กุอ่านถึงตอนที่ห้า (บทที่สี่)
เริ่มมาบทนำ ท่านเจ้าจิบกาแฟแล้วถามเลขาว่าเอเลนน่าหรือลูกสาวไปไหน จากนั้นบทต่อไปๆ ไปเรื่องของน.ส.อารียา แช่มชื่น อายุ17ที่ถูกยมทูตรับตัวไปด้วยข้อผิดพลาดทำให้ต้องอยู่ที่ปรโลกหรือเมืองจารานีเป็นเวลาชั่วคราวเพียงสามเดือน
กุขัดใจบทนำมาก เพราะมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับบทต่อๆ ไป (อาจมีแต่กุอ่านไม่ถึง) ไม่มีการเกริ่นธีมหรือโทนของเรื่องให้ผู้อ่านรู้ ดังนั้นจึงถือว่ามันไร้ประโยชน์ แถมใจความก็สั้นนิดเดียวแต่นักเขียนพยายามยัดข้อมูลใส่มาเพื่อให้ยาวขึ้นอย่างเช่น ท่านเจ้าปรโลกเป็นวิญญาณจึงอิ่มทิพย์ แดกเพราะอยากแถมหล่อมาก ยมทูตไปสวรรค์ไม่ได้แต่เอเลนน่าเป็นลูกครึ่งนางฟ้าจึงไปมาระหว่างปรโลกกับสวรรค์ได้ ลูกๆ ของเอเลนน่าก็เช่นกัน (แล้วท่านเจ้าไปมีลูกกับนางฟ้าได้ไงวะ) ซึ่งคนอ่านยังไม่ต้องรู้ ไม่คิดจะใส่ใจด้วยซ้ำ ทำไมไม่ให้คนอ่านเรียนรู้ไปพร้อมๆ กับนางเอกที่เพิ่งเข้าปรโลกครั้งแรกล่ะ
ต่อมา บทที่หนึ่ง อาริน นางเอกเป็นนักเรียนที่เขียนนิยายเป็นงานอดิเรก เกือบครึ่งบทใช้ในการบ่นว่าสิ่งต่างๆ ที่โรงเรียนสอนไร้ประโยชน์ ทำไมเราต้องเรียนเพื่อสอบ ทำไมเราถึงให้การสอบมากำหนดชีวิต บลาๆ อารินอยากเข้าไปอยู่ในโลกนิยายที่ไร้ขีดจำกัดที่ไม่ต้องเจอเรื่องพวกนี้ อีอารินก็บ่นในใจยาวจนเกือบโดนรถชนตายห่าแต่ก็กลับบ้านอย่างปลอดภัย พอกลับบ้านไม่เจอแม่ อารินก็ช่างแม่งแล้วไปบรรยายว่าชอบแต่งนิยายตรงระเบียง พอวันนี้ออกไปเจอผู้ชายท่าทางน่าสงสัยอยู่ข้างนอก นางก็เลยกลับเข้ามานอน พอเช้ามาก็เล่าให้เพื่อนฟังว่ามีคนแอบตามมาก่อนจะโดนรถชนตายห่า
อีกครั้งน่ะแหละ บทนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากอารินเห็นเงาๆ แปลกตามมา(ซึ่งโดนการบรรยายไร้สาระกลบหมดจนกุลืมไปเลย)และอารินตายห่า ที่เอ่ยถึงการศึกษาไทย เข้าใจว่าอยากปูพื้นตัวละครแต่การที่มาถึงแล้วบ่นแบบนี้ไม่ทำให้กุรู้จักตัวละครมากขึ้นเลย มึงลองนึกภาพเจอคนแปลกหน้าแล้วแม่งบ่นเรื่องการศึกษาไทยให้ฟังเลย มึงอยากคุยกับแม่งต่อหรอ
ขึ้นบทสอง อารินตื่นมาในโถงที่เต็มไปด้วยหนุ่มหล่อติดอาวุธรายล้อม กลัวก็กลัวแต่หนุ่มหล่อนี่ซู่ซ่ามาก ทั้งบทมีแต่บรรยายว่าคนนู้นหล่อ คนนี้สวย กุจะบ้า ตรงหน้าอารินคือบัลลังก์ของท่านเจ้าปรโลกแล้วก็คุยไปคุยมา สรุปได้ว่า อารินมีบาปกับบุญเท่ากันเลยมีตัวเลือกว่าจะไปเกิดใหม่แล้วใช้กรรมทีหลังหรือเป็นยมทูต ระหว่างนั้นเอเลน่าก็เปิดประตูเข้ามาแล้วแจ้งยมทูตเอามาผิดตัวเพราะมีอารียา แช่มชื่นอยู่สองคนบนโลก แทนที่จะเอาไปคืนตอนตายใหม่ๆ ท่านเจ้าเสือกบอกว่าขอประชุมก่อนและให้อารินอยู่ที่นี่ก่อนเป็นเวลาสามเดือน ไม่ต้องกังวลว่าจะโดนเผาหรือเน่าไม่ก่อนเพราะหนึ่งวันในปรโลกยามนานแทบจะเป็นหนึ่งเดือนมนุษย์ เอเลนน่าเสนอว่าในเมื่อนางเอกบ่นว่าความรู้ในโรงเรียนใช้ไม่ได้เลยเอามาสอนให้เป็นยมทูตดีฆ่าเวลาไปดีกว่า ท่านเจ้าเห็นด้วน เอเลนจึงหิ้วอารียากลับบ้าน
//ตัวอย่างการบรรยาย
เหล่าบรรดาหนุ่มๆทั้งหลายมองฉันด้วยสายตาดุดันทำให้ฉันรู้สึกกลัวไปหมด หล่อก็หล่อนะ แต่อย่ามองด้วยสายตาเหมือนจะฆ่ากันแบบนั้นสิกลัว
ฉันคุกเข่าพร้อมกับเงยหน้ามองผู้ชายที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ทำไมถึงได้หล่อกระชากใจแบบนี้ ฉันแทบจะตาถลนออกมาจากเบ้า แม้จะน่ากลัวแต่ก็หล่อมากจนอยากจะกรี๊ดให้รู้แล้วรู้รอด
สิ่งที่ฉันเห็นคือหญิงสาวคนหนึ่งในชุดโกธิคลอลิต้าสีดำกระโปรงสั้นฟูฟ่อง รองเท้าบูตส้นสูง ที่เอวของเธอนั้นเหน็บคาตานะอยู่ ฉันได้แต่มองอย่างอึ้งกับความสวยของเธอไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนสวยขนาดนี้ในปรภพด้วย และสิ่งที่เธอบอกราวกับเสียงสวรรค์ แต่เดี๋ยวนะ นี่นางฟ้ามาปรภพได้ด้วยเหรอ เมื่อผู้หญิงคนนี้มีปีกแถมปีกเป็นสีขาวด้วย ใบหน้าเธอสวยราวกับเทพธิดา ดวงตาสีแดงเพลิง ผมสีขาวยาวเป็นลอน ผิวเธอนี่ขาวกลูต้าชัดๆ ขาวจนแทบแสบตา
//