยไว้เยอะจริงๆ (หลายประเด็นที่ดูไม่สมเหตุสมผลจะมีทยอยพูดถึงเรื่อยๆน่ะครับ หรือไม่ก็อาจจะรีไรท์บทนำ)
ปล.แนะนำได้แม่นจัง แอคชั่นจะมีในตอนต่อไปพอดี
ห้องนี้เป็นห้องที่คนมาแหกโม่งตัวเองบ่อยที่สุดแล้วมั้ง จงใจมั่ง สติพังจนพลาดมั่งอะไรมั่ง
มันไม่แปลกหรอกที่คนในห้องนี้จะยอมแหกโม่ง มึงลองคิดดูๆ สิ ที่ไหนจะวิจารณ์นิยายมึงได้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ ที่อื่นส่วนใหญ่คนวิจารณ์มันจะมีตัวตนอยู่ในโซเชียลประมาณหนึ่งอยู่แล้ว ถ้ามันพลาดมันก็พังไม่มากก็น้อย ส่วนใหญ่ที่วิจารณ์ก็เลยพยายามรักษาน้ำใจคนเขียนไว้เท่าที่จะทำได้ แต่ที่นี่คนวิจารณ์ไม่เปิดเผยตัวตน ถึงมันพลาดก็แค่โดนด่าแต่ก็ไม่มีใครรู้ตัวจริงมันอยู่ดี ยกเว้นโม่งเรื่องสั้นที่จิตใจอ่อนไหวกว่าเพื่อน โดนนิดโดนหน่อยทำเป็นสำออย พูดแล้วกูยังขำ แต่มันเป็นคนอย่างงั้นกูก็ไม่รู้จะว่าไง เอาเถอะยังไงที่นี่ก็ยังมีคนแวะเวียนมาสับนิยายอยู่เรื่อยนั่นแหละ ถึงไม่เปิดเผยตัวแต่ความจริงใจน่าจะมากกว่าที่อื่นเยอะ เอาเป็นว่ากูชอบที่นี่แล้วกัน
หวัดดีโม่งเรื่องสั้น กูโม่งเซฮุนเอง
อย่าไปใส่ใจเรื่องเก่าเลย ถ้าพูดถึงเรื่องนั้นตัวเกรียนมันป่วนไม่จบหรอก สองตัวนั้นมันอาจจะมีปัญหาส่วนตัวกันอยู่แล้ว เดี๋ยวพวกมึงก็ได้อ่านแต่เรื่องของพวกมัน นิยงนิยายไม่ต้องสับกันพอดี ไม่จำเป็นต้องให้ราคาเชื่อกู
ใครว่างสับเรื่องนี้ให้กูหน่อย อยากรู้ว่าน่าอ่านไหม
https://writer.dek-d.com/subasa1258/story/view.php?id=1506611
ฮิเอง มีไรให้สับมะ ไม่ได้สับนาน เหงา ฮิฮิ
เปิดมู้ใหม่ให้เซฮุนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
999
คนสุดท้ายแฟนสวย
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
