มึง กูว่างเลยเปิดหน้าค้นหานิยายดูเล่นๆ เจอเรื่องนี้
http://writer.dek-d.com/llotter/story/viewlongc.php?id=1164870&chapter=2
ทำไมมันเหมือนเรื่องเจ้าชายริกซัสของคุณวูล์ฟจัง กูคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย._.
Last posted
Total of 1000 posts
มึง กูว่างเลยเปิดหน้าค้นหานิยายดูเล่นๆ เจอเรื่องนี้
http://writer.dek-d.com/llotter/story/viewlongc.php?id=1164870&chapter=2
ทำไมมันเหมือนเรื่องเจ้าชายริกซัสของคุณวูล์ฟจัง กูคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย._.
>>635 http://writer.dek-d.com/llotter/story/view.php?id=1164870 ผิดลิ้งค์ กูควรลงหน้าบทความไม่ใช่บทแรก ขออภัย
>>637 เจ้าชายสายพันธุ์นรกอ่ะ http://writer.dek-d.com/a/story/view.php?id=659225
เรื่อง : เกิดใหม่ที่ต่างโลกกับหนังสือแห่งพระเจ้า
link : http://writer.dek-d.com/rimama11/story/view.php?id=1439988
จำนวน : 6 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
ใช้การเขียนแบบง่ายๆเหมือนพูด ทำให้อ่านเข้าใจและรู้เรื่องว่าตัวละครคือใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร แต่ความงามในเชิงวรรณกรรมนั้นต่ำติดดิน อืม พูดแรงไปหน่อย เอาเป็นว่าถ้าใครต้องการศึกษาวิธีการเขียนนิยาย การอ่านนิยายเรื่องนี้นั้นคงไม่ใช้สิ่งที่กูจะแนะนำให้มึงทำ
ฉากเปิดตัวเริ่มขึ้นที่โรงเรียนแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยนักเลง(wtf) พระเอกมาเรียนวันแรกก้าวเข้าไปในโรงเรียนก็ไปเดินชนขาใหญ่ประจำโรงเรียน มีปากเสียงกันแล้วขาใหญ่ก็สั่งลูกน้องเป็นสิบคนให้ไปกระทืบพระเอก แต่พระเอกก็โชว์เทพไล่อัดไอ้สิบคนนั้นง่อยแดกหมด แต่สุดท้ายก็ถูกลูกพี่ขาใหญ่แทงตาย ตายแล้วก็ไปเจอพระเจ้า พระเจ้าบอกว่าจะให้ไปเกิดใหม่ต่างโลกโดยเป็นเด็กทารกและรีเซ็ตความทรงจำใหม่หมด แต่จะให้ของขวัญเป็นอะไรก็ได้ติดตัวไปในต่างโลกด้วย 1 ชิ้นโดยให้เลือกเอาจากหนังสือแห่งพระเจ้า (ฟังดูคล้ายๆแคตตาล็อกของพวกโลตัส บิ๊กซี) แต่พระเอกเกรียนเลยบอกว่ากูขอหนังสือนี่แม่งทั้งเล่มล่ะ 1 ชิ้นพอดี พระเจ้าก็พยายามปฏิเสธแต่ไม่สำเร็จ (อีเหี้ย มึงเป็นพระเจ้านะสัส) พระเจ้าก็เลยต้องไปกับพระเอกด้วย เพราะพระเจ้าก็เป็นของชิ้นนึงในหนังสือเล่มนั้นเหมือนกัน
ตอนพระเอกเกิดใหม่ก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ มีคนในหมู่บ้านไปดูก็พบเด็กทารก(พระเอก) นอนอยู่ใจกลางจุดที่เกิดระเบิด ชายคนที่พบบังเอิญไม่มีลูกพอดี เลยเอาพระเอกกลับบ้านไปให้เมียดู แล้วก็ตกลงรับเลี้ยงไว้เป็นลูก แต่ความพีคคือ พระเอกไม่ได้ลืมเรื่องในโลกก่อนแบบที่พระเจ้าบอก แม่งจำได้ทุกอย่าง และสามีภรรยาคู่นั้นก็ตั้งชื่อพระเอกว่าเท็นมะ (พ่องงงงงง ผัวชื่อซัน เมียชื่ออริซ -- อลิซโว้ยยยยยย -- ลูกมึงเสือกชื่อเท็นมะ สัส)
เวลาผ่านไป 3 ปี ก็ปูเรื่องว่าโลกนี้แม่งคือเกมออนไลน์ชัดๆ มีการแบ่งเกรดนักผจญภัยออกเป็นระดับๆ มีการจัดอันดับมอนสเตอร์ มีท่าไม้ตาย บลาๆ มีงานแข่งขันอะไรสักอย่างตอนไอ้พระเอกอายุได้ 3 ขวบ พ่อ(บุญธรรม)ของพระเอกต่อสู้เก่งมาก และพาพระเอกออกไปล่าสัตว์ (กระต่าย) และพยายามฝึกวิชาให้กับพระเอก แต่ก็ถูกเมียด่าเพราะว่าลูกมึงยังเล็กเกินไป (ก็เออสิวะ)
จบเท่านี้ ต่อไปเป็นการให้คะแนน
คำผิด : พิมพ์ผิดไม่ค่อยมี แต่สะกดคำผิดเยอะมาก และเป็นคำที่ไม่ค่อยน่าให้อภัย เช่น หน้ารัก : น่ารัก รวมไปถึงการผันวรรณยุกต์ที่ผิดมากมาย กูให้ 5/10
การบรรยาย : อย่างที่บอกไปแต่แรก เหมือนคนเขียนออกมาพล่ามๆให้คนอื่นฟัง แทบไม่มีความสวยงามของภาษาแสดงให้เห็นว่าคนเขียนไม่ได้ศึกษางานเขียนดีๆก่อนมาเขียนนิยายเรื่องนี้เลย ใช้คำซ้ำในย่อหน้าเดียวกันเยอะแต่อย่างน้อยมันก็ยังพออ่านรู้เรื่อง ไหลๆไปได้จนจบ กูให้ 3.5/10
ตัวละคร : อภิมหาแกรี่แมรี่เก่งเทพเวอร์สาด เซ็ตติ้งก็ดูไม่จริง โรงเรียนแม่งมีแต่นักเลง ผอ. ทำเหี้ยไรอยู่วะ แทงกันตายคาโรงเรียนด้วย พระเอกนี่เก่งฉิบหาย เวอร์วังอลังการมาก คนในเรื่องก็มีแต่พวกหน้าเด็กสวยหล่อ อายุ 50 หน้าเหมือน 35 อีเหี้ย กูนึกถึงพี่เบิร์ดอีกละ เอาไป 3.5/10 พอ
เนื้อเรื่อง : กูไม่ค่อยได้อ่านแนวต่างโลกเท่าไหร่ แต่นี่มันคือต่างโลกผสมแนวเกมออนไลน์ เมื่อมาบวกกับพระเอกเก่งเทพและพระเจ้าง่อยสัสหมาแล้วมันก็ไม่ได้ทำให้กูอยากติดตามสักเท่าไหร่ เพราะเดาได้ว่าเดี๋ยวแม่งก็เก่งเทพ เอาของเทพออกมาจากในหนังสือ เดินทางเป็นยอดคนแล้วก็มีฮาเร็ม ซึ่งถ้าให้กูเดาเพิ่มอีกเผลอๆพ่อแม่บุญธรรมแม่งจะถูกฆ่าตายด้วย ทำให้พระเอกมีความแค้นที่ต้องชำระอะไรประมาณนั้น กูให้ 4/10
สรุป 16/40 ไม่ผ่านเกณฑ์ ได้เท่ากับเรื่องแรกที่กูวิจารณ์จ๊ะ
ก็อปอีอควอมาตรงๆ เลยนี่หว่า เรื่องนั้นพระเอกขอนางฟ้าที่บอกพระเอกว่าต้องไปเป็นผู้กล้าที่ต่างโลกเป็นรางวัล แต่อีอควอแม่งเป็นเรื่องตลกโปกฮาปัญญาอ่อนคุโรมาตี้ เรื่องนี้มันก็อปเกรด z ชัดๆ
http://my.dek-d.com/xceellolita/writer/view.php?id=1448373
เรื่องนี้จัดว่าดีทีเดียว ทั้งภาษาและการบรรยาย
http://my.dek-d.com/blackbank/writer/view.php?id=1442437
ส่วนอันนี้ใช้การใช้ภาษาค่อนข้างแกว่งอยู่ แต่กุชอบตรงมุกตลกที่สอดแทรกมานะ
http://my.dek-d.com/domemanager13233/writer/view.php?id=1220326
ภาษาสวย แต่กุอ่านแล้วรู้สึกบรรยายเวินเว่อไปหน่อย เหมือนอ่านการ์ตูนตาหวานอะ
กุแนะนำแต่เรื่องที่ไม่ค่อยดังนะ เดี๋ยวจะเอามาอีก
>>652 เรื่องแรกใช้ภาษาดี ถือว่าดีมากถ้าเทียบกับนิยายในเด็กดีทั่วไป การบรรยายไหลลื่นแต่กูอ่านได้แค่บทแรกบทเดียว 1.คือตอนนี้ไม่ค่อยว่างแล้วและ 2.ไม่ชอบนิยายฉีกๆหัวคนเท่าไหร่ แต่สำหรับใครที่ชอบนิยายดิบเถื่อนก็ขอแนะนำแล้วกัน ตอนแรกก็เปิดมาประมาณว่าพระเอก(???)ฆ่าหญิงคนรัก แล้วก็ตัดไปที่เมืองๆนึงที่มีคนกลายพันธุ์เป็นปีศาจ มีองค์กรนึงพยายามที่จะเก็บข้อมูลเกี่ยวกับปีศาจนี่ก็เลยส่งคนลงพื้นที่ไป แต่พอได้ข้อมูลแล้วก็ปล่อยไอ้ห่านั่นทิ้งไว้ให้โดนปีศาจฆ่าตาย แต่ไม่ตายเพราะพระเอก(???) เข้ามาช่วยไว้
ถ้าจะให้กูติ ก็ไม่มีอะไรจะติ แต่ถ้าจะยัดเยียดให้กูหาเรื่องติมันจริงๆ ก็คงเป็นเรื่องของบทสนทนาที่ออกจะแข็งๆไปหน่อย(แต่อ่านไปแค่ตอนเดียว ตอนหลังอาจดีขึ้น) แล้วก็ตอนที่ไอ้หน่วยสำรวจจะถูกทิ้งเนี่ย กูเดาได้ตั้งแต่แวบแรกแล้วว่ามันจะต้องโดนทิ้ง แต่ก็ไม่ได้แย่อะไรหรอก ถือเป็นนิยายที่ดีเรื่องนึงเลยนะ
>>652 เรื่องที่สอง ใช้ภาษาได้ดีถ้าเทียบกับมาตรฐานเด็กดี อ่านได้ลื่นกว่าเรื่องแรกเพราะการบรรยายไม่ได้เร่งเร้ากดดันมากนัก เรื่องนี้อ่านไปสามบท แต่ความยาวน่าจะเทียบได้กับเรื่องแรกสัก1บทเศษ
ชั้นเชิงการบรรยายของคนเขียนเรื่องนี้สู้ของคนเขียนเรื่องแรกไม่ได้ แต่มันทำให้กูรู้สึกถึงอารมณ์ที่กระตุ้นให้อยากรู้ว่าเรื่องจะเดินต่อไปยังไง ผิดกับเรื่องแรกที่เปิดหัวออกมาแบบ perfect story ทำให้เดาได้ง่ายว่าจะปูเรื่องไปทิศทางไหน แต่มั่นใจว่าพอเข้าถึงไคล์แม็กซ์แล้ว เรื่องแรกจะสนุกตื่นเต้นกว่ามาก เพราะมีข้อมูลที่น่าสนใจจากบทเปิด
เนื้อเรื่องช่วงต้นก็ประมาณว่า มีผู้หญิงคนนึงเป็นบรรณารักษ์ เธอให้ความช่วยเหลือกลุ่มกบฏจึงถูกจับและถูกทรมานจนตาย พระเอกสนิทกับเธอก็เลยถูกจับมาด้วยและจะถูกทางการเอาไปโยนทิ้งหน้าผา แต่พระเอกเป็นพวกมีพลังเรียกปีศาจ ก็เรียกปีศาจที่อยู่แถวนั้นเข้ามาจัดการทหาร จัดการทหารได้จริงแต่ปีศาจพวกนั้นก็ควบคุมไม่ได้ พระเอกเองก็เลยต้องหนีด้วย สุดท้ายพระเอกก็ใช้พลังที่แท้จริงของตัวเองเรียกผู้ช่วย(อัศวินหญิงสวย)ออกมาจัดการปีศาจ จนหนีรอดได้สำเร็จ แล้วเรื่องก็แฟลชแบ็คไปว่า แม่พระเอกถูกคนของทางการฆ่าตายเพราะเป็นพวกนอกรีต(อารมณ์ประมาณล่าแม่มดในยุคกลาง)
ก็ดี พออ่านได้ชิลๆ เหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบอะไรที่มันกดดันมากนัก
>>652 เรื่องสุดท้าย กูเปิดอ่านในมือถือไม่ได้ เน็ตมือถือกากด้วยและแม่งตกแต่งบทความได้รกฉิบหาย อ่านได้แต่อะไรก็ไม่รู้ยืดยาวที่หน้าแรก สรุปได้ว่า เจ้าชายกับเจ้าหญิงจะแต่งงานกัน แต่เกิดเหตุการณ์สยองเลือดสาดขึ้น มีพ่อมดร้ายมาสาปเจ้าหญิงให้หลับ และมีเพียงเซนต์รุ่นแรกเท่านั้นที่สามารถจะต่อกรกับพ่อมดคนนี้ได้ เจ้าชายเลยขออาสาสมัครไปตามเซนต์คนนี้กลับมา แล้วก็มีคนอาสาไป (อ่านข้ามๆได้ประมาณนี้ ออีเหี้ย กูเกลียดพื้นหลังดำตัวหนังสือขาว ดาร์คแฟนตาซีน่ะดาร์คแค่เนื้อหาพอ มึงไม่ต้องให้มันดาร์คไปทั้งหน้าบทความแบบนี้หรอกห่า)
จากเท่าที่อ่านยังตอบอะไรมากไม่ได้ แต่ที่ตอบได้ก็คือเกลียดจริตอีเจ้าชายมาก ตอนหาคนอาสาไปตามเซนต์แล้วมีคนอาสา อีคนเขียนบรรยายว่าเจ้าชายนี่ถึงกับตกตะลึงในความหล่อของไอ้ห่านั่นจนชะงักไป ดอก เมียมึงนอนง่อยอยู่แป๊ปเดียวก็จริตออกละนะยะหล่อน
กูไล่อ่านโพสต์ผ่านๆ รู้สึกซึ้งใจมากที่มีคนคิดแบบเดียวกับกูอยู่บ้าง นิยายติดท็อปหลายเรื่องทำกูปวดจิต หลายเรื่องปูเรื่องได้โคตรจำเจ ไม่น่าดึงดูด ภาษาก็แย่ กูไม่อะไรกับแกนเรื่องหลักๆอย่างไปต่างโลกอะไรนี้นะ แต่ควรมีเหตุผลที่ดีมารองรับ บางเรื่องพระเจ้าให้พรตัวเอกซะเวอร์ ซึ่งสำหรับกู ไม่เข้าใจจริงๆว่าจะให้พรทำไม ตั้งใจให้พระเอกเมพแต่ต้นเรื่องแต่กลายเป็นว่ายิ่งอ่านยิ่งเบื่อ ขอแทรกหมวดวาย หลายเรื่องยัดเยียดให้นายเอกโดนข่มขืนเป็นว่าเล่น มีนักเขียนคนนึงนี่ยัดเยียดแม่งเกือบทุกตอน ไม่ได้สนใจเกลาตัวเรื่องเลย เหมือนอยากเขียนแต่ฉากเยมากกว่า ปวดจิตจริงๆ
โอ๊ะ แต่ในบรรดาเรื่องที่พวกมึงเคยแนะมา กูค่อนข้างชอบเด็กตีเหล็กนั่นอยู่นะ เนื้อเรื่องแปลก วางโครงดี แต่ละตัวละครมีคาแรคเตอร์ชัดเจน ภาษาที่ใช้ก็ดี อยากรู้ว่าพวกมึงคิดว่าไง
มานั่งอ่านการวิจารณ์ในนี้บรรเทิงมาก ชอบจนอยากให้ดูนิยายให้แต่ไม่กล้าค่ะ 555
http://writer.dek-d.com/Hestia/story/view.php?id=1400651 เจอเรื่องนี้มาแต่ตอนยาวกูอ่านแสกนเองไม่ไหว เพื่อนโม่งคนไหนอยากช่วยเป็นแนวหน้าให้กูไหม แล้วไปดูงานเขียนเรื่องอื่นพบว่าแม่งยาวกว่านี้อีก ถ้ากูจะอ่านหรือโม่งคนไหนจะอ่านคงต้องคิดให้ดี
มึงๆ เกิดดราม่าเหี้ยไร ทำไมคนแปล duke's daughter เลิกแปล กูมาไม่ทัน
>>666 ถ้าเป็นการโฆษณาเสียใจด้วยเพราะไม่ดึงดูดกูอะ รู้สึกว่าบรรยายไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไร ธรรมดาๆตามมาตรฐานเด็กดี สามเรื่องข้างบนดูดีกว่ามาก ส่วนเนื้อเรื่องไม่รู้เพราะไม่ถูกใจสำนวน และส่วนตัวไม่ค่อยชอบนิยายเซ็ตติ้งญี่ปุ่น ดูอนิเมะยังไงก็ไม่รู้ แปลกๆ
เรื่องเซ็ตติ้งกูคงไม่ไปเสือกความชอบของเขา แต่สำนวนนี่คือ บทสนทนาก็ควรเป็นการสนทนา ไอ้การหัวเราะภายใต้เครื่องหมายฟันหนูน่ะไม่โอเคเลย "งั้นเหรอ ฮ่าๆๆๆ" ไม่สวย ควรเป็น "งั้นเหรอ" เขาหัวเราะ เป็นต้น
>>666 อ่านไปตอน1กับตอน2ครึ่งตอนแล้วรำคาญ ข้อมูลในเรื่องแม่งพร่ำเพรื่อ รู้สึกเหมือนอยากบรรยายอะไรก็บรรยาย อีเคทติดกิ๊บสีอะไรกูจำเป็นต้องรู้มั้ย หรือบทนำจะบรรยายความสวยหล่อของอีคิซากิกับคู่หูมันเพื่ออะไร ถามว่าทำให้เข้าใจพื้นหลังของโลกมันมั้ย ก็ไม่ อธิบายข้อมูลอะไรไม่รู้เต็มไปหมด มึงใจเย็ดๆ เอาทีละเรื่อง
การกำหนดชื่อไม่มีเอกภาพเหี้ยใดๆทั้งสิ้น เรียกปีศาจว่ามาราม แต่อีกฝ่ายเรียกมนุษย์ครึ่งฝัน?? พยายามอธิบายมาตั้งแต่ตอนแรก แม่งก็ยังงงๆ บ้านอีเคทก็เหมือนกัน พี่มึงชื่อชิอัน คิซากิ น้องคนเล็กชื่อแคทเทอรีน แล้วองค์กรมึงจะมีกี่ชื่อ ชื่อเต็ม ชื่อตัวย่อ อลิซ สีแดง?? เอาสักอันได้มั้ย????
รำคาญคาร์แรกเตอร์นางเอกแบบสเตอริโอไทป์นางเอกอนิเมะสาวน้อยมาก ตะแง้วๆ มันหมดยุคแล้วมั้ย
สรุป กูอ่านได้แค่นี้ รำคาญ จบ บาย
ชาวโม่งเป็นคนตลก?
ไรวะ บอร์ดเงียบเหงาชิบหาย หนีมาคุยกันงุ้งงิ้งกันที่โม่งเฉยเลย
>>676 ตลกมาก
กูมีเรื่องอยากคุยแต่ไม่รู้ว่าคุยในนี้ได้ไหม แต่คิดว่าน่าจะได้ล่ะ(?) พวกมึงคิดว่าคำโปรยหน้าก่อนเข้าตัวนิยาย กูไม่รู้แม่งเรียกอะไร แบบไหนที่พวกมึงไม่ชอบบ้างวะ? ของกูนี่ไม่ชอบพวกที่จั่วว่า มือใหม่หัดแต่ง ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย/ถ้าอยากรู้ก็ลองคลิกเข้ามาอ่านสิ แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะแบบเบียวๆ ไม่ก็นิยายเรื่องนี้ดาร์คน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา กูเจอแบบนี้แล้วได้แต่คิดว่าไม่ใช่หน้าที่มึงเหรอที่ต้องเขียนว่าเนื้อเรื่องคืออะไร ไม่ใช่ให้กูกดเข้าไปอ่านเอง orz
>>678 กูไม่ชอบแบบที่ติดป้ายไล่นักอ่านเงาว่ะ แบบใครไม่เม้นแช่ง คนแต่งใช้ความพยายามตั้งนานเห็นใจกันบ้างมั้ย อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงาบลาๆ แบบนี้กูปิดเลย ปัญญาอ่อนว่ะ ถ้าอยากเม้นกูเม้นเอง แต่ถ้าพวกที่ติดว่ายินดีต้อนรับนักอ่านเงา ไม่เม้นไม่ว่าแค่ตามอ่านก็พอแล้ว พวกนี้ยังดูน่ารักกว่าอีก
>>678 กูสามารถยกตัวอย่างได้ดังกระทู้นี้
http://www.dek-d.com/board/view/3422001/
ตอนนี้เพิ่มแพทฟอร์ม 'เมื่อนาย A ตาย พระเจ้าได้ส่งไปเกิดใหม่ที่ต่างโลก แถมพรติดตัวไปอีกด้วย' เข้าไปอีกอย่าง พอๆกับอิเพื่อนดาวไลน์เกมออนไลน์ พระเจ้าแม่งเป็นอาชีพระบายสต็อกพรวิเศษมากๆ
>>679 อันนี้ก็ถูกไม่จำเป็นต้องเขียนคำแนะนำก็ได้ แต่คนแต่งบางคนก็อยากให้คนเข้าอ่านแหละ แค่ลงท้ายด้วยการเขียนคำแบบที่พิมพ์ไปแล้วกับพวก >>680 แบบนี้เข้ามา มันเลยนอกจากจะไม่น่ากดเข้าอ่านแล้วยังแบบอะไรเนี่ยอีก
>>681 คนไล่นักอ่านเงานี่บางทีเจอแบบด่าสาดเสียมาก ด่าเหมือนไปฆ่าพ่อแม่อ่ะ ซึ่งเจอแบบนี้ก็กดปิดทันที
>>684 เราชอบเลี่ยงจุดที่เราไม่ถนัด 555 ถ้าเขียนคำโปรยไม่เก่งก็จะเลี่ยงๆ ถามว่าอยากให้งานออกมาเพอเฟ็คมั้ยก็อยากนะ แต่คือขอเวลาซึมซับรูปแบบที่น่าสนใจแล้วเอามาใช้ในรูปแบบของตัวเองก่อนดีกว่า ถ้ายังไม่ได้ก็ไม่อยากจะฝืนอยากให้ออกมาดีในรูปแบบของตัวเองให้ได้มากที่สุด // หรือคิดมากไปหว่า
>>687 ขอบคุณมากเพื่อนโม่ง 555 คือบางทีก็รู้สึกไงว่าเรายังด้อยมากๆในการเขียน ดูจากยอดคนอ่าน คอมเมนต์แล้วก็แฟนคลับกับจำนวนตอนที่เราอัพอ่านะ คือก็ไม่ได้นอยคนอ่านหรอกนอยตัวเองมากกว่าที่ไร้ความสามารถขนาดกลับไปนั่งรื้อนิยายจากชั้นมานั่งอ่านยังไม่ช่วย 555 อัพตอนนึงคนกดติดตามทีละประมาณ 7-8 คนเองเดี๋ยวนี้ T-T
อย่าไปใส่ใจยอดแฟนคลับไรเลย จริงๆกูอยากเรียกว่ายอดคนกดบันทึกเผื่อไว้อ่านทีหลังมากกว่า คอมเมนต์สำคัญกว่า555
>>690 มันเห็นคนอื่นที่ยอดเขาพุ่งรัวๆแล้วหันมาดูตัวเองที่อัพทุกวัน... บางคนชาตินึงอัพทียังดีกว่าเราอีก 555
>>691 ยอดเราน้อยกว่านะเพื่อนโม่ง เมนต์เราถ้าไม่นับของเก่าที่เคยมีคนเมนต์ไว้ คือเราเพิ่งกลับมาเขียนหลังจากพักมาหลายปี ตอนนี้ 16 ตอนคอมเมนต์ 12 แฟนคลับใหม่ 70 ลงมาได้ 6 วัน T^T ที่จริงที่หวังไว้เพราะอยากรู้เกี่ยวกับนิยายอยู่เรื่องนึงที่ติดทอปเขามีบางส่วนของเนื้อเรื่องคล้ายนิยายเรา ตอนนี้เลยเร่งให้ตัวเองติดทอปจะได้ลองดูปฏิกิริยาของแฟนคลับฝั่งเรากับฝั่งเขาว่าจะมีใครทักมั้ย แต่ยังไต่ไม่ถึงสักทีเหนื่อย
แค่อยากมาระบายไม่มีอะไร มันอดสงสัยไม่ได้จริงๆแต่เรามันก็แค่นักเขียนที่หยุดอัพไปหลายปียอดคนอ่านก็ห่างหายจะให้สู้กับนิยายที่เขาลงติดต่อมานานคงยาก
กุไปดูเรื่อง เกิดใหม่ที่ต่างโลกกับหนังสือแห่งพระเจ้า รู้สึกนอยด์ชิบหาย กับการบรรยายและภาษาแบบนั้น คำผิดอีกตรึม แต่ลงแค่สามวันวิวเป็นพัน แฟนคลับเป็นร้อย เม้นอีกสามสิบ กว่ากุจะได้ขนาดนั้นใช่เวลาตั้งเป็นเดือนแน่ะ #นี่คือพลังของการอัพตอนใหม่รัวๆ กับยี่ห้อกระแสหลักแนวตายห่าไปเกิดใหม่เป็นเทพทรูในต่างโลกใช่ไหม T T
ลูบๆนะเพื่อนโม่ง แต่กูเขียนนิยายนอกกระแสอยู่ก็ติดท๊อปนะมึง ถึงจะเป็นหมวดรักแฟนตาซีก็เถอะ กูว่าหมวดแฟนตาซีธรรมดาจำเจแข่งกับหมวดรักไปแล้วว่ะ
ตายแล้วเกิดใหม่ในต่างโลกกำลังมาแรง แนวที่ไม่ค่อยมีคนแต่งอย่างเราคงไฝว้กับเขาไม่ได้ ;w;
>>694 อืม มึงทำให้กูคิดถึงตัวเองนะ กูก็เป็นคนหนึ่งที่หยุดเขียนนิยายดื้อๆไปหลายปี แต่ตอนกูกลับมา กูเริ่มใหม่เลย เพราะถ้าไปเริ่มจากเดิมจะเป็นแบบมึงนี่ล่ะ จะน้อยใจว่าทำไมไม่มีคนมาอ่านนิยายเราเหมือนเมื่อก่อน
ยุคสมัยมันก็เปลี่ยนนะมึง มึงจะมาคาดหวังว่าคนอาจจะรอมึง คาดหวังว่านิยายมึงดีมาก เขียนดีกว่านิยายที่ติดท็อป แล้วคนจะเข้ามาอ่าน นิยายมึงจะดัง มึงคิดว่าทุกอย่างจะเป็นตามที่มึงวาดฝันไว้เหรอวะ ตื่นมามองความเป็นจริงหน่อย ในเมื่อหายไปนาน พอมึงกลับมา มึงก็ไม่ได้ยืนอยู่ตรงจุดเดิมแล้ว ต่อให้มึงอยู่ในจุดที่แย่กว่าเดิม มึงจะมาเสียเวลาคร่ำครวญร่ำร้องทำเหี้ยอะไร มึงพยายามไปต่อดีกว่าป่ะวะ
>>703 จะอธิบายยังไงดีเอาตรงๆละกัน
คือเรื่องของเรื่องนะ
เราเจอนิยายติดทอปเรื่องนึงที่เนื้อหาคล้ายนิยายเราที่เราลงๆแล้วหยุดอัพไปหลายปี ดีเทลมันคล้ายมาก คือทีแรกก็แค่โดนคนอ่านขอร้องให้มาเขียนต่อเราก็ไม่ได้ตั้งใจอะไรแค่เห็นความพยายามของคนตามทำให้ตัดสินใจมาอัพดู คราวนี้พอเจอเรื่องนั้นเข้าแล้วคุยกับคนที่รู้จักกันก็เลยคิดว่าจะอัพแข่งมั้ยแล้วดูปฏิกิริยาเอาว่าคนของทางเค้ากับทางเราจะว่ายังไง คือมันไม่ได้เหมือนทั้งดุ้นแต่มันมีจุดที่แบบอ่านแล้วจี้ดอ่ะเข้าใจมั้ย พอเจอแบบนี้เลย เอออกลับมาอัพจริงจังแล้วนะเพราะอยากรู้ คือของใครๆก็รักถึงจะไม่อัพแล้วก็เถอะ คราวนี้ที่นอยเพราะมันไต่ยากไงใจร้อนเองอยากพิสูจน์เร็วๆ เคนะ
จะหาว่ากูองุ่นเปรี้ยวก็ได้ แต่การติดท็อปไม่ได้หมายความว่างานมันดีสักหน่อย
คือติดท็อปนี่หมายถึง มียอดเข้าชมในแต่ละเดือนสูงเป็นอันดับต้นๆของหมวด แต่ประชากรที่เข้าชมเว็บเด็กดีเนี่ยส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น ซึ่งไม่ได้เข้าถึงความงามของวรรณกรรมเท่าไหร่นัก แค่เดินเรื่องถูกใจก็ตามอ่านแล้ว จะลอกใครมาก็ไม่สน อ่านเอามันเป็นพอ
เหมือนเอาจานใส่ลูกอมมาวางข้างๆจานใส่ผัดผัก แล้วให้เด็ก 100 คนเลือกกินอะ เรื่องคุณค่าทางสารอาหารผัดผักชนะขาดอยู่แล้ว แต่มึงว่าเด็กจะเลือกแดกอะไรล่ะ
กูกะแต่งเรื่องให้ไปต่างโลกแต่ไม่มีพลังเวทมนต์เลย แบบนี้จะนับเป็นแฟนตาซีป่าววะ คือพระเอกนะมีพลังพิเศษจากโลกเก่า ประมาณคิดได้หลายอย่างพร้อมกันนะ และพระเอกจะร่างกายอ่อนแอมาก เพราะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับการต่อสู้
กูกะแต่งให้เป็นนิยายสงครามแบบพยัคฆราชซ่อนเล็บกับจอมทัพพลิกแผ่นดิน มีการสู้รบชิงดินแดน บริหารแผ่นดิน คนในเรื่องนี้จะไม่มีพลังพิเศษเลย แต่จะชอบคิดว่ามีเวทมนต์แบบคนในสมัยนี้นะ
ยกเว้นบางครั้งจะมีคนจากต่างโลกข้ามมาหาพระเอก พวกนี้เป็นผู้มีพลังพิเศษของแท้ บางคนเป็นเทพเจ้าที่พาพระเอกมาต่างโลก เป็นจุดเดียวที่มีแฟนตาซีมาเกี่ยวข้อง และจะมีน้อยมาก ทั้งเรื่องกะจะมีแค่ 5 ครั้งเท่านั้นที่พวกนี้ออกมา
แล้วแบบนี้กูควรเอาไปอยู่หมวดไหนดีอะ ส่วนตัวอยากให้แฟนตาซีเพราะคนอ่านเยอะ แต่ตามหลักควรไปนิยายสงครามมากกว่าปะ
คิดว่าที่เด็กดีแบ่งหมวดเยอะๆ เพื่อจะได้ให้นิยายแนวอื่นๆมีโอกาสติด Top ของหมวดตัวเองได้ง่ายขึ้นป่ะ ?
ความจริงถ้าใช้ระบบติด Tag แบบนิยายเว็บญี่ปุ่น ก็น่าจะดี
>>666 เชี่ย กุมาช้าไป เพื่อนกุเคยติ่งซีรีย์นี่ (จริงๆ ก็ยังติ่งอยู่) เลยพล่ามแม่งทั้งวัน กุเลยต้องอ่านเพื่อชวนมันคุย
แม่งมีคนแต่งสองคน เฮสเทีย กับ เซคุ เซคุแต่งฝั่งราชาสีดำหรือพระเอก เฮสเทียแต่งราชินีสีแดงหรือนายเอก นายเอกแม่งเปลี่ยนเพศไปมาได้
ตอนจบอีนายเอกตายเลยเปลี่ยนร่างเป็นหญิงแล้วพระเอกก็เอาไปเด้าจนมีลูกมาอีกสองคน เพื่อนกุก็ชื่นชมว่าโรแมนติก รักตลอดกาล
นายเอกร่างหญิงก็ซูมากกก สวยจนคนเห็นแล้วหยุดหายใจ (มึงเป็นบุษบาในอิเหนาหรอสัส) เก่งการรบ การต่อสู้ เป็นคนดี มีคติว่า "ฉันจะเอาชนะเธอด้วยความรักและเมตตา" ก็อย่างว่า จะทำสงครามก็จะสันติๆ ไม่อยากสู้กันๆ นอกจากนี้ยังรักสัตว์มาก สามารถทำให้สัตว์ทุกชนิดเชื่องได้ เพราะรักสัตว์จึงแดกมังแต่เสือกทำอาหารที่ใส่เนื้อสัตว์ได้อร่อยมากโดยไม่ต้องชิม
แล้วถ้าอ่านเรื่องนี้มึงไม่ต้องเสียใจเวลาตัวละครตายนะ เพราะพอขึ้นภาคใหม่ คนแต่งชุบขึ้นมาให้หมดเลยข่าาา
ที่กุหงุดหงิดมากคือ น้องสาวฝาแฝดพระเอกแม่งฟื้นขึ้นมาแต่ถูกขังในร่างนายเอก พอฟื้นก็เปลี่ยนร่างด้วย พระเอกที่บอกว่ารักนายเอกมากๆๆ รักคนเดียวรักที่สุดพอเห็นน้องสาวก็คิดในใจว่า น่ากินจังแล้วจีบแม่ง นายเอกเลยบังคับให้ผัวมันแต่งงานกับน้องสาวด้วยจะได้สามพี(?)กันอย่างมีความสุขตลอดไป วดฟ
แล้วนางมีตัวร้ายเป็นเจ้าชายนิสัยประมาณจอฟฟรีย์ เกมออฟโทรน วันหนึ่งพี่สาวแม่งไปหลงรักศัตรูและผัวตาย วันต่อมาแม่งกลายเป็นคนดี อยากปรับปรุงประเทศ ร่วมมือกับคู่พระนางซะงั้น (อันนี้ภาคพ่อแม่พระเอกนายเอก)
เรื่องนี้กุบ่นได้ทั้งวัน เอาอีกไหมล่ะเพื่อน
>>711 กูอ่านที่มึงเขียนแล้วก็ว่าทำไมมันคุ้นๆ กูเคยอ่านเรื่องอื่นของคนเขียนคนนี้แล้วกูคุ้นตรงฝ่ายสีดำแดงเนี่ยแหละ (ไม่แดงน้ำเงินแล้วขึ้นชกบนเวทีเลยล่ะ) ทุกเรื่องคนเขียนแม่งมีฝ่ายดำแดงแถมยาวมาก ตัวละครเยอะทุกเรื่องกูงงอ่านไม่กี่ตอนแล้วไม่ไหว ไอ้เรื่องตายแล้วมีลูกได้นี่ไม่รู้คนเขียนใช้มุกนี้ซ้ำหรือไงกูคุ้นๆไม่งั้นกูอ่านเจอคนไปกรี๊ดในเฟสคนเขียนว่าฟินมาก /มองบน/ มึงบ่นได้เลยกูรออ่านอยู่อยากรู้ว่ามันจะหลุดโลกขนาดไหน
>>711 อีหี 55555555 กูอยากถามมึงว่ามึงเคยอ่านฉบับก่อนรีไรท์มั้ย? ต้องการเช็คอายุมึงมาก เผื่อกูกับมึงจะเคยเจอกันในหน้านิยาย 55555555 อันนี้เป็นโซนบ่นกู จะบ่นเรื่องนี้ให้ฟัง
มึงต้องเข้าใจก่อนเว้ยว่ามันคือนิยายจับ-คู่ ในเรื่องจะแบ่งเป็นแดง-ดำ ขาว-น้ำเงินอยู่กันคนละฝั่ง ไม่รู้เป็นอะไรที่อัศวินของทุกรุ่นในตำแหน่งเดิมจะจับคู่รักกันอิ๊ อร๊าง มีลูกเหมือน Fix ตำแหน่งมาโดยเฉพาะ พวกมึงนึกภาพตามออกใช่มั้ย :D? แล้วมันไม่ใช่แค่จับ-คู่รักกันเว้ย บางทีอี A B รักกัน ซักพักคนหนึ่งจะเปลี่ยนเพศ ทั้งที่ตอนเป็นผู้ชายบอกว่ามึงแมนมาก แต่พอเปลี่ยนเป็นผู้หญิงจะ.... ไหนมึงแมน ทีนี้มันมีปัญหาเรื่องตัวละครมากแบบที่ >>711 ว่าไป กูจะมาเสิรมประเด็นอื่น คือตัวละครในเรื่องเป็นพวกตรรกะบิดเบี้ยว อย่างนายเอกเรื่องอลิสเนี่ยกูจำได้ว่าเคยอ่านเจอฉากที่ควักเงินให้ขอทานทั้งหมดเลย แล้วก็พูดประมาณว่า ฉันให้เพราะอยากให้ กูเอามือทาบอกแล้วได้แต่บอกว่าอีดอกกกกกกกกกก ควรรู้มั้ยว่าไม่ควรให้เงินขอทาน แต่ในเรื่องจะชูว่าฉลาดมาก อัจฉริยะฝุดๆ แต่ตามเกมตัวร้ายไม่เคยทัน และการกระจายบทตัวละครค่อนข้างแย่ เพราะตัวละครแม่งเยอะมาก กูพึ่งกดเข้าไปดูเรื่องของ >>666 มา เหมือนอันนี้เป็นตัวละครรับสมัครจากคนอ่าน หี เยอะมากจริง ๆ กลับเข้าเรื่องเดิมต่อ บางทีตัวละครจะชอบขึ้น Quote แบบที่มนุษย์เขาไม่พูดกัน เหมือนนึกจะยัดก็ยัด การอ่านไม่ได้ช่วยทำให้มึงมีอารมณ์กับเรื่องนี้เท่าไหร่หรอก เพราะไม่ว่าตัวละครจะตายกี่รอบเดี๋ยวแม่งก็ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี ถึงกระนั้นเลยแฟนคลับก็ยังพิมพ์ว่า หนูร้องไห้ตอนตัวละครตัวนี้ตาย ไม่รู้พิมพ์เล่นหรือพิมพ์หลอก แต่กูอ่านด้วยความอาดูรทุกคร้งเหมือนกัน ตัวละครที่ว่าคือตัวละครที่มีบทเป็นของตัวเองแค่ 4 ตอน.... ตาย มึงคิดว่าใครมันจะอิน....
อันนี้เป็นเรื่องของก่อนรีไรท์
ถึงจะเป็นจูนิเบียวแฟนตาซีโรงเรียนเวทมนตร์ แต่กูชอบมากกว่าฉบับปัจจุบันนี้นะ ตัวละครไม่ได้ออกมาเยอะแยะมากเท่าปัจจุบัน ทุกคนมีคาร์แน่นอน//ปัจจุบันนี่สังเกตให้ดีจะพบว่าคาร์มีลักษณะ Copy+Paste เยอะมาก แล้วไม่ได้เล่นแบบสวิทซ์เพศเยอะขนาดนี้ พระเอกคือพระเอก น้องสาวพระเอกก็คือน้องสาวพระเอก แต่ที่โกรธมากสุดคงเป็นพอรีไรท์ใหม่แล้วทำนิสัยคาร์ที่กูชอบเปลี่ยนแบบดิ่งลงเหว ไม่รู้จะด่าไงดี
>>716 อีหีเลยหรอคะเพื่อน กุตกใจ 555 ไม่ กุอ่านตอนที่ตัวละครล้นเรื่องนี่แหละ กุเคยคุยกับคนแต่ง เห็นนางบอกจะรีไรท์ดูอีกทีด้วย ตอนนี้ไม่รู้เป็นไงบ้าง
กุไม่เข้าใจทำไมคนกรี๊ดนายเอกชิบหาย กุว่าแม่งไบโพลาร์สัส ร้องจะเมตตาๆ ใครทำไรอย่าโกรธ พอตัวร้ายปลอมตัวเป็นน้องสาวมาหลอกแม่งโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ
แล้วบอกฉลาดมากกก กุจำได้แม่งมีตอนหนึ่งส่งจดหมายไปถ้าพระเอกว่ามนุษย์มีลูกยังไงหรอ ขอเถอะ กุเกลียดมากไอ้ตัวละครอายุเป็นร้อนเป็นพันแต่ใสซื่อเรื่องเย็ดเนี่ย
เพื่อนกุบอกว่า คนแต่งประกาศตัวไม่อ่านนิยายไทย กุก็ไปดูเฟสนาง แหม่ อ่าน Divine Comedy Alice in Wonderland นอกจากนั้นยังประกาศว่าต่อให้สนพ.มาขอยังไงก็ไม่มีวันตีพิมพ์
กุพูดเยอะไปรึเปล่า เดี๋ยวโม่งแตก 555
>>718 ขอโทษเพื่อนโม่งผิดไปแล้ว ตกใจไม่คิดว่าจะเจอคนมาสับที่นี่ 555 กูอยากได้ชื่อย่อเพื่อนมึง กูว่ากูจะต้องรู้จัก เขาวางให้มันเป็นตระกูลที่สูงส่งเหมือนฑูติสวรรค์เว้ย ก็เลยใสซื่อเรื่องความรัก เรื่องยงเรื่องเย็ดไม่รู้จักหรอก ที่ไม่อ่านนิยายไทยนี่เฉพาะแฟนตาซีไทยหรือเปล่า? กูจำได้ว่าเขาอ่านแจ่มใสนะ ส่วนเรื่อง สนพ. นี่กูไม่รู้เรื่อง เล่ามั้ย 55555
ว่าไปกูก็สงสารเขานะดูท่าจะโดนเด็กจูนิเบียวลอกนิยายบ่อย
>>719 เขาบอกเพื่อนกุแล้วเพื่อนกุมาเล่า โอดครวญว่าอยากเก็บเล่มนิยายเขา
เรื่องลอกนี่มึงพูดได้ทิ่มแทงกุมาก กุเคยโดนหาว่าลอกเขา อยากเม้ามาก โม่งแตกก็ช่างแม่งละ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์กุดองนิยายมาปีกว่าละ ตอนนี้รีไรท์อยู่ กะจะเปิดบทความใหม่ด้วย
คือเขามาหาว่ากุลอกโลกความฝันโลกความตายเขาเว้ย แต่จริงๆ กุอ้างอิงมาจากตำนานกรีก แถมเรื่องโลกความตาย กุก็เป็นคนเล่าตำนานเกี่ยวกับยมทูตให้เขาฟัง
กุก็ลิ้งตำนานกรีกที่ว่ามายืนยัน เอากระบวนการคิดตัวละครกุมาด้วยว่าไมมันออกเป็นแบบนี้ กุแทบจะเขียนเป็นเรียงความสามหน้าหัวข้อนิยายของนู๋ แม่งก็ไม่ยอมฟัง ไม่รู้ว่าอ่านรึเปล่าเหอะ บอกว่าแล้วไง ถ้ามาทีหลังก็คือลอก แล้วก็ส่งรูปแจกันมาให้ดูแล้วบอกว่า เนี่ย การลอกของน้องก็เหมือนแจกัน ถึงน้องเอามาเปลี่ยนลายยังไงก็เป็นแจกัน เข้าใจไหมคะ กุก็บอกไม่เข้าใจแล้วนางก็เอาแต่บ่นว่ากุเข้าใจยาก สุดท้ายนางก็ยอมบอกว่าจะทำไรก็ทำไปแต่รู้ไว้นะว่า "พี่ไม่พอใจนะคะ"
>>717 เออว่ะมีน้ำเงินขาวด้วยกูจำได้ตัวละครเยอะมากแล้วต้องจับคู่กันด้วย >>716 กูจะบอกว่ากูอาจจะเคยอ่านก่อนรีไรท์นะเรื่องไหนซักเรื่องในบรรดามหากาพย์ซีรี่ส์หาคู่(ดาร์ก?)แฟนตาซีของคนแต่งเมื่อนานหลายปีมาแล้วแต่ก็ทนตัวละครหลักไม่ได้กูเลยไม่ได้เข้าไปดูอีกนานมาก ลืมไปแล้วว่ะว่าเรื่องเป็นยังไงจำได้แต่ดำแดงคือกูว่ามันเป็นเอกลักษณ์ของคนแต่งปะทุกเรื่องจะเป็นแนวนี้ กูว่ามันไม่ค่อยมีเหตุผลว่ะที่ทุกรุ่นในตำแหน่งเดิมจะต้องรักกันเป็นคู่กันมึงจะไปรักคนอื่นไม่ได้เหรอหรือไม่รักใครเลยชาตินี้อยากมีอำนาจอยากเป็นคนที่รวยที่สุดอะไรงี้ กูเห็นด้วยกับ >>671 กูรำคาญนางเอกมากจริงๆ กูสงสัยว่าในเด็กดีมันจะมีนิยายแฟนตาซีดีๆบ้างไหม กูขี้เกียจขุดแล้ว
นิยายบางเรื่องกูก็ว่าสนุกดีนะ ไม่ทันคิดอะไร แต่พอโม่งสับเท่านั้นแหละ กูสัมผัสได้ถึงความเบียวและช่องโหว่ของนิยายเรื่องนั้นขึ้นมาทุกทีเลยว่ะ
สหายโม่ง พวกมึงคือยอดนักสับเบียว
>>720 กูเอ็นดูมึง 5555555 มาให้กูกอดทีมา กูรู้สึกว่าเขาค่อนข้างจะหวงเซ็ตติ้งโลกความฝันเขา มันก็ไม่แปลกเท่าไหร่ที่จะหวง แต่กูกำลังงงเรื่องที่เขาบอกว่าเขารู้ลิมิตว่าอะไรคือลอกอะไรคือไม่ลอก แต่ถ้ามึงพูดมางี้ทำไมเขาถึงไม่ยอมเรื่องมึงวะ? ทั้งที่มันก็น่าจะต่างจากของเขา แต่เป็นโลกความฝันเหมือนกัน ส่วนเรื่องโลกความตายนี่ 5555555 เซคุแทบไม่แต่งนิยายก็แต่งไปเหอะ แจกันมันเอามาเปรียบกันไม่ได้อยู่ดีหรือเปล่า ยังไงส่วนมากทรงมันเป็น Mass Product นี่
>>721 เรื่องที่เป็น 13 years old sorcerer หรือเปล่ามึง?
>>724 กู721นะ กูเคยอ่านแต่มหากาพย์ World of Apocalypse แค่บางเรื่องว่ะแต่ไม่เคยอ่านจบและอ่านไม่ถึงไหนด้วย บางทีไปอ่านเจอสปอยในเม้นไม่ก็ในเฟสเค้า คือหน้านิยายเปิดมาเจอรูปตัวละครโคตรเยอะแถมแปะในรูปว่าตายแล้วด้วยเลยไม่อ่านเลยมันน่าจะเป็นภาคต่อ ขนาดภาคแรกๆกูยังอ่านไม่รอดเลยมึง 13 years old sorcerer นี่กูถึงกับต้องถามอากู๋ เข้าไปเจอเป็นเรื่องสั้น? อ่านแล้วลั่นตั้งแต่ย่อหน้าแรก " มองขึ้นไปบนหลังคาสูงมีร่างสีดำหนึ่งยืนเงยหน้ามองท้องฟ้าอย่างโดดเดี่ยว แม้จะเป็นสีดำแต่กลับเด่นอยู่ในความมืดอย่างน่าประหลาด ลงตัวกับคฤหาสน์หลังนี้อย่างไร้ที่ติ" ถ้าคฤหาสน์มันเป็นสีดำ มีคนใส่ชุดดำอยู่ในความมืดแล้วมันจะเด่นได้ไงวะ ในความมืดด้วยนะดำหมดแถมมืดยังจะเด่นได้ ถ้าอยากเด่นใส่ชุดขาวไปเลยสิวะ >>725 ไว้กูว่างแล้วเดี๋ยวลองอ่านดูนะมึงขอบคุณ แต่ปกติกูชอบหาเรื่องที่จบแล้วอ่านว่ะ ไม่งั้นถ้าสนุกจริงกูจะลงแดงตาย มีบางเรื่องกูตามนานมากแล้วสามปีกว่าช่วงหลังคนเขียนนานๆอัพที แบบนานจริงๆจนกูจะลืมหมดแล้ว
มึงๆ สมองเอ๋อแต่เกิดมันรักษาหายได้ด้วยเหรอวะ ไม่ใช่บรรเทาอาการให้น้อยที่สุดเหรอ อีเดมนี่เก่งนะ ตอนแรกน้องเอยป่วยอยู่ดีๆ สามปีต่อมาเสือกดูเหมือนว่าจะหายดี?ละ 5555
พวกมึงงงงง เกิดอะไรขึ้นกับ duke's daughter กูเข้ามาทำไมเหลือแค่ชี้แจงของคนเขียนแล้วแงงงงงงงงง
มันเสียหายระดับพันธุกรรม ยกเว้นมึงจะเปลี่ยนdnaได้ มึงก็รักษาไม่ได้กรอก
>>727 กูเห็นด้วยกูเกลียดพื้นดำตัวหนังสือขาวแดงเหมือนกัน ดีแล้วที่มึงไม่อ่านต่อเมื่อกี๊กูลองอ่านภาคแรกตอนที่ 18 กูขำก๊ากเลยตอนเจอวิธีทดสอบว่าเป็นเจ้าหญิง"ที่แท้จริง"รึเปล่าด้วยการเอาเม็ดถั่วสามเม็ดใส่ไว้ใต้ที่นอนแล้วเอา"ที่นอนยี่สิบผืนกับผ้านวมขนเป็ดอีกยี่สิบชิ้น"ทับไว้ มึงลองคิดดูว่ามันจะหนาขนาดไหนวะผ้านวมขนเป็ดด้วยขุ่นพระ แล้วนางเอกเสือกนอนไม่สบายบอกเหมือนมีอะไรแข็งๆ ตื่นมาหลังช้ำ กูลั่นมาก หลังช้ำเลยนะเว้ย กร๊าก "เจ้าหญิงที่แท้จริงเท่านั้นถึงจะมีสัมผัสรับรู้ที่ละเอียดอ่อน"
กูคิดเอาขำๆถ้านางเอกออกไปเดินเล่นแล้วเหยียบก้อนกรวดเท้าไม่ช้ำเหรอวะรองเท้าน่าจะบางมากนะ กูนึกถึงเจ้าหญิงที่ใส่ชุดลูกไม้ที่ลายมันหยาบไปแล้วทนไม่ไหวหลังโดนลูกไม้ข่วนถลอกหมด...โอ้น้องผู้น่ารักของพี่การเป็นเจ้าหญิงผู้แสนละเอียดอ่อนนั้นพี่ต้องทนใส่ชุดฟูฟ่องทำเอาหลังพี่ลายไปหมดแล้ว ยังไม่เท่ากับการที่พี่ต้องใส่รองเท้าส้นสูงที่เดินแล้วติดตามพื้นปราสาททำเอาขาพี่บวมช้ำไปหมด...น้องรักพี่ไม่ไหวแล้วมาอุ้มพี่ไปทีพี่เจ็บเท้าไปหมดแล้ว แต่น้องอย่างลืมใส่เสื้อขนเป็ด 20 ชั้นด้วยนะไม่งั้นแขนของน้องจะโดนแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยรอยแผลของพี่ พอดีกว่าเดี๋ยวกลายเป็นกูนั่งแต่งนิยายพาโรดี้ของเรื่องนี้ไป
>>737 >>738 เออจริงกูไปค้นมาแล้ว The Princess and the Pea เห็นรูปแล้วยิ่งขำเข้าไปใหญ่ 555 เอาเป็นว่ากูอ่านเจอในนิยายแล้วขำมากละกัน ไม่ไหวๆ
>>734 น้องเอยต้องหายสิเห็นเค้าว่ามันตัดไปสามปีถัดมานายเอกโตพอดี พระเอกจะได้ไม่โดนข้อหาเป็นpedophileด้วยไง แล้วถ้ามันหายเป็นปกติแล้วพระเอกจะได้ไม่ดูโรคจิตด้วย จะได้รักกันความรักชนะทุกสิ่งรักษาได้ทุกโรค แฮปปี้เอ็นดิ้งรักกันมุ้งมิ้งแฟนคลับฟินไม่ต้องมีลอจิก
จริงๆกูก็รู้แหละว่านิยายเดมมันเป็นไง 555 ว่าแต่อีเอยนี่ก่อนหน้านี้มันเรียนด้วยเหรอวะ รักษาหายได้ไงไม่รู้ แถมหายเสร็จก็มหาลัยเลย หรือสอบเทียบแต่แม่งอัจฉริยะเกินไปแล้ววววว นี่ไม่มีใครท้วงเลยเหรอวะ ถามจริง
>>740 กูสติหลุดไปแล้วว่ะ เจอนิยายหลายเรื่องเข้าไป 5555 ต้องการเวลาเก็บรวบรวมสติด้วยการเลิกอ่านนิยายซักพักใหญ่
>>741 กูว่าน้องเอยอยู่กับพี่หมอบ่อยๆเลยทำให้ได้ความรู้จากพี่หมอไง แบบ osmosis มาเลย แล้วได้ความความรักจากพี่หมอแล้วหายไม่พอยังได้ความรู้ด้วยเลยเข้ามหาลัยได้พอดีเลยไง ฉลาด+หายเป็นปรกติแล้วด้วยไปเดินเล่นควงแขนออกเดทได้อย่างฟิน บอกแล้วว่าเรื่องนี้จะ#จบแฮปปี้แบบไม่มีลอจิก จริงๆแล้วน้องเอยอาจจะมีปมว่าตัวจริงเป็นเอเลี่ยนและด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ไม่สบายสมองมีปัญหา พอได้รับความรักเข้าไปถึงจุดๆหนึ่งก็ได้พลังพิเศษกลับคืนมาทำให้หายเป็นปรกติ กูว่าจริงๆแล้วเรื่องนี้มันมี sub-plot เป็นนิยายไซไฟ/แฟนตาซี
กูไปไปตั้งสติก่อน นิยายนี่ทำสติกูหายไป
มึงไม่รู้จักนิทานเรื่องเจ้าหญิงกับเมล็ดถั่วกันจริงๆเหรอวะ คือกูเห็นมึงด่าจิกกัดแล้วสมเพชมากๆอะ คือนิยายแม่งกากก็จริง แต่มึงเสือกปล่อยไก่มาแบบนี้เสียหมาฉิบหาย
วันนี้สับนิยายกันปะมึง กูขอเสนอเรื่องนี้
http://my.dek-d.com/FuNu/writer/view.php?id=911056
อ่านไปสิบกว่าบทกูให้สองคำ "โคตร ซู"
ไม่ไหวว่ะ ลองอ่านต่อตอนเริ่มสร้สงตัวละครแล้วนางฟ้าเอ็นพีซีมากรี๊ดว่ามันน่ารักก็ไม่ไหวละ ว่าแต่นเขียนไม่น่าเด็กแล้วนะเนี่ย เห็นมีทำ "วิทยานิพจน์"ด้วย 555 ตอนแรกนึกว่าเขียนผิดแต่พอใช้ซ้ำๆกันก็ชักไม่แน่ใจ
http://my.dek-d.com/FuNu/writer/viewlongc.php?id=911056&chapter=115
มีนิยายออนไลน์หรือโลกจำลองหรือต่างโลกอะไรที่เขียนสำนวนดีๆ มีการวางโครงให้เนื้อเรื่องดูไม่ออกทะเลบ้างไหมวะ แนะนำหน่อย
>>749 อยากแนะนำMSOนะ แต่อันนี้ออกยุทธภพแทนวะ
MWOตอนแรกวางระบบเกมดี แต่พอพระเอกมาเล่นทุกอย่างก็เหลวหมด แถมมีให้คนคลาส1ชนะคนคลาส7ได้ บริษัทเกมก็ช่วยพระเอกโกงเกม มีผู้เล่นบนว่าคนเก่งคนเดียวสู้ผู้เล่นนับพันคนไม่ได้จะเลิกเล่นเกมเพราะเกมมันแย่ อืม ร่ายยาวได้อีกเยอะเลยแฮะ ในด้านความสมจริงของระบบเกมนี่กูให้ผ่านครึ่งเดียว แต่ก็ถือว่าดีกว่าเรื่องอื่นอะนะ
ที่เหลือนี่จะว่าไงดีละ แค่วางระบบเกมยังแย่ ที่เหลือไม่ต้องพูดถึงแล้ว
จะมีนิยายเกี่ยวกับเกมออนไลน์เรื่องนึงที่กูคิดว่าดีที่สุดแล้วก็คือBoss จินตนาการพิศดาร เรื่องนี้ดีจริงๆ เป็นเกมออนไลน์ที่ใช้คอมสมัยปัจจุบันเล่น อีกเรื่องก็the king avatar คนเขียนเดียวกัน กูชอบมากเลย อ่านแล้วคิดถึงL2กับGW2เลย
ว่าแต่คนเขียน MWO หายไปไหนหว่า ไม่อัพเดทนานละ
อ้าวอ่านอีกที กูขอโทษ นึกว่าพูดถึง MSO ตัวอักษรเปลี่ยนตัวเดียว ชีวิตเปลี่ยนเลย *กราบ*
http://www.dek-d.com/board/view/3644557/ กระทู้พลีชีพ
>>760 ขอเถียงไอ้เหี้ยเดธ เขียนดีแค่ไหนก็อาจไม่มีคนอ่านได้ถ้าไม่รู้จักทำการตลาด อย่างน้อยก็ต้องโปรโมทบ้างไม่ใช่ตะบี้ตะบันเขียนอย่างเดียว ยิ่งพวกที่อัพแม่งเดือนละตอนนี่อย่าให้พูดเลย เขียนดีให้ตายก็ดังยากกว่านิยายซูๆที่อัพทุกวัน
ว่าแต่มึงผิดมู้นะ ไปนินทาเด็กดวกสิ
>>762 ต้องแบบนี้อ่ะป่าวเพื่อนโม่ง
http://www.dek-d.com/board/view/3644671/
เปลี่ยนชื่อเรื่องทุกเดือน แปะลงทุกมู้ที่ใครขอนิยาย ตั้งมู้เองทุกครั้งเมื่อมีตอนใหม่ อันล่าสุดนี้ก็ล่อให้เข้าเยอะๆ การตลาดโอมั้ย
"ส่วนมากนักอ่านทั่วไปจะไม่สนใจเรื่องคำผิดครับ
ถ้าในฐานะ คนอ่านออนไลน์ ผมจะเฉยชากับคำผิด
ขอให้มาอัพ และสนุกน่าติดตามก็เพียงพอแล้วครับ"
"ภาษามันคือภาษาที่เรียกว่าไรดีอะช่างมันเถอะ เนื้อเรื่องสนุก เลยมองข้ามจุผิดไปได้"
จ้า เอาที่สบายใจเลยจ้า
กุเห็นคนเม้นแล้วในนั้นแล้วก็ดูเรื่องนี้เทียบ http://writer.dek-d.com/rimama11/story/view.php?id=1439988 ก็เข้าใจแล้วล่ะว่าฐานคนอ่านส่วนใหญ่ในเด็กดีเป็นไง อัพรัวๆ ภายในสามสี่วัน วิวขึ้นห้าพันแล้ว เชิญชมคุณภาพกันเองนะครับ
มาจากอีกกระทู้ ถามหน่อย
ในเด็กดีมีแนว TS (เปลี่ยนเพศ) ดีๆ ไหม อ่านของญี่ปุ่นเยอะแล้วเกิดอยากลองอ่านของไทยบ้าง
http://writer.dek-d.com/minikikaboo/story/view.php?id=1304540 เคยผ่านตากุ ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่านะ ลองเบิ่งดูเอา
ใครก็ได้บอกให้พี่เว็บทำหมวดนิยายต่างโลกที กูไม่ไหวแล้ว ไม่สามารถทนแสกนแนวต่างโลกได้อีกแล้ว อีเหี้ย แนวอื่นหายไปไหนหมด
เมื่อกี้กูพูดถึงการโฆษณานิยาย นึกขึ้นมาได้ว่ามันมีเพจ official ของเด็กดีที่ชื่อนิยายเด็กดีนี่หว่า คนตามเป็นหมื่นคน อยากรู้ว่าถ้ากูอยากจะโฆษณานิยายตัวเอง สามารถซื้อโฆษณากับแอดมินเพจได้ไหมวะ แล้วราคาเท่าไหร่
แทนที่จะแยก แค่แม่งพัฒนาระบบแท็กก็จบละ แฮปปี้กันทุกฝ่าย
>>770 ของไทยแนวนี้หาคนแต่งยาก ยิ่งเรื่องที่แต่งแล้วอ่านสนุกยิ่งหายาก
แต่ถ้าอยากลองอ่านดู ขอแนะนำเรื่องพวกนี้
http://my.dek-d.com/kningbank/writer/view.php?id=919487 เกมออนไลน์ ทีแรกอ่านเพราะเป็นแนวสลับเพศ แต่ตัวเรื่องก็ทำให้อ่านสนุกอยู่
http://my.dek-d.com/fulkza10088/writer/view.php?id=831612 นางเอกน่ารักดี เรื่องออกแนวจูนิ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=265318 สนุก แต่ภาษาที่ตัวละครพูดในเรื่องอ่านแล้วเข้าใจยาก
http://writer.dek-d.com/nanazero/writer/view.php?id=685041 อลิซน่ารักกกกกกกก
http://writer.dek-d.com/twinntwinn/story/view.php?id=1273665 มีตัวละครในเรื่องบางตัวสลับเพศ ค่อนข้างสนุก ตัวที่สลับเพศบทไม่เยอะ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1381142 พล็อตคุ้นๆ เหมือนกับเอาพล็อตมาจากนิยายเว็บญี่ปุ่นที่เป็นแนว TS
http://writer.dek-d.com/aishiteruze/story/view.php?id=283852 นางเอกคล้ายๆฮารุฮิ ? แถมยังมีตัวละครที่นิสัยคล้ายๆนางาโตะ ยูกิ อีก !?
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=339539 ไร้คำบรรยาย... แต่ละบทค่อนข้างยาว
บารามอสทำกูเปิดโลก TS เลยนะเออ
เดี๋ยวนี้อ่านแต่ของยุ่น ของไทยหาเรื่องดีๆยาก
กูอยากให้เฟรินเป็นชายมากกว่าวะ สนุกกว่าเยอะ เป็นสาวแล้วก็สาวแตกเลย
http://writer.dek-d.com/lightwars/story/viewlongc.php?id=904796&chapter=38 รูปแบบการแต่งนิยายแบบนี้ก็น่าสนนะเพื่อนโม่ง แค่ก แค่ก
>>785 เหมือนเคยเห็นโม่งนินทาเด็กดีด่าอยู่เหมือนกัน กูเคยอ่านตอนแรกๆอยู่นิดนึง แต่ปิดไปเพราะรู้สึกว่าคนเขียนแม่งแค่ยกว่าอีนางเอกเป็นคนแก่มาก่อน แต่ไม่สามารถดำเนินเรื่องได้ตามที่กำหนดเลยแม้แต่น้อย คงเพราะอายุน้อยด้วยมั้ง จะไปเข้าใจความคิดคนแก่อายุเหยียบ 80 ได้ยังไง คืออีนางเอกแม่งไม่เหมือนคน 80 ที่ผ่านโลกผ่านเรื่องราวมาเยอะอ่ะ แถมยังเป็นคนแก่ที่จบดร.จิตวิทยา เป็นอาจารย์ด้วยนะ คือกูอ่านแล้วนึกว่านางเอกเป็นสก๊อยสาววัย 18 ที่ตายห่านมาเกิดใหม่เสียอีก
สรุปเสียเวลาอ่าน
>>787 มักง่ายเข้าไว้ก่อนไง ต่อให้เขียนนิยายแฟนตาซีมันก็ควรจะมีตรรกะหรืออะไรที่สมเหตุสมผลบ้างป่ะวะ หรือถ้าไม่สมเหตุสมผล ก็ต้องหาวิธีมาอธิบาย แถๆไถๆให้คนอ่านเชื่อให้ได้ แต่ลืมไปว่านี่มันเด็กดี จะเอางานดีเลอเลิศก็คงจะฝันเกินไปหน่อย
เดี๋ยวมีเวลาจะมารีวิวนิยายในเด็กดีเล่นๆบ้าง แต่อาจไม่ดีงามเท่าที่โม่งคนอื่นๆรีวิวนะ กูคงมีเกณฑ์แค่ อ่านแล้วติด อ่านเพลินๆ พออ่านได้ ต้องฝืนอ่่าน เสียเวลาอ่าน รำคาญ อะไรทำนองนี้
พวกนิยายแฟนตาซีพล๊อตโหลวิวเยอะๆในเด็กดีนี่มันสนุกๆจริงหรอวะ กุไปอ่านกระทู้หนึ่งมันบอกว่า ต่อให้ภาษาห่วย สำนวนเน่าแค่ไหน แต่ถ้ามันสนุกคนก็อ่านเยอะ แต่จากที่กุเคยไปลองอ่านมาดูนะ มันมีแต่พวกนิยายมักง่าย ลอกพล๊อตนิยายแปล ไลท์โนเวล มาลงแบบทื่อๆ เดินเรื่องแบบเดียวกันเป็นสิบๆเรื่อง กุอ่านแล้วไม่มีความสนุกเลยสักนิด
ปล. นี่คือสูตรเรียกวิวง่ายๆของนิยายแฟนตาซีเด็กดี (แนวต่างโลก+พระเอกเทพทรู+ฮาเร็มยิ่งเยอะยิ่งดี+อัพรัวๆ) ยิ่งอัพวันละ4-5ตอน แปปๆก็ขึ้นหลักพันแล้ว
>>789 กูก็ไม่แน่ว่ะว่านิยายที่พล็อตโหลๆ บรรยายกากๆ มันแย่กว่านิยายที่พล็อตแตกต่างบรรยายเยอะๆ ภาษาค่อนข้างดีหรือเปล่า เพราะเท่าที่กูไปอ่านนิยายเคย์เซย์ที่ลูกหาบอวยนักอวยหนาว่าดีว่าเจ๋ง กูกลับรู้สึกว่ามันน่าเบื่อว่ะ มันน่าเบื่อยังไงรู้ไหมมันเดินเรื่องช้า เพราะมัวแต่บรรยายสีตาสีผมวิวทิวทัศน์แต่ละดอกหมดไปทีเกือบสิบบรรทัด พูดง่ายๆ คือเรื่องมันไม่เดิน แต่พวกนิยายกากเดนทั้งหลายเรื่องมันจะเดินเร็วกว่าอย่างเห็นได้ชัด เพราะส่วนใหญ่มีแต่บทสนทนา มันจับความต้องการของกลุ่มเป้าหมายได้มากกว่าว่ะกูว่า เพราะนักอ่านส่วนใหญ่เป็นเด็ก นั่นล่ะมั้งถึงจะเป็นคำตอบที่ถูกจริงๆ
>>789 อ่านของดอกป๊อปได้ก็อ่านพวกนี้สนุกได้
>>790 พวกนี้ติดกับดักนิยายชั้นสูง คิดว่าต้องทำแบบนี้แบบโน้นถึงจะเป็นนิยายที่ดี แต่นิยายที่ดีจริงๆ ประกอบด้วยแก่นเรื่องที่แน่น ภาษาเป็นสิ่งที่ทำให้เรื่องสมบูรณ์ พวกนี้เข้าใจกลับหัวกลับหาง คิดว่าภาษาที่ดีจะทำให้กลายเป็นเรื่องที่ดี มันควรไปด้วยกันก็จริง แต่นิยายคือร้อยแก้ว ความงามทางภาษาเป็นหาง ไม่ใช่ตัว ถึงภาษาของพวกนั้นมันจะกากเดนจริงๆ ก็เถอะ
นิยายป้าๆ ก็เหมือนกัน กูเคยอ่านอยู่เรื่องหนึ่ง นางเอกนี่แม่งคิดโคตรเยอะคิดทีหมดเป็นสิบบรรทัดเหมือนกัน ไม่รู้มันคิดอะไรนักหนา ทำสีหน้าก็อีก หนึ่งหน้ากระดาษนี่นางชักสีหน้าไปประมาณเกือบสิบครั้ง เดี๋ยวก็กัดริมฝีปากบาง เดี๋ยวก็เม้มเรียวปาก เดี๋ยวก็โกรธตาโต เดี๋ยวก็ขมวดคิ้ว และไอ้กิริยาแบบนี้ก็จะทำเฉพาะต่อหน้าพระเอกด้วยนะ ใครไม่รำคาญก็ช่างเถอะ กูนี่รำคาญจนอ่านต่อไม่ไหว
>>790 ไอ้คำว่าเดินเรื่องช้าเนี่ยมันต้องดูแก่นเรื่องด้วย ซึ่งคนอ่านไม่มีทางรู้ดีไปกว่าคนเขียนหรอก เช่นว่าวางเรื่องไว้ 100 ตอน มึงจะวกไปวนมาฉากละ 2-3 ตอนก็ไม่ได้ถือว่าเดินเรื่องช้าอะไร จะวนอยู่กับฉากที่เป็นช่วงสำคัญของเรื่องสัก 20 ตอนก็ยังไหว แต่ถ้านิยายมึงวางไว้แค่ 20 ตอน วางปมย่อยไม่จบใน 1-2 ตอนก็อาจช้าไปแล้ว
แต่แม่งก็มีนิยายบางเรื่องที่ใช้ภาษาเปลือยๆเดินเรื่องฉับๆ แต่เสือกมีเป็นพันตอนก็ไม่เห็นทีท่าว่าจะจบสักที แบบนี้กูว่าคนเขียนกากนะ แต่ก็นับถือใจมันที่เขียนได้ยาวขนาดนี้
ส่วนเรื่องสำนวนน่ะเอาให้อ่านรู้เรื่องไว้ก่อนน่ะดี แต่ยังไงถ้าจะให้กูอวยว่าเทพแม่งก็ต้องมีการเล่นกับภาษาโชว์สกิลให้เห็นบ้าง ไม่จำเป็นต้องพร่ำพรรณาเยิ่นเย้อตลอดแต่ก็ต้องมีการใส่ลูกเล่นบ้างเป็นบางจังหวะ ถ้ายังมา เฟี้ยวฟ้าว วี๊ด บึ๊ม ตู้ม โครม เพล้ง กูก็จัดให้แม่งเป็นได้แค่ไลท์โนเวลอะ
>>794 พูดถูกใจกูมาก นิยายมันมีสไตล์ของมัน นิยายของเคย์เซย์กูอ่านแล้วก็ชอบแต่ไม่ถึงกับตึ่ง ภาษาสวยเดินเรื่องช้าจริงแต่แม่งก็เป็นแบบมัน ไม่ถูกจริตก็ปิดไป นิยายสมัยใหม่ที่เด็กๆแต่งแม่งก็มีดีเรื่องดำเนินเร็วตรงประเด็น แต่สำนวนภาษาง่อย ถ้ามึงไม่คิดมากบางเรื่องที่ไม่ห่วยสัสก็อ่านสนุกได้
กูก็เขียนนิยายแบบเอื่อยๆแอบดำเนินเรื่องช้านะมึง กูรู้สึกว่านิยายกูไม่ใช่เร่งๆเพื่อให้พระเอกเก่ง แต่มันค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์กันไป เจอคนมาบอกว่านิยายช้า ไม่น่าตื่นเต้น ให้เพิ่มฉากหวือหวาหน่อย..กูก็ไม่รู้ว่าจะว่าไงดี อยากบอกว่ามันเป็นสไตล์อ่ะ
เรื่องดำเนินเรื่องเอื่อยนี่ไม่รู้จะพูดยังไงนอกจากคำว่ามันแล้วแต่พล็อตและแก่นเหมือนที่>>794บอก นิยายเรากว่าจะเข้าเรื่องจริงๆไกลมากแต่ทุกตอนจะมีการปูทางของมันเอาไว้ ทั้งปมเรื่องแล้วก็การเติบโตของตัวละครรวมถึงความสัมพันธ์กับตัวละครตัวอื่นๆในเรื่อง//ไม่ใช่ฮาเร็มนะหมายถึงแบบเพื่อนๆ บางเรื่องที่โชว์จุดพีคเลยแล้วแป้กก็เยอะไป
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าทุกเรื่องต้องยืด มันขึ้นอยู่กับสไตล์มากกว่า งานเขียนมันก็เหมือนงานวาดแหละทุกคนมีลายเส้นเป็นของตัวเอง อาจจะเริ่มจากการวาดตามนักวาดที่เราชอบแต่สุดท้ายแล้วมันก็ต้องมีลายเส้นของตัวเองอยู่ดีไม่มีใครเลียนแบบใครได้ตลอดอยู่แล้ว
แต่ก็ไม่ได้แปลว่า>>790 จะพูดผิดทั้งหมดเพราะบางเรื่องมันดำเนินเรื่องช้าแถมในตอนยังไม่มีจุดพีคอีกมันเลยรู้สึกเหมือนอ่านตอนนั้นไปแล้วไม่มีอะไรพัฒนาในตัวเรื่องเลย
มีนิยายเรื่องไหนที่พวกมึงคิดว่าเก็บไว้เป็นความทรงจำสมัยเด็กดีกว่ากลับมาอ่านใหม่อีกรอบตอนโตบ้าง?
>>798 ไพรด์ออนไลน์
สมัยยังไม่ตีพิมพ์ กูอ่านในเด็กดีรู้สึกสนุกมากกก ตอนนี้มาอ่านแล้วแบบ... ไม่น่าเลยกู น่าจะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ ต่อไป Orz
กูยกชื่อมาเพราะเรื่องนี้กูเพิ่งหยิบมาอ่านอาทิตย์ที่แล้ว สึด จบภาคแรกก็กัดฟันละ ไปไม่ถึงภาคสุดท้าย
ยังมีบารามอส กับเรื่องแนวโรงเรียนเวทมนตร์ เจ้าหญิงเจ้าชายนักฆ่าอะไรเทือกๆนี้ ล้วนเป็นเรื่องที่กูอ่านสมัยยังเบียวทั้งสิ้น นิยายสถาพรยุคนั้นเกือบทั้งหมดกูอ่านแล้วชอบ
ไม่นับเซวีน่ากับเสนาธิการ สองเรื่องนี้สำหรับเบียววัยกะเตาะอย่างกูอ่านแล้วรู้สึกน่ารำคาญมาก คำบรรยายเยอะไป เยิ่นเย้อ โตมากูว่าจะไปหามาลองอ่านอีกทีเปรีบเทียบความรู้สึก แต่เสือกขายทิ้งไปแล้วนี่สิ
ไหนๆ พูดถึงความต่างของนิยายที่อ่านตอนเด็กกับตอนโตกูขอยกมาอีกอันคือพิภพพญามังกร สมัยนั้นรู้สึกโคตรล้ำลึก คำขยายซ้อนคำขยายเทียบคำเปรียบเปรยเชื่อมคำราชาศัพท์ เหี้ยยยย เกินไอคิวกูมาก ต้องมาอ่านตอนโตถึงรู้เรื่อง
http://www.dek-d.com/board/view/3645177
คห.6 เอาใจกูไปเลย! บางเรื่องสร้างให้ตัวเอกหล่อลากดินจนสาวกรี้ดวิ่งไล่ตามยังกะติดสัด
>>806 แต่มันก็เป็นรีแอ็คในชีวิตจริงนี่หว่า คือไม่ต้องกะเทยก็ได้ ผช.บางคนแค่มีผญ.เข้ามาทำท่าอี๋อ๋อใส่ก็ขยับหนีเหมือนกันนะ
คือถ้าจะห้ามพระเอกหลบกะเทยนี่เดี๋ยวมึงก็ต้องห้ามพระเอกทรมานสัตว์ ห้ามพระเอกให้เงินขอทาน ห้ามพระเอกตะคอกใส่ผู้หญิงด้วยไหม ส่งงานเข้าประกวด UN equal เลย คือมึงจะห้ามไม่ให้พระเอกมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อเพศที่สามเหรอวะ มึงเป็นอุปฑูต LGBT เหรอดอก
>>809 ประเด็นมันคือการนำเสนอกลุ่ม LGBT มาในรูปแบบของตัวตลก บ้าผู้ชาย วิ่งล่าผู้ชาย แล้วให้พระเอกขยะแขยงหรือเปล่า แล้วทำไมนิยายแม่งต้องตอกย้ำวาทกรรมความเกลียดกลัว LGBT ที่กดทับเขาด้วยวะ มันสื่อให้เห็นหรือเปล่าว่ามีอคติทางเพศ ถ้าเขียนให้มันไม่มีอคติทางเพศได้มันก็ดีป่ะ กูล่ะขำ บางคนแม่งเขียนนิยายวาย แต่ยังเสือกนำเสนอกลุ่มรักเพศเดียวกันออกมาในเชิงเสียดสี ล้อเลียนเพื่อขบขันเหมือนเดิม แต่ลืมไป นี่มันเด็กดี แต่งเอาฟินเฉย ๆ อยู่แล้ว
ไอ้การปลูกฝังเรื่องความเท่าเทียมมอง LGBT มองว่าเป็นมนุษย์ คนทั่วไป ไม่ใช่เหมารวมกว่าต้องเป็นแบบใดแบบหนึ่ง มันไม่ใช่จะมานั่งสอน นั่งป่าวประกาศแล้วคนเราเข้าใจนะคะ ขนาดมึงเองยังเห็นประเด็นแค่ผิวเผินเลย ไม่อยากจะด่าปัจเจกบุคคล เข้าใจว่าโครงสร้างสังคมและวัฒนธรรมแม่งทำให้มึงคิดแบบนี้ เอาเป็นว่าต่อให้มันแค่เรื่องเล็ก ๆ ในนิยาย มันก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่สามารถช่วยในการการสร้างชุดความคิดใหม่ให้คนในสังคม
>>809 มันคงอยู่ในจุดที่ทำซ้ำ ทำบ่อยในนิยาย และเอามาใส่เป็นมุขตลกอย่างไร้ความหมายละมั่ง ไม่ได้อยู่ในจุดสื่อว่าตัวละครแม่งเป็นยังไงแบบถ้าใส่ฉากพระเอกทรมารสัตว์ก็เป็นจุดที่สื่อว่าอีพระเอกแม่งโรคจิตชอบทรมารสัตว์หรือไม่ก็เก็บกดเลยไปทรมารสัตว์ระบาย คือคงไม่มีใช้มั้ยว่าใส่ฉากนี้เพื่อเป็นมุขตลกผ่านมาผ่านไปไร้ความสำคัญ
>>809 มึงโยงมั่วละ เหยียดเพศเกี่ยวอะไรกับตัวอย่างที่มึงยกมาวะ ถึงในชีวิตจริงจะมีแบบนั้น แต่ก็ไม่ถึงกระโดดหนี ถอยห่าง หรืออะไรทำนองนี้ อาจมีแค่เขยิบห่างพอประมาณหรือลุกหนีเดินจากไปเฉยๆ แต่ก็ไม่ถึงขั้นแสดงอาการ "รังเกียจและเหยียดเพศ" แบบที่พวกนิยายกับละครทั้งหลายชอบยัดใส่นั่นแหละ เจอกระเทยวี้ดว้ายใส่ทำเป็นสะดุ้งอย่างกับเจอหมาขี้เรื้อน หอก! มึงหัดออกมาดูโลกความเป็นจริงมั่งนะ ไม่ใช่หมกตัวอยู่ในห้องเกรียนคีย์บอร์ดไปวันๆ กระเทยไม่ได้ทำตัววี้ดว้ายตลกคาเฟ่ทุกคนนะมึง ที่เงียบๆ ไม่แสดงออกก็มี ที่กล้าแสดงออกก็เยอะแต่ไม่ถึงขั้นเร่เข้าไปหาผู้ชายแล้วร้องวี้ดว้ายจะจับทำผัว (เว้นตอนเมาที่อาจสติหลุด) ส่วนผู้ชายแท้ที่เจอกระเทยจีบก็ไม่แสดงอาการ "ถอยห่างหรือกระโดดหนี" แค่บอกปัดหรือแสดงให้รู้ว่ากูชายแท้ไม่สนมึงนะ ไม่ก็บอกตรงๆ ว่ากูแมนว่ะแล้วเดินหนีไปเลย
น้องชายเรา (ชายแท้) เคยโดนกะเทยจีบ แต่มันก็ไม่กระโดดหนีหรือทำท่ารังเกียจเหมือนเจอแมลงสาบอะไรขนาดนั้นนะ แค่ยิ้มๆ ดึงมือออก แล้วเดินต่อไป
>>810 >>811 >>812 พวกมึงไม่เคยเจอคนแบบนั้นก็อย่าคิดว่ามันจะไม่มี กูเองเป็นคนที่ไม่ได้คิดมากอะไรกับพวกกะเทย เล่นๆได้แต่จริงจังไม่เอา
แต่กูรู้จักคนที่เกลียดแรงๆ แบบสะบัดมือหนี จ้องหน้า มีเพื่อนกูคนนึงก็เป็นแบบนี้ มันเคยโดนกะเทยตีตูดทีนึงก็สะบัดศอกอัดลิ้นปี่แม่งเลย หรือมีเพื่อนที่เคยเรียนวิชานึงในมหาลัยด้วยกันที่โดนอาจารย์เกย์แซว แม่งก็ลุกขึ้นบอกไปตรงๆว่าไม่ชอบ ด้วยน้ำเสียงจริงจังแบบเอาเรื่อง ทั้งๆที่อาจารย์แม่งก็เหมือนพูดเล่นๆ
ซึ่งไอ้คนพวกนี้หลายคนก็เป็นคนอารมณ์รุนแรง แต่หลายคนก็เป็นคนน่ารัก มีน้ำใจ เฮฮาปาร์ตี้เหมือนคนปกติ ไม่ได้หมายความว่าคนที่ไม่ชอบกะเทยจะต้องเลวร้าย หรือเป็นพระเอกไม่ได้ ก็ถามว่าด้วยเหตุผลอะไร ทำไมพระเอกถึงต้องมองเพศที่สามเท่าเทียม มึงไม่ได้เขียนนิยายส่งประกวด LGBT อวอร์ดสักหน่อย และยิ่งกว่านั้น ไอ้คนที่ควรจะโดนประนามมันคือกะเทยที่เข้ามาลวนลามพระเอกไม่ใช่เหรอวะ คือมึงหมายความว่าไง พระเอกต้องยอมรับการลวนลาม หรือไม่ก็ดึงมือออกมาอย่างแช่มช้าพร้อมส่งรอยยิ้มหวานอย่างนั้นสิ อีเหี้ย แม่งถูกคุกคามทางเพศนะเว้ย
>>815 มึงพูดถูก ทุกคนกำลังหลงประเด็น ไม่ใช่กะเทยหรอวะที่กระทำก่อน จากนั้นก็มีปฎิกิริยาตอบโต้จากผู้ถูกกระทำมากน้อยแล้วแต่ ก็แค่เรื่องธรรมดา
กูบอกเลยเรื่องมันเริ่มจากอีคนตั้งกระทู้มันเป็นเกย์ แล้วแสลงใจที่โดนรังเกียจก็เท่านั้น ทั้งที่นักเขียนไม่ได้ด่ามันซะหน่อย แม่งร้อนตัวฉิบ ปล่อยเบลอไปสิวะ
กูว่ามึงหลงประเด็นแล้ว อะไรคือการบอกว่าไม่เจอคนแบบนั้นคิดว่ามันจะไม่มี กูว่ากูก็เขียนไม่ได้อ่านยากนะ ให้กูลิสต์ทีละข้อเลยมั้ย
ต้นตอ => คนมีอคติทางเพศว่า LBGT ต้องตลก บ้าผู้ชาย กรี๊ดกร๊าด คุกคามคนอื่น => ตอกย้ำอคติด้วยการนำไปเขียนในงานเขียน => พระเอกเกลียด ขยะแขยงกะเทย
มันไม่ใช่ว่าพระเอกต้องมองเพศที่สามเท่าเทียมนะคะไอ้สัส ไม่ใช่ว่าพระเอกต้องยอมรับการถูกคุกคามทางเพศ แต่อีคนเขียนมึงควรจะเขียนให้เพศที่สามมีความเท่าเทียมในฐานะมนุษย์ มีศักด์ศรีความเป็นนุษย์ค่ะ ไม่ใช่เหมารวมว่าเป็น LGBT แล้วต้องเป็นตัวตลก
>>817 แล้วหมายความว่า LGBT จะต้องไม่ตลก ไม่บ้าผู้ชาย ไม่กรี๊ดกร๊าด ไม่คุกคามคนอื่นเหรอวะ?????? คืออะไร ต้องเขียนให้ LGBT เป็นกลุ่มคนที่สงบเงียบน่าสงสารและเป็นจำเลยของสังคมเท่านั้นเรอะ ส่วนชายจริงหญิงแท้นี่จะเขียนยังไงก็ได้ ให้เป็นตัวตลกก็ได้ ทำตัวเปิ่นๆฮาๆจนไปถึงหื่นๆก็ได้??
หรือถ้ามึงจะบอกว่าห้ามเขียนให้กระทบทุกเพศเลย คือไม่ต้องมีตัวฮา ไม่ต้องเล่นมุกส่อเสียดใต้สะดืออะไร แบบนี้มึงจะไม่ไปก้าวก่ายงานของคนอื่นไปหน่อยเหรอวะ มึงคิดว่าตัวเองดีมาจากไหนถึงได้ทำตัวเป็นตำรวจศีลธรรม?
งั้นกูเล่นเดอร์ตี้โจ๊กบ้าง
A : รู้ไหมว่าทำไมเราถึงเตะผ่าหมากผู้หญิงไม่ได้
B : ทำไมวะ?
A : เพราะมันผ่าอยู่แล้ว
แบบนี้จะลากกูไปฆ่าไหม?
>>817 มึงสั่งใครเขียนไม่ได้ ถ้าอีคนเขียนแม่งเกลียดLGBTจิงมึงก็เปลี่ยนมันไม่ได้จริงมั้ย เพศที่สามมันผิดปกติ สังคมยังรับไม่ได้ทั้งหมดยังอคติอยู่จริงมั้ย
กูจะบอกว่าเรียกร้องโดยไม่ดูบริบทจะทำให้หายนะ คนที่ไม่สนใจแม่งก็ยิ่งงงทำไมพวกLGBTเรื่องเยอะ นิยายเกรียนๆไม่ได้เจตนาด่าล่อแค่ขำๆแม่งยังโวยวาย
มึงกลัวค่านิยมผิดๆมันก็ผิดมาชาตินึงแล้ว มึงอยากขอสิทธิ มึงก็ช่วยไปประณามนิยายที่แม่งเจตนาด่าชัดๆ มึงแจ้งพี่เว็บแจ้งตำรวจก็ยังได้ถ้ามึงไม่ชอบ
มึงต้องเข้าใจว่าคนมีเหี้ยทุกเพศแหละ ชายหญิงธรรมดาก็มีเหี้ยเกลียดเพศที่สาม เพศที่สามก็มีเหี้ยทำตัวน่ารังเกียจสมควรโดนด่าไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง
มึงคุมใครไม่ได้ แถมมึงบังคับให้คนอื่นเห็นตามมึงก็ไม่ได้ ไม่งั้นมึงแหละที่ทำตัวคุกคามคนอื่น กูไม่ได้เกลียดLGBT แค่อยากเตือนสติ ออกตัวแรงน่ะไม่เคยช่วยให้มีอะไรดีขึ้น
มันก็ยังดีที่ตั้งกระทู้นะกูว่า ตอนนี้คนเขียนนิยายส่วนใหญ่ที่อ่านกระทู้ก็จะมีความคิดประมาณว่า "เออจริงว่ะ ต้องระวังเรื่องเพศละ" บ้างล่ะ แต่ในมุมมองของคนอ่านอาจจะมีบางคนไม่พอใจประมาณว่าเรื่องเยอะอย่างมึงบอกนั่นแหละ
ส่วนตัวกูเห็นค้าน เพราะมันปิดกั้นอิสระของนักเขียน ถ้าไม่เขียนผิดกฎหมายอะไรที่ตั้งไว้ก็เขียนได้ทั้งนั้นแหละ ในประเด็นนี้พวกมึงพูดถึง ปฏิกิริยาของตัวเอกที่โดนกระเทยกระทำ แม่งจะทำอะไรก็เรื่องของมันดิ มันอาจจะทำเกินเลยบ้างเพราะมันเป็นนิยายป่ะวะ ยังไงก็ถือว่าอยู่ในขั้นป้องกันตัวเอง มันไม่ได้เขียนอย่างเฉพาะเจาะจงให้ผู้อื่นรู้สึกรังเกียจสักหน่อย มันก็แค่สองสามบรรทัดในนิยายเท่านั้นแหละ แล้วการค้านตัวอย่างที่พวกมึงยกๆ กันมาแม่งก็บ้าเกินไป มึงบอกว่าไม่มีใครกระโดดหนีหรืออะไรแบบนั้นหรอก ไม่จริงว่ะ มึงจะไปตรัสรู้ได้ไง มันก็แค่คุยกันในวงแคบๆ แค่นี้แหละ
กุมาจากแชท อยากเสือกบ้าง
ทำไมจะเขียนนิยายแล้วเอากระเทยมาเป็นตัวตลกไม่ได้วะ ถ้ายึดตรรกะนั้นนักเขียนก็ไม่สามารถเขียนเพศหญิงเพศชายเป็นตัวตลกได้เช่นกันสิ อย่างนี้มันไม่ได้เรียกร้องความเสมอภาคทางเพศแล้วนะมึง แบบนี้มันเรียกร้องให้เพศตัวเองเหนือกว่าเพศอื่นแล้วนะ แล้วที่สำคัญกูคิดว่าตัวเอกมันก็มีสิทธิ์จะเกลียดใครก็ได้ไม่ว่าตัวละครอีกตัวจะดีหรือไม่ดี ในชีวิตจริงคนที่ถูกเกลียดไม่จำเป็นต้องเป็นคนเลวเสมอไปนะเว้ย เกลียดเพราะแม่งดีเกินก็มี เกลียดเพราะแม่งสวยเกินก็มี กูเพลียกับการเรียกร้องแบบนี้ว่ะ
กูกำลังคิดว่าถ้าพวกมึงมองว่าการเขียนให้ LGBT เป็นตัวตลกแบบนี้ แล้วถ้าสมมติเปลี่ยนไปเขียนให้ชาย-หญิงกลายมาเป็นแบบนี้ มึงจะเรียกร้องไหม? หรือจะบอกว่ามันอยู่กันคนละบริบท แล้วมันจะนำไปสู่การแสดงออกความเหนือกว่าของเพศสภาพ การได้รับสิทธิพิเศษ ซึ่งไอ้การกระทำแบบนี้มันไม่ใช่เป็นการเรียกร้องความเท่าเทียมทางเพศว่ะ กูคิดว่าถ้ามึงเห็นว่ามันเล่นแรงกันเกินไปจะแจ้งพี่เว็บแบนไปเลยก็ได้ แจงเหตุผลให้ จะไปคุยกับตัวคนเขียนเลยก็ได้นะถ้ามึงเห็นว่าคุยได้ กูเข้าใจว่าสื่อมันมีส่วนช่วยในการผลิตซ้ำความคิดเดิม ๆ แต่จะปิดกั้นไม่ให้ทำทุกอย่างเลยก็ไม่ได้เหมือนกัน
ก็ใช่ว่าไม่ได้ แต่ที่เห็นส่วนใหญ่มัน stereo type ในเชิงเหยียด เพื่อให้ยึกภาพออกง่ายๆ ถ้ามึงเคยอ่านนิยายของดอกป๊อปจะรู้ดีว่ามันเหยียดเพศหญิงแค่ไหน กระดิกตีนก็เข้ามาเลียใข่ท่านเปกาซัสแล้ว ลองปรับเป็นกระเทยมึงก็จะเห็นภาพ
นิยายนะมันจะเขียนอะไรก็ได้ แต่มันก็สะท้อนตัวตนของคนเขียนด้วย ในบริบทนี้ไม่ได้หมายถึงการทำให้กระเทยเป็นตัวตลก แต่เป็นการสร้าง stereo type ว่ากระเทยเป็นแบบนั้นหมด และเป็นการเหยียด
ประเด็นสำคัญคือการใส่มานั้นจำเป็นกับเนื้อเรื่องหรือไม่ กูจะพูดในองค์รวมนะ อย่างเช่นฉาก 18+ อย่างการข่มขืน โอเคเรารู้ว่ามันไม่ดี เวลาเขียนคนส่วนใหญ่จึงละรายละเอียดไป แต่ถ้ามันจำเป็นต่อเนื้อเรื่องบางอย่าง การบรรยายฉากข่มขืนก็ทำได้
การเหยียดแบบนี้ก็เช่นกัน ถ้ามันจำเป็นต่อเนื่อเรื่องจะใส่มามันก็รับได้ แต่การใส่มาเพื่อเหยียดหยามเป็นสิ่งที่เกินความจำเป็น เหมือนตัวอย่างที่กูยกไปด้านบน ลองเปลี่ยนกระเทยเป็นผู้หญิงแล้วให้ทำอะไรต่ำๆ ดูสิ ใครๆ ก็มองว่าเหยียดเพศ ไม่เฉพาะกับกระเทยหรอก
ถ้าอยากรู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นผิดหรือไม่ผิด การเปลี่ยนตลค.ดูจะทำให้เห็นภาพได้เยอะ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับบริบทและเนื้อเรื่องด้วย แต่อย่างที่พวกมึงทุกคนคงจะรู้ดี พวกที่เอามาล้อส่วนใหญ่มันไม่คิดถึงขั้นนั้นหรอกว่าสำคัญต่อเนื้อเรื่องหรือไม่
ขอถามแทรก ถ้ากุแต่งให้ตัวละครเอกฝ่ายหญิง ขี้อ่อย ทำตัวร่านเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจ หรือบางทีก็เพราะความคัน แบบนี้ถือว่าเหยียดเพศหญิงรึเปล่า
>>826 ถามแบบนั้นยังไม่พีค เพราะไอ้ประเด็นหญิงกะเทยนี่แม่งเล่นกันจนปรุแล้ว เล่นกันจนกูสงสัยว่ามันจะโอเวอร์อะไรขนาดนั้น
เอาเป็นว่าแบบนี้ดีกว่า ให้ตัวละครผู้ชายเป็นพวกหื่น ไล่ปี้ผู้หญิงไปทั่ว พอท้องก็ไล่ให้ไปเอาเด็กออก อยู่ให้แม่หม้ายรวยๆเลี้ยง ทำตัวเป็นแมงดาปีกทองไปวันๆ
คือไอ้ตัวละครแบบนี้คนแม่งจะชอบด่าว่าเหี้ย แต่จริงๆแล้วการเขียนแบบนี้แม่งเป็นการเหยียดเพศชายปะวะ มันอาจไม่ได้เหี้ย แค่มีแรงดึงดูดทางเพศสูงผสมกับความต้องการสืบพันธุ์ที่สูงตามก็ได้
ไม่สับนิยายกันแล้วเหรอเพื่อนโม่งงงง
ทำยังไงให้คนอ่านมันมาเม๊นนิยายกันเยอะๆ บ้างว่ะ เม๊นชม หรือเม๊นด่าก็ยังดี
>>830 อะ กูชี้เป้าให้
http://writer.dek-d.com/lasantra/writer/view.php?id=1284326
เรื่องนี้ดิ ผ่านพิจารณากับสถาพรละ เคยติดท็อปด้วย
http://writer.dek-d.com/minikikaboo/writer/view.php?id=1304540
>>836 เรื่องนี้กูชอบนะ แต่เวลาอ่านต้องดึงสติมากๆ เพราะตัวละครเยอะและพล็อตแลดูมหากาพท์(กูเขียนคำว่ามหากาพท์ถูกป่ะนิ) อ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆ ดี บางทีก็อยากตบหัวนางเอก บางก็อยากกอดปลอบ 55555 ถ้าออกเป็นเล่มจริงแล้วเกลาอะไรๆ ให้สละสลวยกว่านี้ก็อาจจะอุดหนุน ...แต่ว่ามันมีหลายภาคจุง T v T
>>847 ก็ขอให้เป็นงั้น แต่กุรู้สึกว่าคนที่เข้ามาอ่านเรื่องกุนี่ค่อนข้างหวงเม้นมากกก กุถามลองถามหรือพูดคุยท้ายนิยายก็เงียบ ลองใส่คำผิดในชื่อตอนหรือต้นเรื่องก็ไม่มีคนแก้ให้ = = แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มีคนเข้ามาอ่านละมั้ง
ปล ดราม่า อันดับ5 หมวดแฟนตาซี สำหรับคนอยากเผือก http://writer.dek-d.com/rimama11/story/viewlongc.php?id=1439988&chapter=34
ไม่ใช่ว่าตอนจบโรเซนเนียจะเหมือน cheecky angel ที่ตอนจบนางเอกคิดไปเองว่าตัวเองโดนสาปให้เป็นผู้ชายนะเว้ย
ส่วนตัวกูไม่ค่อยชอบการใช้ภาษาในการเล่าเรื่องของเรื่องนี้ แบบที่มันสั้นๆ บรรยายครึ่งบรรทัดหลายๆย่อหน้า มันแบ่งเป็นท่อนๆส่วนๆ เหมือนยังบรรยายไม่ค่อยเก่ง ค่อนข้างน่ารำคาญ แต่มันก็อ่านง่าย เด็กน่าจะชอบอ่านนะ
>>851 กูทนอ่านจนถึงตอนล่าสุดแล้ว เฉลยประมาณนั้นแหละแต่ซับซ้อนกว่านั้นหน่อย
ถ้าวางสมองทิ้งไว้ถือว่าเป็นเรื่องที่พออ่านได้ เนื้อเรื่องแม่งมั่วชิบหายไร้เหตุผลไร้ logic มากอารมณ์แบบคนเขียนแม่งยัดทุกอย่างลงไปมั่วๆตามใจตัวเอง
ยิ่งอ่านที่คนเขียนบ่นๆในแต่ละตอนบอกเลยว่าคนเขียนคนนี้เยอะจริงๆ
กูขี้เกียจอ่านต่อแล้วว่ะ ไม่ไหวๆ
อ้อ ไร้ความสมจริงของเนื้อเรื่องด้วย ตัวละครในเรื่องแม่งเปลี่ยนนิสัย/การกระทำจากหน้ามือเป็นหลังมือได้ตลอดเวลา กูอ่านแล้วหงุดหงิดชิบหาย
>>836 กูตะลุยอ่านถึงบทที่ 76 ขอสับหน่อยว่ะ
ช่วงแรกกลิ่นแรงบันดาลใจมันฟุ้งมาก ซึ่งกูจะพยายามไม่คิดมากเพราะนิยายส่วนใหญ่ที่ได้แรงบันดาลใจมักจะย่อยไม่หมดเนื้อหาเลย "คล้ายๆ" มากไปหน้อย แต่พอกูอ่านต่อไปเรื่อยๆ ก็เห็นพัฒนาการดีขึ้นนะ กลิ่นแรงบันดาลใจลดลงไปเยอะ เริ่มมีความเป็นออริมากขึ้น ซึ่งกูจะสับตอนนี้แหละ
หอก! เจ้าชายเย็นชาห่าอะไรวะ เป็นน้ำแข็งได้ไม่ถึงสิบบทก็หลุดคาร์กลายเป็นพวกหน้านิ่งไม่ค่อยพูด หลุดแบบไม่มีเหตุผล เก็บอารมณ์เก่งตรงไหนวะ ก็ยิ้มได้หัวเราะเป็นพูดยาวๆ ก็ได้ จะเอามาดเจ้าชายน้ำแข็งหรือแอบซาดิสต์หรือผู้ชายเงียบๆ เป็นพ่อบ้านทำอาหารเก่งบ้าถ้วยชาก็เลือกซักอย่างหนึ่งสิ มาปนกันมั่วแบบนี้ทำเอากูนึกว่าเป็นพวกสามบุคลิก แล้วตอนจะแก้คำสาปให้แม่จะประกาศให้คนรู้ทั้งประเทศเพื่อ? ต้นไม้หายากเลี้ยงด้วยเลือดตัวเองไม่ใช่ของส่วนรวม มีพลังวิเศษที่ศัตรูอยากได้เลยต้องคอยระวังไว้ แล้วตอนใช้มึงจะประกาศให้คนอื่นรู้ทำไมวะ แอบทำเงียบๆ ก็ทำไปดิ จะหามุกให้ศัตรูบุกมาชิงของก็หาวิธีอื่นที่มันเนียนกว่านี้หน่อยสิ เช่นข้อมูลรั่วไหลจากคนสนิท แต่นี่ประกาศให้คนทั้งประเทศรู้ เอิ่ม... เป็นเจ้าชายที่โง่มากว่ะ หรือคนเขียนวะที่โง่ แล้วตอนแม่ฟื้นก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องการต้นรับกลับมาเลย ราชินีหลับไปสิบกว่าปีมึงจะไม่จัดงานเฉลิมฉลองอะไรหน่อยเหรอ? ทำอย่างกับว่าราชินีไปเที่ยวต่างประเทศเดือนเดียวแล้วเพิ่งกลับมา อืม....
>>860 เห็นด้วยว่ะ หรือโลกในนิยายนั้นพระจันทร์เต็มดวงทุกสามคืน?
สับต่อนะ เนื้อเรื่องก็เดินเร็วไป ข้อดีก็คือมันไม่ยืดเยื้อ ไม่มีเวิ่นเว้อ แทรกอดีตได้ดีไม่ชวนงง และนี่คือข้อเสียอีกอย่าง ไร้ความงามทางภาษา บทบรรยายสั้นหวน ช่วงความคิดมาเขียนผสมกับบทบรรยายได้มั่วซั่วจนกูต้องย้อนอ่านหลายรอบว่านี่ใครคิดวะ
อยากบอกว่าช่วงหลังๆหนักกว่านี้อีกว่ะ
โม่งนักสับทั้งหลายกูอยากให้พวกมึงลองสมัครเป็น freelance แจ่มว่ะ ที่เค้าประกาศอยู่อ่ะ แต่หาเรื่องที่น่าตีพิมพ์ท่าจะยากว่ะอ่านกันตาแฉะไม่ค่อยมีแววเท่าไหร่ แต่ถ้ามึงหาได้ก็ได้ค่าขนม? เรื่องละ5000
>>866 กูเจอนิยายเสียวแบบที่ตัดฉากไปธัญวลัย อยากรู้ว่ามันจะไปไกลได้แค่ไหน อ่านไปพอๆ 50 ตอน นอกจากเนื้อเรื่องเหี้ยๆ ตรรกะวิบัติ โคตรไม่สมเหตุสมผล นิยายมันระหว่างตอน 10-50 เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหนึ่งวัน พระเอกล่อนางเอกไปแล้วอย่างต่ำ 4 รอบ แต่ยังไม่แตก เลยมีฉากล่อไปเรื่อยๆสลับกับการดำเนินเรื่อง กูอึ้ง เพิ่งเคยเจอแบบนี้ //open my eyes to the new world
สงสัยนิยายมันจะดำเนินเรื่องจบได้ภายใน 3 วันในนิยาย
ใครพูดเรื่องตัวละครเย็นชาไม่จริงวะ กูเห็นหลายเรื่องล่ะ ยัยตัวร้าย ยัยจอมหยิ่ง นายจอมโหด นี่ตัวร้ายหรือมันปัญญาอ่อนวะ นิสัยหยิ่งๆ พออ่านเนื้อในคือมันหยิ่งแค่ 5ตอนแรก เจอนางเอกแล้วหงอเป็นหมาเลยนะมึง ยิ่งเย็นชาปนกันมั่ว พูดมากชิบหาย ชื่อเรื่องไม่เมคเซ้นกับตัวละครอย่างแรง ไม่นับเรื่องซาตาน ปีศาจอะไรของแม่งอีกนะ
กู >>873 กูเหมารวมหลายเรื่องนะ ไม่ทันได้คิดถึงกิ่งน้า 5555555555 แต่กูขอบ่นหน่อย มึงงงง มึงเขียนนิยายคิดชื่อเรื่อง กรุณาให้ตัวะครมึงเมคเซ้นกะชื่อเรื่องด้วย ไม่ก็เจอหน้าแว่บแรกอย่าให้ตัวเอกรีบตีโพยตีพายว่าหมอนี่มันหยิ่ง เย็นชา จริงๆแล้วมันอาจจะแค่พวกสันดานเสียหรือขี้เก๊กเฉยๆ นี่มาถึง เจอหน้าไม่พูดด้วย ...เย็นชาจัง นิสัยไม่ดี โว๊ะ เจอหน้าครั้งแรกถ้าไม่เฟรนลี่มึงจะให้จับจูบตรงนั้นเลยป่ะวะ
อย่าจุดธูปเรียกนางมา
มีนิยายเรื่องไหนที่เขียนออกมาแล้วพระเอกดูหยิ่ง เย็นชาจริงๆมั่งป่ะ? อยากได้ตัวอย่างศึกษาแฮะ แล้วถ้าเย็นชาจริงๆมันจะรักกับนางเอกยังไงหว่า หรืออยู่ที่นิสัยนางเอกด้วย?
กูเคยเชื่อว่าคาโลนี่เย็นชาแล้วนะมึง 5555555555555555
กูว่าพระเอกเย็นชาแบบเย็นชาจริงๆแม่งไม่มีอยู่จริงว่ะ ครือนางเอกต้องสามารถทลายเกราะ กำแพงน้ำแข็ง อะไรของพระเอกจนได้ แล้วพระเอกสุดยอดเย็นชาก็จะกลายเป็นคนโรแมนติก มุ้งมิ้งเหี้ยๆ มองนางเอกตาเชื่อม รักจริงหวังแต่ง หึงแรงมาก อะไรแบบนี้อ่ะมึง
อยากลองเขียนพระเอกเย็นชาบ้าง กูไม่เคยเขียนอ่ะ ขอลองเล่นหน่อยได้มั้ย
ร่างสูงตวัดสายตามองเด็กสาวที่ตัวสั่นระริกอยู่บนพื้น เรียวคิ้วกระตุกเข้าหากันก่อนจะคลายออกในชั่ววินาที ดวงหน้าคมกลับมาเรียบเฉยดุจรูปปั้นหินสลัก ริมฝีบางขยับขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงทุ้มต่ำไม่บ่งบอกอารมณ์ที่ดังออกมา
"เจ้า...น้ำลายหยดแล้ว" ยังไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ขยับตัว เขาก็หมุนตัวเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงชายผ้าคลุมสีน้ำเงินเข้มอันสะบัดตามการเคลื่อนไหว
อร๊าง... สายตาของเจ้ามันช่างบาดลึกลงกลางใจเหลือเกิน มองข้าอีกสิ...มองอีก เลิฟมีไลค์ยูดูน่ะ เคยได้ยินไหม?
แม่งกลายเป็นนิยายตลก 555555555
เย็นชามึงคือซึนเดเระฉบับตัวผู้ใช่ไหม
เย็นชากับเงียบเหมือนกันมั้ยวะ
>>896 ไม่น่าเหมือนว่ะ เงียบคืออาจจะเป็นคนดี อ่อนโยน อบอุ่น บลาๆ แค่พูดน้อยจนแทบไม่พูดป่ะ กูคิดเอาเองนะ ถ้าเย็นชานี่ต้องดูที่การกระทำกับความคิดหรือลักษณะนิสัยมากกว่ามั้ง
กูว่าคาโลนี่ไม่เย็นชานะเอาจริงๆ มันเป็นเด็กมีปมป่ะเลยทำให้นิสัยมันเป็นงั้น ห่า ยิ่งหลังๆรักกับเฟรินนี่มาดเย็นชากูหายไปไหนโม้ดดดด #เจ้าชายเย็นชานั้นไซร้ไม่มีจริง ตัวละครสไตล์นี้จะเรียกว่าซึนเดเระอย่างที่ >>895 ว่าก็น่าจะเข้าข่ายมั้ง /แวะมาเสือกแล้วก็ถือเผือกจากไป
คูลเดเระนี่เย็นชามั้ย?
กูมีเพื่อนคนนึงที่พอจะเข้าเค้าคำว่าเย็นชา คิดว่าน่าจะประมาณนี้
1. ไม่ค่อยพูด แต่ถ้าพูดจะโผงผาง ไม่รักษาน้ำใจคนฟัง
2. เวลาอยู่ในกลุ่มจะนั่งนิ่ง ไม่พูดคุยมากนัก เวลาสนใจฟังสิ่งที่คนในกลุ่มคุยกันจะมีรัศมีบางอย่างที่ทำให้คนอื่นรู้สึกอึดอัด
3. ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง (แต่มีเหตุผล) ถ้าไม่ได้ดั่งใจจะบ่นแรงๆ แบบไม่รักษาน้ำใจคน คนฟังก็หน้าชา (เพราะมันจริง - เช่น ออกทริปแล้วต้องรอคนที่ไม่รักษาเวลา ก็จะสบถออกมาตรงๆ "ทำไมต้องรอ มันเสียเวลา")
4. ถ้ามั่นใจในเหตุผลของตัวเอง จะแย้งอีกฝ่ายแบบไม่สนใจว่าจะหักหน้าอีกฝ่ายหรือเปล่า
5. มีปมบางอย่าง ที่ถ้ามีใครกระตุ้นจะรู้สึกโมโหและของขึ้นทันที
6. ด้วยเหตุผลเหล่านี้เองที่ทำให้ใครหลายๆคนไม่ชอบ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปแหยมตรงๆอยู่ดี
7. แต่เจ้าชายเย็นชาก็ไม่สนใจด้วย พวกมึงไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตกูขนาดนั้น
กูอ่านเรื่องโรเซเนียจนถึงตอนล่าสุด สับต่อนะ
กลิ่นแรงบันดาลใจโชยหึ่งเลยโว้ยยย! ตอนแรกกูนึกว่าคงจะมีแค่ช่วงแรกๆ แต่ผ่านมาร้อยกว่าตอนมาทั้งดุ้นเลย ลอกบุคลิกยังไม่พอ ยังเอาประวัติมาก็อป แค่ก! ดัดแปลงซะครบทีม แรกๆ ก็มังงะ(ที่กลายเป็นอนิเม)และหนึ่งนิยายแฟนตาซีไทยในตำนาน ตอนนี้มีเกมจีบหนุ่มแวมไพร์(ที่กลายเป็นอนิเมเช่นกัน) ด้วยว่ะ เรื่องบุคลิกกูยังพอถูไถว่ามันใช้กันเกลื่อนเพราะเป็นที่นิยม แต่ถึงขั้นเอาอดีตมาด้วยนี่คืออะไร? กูนึกว่าจะพัฒนาดีขึ้นนะเรื่องแรงบันดาลใจเนี่ย ซึ่งมันก็พัฒนาขึ้นจริงๆ ด้วยว่ะ แต่พัฒนาเอาเกมจีบหนุ่มมาใช้นะ... ต่อไปจะเอาไลท์โนเวลมาด้วยปะวะ?
และลำดับการตัดฉากก็มั่วมาก ความคิดผสมกับบทบรรยายยังชวนมึนไม่พอเรอะ ถึงเอาการตัดฉากคั่นแทรกสลับกันทุกสามย่อหน้า ถ้าอยู่ในที่เดียวกันยังพอว่า นี่อยู่คนละซีกโลกยังตัดมารวมคั่นกลางได้อย่างไร? มาทีสั้นๆ ไม่ถึงห้าบรรทัดแล้วย้อนกลับมาเนื้อเรื่องหลักคือเก่า คือถ้าใส่ช่วงแรกหรือช่วงท้ายของบทมันจะพอใช้ได้ อารมณ์เหมือนฟังเพลงฝรั่งแนวคันทรี่ดังคลอเบาๆ จู่ๆ ก็มีเพลงร็อคแนวเมทัลดังขึ้นให้ตกใจเล่นสักสามวิแล้วเงียบไป จากนั้นมันก็ดังขึ้นแล้วเงียบอีก เสียบรรรยากาศมากกก แล้วลักษณะตัวละครจะอุปมาเหมือนอะไรก็เอาให้แน่นอนหน่อยสิวะ แรกๆ ตาสีแดงดั่งโกเมน ต่อมากลายเป็นสีเพลิงเฉยเลย มันแดงคนละเฉดเลยนะเว้ย! ถ้าเป็นสีเลือดหรือสีกุหลาบก็พอถูไถ แต่นี่สีเพลิง? เอิ่ม...แล้วยังเรื่องตัวละครที่แข่งกันรูปงามหรือหล่อมากกก คนแรกว่าหล่อโคตรคนที่สองหล่อกว่า แต่ก็ยังสู้คนที่สามไม่ได้ แต่ไอ้คนที่สี่นั้นหล่อล่มเมือง คนที่ห้าหล่อจนชายแท้ยังหลง ส่วนคนที่หกหล่อกว่าไอ้ห้าคนที่ผ่านมารวมกัน ทว่าคนที่เจ็ดนั้นหล่อจนเวลาเหมือนหยุดนิ่งไปเลย บลาๆ แหม...เป็นสร้างฮาเร็มที่น่าอิจฉาจริงๆ
ข้อดีที่กูพอเห็นได้ คือการเดินเรื่องที่ไม่ยืดยาดเอื่อยเฉื่อย มุกตลกก็พอไหว แสดงด้านมืดในสังคมมาเปรียบเทียบได้ดี แต่พอหักลบกับ "แรงบันดาลใจ" ถึงสามเรื่อง(ที่กูพอรู้นะ อาจมีมากกว่านั้นแต่ก็ไม่รู้จัก) คาร์แร็กเตอร์ตัวละครที่ไม่คงที่ การบรรยายความคิดกับสภาพแวดล้อมปนกันมั่ว การลำดับฉากที่ตัดแทรกได้ชวนเสียบรรยากาศ กูขอให้คะแนนเรื่องนี้ 6/10
>>902 เปล่า กูเคยสิงอยู่ห้องนินทาสับเรื่องของกิ่งน้ากับเจ้มุรา พึ่งย้ายมาห้องนี้ก็สับเรื่องนังหนูพริมกับเรื่องนี้แหละ คือกูถ้าจะวิจารณ์ก็จะพยายามอ่านให้ถึงตอนล่าสุดแล้วสับ เพราะถ้ารีบสับตั้งแต่เนิ่นๆ อาจไม่ได้เห็นพัฒนาการที่(อาจ)ดีขึ้น เว้นแต่มันจะเหี้ยมากจนกูทนอ่านไม่ไหว เช่น เรื่องของเจ้มุราที่กูยอมแพ้ในสองบทแรก
ช่วยแปะนิยายที่บรรยายแบบบุคคลที่ 1 ดีๆ ให้หน่อย อยากได้เป็นแนวทาง
กูอ่านนิยายของหนูพริมจบแล้วนะ สั้นๆเลยคือ...ความเมคเซ้นคืออะไรเอ่ย?
>>907 กูก็เพิ่งอ่านจบ กูไม่รู้สึกเลยว่าพระเอกมันเย็นชาหรือหยิ่ง คาร์แม่งเปลี่ยนไปภายในสามบท ไวกว่าโรเซเนียอีก แล้วนางเอกที่ฝึกมาดีใยกลายเป็นตัวถ่วงให้พระเอกต้องช่วยตลอดล่ะเหวย จะสร้างสถานการณ์ให้พระเอกโชว์หล่อมึงไม่จำเป็นต้องให้นางเอกเป็นตัวถ่วงก็ได้ กลัวความสูง ไม่ยอมหนีเพราะจะอยู่คู่พระเอกเพื่อเป็นพลังคอยช่วยเหลือ (ทั้งที่มึงกำลังถูกจับเป็นตัวประกันใช้ข่มขู่เนี่ยนะ?) สรุปคือนิยายเรื่องนี้มุ่งจะจบแบบแฮปปี้ให้ตัวเอกรักกันสมหวังในตอนจบ แต่ระหว่างนั้นก็ต้องมีบทให้รู้ว่าตัวเอกนั้นรักมั่นกันเพียงใด สายใยผูกพันกันเพราะอะไร ซึ่งบทที่ว่ากูอ่านแล้วถึงกับกรอกตามองบน ถึงกระนั้นมันยังมีข้อดีตรงที่บรรยายได้กระชับไม่ชวนงงหรือเวิ่น (ซึ่งมันเป็นข้อดีข้อเดียวที่กูหาเจอ) ข้อเสียคือตรรกะตัวละครแม่งประหลาด สร้างสถานการณ์ได้วิบัติโคตรๆ ใส่ปมปริศนามาเรื่อยๆ ทั้งที่ของเก่ายังแก้ไม่หมด(เข้าใจนะว่าจะโยงไปถึงเรื่องอื่นในซีรี่ส์ แต่มึงช่วยใบ้ให้หน่อยก็ได้ ใส่มาปมละบทนี่คืออะไร?) ตัดสลับมุมมองบุคคลที่หนึ่งภายในบทเดียวกัน (ทำไมไม่แยกเป็นคนละบทไปล่ะเหวย) สรุปกูให้คะแนน 4/10 แต่เพิ่มพิเศษให้อีก .5 เพราะกลิ่นแรงบันดาลใจไม่ค่อยมี รวม 4.5/10
>>908 แก้ๆ กลอกตานะไม่ใช่กรอกตา และเรื่องอื่นในซีรี่ส์กูกำลังคิดว่าจะเสียสละเวลาว่างอันมีค่าไปอ่านดีไหม? รอโม่งคนอื่นมาเปิดก่อนละกัน
ปล.กูขอตั้งชื่อตัวเองว่า โมโม่(จั)ง /ตัด "จั" กลายเป็นโมโม่ง ลบวงเล็บมันจะกลายเป็นโมโม่จัง ตั้งแบบนี้เพราะอยากเพิ่มความน่ารักให้โม่งว่ะ(?)
>>908 ตอนจบพีคสุดคืออีพระเอก มึงรอจนน้องมึงโตจนอายุเกือบ7ปีเลยเหรอวะ แทนที่จะรีบมาหานางเอก นางเอกอยู่บนโลกมนุษย์สามเดือน แต่โลกมึงเกือบ7ปี เชี่ยมาก เป็นกูกูต่อยทีนึง แต่โดยสรุปที่กูอ่านมา มันเป็นกลิ่นตายแล้วข้ามโลกไปต่างมิติที่มีคนเรียกตัวเองว่าเป็นยมทูต ไม่ได้มีธีมของโลกหลังความตายอย่างที่คนเขียนบอกชัดเจนขนาดนั้น ยกเว้นช่วงพิพากษาความดีกับเลวตอนแรก บิบิ
เราแต่งนิยายเกี่ยวกับยมทูต เห็นหนูพริมแต่งยมทูตออกมาแบบนี้แล้วเรารับไม่ได้อ่ะโม่งๆ
พีคสุดของพริมคือพระเอกจะตายแต่มาร้อง save and sound
คนจะตายยังมาร้องเพลงมันใช่เรื่องป่ะ?
สำคัญสุดเลยคือเพลงนี้ไม่ได้มีเนื้อหาชวนฝัน ถ้าจะเอาเพลงมายัดให้ได้ช่วยเข้าใจความหมายที่แท้จริงของเพลงด้วย เลือกให้มันถูกๆหน่อยมันขัดใจ
>>917 บทสัมพาทย์สิมึง 555 ว่าแต่ที่มันบอกเอาคาร์แรคเตอร์มาจากคนจริงรอบตัว ถ้ามีใครมาลอกก็ไม่ยอม โอเค อันนี้ปกติ แต่ไอ้ประโยคถัดมานี่สิ "และจะไม่ยอมด้วยถ้ามีคนมาขอซื้อลิขสิทธิ์ ไม่ยอมขายต่อให้ตั้งราคาสูงแค่ไหนก็ตาม" คือไรวะ ไม่อยากให้สนพ.เอาไปพิมพ์เหรอ ไม่น่านะ ส่วนใหญ่ใครก็ต้องอยากให้สนพ.มาติดต่อไม่ใช่เหรอ แล้วการเอาชีวิตจริงมาดัดแปลงเขียนนิยายแฟนซี มันต้องปกป้องขนาดนั้นเลยเหรอวะ
>>919 กูอุตส่าห์ไม่พิมพ์แล้วหอยหลอด 555555555 ตอนกูอ่านเจอคำว่า สัมพาทย์ คิ้วกูกระตุกเลย นั่งมองอยู่นานว่าแม่งผิดตรงไหน อ่อ ผิดตรงนี้นี่เอง อ่านแล้วกูก็สะดุดตรงนั้นเหมือนมึงอ่ะ เอาคาร์มาจากคนรอบตัวไม่แปลก แต่แปลกที่บอกว่าให้ราคาสูงแค่ไหนก็ไม่ขายให้ ไม่มีทางขายเด็ดขาด.... ห๊วงขนาดนี้เก็บไว้อ่านเองมั้ย
>>918 ผิดเรื่องละมึง โรเซเนียนะไม่ใช่ยมทูต มังงะคือเรื่อง Cheeky Angel (อันนี้คนเขียนก็บอกโต้งๆ ไว้ท้ายบท) ส่วนอีกสองก็ถูกตามที่มึงว่า แรกๆ กูก็ไม่รู้นะว่าสี่ขุนพลนี่ "ได้แรงบันดาลใจ" จากเกมจีบหนุ่ม แค่รู้สึกว่าบุคลิกทำไมมันคุ้นๆ จัง พออ่านถึงโหมดย้อนอดีตกูนี่นึกได้เลย แม่งเอาทั้งดุ้นตั้งแต่บุคลิกยันประวัติ ถ้าได้ตีพิมพ์เมื่อไหร่แล้วมีคนรู้จักมากขึ้น พวกสาวกแฟนเกมจะออกมาแฉไหมวะว่านิยายเรื่องนี้ "ได้แรงบันดาลใจ" มาจากเกมจีบหนุ่มชนิดที่ว่ามึงเอามาแปลไทยแล้วเรียบเรียงเป็นนิยายกลายเป็นแฟนฟิค หาใช่ออริจินอลที่ผสม "แรงบันดาลใจ"
>>908 กูชอบที่มึงสับมากมันทำให้กูไม่ต้องนั่งอ่านด้วยเพราะกูอ่านต่อไม่ไหว คนเขียนหลายชอบเขียนให้นางเอกเป็น Damsel in Distress แต่เธอเก่งนะแต่... /มองบน >>927 แรงบัลดาลใจ + ยำเรื่องอื่นๆรวมกันกับเกมจีมหนุ่มนี่กูไม่โอเคว่ะ เหมือนเขียนแฟนฟิค crossover มังงะxอนิเมะ ถ้ากูซื้อโรเซเนียมาอ่านกูคงเศร้าดีนะช่วงหลังกูไม่ได้อ่านแนวนี้อีกเลย
อยากรู้ว่าเหมือนกันยังไง ให้มึงลองอ่านเปรียบเทียบดู
เกมจีบหนุ่มที่ว่า มีสปอยประวัติตัวละครทั้งสี่แบบย่อๆ
http://my.dek-d.com/dekdee/story/viewlongc.php?id=1063436&chapter=5
โรเซเนีย บทที่ทำให้กูรู้ว่าลอก- แค่ก! ได้แรงบันดาลใจมา แค่สลับบุคลิกนิดหน่อยแต่ประวัติเกินครึ่งก็ใช่ละ
http://my.dek-d.com/minikikaboo/writer/viewlongc.php?id=1304540&chapter=140
ห่าราก! เกริ่นมาซะดีจนกูนึกชมว่ามีพัฒนาการดีขึ้นนะ พอได้กลิ่นแรงบันดาลใจกูนี่อึ้งเลย หนักกว่าช่วงแรกอีก อ่านไปเรื่อยๆ ซักบทสองบทยิ่งชัด
แรงบันดาลใจแรงกล้าขนาดนี้สถาพรก็ยังให้พิมพ์หรอวะ เขียนนิยายสมัยนี้แม่งง่ายดีจัง ควานหาพล็อตกับตัวละครในเมะมายำๆกันก็ได้แล้ว
ปล.แอบสงสารโม่งที่เอาโรเซนเนียมาแนะนำนะ เหมือนเอามาฆ่าให้ตายยังไงไม่รู้
กูจำได้ว่าคนเขียนเขาบอกว่า อย่าด่วนตัดสินนิยายเขา อะไรทำนองนี้ไม่ใช่เหรอวะ? ที่บอกว่าช่วงแรกได้แรงบันดาลใจมานะ แต่ช่วงหลังไม่เหมือน?
ปรากฏว่าช่วงหลังนั้นไซร้...
ผ่านการพิจารณาแล้วด้วยสิ ถ้าเรื่องมันแดงขึ้นมาจะมีผลอะไรมั้ยวะ โดนยกเลิก? หรือต้องรอให้พิมพ์ออกมาแล้วมีคนแย้งถึงจะสนใจกัน พอถึงตอนนั้นก็คงจะมีแบบก็พิมพ์แล้วนี่ แก้อะไรไม่ได้แล้วนี่แหงๆ
แย้งให้เป็นรูปธรรมไปเลยดีกว่าป่ะวะ อยากรู้ว่าสนพ.จะทำไง
>>936 กูว่าสถาพรไม่รู้มากกว่าว่ะ คือบารามอสนี่ยังพอถูไถว่าเป็นนิยายไทย(ที่ได้แรงบันดาลใจเยอะเหมือนกัน)ที่เป็นตัวอย่างให้คนรุ่นหลัง แต่เรื่อง Cheeky Angel นี่อย่างเก่า กูก็เพิ่งรู้จักตอนที่คนเขียนมันบอกนี่แหละ ส่วน Diabolic lover นี่ถึงจะมีอนิเมแต่มันก็รู้จักในวงแคบๆ ของพวกแฟนเกม
เฮ้ย แรงบันดาลใจห่าอะไรเยอะแยะงี้วะ คือปกติแรงบันดาลใจแม่งต้องแบบ กูไปอ่านลอร์ดออฟเดอะริงมากแล้วสนุกจุงเบย กูเขียนนิยายแฟนตาซีที่มีการเดินทางเพื่อปกป้องโลกควบคู่ไปกับสงครามดีกว่า หรือไม่ก็ กูอ่านแฮร์รี่แล้วสนุกจุงเบย กูเขียนนิยายเกี่ยวกับโรงเรียนเวทมนต์ที่มีหอสี่หอแล้วให้ตัวเองค้นหาความลับและก็ผจญภัยในโรงเรียนดีกว่า
ไอ้ที่แบบ เริ่มเรื่องนี่ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องนี้ ตัวโกงได้แรงบันดาลใจมาจากคาร์ตัวนี้ ฉากนี้เอาแรงบันดาลใจมาจากเรื่องนั้น ปมนี้เอาแรงบันดาลใจมาจากอีกเรื่องนึง บทสนทนานี้ชอบมาก เป็นแรงบันดาลใจจากตอนที่ a พูดกับ b ในเรื่อง xxx
นี่แม่งไม่ใช่นิยายแล้วมันสัส นี่แม่งยำสามกรอบ ห่า
>>942 อย่าเรียกนิยายเช่นนี้ว่ายำสามกรอบ ต้องเรียกให้ทันสมัยหน่อยว่า "มิกซ์แฟนฟิค"
พูดถึงเรื่องแรงบันดาลใจ กูว่าส่วนมากที่ออกมาแบบนี้มีสองสาเหตุหลัก 1.ย่อยแรงบันดาลใจไม่หมด เผลอติดมา 2.ประทับใจหรือชอบมาก อยากต่อยอดในแบบของตนเอง เลยสร้างโลกใหม่ขึ้นมาแล้วดัดนิดแปลงหน่อยยัดเนื้อเรื่องส่วนที่ "เป็นแรงบันดาลใจ" เข้าไปในตัวละครที่สร้าง
นิยายที่ได้แรงบันดาลใจแบบแท้จริงคือเขียนออกมาแล้วไม่ค่อยรู้สึกถึงแรงบันดาลใจที่ว่า รู้สึกคล้ายๆ ว่าจะใช่แต่ไม่เหมือน
คือนิยายเด็กดีมันมักง่ายเขียนขี้เกียจแปลงอะไรเยอะ อ่านไปนิภาพไลท์โนเวล หรือนิยายแปลเด้งขึ้นหัวหลายเรื่องเลย
สถาเคยสนเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ เมื่อก่อนแค่วิวเยอะต่อให้ขยะแค่ไหนก็เอาไปขาย เทพกระบี่หมื่นล้านยังโดนทาบทามเลย
โม่งอารี โมโม่(จั)ง โม่งไหนก็ได้ สนใจสับเรื่องนี้ป่ะ กูไปเจอมาแล้วเฟลแรง นิยายแบบนี้ยอดวิวคอมเม้นเฟ็บเยอะกว่านิยายหลายเรื่องที่กูชอบอีก ฮือออ http://writer.dek-d.com/rffgdshd/story/view.php?id=1459782
>>948 กูโมโม่(จั)ง ทนอ่านถึงบทที่ 5 และกระโดดข้ามไปที่บทนรกตอนที่ 6 ขอยอมแพ้ว่ะ สับเลยละกัน
ไอ้คนเขียนมึงรู้จักนิยายไหมหา! ที่มึงเขียนนี่จะเรียกว่าบทละครท่องจำกูยังกระดากปากเลย บทบรรยายสั้นหวนมีเหมือนไม่มี การจัดเว้นวรรคย่อหน้าติดลบ บทสนบทนาและความคิดมึงอัดมาอยู่ในบรรทัดเดียวกันทำไมวะ เดินเรื่องในมุมบุคคลที่หนึ่งหรือสามก็เอาให้แน่ๆ ดิ คิดว่าใส่เครื่องหมายคำพูดกับ ' ' ก็แยกบทสนทนากับความคิดออกได้โดยไม่ต้องเว้นวรรคจัดย่อหน้าใหม่เรอะ ลองกระโดดข้ามไปอ่านนรกตอนที่ 6 เผื่อว่าอาจจะมีพัฒนาการดีขึ้นแต่ระหว่างนั้นกูอาจทนไม่ได้ แต่ก็ยังห่วยเหมือนเดิม ฟัก!
ส่วนเนื้อเรื่องนี่กูขอนิยามว่าดอกปอปหมายเลขสอง มีความเป็นขยะวรรณกรรมมากพอกัน พระเอกเป็นหนุ่มน้อยวัยเรียนที่มีฉากหลังเป็นฆาตรกรฆ่าชิงทรัพย์ จู่ๆ ก็ถูกวาร์ปมาต่างโลกอย่างงงๆ เห็นระบบเกม RPG ก็ทำเป็นมึนนิดหน่อย จากนั้นก็นั่งคิดเองเออเองแล้วก็เข้าใจทุกอย่างในพริบตาโดยไม่ต้องมีคนสอน ฉลาดมากกก! ต่อไปก็เจอมังกรแก่ในถ้ำที่ถูกผนึก คุยกันเรื่องถ้าพระเอกไม่เชื่อใจมังกรกก็จะฆ่า ถ้าเชื่อใจก็จะไม่ คุยกันสลับกับการต่อสู้โดยมีมังกรโจมตีฝ่ายเดียว สุดท้ายพระเอกก็ปลดผนึกให้มังกร ซึ่งมังกรก็สัญญาว่าถ้าพระเอกช่วยปล่อยจะมอบพลังให้ แล้วพอกันหนีออกไปจากเกาะลอยฟ้าที่ขัวมังกร พอถึงพื้นดินมังกรก็กลับลำไม่ยอมทำตามสัญญาและจะชิ่งหนีไปดื้อๆ แต่ถูกพระเอกลอบเชือดปีกรีดเลือดไปนานแล้ว เดินไม่กี่ก้าวก็ล้มครืน พระเอกผู้แสนฉลาดและเก่งมากกก ก็เฉลยว่าตอนเข้าไปในถ้ำมีเควสฆ่ามังกรโผล่มาให้เห็น เลยวางแผนฆ่าตั้งแรกแล้ว(ทำไมมึงไม่เกริ่นให้คนอ่านรู้หน่อยวะว่าจะมีเควสโผล่ขึ้นมา ถ้าอยากอุบไว้เป็นปริศนามึงไม่ต้องบอกเนื้อเรื่องก็ได้ แค่บรรยายว่ามีความผิดปกติบางอย่างที่พระเอกมองเห็น เช่น มีจอภาพแสดงตัวอักษรมากมายปรากฏขึ้นบนพื้นถ้ำ)
พอฆ่ามังกรสำเร็จตามเควสเวลก็พุ่งยิ่งกว่าเติมทรู จากสิบหกกระโดดไปถึงสามร้อยกว่า ได้สกิลใหม่มาก็ลองกดใช้รัวๆ เป็นเรียกอุกกาบาตออกมาห่าใหญ่แล้วเสือกทำให้พระเจ้าของโลกนี้ตายซะงั้น เลยทำให้พระเอกได้ฉายาผู้ฆ่าพระเจ้า พร้อมกันนั้นเวลก็อัพไปถึงห้าร้อยกว่า แหม...แค่บทเดียวเวลมึงก็เกือบตันแล้วเนอะ เร็วจัง
ต่อนะ หลังจากนั้นพระเอกก็ใช้อีกสกิลหนึ่งเป็น "เนตรพันลี้" มองได้กว้างมากและไกลโคตร เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกโจรสามคนรุมยำ ด้วยความเลวในสันดานพระเอกจึงเมินเฉยและจะเดินจากไป ทว่าทันใดนั้นพระเอกก็ฉุดคิดได้ช่วยไว้ดีกว่า เพื่อประโยชน์ในวันนี้และวันหน้า จากนั้นพระเอกก็วิ่งไปช่วยแล้วโชว์สกิล "โคตรอภิมหาเทพทรู" ตบโจรกระจอกเวลสิบกว่าๆ ตายในพริบตา จากนั้นก็เนียนตีซี้กับผู้หญิงที่เป็นถึงจอมเวทของกองทัพเวลสิบแปด(สูงกว่าโจรแล้วมึงแพ้ได้ไงวะ คิดจะยัดบทพระเอกโชว์เทพเก็บฮาเร็มก็หาบทที่ดีกว่านี้ไม่ได้เรอะ เช่นมอนสเตอร์รุม แต่นี่...คนเวลสิบกว่าๆ)
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เกิดความซาบซึ้งบุญคุณของพระเอกผู้แสนดี จึงเล่าเรื่องโลกนี้ให้พระเอกฟังคร่าวๆ และบอกว่าจะตอบแทนบุญคุณในภายหน้าตามที่พระเอกต้องการ จากนั้นก็แยกกันที่หน้าเมือง พระเอกปลอมประวัติจากเทพทรูเวลห้าร้อยเป็นหนุ่มน้อยสามัญเวลสิบหก ซ่อนฉายาแล้วไปทำบัตรผ่านเมือง และด้วยสกิลพิเศษที่ทำให้แสกนเห็นเลเวลข้อมูลส่วนตัวของคนอื่นทำให้พระเอกรู้ว่าเจ้าหน้าที่หญิงคนนี้อายุมากกว่าที่ตาเห็น บลาๆ ทิ้งท้ายบทว่าพระเอกจะออกไปหาที่ซุกหัวนอน ซึ่งกูขอหยุดเพียงเท่านี้เพราะทนความเบียวที่เอ่อล้นและความแกรี่ที่ฟุ้งมากเกินไปไม่ไหววะ ที่มีคนสนใจเยอะคงเพราะมันพล็อตนิยมไปต่างโลกเจอระบบเกม RPG+พระเอกเก่งเทพ+ฮาเร็ม ซึ่งตัวเอกที่เหมือนคนเขียนจะสร้างให้เป็นพวกแบดบอยหน้าซื่อ ซึ่งกูก็พยายามคิดนะว่าที่เลวคงเพราะมีปม หรือเลวตั้งแต่ต้นแต่ถ้าผ่านไปก็จะเริ่มทำตัวดีเอง แต่พอกูลองกระโดดอ่านไปนรกตอนที่ 6 พระเอกเลวสุดขั้วชั่วสุดยอดละ หาได้มีพัฒนาการอันใดไม่
สรุปคะแนน หาข้อดีไม่เจอ กูให้ -10 พร้อมคำนิยาม "เศษเดนนิยาย"
/กูยังคงเป็นพวกมองโลกในแง่ดีอยู่นะ เห็นว่าน่าจะเป็นเรื่องแรกที่คนเขียนแต่งเลยนิยามเพียงเท่านี้เพราะคงไร้ประสบการณ์เลยสร้างผลงานแบบนี้ออกมา ถ้าเขียนมาหลายเรื้องแล้วยังห่วยไม่เปลี่ยนแปลง กูจะนิยามว่า "สวะวรรณกรรม" เพราะมันไม่น่าจะเรียกว่านิยายได้ด้วยซ้ำ นิทานยังสูงกว่าเลย
>>960 กูโม่งอารี กูไปอ่านต่อมาให้มึงถึงบทที่ 11 ละ คือหลังจากที่ไอ้พระเอกเนี่ยมันไปช่วยผู้หญิงคนที่มึงว่าแล้วน่ะ ก็ไปหาที่ซุกหัวนอนเป็นโรงแรมของหญิงม่ายที่ผู้หญิงคนนั้นแนะนำ พระเอกก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้หน้าเหมือนแม่ของมันมาก มีอยู่วันนึงมีพวกกักขฬะมาที่ร้าน มาลวนลามผู้หญิงเนี่ยแหละ ประมาณว่าผัวมึงติดเงินกูเอาไว้ มึงต้องเอาตัวมาใช้หนี้แทนอะไรงี้ พระเอกก็เลยโชว์เทพข่มไอ้พวกนั้นเอาไว้ แล้วเปย์เงินให้ผู้หญิงม่าย (ชื่อเฮเลนน่า) ไป
จากนั้นพระเอกก็ไปทำภารกิจล่าจระเข้อะไรสักอย่าง แล้วได้ไปเจอคู่แข่งที่เป็นหัวขโมย (ชื่อไรเนอร์มั้ง จำไม่ได้) พระเอกสู้ชนะ หัวขโมยหนีไปได้ พระเอกก็จัดการจระเข้แล้วเจอหีบสมบัติ ข้างในนั้นมีแหวนที่ใส่แล้วจะทำให้ล่องหนได้ แล้วทีนี้พระเอกก็กลับมาที่ที่พัก เฮเลนน่าก็บอกประมาณว่ากูรับเงินของมึงไม่ได้จริงๆนะ พระเอกก็บอกว่าเอาไปเถอะสัส บลาๆ สุดท้ายก็ยอมรับเงิน ทีแรกกูก็นึกว่าแม่งจะมาสายฮาเร็มแล้ว แต่จู่ๆแม่งก็เกิดอีเว้นท์ที่ไอ้พวกกักขฬะที่ตามก้อร่อก้อติกผู้หญิงม่ายคนนี้มาจับตัวเธอไป บอกว่าเฮเลนน่าเป็นแม่มด (เฉลยว่าไอ้คนพวกนั้นนับถือลัทธิบูชามังกร ไอ้อ้วนตัวหัวหน้าเป็นสังฆราช) พระเอกก็เดือดมากเลยใส่แหวนล่องหนลอบเร้นเข้าไปในที่ของพวกลัทธินั่น แล้วฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมด ไอ้อ้วนสังฆราชก็จับตัวเฮเลนน่าเป็นตัวประกัน แต่พระเอกแม่งเลือดขึ้นหน้าแล้ว เลยฆ่าแม่งทั้งสองคนเลย (อ้าว แล้วมึงจะมาช่วยทำไมวะอีสัส) พอฆ่าคนทั้งหมดตายแล้วพระเอกก็ผันตัวไปเป็นฆาตกรโดยสมบูรณ์ เดินทางไปตามหาตัวหัวขโมยไรเนอร์ แล้วบอกให้มันมาช่วยสร้างสงครามโลก เหตุผลคือเพราะพระเอกอยากทำ (?) ไรเนอร์ก็อิดออดนิดหน่อยแต่ก็ตกลง แต่มีข้อแลกเปลี่ยน 2 ข้อคือ 1. จะต้องไปขอความเห็นชอบจากเพื่อนของมันก่อน และ 2. พระเอกต้องไปช่วยหาของบางอย่างให้ไรเนอร์
อ่ะ อ่านถึงเท่านี้ ขอให้คะแนนแบบหยาบๆเลยแล้วกัน
คำผิด : ไม่ค่อยเห็นการสะกดคำผิด ไม่เห็นการพิมพ์ตก แต่ส่วนใหญ่เป็นคำง่ายๆ กูให้เยอะหน่อย 7.5/10 ไปเลย
การบรรยาย : ต่ำตมชิบหาย แบบนี้เรียกนิยายเหรอวะ ตัวหนังสือติดกันเป็นพรืด ขาดการเว้นวรรค ฉากก็ไม่บรรยาย อะไรก็ไม่บรรยาย บทสนทนากับความคิดตีกันยุ่งเหยิงไปหมด กูให้คะแนนในฐานะที่ยังพออ่านรู้เรื่องที่ 2/10 คะแนน
ตัวละคร : เบียว แกรี่ แมรี่ โกง เวอร์ เทพแบบไร้เหตุผล เลือดเย็นแบบงงๆ เหมือนคนเป็นโรคประสาท ตอนแรกบอกว่าฆ่าคนเพื่อเอาเงินไปใช้ซื้อปัจจัยสี่ แล้วมึงจะตัดหัวตัดแขนตัดขาแม่งทำไม เหี้ยเอ๊ย กูให้คะแนนความเป็นคนแม่ง 2/10 คะแนน
เนื้อเรื่อง : อันนี้อ่านยังไม่จบ (ไม่ถึงตอนล่าสุด) เลยไม่ขอให้คะแนน เพราะไม่แน่ว่าอาจมีอะไรดีๆซ่อนอยู่ ซึ่งเท่าที่อ่านมานี้ก็มองเห็นว่ามีเส้นเรื่องให้เดินอยู่นะ ไม่ได้ออกทะเลไปไหนไกล เห็นเป็นสเต็ปตั้งแต่ พระเอกมาถึงต่างโลก เดินทางเข้าเมือง ตามหาของ มีอีเวนท์ เดินทาง มีอีเวนท์ใหม่ ซึ่งก็ถือว่าพอใช้ได้ (ถ้าไม่นับความสมเหตุสมผลอะไรอื่น)
สรุป 11.5 / 30 ไม่ผ่านว่ะ
>>966 อืมมมมมม พูดก็พูดเถอะ กูให้คะแนนเรื่องนี้ (ฆาตกร) มากกว่าเรื่องแคตตาล็อกนั่นนะ 1. คำผิดน้อยกว่า 2. เนื้อเรื่องดูมีไลน์ของการดำนเนินเรื่องชัดกว่า
ในเรื่องของการบรรยาย แคตตาล็อกพระเจ้าทำได้ดีกว่านิดหน่อย แต่มาเสียตรงที่คำผิดบานเบอะ อ่านแล้วโคตรสะดุด ส่วนตัวละคร แคตตาล็อกเบียวแบบเด็กๆเขียน เหมือนจับนู่นมายัดใส่นี่ให้มันเทพๆ แต่เรื่องฆาตกรนีคือจงใจให้มันเก่งเทพอยู่แล้ว มาถึงก็จับยัดจัดเต็มเลย เนื้อเรื่องแคตตาล็อกก็ดูมั่วๆ ไม่เหมือนกับฆาตกรที่ดูชัดเจนมากกว่าว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร
สรุป แย่พอกัน แต่แคตตาล็อกแย่กว่าหน่อยว่ะ
เพื่อนโม่งกูขอถกประเด็นเรื่องอัพถี่ๆบ่อยๆแล้วจะติดท็อปเอง มันจริงแค่ไหนวะ
เห็นพวกมาบ่นเรื่องนิยายกากขึ้นท็อป แล้วทำไมแม่งไม่อัพถี่ๆดูบ้าง แต่งเก็บไว้ก่อนแล้วค่อยมาอัพทุกวันเอายอดวิวดิวะ
จากที่กูเดาเอาเอง นอกจากอัพบ่อยแล้วเรื่องมันต้องโดนเด็กๆด้วย แต่คนแต่งหลายๆคนทำไม่ได้เพราะคิดแบบที่เด็กชอบไม่เป็น ถึงอัพทุกวันก็ไม่ติดท็อป
กูอยากรู้ว่ามีใครลองแต่งโดยหวังติดท็อปป่าววะ ใครอัพทุกวันแล้วติดท็อปหรือวิวเยอะบ้างมึงไม่ต้องบอกชื่อนิยายตัวเองก็ได้
>>971 บางทีมันก็ต้องเลือกระหว่างการผลิตงานเขียนที่ดี กับการผลิตงานเขียนที่ติดท็อปอะว่ะ
คือไม่ใช่ว่างานเขียนที่ติดท็อปไม่ดีนะ แต่เท่าที่เห็นก็แบบ......... มันเกาะตลาดได้ไง ตลาดของเด็กดีก็คือนักอ่านวัยรุ่นที่ไม่มีความเข้าใจความงามด้านภาษามากนัก กูเคยอ่านบางคอมเมนต์ แม่งบอกว่าถ้าเห็นเรื่องไหนพยายามบรรยายสวยๆนี่จะปิดไปเลย อ่านยาก ชอบแบบเรียบๆมากกว่า กูแทบร้องไห้
คือบางทีก็ต้องยอมรับว่าการพยายามฝืนบรรยายเยอะๆทั้งที่สกิลตัวเองยังไม่ถึงเนี่ยมันอาจกลายเป็นเวิ่นเว้อจนคนอ่านงงได้ แต่มันก็เป็นสิ่งที่นักเขียนพึงมีปะวะ คือพยายามบรรยายไปก่อน อันไหนงงก็ปรับแก้ ค่อยๆเกลาภาษาตัวเองไป ดีกว่าที่จะเขียนทื่อๆแบบ โจเดินไปในตลาดเจอผู้หญิงผมทองหน้าตาสวยคนหนึ่ง (วิ๊ดวิ่ว //ผู้เขียน) "สวัสดี" โจเข้าไปทัก "ชื่ออะไรครับ" (แหมหน้าม่อนะโจ //ผู้เขียน) ปะวะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น จะงงหรือไม่มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับทักษะของคนเขียนอย่างเดียว มันต้องเอาทักษะของนักอ่านเข้ามาคิดร่วมด้วย มันก็มีงานบางชิ้นที่กูเห็นว่าเขียนด้วยภาษาที่ค่อนข้างดี บรรยายลื่นๆสวยๆไม่งง แต่คนอ่านน้อยฉิบหาย ตัวกูเองชอบอ่านงานที่ใช้ศัพท์แปลกๆนะ เช่น โอภาปราศรัย ประดักประเดิด อากัปกิริยา ฯลฯ แต่คำพวกนี้ก็ใช่ว่านักอ่านในเว็บจะเข้าใจทุกคน กูเชื่อว่าบางคนแม่งก็คงเอาไปบ่นนั่นล่ะว่าเขียนเหี้ยอะไรงงชิบหาย
อัพถี่ๆอาจทำให้ขึ้นท็อปได้จริง แต่คนทั่วไปที่ไม่ได้ว่างนั่งเกาไข่อยู่ที่บ้านทุกวันไม่มีทางเขียนงานดีๆ อัพลงเว็บได้ทุกวัน (แบบไม่ซอยตอน) ได้แน่ๆ และกูก็ยืนยันว่ากูยอมให้งานที่กูลงทุนลงแรงเขียนไม่เป็นที่รู้จัก ดีกว่ารีบๆปั่นให้ติดท็อปแต่เนื้อในกลวงโบ๋จนคนที่เขามีความรู้มาค่อนแคะเอาได้ว่างานแบบนี้ติดท็อปมาได้ยังไง
>>971 กูกะทำงี้อยู่ กูติดนิสัยชอบเขียนไปแก้ไป บางทีขึ้นตอนใหม่ได้ 3 ย่อหน้าก็กลับไปรีไรท์ตอนเก่าให้สอกคล้องกับตอนใหม่
กูคิดว่าถ้าอัพทีละตอนเนื้อหาจะไม่สอดคล้องกันคนอ่านจะงง กูเลยกะจะแต่งให้จบก่อนแล้วค่อยลงทีเดียว น่าจ 100 ตอนกว่าได้
นิยายกูข้อเสียอย่างคือเปิดเรื่องช้า กูกะปูพื้นไป 10+ ตอนแล้วหักมุมเปิดเรื่อง แต่สไตล์นี้คนไม่นิยมวะ บางคนด่าว่ากากด้วย
พวกวิจารณ์นิยายชอบบอกว่าต้องดึงดูดตั้งแต่ตอนแรกๆ อ่าน 3 ตอนแล้วยังไม่ไปไหนคือนิยายไม่ดี ไม่มีคนอยากอ่าน
แต่กูลองดูที่วางพล็อตทั้งหมดที่วางไว้แล้ว ถ้าเปิดเรื่องเลยมันจะขาดบางอย่างที่กูอยากให้คนเห็นในตัวพระเอก กูเลยลังเลว่าจะยังไงดี
>>979 ลองดูก็ได้นะ ไม่เสียหายหรอก แค่อาจเสียเวลาไปบ้าง
เน้นพิมพ์บทสนทนาเยอะ บรรยายไม่ต้องมี เอาเป็นเรื่องประมาณว่าพระเอกเป็นนักเลงในโรงเรียนแห่งหนึ่งที่บังเอิญเดินสะดุดท่อหัวฟาดพื้นตาย พระเจ้าสงสารเลยส่งไปเกิดในโลกใหม่ แต่พระเอกโกงพระเจ้าด้วยการขโมยคฑาพระเจ้าไป จะเสกอะไรก็ได้ตามใจปรารถนา แล้วก็โชว์พาวล่าฮาเร็มไปเรื่อยๆ เจอปัญหาอะไรแล้วตันก็ใช้มุกแอบได้ยินตัวโกงคุยกัน
เอาเป็นชื่อ the god's wand : เกรียนตะลุยต่างโลกกับคฑาแห่งพระเจ้า เขียนแม่งตอนสั้นๆ ตอนละฉาก สัก 2-3 หน้า อัพแม่งวันละสามสี่ตอน ไม่ดังให้เหยียบ
ขอขัดจังหวะแป๊บ กระทู้จะเต็มแล้ว ใครตั้งกระทู้เป็นก็เตรียมตั้งได้แล้วมั้งกูว่า เพราะกูตั้งไม่เป็น ; A ;
>>981 กูเขียนโดยยึดมุมมองบุคคลที่ 1 แบบเรื่อง maginal operation เป็นพื้นฐานนะ ดังนั้นมันจะไม่ค่อยมีเรื่องการพรรณณาอะไรมากนัก น่าจะไหวอยู่
แต่กูกังวลเรื่องการเปิดเรื่องวะ แรกๆ มันช้ามาก แต่ก็จำเป็นต้องให้ข้อมูลว่าพระเอกเป็นยังไง เพราะนิสัยนี้เป็นจุดสำคัญมากที่ทำให้เกิดเรื่องทุกอย่าง
คือพระเอกก็เป็นแบบนี้แต่แรก แต่มันปิดทุกอย่างไว้ไม่ให้ใครรู้ พอทุกอย่างเปิดเผยถึงได้ทำตัวแบบนี้ แต่นิสัย 2 หน้าก็เป็นของจริงเช่นกัน
ถ้าไม่มีบทก่อน turning point ประเด็นที่กูวางไว้จะอ่อนไป แถมเรื่องนี้เป็นปมที่จะใช้ตอนจบด้วยสิ ไม่อยากเร่งเลย
จะแต่งนิยายโม่งสมคบคิดเรอะ 555
>>987 ใช่มั้ยล่ะ การอัพยังงั้นแม่งโคตรยากเลย
ช่วงนี้กูชอบติดเล่นๆว่ะว่าไหนๆก็แต่งไม่ค่อยเก่งอยู่แล้ว งานคงออกมาไม่ดีมากแต่ก็คงไม่ห่วยทุเรศอะไรขนาดนั้น กูเลยอยากลองปลดปล่อยความเบียวว่ะ แบบแต่งเหมือนไอ้แคตตาล็อกพระเจ้าหรือพ่อฆาตรกรต่างโลก เอาให้ซูให้ไร้เหคุผลสุดๆ ประชดตัวเองไปเลยแม่ง คงผ่อนคลายความเครียดดี 555
>>995 คือให้เขียนแบบสั้นๆ ตู้มเดียวไม่ต้องปรู๊ฟคำผิดอ่านทวนเลยก็ทำได้นะ แต่รู้สึกแย่กับตัวเองว่ะ ...แต่ระยะนี้คิดแบบมึงเหมือนกัน อยากปลดปล่อยความเบียว ถ้าเบียวแล้วมันนิยมมันก็ควรเบียวเพื่อสร้างฐานแฟนคลับก่อนเปล่าวะ แล้วค่อยกลับมาเป็นคน (แต่ก็ไม่มีอะไรยืนยันได้อยู่ดีว่าแฟนคลับกลุ่มนั้นจะตามมาเรื่องใหม่ด้วย เพราะอาจจะอ่านแค่เบียวอย่างเดียว)
ปิดมู้จ้า
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.