Fanboi Channel

>>907 กูก็เพิ่งอ่านจบ กูไม่รู้สึกเลยว่าพระเอกมันเย็นชาหรือหยิ่ง คาร์แม่งเปลี่ยนไปภายในสามบท ไวกว่าโรเซเนียอีก แล้วนางเอกที่ฝึกมาดีใยกลายเป็นตัวถ่วงให้พระเอกต้องช่วยตลอดล่ะเหวย จะสร้างสถานการณ์ให้พระเอกโชว์หล่อมึงไม่จำเป็นต้องให้นางเอกเป็นตัวถ่วงก็ได้ กลัวความสูง ไม่ยอมหนีเพราะจะอยู่คู่พระเอกเพื่อเป็นพลังคอยช่วยเหลือ (ทั้งที่มึงกำลังถูกจับเป็นตัวประกันใช้ข่มขู่เนี่ยนะ?) สรุปคือนิยายเรื่องนี้มุ่งจะจบแบบแฮปปี้ให้ตัวเอกรักกันสมหวังในตอนจบ แต่ระหว่างนั้นก็ต้องมีบทให้รู้ว่าตัวเอกนั้นรักมั่นกันเพียงใด สายใยผูกพันกันเพราะอะไร ซึ่งบทที่ว่ากูอ่านแล้วถึงกับกรอกตามองบน ถึงกระนั้นมันยังมีข้อดีตรงที่บรรยายได้กระชับไม่ชวนงงหรือเวิ่น (ซึ่งมันเป็นข้อดีข้อเดียวที่กูหาเจอ) ข้อเสียคือตรรกะตัวละครแม่งประหลาด สร้างสถานการณ์ได้วิบัติโคตรๆ ใส่ปมปริศนามาเรื่อยๆ ทั้งที่ของเก่ายังแก้ไม่หมด(เข้าใจนะว่าจะโยงไปถึงเรื่องอื่นในซีรี่ส์ แต่มึงช่วยใบ้ให้หน่อยก็ได้ ใส่มาปมละบทนี่คืออะไร?) ตัดสลับมุมมองบุคคลที่หนึ่งภายในบทเดียวกัน (ทำไมไม่แยกเป็นคนละบทไปล่ะเหวย) สรุปกูให้คะแนน 4/10 แต่เพิ่มพิเศษให้อีก .5 เพราะกลิ่นแรงบันดาลใจไม่ค่อยมี รวม 4.5/10

>>908 แก้ๆ กลอกตานะไม่ใช่กรอกตา และเรื่องอื่นในซีรี่ส์กูกำลังคิดว่าจะเสียสละเวลาว่างอันมีค่าไปอ่านดีไหม? รอโม่งคนอื่นมาเปิดก่อนละกัน

ปล.กูขอตั้งชื่อตัวเองว่า โมโม่(จั)ง /ตัด "จั" กลายเป็นโมโม่ง ลบวงเล็บมันจะกลายเป็นโมโม่จัง ตั้งแบบนี้เพราะอยากเพิ่มความน่ารักให้โม่งว่ะ(?)

>>907-908 เรื่องอะไรวะ อ่านที่พวกมึงสับแล้วอยากลองมั่ง

>>908 ตอนจบพีคสุดคืออีพระเอก มึงรอจนน้องมึงโตจนอายุเกือบ7ปีเลยเหรอวะ แทนที่จะรีบมาหานางเอก นางเอกอยู่บนโลกมนุษย์สามเดือน แต่โลกมึงเกือบ7ปี เชี่ยมาก เป็นกูกูต่อยทีนึง แต่โดยสรุปที่กูอ่านมา มันเป็นกลิ่นตายแล้วข้ามโลกไปต่างมิติที่มีคนเรียกตัวเองว่าเป็นยมทูต ไม่ได้มีธีมของโลกหลังความตายอย่างที่คนเขียนบอกชัดเจนขนาดนั้น ยกเว้นช่วงพิพากษาความดีกับเลวตอนแรก บิบิ

เราแต่งนิยายเกี่ยวกับยมทูต เห็นหนูพริมแต่งยมทูตออกมาแบบนี้แล้วเรารับไม่ได้อ่ะโม่งๆ

พีคสุดของพริมคือพระเอกจะตายแต่มาร้อง save and sound
คนจะตายยังมาร้องเพลงมันใช่เรื่องป่ะ?
สำคัญสุดเลยคือเพลงนี้ไม่ได้มีเนื้อหาชวนฝัน ถ้าจะเอาเพลงมายัดให้ได้ช่วยเข้าใจความหมายที่แท้จริงของเพลงด้วย เลือกให้มันถูกๆหน่อยมันขัดใจ

>>910 เชิญทัศนาจร http://writer.dek-d.com/prince_primnara/story/view.php?id=1448108

>>914 จริงๆก็พออ่านได้นะ ถ้าไม่คิดอะไรมากน่ะ

>>915 ทิ้งสมองไปครึ่งหนึ่งกันเลยถ้าจะอ่าน

>>914 กูอ่านบทสัมภาษณ์นิยายแล้วกู Faceplam หนักกว่าเนื้อหานิยายอีกมึง

>>914 ขอบใจมึงมาก กูขอสกิมแอนด์แสกนผ่านๆละกันนะ พอดีไม่ใช่แนวเท่าไหร่ กูเบื่อรร.เวท 555
>>901 "มังงะ(ที่กลายเป็นอนิเม)" เรื่องไททันป่าววะ เห็นพระเอกชื่อเอเลน (แม่งงงงง)
"หนึ่งนิยายแฟนตาซีไทยในตำนาน" แน่นอนบารามอสแหงมๆ
"ตอนนี้มีเกมจีบหนุ่มแวมไพร์(ที่กลายเป็นอนิเมเช่นกัน)" ส่วนนี่ Diabolik lover?

>>917 บทสัมพาทย์สิมึง 555 ว่าแต่ที่มันบอกเอาคาร์แรคเตอร์มาจากคนจริงรอบตัว ถ้ามีใครมาลอกก็ไม่ยอม โอเค อันนี้ปกติ แต่ไอ้ประโยคถัดมานี่สิ "และจะไม่ยอมด้วยถ้ามีคนมาขอซื้อลิขสิทธิ์ ไม่ยอมขายต่อให้ตั้งราคาสูงแค่ไหนก็ตาม" คือไรวะ ไม่อยากให้สนพ.เอาไปพิมพ์เหรอ ไม่น่านะ ส่วนใหญ่ใครก็ต้องอยากให้สนพ.มาติดต่อไม่ใช่เหรอ แล้วการเอาชีวิตจริงมาดัดแปลงเขียนนิยายแฟนซี มันต้องปกป้องขนาดนั้นเลยเหรอวะ

>>919 กูอุตส่าห์ไม่พิมพ์แล้วหอยหลอด 555555555 ตอนกูอ่านเจอคำว่า สัมพาทย์ คิ้วกูกระตุกเลย นั่งมองอยู่นานว่าแม่งผิดตรงไหน อ่อ ผิดตรงนี้นี่เอง อ่านแล้วกูก็สะดุดตรงนั้นเหมือนมึงอ่ะ เอาคาร์มาจากคนรอบตัวไม่แปลก แต่แปลกที่บอกว่าให้ราคาสูงแค่ไหนก็ไม่ขายให้ ไม่มีทางขายเด็ดขาด.... ห๊วงขนาดนี้เก็บไว้อ่านเองมั้ย

>>919 ไม่น่านะ กูเห็นหนูพริมพร่ำว่าอยากเป็นนักเขียนมืออาชีพ ส่งพิจารณาให้สนพ.เย้วๆ ไม่เชื่อมึงไปดูหน้าบทความนิยายได้

>>921 อ้าว งั้นตกลงมันหมายความว่าไงวะ ชักงง

>>920 เกือบลืม มีใครเป็นเหมือนกูมั่ง หลุดก๊าก ตอนเจอคำว่าออกไป๋ในบทสัมภาษณ์ 555

>>923 ออกไป๋ก็ตลกมึง 555555 เขามีปัญหากับการผันวรรณยุกต์เหรอ มันควรเป็นออกไป๊มากกว่าหรือเปล่า

>>924 สะกดผิดหลายที่จนกูรำคาญเหอะ 555

>>922 เขาน่าจะไม่เข้าใจคำว่าขายนะ คือไม่เข้าใจว่าตีพิมพ์กับสนพ.มันก็คือการขาย(หรือให้เช่า)เหมือนกัน

เขาน่าจะหมายความประมาณว่า ถ้ามีใครจะมาซื้อเรื่องของเขาเอาไปเขียนต่อเอง เขาไม่ยอมแน่ มั้งนะ

>>918 ผิดเรื่องละมึง โรเซเนียนะไม่ใช่ยมทูต มังงะคือเรื่อง Cheeky Angel (อันนี้คนเขียนก็บอกโต้งๆ ไว้ท้ายบท) ส่วนอีกสองก็ถูกตามที่มึงว่า แรกๆ กูก็ไม่รู้นะว่าสี่ขุนพลนี่ "ได้แรงบันดาลใจ" จากเกมจีบหนุ่ม แค่รู้สึกว่าบุคลิกทำไมมันคุ้นๆ จัง พออ่านถึงโหมดย้อนอดีตกูนี่นึกได้เลย แม่งเอาทั้งดุ้นตั้งแต่บุคลิกยันประวัติ ถ้าได้ตีพิมพ์เมื่อไหร่แล้วมีคนรู้จักมากขึ้น พวกสาวกแฟนเกมจะออกมาแฉไหมวะว่านิยายเรื่องนี้ "ได้แรงบันดาลใจ" มาจากเกมจีบหนุ่มชนิดที่ว่ามึงเอามาแปลไทยแล้วเรียบเรียงเป็นนิยายกลายเป็นแฟนฟิค หาใช่ออริจินอลที่ผสม "แรงบันดาลใจ"

>>927 เหรอ โทษที กูเบลอเอง แต่เหมือนขนาดนั้นนี่ลอกชัดๆแล้วนะ ไม่ใช่แรงบันดาลใจแล้ว

>>927 แล้วแม่งก็ได้ตีพิมพ์เหรอวะ? ชิบหายละ

>>927 ควรไปเตือนนักเขียนก่อนโดนแหกทีหลังมั้ยวะ...

>>927 เปิดเผยเลยว่ะเกมจีมหนุ่มเกมไหนอยากเสือก

>>908 กูชอบที่มึงสับมากมันทำให้กูไม่ต้องนั่งอ่านด้วยเพราะกูอ่านต่อไม่ไหว คนเขียนหลายชอบเขียนให้นางเอกเป็น Damsel in Distress แต่เธอเก่งนะแต่... /มองบน >>927 แรงบัลดาลใจ + ยำเรื่องอื่นๆรวมกันกับเกมจีมหนุ่มนี่กูไม่โอเคว่ะ เหมือนเขียนแฟนฟิค crossover มังงะxอนิเมะ ถ้ากูซื้อโรเซเนียมาอ่านกูคงเศร้าดีนะช่วงหลังกูไม่ได้อ่านแนวนี้อีกเลย

>>931 Diabolic loverจ้า
ว่าแต่ถ้างานได้พิมพ์จริงๆนี่ แก้คำผิดบานเลยนา 555

อยากรู้ว่าเหมือนกันยังไง ให้มึงลองอ่านเปรียบเทียบดู

เกมจีบหนุ่มที่ว่า มีสปอยประวัติตัวละครทั้งสี่แบบย่อๆ
http://my.dek-d.com/dekdee/story/viewlongc.php?id=1063436&chapter=5

โรเซเนีย บทที่ทำให้กูรู้ว่าลอก- แค่ก! ได้แรงบันดาลใจมา แค่สลับบุคลิกนิดหน่อยแต่ประวัติเกินครึ่งก็ใช่ละ

http://my.dek-d.com/minikikaboo/writer/viewlongc.php?id=1304540&chapter=140

ห่าราก! เกริ่นมาซะดีจนกูนึกชมว่ามีพัฒนาการดีขึ้นนะ พอได้กลิ่นแรงบันดาลใจกูนี่อึ้งเลย หนักกว่าช่วงแรกอีก อ่านไปเรื่อยๆ ซักบทสองบทยิ่งชัด

>>930 ใครใจกล้าก็ไปเถอะ ดูจากที่คนเขียนบอกท้ายบท คงเป็นประเภทเดียวกับกิ่งน้าาา ไปตินิดเตือนหน่อยเดี๋ยวโดนด่า แคปประจาน จากนั้นก็บุกไอดี เอ้ย! บอร์ดโม่ง

แรงบันดาลใจแรงกล้าขนาดนี้สถาพรก็ยังให้พิมพ์หรอวะ เขียนนิยายสมัยนี้แม่งง่ายดีจัง ควานหาพล็อตกับตัวละครในเมะมายำๆกันก็ได้แล้ว

ปล.แอบสงสารโม่งที่เอาโรเซนเนียมาแนะนำนะ เหมือนเอามาฆ่าให้ตายยังไงไม่รู้

กูจำได้ว่าคนเขียนเขาบอกว่า อย่าด่วนตัดสินนิยายเขา อะไรทำนองนี้ไม่ใช่เหรอวะ? ที่บอกว่าช่วงแรกได้แรงบันดาลใจมานะ แต่ช่วงหลังไม่เหมือน?

ปรากฏว่าช่วงหลังนั้นไซร้...

ผ่านการพิจารณาแล้วด้วยสิ ถ้าเรื่องมันแดงขึ้นมาจะมีผลอะไรมั้ยวะ โดนยกเลิก? หรือต้องรอให้พิมพ์ออกมาแล้วมีคนแย้งถึงจะสนใจกัน พอถึงตอนนั้นก็คงจะมีแบบก็พิมพ์แล้วนี่ แก้อะไรไม่ได้แล้วนี่แหงๆ

แย้งให้เป็นรูปธรรมไปเลยดีกว่าป่ะวะ อยากรู้ว่าสนพ.จะทำไง

>>936 กูว่าสถาพรไม่รู้มากกว่าว่ะ คือบารามอสนี่ยังพอถูไถว่าเป็นนิยายไทย(ที่ได้แรงบันดาลใจเยอะเหมือนกัน)ที่เป็นตัวอย่างให้คนรุ่นหลัง แต่เรื่อง Cheeky Angel นี่อย่างเก่า กูก็เพิ่งรู้จักตอนที่คนเขียนมันบอกนี่แหละ ส่วน Diabolic lover นี่ถึงจะมีอนิเมแต่มันก็รู้จักในวงแคบๆ ของพวกแฟนเกม

>>937เห็นคนเขียนบอกว่าได้แรงบันดาลใจจากดราก้อนเดลิเวอรี่ที่เป็นผลงานของลวิตร์ด้วยนะ ซึ่งกูไม่เคยอ่านว่ะ โม่งไหนเคยอ่านลองชำแหละหน่อยซิว่ากลิ่นมันแรงไหม

เฮ้ย แรงบันดาลใจห่าอะไรเยอะแยะงี้วะ คือปกติแรงบันดาลใจแม่งต้องแบบ กูไปอ่านลอร์ดออฟเดอะริงมากแล้วสนุกจุงเบย กูเขียนนิยายแฟนตาซีที่มีการเดินทางเพื่อปกป้องโลกควบคู่ไปกับสงครามดีกว่า หรือไม่ก็ กูอ่านแฮร์รี่แล้วสนุกจุงเบย กูเขียนนิยายเกี่ยวกับโรงเรียนเวทมนต์ที่มีหอสี่หอแล้วให้ตัวเองค้นหาความลับและก็ผจญภัยในโรงเรียนดีกว่า

ไอ้ที่แบบ เริ่มเรื่องนี่ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องนี้ ตัวโกงได้แรงบันดาลใจมาจากคาร์ตัวนี้ ฉากนี้เอาแรงบันดาลใจมาจากเรื่องนั้น ปมนี้เอาแรงบันดาลใจมาจากอีกเรื่องนึง บทสนทนานี้ชอบมาก เป็นแรงบันดาลใจจากตอนที่ a พูดกับ b ในเรื่อง xxx

นี่แม่งไม่ใช่นิยายแล้วมันสัส นี่แม่งยำสามกรอบ ห่า

>>942 อย่าเรียกนิยายเช่นนี้ว่ายำสามกรอบ ต้องเรียกให้ทันสมัยหน่อยว่า "มิกซ์แฟนฟิค"

พูดถึงเรื่องแรงบันดาลใจ กูว่าส่วนมากที่ออกมาแบบนี้มีสองสาเหตุหลัก 1.ย่อยแรงบันดาลใจไม่หมด เผลอติดมา 2.ประทับใจหรือชอบมาก อยากต่อยอดในแบบของตนเอง เลยสร้างโลกใหม่ขึ้นมาแล้วดัดนิดแปลงหน่อยยัดเนื้อเรื่องส่วนที่ "เป็นแรงบันดาลใจ" เข้าไปในตัวละครที่สร้าง

นิยายที่ได้แรงบันดาลใจแบบแท้จริงคือเขียนออกมาแล้วไม่ค่อยรู้สึกถึงแรงบันดาลใจที่ว่า รู้สึกคล้ายๆ ว่าจะใช่แต่ไม่เหมือน

>>942 โม่งครับ ที่มึงพูดมากูเจอในนิยายเด็กดีหลายเรื่องเลยว่ะครับ

>>944 ไม่รู้อะ คือปกติกูไม่ได้ชอบดูเมะ เล่นเกมยุ่นอะไรงี้อยู่แล้วไง แนวที่กูจะจับได้ส่วนใหญ่ก็จะเป็นอะไรที่มันดังๆแบบ แฮร์รี่ อะไรงี้

ก็พอรู้หรอกว่ามันมีนิยายที่เขียนด้วยแรงบันดาลใจเกินขนาดในเว็บ แต่ไม่รู้ว่าเยอะแค่ไหนอะ

คือนิยายเด็กดีมันมักง่ายเขียนขี้เกียจแปลงอะไรเยอะ อ่านไปนิภาพไลท์โนเวล หรือนิยายแปลเด้งขึ้นหัวหลายเรื่องเลย

สถาเคยสนเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ เมื่อก่อนแค่วิวเยอะต่อให้ขยะแค่ไหนก็เอาไปขาย เทพกระบี่หมื่นล้านยังโดนทาบทามเลย

โม่งอารี โมโม่(จั)ง โม่งไหนก็ได้ สนใจสับเรื่องนี้ป่ะ กูไปเจอมาแล้วเฟลแรง นิยายแบบนี้ยอดวิวคอมเม้นเฟ็บเยอะกว่านิยายหลายเรื่องที่กูชอบอีก ฮือออ http://writer.dek-d.com/rffgdshd/story/view.php?id=1459782

>>948 กูโม่งอารี ยาวไปไม่รับจ้า เสียใจด้วย อิอิ กูขี้เกียจ

>>948 กูเห็นแค่ lv กับ status กูก็ปิดทิ้งแล้ว

>>950 โม่งน่าจะมีปุ่มถูกใจ

>>949 มึงยังอยู่สินะโม่งอารี อันที่จริงกูว่าดีแล้วที่ไม่อ่าน ถนอมสายตามึงไว้อ่านนิยายดีๆเถอะ...

>>950 ความแกรี่สตูที่เอ่อล้นออกมาตั้งแต่ยังไม่เข้าเนื้อเรื่องนั่นมันอะไรกัน แล้วมึงดูสกิล...

>>952 ลองไปส่องดูละแม่งอ่านยากฉิบหาย ตัวหนังสือติดกันเป็นพรืดเลย

แต่เหมือนจะไม่ยาวอย่างที่คิดแฮะ เดี๋ยวว่างๆจะรีวิวดูละกัน

>>954 ขอซูฮกความเสียสละของมึง ว่างๆเดี๋ยวทำลิสต์นิยายตอนน้อยๆมาให้มึงเลือกนะ55555

>>955 อืม แค่เรื่องย่อกูก็อ่านไม่จบแล้ว เบียวได้อีก

>>948 มึงมองว่าแบบนี้เยอะเหรอ เนียนมาแปะป่ะเนี่ย หลายตอนได้แค่นี้คือน้อยมาก กูเขียนหกตอนก็ได้แล้ว อย่างมากให้สิบตอนป่ะ

>>948 กูโมโม่(จั)ง ทนอ่านถึงบทที่ 5 และกระโดดข้ามไปที่บทนรกตอนที่ 6 ขอยอมแพ้ว่ะ สับเลยละกัน

ไอ้คนเขียนมึงรู้จักนิยายไหมหา! ที่มึงเขียนนี่จะเรียกว่าบทละครท่องจำกูยังกระดากปากเลย บทบรรยายสั้นหวนมีเหมือนไม่มี การจัดเว้นวรรคย่อหน้าติดลบ บทสนบทนาและความคิดมึงอัดมาอยู่ในบรรทัดเดียวกันทำไมวะ เดินเรื่องในมุมบุคคลที่หนึ่งหรือสามก็เอาให้แน่ๆ ดิ คิดว่าใส่เครื่องหมายคำพูดกับ ' ' ก็แยกบทสนทนากับความคิดออกได้โดยไม่ต้องเว้นวรรคจัดย่อหน้าใหม่เรอะ ลองกระโดดข้ามไปอ่านนรกตอนที่ 6 เผื่อว่าอาจจะมีพัฒนาการดีขึ้นแต่ระหว่างนั้นกูอาจทนไม่ได้ แต่ก็ยังห่วยเหมือนเดิม ฟัก!

ส่วนเนื้อเรื่องนี่กูขอนิยามว่าดอกปอปหมายเลขสอง มีความเป็นขยะวรรณกรรมมากพอกัน พระเอกเป็นหนุ่มน้อยวัยเรียนที่มีฉากหลังเป็นฆาตรกรฆ่าชิงทรัพย์ จู่ๆ ก็ถูกวาร์ปมาต่างโลกอย่างงงๆ เห็นระบบเกม RPG ก็ทำเป็นมึนนิดหน่อย จากนั้นก็นั่งคิดเองเออเองแล้วก็เข้าใจทุกอย่างในพริบตาโดยไม่ต้องมีคนสอน ฉลาดมากกก! ต่อไปก็เจอมังกรแก่ในถ้ำที่ถูกผนึก คุยกันเรื่องถ้าพระเอกไม่เชื่อใจมังกรกก็จะฆ่า ถ้าเชื่อใจก็จะไม่ คุยกันสลับกับการต่อสู้โดยมีมังกรโจมตีฝ่ายเดียว สุดท้ายพระเอกก็ปลดผนึกให้มังกร ซึ่งมังกรก็สัญญาว่าถ้าพระเอกช่วยปล่อยจะมอบพลังให้ แล้วพอกันหนีออกไปจากเกาะลอยฟ้าที่ขัวมังกร พอถึงพื้นดินมังกรก็กลับลำไม่ยอมทำตามสัญญาและจะชิ่งหนีไปดื้อๆ แต่ถูกพระเอกลอบเชือดปีกรีดเลือดไปนานแล้ว เดินไม่กี่ก้าวก็ล้มครืน พระเอกผู้แสนฉลาดและเก่งมากกก ก็เฉลยว่าตอนเข้าไปในถ้ำมีเควสฆ่ามังกรโผล่มาให้เห็น เลยวางแผนฆ่าตั้งแรกแล้ว(ทำไมมึงไม่เกริ่นให้คนอ่านรู้หน่อยวะว่าจะมีเควสโผล่ขึ้นมา ถ้าอยากอุบไว้เป็นปริศนามึงไม่ต้องบอกเนื้อเรื่องก็ได้ แค่บรรยายว่ามีความผิดปกติบางอย่างที่พระเอกมองเห็น เช่น มีจอภาพแสดงตัวอักษรมากมายปรากฏขึ้นบนพื้นถ้ำ)

พอฆ่ามังกรสำเร็จตามเควสเวลก็พุ่งยิ่งกว่าเติมทรู จากสิบหกกระโดดไปถึงสามร้อยกว่า ได้สกิลใหม่มาก็ลองกดใช้รัวๆ เป็นเรียกอุกกาบาตออกมาห่าใหญ่แล้วเสือกทำให้พระเจ้าของโลกนี้ตายซะงั้น เลยทำให้พระเอกได้ฉายาผู้ฆ่าพระเจ้า พร้อมกันนั้นเวลก็อัพไปถึงห้าร้อยกว่า แหม...แค่บทเดียวเวลมึงก็เกือบตันแล้วเนอะ เร็วจัง

>>958 กุว่าได้แรงบันดาลใจจากไลท์โนเวลเรื่อง เดธมาร์ช ที่ต้นเรื่องพระเอกโดนวาร์ปไปต่างโลกแล้วเผลอใช้สกิลอุกกาบาตที่ติดตัวมาโดยบังเอิญถล่มมังกรทั้งฝูงจนเลเวลเด้งรัวๆ จากนั้นก็กลายเป็นเมพสาดเดินทางตบเด็ก เก็บฮาเร็ม ชิวๆ

ต่อนะ หลังจากนั้นพระเอกก็ใช้อีกสกิลหนึ่งเป็น "เนตรพันลี้" มองได้กว้างมากและไกลโคตร เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกโจรสามคนรุมยำ ด้วยความเลวในสันดานพระเอกจึงเมินเฉยและจะเดินจากไป ทว่าทันใดนั้นพระเอกก็ฉุดคิดได้ช่วยไว้ดีกว่า เพื่อประโยชน์ในวันนี้และวันหน้า จากนั้นพระเอกก็วิ่งไปช่วยแล้วโชว์สกิล "โคตรอภิมหาเทพทรู" ตบโจรกระจอกเวลสิบกว่าๆ ตายในพริบตา จากนั้นก็เนียนตีซี้กับผู้หญิงที่เป็นถึงจอมเวทของกองทัพเวลสิบแปด(สูงกว่าโจรแล้วมึงแพ้ได้ไงวะ คิดจะยัดบทพระเอกโชว์เทพเก็บฮาเร็มก็หาบทที่ดีกว่านี้ไม่ได้เรอะ เช่นมอนสเตอร์รุม แต่นี่...คนเวลสิบกว่าๆ)

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เกิดความซาบซึ้งบุญคุณของพระเอกผู้แสนดี จึงเล่าเรื่องโลกนี้ให้พระเอกฟังคร่าวๆ และบอกว่าจะตอบแทนบุญคุณในภายหน้าตามที่พระเอกต้องการ จากนั้นก็แยกกันที่หน้าเมือง พระเอกปลอมประวัติจากเทพทรูเวลห้าร้อยเป็นหนุ่มน้อยสามัญเวลสิบหก ซ่อนฉายาแล้วไปทำบัตรผ่านเมือง และด้วยสกิลพิเศษที่ทำให้แสกนเห็นเลเวลข้อมูลส่วนตัวของคนอื่นทำให้พระเอกรู้ว่าเจ้าหน้าที่หญิงคนนี้อายุมากกว่าที่ตาเห็น บลาๆ ทิ้งท้ายบทว่าพระเอกจะออกไปหาที่ซุกหัวนอน ซึ่งกูขอหยุดเพียงเท่านี้เพราะทนความเบียวที่เอ่อล้นและความแกรี่ที่ฟุ้งมากเกินไปไม่ไหววะ ที่มีคนสนใจเยอะคงเพราะมันพล็อตนิยมไปต่างโลกเจอระบบเกม RPG+พระเอกเก่งเทพ+ฮาเร็ม ซึ่งตัวเอกที่เหมือนคนเขียนจะสร้างให้เป็นพวกแบดบอยหน้าซื่อ ซึ่งกูก็พยายามคิดนะว่าที่เลวคงเพราะมีปม หรือเลวตั้งแต่ต้นแต่ถ้าผ่านไปก็จะเริ่มทำตัวดีเอง แต่พอกูลองกระโดดอ่านไปนรกตอนที่ 6 พระเอกเลวสุดขั้วชั่วสุดยอดละ หาได้มีพัฒนาการอันใดไม่

สรุปคะแนน หาข้อดีไม่เจอ กูให้ -10 พร้อมคำนิยาม "เศษเดนนิยาย"

/กูยังคงเป็นพวกมองโลกในแง่ดีอยู่นะ เห็นว่าน่าจะเป็นเรื่องแรกที่คนเขียนแต่งเลยนิยามเพียงเท่านี้เพราะคงไร้ประสบการณ์เลยสร้างผลงานแบบนี้ออกมา ถ้าเขียนมาหลายเรื้องแล้วยังห่วยไม่เปลี่ยนแปลง กูจะนิยามว่า "สวะวรรณกรรม" เพราะมันไม่น่าจะเรียกว่านิยายได้ด้วยซ้ำ นิทานยังสูงกว่าเลย

>>960 กูยอมใจที่มึงทนอ่านจบ 6 บทได้ กูนี่จอดตั้งแต่บทแรกแล้ว โม่โม่(จั)งมึงคือผู้รอดตาย! ตัวอักษรติดกันเป็นพรืดขนาดนั้นมึงยังจับเนื้อหาได้อีก

>>957 นี่เยอะแล้วสำหรับกูว่ะ มึงไม่เคยเห็นนิยายที่ตอนเยอะกว่านี้แล้วเฟ็บ+เม้นน้อยเหรอ

>>960 กูโม่งอารี กูไปอ่านต่อมาให้มึงถึงบทที่ 11 ละ คือหลังจากที่ไอ้พระเอกเนี่ยมันไปช่วยผู้หญิงคนที่มึงว่าแล้วน่ะ ก็ไปหาที่ซุกหัวนอนเป็นโรงแรมของหญิงม่ายที่ผู้หญิงคนนั้นแนะนำ พระเอกก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้หน้าเหมือนแม่ของมันมาก มีอยู่วันนึงมีพวกกักขฬะมาที่ร้าน มาลวนลามผู้หญิงเนี่ยแหละ ประมาณว่าผัวมึงติดเงินกูเอาไว้ มึงต้องเอาตัวมาใช้หนี้แทนอะไรงี้ พระเอกก็เลยโชว์เทพข่มไอ้พวกนั้นเอาไว้ แล้วเปย์เงินให้ผู้หญิงม่าย (ชื่อเฮเลนน่า) ไป

จากนั้นพระเอกก็ไปทำภารกิจล่าจระเข้อะไรสักอย่าง แล้วได้ไปเจอคู่แข่งที่เป็นหัวขโมย (ชื่อไรเนอร์มั้ง จำไม่ได้) พระเอกสู้ชนะ หัวขโมยหนีไปได้ พระเอกก็จัดการจระเข้แล้วเจอหีบสมบัติ ข้างในนั้นมีแหวนที่ใส่แล้วจะทำให้ล่องหนได้ แล้วทีนี้พระเอกก็กลับมาที่ที่พัก เฮเลนน่าก็บอกประมาณว่ากูรับเงินของมึงไม่ได้จริงๆนะ พระเอกก็บอกว่าเอาไปเถอะสัส บลาๆ สุดท้ายก็ยอมรับเงิน ทีแรกกูก็นึกว่าแม่งจะมาสายฮาเร็มแล้ว แต่จู่ๆแม่งก็เกิดอีเว้นท์ที่ไอ้พวกกักขฬะที่ตามก้อร่อก้อติกผู้หญิงม่ายคนนี้มาจับตัวเธอไป บอกว่าเฮเลนน่าเป็นแม่มด (เฉลยว่าไอ้คนพวกนั้นนับถือลัทธิบูชามังกร ไอ้อ้วนตัวหัวหน้าเป็นสังฆราช) พระเอกก็เดือดมากเลยใส่แหวนล่องหนลอบเร้นเข้าไปในที่ของพวกลัทธินั่น แล้วฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมด ไอ้อ้วนสังฆราชก็จับตัวเฮเลนน่าเป็นตัวประกัน แต่พระเอกแม่งเลือดขึ้นหน้าแล้ว เลยฆ่าแม่งทั้งสองคนเลย (อ้าว แล้วมึงจะมาช่วยทำไมวะอีสัส) พอฆ่าคนทั้งหมดตายแล้วพระเอกก็ผันตัวไปเป็นฆาตกรโดยสมบูรณ์ เดินทางไปตามหาตัวหัวขโมยไรเนอร์ แล้วบอกให้มันมาช่วยสร้างสงครามโลก เหตุผลคือเพราะพระเอกอยากทำ (?) ไรเนอร์ก็อิดออดนิดหน่อยแต่ก็ตกลง แต่มีข้อแลกเปลี่ยน 2 ข้อคือ 1. จะต้องไปขอความเห็นชอบจากเพื่อนของมันก่อน และ 2. พระเอกต้องไปช่วยหาของบางอย่างให้ไรเนอร์

อ่ะ อ่านถึงเท่านี้ ขอให้คะแนนแบบหยาบๆเลยแล้วกัน

คำผิด : ไม่ค่อยเห็นการสะกดคำผิด ไม่เห็นการพิมพ์ตก แต่ส่วนใหญ่เป็นคำง่ายๆ กูให้เยอะหน่อย 7.5/10 ไปเลย
การบรรยาย : ต่ำตมชิบหาย แบบนี้เรียกนิยายเหรอวะ ตัวหนังสือติดกันเป็นพรืด ขาดการเว้นวรรค ฉากก็ไม่บรรยาย อะไรก็ไม่บรรยาย บทสนทนากับความคิดตีกันยุ่งเหยิงไปหมด กูให้คะแนนในฐานะที่ยังพออ่านรู้เรื่องที่ 2/10 คะแนน
ตัวละคร : เบียว แกรี่ แมรี่ โกง เวอร์ เทพแบบไร้เหตุผล เลือดเย็นแบบงงๆ เหมือนคนเป็นโรคประสาท ตอนแรกบอกว่าฆ่าคนเพื่อเอาเงินไปใช้ซื้อปัจจัยสี่ แล้วมึงจะตัดหัวตัดแขนตัดขาแม่งทำไม เหี้ยเอ๊ย กูให้คะแนนความเป็นคนแม่ง 2/10 คะแนน
เนื้อเรื่อง : อันนี้อ่านยังไม่จบ (ไม่ถึงตอนล่าสุด) เลยไม่ขอให้คะแนน เพราะไม่แน่ว่าอาจมีอะไรดีๆซ่อนอยู่ ซึ่งเท่าที่อ่านมานี้ก็มองเห็นว่ามีเส้นเรื่องให้เดินอยู่นะ ไม่ได้ออกทะเลไปไหนไกล เห็นเป็นสเต็ปตั้งแต่ พระเอกมาถึงต่างโลก เดินทางเข้าเมือง ตามหาของ มีอีเวนท์ เดินทาง มีอีเวนท์ใหม่ ซึ่งก็ถือว่าพอใช้ได้ (ถ้าไม่นับความสมเหตุสมผลอะไรอื่น)

สรุป 11.5 / 30 ไม่ผ่านว่ะ

>>963 อ่านที่มึงพิมพ์ตอนท้ายๆนี้กูร้องเลย เชี่ยไรเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สมองส่วนเหตุผลมึงไปอยู่ไหนหมด
ว่ากูสงสัยมานานคนจากโลกปัจจุบันไปนู้นแม่งจะทำใจฆ่าคนได้หน้าตาเฉยขนาดนั้นเลยเหรอวะ คือนี้มึงอยู่ในโลกสงบสุขปลอดภัยตลอดเลยนะเว้ย

>>964 แม่งฆ่าคนมาตั้งแต่โลกปัจจุบันละมึง แม่งอ้างว่าฆ๋าเพื่อเอาเงินไปซื้อปัจจัยสี่ แต่แม่งโหดเกิน ตัดหัว ตัดแขน ตัดขา ประสาทแดกมากๆ

กูไม่กล้ากดอ่านซักทีหลังเห็นพวกมึงบ่นๆกัน
>>964 ตรงเรื่องย่อก็บอกนิมึงว่าพระเอกตอนกลางวันเป็นเด็กนักเรียน ตอนกลางคืนเป็นฆาตรกรต่อเนื่อง คือ...มันเป็นง่ายขนาดนั้นเลอ ถามจริง
ปล. จู่ๆก็นึกอยากเอาไปเทียบกับไอ้เรื่องแคตตาลอกพระเจ้านั่น อันไหนห่วยกว่ากันวะ 555

>>966 นั้นสิวะ เป็นง่ายกันจังกูเคยคิดให้ตัวละครเป็นฆาตกรอยู่ แต่คิดไปมากูก็หาทางลงเรื่องการจัดการศพไม่ได้สักที(ไม่รวมถึงระหว่างฆ่าจะทำยังไงให้ไม่ร้อง หนีที่สำหรับจัดการและอื่นๆ)

>>966 อืมมมมมม พูดก็พูดเถอะ กูให้คะแนนเรื่องนี้ (ฆาตกร) มากกว่าเรื่องแคตตาล็อกนั่นนะ 1. คำผิดน้อยกว่า 2. เนื้อเรื่องดูมีไลน์ของการดำนเนินเรื่องชัดกว่า

ในเรื่องของการบรรยาย แคตตาล็อกพระเจ้าทำได้ดีกว่านิดหน่อย แต่มาเสียตรงที่คำผิดบานเบอะ อ่านแล้วโคตรสะดุด ส่วนตัวละคร แคตตาล็อกเบียวแบบเด็กๆเขียน เหมือนจับนู่นมายัดใส่นี่ให้มันเทพๆ แต่เรื่องฆาตกรนีคือจงใจให้มันเก่งเทพอยู่แล้ว มาถึงก็จับยัดจัดเต็มเลย เนื้อเรื่องแคตตาล็อกก็ดูมั่วๆ ไม่เหมือนกับฆาตกรที่ดูชัดเจนมากกว่าว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร

สรุป แย่พอกัน แต่แคตตาล็อกแย่กว่าหน่อยว่ะ

>>966 กุโหวตเรื่องนี้ เพราะแม่งเหมือนเอาคนบ้ามาเป็นตัวเอก เหตุผลเหี้ยไรไม่มีทั้งสิ้น แถมแม่งเขียนติดกันเป็นแพเลย ทำร้ายสายตาสัสๆ

แค็ตตาล๊อกพระเจ้า มันก็สไตล์นิยายแฟนตาซีเกิดใหม่ทั่วไป เหมือนเรื่องอื่นๆนั่นแหละ เรื่องภาษาก็ระดับมาตรฐานเด็กดีน่ะนะ

>>963 กูโมโม่(จั)ง เรื่องคำผิดนี่กูก็เห็นอยู่เล็กน้อย เช่น กำไล(กำไร) คือจะว่าไปมันก็คงเป็นจุดดีจุดเดียวของนิยายเรื่องนี้นะที่คนเขียนเบียวขนาดนี้แต่คำผิดนี่แทบไม่มีเลย ที่เหลือต่ำตมยิ่งกว่าบัวใต้คอนกรีต

เพื่อนโม่งกูขอถกประเด็นเรื่องอัพถี่ๆบ่อยๆแล้วจะติดท็อปเอง มันจริงแค่ไหนวะ
เห็นพวกมาบ่นเรื่องนิยายกากขึ้นท็อป แล้วทำไมแม่งไม่อัพถี่ๆดูบ้าง แต่งเก็บไว้ก่อนแล้วค่อยมาอัพทุกวันเอายอดวิวดิวะ
จากที่กูเดาเอาเอง นอกจากอัพบ่อยแล้วเรื่องมันต้องโดนเด็กๆด้วย แต่คนแต่งหลายๆคนทำไม่ได้เพราะคิดแบบที่เด็กชอบไม่เป็น ถึงอัพทุกวันก็ไม่ติดท็อป

กูอยากรู้ว่ามีใครลองแต่งโดยหวังติดท็อปป่าววะ ใครอัพทุกวันแล้วติดท็อปหรือวิวเยอะบ้างมึงไม่ต้องบอกชื่อนิยายตัวเองก็ได้

>>971 ของกูนี่แต่งเก็บไว้ก่อนยังไม่ได้เลยอะมึง สมองไม่แล่น งือออ ยางทีกูก็ทึ่งนะที่หลายคนแต่งกันเร็วชิบหาย ถึงคุณภาพจะไม่ได้ดีเด่อะไรก็เถอะ กูนี่สิ กว่าจะเข็นออกมาได้ ใช้เวลานานมาก กลัวโน่นนี่สารพัดไปหมดเลย

>>971 แค็ตตาล๊อกเทพเจ้า ไม่ถึงเดือน ติดท๊อป เพราะลงวันละสี่ห้าตอน
เทียบกับนิยายต่างโลกอื่นๆที่มีวิวมากพอประมาณแต่ไม่ติดท๊อปเพราะมันอัพไม่เร็วเท่า

>>972 เมิงนึกอะไรได้ก็เขียนๆลงบนกระดาษก่อนแล้วค่อยเรียบเรียงเอาทีหลังจะดีกว่า จดๆจ่อๆคิดไปคิดมาแบบนั้นกุก็เคยเป็นสุดท้ายไม่ได้เขียน

>>973 วันละ4-5ตอนเลยหรอวะ แยะไปมั้ยสัสแบบนี้จงใจเบียดเรื่องอื่นชัดๆ
สรุป วันนึงต้องลงมากกว่าหนึ่งตอนหรอวะ กูคาดไม่ถึงเลยว่ะ งี้ก็แบ่งตอนสั้นๆด้วยใช่ป่ะ

>>971 บางทีมันก็ต้องเลือกระหว่างการผลิตงานเขียนที่ดี กับการผลิตงานเขียนที่ติดท็อปอะว่ะ

คือไม่ใช่ว่างานเขียนที่ติดท็อปไม่ดีนะ แต่เท่าที่เห็นก็แบบ......... มันเกาะตลาดได้ไง ตลาดของเด็กดีก็คือนักอ่านวัยรุ่นที่ไม่มีความเข้าใจความงามด้านภาษามากนัก กูเคยอ่านบางคอมเมนต์ แม่งบอกว่าถ้าเห็นเรื่องไหนพยายามบรรยายสวยๆนี่จะปิดไปเลย อ่านยาก ชอบแบบเรียบๆมากกว่า กูแทบร้องไห้

คือบางทีก็ต้องยอมรับว่าการพยายามฝืนบรรยายเยอะๆทั้งที่สกิลตัวเองยังไม่ถึงเนี่ยมันอาจกลายเป็นเวิ่นเว้อจนคนอ่านงงได้ แต่มันก็เป็นสิ่งที่นักเขียนพึงมีปะวะ คือพยายามบรรยายไปก่อน อันไหนงงก็ปรับแก้ ค่อยๆเกลาภาษาตัวเองไป ดีกว่าที่จะเขียนทื่อๆแบบ โจเดินไปในตลาดเจอผู้หญิงผมทองหน้าตาสวยคนหนึ่ง (วิ๊ดวิ่ว //ผู้เขียน) "สวัสดี" โจเข้าไปทัก "ชื่ออะไรครับ" (แหมหน้าม่อนะโจ //ผู้เขียน) ปะวะ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น จะงงหรือไม่มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับทักษะของคนเขียนอย่างเดียว มันต้องเอาทักษะของนักอ่านเข้ามาคิดร่วมด้วย มันก็มีงานบางชิ้นที่กูเห็นว่าเขียนด้วยภาษาที่ค่อนข้างดี บรรยายลื่นๆสวยๆไม่งง แต่คนอ่านน้อยฉิบหาย ตัวกูเองชอบอ่านงานที่ใช้ศัพท์แปลกๆนะ เช่น โอภาปราศรัย ประดักประเดิด อากัปกิริยา ฯลฯ แต่คำพวกนี้ก็ใช่ว่านักอ่านในเว็บจะเข้าใจทุกคน กูเชื่อว่าบางคนแม่งก็คงเอาไปบ่นนั่นล่ะว่าเขียนเหี้ยอะไรงงชิบหาย

อัพถี่ๆอาจทำให้ขึ้นท็อปได้จริง แต่คนทั่วไปที่ไม่ได้ว่างนั่งเกาไข่อยู่ที่บ้านทุกวันไม่มีทางเขียนงานดีๆ อัพลงเว็บได้ทุกวัน (แบบไม่ซอยตอน) ได้แน่ๆ และกูก็ยืนยันว่ากูยอมให้งานที่กูลงทุนลงแรงเขียนไม่เป็นที่รู้จัก ดีกว่ารีบๆปั่นให้ติดท็อปแต่เนื้อในกลวงโบ๋จนคนที่เขามีความรู้มาค่อนแคะเอาได้ว่างานแบบนี้ติดท็อปมาได้ยังไง

>>975 เยส ตอนกุลงใหม่ๆก็มีคนแนะนำให้สต๊อกตอนไว้เยอะๆ แล้วอัพบ่อยถ้าหากอยากติดท๊อป กุยังไม่เชื่อไง พอเห็นอีนิยายเรื่องนี้แหละกุกระจ่างเลย

>>971 กูกะทำงี้อยู่ กูติดนิสัยชอบเขียนไปแก้ไป บางทีขึ้นตอนใหม่ได้ 3 ย่อหน้าก็กลับไปรีไรท์ตอนเก่าให้สอกคล้องกับตอนใหม่

กูคิดว่าถ้าอัพทีละตอนเนื้อหาจะไม่สอดคล้องกันคนอ่านจะงง กูเลยกะจะแต่งให้จบก่อนแล้วค่อยลงทีเดียว น่าจ 100 ตอนกว่าได้

นิยายกูข้อเสียอย่างคือเปิดเรื่องช้า กูกะปูพื้นไป 10+ ตอนแล้วหักมุมเปิดเรื่อง แต่สไตล์นี้คนไม่นิยมวะ บางคนด่าว่ากากด้วย

พวกวิจารณ์นิยายชอบบอกว่าต้องดึงดูดตั้งแต่ตอนแรกๆ อ่าน 3 ตอนแล้วยังไม่ไปไหนคือนิยายไม่ดี ไม่มีคนอยากอ่าน

แต่กูลองดูที่วางพล็อตทั้งหมดที่วางไว้แล้ว ถ้าเปิดเรื่องเลยมันจะขาดบางอย่างที่กูอยากให้คนเห็นในตัวพระเอก กูเลยลังเลว่าจะยังไงดี

>>976 มึงเอาที่สบายใจเลย มึงตั้งใจเขียนดีสุดๆตามที่มึงคิดก็ได้จะกี่เดือนก็ว่าไป แต่แต่งเก็บไว้ก่อนแล้วอัพถี่ๆ กูอยากรู้จะติดท็อปจริงมั้ย
กูคิดเหมือนมึงแทบทุกอย่าง เขียนสละสลวยบางทีเด็กๆแม่งก็งง ศัพท์ก็ไม่ได้ยากแต่ดันไม่รู้จักทำเอากูปวดหัวมาก

>>971 กูเอง ลองแล้วอัพถี่ๆทุกวันเพื่อพิสูจน์ความจริง อัพมาได้เกือบสัปดาห์ละ ไม่ใช่แนวตลาดนะ ผลคือเรื่องที่เปิดเรื่องพร้อมกูแต่แนวตลาด ยอดทุกอย่างมากกว่ากูx2เท่า ทั้งที่อัพถี่เหมือนกัน

>>978 ถ้ามึงตั้งใจเขียนจบเรื่องก่อน จะวางแผนอะไรก็ง่ายนะ มึงก็เลือกช่วงพีคขึ้นมาเปิดเรื่องให้น่าติดตาม ลงเน็ตต้องเปิดเรื่องให้โดนจริงแหละเว้นมึงสำนวนดีบรรยายแล้วอ่านเพลิน ถึงจะลากให้นักอ่านตามได้

>>980 ขอบใจโม่งมาก แล้วยอดวิวเยอะมั้ย มึงเคยเขียนเรื่องอื่นแต่ไม่ได้อัพบ่อยป่าววะ อยากให้เปรียบเทียบอัพทุกวันกับอาทิตย์ละครั้งต่างกันมากมั้ย

>>979 ลองดูก็ได้นะ ไม่เสียหายหรอก แค่อาจเสียเวลาไปบ้าง

เน้นพิมพ์บทสนทนาเยอะ บรรยายไม่ต้องมี เอาเป็นเรื่องประมาณว่าพระเอกเป็นนักเลงในโรงเรียนแห่งหนึ่งที่บังเอิญเดินสะดุดท่อหัวฟาดพื้นตาย พระเจ้าสงสารเลยส่งไปเกิดในโลกใหม่ แต่พระเอกโกงพระเจ้าด้วยการขโมยคฑาพระเจ้าไป จะเสกอะไรก็ได้ตามใจปรารถนา แล้วก็โชว์พาวล่าฮาเร็มไปเรื่อยๆ เจอปัญหาอะไรแล้วตันก็ใช้มุกแอบได้ยินตัวโกงคุยกัน

เอาเป็นชื่อ the god's wand : เกรียนตะลุยต่างโลกกับคฑาแห่งพระเจ้า เขียนแม่งตอนสั้นๆ ตอนละฉาก สัก 2-3 หน้า อัพแม่งวันละสามสี่ตอน ไม่ดังให้เหยียบ

>>983 กูเชื่อว่ะ ทั้งแนวทั้งชื่อเรื่องแม่งโดนใจเด็กดียิ่งนัก

ขอขัดจังหวะแป๊บ กระทู้จะเต็มแล้ว ใครตั้งกระทู้เป็นก็เตรียมตั้งได้แล้วมั้งกูว่า เพราะกูตั้งไม่เป็น ; A ;

>>985 ไม่น่าเชื่อว่าจะมาถึงจุดที่กระทู้จะเต็มละ ตอนแรกๆแม่งเงียบมาก 55555 เดี๋ยวรอให้มันเต็มก่อนก็ได้ม้าง แบบ 998 อะไรงี้ค่อยตั้ง

>>982 ยอดวิวร้อยนิดๆว่ะเพื่อนโม่ง เคยเขียนเรื่องอื่นอยู่นะแต่เป็นเมื่อหลายปีที่แล้ว ยังไม่ได้ลองในสถานการณ์ปัจจุบันเลย แค่นี้ก็ตาเหลือกแล้วฮือๆ อัพวันละตอน ตอนละ4หน้า+แบบอ่านทวนและเกลาแล้วมันไม่ง่ายเลย

>>986 นั่นสิ ตอนนั้นมู้ห้องนี้เงียบมาก มาคึกคักน่าจะช่วงที่โม่งอารีหรือใครสักคนเริ่มลากนิยายมาสับ 55555

>>987 วิวร้อยกว่าต่อวันรึ ก็ยังไม่เยอะป่าววะ ติดท็อปต้องพันอัพนี่นา ว่าไปโม่งแต่งแนวไรอ่ะต้องแล้วแต่หมวดอีก

>>989 ไม่ใช่ๆ ร้อยกว่านี่รวมทุกตอน........... แต่ละตอนได้สักสามสิบเองโม่ง แต่งแนวแฟนตาซีแหละแต่ไม่ใช่แนวตลาด

>>981 กูเขียนโดยยึดมุมมองบุคคลที่ 1 แบบเรื่อง maginal operation เป็นพื้นฐานนะ ดังนั้นมันจะไม่ค่อยมีเรื่องการพรรณณาอะไรมากนัก น่าจะไหวอยู่

แต่กูกังวลเรื่องการเปิดเรื่องวะ แรกๆ มันช้ามาก แต่ก็จำเป็นต้องให้ข้อมูลว่าพระเอกเป็นยังไง เพราะนิสัยนี้เป็นจุดสำคัญมากที่ทำให้เกิดเรื่องทุกอย่าง

คือพระเอกก็เป็นแบบนี้แต่แรก แต่มันปิดทุกอย่างไว้ไม่ให้ใครรู้ พอทุกอย่างเปิดเผยถึงได้ทำตัวแบบนี้ แต่นิสัย 2 หน้าก็เป็นของจริงเช่นกัน

ถ้าไม่มีบทก่อน turning point ประเด็นที่กูวางไว้จะอ่อนไป แถมเรื่องนี้เป็นปมที่จะใช้ตอนจบด้วยสิ ไม่อยากเร่งเลย

>>990 เอิ่มกูไม่ได้ลบหลู่นะ แต่ยอดวิว30ต่อตอนเนี่ยไม่ต้องลงทุกวันก็ได้นะโม่ง แฟนตาซีทั่วไปก็ต้องได้ละประมาณนี้แหละ ทำไมมันน้อยยังงี้วะ เด๋วนี้ถ้าไม่เกิดใหม่ต่างโลกคนจะไม่อ่านกันเลยหรอวะ

>>991 การเปิดเรื่องนี่ ไม่ลองเปิดแบบโผล่มาเป็นเหตุการณ์พีคๆเลย แล้วแฟรชแบคเป็นอินโทรพระเอกดูอ่า น่าจะช่วยให้เรื่องน่าสนใจขึ้นเปล่าโม่ง

จะแต่งนิยายโม่งสมคบคิดเรอะ 555

>>987 ใช่มั้ยล่ะ การอัพยังงั้นแม่งโคตรยากเลย
ช่วงนี้กูชอบติดเล่นๆว่ะว่าไหนๆก็แต่งไม่ค่อยเก่งอยู่แล้ว งานคงออกมาไม่ดีมากแต่ก็คงไม่ห่วยทุเรศอะไรขนาดนั้น กูเลยอยากลองปลดปล่อยความเบียวว่ะ แบบแต่งเหมือนไอ้แคตตาล็อกพระเจ้าหรือพ่อฆาตรกรต่างโลก เอาให้ซูให้ไร้เหคุผลสุดๆ ประชดตัวเองไปเลยแม่ง คงผ่อนคลายความเครียดดี 555

>>992 ก็นั่นแหละโม่ง กูอยากรู้ว่าถ้าไม่เกิดใหม่ต่างโลกแล้วคนไม่อ่านจริงๆเหรอ เลยลองลงดูไง แล้วมันก็.....อืมนะ 55555

>>992 ถ้าไม่ใช่แนวกระแสก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปแหละ กุแต่งไปสิบกว่าตอนถึงจะขึ้นหลักพัน

ฉากเปิดพีคๆ กับคำโปรยดีๆ ชื่อเรื่องเจ๋งๆ ก็พอเรียกคนได้นะ>>996

>>995 คือให้เขียนแบบสั้นๆ ตู้มเดียวไม่ต้องปรู๊ฟคำผิดอ่านทวนเลยก็ทำได้นะ แต่รู้สึกแย่กับตัวเองว่ะ ...แต่ระยะนี้คิดแบบมึงเหมือนกัน อยากปลดปล่อยความเบียว ถ้าเบียวแล้วมันนิยมมันก็ควรเบียวเพื่อสร้างฐานแฟนคลับก่อนเปล่าวะ แล้วค่อยกลับมาเป็นคน (แต่ก็ไม่มีอะไรยืนยันได้อยู่ดีว่าแฟนคลับกลุ่มนั้นจะตามมาเรื่องใหม่ด้วย เพราะอาจจะอ่านแค่เบียวอย่างเดียว)

ปิดมู้จ้า