Fanboi Channel

วิพากษ์วิจารณ์งานเขียนบนเว็บเด็กดีดอทคอม ทั้งจบแล้วและยังไม่จบ ตีพิมพ์แล้วและยังไม่มีใครเหลียวแล รวมไปถึงพูดคุยเกี่ยวกับวงการนิยายเว็บเด็กดี เพื่อความหวังของเว็บโนเวลไทยในอนาคต ทั้งนี้ ไม่สนับสนุนให้นำเรื่องส่วนตัวของนักเขียนแต่ละคนออกมาตีแผ่ ควรเน้นเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานเขียนเท่านั้น (ถ้าอยากนินทา สามารถเข้าวาร์ปไปห้องนินทาได้ที่นี่ >> https://fanboi.ch/netwatch/10886/ )

<<คลังกระทู้เก่า>>

นิยายเด็กดี บทที่ 1 -- https://fanboi.ch/webnovel/2403/
นิยายเด็กดี บทที่ 2 -- https://fanboi.ch/webnovel/2703/
นิยายเด็กดี บทที่ 3 -- https://fanboi.ch/webnovel/2907/
นิยายเด็กดี บทที่ 4 -- https://fanboi.ch/webnovel/3066/
นิยายเด็กดี บทที่ 5 -- https://fanboi.ch/webnovel/3187/
นิยายเด็กดี บทที่ 6 -- https://fanboi.ch/webnovel/3229/
นิยายเด็กดี บทที่ 7 -- https://fanboi.ch/webnovel/3388/
นิยายเด็กดี บทที่ 8 -- https://fanboi.ch/webnovel/3594/
นิยายเด็กดี บทที่ 9 -- https://fanboi.ch/webnovel/3852/
นิยายเด็กดี บทที่ 10 -- https://fanboi.ch/webnovel/4106/
นิยายเด็กดี บทที่ 11 -- https://fanboi.ch/webnovel/4265/
นิยายเด็กดี บทที่ 12 -- https://fanboi.ch/webnovel/4393/
นิยายเด็กดี บทที่ 13 -- https://fanboi.ch/webnovel/4626/
นิยายเด็กดี บทที่ 14 -- https://fanboi.ch/webnovel/4810/
นิยายเด็กดี บทที่ 15 -- https://fanboi.ch/webnovel/5006/
นิยายเด็กดี บทที่ 16 -- https://fanboi.ch/webnovel/5346/
นิยายเด็กดี บทที่ 17 -- https://fanboi.ch/webnovel/5535/
นิยายเด็กดี บทที่ 18 -- https://fanboi.ch/webnovel/5769/
นิยายเด็กดี บทที่ 19 -- https://fanboi.ch/webnovel/6022/
นิยายเด็กดี บทที่ 20 -- https://fanboi.ch/webnovel/6295/
นิยายเด็กดี บทที่ 21 -- https://fanboi.ch/webnovel/6506/
นิยายเด็กดี บทที่ 22 -- https://fanboi.ch/webnovel/6868/
นิยายเด็กดี บทที่ 23 -- https://fanboi.ch/webnovel/7834/
นิยายเด็กดี บทที่ 24 -- https://fanboi.ch/webnovel/8477/
นิยายเด็กดี บทที่ 25 -- https://fanboi.ch/webnovel/8614/
นิยายเด็กดี บทที่ 26 -- https://fanboi.ch/webnovel/8685/
นิยายเด็กดี บทที่ 27 -- https://fanboi.ch/webnovel/8795/
นิยายเด็กดี บทที่ 28 -- https://fanboi.ch/webnovel/8876/
นิยายเด็กดี บทที่ 29 -- https://fanboi.ch/webnovel/9247/
นิยายเด็กดี บทที่ 30 -- https://fanboi.ch/webnovel/9744/
นิยายเด็กดี บทที่ 31 -- https://fanboi.ch/webnovel/10135/
นิยายเด็กดี บทที่ 32 -- https://fanboi.ch/webnovel/10275/
นิยายเด็กดี บทที่ 33 -- https://fanboi.ch/webnovel/10680/
นิยายเด็กดี บทที่ 34 -- https://fanboi.ch/webnovel/10887/

รายชื่อนิยายโดนสับไปแล้ว https://docs.google.com/document/d/1ouFhwS9WeoBzEgYHVNYWkeUAbhQ2YkCg4ozpTpx1-94/edit

Topic Highlight รอเช้าๆ เดี๋ยวจะมารวมให้ (กูทำงานอยู่)

เจิม++

oh
(Yeah)

I feel you crumble in my arms down to your heart of stone
You bled me dry just like the tears you never show
Why don't you take what you want from me?
Take what you need from me
Take what you want and go
Why don't you take what you want from me?
Take what you need from me
Take what you want and go

I never needed anything from you
And all I ever asked was for the truth (all I ever asked was for)
You showed your tongue and it was forked in two
Your venom was lethal, I almost believed you (almost believed you)
Yeah, you preyed on my every mistake
Waited on me to break, held me under hopin' I would drown
Like a plague, I was wasting away
Tryna find my way out, find my way out (find my way out)

And it finally came the day
I start giving my heart away
For Heaven sakes, my bones will break
But you never own my soul, no

I feel you crumble in my arms down to your heart of stone
You bled me dry just like the tears you never show
Why don't you take what you want from me?
Take what you need from me
Take what you want and go
Why don't you take what you want from me?
Take what you need from me
Take what you want and go

I took them stones you threw, made chains for the crew (ice)
I brought up ten hoes, this coupe only made for two (yeah)
They all ran through it, it ain't nothing left to do
I need some more reasons to live out this evening (straight up)
I've been sippin' forever and just taking whatever
Hoping, thinking whenever you'll be back around
Let's go our ways, whichever
You say how is however long
'Cause you know I never be alone

Love (yeah)
Shorty gon' back (shorty gon' back)
Need it on sight (need it on sight)
Crack it all back (crack it all back)
Give her that pipe (give her that pipe)
All of my cash (all of my cash)
Shawty went bad (shawty went bad)

I feel you crumble in my arms down to your heart of stone
You bled me dry just like the tears you never show
Why don't you take what you want from me?
Take what you need from me
Take what you want and go
Why don't you take what you want from me?
Take what you need from me
Take what you want and go

Take it all away
Why don't you (take what you want, take what you need)
Take what you need from me, yeah
(Take what you want)
Why don't you (take what you need)
(What you need, yeah)

https://youtu.be/LYa_ReqRlcs

>>3 มึงกลับมาทำไม

>>3 ยินดีต้อนรับ

>>4 >>5 กุว่าตัวปลอม เพลงที่มันแปะปกติจะไม่ค่อยใช้วงเล็บ เป็นไปได้ว่าหาเพลงมาจากเว็บอื่นที่ไม่เหมือนโม่งเพลงตัวเดิม

>>3 ความเกรียนมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น แกมันคือโม่ง IO

>>6 จากการสอบถามประชาโม่งส่วนใหญ่ พบว่าประชาโม่งต้องการให้โม่งเพลงกลับมา โดยสัดส่วนผลการโหวตอยู่ที่74% ส่วนพวกที่คิดว่าต้องรอก่อน19% มีชาวโม่งเพียง7%เท่านั้น ที่ไม่ต้องการให้โม่งเพลงกลับมา

มึงลองเขียนอะไรที่มีสาระมากๆ ตั้งใจมากๆ แล้วโดนโม่งเพลงโพสต์ขั้น มึงจะโคตรหงุดหงิด แต่กูว่าอย่างมึงคงดีแต่โพสต์นินทาโง่ๆเลยไม่รู้สึกอะไร ขยะเอ้ย

ไสหัวไปไกลๆไอ้เหี้ย หายไปกับโม่งเพลงผัวมึงอะ

>>8 >>9

สวัสดี ชาวโม่ง7%

:: Topic Highlight จากกระทู้ภาคที่แล้ว ::

สับนิยาย: วังเทวี >>>/webnovel/10887/20-25/
สับนิยาย: The Letter:จดหมายสั่งตาย >>>/webnovel/10887/46-48/
สับนิยาย: สายลม ❥ บุปผา ❥ เหมันต์ ❥ จันทรา >>>/webnovel/10887/59-64/
สับนิยาย: Muaythai In New World >>>/webnovel/10887/65-77/
สับนิยาย: สกิลต่างโลก >>>/webnovel/10887/88-92/
นอสตราดาโม่ง: เดากันเล่นๆ ว่าแนวไหนอาจกลายเป็นแนวนิยมในอนาคต >>>/webnovel/10887/93-97/
สับนิยาย: ...แวมไพร์ที่รัก >>>/webnovel/10887/105-111/
สับนิยาย: เพชรนาคิน >>>/webnovel/10887/133-143/
สับนิยาย: The Scroll of Fantastic Journeys - หนังสือกราบทูลท่านจ้าวเหนือฟ้า >>>/https://fanboi.ch/webnovel/10887/156-160/
สับนิยาย: ปกรณัมวีรสตรีดาบทมิฬ >>>/webnovel/10887/187-192/
สับนิยาย: Gaia Grand Quest >>>/webnovel/10887/247-259/
โม่งเปิดวาร์ป: สวัสดีค้าบบบ สมาชิกชมรมคนชอบหมี >>>/webnovel/10887/292-293/
โม่งถกประเด็น: ขอบเขตการใช้งานสื่อลิขสิทธิ์+ทำไมถึงโหยหาอดีต? >>>/webnovel/10887/294-299/
โม่งมุ่งสู่แกรนด์ไลน์(ออกทะเล): ต้มยำ Vs ต้มข่า กับอาการขี้แตก >>>/webnovel/10887/325-340/
โม่งถกประเด็น: มีใครแต่งแนวแกรี่บ้างมันสนุกยังไง? >>>/webnovel/10887/398-411/
โม่งแชร์ข้อมูล: Kitchen ร้านเมดจำเป็นต้องเป็นผู้หญิงไหม? >>>/webnovel/10887/460-462/
โม่งอภิปราย: แฮร์รี่พ่องตายกับความแกรี่ >>>/webnovel/10887/461-479/
สับนิยาย: จากผู้กล้าที่แข็งแกร่งที่สุดเกิดใหม่เป็นจอมมารที่แข็งแกร่งที่สุด [ high school dxd ] >>>/webnovel/10887/542-546/
สับนิยาย: Bathtub Blood #อย่าตีกานดา >>>/webnovel/10887/587-636/
โม่งถกประเด็น: พวกมึงใช้ตัวหนากันยังไงวะ? >>>/webnovel/10887/649-658/
สับนิยาย: เล่ห์ลิขิต ชะตาลวง >>>/webnovel/10887/722-727/
โม่งสงครามกลางเมือง ภาคตบเด็ก+ต่อยกันเองไปด้วย >>>/webnovel/10887/773-842/
โม่งถกประเด็น: ความ new normal ของเว็บโนเวลในปัจจุบัน >>>/webnovel/10887/843-870/

อมจี... พอแยกกระทู้สับออกจากนินทาแล้วสับกันเยอะขึ้นแฮะ งานก็ข้อมูลต่างๆ ก็มา (ทั้งสาระดีและสารเลว) ความเกรียน ความเรื้อน และการต่อยปากกันเองก็มีครบถ้วนเช่นเดียวกัน กูนี่ภูมิใจในตัวพวกมึงทุกคนจริงๆ ตอนนี้ปัญหาเหลือแค่อย่างเดียวคือไอ้โม่งเพลงกลับมาอีกแล้ว เอาจริงๆ เลยนะ กูพยายามอดทนมาตลอดเพราะไม่อยากให้บรรยากาศในมู้ย่ำแย่ ช่วงที่มันหายไปก็เหมือนเป็นการเปิดโอกาสให้คนคุยสาระกันได้ โดยที่ไม่ต้องเสียเวลามาเลื่อนข้ามเนื้อเพลง (ซึ่งมันโอเคมาก) พอมู้นี้โดนแปะเพลงอีก กูเลยตัดสินใจว่าอาจย้ายไปสับนิยายในห้องนินทาแทน

คือกูสังเกตได้ว่าไอ้โม่งเพลงมันไม่เคยไปแปะเพลงที่โน่น แม้จะมีคนขอให้มันไปช่วยขุดมู้ เลยเดาว่าที่มันไม่ไปเนี่ย อาจเป็นเพราะมันโดนแบนใน Netwatch (เคยถูกตรวจจับการฟลัดข้อความโดยอัลกอริทึ่ม Akismet ของตัวบอร์ด) ถึงในห้องนินทาจะเขียนความเห็นต่อเนื่องกันไม่ได้ (ยิ่งยาวก็ยิ่งต้องรอนาน) จนลงผลการสับลำบาก แต่กูว่ามันก็ยังดีกว่าแบบหลายกระทู้ก่อนที่โดนแปะเพลงเรื่อยๆ ตอนนี้กูมองเห็นภาพคล้ายตอนสมัยม้าบุกแรก เพราะมู้สับแม่งเหมือนกำลังรอวันล่ม ถ้าคนรำคาญจนเข้าโหมด read only กันหมดจริงๆ ห้องแม่งก็คงร้างจนเหลือเพียงหำและคำปลอบใจ ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันใหม่อีกทีก็แล้วกัน

รวบรวมโดย: กูเอง

กูเห็น ไฮไลท์แล้วเลิ่กลั่กเลย อีห่า เป็นเกียรติมากมั้ง
มาดีดไข่ทีดิ

กูว่าเมินๆมันไป อยากแปะก็ปล่อยแม่ง ยิ่งสนใจยิ่งด่า มันยิ่งทำ มึงสังเกตดูมันเป็นวิถีคนจิตๆอย่างนึงคือตั้งใจทำเพื่อให้โดนด่า มึงเมินๆไปกูว่าอาจเวริ์คกว่าด่าหรือไล่มัน

เผลอๆจริงๆโม่งเพลงอาจจะไม่มีตัวตน เป็นพฤติกรรมที่ชาวโม่งส่วนนึงวนเวียนกันทำเพื่อก่อกวนให้โม่งเกิดความรำคาญ

ky หน่อยนะโม่ง

ทำไมนิยายดด. ชอบให้นักฆ่าใช้สไนฯวะ มันเท่กิ๋บเก๋เหรอวะ บางทีแม่งเซตติ้งไทยเงี้ย ตัวเอกแม่งคนบ้าน ๆ มาก่อนมาเป็นนักฆ่า มึงรู้วิธีใช้ได้ไงวะ(หรือสนามซ้อมยิงปืนใหญ่ ๆ เขามีให้ลองใช้ กุไม่รุ้ รู้แค่ว่านอกจากเป็นพวกตำหนวดกับทหารนี่ โอกาสที่คนทั่วไปจะได้ใช้ได้จับปืนยาวได้นี่ก็น้อยสัส ๆ เลยนะ)

เพราะเขียนง่ายแต่แสดงความเทพได้เยอะดีล่ะมั้ง แค่เขียนไปว่ายิงจากระยะโครตไกลนัดเดียวเข้าหัว แล้วหนีไปแบบเนียนๆหรือเท่ๆด้วยรถ ไร้ร่องรอยไม่มีคนจับได้ทั้งที่ลงมือคนเดียว เท่สัสๆ ลอกมาจากหนังแนวๆนี้ได้หมด
ที่จริงเป็นสไนเปอร์นี่ลำบากกว่าเดินดุ่มๆไปฆ่าแบบมือปืนรับจ้างบ้านเราอีกมั้ง ต้องดูแลสภาพร่างกายโดยเฉพาะสายตา สภาพจิตใจกันมือสั่น ฝึกความอดทน บำรุงอาวุธ วางแผนเข้าออกที่ซุ่มยิง ทุนใช้ฝึกซ้อม+ปิดร่องรอย เลี้ยงทหารพันวันใช้งานวันเดียวตามตัวเลย
งานบางครั้งยังดูน่าเบื่อโครตๆอีก อยู่ในหลุมเป็นวันๆก่อนและหลังยิงเป้าหมายงี้ แต่ภาพจำคือซุ่มยิงกลางเมืองมันทำได้ง่ายไง ทั้งที่จริงคือยากเหี้ยๆถ้าไม่มีคนคอยช่วยลบร่องรอย โอกาสคนธรรมดาฝึกเองจนเก่งนี่ก็น้อยสัสหมา ปกติเขาเอาพวกเก่งโครตๆหรือมีพรสวรรค์ด้านนี้มาฝึกด้วยซ้ำ ไม่ใช่นึกๆจะเป็นก็เป้นได้ง่ายๆ

ไม่รู้กูคิดไปเองรึเปล่า เด็กดวกเหมาะจะทำนิยายแนวคัลท์ (cult novel) ซึ่งเจาะคนอ่านเฉพาะกลุ่ม

>>17 เอาดีๆ cult หรือ niche ไม่เหมือนกันนะ

>>15 ถ้าเชื่อเรื่องนิยายเขียนออกมาจากจิตไร้สำนึก มันก็สะท้อนความต้องการของคนเขียน อยากยิงใครตายโดยไม่รู้ตัวแล้วออกมาดูเท่ห์ อยู่หลังคียบอร์ดด่าคนนอกจากไม่เท่ห์แล้วยังทำใครตายไม่ได้ มันก็เก็บสะสมเวลาเขียนนิยายก็ระบายออกมาเป็นรูปแบบนักฆ่าใช้สไนเปอร์
ซึ่งถ้าเราเขียนนักฆ่าก็คงเป็นแบบลอบเร้นเข้าไปฆ่า เพราะอยากให้แน่ใจว่าเป้าหมายตายแน่นอน

เลียนแบบพับจีป่าว AWM นัดเดียวตายงี้ มันเฟี้ยวโดนใจวัยรุ่น

>>17 ลองตั้งประเด็นเทรนนิยายช่วงนี้และเทรนนิยายในอนาคตในแต่ละหมวดกันมะโม่ง
ปัจจุบัน อนาคต
หมวดรัก - จีนโบราณ >>> ไทยโบราณ//มุดต่างโลกทะลุมิติไปพบรักกับฮ่องเต้ต่างดาว / ฝรั่งโบราณ?/ เกาหลีโบราณ
นางร้ายแก้แค้น >>> นางเอกแก้แค้นนางร้ายอีกที // ตัวประกอบเป็นนางเอก

หมวดแฟนตาซี - เกิดใหม่เทพซ่า >>>> เกิดใหม่กากเก่งเทพซ่ามาแก้แค้นทีหลัง /สร้างเมือง /จอมมารทะลุมิติกลับมาโลก / ระบบ
ย้อนเวลามาเทพซ่า
ระบบ
สโลว์ไลฟ์
หลุดไปในโลกเกมจีบสาว(แก้ลูท+ฮาเร็ม)

>>16 ก็อย่างที่ว่าล่ะเมิง สไนเปอร์ในเชิงการทหารนี่คือกองหนุนนะ ไม่ใช่กองหลักที่เก็บทหารยกกองได้ด้วยตัวคนเดียวแบบในหนัง แค่ปืนแม่งก็ลำบากล่ะไม่ได้ยิงรัวเป็นไรเฟิลจู่โจม แถมการคุ้มกันในชีวิตจริงถ้าไม่ปิดตึกในบริเวณโดยรอบก็ต้องให้บอดี้การ์ดคอยสอดส่องมุมสูงอยู่แล้ว นี่ยังไม่รวมว่าสไนเปอร์ไรเฟิลมันมีจุดอ่อนตรงที่แสงจากลำกล้องส่องที่เห็นแล้วรู้เลยอีกนะ

>>21 นิยายระบบคืออะไรวะ กุยังไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียว

กูข้องใจนิยายหมวด อดีต ปัจจุบัน อนาคต ทำไมตัวเอกต้องชื่อจีน หรือเป็นคนจีนวะ เขามีกฏห้ามใช้เซ็ทติ้งในไทยเหรอวะหมวดนี้ กูงง หรือถ้าใช้ชื่อตัวละครไทยๆแล้วมันจะขายไม่ออก ใครรู้รบกวนช่วยกูด่วน ไหว้ล่ะ

>>23 ระบบคือหนึ่งในวิธียัดความเทพให้พระเอกแบบมีเหตุผล? คล้ายๆกับการเล่นเกมในชีวิตจริง พบเห็นได้มากในหมวดแฟนตาซีเกือบทุกเรื่องที่ติดท๊อป ข้อดีคือ ทำให้ตัวเอกเทพได้อย่างรวดเร็วดึงดูดน้องๆให้กดเฟบ แท็คระบบคือหนึ่งในอารยธรรมที่ถูกแยกมาจากนิยายออนไลน์เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้นิยายตัวเองหลุดไปในหมวดออนไลน์ที่มีเสือสิงกระทิงเปลี่ยวคอยเบียดตกท๊อป

>>14 น่าจะเหมือนโม่งกั๊ฟ สงสัยอะไรก็กัฟไว้ก่อน

>>23 เหมือนนิยายที่ตัวละครคอยมีระบบยื่นเควสต์มาให้ทำ ต้องทำนั่นนะ นี่นะ แล้วจะได้แต้มไปปลดล็อกหรือซื้อของในร้านค้าเหมือนในเกมออนไลน์ จริงๆ มันต้องมีบทลงโทษด้วยถ้าทำเควสต์ไม่ผ่าน แต่แฟนตาซีนี่กูไม่เห็นจะค่อยเจอบทลงโทษเลย

>>25 แต่ถ้าเป็นนิยายวาย ระบบหลายครั้งจะเป็นตัวตบมุกโบ๊ะบ๊ะคอยทะเลาะกับโฮสต์ เป็นสีสันก็ได้

>>21 Google ดูก็มีคนอธิบาย ถ้าไม่เข้าใจก็ลองหานิยายอ่านดู
>>24 ไม่มีใครห้ามใช้ชื่อไทยนี่ แต่ คนอ่านเขาคาดหวังงานแบบไหนเมื่อกดเข้ามาในหมวดนี้ ลองคิดดูสิ

>>27 ระบบในโลกวาย
str - ความรุนแรงในการเจาะรูเหมืองทอง
agi - ความถี่ในการถี่ซอยหรือเจาะรู
vit - ความทนทานของเครื่องเจาะหรือสภาพของรู
int - ความหลากหลายทวงท่าขณะเจาะ
dex - ความแม่นยำของการเจาะหาทองในรู
luk - เจอทองหรือไม่เจอ ได้ทองเยอะหรือน้อย

>>29 อันนี้มันสเตตัสปะวะโม่ง ไอ้ระบบที่ >>27 ว่ามันหมายถึง AI ที่คุยกับตัวเอกเพื่อกวนตีนเวลาเปิดหน้าจอระบบขึ้นมาดูหรือซื้อของจากแต้มเควสต่างหาก

>>29 สแตทอย่างเหี้ย นึกถึงคนที่อัพเน้นไปทางใดทางนึงแล้วฮาดี เช่นอัพแต่ agi จนซอยรัวยิก รูเหมืองแม่งลุกไหม้กันพอดี

>>29 มึงนี่มันไม่เข้าใจระบบในโลกวายเอาซะเลย ในแฐนะที่กูเป็นผู้เชี่ยวชาญ เขาไม่นิยมให้พระเอกมั่วเว้ย ต้องรักเดียวใจเดียวเท่านั้น แต่นายเอกจะฬ่านฤทัยมีผัวสามสิบหกพวก ผ่านร้อยควย โดนเสียบสองดุ้นพร้อมกันขณะที่ปากยังโดนเยอยู่ก็ยังได้ เพราะงั้นสเตตัสอันนี้ผิดมหันต์ มึงใช้มุมมองจากพระเอกฮาเร็มมามองไม่ได้ว่ะ เพราะมันกลับกัน

>>32 แนวคิดนี้เพื่อขายฉากยั่วเยของนายเอกโดยเฉพาะใช่มะ ตรงข้ามกับแนวสาวจิ้นพระเอกมาเฟียสุดๆ

>>33 ชรั่ยย ยิ่งนายเอกมึงโดนกระทำย่ำยีจนหีแหกมากเท่าไรคนยิ่งชอบ จะโดนม้ายูนิคอร์น งู หมา สไลม์ เทนตาเคิล มังกร ออร์ค เอเลี่ยน แมลงสาบ ตัวต่อ พิสดารใดๆ ก็ได้ แล้วพระเอกทุกคนก็ต้องเสือกยินยอมพร้อมใจกันแชร์ด้วยนะ แต่ถ้าพระเอกมีฮาเร็มเมื่อไรแม่งไม่ได้ รับกันไม่ได้ทัน แนวคิดนี้แหละคือความย้อนแย้งยืนหนึ่งของแนว PWP ที่สร้างรายได้มหาศาลให้กับนักเขียนวาย กูบอกเลยนะว่ารายได้ตัวท็อปบางคนคือเหยียบแสนต่อเดือน กูเคยแม่งยืมตังค์ไปซื้อที่ เงินหมดบัญชีไม่มีจ่ายบัตรเครดิตเดือนถัดไป เขียนพอร์นขำๆ แค่ 4-5 ตอนยังได้มา 3-4,000 เลยเดือนนั้นอ่ะ

>>34 สาววายเค้ามีชุดความคิดฝังหัวมาตั้งแต่นิยายรักแล้วไงว่า ไม่ว่ายังไงเหตุผลบ้าบอแค่ไหนพระเอกก็ต้องรักนางเอกคนเดียว ตรรกะนี้กูสังเกตุได้จากนิยายน้ำเน่าที่เป็นละคร(ดัง)หลายๆเรื่อง ชุดความคิดนี้สืบทอดมาสู่เหล่าสาวน้อยวัยจิ้นที่ถึงจะเบนสไตล์มาแนววายแต่ก็ยังคงไว้ที่คำว่า ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้นพระต้องรักนายคนเดียว ส่วนฉากยั่วเยก็แค่ส่วนดึงดูดความฟินน้ำแตก เอาไว้สำเร็จความใคร่ทางอารมณ์ ยิ่งตูดไม่มีพรหมจรรย์ยิ่งทำให้เขียนฉากพิสดารพันลึกขนาดไหนก็ได้ จะว่าไปก็น่ากลัวเหมือนกันนะ เหมือนใช้พระนายเป็นเครื่องบำบัดทางเพศผ่านตัวอักษร

ป่ะเปลี่ยนเรื่อง เดี๋ยวสาววายแม่งจะยึดมู้

>>34 กูเข้าใจมาตลอดว่านายเอกไม่มีหี หรือว่าเป็นฟุตะนาริว่ะ
>>36 เห็นด้วย คอนเซ็ป >>34 แม่งอยู่เหรือความเข้าใจของคนปกติแล้ว

>>38 นายเอกมีรูยาโอยที่แยกจากรูตรูดอีกรู

พูดถึงนิยายแนวรักๆ นี่ไม่รู้ว่ากูดวงซวยเองที่กดกี่รอบๆ แม่งก็ได้เรื่องที่นาง/นายเอกตอนเปิดเรื่องมาโครตใสแบบไม่รู้เรื่องห่าไรเลย พอมีคนมาหาเรื่องก็ตอบโต้กลับไม่เป็น แต่หลังได้กับพระเอกปุ๊บ คนมาหาเรื่องก็ทันเขาไปซะหมด เอาคืนเป็นจากที่ไม่เคยทำ คือ...ความใสตอนเริ่มเรื่องมันหายไปไหนวะ ทำไมมึงเปลี่ยนเป็นคนละด้านได้ง่ายขนาดนี้เพียงเพราะได้กับพระเอกเนี่ยนะ ว้อททททท เชี่ยไรมึงเนี่ยยยยย

>>39 เออจริง กูก็เจอมาเหมือนกัน หรือว่าโดนพระเอกฉีดยาแล้วนิสัยเปลี่ยน ในอสุจิมีสาาปลดล็อคความก้าวร้าวไรงี้อะ

>>37 มึงเคยเก็ทมุกเหี้ยอะไรบ้างไหม กูต้องคอยมาไล่อธิบายให้ทุกเม็ดเลยเหรอ ง่าวมากเพื่อนไม่เล่นด้วยนะไอ้ควัย

>>39 ยังดีกว่าแนวนางเอกรักพระเอกถวายหัวนะเว้ยย เคยเปิดเจอเรื่องแนวนางเอกรักพระเอกมากจากเหตุผลน้ำเน่า พระเอกทำอะไรนางก็ยอมทู้กกกกกอย่าง พอเลิกยอมเท่านั้นแหละ ท้องจ้า.. แล้วพระเอกรู้ใจกลับมาง้อตามสเต็ป นี่กูหาเรื่องแหวกแนวอยู่แต่ไม่อยากขอ เดี๋ยวพวกมึงใจดีแปะให้แล้วโดนด่าเป็นโม่งม้า

https://www.dek-d.com/board/view/3989803/

กูล่ะสงสัยว่าเด็กดีจะทำยังไง

ในห้องวายมีดราม่าว่าเอานิยายแต่งมาแปลรับเงินบริจาคเหมือนกัน แต่อันนี้คือมาขายโต้ง ๆ แอบอ้างว่าเป็นของตัวเองอีก

>>43 ไม่ทำอะไรหรอก ต้องรอให้คนเขียนตัวจริงฟ้องก่อนแล้วจะลบนิยายออก เงินมันหอมหวานเว้ยยยย

>>43 เรื่องนี้กูเห็นสักพักละแต่ไม่รู้ว่าเป็นนิยายแปลว่า ถ้าจริงคนทำนี่เชี่ยถึงเชี่ยมาก รู้สึกจะแปลหลายเรื่องด้วย

กูว่าถ้าเจอแนวนี้อีกสงสัยต้องแปะบอร์ดนักเขียนสร้างกระแสปั่นดราม่าให้คนรุมด่าแล้วว่ะ แจ้งลับหลัง เว็บมาสแม่งก็ทำหลับหูหลับตากูไม่รู้เรื่องต่อไปยาวๆ

>>43 เหี้ยจริงอะไรจริง

>>43 อัพเดท ตอนนี้คือปิดการขายตอนเปิดอ่านฟรีแล้ว

>>48 ทัวร์ลงแล้วมั้ง เจอเจาะยางลงบอร์ดแบบนี้

>>43 แก้ปุ้บเว็บมาสบอก เค้าขายฟรีแล้วนะคะเด็กๆ ไม่ผิดกฏค่ะ ไม่ผิดกฏ

อ้าวแล้วเงินที่เก็บไปที่มีคนเปย์ก่อนแล้วล่ะคัฟ

>>50 โห.. กล้าพูดแบบนี้ก็เอาภาพสีพาสเทลไปดูซะ https://imgur.com/ETtvmT5

>>51 เนื้อหมูเข้าปากหมา ง้างกลับมาไม่ได้แล้วครัช

>>52 อยากรู้ว่าทางเว็บก็จะด้านโอนให้เหรอคัฟ ทั้งที่มันเป็นเงินมาจากการเอางานคนอื่นมาขายแท้ๆนะคัฟ

กูว่าเว็บมาสไม่ทำไรเว้ย เดี๋ยวแกล้งปล่อยเมาๆมึนๆ ไม่มีคนหนุนมู้ก็จางหายไปเอง เงินก็อ้อยเข้าปากช้างไปอร่อยเบย

>>53 ดีสุดก็คือ Refund กลับเข้าไอดีคนซื้อ ส่วนเหี้ยสุดก็แบบ >>54 ว่า ไม่โอนไปให้ครแปลแต่ก็ไม่คืนเหมือนกัน

นิยายที่ว่าโดนแบนไปละ แต่เงินที่ซื้อแพ็คไม่รู้ว่ายังไงต่อ

>>56 กูยังเข้าได้นะ

เห็นที่เค้าเอามาแปะ เว็บมาสแต่ระงับการขายกับปลดลงจากท๊อปไม่ใช่เหรอ เท่าที่กูคิดนะ เว็บมาสจะไม่ทำไรตราบใดที่การรับ-จ่ายเงินไม่ได้เกิดขึ้นในเว็บเด็กดอย คือพวกมึงจะไปรับเงินใต้โต๊ะกับในกลุ่มเฟสหรือในเว็บบอร์ดโรงงานติดไฟที่ใดก็แล้วแต่พวกมึง ขอแค่ไม่ได้รับจากเด็กด๋อยโดยตรง เว็บมาสจะไม่ถือว่าผิดในสายตาพวกมันอะนะ

>>58 พูดถึงเว็บโรงงานนรกนี่ มันยังอยู่รอดปลอดภัยอีกเหรอวะ นึกว่าโดนเก็บไปตั้งแต่ดราม่าละเมิด ลขส. รอบก่อนแล้ว

กูว่าทีมงานเด็กดวกก็ทำเหมือนเดิมๆอ่ะ อธิบายนู่นนี่นั่นที่สุดท้ายก็แปลว่า "ไม่ได้ใช่ผู้เสียหายก็อย่าเสือกนะคะ"

ต่อไปไม่ต้องแต่งเองละ เน้นก๊อบมาปรับนิดๆหน่อยๆ ค่อยเปิดขาย ใครด่าก็ลบเม้นเอา ไม่เน้นเล่มเน้นขายออนไลน์

>>61 WFH ไหมล่ะมึง

work from home?

ว้าว น้อนมิราเคลมูนตามไปแซะถึงหน้านิยายเลย ไม่หาแดรกในเดกดวกก็ได้ชิ

จะว่าไปเรื่องอาเบลอะไรนี่ถือเป็นแฟนฟิคมั้ยวะ มีอ้างอิงว่าได้ของหลุดมาจาก Diabol 2 งี้อะ หรือหยวนๆเป็นออริ?

>>63 YES
>>65 ทั้งเรื่องมันพูดถึงไอเท็มกับชื่อเกมอยู่แค่นั้น กูไม่รู้เบื้องหลัง แต่อาจไปคุยกับบลิซซาร์ดแล้วไรงี้ (หรือถ้าไม่คุยก็คือยืมมาใช่แบบด้านๆ)

เห็นคนแปลย้อนน้องมิราเคิลแล้วกูสงสารน้องจริมๆ เหมือนโดนลากไปแหกกลางสี่แยกทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนผิดเจือกโดนด่าเหมือนเสือกซะง้าน ถถถถถ น้องเป็นคนดีที่ยังไม่รู้ว่าความยุติธรรมไม่สำคัญเท่าเงินสำหรับWM

>>63 where's the food? ตะหาก

>>67 น้องไม่ได้เป็นคนดีอะดิ กุยังงองว่าเอาเหี้ยอะไรมามั่นหน้า ไปด่าเขาได้เนี่ย แล้วไล่บี้คนอ่านว่าให้ไปตามต้นฉบับ มึงคิดว่าตัวเองเป็นผู้ผดุงความยุติเทียมมาจากหนายย

>>69 ก่อนหน้ามันเปิดขายเหรียญไม่ได้ให้อ่านฟรี สำหรับกูถือว่าด้านอยู่นะ แต่ไล่ไปอ่านของต้นฉบับคิดเหมือนกันว่าแอบต๊องเกินไปหน่อย

>>69 >>70 น้องแถมาไกลแล้ว ยอมไม่ได้แล้ว ถ้ายอมตอนนี้คือเสียหน้า (ป่ะไปห้องนินทาแทนกัน)

>>71 ปะๆ

ขายวิญญาณเขียนวายหาเงินดีมั้ย?

>>73 ไม่เห็นต้องขายเลย เขาก็เขียนกันปกตินะ แต่เก่งพอจะขายได้ไหม อันนี้มันอีกเรื่องนึง

>>73 เขียนแบบที่ชอบดีกว่า วงการวายแอบเขี้ยวนะ บางทีกูยังอยากเขียนชายหญิงหาเงินเลย คนอ่านไม่ค่อยเรื่องมากเท่าไหร่

>>75 +1 คห นี้ เห็นตลาดกว้างๆ แบบนี้ คู่แข่งเยอะและโหดสัสด้วย ระวังจะเกิดยาก

นิยายวายได้ทำซีรีส์ด้วยเหรอ วาวววววววว เอาบ้าง

>>77 ไปอยู่รูไหนมาเพื่อนโม่ง ซีรีส์ไทยชายอัดชายดังๆ มีมาจะเกิน 100 เรื่องแล้วนะ ล่าสุดก็ไอ้ต้าวปลาวาฬอะไรซักอย่างอะ

>>78 น่าจะ รูหีเมีย ว่ะ วรัยสส์

แค่คิดก็เค็มแล้ว

SALTZ เค็ม... แต่ดี
?? ดี... แต่เค็ม

ถามความเห็น วายราคานี้แพงมั้ยวะ
https://www.dek-d.com/board/view/3989898/

>>82 ตกหน้าละบาท ซื้อเล่มแถมกู๊ด กูว่าแพง

>>78 ต้องรอเขาติดต่อมาอย่างเดียว หรือต้องเอาผลงานไปยื่น? แล้วเขารับแนวแบบไหนบาง ฟีลกู๊ดหรืออึ๊บๆ

ซีรีส์ดัดแปลงไปจากต้นฉบับเยอะมั้ย

>>83 วิวเขาดูเยอะเหมือนกันนะ 50k (หรือไม่เยอะ) ก็เลยอาจกล้าขายแพง

>>82 แพง เรื่องราคาอีส้มหวานเนี่ยโม่งเคยคุยกันตั้งแต่ทำอีบุกแล้ว ไม่ประมาณตัวเองเลย

>>86 บอกก่อนว่ายอดนี้เป็นยอดหลังละ หลังจากดด.โปรโมทให้ ได้ขึ้นแบนเนอร์ ถ้าขึ้นแบนเนอร์แล้วได้แค่นี้ก็คือน้อย ควรจะได้เป็นแสนวิวแล้ว นิยายเรื่องนี้คือความทะเยอทะยานของเด็กหญิงฯ หลังจากพยายาม พยายามมานานก็ได้แค่นี้แหละ

>>86 ถ้าอันนี้คือเยอะ นิยายไอ้ ณ พรรณา ที่ล้านกว่าคืออะไรวะ แนววายตลาดนักอ่านกว้างด้วย 50k กูถือว่าน้อยมากนะ

>>87 >>88 อ้าวหรอโทษที พอดีไม่เชี่ยวแนววาย สำหรับกู50kมันดูเยอะแล้วไง555 แต่เห็นด้วยว่าถ้าเคยขึ้นแบนเนอร์เด็กดวกแล้ว แค่นี้ไม่น่าถือว่าเยอะละ

คิดถึงเจ๊ดอกขาวจัง ไม่ได้ไถหน้าจอหนีเม้นเจ๊จนฟิล์มถลอกแล้วรู้สึกไม่ชิน

>>84 >>85 ส่วนมากก็แนวไม่ nc ปรับแต่งมากน้อยแล้วแต่ค่าย ผู้กำกับ กับคนเขียนบท ถ้าอยากรู้ลองหาดาวเกี้ยวเดือนมาอ่านละค่อยไปหายดูแบบคนแสดงเทียบกันเอา

ที่บอกว่าจะเขียนวายหาเงิน คิดดีๆ ว่าเขียนวายหรือเขียนพอร์น เพราะแม่งต่างกันนะ พอร์นคือไม่ได้ขายยากเท่าไร มีคนซื้อเรื่อยๆ เฉพาะ 4-5 ตอนแรกที่ติดเหรียญ หลังจากนั้นจะซาๆ เพราะคนก็เริ่มเซ็งกับเอะอะก็เยกันแล้ว ถ้าพวกมีเนื้อเรื่องก็อาจจะดึงเชงขายได้นานมากกว่าสักหน่อย เหมือนของพวกแก๊งประทานพร

แต่ถ้าคิดว่าเขียนวายแล้วจะทำมาหาแดรกได้ง่ายๆ นี่คือเหมือนมึงเข้าใจตลาดวายผิดแล้ว ตลาดวายเป็นตลาดที่ใหญ่ เป็นตลาดที่ตัวงานมีความหลากหลาย genre เป็นตลาดที่ลูกค้ามีกำลังซื้อ เปย์กันเก่ง บางคนคือแค่ชอบใจก็จิ้มโดเนทให้มึง 1-200 ได้ชิลๆ แบบไม่คิดอะไร แต่ตลาดวายแข่งขันสูงชิบหาย นิยายเยอะสัสๆ + มีแนวให้เลือกเยอะอีก และถ้ามึงเขียนไม่สนุก ไม่เคยมีคนช่วยรีวิว ไม่มีแฮชแท็กทวิต ไม่เคยมีคนพูดถึง โอกาสจะดังพอจะทำมาหากินได้มีน้อยมาก จะไปทำซีรีส์ยิ่งไปกันใหญ่ มึงไม่ใช่จิตติเรนที่ลูกหม้อเขียนเหี้ยอะไรแฟนคลับก็ตามนะเออ

ตัวอย่างมีให้เห็นชัดๆ เลย คืออีเจ๊แวร์ที่ย้ายมาเขียนวายเกาะกระแส แต่ก็ไม่ดัง นิยายลงไป 20 กว่าตอน สถิติเห็นแล้วร้าวใจ ขนาดรอร.ที่เป็นแหล่งหลักของวายแม่งยังเงียบกริบนั่งตบยุง เจ๊เองยังเคยมาบ่นเลย
https://www.dek-d.com/board/view/3972536/

หรืออย่างอีส้มไม่หวานที่พยายามตะกายดาว พยายามอัดฉีด โฆษณาปั่นแท็กต่างๆ ไปเสี่ยงโชคที่เด็กดีเปิดให้มาแปะลิงก์แล้วจะเลือกสุ่มเรื่องมาโฆษณาให้จนได้ขึ้นแบนเนอร์ แต่ก็เข็ญตัวเองมาได้แค่ 58,000 กว่าวิว กับอีก 5,000 เฟบ คือไม่ได้เยอะเลยสักนิด ก่อนโฆษณามีแค่ 3,000 วิวเองด้วยซ้ำมั้ง กูจำได้ว่าหั่นราคาอีบุกเหลือ 199 ด้วยซ้ำเพราะขายไม่ได้

ฉะนั้นอย่าคิดว่าแค่ย้ายมาเขียนวายก็เขียนได้ง่ายๆ ดังง่ายๆ เชี่ยแม่งไม่ง่ายเว้ย แม่งต้องอาศัยทั้งฝีมือ จังหวะ และโอกาสว่ะ

>>92 +1 อย่าคิดว่าทะเลกว้างปลาเยอะแล้วจะได้ปลาง่าย เพราะมันไม่ได้มีแค่เราคนเดียวที่กำลังหาปลาอยู่ แถมเรือบางลำแม่งโคตรใหญ่ด้วย

>>93 คมมาก ประทับใจ

ขอเสริมด้วยว่าเรือใหญ่บางลำมีแฟนคลับแบบเหนียวแน่นเดนตายเบอร์ว่าแค่เปิดชื่อเรื่องเฉยๆ ไม่ลงนิยายสักตอน คืนเดียวยังได้เป็นพันๆ วิว เป็นร้อยๆ เฟบ พฤติกรรมของคนอ่านวายน่าสนใจก็ตรงนี้แหละ กูเคยทำวิจัยการตลาดวายยุคแรกๆ สมัยสักปี 56 ตัวอย่าง 250 คน ตอนนั้นคือกำลังซื้อคือโหดสัสมาก ชอบแล้วเปย์จริงๆ กูไม่เคยดูถูกตลาดนี้เลย

>>92 แก๊งประทานพรคืออันไหน

ว.ด.ฟ. https://www.dek-d.com/board/view/3989938/

>>96 คาแร็คเตอร์ตัวเอกชัดมาก ชัดตั้งแต่ชื่อ

>>96 แววตาจีดฉีด

>>96 อ่านแล้วฮา555555 กูว่าน่าจะรุ่ง

>>96 ทำไมรู้สึกเหมือนมีแรงบันดาลใจแบบรีเวิร์สจากเทพยุทธ์ขูดขี้ไคล

ไล่ดูนิยายเรื่องอื่นๆ ของนักเขียนคนนี้แล้วพบว่า "แม่ง... หาสาระอะไรไม่ได้"

>>101 กุว่าอ่านชื่อเรื่องกะคำโปรยก็คุ้มแล้ว คิดดูดิ ชื่อเรื่องอภินิหาริย์ดุ้นแห่งเพลิง สกิลพระสงฆ์อาคมพิฆาตจักรกล คงเน้นเปิดชื่อเรื่องดูว่าดึงดูดรึเปล่าแต่ไม่เน้นเขียนเรื่อง 555

มึงดูชื่อเรื่องนี้ดีกว่า ล้อเลียนสุัดๆ https://writer.dek-d.com/Groanper/writer/view.php?id=2067450

>>102 อาจจะเก่งเรื่องการโฆษณาแต่ไม่เน้นเนื้อหา เซียนมาร์เกตติ้งแต่กากโปรดักชั่น เปิดเรื่องได้เรื่อยๆ ไอเดียผุดบ่อยแต่แต่งไม่จบซักเรื่อง เรื่องพระนี่เหมาะกับประโยคไวรัลอย่าง "ใส่สบงแล้วทรงพลัง" หรือ "ถ้าโยมคิดมาวัด ก็ให้ลองจัดกับอาตมา" มากๆ 555+

>>104 แม่งๆๆ พาโรดี้นิยายไอ้นกฮูกนี่หว่า

คนแต่งเรื่องพระเจ้าเอกทัศไงมึ้งง 55 ชื่อเรื่องแต่ละเรื่องนี่ดึงดูดสัสๆ เหมือนเปิดมาเช็คเรตติ้งก่อนถ้ามีคนอ่านค่อยแต่ง มีคนสับยังวะพระเจ้าเอกทัศ

>>106 ยังๆ สนใจป่าวมึง

>>107 ยังไม่ได้อ่านเลย กะรออ่านสับที่สรุปแล้วตามทีเดียว เห็นสักโม่งบอกมันค่อนข้างเบียวกูเลยยั้งๆไว้ก่อน

>>106 กูเคยจะสับ แต่รู้สึกเสียดายสมองเลย พอก่อน อานนท์

>>96 ขี้ไคลข้าสะสมมาทั้งชีวิต ถึงไปอาบน้ำที่แม่น้ำเหลียงคุนห้าร้อยรอบก็ไม่มีวันออก

Uchū Ni Kirameku, Emerarudo
Chikyū No Saigo Ga, Kuro To Iu
Dareka Ga Tataneba Naranu Toki
Dareka Ga Ikaneba Naranu Toki

Ima Kono Heiwa O Kowashicha Ikenai
Minna No Mirai O Kowashicha Ikenai

Shishi No Hitomi Ga Kagayaite
Urutoraman Reo
Reo, Reo, Reo, Reo, Reo
Moero Reo, Moero Yo

Totsuzen Arashi Ga Makiokori
Totsuzen Honoo Ga Fukiagari
Nanika No Yogen Ga Ataru Toki
Nanika ga Owari Tsugeru Toki

Daremo Ga Yuuki O Wasurecha Ikenai
Yasashii Kokoro Mo Wasurecha Ikenai

Shishi No Hitomi Ga Kagayaite
Urutoraman Reo
Reo, Reo, Reo, Reo, Reo
Moero Reo, Moero Yo

https://www.youtube.com/watch?v=2QRPVLmMNv4

Itoshisa to Setsunasa to Kokoro Tsuyosa to ( Street Fighter 2's animated movie)

Itoshisa to setsunasa to kokoro-tsuyosa to
Itsumo kanjite-iru anata e to mukatte
Ayamachi wa osorezu ni tsuzumu anata wo
Namida wa misenai de mitsumete-itai yo

Madamada wakaranai koto bakari de
Mushiro fueteru ki ga shiteru
Jouhou no nami nomikomareru tabi
Yuku sakizaki ga yukidomari
No way, no way. soredemo
Kimi ga kureta tsubasa ga areba
Kimi to mitsuketa michi ga areba
Kitto ikiru imi nado kantan
You gotta be stronger!

Tooi sora wo ano hi nagamete-ita
Yarikake no seishun mo keiken mo sono mama de
Eien wo yumemite-ita ano hi wo ima
Mou ni-do to kuri-kaesazu ni modorazu ni ikiru koto
Dekinakute akogarete
Demo sukoshi zutsu wakatte-kita tatakau koto !!

Kanashikute nakitakute sakebitakute mo
Anata wo shinjiteru kotoba ni dekinai
Ayamachi wa osorezu ni tsuzumu anata wo
Namida wa misenai de shinjite-itai yo

Day by day by day, sugiru hodo ni omoi no bun dake kanjiru ronrī
eta tsuyo-sa no bun dake yowaku natte ku ki ga shite ashi ga tomaru
No way, No way soredemo
kimi ga senaka o oshite kurereba
kimi no senaka o mitsumete irereba kitto ikiru imi nado meikaku
you make me stronger!

Dare no me ni motomaru koto nai mama
Machikado no Poster wa iro-asete kiete-iku
Dake do anata e no omoi wa kitto
Kienai de itsu made mo mayowazu ni nokotteru
Guuzen de mo aenekute
Demo sekaijuu de hitori dake wa tsutaetai !!

Itoshisa to setsunasa to kokoro-tsuyosa to
Itsumo kanjite-iru anata e to mukatte
Ayamachi wa osorezu ni tsuzumu anata wo
Namida wa misenai de mitsumete-itai yo

https://www.youtube.com/watch?v=1dDn4I9Bx04&fbclid

Don't go changing to try and please me
You never let me down before
Don't imagine you're too familiar
And I don't see you anymore

I wouldn't leave you in times of trouble
We never could have come this far
I took the good times; I'll take the bad times
I'll take you just the way you are

Don't go trying some new fashion
Don't change the color of your hair
You always have my unspoken passion
Although I might not seem to care

I don't want clever conversation
I never want to work that hard
I just want someone that I can talk to
I want you just the way you are

I need to know that you will always be
The same old someone that I knew
What will it take till you believe in me
The way that I believe in you?

I said I love you and that's forever
And this I promise from the heart
I could not love you any better
I love you just the way you are

https://youtu.be/HaA3YZ6QdJU

>>113 สัดเคยฟังตอนเด็ก ปรกติกูรำคาญโม่งเพลง แต่อันนี้กูตบมือให้ว่ะ ทำเอากูนึกถึงสมัยนั่งฟังเทปในรถแม่กูเลย

>>114 ขอบคุณมาก คุณทำให้เรามีกำลังใจในการโพสต์เพลง เอาไปเลยวันละ 10 เพลง

เดี๋ยวแถมให้อีก 20 เพลง

https://www.dek-d.com/board/view/3990150/
ถ้ายึดตามวิธีชี้วัดของ จขกท. นิยายเทพซ่าติดท็อปทั้งหลายนี่จะกลายเป็นมรดกโลกเลยนะ ดุเดือดชิบหาย

>>117 จขกท.น่าจะมีความคิดว่า ยอดวิว ยอดเฟบ ยอดเม้นคือทุกอย่างบนโลก อยากจะปาดราม่าปั่นวิวใส่จริมๆ

ผ่านมา 100 โพส ยังไม่มีสับซักอัน

>>119 ขี้เกียจอ่ะ

กูสิงแต่หมวดแฟนตาซีว่ะ แล้วช่วงนี้ก็มีแต่เรื่องแบบภาษาแชทเน้นแปะภาพขึ้นท๊อปว่ะ เรื่องที่ไม่ท๊อปยังไม่ได้ขุด เดี๋ยวว่างแล้วลองขุดมาสับดู

เฮ้ยกูกำลังจัดกะเรื่อง TechGod กำเนิดเทพจักรกล บอกไว้งี้กลัวสับชนกัน คือกูกำลังสับอยู่แต่กระจัดกระจาย ขอเวลารวบเป็นก้อนซักสองวัน

>>122 สับเลยๆ กูไม่ได้สับเรื่องนั้น เออมึงสับดีละเดี๋ยวกูรออ่าน

สำหรับวันนี้ขอเสนอ นวนิยายย่อยง่ายสายจอยลดา เน้นแชทแปะรูปไม่มีห่าอะไรเลยเป็นสาระนอกจากสเตตัสยาวเหยียดแปะห้อยท้ายเกือบทุกตอนที่มีความยาวพอๆกับเนื้อหา ในเรื่องนี้คุณจะพบได้ทุกๆอย่างที่พบเห็นได้ทั่วๆไป อาทิเช่น การแปะรูป,เอฟเฟกต์ติดต่อกันสามสี่บรรทัด,ตัวอักษรเล็กมากๆไม่สบายตาแถมกดขยายไม่ได้

เรื่อง : ระบบยอดฮันเตอร์ Hunter System
Link: https://writer.dek-d.com/Yemehazakura/writer/view.php?id=2133887
นามปากกา: aliecz
แนว: แฟนตาซี [Top 15]
เรื่องย่อ:ร่างกายไม่เหมาะสมหรอ? ระบบจัดให้ ไม่รู้วิธีสู้หรอ? ระบบจัดให้
#แฟนตาซี #โลกล่มสลาย #มอนสเตอร์ #ระบบ #เกท #พระเอกเก่ง
จำนวนตอนที่กูอ่านก่อนสับ: 20 ตอน อ่านเยอะเพราะแต่ละตอนสั้นมากและหาสาระดีๆไม่ได้
สรุปความรวมแต่ละบท
แปะบทแรกด้วยการบอกว่าได้รับแรงบันดาลใจจาก solo leveling อันนี้กูถือว่าเป็นกึ่งๆแฟนฟิคได้ป่าววะ
เปิดเรื่องด้วยการบอกว่า บรรยายว่ากรุงเทพกำลังจะพบกับจุดจบภายในหนึ่งบรรทัด >> ‘จุดจบของมนุษยชาติและจุดเริ่มต้นของยุคสมัยอันโหดร้าย’ << กระชับฉับไวและมองไม่เห็นภาพสักกะติ้ดดด ตามด้วยเสียงพูดคุยเหล่าไทยมุงช่างเสือกที่พากันเอาหัวไปสุมเกทระดับ 1 แล้วก็ดับตายไปอย่างน่าอนาถ ตอนนั้นเองจู่ๆพลังของมวลหมู่ประชาชนได้ตื่นขึ้นมาและปิดเกทนั้นได้ภายในเวลา 1 อาทิตย์ นำทีมโดยสามผู้นำสุดเท่ พื้นที่โดนทำลายราบคาบ เหลือรอดแค่ กลาง เหนือ ตะวันตก ใครอยู่ภาคอื่นกูเสียใจด้วยนะมึงไม่รอด
บทที่2: กล่าวถึงตัวเอกในมุมมองบุคคลที่ 1 นายวีผู้รันทดที่ไม่ได้รับการอเวคเลยไม่ได้พลังเหมือนคนอื่นเค้าแถมยังโดนพวกอเวครังแกและใช้งานเยี่ยงทาส ตอนที่กำลังตุ้บๆ อ๊ากอยู่ มดบุกเข้ามา ตัวเอกผู้น่ารันทดโดนทิ้งไว้และทำให้พลังตื่นขึ้นตามประสาตัวเอกสายแกรี่ พลังนั้นก็คือพลังระบบยอดฮันเตอร์ที่จะทำให้พระเอกเทพและหน้าตาหล่อเหล่าภายในวรรค จบท้ายตอนด้วยการสูญเสียภาคตะวันออกเฉียงเหนือไปอีกหนึ่ง
บทที่3: พระเอกตื่นมาเจอศพ อ้วก โดนระบบปรับร่างกายอีกรอบ+ได้ภารกิจ มีการแปะภาพเพื่อเสริมจินตนาการเล็กน้อยพร้อมค่าสถานะแบบเดียวกับ rag**ro* ต่อสู้โดยมีเอฟเฟกต์ตุ้บๆ กรรๆ รัวๆ กับระบบช่วยแนะนำ สุดท้ายก็ชนะ พระเอกเกิดความคิดเทพซ่าด้วยการจะไปกวาดล้างคนที่ทำร้ายตัวเองในตอนต้น (ในตอนนี้ชื่อพระเอกจากวีกลายเป็นวินเฉยเลย)
บทที่4: เก็บเวล+ภาพ+เอฟเฟกต์รัวๆ+สเตตัสยาวๆท้ายตอน
บทที่5: เหมือนบทที่สี่แต่เพิ่ม ได้รับEXP... ขึ้นมารัวๆ
บทที่6: เหมือนบทที่4+5 มีแปะภาพ เก็บเวลวนไปพร้อมกับ สเตตัสยาวๆท้ายตอน

(ต่อด้านล่าง)

สิ่งที่ดีของเรื่องนี้: นักเขียนเปิดรับคำแนะนำแต่กูก็ไม่รู้ว่าคำแนะนำจากนักอ่านสายอวยจะช่วยอะไรได้รึเปล่า ล่าสุดเห็นให้ก๊อบไม้ตายของตัวละครในอนิเมะกับบอกให้เติมไอเท็มในช่องสเตตัสยาวๆด้วย คือมึงยังลายตากันไม่พอ?
สิ่งที่เลวร้าย: ไม่เหมือนนิยายแต่เหมือนกูนั่งอ่านระบบอัตโนมัติของเกมออนไลน์ดังสมัยสิบปีที่แล้วที่มีบอทเยอะๆ เอฟเฟกต์เยอะตระการตาแต่หาสาระไม่ได้เลย การต่อสู้ไม่มีการบรรยายใดๆให้รู้สึกตื่นเต้น ไม่อินหรือลุ้นไปกับพระเอกเลยที่กูรู้สึกคือมันเป็นไนท์สายวิทกากๆกดออโต้ตัวนึง เปิดตอนล่าสุดพระเอกเทพละ ไอเท็มเยอะเกือบครึ่งหน้าA5+สเตตัสกับสกิลเข้าไปก็เต็มหน้าพอดี นักเขียนดูไม่มีพล๊อตเป็นของตัวเองแต่ชอบเรื่องโซโล่เลยหยิบเอามาใช้ เก็บคอมเม้นท์คนอ่านมาใช้กับงานตัวเองทำให้มันไม่มีเอกลักษณ์ กลายเป็นทุ่นลอยน้ำที่ลอยไปตามทิศที่คนอ่านต้องการซึ่งความต้องการของพวกแม่งทำกูงงมากๆ อาทิเช่น ขอพระเอกดาร์คๆครับ ใครขวางฆ่าให้หมด หรือ ทำไมไม่ใช้กระแสไฟฟ้าแสนโวล์ และที่เลวร้ายมากที่สุดของเรื่องนี้ก็คือ ฉากสังหารบอสสเกลตัน คือมึงสู้อย่างยากลำบากมาตอนนึงเต็มๆ พวกตัวร้ายโผล่มาฆ่าคนในทีมเกือบหมดแล้วอยู่ดีๆพระเอกเหวี่ยงดาบฆ่าบอสสองโช๊ะตาย คือไร..??? มึงจะพยายามเพื่ออะไรรรร แล้วก็สุดท้าย ตัวละครแบนมาก
สิ่งที่อยากจะแนะนำ: 1.เขียนพล๊อตก่อนว่าจะให้เดินไปทางไหน ตอนนี้การเดินเรื่องล่องลอยมากๆ
2.ศึกษาบทบรรยายจากงานเขียนคนอื่นแล้วเอามาพัฒนางานตัวเอง เริ่มจากเรื่องที่ตัวเองชอบก็ได้ solo กูไม่เคยอ่านนิยายแต่คิดว่าเค้าคงไม่มีบทบรรยายแค่ ตู้มๆ เฟี้ยวๆ หรือคำพูดติดๆกัน
3. ความคิดเห็นจากคนอ่านบางคนแนะนำดีเช่นที่บอกให้เพิ่มบทบรรยาย แต่บางคนแนะนำเหี้ยโดยเฉพาะพวกเรียกร้องให้ตัวเอกทำนั่นทำนี่ตามใจ มึงควรให้มันไปเขียนเอาเอง ผู้เขียนควรอ่านและคัดกรองก่อนใช้
4. เลิกแปะรูป หัดบรรยายด้วยตัวเองแรกๆอาจจะกากแต่ดีกว่าไม่ทำ
5.สร้างสตอรี่ให้ตัวละครหน่อย ตัวละครแบนพอๆกับกระดาษ A4

สรุป: ใครชอบแนวแชท+เอฟเฟกต์+ภาพแปะๆ อ่านได้ ใครไม่ไหวเชิญป้ายหน้า ใครอยากลองคลิกลิ้งด้านบน

>>124 วันก่อนมันติดในTop 10เว้ย กูอ่านมาแล้ว ขอบอกว่ามึงสับยังมีสาระและเนื้อหากว่าคนเขียนถถถถ กูโคตรรำคาญสเตตัสแม่มจะยาวไปไหน คนอ่านแม่งเผือกคอยเชียร์คอยสั่งอย่าลืมเติมโน่นนี่อีก อีชิบผาย

>>126 คนอ่านพวกนี้เป็นเด็กตลก เหมือนอยากมีส่วนร่วม ออกแนวชักจูงนักเขียนผสมกดดัน ไว้ว่างๆกูจะปั้นนิยายแนวแปะภาพมาดักดู อยากพิสูจน์ทฤษฏีนิยายย่อยง่ายว่าจะไปได้สุดขนาดไหน

เบื่อชิบหายนิยายระบบ แฟนตาซีช่วงนี้มีแต่นิยายแนวระบบผลัดกันขึ้นท็อป เรื่องที่ไม่ระบบนี่กูนับนิ้วได้เลย

>>128 เจ้าชายวิลเลี่ยมไงมึง นิยายสร้างเมือง

>>124 นิยายต้นฉบับอย่าง Solo Leveling มันสั้นจู๋เหมือนนิยายเขียนตามๆกันรึเปล่า หรือว่านิยายที่เห่อหมอย Solo Leveling แม่งสั้นกว่าต้นฉบับล่ะว่ะ

>>124 ขอบคุณมากสำหรับการสับที่ได้ใจความและฮาดีด้วย

>>130 จริงๆ กูมีแหล่งอ่านนะ แต่ไม่อยากลงลิ้งให้ บอกคร่าวๆ ว่าตัวนิยายมันเหมือนนิยายจริงมากกว่าของก็อปเกรดส้นตีนทั้งหลายในเว็บ (มึงคงเข้าใจได้ว่าฝีมือเกรียนเห่อหมอยมันก็ได้แค่นี้) ถ้ามีใครที่ซื้อเล่มเวอร์ชั่นไทยมาแล้ว จะเอามือถือถ่ายรูปมาให้เพื่อนดูสักฉาก 2 ฉาก ก็ไม่ถือว่าผิดลิกสิดนะ

>>130 กูเคยเห็นคนแปลในเด็กด๋อยสองสามตอนถือว่าบรรยายดีนะ ต่างจากที่พวกเด็กเห่อหมอยย่อยออกมาแล้วพยายามก๊อบปี้โดยสิ้นเชิง

กู>>129 เองนะ เรื่องวิลเลี่ยมมีคนคอมเม้นว่าลอกโนเวล ปล่อยแม่มดคนนั้นซะว่ะ กูไม่เคยอ่านต้นฉบับเลยแยกไม่ออกว่า แรงบันดาลใจหรือลอกจริงจัง คนเขียนบอกมีแนวของตัวเองแค่คล้ายๆ ใครเคยอ่านต้นทางหรืออ่านเรื่องนี้มาก่อนบ้างวะ มันเหมือนจริงป่าววะ

ky พวกมึงว่า http://www.ebookcartoonpdf.com/product/115/ทัลลูต-พ่อมดน้อยแสนกล-จบ

เว็บนี้มันขาย pdf เถื่อนปะวะ

เชี่ย เถื่อนไม่ใช่เหรอวะ สำนักพยัคฆ์มังกร meb ก็ขายอยู่เล่มละ 45 บาท เว็บนี้รวมเล่ม 1-246 ขาย 700 บาท meb ล่มจมแน่มึง

เอาของเถื่อนมาลงขาย เทพชอป โต้งๆ กันแล้ว ชิงร้อยชิงล้าน ว้าวว้าวว้าว ไปเลยมึง

พวกนี้มันไม่กลัวโดนล่อซื้อกันรึไง

>>132 ประเด็นนี้น่าสนใจ ใครเคยอ่าน Release that witch แล้วมาแชร์หน่อยว่าลอกน่าเกลียด หรือเป็นแรงบันดาลจวย

มาแล้วจ้าสับหนึ่งใน top ten ของนิยายหมวดแฟนตาซี พวกมึงโชคดีนะที่ฝนตกน้ำท่วมทำกูติดแหง็กอยู่บ้าน กูเลยว่างรวบรวมทุกเศษเสี้ยวที่พิมพ์บนโทรศัพท์มาได้

TechGod กำเนิดเทพจักรกล
ผู้เขียน JoMeme
URL https://writer.dek-d.com/artkairther/writer/view.php?id=2127660
[กร] เด็กช่างยาจกกำลังเดินเก็บซากหุ่นเพื่อหาอะไหล่เข้าร้านก็ได้พบเข้ากับกล่องปริศนา หารู้ไม่ หลังจากที่เขาเปิดมันออก ชีวิตสงบสุขของเขาก็จะจบลง "ไอกล่องเฮ็งซวย!" "ทำการบันทึกโค้ดเนมใหม่เสร็จสิ้น"

#แฟนตาซี #ไซไฟ #mecha #sci-fi #อัจฉริยะ

ปัจจุบัน (31 สค. นี้) มี 34 ตอน กูอ่านไปถึง 28 ก็จะมียกตัวอย่างมาสับด้วย

ข้อมูลเบื้องต้น
ดาวอังคาร สถานที่ที่มนุษย์เคยจินตนาการว่าจะไปอยู่ก็ถูกพิชิตได้สำเร็จ แต่ทว่า ปัญหาก็เกิดขึ้นหลังมนุษย์ย้ายถิ่นฐานมาได้หนึ่งร้อยกว่าปี หรือหนึ่งรุ่น เกิดการแตกแยกระหว่างดาวทั้งสองดวง โลกถือว่าตนเป็นต้นกำเนิด ดาวอังคารเองก็ถือว่าตนเป็นชนรุ่นใหม่ ทั้งสองฝ่ายก่อสงครามกันด้วยวิทยาการล้ำยุค สัตว์กลายพันธุ์ จักรกลสังหาร หรือส่วนผสมระหว่างทั้งสอง ไม่มีใครยอมใครจนประชากรล้มตายเป็นจำนวนมากเสียจน กว่าจะรู้ตัว อาวุธของทั้งสองก็พัฒนาไกลกว่าวกเขาจะควบคุมไหว เหล่าวิทยาการสงครามที่เคยถูกใช้งาน ได้พัฒนาตัวเองจนหลุดจากควบคุมของผู้สร้างแล้วหันไปแว้งกัดเจ้าของ ทำให้รัฐบาลของทั้งสองดาวต้องประกาศสงบศึกเร่งด่วน จัดตั้งองค์กรเฉพาะกิจขึ้นเพื่อหยุดยั้งปัญหาไม่ให้ลุกลาม
ผ่านไปหนึ่งร้อยปีหลังสงครามครั้งนั้น ปัญหาก็ยังไม่สิ้นสุดลง สัตว์กลายพันธุ์ยังคงแพร่พันธุ์กันต่อไป เหล่าจักรกลเองก็เริ่มหลบซ่อนตามที่ต่าง ๆ แต่จำนวนของพวกมันยังนับว่ามากมายและแทรกซึมอยู่ตามที่ต่าง ๆ องค์กรเฉพาะกิจก็ได้ขยายตัวเป็นองค์กรระหว่างดาววที่ชื่อว่า นักล่าระหว่างดาวหรือ IH (Interplanetary Hunter)
บนดาวอังคาร ในจุดทิ้งขยะของสลัม เด็กหนุ่มวัย 18 ปีชื่อว่า /B กร /B ที่กำลังตามหาอะไหล่เข้าร้านซ่อมเล็ก ๆ ของเขา ทว่าเขากลับได้พบกับกล่องเหล็กสนิมเขรอะกล่องหนึ่งที่ทอแสงประหลาด จึงตัดสินใจนำมันกลับมาด้วย แต่กล่องนั้นกลับไม่ใช่กล่องธรรมดาอย่างที่เขาคิด เพราะภายในได้บรรจุไว้ซึ่งความลับที่แปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล
[ชื่อของผมคือ /B เท็ค /B หากท่านไม่ต้องการรับผมเป็นเครื่องมือสามารถกดปฏิเสธได้ แต่โปรดรู้ว่าหากปฏิเสธท่านจะ /B ตาย /B]
“ไม่มีตัวเลือกอื่นให้ตัวเลยใช่ไหมเนี่ย...”

โอ้นี่หรือนิยายอันดับ 5 ของท็อปหมวดแฟนตาซี (31 ส.ค. นี้) ชื่อเรื่องยังไม่ว้าว นำเรื่องกระตุ้นต่อมสงสัยดี พออ่านเนื้อในก็ได้ความว่าพล็อตไม่เลวแต่สำนวนภาษา (เฉพาะจากนำเรื่อง) คงไม่อาจจัดว่าดี นี่กูรวบบรรทัดมาเป็นย่อหน้าให้นะ ในเว็บนี่พิมพ์บรรทัดละย่อหน้า เรียกได้ว่าเป็นยุคที่น้ำแข็งของผู้เขียนกำลังละลายจนกลายเป็นมหาสมุทรท่วมแม่งทั้งโลกและดาวอังคาร ของเด็ด ๆ ที่เป็นชนวนปัญหาของเรื่องอย่างวิทยาการล้ำยุค ลูกบาศก์เท็คและพระเอกกรกลายเป็นเกาะน้อยลอยกลางทะเลข้อมูลเบื้องต้นอันเวิ้งว้างที่จะเริ่มรู้ให้เยอะแยะทำไม คือสามอย่างนั่นควรกลายเป็นสามประสานสร้างแนวเทือกเขาสูงเด่นเห็นตระหง่านแต่ไกล เปิดกันให้เห็นกันเป็นตัวชูโรงเลย ต้องเอาสามอย่างนี้แหละเป็นเหยื่อจันโอช.. เอ๊ย ! เหยื่ออันโอชะ วางเบ็ดไว้ตกคนอ่าน เรื่องราวอื่น ๆ ค่อยเล่าแทรกไปข้างในก็ได้ เช่นโผล่มาบทที่ 1 เป็นดาวอังคารเลยเงี้ย จะได้กระตุกต่อมอยากรู้อยากเห็นว่าเฮ้ยมนุษย์ไปอยู่ได้ไงวะ คือทำให้คนอ่านอยากรู้แล้วค่อยเล่าเขาจะได้ติดตามโดยสมัครใจ เฮอะ ! ไม่ทันไรก็เชื้อเชิญกูหักคะแนนเลยนะมึง

เรื่องย่อห้าตอน

เรื่องเริ่มที่นิคมมนุษย์เขต Z บนดาวอังคาร เขตของผู้คนชนชั้นใช้แรงงานซึ่งถูกอัปเปหิไปรวมกันเมื่อสิ้นสุดการก่อสร้างเพราะไม่มีใครต้องการ กรชายหนุ่มกำพร้าทำอาชีพช่างสารพัดซ่อมอาศัยอยู่ข้างร้านอาหารป้าใหม่ได้ราวสามปี (คาดว่าโตบรรลุนิติภาวะแล้วออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า) เขาเคยสอบชิงทุนการศึกษาเผื่อมีโอกาสทำงานกับรัฐบาลแต่คะแนนไม่ถึงจึงได้เงินมาเพียงบางส่วนพอสร้างเนื้อสร้างตัวจากการเปิดร้านและเก็บขยะจากบ่อขยะของรัฐบาลด้วยชุดจักรกลเก่า ๆ ตัวหนึ่ง และแล้วเขาก็ได้กล่องทรงลูกบาศก์สีขาวขนาดราวกำปั้นที่รู้ภายหลังว่าเป็นไบโอเทค เทคโนโลยีเครื่องจักรกึ่งสิ่งมีชีวิตที่ใช้งานได้สารพัดทั้งงานวิศวกรรมจนถึงปรับแต่งสายพันธุ์สิงมีชีวิต มันหลอกล่อให้เขาติดตั้งโดยเชื่อมต่อกับระบบประสาท เขาเจ็บปวดจนสลบและเมื่อตื่นก็มีลูกค้าเข้าร้าน ทั้งหมดมากันสามคน ชายสองหญิงหนึ่งและเป็นนักล่าระดับสูงทุกคน นักล่าที่ว่านี้แหละเป็นเหมือนทหารรับจ้างของรัฐบาลที่รับงานกวาดล้างไบโอเทคในรูปแบบสัตว์กลายพันธุ์ที่เป็นภัยคุกคามทั้งบนดาวอังคารและโลก ลูกค้าจริงของเขาคือผู้หญิงที่รองเท้าไอพ่นเสีย เขารับรองเท้าสั่งทำพิเศษคู่นั้นมาและทึ่งกับความสามารถของไบโอเทคที่ติดตั้งบนตัวเขา มันชื่อเท็คและมันช่วยเขาสร้างแบบจำลองสามมิติของรองเท้าคู่นั้นรวมถึงค้นหาวัสดุที่เข้ากันได้มาทำอะไหล่จนซ่อมเสร็จ ลูกค้าทั้งหมดทึ่งและเต็มใจจ่ายเงินค่าซ่อมจำนวนมาก เขาจึงคิดใช้ความสามารถของเท็คโกยเงิน ทว่าการเดินทางเข้าใจกลางเขตที่ค่อนข้างมีความเจริญนั้นก็ทำร้ายคนอย่างเขาไม่น้อย สายตาเหยียดหยามและคำถากถางลอยมาเป็นระยะ ผู้คนชนชั้นกลางแถบนั้นมองชาวสลัมเหมือนตัวเชื้อโรค แต่เขาก็ไม่สนใจและไปที่โกดังขายสินค้า เขาเลือกซื้อของที่มีชิ้นส่วนตามที่เท็คระบุแล้วนำมาแยกเพื่อประกอบเป็นรองเท้าไอพ่นเลียนแบบคู่ที่เพิ่งซ่อมไปหยก ๆ จากนั้นนำไปขายให้เวิร์กช็อพของรัฐบาลในราคากำไรงาม

มามะ หลังฉะข้อมูลเบื้องต้นก็ตามด้วยพล็อต ขอยกคำบรรยายเทคโนโลยีไบโอเทคจากบทสองมา “ไบโอเทคคือวิทยาการแห่งยุคสมัย เครื่องจักรกึ่งสิ่งมีชีวิตที่สามารถพัฒนาตามที่เราต้องการได้ และสามารถใช้ได้ในวิทยาศาสตร์ทุกแขนงตั้งแต่วิศวกรรมไปถึงพันธุศาสตร์” ฉาบฉวยเกินไป เรื่องนี้เดี๋ยวลงรายละเอียดทีหลัง กูว่าไอ้ไบโอเทคนี้เหมือนการผสานนาโนเทคโนโลยี หุ่นยนต์ ปัญญาประดิษฐ์และการตัดต่อพันธุกรรมไว้ในอันเดียว พอรวมกับอาณานิคมบนดาวอังคารและปัญหาควบคุมไบโอเทคไม่ได้สร้างเป็นนิยายก็พออ่านเพลิน ๆ ไหว แต่ถ้ามองเทียบกับโลกตอนนี้คือล้าสมัยตกยุคแล้วนะสำหรับ sci-fi พล็อตนี้ เพราะทั้งนาโนเทคและพันธุวิศวกรรมกลายเป็นเรื่องเก่าเกินสิบกว่าปีไปแล้ว ปัจจุบันความสนใจจะมุ่งไปที่ทฤษฎีสัมพันธภาพพยายามรวมกับทฤษฎีควอนตัม สตริงกับ(เมม)เบรน คลื่นความโน้มถ่วง อนุภาคฮิกส์ หลุมดำ ควอนตัมคอมพิวเตอร์และพหุจักรวาล อะไรทำนองนี้มากกว่า

การเล่าเรื่องของ GodTech ชวนสับสนระหว่าง POV1 กะ 3 limited ซึ่งควรเลือกอันเดียวเป็นหลักแล้วไปให้สุด ก็แนะนำ 3 limited เถิดจะเกิดผลดี เพราะ POV1 ไม่ง่ายนะยิ่งกับคนเริ่มเขียน เว้นแต่อยากลองของและพร้อมรบ (ลบ) แล้วเขียนใหม่จนกว่าจะดี เส้นเรื่องชัดเจนดี กรกับเท็ดคู่หูพร้อมตะลุยสู้สัตว์กลายพันธุ์และขยับฐานะการเงินจนต้องเอาตัวไปเกี่ยวข้องกับองค์กรนักล่า เออแต่น่าคิดนะว่าตัวละครพระเอกที่ความสามารถเด่นคือเป็นช่างซ่อมสร้างสิ่งของ ทำเรื่องนี้เป็นอาชีพเลี้ยงตัวแล้วพลิกเป็นสร้างของไปต่อสู้มันมีความน่าติดตามน่าลุ้นอยู่ในตัว เรียกว่าเป็นสมดุลก็ได้มั้ง คือสมองดีเก่งซ่อมสร้างแต่ไม่เก่งบู๊แล้วมีตัวช่วยอย่างเท็คอุดจุดบอด ทรงนี้ดูดีเลยแหละแต่ผู้เขียนยังมือไม่ถึง โฟกัสแต่ความสามารถของเท็คแทนที่จะกระจายความน่าสนใจให้จุดอื่น ๆ ด้วยเช่นให้กรน่าสงสารชีวิตลำเค็ญแต่สู้ ดูแล้วน่าเอาใจช่วย ให้โดนรังแก โดนคนมีฐานะเมินใส่ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลมีจุดร่วมหนึ่งเดียวที่พระเอก อันนี้ขอยกไปเล่าละเอียดที่หัวข้อตัวละครท้ายสุด

เออขอบ่นคั่นก่อนเข้าเรื่องการบรรยายนะ ไม่รู้จะใส่ในหัวข้อไหน คือการตั้งชื่อสิ่งสำคัญของเรื่องนี้ผู้เขียนไร้ความพิถีพิถันโดยสิ้นเชิง เทคโนโลยีไบโอเทค กล่องเท็คที่ติดตั้งบนตัวพระเอก ชื่อไม่ชวนให้จำแถมพาไปโผล่ที่อื่น โดยเฉพาะไบโอเทคนี่ก็เทคโนโลยีชีวภาพซึ่งให้ภาพการผลิตอาหาร โรงงานอาหาร บ่มยีสต์ผลิตเบียร์ทำโยเกิร์ต ฟังแล้วไม่นึกถึงเทคโนโลยีที่ล้ำยุคเปลี่ยนวิถีชีวิตคนหรือเปลี่ยนดาวอังคารให้คล้ายโลก ถ้าเป็นกูนะกูจะให้ชื่อ “เทคโนโลยีกล้วยกล้วย” แม่งเลยเพราะมันทำให้อะไร ๆ ง่ายดายไปหมดเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ไม่ก็ให้เหตุผลว่าริเริ่มโดยทีมนักวิจัยชาวเทย หรือทดลองทำในกล้วยแล้วสำเร็จเป็นครั้งแรก แค่คิดก็สนุกสนานแล้วหวะ นักล่าระหว่างดาวต้องต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์จากเทคโนโลยีกล้วยกล้วยที่ควบคุมไม่ได้

ทีนี้เข้าสู่การบรรยายที่เหมือนจะดีแต่มีปัญหาหมักหมมอยู่ ผู้เขียนบรรยายรายละเอียดตอนซ่อมและสร้างสิ่งของได้ดี ทีตรงนี้ลงรายละเอียดดีเชียว การสร้างแบบจำลองและทำงานร่วมกับเท็คก็เห็นภาพ ส่วนปัญหาที่เด่นทิ่มตาจะยกมาแค่สามแล้วกัน (มีสี่อัน แต่อันนึงแต่กูตบไปใส่ไว้ที่ตัวละครดีกว่าเดี๋ยวหนักไป) หนึ่งคือผู้เขียนบรรยายน้อยชิหาย ไหนจะสไตล์เขียน 1-2 ประโยคต่อหนึ่งย่อหน้าที่มันก็ดีคือไม่เกิดกำแพงอักษรแต่กูให้มึงเลยนะกับอิหยังวะอะหวอดสาขาย่อหน้าใหม่พร่ำเพรื่อ สิ่งที่สำคัญโคตร ๆ ของเรื่องนี้อย่างชุดเกราะผู้เขียนไม่บรรยายรูปร่างลักษณะเลย กูไม่รู้จริง ๆ ว่าแม่งเป็นไอร่อนแมน เป็นชุดเอ็กโซสเกเลตอน หรือว่าเป็นชุดแบบในหนังเดอะเมทริกซ์ที่คนยืนขับสู้กับเซ็นติเนล งงมากที่คนอ่านเม้นรัว ๆ ว่าอินกับเรื่องและได้ขึ้นท๊อปหมวดแฟนตาซี เออเพิ่งนึกออกอีกชุดจาก Attack on titan หรือจะเป็นชุดจากเรื่องนี้วะ ไหนจะไบโอเทคคืออะไร วัสดุทำจากไบโอเทคที่ว่าแข็งนี่ถ้าไม่บรรยายกูต้องนึกว่าเป็นคว.. เอ๊ย ! เป็นโลหะอดามันเตี้ยมแน่ ๆ และหลายเรื่องที่ต่อให้อยากสื่อสารแม่งไม่ต้องบอกตรง ๆ ก็ได้ มันทื่อเกินจนคนอ่านที่อ่านมามากใช้จิตสัมผัสได้ว่ามึงผู้เขียนไร้ชั้นเชิง อย่างชุดเกราะเก่าก็บรรยายได้เยอะนะ เช่นบอกสภาพของมันที่ต้องขัดสนิมออกและปะผุหลายจุด สีถลอกจนไม่เหลือ ขยับมีเสียงเอี๊ยดอ๊าด อะไรก็ได้ เห็นป่ะว่าไม่ได้ใช้คำว่าเก่าเลยและเห็นภาพมากกว่าด้วย พยายามใช้ความอ้อมบ้างแต่อย่าอ้อมโลก เอาบริบทเอาฉากมาประคับประคองตัวละครและเล่าเรื่องบ้างไม่ใช่จะใส่มันแต่ตัวละครท่าเดียวเลย แม่งเหมือนมึงแกะกุ้งเผากินแบบไม่จุ่มไม่สนน้ำจิ้มหรือกิน KFC กินพิซซ่าแล้วไม่ดื่มน้ำอัดลมแกล้ม มันก็อร่อยแหละแต่ไม่ถึงขั้นอร่อยเหาะนะเชื่อกู

อีกปัญหาของการบรรยายคือผู้เขียนไม่ทำให้บทพูดของตัวละครกรกับเท็คกลมกลืนกัน อ่านแล้วสะดุดกึก ๆ ส่วนหนึ่งอาจเพราะไม่มองเท็คเป็นตัวละคร ดันมองว่ากรโต้ตอบกับ AI เลยใช้เครื่องหมายแสดงคำพูดแปลกแยกไป อย่างพวก [ ] และตัวหนาตัวเอียงซึ่งกูว่าไม่ใช่แนวใหม่ที่ดีนัก ก็ปรับมุมคิดมองเท็คเป็นตัวละครซะ ให้เครื่องหมายคำพูดกับมันเถอะ สุดท้ายปัญหาที่สามคือผู้เขียนชอบดึงความสนใจด้วย SFX ซึ่งหลายฉากก็ไม่จำเป็น ช่วงกลางเรื่องมีตอนหนึ่งที่กรไปกินอาหารในโรงแรมหรูเอาอาหารอย่างดีมาเสิร์ฟ ตึง ! เฮ้ยมึงไม่ต้องก็ได้ มันไม่ใช่จังหวะจะตึ่งโป๊ะแบบศัตรูโผล่ออกมาจากที่ลับ ไปเน้นพรรณนาอารมณ์ความรู้สึกพระเอกคนจนจากสลัมที่เพิ่งเคยกินเหลาครั้งแรกในชีวิตแล้วตื่นเต้น+น้ำลายสอจะเข้าท่ากว่า

ขอแวะเยี่ยวประเด็นการบรรยายตรงนี้นิด คือคิดว่าปัญหาการเขียนที่นิยายเด็กดีโดนสับซะหลายเรื่องมันอาจเกี่ยวกับผู้เขียนนิยายเสพสื่อพวกซีรี่ย์ ภาพยนตร์ คลิปวีดีโอ และอะไรที่เป็นภาพเคลื่อนไหวกับเสียง มากกว่าการอ่านนิยายที่เป็นตัวหนังสือ เป็นประโยค ของพวกนั้นมันต้องดึงความสนใจด้วยเทคนิคหลากหลายไง พอเสพแบบนั้นเยอะกลวิธีเขียนกะสำนวนภาษาแม่งเลยมาเป็นคำบรรยายภาพเคลื่อนไหวแบบเป็นฉาก ๆ ร่วมกับการดึงความสนใจแทนที่จะเอาตัวเองสวมเป็นตัวละครแล้วเล่า ทีนี้กูที่ชินกับนิยายมาอ่านก็เลยสะดุดกึก ๆ เพราะคนเขียนเลือกวิธีเล่าเรื่องไม่เหมาะกับการทำเรื่องราวเป็นนิยาย ต่างจากการเขียนบันทึกประจำวันหรือเล่าประสบการณ์ที่เจอกับตัว อันนี้เชื่อเลยว่าใครก็เล่าได้และมักจะออกมาดีแบบเป็นพื้นฐานไม่มีทุ่นสะดุดอารมณ์ปล่อยเรี่ยราดแบบนี้ ฉะนั้นกูสรุปเอาเองนะว่าการอ่านนิยายที่เขียนดีให้มากและฝึกเขียนทั้งบันทึกประจำวันหรือเรื่องสัพเพเหระที่เป็นประสบการณ์ตรงมันน่าจะช่วยแก้ไขวิธีการเล่าเรื่องและการบรรยายได้

ฉิบหายกูร่ายยาว แต่ร่ายแล้วต้องไปให้สุด เนื่องจากเป็นไซไฟกูขอเพิ่มหัวข้อรีเซิชหรือข้อมูลข้อเท็จจริงความรู้วิทยาศาสตร์ด้วย วิทยาการไบโอเทคและองค์ประกอบที่แสดงว่ามนุษย์เจริญพอจะไปอวกาศและทำโน่นนี่ยังไม่ว้าวเท่าที่ควร ออกตัวเลยว่ากูอาจมาตรฐานสูงแต่ผู้เขียนก็ไม่บรรยายให้ละเอียดเท่าที่ควรโดยเฉพาะเทคโนโลยีไบโอเทค คือถ้าริจะเล่นกับเรื่องปรับแต่งพันธุกรรมก็ต้องทำการบ้านกว่านี้หน่อย ดูอย่างอินดอมินัสเร็กซ์ของจูแรสสิก เวิลด์ หนังเค้าบอกเยอะเลยว่าได้อะไรจากตัวไหนมาจึงครบเครื่องร้ายกาจ ไหนจะเทคโนโลยีปรับสภาพดาวอังคารจนอยู่อาศัยได้อีก ตามจริงนาซ่ามีโครงการเรียกว่าแผนการพันปี (The thousand-year project) คือปรับสภาพดาวสามร้อยกว่าปี อยู่อาศัยสามร้อยกว่าปี และเตรียมทิ้งดาวอังคารไปดาวใหม่ในสามร้อยกว่าปีสุดท้ายก่อนมันกลับเป็นยุคน้ำแข็ง แต่ผู้เขียนเล่าเหมือนใช้แค่ร้อยปีก็ปรับสภาพและอยู่ได้ลงตัวแล้วด้วยไบโอเทคและทำสงครามอีกร้อยกว่าปี แทบไม่อธิบายอะไรให้มากกว่านี้ แม่งแฟนตาซีเกินไปแล้วมึง เช็คในบทที่สองได้ คือบรรยายทีเดียวห้วน ๆ จบจะได้ไปต่อเรื่องอื่น ท้องฟ้าดาวอังคารเคยเป็นสีแดงฉาน..กูอ่านแล้วอุทานพ่อง ! ดังมาก ดาวอังคารไม่มีชั้นบรรยากาศเหมือนดวงจันทร์ของโลกนี่หละโว้ย ท้องฟ้าต้องดำเป็นพื้นหลังอวกาศ แดงอิฐของดาวอังคารเนี่ยสีของภาคพื้นดาว แฮชแท็กไซไฟมึงจะทำเป็นลืม ๆ แล้วใช้จินตนาการสำคัญกว่าความรู้เป็นหลักไม่ได้ คือกูไม่ใช่จะด่าอะไรหรอก ก็เข้าใจได้ว่าภูมิความรู้คนเขียนในเด็กดีมันประมาณไหน นี่คือกูจะชี้ว่าถ้าเล่นกะเทคโนโลยีกะองค์ความรู้วิทยาศาสตร์ข้อมูลมึงต้องละเอียดลึกเพราะคนอ่านแม่งเหมือนมีจิตสัมผัสนะว่าคนเขียนรู้จริงหรือรู้ปลอม ทั้งนี้ทั้งนั้นกูไม่ได้หมายควายว่ามึงต้องรู้โคตรลึก แต่มึงต้องรู้บ้างและเอ่ยชื่อหรือคีย์เวิร์ดเทคโนโลยีหรือวิทยาการที่เป็นพื้นฐานของไบโอเทคนี้ได้บ้าง เพื่อให้มันช่วยกระตุ้นต่อมจิ้นสร้างการต่อจุดในอากาศแล้วว้าวในใจ เป็นรสชาติที่เรื่องแนวไซไฟควรมี เหมือนอินโดมินัสเร็กซ์เงี้ย โอ้มันปรับสีผิวได้เพราะมียีนส์จากปลาหมึก คนดูก็ทึ่งก็อร่อยแล้วแถมอยากกินต่อเพราะยังสงสัยอีกว่ามันหลบอินฟาเรดได้ไงวะ แล้วหนังก็แบต่อไป มียีนส์คุมอุณหภูมิผิวหนังจากกบไง ก็คุณต้องการอะไรที่ใหม่กว่า ร้ายกาจกว่า เรา (นักวิทย์พันธุศาสตร์) ก็จัดให้ เนี่ยแหละชั้นเชิงการเล่าบวกข้อมูลที่เป็นความรู้ทางวิทยาศาสตร์จริง ๆ ยกตัวอย่างในเรื่องมีตอนหนึ่งบรรยายว่าต้นไม้ผ่านการตัดแต่งพันธุกรรมมาอย่างโชกโชน อันนี้คนรู้จะบอกเลยว่าบรรยายประหลาด โชกโชนอะไรวะเขามีแต่ตัดแต่งใส่ยีนส์เพิ่มหรือทำลายยีนส์ที่มีอยู่ ก็แล้วทำไปกี่ยีนส์ดีล่ะถึงเรียกโชกโชน ถ้าเป็นกูมันจะมาแนวนี้ "ต้นไม้นี้ถูกตัดแต่งพันธุกรรมจนไม่อาจรู้ว่าสายพันธุ์ต้นตอคืออะไร ได้แต่เดาว่าคงเป็นพืชจำพวกใบเลี้ยงเดี่ยวเพราะเส้นใบของมันเป็นแบบขนาน" แล้วประโยคนี้ต้องพูดหรือคิดโดยตัวละครที่มีความรู้ด้านนี้ด้วยจะได้เหมาะสม หรือวัตถุดิบจากไบโอเทคที่ว่าโคตรแข็งเงี้ย องค์ความรู้จริง ๆ มันมีบัคกี้บอล (Buckminsterfullerene) ที่แข็งกว่าเพชรอยู่แล้ว หรือจะสมมติอย่างอื่นเพิ่มก็ทำได้ X-men ที่เป็นหนัง sci-fi ยังมีอดามันเตี้ยมเลย เรื่องข้อมูลเยอะและการวาดภาพใหญ่แบบว่านิคมมนุษย์อยู่อาศัยบนดาวอังคารเงี้ยอาจต้องค่อย ๆ เล่าแทรกไปในแต่ละบท ช่วงต้นเน้นชูโรงที่ตัวไบโอเทคและความสามารถหลัก ๆ อย่างส่งเสริมการกลายพันธุ์ก่อน ฉะนั้นการหาจุดพอดีระหว่างความรู้กับจินตนาการนี่เป็นโจทย์ยากของไซไฟ ถ้าแก้โจทย์ไม่ดีนิยายแนวนี้แม่งจะกลายเป็น “ใส่ไฟ” แล้วมึงก็มอดไหม้ด้วยตัวเองจากการสรรเสริญของคนอ่านกลุ่มที่รู้มากรู้ลึกรู้จริง มีกรณีที่ไม่ใช่นิยายแต่พอยกตัวอย่างได้ก็คือหนังสือไอสไตน์พบพระพุทธเจ้าเห็น สมัยนั้นโดนบ็อมเรื่องข้อเท็จจริงทางวิทยาศาสตร์ผิดก็มาก นั่นแหละนรกของนักเขียน

สุดท้ายมาที่ตัวละคร ชีวิตของกรก็ใส่ให้มีรสชาติได้เยอะกว่านี้และต้องทำให้สมจริงกว่านี้ คนอ่านจะได้ติดตามด้วยความรู้สึกอย่างอื่นเช่นสงสารและเอาใจช่วย อันนี้กลายเป็นติดตามเพราะเท็คสุดยอด มันจะทำอะไรได้อีกบ้าง ติดตามเพราะเรื่องแค่นี้มันน้อยเกินไป พอเรื่องเดินไปจุดอื่นที่ไม่ใช่การต่อสู้หรือซ่อมสร้างสังเกตเลยคอมเม้นคนอ่านบอกน่าเบื่อ พล็อตมันเอื้อให้ทำได้เยอะกว่านี้และดีกว่านี้ บริบทอย่างการเป็นเด็กกำพร้าโตมาจนออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็น่าจะได้รับการฝึกอาชีพจึงรู้งานช่าง ไม่น่าใช่ครูพักลักจำ+เรียนเองเพียว ๆ เพราะงานช่างต้องมีของให้ซ่อมนะถึงจะเรียนรู้ได้ จะมีเหรอที่เอามาให้ซ่อมงู ๆ ปลา ๆ เสียกูก็ไม่ว่า แม่งไม่ใช่การกุศล สลัมก็ต้องยากจนข้นแค้นจริง มีมิติอยู่ยากแย่งชิงเอาเปรียบกันให้เห็นการดิ้นรน มีคนฐานะและกำลังดีกว่าข่มเหงรังแก มีติดหนี้และทวงหนี้โหดด้วยก็ได้ สอบชิงทุนเรียนต่อก็ปกติมีแต่ได้ทุน เป็นตัวสำรองกับไม่ผ่านคัดออกนะ นี่เล่ามาเหมือนมีรางวัลชมเชยซึ่งประหลาดอยู่ สภาพแวดล้อมทางสังคมก็น้อยจนพอพูดถึงต่างชนชั้นรายต่ำได้ก็ไม่อิน เพราะผู้เขียนไม่บรรยายฉากและความเป็นอยู่ให้มาก ที่เขารู้สึกกดดันเมื่อมีนักล่ามาซ่อมของก็เล่าเพิ่มว่าเคยโดนรังแกได้ แล้วกรมึงไม่น่าจะใช่เด็กกำพร้าคนเดียวบนดาวนี้นะ น่าจะมีเพื่อนเด็กกำพร้าที่รู้จักอีก มีสังคมในแวดวงคนฝึกอาชีพก่อนพ้นศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้าก็หยิบมาเล่าได้เพราะโตถึงวัยทำมาหากินเองก็ต้องเจอคนอื่นเยอะอยู่นอกจากผู้คุม หรือต่อให้เป็นคนที่ถูกเกลียดหรือไม่เข้าสังคมก็ให้เขากล่าวถึงกลุ่มเพื่อนเฮงซวยได้ บริบทพวกนี้ไม่มีเลย เขาดูเป็นมนุษย์น้อยลงและไม่มีประเด็นอื่นเรียกความสนใจได้ ไหนจะเรื่องที่กรต้องคุยกับเท็คอีก นี่ก็ความยากเลยนะคือเท็คกับกรเก่งทั้งคู่ คิดอะไรก็ทันกัน บทสนทนาต้องคมกว่านี้ ต้องมีที่ใช้น้อยคำแต่ลึกซึ้งและให้ความหมายได้อย่างเป็นพิเศษ เออพูดแล้วขอเติมเรื่องความสมจริงนิดนึง คือนักล่าที่มาซ่อมรองเท้าจ่ายเงินสดกับเขาซะงั้น ยุคไปดาวอังคารแล้วนะมึงต้องไร้เงินสดไหมวะ คือจะมีก็ได้ขอเหตุผลด้วยเช่นว่าเป็นเขต Z ด้อยพัฒนา ไหนจะบัตรประจำตัวประชาชนมึงต้องพกด้วยเหรอไม่ใช่ฝังชิปหรือสแกนไบโอเมตริก พอจังหวะนี้เทคโนโลยีทันสมัยหายไปไหน

เอาหละได้เวลาของปัญหาเกี่ยวเนื่อง ชื่อตัวละครก็เป็นปัญหาได้ การมีสิ่งที่เรียกว่าคำสรรพนามมันช่วยได้เยอะนะถ้ารู้จักใช้เมื่อเรียกตัวละครมากกว่าหนึ่งครั้ง คือกระชับเนื้อความและเพิ่มอรรถรส อย่างตอนกิ้งก่าหนองน้ำกลายพันธุ์ (ตอน 18) นั่นแม่งเรียกซ้ำบ่อยจัด หรือชื่อกรเงี้ยตอนหนึ่งเกินสิบได้มั้ง สองตอนเกินยี่สิบกรกำเนิดเป็นทศกัณฑ์หนึ่งตน ทั้งสองปัญหานี้ต้องแก้ไขให้ซ้ำชื่อน้อยลงและจะดีขึ้นได้อีกด้วยการหลากคำ อย่างกิ้งก่าหนองน้ำกลายพันธุ์ก็หดลงเหลือกิ้งก่า เจ้ายิ้มสยอง (หลังเห็นมันอ้าปาก) ไอ้ตัวร้าย อีกฝ่าย ศัตรู ตัวแสนรู้ จอมเจ้าเล่ห์ ใช้ความคิดสร้างสรรค์หาคำที่เหมาะกับบริบทได้ ชื่อกรก็เหมือนกันไม่จำเป็นต้องเขา ๆ ๆ ๆ จนกวางอายควายหนีหน้า ใช้ชายหนุ่ม (ตอนอยู่กับคนวัยไล่เลี่ยกัน) เด็กหนุ่ม (ตอนอยู่กับป้าไหมหรือตอนทำตัวงี่เง่าเหมือนเด็ก) นายช่าง (ตอนทำงาน) หรือคิดคำอื่น ๆ มาทดลองใช้ คนอ่านจะได้รู้สึกเพลิดเพลินตาม

โดยสรุปแล้วเรื่องนี้ดีกว่านี้ได้โดยการยกเครื่องใหม่ตั้งแต่ต้น คะแนนที่ให้คือ 5.0 เต็ม 10 กูไม่หักเยอะเดี๋ยวตก ปัญหาส่วนใหญ่ก็อยู่ในระดับแก้ไขได้ ทั้งการหาความรู้เพิ่มเติมและปรับปรุงการบรรยาย ไม่ใช่ระดับวิบัติหายนะหรือลอกเขามา และจากแฮนดี้แคปที่เจอว่า “ช่วงนี้ตอนอาจจะยืดหน่อยนะครับ ปวดหัวมากตอนรีบปรับเวลานอนก่อนเปิดเทอม” (ตอน 12) ก็พอเข้าใจได้ในระดับฝีไม้ลายมือและภูมิความรู้ที่กูเชื่อเอาเองว่าเป็นเด็กมัธยมปลายซึ่งยังพัฒนาต่อไปได้อีก และได้แต่หวังว่ากูเดาถูก แม่งคงไม่ใช่เด็กประถมปลายหรือเด็กโข่งนักศึกษามหาลัยแน่ ๆ กูว่าจบสับนี้คงมีคนแขยงจะเขียนแนวไซไฟกันบ้าง เชี่ยเอ๊ยกูสับเพลินเกินห้ามใจ พอแค่นี้แหละไปแย้ว

Techgod กูก็อ่าน +1 เรื่องไม่บรรยายชุดเกราะ ที่แย่สุดคือท้ายตอนแม่งแปะรูปเกราะกันดั้ม(มั้งนะ)!

>>138-144 ยาวสัสแต่กูก็อ่านจนจบนะ ขอบคุณในความเหนื่อยยาก มึงนี่แลดูจะเชี่ยวข้อมูลวิทย์ๆ

เมื่อวานมีคนพูดถึงเรื่องนี้เลยแวะไปลองอ่านดู เรื่องที่มึงคิดเหมือนกูส่วนการบรรยายคือแม่งบรรยายน้อยเป็น Neo ประมูล แบบเดียวกับเรื่องหัวกระแทกแล้วคิดว่าตัวเองเทพซ่าส์ของไอ้นกฮูก กูว่าเรื่องนี้มันได้แรงหนุนจากแนวแกรี่เอไอด้วยแหล่ะเลยมีคนตามเยอะ หวังว่าช่วงท้ายจะพัฒนาขึ้นได้

จะมาขออภัยในข้อมูลผิดพลาดและเพิ่มเติมที่ถูกต้อง กูค้นรูปดาวอังคารที่ยานนาซ่าถ่ายจากภาคพื้นแล้ว ท้องฟ้าดาวอังคารไม่แดงฉานและไม่ใช่ดำอวกาศ หลัก ๆ จะเป็นสีศิลาแลงจาง ๆ กับสีเทาเข้ม ไม่งั้นก็คือสองสีนี้ blend กัน

ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยาก เราดู Total Recall มา ท้องฟ้าดาวอังคารเป็นสีแดง
เอาจริง ๆ ความรู้สมัยอ่านรู้รอบตัว ดาวอังคารมีชั้นบรรยากาศ พื้นผิวปกคลุมไปด้วยฝุ่นที่เป็นสนิม บางครั้งถูกพายุหอบขึ้นกระจายไปในชั้นบรรยากาศ
แต่ภาพถ่ายจริง ๆ ไป Google ดูก็ไม่เหมือนที่นึกภาพไว้ + ภาพจำจาก Total recall

สรุปรวมแล้วมันอาจจะเป็นสีแดงสนิมเหล็กคล้ายๆพื้นดินแดงประมาณนั้นมั้ย เกิดจากลมพายุพัดฝุ่นขึ้นไปบนอากาศแบบที่ >>148 พูด เอาจริงถ้า techgod มีกล่าวถึงเทคโนโลยีที่ทำให้คนอยู่บนดาวอังคารได้ เรื่องจะน่าสนใจขึ้นเยอะเลยนะ มีประเด็นไซไฟให้เล่นเยอะเลยเช่น เทคโนโลยีใหม่ที่โม้ขึ้นมาโดยมีฐานจากความจริงผสมบ้าง โดนรวมกูเทไปทางน่าสนใจ น่าเสียดายตรงที่คนเขียนขาดฝีมือที่จะสื่อออกมาให้สนุกกว่านี้ว่ะ

>>138 ขอบจุยสำหรับความเหนื่อยยาก กูอ่านได้จนจบนั่นแหละข้อมูลมึงแน่นดี

เรื่องที่ว่ามันเขียนแบบ 1 ย่อหน้า 1 ประโยคนี่กูว่ามันคงพยายามทำเป็นไลท์โนเวลเหมือนกู คือข้อความมันจะดูอ่านง่ายมากถ้าอ่านในขนาดจอมือถือ (พวก 1ย่อหน้า1บรรทัด พออยู่ในมือถือแล้วมันจะกลายเป็น 2-3 บรรทัดไง)

ส่วนเรื่องเปลี่ยนสรรพนามนี่กูก็เพิ่งเก็ทเหมือนกัน ปกติในนิยายกูพยายามเปลี่ยนสรรพนามตลอดอยู่แล้ว แต่ไม่เคยเก็ทว่าควรจะเปลี่ยนด้วยเหตุผลแบบไหน คือรู้แค่ว่าเปลี่ยนไม่ให้มันซ้ำซากก็พอ แต่พออ่านที่มึงบอก "ใช้ชายหนุ่ม (ตอนอยู่กับคนวัยไล่เลี่ยกัน) เด็กหนุ่ม (ตอนอยู่กับป้าไหมหรือตอนทำตัวงี่เง่าเหมือนเด็ก) นายช่าง (ตอนทำงาน)" กูก็ค่อยมีหลักให้จับหน่อย

>>144 >>150 ไม่เห็นด้วยกับการเปลี่ยนสรรพนามสลับใช้ชายหนุ่ม-เด็กหนุ่มในการบรรยายนะ ยิ่งถ้าตัวละครไม่ได้เติบโตเปลี่ยนช่วงอายุ ยิ่งไม่เวิร์ก สลับใช้จะทำให้ช่วงอายุของตัวละครดูงงๆ ไหมล่ะ คือถ้ามึงใช้ POV3 ตัว Narrator ที่เล่าเรื่องมันก็เป็นพระเจ้าอยู่แล้ว พระเจ้าก็ควรจะฟันอายุตัวละครไปเลยไหม ไม่ใช่อยู่กับคนนี้เป็นชายหนุ่ม กับอีกคนเป็นเด็กหนุ่ม มันไม่เหมือน POV1 หรือ POV3 แบบจำกัดมุมมองที่ตัวละครผู้เล่าเรื่องจะเป็นคนกำหนดคำสรรพนามที่ใช้นะ อย่างถ้าป้าอายุ 65 เล่าเรื่อง ป้าก็คงมองว่าคน 30 เป็นไอ้หนุ่ม อันนี้ถูก แต่ป้าก็จะไม่มาสลับเป็นชายหนุ่มอีกไง ถ้ามึงไม่ได้ใช้วิธีสลับมุมมอง Narrator จนสายตาเปลี่ยน กูขอต้านการใช้สรรพนามชายหนุ่ม-เด็กหนุ่มสลับกัน

การเลือกสรรพนามนี่ลองคิดดีๆ นะมีวิธีใช้เยอะมาก จะใช้เด็กหนุ่มหรือชายหนุ่มก็เลือกให้ดี

บางทีกูใช้ตามบริบทได้ป่าววะ แบบสองคนคุยกันคนนึงเล่าเรื่อง ใช้ คนเล่า/ผู้เล่า แบบนี้ได้มั้ย

>>152 หมายถึงยังไง ถ้าเป็นคนเล่า/ผู้เล่า มันไม่ได้มีความแตกต่างด้านอายุเหมือน ชายแก่-ชายหนุ่ม-เด็กหนุ่ม-เด็กชาย หรือ หญิงแก่-หญิงสาว-เด็กสาว-เด็กหญิงนะ อันนี้กูพูดถึงสรรคำที่สะท้อนให้เห็นอายุตัวละคร ซึ่งถ้ามึงจะพูดถึงชายหนุ่มวัยฉกรรจ์แล้วหน้าถัดมาแม่งกลายเป็นเด็กหนุ่มละอ่อนน้อย แม่งก็ไม่ใช่นะ มันจะขาดความต่อเนื่องไหม เพราะมึงพูดถึงคนเดียวกันนี่

กูลองไปหาตัวอย่างจากมู้นิยายโม่งมาให้ดูแล้วกัน

อันนี้ใช้ POV3 แบบแคบ โฟกัสแค่ตัวละครเดียว มีการเปลี่ยนคำเป็นนักเขียนหนุ่มบ้าง แต่ก็ยังสื่อถึงอายุที่เท่ากับชายหนุ่ม
>>>/webnovel/2726/295
>>>/webnovel/2726/307

อันนี้มีหลายตัวละครด้วย ทุกคนเป็นผู้ชายหมด มันก็มีวิธีสรรคำมาใช้แทนสรรพนามเยอะแยะ
>>>/webnovel/2726/406

POV1 ที่ใช้เด็กหนุ่ม/เด็กสาวเพื่อสื่อถึงตัวละครวัยรุ่น
>>>/webnovel/2726/360-362

ส่วนอันนี้ฮาดี อยากให้อ่านเฉยๆ
>>>/webnovel/2726/469
>>>/webnovel/2726/474
>>>/webnovel/2726/505
>>>/webnovel/2726/507

>>153 ใจมากมึง กูอ่านแปป

>>153 ฮาว่ะ เกือบครึ่งนึงแม่งนิยายล้อเล่าเบียวเกรียนแตกทั้งนั้น อ่านแล้วรำลึกวันเก่าๆ มู้แม่งไหลไวสัส

>>153 สี่อันท้ายแม่งจังไรสัส 5555+

กูอ่านจบหมดละ แม่งอยากให้กลับมาเล่นกันต่อเลยว่ะ ฮาดี

แม่ง กูอุตส่าห์มุปอรจากน้อนได้แล้วนะ มึงจะเอามันกลับมาไมเนี่ย พอก่อนๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นนินทาละ

นิยาย techgod ตอนล่าสุดโดนนักอ่านถล่มหนัก ข้อหาเนื้อเรื่องน่าเบื่อ จะให้พระเอกเข้าโรงเรียนทำไม แถมยังใส่ตัวละครหญิงรำคาญเข้ามาอีก

พวกมึงคิดว่าทั้งหมดนี่คือความผิดใครวะ ความผิดนักเขียนที่พาเนื้อเรื่องไปในทิศทางน่าเบื่อ หรือความผิดคนอ่านที่ไม่ยอมเปิดใจรับจินตนาการของคนเขียน

มันเกิดเชี่ยไรขึ้นกันแน่

>>159 มันต้องพบกันครึ่งทาง นักเขียนพอจะปรับพล็อตได้มั้ย ส่วนนักอ่านก็ลดความคาดหวังลงได้ป่าว เคยอ่านแต่อะไรเจ๋งๆ เทพๆ ก็ลองเปิดใจให้แนวค่อยเป็นค่อยไปบ้าง แต่ถ้านักเขียนแม่งหมดมุกจริง หรือออกแบบตัวละครห่วย แบบนี้มีหวังหลุดโผแหงๆ

>>159 ตรงนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคนเขียนว่ะ รสนิยมคนอ่านล้วนๆ มึงแซะบอกไม่ชอบไม่อ่านได้ แต่กำกับให้คนเขียนเปลี่ยนไม่ได้ คนเขียนบ้าจี้เปลี่ยนตามแล้วเรื่องพัง คนอ่านขาแซะไม่ใยดีมึงหรอก มีแต่คอยสมน้ำหน้าด่าซ้ำ

กูไม่แน่ใจนะว่าเค้ามีวางพล๊อตมามั้ย แต่ดูจากเม้นและในสับ กูเดาว่าน่าจะวางแหละว่าต้องเข้าโรงเรียน ที่คนเบื่อเพราะมีตัว ญ ใหม่แนว คุณหนูจอมเหยียดมาด้วยมั้ง ในสายตากูคิดว่าคนอ่านพวกนี่ไม่ควรให้ค่าว่ะ ในกรณีที่นักเขียนวางพล๊อตมาแน่นอยู่แล้วก็ไม่เห็นต้องเปลี่ยนตามใจแม่งป่าววะ ยกเว้นก็แต่ไม่ได้วางมาแต่แรก เขียนตามใจลอยละล่องไปเรื่อยๆเหมือนหลายๆเรื่องที่เคยติดท๊อปแล้วเริ่มหายไปเพราะตันมุขอะ อันนี้มึงควรพิจารณา

เสริมนิดกู 163 สุดท้ายถ้ามึงคิดจะขายนิยายเป็นตอน คนอ่านเรื่องมากพวกนี้แทบจะไม่ซื้อเลย เพราะงั้นถ้าคนเขียนคิดว่าแนวทางที่เดินถูกแล้วมึงก็ควรเดินต่อไป ไม่ต้องเสียเงลาอธิบาย ปล่อยพวกเบียว้ทพซืาในนิยายมึงต่อไปอย่าได้แคร์

ไอ้กรณี techgod นี่กูไปดูมาละ แม่งงอแงกันทั้งนั้น ที่บ่นน่าเบื่อเพราะแค่หาที่ลงไม่ได้

กูสงสารคนเขียนจริง แม่งต้องมาแบกรับความกดดันขนาดนี้ ตอนต่อไปต้องเครียดแน่ๆ จะเขียนยังไงให้ออกมาถูกใจพวกเชี่ยนี่ และไม่โดนบ่นเอาอีก นักเขียนระดับมอปลายเองนะมึง เป็นกูเจองี้คือคิดหนักอ่ะ เหมือนโดนนักอ่านรุม

กูสงสัยคำว่า นิสัยน่ารำคาญ หรือตรรกะพวกเกลียดตัวละครหญิงว่ะ คือมันควรออกมาแบบไหนที่คนจะไม่รำคาญวะ อย่างtechgod ตอนล่าสุด กูไล่อ่านมาบวกอ่านเม้นตะกี้ คนอ่านเบียวขวาจัดมาเยอะก็จริง ส่วนมากเป็นเม้นท์ไร้สาระประเภท กระเอกโง่ ตัวใหม่น่ารำคาญ แต่มีบางความเห็นน่าสนใจนะ ที่บอกว่าบรรยายน้อยไป นิสัยผู้ใหญ่สองคนในเรื่องเหมือนเด็กไม่มีวุฒิภาวะ ตรงนี้แอบเห็นด้วยว่าไร้สาระจริง ตรงจุดนี้กูว่าเป็นสิ่งที่คนเขียนพลาดว่ะ สื่อมาไม่ดีพอ อาจจะเพราะพยายามเขียนสั้นบรรยายน้อยๆ มันเลยขาดๆเกินๆ กูวนอ่านสามรอบก็ยังไม่เข้าใจ มันไม่ใช่สไตล์ คนมีอำนาจมากกว่าต้อนคนด้อยกว่า หรือเป็นฉากกรโชว์ความฉลาดตลบหลังอีกฝ่าย
แต่ออกไปทางเด็กง้องแง้งสองคนเถียงจะเอาชนะกัน

ประเด็นคือนักเขียนยังเด็กไง ไปกดดันมันมากๆ มันจะไม่อยากเขียนต่อเอา คนอ่านเอาแต่ใจเกินบางที น่าจะเคารพคนเขียนมากกว่านี้ ค่อยๆพูดค่อยๆอธิบาย แต่นี่แม่งใส่หนักจัดเต็มกันมาก ไม่ถนอมคนเขียนเลย

>>167 อันนี้กูเห็นด้วย สงสารน้องเค้าเหมือนกัน

>>159 กูว่าคำถามมันไม่ได้อยู่ที่ใครผิดว่ะ คำถามคือนักเขียนมันอยากได้นักอ่านแบบไหน? ถ้ามันเขียนให้ตัวละครใช้ชีวิตผจญภัยไปเรื่อยคนที่ชอบอ่านหรือเปิดใจกับแนวนี้ก็อยู่ต่อ ส่วนพวกต้องการให้พระเอกโชว์เทพตบเกรียนบู้ล้างผลาญก็จะทิ้งเรื่องนี้ไป กูมองว่าจุดเริ่มเรื่องมันมาคล้ายๆแนวเทพซ่าด้วยแหละ

พระเอกต้นทุนต่ำ + โดนรังแกเหยียดหยาม + ได้ไอเทม/พลังวิเศษจนพลิกมาเทพ = ควรจะไล่ตบเกรียนให้หายแค้น

แต่คนเขียนมันดันไม่ลุยไปทางนั้น "ทฤษฎีหมาหิว" ของพาฟลอฟเลยทำงาน พวกนักอ่านที่โดนเงื่อนไขตามสูตรจนเคยชินก็บ่นดิ ทำไมมึงไม่ไปโชว์เทพ มาเข้าโรงเรียนทำซากอ้อยอัลไล พวกตัวละครหญิงแม่งน่านามคาน สูตรเดิมแป๊ะๆอย่างที่คอมเม้นในแนวนี้มักจะเจอกัน ซึ่งกูก็ยังเชื่อเหมือนเดิมว่าเขียนแบบไหนก็ได้คนอ่านแบบนั้น ถ้าคนเขียนตามใจคนอ่านพวกนี้นิยายมันก็เข้าลูปเดิม ได้กลุ่มคนอ่านและเจอคอมเม้นแบบเดิมๆ

เรื่องเปลี่ยนคำสรรพนาม พยายามนึกอยู่นะว่านักเขียนรุ่นใหญ่ ๆ ใช้กันไหม
ส่วนใหญ่เราก็อ่านแต่นิยายแปลด้วยสิ ภาษาอังกฤษมันไม่ค่อยดิ้น ก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนกัน
อีกอย่างการเล่าแบบ POV3 นาเรเตอร์หรือผู้เล่าเรื่องก็ต้องเป็นคนเดิม
เขาจะเรียกพระเอกอย่างไร เด็กหนุ่ม ชายหนุ่ม ก็ต้องผ่านมุมมองของผู้เล่า ซึ่งมันคงไม่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

ไลทโนเวลสมัยนี้เห็นหลายเรื่องที่เล่าผ่าน POV1 แต่เปลี่ยนตัวละคร ในกรณีแบบนั้นเรายอมรับได้เรื่องเปลี่ยนสรรพนาม
เพราะคนเล่าคนละคนกัน เปลี่ยนมุมมองกันตลอด

จะเรียกเบียวขวาจัดก็ไม่ถูก ควรเรียกว่าขี้แพ้หนีความเป็นจริงมากกว่ามั้ง self insert จินตนาการว่าตัวเองเป็นตัวละครเอกสุดเก่ง perfect ทุกด้าน เอจจี้ พอไม่ได้ดั่งใจก็พาลใส่พระเอก ของแบบนี้ถ้ามันมีวิจารณญาณตั้งแต่แรกมันก็ไม่ออกอาการอย่างงี้หรอก ซึ่งมันจะออกอาการต่างกันแล้วแต่คน

ส่วนเรื่องตัวละครน่ารำคาญหรือตัวละครที่ถูกสร้างมาให้ถูกเกลียดมันต้องแล้วแต่บริบทที่จะใช้ ถ้าให้เปรียบเทียบคงเป็นเรื่องผู้กล้าโล่ ไอ้เจ้าหญิงนั้นแหละ แต่ถ้าพังคงเป็นแอบบี้จากtlou2

>>171 มึงทำให้กูนึกอะไรขึ้นมาได้อย่าง จากที่อ่านหลายๆเรื่องช่วงนี้ พวกนิยายติดท๊อปมักจะมีจุดร่วมนอกจากเทพซ่า แกรี่ opLV 99 ยังมีเรื่องอย่าง ปลายเปิดให้นักอ่านได้มีส่วนร่วมด้วยว่ะ เช่นนิยายที่มีคำถามท้ายตอนอย่างผู้กล้าจอมแปะรูป หรือวิลเลี่ยมเชคสเปียร์ปล่อยแม่มเของข้าซะ คนที่เม้นส่วนใหญ่ไม่ได้มีแนวโน้มไปทางการเดาพล๊อตเรื่องหรือถกเกี่ยวกับปมเลย ตรงข้ามออกไปทางเสนอแนะให้เพิ่มนู่นเพิ่มนี่

กูเขียนอะไรวะพิมซะยาว ลืมใส่ประเด็นสำคัญ ต่อจาก >>172
ที่เป็นอย่างนี้อาจจะเพราะว่า คนอ่าน self-insert ตัวเองอย่างที่มึงว่าเลยคิดว่าควรเป็นงั้นเป็นงี้ และแสดงออกมาด้วยการคอมเม้นเชิงสั่งคนแต่ง

คืองี้เดี่ยวกูจะขยายความเหี้ยของคนประเภทนี้ให้ฟัง คือไอ้หมวดแฟนตาซีนะมันน้ำจิ้ม เหี้ยจริงคือหมวดกำลังภายใน ซึ่งเหี้ยกว่านี้อีกคือเว็บ fictionlog แม่งอัตราคน self insert กับคนปกติอยู่ที่ 70:30 มึงจะเจอคนอาการหนักแบบที่ว่างอแง อ้างนั้นโยงนี่ จนไอ้ที่มันเขียนมาไม่มีความจริงเลยแม้แต่นิดเดียว คือเข้าขั้นไม่มีมูลเลยแม้แต่น้อย เลอะเทอะ100% เหี้ยแบบนี้ยังไม่พอ มันไปเหี้ยที่แถบวิจารณ์ไอ้สัส อย่างเหี้ย กูเคยเสียอารมณ์จนเลิกอ่านไปเลย ตอนนั้นแม่งไม่เคยคิดไงว่าจะเจอคนแบบนั้น คิดว่าอาจจะอินเกินไปมั้ง สุดท้ายตบะแตก

แล้วตอนนั้นกูก็ไม่รู้ว่ากูคิดอะไรอยู่นะ คงคิดว่าคนน้อย ประชากรในนั้นต้องคิดเยอะละมั้ง เวลากูอ่านไม่มีการหารเลยแม้แต่นิดเดียว สุดท้ายแม่งเหมือนเหยียบกับระเบิด ตายห่าอย่างอนาถ

นี่แหล่ะกูถึงชอบโม่งมากกว่าบอร์ดนักเขียน คุยกันแม่งถึงพริกถึงขิงดี

ไอ้เรื่องคอมเม้นท์คนอ่านนี่อยู่ที่ใจมึงล้วนๆ ยิ่งเขียนแนวกระแส ยิ่งแมส ยิ่งเมนสตรีม ยิ่งเจอคนอ่านประสาทแดรก ถ้ามึงรับมาทุกอย่าง แก้ไปตามใจคนอ่าน มึงพังพินาศแน่ สิ่งสำคัญคือตัวมึงก็ควรจะรู้เท่าทัน แยกแยะคอมเม้นท์เหล่านั้นออกด้วย ว่าอันไหนเป็นสิ่งที่ควรปรับปรุงแก้ไขจริงๆ อันไหนเป็นจุดอ่อน อันไหนไร้สาระเมินเฉยไปได้เลย

ปัญหาคือคนเขียนใหม่ๆ แล้วฟลุ๊กดังขึ้นมาแล้วจิตใจไม่แข็งแกร่งพอ ยึดเอาคอมเม้นท์คนอ่านเป็นหลัก จะไขว้เขวกับอะไรแบบนี้จนคล้อยตามเพิ่มนั่นนี่มั่วไปหมด เป็นขั้วตรงข้ามของไอ้พวกอีโก้แรงจัด ปัญหาที่ตามมาคือเขียนไปสักพักแม่งจะต่อไม่ได้ เพราะไม่รู้จะเชื่อมโยงเนื้อเรื่องยังไงดี เหมือนเรื่องมันหลุดออกจากมือ ไปอยู่ใต้การคอนโทรลของคนอื่นเรียบร้อยแล้ว จบที่ปิด ดอง รีไรท์ก็ว่ากันไป

อันนี้กูเห็นด้วยนะ ถ้ามันดีคนเขียนน่าเอาไปปรับใช้ ถ้าไม่เวริ์ค เน้นเขียนเอามันก็ปล่อยๆแม่งไป ปัญหาอยู่ที่ใจคนเขียนล้วนๆนั่นแหละ หลายเรื่องที่กูตามอ่านก็ออกแนวแกรี่เทพซ่าเขียนตามกระแสจนติดท๊อปแล้วตัดจบไม่ก็ดองหายไปดื้อๆเพราะมุขตัน บางเรื่องแพ้คตอนวางขายด้วยโดนคนอ่านด่าไปตามระเบียบ วันดีคืนดีสร้างนามปากกาใหม่เอาเรื่องเดิมมาลงหากินอีกรอบก็มี แล้วก็วนเข้าลูปเดิมเปิดขายแล้วหายตัว เพราะงี้ละคนอ่านที่ดีๆบางส่วนเลยหันไปเปย์นิยายแปลที่มีแนวโน้มดีกว่าคือจบแน่นอนและสนุกด้วย(แนวเทพซ่าแกรี่คือกัน)

สงสัยว่ะ ถ้าแนวเทพซ่ามันเดินเรื่องด้วยตัวละครหญิงแล้วมีตัวละครชายโผล่มาเข้าปาร์ตี้ จะมีคนอ่านด่ารำคาญเหมือนกันไหมวะ?

เคยเห็นอยู่ เหมือนจะไม่กระแสว่ะ ไม่ค่อยมีคนอ่านเท่าไหร่ด้วยมั้ง

แนวเทพซ่ามันจะสนุกยังไงวะ ?

>>179 มันจะกลายเป็นนิยายกระแสของผู้หญิงแทนไหม

เฮ้ยๆๆ เรื่องนี้ที่เคยโดนสับมันเฉลยตัวคนร้ายละเว้ย ไปดูกันนังว่าสรุปว่าผมยาวคนไหน

https://www.dek-d.com/board/view/3990417/

>>183 ไม่เนียน ไปเรียนมาใหม่

>>184 ไรวะ มึงหาว่ากูม้าเหรอ

น้อนควีนซ่าขอเรียนเชิญพี่ๆอ่านเรื่องใหม่
https://writer.dek-d.com/Gal_Gadot/writer/view.php?id=2138152
PS. วิจารณ์ได้ ห้ามหยาบ ห้าม Toxic ห้ามดูถูกเด็ดขาด
PS.2 ภาษาฮินดี (ภาษาประจำชาติอินเดีย) เราใช้ translate.com แปลงจาก THA-HIN เผื่อใครไม่ทราบนะ
PS.3 ที่รีบมาโพสต์ในวันนี้เพราะจะได้เอาเวลาที่เหลือไปปรับปรุงและแก้ไข

>>186 เงื่อนไขเยอะเกินไม่อ่านแม่งละ

>>186 อ่านแค่เงื่อนไขก็หมดโควต้า 7 บรรทัดกูละ

>>186 ขอโทดนะ แต่กูอ่านชื่อ Patma เป็นปัทมาไม่ได้จริง ๆ ว่ะ ความคิดแรกตอนเห็นของกูคือผัดหมา

>>186 new normal มั้ยล่ะมึง คนเขียนตั้งเงื่อนไขคนอ่าน จะสับกูไม่ง่ายกูว้าวซ่า

ควรย้ายไปมู้นินทามั้ย กูพึ่งอ่านจบตะกี้

>>191 ได้เดี๋ยวไปคุยด้วยพึ่งไถจบเหมือนกัน

https://www.dek-d.com/board/view/3990539/
Mong is that you?

>>193 เข้าไปตบพวกบูลลี่

>>193 กระทู้แม่งประสบความสำเร็จแล้วถ้าดอกขาวเข้าไปเม้น แปลว่าชีวิต จขกท. คอมพลีทแล้ว

>>195 ยังไงหว่า ดอกขาวไม่มาคือล้มเหลว?

>>195 ไร้สาระ

สัส กูประชด

>>196 ถ้ามันเข้ามานั่นแหล่ะเสนียด
>>197 เออ ตามนั้น

>>193 เพราะมันเทพเกินจนไม่ต้องเข้าโรงเรียนแล้วมั้ง ต้องเข้าใจเด็กอยู่โรงเรียนวันละหลายชั่วโมงมันก็เบื่อ อยากได้อะไรอื่นๆนอกจากไปโรงเรียนบ้าง ลองเขียนให้พระเอกเทพแล้วไปเที่ยวอ่างบางทีอาจจะตรงใจน้องๆมากกว่า

>>200 ต้องมีการพยายามเอาบุหรี่เข้าโรงเรียน โดนเพื่อนเกเรต่อยเพราะบุหรี่ หรือหาบุหรี่ดูดไม่ได้ แนวโรงเรียนถึงจะน่าสนใจ

>>200 ไม่ใช่ๆ น้องแค่งอแงทำไมตัวเอกโดนเนิฟมากกว่า

>>202 บางเรื่องยังไม่ทันเนิฟแค่มีฉากเข้าโรงเรียนก็บ่นแล้ว

>>201 พล็อตเรื่องแม่งคุ้นๆ

สุมาเต๊อะ สุมาเต๊อะ

กูไปเจอมู้รับสับเมื่อปลายปี 62 ของมีน มีคนโดนสับว่าตัดฉากสลับไปมาจนปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้ กูพลีชีพเลยว่าโดนเหมือนกู ...กูเลยอยากขอตัวอย่างนิยายที่เปลี่ยนฉากสมูท ๆ มาศึกษาหน่อยได้ไหม แล้วแต่พวกมึงจะเมตตา

>>205 แฮร์รี่พ่องตายไง เปลี่ยนฉากเนียนอยู่นะ คือในบริบทของการสื่อ มันเล่าเรื่องในฉากได้ครบชัดเจนหมดก่อนจะเปลี่ยนฉาก มีทิ้ง clue ไว้ให้เนื้อหาในช่วงถัดไปเล็กน้อย แล้วขึ้นตอนใหม่ด้วยการเริ่มเล่าเหตุการณ์ในอีกสถานที่นึงซึ่งอาจเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับตอนที่แล้วก็ได้ ในตอนใหม่จะไม่มีอะไรค้างคา เล่าเรื่องของเหตุการณ์ในสถานที่ใหม่เหมือนเดิม

>>205 แนะนำ GOT

ขอบคุณ ๆ
ถ้ากูไปตั้งทู้ถามในบอร์ดคงมีตัวหน้าด้านมาแปะนิยายตัวเองกันมั่งแหละ ถึงกูไม่ใช่แม่สิตางค์ กูก็คงร้องกรี๊ดอะ
...
ว่าแล้วก็ลองหน่อย

เรื่องการเปลี่ยนฉากมันเกี่ยวกับ Dramatic structure นะสหายโม่ง ทำความเข้าใจเรื่องโครงสร้างเสียก่อน แล้วค่อยไปอ่านหน้าม่อขนดก แยกให้ออกว่าอะไรคือ Exposition, Rising action, Climax, Falling action ไม่ใช่ไปจ้องดูวิธีขึ้นฉากใหม ถ้าเป็นเรื่องที่เพื่อนโม่งรู้อยู่แล้วก็คิดว่าเราผายลมให้ฟังเพลิน ๆ แล้วกัน

>>209 ป๋มโง่กั๊ฟ ไม่รู้เรื่องนี้ รบกวนอธิปายห้ายฟางหน่อยจิ๊มิ๊ อานนี้ปู้ดจีงๆนะกั๊ฟ

>>210 https://www.storyboardthat.com/articles/e/five-act-structure

>>209 ขอบคุณมาก ลมตดมึงช่างหอมหวน ..กูงมหาอยู่ตั้งนาน ไม่เจอ (กูไม่มีความรู้เชิงภาษาศาสตร์ /อักษรศาตร์เลย กูเรียนสายวิทย์มา) มีเป็นภาษากิดนี่เอง สงสัยต้องให้ว้าวซ่าช่วยแปลแล้วละมั้ง

>>212 ติดต่อไปเลยสินอกจากอางกิตแล้วยังเก่งรุสด้วยนะ

https://writer.dek-d.com/Groanper/writer/view.php?id=2141096

พูดถึงชื่อนิยายของกางเกงในล่าสุด "ผมก็เเค่ห้อยหลวงปู่เค็มเเต่กลับกลายเป็นเทพสงครามซะได้" นี่ถือว่าประสบความสำเร็จในการดึงดูดความสนใจไหมวะ? คล้ายกับเรื่อง "เพราะใช้ลมปราณเย็น....เมนส์เลยมาไม่หยุด" คือกูไม่แน่ใจว่าตอนนี้ยอดเฟบมันยังเป็นสถิติที่เชื่อได้อยู่หรือเปล่า เพราะมีนิยายหลายเรื่องที่กูแค่ bookmark ไว้เฉยๆแต่ไม่เฟบ

>>214 สำหรับคนที่เพิ่งจะเจอกูว่าสำเร็จนะ ชื่อเรื่องแนวนี้มันมีแรงดึงดูดแบบเกรียนๆ อยู่ แต่กับคนที่รู้แกวว่าไอ้เหี้ยนี่ชอบไข่แล้วทิ้ง กูว่ายิ่งทำให้เรื่องแย่ลง เพราะพอคนเขารู้ว่ามึงเปิดเรื่องเรื่อยๆ แต่แต่งไม่จบซักเรื่อย สุดท้ายก็จะถอนเฟบแล้วเลิกตาม ส่วนเรื่องลมปราณเย็นนี่คือขายของได้จริง แต่งไปไกลแล้วจริงๆ ไม่ได้เปิดทิ้งเปิดขว้าง มันจะได้เครดิตดีกว่าต่อให้นิยายมันกาว ก็จะมีคนติดตามเพิ่มขึ้นแบบกาวๆ นั่นแหล่ะ

>>214 ไอ้ซกอีกแล้ว 555556656656

คนไทยชอบดูความเสื่อมเยอะแค่ไหน

กระทู้ขอกำลังใจเยอะดีนะช่วงนี้ ตอนแรกโคนา ต่อมาก็แลกกันอ่าน คราวนี้ขอคำปรึกษา ให้กำลังใจ ต่อไปเป็นอะไรดี

>>218 แปะวิจารณ์ด้านเดียวพร้อมตั้งกระมู้บีบน้ำตา ทำไมถึงว่านิยายเลาได้โหดรั้ยขนาดนรี้คร๊ะ

>>218 อาจจะวนกลับมาที่แจกพล็อตแจกภาพ เอาไปใช้ได้นะคะ อะไรแบบนี้ย์

เดี๋ยวพวกมึงอาจต้องเจอกระทู้ชื่อนิยายแปลกๆ ของไอ้พรานอีกก็ได้นะ

เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าคนอ่านในเด็กดีมันลดลงกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยปะวะ เขาไปสิงเว็บไหนกันแทน

>>222 อันนี้ไม่รู้ แต่ถ้าเป็นเว็บบอร์ดคนน้อยก็เกิดจากคนอ่านหันไปโหลดแอพแทนดูกระทู้โฆษณา

>>223 หนีพวกโม่งอย่างมึงและกูนี่ไง ไอ้พวกตรัสรู้แล้วไม่เล่นเว็บ เพราะรู้ว่ามีพวกเหี้ยๆอย่างเราจับตามอง ส่วนพวกฉลาดก็อ่านเงียบๆ

>>224 เชี่ย... ปริศนาไขกระจ่างแล้ว Q.E.D.

แต่กูว่ามันกลายมาเป็นโม่ง รอเล่นงานหน้าใหม่มั่นโหนกมากกว่าว่ะ

>>225 คงหนีไปเขียนเว็บอื่น มู้นี้คุยแต่แวดวงเด็กดี คุยวงอื่นยาวๆไม่ได้

>>226 นั่นแหล่ะ เดี๋ยวนี้มันมีหลายเว็บแล้ว ตัวเลือกมันเยอะ ก็คงกระจายๆ กันไปน่ะ

หนึ่งวันแห่งความเงียนกริบ

เห็บ ไร หมัดไงพวกมึง พอเด็กดวกไม่เคลื่อนไหวพวกมึงก็ไม่มีอะไรทำ อยู่ไม่ได้ โทรลอย่างกูก็เคลื่อนไหวไม่ได้ ครวยยยยยยยยย

ช่วงใกล้สอบก็งี้แหละ บอร์ดดด.มันจะเงียบ ๆ หน่อย

ไม่ว่างกำลังช็อปอยู่ ของเต็มตระกร้าแต่ยังไม่กล้ากดซื้อกลัวล้มละลายถถถถ

ติดเกมกับติดเขียนบทความ ใครว่างๆ ก็สับรอไปละกัน ถ้าไม่มีเรื่องจะสับมาบอกกู เดี๋ยวกูส่งรายชื่อข้างเขียนให้

>>230 สอบกลางภาคหรือสอบปลายภาค?

>>233 ทั้งสองว่ะ

เด็กมหาลัย กลางภาค
มัธยม ปลายภาค/เก็บคะแนนก่อนปลายภาค

>>234 โม่ง กูขอถามเป็นความรู้หน่อย จะหาว่ากูโง่ก็ได้ แต่ตางรางแบ่งภาคเรียนกับปิดเทอม เขาแบ่งกันยังไงวะ และทั่วโลกแม่งแบ่งเหมือนกันหมดเลยมั้ย

>>235 น่าวงวาร ถามโง่มากจนไม่มีใครตอบเลยว่ะ

>>235 มึงเด็กม.ต้น ม.ปลาย หรือโฮมสคูลวะ อะไรพื้นฐานแบบนี้มึงไม่รู้จริงดิ ไม่รู้ก็หัดกูเกิ้ลหน่อยก็ได้มั้ง

>>236 >>237 ไม่ bully เพื่อนโม่งด้วยกันดิโม่ง อยากปั่นอยากหลอกด่าก็ตามใจแต่ให้ทางมันเดินด้วย อย่างน้อยก็ให้คำค้นในกูเกิ้ลไปสักหน่อยก็ได้ ให้มันไปนั่งงมดูเอง

มึง มันอาจจะไม่ได้เรียนหนังสือ กูไม่ได้เหยียด หรือบูลลี่ห่าไรนะ แต่มันมีจริง ๆ คนมาแต่งนิยายเพราะไม่เรียนอะ แล้วขายนิยายหาเลี้ยงตัวเอง กูเคยเจอเป็นนิยายขายดีติดท้อปยี่สิบมั้ง เรื่องเกี่ยวกับยันต์ ๆ จอมขมังเวทย์ เทือก ๆ นี้

>>239 พอมึงพูดถึงแล้ว คุ้นๆ เหมือนเคยอ่าน -*-

>>239 แล้วก็ใช้คำผิดเยอะด้วย สรุป คือ แม้แต่กูเกิ้ลมันอาจไม่รู้ว่าต้องพิมพ์อะไร ถึงจะเจอสิ่งที่อยากรู้

>>241 ชีวิตน่าเศร้าเหี้ยๆ โอกาสในการเข้าถึงการศึกษาของประเทศเราแม่งห่วยแตด อีกปัญหาคือเขามีให้เรียนแล้วเสือกไม่ยอมเรียนเอง อันนี้ช่วยไม่ได้

แต่กูเห็นมันพิมพ์คำว่าตารางเปิดภาคเรียนในโม่งได้ แล้วมันจะพิมพ์คำเดียวกันนี้ในกูเกิ้ลไม่ได้เลยเหรอวะ

>>243 ก็ถูกของมึง

ปีนี้พิเศษหน่อย ปกติควรเปิดเดือน 5 แต่ปีนี้เปิดเดือน 7

>>244 "นายก็เป็นโม่งเพลงได้นะ" (ทำเสียงคล้ายคนเล่นมีมพีสะเดิด)

อ่าวสัส ตอบผิดห้อง

สับไปแล้วยัง https://writer.dek-d.com/0822089514/writer/view.php?id=1998247

เมื่อโม่งอ่านจบก็หันหน้าถามโม่งอีกคนว่า ถ้ากูยัดม้าให้ >>248 พวกมึงจะบูลี่กูไหม ?

>>248 สับไปนานแล้ว

มีใครคิดเหมือนกูมั้ย
ไอ้แนวระบบเนี่ย พอตัวเอกได้ระบบติดมา ยิ่งตอนยาวมากเท่าไร มันยิ่งทำตัวจูนิเบียวแปลกๆมากขึ้น

>>251 ก็ตามนั้นแหล่ะ เพราะมันเวอร์ขึ้นๆ ไง

จะว่าไปนิยายแนวระบบนี่ มีใครเป็นตัว top ที่นักอ่านยอมรับว่าเชี่ยวในสายนี้บ้างยังวะ หรือก็ไล่เฮหาอ่านไปเรื่อยไม่มีใครเด่นเป็นพิเศษ

>>253 แนวนี้มันโดนยืมพล็อตมาเขียนต่อ ถ้าจะเอาที่ได้รับการยอมรับจริงๆ ก็ต้องไปหาอ่านนิยายจากต้นทางแทนของคนไทยว่ะ

นิยายระบบกับนิยายสเตตัสเหมือนกันป่ะวะ เห็นในบอร์ดบอกระบบต้องมีภารกิจ ตกลงมันยังไง

>>253 >>254 แนวสู้กูให้ Solo leveling แนวฮากูให้ History strongest number 1 founder แนวดารากูให้ I really am the star ที่เหลือค่อยหาอ่านทีหลังได้ แต่สามเรื่องนี้เด็ด คนไทยเขียนตามก็ไม่ได้อารมณ์เท่าว่ะ

https://www.dek-d.com/board/view/3991416/
อ่านแล้วก็ได้แต่หืม หืม หืม

>>255 มันเป็นองค์ประกอบของกันและกัน ในนิยายระบบส่วนใหญ่แทนค่าความสามารถด้วยตัวเลขสเตตัส หลังทำเควสจบ เลเวลอัพแล้วตัวละครเก่งขึ้นจะได้เข้าใจง่ายผ่านตัวเลขที่เพิ่มขึ้น

แต่นิยายที่มีสเตตัสมันอาจเป็นนิยายระบบหรือไม่ใช่ก็ได้ เพราะนิยายแนวอื่นที่ใช้สเตตัสมาประกอบมันมีอยู่หลายแนว คือมันอาจเป็นนิยายเกมออนไลน์ก็ได้ นิยายแฟนตาซีอิงอิเลเมนท์เกม RPG ก็ได้ (เช่นพวก Dungeon Seeker ไรงี้)

>>256 ผู้เชี่ยชาญมาเอง
>>257 อยากจะหืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ไปถึงดาวอังคาร
>>258 แนวระบบมันก็คือการดัดแปลงเอา RPG element มาใส่ในโลกจริงนอกเกมนั่นแหล่ะโม่ง มันถึงต้องมีเรื่องตัวเลขสแตทเข้ามาเกี่ยว มีเควส มีค่าประสบการณ์จากเควส มีแต้มให้อัพ เป็นนิยายจูนิเบียวแฟนตาซีของเด็กติดเกมนั่นเอง จะหานักอ่านที่สนใจแต่ High Fantasy เพียวๆ เดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยมีแล้ว ในยุคที่แม้แต่เด็กเกรียนหัวโปกก็ยังหามือถือมาเล่นเกมออนไลน์ได้แบบนี้

>>259 และพวกนักเรียนที่ได้แรงบันดาลใจจาก Solo Leveling ส่วนใหญ่ไม่เคยอ่านนิยาย Solo Leveling แต่ได้อ่านเวอร์ชั่น Webtoon ต่างหาก ไปดู Solo Leveling ต้นฉบับที่เป็นนิยายเขียนระบบไม่ได้พร่ำเพรือเลย บรรยายออกจะเยอะกว่าคนไทยเขียนด้วยซ้ำ

>>260 เรื่องจริง +1 บทสนทนาก็น้ำไม่เยอะ ถ้าไม่ใช่ช่วงอธิบาย ดูเป็นนิยายมากกว่า แนวระบบวอนนาบีของเด็กดวก

หมดไฟเพราะสอบมารึเปล่า
https://www.dek-d.com/board/view/3991521/

เ ย็ดหี

อุรุโตะระมานนนน เอกตี้!!!

ศัพท์วันละคำ https://www.dek-d.com/board/view/3991709/

ป่วยพร้อมกันหมดไงนิ? เงียบเหงาชิบหาย

>>266 ซุ่มเตรียมตัวรับมือโควิดระบาดรอบ 2 กันอยู่ เตรียมเงิน เตรียมเสบียง ซื้อทองไว้ขายนอกประเทศ ซื้อเกมในสตีมไว้เล่นตอนออกไปไหนไม่ได้ ฯลฯ

มันจะระบาดอีกจริงหรอวะ กูว่าม๊อบยังน่ากลัวกว่าอีกนะตอนนี้

>>266 ไม่ได้ป่วย แต่ไม่มีอะไรให้สับมันส์เท่าไมเคิลเบย์สักราย

>>266 เขียนบทความกับติดเกม แต่ก็แอบมาส่องเรื่อยๆ นะ

กูมีสับทิ้งไว้ แต่ตอนนี้หีแตด คลื่นพายุไต้ฝุ่นหีเข้า ชีวิตพังสัสๆ ไม่ได้หลับไม่นอน น้ำหนักลดไป 5 โลใน 3 สัปดาห์ ขอเวลาไปใช้ชีวิตก่อนแล้วกัน

ตอนนี้สอบกันเสร็จยัง จะได้นั่งกินวงเหล้าที่นี่ต่อ

เพื่อนโม่งถามโหนยยยย ถ้าเรื่องราวที่เขียนไม่มี conflict มันจะเป็นผลเสียอะไรไหม?

คือกูเขียนนิยายเรื่องนึงที่เกี่ยวกับมนุษย์ทดลองที่ไม่มีปมหรือเป้าหมายชีวิต และกำลังจะถูกกำจัดภายใน 7 วัน สิ่งที่กูจะเล่าน่ะมี แต่เฉพาะตอนเริ่มเรื่องมันไม่มี conflict​ อะไรเลย ตัวเอกทำตามคำสั่งทุกอย่าง กูเลยสงสัยว่าถ้าแค่ทำให้คนอ่านอยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ หรือทำให้คนอ่านรู้สึกอยากให้ตัวเอกรอดได้มันเพียงพอไหม?

>>273 ปรกติเราจะใช้คอนฟิกเป็นแรงในการขับเคลื่อนเรื่องราว ก็ต้องถามล่ะว่าเพื่อนใช้อะไรขับเคลื่อนเรื่องราว ถ้ามีอย่างอื่นก็ไม่ต้องมีคอนฟิกก็ได้

>>273 แค่มึงบอกว่าตัวเอกจะต้องถูกทำลาย แต่จะต้องรอด นี่ก็คือ conflict แล้วนะ คือ conflict กับชะตาชีวิต/ชะตากรรม

>>275 ความหมายของ >>273 บริบทมันเหมือนคนเราเกิดมาก็ต้องตาย มันเลยไม่เป็นคอนฟิค เราเข้าใจแบบนี้นะ

>>276 พอวางไว้ว่าตัวเอกจะโดนฆ่า แต่แต่งให้คนอ่านลุ้น อยากให้รอด แค่นี้ความขัดแย้งในการนำเสนอก็เกิดขึ้นแล้ว ยกเว้นจะแต่งให้เหมือนพวกไดอารี่คนรอทำการุญฆาต คือรู้ว่าจะตายแน่ๆ แต่ระหว่างนั้นทำอะไรบ้างในแต่ละวัน ก่อนถึงกำหนดวันโดนฆ่า คือคนแต่งต้องทำการบ้านเยอะว่าเล่ายังไงแล้วคนอ่านจะไม่เบื่อ เพราะเรื่องราวที่เตรียมใจตาย รอเวลาลงดาบเนี่ย มันเล่าให้น่าติดตามยากนะ

>>276 มึงไปอ่านแล้วทำความเข้าใจกับประเภทของ Conflict ดีๆ ก่อน ไม่เข้าใจก็มาถาม

กู >>273 เองนะ

>>274 คิดว่าเป็น "การตามสาเหตุของความผิดที่เกิดขึ้นในตัวละคร" อย่างตัวเอกกูมันฝันทั้งที่ร่างกายถูกออกแบบมาให้ไม่สามารถฝันได้ แต่ดันฝันว่าตัวเองได้ไปสถานที่อื่นทั้งที่ไม่เคยไป ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ (ในเรื่องตัวละครจะเกิดมาในตึกทดลองและไม่ได้ออกไปไหนเลย) และบางทีก็ฝันทั้งที่ยังตื่น (คล้ายๆเห็นภาพหลอน) ด้วยความผิดปกติพวกนี้เป็นสาเหตุให้ตัวละครถูกนักวิจัยสั่งทำลาย ระหว่างรอสร้างมนุษย์ทดลองตัวใหม่มาแทนก็เลยตามหาสาเหตุของความผิดปกติรอไปพลางๆ

>>275 ในความคิดของตัวละครที่จะถูกทำลาย มันไม่ได้อยากรอดหรืออยากตาย มันแค่ทำตามคำสั่งของนักวิจัยเฉยๆ คือตามความเข้าใจของกู conflict จะเกิดขึ้นเมื่อความต้องการของตัวละครมันขัดแย้งกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น หรือมีใครในเรื่องอยากให้ตัวละครนี้รอด แต่ถ้ามีแค่คนอ่านอยากให้รอดกูเลยไม่แน่ใจว่านี่นับเป็น conflict ไหม แต่กูได้คำตอบจาก >>274 กับ >>277 แล้ว

ขอบใจมากเพื่อนโม่ง

>>278 ประเภทของคอนฟิคในการเขียนนิยายถูกแบ่งเป็นสามระดับ อินเทลนอล, อินเทลเพเซอร์เนอร์และเอ็กซ์ตร้าเพเซอร์เนอร์
หากแบ่งตามเลเวลนี้แล้วคอนฟิคจึงเกิดจากตัวละครไม่ได้เกิดกับผู้เสพ ความตายของคนถือว่าเป็นเอ็กซ์ตร้าเพเซอร์เนอร์ ความตายของวัวในโรงเชือด ชะตากรรมของลูกเจี๊ยบตัวผู้ที่ต้องถูกบดเป็นนักเก็ตก็เช่นเดียวกัน
ฝนตกในวันหยุดไม่ใช่คอนฟิค ถ้าตกในวันที่นายต้องออกไปทำงานมันคือคอนฟิค นี่คือเหตุผลที่เราบอกว่าความตายไม่ใช่คอนฟิคเพราะตัว >>273 ไม่ได้บอกว่าตัวละครอยากมีชีวิตอยู่หรือต้องทำอะไรจึงตายไม่ได้
ความรู้ของเรามีแค่นี้ ผิดตรงไหน เชิญเพื่อโม่งเสริมได้จะได้ไปหาความรู้มาใส่กะโหลกต่อ

>>279 ก็มี conflict อยู่ดี ปมขัดแย้งมันไม่จำเป็นต้องขัดแย้งกับสถานการณ์หรือตัวละครใดๆ นะ เหตุการณ์หนึ่งมันดำเนินด้วย conflict อยู่แล้ว แค่ว่าเป็น conflict ต่ออะไรเท่านั้น

>>280 มึงเขียนทับศัพท์ได้พังพินาศมาก นอกจาก internal แล้ว กูอ่านแล้วไม่เข้าใจเหี้ยอะไรเลยว่าคำต้นฉบับคือเหี้ยอะไร ถ้าจะอังกฤษก็เขียนอังกฤษไปเลย จะไทยก็ไทยไปเลย ไม่ใช่ทับศัพท์แบบอ่านไม่ออก

>>281 ทำไมอ่านไม่อา เราเสียจัยนะเขียนภาษาไทยให้อ่านง่าย ๆ แท้ ๆ
อินเทลนอล Internal, อินเทลเพเซอร์เนอร์ Interpersonal, เอ็กซ์ตร้าเพเซอร์เนอร์ Extra-personal

>>279 ถ้ามึงบอกแต่แรกว่าเป็นหุ่นยนต์ก็จบไปแล้วเยดครก แค่หุ่นทำอะไรได้นอกเหนือคำสั่งเท่ากับว่ามันมี free will ถ้าฝันได้ก็ต้องมีสาเหตุกระตุ้น แปลว่ายังไงๆ ก็ต้องมีเรื่องของอารมณ์เข้ามาเกี่ยว มันอยู่ที่ว่ามึงออกแบบให้หุ่นนี่มันวิเคราะห์ข้อมูลแบบไหน แล้วตอบสนองยังไงถึงฝันออกมาได้ เลยวนกลับไปที่ความขัดแย้งสามอันแรกเลยคือ "หุ่นฝันได้ยังไง" ต่อด้วย "หุ่นทำนอกเหนือคำสั่งถือว่าเป็นของมีตำหนิ/บกพร่องใช่ไหม" กับ "มีข้อผิดพลาดแบบนี้ควรเก็บไว้หรือทำลาย"

เรื่องเล่าที่ไม่มีคอนฟลิกมันไม่มีอยู่จริงหรอกโม่ง ขนาดตัวอย่างเรื่องการุณฆาตยังต้องถามเลยว่า ทำไมถึงไม่อยู่ใช้ชีวิตต่อ ป่วยโรคร้าย ? มีอาการทางจิตที่ทำให้เจ็บปวดใจตลอดเวลา ?

เรื่องที่ไม่มีคอนฟลิกก็มีอย่างพวกสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เรื่องบังเอิญ เรื่องที่ควบคุมปัจจัย ตัวแปรไม่ได้มาตั้งแต่แรก หรือเรื่องเล่าชีวิตประจำวันของใครสักคน แต่ไม่มีการอธิบายเกี่ยวกับอารมณ์ tell ง่ายๆ เลย ตื่นมาบิดขี้เกียจ หาว ไปห้องน้ำเบ่งขี้ ใส่ยาสีฟัน แปรงฟันบนสิบครั้ง ฟันล่างสิบครั้ง ทานอาหารเช้า แต่งตัว ไปทำงาน ทานอาหารเที่ยง ทำงาน ทานอาหารเย็น อาบน้ำ ดูทีวี ปิดทีวี เปิดแอร์ ชักว่าว นอน ไรงี้อะ

>>282 อ่านง่ายควยไรล่ะ inter มึงเขียนอินเทล personal มึงเขียนเพเซเนอร์ กูถามหน่อยว่าใครจะไปเข้าใจมึง

>>283 กู +1 ตรงที่บอกว่าเรื่องเล่าที่ไม่มีปมขัดแย้งไม่มีอยู่จริง ขนาดเรื่องบังเอิญ ปรากฎการณ์ธรรมชาติแม่งยังเป็น Conflict ได้เลย แบบ vs. Nature เช่น ตัวเอกตากผ้าไว้แต่ฝนตกจะต้องวิ่งไปเก็บผ้า นี่แม่งก็เกิด conflict ละ

ถ้าเรื่องแบบไม่มี Conflict เลยใกล้เคียงสุดก็คือชีวิตประจำวันแบบทุกอย่างราบรื่นไปหมด ไม่มีอะไรติดขัด เจอฝนตก รถติด บีทีเอสเบื เจ้านายด่าก็ไม่ได้ เพราะแม่งเกิด conflict ต่อเหตุการณ์ได้หมด ต้องดำเนินเรื่องเป็นเส้นตรงอย่างเดียว ไม่มีปมปัญหา ไม่มีไคลแม็กซ์

>>284 ในความเป็นจริงนิยายแฟนตาซีในเด็กดีเล่าเรื่องไม่มีความขัดแย้งนะเพื่อนโม่ง
นี่เรากำลังพูดถึงความขัดแย้งที่เป็นปมดำเนินเรื่องนะ ไม่ใช่แบบหาไม่จิ้มฟันไม่เจอเลยไปหยิบดาบพ่อมาแคะเศษเนื้อติดร่องฟัน
เออ เราเขียดผิดจริง ๆ โทษสมองที่ยังไม่ตื่นดีแล้วกัน วันหลังจะใช้ภาษาอังกฤษแล้ว

>>285 จะว่าไปมันก็จริงอยู่ ถ้ามองพวกปมเดินเรื่อง ส่วนมากโอกาสเป็นใจให้ตัวเอกโชว์เทพ รอดตาย เจอของดี ปักธงง่าย ไปหมดเลย หรือต่อให้มีมันก็แก้ไขได้ง่ายๆ จากความเทพ จนมีไปก็เหมือนไม่มี

>>285 ต่อให้เป็นแฟนตาซีโชว์เทพ ดำเนินเรื่องด้วยแพทเทิร์นเดิมๆ แค่ไหน ไอ้ปมขัดแย้ง ปมที่ใช้ดำเนินเรื่องมันมีอยู่แล้ว conflict ภาษาไทยใช้ปมขัดแย้งหรือปมปัญหา ไม่ได้แปลว่าต้องเป็นความขัดแย้ง ความเป็นปรปักษ์ที่เกิดขึ้นจริงนะ มึงดูเรื่องความกำกวมของคำดีๆ ก่อน

ปมปัญหาที่เป็นปมหลักในการดำเนินเรื่องมันมีอยู่แล้ว อย่าง Solo Leveling ปมในองค์แรกที่ให้พระเอกได้มีโอกาสเจอตัวช่วยขั้นเทพ ยังมี conflict character vs fate เลย โชคชะตากำหนดมาให้กาก แต่กูไม่ยอมจะกาก เป็นต้น ขนาดหนังคัลท์อย่างผู้หญิงห้าบาป แม่งยังมีปมปัญหาเลย

เรื่อง conflict ความสำคัญคือการคลี่คลายปม ซึ่งอย่างที่ >>286 บอก คือปมปัญหาในนิยายโชว์เทพมันถูกคลี่คลายง่ายๆ และใช้เป็นโอกาสในการให้ตัวเอกได้โชว์เทพแทน ตัวคนอ่าน-คนเขียนเลยคิดไปว่านี่มันไม่มีอยู่จริง ทั้งที่ไม่ใช่เลย

>>283 ไม่ใช่หุ่นยนต์ เป็นมนุษย์ทดลองคล้ายๆพวก Hitman หรือ Morgan ส่วนสาเหตุที่ไม่ฝันนี่มีเหตุผลรองรับอยู่ พูดถึง...ถ้าอ้างอิงจากที่มึงพูดก็แปลว่ามนุษย์ทดลองที่ไม่สามารถฝันได้แต่ดันฝัน นี่ก็คือจุดขัดแย้งแล้วสินะ

>>288 ตามนั้นเลยเพื่อน อะไรที่ผิดแปลก ทำให้เกิดข้อสงสัย สร้างความไม่ราบรื่น ความขัดแย้ง การต่อต้าน เกิดคำถาม วัฏจักรที่เคยเป็นแบบเดียวกันทุกวันเปลี่ยนไป มันกลายเป็น conflict ได้หมด

ขนาดเหตุผลที่ทำให้ต้องออกเดินทางของพวก Hero's journey ก็ถือเป็นคอนฟลิกแบบหนึ่ง เพราะถ้าไม่มีอะไรมาบังคับ รบกวน หรือเชิญชวนให้ไปผจญภัย ตัวเอกก็จะอยู่แบบปกติ ใช้ชีวิตราบรื่น ในชนบทอันแสนสงบสุข เหมือนชาวบ้านกากๆ ทั่วไป

เราควรจะเห็นด้วยกับปล่อยอึงมั้ย แนวต่อสู้ https://www.dek-d.com/board/view/3992181/

>>290 กูว่าคอนเท้นมันกว้างไปหมวดนี้เลยไม่นิยม​ อย่างพวกนิยายแฟนตาซีส่วนใหญ่มันมีฉากต่อสู้กันอยู่แล้ว เพิ่มรายละเอียดเข้ามาหน่อยก็แยกเป็นแนวของตัวเองได้เลย กำลังภายใน ดวลเวทย์ สงครามโลก บู๋แอ็คชั่น​เหมือนกันแต่เฉพาะเจาะจงรูปแบบการต่อสู้ให้คนอ่านเลือก

ว่าแต่ทำไมกูอ่านข้อความของปล่อยอึ่งแล้วรู้สึกว่ามันหยาบกระด้างไม่น่าอ่านยังไงก็ไม่รู้ ทั้งที่อยู่​ในโม่งใช้ภาษาหนักกว่านี้กันมาก็เยอะวะ ถึงคำถามกูจะดูหนักไปทางนินทาก็เถอะใครรู้ช่วยบอกว่ามันเป็นเพราะอะไร

>>291 มันสักแต่ใส่คำหยาบ เนื้อหาสาระก็ไม่ได้ดีเด่อะไร มันเลยดูไม่มีอะไร

จมบอกเหตุผลที่นิยายเรื่องนี้ติดท็อปและยังติดเหรียญขายแล้วยังมีคนอ่านด้วย
https://writer.dek-d.com/Leesaki/writer/view.php?id=2107373

>>293 สูตรสำเร็จ ย้อนเวลากลับมาเทพ คำผิดเยอะมาก คนท้วงเยอะแต่ไม่แก้สักที มีบางส่วนเกาะกระแส solo คือใส่ชื่อพระเอกไปตรงๆเลยน่าจะตอนหรือสองตอนนี้แหละ กูจำไม่ได้แล้วว่าอยู่ตรงไหน
ส่วนสาเหตุที่คนชอบ ก็เหมือนนิยายเทพซ่าไม่มีตรรกะเหตุผลรองรับหลายๆเรื่องนั่นแหละ

ให้ตายสิคุณนี่ไม่ระวังตัวเลยนะครับผมเป็นผู้ชายนะ ครั้งที่แล้วๆผมปล่อยคุณมาตลอดแต่ครั้งนี้ผมจะสั่งสอนให้คุณได้รู้ตัวตนของผมเองว่าผู้ชายอย่างผมไว้ใจไม่ได้

>>294 กูเคยบอกไปหลายรอบแล้วว่า จริงๆ ที่ไม่แก้ เพื่อให้มีคนมาทักเอาคอมเมนต์ ถ้าไม่ใช่ข้อนี้ก็นักเขียนแม่งกากจริง

>>296 น่าจะตั้งใจไม่แก้ คนทักเยอะมาก ส่วนตอนที่เกาะกระแส solo เป็นตอนเปิดขายว่ะ มีคนเม้นด่าอยู่ว่าเอามาทั้งพล๊อตทั้งชื่อเรื่อง ไม่รู้คนเขียนแก้ไปยัง กูไม่ได้ซื้ออ่าน

>>293 อ่านแรกก็ไม่รู้ว่าจะเอายังไงแล้วว่ะ เขียนเป็นฉากใหญ่บรรยายสถานการณ์ที่เกิด แต่เสือกสโคปเข้าสโคปออกให้กุสับสนว่ากุจะเอายังไง จะให้กุอินกับตัวเอกมั้ยก็ไม่ จะให้กุรู้สึกว่ามีมหันตภัยสัตว์ประหลาดบุกเมืองมั้ยก็ไม่ แนวเรื่องเหมือน Solo ก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่เขียนบรรยายยังไงให้เหมือนมังงะนี่กุหงุดหงิดจริง เพราะเมิงเขียนนิยายให้คนจินตนาการ ไม่ใช่เขียนสโคปเหตุการณ์เข้าออกเสมือนเป็นผู้กำกับหนัง เพราะเมิงไม่มีภาพรวมให้กุเลยบักห่าเอ๊ย ตัดไปตัดมาตัดทุกอย่างที่กุควรรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นขนาดนี้กุขอเรียกว่านิยายคิงคริมสันได้มั้ยวะ อ่านนิยายเรื่องนี้ตอนนึงยังเร็วกว่าอ่านมังงะ solo ตอนนึงอีก

>>298 กูเข้าไปเพิ่มยอดวิวให้มันเพราะมึงเลยนะ eiei

>>298 นิยายคิงคริมสัน เอาซะเห็นภาพเลยสัส

>>293 กุลองอ่านไปอีกหน่อย
ตอนสองเมิงมาเป็นสารคดีวีล็อกเลย บันทึกชีวิตหลังวันสิ้นโลกของนายจิน และขณะที่อ่านเซ็ตติ้งกับสถานการณ์ที่เกิดหลังจากตอนหนึ่งอย่างใจเย็นๆเพรา เพราะการเว้นวรรคจังหวะการเล่าเมิงนรกมาก เมิงก็ตัดกุออกจากเซิร์ฟเวอร์ด้วยการ คลื่นนนนนนนนนนนนนนน ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เหี้ยอะไรเนี่ย จัมป์สแกร์แบบนิยายเหรอ นิยายผียังไม่หาทำเลยนะไอ้เหี้ยยยยยยยยยย

ตอนสาม บรรยายความสมูทเป็นถนนชนบท ช่วงต้นพิมพ์ตกพิมพ์ผิดมาเรื่อยๆ แล้วหลุมเสียงเอฟเฟคก็มา ปัง! ปัง! บรรยายนรกที่เรียกได้คำเดียวว่ากระจุย! แล้วมุมมองการเล่าก็เปลี่ยนไปจากบุคคลที่หนึ่งเป็นบุคคลที่สามแบบงงๆ แถมสไตล์การเล่าเหมือนคนเขียนไปเกาะติดสถานการณ์แบบใกล้ชิด แล้วเมิงเป็นใคร เพื่อนพระเอกก็ไม่ใช่ พระเอกก็ไม่ใช่ แม่ซื้อพระเอกเหรอ แล้วบทบรรยายนรกเหมือนยัดบทให้มันจบๆไปอย่างสงบ(ยัดให้ตาย) แม่งอุตสาห์มีบทคุยกับพระเอกตั้งตอนกว่าๆ ความหลังกับพระเอกก็ไม่ได้เล่า เมิงบรรยายด้วยการบอกว่า "มันตายแล้วนะ" อิมแพคเป็นศูนย์เลย แล้วกุจะเอาเหี้ยอะไรไปไฮป์พระเอกให้มันรอดวะ ทันใดนั้นไอเทมที่ดรอปจากเพื่อนพระเอกก็เป็นไอเทมเทพเจ้า Lv.99 แต่ใจพระเอกเหมือนลุคได้ไลท์เซเบอร์จากโอบีวัน เพื่อนเมิงตายโว้ยไอ้พระเอกกกกกก มันไม่ใช่อารมณ์นี้โว้ยยยยย หรือว่าเป็นพระเอกสายดาร์ก รอให้เพื่อนตายก่อนค่อยตบของเพื่อนมาใช้เอง แล้วก็จบตอนด้วยเสียงร้องของปีศาจเวล 86 สุดสะพรึง "อ่าาาาาาาา"
สดชื่นจังโว้ยยยยยยยยย

>>301 สรุปแล้วกุกลายเป็นผู้อ่านนิยายแบบนี้เป็น Guilty Pleasure แล้วสินะ อีกซักสองตอนแล้วกัน กุอยากจะรู้ว่าหลังจากที่พระเอกที่มีดาบเทพยืมเพื่อนจะต่อสู้กับปีศาจสุดเทพผู้ได้หมดถ้าสดชื่นยังไง

ตอนสี่ พระเอกได้เจอกับศัตรูที่ไม่เคยมีใครเจอมาก่อนพร้อมกับใจสู้ที่เร่าร้อนและความคิดที่สุขุม จึงทำการสลับมุมมองกลับไปที่พระเอกอีกรอบ แล้วเอาหญิงสายซัพและผองเพื่อนเข้าตี้สู้กับปีศาจสดชื่น ด้วยการวางแผนที่ฉับไวระดับแบทแมนต้องคารวะ การบู๊กับปีศาจสดชื่นที่ไร้ชั้นเชิงและความตื่นเต้น บทปักธงสาวที่เหมือนปักธงตายให้ตัวเอง ผลคือปีศาจสดชื่นตายภายในเก้าบรรทัดที่มีแต่บทขิงกันไปกันมาของเจ้าสดชื่นกับพระเอก แต่เดี๋ยวก่อน เมิงโดนแทงเข้าที่ท้องแล้วเมิงนั่งลงไปกองได้ยังไง ห๊าาาาาาาาาาาาาาา พอเจ้าสดชื่นสลายกลายเป็นแสงไอเทมเทพแบบล็อคผลก็มาสู่มือพระเอกผู้สุดแสนจะเท่ที่ใกล้จะตายแหล่ไม่ตายแหล่ มันคือลูกแก้วย้อนเวลาที่ย้อนไปห้าปีก่อน หรือก็คือช่วงเวลาก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์เจ้าสดชื่นและผองเพื่อนอาละวาดไปทั่วโลก และแล้วพระเอกก็ใช้งานลูกแก้วแล้วก็จบตอน พร้อมกับอาการปวดหัวจี๊ดกับการบรรยายแบบคิดว่ากุเข้าใจในการต่อสู้ของเมิงเหมือนเดิม เพิ่มเติมด้วยความขี้หม้อไม่ดูกาลเทศะแม้แต่นิดเดียว

ตอนห้า พระเอกย้อนเวลาตัวเองกลับไปในช่วงเวลาห้าปีก่อน แต่กลับไปอยู่ในร่างอ้วนเป็นเด็กสมบูรณ์ ขาดวลีติดปาก "ไม่รู้" สามจบนี่ครบสูตรลุงแถวบ้านเลยนะ แต่คราวนี้บรรยายด้วยวิธีใหม่ไม่ตัดฉับแล้ว แต่เป็นการฝอยชีวิตนักหลวมของตัวเองแบบเมดอินเฮฟเว่น เพื่อ????????? ทีอย่างงี้บรรยายเก่งเหลือเกินนนนน ตอนต่อสู้เมิงตัดเป็นคิงคริมสันเลยไอ้เหี้ยยยยยย แถมมีการไม่ชินกับร่างกายเดิมด้วย แล้วไอ้ห้าปีที่เมิงเอาตัวรอดจากไอ้สดชื่นและผองเพื่อนมาได้มันเป็นห้าปีที่ว่างเปล่าเร้อออออออ แล้วมีการพาโรดี้วันพันช์แมนแบบ "CLINGE เหี้ยๆ" ด้วยนะ แล้วก็จบตอนแบบไร้สิ้นซึ่งความไฮป์แต่อย่างใด จบแค่นี้ก็ได้นะ แต่เมิงเสือกเขียนไป128ตอน

>>302 และแล้วก็มาถึงตอนสุดท้าย ในเมื่อเมิงกล้าเขียนแบบคิงคริมสันกับเมดอินเฮฟเว่นได้ กุก็กล้าสับนิยายแบบคิงคริมสันกับเมดอินเฮฟเว่นได้เหมือนกัน หลังจากที่อ่านไปจนถึงตอน 30 ก็คงบอกได้เพียงว่า "เมิงเก่งมากที่ทำนิยายให้กลายเป็นมอสซ่าเรลล่าชีสโดนไฟได้" เมิงยังคงคอนเซปคำผิดวันละไม่นิดจิตแจ่มใสได้ แถมด้วยสกิลรู้ล่วงหน้าทำให้พระเอกพัฒนาตัวเองในทุกๆด้าน สวนทางกับความไฮป์ว่าเจ้าสดชื่นและผองเพื่อนจะโผล่มาเมื่อไหร่ที่น้อยลงไปทุกที จนพระเจ้าบอสใหญ่ของเรื่องเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ากุต้องเอาเจ้าสดชื่นและผองเพื่อนล้างโลกแล้วนี่หว่า แล้วกว่าจะโผล่มาพระเอกก็เทพซะจนไม่เหลือความลุ้นแต่อย่างใดแล้ว จืดสัส จนกุรู้สึกว่านิยายเมิงยัง Guilty Pleasure ไม่พอสำหรับกุว่ะ

"เมื่อพระเจ้าเบื่อโลกใบนี้ฉันใด ยี่สิบห้าตอนที่ผ่านไปก็น่าเบื่อฉันนั้น"
อ่าาาาาาาา/10

>>301 ขอบคุณในความเหนื่อยยากแบบตกกะไดพลอยโจน จากบ่นๆ กลายเป็นสับให้คะแนนเรียบร้อย อ่านจบกูนี่ร้อง "อ่าาาาา" เลย

>>303 รางวัลอิหยิงวะอวอร์ด สาขาใหม่ล่าสุด "สดชื่นยอดเยี่ยม" ตัดฉากจนอ่านแทบไม่รู้เรื่อง เร่งเวลาไทม์สคิปเพิ่มอีกจนคราวนี้มึนจริงๆ อ่านแล้ว อ่าาาาาาาาาา แบบไม่รู้ตัว

>>304 ตอนหลังๆอาจจะสนุกล่ะมั้งถึงได้คนอ่านเป็นหมื่น แต่สามสิบตอนแรกก็ไล่แขกขนาดนี้ ถึงกุอยากติดตามว่ามีปีศาจที่สดชื่นกว่าไอ้เวล86มั้ย แต่กุทนความน่าเบื่อของเรื่องไม่ไหวจริงๆ กุเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหลังจากห้าตอนแรกนี่ ยี่สิบห้าตอนที่เหลือ ตัวอักษร การจัดวาง จัดได้ว่าเหี้ยมาก

>>306 พูดถึงล้อวันพันช์ เรื่อง solo ก็ล้อวันพันช์เหมือนกันนี่ ที่มีโม่งทำนายไว้แม่งเป็นจริงแล้ว ว่านิยายระบบลอก solo จะต้องโผล่มา แม่งมาจริงๆ ด้วย

สงสันไอ้สดชื่นยอดเยี่ยมไม่มีแผนรีไรท์ เน่าขนาดนี้

หลังจากที่ลองสับนิยายแล้ว กุติดว่ะ ชิบหายแล้ว นี่กุต้องอยู่ในวงจรนิยายนรกนี่ใช่มั้ยเนี่ย
เรื่องนี้อาจจะไม่ได้ติดท็อปอะไร แต่ด้วยยอดการอ่านรวม 30K ปลายๆและหน้าปกที่ดูแล้วน่าตอบโจทย์ Guilty Pleasure ของกุได้ ทำให้กุรู้ว่ากุคิดไม่ผิดจริงๆ
เรื่อง : มหาศาสตราออนไลน์!!! (ของแท้ต้องมีเครื่องหมายอัศเจรีย์สามตัว)
นามปากกา : Jokobo1
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/Jokobo1/writer/view.php?id=2024749
คำโปรย : พบกับเกมออนไลน์สุดยิ่งใหญ่ที่รวมการใช้อาวุธทุกแขนงมาไว้ในเกมแห่งนี้ แต่จะเป็นไงเมื่อนายดำ เด็กหนุ่มที่ฝึกมวยไทยโบราณมาตั่งแต่เด็กได้เข้าไปในเกม ถ้าอยากรู้เข้ามาเลย //มหาศาสตราออนไลน์//
แท็ก : ##มวยไทย
หมวด : ฟรีสไตล์ > เกมออนไลน์
จำนวนตอน : 137 ตอน
สถานะเรื่อง : ยังไม่จบ อัพเดทล่าสุด 21 ก.ย. 63
เอาแค่หกตอนแรก(รวมบทนำด้วย)ก่อนแล้วกัน เพราะหกตอนแรกกุก็สัมผัสความชิบหายของเรื่องแบบ 300 % แค่แนะนำตัวละครก็เอารูปชาวบ้านมาใช้ รูปยักษ์ก็มีลายน้ำตัวเบิ้มๆคือลือน่ะมาให้เห็นแล้ว

ตอนที่ 0 บทนำ : เริ่มต้นด้วยการโฆษณาเกมที่ไม่รู้ว่าคนเขียนไปเจอการโฆษณาแบบนี้มาจากไหน เรียกความไฮป์ในการเล่นเกมนี้แบบ -300% ชื่อของเกมคือ มหาศาสตราออนไลน์!!! พร้อมกับชายหนุ่มที่กระทำเหี้ยอะไรก็ไม่ทราบได้อย่างหนักหน่วงดังตุบ!!! ตุบ!!! พร้อมความเอดจี้ไม่มีสาระที่กำลังจะหายไปในบัดดลเมื่อได้ยินว่าเกมนี้มีเงินรางวัลถึง 10% จากยอดขายทั้งหมด ทำให้ชายหนุ่มผู้นี้สนใจที่จบเกมนี้ให้ได้!!!

ตอนที่ 1 : เปิดด้วยการเล่าประวัติตัวประเอกโดยคนเขียน (ใช่แล้ว อ่านไม่ผิดหรอก และกุก็เชื่อว่ากุอ่านไม่ผิดเช่นกัน) ว่า"ตัวประเอก"ชื่อดำ เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ตายตั้งแต่ห้าขวบ เลยไปอยู่กับลุงที่เปิดค่ายมวยค่ายนึงที่สภาพไม่น่ารอดจนดำเรียนมอปลายได้แล้วฝึกมวยกับลุง ต่อมาลุงตายทำให้ดำได้คุมค่ายมวยของลุง จบประวัติบัดซบของดำ มาเช้าวันเปิดตัวเกมก็มีเพื่อนนายดำโทรมาแต่เช้าแล้วชวนพระเอกไปซื้อเครื่องเกม ดำก็ไปซื้อเกมด้วยความไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ แล้วเพื่อนดำก็โม้ขายเกมอย่างเลิศหรูในบรรทัดเดียว ในขณะที่ดำก็ต่อยหน้าต่างบ้านไปเรื่อย (โอเค ดำมันต่อยหน้าต่าง ว่าแต่บ้านเมิงไม่มีกระสอบทรายเหรอวะ) แล้วดำกับเพื่อนที่ชื่อมัลก็ไปสุ่มกาชาในงานอีเว้นต์แจกเครื่องเกมแบบลิมิเต็ดอิดิชันที่พิเศษกว่าชาวบ้านเค้าเพราะมันออนไลน์นานกว่าชาวบ้านได้??? และด้วยดวงที่อย่างกับหวยล็อคกับการสุ่มกาชาไปสี่ห้ารอบ ดำก็ได้เครื่องเกมลิมิเต็ดอิดิชันไปครอง โดยที่ผู้อยู่เบื้องหลังก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นายมัลเพื่อนดำนั่นเอง เพราะนายมัลมันเป็นลูกเจ้าของบริษัทเกมนั่นเอง!!! (การตลาดเมิงบรรลัยมาก มัล) แล้วดำก็เข้าไปในเกม โดยที่เกมนี้เกิดมาเพื่อนายดำโดยเฉพาะ ทั้งระบบประเมินสเตตัสจากร่างกายของผู้เล่น ใครแข็งแรงหุ่นดีก็มีสเตตัสสูง แล้วดำก็ได้รู้ว่า NPC มันเป็นคนจริงๆมาบังคับ อเมซิ่งเหี้ยๆ!!!

ตอนที่ 2 : และแล้วดำก็เริ่มสร้างตัวละคร สร้างเสร็จก็ตั้งชื่อตัวละครว่า “นายขนมต้ม” แล้วก็แจกของเริ่มต้นนิดหน่อยซึ่งดูทรงแล้วก็ไม่ได้ใช้ เพราะมันมีโค้ดที่ได้จากการสุ่มกาชาสี่รอบก่อนจะได้เครื่องเกม แต่ปรากฏว่าได้กล่องไปสุ่มถึงหกกล่อง เนื่องจากดำมีเครื่องเกมลิมิเต็ดอิดิชั่น แล้วดำก็ทำการเปิดกล่องสุ่มดวงที่ล็อคผลยิ่งกว่าเครื่องเกม ได้สกิลที่โคตรพ่อโคตรแม่โคตรบรรพบุรุษโกงชนิดที่ว่าถ้าผู้เล่นคนไหนได้รู้เรื่องคงได้เรียกร้องให้แบนเกมอย่างแน่นอนคือ สกิลสร้างท่าไม้ตายได้เรื่อยๆกับสกิลอัพของได้เรื่อยๆ (ทีมสร้างเกมครับ ไอ้ดำมันบัค) ยังไม่พอ ดำยังเสกเซ็ตมวยไทย เสกพระเครื่องและสารพัดของขลังที่คิดออก ยังไม่พอแค่นั้น ดำยังได้ลูกแก้วโกงเหี้ยๆระดับ SS ไปอีก (ถ้ากุเป็น GM กุแบนแล้วนะ อ่อลืมไป แม่งเพื่อน GM) และดำก็เริ่มเปิดกล่องหาอาวุธประจำกาย!!!

สับไว้สามตอนก่อน กุขอมูฟออนจากปีศาจสดชื่นก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่ออีกสามตอนพร้อมภาพรวม

>>309 มึงสับโอเคแต่อย่าสับคาไว้แบบนี้ดิวะ มันให้ความรู้สึกเหมือนปวดขี้แต่พอมานั่งแล้วเสือกขี้ไม่ออก พอลุกก็แม่งปวดเบ่งเลยต้องนั่งลงไปใหม่ สับช้าไม่ว่า เวลานอนไม่พอก็รอไหว แต่อย่าสับแบบขี้ท้องผูกแบบนี้ กูรับไม่ได้ 55555

>>309 ไอ้เหี้ย เหมือนกูกำลังเยี่ยวแล้วจู่ๆก็มีคนมามาบีบหำอ้ากกกกกกกกกกกก!!! มึงจะให้กูเด็ดเก็บไว้ก่อนแบบนี้ม่ายด้ายยยย

ถ้าอนาคตแม่งมีตัว "พระกอบ" โผล่มากูจะไม่แปลกใจเลย

ขนาดสับยังแบบนี้นิยายพี่จะดองขนาดไหน

ตอนที่ 3 : ดำได้ทำการเปิดกล่องเพื่อสุ่มหาอาวุธมหาเทพระดับ SS แล้วดำก็ได้ไอเทมสุดเทพเพื่อส่งเสริมความเก่งของตนไปอีกจนแทบจะเรียกได้ว่าครองเซิฟได้แล้วคือ “มีดแล่เนื้อ ระดับ F” ที่มีรูปร่างเป็นมีดแล่ปลา (มีดแล่เนื้อที่เอาไว้แล่ปลา เก็ตสึโนว่าเหี้ยๆ) เอาเป็นว่าเรื่องอาวุธช่างแม่งเถอะ เพราะดำมันเสกออร่าจากกล่องใบสุดท้าย แถมเสกไปหัวเราะไปราวกับยางามิ ไลท์เข้าสิง แล้วเสกอีท่าไหนไม่รู้เปลี่ยนร่างตัวเองจากหนุ่มหล่อหน้าเย็นชาตามประสาพระเอกเอดจี้ประจำเด็กดี กลายเป็นบัวขาวเวอร์ชั่นสักยันต์เต็มตัวเฉยเลยเว้ย!!! นี่มันฉีกขนบธรรมเนียมพระเอกนิยายเว็บเด็กดีแบบสุดๆไปเลย ยอดคนอ่านทะลุล้านแน่นอนคอนเฟิร์ม!!! ในเมื่อฟูลไอเทมราวกับเสกมาขนาดนี้ ดำก็ทำสิ่งที่พวกคุณคาดไม่ถึงนั่นก็คือ “ตีหุ่นฟาง” ใช่ มันตีหุ่นฟางเก็บสเตตัสเพิ่ม แล้วก็มีกลุ่มตัวพระกอบมาอยู่บริเวณที่ที่ดำซ้อมหุ่นฟางเพื่อให้ได้ยินเสียง ฮา!!!ตุม!!! ฮา!!!! ปัง!!! ซ้อมอยู่นานจนกลุ่มตัวพระกอบอัดคลิปไปลงยูทูปเพื่อโชว์ความทรหดอดทนในการโชว์แม่ไม้มวยไทยใส่หุ่นฟางถึง4ชั่วโมง ไหนจะเซ็ตคอสตูมใหม่ที่ไม่เคยเห็นจากที่ไหนอีก (จริงๆกุว่ามันอัดคลิปรีพอร์ต GM นั่นล่ะ แต่ลืมไป มันเพื่อน GM) ซ้อมเสร็จดำก็ไปล่ากระต่ายไปเช็คข่าวสารไป มีการเกริ่นถึง8กิลมหาอำนาจ (ใช่ กิล) แล้วดำก็เข้าไปในป่าลึกเพื่อเก็บเลเวลแบบ Hi risk hi return แบบน่ากลัวๆ!!! (ยังไงวะ แบบน่ากลัวๆ เดินเข้าป่าด้วยความสั่นกลัวเหรอวะ ไม่ใช่ม้างงงง)

ตอนที่ 4 : เปิดมาด้วยการโชว์รัวคอมโบแม่ไม้มวยไทยใส่มอนสเตอร์ในป่ารัวๆจนสกิลสร้างท่าทำงาน เนื่องจากในเกมไม่มีแม่ไม้มวยไทย ดำจึงมีปณิธาณอันหาญกล้าว่าจะบัญญัติสกิลแม่ไม้มวยไทยลงไปในเกมให้จงได้!!! หากแต่ว่าเกมนี้มันไม่มีอาชีพสายนักสู้มือเปล่าเลย ทำให้ดำเลือกอาชีพนักเวทย์ เพราะมันไม่ต้องใช้อาวุธ ในเมื่อเกมมันไม่มีอาชีพสายมือเปล่า กุก็เล่นนักเวทย์สายกายภาพไปเลยแล้วกัน และยังทำสิ่งที่ไม่มีใครทำอย่างการรับภารกิจเปลี่ยนอาชีพสามอย่างในครั้งเดียวเพื่อของรางวัลที่ดีกว่าด้วย พูดตามผมนะครับ “อัจฉริยะ” ตัดมาที่การคุยกันของสองพ่อลูกที่คนเขียนไม่บอกว่าใครแต่คนอ่านรู้ว่ามันคือมัลเพื่อนดำกับพ่อมัลที่เป็นเจ้าของเกมคุยกัน (เมิงก็บอกเค้าไปสิวะว่ามันเป็นใคร ไอ้คนเขียน! ความเอดจี้มันลุกลามไปยันคนเขียนแล้วเหรอวะ!?) แล้วก็มีคนรายงานว่า มีคนทำภารกิจอาชีพเสร็จ3อย่างในวันเดียวแล้ว!!!

ตอนที่ 5 : เปิดมาด้วยชายหนุ่มที่คุณก็รู้ว่าใครกำลังใช้แม่ไม้มวยไทยสู้กับบอสเพื่อทำภารกิจเปลี่ยนอาชีพอยู่ด้วยความทุลักทุเล เพราะบอสตัวนี้มันเก่งเหลือเกินนนน แต่ก็ไม่เกินความสามารถของดำ จัดคอมโบแม่ไม้มวยไทยระดับอัลติเมทจนดันเต้แห่ง Devil May Cry ยังต้องกราบกับสุดยอดคอมโบของดำ หรือก็คือดำมันทำภารกิจเปลี่ยนอาชีพแบบชิวๆนั่นเอง ตัดมาที่พ่อมัลที่น่าจะชื่อประทานกับมัล (ก็เมิงเรียกว่าประทานแล้วไม่บอกกุว่าชื่ออะไร กุก็ถือว่าชื่อประทานแล้วกัน แล้วเสือกเขียนผิดด้วยนะ) กำลังสังเกตการณ์ดำด้วยความอึ้ง ทึ่ง เสียว เมื่อได้ได้เห็นลีลาแม่ไม้มวยไทยในเกมของตัวเอง จึงต้องให้ “ไอ้นั่น” เป็นรางวัลความกล้าที่สามารถเคลียร์สามภารกิจในวันเดียว ตัดกลับมาที่ดำที่ทำภารกิจทั้งสามสำเร็จ ดำก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันแรงกล้าจากระยะใกล้ๆ จึงพบกับกลุ่มผู้เล่นเลเวลน้อยที่กำลังประสบพบเจอกับมอนสเตอร์สุดโหด ที่ตอนนี้ดำตบได้สบายๆ แล้วดำก็เริ่มคอมโบแม่ไม้มวยไทย!!!

*กุแถมให้อีกตอนแล้วกัน เพราะกุอยากรู้ว่า “ไอ้นั่น” คืออะไร คาใจชิบหาย และเป็นคำขอโทษที่ทำให้พวกเมิงขี้เยี่ยวไม่สุดด้วย*

ตอนที่ 6 : ดำโชว์ลีลาแม่ไม้มวยไทยเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีท่าใหม่ พร้อมคำพูดเท่ๆว่า “นี้แหละมวยไทย!!!” แต่เมิงก้มตัวคำนับ What??? คือกุงงกับความอยากคูลกับความบ้าพลังของเมิงชิบหายเลยดำเอ๊ยยย และด้วยสามัญสำนึกอันดีงามที่รู้ตัวแล้วว่าเมิงมาลาสเค้าทั้งตี้ จึงเอาของทั้งหมดที่ดรอปได้วางไว้ไม่แตะเลยซักชิ้นเดียวเพื่อปักธงตัวละครที่ไม่รู้ชะตากรรมว่าจะเป็นนางเอกหรือตัวพระกอบในอนาคตแล้วเดินจากไป แล้วดำก็ได้ของรางวัลมากมายก่ายกองราวกับกลัวว่าดำจะไม่ได้เป็นผู้เล่นอันดับหนึ่งของเซิฟ (ก็ใช่สิ เมิงมันเด็กเส้น GM คนอื่นเค้าเล่นแทบตายกว่าจะเก่ง เมิงมาวันเดียวเก่งเลย) แล้วดำก็ได้รับสกิลธาตุวิญญาณ พร้อมกับรายเอียดสกิลที่ทำให้ดำต้องร้องด้วยคำว่า “นะ นะ นี่มัน!!!”

จบเจ็ดตอนแรก ถ้าจะให้กุพูดถึงภาพรวมของนิยาย

ข้อดี แต่งได้ชวนติดตามดี ทิ้งท้ายแต่ละตอนด้วยความไฮป์ว่าตัวประเอกอย่างดำจะเจอกับอะไร จะโชว์แม่ไม้มวยไทยแบบไหนให้ดู อธิบายฉากต่อสู้พอเห็นภาพ ไม่วาร์ปไม่สคิปเป็นคิงคริมสัน

ข้อเสีย

1.เมิงไปสาบานที่วัดพระแก้วดิ๊ไอ้คนเขียนว่าเมิงแก้คำผิดทุกตอนแล้ว เพราะเมิงมีคำผิดทุกตอน ไม่มีใครทักคำไหนไม่แก้คำนั้น เมิงเห็นคนอ่านเป็นนักพิสูจน์อักษรเหรอ แล้วยังไง ถ้าสมมติกุล็อคอินไปทักในตอนว่านิยายเมิงยังมีคำผิดอยู่เมิงจะแก้มั้ย คงตั้งชื่อตอนเป็นงานแก้โปรเจคจบเลยมั้งไอ้เหี้ยเอ๊ยยย แล้วคำผิดของเมิงไม่ใช่แค่สะกด แต่เมิงใช้คำผิดไม่ก็อธิบายไม่ครบจนเปลี่ยนอารมณ์เลย เดินเข้าป่าแบบน่ากลัวๆ กุอ่านยังไงมันก็เข้าป่าแบบสั่นกลัวชัดๆ ไม่ได้มีความเข้าป่าด้วยความองอาจพร้อมตบมอนให้เละคามือคาตีนเลย

2.พ่อเมิงเป็นลอร์ดวอร์เดอมอร์รึไง เล่นอยู่ได้ไอ้มุกคนที่คุณก็รู้ว่าใครในสถาณการณ์ที่อ่านก็รู้แล้วว่ามันเป็นใครทำอะไรอยู่ เมิงบอกมาชัดๆไปเลยว่าแม่งเป็นใครได้มั้ย เขียนตัวละครเอดจี้ไม่ได้หมายความว่าคนเขียนมันต้องเอดจี้ไม่มีสาระตามไปด้วยนะเว้ยยยย ตัวละครหลักมันมีไม่เยอะ เนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อนซ่อนเงื่อน เหตุการณ์ไม่ได้ชวนฉงนสงสัย เมิงจะใส่ความเป็นลอร์ดวอร์เดอร์มอร์ไปทำสวรรค์วิมานอะไรวะ กุถามจริ๊งงงง ตัวอย่างก็ประธานบริษัทเกมนั่งคุยกับลูกชายแล้วจับตาดูพระเอกที่กำลังทำภารกิจอยู่ เมิงเฉลยมาแต่แรกแล้วว่าไอ้ลูกชายมันคือไอ้มัลเพื่อนไอ้ดำ เมิงจะใส่ความลึกลับซับซ้อนไปทำหอกอะไร กุรู้แล้ว ว่าไอ้ตัวนี้มันเป็นใคร เพื่อออออออออออออออออออออออ

3.ตัวละครรองที่ใส่ๆมากุไม่รู้ว่ามันจะมีบทยังไง บางตัวบทตัวประกอบเสือกใส่ชื่อให้แล้วก็โยนทิ้ง บางตัวบทเป็นตัวโดนปักธงก็ไม่ได้รู้สึกว่าจะมีอิมแพคยังไงในอนาคต แต่สปอยกุเรียบร้อยแล้วว่ามีบทแน่ๆ กุยังไม่รู้แต่เมิงก็ยัดให้กุรู้เรื่องในประโยคเดียว

4.ตัวละครหลัก ดูจากอาการควรปรึกษาจิตแพทย์มากๆ กุเข้าใจได้ว่าเมิงมี Trauma ที่คนใกล้ชิดจากไปตั้งแต่ยังเด็ก แต่กุไม่เคยเห็นใครเดี๋ยวเอดจี้ เดี๋ยวอยากคูล เดี๋ยวบ้าพลังได้เท่าไอ้ดำพระเอกมาก่อนว่ะ ด้วยความหวังดีจากกรมสุขภาพจิต

5.สะกดผิดไม่พอ เมิงใช้เครื่องหมายผิดด้วย ทำให้กุอ่านแล้วเข้าใจเป็นอย่างอื่นไปอีก ที่กุยกตัวอย่างในตอนที่ห้าที่เมิงโค้งคำนับศัตรู แต่เสือกใช้ “นี้แหละมวยไทย!!!” กุรู้เลยว่าเมิงไม่ได้ตั้งใจเรียนวิชาภาษาใดๆทั้งสิ้น เพราะเครื่องหมายอัศเจรีย์ในเครื่องหมายคำพูดมันคือการตะโกนโว้ย! แล้วย้อนกลับไปที่ข้อสี่ ที่กุบอกว่าพระเอกมันบ้าพลังเพราะ “เมิงตะโกนทุกประโยคสนทนา!” ไม่สิ พออ่านดีๆแล้ว “ทุกตัวละครของเมิงมันเป็นคนบ้าพลังเพราะเครื่องหมายอัศเจรีย์พร่ำเพรื่อของเมิงนี่ล่ะ!” คนจีนคนเกาหลียังไม่ตะโกนทุกประโยคสนทนาเท่าตัวละครในนิยายเมิงเลยนะ

“มหาศาตราออนไลน์!!! เกมอิสระที่อาชีพล็อคตายตัว พร้อมกับไอ้ดำเพื่อนลูก GM ผู้อุดมไปด้วยสกิลโกงอภิมหาโกงที่จะมาพร้อมจะมาตบผู้เล่นทุกสาย ไม่ว่าจะสายฟรีที่ขยันจนเลือดออกตามรูขุมขน หรือสายเติมที่เติมจนขายบ้านขายรถจนน้ำล้นออกทางตา มาเล่นเลย วันนี่!!! เดี๋ยวนี้!!!”

เครื่องหมายอัศเจรีย์ที่คุณก็รู้ว่าใคร/10

สับจบแล้ว คงสงสัยว่าแล้วความเวอร์วังของการประเคนของระดับเทพจนแทบจะยกตำแหน่ง GM ให้ตัวละครมันหายไปไหน กุคิดว่ามันไม่ใช่ข้อเสียของเรื่องนี้ว่ะ แต่แม่งเป็นของเสียของนิยายเกมออนไลน์ "ส่วนใหญ่" ที่ไม่คำนึงถึงสเกลพลังของตัวเอกกับผู้เล่นโดยรวม ไม่ได้คำนึงถึงสิ่งที่ควรจะเป็นในวงการเกมออนไลน์ ไม่ได้คำนึงว่ามันจะส่งผลยังไงต่อเนื้อเรื่องในอนาคต กุเลยขอเปิดประเด็นนี้แล้วกัน

"นิยายเกมออนไลน์ที่คนเขียนไม่เคยเล่นเกมออนไลน์มันก็คือนิยายแฟนตาซีนี่เอง"

อ่านสับแล้วสิ้นหวังดี มีแต่เรื่องชวน wtf ส่วนสมดุลเกมพัง ประเอกเด็กเส้น กับตัวพระกอบรอไฮป์ อันนี้ทำใจได้นานแล้ว แนวออนไลน์มันมักเป็นงี้ตลอด สำหรับท่านประทาน มึงรอวันเกมเจ๊งภายใน 3 เดือนได้เลยถ้าทำแบบนี้ในความเป็นจริง

>>309 กูเลิกอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 เหี้ย ซ้อมมวยกับกระจก ยังกะนิยาย 5 ส

กูว่าเรื่องนี้เอามาศึกษาเกี่ยวกับความแต่งโดยไม่สนหีแตดใดๆ ได้นะ สมดุลเกมไม่จำเป็น คาร์แกว่งก็ช่างแม่ง ดวงดีเกินแล้วไงวะ การกระทำตัวละครหลายอย่างก็ไม่มีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์ในตอนนั้น เล่นอาขีพตีธรรมแต่เลือกคลาสนักเวท แล้วที่ว่านักเวทไม่ใช้อาวุธนี่ ดูเรื่องแนวปราชญ์มาเยอะรึไง (เพราะพวกนี้ร่ายเวทได้แบบไม่ต้องมีสื่อกลาง)

นิยายเกมโดยคนไม่เคยเล่นเกม แต่มีภาพจำจากนิยายเกมโดยคนไม่เคยเล่นเกมอีกคน เอามาลอกแล้วแต่งเองแบบไม่เคยเล่นเกมจนกลายเป็นจูนิดงเบียวแกรี่ฟันตาซี อังเคิลโรเจอร์มาเจอเข้ายังต้องร้อง ไฮ๊ย่ะ

>>318 คือกุยังงงกับอาชีพตัวละครเลย พระเอกเป็นซุปเปอร์อภิมหาเพื่อน GM เรื่องไหนก็แถให้มันเทพได้ยกเว้นอาชีพที่ล็อคไว้แล้วเพราะลอกตามเกม แต่เสือกลืมไปว่าตัวละครเมิง "เป็นนักมวยที่ไม่ต้องใช้อาวุธก็ได้" แล้วมันไม่ได้เลือกอาชีพก่อนเข้าเกม แต่เก็บเวลไปไกลแล้วเพิ่งรู้ว่า "เมิงเล่นเป็นนักมวยไม่ได้" แล้วก็ไม่หาทางแถอะไรให้กุหลับตาข้างนึงก็ได้เลยว่าเกมมันมีอาชีพนักมวยนะ อย่างอาชีพลับหรือสร้างอาชีพเองไปเลย ที่กุบอกว่า"อัจฉริยะ"นี่กุชมจริงๆนะ แทนที่จะหาทางออกนอกกรอบให้ตัวละครอย่างที่เคยทำ มาเรื่องอาชีพเสือกเข้าสูตรที่มันฟิกไว้ให้ออกมาดีที่สุด ผลคือเมิงจะกาวก็กาวไม่สุด เมิงจะมีแบบแผนเป็นแบบแผนที่ชวนเอาส้นตีนก่ายหน้าผากมาก

นิยายเกมออนไลน์แห่งวงการเด็กดี = แหล่งความเห่อหมอยของนักหลวม

>>320 จะหลวมเอ็ดจี้ยังไงก็ได้ แต่ทำให้พวกกุสนุกกับงานเมิงหน่อยเหอะ จริงๆมันก็มีงานที่พอสนุกนะ อ่านเพลินๆได้แต่ไอ้งานที่เอามาสับกันเนี่ยมันเหมือนเอาส้นตีนเขี่ยขอไปที แล้วเสือกเก็บตังค์ด้วยไง งานแก้ที่เหมือนไม่แก้ รีไรท์ที่เขียนยังไงให้บัดซบกว่าเดิม

>>321 ไอดีเท่ ได้เป็น Mod 1 วัน

พูดถึงแนวแกรี่หลวมเอดจี้มันมีความสนุกในแบบของมันอยู่นะ ที่เคยเห็นว่ามีคนจะลองไปแต่งดู ส่วนใหญ่แต่งไม่ได้เว้ย มันออกมาดีแต่ไม่สนุกเพราะลองแล้วความเบียวในตัวคุณต่ำเกินไป เลยไม่สนุกเหมือนพวกเด็กเบียวแต่ง (คล้ายๆ ในเรื่องที่ยิงสไนเปอร์จากภาคเหนือไปภาคกลาง) ไอ้ความชวนอิหยังวะหน่อยๆ กับความคาดเดาไม่ได้เพราะแม่งจะเขียนอะไรลงมาก็ไม่รู้ด้วยความเบียวเนี่ย ถือเป็นเสน่ห์ของแนวนี้เลย อ่านไปก็รู้สึกผิดบาปในใจไปด้วย ถถถ

เห็นเจ๊แวร์เปิดเรื่องใหม่แล้วมาโปรโมท กูเลยเข้าไปอ่านงานมา ไล่ๆ ดูแล้วเจ๊แวร์แม่งชอบเกาะกระแสใช้ได้เลยนี่ว่า แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะไม่ได้มานินทาเจ๊ จะมาพูดเรื่องงาน

กูอ่านแล้วเจ๊ก็ไม่ได้เขียนแย่นะ เท่าที่สกิมแม่ง 4 เรื่อง ก็เล่าเรื่องได้แบบ 5W1H แบบที่โม่งพูด พื้นฐานทั่วไป เขาก็เหมือนทำการบ้านมานะ ไอ้อียิปต์นี่ก็หาข้อมูลมาซะนึกว่าอ่านรายงาน แต่แม่งไม่สนุกเลยว่ะ กูว่ามันจืดมาก จืดสนิท อย่างไอ้นิยายวายผีของเขากูอ่านแล้วไม่รู้ว่าต้องฮาตรงไหน มันเล่าทื่อๆ แข็งๆ ไม่แพรวพราวอ่ะ หรือเพราะเขาไม่ใช่คนตลกด้วยวะ มันเลยกริบ แป้กจัด ไปเขียนบทความอะไรอย่างอื่นน่าจะรุ่งกว่านิยายป่ะ มันไม่สนุกอ่ะ

ผลงานประกอบ
https://writer.dek-d.com/gil_mirath/writer/view.php?id=1782253
https://writer.dek-d.com/gil_mirath/writer/view.php?id=2141723
https://writer.dek-d.com/gil_mirath/writer/view.php?id=1542561
https://writer.dek-d.com/gil_mirath/writer/view.php?id=1897045

>>323 อ่านแล้วเจ๊แวร์ดีกว่าเจ๊มิรันหลายขุม อิเจ๊มิรันฝีมือกากแล้วเสือกไม่รับฟังความเห็น แจ๊แวร์ยังดูมีความพยายามเขียนหลายแนวกับเกาะกระแสเป็น แต่เห็นด้วยนิยายเจ๊แวร์แม่งแข็งโป๊ก เยิ่นเย้อแต่อ่านไม่เพลิน รูปแบบการดำเนินโบราณ กูเดาว่าเป็นเพราะมายด์เซ็ตของนาง แม่งเปลี่ยนยาก

>>323 ทำไมรู้สึกว่ายังเขียนไม่จบสักเรื่อง

ล่าสุดกูกดเฟบนิยายเรื่องใหม่เจ๊แวร์ หวังว่าคราวนี้คงไม่มีเคาะโลงก่อนเอาเข้าไปไว้ในพีระมิดนะ

>>325 กูก็สงสัยว่ามีจบสักเรื่อง มีตีพิมพ์สักเรื่องไหม ตอนนี้เท่าที่เห็นคือไม่อ่ะ เทแม่งหมด กูบังเอิญไปเจอเฟซเจ๊ด้วย มีคุยๆ ทำนองว่าอยากขึ้นแบนเนอร์เด็กดี เคยได้ขึ้นของฟลช.แล้ว บลาๆ แต่เขียนให้จบก่อนดิ

>>324 พยายามจับกระแส แต่ไม่รุ่งสักอันเลยอ่ะดิ ด้วยสำนวนภาษามันอ่านไม่เพลิน เหมือนฝืนให้ขำ ฝืนเล่นมุกอ่ะ ไอ้ความแข็งโป๊กมันเลยไปคนละทิศคนละทางกับแนวเรื่องที่เขาคาดหวังจะให้เป็น เขาไม่สามารถกร่อนสิ่งที่รีเสิร์ชเอามาร้อยเรียงในโทนขำๆ อ่านแล้วมันได้ง่ะ จะนิยายผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่ จะนิยายวัยรุ่นก็ไม่ได้

>>326 เรื่องนี้คือ self-insert ตัวเองเป็นนางเอก ฮาก่บ่ไหว อ่านแล้วขนคิงลุก

เป็นเพราะเจ๊แกแต่งไม่จบแต่ขยันเข็นออกมารึเปล่า คนอ่านเลยไม่ค่อยสนใจด้วย กูคนนึงแหละที่สกรีนดูก่อนว่ามีแนวโน้มจะเขียนจบมั้ยก่อนจะอ่าน

>>328 กูมีปัญหากับนิยายจีนที่มีมากกว่า 300 ตอน แบบถ้าเห็นเดินเรื่องวนลูปหรือช้ากว่าเต่า กูไปขายปาทังโกหรือขนมจีนที่ตลาดนัดจะดีกว่า

>>324 แข็งยังไงวะ

>>324 ผิด ๆ แก้เป็น มายด์เซ็ทนางทำไมวะ

>>331 กูไม่ใช่ >>324 นะ กูมองว่ามันเป็นเนเจอร์ของนางที่มันฝังไปกับงานที่เขียน ลักษณะสำนวนภาษาต่างๆ มันสะท้อนคนอ่ะ แล้วสำนวนภาษาของเจ๊แวร์ก็อยู่ในโทนแข็ง ทื่อ ไม่ใช่โทนภาษาที่ยืดหยุ่นสามารถปรับเปลี่ยนพลิกแพลงไปตามแนวนิยายได้ ซึ่งอันนี้คือเนเจอร์ของเจ๊ แล้วแต่ละแนวมันก็มี mood and tone ที่ไม่เหมือนกัน ถ้าเนเจอร์เป็นคนสำนวนแข็งโป๊ก เหมือนอาหารรสจืดๆ เส้นทางที่จะพอมีศักยภาพพัฒนาได้ คือไปเขียนพวกบทความ หรือไม่ก็พัฒนาไปเชิงสารคดี ซึ่งต้องเป็นโทนจริงจังอีกเหมือนกัน เพราะโทนอื่นเจ๊ไม่ได้เลย กูมองว่าเจ๊ก็เขียนนิยายมาเป็นสิบปีแล้วนะ ควรจับทางงานตัวเองได้แล้วนะ ไม่ใช่พยายามไปขายขำ ทั้งที่ตัวเองไม่ใช่คนตลก ไม่ใช่คนเล่าโทนขำได้อ่ะ และนี่แหละคือเหตุผลที่ทำให้นิยายเจ๊ไม่รุ่ง แม้ว่าจะพยายามเกาะกระแสแค่ไหนก็ตาม

>>332 กูคิดแบบนี้เหมือนกันนะ บางทีเห็นแล้วก็สงสาร กูว่าแกรู้ว่าไม่เหมาะกับนิยาย แต่ทำไมถึงดันทุรัง เมื่อก่อนกูเคยอยู่บอร์ดเด็กดี สมัยแกยังคอสเพลย์ ก็ดูเป็นคนมั่นใจมากคนหนึ่ง คิดว่าอีกหลายๆ ปีผ่านไปน่าจะเขียนนิยายได้ดีขึ้น แต่ไม่นานมานี้กูเพิ่งได้กลับมาเจอเจ๊แกพร้อมงานอียิปต์ เออ แกแข็งจริงว่ะ เห็นเคยบอกในไหนไม่รู้ว่าเขียนมา 15 ปีแล้วด้วยนี่ ถ้ามันไปไม่ไหวก็อย่าฝืนเลย ฝืดมาก อ่านแล้วจับแนวทางเรื่องไม่ถูกว่าจะไปทางไหนกันแน่ มีคนเตือนแล้วก็เถียงเขา ชอบยกการศึกษาตัวเองมาข่มอะ 5555

มีความตั้งใจแต่ไปไม่ถูกทางมันก็ไม่เวิร์คหรอก หลายๆ อย่างในโลกมันใช้แค่ความตั้งใจอย่างเดียวไม่ได้ ใครโชคดีเกิดมามีพรสวรรค์ก็ดีไป แต่ถ้าดันทุรังมาตั้งนานแล้วไม่สมหวังสักทีก็เสียเวลาชีวิตเปล่าๆ

>>332 +1 กูยังจำทำไมต้องลุกให้พระนั่งของนางได้ถถถ เดาว่านางเป็นคนซีเรียส กูอ่านเรื่องจีนแล้วแม่งอึนๆสำนวนมันไม่แย่นะแต่บรรยากาศแม่งไม่โฟลวจนกูนึกว่าอ่านบทความ ข้อดีที่ได้จากนิยายเจ๊คือคลังคำเยอะดี แต๊บเอาไปใช้ได้ถถถ

>>335 ไม่ใช่ว่าพระต้องลุกให้ผู้หญิงนั่งเหรอวะมู้นั้น หรือกูจำผิด

>>336 เอ้าแหกมั้ยล่ะกู ไม่รู้ว่ะกูจำผิดมั้ง ขุดกระทู้เสือกใหม่ถถถ

กุลองไปอ่านฟาโรต์ดู ตอนแรก ได้สี่ห้าบรรทัด การเล่นมุกเหมือนพยายามจะให้ขำ แต่แม่ง งงแทน ...กูไม่ได้มีอคติอะไรด้วย แค่อยากรู้ล้วน ๆ ว่าที่พวกมึงว่ากันมามันจริงไหม ปรากฏว่า อืมมมมม...

บางทีเจ๊แกอาจจะอยาเขียนเอาสนุกไหม คือบางคนที่มาเขียนนิยายเพราะเอาตัวเองเป็นที่ตั้งก็ไม่แปลกนะ อย่างพวกนิวโรของญี่ปุ่นก่อนกระแสเอานิยายเนตมาพิมพ์เยอะขึ้น พวกนั้นมันก็เขียนเอาสนุกตัวเองกันทั้งนั้น กูอ่านอยู่เรื่องหนึ่งพระเอกแม่งอยากเป็นพระราชา แต่คนเขียนเล่าตั้งแต่พระเอกเป็นเด็กทารกฝึกร่ายเวท ดขียนมาจะสิบปีแล้วลงอาทิตย์ละสองวันทุกวันนี้ก็ยังลงอยู่ จนกูเพิ่งเหนนิยายแกได้ตีพิมพ์เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง
ในเดกดีมันก็น่าจะมีบ้างละว่ะที่เขียนตั้งแต่ยังวัยเรียนจนวัยทำงาน แต่ไม่ได้จริงจังแค่เขียนเอาสนุก

>>339 แต่เจ๊แวร์เขียนจริงจังหวังขายทำเงิน+ตัดพ้อว่าขนาดเกาะกระแสแล้วนิยายตัวเองก็ยังไม่ดังสักที อันนี้ก็คนละเรื่องกับเขียนเอามันไม่แคร์คนอ่าน ไม่แคร์ตลาดแล้ว

>>340 เออจริง เขาพยายามมาตลอดแหละ พยายามมากนะไม่ใช่ว่าไม่พยายาม เข้าโครงการ โปรเจ็กต์บลาๆ กับเพื่อนนักเขียนคนอื่นในสำนักพิมพ์เฟอร์นิเจอร์ เห็นว่าก่อนหน้านี้ก็เคยทำบก.อยู่กับสนพ.เล็กๆ แห่งหนึ่ง เคยบ่นด้วยมั้งว่าเมื่อไรจะได้ขายหนังสือของตัวเองสักที ที่ผ่านมาขายให้คนอื่นตลอด กูก็อยากรู้ว่าเขาทำหน้าที่ปรูฟงานได้ยังไงทั้งที่งานตัวเองยังแข็งโป๊กขนาดนั้น

>>341 ก็วนกลับมาที่เรื่องเดิม นักชิมไม่จำเป็นต้องทำอาหารเก่งเสมอไป บางคนลิ้นทองคำ บอกได้ วิเคราะห์ได้ ทั้งกรรมวิธี วัตถุดิบ วิธีขับให้รสชาติออกมาอร่อย แนะนำเชฟได้ว่าควรเพิ่มอะไร ลดอะไร

แต่พอให้มาทำอาหารเองเสือกออกรสชาติหมาไม่แดก หรือพอแดกได้แต่ไม่ว้าว ถ้าหาจุดยืนที่เหมาะกับตัวเองเจอ มันก็ไม่ต้องฝืนไง ถ้าทำ บ.ก. เก่งก็ บ.ก. ไป แต่เจ๊แวร์กูว่าเขาคงชอบเขียนนิยายอะ ออกมาเป็นไงก็ไม่อะไร ขอแค่ได้เขียนพอ น่าเสียดายตรงความ Dull ที่มีมากไป ทำอาหารแบบรสชาติเดียว

>>342 กูไม่คิดว่าเขาชอบเขียนนิยายอะไรขนาดนั้น แต่ดูเหมือนเขาตั้งเป้าว่าจะต้องชนะ จะต้องตีพิมพ์ ต้องประสบความสำเร็จมากกว่า มายด์เซ็ทเขาดูเป็นแบบนั้นมากกว่าแพชชั่นแบบรักเลยทำ

>>343 ใจไม่รัก มึงอยู่วงการนี้ไม่ได้หรอก รายได้ต่ำกว่ากรรมกรพม่า

..ฟ้า..ลุ่ม อิรวดี คืนนี้ มีแต่ดาว
แจ่มแสง แวววาว ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม เด่นอะคร้าว สว่างไสว
เสียง คลื่น เร้าฤดี คืนนี้ข้าเปลี่ยวใจ
เหน็บหนาว ทรวงใน ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม แต่ไฉนข้าเศร้า วิญญา

ข้ามา..ทำศึก ลำเค็ญ เหนื่อยแสนยากเย็น
ไม่เว้นว่างเปล่า เพื่อศักดิ์ชาว ตองอู
ถึงจะตาย จะอยู่ ขอเชิดชู มังตรา
ดวงใจ ข้ามอบ จอมขวัญ มั่นรักต่อกัน
มิ่งขวัญจันทรา กุสุมา ยอด ชู้
รักเจ้าเพียงเอ็นดู ไว้ชื่นชู ดวงแด

ไป รบอยู่ แห่งไหน ใจ คะนึงถึงเจ้า
เคยเล้าโลมโฉมแม่ ข้ากลับ มาเมืองแปร
มองเหลียวแล แสนเปลี่ยวเปล่า
ไม่มี..แต่เงา ข้าเศร้าอาลัย
หัวใจแทบขาด อนาถ ใจ ไม่คลาย ..

เจ็บใจ คนรัก โดนรังแก ข้าจะเผา เมืองแปร
ให้มัน วอดวาย จะตาย ให้เขาลือชาย
จะให้เขาลือชาย ว่านามชื่อกู
ผู้ชนะสิบทิศ ผู้ชนะสิบทิศ ผู้ชนะสิบทิศ
ผู้...ชนะ...สิบ...ทิศ...

https://www.youtube.com/watch?v=_ENQmAMjECo

>>344 ดูจากการงอแงในเฟซแล้ว กูขอคิดเหมือนเดิมแล้วกันว่าสำหรับเขาการเขียนนิยายให้ดังมันคือการอยากเอาชนะมากกว่าความรัก เพราะเขาพยายามที่จะดังเหลือเกินแบบไม่มองความจริงว่าตัวเองไม่เหมาะกับการเขียนนิยาย

อันนี้นอกเรื่องเจ็แวนะ แต่กูอยากเห็นตัวอย่างพวกที่เขียนด้วยใจรักในเดกดีที่ไม่เทงานมั่งวะ ที่เคยเจอก็มาจากโม่งนี่ล่ะที่เอาเรื่องนึงที่เขียนเป็นกำแพงตัวอักษรมาเสนอ
ซึ่งผลจากช่วงล็อคดาวโควิทกูเห็นมีเยอะนะ แบยกระทู้ลุงเอง หรือเช็คอายุ แต่กูไม่ได้ไปอ่านไงใครมีที่พออ่านได้แล้วไม่มีทีท่าว่าจะเทเหลือกันมั่ง เอามาให้ยลหน่อย

>>347 ลูกโม่อินดี้ไง เขียนแบบไม่สนอะไร และตั้งเป้าไว้ว่าจะมีมังงะเวอร์ชั่น แล้วนำกำไรไปสร้างอนิเมะอีกที แค่นี้ก็เห็นถึงความตั้งใจ มีค่าพอให้อ่านแล้ว (แต่มึงจะทนไหวหรือไม่ อันนี้ต้องลองดูเอง)

>>347 ถ้าเอาเรื่องเก่า ๆ หน่อยกูว่าไอ้ยิงสไนข้ามจังหวัดนั่นก็ใจรักที่จะเขียนอยู่นะ

เพื่อนโม่ง กูอยากลงนิยายช่วงปิดเทอม แต่เสิร์จ google มันแจ้งเวลาปิดเทอมไม่ตรงกัน ใครพอจะรู้บ้างว่าปิดเทอมวันไหน เดือนไหน

ใช่ช่วงเดือน พ.ย. จริงไหมคับ

>>347 ราชินีลูกโม่ไง เห็นเขียนด้วยใจรักไม่เทแถมมีภาพปลากรอบให้ด้วย ผมไม่ใช่ม้านะพี่ เชื่อผมสิฮะ

>>347 อื้อหือ... มีโม่งออกมาสนับสนุนตั้ง 2 เสียง (รวมกูด้วย) มึงต้องไปโดนเสียหน่อยแล้วล่ะเพื่อน เพื่อไม่ให้เสียเวลา เดี๋ยวกูม้าให้แบบไม่มียางอายด้วยการเปิดวาร์ป ขอให้สนุกกับการเดินทางนะ

https://writer.dek-d.com/0372007145/writer/view.php?id=2026459

ปล.สัสมันใส่เพลงออโต้ด้วย เสนียดหูจริงๆ

นารุตะกี้เขียนด้วยใจรักเหรอ? กูไม่คิดงั้นว่ะ มันเคยบอกเองว่าจริงๆมันอยากวาดมังงะ แต่มังงะมันทำมาหาแดกยากเลยหันมาจับงานเขียน(ที่ตัวเองได้แทรกรูปวาดทุกครั้งที่ลงตอนใหม่)แทน คือใจแม่งอะไปสายวาดแบบ...กูขอแค่ให้ได้วาดอะ ศัพท์เทคนิคไม่รู้ อนาโตม่วยคืออะไร เรื่องลิขสิทธ์มันก็ไม่เข้าใจเลยด้วยมั้ง https://www.dek-d.com/board/view/3983898/

ไอ้ >>353 พูดถูก มึงจำผิดแล้วไอ้ >>348 เพราะกระทู้ฝันอยากสร้างเมะมันของน้อนดราฟว่ะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ให้ >>347 มันลองไปอ่านทั้งสองเรื่องนั่นแหล่ะ จะได้พบกับความมั่นโหนกที่แท้จริงบ้าง หรือมึงจะแวะนิยายว้าวซ่าด้วยก็ได้นะ รายนั้นเคลมตัวเองเป็นระดับเน็ตฟลิกซ์เลยนี่ ใครว่างโยนวาป ก็สงเคราะห์เพื่อนโม่งหน่อย

>>352 กูเข้าไปแล้วเศร้าเลย ไม่นับคนเขียนมาฮาเดล มีคนเม้นท์ให้สุดท้ายคือมิถุนา 3 เดือนก่อร

โคตรเหี้ยในทุกมิติ ถ้ามันไปอวยคมอีกแล้วมีคนถามหานิยาย กูว่าได้ฮาแตก

https://writer.dek-d.com/50shadesofhoi/writer/view.php?id=2148130

ในนี้มีใครตามmonster soulมั้ยอ่ะ ยากรู้ว่าคนแต่งเค้าหายไปไหนแล้ว เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า

>>357 นานๆ มาที รอบละ 1 ตอน

>>357 มานานๆที ถ้าคิดถึงเมิงก็กลับไปอ่านตอน 1 ภาคแรกใหม่

เจ็บใจ โดนโม่งโทรลรังแก ข้าจะเผาFanboi ให้มันวอดวาย

>>360 จะตายให้เขาวอดวาย จะให้เขาวอดวาย ในนามชื่อกู ผู้ชนะสิบมู้ ผู้ชนะสิบมู้ ผู้ชนะะะะสิบมู้้้้

เกลียดความชอบเรื้อน ที่อยู่ในใจฉัน

>>361 ทุงย่าบาเล่ ทุงย่าบาเล่ เป่าปีตีกลอง บั่นฆ้องศึกรบ...กลองศึกรัวพลันไม่หวั่นเกรง เพลงนักรบคนกล้า

มึง ๆ กูเพิ่งเห็น งานของผีเสื้อแม่งได้ติดเว็บมาสเตอร์แนะนำว่ะ กูว่ามันต้องน้ำตาไหลแน่ แต่กูไม่กระเดือกวาย เลยบอกไม่ได้ว่ะ ไม่รู้มีใครเคยอ่านงานนางไหมวะ มันเจ๋งเหี้ย ๆ ขนาด WM เอาขึ้นเลย ?

>>364 ผีเสื้อไม่เท่าไร ไอ้กิลด์ของไอ้ชาโดว์ที่ได้ขึ้นดีกว่า กูอ่านตอนมันลงแรกๆ ยังแบบ เอิ่มมมมม

>>364 >>365 ไม่รู้จักซักตัว ลองเปิดวาร์ปให้กูหน่อยดิ๊

อะไรของพวกมึงนี่ ชวนคุยแล้วจากไป

>>366 >>367 กูนั่งทำงานเว้ยสัด เดี๋ยวนายกูฆ่าพอดีมึง อ่า กูปามาแล้ว https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2012229

>>367 กูไม่อ่านวาย กูเลยไม่รู้ว่ามันดีไหม แต่เห็นแว่บ ๆ ว่า นางเอาที่เว็บมาสเตอร์เล้าเป็ดมาลงด้วย กูเลยอยากรู้ว่ามันเจ๋งจริงหรือวะ ?

>>365 กูขอวาร์ปด้วย อยากดูว่ะ

อ่ะ ของไอ้ชาโดว์

https://writer.dek-d.com/Shadow_J/writer/view.php?id=2090553

>>369 กูกดไปดู เขียนดีกว่ามาตรฐานสมถุยนิวนอร์มอล แต่ไม่ใช่สไตล์กู กูเลยผ่าน ส่วนแอดมินเล้าเจ้านี้หรือ Grey Twilight กูให้เครดิตดีเลย เขาตั้งใจอ่านแบบอ่านละเอียดมาก ปมเปิมอะไรคนอ่านคนอื่นไม่เจอ แกนี่แหละเจอตั้งแต่กลางเรื่อง

>>371 พอกูกดเจอพระเอกเทพ นี่กูกดปิดก่อนเลย จะว่าอคติก็ได้ว่ะ กูไม่ค่อยชอบแนวที่มาเก่งสุด ๆ

งั้นแสดงว่าพอมีหวังกะไอ้พวกนักเขียนหน้าใหม่ ๆ มั่ง ถ้ากูว่างจะลองเปิดใจอ่านหน่อย

>>371 คุณสมบัติพระเอกแกรี่ดีมาก

กิลด์โลกใหม่ของไอ้ชาโดว์กูให้กากนะ เล่าเรื่องคือ tell tell tell และ tell ไอ้กัสอัจฉริยะโคตรเทพ เปิดมากูก็เหม็นเบื่อละ

วันนี้เป็นอะไรกัน วันถวายตูดแห่งชาติรึ พวกมึงถกนิยายวาย พวกเด็กดวกก็ถกปัญหาวาย https://www.dek-d.com/board/view/3993004/

>>374 จริง

>>375 สัด กูแค่ถามเฉย ๆ ไม่ได้สะเออะไปดูเด็กดวกถกปัญหาเว้ย แต่ช่วงนี้มีแต่มู้วาย มู้บ่น เยอะชิบหาย บางอันแม่งมาขอพลอต จนกูไม่อยากเปิดอ่านแล้ว เซ็ง

ว้าย พวกโม่งชอบตูด ฉัด

>>378 แล้วใครจะไม่ชอบบ้าง //มองตูดมึง

>>371 ทำไมยอดวิวรวมกับยอดรายตอนไม่สัมพันธ์กันวะ แล้วยอดวิวแค่นี้ติด WM แนะนำได้ไงนิ

>>380 ในรีวิวที่เว็บมาสเตอร์รีวิวก็แบบ อืมๆ แนะนำนะ บาย เหมือนไม่ตั้งใจจะแนะนำอ่ะ ยอดวิวนี้คือเพิ่มแล้วนะ ตอนแรกน้อยกว่านี้เยอะ

>>380 >>381 บางทีกูก็เห็นใจ WM นะ ขนาดพวกโม่งสับยัง Bruh นิยายนิวนอมอล จนไม่รู้จะสับเรื่องไหนเลย

>>382 ความผิดพลาดมันซ้ำซากในเรื่องเดิมๆ ความสามารถในการเล่าเรื่องให้อิน ให้สนุก น่าติดตาม ก็ไม่มี แล้วยังจะมาฮิตแนวเกิดใหม่ฮคตรเทพ บ่มเพาะพลัง แก้แค้นตบเกรียน ไม่ก็ Solo leveling โมเดล มันเลยน่าเบื่อโคตรๆ

พักหลังกุอ่านวายเยอะกว่าเลยไปสิงห้องวาย แม่งคนละอารมณ์กับมู้นี้จริงๆ จะกรี๊ด สกรีม อวย ด่า ก็ไม่โดนข้อหาม้า คุยในนิยายเรื่องนั้นเรื่องนี้ ใครอ่านเรื่องไหน ใครมีสปอยบ้าง ขอรีวิว ฯลฯ คนละธรรมชาติกับมู้นี้ที่แม่งเน้นสับ เดี๋ยวมีโทรลปั่น มีเกรียนเปลี่ยนประเด็น สิงห้องนั้นกูเลยเหมือนได้พักใจบ้าง

>>384 พักใจแต่เสือกสิงในโม่ง

>>382 กุสับไปแล้วกุยังเอียนไม่หายเลย เจอความสดชื่นของปีศาจกับตัวละครบ้าพลังตะโกนได้ทุกสถานการณ์เข้าไป

>>386 อ่าาาาาาาา

>>381 กูว่านะ เหมือนมันไม่เป็นแนวมหาลัยมั้ง ไม่ก็พีเรียดแฟนตาซีที่แม่งไม่เนิบแบบพีเรียดที่กูเห็นหลายเรื่อง ที่เน้นคสพ.อย่างเดียว
ถ้าไอ้เว็บเล้ามันชมขนาดนั้น กูว่ามันคงดี กูแว่บไปอ่านตอนแรกๆ ก็งง ๆ ว่ะ พอย้ายไปภาคอดีตชาติก็เออ ๆ ภาษาเปลี่ยนจริงอย่างที่ไอ้เล้ามันพูด
ที่เหลือรอคนอื่นมาสับละกัน

>>388 มึงตั้งสติก่อน กูพูดถึงนิยายชาโดว์ ไม่ได้พูดถึงนิยายผีเสื้อ

>>385 ชรั่ย มึงสามารถสกรีม หวีดแค่ไหนก็ได้โดยไม่เสียภาพลักษณ์ เม้าท์มอยกับเพื่อนสาวที่อ่านเรื่องเดียวกัน นี่แหละคือการพักจัยของกู

>>389 เข้าใจแล้วกั๊ฟ ขอโทษที่ถามกั๊ฟ ฉัดกั๊ฟ

>>390 อยากบอกมึงว่าโม่งมันไม่ได้มีแค่เสือกแค่นินทากันอ่ะ ไม่รู้ว่ามึงเคยไปห้องอื่นบ้างหรือเปล่า บางเรื่องบางครั้งที่มึงอยากคุยกับใครสักคนที่ไม่ใช่คนรอบข้าง อยากคุยแบบไม่ระบุตัวตน โม่งมันตอบโจทย์ตรงนี้ ลองไปดูห้องไลฟ์สไตล์ไปด่าเจ้านายหัวควย ไปถามหาวิธีบำรุงหน้า ไปดูห้องกามาถามหาราคาตีกะหรี่รีวิวเบอร์ตอง แล้วแต่มึงจะใช้งานอ่ะ เพราะงั้นถามว่าพักใจในโม่งได้ไหม ได้ แต่แค่ไม่ใช่ในมู้นี้

>>389 เชี่ย กูขอโทษว่ะ กูนึกว่ามึงหมายถึงไอ้ผีเสื้อ เพราะเห็นยอดวิวมันก็ไม่มาก สองสามพันมั้ง

>>392 ถ้าพูดถึงเรื่องยอดวิว เว็บมาสเตอร์รีวิวไม่ได้เลือกจากเรื่องที่ยอดวิวเยอะนะ แต่เหมือนเป็นการช่วยโปรโมทจากทางเว็บ ที่เขาจะไปเลือกเรื่องที่อ่านเจอแลัวเอามาโปรโมทในหมวดนี้ให้ ฉะนั้นนิยายเรื่องนั้นอาจจะไม่ได้มียอดวิวเยอะมาก่อนก็ได้ นิยายของชาโดว์กับผีเสื้อ กูเคยกดเข้าไปดูก่อนหน้านั้นยังอยู่แค่พันวิวเอง ก็อัพยอดขึ้นมาได้ขนาดหนึ่งแหละ แล้วแต่ดวงของแต่ละคน บางคนได้ขึ้นแล้วผู้ติดตามเพิ่มขึ้น 2,000 บางคนขึ้นมา 300 ก็ว่าไป มันช่วยเพิ่มยอดได้ แต่ยังไม่สู้ขึ้นแบนเนอร์

ถ้าถามว่าขึ้นแบนเนอร์แล้วได้ผลตอบรับขนาดไหน ก็ทำให้ส้มหวานที่ยอดแค่หลักสามสี่พันวิวอัพเกรดไปได้ขึ้นท็อป 10 หมวดวาย จากหั่นราคาอีบุก 70% มาขยายตลาดทำมือต่อ ก็เบอร์นั้นแหละ

>>393 แสดงว่าไอ้ที่ขึ้นแบนเนอร์คือ มันซื้อโฆษณาหรือวะ อันนี้กูไม่รู้เลยนะเนี่ย

>>394 ไม่ได้ซื้อ wm ถูกใจก็ขึ้นให้ ช่วงที่ขึ้นแบนเนอร์ให้กู รายได้กูพุ่งพรวดพลาดเลย บอกเลยว่ากูไม่เคยมีส่วนได้ส่วนเสียกับเด็กดวก กูแต่งของกูเฉยๆ และเขาถูกใจ ก็โปรโมทขึ้นแบนเนอร์ให้

>>394 แล้วแต่กรณีไป ของส้มหวานคือถูกหวย ตอนนั้นทวิตเตอร์เด็กดีมีให้ไปโปรโมทนิยายแล้วเลือกคนจากในนั้นมาขึ้นแบนเนอร์ แล้วนางได้เลือก

>>395 มึงติดเหรียญ = มึงมีส่วนได้ส่วนเสียนะ เพราะยิ่งมึงขายได้มาก เขาก็หักเปอร์เซ็นมึงได้มาก แต่มันเป็นกรณี win-win มึงเลยไม่รู้สึกอะไร

>>394 อ่อ แต่กรณีซื้อโฆษณาก็มี โทษที ตกไปหน่อย พวกที่ซื้อที่สนพ. มาซื้อโปรโมทนิยายช่วงเปิดพรี ถ้ามึงสังเกตมึงจะเห็น อันนี้รู้ราคามาว่าแพง หลักแสน แต่ยอดดีมากๆ ไอ้แบนเนอร์เนี่ยใครมีเงินก็ซื้อได้ กูยังเห็นแฟนคลับซีนนี่ซื้อแบนเนอร์ให้นักร้องตัวเองในหน้าเว็บนิยายอยู่เลย

>>398 เหมือนเห็นอยู่ใน RAW เหมือนกัน เออแม่ง...โลกมันอยู่ด้วยปย.ต่างตอบแทนว่ะ

กูไปส่องทั้งนิยายของชาโดว์และผีเสื้อรักที่ขึ้นมาสเตอร์รีวิวสัปดาห์นี้แล้ว เห็นยอดแล้วค่อนข้างตกใจ เพราะไอ้ชาโดว์แม่งยอดเม้นท์ไม่ขึ้นเลยนี่หว่า ของผีเสื้อก็ไม่ต่างกันมาก กูเลยไปสุ่มเรื่องอื่นๆ ดูด้วย ปัญหาแม่งน่าจะเป็นวิธีการรีวิวของเว็บมาสเตอร์ด้วยมั้ง แม่งเหมือนเขียนคำโปรยมากกว่าเขียนรีวิวอีก เขียนรีวิวแบบนี้ใครแม่งจะกดเข้าไปอ่านอ่ะ
https://imgur.com/a/DRvkXnk

>>400 กูก็งงว่า WM มันเขียนห่าไร เหมือนยกคำโปรยนิยายไอ้ผีเสื้อมาลงมากกว่า แต่ดูเม้นต์นักอ่านไอ้ผีเสื้อมันบอกว่า นิยายดีมาก ของไอ้ชาโดว์กูยังไม่ได้อ่าน

>>401 กูว่ามันคล้ายการออกความเห็นของ WM มากกว่า

วงการนิยายไทยมันก็ได้เท่านี้แหละว้า รีวิวก็สั่วๆ งานสั่วๆ ขายให้คนสั่วๆ

>>401 นิยายวาย นักอ่านวายก็บอกว่าดีหมดถ้าชอบเรื่อง ไม่เห็นแปลกเลย

>>403 คนเก่งๆไม่ยอมพัฒนาวงการเนอะ มีแต่พวกอวดรู้ชอบสอนเด็กดี คนรู้จริงสอนไปมีแต่โดนด่า

>>405 มันมีคนเก่งด้วนหรอวะ กูไม่เห็นว่าจะมีนิยายสมัยใหม่เรื่องไหนได้ไป ตปท เลย มีแต่กบตัวเล็กๆภูมิใจอยู่ในกะลา เกาะกระแสก็อปงานนอก ไอ้ตัวที่โม่งเคยนำเสนอว่าตบตีจนได้ดิบได้ดีนี่มันตัวไหนนะ ไม่ยักจะได้ยิน นักเขียนไทยมันก็ขยะทั้งนั้นแหละ

>>406 มึงต้องลองนึกถึงสภาพนักเขียนแต่ละช่วงดู สมัยก่อนงานเขียนที่มันค่อนข้างดียังพอหาเจอได้ แต่เดี๋ยวนี้แม่งมาตรฐานตกต่ำลงไปเยอะ คนที่ว่าได้ดีนั่นก็เลิกเขียนนิยายไปเขียนบทแทน แล้วเรื่องที่ว่างานเดี๋ยวนี้ขยะ กูไม่รู้จะเอาอะไรมาเถียง เพราะมันห่วยจริง

>>406 อีนี่ท่าจะมีปม และกูเดาได้ว่ามึงคงเป็นเสียยิ่งกว่าขยะแน่ๆ อุอิบิบิ

มันห่วยเพราะมาตราฐานคนอ่านก็ห่วยลงด้วย ลองเป็นสมัยก่อน งานขึ้นท๊อปบางเรื่องในปัจจุบันนี้จะได้ขึ้นหรอวะ เบียดกันแข่งขันกันจะตายห่า สมัยก่อนมันเขียนดีเพราะภาษามันค่อนข้างดีกกว่าสมัยนี้เยอะด้วย เรื่องพล๊อตก๊อบ พล๊อตลอกๆกันมาข้อนี้กูขอไม่ออกความเห็นเพราะรู้ๆกันอยู่

ทำไมงานนิยายสมัยก่อนถึงดีกว่าสมัยนี้วะ อะไรคือสาเหตุที่วงการถอยหลัง ตามหลักแล้วมาตรฐานนิยายมันต้องพัฒนาขึ้นดิ

>>410 มึงลองสภาพของยุคที่ไม่มีอินเตอร์เน็ตสำหรับคนทั่วไปใช้สิ คนเขียนต้องพยายามแค่ไหนกว่าจะได้ตีพิมพ์และมีคนยอมซื้อ

กูมีสองข้อสัณนิษฐาน
1.สมัยก่อนก็มีพวกขยะ แต่มึงอาจไม่เห็นเยอะเท่าสมัยนี้
เหมือนคนที่แม่งแอบปี้กันที่นั่นที่นี่ พระเย็บตูดเณร/หมา หรือทำอะไรที่มันสัปดนกว่านี้ แต่มันไม่ค่อยมีใครรู้/เข้าถึง

2.นิยายดี ๆ ยังมี แต่ตอนพวกนิยายขยะเปียกที่ผุดเป็นดอกเห็ดบดบัง แถมยังชอบแดกเห็ดที่งอกจากขี้ คนเขียนนิยายดี ๆ มันก็ห่อเหี่ยวฝ่อกันไปเอง เพราะคิดว่านิยายมันอาจกาก คนเลยไม่อ่าน

กูเดามั่ว

กูเบื่อชิบหายเลยไอ้อารมณ์แบบ "เมื่อก่อนดีกว่าสมัยนี้"

คือแม่งเป็นทุกวงการ เพลง การ์ตูน หนัง นิยาย

สรุปแล้วไม่ใช่เหี้ยไรหรอก มึงแก่ ไอ้ควาย!!!

แล้วแม่งก็ผ่านยุคทองของนิยายมาหลายปีแล้ว มึงจะให้มันบูมเหมือนเมื่อก่อนได้ไงวะ ใช้สมองคิดเยอะ ๆ หน่อยไอ้แก่

ไปโดนตัวไหนมาเนี่ยเพื่อนโม่ง

>>415 ทดๆ ไปบวกที่มู้อื่นมา ปรับรมณ์บ่ทัน

>>413 >>414 แปลว่ามึงโอเคกับนิยายปัจจุบันงั้นสิ มิน่าพวกเพลงวิบวับ, สืบพันธุ์ กับ แค่โสด มันถึงได้วิวเยอะ

เหมือนนิยายลอกพลอตกากๆ เน้นขายพวกแดกง่าย เบียวไม่เบียวก็ได้ขอแค่สะใจพอ อีกหน่อยขอแค่ขายได้ก็ไม่ต้องสนเหี้ยไรแล้วมั้งแม่ง

การเขียนมันสอนได้แต่พื้นฐาน พวกทฤษฎีและหลักปฏิบัติ แต่พอทำจริงมันอยู่ที่การฝึกฝนและพรสวรรค์ ถ้ามึงจะโค้ชคนนึงให้เก่งแบบเก่งจริงๆ ต้องใช้เวลาเป็นปีๆ ต้องจูนกันให้ติด หรือต่อให้เป็นคลาสเรียนการเขียนจริงๆ ที่มีอาจารย์มาดูงาน มาอีดิตคอมเม้นท์งานให้ ก็ยังไม่สามารถทำให้ทุกคนในคลาสเก่งได้เลย เพราะแต่ละคนขวนขวายได้ไม่เท่ากัน

ถามว่าเอานิยายมาให้กูคอมเม้นท์+อีดิตแบบละเอียดถี่ยิบได้ไหม ทำได้ อัพขึ้น doc แล้วกูแก้ให้มึงดูสดๆ แบบเรียลไทม์ยังทำได้ เป็นวิทยาทานได้ แต่ถามว่าให้กูโค้ชไปยาวๆ กูทำไหม? คำตอบคือไม่ ทำไมกูต้องคอยมาตรวจการบ้านคนอื่นด้วย กูได้อะไร ได้ตังค์ไหมก็ไม่ได้ ต้องมาประสาทเสียกับงานพวกแม่งกูก็คงไม่เอา เอาเวลาไปรับงานฝิ่น หาเงินไว้เลี้ยงผู้ตอนแก่ดีกว่า

>>418 อ่านของมึงแล้วนึกถึงงานสัมฯ ของ fic log ที่คุยกันไปครั้งกระโน้น เอาคนผ่านเข้ารอบการประกวดมานั่งเกาไข่ฟังความรู้พื้นฐานจากนักเขียนเว้นที่ปลูกหญ้า อันนี้แย่กว่า เพราะเอาคนสกิลกากมาโค้ชให้คนที่อาจเก่งกว่าตัวโค้ชเอง

>>417 แล้วแต่มึงจะคิดนะ กูมองว่ามันก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ถ้าเอาลิซ่าไปเต้นให้คนเมื่อ 50 ปีที่แล้วดู มึงคิดว่าคนจะชอบไหม

เชิญแก่กระโหลกกะลาไปคนเดียว

>>420 ถ้ามันแต่งนิยายแนวใหม่ๆ ได้คุณภาพดีเท่าพวก K POP อย่างที่มึงยกตัวอย่างมากูจะไม่ว่าไรเลย แต่มันคุณภาพเท่าวิบวับ ดีไม่ดีจะเท่าแร็พเอกอีก กูเลยไม่ไหวไง

>>421 อะไรคือคุณภาพดีวะ นิยามให้กูฟังหน่อย ถ้าเอานิยายเก่ามาวัดด้วยมาตรฐานของสมัยนี้ ไอ้ท็อป ๆ ก็สอยร่วงหมดเลยนะ ดำเนินเรื่องอืดอาด ตัวละครแบน เนื้อหาน้ำเน่า

ถุย

เออ แล้วเพลงวิบวับเป็นอะไรเหรอ บอกเพลงกากล้อไปสองร้อยกว่าล้าน ไอ้เพลงที่คนเขาบอกว่าดี เนื้อหาลึกซึ่ง ไม่ฟังกันเข้าไปล่ะ กูเห็นไม่เกิน 10 ล้าน 55555

จนปัญญาจะอธิบายแล้ววะ ถ้ามึงคิดว่าคนดูเยอะ ขายดี คือเหมาะกับนักอ่านยุคนี้ นั่นคือมึงมองตามกลไกการตลาด นิยายพวกนี้อาจไม่ต้องดีก็ได้ แค่มันต้องขายได้ นอกนั้นก็ไม่ต้องมองแล้วว่ามันคุณภาพเป็นยังไง อะไรแมสๆ ก็ปั้มออกมาขายเลย ง่ายดี

>>423 ถ้าดูเยอะไม่เหมาะแล้วห่าอะไรมันเหมาะวะ ช่วยกูคิดที

>>408 ทำไมรีบกระโดดออกมาร้องล่ะจ๊ะ อยู่ในนี้ก็ขยะเหมือนกันหมดไม่ใช่หรอ อุอิ อิอุ

>>424 หนังตลาดกับหนังประกวดมึงว่าต่างมะ

สรุปแล้ว ในโม่งแม่งก็รวมตัวพวกคนแก่ตกยุคสินะ ล้าหลังไม่ทันเขา รอโดนฝังกลบลืมไปตามกาลเวลา

>>427 อืม

>>428 กินดิ

>>429 อาแปะเอากาแฟป่ะ

>>430 แก่ปูนี้เลี้ยวกิงกาแฟเดี๋ยวหัวใจวายตาห่าพอลี ไข่ลวกก็พอ

>>431 อย่าดูถูกคนแก่อย่างอั๊วะ อั๊วะเตะปี๊ปดังอยู่ แดกกาแฟได้วันละ3แก้ว ตอนนี้นอนโลงรอเผา

กูไม่รู้ว่ากูยุคไหน ยุคกลางมั้ง งานยุคเก่ากูก็ไม่ได้ชอบแต่มันก็พิสูจน์ตัวเองด้วยการได้รับการแปลไปขาย ตปท แล้วงานยุคใหม่ล่ะ ไหนนำเสนอมาซิ อยากเห็นงานยุคนี้ไปไกลกว่างานยุคเก่า แต่สุดท้ายกูก็เห็นแต่ก๊อปพล๊อตมาขายเอาตังค์ วงการนี้ในไทยมันเน่าทั้งโครงสร้าง ตั้งแต่ฐานที่เป็นนักอ่านหลับหูหลับตาซื้องานก๊อป นักเขียนก๊อปมาขาย ไปจนถึง บก/สนพ กางปีกปกป้องพวกขี้ก๊อปเพราะจะเอาตังค์ ภูมิใจชิบหาย

>>433 1.จงยกตัวอย่างนิยายไทยสมัยโบราณ ที่ดังจนได้ไปแปลเป็นภาษาต่างประเทศ (50คะแนน)

2.จากหัวข้อดังกล่าว นักเรียนคิดว่า เพราะอะไร นิยายเกิดใหม่ต่างโลก นิยายแนวระบบ ถึงได้รับความนิยม จนเจ๊ก ยุ่น เกาเหลา เขียนแนวนี้กัน และถูกแปลเป็นภาษาต่างประเทศหลายภาษา รวมถึงภาษาไทย (50คะแนน)

ต่อทีครับ ผมสังกัดทีมท่านผู้ชมกำลังรอลุ้นว่ามีนิยายไทยเคยแปลไปนอกไหม แล้วนิยายขายดีปัจจุบัน ทำไมมันถึงขายได้ ต่อกันไวๆ นะครับ ถุย....

กูว่าถ้าเล่นกระทู้นี้มานานพอ มันมีคำตอบโผล่มาให้อ่านตั้งนานแล้ว ทั้ง 2 คำถามเลย แต่พวกมึงต่อยกันต่อก็ได้ เพราะกูไม่มีอะไรอ่านเบย

>>434 โคตรปั่น ไอ้สัด มึงจะล่อโม่งบางตัวมาพล่ามยาวใช่มั้ย เพราะข้อ1มึงนี่จงใจเปิดจุดบอดมาก

>>435 เห็นเงียบๆ มู้มันดูโล่งๆ กูเลยมาใส่ไฟหน่อย อยากให้มันมีสีสัน

>>434 1. แบบง่ายๆ https://www.dek-d.com/writer/37473/
2. แต่คำถามก็ไม่เกี่ยวแล้วเพราพกูพูดถึงงานไทยออกไปขายเทศ ไม่ใช่เทศมาขายไทย

>>438 ที่กูจะสื่อคือ สมัยก่อน อินเตอร์เน็ตมันยังไม่บูม การแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมหลักๆก็คือหนังสือ มึงลองดูดีๆ ไอ้นิยายที่ได้แปลภาษาต่างประเทศ แม่งส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม หรือสังคมบ้านเราทั้งนั้น แฟนตาซีไทยจักรๆวงศ์ๆ มึงเคยเห็นต่างชาติเอาของเราไปแปลมั้ย นั้นก็ของขึ้นชื่อของเราสมัยก่อนนะ

ตัดภาพมาปัจจุบัน ถ้าต้องการให้ไทยโกอินเตอร์ กูว่าคงต้องหวังพึ่งละครหรือภาพยนต์แทนแล้วล่ะ และต้องหวังการโปรโมทและช่วยเหลือจากภาครัฐด้วย เพราะถ้าละครหรือภาพยนต์บ้านเราดัง มันอาจทำให้ชาวต่างชาติสนใจเรา และหลังจากนั้นนิยายไทยก็อาจจะพอมีโอกาสลืมตาอ้าปากบ้าง และถ้าไทยเรามีบทบาทเด่นๆในเวทีโลกอย่างพวกญี่ปุ่น จีน เกาหลี อเมริกา หรือชาติยุโรปทั้งหลาย กูเชื่อว่าวงการนิยายเราก็สามารถดังได้มากกว่านี้ว่ะ เพราะไทยเราตอนนี้ กูว่ามันก็เหมือนกับประเทศดาษดื่นในโลก ที่วงการนิยายไม่ได้ดังแบบชาติมหาอำนาจเขา แต่คนในโม่งชอบยกไทยไปเทียบกับพวกนี้จัง

โม่งสับดีแต่ปาก แต่ก็มิได้นำพา

แล้วก็รู้สึกหื้มม หื้มว่าเถียงอะไรกันอยู่ว่ะ ประเด็นคือความก้าวไกลของวงการนิยายไรงี้อ่อ?

เอางี้ก่อน มึงคาดหวังอะไรกับเว็บโนเวล ถ้าคาดหวังว่าจะเจอนิยายดี เลอค่าเพริศแพร้วพรรณรายประเสริฐศรีมณีเด้ง มึงคงไม่เจอในเว็บโนเวล เพราะมันไม่ใช่ตลาดของมัน ถามก่อนว่ากลุ่มลูกค้าในเว็บโนเวลเป็นใคร และต้องการอ่านอะไร คนอ่านไปไกลแค่ไหน คนเขียนแม่งก็ไปไกลแค่นั้นแหละ เพราะมันคือกลไกการตลาด กฎอุปสงค์-อุปทาน เขียนนิยายล้ำๆ แต่ไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนซื้อก็ไม่รู้จะเขียนไปทำเหี้ยอะไร

สำหรับคนที่คาดหวังกับนิยายไทยเจ้มจ้น เขาก็คงไม่มางมเข็มในมหาสมุทธจังก์ฟู้ดแบบเว็บโนเวลหรอก ไปหาอ่านชาติ กอบกิตติ ไปอ่านโบตั๋น ไปอ่านกฤษณา อโศกสิน ไปอ่านแดนอรัญ แสงทอง ไปอ่านนักเขียนชั้นครูดีกว่า ไม่ผิดหวังมาก และไม่เจ็บตัวหนัก ไม่ต้องมาเสี่ยงนิยายนิวนอร์มอลเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ในเว็บโนเวล อันนี้คือเรื่องจริง ถ้ากูเลือกจะเสพงานคุณภาพ กูไม่หาอ่านในเด็กดีให้เสียเวลากูหรอก เพราะไม่เจอ

ฉะนั้นจะบอกว่าตลาดเว็บโนเวลในไทยไม่ใช่ตลาดนิยายคุณภาพก็ยังได้ คือนิยายคุณภาพก็มี แต่น้อยเหี้ยๆ เพราะคนอ่านก็มาอ่านนิยายเบาๆ เอาสะใจ หนีความเครียดจากชีวิตประจำวันทั้งนั้น

ส่วนเรื่องนักเขียนรุ่นใหม่ที่เล่าเก่งๆ เรื่องดีๆ กูบอกเลยนะว่าเขาไม่ได้อยู่ในวงการนักเขียนว่ะ เช่นบอส กูโน ผกก. นาดาว แตง ภัทรนาถที่เขียนบทพี่น้องลูกขนไก่ของนาดาว แซน ธรรมรงค์ที่เขียน The Gifted ตั้ง ตะวันวาด ที่แต่งเพลงเปรตป่ะ แคลร์ จิรัศยาที่ผกก. 365 วัน ฯลฯ ล้วนแต่เป็นนักเขียนที่เล่าเรื่องเก่งชิบหาย ที่ไม่ได้อยู่วงการนักเขียน แต่ไปอยู่วงการเขียนบทหนัง บทละคร บทซีรีส์กันหมดแล้ว

กูเคยพูดถึงในสักกระทู้แล้วว่าฝั่งนิยายมันไม่มีอะไรมาสนับสนุนคนเขียนนิยายเลย ไม่มีการประกวดแข่งขันที่เฟ้นหาหน้าใหม่ การประกวดนิยายไทยก็คือเน้นคุณธรรมห่าเหวไรไม่รู้แบบไม่ตามยุคสุด สนพ.ก็ช้อนซื้อนิยายที่วิวเยอะๆ แน่ใจว่าขายได้เอาก่อน ไม่ได้มีอะไรมาขัดเกลา มาสร้างคน ไม่มีอะไรมาบีบให้คนต้องพยายามพัฒนาตัวเอง ก็คือไม่มีความหวังอ่ะ แล้วแต่บุนกำมึงเลยว่ามึงไปได้แค่ไหน ไม่เหมือนฝั่งหนังไทย ฝั่งซีรีส์ที่มีช่องให้มึงแข่งขันตั้งแต่มัธยม มหาลัย หน้าใหม่ ฯลฯ

>>441 อ่านอันนี้แล้วเจ็บจี๊ด สรุปพวกมึงรู้อยู่แล้ว ว่าวงการนิยายไทยมันไปไกลกว่านี้ไม่ได้ แต่น่าแปลกนะ ว่าบทบาทและตัวตนของพวกโม่งในนี้มีเพื่ออะไร ในเมื่อต่อให้พวกมึงจะสับ จะวิจารณ์ จะคุยประเด็นอะไร ยังไงแม่งก็ย่ำอยู่กับที่อยู่แล้ว และการกระทำของพวกมึงก็เน้นสร้างศัตรูและความเกลียดชังต่อนักเขียนในเด็กดีเสียมากกว่าที่จะทำให้นักเขียนเขาชอบพวกมึง กูมองไม่ออกเลยว่ะ ฉัด มืดมนทั้งคนเขียน คนอ่าน และคนสับ

>>442 ตอบแบบให้โทรลให้พวกปั่นมาปั่นเล่นเลยก็แล้วกัน

ที่กูยังสับอยู่ทุกวันนี้ เพราะกูรักวงการเขียนไงไอ้สัสเอ๊ย กูอ่านนิยายหลากหลายมาก กูเติบโตกับมันมา กูรักงานเขียนเหี้ยๆ การเขียนคือทำให้กูเป็นกูทุกวันนี้ กูไม่เคยหมดหวังกับการเขียนเลยไม่ว่ามันจะไม่มีอนาคตแค่ไหนก็ตาม เพราะสำหรับกู การเขียนแม่งเป็นการสื่อสารที่ดีสัสๆ เป็นการสื่อสารที่คนอ่านไม่ต้องมาคำนึงถึงหน้าตาถึงน้ำเสียงของมึง แต่อ่านด้วยสำนวนภาษาของมึง ร่วมเดินทางไปกับมึงด้วยผลงานที่มึงเขียน มันคือเรื่องโรแมนติกสัสๆ ถ้าไม่ติดว่าในชีวิตจริงแม่งไม่ได้สวยงามขนาดนั้น

กูเคยมีโอกาสจะก้าวไปวงการฟิล์มด้วยซ้ำ อาจารย์ยังถามกูเลยว่าไม่เอาจริงๆ เหรอ ไม่อยากไปเขียนบทเหรอ แต่กูเสือกเลือกฝั่งนี้ด้วยความใจรักของกูนี่ไง ไม่ว่ากูจะแสดงออกไปยังไง แต่กูจะดีใจเหี้ยๆ ถ้ากูเจอคนที่พอมีแวว มันเหมือนกูเป็นอูฐกลางทะเลทรายที่เสือกไปเจอโอเอซิส ความหวังแม่งไม่มีหรอก อนาคตก้ยังริบหรี่ชิบหาย แต่ก็นั่นแหละ กูก็คงจะสับต่อไปด้วยความใจรักของกูนี่แหละ

>>443 ซึ้งใจสัดๆจนกูแทบจะร้องไห้ กูอ่านของมึงแล้วกูรู้สึกเลยว่าอยากจะเป็นนักเขียนคุณภาพ และกูต้องทำให้ได้ แต่กูจะไม่เผยว่ากูเขียนเรื่องอะไร กันโม่งแตก ถ้าวันนึงนิยายกูมีค่าพอ กูอาจได้รับการสับจากโม่งสับ

ว่าแล้วก็ขอตัวไปแต่งนิยายต่อล่ะ

>>443 อ่านแล้วซึ้งใจน้ำตาไหลขึ้นหน้าผาก ความติดฟอลกายกับอะโม่งอัสลดลงมาตั้งกระจึ๋งนึงแหน่ะ

>>442 ถามว่าสับไปทำไมงั้นเหรอ ? ความเป็นนักเขียนในตัวมันฝังลึกเข้าเส้น แต่ชีวิตการทำงานในโลกจริงมันมีความเหี้ยเยอะ เลยหนีเข้ามาสับนิยายให้อ่านกันเล่นๆ แก้เบื่อ แก้เซ็ง แก้เครียด เป็นการพักผ่อนอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ว่าไม่รู้ตัว เรื่องเอานิยายคนอื่นมาด่าเล่นเนี่ย แต่ในการด่าการแซะการสับ ไม่ได้ทำแบบขอไปที อ่านละเอียด เก็บทุกเม็ด ความรู้ ประสบการณ์ที่มีก็เอามาใช้อธิบาย แยกกาก แยกน้ำ แยกเนื้อ ให้อ่านได้เข้าถึงง่าย เวลามีเจ้าของเรื่องมาดิ้นเลยได้แต่ทำใจไง นิสัยเด็กน้อย มองอะไรผิวเผินจนน่าผิดหวัง เพราะไม่เข้าใจธรรมชาติภายในโม่ง

และเหมือนกูจะเคยพูดไป 3-4 ครั้งแล้วว่า กูไม่ได้คาดหวังให้วงการเว็บโนเวลมันดีขึ้น (เพราะรู้ตัวว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้) กูแค่มาตีแผ่ให้พวกโม่งอ่านว่า เวลามึงจะแต่งนิยายสักเรื่อง อันไหนควรทำ อันไหนไม่ควรทำ เอาแค่ให้มันไม่เหี้ยไปกว่านี้ หรือถ้าจะเหี้ยก็เหี้ยน้อยลงหน่อย

ไอ้เรื่องสร้างศัตรูส่วนใหญ่มันมาจากความแตกต่างทางวัฒนธรรม พอเข้ามาในโม่งถ้ามึงสุภาพ มึงก็จะโดนด่าทันที ชีวิตในโม่งทำตัวประเสริฐมากๆ ก็โดนข้อหาแสร้งเป็นคนดี เข้าเมืองตาหลิ่วมันก็ต้องหลิ่วตาตาม สังคมเสื่อมทรามแบบนี้ก็ต้องทำตัวบ้าๆ เรื้อนๆ เกรียนๆ ไว้ก่อน เวลาพูดถึงตัวบุคคลมันเลยหนีไม่พ้นว่าจะต้องนินทาเจ้าตัว พูดถึงเรื่องแย่ๆ ความน่าหมั่นไส้ของคนต้นเรื่อง สำหรับคนภายนอกจะมองว่าโม่งมันเหี้ยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย แต่สำหรับในนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนการหายใจ ข้างนอกอาจมองว่าที่พวกกูทำคือการก่อการร้าย แต่ในโม่งนี่มันเป็นเรื่องจิ๊บๆ ทั่วไป เหมือนแวะข้างทาง รูดซิบ แล้วยืนเยี่ยวอะ

มันเป็นเรื่องบ้าๆ เพราะคนที่เข้าโม่งมาอยากให้มีคนสับนิยายตัวเองแทบตาย ดันไม่โดนสักที ส่วนพวกข้างนอกที่โดนเอามาสับ ก็โวยวายว่าโม่งมันหัวควยเอานิยายกูมาด่าทำไม ความจริงคือบางทีนิยายที่โอเค พอมีหวังให้ไปต่อได้ มันไม่ค่อยมีความผิดพลาดอะไรมันส์ๆ ให้เอามาคุยไง ผิดกับพวกนิยายนิวนอมอลทั้งหลาย ที่มีเรื่องให้แซวเยอะ ช่องโหว่เพียบ แผลติดเชื้อก็ลึก แล้วพักหลังที่สับกันน้อยลง เพราะความเหี้ยในแต่ละเรื่องมันคล้ายๆ กัน เลยไม่รู้ว่าจะสับไปทำไม ถ้าสับแล้วออกมาเหมือนเดิม ยิ่งหลังจากแยกห้องนินทากับห้องสับออกมา มันเลยต้องหลีกเลี่ยงไม่คุยเกี่ยวกับตัวเจ้าของเรื่องซึ่งทำให้การสับมันไม่ค่อยสนุกอีก

รอให้หายติดเกมก่อน อะไรๆ ก็จะกลับมาเหมือนเดิมมั้ง สมัยก่อนก็เป็นงี้อยู่แล้วนี่ ต่อยกันแล้วหายหัว ดราม่าแล้วหายหัว ติดเกมแล้วหายหัว เรียนหนักแล้วหายหัว ย้ายบ้าน ย้ายที่ทำงานแล้วหายหัว คอมพังแล้วหายหัว ฯลฯ วงจรในโม่งมันไม่มีวันจบหรอก แค่เปลี่ยนแปลงไปเมื่อถึงเวลาของมัน ใครยังไม่มีอะไรคุยก็โยกไปแต่งนิยาย ดำน้ำ ดูปะการัง ฯลฯ อะไรไปก่อน โอเคกลับล็อบบี้ละ วันนี้มงต้องลงให้ครบ 30 ไม่งั้นไม่นอน

>>445 ตอแหล ใครเชื่อว่ามึงจะเลิกติดเกมแล้วกลับมาสับก็ออกลูกเป็นโม่งแล้วไอ้ชิบหาย

กูเพิ่งกลับมาจากความตาย หรือก็คือเพิ่งปั่นเปเปอร์เสร็จ ปรกติหลังจากนั้นกูจะทำตัวเป็นผัก นอนโง่ๆ เล่นเกมโต้รุ่ง ดูซีรีส์ 3 ซีซันในคืนเดียวเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ เดี๋ยวมีอารมณ์แล้วจะกลับมาสับ

อ่านข้อความโม่งๆแล้วเหมือนคนหัวเราะไปร้องไห้ไป โมโหไปชักเว่าไป โมเม้นนี้มันคือเชี่ยไรวะครับเนี่ย

พวกมึงแหกตาดูโลกบ้างนะ วงการเขียนมันกำลังจะตายโว๊ย!!!! ในยุคที่คนชอบเสพคลิปโง่ ๆ 30 วิ คลิปแมวหมาเดินไปเดินมา ใครจะมาแหกขี้ตานั่งอ่านนิยาย 100-200 หน้าวะ ถ้าเป็นพวกชอบเสพเรื่องราวก็กดเน็ตฟลิกก็ได้ หารกันเดือนละร้อย ดูให้ตายก็ดูไม่หมด

กูเดินงานหนังสือทุกวันนี้ ร้านมือสองแม่งพอ ๆ กับมือหนึ่งเลย หรือจะไปวงการวรรณกรรม กูถามจริง ๆ นะ ในนี้ใครรู้ว่าปีนี้หนังสือเล่มไหนชิงซีไรต์บ้าง บางเล่มแม่งยังไม่ได้พิมพ์เลย ต้องรอให้ซีไรต์ประกาศเข้ารอบก่อนถึงพิมพ์

แล้วไอ้ที่บอกว่างานยุคก่อนหลากหลายอะ เพราะยุคนั้นคนอ่านมันเยอะไง มึงเบื่อ ๆ ก็ลองเขียนงานแปลก ๆ ยังไงแม่งก็ต้องมีคนมาอ่าน แต่ยุคนี้มันไม่ใช่ ยุคทองของนิยายมันหมดไปแล้ว มึงจะมาทดลองหาเหี้ยไรล่ะ เขียนมาก็ไม่มีคนอ่าน เขียนไม่จบก็โดนด่า เขียนแหวกมาก ๆ โม่งก็เอามาสับอีก อาจารย์ภาษาไทยบ้านเราเยอะ

ก็อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ข้างบน พังทั้งโครงสร้าง ตั้งแต่นักอ่าน นักเขียน บก/สนพ อ่ะต่อยอดไปถึงนายทุนและรัฐบาล

การเมืองมันเกี่ยวกับทุกอย่าง

วลีคนไทยตั้งใจก็ไประดับโลกได้อ่ะมันไว้ใช้ตอนสำเร็จแล้ว ตอนไม่สำเร็จอ่ะก็อ้างไปเรื่อย

>>448 เหมือนกูเคยได้ยินใครสักคนพูด ว่าวงการหนังสือ กำลังจะตาย เชี่ย กูกลัวว่ะ อีกหน่อยนิยายแบบยาวๆจะหายไป เหมือนร้านวีดีโอ และร้านอินเตอร์เน็ตที่แม่งเจ๊งไปแล้ว

>>449 ไม่อะ กูว่าแม่งพังทั้งโลก ทุกวันนี้มันเป็นสงครามแย่งชิงเวลา อะไร ๆ แม่งก็ดึงดูดไปหมด แทนที่มึงจะก้มหน้าก้มตาเขียน/อ่าน แต่เสือกมาเล่นโม่ง

>>448 ขอตัวอย่างของคำว่าเขียนแหวกมากๆ หน่อย ถ้ามึงจะเรียกว่างานอย่างว้าวซ่าคือแหวก คงจะไม่ใช่ กูเห็นงานที่เฉพาะกลุ่มจริงๆ อย่างอย่าตีกานดา ผลตอบรับในโม่งก็ไม่ได้แย่ งานที่มันแหวกก็มี

>>452 ลูกโม่อินดี้, เมนิเกเตอร์ ซาก้า, หนังสือหยั่งรู้ฟ้าดินของเซนจิ, อยากจะรัก

>>450 มันไม่เชิงว่าตาย แต่มันเสื่อมไปตามกาลเวลา ร้านเช่าการ์ตูนเจ๊งเพราะมันหาอ่านในเน็ตได้ ร้านวีดิโอหายเพราะดูเถื่อนได้ อินเตอร์เน็ตคาเฟ่หายเพราะเล่นเกมฟรีได้ มือถือถูกลงหาซื้อง่าย แต่เชื่อกูเหอะว่ายังไงหนังสือก็ยังมีคนอ่าน แค่มันน้อยลงและกลายเป็นความชื่นชอบเฉพาะกลุ่ม

>>451 อันนี้มีส่วนจริง เพราะมันมีการเข้ามาของสื่ออื่นๆ ที่เจ๋งกว่า ง่ายกว่า มีภาพประกอบ มีสี และเคลื่อนไหวได้ คอนเทนต์บันเทิงมันไปอยู่ในเน็ตเสียเป็นส่วนใหญ่ จะเล่น/ดูแคสเกม ดูหนัง ฟังเพลง โซลเชียลมีเดียต่างๆ มันทำในมือถือได้หมด แค่ยูธูปอย่างเดียวก็แทบจะไม่มีเวลาไปทำอะไรแล้ว

สรุปว่าอยากเขียนก็เขียนไป แต่อย่าหวังอะไรมาก

วันนี้กูไปงานหนังสือมา ไปเจอร้านรวมสาส์น คุยกับป้าแกมา แกว่าตอนแรกก็ไม่อยากมา เพราะมาก็ไม่รู้จะขายอะไรได้ และที่มาก็มาในฐานะสมาชิกสมาคมเท่านั้น เด็กสมัยนี้ไม่อ่านแล้วหนังสือ ไปอ่านอีบุ๊คกันหมด แกถามมาคำว่า ถ้าแก่ ๆ ตัวไปจะยังอ่านในเครื่องคอมแบบนี้ได้อีกไหม ไอ้เก่า ๆ บางอันน่ะมันไม่มีในเนตหรอกนะ กูเลยบอกเขาไปว่ากูมาหาหนังสือเก่า ๆ นี่ล่ะ ไอ้พวกพงศาวดารต่าง ๆ เผื่อกูเอาไปเขียนนิยายพีเรียดของกูบ้าง กูไม่อยากมั่วข้อมูล ป้าแกดีใจว่ะ แกรีบแนะนำเล่มโน้นเล่มนี้ กูก็พลิก ๆ ดูนะ บางเล่มแม่งดีว่ะ น่าจะหาพิมพ์ไม่ค่อยได้ กูเลยอุดหนุนป้าแกไปหน่อย

กูว่า วงการแม่งจะตายห่าเอา ที่ขายได้มีแต่วายทั้งนั้น นักเขียนบางคนอายุมากก็เปลี่ยนแนว นักอ่านที่เป็นแฟนคลับก็ตามไม่ลง นักเขียนรุ่นใหม่มาแล้ว แต่นักอ่านรุ่นเก่าก็กระเดือกไม่ลง ภาษามันต่างกลุ่มเกินไป หาภาษาแบบประณีต ๆ พีเรียดแบบใส่ใจเรื่องราวจริงๆ ไม่ใช่เอาแต่ขายคอเมดี้ หรือเอาแต่กลิ่นมาแต่ไม่มีไรในนั้นเลย

>>453 ที่มึงยกมาไม่เรียกแหวกนะ เรียกเขียนเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ อ่านยังไม่รู้เรื่องเลย ลูกโม่อินดี้ก็ลอกนิยายชาวบ้านมา ลุงเซนจิคือการเขียนแบบร่ายชนิดไม่ย่อยเหี้ยอะไรเลย ถามว่าใหม่ไหมก็ไม่ แหวกแบบสร้างสรรค์ไหมก็ไม่ นิยามคำว่าแหวกของมึงคืออะไร ถ้าแหวก กูให้แม่รักยักษาของอลินาอ่ะ นี่คือการ modernize folklore ที่เอานางพันธุรัตมาเป็นติ่งเกาหลีไรงี้

>>456 ป้ากิ่งคือตัวอย่างของคนที่เขียนอะไรคนก็อ่าน

ถามจริง ถ้ามึงเป็นนักเขียนโนเนม มึงจะกล้าเขียนไรแบบนั้นปะ

>>456 ถึงจะกล้า แต่การที่เป็นนข.ใหม่ มือยังไม่ถึง เดี๋ยวก็โดนโม่งด่า ไล่กลับเขียนงานง่าย ๆ ร้องไห้ เลิกเขียน

กูกลับคิดตรงข้ามว่ะ ยิ่งมีคนบอกว่านิยายสมัยนี้ห่วยกูกลับยิ่งมองว่ามีช่องให้เกิด คือกูคงไม่อวดอ้างว่าตัวเองเทพหรอกแต่ถ้ามันมีคนเอาจริงในหมู่ไก่เขี่ยมันก็ต้องผลิดอกออกผลอะไรมามั่งล่ะวะ

ส่วนเรื่องโลกที่แย่งชิงเวลา สื่ออื่นมีภาพแสงเสียงน่าสนใจกว่านี่กูไม่เถียง แต่มีคนเคยบอกว่าทุกอย่างแม่งต้องเริ่มมาจากการเขียนบท จะเกม จะหนัง หรือแม้แต่ออกแบบคาแร​คเตอร์​ ยังไงมันก็ต้องมีนักเขียนมืออาชีพมาสร้างสรรค์​งานตรงนี้ กูเลยยังรู้สึกว่ามีความหวังอยู่ถึงแม้โอกาสมันจะน้อย ความรู้สึกเหมือนกูเป็นคนปลูก​ข้าวอะ ส่วนคนอื่นจะเอาไปต่อยอดเป็นเมนูอะไรก็ต้องใช้กู

>>457 กล้า เพราะกูเขียน แต่มึงอาจไม่เคยเจอ อาจเสี่ยงโม่งแตก แต่ตัวกูเองก็พยายามลองเขียนอะไรใหม่ๆ นำเสนออะไรแปลกๆ มุมมองแปลกๆ รูปแบบการเขียนแปลกๆ เอาจักรๆ วงศ์ๆ เอา Folklore มา modernize ตอบรับก็อยู่ในระดับที่ดีระดับหนึ่ง มีคนซื้อตอน จนกูสร้างกลุ่มคนอ่านที่ตามงานเล่นพิเรนทร์ของกูได้ แต่กูเป็นคนที่เขียนงานแบบคนอื่นอ่านแล้วรู้เรื่อง ไม่ใช่เขียนเหี้ยอะไรมั่วๆ ฉะนั้นถ้าอยากแหวก มึงก็ต้องมีพื้นฐานในการนำเสนอให้คนอื่นเข้าใจด้วย

>>456 โธ่ กูว่าจะหาเรื่องหลอกโม่งไปอ่านเรื่องพวกนี้ให้ไอคิวลดเล่นๆ แหวกหญ้าให้งูตื่นแบบนี้ แย่จุงเบย

>>461 กูขอโหวตมึงลงลาวา ข้อหา sobatage iq เพื่อนโม่งทุกคน

โม่ง ๆ เวลาแต่งนิยายในโทรศัพท์ ปกติแต่งลงในไหนก่อนเหรอ เราแต่งลงใน Samsung Notes แต่มันไม่มีให้เซฟแบบล็อกไว้ถาวร ให้แก้ไขไม่ได้ เรากลัวมือบอนไปกดลบนิยายตัวเอง ทุกคนมีอะไรแนะนำมั้ย

>>463 ย้ายไปเขียนใน google doc

ที่กุลองสับๆไปเนี่ย เพราะกุไปเห็นนิยายแล้วรู้สึกว่า "เหี้ยอะไรเนี่ย" คือเนื้อหามันจะเทพซ่า ทำห่าอะไรก็สาวหลง อันนั้นกุไม่เถียงไม่ว่า มันเป็นรสนิยมของผู้แต่ง เอาจริงๆกุก็ชอบประมาณนึง อ่านได้เพลินๆ แต่ความไม่เพลินของกุมันจะชอบสะดุดตรงสะกดคำผิด ใช้คำผิดสถานการณ์ ใช้เครื่องหมายผิดทีเปลี่ยนอารมณ์ตัวละครที บางทีอธิบายห่าอะไรไม่ชัดเจนจนมันนึกว่าเขียนการ์ตูนให้คนอ่าน ถึงกุไม่ได้เป็นนักเขียนหรือผู้มีอุดมการณ์แรงกล้าว่าอยากจะเปลี่ยนวงการเว็บโนเวลอะไรขนาดนั้น ไม่ได้จบด้านภาษาหรือการเขียน แถมเกรดภาษาไทยไม่เคยเกิน 3 แต่กุเจออะไรแบบนี้แล้วมันปล่อยผ่านไม่ได้จริงๆว่ะ ถ้างานชิ้นนั้นมันยังเป็นอะไรซักอย่างที่แม้แต่อ่านจับใจความให้เข้าใจง่ายๆยังไม่ได้หรือด้านภาษาที่เหมือน 12 ปีที่การศึกษาขั้นพื้นฐานคือความสูญเปล่า ก็อย่าเป็นนิยายแล้วมาให้กุสับถึงความไม่ใส่ใจในงานของมันเหอะ

>>465 มึงใจดีเนอะ กูเจองานแบบนั้น กูปล่อย หาเรื่องอื่นอ่านแทน ไม่ชอบเสียเวลากับขยะว่ะ

>>463 กูใช้ Novelist

https://youtu.be/vKLN5UKo87c

>>468 เพลงกากอย่าเอามาแปะ จะอวยเหี้ยไรกันนักหนาวงนี้ รำคาญ ปั่นกันเข้าไปยอดวิวอะ ปั่นเพราะชอบนักร้อง ที่ยอดวิวขึ้นไม่ใช่เพราะเพลงดี ไม่รู้จะเอายอดวิวไปอวดหมาที่ไหน มึงคิดว่าชาวโมงจะชอบแบบมึงทุกคนหรา

แล้วนี่ถึงขั้นลงคลิปสัมภาษณ์?? มึงคิดว่าคนอื่นเขาอินเหรอสัส

>>469 อย่าด่าดิ มึงกำลังจะสร้างโม่งเพลงตัวที่...ตัวที่เท่าไหร่วะ

>>469 มึงก็ใจเย็น มึงไม่ชอบไม่ใช่ว่าคนอื่นจะไม่ชอบนะเว้ยเฮ้ย โม่งเพลงคนแปะมันอาจจะชอบอาจจะอวยก็ได้

มันไปแปะเนื้อร้องให้รกๆ ด้วยก็ดีแล้ว

โม่งหมดเพลง เลยมาแนวสารคดีชีวประวัติ?

mong was not an imposter
1 imposter remains

จำได้ว่ามีโม่งเคยบ่นว่าแฟนตาซียุคกลางมันไม่สมจริง หรือไม่ถึงครึ่งของของจริง กูเลยทำการบ้านอย่างหนัก ไปศึกษามา พบว่าดีแล้ว ที่มันไม่สมจริง ควย ระบบทาสติดที่ดินกว่าค่อนประเทศ มันจะเอาอะไรมาสนุกหรือเจริญได้วะ เอาช่วงยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมก็พอแล้ว แถมยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม รัสเซียแม่งยังมีทาสติดที่ดินกันอยู่เลย กบฏชาวนาหรือกบฏทาสมีกันเป็นว่าเล่น ถ้ากูไปเกิดยุคนั้นกูว่ากูคงเป็นคอมมิวนิสต์ตัวพ่อเลย

>>475 ที่ไม่สมจริง ฝรั่งเรียกกันว่า pseudo european หรือ pseudo mediaval ตรรกะก็เหมือนกับซามูไรยุคหินพบเผ่าชีเปลือย

เด็กดีเดียวนี้แม่งวิวหดจนเล็กกว่าควยแมวแล้ว

อะไรที่ทำให้คิดว่าถ้ามึงตั้งใจเขียน เขียนด้วยใจจริง แล้วนิยายจะดี หรือมีคนอ่านเข้ามาอ่านวะ ถ้ามึงกากนิยายที่มึงเขียนอาจจะเหี้ยก็ได้ นักอ่านไม่มีใครสนหรอกว่ามึงทุ่มเทหยาดเหงื่อแรงกายแค่ไหน ถ้างานที่ออกมามันห่วย มันไม่สนุก มันก็คือไม่สนุกอ่ะ งื้ม

>>478 จริง และไอ้พวกนี้ก็จะมาร้องโวยวาย พูดบั่นทอนต่างๆนาๆ สุดท้ายจบลงด้วยการด่าพวกนิยายตลาดยอดนิยมว่ากาก แต่ตัวเองก็แอบใช้นามปากกาอื่นไปแต่งนิยายแนวตลาดเหมือนกัน และก็พบว่ามึงแต่งสู้นิยายที่มึงด่าว่ากากไม่ได้ 555

>>476 เอาซะกูเห็นภาพเลย กูเก็ทแล้วล่ะ อารมณ์ประมาณเจ้าหญิงในปราสาทยุคกลาง หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา แล้วมีกันดั้มบินพล่านนอกปราสาทใช่มั้ย และทาสติดที่ดินใส่สูทเกี่ยวข้าว ร้องเพลงหมอลำ ประมาณนี้หรือเปล่า

>>480 จะเรียกว่ายังงี้ก็ได้ เหมือนเขียนนิยายยุคกลางศักดินายุโรป แต่เสือกเอาแนวคิดระบบศักดินาของไทยมาใช้ เพราะเชื่อว่าศักดินาของไทยโบราณเหมือนระบบศักดินาของยุโรป

ที่จริง ไอ้แฟนตาซีที่ดูหลุดมาจากความเป็นเกมหลายเรื่อง ที่จริงแรงบันดาลใจเหล่านี้มีต้นกำเนิดมาจาก Dungeons & Dragons มาผสมข้ามสายพันธุ์กับหอยหลอดแห่งแหวนหรือนิยายยุคกลางคลาสสิกหลายเรื่อง ก่อนจะพัฒนาหรือกลายพันธุ์จนเป็นแนวยุคกลายสไตล์เชื่อใครเชื่อมันไปแล้ว

เฮ้อ หมวดแฟนตาซีแห้งแล้งจังวะ หันไปดู top 20 นี่มันเชี่ยไรเนี่ย

>>483 แม่งดีกว่าหมวดกำลังภายในเยอะ

บอร์ดเด็กน้อยมันเงียบจังหวะ กิจกรรมอะไรก็ไม่ค่อยมีละ หรือมีก็ไม่มีคนอยากร่วม หรือไม่มีคนอยากเล่น เพราะกลัวโม่งเอามานินทรา 555555555555555

>>485 เขาตั้งกลุ่มอยู่กันเฉพาะทางแล้ว ถึงมีโม่งแฝงก็เอามานินทายาก เพราะแม่งจะควานหาตัวกันว่าใคร

จะกลัวโม่งแตกทำไมวะ ไม่ผิด ไม่เป็นอะไรไม่ใช่หรือ อิอิ

>>483 >>484 พูดถึงแล้ว สองหมวดนี้นิยมมีฉากต่อสู้ แต่หมวดนิยายแอคชั่นกลับเงียบงัน

>>487 สำหรับโม่งแล้ว ถ้าโม่งแตก ไม่ว่ามึงจะเป็นใคร=มึงเหี้ย เพราะไอ้พวกคอยปั่นมันจะหาเรื่องด่ามึงได้ตลอด

>>489 สังคมมันรู้หน้าไม่รู้ใจ ต่างกันแค่ใครพลาดก่อนเฉยๆ พวกเดียวกันในก๊วนนี่แหล่ะตัวดี จ้องจะเล่นงานกันอยู่ตลอด ใจกูนะอยากให้พวกทำคอนเทนต์เก่าๆ กลับมาทำต่อ อย่างพวกแนะนำวิธีตัดพล็อตออกทะเล ว่าควรตัดแล้วแก้ใหม่ตั้งแต่ตรงไหน เท่าที่แวะไปเล่นบอร์ดมาเห็นกลับมาแค่ตัวเดียว แล้วก็ไม่ได้สร้างกระทู้ด้วย แวะมาตอบนิดเดียวละไป

เห็นคนพูดถึงท๊อป 20 แฟนตาซี พวกมึงมีใครเคยอ่านเรื่อง H.A.C.K. มั้ยวะ กูสะสมทุกเล่มรออ่านตอนจบอยู่ ซื้อตั้งแต่เล่มหนาๆจนบางเกือบเท่าขายหัวเราะ ช่วงนี้เห็นมันเด้งขึ้นท๊อปบ่อยเลยสงสัยว่ามันเกิดไรขึ้นรึเปล่า กูสแกนดูก็ไม่เห็นมีตอนใหม่อัพเลย

>>489 ไม่เห็นต้องกลัวเลย ยุคไหนแล้ววะ เดี๋ยวนี้ใคร ๆ ก็ชอบบอกว่า "ผมไม่ใช่คนดีนะครับ ผมไม่โลกสวย ผมเหี้ยครับ" ไอ้พวกเปิดหน้าลงมาโวยวายในนี้ก็เยอะแยะ กูเห็นตอนนี้ก็อยู่ดีกินดีกันทุกคน

>>490 กูก็อยากตั้งมู้ชวนคนมาสุมหัวช่วยกันแลกเปลี่ยนเทคนิคไอเดียนะ แต่ทุกวันนี้เข้าเด็กดีแล้วท้อชิบหาย เจอแต่คำถามแนวที่ชวนให้มึงอุทานในใจว่า "เอาจริงดิ?" อย่างมู้นี้ https://www.dek-d.com/board/view/3993521/

พอเจออะไรแบบนี้เยอะๆกูแม่งนึกถึงไอ้ทฤษฎีเครื่องบินตกว่ะ (จำชื่อไม่ได้) ที่ว่าสำรวจเครื่องบินรบที่รอดกลับมาแล้วพบว่ามีรูกระสุนเฉพาะบริเวณปีกเลยมัวแต่เสริมการป้องกันตรงนั้น ทั้งที่จริงต้องเสริมที่เครื่องยนต์เพราะมันโดนยิงจนดับคนขับเลยไม่รอดกลับมาให้นับสถิติ มันทำให้กูลังเลว่าควรที่จะต้องช่วยตอบมู้พวกมือใหม่หรือว่าควรปล่อยๆแม่งไปเพราะถ้าคนมันตั้งใจจริงมันขวนขวายหาคำตอบเอาเอง

>>493 กระทู้แบบนั้น กูเห็นโดนขุดงานเขียนมาด่าตลอด เดี๋ยวมันก็มีพวก "ทำเป็นอวดรู้ งานยังกระจอกอยู่เลย" 55555555555

>>491 กุอ่านเล่มแรกตอน ม.1 จนตอนนี้กุ25ยังไม่จบอีกเหรอวะ

>>495 ทำไมนักเขียนพวกนี้ถึงหายไปวะ นี่เป็นการบ่งบอกว่า "การดังเพราะนิยายแนวกระแส เป็นเรื่องที่ไม่ยั้งยืนหรือเปล่า" นักเขียนสมัยนิยายออนไลน์บูมมาก ๆ ก็หายไปเกือบหมด แล้วไอ้พวกที่เขียนเป็นอาชีพ (ทำเป็นอาชีพ) มันอยู่ได้ยังไงวะ

เหมือนนักร้องสมัยก่อน ทำไมสมัยนี้หายไป หรือเพลงไม่ปัง สาเหตุไม่ได้เป็นเพราะฝีมือกาก แต่เพราะแนวผลงานไม่เหมาะกับตลาดสมัยนี้ เขียนก็ขายไม่ออก

ที่สำคัญวงการนี้แม่งโหดว่ะ นิยายแต่ละเรื่องอายุสั้น ถ้าเขียนไม่สนุก พอเกินร้อยตอนคนอ่านก็ลด รายได้ลดตาม เปิดเรื่องใหม่ใช่ว่าจะปัง คนมีฐานแฟนบางคนยังไม่รอด หาความมั่นคงไม่ได้ มีน้อยคนที่ทำเป็นอาชีพหลักไหว

รสนิยมคนอ่านแม่งเปลี่ยนไปเรื่อย อิทธิพลไลท์โนเวลทำให้นักเขียนเวิ่นเว่อในผลงานไม่ได้ ต้องเดินเรื่องแบบฉับๆๆๆๆ แล้วนักเขียนที่ปรับตัวตามไม่ได้คือตายสนิท

>>481 จตุสดมภ์หายไปเลยสินะ ไหนจะศักดินาแบบอยุธยาตอนปลายกับสมบูรณาญาสิทธิราชอีก สงสัยว่าจินตนาการสำคัญกว่าความรู้

พวกเมิงลองยกตัวอย่างงานแฟนตาซีหรือเกมออนไลน์ที่ขายได้ให้กุหน่อยดิ กุอยากรู้ว่าตลาดมันต้องการงานคุณภาพระดับไหน

>>499 ถ้าเอาตอนนี้นะ กูว่าขายแบบเป็นเล่มคือไม่ได้เลย ถ้าขายแพ็คอะพอไหว ฐานแฟนไม่ใหญ่จริงๆ ออกเล่มไปมีแต่เจ๊ง

>>499 หมดยุคสมัยนิยายเล่มแล้วโม่ง มึงอย่าเอายุ่นปี่ เจ็ก หรือเกาเหลามาเทียบนะ เพราะพวกนั้นเขาตลาดใหญ่ อิทธิผลในวงการนิยายเขามีมากกว่าเราหลายเท่า เอาแค่ในไทยติดเหรียญขายรายตอน รายได้ดีกว่าออกรูปเล่มมากว่ะ

>>501 มึงผวนชื่อประเทศทำเหี้ยไร ตอนแรกกูก็นึกว่านามปากกาใคร 555555555

>>502 ถ้าเจ็บใจ ก็จงเผาเมืองแปรให้มันวอดวายนะโม่ง

>>499 ต้องดูงานที่ต่างประเทศ เพราะนักเขียนสัญชาติไทยส่วนใหญ่เอามาจากงานแปลภาษา ไม่ก็ดูของเถื่อน

>>501 มีอีกเหตุผลคือความยากของภาษามันเองนี่แหละ ไม่เหมือนไทยที่ยืดหยุ่นด้วยสระและวรรณยุกต์ ภาษาญี่ปุ่น เกาหลี และจีนมักจะเป็นคำโดดเลย ไม่มีสระ ไม่มีวรรณยุกต์ ภาษาญี่ปุ่นมีข้อจำกัดการออกเสียงและมีคันจิประมาณ 2000 ตัว ภาษาจีนแต่ละตัวอักษรเรียกไม่เหมือนกันสักตัว น่าจะหลักหมื่นตัวมั้ง ภาษาเกาหลีกูไม่รู้ เพราะความยากในการจำอักษรนี่แหละ นิยายคือตัวช่วยเรียนภาษานอกเวลาได้ดี

ไลท์โนเวลมักจะเขียนให้อ่านง่ายกว่านิยาย ง่ายพอเด็กม.ปลายส่วนใหญ่อ่านไหว เพราะคนญี่ปุ่นต้องเรียนคันจิตัวใหม่ทุกปีตลอดการเรียน จบป.ตรีก็เรียนคันจิไม่ครบ ถ้าเรียนตำราเข้าหัวไม่ไหว ไลท์โนเวลคือทางเลือกของคนอยากแกะคันจิพร้อมกับความบันเทิง บางเรื่องใจดีใส่ฮิระงะนะกำกับว่าคันจิตัวนี้ออกเสียงยังไง แต่ไอ้ข้อจำกัดเรื่องสะกดเสียงนี่แหละ ญี่ปุ่นถึงชอบล้อการออกเสียงญี่ปุ่นไง ถ้าไม่ดูตัวคันจิเสียก่อน

https://www.dek-d.com/board/view/3993595/

อืม... 40 ตอน ยอดวิว 6 k ขอให้สับละเอียด ลองสกิมตอนแรกยังไม่ว้าวเท่าไหร่ วันอาทิตย์ทั้งทีมีใครสนใจไหม ?

ฉัว ฉัว กุดุส กุดุส

โธ่ หรือ โถ่

https://www.dek-d.com/board/view/3993674/
กรรมการผจก. บริษัททัวร์ มิราเคิลมูน บอกว่าเขียนทรีตเม้นแล้วอารมณ์นิยายแข็ง ???

กูเขียนแล้วก็ไม่นะ ไอที่ด้น ๆ กันนี่เขียนอ่านรู้เรื่องได้ไงวะ

โม่ง ถามหน่อย พวกมึงกด Tab กันในมือถือยังไงวะ เวลาแต่งนิยายถ้าขึ้นย่อหน้าใหม่ มันต้องกด tab ทุกครั้ง แต่ในมือถือมันไม่มีปุ่ม Tab ว่ะ

>>510 ในไหนล่ะ
ถ้าใน google doc กูเขียนไว้ก่อนย่อหน้านึงบนคอม(แน่นอนกด tab ไปด้วย) พอจะขึ้นย่อหน้าใหม่ก็กดขึ้นบรรทัดใหม่จากย่อหน้านั้นเอา มันจะ tab ให้อัตโนมัติ

>>511 จะลองดู ขอบคุณมาก ด้วยรักและฟัคยู

>>509 แต่ละคนถนัดไม่เหมือนกันสำคัญที่สุดคือทำงานแบบไหนถึงผลิตผลงานออกมาได้
แต่พูดตรง ๆ ด้นสดมันจะใช้จิตไร้สำนึกเขียน เขียนไปสามสี่งานมานั่งดูสารของเรื่องเหมือน ๆ กันหมด คือไม่ได้ผลักดันอะไรใหม่ ๆ เลย
แต่พอเขียนโครงเรื่องมันมีโจทย์ที่ต้องนำเสนอและต้องทำผลงานให้ออกมาดีด้วย
คำว่าทรีตเม้นนี้มันคือการเขียนผลงานที่จะออกมาเป็นรูปเล่มในแบบย่อนะ ไม่ใช่โครงเรื่องอย่างละเอียด ซึ่งเราต้องเขียนโครงเรื่องอย่างละเอียดก่อนถึงจะออกมาเป็นทรีตเม้นได้ไม่ใช่เหรอ เราสงสัยว่าเขาใช้คำนี้กันผิดหรือเราเข้าใจผิด
ทรีทเม้น ไม่เท่ากับ โครงเรื่องอย่างละเอียด ใช่ไหมใครพอจะฟันธงได้บ้าง

>>511 มีดิ ล่างขวาสุดของแป้นพิมพ์ไง ตัวลูกศรชี้อะ

มีเรื่องให้ช่วยว่ะ ตัว 'ฯ' อยู่ส่วนใหญ่ของคีย์บอร์ดวะ

>>515 อยู่ตำแหน่งเดียวกับ น ครับ

มึงเห็นโม่งเป็นกูเกิ้ลเหรอวะ

มึงกดตัว , ค้างไว้แล้วมันจะเข้าหน้าอีโมจิให้เลือกโว้ย
😃😂😘

อย่าลืมเอาไปใส่ในนิยายกันล่ะ

monstersoul มันไม่แต่งต่อแล้วเหรอวะ

>>516 ช่ายแล้วววว

นิยายที่ใช้มือถือเขียนนี่คุณตะพาบจะออกมายังไงวะ กูพิมพ์เล่นๆ ในมือถือยังไงสุดท้ายก็ต้องเปิดคอมไปแก้/เกลา จัดหน้าอยู่ดี ไหนจะเวลารวมไฟล์อีก แม่กูเคยบอกให้ซื้อไอแพดโปรต่อแป้นจะได้ไม่ต้องคอยแบกคอมให้หนักเวลาเขียนนิยายนอกสถานที่ ไม่ก็Surface สุดท้ายกูเลยถอย asus vivobook ที่เบาๆ มาแทน จะได้แบกสะดวก

ไอ้นิยายสั้นๆ ตอนละ 500 คำ นิยายแชท กำแพงตัวอักษร ฯลฯ นี่คือมาจากใช้มือถือแต่งกันใช่ไหม

>>521 บางทีหัวมันแล่นระหว่างติดแยกไฟแดง ขี้ในห้องส้วม หรือทำงานอยู่ มันก็ไม่สะดวกพิมพ์ในคอมไง มือถือนี่ล่ะช่วยได้ เพราะมันไปกับกูทุกที่

ส่วนความกากของนิยาย ถ้ามันจะกาก แต่งในไหนมันก็กาก

>>521 เคยมีโม่งคนนึงคุยเรื่องนี้แล้วนี่ ที่ว่านิยายเว็บแบบที่มึงว่ามันคล้ายนิยายในเว็บนาโร่ คือเป็นนิยายแต่งง่ายๆ ใช้มือถือพิมพ์เอา บางเรื่องโชคดีเกิดดังขึ้นมาอย่างกอบลินสเลเยอร์ ส่วนมากพอดังแล้วก็ต้องแก้ไขอยู่ดี ใช้เวอร์ชั่นเว็บโนเวลไปพิมพ์ไม่ไหวหรอก

>>522 แล้วมึงไม่ลงคอมอีกรอบหรือไง กูก็เคยมีไอเดียตอนนั่งรถ รถติด แต่สุดท้ายก็ต้องเอามาเข้าคอมเพื่อความเรียบร้อยของงานอยู่ดี อาจจะเขียนขยายความเพิ่ม ดูคำซ้ำคำผิด ที่ถามหาแท็บต่างๆ นี่คือคิดจะไม่เปิดคอมมาดูนิยายเลยเหรอ ถ้ามึงเขียนนิยายในมือถือ 2,500+ คำโดยได้โดยไม่ต้องเปิดคอม กูก็อยากรู้นะว่าคุณภาพจะออกมาเป็นยังไง

>>523 เอ เหมือนมีโม่งตัวไหนพูดไว้นะว่าจะไปหาคุณภาพอะไรจากเว็บโนเวล ยิ่งหวังจะขายต่างชาติยิ่งยากหน่ะ

>>525 กูพูด แต่ไม่ใช่เวิร์ดดิ้งนี้ ทำไม มึงมีปัญหาอะไร อยากเคลียร์ก็เคลียร์ได้

>>524 กู >>522 นะ จะบอกว่ากูใช้ google drive มันออนไลน์หมดทุกแพลตฟอร์มเลย อย่างที่มึงว่านั้นแหละ ยังไงก็ต้องมานั่งทวนคำผิด จัดแถวใหม่อยู่ดี แต่ในมือถือกูก็สามารถอ่านทวน และตรวจหาคำผิดได้ เพราะกูใช้ google drive นี่ล่ะ ที่กูจะสื่อ

>>526 แพลทฟอร์มมีเหมือนเค้า มีคนเกลาได้ แต่ไม่ยักกะมีปัญญาตีตลาด เพราะอะไรน้า อ้อแก้ตัวว่าเพราะผู้ใหญ่ไม่สนับสนุน

ทำไมช่วงนี้อีมะม่วงโดนตีนบ่อยจังวะ กูสงสัย

>>529 วาปหน่อย อยากเสือก

>>527 กูเข้าใจในการใช้ google docs เพื่อเขียนนิยายนะ กูก็ใช้เวลาขี้เกียจแบกคอม แต่ไปใช้คอมในคาเฟ่ของฟิตเนสเขียนนิยายแก้เบื่อ แต่กูอาจจะหัวเก่าก็ได้ ที่กูรู้สึกว่าถ้ามึงจะเขียนเป็นกิจจะลักษณะ ในคอมมันน่าจะตอบโจทย์มากกว่า

>>528 ควายจ้ะ อ่านประเด็นที่คุยกันตอนนั้นยังไม่ออกเลยว่าสื่อถึงอะไรบ้าง ถ้ามีปัญญาตีความได้แค่นี้ก็ขอไม่คุยกับคนโง่นะจ๊ะ

>>531 Feed troll มาตั้งนานพึ่งรู้หรอวะ หมาโม่ง

>>532 ทำไมมึงไม่คิดว่ากูเห็นมู้เงียบๆ เลยหาเรื่องตีกับมันมั่งวะ กูอุตส่าห์เปิดมากะต่อยปากกันเต็มที่ แต่เห็นมันตอบง่าวแล้วจู๋กูหดกลายเป็นจิ๋มเลย

>>533 แค่นี้ยังไม่รู้เลยว่าคนเดียวกัน หมาโม่งจริงๆ ปากก็ได้แต่บอกว่าอย่าฟีดโทรล แต่ก็นะคนมันอยากอวดรู้ อยากโชว์ภูมิในที่ที่ไร้ตัวตนแ่งนี้เลยห้ามใจไม่ไหว

อย่าตีกันเองเลยโม่ง มาเผาเมืองแปรให้มันวอดวายดีกว่า

>>534 เอาอีกค่ะ ไปอีกค่ะ ได้อีกค่ะ การ์ดอย่าตก

ทำไมชอบคิดว่าเป็นกูกันจัง กูเล่นอะโม่งอัสอยู่ว้อย

ทำไมช่วงนี้อีมะม่วงดองบทความวะ กูสงสัย

>>538 ติดเกมไง มันก็สารภาพอยู่ด้านบน >>537

ตั้งแต่วันที่เคนชินอิมแป๊กออก คนแม่งเงียบเหงากว่าเยอะ ผิดจากตอนโควิดระบาดจนน็อคดาวน์ทั้งประเทศ

การเขียนความคิดในหัวนี่ แบบไหนพวกมึงว่าดีกว่ากัน
มี '...' หรือไม่มีดี

มู้นี้ไหลช้าว่ะ โม่งแม่งไม่ดีดกันเพราะติดเกมแน่ ๆ
>>541 pov ไหนอะ
ถ้า pov1 กูใส่ในการบรรยายเลย
ถ้า pov3 กูใช้ตัวเอียง ไม่ก็อยู่ใน "xxxx" ลุงตู่คิด

>>541 กูใช้ตัวเอียงตามนิยายแปลว่ะ

>>542 กูใช้แบบมึง

พบเธอวันนั้น อยู่ที่ร้านข้าวมันไก่
เห็นเธอคนนี้ เธอช่างสวยกว่าใคร
อยากได้เธอ เธอก็ยอม
หากได้กัน มันต้องลอง
แล้วในคืนนั้น เธอก็นัดให้มาเจอ
แล้วเธอเสนอ จับมือฉัน เข้าห้องนอน
เกือกได้เลย เธอเริ่มก่อน
เธอจูบฉัน แล้วถอดเสื้อในตัวนั้นโยนทิ้งไป

*แต่กางเกงในตัวน้อย ใส่ไว้ไม่ยอมถอด
ก็ใจมันทนไม่ไหว มือซ้ายเลยดึงออก
ใจฉันแทบสลาย เพราะเธอไม่เคยบอก
เธอมีอะไรอยู่ในนั้น

**กูว่าแล้ว ทำไม มันง่ายดาย เกินไป
เธอถึงยอมให้กันหมดใจ ขนาดนั้น
หน้าตาสวยสวย มีกวย เหมือนกัน
จะให้ฉันต้องทำอย่างไร
บอกตามตรงฉันรับไม่ไหว(นะเธอ)
Solo

https://www.youtube.com/watch?v=90zOVQyWn34

>>540 ไม่ๆ กูติด Amomg us

กูไม่ม้า แต่กูสงสัยว่านิยายกึ่งอนิเมะคืออะไร ต่างนิยายทั่วไปยังไง
https://www.dek-d.com/board/view/3993949/

>>547 มึงจะเอาอะไรกับการตั้งแนวใหม่ๆ สไตล์นิวนอร์มอลของนักเขียนเด็กดวกวะ กูเข้าไปดูนิยายมัน เห็นขาอวยคมบอกว่าเหมือนดูอนิเมะเลย มันคงทำให้มันคิดว่า อู้ววว ที่จริงแล้วข้าเขียนนิยายกึ่งอนิเมะนี่นา จีเนียสมั่กๆ

>>548 มึงหลอกกูไปอ่าน กูโดนทำลายสมองเลยเห็นมั้ย ตัวอักษรสามสีเลยแม่ง กลัวกูไม่รู้ว่าอันนี้บรรยาย อันนี้สนทนา อันนี้ดอกปอบ ตอนเดียวเลิกสัส

>>549 คนหลอกคือ ไอ้ >>547 ตะหาก คนเขียนคงคิดว่ากำลังทำซับอนิเมะอยู่มั้ง ที่ตัวละครตัวนึงต้อง stroke ตัวอักษรสีนึง 5555555555

>>547 อ่านแวบแรกมันก็คือนิยายที่มีภาพประกอบ วาดเองบ้างเอาภาพชาวบ้านมาใช้บ้าง อยากสับนะแต่คงเสียเวลา กุจะเล่นเกม

>>547 เท่าที่อ่านหลายตอน ไม่เห็นจะรู้สึกถึงความเป็นอนิเมะสักอย่าง ไม่ต่างจากนิยายทั่วไปที่เอาไปหนังซีรีย์คนแสดงมากกว่า

>>551 เล่นเกมไร กูเล่นด้วย ช่วงนี้เหนื่อยๆจากการแต่งนิยายว่ะ

>>553 อะโม่งอัส ฟอลกวย เกรียนชิน อิมแพค

>>553 ฮงเกลือ อนิมอลไนท์ Azur lewd

>>553 เกลือจริงอิมแพค

. 　。　　　　•　 　ﾟ　　。
.　　　.　　　 　　.　　　　　。　　 。　.
.　　 。　 ඞ 。　 . •
• Mong was not The Impostor.　 。　.
。　　　　　　ﾟ　　　.　　　　　.
,　　　　.　 .　　 . 。

>>554 >>555 >>556 #มิตรสหายสายเกลือกลุ่มหนึ่ง

แม้แต่เด็กรุ่นใหม่ก็งง นับประสาอะไรกับนักอ่านรุ่นผู้ใหญ่ https://www.dek-d.com/board/view/3994175/

กูอ่านนิยายเจ๊กแปลไทยแล้วร้องอีหยังวะเลยว่ะ เรื่องทั้งหมดจะไม่เกิดขึ้น ถ้ามึงเปิดเผยตัวตน หรือบอกความสามารถที่แท้จริง ไอ้ห่าราก

>>560 มันไม่เอดจี้ คนอ่านไม่สงสาร เวลากลับมาแก้แค้นมันจะไม่สะใจ

>>560 มึงเชื่อไหม เวลาพระเอกปิดพลังเมื่อไหร่จะมีคนร้องแทบจะทันที น่าสมเพชชิบหาย

ต่างโลกน้ำดี อยากให้ลอง
https://www.novelupdates.com/series/clearing-an-isekai-with-the-zero-believers-goddess-the-weakest-mage-among-the-classmates/

>>563 แค่ชื่อเรื่องก็ไม่ดึงดูดละวะ ยาวๆตามกระแส main idea ตามกระแส

>>563 โม่งต้องการนิยายที่เขียนโดยมนุษย์ต่างด้าว พลอตเรื่องบนโลกโม่งไม่สนหรอก

งานนอกยังบ่น ไม่แปลกหรอกที่ของดด.จะโดนถล่ม 5555554

>>563 กูอ่านแล้วก็โอเคเลยนะ ถึงจะคลิเช่แต่ก็ไม่ OP อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ขัดใจ

>>566 ดีว่าเปนของนอกนะ ถ้าดดนี่ โดนบอกว่าม้าแน่นอน

>>568 จะแปะนิยายในนี้ต้องด่านำก่อน ไม่งั้นจะกลายเป็นกบฏโม่งทันที 55555555

>>569 กลัวอะไร กบฏโม่งโผล่มาให้เห็นหลายตัวล่ะ แม่งก็ยังอยู่ร่วมเนียนๆกับโม่งได้

บอกตรงๆ กูไม่ชอบชื่อเรื่องยาว เห็นกูเป็นนกแก้วรึไง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

โม่งมิได้เป็นผู้มีมลทินมัวหมอง

>>571 ยี๋ อีพวกตกยุค ไดโนเสาร์ เต่าล้านปี

กะจะมาเกรียนเล่นๆ พึ่งอ่านย้อนหลังเห็นประเด็นอีพวกโม่งสับยกหางวงการภาพยนต์ไทย ว่านักเขียนคุณภาพเขาไปเลือกเส้นทางนั้น

กูอยากถามพวกมึงหน่อยว่า ทำไมวงการภาพยนต์ไทยถึงไม่โกอินเตอร์ บูมเหมือนอย่างของต่างชาติบ้าง ถ้าคนที่พวกมึงชูหางว่าแน่ดีจริง หนังไทยออกมากี่เรื่องๆแม่งก็ขายได้เฉพาะกลุ่ม เฉพาะในประเทศ โคตรน้อยเลยที่จะออกต่างประเทศได้

>>574 มึงเอาจริงจังเปล่าเนี่ย เห็นว่ามาเกรียนเล่น ๆ กูเลยสงสัยถ้าจริงจังกูพอตอบให้ได้อยู่นะ

>>575 กูมาเกรียนแท้ๆ 100% ไม่มีเนื้อหาสาระผสมปนเปอย่างแน่นอน

ประเทศเรามันเมืองดัดจริต ไม่มีอะไรดีเลย ความเหี้ยซุกใต้พรหมก็เยอะมาก สังคมโลกบอกแค่ว่า กระหรี่ถูก

>>577 โลกไหนของมึงเหรอ ชังชาติแล้วงี่เง่าโยงแม่งทุกเรื่อง เคยมีเพื่อนต่างชาติจริงๆ สักคนไหม จะได้รู้ว่าสังคมโลกเป็นยังไง แม่มึงเป็นกระหรี่ถูกแต่อย่าเหมารวมคนอื่น ดัดจริตจริงนะมึง พรม ไม่ใช่พรหม ไอ้สัตว์

ก็ไทยชอบเพลย์เซฟนะสิ ขนาดนิยายแม่งแต่งตามกระแสซ้ำซากชิบหาย บางทีคนเขียนแม่งเขียนสิ่งที่คนอ่านไม่ชอบอ่านดิ เพียงเพราะคนเขียนเชื่อว่ายังไงมีคนอ่านเยอะ

>>579 แม่งบางคนแต่งเอาสนองนีดด้วยแหละ ตอนวางโครงเรื่องแม่งยังไม่รู้เลยมั้งว่าแต่งยังไงให้สนุกน่าติดตาม เอาเทพๆสนองนีดคนอ่านคนเขียนอย่างเดียว คิดแค่โครงที่เหลือด้นสด

ทำไมช่วงนี้พวกมึงดุเดือดกันจังวะ

>>581 Mong Wars

ทำไมนิยายแปลไม่แยกห้อง แยกหมวดวะ เข้ามาแทรกในtop เกะกะชิบหาย ยิ่งเรื่องที่ฉกมาแปลดื้อๆ โกยเงินเข้ากระเป๋า แต่ยังลอยหน้าอยู่ได้ โคตรเหี้ย

>>583 เว็บตอบมาแล้วนี่ว่าไม่ใช่ผู้เสียหายก็อยู่เฉยๆ

>>584 เว็บตอบงั้นจริงเหรอวะ คำตอบโคตรเหี้ย

>>585 ย้อนอ่านดูได้ เคยมีโม่งส่งข้อความไปถามในกระทู้เก่าๆ

ky กูสงสัยว่าคนอ่านเสือกพล็อตได้ขนาดไหน? กูไปเจอวาตะเมพชี้หน้าคนเขียนว่าทฤษฏีฟิสิกส์ไม่ตรงอย่ายกมาอ้าง กูเข้าใจนะถ้าเป็นเรื่องพื้นฐานที่ผิดหรือขัดชัดเจนก็น่าด่าอยู่ อย่างที่เคยสับกันในโม่งเรื่องอุณหภูมิของนิยายเรื่องนึง แต่อย่างที่วาตะแย้งมันจำเป็นต้องซีเรียสขนาดนั้นเหรอ ใช่มันมีทฤษฏีที่คนเขียนเสริมแต่ง แต่มันก็เป็นการตั้งสมมติฐานหรือจินตนาการอะไรใหม่ป่ะวะ แถมพี่วาตะมีเปรยว่าจะด่าหมดใครที่เอามาใช้มั่วๆ แบบด่าคนเขียนบท ant-man คือไรอ่ะมึง? ฟิสิกส์นาซีหรืออวดภูมิพี่เชี่ยววิทย์จัดๆ กูไม่เก็ต ปล.กูไม่ได้นินทาบุคคลนะแค่ยกมาถกการโดนจุ้นจ้านพล็อตเรื่อง

>>587 วาตะอาจเป็นโม่งก็ได้ แต่เผลอเอาสกิลมาใช้บนดิน ใครจะไปรู้

>>587 ลิงก์ด้วยมรึง

นิยาบมันเป็นเรื่องของจินตนาการ จะมีอะไรเหนือจริงปนบ้างก็ไม่เห็นแปลก ขนาดคุณชายหล่อรวยจบเมืองนอกยังมาหลงรักสาวน้อยแม่ค้าขายข้าวแกงได้ อะไรอย่างอื่นในแนวอื่นมันก็ผิดสามัญสำนึกได้หมดแหล่ะ

>>587 ถ้าเอาจริงๆ คือไม่ควรเสือก ผู้รับสารก็คือผู้รับสาร อย่างมากแค่วิจารณ์ ถ้าจะมาจับผิดหรืองอแงก็ไม่ใช่และ อันนั้นแม่งโชว์โง่

วาตะน่าจะเป็นพวกยึดตำรา ถ้ายึดตำราได้ถือว่าตัวเองถูกต้องและต่อสู้อย่างกับรับบัพเทพจากจีเอ็ม ซึ่งถ้าแก่ตัวไปอาการนี้น่าจะหายไปเอง เราคิดว่าคนที่เชิดชูตำรามันมีทุกสังคม ตอนเยาว์เรามองตำราเป็นทุกอย่าง โตไปโตไปก็เห็นว่าตำราที่เคยเป็นทุกอย่างกลายเป็นจุดเล็ก ๆ บนท้องฟ้า
เราเสือกเรื่องพลอตคนอื่นได้ขนาดไหน
เราชี้พลอตโฮลได้ แต่เรื่องเล่าบางครั้งต้องนำเสนออารมณ์ ตัวอย่างที่เราชอบยกมาใช้คือ นางเอกโดนดาบฟันตัวขาด ยังพูดล่ำลาพระเอกและบอกรักครั้งสุดท้ายได้ มันเป็นซีนอารมณ์ ไม่ต้องการให้ใครมาพูดว่าโดนดาบตัดครึ่งตัวต้องตายทันที หรืออยากให้สมจริงต้องเปลี่ยนซีนนี้เป็นโดนดาบแทงคาไว้แทน แล้วค่อยให้ตายเพราะเลือดไหล เราว่าแบบนี้ไม่ควรเสือก เราอ่านนิยายเสพอะไรที่เหนือจริงบ้างก็ได้

>>592 เป็นโม่งพูดเองแล้วกูรู้สึกทะแม่งๆว่ะ นี่กูเข้าผิดบอร์ดหรือเปล่าวะ

>>593 ปกติโม่งมีความโรแมนซ์เว้ย แค่ส่วนใหญ่หยาบคายเฉยๆ ต่างหาก

เรื่องจริง(ส่วนใหญ่)มันไม่สนุก ถ้าเอาพวกนั้นมาจับตลอดมันก็จะพาลไม่น่าอ่านไป คืออะไรที่เป็นแฟนตาซีบันเทิงนะมันก็เน้นความสนุกก่อน ตราบใดที่มันไม่เลวร้ายเกินไปมันก็อ่านกันได้ ไปจับจ้องเรื่องสาระข้อเท็จจริงมากไปมันจะกลายเป็นหนังสือเรียน
สมัยกูยังเด็กมีการ์ตูนดอกหญ้า เกี่ยวกับประวัติศาสตร์และความรู้โน้นนี่ยังต้องใส่ไข่เลย

>>595 มึงพูดงี้ระวังโม่งสับเคืองนะ

ถ้าแยกแยะระหว่าง Fiction กับ Non Fiction ไม่ออก ก็จะเป็นเหมือนวาตะเมพน่ะแหละ

>>595 กุเข้าใจ นิยายแฟนตาซีมันคือนิยายที่มีส่วนจินตนาการมาให้เต็มไปหมด ไอ้เรื่องจะเอาความเป็นจริงไปโต้แย้งมันเป็นสิ่งที่ไร้สาระ แต่ที่กุปวดหัวที่สุดคือการเล่าเรื่องห่วย บรรยายไม่รู้เรื่อง อะไรแบบนี้มากกว่าว่ะ

>>598 ถ้าหัดเขียนไปเรื่อย ๆ มันก็เก่งเอง ไม่เชื่อกลับไปอ่านงานตัวเองสิ ที่แย่กว่าคือเด็กไม่อ่านนิยายเลยไม่มีตัวอย่างดี ๆ ให้เห็น

กูอยู่ทีมความสมเหตุสมผลนะ คือมึงไม่ต้องสมจริงจ๋าก็ได้ แต่ต้องสมเหตุสมผล มึงต้องมีหลักการในการอธิบายเรื่องของมึงอ่ะว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนั้น จะมีหลักฟิสิกส์เวทมนตร์ไสยศาสตร์หรือกลเกณฑ์ใดๆ ในโลกของมึงก็ได้ แต่ไม่ใช่อยากจะเขียนก็เขียน อย่างไอ้แดดเลียที่โดนด่าๆ กันมันโดนหลายกรณี ไม่ใช่แค่เรื่องหลักฟิสิกส์ แต่เป็นเรื่องตรรกะในเรื่องด้วย

มีอีกกรณีเลยที่คล้ายๆ กัน ที่มีคนเคยแซะว่าโม่งสับเป็นนักประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ต้องเป๊ะ อันนี้ก็ขอด่าเหมือนกัน ควยพ่อมึงเถอะ ที่เขาด่าไอ้เบียวตอนนั้นกันก็เพราะเรื่องมันขาดความสมเหตุสมผลเหมือนกัน กูจะทำเมินเรื่องยุค 20,000 BC ก็ได้ แต่ชนเผ่าเปลือยอยู่เกาหลี จุดไฟไม่เป็น แต่ล่องเรือไปถึงญี่ปุ่นงี้ ควีนอังกฤษส่งข้อความช่วยเหลือพระเอกที่อยู่ญี่ปุ่นเรื่องโจรสลัดมาก่วน ให้พระเอกไปช่วย พอจี้หน่อยว่า ถ้ารู้สึกเสียหน้าที่จะขอความช่วยเหลือจากฝรั่งเศส ทำไมไม่ขอความช่วยเหลือจากพวกสเปน ฮอลแลนด์ไรงี้ก่อนวะ แม่งเสือกตอบว่ายุโรปตกอยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษทั้งหมด แล้วในเรื่องก็มีเทคโนโลยีวาร์ปเรือ ฯลฯ มึงเข้าใจคำว่าไม่สมเหตุสมผลไหม

วาตะหลายครั้งแล้วมึง ส่วนใหญ่นางจะเหยียดว่ะ บอกปกติไม่เป็นต้องแซะตลอด ใครทำตัวโง่นางจะคุยด้วยดีๆ แต่พอใครอธิบายเหตุผลยาวนางจะเถียง เหมือนนางตั้งธงในใจแล้ว สิ่งที่กูรู้ถูกเท่านั้นไม่ฟังความคิดคนเขียน นิยายวิทยาศาสตร์สนุกๆก็ไม่ทฤษฎีจ๋านะ แต่นางจะเอาเป๊ะ555

>>600 เล่าเบียวคือบิดาของมะม่วงและโซมีน มึงว่ามันแบบนี้เดี๋ยวก็โดนอี2ตัวนี้ถล่มหรอก

>>600 ถ...ถ...ถุย สมัยนิยายอิงประวัติศาสตร์บูม ๆ พวกมึงนี่แหละ ไปแฉ ไปแหก ยิ่งเรื่องไหนดังเกินหน้าเกินตานะ ขุดกันยันเรื่องไร้สาระ อย่างสมัยนั้นไม่มีเนื้อหมู ประเทศนี้ไม่ปลูกฟักทอง คนเผานั้นต้องผิวสีนี้ ฯลฯ สุดท้ายหลายคนก็เลิกเขียน หันไปเขียนแฟนตาซีน้ำเน่า กูจะมั่วยังไงก็ได้

แบบนี้ไม่ให้เรียกนักประวัติศาสตร์หรอวะ เออ เรียกนักโบราณคดีก็ได้

>>603 เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น ของถนัดโม่งสับนักล่ะ พอมันพลาดเองมันก็จะโวยวายแบบเด็กๆ และก็แถหน้าด้านๆ แม่งเหี้ยยิ่งกว่าพวกที่มันนินทาอีก

ต่อทีดิ๊ กูอยากอ่านความเห็นพวกที่ไม่ชอบกูดูบ้าง ว่าในโม่งที่ไม่ต้องรับผิดชอบการพ่นเนี่ย พวกมึงจะพ่นอะไรแจ่มๆ ออกมาได้มั่ง เผื่อบางทีกูอาจจะสำนึกสำเหนียกอะไรขึ้นมาบ้างก็ได้ (อิอิออิ)

>>605 ก็รู้ตัวนี่หว่า "ในโม่งที่ไม่ต้องรับผิดชอบการพ่น" ตามนั้นแหละเพื่อนโม่ง

>>605 ก็ตามที่มึงว่าแหละ ไม่ต้องรับผิดชอบการพ่น กูถึงด่ามึงได้อย่างสบายๆไงล่ะเพื่อนโม่ง ไม่พอใจที่กูด่าก็เอาหัวโหม่งเต้าหู้ไข่ได้เลย

>>607 5555555555 ในเมื่อโม่งมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว พวกมึงจะมาพ่นเรื่องศีลธรรม เรื่องปัญญาเชิงระบบ ปัญญาของนักอ่านทำไมวะ หมั่นไส้ใครก็ด่าแม่งเลย จะสวมบทคนดีเพื่อ เห็นแล้วลำคานลูกตายิ่งนัก

แถเสร็จแล้วอย่าลืมพ่นคำคมเว็บโม่งนะไอ้เหี้ย

รู้สึกเหมือนมีคนสวมรอยเป็นกูเลยว่ะ

>>610 ทุกคนแม่งเป็น Imposter หมด บอร์ดเหี้ยนี่คือเกมอะโม่งอัส before it was cool

โม่งแม่งสังคมแย่ กุเลิกเล่นแล้ว ไปเวลเกมอื่นดีกว่า

>>612 มุกแม่งโคตรขำ 555555555555555555555555555555

>>611 Imposter X
Mongposter O

พวกมึง ห้องนี้ webnovel หรือ netwatch ว่ะ กูงง

>>615 บางทีกูก็ไม่เข้าใจ ทำไมหลังจากแยกมู้แล้วการใช้งานมันดูสลับกันชอบกล

>>616 ด้วยความเหงาระดับนี้ กูอาจโหวตให้กลับไปใช้กระทู้ผสมแบบเดิม เพราะใน NW กระทู้ตกเร็วเกินไป เรื่องสับกับนินทาก็ไปแยกเนื้อหากันเอาเอง

NW โดนแบน IP ด้วย เราเสือกไม่ได้เวลามีเผือกมาเสิร์ฟ

>>617 ไม่เอาอ่ะ กูเกลียดพวกปยอ เก่งแต่เรื่องนินทา ความรู้นิยายไม่มี พอให้สับหรือแสดงความเห็นเป็นประโยชน์เสือกเอ๋อแดก จ้องนินทาสร้างความชิบหายไปวันๆ ขยะไอ้สัส อ่านพวกแม่งแล้วสติปัญญาลด แยกห้องก็ดีอยู่แล้ว อย่าเอามารวมเล้ย

มู้นี้ไม่มีความเคลื่อนไหว ในบอร์ดก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ กูเลยเล่นเกม ดู Hololive กับย้ายไปลับสมองที่หมวด Lounge ห้องประวัติศาสตร์แทน (คุยกันเข้มข้นดีสนุกมากๆ) เอาไว้หายติดเกมก่อน แล้วจะกลับมาสับใหม่

>>619 มึงกำลังกล่าวถึงประชากรโม่งกว่า3ใน4เลยนะ ฉัด

>>618 ห้องนี้เหงา ห้องโน้นพิมพ์ไม่ได้ ชีวิตรันทดเหี้ยๆ

ห้องโน้นโดนแบนมาเป็นปี อยากเม้าสัสๆก็ทำไม่ได้ มันเป็นระบบแบนถาวรแล้วใช่มั้ย

>>617 เหงาบ้าไร ล่าสุดกูแวบมาอ่าน ยังเห็นพวกมึงคุยกันเข้มข้นดี ห้องนู้นสิไม่มีอะไรจนแทบจะด่าฟ้าฝน เอาชื่อ ID โม่งมาคุยกันแล้ว

ปล. แล้วก็เพราะพวกมึงเองไม่ใช่เหรออออ ที่รำคาญนินทาจนต้องปลอมเป็นโทรลเพลงไล่พวกกูไปมู้นู้น ยังคิดจะมารวมอะไรอีก งอนแย้ว! ฮึด!

>>624 กูสัญญาว่าจะไม่เล่นบทโม่งเพลงกะโม่งโทรลล่ะ กลับมาเถอะ ฉัด เหงาแล้ว พอแม่งย้ายจริงๆ

>>625 เอาจริงๆกุชอบแยกแหละนะ เคยแย็บถามให้ไปตั้งหลายหน

>>625

Tsuppashire! Sora wo tobe
Burraku Satan wo taosu made
Mamoru zo heiwa wo Nippon no
Katto moeru ze seigi no kokoro
Mi yo! Hisatsu Den Shokku!
Otoko no inochi wo kakete yuku
Sono na wa (x2)
Kamen Raidā Sutorongā!

Tsuppashire! Nami kette
Burraku Satan no aru tokoro
Watasu ka chikyū wo Aku no te ni
Katto moeru ze seigi no kokoro
Mi yo! Kōatsu Den Panchi!
Otoko no inochi wo kakete yuku
Sono na wa (x2)
Kamen Raidā Sutorongā!

Tsuppashire! Yama koete
Burraku Satan ga horobu made
Mi te iro denki no Kono chikara
Katto moeru ze seigi no kokoro
Mi yo! Honō no den Kikku!
Otoko no inochi wo kakete yuku
Sono na wa (x2)
Kamen Raidā Sutorongā!

https://www.youtube.com/watch?v=c5MGhM0-XWs

>>625 กลับมาทำเหี้ยไร เหงาก็ไปหาไรทำ จะไปตายที่ไหนก็ไป ไม่ก็อ่านเงียบๆ อยากมีซีนหาพ่องมึงเหรอ ไอ้เด็กเหี้ย ไร้ประโยชน์ชิบหาย มึงสำคัญนักเหรอ ไร้ค่าไอ้สัส รวมห้องพ่อมึงอะ เด็กเปรต

>>627 เศษสวะ ไปไกลๆ ชิ่วๆๆๆๆ คนแบบมึงเจอตัวจริงกูตบคว่ำอ่ะ เกะกะ รก

คนแบบพวกมึงไม่เคยพิมพ์เรื่องมีสาระ ชอบแทรกคอมเมนโง่ๆ ตอนคนอื่นพิมพ์ข้อความมีประโยชน์มายาวเหยียด อุตส่าห์หากรงให้อยู่อาศัยเงียบๆ ให้เห่าให้หอน เสือกแหกออกมาแสดงความเดรัจฉานที่นี่ เรียกร้องขอพื้นที่แสดงความปยอ อยู่เงียบๆไม่เป็นอยากมีบทบาท ทุเรศไอ้เหี้ย

เวลาคนเขาโพสต์ถามอะไร พวกเหี้ยนี่เสือกทำเอ๋อแดกเหมือนคนไร้สติปัญญา แต่เรื่องนินทานี่เก่งนัก พล่ามไม่หยุด พล่ามไม่สนโลก น่ารังเกียจชิบหาย

นิยายแม่งไม่มีคนอ่านเลยว่างจัด คอยเข้ามานินทาชาวบ้านแบบควายๆ ไม่ก็เพื่อความสะใจ แล้วก็แทรกเพลง โทรลแบบเด็กไม่สมประกอบ ปั่นแบบโง่ๆ เหี้ยมากว่ะ

เมนส์มาเหรอโม่ง เฟียซจริงอะไรจริง

>>630 มึงด่าโม่งทุกตัวเลยรู้ป่ะ ถถถถถ

ตื่นเช้ากันจังเลย สหายโม่งทั้งหลาย พวกเรามาเผาเมืองแปรให้มันวอดวายกันเถอะ

อื้อหือ ตกมันแต่เช้า

โม่งตกมัน น่ากลัวว่ะ เดี๋ยวแม่งกระทืบใส้แตก

>>635 ไส้

ท่องผู้ใหญ่หาผ้าใหม่แล้วหยิกหีตัวเองตามจังหวะจนกว่าจะท่องจบ ปฏิบัติ!

ว่าจะถามอะไรหน่อย สมัยนี้มีคนแยกไม่ออกกันเยอะแยะจริงดิ? สระ ไ กับ ใ

>>637 เพียบ ขนาดในเรื่อง Top Up ผึ่งพุงยังเขียนบันเทิงเป็นบรรเทิงเลย

>>638 จะเอาอะไรเพื่อนโม่ง ต่อให้มึงบ่นให้ตาย นิยายไทยก็ไม่โกอินเตอร์ จะเสียแรงและเวลาเหมือนพวกโม่งสับเปล่าๆ

>>639 มึงเหงาอยากเจอโม่งสับก็บอกกันก็ได้นะ
คิดถึง สะกดแบบนี้

>>640 เหงามาก คิดถึงโม่งสับ โม่งสับแม่งมัวแต่เล่นอะโม่งอั๊ส ฟวยยยย

>>641 สนุกนะมึง ฝึกทักษะการใช้ชีวิตในโม่งได้ดี เขตแดนประลองความลับลวงพรางและการใส่ร้ายป้ายสี กูแม่งเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

>>641 กูสับนิยายอีนอร์ธค้างไว้มา 2 เดือนกว่าละ พอเปิดไฟล์ก็หมดอารมณ์จะสับ งานก็เดือด เอาเวลาไปเขียนพอร์นกินหนมดีกว่า ช่วงนี้มือกำลังรุ่งๆ

>>643 มึงแวะมาบอกแทกติกเขียนพอร์นบ้างดิวะ กูก็อยากลองอ่ะ

>>643 ทางนี้ศักดิ์ศรีค้ำคอร์ พอจะแต่งพอร์นแล้วแม่งละอายใจ ห่าราก

>>644 จากการอ่าน+การเขียนขาย (เน้นวายนะจ๊ะ แต่ตลาดนอร์มอลก็ครือๆ กัน เพราะคนกดซื้อคือผู้หญิง) มีเทคนิคอยู่ประมาณนึงคือ

1. มีช่วงตัวอย่างให้อ่านหน่อย ถือว่าทดลองอ่าน ถ้าลงในรอร. ขอให้ 15 วันแรก ลงความถี่ได้อย่างน้อยสัปดาห์ละ 3 ตอน ถ้าวิวเยอะ มึงจะได้ติดใหม่มาแรง ซึ่งส่งผลดีมากๆ กูติดใหม่มาแรงแค่ Top 20 ยอดขายตอนนึงช่วงยังติดท็อปคือ 500+++ hit นี่คือช่วงสำคัญที่มึงจะเพิ่มยอดเฟบให้ได้มากที่สุด กาดอกจันสี่ตัวเลย หลังจากนั้นแล้วยอดซื้อต่อตอนจะอยู่ประมาณ 20%

2. ภาษาต้องไม่เหี้ยเกินไปนัก ถ้ามาตรับๆ แอร๊ย ควยลุงใหญ่จัง โอกาสที่คนจะเปย์น้อยมาก dirty talk ได้ แต่ไม่เยอะจนล้น ถ้ามี kink แปลกๆ ก็จะขายดีหน่อย เขียนจั่วหัวไว้ทุกตอนเลยว่ามีอะไรบ้าง คนอ่านจะได้รู้ และจะได้ซื้อ

3. PWP ที่ without Plot จริงๆ จะอยู่ได้แค่เหมือนพลุ คนอ่านจะซื้อแค่ 5-6 ตอนเท่านั้น ที่เหลือแป้กสนิท เพราะเริ่มเบื่อ

วิธีที่ให้อยู่กันไปยาวๆ คือ 1. ต้องมีพล็อตให้ติดตาม โดยยังเน้นความกามเอาไว้ 2. ซอยเป็นเรื่องสั้นที่มีธีมชัดเจน

คิดออกแค่นี้แหละ ที่เหลือขึ้นอยู่กะมึงและดวง

อันนี้ค่อนข้างเห็นด้วย นิยายวายได้รับความนิยมเพราะปริมาณ ส่วนใหญ่เขียนแต่ความฟินกับขุดทอง เนื้อเรื่องเป็นเรื่องรอง เอะอะจะวายอย่างเดียว

>>647 กูเห็นต่างหากมึงว่ะ statement ที่มึงยกมาคือแบบคนไม่เคยศึกษาตลาดจริงๆ นึกอยากจะพล่ามอะไรก็พล่าม เหมือนนักเขียนหลายคนที่คิดว่าถ้าย้ายไปเกาะตลาดวายแล้วจะดังบ้าง แต่ความจริงแป้ก เพราะเห็นแต่เปลือกภายนอก แต่ไม่เห็นว่าเนื้อในมันมีอะไรหยิบจับได้บ้าง

>>647 กูไม่ใช่สาววาย พูดตรง ๆ คือรับไม่ได้ เข้าไม่ถึงเลยแหละตอนแรก ถึงจะไม่ได้มีความคิดถึงขั้นที่มึงคิด แต่พอกูลองไปอ่านงานแปลเรื่องนึง แม่งดีมาก สำนวนเอย พลอตเรื่องเอย จนกูลืมเพศของตัวเอกฝั่งสาวไปเลย อ่านเพลินอะ

ky อาจจะไม่เกี่ยวกับกระทู้ แต่อยากถาม ถ้าอยากด่าก็ตามสบาย
พวกมึงมีใครส่งเรื่องสั้นเข้าร่วมโปรเจกต์ของเพจ Shortstory2020 ไหม เผื่อใครไม่รู้อยากเข้าร่วม เชิญนะ

>>649 ไม่เข้าร่วมจ้า เราจะทำตามอุดมการณ์โม่งสับ นิยายไทยเหี้ย นิยายไทยไม่มีอะไรดี ส่งไปก็เท่านั้น ไร้อนาคต อุอิบิบิ

>>650 คิดไปเองเก่งนะมึงเนี่ย

>>650 มึงไม่เคยเจอโม่งสับสายประกวดซะแล้ว

ประกวดห่าอะไร อันนี้เขาจะรวมทำอีบุ๊กแล้วเอาทุนไปเป็นท่อน้ำเลี้ยง พวกมึงนี่หัดทำตัวเป็นประโยชน์กับบ้านเมืองมั่งนะ ถ้าประกวด กาก ๆ อย่างกูไม่เสียเวลาแต่งหรอก

>>653 จะให้คนอื่นช่วยแต่เสือกด่าเขานี่นะ

>>653 กูเสียภาษีนะ ถือว่ากูทำประโยชน์ให้บ้านเมืองมั้ย ไหนจะบริจาคโครงการหมาแมวจรอีก ฟวยยยยย

โม่งสับ พักหลังศตรูมึงเยอะนะ

อย่าลืมกันสิคะ ที่นี่มันบอร์ดนักหลวม ถ้าไม่เป็นนักหลวมเข้ามาทำตัวขี้อิจฉาก็ต้องแกร่งพอตัว

ก็คนเดิมด่าด้วยมุกเดิมๆ อ่ะ พอมุกซ้ำบ่อยๆ ก็ไม่มีใครเล่นด้วย คือเหงาแหละ คือคิดถึงกันแหละ ดูออก

>>658 เผลอๆแม่งก็คนในนั่นแหละ สวมรอยเพื่อไม่ให้มู้ร้าง

เพิ่งเห็นว่าเฮเดอร์เปลี่ยนโลโก้โบว์ขาว

แม่งบอร์ดไม่น่าเข้าว่ะ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ เฮ้อ...

>>661 ก็ไม่ต้องเข้าดิ ใครเขาง้อมึง

ต่อยกันเลยโม่ง กูรออยู่

ไหนๆ ก็เขียนวายเต็มตัว ไม่ได้เขียนแฟนตาซีแล้ว กูว่าจะย้ายไปอยู่รอร.เต็มตัวว่ะ วิวในดด.กูน้อยมาก แต่ในรอร.นี่คือพุ่งเอาๆ ชนิดว่าเรื่องใหม่จำนวนตอนเท่ากัน ในดด. 100 วิว ในรอร. 35k ยอดโดเนทก็มีมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าการที่เด็กดีไม่มีให้กดติดตามนักเขียน มันทำให้นักเขียนเสียโอกาสด้วย ส่วนตัวกูไม่ค่อยชอบแบบเปิดเรื่องใหม่ทีก็ไปตั้งตอนใหม่บอกคนอ่านที เขาอยากมาอ่านนิยายอ่ะ เขาไม่ได้อยากมาดูว่ากูเปิดนิยายเรื่องใหม่ ระบบของเด็กดีหลายอย่างมันล้าหลังมาก แต่ที่ยังอยู่กับมันเพราะแม่งเป็นแว่บแรกที่เล่น เหมือนเมียคนแรกที่มึงจะทิ้งก็ทิ้งไม่ลง ทั้งที่เมียใหม่สวยกว่า นมก็ใหญ่กว่า เห้อ

>>664 เปรียบเทียบได้ดี

>>646 อยากเขียนวายแนวพอร์นหาเงินบ้างว่ะ เห็นหลายคนหาค่าข้าวได้เลยตอนนี้เงินหมด อยากรู้ว่าควรจะพอร์นเยอะแค่ไหนอะ ปกติเป็นคนอ่านนิยายเองรู้สึกว่าถ้าเยอะก็จะน่าเบื่อไป นานๆมาทีจะดีกว่า แต่นิยายพอร์นส่วนใหญ่จะเอากันตั้งแต่ช่วงแรกเรียกแขกเลยปะ ถ้าจะเริ่มเนื้อเรื่องก่อนแล้วมี nc สักตอนที่15++จะนานไปมั้ย

>>666 PWP คือ porn without plot มึงอ่านแล้วคิดว่าเอากันตอนที่ 15 มันสอดคล้องกับแนวเรื่องไหมล่ะ กูไม่ได้เขียนพอร์นอย่างเดียว หลักๆ คือกูเขียนนิยายตลกเบาสมอง พอร์นนี่คือแค่หาเงินกินหนมขำๆ เขียนแค่เรื่องสั้นขายเอง แต่ในเด็กดีเรื่องสั้นแม่งโคตรจะไม่เวิร์ก ในรอร.นี่คนอ่านเรื่องสั้นกันเยอะแยะ

นี่พวกมึงไร้ฝีมือกันมาก จนถึงขนาดต้องแต่งนิยายพอร์นขายกันเลยหรือวะ น่าวงวาร

>>668 สู้ไม่ได้ก็เข้าร่วมซะ อีโทรล

แล้วนี่ล่ะ เหมาะแนววายขายพอร์นได้มั้ย https://www.dek-d.com/board/view/3995038/

>>667 เออว่ะเก็ทละแต๊งกิ้ว พึ่งรู้ว่า pwp คือแบบไม่มีพลอต55555 นึกว่าพอร์นคือมี nc ในนิยายเยอะหน่อยง่ะซอรี่

กูนั่งอ่าน pwp ใน readawrite แล้วตลกอะ นั่งขำเป็นบ้าอยู่เกีบว
ไอ้เ xย ฉากเย็บ มา อ๊ะ ๆ อ๊าง ๆ เต็มไปหมด แม่งไม่ต่างอะไรจาก ฉัวะ ๆ กุดุส ๆ เลย

มี pwp ที่ดี ๆ แนะนำสักตอนมั้ย กูอ่านของลุงกังฟูยังรู้สึกเหงียนกว่า

>>669 โทรลก็เสือกฝีดเนอะ ควายว่ะ

>>673 เหมือนที่กูฟีดมึงตอนนี้ไง ฟินน้ำแตกเลยชิมิ

>>674 เชี่ย กูหลงกลมึงหรือวะเนี่ย ฟีดในฟีด ไม่เล่นล่ะ งอลลล

>>675 มันเห็นมึงเหงามันเลยเล่นด้วยไง
>>672 ถ้าวายมีแนะนำ แต่ถ้าแนวชายหญิงกูไม่มีเลย

>>676 วายได้นะ ลองแนะนำมา