Fanboi Channel

วิพากษ์วิจารณ์งานเขียนบนเว็บเด็กดีดอทคอม ทั้งจบแล้วและยังไม่จบ ตีพิมพ์แล้วและยังไม่มีใครเหลียวแล รวมไปถึงพูดคุยเกี่ยวกับวงการนิยายเว็บเด็กดี เพื่อความหวังของวรรณกรรมไทยในอนาคต (ทั้งนี้ ไม่สนับสนุนให้นำเรื่องส่วนตัวของนักเขียนแต่ละคนออกมาตีแผ่ ควรเน้นเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานเขียนเท่านั้น)

note : ในวงเล็บจะคิดว่าไม่มีก็ได้ เพราะตอนนี้ใช้มู้สับปนกับมู้นินทาไปแล้ว

<<คลังกระทู้เก่า>>

นิยายเด็กดี บทที่ 1 -- https://fanboi.ch/webnovel/2403/
นิยายเด็กดี บทที่ 2 -- https://fanboi.ch/webnovel/2703/
นิยายเด็กดี บทที่ 3 -- https://fanboi.ch/webnovel/2907/
นิยายเด็กดี บทที่ 4 -- https://fanboi.ch/webnovel/3066/
นิยายเด็กดี บทที่ 5 -- https://fanboi.ch/webnovel/3187/
นิยายเด็กดี บทที่ 6 -- https://fanboi.ch/webnovel/3229/
นิยายเด็กดี บทที่ 7 -- https://fanboi.ch/webnovel/3388/
นิยายเด็กดี บทที่ 8 -- https://fanboi.ch/webnovel/3594/
นิยายเด็กดี บทที่ 9 -- https://fanboi.ch/webnovel/3852/
นิยายเด็กดี บทที่ 10 -- https://fanboi.ch/webnovel/4106/
นิยายเด็กดี บทที่ 11 -- https://fanboi.ch/webnovel/4265/
นิยายเด็กดี บทที่ 12 -- https://fanboi.ch/webnovel/4393/
นิยายเด็กดี บทที่ 13 -- https://fanboi.ch/webnovel/4626/
นิยายเด็กดี บทที่ 14 -- https://fanboi.ch/webnovel/4810/
นิยายเด็กดี บทที่ 15 -- https://fanboi.ch/webnovel/5006/
นิยายเด็กดี บทที่ 16 -- https://fanboi.ch/webnovel/5346/
นิยายเด็กดี บทที่ 17 -- https://fanboi.ch/webnovel/5535/
นิยายเด็กดี บทที่ 18 -- https://fanboi.ch/webnovel/5769/
นิยายเด็กดี บทที่ 19 -- https://fanboi.ch/webnovel/6022/
นิยายเด็กดี บทที่ 20 -- https://fanboi.ch/webnovel/6295/
นิยายเด็กดี บทที่ 21 -- https://fanboi.ch/webnovel/6506/
นิยายเด็กดี บทที่ 22 -- https://fanboi.ch/webnovel/6868/
นิยายเด็กดี บทที่ 23 -- https://fanboi.ch/webnovel/7834/
นิยายเด็กดี บทที่ 24 -- https://fanboi.ch/webnovel/8477/
นิยายเด็กดี บทที่ 25 -- https://fanboi.ch/webnovel/8614/
นิยายเด็กดี บทที่ 26 -- https://fanboi.ch/webnovel/8685/
นิยายเด็กดี บทที่ 27 -- https://fanboi.ch/webnovel/8795/
นิยายเด็กดี บทที่ 28 -- https://fanboi.ch/webnovel/8876/
นิยายเด็กดี บทที่ 29 -- https://fanboi.ch/webnovel/9247/
นิยายเด็กดี บทที่ 30 -- https://fanboi.ch/webnovel/9744/
นิยายเด็กดี บทที่ 31 -- https://fanboi.ch/webnovel/10135/

รายชื่อโดนสับไปแล้ว https://docs.google.com/document/d/1ouFhwS9WeoBzEgYHVNYWkeUAbhQ2YkCg4ozpTpx1-94/edit

เทลมี อันไหนมู้จริง

>>2 กูไม่รู้ว่ามีคนตั้งมู้แล้วเลยตั้งซ้ำอ่ะ

>>3 อุแง โม่งแยกร่าง

ใช้อันนี้แหละ อันที่กูตั้งแม่งตกไปลึกละ

สรุปเหตุการณ์โม่งสรุปจะทำเหมือนเดิมไหม หรือให้กูสรุป แต่น่าจะดึกๆ เลย ติดงานง่ะ

>>6 มึงสรุปเหมือนเดิมเลยก็ได้ กูไม่เกี่ยง

อ้าว โทษที เมื่อกี้กูมึนๆ อ่านตกเลยนึกว่ามึงเป็นโม่งสรุป

>>7 ปรกติกูไม่ได้ทำอ่ะคุณ กูก็ไม่เกี่ยงเหมือนกัน มึงทำเลยเกาะได้

>>6 >>9 ไม่ต้องเถียงกัน เดี๋ยวกูทำเอง

อ้าว จู่ๆ ก็คลื่นลมสงบซะงั้น

ถามหน่อย เจ้าถั่วดำนี่มีคนสับไปยังวะ กูสับแต่เด็กในบอร์ดเลยอยากสับนิยายท็อปบ้าง เห็นเรื่องล่าสุดนางติดท็อป คืนนี้เลยจะไปลองดู

>>11 ยังนี่นา ไม่เคยเห็นได้ยินชื่อเลย

https://www.dek-d.com/board/view/3975375/
กูควรคิดว่าเด็กมันเก่งหรือหัวดอดีวะ กระทู้แซะถามชื่อโผล่มาก็เพราะมัน เอาแต่ถามชื่อดาบห่าเหวอะไรไม่รู้สอวสามกระทู้ ล่าสุดมุกใหม่ให้ส่งตัวละครมาพร้อมชื่อพลังเผ่าอาวุธครบเซ็ทไปเลย รอก๊อบทีเดียวจบ

>>12 เออ เดี๋ยวลองดู

>>13 มึงดูชื่อมันก่อน สัสก้อง มู้มันนี่ทำกูคิดถึงอดีตวันวานยังหวานอยู่ พวกรับสมัครตัวละครที่เคยฮิตๆ ในยุคหนึ่ง ร้อยละร้อยไม่เคยมีใครเขียนจบสักคน สมัยเบียวกูเคยไปสมัครกับเขามาด้วย คนเปิดแม่งก็ลงทุนวาดรูปประกอบสวยสัสๆ แต่ล้มหายตายจากไปไหนแล้วก็ไม่รู้

>>14 พูดถึงพวกรับสมัครตัวละคร สมัยนั้นกูยังคิดเลยว่าเป็นนิยายไร้อนาคตสัสๆ ทั้งชีวิตนี้ยังไม่เคยสมัครตัวละคร หรือร้บสมัครเลย

:: Topic Highlight ประจำมู้ที่ 30 ::

สับนิยาย: ฤทธิ์หมัดมังกรราชันสยบฟ้า โดย no one know >>>/webnovel/10135/6-10/
(เหมาะสำหรับโม่งใหม่) นิยายที่เคยได้รับคำชมในโม่ง !? >>>/webnovel/10135/293-295/
โม่งเปิดวาร์ป: ประวัติ Dr.Pop (หรือ Jedi Master Pop ในปัจจุบัน) พร้อมกระทู้นินทา >>>/webnovel/10135/407/
โม่งไทม์แมชชีน: NK-Killer กับผลงานสะท้านวงการ >>>/webnovel/10135/493/
สับนิยาย: ระบบคู่มือเสริม >>>/webnovel/10135/570-577/
สับนิยาย: ท่านอ๋อง...ท่านอย่ามารักข้า! >>>/webnovel/10135/586-589/
โม่งสารคดี: รูปวาดภาพโปเกโม่งทั้ง 2 ชนิด >>>/webnovel/10135/623/
โม่งคุยสาระ: ไลท์โนเวลกับคำนิยามแบบกว้างๆ >>>/webnovel/10135/640-649/
สับนิยาย:「Dangerous Mage」จอมเวทอันตราย >>>/webnovel/10135/697-703/
โม่งคุยสาระ: วิธีตั้งราคา E-Book อย่างง่าย >>>/webnovel/10135/706/
โม่งคุยสาระ: แนวโชวเน็นกับคติสอนใจ+จบนิยายยังไงดี >>>/webnovel/10135/880-882/
สับนิยาย: ศึก ษา ไสยฯ ไหลสู่โลง โดย ลาวากีกี้ >>>/webnovel/10135/941-943/

สับน้อยหน่อย นินทามากหน่อย พ่วงมาด้วยโม่งใหม่เห่อหมอยและเนื้อเพลงเป็นระยะๆ (ซึ่งกินเนื้อที่ไปร่วม 150 reply) กระทู้สับภาคนี้เลยดูหลวมๆ แฮะ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวลองดูกันที่ภาคนี้ว่าจะเป็นเช่นไร ไร ไร ...

รวบรวมโดย: กูเอง

อยากทำสองมู้สร้างความสับสนก็ทำไป กูก็อยากรู้ว่าถ้าโม่งสับอยู่กันมู้นี้ สุดท้ายพวกเห่อหมอยทั้งหลายมันจะลี้ภัยกลับมามะ

>>14 กูเห็นด้วยแบบโคตรๆ นิยายที่รับสมัครตัวละครทั้งหลายไม่เคยเห็นว่าจะมีสักเรื่องจบเลย ดีไม่ดียังไม่ทันเริ่มแต่งก็ลบนิยายทิ้งไปแล้วมั้ง

>>18 รับสมัครตัวละคร แล้วคนแต่งมีคนเดียอะนะ มันจะไปกันรอดอ่อ

>>19 มันก็ต้องไม่รอดอยู่แล้วสิ อย่างที่ >>14 บอก ร้อยทั้งร้อยไม่มีเรื่องไหนแต่งจบเลย

ขอตัดหน้า >>11 หน่อยนะ

เปิดประเดิมเรื่องแรกของมู้เลยละกันหลังจากหยุดสับไปนาน พอดีกูเบื่อ ๆ ไม่ได้ออกไปเที่ยวเลยหยิบนิยายในท็อป 20 หมวดสืบสวนสักเรื่องมาดูสักหน่อย เปลี่ยนบรรยากาศจากหมวดแฟนตาซี เทพ เทพ เทพ บ้าง หวยเลยมาลงที่เรื่องนี้

เรื่อง: รหัสลับสะท้านโลก
ลิงก์: https://my.dek-d.com/tanwa14/writer/view.php?id=2076533
จำนวนตอน: 18 ตอน(อัพเดตล่าสุด 11 พ.ค. 63)

จริง ๆ นักเขียนคนนี้มีหลายเรื่องที่ติดท็อปหมวดแต่เลือกเรื่องนี้เพราะเรื่องอื่นจบแล้วเปิดขายแพ็คแล้วเลยขอเลือกเรื่องที่มันยังไม่จบละกัน

อย่างแรกที่กูขอติ ชื่อเรื่องเชยมาก คือชื่อนิยายเหมือนเวลาโรงหนังตั้งชื่อหนังฝรั่งซึ่งมันไม่มีดึงดูดกูเลย(ถ้าไม่ติดว่าจะสับกูคงไม่กดไปอ่านอ่ะ) แล้วคำโปรยมันจะใช้คำว่ากำไล ความลับ กับที่บ่อยไปไหนฟระ คือแค่โปรยสั้น ๆ มีแม่งไป 2-3 ครั้งเงี้ย ปกหลัง(ในกรณีที่นิยายเรื่องนี้เป็นเล่มอะนะ) ก็เริ่มมาด้วยการโม้ความเมพของนิยายเรื่องนี้ก่อนจะเล่าเรื่องย่อ โอเคกูจะลองดูว่ามันจะได้อย่างที่โม้อะเปล่า

มาเข้าเรื่องหลักกันเลยดีกว่า
ตอนที่ 1
ทหารญี่ปุ่นในสงครามโลกครั้งสองกำลังไปส่งกำไลให้ บอกประมาณว่ากำไลนี่มีพลังมหาศาลชนิดพลิกเกมได้เลยแต่ญี่ปุ่นแพ้ก่อน ทหารเลยซ่อนกำไลก่อนฆ่าตัวตาย
ตอนที่ 2
ตัดมาปัจจุบัน กำไลอยู่ที่ลูกหัวหน้ายากูซ่าซึ่งโดนเก็บโดยกลุ่มนักฆ่าอาหรับนำทีมโดยฟารุกซึ่งทำงานได้โคตรเทพ เทพ เทพ พลาดนิดนึงคือไม่รู้ว่ามีคนแอบดูอยู่ตอนชิงกำไล
ตอนที่ 3
ไอ้กลุ่มนักฆ่าพยายามเนียนกันแต่สุดท้ายเริ่มโดนเก็บเกือบเรียบ แต่ก่อนอีคนท้ายที่เป็นปลอมตัวเป็นพ่อครัวจะตาย พี่แกยิงโชว์เทพบ้างแต่โดนหมาหมู่เลยร่วงอยู่ดี ตอนนี้เลยเหลือแค่อีฟารุกที่ยังไม่มีการพูดถึง
ตอนที่ 4
สารวัตรคาวามัตสึ ตำรวจน้ำดีเริ่มทำการสืบสวนคดีฆ่าอาหรับในตอนก่อนหน้ามาหาหมออิดะที่ชันสูตรศพอยู่แล้วขอกระสุนนัดนึงจากศพไป กูไม่เคยเป็นตำรวจหรอกนะแต่ทำงี้ได้หรอฟระ ทำจริงนี่น่าจะติดปีกบินแล้วนะแถมในเรื่องก็เขียนอยู่ว่าอีสารวัตรแม่งขัดกับตำรวจชั้นสูงอยู่ ทำงี้ไม่โดนดีดออกง่าย ๆ เลยเหรอ
ในตอนนี้มีการโชว์ว่าอีความัตสึแม่งฉลาดโดยพี่แกสงสัยว่าเรื่องฆ่าลูกยากูซ่ากับอาหรับที่โดนฆ่าแม่งเกี่ยวกัน เหยด ฉลาดชิบหาย เทพ เทพ เทพ
ตอนที่ 5
คาวามัตสึอ่านแฟ้มคดีฆ่าแล้วสงสัยว่าอีอาหรับที่เป็นพ่อครัวยิงปืนเมพได้ไงวะก่อนจะไปคุยกับฮานะที่เป็นตำรวจอีกคนหนึ่ง มีการบอกกลาย ๆ ว่าอีฮานะมีปู่เป็นทหารสงครามโลกครั้งที่สองที่หายตัวไปแล้วอีฮานะกับคาวามัตสึก็เคยประลองดาบกันสูสีด้วย ตัวละครเรื่องนี้เรื่องนี้มันเทพ เทพ เทพ ทุกตัวเลยโว้ยยยย

เอางี้ 5 ตอนแรกแทบไม่มีห่าอะไรเลย แต่ละตอนก็สั้นประมาณหมอยหมาได้ซึ่งเกิดจากการที่คนเขียนเน้นการพูดคุยตัวละครกันมากกว่าบางช่วงนี่แม่งบทละครชัด ๆ บทบรรยายที่แทบไม่มีอยู่แล้วส่วนมากก็จะเป็น Tell ซะหมด Show แทบไม่มี คือแต่ละตอนมันสั้นพอที่จะรวบเป็นแค่สามตอนได้เลย(บทนำอีทหารสงคราม 1 ตอน+บทอีกลุ่มนักฆ่า 1 ตอน+บทอีตำรวจ) ที่กูเล่าไม่ดีเท่าไหร่เพราะเนื้อหามันมีอยู่แค่นี้แหละ ทั้งตอนมีเหตุการณ์เกิดขึ้นแค่เหตุการณ์เดียวเท่านั้นแหละ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนเขียนถึงไม่รวบตอนไปเลย

คำผิดมีบ้างแต่ไม่มาก(ถ้ามากก็ไม่รู้จะว่าไงละ ตอนแม่งมีอยู่แค่นั้น) เช่น แก็ง เขียนตกมีนิด ๆ พิมพ์ตกก็มี อาจจะไม่น่าเกลียดมากแต่ทั้งตอนมีอยู่แค่นั้นก็ดูหน่อยเหอะ

ตัวละครเรื่องนี้ในห้าตอนกูยังจับอะไรไม่ได้เลยนอกจากว่าอีฟารุกเทพ เทพ เทพ อีคาวามัตสึก็เทพ เทพ เทพ กูขอไม่วิจารณ์มากละกัน แต่บทพูดของแก๊งทหารในสงครามโลกนี่แม่งไม่เป็นธรรมชาติเลยว่ะ โดยเฉพาะอีดอกเตอร์แม่งจะพูดแบบไม่ใช่คนพูดกันเลย ถึงจะมาแป๊บ ๆ แต่บทพูดมึงขัดใจกูมาก อีเหี้ย

มีต่อ

>>21 สรุปเลยละกัน ไอ้ที่บอกตรงปกหลังว่าเดินเรื่องฉับไวนี่ อยากบอกว่าการบรรยายเน้นบทพูดเขาไม่เรียกฉับไวหรอกนะส่วนอีพลิกผันเกินความคาดหมาย การฆ่าตัวประกอบมีชื่อรัว ๆ เขาไม่เรียกว่าพลิกผันเกินความคาดหมายหรอกนะ ตอนกูอ่าน กูรู้สึกแบบ “อื้ม... มึงตาย” มากกว่าไม่รู้สึกถึงอิมแพกต์อะไรเลยแถมถ้าใช้มุกนี้บ่อย ๆ กูมองว่าอิมแพกต์ตอนตัวละครสำคัญตายห่าจริง ๆ มันจะลดลงไปด้วย
เนื้อเรื่องเท่าที่กูอ่านต่อผ่าน ๆ ไปสามตอน มันพยายามเล่นใหญ่อยู่นะมีเรื่องความขัดแย้งระหว่างประเทศ การทูต อะไรอย่างเงี้ย ไม่ใช่เรื่องผิดที่จะเล่นใหญ่แต่ถ้าหาข้อมูลไม่ดีก็พังนะ(อันนี้ขอเตือนพอเพราะมันไม่ได้ถูกพูดถึงมากในช่วงที่กูอ่านถึงแต่กูว่ามันอาจจะเกี่ยวในตอนท้าย ๆ ก็ได้) ส่วนเส้นเรื่องเท่าที่กูอ่านถึงมันมีอยู่สองเส้นเรื่องคืออีฟารุกที่พยายามหาทางออกจากญี่ปุ่นกับคาวามัตสึที่พยายามสืบคดีฆ่าอาหรับ(แต่ดูจากชื่อตอนเหมือนจะมีเพิ่มอีก) การที่มีเส้นเรื่องเยอะไม่ใช่เรื่องผิดแต่การจะทำให้คนอ่านอินกับตัวละครในเส้นเรื่องนั้น ๆ ได้หมดไม่ใช่เรื่องง่าย ซึ่งเอาตามตรงกูว่าเรื่องนี้พังว่ะ ถามหน่อย อีฟารุกกับคาวามัตสึนี่นอกจากอาชีพกับบทบาทในเรื่องแล้ว สองตัวนี้มีอะไรต่างกันอีก กูเห็นแต่ความเทพ เทพ เทพ เนี่ย

คะแนน: No comment/10

คหสต: เป็นเรื่องที่ใช้พลังเยอะชิบหายเลย คือใช้เยอะจนคิดมุกไม่ออกเลยมันเลยออกมาเก้กัง ๆ เงี้ย เอาจริง ๆ นิยายเว็บเหี้ยนี่ทุกแนวมันจะต้องมีความเทพ เทพ เทพในตัวละครหลักเหรอวะ แล้วทำไมบทบรรยายมันสั้นขนาดนี้ นี่ก็ไม่ใช่เรื่องแรกของคนเขียนนะ นิยายเด็กดวกมันค่อย ๆ ถอยหลังเข้าคลองทุกวันเปล่าเนี่ย

นี่เหรอเว็บโม่ง มีแต่ขยะสด

โม่งสับมาจากเด็กดี แสดงว่าเป็นเด็กไม่ดีแล้ว
ควรเปลี่ยนชื่อโม่งสับเป็นเด็กเปรตนะคะ

>>22 จะบอกว่าถอยหลังลงคลองก็ไม่เชิง กูมองว่ามันคือการผลิตซ้ำงานแบบแดกด่วนแกรี่จ๋าที่ยังไงก็มีขายได้เพราะมีคนอ่านมากกว่า งานมันเลยทรงมาซ้ำๆ กันด้วยความเทพ! เทพ! เทพ! กูเคยคิดนะว่าถ้ามันถึงจุดตกต่ำสุดเมื่อไรมันจะ Re-new ตัวเอง สักวันอาจมียุคเรเนอซองส์ของนิยายเด็กดีก็ได้ อันนี้แบบเปิดฟิลเตอร์โลกสวยสัสๆ

>>23 อ้าว ไปด่า dek-d ทำไม

>>22 กูว่ามันเพราะคุณภาพสื่อส่วนใหญ่ที่คนเขียนได้เสพด้วยแหละ อาจจะเสพมาแต่อะไรแนว ๆ นั้น เลยติดวิธีการเขียนแบบนั้นมา
เว็บโนเวลนับวันยิ่งจะกลายเป็นแมสโปรดักต์อะ ขาดเอกลักษณ์ ขาดศิลปะ เน้นขายมากขึ้น เน้นเอาใจผู้บริโภคมากขึ้น แต่ความใส่ใจในเรื่องคุณค่าของงานและคุณภาพงานกลับน้อยลง หรือไม่ก็เพราะมีครูที่กากเลยได้งานกากๆ ออกมา

ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยากเพื่อนโม่ง
กุมองว่านิยายแดกด่วนมันคนอร่อยสำหรับอ่านยุคนี้หรือเปล่า คนเขียนแม่งก็เข็นแต่แดกด่วนมาแล้วเสือกขายได้อีก

ก่อนหน้านี้กุไปฟังคลิปรีวิวนิยายเรื่อง เก็บเวลคนเดียว ของแชร์แนลโอเอส พิธีกรชมว่าอ่านง่าย บรรยายสั้น ๆ ไม่บรรยายยาวจนเราขี้เกียจจินตนาการตาม กุนี่สตันท์ไปสี่วิเลย
กลายเป็นว่านิยายมันก็มียุคสมัยของมันว่ะ คนอ่านก็ด้วย

กุแค่สงสัยเฉย ๆ นะว่าหลักการเก่า ๆ เอาจับกับนิยายเวบยุคนี้น่าจะมีแต่เรื่องให้ด่า
แต่หลักการใหม่ ๆ กุก็ไม่มีให้จับ สุดท้ายจะเหลือกุอ่านสนุกหรือกุอ่านไม่สนุกเท่านั้น
รู้สึกโคตรไร้สติ

>>28 ให้มึงลองนึกภาพคนฟังเพลงยุคสมัยสุนทราภร วิจารณ์และด่าคนฟังเพลงยุคนี้ดู น่าจะเห็นภาพ

>>29 ถ้าพูดดนตรี มันมีหลักการในแต่ละยุคอยู่
ถ้ามีความรู้มันก็วิจารณ์ได้วะว่าดีไม่ดี โดยเอาความชอบไม่ชอบขว้างทิ้งไป
แต่ไม่ต้องไปไกล เอาแค่เมิงอยู่ยุคนี้แล้วฟังเพลงวิบวับ 230 ล้านวิว
เมิงไม่รู้สึกว่ามันวดฟ.บ้างเหรอวะ

>>30 รู้สึกดิ บอกตามตรง เพลงสมัยใหม่กูไม่ได้ฟังล่ะ แต่แค่กูอยากให้เห็นภาพน่ะ เพราะมันเป็นศิลปะเหมือนกัน หลักการน่าจะใกล้ๆกัน

>>29 พวกโม่งในนี้ React โม่งเพลง

>>28 มึงหมายถึง Solo Leveling แปลไทยใช่มะ เชี่ย... รอดูได้เลยว่าเดี๋ยวมีคนแต่งตามเพิ่มแน่ (จากปกติที่เยอะอยู่แล้ว) พอมีแนวเป็นภาษาไทยให้ดู (ลอก) รับรองคราวนี้ทำได้ง่ายขึ้นอีกเยอะ นิยายที่มาจากเด็กไม่ประสาจะออกมาเป็น LN หรือแย่กว่านั้นไปอีกขั้น

คือตัว WN ของเรื่อง Solo Leveling มันทำได้โอเคนะเหมือนนิยายจีนแปลที่ยังมีบทบรรยายอะไรแทรกมาให้อ่านพอเห็นภาพ (แม้จะมี Tell ผสมอยู่มากตามแนวนิยายจีนแปล) ซึ่งอ่านแล้วยังรู้สึกโอเคกว่านิยายแปลงจากมังฮวา

>>33 ตอนนี้จากที่ลองสังเกตุดู พวกมาพร้อมระบบหน้าต่าง จะเริ่มมีบทบาทมากขึ้นล่ะ จะพูดว่ามันเป็นแนวSoloก็ได้ แต่จะรุ่งมั้ย ต้องรอดูกันไป

ในมุมมองส่วนตัว กูคิดว่ามันกำลังจะวิวัฒนาการเป็นนิยายแนวใหม่ แทนเกิดใหม่ต่างโลกอยู่

>>34 มันก็คือแนวระบบเกม RPG ที่เคยฮิตสูสีกันมากับต่างโลกนั่นแหล่ะ แต่ดูเหมือนตอนนี้แนวต่างโลกมันจะค่อยๆ ลดความนิยมลงจนโดนแซงอย่างช้าๆ กลายเป็นว่าแนวระบบซื้อสกิลซื้อความสามารถในเซตติ้งโลกปัจจุบัน แบบไอ้เรื่องคู่มือเสริมหรืออัจฉริยะทะลุโลกเนี่ยกลายมาเป็นแนวนิยมใหม่อย่างเทพ! เทพ! เทพ!

สวัสดีทุกคน กูคือโม่งชอบหี

>>36 โม่งชอบหี เรามาชวนนายกลับคอก กลับคอกเราเถอะ ที่นี่เราเที่ยวมาพอล่ะ

>>37 ไม่กลับ จะงอแงแล้วนะ กระซิกๆ

>>35
สำหรับกูยุคนี้มันเป็นยุคของ meme ความหมายลึกซึ้งอะไรไม่ต้องก็ได้ ขอแค่มีกิมมิกติดหูติดตาเป็นพอ กูว่ารสนิยามคนอ่านมันก็ปรับไปตามยุคของมัน เมื่อก่อนจะแดกข้าวเย็นทีนึงพ่อแม่พวกมึงทำอะไรกันบ้าง? จ่ายตลาด เลือกปลา หั่นผัก ซาวข้าว ทุกการกระทำแม่งละเอียดละออ ครบทุกประสาทสัมผัส ตาดู หูฟัง (ภาพแม่ค้าใช้ไม้โง่ๆเคาะแตงโมยังคงทำกูประสาทแดกได้อยู่)​ ใจรู้สึกเพื่อแค่จะทำมื้อเย็น แต่ยุคนี้ทุกบ้านแม่งมีมาม่า แหกซองแช่น้ำร้อนแดกได้เลย หรูมาหน่อยโทรสั่งผ่านมือถือ จ่ายอร่อยจบ

ส่วนนิยายเทพซ่าคงเหมือนที่ marvel โดนแซวว่าเป็นสวนสนุกละมั้ง ไม่ต้องแบกรับความเสี่ยอะไรมากมาย แต่ในฐานะหนัง ผู้ใหญ่เขาก็ไม่ให้รางวัล

แล้วช่วงนี้พวกชาแนวยูทูปทำสปอยหนังกันเพียบ คนดูเยอะ กูว่างๆเลยหาดูไปเรื่อย ปรากฎว่ามีเรื่องนึงที่ทำกูช็อก พวกคะแนนนักวิจารณ์ ​IMDB กับมะเขือเน่า แม่งไม่มีอะไรตรงใจกูเลย หนังบางเรื่องจัดเซ็ตติ้งน่าสนใจมาก เนื้อเรื่องกำลังดี คะแนนได้ 5/10 ส่วนอีกเรื่อง ลึกลับซับซ้อน ตัวละครเยอะจนกูขี้เกียจจำ แม่งได้ 8/10 ซะงั้น

กูก้ไม่รู้เหมือนกันว่าคนให้คะแนนมันคิดเรื่องพวกฝีมือการแสดงหรือทักษะการถ่ายทำหรือเปล่า แต่ถ้าพูดถึงเรื่องพล็อตและการเล่าเรื่อง แทบไม่มีหนังเรื่องไหนได้คะแนนที่ตรงใจกูเลย เรื่องไหนกูชอบคะแนนวิจารณ์เสือกน้อย เรื่องไหนกูงงๆแม่งคะแนนแทบเต็ม

สรุปกูกลายเป็นพวกแดกด่วน หรือคนวิจารณ์​มันสูงอายุวะ กูงง

>>40 แต่ไหนแต่ไรคือวงการหนังนักวิจารณ์กับรสนิยมคนดูมันไปกันคนละโยชน์ ส่วนหนึ่งคือการให้คะแนนมันมีเรื่องการแสดง การถ่ายทำ การตัดต่อ ภาพ แสง สี เสียง เข้ามาประกอบด้วย ปัจจัยแม่งเยอะจัด มันไม่ได้ดูแค่ context อย่างเดียวด้วย

>>40 ในมะเขือเน่ากับไอเอ็มดีบี หนังคัลท์มักจะได้คะแนนมาก หนังคัลท์ที่กูดูไม่รู้เรื่องแต่ก็ให้คะแนนความอาร์ต ความกล้าที่จะสร้าง ความแปลกใหม่ ส่วนเรื่องที่กูชอบมาก ๆ พล็อตดี องค์ประกอบเด่น ส่วนใหญ่ได้ราว ๆ 6 คะแนนประมาณนี้ แต่ถ้าเป็นหนังคัลท์น่ะเหรอ ต่อให้ดูไม่รู้เรื่องก็ได้ 8 ขึ้น

กลายเป็นมู้คอหนังไปแล้ว ที่พวกนักวิจารณ์ให้คะแนนไม่ตรงคนดูเนี่ย คาดหวังหนังเทียบเท่าหนังสือซีไรต์อ่ะแหละ

กลับเข้าเรื่อง ตัดสินฉากจบด้วยการเย้เหรอวะ https://www.dek-d.com/board/view/3975533/

จริงๆ กูจะมาคุยเรื่องนิยายในแนวกระแสแต่แม่งวันนี้ไม่ว่างเลยว่ะ เอาไว้ว่างเดี๋ยวจะมาคุยกันยาวๆ ส่วนเรื่องหนังคัลท์กับนิยายซีไรท์เนี่ย มันชัดเจนอยู่แล้วว่างานสายรางวัลกับงานเพื่อขายได้เป็นสำคัญมันคนละกลุ่ม เหมือนที่ข้างบนว่าอะ หนังมาเวลคนดูเยอะแต่ทำไมยังถูกมองว่าเป็นเพียงสวนสนุก มันก็เหมือนนิยายที่เขียนเพื่อครองใจนักอ่านส่วนใหญ่ในตลาดปัจจุบันนั่นแหล่ะ (ถ้าไม่นับตบจูบชิงรักหักสวาทกับวายขายฟินนะ)

>>44 เฮ้อ ประเด็นคุกคาม/ไม่คุกคาม เตือน/ไม่เตือน สารพัดอย่างในนิยายวายนี่เซ้นซิทีฟเหี้ยๆ เถียงกันสิบแปดชาติก็ไม่จบไม่สิ้น ในทวิตก็มีฉอดจนเดือดกันเรื่อยๆ ห้องฟุก็ยกมาประจำจนกูเอียนไปหมดละ มึงอยากโฟกัสที่เรื่องไหนล่ะ จะได้ถกถูก

>>44 ใดๆ ก็คือตากูโฟกัสกับคำว่า 'ล้วงละเมิด' มาก ทำไมต้องล้วงวะ ล่วงไม่ได้เหรอ??
อีกอย่างนะถ้าพิมพ์ผิดครั้งเดียวกูยังพอเข้าใจว่าแบบกดพลาด แต่ประเด็นคือแม่งผิดสองครั้งติดไง

>>47 ล้วง ๆ ควัก ๆ
>>44 งองคำถามมึง คือจขกท.ไม่ได้บอกว่าฉากจบถูกตัดสินด้วยการเย แต่ต้องการบอกว่าการโดนล่วงละเมิดทางเพศกลายเป็นแผลใจของตัวเอก ที่ส่งผลต่อการดำเนินเรื่องมากกว่า ซึ่งตรงนี้มันก็เรื่องปกตินะ ตัวละครชีวิตระทมโดนข่มขืนมีเยอะแยะ อยู่ที่ว่ามันนำเสนออกมาในรูปแบบไหน เพราะเรื่องแบบนี้แม่งเซนซิทีฟสัส ๆ ส่วนว่าพวกยืมคาร์ ยืมชื่อตัวบุคคลที่ "มีอยู่จริง" มา อันนี้ก็ไม่แน่ใจ แต่กูรู้สึกขยะแขยง กูไม่สามารถทำความใจต่อความรักศิลปินของแฟนคลับประเภทนี่ได้ คือมึงอยากเห็นเพื่อนร่วมงานเยตูดกัน ข่มขืนกัน เป็นเปโด โรคจิต ไรงี้เหรอวะ อห.

ไม่ชอบนิยายวาย ชอบหีมากกว่า

>>48 เพิ่งดราม่าไปวันก่อนเลย เขียนฟิคนักร้องแล้วเป็นเปโดอมจู๋เด็ก 3 ขวบ กูปวดตับปวดไตชิบหาย อันนี้คือมึงรักนักร้องจริงๆ ช่ะ กูไม่เก็ทฟีล

>>50 ถ้าในความเห็นกู คนที่เขียนไม่ได้แต่งเพราะรักนักร้องหรอก แม่งสนองตัณหาตัวเองชัดๆ

นอกจากไม่ได้รักศิลปินและสนองตัณหาล้วน ๆ ยังเขียนแบบนั้นเพราะอยากได้เงินด้วยค่ะ 🤭 กลิ่นเงินมันหอม พวกทวิตเตี้ยนจะด่าเปโดรยังไงก็ช่าง แต่ตราบใดที่ยังมีคนเปย์กูก็จะเขียน มีไรมะ ชะละล้าาาา

>>52 ชอบๆ ชะละล้าก็คืออย่างปั่น555

ศลป.ไม่เอากันเองหรอก เพราะศลป.เค้าชอบหี ไม่ชอบควย งิงิ

>>52 กูจะเกลียดก็ตรง ชะลาล้า เนี่ยแหละ5555

เด็ก 3 ขวย มีไรให้อมวะ???? ร่างกายยังไม่ผลิตเสปิร์ม​เลยด้วยซ้ำ

>>55 ไอ้สัดเจียนผิด 3 ขวบนะ 3 ขวบบบบบบบบบบบ

>>54 ดูอย่างเมนโวคอลวงดังเเห่งตึกชมพูเป็นตัวอย่าง​สิ​ มีเเต่พวกขี้ชิปเท่านั้นเเหละที่ชอบคิดว่าศลป.เอากันเอง

>>55 นอกจากจะน่าปวดตับแล้ว ยังไม่สมจริงอีกเหรอวะ

>>56 ผิดน่ากลัวสัด555

>>59 เด็กสามขวย... พล็อตน่ากลัวมาก ไอ้คนอมก็ยิ่งดูโรคจิตขึ้นไปอีก ถ้าน้อน NK ยังเขียนนิยายอยู่นี่คงเป็นพล็อตต่อไปของมัน

เรื่อง : อีสาวลุยดง....
ลิ้งค์ : https://fictionlog.co/b/5d3972474c9edf03c110cbf2
จำนวนตอน : 32

ตอนที่ 1 พยาบาลกับหมา : หยุดยาว
ขออนุญาตแนะนำตัวก่อนนะคะ ดิฉันเป็นพยาบาลค่ะ ชื่อหญิง ทำงานมาได้สิบปีแล้ว ปัจจุบันอายุ 25 ปี ยังโสด ตัวดิฉันโชคดีมีบ้านเป็นมรดกที่ได้รับสืบทอดมาจากคุณพ่อและคุณแม่ ซึ่งทั้งสองท่านได้เสียชีวิตตั้งแต่ดิฉันจบมาใหม่ๆ ซึ่งเป็นบ้านใหญ่โตกว้างขวางพอสมควร มีรั้วรอบขอบชิดดี เสียแต่ว่าอยู่ชานเมืองค่อนข้างห่างไกลไปสักหน่อย
แต่เดิมมา ย่านที่ดิฉันอยู่ตั้งแต่เด็กนั้นเป็นย่านที่มีผู้คนหนาแน่นพอสมควร แต่ในระยะหลังๆมานี้เพื่อนบ้านพากันย้ายออกไป จนกระทั่งปัจจุบันจึงกลายเป็นบริเวณที่ค่อนข้างเงียบเหงา ยิ่งพักหลังๆ ได้ข่าวเรื่องขโมยขโจรมากขึ้น ก็เลยต้องไปติดตั้งระบบกันขโมย ทั้งกล้องวงจรปิด ทั้งสัญญาณเตือน แต่ก็ยังกลัวอยู่ เลยคิดหาสุนัขเฝ้าบ้าน ประกอบกับด้วยความที่เหงา เลยหาซื้อมา 5 ตัว เป็นสุนัขพันธุ์โกลเด้น2 ตัว ชื่อเจ้าแม็กซ์และเจ้าโจ พันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ดตัวหนึ่งชื่อเจ้ายักษ์ พันธ์อัลเซเชี่ยนอีกตัวชื่อเจ้าบื้อ และสุดท้ายคือพันธุ์ร็อตไวเลอร์ชื่อเจ้าหมี
สุนัขทั้ง 5 ตัวดิฉันซื้อมาตั้งแต่ยังอายุได้ไม่ถึงสามเดือน ก็เลี้ยงเรื่อยมาจนมันกลายเป็นสุนัขตัวโต และในระหว่างที่ดิฉันเลี้ยงเจ้าห้าตัวนั้น ดิฉันก็เก็บสุนัขจรจัดที่หลงเข้ามาเลี้ยงอีก 6 ตัว ชื่อ เจ้าโบ้ เจ้าแมงลัก เจ้าจ่อย เจ้าหมู เจ้าจ๊อด และ เจ้าแซมซั่น ตอนนี้บ้านดิฉันก็ไม่ได้มแค่ดิฉันคนเดียวแล้ว ยังมีคุณหมาๆอีกตั้ง 11 ตัว และดิฉันก็เพิ่งเอะใจได้ภายหลังว่าสุนัขทั้ง 11 ตัวที่ดิฉันเลี้ยงมากับมือล้วนเป็นตัวผู้ทั้งหมด แบบนี้ไม่รู้จะเรียกได้ว่าเป็นพรหมลิขิตได้รึเปล่าไม่รู้ซีคะ
ตอนนี้ เพื่อนๆอาจจะสงสัยว่า ดิฉันอยู่คนเดียวมาตลอดเลยเหรอ ไม่เห็นพูดถึงคนอื่นนอกจากเจ้าหมาทั้ง 11 ตัว ค่ะ ดิฉันอยู่คนเดียว แต่อันที่จริงดิฉันเคยมีแฟนมาแล้ว5-6 คน ก็เลิกรากันไปแล้ว ก็เป็นเพราะว่าดิฉันงี่เง่าเองมั้งคะ พอเลิกรากับคนสุดท้าย ดิฉันก็อยากจะหยุดพักกับเรื่องรักๆ พวกนี้ จนมาถึงตอนนี้ ดิฉันอายุ 32 ปี ดิฉันก็โสดสนิดมาได้ 2 ปีแล้วค่ะ ส่วนเรื่องอย่างว่าที่เคยได้กิน ได้ดูดไม่ขาดปากนั้น ตอนนี้ก็เหมือนกับว่าปิดประตูตาย ดิฉันไม่ข้องแวะกับเรื่องเหล่านี้ อย่าว่าแต่ของผู้ชายเลยค่ะ แค่ปลายนิ้วดิฉันก็ไม่เคยไม่เขี่ยตรงนั้นให้เกิดความเสียวซ่านขึ้นมานานแล้ว ไม่ใช่ว่าดิฉันไม่มีอารมณ์นะคะ บางครั้งดิฉันเกิดอารมณ์ขึ้นมาและไปแวบนึกถึงตอนที่ดิฉันร่วมรักกับแฟนคนเก่ าๆ ดิฉันก็ฉ่ำเยิ้มขึ้นมา แต่ก็ปล่อยมันไว้อย่างนั้น จนมันหายไปเองค่ะ

ส่วนเรื่องที่ดิฉันมาเล่านี้ ดิฉันก็นึกไปแล้วยังประหลาดใจ เพราะมันเปลี่ยนดิฉันทั้งชีวิต จากชีวิตที่เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ตามใจมาแต่เด็ก ไม่เคยอยู่ภายใต้การบังคับใคร โตขึ้นก็อยู่คนเดียวอย่างเข้มแข็ง แต่สุดท้าย กลับต้องมาเป็นทาสและนางบำเรอ แถมไม่ใช่มนุษย์เสียด้วย ก็คือหมาของดิฉันทั้ง 11 ตัวนั่นแหละค่ะ แต่อย่าเข้าใจผิดนะคะ มันคือความสุขของดิฉันค่ะ
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อช่วงสงกรานต์นี้เองค่ะ ปีใหม่ไทยปีนี้เป็นปีใหม่ของดิฉันจริงๆ เพราะมันเปลี่ยนชีวิตดิฉันโดยสิ้นเชิง ปกติช่วงเทศกาลตลอดมาดิฉันไม่ค่อยได้มีโอกาสหยุดเท่าไหร่หรอกนะคะ อย่างที่ทราบอาชีพพยาบาลช่วงเทศกาลคือช่วงที่ต้องพร้อมรับคนไข้มากกว่าปกติด้วยซ้ำ แต่ปีนี้ดิฉันขอหัวหน้าพยาบาลว่าอยากหยุดช่วงเทศกาลสักครั้งบ้าง เพราะดิฉันทำงานไม่เคยขาด ลา มาสายสักครั้งเลยตลอดสิบปีในช่วงชีวิตการงานของดิฉัน ดิฉันให้เหตุผลไปว่า อยากสัมผัสกับวันหยุดในช่วงเทศกาลสักครั้ง ซึ่งหัวหน้าเองก็ยอมค่ะ
แต่เอาเข้าจริง พอหยุดจริงๆ ตื่นเช้าขึ้นมาดิฉันก็ไม่รู้จะทำอะไรเอาดื้อๆ ก็คนมันนึกไม่ออกนี่คะ ปกติก็มีแต่ทำงานแล้วก็กลับบ้านนอน เท่านั้นเอง รถส่วนตัวก็ไม่มี ตอนนั้นดิฉันอยู่ในสภาพเพิ่งตื่นนอน ใส่แค่ชุดคลุมตัวเดียว นึกขึ้นได้ก็เลยคิดจะทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ ดิฉันหยิบจับโน่นนี่ได้สักพัก เห็นพื้นชักหมองๆก็เลยนึกขึ้นได้ว่ามีแต่กวาดกับถูพื้นมาตั้งนาน แต่ยังไม่เคยขัดพื้นบ้านซักทีก็เลยหยิบจับแรงลวดมานั่งขัดพื้นกระเบื้อง ดิฉันทำไปได้ซักพัก อากาศร้อนของเดือนเมษายนก็ทำให้ดิฉันเหงื่อท่วมตัว ตอนนั้นคิดว่าไหนๆก็อยู่บ้านคนเดียวก็เลยถอดเสื้อผ้าตัวเปล่าเปลือย ผิวขาวเนียนของดิฉันก็เปิดเผยสัมผัสกับอากาศทั้งตัว หน้าอกตูมที่ร้างมือผู้ชายมานานก็สั่นกระเพื่อมไปตามจังหวะการขัดพื้น ตอนนี้ทั้งร่องรูของดิฉันตลอดจนหัวนม สัมผัสกับอากาศ ยิ่งตอนที่เม็ดเหงื่อของดิฉันไหลลงหัวนมหยดลงพื้น ดิฉันรู้สึกวาบๆ ภาพในหัวก็ย้อนกลับไปคิดถึงฉากตอนที่ดิฉันร่วมรักกับแฟนคนก่อนๆ ยิ่งทำให้เลือดดิฉันไหลเวียนลงไปสูบฉีดที่เนินเสียวของตัวเองยิ่งขึ้น ก็ยิ่งทำให้รูเสียวของตัวดิชั้นฉ่ำเยิ้ม พอดิฉันยิ่งขมิบรูเสียวไปด้วยก็ยิ่งทำให้เกิดอาการเสียวซ่านขึ้นมาอีก

ตอนที่2 พยาบาลกับหมา : พลาดท่า
ดิฉันโก้งโค้งขัดพื้นบ้านไป แถมยังขมิบหอยสนุกกับความต้องการของตัวเองไปด้วย ประกอบด้วยเหงื่อกายที่ไหลท่วมตัว ดิฉันก้มลงมองที่หว่างขามองเห็นหยดน้ำยืดย้อยลงพื้น ก็ยิ่งรู้สึกเสียววาบขึ้นมา แต่ดิฉันก็ก้มหน้าก้มตาขัดพื้นต่อไป ขัดต่อไปได้ซักพัก ดิฉันก็เห็นเจ้าหมีสุนัขพันธุ์ร็อตไวเลอร์หัวโจกของบ้านเดินเข้ามาคลอเคลียดิฉัน ดิฉันคุยทักทายกับมันตามปกติ แล้วดิฉันก็ทำงานต่อไป
ด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวผสมกับความอยาก ตอนนั้นกลิ่นกายของดิฉันคงจะตลบไปทั่วห้อง จมูกของเจ้าหมีคงได้กลิ่นกายคละกลิ่นความปรารถนาที่โชยออกมาจากรูสวาทของดิฉัน เจ้าหมีจึงเข้ามาคลอเคลียดิฉันไม่ห่าง ด้วยความที่ดิฉันใกล้ชิดกับสุนัขมาตลอด จึงไม่ได้เอะใจอะไร ก้มหน้าก้มตาขัดพื้นต่อไป ส่วนเจ้าหมีก็เดินวนรอบตัวของดิฉัน บางครั้งมันก็แลบลิ้นมาเลียที่สีข้างบ้าง ตรงที่แก้มบ้าง ความเสียวซ่านที่ดิฉันมีแต่เดิมก็ทวีขึ้นมา มันเริ่มเลียไปได้ซักพัก เห็นดิฉันไม่ว่าอะไรก็ยิ่งได้ใจ คราวนี้ลิ้นมันซนค่ะ มันเลียไปจนถึงแก้มก้นที่เปล่าเปลือยของดิฉัน ดิฉันเสียววาบขึ้นมาสุดขีด มือปล่อยแปรงขัดพื้น ฝ่ามือเกร็งแน่น ร้องครวญครางขึ้นมา
"ซี้ดส์ เจ้าหมี อุ๊ย ทำอะไร อย่าซนสิ นี่นายแกนะ"
ดิฉันร้องห้ามแต่ปาก แต่ตัวสิคะกลับขัดขืนลิ้นเจ้าหมีไม่อยู่เลย ตอนนี้ขัดพ้งขัดพื้นอะไรดิฉันไม่สนใจแล้วค่ะ โก่งก้นรอรับลิ้นเจ้าหมีอย่างเดียว ตอนนี้ส่วนหน้าของดิฉันแนบกับพื้นบ้าน บ่ากับมิอของดิฉันตกลงมารองรับน้ำหนักสะโพกที่กำลังโก่งงอนรอรับลิ้นสากๆของ เจ้าหมีไม่หยุด ปากร้องครวญไม่หยุดปาก ร้องบอกเจ้าหมีว่าเสียว ว่าเสียวไม่ขาดระยะ ส่วนก้นที่ก็ระดกสู้ลิ้นเจ้าหมีอย่างไม่ระย่อ
ดิฉันจำได้ว่าตอนนั้น เจ้าหมีเลียดิฉันนานมาก ลิ้นของหมานี่ทั้งใหญ่ ทั้งสาก แถมยังตวัดได้รวดเร็ว ตอนนี้ก้นดิฉันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายสุนัข ยิ่งตอนมันเลียปาดไปโดนแคมทุเรียนที่ล้นอูมไปด้านหลัง ดิฉันก็ได้แต่ร้องโอดโอยอย่างทนทรมาณ
"ซี้ดสสสสส์ เจ้าหมี แม่เสียว ทำไมเลียตูดแม่อย่างนั้น ซี้ดสสสส์"

ดิฉันเพลินไปกับลิ้นเจ้าหมีได้ซักระยะ ตอนนั้น อยู่ก็รู้สึกของน้ำหนักของเจ้าหมีกดทับตัวดิฉัน ด้วยอารามตกใจ ดิฉันจึงดิ้นพราดขึ้นมา แต่เหมือนทุกอย่างจะสายไปแล้วค่ะ สองขาหน้าของมันรัดเรือนกายดิฉันแน่น ยิ่งดินฉันดิ้น เล็บของมันก็ขีดข่วนตามราวนมและสีข้างของดิฉัน แถมมันยังส่งเสียงขู่คำรามออกมา เหมือนจะบอกดิฉันให้หยุดดิ้น ตอนนี้ความอยากง่านที่มีมาแต่เดิมหดหายไปหมด เหลือแต่ความกลัว ดิฉันหันหลังกลับไปมอง เห็นแต่ตัวเจ้าหมีมันกดทับดิฉันไว้ สะโพกเจ้าร่อนส่ายเหมือนหมาตัวผู้ที่พยามยามผสมพันธุ์กับหมาตัวเมีย ดิฉันรู้สึกได้ถึงลำเอ็นของเจ้าหมีที่กระเด้าสะเปะสะปะ เพราะยังหาเป้าหมายไม่เจอ
ตอนนี้ดิฉันพยายามเอี้ยวตัวไปดู แต่พอขยับตัวมากๆ เสียงเจ้าหมีก็เห่าขู่ใส่ดิฉัน ตอนนี้ก็ได้แต่นิ่งไว้ แต่ภาพหนึ่งที่ดิฉันจำได้ติดตา คือจังหวะที่มันกระเด้าอยู่นั้น ดิฉันเห็นท่อนลำสีแดงกล่ำช่วงโคนของเจ้าหมีแวบหนึ่ง ซึ่งขนาดของมันทำให้ดิฉันเสียวสันหลังวาบ เพราะลึงค์ของเจ้าหมีอวบล่ำเกือบเท่าข้อมือของดิฉัน พอพยายามเอี้ยวตัวไปดูแต่พอขยับตัวมากๆ เข้าเท่านั้นแหละเสียงเจ้าหมีก็เห่าขู่ใส่ดิฉัน ตอนนี้ก็ได้แต่นิ่งไว้ แต่ภาพหนึ่งที่ดิฉันจำได้ติดตา คือจังหวะที่มันกระเด้าอยู่นั้น ดิฉันเห็นท่อนลำสีแดงกล่ำช่วงโคนของเจ้าหมีแวบหนึ่ง ซึ่งขนาดของมันทำให้ความกลัวมันเกาะกินเข้าไปถึงหัวใจ เพราะภาพท่อนลำของเจ้าหมีอวบล่ำเกือบเท่าข้อมือของดิฉันทีเดียว ขนาดของมันทำให้ดิฉันถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ ตอนนี้ในใจคิดถึงภาพที่หมาตัวเมียติดเก้งกับหมาตัวผู้ และสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปคือดิฉันจะต้องโดนเจ้าหมีจับผสมพันธุ์เหมือนกับหมาตัวเมียที่ดิฉันเคยเห็นเหรอเนี่ย ยิ่งคิดถึงภาพลึงค์อันใหญ่รูปทรงประหลาดสีแดงๆ ของเจ้าหมีแล้ว ยิ่งทำให้ดิฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ ตอนนี้ไหนจะกลัวว่าโดนเจ้าหมีทำร้าย ไหนจะกลัวว่าโดนเจ้าหมาเอาลำบักอันใหญ่โตปักเข้ารูเสียวของตัวเอง แต่ดิฉันก็ทำอะไรไม่ถูกได้โก่งก้นสับสนในขณะที่เจ้าหมีก็กำลังกระเด้าสะเปะสะปะหารูของดิฉัน
ระหว่างนั้นเอง ขณะที่ดิฉันยังนึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไรต่อไป ดิฉันก็นึกไอเดียขึ้นได้เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าหมีเย่อจับดิฉันทำเมีย ดิฉันค่อยๆหุบขาตัวเองเข้ามา ตอนนี้ปลายลึงค์ของเจ้าหมีก็ทิ่มสะเปะสะปะมาโดนแก้มก้นดิฉันเสียส่วนใหญ่ และจังหวะที่ดิฉันหุบขาตัวเองแน่นนั้นเอง ดิฉันก็รู้สึกถึงความใหญ่โตของเจ้าหมีที่แทรกเข้ามาในหว่างขาดิฉันที่หนีบแน่น ท่อนกระบองสีแดงของเจ้าหมีมันเสียบเข้ามาที่ร่องหว่างขาโดยแนบกับพูสวาทของดิฉันอย่างพอดิบพอดี ตังดิฉันเองได้แต่หนีบขาแน่นด้วยกความกลัว

ตอนที่3 พยาบาลกับหมา : โดนเข้าจังเบอร์
เจ้าหมีดูเหมือนจะคิดว่าได้สมสู่กับเพศเมียอย่างที่มันต้องการ มันยิ่งรัดตัวดิฉันแน่น กระเด้าลึงค์เข้าออกดิฉันไม่หยุด น้ำจากรูของดิฉันที่ชโลมมาแต่เดิมก็หล่อลื่นท่อนขาของดิฉันเป็นอย่างดีประกับกับท่อนเอ็นของหมาที่สีกับปากรูเสียวดิฉันมาอย่างต่อเนื่อง มันก็ทำให้ดิฉันก็เริ่มรู้สึกเสียวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

"อูยยสส์ เจ้าหมี ทำไมมาทำกับแม่อย่างนี้"

ตอนนี้ดิฉันเริ่มเสียวสยิวกับการกระเด้าของสุนัข ยิ่งตัวเองไม่เคยผ่านการร่วมรักมานาน ยิ่งทำให้อารมณ์อยากของดิฉันปะทุขึ้นอย่างรุนแรง ขาหนีบเอ็นของเจ้าหมีแน่นขึ้นเพื่อสัมผัสกับท่อนกระบองยักษ์สีแดงของมันให้มากขึ้น ตอนนี้ในใจของดิฉันเริ่มรู้สึกโลเล อยากลองให้ท่อนลึงค์ของเจ้าหมีปักเข้ารูสวาทของดิฉันดูซะแล้ว แต่อีกใจหนึ่งก็ค้านขึ้นว่าจะยอมลดตัวให้โดนหมาของตัวเองจับทำเมียได้อย่างไร

ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มค่ะ ใจนึงก็อยาก ใจนึงก็กลัว เจ้าหมีสาวกระบองเนื้อเข้าออกแรงๆ จนทำให้ดิฉันเผลอกางขาออก เอ็นยักษ์ของเจ้าหมีก็หลุดออกจากหว่างขาดิฉัน แต่จังหวะที่มันแทงเข้ามาใหม่น่ะสิคะ คราวนี้มันแทงตรงเข้ารูของดิฉันอย่างพอดิบพอดีเลย

"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ดิฉันแหกปากร้องขึ้นมา

ตอนนี้ดิฉันร้องได้คำเดียวก็พูดอะไรออกมาไม่ออกอีก เพราะจุกเต็มท้องน้อยไปหมด ทั้งจุก ทั้งเจ็บ เจ้าหมียัดลึงค์ลำโตๆของมันเข้ามาได้ครึ่งลำเพราะความคับแน่นของรูสวาทของดิฉัน มันพยายามกระเด้าเอ็นของมันเข้าลึกในรูเสียวของดิฉันอีก เจ้าหมีดันเอ็นเข้ามาในร่างกายของดิชั้นมากขึ้น...มากขึ้น จนกระทั่งลึงค์ของเจ้าหมีเข้ามาในรูเสียวดิฉันจนเกือบมิดด้ามเลยทีเดียว ตอนนี้แหละค่ะเจ้าหมีกระเด้าลำเอ็นใส่รูเสียวของดิฉันเร็วมาก เสียงเจ้าหมีหอบหายใจแฮ่กๆ แล้วก็ออกแรงกระเด้าส่งเอ็นเข้าออกรูเสียวของมนุษย์ที่เป็นเจ้านายตัวเอง มันทำให้ดิชั้นถึงกับสิ้นเรี่ยวแรงได้แต่นอนแนบกับพื้นแล้วโก่งก้นรอรับความเป็นผัวของเจ้าหมีได้อย่างเดียวเท่านั้น ลำกระบองของเจ้าหมีมันร้ายกาจเหลือเกิน เป็นแค่สัตว์หน้าขนแท้ๆ แต่ก็ทำเอาดิชั้นหน้ามืดตาพร่าแหกปากร้องลั่นบ้านเพราะน้ำแตกติดๆ กันทีเดียวเชียวค่ะ

ตัวดิฉันน้ำแตกสุขสมไปแล้วก็จริงแต่เจ้าหมีก็ยังกระเด้ารูสวาทของดิฉันต่ออย่างเมามันส์ ตอนนี้มันเอาหัวแนบกับแผ่นหลังดิฉันแลบลิ้นยาวหายใจเสียงดัง ดิฉันซึ่งนอนหมดเรี่ยวแรงไปแล้วจะทำอะไรได้อีกล่ะคะ นอกจากโก่งก้นรอรับลึงค์ของเจ้าหมีอย่างจำยอม พร้อมกับพยายามขมิบรูสวาทเพื่อพยายามทำหน้าที่ตัวเมียที่ดีให้กับมัน

แต่ว่า...มันไม่จบแค่นี้น่ะสิคะ ทันใดนั้นดิฉันรู้สึกได้ถึงก้อนเนื้อขนาดใหญ่ที่กำลังดันเข้ามาในร่องรูดิฉั น ดิฉันรู้สึกได้ถึงคับแน่นที่ปากรูเสียวซึ่งกำลังพยายามอ้าอมก้อนเนื้อขนาดใหญ่ แล้วดิฉันก็นึกได้ถึงภาพหมาติดเป้งที่ดิฉันเคยเห็นมันทำให้รู้ดีว่าดิฉันกำลังจะตกอยู่ในสภาพเดียวกับหมาตัวเมียพวกนั้นที่โดนหมาตัวผู้อัดลูกหมากที่อยู่ตรงฐานลึงค์เข้าไปในรูเสียวของเพศจนติดกันแน่น....

เจ้าหมีกระเด้าไปสักพัก ก้อนลูกหมากของมันก็ค่อยๆชำแรกเข้าโพรงสวาทดิฉันอย่างยากเย็น ตัวดิฉันซึ่งไม่มีทางเลือกก็ได้แต่ร้องครวญครางด้วยความทรมาณที่เจ้าหมีมันยัดเยียดมาให้ ทำได้แค่พยายามขยับสะโพกเพื่อเพิ่มความสะดวกให้เจ้าหมีมันยัดลูกหมากเข้ารูดิฉันให้ง่ายขึ้น เผื่อดิชั้นจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาณจนเกินไปนัก ความกดดันที่รูสวาทของตัวเองก็เพิ่มขึ้นเป็นลำดับ จนในที่สุดส่วนที่กว้างที่สุดของลูกหมากอันโตของเจ้าหมีก็ชำแรกเข้าไปในมดลูกของดิชั้น...

...ผลุบ...

ตอนนี้ ดิฉันโดนเจ้าหมียัดท่อนเอ็นเข้ารูเพศเมียเช่นดิชั้นอย่างสมบูรณ์ ลำบักรวมทั้งก้อนลูกหมากมันปักแน่นในรูเสียวของดิชั้นแน่นซะจนทำให้ดิชั้นรู้สึกเหมือนตัวจะฉีกขาดซะให้ได้ สะโพกของดิฉันเองตอนนี้คลึงไปมาเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้กับตัวเอง แล้วตัวดิชั้นก็สะอึกสะอื้นด้วยความเสียวที่ท่วมท้นขึ้นมา ส่วนเจ้าหมีก็ได้แต่กระเด้าสั้นๆ เพราะทั้งท่อนลำทั้งลูกหมากของมันฝังในรูเสียวของดิฉันแน่นซะปานนั้น ตอนนี้เอง ความอึดอัดที่ผัวต่างสปีชีส์มันประเคนให้นั้นก็ทำเอาดิฉันถึงจุดสุดยอดน้ำแตกไปอีกครั้งเลยค่ะ

ดิฉันนอนหอบหายใจเหนื่อยได้สักพัก ดิฉันก็สะดุ้งโหยงขึ้นมาอีก เพราะรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆของเจ้าหมีที่พุ่งฉีดกระทบปากมดลูกของดิฉัน เจ้าหมีฉีดน้ำอสุจิเข้ามาในรูเสียวดิฉันนานมากค่ะ ดิฉันก็น้ำแตกติดๆกันไปเพราะน้ำอสุจิเจ้าหมีที่ฉีดเข้ามา ดิชั้นเองต้องก้มมองดูลอดหว่างขา เห็นน้ำข้นเหนียวซึมออกจากปากรูสังวาสที่อมเอ็นของเจ้าหมีแน่น น้ำของเจ้าหมีมันเยอะมากเลยค่ะ อัดเต็มเข้ารูเสียวของดิฉันไม่พอยังไหลเยิ้มหล่นลงพื้นไปหมด ดิฉันมองดูภาพรูสวาทตัวเองที่โดนลึงค์หมาปักแน่นอย่างสมเพชตัวเองที่ต้องมาตกเป็นเมียของหมาที่ตัวเองเลี้ยงดูมากับมือแถมยังโดนมันเย่อจนน้ำแตกตะกายสวรรค์ไปนับครั้งไม่ถ้วน

ตอนที่3 พยาบาลกับหมา : ยอมเป็นเมีย
ส่วนเจ้าหมี พอน้ำแตกสมใจก็ค่อยๆ ขยับตัว กลับตัวลงไปยืนข้างล่างแต่ลึงค์หมาของมันก็ยังปักรูเสียวดิฉันแน่นอยู่เหมือนเดิม ดิฉันต้องนอนแนบแก้มราบไปกับพื้นแต่ก้นยังโก่งโดนเอ็นของเจ้าหมีปักซะแน่น ตาก็มองไปยังตู้กระจกข้างๆ เห็นภาพตัวเองนอนเปลือยเปล่า หน้าแนบกับพื้นแบบหมดท่าต้องโก่งก้นติดกับก้นเจ้าหมีแน่น ส่วนเจ้าหมีนั้นยืนคอตั้งตรงเหมือนกับว่าภูมทิใจนักหนาที่มันกำหราบเจ้านายมันเองได้

แล้วตอนนี้เองดิฉันก็ตระหนักได้ทันทีว่า ดิฉันไม่ใช่นายมันอีกแล้ว กลับกันเสียอีก มันนี่แหละเป็นเจ้านายของดิฉัน

ขณะที่ดิฉันกำลังติดเป้งกับเจ้าหมีอยู่นั้น อยู่ๆ เจ้าหมีก็ขยับตัว ลากดิฉันไปที่ประตูทางออกสวนหน้าบ้าน ดิฉันแรกๆ ก็พยายามขัดขืน แต่เรี่ยวแรงก็หายไปกับการผสมพันธุ์กับเจ้าหมี แม้ดิชั้นจะพยายามเต็มที่เอามือคว้ากับวงกบประตูบ้านก็แล้วแต่เจ้าหมีก็ยังออกแรงดึงตัวดิฉันโดยไม่อ่อนข้อให้กับตัวเมียเช่นดิชั้นเลย ก้อนลูกหมากของเจ้าหมีดึงรั้งกับรูเสียวที่รัดแน่นจนดิฉันรู้สึกเจ็บ คราวนี้ดิฉันเลยเป็นฝ่ายยกธงขาว ยอมให้เจ้าหมีนายตัวใหม่ของดิฉันถูลู่ถูกังตัวเมียตามใจชอบ ดิฉันค่อยๆ คลานถอยหลังตามเจ้าหมี ตอนนี้เม็ดสวาทของดิฉันก็เสียดสีกับก้อนลูกหมากของมันเพิ่มความเสียวซ่านยิ่งขึ้น....ยิ่งขึ้นไปอีก

พอเจ้าหมีลากดิฉันไปถึงหน้าบ้าน ตอนนี้ดิฉันตัวโล่งโจ้งรูเสียวก็ติดกับลึงค์ของเจ้าหมีแน่น คลานกันกลางแจ้งคลานถอยหลังตามเจ้าหมีอย่างศิโรราบ โชคดีที่บ้านดิฉันมีรั้วกำแพงสูงและรอบๆก็ห่างไกลจากบ้านหลังอื่นอยู่มาก แต่ถึงอย่างนั้น ดิฉันก็ยังรู้สึกอับอายที่โดนสัตว์อย่างสุนัขเอาดิฉันมาประจานกลางแจ้งอย่าง นี้ เพราะสายตาของสุนัขตัวอื่นๆ อีกสิบคู่ ต่างจ้องดูการประจานของเจ้าหมีไม่วางตา ตอนนี้ ดิฉันทั้งอายที่โดนกระทำเหมือนกับสิ่งไร้ศักดิ์ศรี โดนหมาจับทำเมียแถมยังเอามาประจานให้เพื่อนหมาของมันดู เจ้าหมีทำท่าเหมือนกับบอกว่าให้ดูอีนี่สิ ตอนนี้มันไม่ใช่เจ้านายเราอีกแล้ว มันเป็นแค่ตัวเมียตัวใหม่ที่ได้มา

แต่ดูเหมือนความรู้สึกอาย ความรู้สึกไร้ศักดิ์ศรีกลับทำให้ดิฉันอยากง่านยิ่งขึ้น ดิฉันรู้สึกได้ถึงรูที่ขับหยาดน้ำเสียวออกมาไม่ขาดสาย ตอนนี้ดิฉันเอาหน้าก้มกับพื้นดินโก่งก้นบดเบียดกับลูกหมากของเจ้าหมีบรรเทาความเสียวซ่าน ยิ่งเห็นสายตาของสุนัขตัวอื่นๆ ดิฉันก็ยิ่งรู้สึกเสียววาบๆในโพรงสวาท มาถึงตอนนี้แล้วดิฉันไม่คิดอะไรอีกแล้ว ได้แต่กระดกก้นขมิบรูเสียวรัดรึงก้อนลูกหมากเจ้าหมีอย่างเพลิดเพลิน จนดิฉันสำเร็จความใคร่ตะกายสวรรค์เสียวไปอีกครั้งนึง

สักพักที่ดิฉันถึงจุดสุดยอด ดิฉันก้มหน้ากับพื้น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็หวนเข้ามา รู้สึกสมน้ำหน้าที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับลิ้นเจ้าหมีแต่แรก จนเสียท่าโดนมันเอาลึงค์ทะลวงรูเสียวโดนเอามาประจานทำเหมือนดิฉันไม่ใช่คน เป็นเพียงแค่หมาตัวเมียตัวหนึ่งเท่านั้น คิดได้เท่านั้นดิฉันก็ร้องไห้ออกมา แล้วสักพักลึงค์ยักษ์ของเจ้าหมีก็เริ่มออ่อนตัว แรงดึงของน้ำหนักดิฉันดึงร่องรูให้หลุดจากก้อนลูกหมากของเจ้าหมีได้ในที่สุด แต่พอดิฉันพลิกตัวขึ้นมานอนหงายทั้งคราบน้ำตาเท่านั้นแหละค่ะ เจ้าหมีก็รีบมาคร่อมตัวดิฉันที่นอนหงายตัวเปลือยอย่างนั้น ดิฉันเข้าใจได้ทันทีว่า นี่เป็นสัญลักษณ์ของการข่มเพื่อให้ดิชั้นยอมรับเจ้าเหมีเป็นจ่าฝูงของตัวเอง เป็นพฤติกรรมตามประสาสัตว์เช่นสุนัข มันทำอย่างนี้เพื่อจะประกาศว่ามันนี่แหละเป็นนายใหญ่ของบ้านหลังนี้ ส่วนดิฉันเป็นเพียงตัวเมียตัวหนึ่งที่ต้องอยู่ใต้อาณัติของมัน

ดิฉันหอบนอนหอบหายใจอยู่ รู้สึกถึงน้ำอสุจิของเจ้าหมีที่ไหลล้นออกมาจากร่องรู ความรู้สึกสุขสมที่เจ้าหมีมอบให้หลังจากที่ดิฉันห่างหายมาเป็นเวลานานก็เริ่มทับถมความรู้สึกผิดชอบชั่วดี เซ็กส์ที่สะใจที่ดีที่สุดที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำให้มาก่อน ดิฉันจึงเริ่มยอมรับที่จะเป็น “ตัวเมีย” ตัวหนึ่งของบ้านหลังนี้ ยอมรับความเป็นจ่าฝูงของเจ้าหมี ดิฉันเห็นท่อนลึงค์สีแดงๆของเจ้าหมีที่แม้จะลดขนาดลงไปแล้ว ก็ยังมีความยาวเกินคืบมือของดิฉัน ดิฉันค่อยๆ เลื่อนตัวลงไปใกล้ชิดกับท่อนลำของเจ้าหมียิ่งขึ้น เอามือค่อยๆจับและลูบคลำ ดิฉันก็ตกลงใจที่ปรนนิบัติทำความสะอาดลำลึงค์ให้เจ้าหมี อย่างที่สุนัขทั้งหลายทำกัน แต่ดิชั้นมั่นใจว่าเจ้าหมีต้องไม่เคยเจอใครใช้ปากทำรักให้เช่นดิชั้นแน่ๆ ค่ะ

ดิฉันใช้ศอกดันพื้นแล้วค่อยๆยกตัวขึ้นเพื่อให้ปากอ้าอมเอ็นของเจ้าหมี ดิฉันใช้ริมฝีปากรูดน้ำเมือกที่ผสมทั้งน้ำจากรูของดิฉันและน้ำอสุจิของเจ้าหมีที่ผสมปนเปคละเคล้ากัน ดิฉันทั้งดูดทั้งเลียเพราะเกรงว่าเอ็นของเจ้าหมีจะมีคราบกามของเราติดอยู่ แต่ดูเหมือนยิ่งดิฉันดูดเลียเท่าไหร่ ลึงค์ยักษ์ของเจ้าหมีกลับเริ่มขยายขนาดขึ้น น้ำเมือกใสๆ เหนียวๆ ของมันเริ่มฉีดออกมาเข้าโพรงปากดิฉัน ดิฉันก็กลืนกินเข้าไปอย่างไม่รังเกียจ

สรุปโดยรวม คือสนุกดี แต่ตอนละ9บาทมันแพงไปจริงๆ

>>69 คุ้น ๆ ว่าเคยเห็นในเว็บเรื่องเสียวว่ะ....

>>61-69 ถ้ามึงไม่ว่างจริงจนถึงขนาดพิมพ์ตามได้จนครบทุกตัวอักษร มึงก็เจ้าของนิยายละวะ
ขอแหกปากดังๆสักครั้งในชีวิต... "เชี้ยไรเนี้ย!!!!!!?"

สุดท้ายก็ต้องระเห็จกลับมาเพราะไม่มีใครเล่นด้วย อนาถาจริงๆ

แต่ที่กูสงสัยคือมันไปก๊อปนิยายขายตอนเขามาได้ยังไงมากกว่า ถ้านั่งพิมพ์เองก็สุดในความพยายาม จะป่วนโม่งต้องลงทุนขนาดนี้เชียว ว้าวซ่า

>>69 กูอยากบอกว่ามึงลงผิดมู้ว่ะ เพราะมู้ Fictionlog มันอยู่ข้างล่าง อีกอย่างที่มึงเอามาลงมันไม่ใช่สับ แต่เป็นก๊อบเนื้อหามาวางแล้วเขียนความเห็นต่อเรื่องของมึง

เรื่องเสียวใน FL ส่วนมากคุณภาพไม่สูงนัก เรื่องนี้ก็ tell มากไปอ่านแล้วไม่ค่อยเกิดอารมณ์ พ่วงมากับเฟติสเอากับสัตว์อีก มันทำให้คนทั่วไปเขา Turn-off ว่ะ

สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นประสบการณ์ตรงของแอมเองนะคะ แอมเป็นคนที่ชอบ SMมานานแล้วเวลาดูหนังแล้วเห็นฉากที่นากเอกโดนมัดโดนปิดปากแล้วเกิดอารมณ์อย่างบอกไม่ถูกยิ่งได้ดูหนัง av ของญี่ปุ่นที่นางเอกโดนมัดทั้งชุดสาวอ๊อฟฟิซหรือชุดชั้นใน โดนถ่างขาโดนอุดปากด้วยบอลแก๊ก แล้วก็รุม ลูบคลำหลายๆมือโดนทรมานด้วยไข่สั่นที่เม็ดเสียวหลายๆอันพร้อมๆกันและควยปลอมยัดในร่องแค่นี้ก็เสียวสุดๆแล้ว แอมไม่ค่อยมีอารมณ์กับเซ็กส์แบบธรรมดาเท่าไหร่(ที่ไม่มีการมัด ไม่มีการทรมานนางเอกก่อน) ก็ว่าตัวเองแปลกเหมือนกันหลายๆคนเป็นแบบนี้มั้ยคะ ที่จะเล่านี่เพิ่งเกิดขึ้นสัปดาห์ที่แล้วเองค่ะตอนนี้นึกถึงก็ยังเสียวอยู่เลย เลยอยากระบายให้ฟัง 555 แอมได้แชทกับคนในเวปบอร์ดfetish thai นี่แหละ คุยๆไลน์กันแล้วรู้สึกว่าโอเค น่าจะชอบแบบเดียวกันคือแอมย้ำกับเค้าว่าขอไม่มีเซกส์ (แอมมีแฟนแล้ว) และขอไม่เป็นถึงขนาดนายกับทาสกันไม่ต้องเรียกแบบเหยียดหยามกันมาก เป็นเพื่อนกันดีกว่าแต่ถ้าสั่งอะไรแอมจะเชื่อฟังและทำตามหมด ซึ่งเค้าก็โอเคเรียกเค้าว่าแมนแล้วกันนะคะ พอคุยกันได้ซักพักแอมก็อยากเจอเพราะเป็นครั้งแรกที่ทำอะไรแบบนี้ด้วย ตื่นเต้นมากๆ

ตอนแรกแมนจะให้แอมใส่กระโปรงสั้นๆบานๆไม่ใส่กางเกงในมาเลย จะได้ให้แอมไปนั่งยองๆซื้อของที่ตลาดนัดแต่แอมยังไม่กล้าขนาดนั้น แมนเลยให้ใส่จีสตริงไปก่อนแต่ย้ำว่าเอาตัวที่บางและเซ็กซี่ที่สุด อันนี้แอมโอเคค่ะ ชอบใส่จีสตริงอยู่แล้วแล้วก็ใส่รองเท้าส้นสูงนิดนึงจะได้ดูเซ็กซี่แอมก็นัดเจอแมนที่ห้างๆนึงตอนเดินทางไปแอมใส่กางเกงออกไปก่อนแล้วค่อยไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำห้างกลัวโดนล้วงตั้งแต่ในรถไฟใต้ดิน 55555 พอไปถึงก็ไปห้องน้ำที่ใกล้ร้านที่สุดแล้วก็เปลี่ยนเป็นกระโปรงสีฟ้าผ้าลื่นๆบางๆ ตามที่แมนสั่ง แล้วก็ใส่เสื้อผ้าชีฟองแขนกุดสีขาว ใส่เสื้อคลุมนิดนึงจะได้ไม่โป๊มากจนผิดสังเกตตอนเดินออกมาอายแทบแย่ ไปถึงร้านก็เจอแมนนั่งรออยู่แล้วแมนตัวจริงดูตัวใหญ่กว่าในรูปเยอะ คงอุ้มแอมได้สบายๆ อิอิเจอกันก็ทักทายกันตามธรรมเนียม แล้วแมนก็สั่งน้ำให้แอมตอนนั้นเขินมากไม่ค่อยกล้ามองหน้าแมน ทั้งที่ตอนคุยไลน์นี่กล้ามาก 5555 เลยแกล้งดื่มน้ำไปไม่ค่อยพูดอะไรดื่มไปแป๊บนึงแมนก็กระซิบว่าไปที่รถกันเถอะ จะตรวจการบ้านได้ยินแค่นี้แอมก็เสียวแล้วค่ะ แต่ก็แกล้งเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยบอกว่าขอกินน้ำให้หมดก่อน แมนเลยบอกว่าถ้าหิวน้ำมากเด๋วจะให้กินน้ำของแมนซะเลยได้ยินอย่างงี้แอมเลยลุกเลย เด๋วจะโดนทำโทษยาวเราก็เดินไปที่จอดรถกันระหว่างเดินแมนก็กระซิบว่ากระโปรงสั้นจัง แอมได้ยินก็เขินเลยค่ะเดินตัวห่อๆกลัวโป๊แต่แมนเค้าก็ช่วย เอาตัวมาเดินบังไว้ข้างหลังให้ค่อยยังชั่วหน่อย รถของแมนจอดห่างจากคันอื่นๆพอสมควร แต่ไม่เปลี่ยวมากเพราะยังเป็นกลางวันแต่รถแมนก็ติดฟิลม์ทึบมากอยู่ดี ค่อนข้างเซฟ พอเข้ารถแมนก็สตาร์ทรถ เปิดแอร์แล้วก็หันมาบอกว่า แอมตัวจริงน่ารักกว่าในรูปนะ อยากตรวจการบ้านเร็วๆแล้วขอดูหน่อย แอมก็เขินซิคะ มาขอดูตรงๆอย่างงี้เลยแกล้งหันไปอีกทาง แต่แมนไม่สนใจค่ะเอามือเลิกกระโปรงขึ้นมาเลย แอมก็เอามือมาขวางพอเป็นพิธีจนแมนดุว่าจะให้ดูดีๆมั้ยแอมถึงเริ่มกลัวเอามือออก แมนก็เปิดกระโปรงแอมขึ้นแล้วก้อเอาชายมาเสียบไว้กับขอบเอว เห็นจีสตริงแอมเต็มๆเลยวันนั้นแอมใส่จีสตริงลูกไม้อย่างบาง สีชมพูอ่อน เตรียมโกนขนมาเรียบร้อย(เพราะแมนสั่ง) ก็เลยเห็นกลีบเกือบจะเต็มๆเพราะจีสตริงบางมากๆ

แมนดูแล้วก้อยิ้มเล็กๆบอกให้แอมอ้าขา แอมก็งง แมนเลยย้ำให้แอมยกขาขึ้นมาบนเบาะรถแล้วแหกออกแมนอยากดูเต็มๆ แอมฟังแล้วขนลุกเลย แต่ก็ทำตาม พอยกขาขึ้นมาถึงเห็นว่าจีสตริงมันเข้าไปอยู่ในกลีบ สายด้านหลังนี่ก็โดยรั้งซะแน่นมากๆกลายเป็นหีแอมดูอูมไปเลยแล้วแมนก็เอานิ้วมาเขี่ยๆที่ร่องของแอมที่มีจีสตริงกั้นอยู่ แอมหลับตาปี๋เลยแมนไม่หยุดแค่นั้นค่ะ เอานิ้วกรีดตามร่องแอมสองสามทีแล้วก้อเอานิ้วสอดเข้าไปในร่องด้วย แอมนี่เสียวสุดๆแมนยิ้มๆแล้วพูดประมาณว่าแค่นี้ก็น้ำเยิ้มแล้วหรอ แล้วจะทนได้ทั้งวันมั้ยเนี่ยแต่ตอนนั้นแอมไม่ได้ฟังแล้วค่ะ หน้าร้อนผ่าวข้างล่างก็น้ำเยิ้มเหมือนที่แมนว่าจริง จีสตริงเปียกเป็นดวงแล้ว จนแอมต้องบอกว่าพอแค่นี้เถอนะแอมเสียวมากแล้วเดี๋ยวจะเสร็จก่อน แต่แมนไม่หยุดค่ะแมนหันไปข้างหลังแล้วหยิบอะไรมาด้วย พอพลิกกลับมาแอมก็เห็นไข่สั่นไร้สายอันสีชมพูอยู่ในมือแมนแอมนี่ตาโตเลยค่ะ ไม่นึกว่าจะโดนเลย แต่แมนยังไม่ยัดใส่ไปในร่องแอมค่ะแมนเปิดสั่นแล้วก็เอาไปถูตรงหัวนมแอมก่อน แอมเสียวมากๆนึกว่าแมนจะไม่สนใจหน้าอกแอมแล้วพอเขี่ยหัวนมขวาได้ซักสองนาทีก็เลื่อนไปที่หัวนมซ้าย อีกมือนึงก็บี้ที่เม็ดเสียวแอมเพราะรู้ว่าแอมชอบ ตอนนั้นแอมจะไม่ไหวแล้ว เสียวมากๆเสียงสั่นๆขอร้องให้แมนหยุดแต่แมนก็ไม่สนใจจนแมนเอานิ้วเขี่ยติ่งแอมจนหนำใจแล้วก็เอาไข่สั้นมาบี้ที่จีสตริงแอนตรงเม็ดเสียวพอดี ถึงตอนนี้แอมทนไม่ไหวแล้วค่ะ โดนไปแค่สองสามนาทีก็ถึงแล้ว ร่องแอมกระตุกและตอดแรงมากพอแมนเห็นแอมเสร็จก็ยิ้ม แมนบอกเมื่อกี้อึดอัดมากเพราะควยแมนแข็งจนคับกางเกงไปหมดแล้ว แอมก็ทำเป็นค้อนๆงอนๆไปตามเรื่อง 5555

แต่มันยังไม่จบแค่นี้ค่ะพอจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเสร็จแมนก็บอกว่า เรายังต้องไปเดินห้างกันต่อนะตอนนั้นแอมเริ่มเหนื่อยละ (เพิ่งถึงจุดมา + ตื่นเต้นมากๆ) แต่ก็ต้องไปแน่นอนว่าแมนไม่ให้แอมเดินไปตัวเปล่าแน่ค่ะ แมนสั่งให้แอมใส่จีสตริงบางๆตัวเดิม(ที่ตอนนี้มันยิ่งบางเพราะเปียก)แล้วยกขาขึ้นบนเบาะแล้วก็อ้าออกเหมือนที่ทำเมื่อกี้แล้วแมนก็เอาไข่สั่นไร้สายเมื่อกี้ค่อยๆยัดไปในร่องแอม แอมเสียวอีกแล้วดีที่เข้าง่ายหน่อยเพราะร่องยังแฉะอยู่พอยัดเสร็จแอมเตรียมจะเปิดประตูแมนก็บอกว่าจะไปไหน ยังไม่เสร็จเลยแมนสั่งให้แอมไปที่เบาะหลังแล้วหันก้นมา แอมได้ยินก็กรี๊ดเลยค่ะมันคือตัวสั่นที่ไว้ใส่ประตูหลังนั่นเอง แต่แอมยังไม่เคยเลย รูหลังยังซิงอยู่เลยขอร้องแมนว่าไม่ไหวจริงๆเด๋วเจ็บ จนแมนใจอ่อนเปลี่ยนมาเป็นไข่สั่นไร้สายอีกอันที่เรียวและเล็กกว่าอันข้างหน้า (โอ๊ยตายแมนมีของเล่นเยอะมากกกกก) แอนใส่อันนี้ก็ยังฟิตๆอยู่ดี แต่ก็ดีกว่าอันเดิมมาก 555

พอเสร็จครั้งนี้เราก็ลงจากรถและไปเดินห้างกัน ด่านแรกก็เจอเลยค่ะตอนกำลังจะเข้าลิฟท์ อยุ่ดีๆไข่ที่อยู่รูหน้าก็สั่น ค่อยๆแรงขึ้นด้วยแอมหันไปมองแมนที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ในลิฟคนก็แน่น แอมอายมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ต้องกัดริมฝีปากตลอด ลุงข้างๆคงงงว่ายัยนี่เป็นอะไร พอถึงชั้นที่เราจะไปกินข้าวไข่ก็หยุดสั่น แอมได้พักแป๊บนึง เราเลือกร้านที่มีเบาะตรงผนังร้านให้นั่งข้างๆกันเป็นโต๊ะมุมห้องข้างในที่อยู่ลึกเหมือนกัน

ตอนสั่งอาหารแมนก็มานั่งข้างๆแอมแล้วก้อพยายามล้วงหีแอม จนแอมต้องคอยปัดมือแมนออกเพราะอายพนักงานกลัวเค้าเห็นเด๋วเค้าจะเชิญออกไป 5555 พอสั่งเสร็จก็เอาอีกแล้วค่ะ แมนทำเป็นล้วงกระเป๋าแล้วไข่ที่รูหน้าของแอมก็สั่นอีกแล้วครั้งนี้เสียวกว่าตอนในลิฟอีกเพราะมีคนในร้านเยอะเหมือนกัน โต๊ะข้างๆก็อยุ่ติดกันเลยแมนก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเดิม ไข่ก็สั่นแรงขึ้นเรื่อยๆจนแอมรู้สึกว่าน้ำมันจะไหลลงมาเลอะเบาะที่ร้าน เลยบอกให้แมนพอก่อนแต่แมนก็ไม่หยุดอยู่แล้ว มาทำเป็นลูบขาอ่อนแอมช้าๆ ยิ่งทำให้เสียวเข้าไปอีกแอมเสียวหน้าแดงงี้ไปเรื่อยๆจนได้ระฆังช่วยชีวิต พนักงานเสริฟยกอาหารมาพอดีแมนถึงยอมปิด แต่ตอนนี้แอมก็กินอะไรไม่ลงแล้วค่ะ เสียวมาก เลยกินไปแค่นิดเดียว(ปกติจานนึงไม่พอ 555) แมนยังมาแกล้งถามอีกว่าไม่หิวหรอ แอมก็ได้แต่ค้อนค่ะ ทำไรไม่ได้จนตอนจ่ายตังต์แล้วและจะกลับ แมนก็ดึงมือแอมไปกุมตรงเป้าเค้ารุ้สึกเลยว่ามันตึงและคับมาก

พอเสร็จอาหารคาวแมนก็ยังไม่ให้กลับค่ะให้ไปกินไอติมต่อ ปกติแอมจะไม่ปฏิเสธ 555 แต่ตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ สุดท้ายแมนก็บังคับจูงมือแอนให้เดินตามไปจนได้ ร้านไอติมชื่อดังนี้ทุกคนคงรู้ซึ้งถึงความหนาวปกติก็เย็นอยู่แล้ว ยิ่งกินไอติมและน้ำเย็นที่ทางร้านเสริฟแล้วยิ่งเข้าไปอีกเข้าไปนั่งนี้รู้สึกเลยค่ะว่าหัวนมตั้งเลยแอมหนาวเลยกอดอกจนแมนบอกว่าเด๋วครั้งหน้าจะให้โนบรา แอมถึงเอาแขนลง (กลัวแว้ว)เราก็มานั่งกันที่เบาะโซฟาเหมือนเดิม (ทำไมโชคเข้าข้างแมนอย่างงี้ !!!)
ทีนี่ยังไม่ทันจะสั่งเลยค่ะไข่สั่นอีกแล้ว แต่ทีนี้เป็นรูหลัง !! เสียวกว่ารูหน้ามากๆแมนเห็นหน้าแอมไม่ค่อยไหวเลยหยุด พอพนักงานมารับออร์เดอร์ก็งานเข้าอีกครั้งคราวนี้แมนเปิดพร้อมกันทั้ง 2 รู แล้วก็แกล้งแอม สั่งไอติมแบบออฟชั่นเยอะๆเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี่ ไม่เอาโน่นจะเอานี่ น้องเค้าก็ต้องทวนรายการแอมงี้จะตายให้ได้ น้องเค้าคงงงว่าเป็นอะไร ทำไมแอมนั่งเงียบๆแมนถามอะไรก็อือๆตลอดพอน้องเค้าไปแล้วแมนถึงปิดไข่สั่นทั้ง 2 อัน ถึงตรงนี้แอมเริ่มยอมรับชะตากรรมตัวเองละ 555ทำอะไรไม่ได้นอกจากเตรียมใจระหว่างกินไอติมแมนก็เปิดไข่ทั้ง 2 อันสลับกัน สั่นแรงบ้างเบาบ้างเปียกจนไม่รุ้จะเปียกยังงัยแล้วค่ะ ได้แต่หนีบขาไว้ กลัวน้ำแตกไปเลอะเบาะเค้า

พอกินไอติมเสร็จ ตอนแรกแมนจะพาไปดูหนังต่อ แต่แอมบอกว่าวันแรกขอแค่นี้เถอะแอมไม่ไหวแล้ว ตอนแรกแมนไม่ยอมแต่แอมก็พยายามหว่านล้อมว่าครั้งหน้าจะได้มีอะไรมาเล่นกันอีกงัย แมนถึงยอม (ค่อยยังชั่ว)พอไปถึงรถแมนก็ให้แอมอ้าขาออกเหมือนเดิม เปียกมากจริงๆ คือจีสตริงนี่ชุ่มไปหมดแล้วแมนก้มลงไปเลียนิดนึงแอมตกใจมากเพราะไม่นึกว่าแมนจะกล้าเลียในรถเลยแมนบอกว่าอยากลองชิมน้ำของแอนดู แล้วแมนก็ดึงไข่จากรูหน้าออกมาตอนที่ไข่ถูกดึงผ่านกลีบนี่เสียววาบเลยค่ะ ออกมานี่เยิ้มมากแล้วก็เอาไข่รูหลังออกเช่นกัน แมนบอกว่าครั้งหน้าจะใช้ไข่ใหญ่กว่านี้กับรูก้นแอม(กรี๊ดดดด)  ถึงตอนนี้แมนบอกว่าเอากางเกงในมาให้แอมเปลี่ยนด้วยเห็นว่าวันนี้เป็นเด็กดีทำตามคำสั่ง (ก็แหงสิ ถ้าไม่ทำก็โดนสิคะ 5555) ตอนแรกแอมก็ดีใจนึกว่าจะเป็นกางเกงในเต็มตัวธรรมดา จะได้ไม่วาบหวิวแล้ว แต่ผิดเลยค่ะแมนหยิบมาเป็นกางเกงจีสตริงแบบเป็นสายเดี่ยวทั้งเส้นสีขาว แบบไม่มีสามเหลี่ยมข้างหน้าไม่ให้ปิดอะไรเลย แล้วจะใส่ทำม้ายยยย แอมเห็นก็ค้างเลยบอกว่าไม่กล้าใส่หรอกไม่เคยใส่มาก่อน แต่แมนก็บังคับเหมือนเดิมค่ะบอกว่าใส่แค่นี้เอง ถ้าไม่ใส่จะไม่พาไปส่งที่บ้าน จะให้กลับเองแอมเองก็ต้องยอมอีกแล้ว เห้อ แอมก็ถอดตัวเก่าออก แล้วก็ค่อยๆใส่จีสตริงสายเดี่ยวแล้วรูดขึ้นมาบนขาแมนเห็นแอมทำช้ามั้ง เลยบอกว่ามานี่เด่วใส่ให้ แล้วแมนก้อจับดึงไปจนสุดเลยค่ะตอนนี้สายเดี่ยวมันเข้าไปอยู่ในกลีบและมันรั้งหีแอมมาก แน่นมาก แมนบอกดีแล้วจะได้นั่งรถยาวๆ กรี๊ดด ชั้นจะโดนอะไรอีกเนี่ย

แมนดูร่องหีแอมและได้จับ ได้แหย่จนพอใจแล้วก็ออกรถ ระหว่างทางแมนก็บอกให้แอมนั่งตัวตรงๆค่ะจะได้โชว์หน้าอกและที่สำคัญจีสตริงสายเดี่ยวมันจะได้รั้งๆระหว่างทางถ้ารถติดแมนก็จะหันมาดู และเลิกกระโปรงแอมขึ้นเป็นพักๆเพื่อดูผลงานจนแมนคงขี้เกียจเลิกขึ้นบ่อยๆเลยเอาชายกระโปรงยัดไว้ที่เอวเหมือนที่เคยทำแล้วแต่ก็บอกแอมว่าห้ามเอาลงเด็ดขาด แอมก็ได้แต่นั่งหน้าแดง ตัวแข็งสิคะครั้งนึงตอนรถติด มีคนขับมอเตอไซมาจอดข้าง แล้วคงเห็นอะไรลางๆเค้าก็พยายามจ้องใหญ่เลย แอมก็ทำเป็นไม่มองไม่สนใจ แต่จริงๆเสียวมากดีที่ฟิล์มรถแมนหนา เค้าเลยไม่เห็นอะไรชัดๆ (รึปล่าว??) โชคดีที่ไฟเขียวพอดีรอดตัวไปอีกครั้ง แล้วแมนก็ขับรถไปเรื่อยอ้อมโน่นมั่งอ้อมนี่มั่ง แอมก็ได้แต่นั่งเงียบเพราะเสียวจนแมนหันมาถามว่าเสียวมากมั้ย แอมได้แต่พยักหน้า

แมนบอกว่าแอมเป็นเด็กดีตอนกลับเลยจะให้รางวัลอีกอย่าง แค่ฟังก็กลัวแล้วค่ะว่าแอมจะโดนอะไรอีก 5555 แมนบอกว่าจะให้แอนช่วยตัวเองได้เพราะรู้ว่าแอมคนทรมานมาก แอมฟังก็ดีใจค่ะแต่ก็เครียดอีกพอแมนพูดต่อว่าแต่จะให้แอมช่วยตัวเองในรถตอนนี้ ต่อหน้าแมนเลย แอมเหวอเลยค่ะแต่ถึงตอนนั้นก็เสียวมากแล้ว แค่ได้ฟังแค่นี้ก็เสียวเข้าไปอีกกลายเป็นตื่นเต้นมากๆ แล้วแมนก็หยิบไข่สั่นอันเดิม(ที่เอาไปยัดรูหน้าแอมตอนอยู่ในห้าง) ออกมากยื่นให้แล้วบอกให้แอมเอาไว้ถูตรงเม็ดเสียว เพราะรู้ว่าแอมชอบ แต่ต้องยกขาถ่างขาให้แมนเห็นกลีบที่โดนสายจีสตริงรั้งตลอด แอมก็ยอมเลยค่ะ เสียวมากแล้วทั้งสิ่งที่แมนพูด สิ่งที่แมนให้แอมทำ สิ่งที่โดนแมนทำมาตลอดตั้งแต่เจอกันตอนนี้มันสุดๆแล้ว แอมก็ทำตามที่แมนว่ายกขาขึ้นแล้วแหวกกลีบให้แมนเห็นเลย แมนมองแล้วทำหน้าหื่นบอกว่ารู้มัยว่ามันแดงเยิ้มเลย ดูฉ่ำน่าเลียมากเลยแอมแล้วแอมก็เปิดรีโมทแล้วก็เอาไข่สั่นมาจ่อที่เม็ดเสียว เสียวมากๆๆๆจนต้องครางเบาๆเหมือนในหนังเลย ไม่งั้นไม่ไหวอัดอั้นมากพอแมนเห็นแอมทำหน้าเหมือนจะร้องให้เพราะความเสียวก็จะเบรกแอมเป็นพักๆจนหายเสียวมาหน่อยก็ให้เอาไปจ่ออีก ตอนรถติดแมนก็จะเอานิ้วแยงเข้าไปบ้าง ควงบ้างซอยเข้าๆออกๆบ้าง แล้วเอานิ้วเข้าปากดูดเพื่อชิมน้ำแอมครั้งสุดท้ายแอมทนไม่ไหวจริงๆ เสร็จคานิ้วแมนเลย***แอมตอดหนักอีกแล้วเพราะไม่เคยเสียวขนาดนี้มาก่อน ครั้งนี้นี่แอมเหนื่อยสุดๆอยากจะหลับคารถทั้งหยั่งงั้นเลย 555

จนสุดท้ายแมนมาส่งถึงคอนโดแอมแมนขับไปที่จอดข้างล่าง ตรงที่ไม่ค่อยมีคนแมนบอกให้แอมช่วยแมนหน่อยนึงเพราะก็เสียวมากเหมือนกัน แอมไม่อยากมีเซ็กส์ เลยใช้ปากช่วยแมนแอมก็เลียๆที่หัวได้ซักพักแล้วก็อมเข้าไปทั้งแท่ง แล้วก็ใช้มือชัก***แมนใหญ่เหมือนกัน ยังคิดเลยว่าถ้าโดนไปคงฉีกแน่ๆอมไปได้ซักพักแมนก็เสร็จคาปากแอมเลยจริงๆแอมไม่ค่อยชอบให้เสร็จคาปากเท่าไหร่แต่วันนั้นอารมณ์ยังค้าง พอเสร็จแมนก็หอมแก้มแอมบอกว่าวันนี้สนุกมาก แล้วมาเจอกันอีกนะ แล้วแมนก็ขับรถออกไปถ้าเจอแมนอีกครั้งหน้าจะมาเล่าประสบการณ์อีกนะคะ บายยยยย

เหยดแหมมม กลายเป็นมู้เรื่องเสียวไปแล้ว 5555

>>72 อาจจะพูดเอาก็ได้ เดี๋ยวนี้มันมีระบบที่พูดใส่โทรศัพท์ แล้วเครื่องจะพิมพ์ให้นี่

>>86 ถึงเป็นพูดเพื่อพิมพ์แต่กูว่าแม่งก็ยาวเกินอยู่ดีว่ะ

ไม่คิดเหรอวะว่ามันจะเป็นแอดมินของเว็บนั้น

เพื่อนรักเย็ดแฟนเพื่อน

ขอเริ่มเลยนะครับ ผมได้มีเพื่อนสนิทมากอยู่คนหนึ่งชื่อตั้ม เราสองคนสนิทกันมากตอนที่เรียน ป.ตรี
เพื่อนๆและคนรอบข้างคงคิดว่าเราสองคนนั้นเป็นเกย์ มีผมอยู่ที่ไหนต้องมีไอตั้มอยู่ด้วยตลอดเวลา
เราสองคนไม่เคยจีบสาวในมหาลัยเราเลยสักครั้ง ก็ได้แต่ เรียน,เล่นกีฬา,กินเหล้า ฯลฯ
เราสองคนอยู่หอพักเดียวกันห้องเดียวกัน เที่ยวผู้หญิงก็ไปกันสองคน เย็ดเสร็จ
เคาะห้องสลับกันเย็ดต่อ หรือ มาเย็ดห้องเดียวกันก็เคยอยู่บ่อยๆ จนเรียนจบ ต่างคนต่างมีงานทำ
แต่ก็ยังคบกันอยู่ จนวันหนึ่ง ไอ้ตั้ม พาแฟนมาแนะนำ เธอขาวน่ารักมาก นมเป็นกระเปาะ เอวบาง
สะโพกกลมน่าจับมาเย็ด ผมเห็นแฟนมันแล้วเกิดอารมย์ วันนั้นหลังจาก รู้จักกัน กินเหล้าคุยกันเสร็จ
แยกย้ายกัน ผมต้องไปเที่ยวผู้หญิง หาหุ่นคล้ายๆแฟนไอ้ตั้ม เย็ดซะให้ หายอยาก ไอ้ตั้มเก็บหอมรอมริบ
จนซื้อบ้านทาวเฮาส์เรือนหอเสร็จ ชวนผมไปเลี้ยงทำบุญขึ้นบ้านใหม่ เจอแฟนมันอีก นุ่งกางเกงขาสั้น
ช่วยงาน กางเกงรัดรูป สามเหลี่ยมหว่างขาโหนกนูน เสื้อยืดรัดเต้าคอกลม มองแล้วของขึ้น
ต้องไประบายอีก ตอนจบงาน วันนั้นไอ้ตั้มก็ แจกการ์ดแต่งงาน พวกเพื่อนๆที่ไปร่วม ก็แสดงความยินดี
ผมก็ดีใจกับมันด้วย แต่อยากเย็ดแฟนเพื่อนมันเหลือเกิน ก็เด็กมันน่าเย็ดนิครับ
งานแต่งของมันจัดธรรมดาไม่ใหญ่โตนัก ผมเพื่อนสนิทก็ไปช่วยแต่เช้า
เข้านอกออกใน พอเผลอก็แอบดูเจ้าสาว เธอเองก็ให้ความสนิทสนมกับผมมาก
ไอ้ตั้มคงเล่าว่าเราเป็นเพื่อนซี้กัน จนถึงเวลาส่งตัว พวกเราต่างเฮโลไปส่งบ่าวสาวเข้าห้อง
แต่ในใจผมคิด นึกถึงตอนเธอโดนแก้ผ้า โดนขยำขยี้ แล้วก็โดนเย็ด คงฟ้าเหลืองแน่เพื่อนเอ๋ย
คิดแล้วก็ไปหาที่ระบายอีกตามเคย ผมยังคงวนเวียนไปเยี่ยมไอ้ตั้ม บางครั้งกินเหล้ากันเมามากก็นอนค้างบ้านมัน
เคยตื่นตอนเช้าได้ยินเสียงมันเย็ดแฟนมัน เสียงเธอครวญคราง ผมนึกภาพแทบอยากเข้าร่วมเสียเหลือเกิน
แล้วโอกาศผมก็มาถึง ไอ้ตั้ม ได้ไปต่างประเทศ บริษัทส่งมันไป 2 อาทิตย์
หีแฟนมันหน้าตาเศร้าหมอง แหม๋พึ่งเย็ดกันมาได้ 6 เดือนเอง ต้องห่างกันเสียแล้ว
ผมปลอบใจต่างๆนานา ไอ้ตั้ม ก็บอกให้ช่วยมาเป็นเพื่อนดูแลหน่อย แฟนมันได้ไม่เหงา
ตรงล๊อกเลยครับ ผมอาสาพาไปส่งที่สนามบิน ตอนไอ้ตั้ม ไปขึ้นเครื่อง เธอก็ร้องไห้ ผมปลอบ
เธอซบที่ไหล่ ด้วยความสนิทเธอไม่คิดอะไร แต่ผมโอบเธอ เธอเนื้อแน่นเหลือเกิน
อกเธอชิดแนบอกผม ก็มันตึงน่ะครับ ควยผมแข็งขึ้นทันที สักครู่ เธอพลักตัวออก ทำหน้าอายๆ
ผมชวนเธอไปหาอะไรทาน เธอว่า กลับไปทานที่บ้านดีกว่า ไอ้ตั้มบอกเธอว่าจะโทรหาเมื่อถึงฮ่องกง
ผมเออออ คิดแผนการณ์ จะเย็ดเธอให้ได้วันนี้
พอถึงบ้าน ก็ชวนเธอดื่ม แรกๆเธอทำท่าไม่อยาก ผมรีบบอกดื่มนิดๆหน่อยๆ จะได้ไม่คิดมาก
ดื่มกันไป คุยกันมา ผมหาของแกล้ม เค็มๆ เปรี้ยวๆ เผ็ดๆ พอเธอกินก็กระหาย ดื่มเข้าไปอีก
นั่งรอโทรศัพท์กัน ผมเองหลบเข้าห้องน้ำเอายาทน ทาของผม เวลาเย็ดจะได้เย็ดใด้นานๆให้เธอติดใจให้ได้ ผ่านไปราวๆ ซัก 2 ชั่วโมง หน้าเธอแดงกลำ พูดเริ่มลิ้นไก่พันกัน คงเริ่มเมาแล้ว ผมบอกให้เธอนอนพัก เดี๋ยวโทรศัพท์มาจะเรียก
เธอเอนตัวกับโชฟา คงมืนนะ พอเธอเงียบ คงเคลิ้มๆ ผมรีบไปล๊อกประตูหน้า พร้อมๆกับ ปลดม่าน
กันคนข้างนอกเห็น ดับไฟห้องรับแขก คงมีแต่แสงจากทีวีเท่านั้น ผมเร่งเสียงทีวีดังหน่อย เผื่อเธอร้อง
เห็นทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมก็เข้าไปประชิดตัวเธอ ค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเธออย่างแผ่วเบา
อกเธอภายใต้ยกทรงสีขาวมันช่างตูมเต่ง ผมรู้สึกตัวเอง เลือดฉีดขึ้นหน้าด้วยความกระสันต์
ค่อยๆเลื่อนมือไปปลดตะขอกระโปรงรูดซิบเธอลงเบาๆ มือผมรู้สึกสั่นไปหมด
ถกกระโปรงเธอไว้ที่หน้าท้อง ของดีที่ซ่อนอยู่ในกางเกงในตัวน้อย
มันช่างอวบอูมเหมือนที่ฝัน หน้าผมมืดเสียแล้ว ผมรีบจัดการกับตัวเอง
ถอดกางเกงพร้อมรบ ควยผมแข็งเด่ตั้งเตรียมบุก ผมเข้าประชิตตัวเธออีกครั้ง มองด้านบนสลับล่าง ในที่สุดก็ค่อยๆ
ดึงกางเกงในเธอออก แคมที่อวบอูมมีขนที่ปกคลุมไม่มาก
ผมใช้สองนิ้วแหวกแคมเธอออกเบาๆ มันแดงแจ๋เลยครับ ผมก้มลงใช้ลิ้นเลีย ห่อตรงเม็ด
เสียงเธอหายใจฟืดฟาด แรงขึ้น ขาเธอเริ่มแบะออก น้ำเมือกเยิ้มออกมาครับ
ไม่ไหวแล้ว ผมแหวกกลีบเธออีกครั้งพร้อมๆ กับเอาหัวควยไปจ่อจิ๋มเธอ
สองแขนสอดรับขาเธอไว้ ค่อยๆดันเจ้าจรวดที่แข็งปังเขาไป แน่นครับ ขนาดมีเมือกหล่อลื่น ผมค่อยๆ ดึงออกแล้วยัดเข้าไปใหม่
ควยของผมค่อยๆมุดถ้ำเธอทีละนิดๆ นี่ถ้าไม่ทายาทนไว้ คงน้ำแตกไปแล้ว

ลืมบอก ผมเคยแก้ผ้าวัดขนาดกับไอ้ตั้ม สมัยเรียน ของผมใหญ่กว่านิดหน่อย
ยาวกว่าสักครึ่งนิ้ว ของผม 6 นิ้วครับ ผมเริ่มกระเด้าเธอเบาๆ
เธอบิดตัวแอ่นรับ พร้อมครางอีก อยากเย็ดให้หายอยากเหลือเกิน
เธอเริ่มรู้สึกตัวงัวเงียลืมตาขึ้น เรียกชื่อ พี่ตั้มเสียงสั่นๆ พอเห็นเป็นผม
ก็ตาโตจะดึงตัวกลับ ร้องว่าพี่ทำไมทำอย่างนี้ ผมไม่รอช้าสองขาเธอที่คาบนแขน
ผมรั้งให้แน่นแล้วกดตัวกระเด้าปาบมิดเลยครับ เธอร้องลั้น โอ้ย ไม่เอาๆ
เธอส่ายตัวหนี ผมรีบประกบปาก พร้อมกับเร่งกระเด้าซอยเธอ ปักๆๆๆๆ
หีจากเสียงร้องและมือที่ยันอกผมก็ค่อยๆอ่อนลง อู้ๆอี้ๆ แล้วก็กอดผมแน่น
เธอคงเงี่ยนและมีอารมย์ร่วมแล้ว ผมปล่อยขาเธอลงข้างหนึ่ง อีกข้างดันขึ้นพาดคอ
แล้วเย็ดเธอต่อ มือที่ว่างก็บี้หัวนมเธอ ขยำเต้านมเธอ เธอหลับตาสูดปาก
ผมเลื่อนตัวดูดนมอีกข้าง ขณะที่ช่วงล่างลูกสูบก็ยังเดินหน้า กระเด้าเข้าออกไม่ให้หยุด
เสียงบึกๆๆ มันสุดๆครับ จิ๋มเธอโหนกนูน รูเธอกระชับรูดรับควยผม สักพักก็พลิกเธอกลับ
จับโก้งโค้งเป็นท่าหมา สองมือจับสะโพกเธอ เหวี่ยงควย เข้าปาบๆๆๆ
ก้มมองเห็นเธอกัดฟันส่งเสียงครางอื้ๆๆ แล้วเธอก็เกร็งตัว กำมือขมิบช่องคลอดรัดควยผมแน่น
ผมก็อัดอีกที แล้วพ่นน้ำพิษ ออกอย่างมากมายในรูเธอ นอนทับตัวเธอ กดแช่ไว้สักพัก
พอดันตัวออก ดึงควยออก เสียงดังพล๊อก เธอหันมามองผม น้ำตาไหล ร้องไห้
ต่อว่าผมต่างๆนานา ทำไมทำอย่างนี้ เสียแรงไว้ใจ จะฟ้องไอ้ตั้ม
ผมกอดเธอและปลอบต่างๆนาเช่นกัน หอมเธอบ้าง จับเธอล้วงจิ๋มเธอ
สักพักควยผมก็พร้อมรบอีกครั้ง ผมประกบปากเธอ พลิกตัวขึ้นคล่อม
สอดแขนยกขาเธอข้างหนึ่ง เธอรีบสะบัด ร้องพอแล้ว แต่หัวควยผมมันตรงจิ๋มเธอแล้วนี่ครับ
ผมกดควยลงไปอีก ปักๆๆๆ ผมกระเด้าเธอต่อ นมทั้งสองข้างกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกของผม
สุดยอดจริงๆ ครับ เธอลืมตามองแล้วหลับตา ซีดปาก ปล่อยให้ผมกระแทก กระทำ
แถมแอ่นตัวเด่งรับ เย็ดกันอย่างเมามัน และแล้ว เสียงกริ่งโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมชะงัก
แต่แช่ควยกดเอาไว้ เธอเอื้อมมือไปรับสาย พี่ตั้ม เธอเรียก เสียงสั่นเครือ ได้ยินเสียงในสาย
อู้ๆอี้ๆ และเสียงเธอตอบ ค่ะค่ะ ผมค่อยๆสาวควย ออกช้าๆ แล้วยัดเข้าไป มันตื่นเต้นนะครับ
เธอถือโทรศัพท์ รับสายผัว ขณะที่โดนเพื่อนผัวชำเราอยู่ ผมเย็ดเธอเบาๆไม่แรงนัก
กลัวเสียงลอดตามสาย เธอโบกมือให้หยุด ผมไม่หยุด เย็ดเธอต่อ จนเธอกัดฟัน และแอ่นจิ๋มรับ
ในที่สุดเธอก็บอกคิดถึง เสียงสั่นๆและวางสาย ปาบๆๆๆๆๆ สิ้นเสียงที่วางสาย ผมเย็ดไม่ยั้ง
เธอครางซีดๆๆๆ แอ่นอกแอ่นจิ๋ม คงอร่อยละครับ เย็ดกันอีกหลายท่าจนนำแตกคารูเธออีก จ
ากนั้นผมก็ประคองตัวเธอไปอาบน้ำแล้วก็ นอนกกเธอทั้งคืน ค้างบ้านไอ้ตั้มเลยครับ
แต่คราวนี้ นอนเตียงไอ้ตั้ม เย็ดเมียไอ้ตั้ม มันจริงๆครับ เธอโดนผมเย็ดอีกหลายครั้ง
จนไอ้ตั้มกลับมา ผมสัญญาจะไม่ให้ไอ้ตั้มรู้หรือ ทำอะไรให้สงสัย แต่ขอเย็ดเธอเมื่อมีโอกาส
เธอก็ยอมครับ บางครั้งผมก็หาโอกาส เอายานอนหลับใส่เหล้าให้ไอ้ตั้มดื่ม พอไอ้ตั้มหลับ
ก็จับเมียไอ้ตั้มเย็ด ตอนนี้เธอมีลูกคนหนึ่งแล้ว ไม่รู้ลูกไอ้ตั้มหรือ ลูกผมกันแน่ครับ
แต่ผมก็รักเด็กคนนี้มากพอๆกับไอ้ตั้ม นานๆทีมีโอกาสก็ฟันแม่เด็กเสียที สบายควยเลยครับ มันจริงๆจนถึงทุกวันนี้

>>73 ขอบคุณ แต่กูชอบมู้นี้มากกว่า

ลงชื่อ โม่งชอบหี

>>73 ก็เห่อหมอยจิตป่วนหาเรื่องป่วนมู้เหมือนเดิม คิดว่าเปลี่ยนจากเพลงเป็นเรื่องเสียวแล้วคงสร้างความตื่นตระหนกตกใจมั้ง อุตส่าห์ปั่นกระทู้ต่างๆ ก็ไม่มีใครเล่นด้วย สุดท้ายเลยต้องกลับมางอแงเรียกร้องความสนใจในมู้ที่มีโม่งสับแทน โม่งฟิคโม่งจิ้นมึงยังอยู่ไหม นี่วัตถุดิบในการจิ้นเลยนะมึง

https://www.dek-d.com/board/view/3975615/
เอาจริงดิ 'ตีตัวออกหาก' คือถูก ส่วน 'ตีตัวออกห่าง' คือเพี้ยน วดฟ

>>93 ใช่มึง ศัพท์ที่ถูกต้องจริงๆ คือ ตีตัวออกหาก เหมือน ปากคอเราะร้าว คำที่ถูกคือ ปากคอเราะราย แต่มันฟังดูแล้วประหลาดๆ เลยเหมือนเป็นคำที่งานพิมพ์หลับตากันไปข้างหนึ่งปล่อยให้ใช้ต่อ ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ สักวันราชบัณฑิตจะอนุโลมให้ถูกทั้งสองคำ กรณีนี้เคยเกิดขึ้นอยูา

>>94 *ปากคอเราะร้าย สิ

>>93 กูก็เพิ่งรู้เหมือนกัน แถมในราชบัณฑิตฯก็เป็น 'ตีตัวออกหาก' ตอนเห็นครั้งแรกกูช็อกแบบมึงเลย

>>94 ความรู้ใหม่อีกแล้ว ขอบคุณมากเพื่อนโม่ง

อัลไลว่ะเนี่ย มีพวกเงี่ยนจัดเล่น wall of text

หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด
หีระเบิด

https://youtu.be/EMjswkfxRZ8

อ่ะ กูเคยเซฟไว้นานละ ลองไปดูก็ได้ แต่อย่างที่บอก บางคำก็ใช้โดยทั่วไปในงานพิมพ์ ชัดๆ ก็ตีตัวออกห่างกับปากคอเราะร้ายนี่แหละ ถ้าราชบัณฑิตชำระจัดระเบียบพจนานุกรมก็อาจอนุโลมบัญญัติใหม่ก็ได้ อันนี้มันเป็นส่วนของสำนวนอ่ะนะ ไม่ใช่คำสะกดผิดแบบสะกดผิดเหมือนพวก อนุญาติ โอกาศ

https://imgur.com/gallery/n0tiwWi

แหม เสือกมาตอนกำลังนานาสาระด้วยนะ อ่ะ ดันจ้ะ ขี้เกียจสไลด์จอ

ปากคอเราะร้ายก็อาจหายไปก็ได้นะมึง คล้าย ๆ กรณีแซ็วอ่ะ

>>71 เอ็นควยกลับมาเกิดใหม่มั้ง

>>102 ราชบัณฑิตปี 54 นี่คือฉิบหายบรรลัยกัลป์มากมีหลายคำที่โดนยกเลิกและหลายคำที่ออกมาแล้วไม่เป็นที่ยอมรับ วงการสื่อไม่มีใครใช้ตามก็ไม่น้อยโดยเฉพาะพวกคำทับศัพท์ เช่น คอมพิวเตอร์-ค็อมพิ้วเต้อร์, ออกซิเจน-อ๊อกซิเย่น, กิโลเมตร-กิโลเม้ตร, เทคโนโลยี-เท็คโนโลยี่, แบคทีเรีย-แบ็คทีเรีย ไอ้ แซว-แซ็ว นี่ก็ใช่

>>100 มันจำเป็นต้องใช้ให้ตรงกับที่เขากำหนดจริงเหรอวะ

ในฐานะคนทำงานแปล กูต้องเช็กแล้วเช็กอีก เช็กไปเช็กมา แม่งหลุดสำนวน ฟัค

>>105 อย่างที่บอกคือไม่จำเป็นต้องใช้อย่างที่ราชบัณฑิตกำหนดก็ได้ คืออย่างที่บอกว่าในวงการสื่อและวงการงานพิมพ์ แต่ละที่จะยึดหลักมาตรฐานการใช้คำและการใช้เครื่องหมายวรรคตอนที่ไม่เหมือนกัน ถ้ายึดตามมาตรฐานที่ราชบัณฑิตกำหนดมาเป๊ะๆ บางทีคนอ่านอาจไม่เข้าใจก็ได้ เหมือนเรื่องว่าด้วยอาชีพนางสนมที่โดนด่าเละเทะ เพราะตอนรีไรท์ออกเล่มแจ่มก็ตีพิมพ์ตามหลักการมันทุกอย่าง แม่งเลยเป็นสนมเอกเจาผิน พระราชชายาซูกุ้ยเฟยให้คนอ่านด่าสาดเสียเทเสีย ฉะนั้นทางสนพ.ที่เน้น commercial ก็อาจจะไม่ได้ยึดเกณฑ์ตายตัวขนาดนั้น มึงดูมาตรฐานของบ.ที่จ้างมึงดีกว่า อย่าไปยึดติดกับคำของราชบัณฑิตมาก ภาษามันดิ้นได้อยู่ ไม่งั้นแม่งจะออกมาเพี้ยนๆ เป็น ค็อมพิ้วเต้อร์ เท็คโนโลยี่ นี่แหละ

>>104 รายบัณฑิตปี 54 นี่คือเหมือนพวกว่างงานอะ สร้างดราม่าแก้เบี่ย หลักการเขียนคำทับศัพท์แม่งก็ออกเองแต่เสือกใช้ผิดเอง แล้วยังจะเอามาบัญญัติคำใหม่อีก โคตรเหี้ย

งอแงอัลไลของมุงวะ โม่งสับไม่สนใจมู้นั้นเลยมาดิ้นพล่านอย่างกับหมาโดนน้ำร้อนลวกในนี้อ่อ เอาตีนกูไปด้วยเลยมั้ยละ จะเหยียบซ้ำยันเบ้าหน้าให้ eiei แต่ช่างปะไร กูมะชอบย่ำยีพวกกรากตรงๆ มันต้องขุดนิยายมาสับจมดินแม๊ะะ

>>108 อั น ธ พ า ล

>>108 ชอบหีป่ะ ถ้าชอบนายคือพวกเรา

กูดองนิยายไว้นานละเพิ่งได้เลิกปัดฝุ่น พอจะอัปเพิ่งเห็นว่าดด.มันมีระบบตรวจคำผิดแล้วว่ะ เออดี เริ่มพัฒนาแล้วทั่งหลังตามหลังเขามานาน

>>111 ใช้งานจริงไม่ค่อยได้ ตรวจในรอร.ดีกว่า

ตรวจด้วยการอ่านออกเสียงเวิร์คกว่า กูทำแบบนี้ประจำ

ประกาศ กูคือโม่งเกรี้ยวกราด และกูจะมาบอกว่ากูปลดประจำการจากเว็บโม่งไปพักนึงแล้ว ดังนั้นโม่งชอบหีไม่ใช่กูนะ กูบอกไว้ก่อน เดี๋ยวแม่งมีคนเข้าใจผิด

ประกาศ กูคือโม่งเพลง และกูหมดเพลงแล้ว

ประกาศ กูคือโม่งเกรียนฝ่ายค้าน และกูขอลาออกจากตำแหน่งอย่างเป็นทางการ โม่งสับเซ็นใบลาออกให้กูด้วย

>>116 ถอดกางเกงกับกางเกงในแล้วหันตูดมา เดี๋ยวกูเซ็นให้ตรงแก้มก้น

>>117 ทำหน้าปลงตกพลางถอดกางเกงกะกางเกงใน แล้วแอ่นตูด

กูเซ็นด้วยหมึกสีมรกตเชียวนะเนี่ย

ทีแรกว่าจะกลับมาสับนิยายแล้วแม่งกระทู้เละเกิน เว้นวรรคสัก 3 เดือนท่าจะดี ให้เกรียนเล่นสาดขี้กันจนพอใจก่อนแล้วกูค่อยกลับมา

>>119 กูเลิกเกรี้ยวกราดแล้ว แต่เปลี่ยนมาเป็น FC ชูแท่งไฟให้มึงแทน รออ่านงานสับอื่นๆอยู่

>>120 เดี๋ยวนะ ทำไมไอดีรีวะ กูตัวเดียวกันกับโม่งเกรี้ยวกราดนะ บอกก่อน

>>119 ขอบคุณ กูจะได้ออกจากโม่งไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เสียที สบายตัวล่ะ

กูก็ขอลาพักสัก 1 เดือนแล้วกันนะ ช่วงนี้หานิยายอ่าน ไม่มีไรทำเบื่อๆ กำลังหิวโหย เลยขุดคุ้ยนิยายไปทั่ว

กูชินกับน้องกากน้องเกรียนทั้งหลายละ เจอแม่งก็เลื่อนผ่านไป แต่ยังไม่มีเวลามาสับยาวๆ สักที

ไอ้พวกเห่อหมอยคือมึงจะป่วนกระทู้ กูก็อยากให้มึงดูช่วงด้วย โม่งมันมีทั้งช่วงสับ ช่วงฉอด มีสาระและมีสารเลว บางทีที่คุยกันประเด็นมีสาระอย่างเรื่องการใช้สำนวนผิดเมื่อคืนนี้ มึงก็เลือกจังหวะหน่อยเถอะ กูรู้ว่ามึงเกลียดโม่งสับอย่างพวกกูเพราะโดนยำตีนมาก่อน แต่ช่วงคุยแบบนี้มันได้ประโยชน์ต่อชีวิต มันมีคนที่ตั้งใจพิมพ์ มันมีคนที่ตั้งใจอ่าน ก็อย่าให้อคติความเกลียดชังบังตาขนาดนั้น มึงเปรียบโม่งเป็นหลุมขยะมากนัก ช่วงสาระก็เป็นช่วงเลหลังขยะรีไซเคิลแหละวะ

>>95 ปากคอเราะราย สิ

>>125 กูว่าน่าจะแก้ตรงปากคอเราะร้าวเป็นปากคอเราะร้ายนะ ว กับ ย มันใกล้กัน

แทนที่จะทำเป็นไปไม่สนใจแต่เสือกไปตอบโต้ โง่รึเปล่า เป็นไปตามแผนเต็มๆ

ปัญหาโลกเด็กดวกแตก https://www.dek-d.com/board/view/3975733/

>>60 อย่านะมึง 2 อันยังมีทำไม3จะมีไม่ได้ ว่าแต่มู้ไปไวจังวะ มู้นิยายหรือมู้วิ่งควายถามก่อน เร็วจัด

เค ไม่ใช่มู้วิ่งควาย แต่มีควายมาวิ่งในมู้ อุตส่าห์​มีคนสร้างคอกให้แล้วยังมาวิ่งแถวนี้ คงต้องปล่อยไปตามยถากรรม​สินะ

>>130 คอกแตก

>>130 ไม่มีโม่งอยากสร้างคอกให้มัน มันสร้างเองแล้วเรียกความสนใจไม่ได้ กลับมามู้มีโม่งสับอยู่ดี

บางทีกูก็คิดนะว่ามันมีแพทเทิร์นของมัน ถ้าไม่มีใครเล่นด้วยหรือโดนเมินซักพักนึง มันจะมีคนโผล่มาด่ามาปั่นทันที เรียกร้องให้เกิดความสนใจตลอดเวลา ทั้งที่โม่งขาประจำก็เมินเลิกด่าไปชาติเศษแล้ว ไอ้คนที่ป่วนๆ ก็เคยสลับไอดีอีกอันมาคุยจริงจังอยู่นี่

>>133 รู้ได้ไงวะว่ามันสลับไอดี กูยังดูไม่ออกเลยถ้ามันจะเปลี่ยนเป็นคนละคนแบบนั้น

>>134 มึงลืมไปเปล่า ว่าคนในนี้เขาเป็นนักแต่งนิยาย แค่สร้างนิสัยตัวละครมันจะไปยากอะไร กูสารภาพก็ได้ ว่ากูนี่ล่ะคนนึง ที่ใช้ไอดีเกรียนโทรล สลับกับไอดีพูดคุยตามปกติ และก็พบว่าไม่มีใครสงสัยสักตัวเลย บางทีกูเล่นบทตัวกูเองที่เป็นตัวโม่งปกติ ด่าตัวเองโทรลก็มี แต่กูเบื่อแล้ว เลยเลิกอะ และก็ไม่ต้องกังวล กูไม่ป่วนแล้ว ถ้ามีตัวไหนป่วนนั่นก็คงเป็นโทรลตัวอื่น

>>134 กูเป็นนักสืบพันทิปเก่า ดูจากลักษณะการใช้คำการพิมพ์เอา ถุ้ย เอาเป็นว่าถ้าพฤติกรรมซ้ำๆ มันจะจับรูปแบบได้ กูสังเกตเห็นมาสักพักละว่าถ้ามีคนเมิน ไม่นานจะมีคนมาช่วยปั่นกระแสด่าโทรลขึ้นมาทันที น้อยครั้งที่จะปล่อยโทรลจมหายไป แล้วเมื่อวานก่อนก็มีคนสลับไอดีผิดด้วย ไอ้ชิบหาย

>>136 สารภาพ กูเองแหละ เมื่อวาน โคตรหน้าแหกอะ

>>136 แค่ช่วงหลังๆ มานี้แหละที่เริ่มมีรีพายโง่ด่าตอบกลับโทรล แล้วเกิดขึ้นบ่อยด้วย ผิดกับปกติที่ไม่มีใครอยากสนใจมันแล้ว รูปแบบการตอบกลับค่อนข้างเป็นแบบเดิมและมักจะแสดงความเกรี้ยวกราดออกมา เหมือนพยายามกลบคาเดิมด้วยข้อความฉุนเฉียว จะว่าโม่งใหม่มาง่าวแถวนี้ก็ดูจะเยอะเกิน แล้วเป็นแค่ช่วงนี้ด้วย สงสัยอกแตกตายแล้วมั้ง

กด >>139 เพื่อวนลูปแบบอินฟินิตี้

I know you're somewhere out there
Somewhere far away
I want you back
I want you back
My neighbors think I'm crazy
But they don't understand
You're all I have
You're all I have

At night when the stars
Light up my room
I sit by myself
Talking to the moon
Tryin' to get to you
In hopes you're on
The other side
Talking to me too
Or am I a fool
Who sits alone
Talking to the moon

Oh

I'm feeling like I'm famous
The talk of the town
They say I've gone mad
Yeah I've gone mad
But they don't know what I know

'Cause when the sun goes down
Someone's talking back
Yeah they're talking back

At night when the stars
Light up my room
I sit by myself
Talking to the moon
Tryin' to get to you
In hopes you're on
The other side
Talking to me too
Or am I a fool
Who sits alone
Talking to the moon

Do you ever hear me calling?
(Ah) oh oh oh
(Ah) oh oh oh
'Cause every night
I'm talking to the moon
Still trying to get to you

In hopes you're on
The other side
Talking to me too
Or am I a fool
Who sits alone
Talking to the moon

I know you're somewhere out there
Somewhere far away

https://youtu.be/lIaDtfplmyQ

ไม่ได้เข้าโม่งหลายวันเพราะมัวแต่ปั่นนิยาย ว่าจะเข้ามาดูหน่อยว่าสับเรื่องอะไรกันไปบ้าง

พอเข้ามาถึงกับต้องร้อง เชี่ยไรวะ!!!!!!

>>128 จะเก่งอยู่แล้วหรือค่อย ๆ เก่ง มันไม่ได้สร้างปัญหาเรื่องความน่าติดตามนะ
คนอ่านติดตามการเดินทางของตัวละคร
แต่การเดินทางของตัวละครคือ การเปลี่ยนจากสถานะหนึ่งไปอีกสถานะหนึ่ง
คนเขียนต้องตีความให้ออกว่าจะพาตัวละครเดินทางจากสถานะไหน ไปสถานะไหน
เมิงดูตัวอย่างเก็บเวลคนเดียวนั้นละชัดดี จากไอ้กระจอก กลายเป็นผู้ได้รับโอกาสเติบโต
สถานะเปลี่ยนไปแล้วจาก A ไป B
ถ้าตัวละครเมิงเก่งอยู่แล้ว จากคนเดียวเดี่ยวได้รอบทิศ กลายเป็นต้องทำเพื่อคนอื่น
สถานะเปลี่ยนไปแล้วจาก A ไป B
ต่อไปก็ทำให้ทิศทางมันชัดเจนขึ้นเรื่อง ๆ
อยากเข้าใจต่อก็ไปวิเคราห์คัวละครจากเรื่องดัง ๆ เอาแล้วกัน
ว่ามันเปลี่ยนสถานะ และทำให้เส้นทางมันชัดเจนขึ้นแบบไหนบ้าง

>>112 เอาน่ามึง มันเริ่มทำอยู่ในช่วงทดลอง รอให้เข้ารูปเข้ารอยกว่านี้อาจจะเวิร์ค อย่างน้อยการจัดหน้าพื้นหลังไรมันก็สบายตากว่ารอร.นะ พื้นสว่างตัวหนังสือใหญ่โดยรวมอ่านง่ายสบายตาดี ในมุมคนเขียนนะ แต่ไปมุมคนอ่านนี่มันดรอปลงไงไม่รู้ แต่ถ้าเรื่องระบบยังไงรอร.ก็ยืนหนึ่งจริงอะแหละ สะดวกสบายครบครัน เป็นมิจรกับนักเขียนทุกชนชั้น

>>143 กูก็ว่าเรื่องจัดหน้า-องค์ประกอบโดยรวมหลายอย่างเด็กดวกอะดีมากแล้วนะ อ่านง่ายสบายตาดี แต่มันก็มีเรื่องตามหลังเขา ใช่ว่าย่ำอยู่กับที่แล้วฐานคนอ่านจะยังเหมือนเดิม ทำชะล่าใจไป ควรพัฒนากว่านี้ได้แล้ว

กูรู้สึกว่าเด็กดีมันไม่ค่อยสะดวกสบายเท่าไร ต่อให้ติดต่อทีมงานก็ไม่เวิร์ก เพราะกูมีปสก.ตรงด้วยมั้ง ตั้งแต่ไอดีเชื่อม gmail ของกูไม่สามารถเปลี่ยนเป็นล็อกอินด้วย id ได้ ไม่มีช่องให้แก้ไขใส่พาสเวิร์ด กูโทรคุยกับไอทีอยู่ 3 วัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนตอนนี้ก็ยังล็อกอินไม่ได้เหมือนเดิม แล้วล่าสุดจะลงทะเบียนขายตอน กูไม่มีหน้าบุ๊กแบงค์เพราะเป็นต่างด้าว ติดต่อจนท.ไปโดยตรงว่าไม่ใช่ได้ไหม ไม่สะดวกจริงๆ ก็คือไม่ได้ ต้องมีหน้าบุ๊กแบงค์เท่านั้น คือคำตอบมันเข้าใจได้แหละว่านักเขียนเด็กดีเบอะๆ ใส่เลขที่บัญชีผิดกันเยอะ เลยต้องมีหน้าบุ๊กแบงค์ แต่คือบอกให้กูใช้บัญชีญาติเอาแล้วกลับไทยไปค่อยไปเปลี่ยน เอ้า แล้วยังไง กูต้องไปเอาหน้าบัตรปชช.ญาติมาเหรอ ต้องไปคอยทวงเงินญาติเหรอ ไม่ใช่เรื่องนะ ทำไมที่อื่นไม่ต้องใช้บุ๊กแบงค์ได้กูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

เผลอกดส่งก่อนยังไม่จบ >>145

กลับกัน เวลากูมีปัญหาทางเทคนิกหรือปัญหาอื่นๆ รอร.กับฟชล.คือแก้ไขปัญหาให้กูได้ ฟชล.เอานิยายกูไปโปรโมทผิดหมวด คุยปุ๊บเอาลงให้เลยใน 3 นาที หรือ กูเจอเรื่องมีคนก็อปเอกลักษณ์ในนิยายพวกสำนวนต่างๆ แจ้งรอร.ไป เขายังไปเคลียร์ให้เลยแบบกูไม่ต้องเปิดเผยตัวด้วยซ้ำ มันทำให้คนใช้เว็บรู้สึกอ่ะว่าการใส่ใจมันต่างกัน เด็กดีมันเหมือนมีดีแต่กินบุนเก่าจริงๆ

>>146 ก็ใช่แหละ ตอนนี้เด็กดีมันเน้นกากินกะบพวกสปอนเซอร์ซะมากกว่า อย่างนักเขียนดังๆหรือสนพ.วี้ การบริการมันเลยไม่คลอบคลุมเหมือนรอร.ไง แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปตรงไหนง่ายๆกูก็แก้ตรงไหนยากไปกูไม่ทำ เอาตรงกูว่าพี่โน้ตหัััััวหน้าหมวดนิยาย(ปะวะ ลืม นานๆตะโผล่ทีเลยไม่ค่อยรู้หน้าที่แก) คือคนเดียวทีี่ดูใส่ใจในการทำงานมากสุดละ นานๆโผล่มาทีแต่มีการเปลี่ยนแปลงตลอด แต่ไอ้พวก wm ตัวอื่นนี่คือทำงานแบบเช้าชามเย็นชาม นักเขียนโนเนมร้องเรียนไปเป็นชาติกว่าจะรับรู้ นักเขียนมีชื่อกระแอมปุ๊บรับเรื่องปั๊บ สั้นๆ คือชอบอวยขาใหญ่เกาะกระแสไปวันๆ ดูบทสัมภาษณ์แต่ละอย่างดิ นักเขียนคนเดิมมึงโขกมาทำไมตั้ง 3-4 บท เปิดเรื่องทีวิ่งไปหาเลยจ้า แล้วบางเจ้ายังอวยสุดติ่งอย่างคราวเจ้าหญิงผู้เลอโฉมอะ นิยายนายขาแม่งโหมโปรโมททุกช่องทางประหนึ่งว่าได้ขายเว็บให้นักเขียนไปเรียบร้อย จนมีคนมาตั้งมู้ทวงว่าดันเกินไปปะแกร ตัดโอกาสนักเขียนคนอื่รหมด ห่า
ส่วนรอร. ก็เป็นเจ้าของกิจการมาลุยเองอะเนอะ ไม่ใข่เอเจนซี่ที่ต้องพึ่งใบบุญจากใคร เลยลุยเองแม่งทุกอย่าง จะหาว่ากูอวยก็ได้เพราะกูอวยจริง ๆ 555 ถึงแม้ไม่ค่อยเข้าหานักเขียนคนดังหรือเกาะขาสนพ.ไหนมากเป็นพิเศษ แต่แม่งก็อยู่ได้เพราะเป็นเจ้าของตลาดอีบุ๊คเบอร์หนึ่งไง จะนักเขียนชนชั้นไหนหรือสนพ.เล็กใหญ่ก็ไหลมาหาเองแหละ แล้วมีทีมงานที่ดูพร้อมกว่าดด.ด้วย พร้อมแอคทีฟทุกช่องทาง ไม่เน้นโปรโมทนิยายมากแต่ก็สื่อสารกับคนเขียน-อ่านให้รู้จักเว็บได้ดี ปัญหาเล็กใหญ่แค่ไหนก็พร้อมช่วยแก้ไขตลอด ถึงแม้จะช้าบ้างไม่ทันใจแต่มีการพูดคุยที่แบบ เออ กูเข้าใจว่ะว่ามึงไม่ผิด ขอบใจที่พยายามช่วยเต็มที่เลยนะ
ในฐานะที่กูสิงดด.มาตั้งแต่ยังไม่มีระบบเปิดขายนิยายยันทันช่วงรอร.เปิดใหม่ร้างกว่าฟชล. กูกล้าบอกเลยว่าปัญหามันอยู่ที่ทีมงานว่ะ ดด.แม่งอุตส่าห์สะสมภาพลักษณ์มาเยอะเป็นตัวแรกๆ ของเว็บนิยายที่เปิดก่อนและดังเปรี้ยง แต่แม่งทีมงานง่อยสัส ทำงานแบบผ่านไปวันๆก็พอ ลูกค้าคอมเพลนแล้วไงปล่อยผ่านไปก่อน ส่วนรอร.คือมาทีหลังแต่กำลังโตขึ้นเรื่อย ๆ ทีมงานทำงานกันแบบถวายหัว ลูกค้ามีข้อสงสัยก็พร้อมแถลงไขในทันที
พูดถึงฟชล.ก็ก็เคยใช้บริการนะ อันนี้แตกหน่อมาจากธวล.แต่เจ้าของคนละคน บริหารดีกว่าเยอะ แต่ระบบหลายๆอย่างยังง่อยกว่ารอร. ที่พอสู้ได้ก็มีโฆษณานิยายให้แบบเก่าแค่ไหนก็สุ่มขุดมาให้เห็นว่ามีเรื่องนี้ในเว็บอยู่ยะเออ คนอ่านท่านใดกำลังหานิยายอ่านลองมาชมได้ ส่วนคนเขียนเห็นแล้วก็กลับมาอัปทีเถอะ และพวกโครงการประกวดนิยายที่ค่อนข้างเป็นมิตรกับนักเขียนหน้าใหม่ การจัดหน้าเว็บและพื้นหลังก็อ่านสบายตา มีปกนิยายให้ใช้ฟรีแบบถูกลิขสิทธิ์ด้วย แต่ต้องไปแฮนด์เมดกันเองนะ ได้ปกนิยายสไตล์เราไปอีก

>>147 กุว่ามึงหมายถึงอตินมากกว่า โน้ตที่เป็นเจ้าของเว็บก็สายเท เหมือนใครเคยบอกว่าเขาไม่สนใจเซคชั่นนิยายละ ไปหากินกับฝั่งแอดมิชชั่นง่ายกว่า

>>147 สงสัยเงินเดือนน้อยพอๆกับข้าราชการ การบริการเด็กดีเลยห่วยกว่าบริษัทเอกชนโดยรวม

อย่าลืมแวะไปอ่านนักเขียนมืออาชีพ =w=
https://www.dek-d.com/board/view/3975817/

>>150 มีความอยากผลักดันตัวเองดีแล้วแต่โฟกัสผิดจุดว่ะ

>>151 ก็นะ... มันอยากเป็นนักวาด แต่ไม่รอด เลยมาจับงานเขียน กลายเป็นครึ่งๆกลางๆ

"นี่สินะ สำนักโม่ง ได้ข่าวมาว่าวิทยายุทธของพวกเจ้านั้นช่างร้ายกาจ ข้าจอมยุทธพเนจรมาขอท้าประลองสักกระบวน"

งานที่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ มันก็มี แต่อย่างน้อยเมิงก็ต้องเล่าเรื่องให้คนเข้าใจก่อน
https://imgur.com/N9wVK86

>>154 งานอ.แม่งทำกูเก๊กซึมได้ทุกเรื่องจริงๆ ตั้งแต่โอ้พระเจ้ายอดมันจอร์จมาก เซ็ตซึโบเซ็นเซย์ยันอีเรื่องนี้ แม่งการ์ตูนแก๊กห่าอะไรอ่านแล้วซึม มุกก็เจ็บชิบหาย

ส่วนไอ้นารุตากี้นี่ก็ครึ่งๆกลางๆของจริง นิยายก็เอาพล็อตจากการ์ตูนชาวบ้านมา รูปประกอบก็สัดส่วนเบี้ยว สองภาพที่ยกมาในมู้ก็มุมเดียวกันเป๊ะๆ ภาพโต๊ะทำงานก็ครึ่งๆ กลางๆ เมาส์ปากกาที่ใช้นั่นคือมีจอด้วยช่ะ แต่จอคอมสีเพี้ยนเชียว

ถ้าให้พูดแบบไม่ถนอมน้ำใจนะ กูคงบอกว่าไอ้นี่ห่วยทั้งสองทาง แล้วผลงานที่ออกมายังมีข้อเสียสำคัญอยู่อีกข้อ นั่นก็คืองานมันไม่มีความเป็นตัวเองเลย เนื้อเรื่องนิยายก็ยืมโน่นมาผสมนี่ รูปวาดก็ดราฟ, เทรซ เขามาแก้ไขรายละเอียด คนแบบนี้เรียกตัวเองว่าเป็นศิลปินไม่ได้ว่ะ ขนาด Original content ยังสร้างขึ้นมาเป็นของตัวเองไม่ได้ โอกาสที่จะเติบโตในฐานะศิลปิน (ไม่ว่าจะวาดหรือเขียน) เลยแม่งโคตรน้อย

เพลงสรรเสริญพระบารมี
คำร้อง : สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์
ทำนอง : พระเจนดุริยางวงค์ (ปิติ วาทยะกร)

ข้าวรพุทธเจ้า เอามโนและศิระกราน
นบพระภูมิบาลบุญดิเรก เอกบรมจักริน
พระสยามินทร์พระยศยิ่งยง เย็นศิระเพราะพระบริบาล
ผลพระคุณ ธ รักษา ปวงประชาเป็นสุขศานต์
ขอบันดาล ธ ประสงค์ใด จงสฤษดิ์ดัง
หวังวรหฤทัย ดุจถวายชัย ชโย

เพลงชาติไทย
ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน
อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล ด้วยไทยล้วนหมาย รักสามัคคี
ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่
สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี เถลิงประเทศชาติไทยทวี มีชัย ชโย

https://www.dek-d.com/board/view/3975823/
ไม่เข้าใจ

>>150 คนเก่งหรือเป็นมืออาชีพอยู่ที่อุปกรณ์หรอวะ กูตามงานนักวาดดังๆหลายคนใช้เม้าท์ปากกากากๆก็วาดสวยทั้งนั้น แล้วพอเขาขายผลงานสร้างรายได้ค่อยไปถอยของแพงมาใช้ เห็นแบบนี้กูโคตรเวทนาแม่ม ตั้งมู้โชว์เพราะอยากสถาปนาตัวเองเป็นมืออาชีพจัดๆ

>>159 กระทู้ชวนคุยเกี่ยวกับความทุกข์ อ้างอิงจากหนังสือกล้าที่จะถูกเกลียด แต่อ่านแล้วกูมึนชิหัย เจอข้อความอีโหบไปว่า จขกท. มีความทุกข์เพราะไม่พิมพ์คำว่า "สุข" เลย... ห้ะ?
>>160 ในกระทู้มันโชว์อุปกรณ์วาดรูป แต่เขียนชื่อกระทู้ว่า "จากโต๊ะนักเขียนโง่ๆ สู่โต๊ะนักเขียนมืออาชีพ" เอากะมันสิ

>>161 คนตอบกระทู้คงต้องการจะสื่อว่า มึงอมทุกข์เอง เลยไม่มีความสุข

ส่วนโต๊ะนักเขียน กูไม่เถียงนะ เพราะมันบอกว่าโต๊ะนักเขียนที่มีเครื่องมืออุปกรณ์เหมือนมืออาชีพ แต่ตัวมันไม่ได้มืออาชีพ

>>162 กูว่า>>161 หมายถึงว่าไอรูกที่แม่งถ่ายมาอะ เป็นอุปกรณ์วาด เพราะงั้นชื่อกระทู้น่าจะเป็นโต๊ะนักวาดมากกว่า ไอโต๊ะนักเขียนห่าไรนี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับภาพเลย

>>163 อ่อ กูใช้คำผิดเอง ขอโทษที

Flip, flip, got Gucci lipstick
I never had a bitch that hang out with the rich kids
She 'bout her business, I'm doin' big shit
I never thought that I'd be fuckin' with a rich bitch

I go down on her body in the mornin' (mornin')
Hit it from the back, I'm doin' fifty in a foreign (foreign)
Buss down and Fendi, designer drippin' no Ralph Lauren (Lauren)
You was my shawty but now I'm playin', I'm ignorin' (bitch)
Like fuck you thinkin'?
I'ma pull up for the weekend (skrr, skrr)
With my gang, we be geekin'
Why you so conceited?
We gon' fuck 'til we seasick
Red bottoms on her feet and they bleedin'

Flip, flip (flip, flip), got Gucci lipstick (lipstick)
I never had a bitch that hang out with the rich kids
She 'bout her business, I'm doin' big shit
I never thought that I'd be fuckin' with a rich bitch
Flip, flip, got Gucci lipstick (lipstick)
I never had a bitch that hang out with the rich kids
She 'bout her business, I'm doin' big shit
I never thought that I'd be fuckin' with a rich bitch

I'ma ball, got no limit (uh-uh)
Designer addiction (yeah)
She ain't called in a minute
I can't stop for no bitches (uh-uh)
Ran up all of them digits (yeah)
Drip you down, give you kisses
Change your main, ain't a misses
I can't change for the riches (ayy)
Drip, drip, I got Gucci fits, bitch (yeah)
Dior on my pants and plus my toes it cost me six bricks (drip, drip, six bricks)
We wasn't rich kids but now we on some rich shit
Behind my name, my brother slide just like a Ripstick (yeah)

Flip, flip (flip, flip), got Gucci lipstick (lipstick)
I never had a bitch that hang out with the rich kids
She 'bout her business, I'm doin' big shit
I never thought that I'd be fuckin' with a rich bitch
Flip, flip, got Gucci lipstick (lipstick)
I never had a bitch that hang out with the rich kids
She 'bout her business, I'm doin' big shit
I never thought that I'd be fuckin' with a rich bitch

I never thought that I'd be fuckin' with a rich bitch (yeah)
I never thought that I'd be fuckin' with a rich bitch

https://youtu.be/P6J78jVZisQ

>>161 อีโหบเหมือนอยากโชว์ภูมิ แต่ตอบออกมาแล้วเหมือนพวก ignorance ปสด. ไม่ได้สนใจประเด็นที่เข้าอยากสื่อ จะอัดอย่างเดียวก็พวกมึงมันทุกข์เพราะอมทุกข์เอง โฟกัสแต่ความทุกข์กันเอง (เอ้า ก็จขกท.เขาพูดเรื่องความทุกข์อะค่ะอีเวร)

กูงงกับอี midnight5552 เมื่อวานก็มาโพสแสดงความจงรักภักดีในบอร์ดนักเขียน ล่อแม่งสองมู้สองไอดี วันนี้เอาอีกละ วุ้ย

>>167 กระทู้แนวนี้มีทุกวัน บางวันเป็นสิบอ่ะ

>>168 ปรกติไม่ค่อยเห็นในบอร์ดนักเขียนไง แล้วกุก็คนเหี้ย ไปส่องกระทู้มันมาอีก ไอ้นี่แม่งหลอนสัสๆ หลอนเหี้ยๆ ไม่รู้ไปโดนตัวไหนมา
https://www.dek-d.com/board/view/3960241

ไอโอระบาดมาถึงเด็กดีเลยเหรอวะ ขนลุกชิบหาย

>>170 ตั้งใจทำให้คนด่าชัดๆ ฟลัดแบบบอท สรุปใครได้ประโยชน์กันแน่? ตลกตรงมีคนโง่คิดว่าเป็นIO

>>169 กูเจอทุกวันตอนเข้าหน้าอัพนิยาย แค่ไม่ต้องไปสนใจเดี๋ยวมันก็หายไปเอง แต่ที่สงสัยคือแม่งมาประจำทุกเช้าประมาณตีสามตีสี่ 5555

ทรงพระชอบหี

https://www.dek-d.com/board/view/3975932
เผลอๆไอ้นี่แม่งก็บอท สมองแม่ง loop

>>174 มันเหงา มันหาเพื่อนคุย ถ้ายังเป็นสมัยก่อนที่มีบอร์ดให้สร้างตัวละครเข้าไปเล่นในรั้วโรงเรียน มันคงเข้าร่วมแล้ว เสียดายที่ยุคนี้แนวโรลเพลย์โรงเรียนเวทมนตร์หายาก

ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวงปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง
ปรีดีฆ่าในหลวง

เขาว่าปรีดีฆ่าในหลวงร.8(โปรดใช้วิจารณญาน)
ณ วันนี้ก็ครบ 73ปีที่ในหลวงรัชกาลที่8
อันเป็นที่รักยิ่งของปวงชนชาวไทย
ได้จากไปพร้อมทิ้งปริศนาลึกลับซับซ้อนที่สุดในโลกเอาไว้

การสวรรคตของพระองค์นั้น ได้มีกลุ่มคนนำมาใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง ทำลายรัฐบุรุษอาวุโส ปรีดี พนมยงค์ เพื่อสร้างอำนาจและความชอบธรรมให้กลุ่มของตน

วันนี้เรามาย้อนเวลา กลับไปคิดทบทวน เรื่องราวเรื่องนี้กัน

16ส.ค.2488 เสร็จสงครามโลกครั้งที่2

6ก.ย.2488 ปรีดีโทรเลขเชิญร.8กลับประเทศ

14ก.ย.2488 ร.8บอกว่ายังเรียนไม่จบ
แต่จะกลับมาเยี่ยมสักระยะแล้วจะกลับไปเรียนต่อ

5 ธ.ค.2488 เสด็จถึงเมืองไทย
ปรีดีลาออกจากตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
ถวายพระราชบัลลังก์คืนให้กษัตริย์
หลังจากที่ช่วยปกป้องรักษามาเป็นเวลากว่า4ปี

8ธ.ค.2488 ร.8แต่งตั้งปรีดีเป็นรัฐบุรุษอาวุโส
ซึ่งถือเป็นเกียรติยศสูงสุด ที่ปรีดีได้รับ
เป็นการตอบแทนความซื่อสัตย์เสียสละ
จงรักภักดีทำงานรับใช้ชาติอย่างดีเยี่ยม

25ม.ค.2489 มีการประชุมเพื่อเลือกตำแหน่งนายกรัฐมนตรี
ที่ประชุมสภามีมติเลือกนายปรีดีพนมยงค์ แต่ปรีดี "ปฏิเสธ"
ที่ประชุมจึงให้ นายควง อภัยวงศ์เป็น
(รัฐสภาไทยในรอบ42ปี (2475-2517)หน้า498)

18มี.ค.2489นายควงลาออก

19มี.ค.2489สภามีมติให้นายปรีดีเป็นนายก
โดยในหนังสือแจ้งมาเป็นเชิงขอร้องว่า
"ในภาวะคับขับและสถานการณ์เช่นนี้
ซึ่งต้องมีการเจรจากับพันธมิตรในปัญหาต่างๆ
ผู้ดำรงตำแหน่งควรจะเป็นนายปรีดี"
ท่านจึงรับแต่บอกว่าจะอยู่เพียงระยะสั้นๆ

9พ.ค. 2489 ประกาศใช้รัฐธรรมนูญ
(ปรีดีตั้งใจผลักดันมากโดยเนื้อหาเป็นประชาธิปไตยมากที่สุด)

3มิ.ย2489 ปรีดี ลาออกจากนายก
เพราะ ตั้งใจไว้แต่แรก หมดภารกิจ
รัฐธรรมนูญที่ดีที่สุดถูกประกาศใช้แล้ว

7มิ.ย.2489 ประชุมสภามีมติให้ปรีดีเป็นนายกอีก
โดยสภากราบทูลร.8
ร.8จึง เรียกเข้าไปพบ ปรีดีแจ้งว่า
"ไม่ปรารถนาที่จะรับตำแหน่ง
เพราะเท่าที่โปรดเกล้าเป็นรัฐบุรุษอาวุโสนั้น
ก็เป็นพระมหากรุณาธิคุณอยู่แล้ว "

ร.8มีพระกระแสรับสั่งว่า
"ในระยะหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้
ขอให้ท่านดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไปก่อน"

8ม.ย.2489 แต่งตั้งปรีดีเป็นนายกอีกครั้ง

9มิ.ย.2489 ร.8สวรรคต สภามีมติให้ให้ร.9ขึ้นครองราชย์
ปรีดีก็ได้ลาออก โดยเขียนในใบลาออกว่า
ร.8เป็นคนแต่งตั้งตน เมื่อร.8สวรรคตตน
ก็ขอลาออกและไม่ประสงค์รับตำแหน่งอีก

10มิ.ย.2489 สภามีมติเลือกปรีดีเป็นนายกรอบที่3
เพราะเหตุผลว่าบ้านเมืองอยู่ในภาวะคับขัน
ไม่มีใครเหมาะกว่าปรีดีอีกแล้ว
ร.9ลงพระปรมาภิไธย รับรอง
(สามารถสืบค้นได้จาก รัฐสภาไทยในรอบ42ปี)

ที่ไล่ระยะเวลาก่อนสวรรคตให้ทราบนี้ก็จะชี้ให้เห็นว่า
ปรีดีเองได้มาถึงจุดสูงสุดทางการเมือง
ไม่ปราถนาที่จะมีอำนาจอะไรอีก
เพราะกังวลสุดท้ายก็ลุล่วงนั้นคือ
รัฐธรรมนูญที่ดีที่สุด ถูกประกาศใช้แล้ว
แต่ถูกขอร้องจากรัฐสภาและตัวร.8เอง

ตามความเหมาะสมนั้นคือ
ผู้ที่เป็นรัฐบุรุษอาวุโสคือเกียรติสูงสุด
ก็ไม่ควร "ลดตัว" ลงมาเป็นนายก
แต่ท่านก็เห็นแก่บ้านเมืองจึงยอมรับมา

นี่คือเหตุผลแรกที่ บอกได้ว่า ปรีดีไม่มี
"แรงจูงใจ" ด้านความมักใหญ่ใฝ่สูง บ้าอำนาจ
อยากเป็นใหญ่เป็นโตอะไร
จนเป็นสาเหตุในการที่จะปลงพระชนม์

ไทมไลน์เหตุการณ์สวรรคตนั้น
คุณกังวาฬ พุทธิวนิช ได้ทำไว้อย่างละเอียด
มากแล้วจึงเชิญผู้ที่สนใจ ศึกษาได้จากลิงค์ด้านล่างนี้
ผลสรุปของคุณกังวาฬ คือ เกิดจากอุบัติเหตุ ด้วยพระองค์เอง
ส่วนใครจะมีความเห็นอย่างไรนั้น
ลองใช้วิจารณญานกันเอาเองนะครับ
โปรด้านนี้อีกคนคือ อ.สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล
มีความเห็นว่า เกิดจากผู้อื่น โดยอุบัติเหตุ

แต่ผมจะนำเสนอในประเด็นที่ พาดพึงถึงปรีดี
เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ให้กระจ่าง

ประการแรก "ปรีดีไม่เคยตกเป็นจำเลยของคดีนี้"
สาเหตุที่ต้องหลบหนีเพราะในคืนวันที่7ย่างเข้าวันที่8พ.ย.2490
ได้มีทหารนำกำลังมายิงถล่มทำเนียบท่าช้าง
บ้านพักของปรีดีและครอบครัวเพื่อสังหารปรีดี
โดยไม่สนใจว่า ในบ้านมีเด็กและผู้หญิงอยู่ด้วย
ปรีดีหนีรอดอย่างหวุดหวิด หากไม่หนีก็คงถูก "ฆ่า"ตายไปแล้ว

เมื่อปรีดีหนีไปที่จีน แต่คนสนิทผู้อารักขา
ยังอยู่ที่สิงคโปร์คือ ร้อยตำรวจเอกเฉียบ ชัยสงค์
และสิบตำรวจโท ชม แสงเงิน
รัฐบาลเผด็จการได้ดำเนินการให้รัฐบาลอังกฤษในสิงคโปร์
ส่งตัวผู้ร้ายข้ามแดนมายังกรุงเทพ
โดยมอบหลักฐานต่างๆให้ทางศาลอังกฤษพิจารณา
ศาลอังกฤษพิจารณาตามหลักฐานแล้ว กล่าวว่า
"Nothing so discharge these two person"
ประมาณว่า "ไม่มีสาระอะไรเลย" จึงปล่อยคนทั้งสองไป
ถือเป็นการกระทำที่ตอกหน้ารัฐบาลเผด็จการจนหน้าแหก!!!

ต่อมารัฐบาลเผด็จการออกหมายจับปรีดีและเรือเอกวัชรชัย
ขณะนั้นยังอยู่ที่ฮ่องกง ทางรัฐบาลไทยก็ทราบ
แต่ไม่กล้าให้ทางฮ่องกงส่งตัวผู้ร้ายข้ามแดนเพราะ
ไม่อยากโดนแฉ ว่าสร้างหลักฐานเท็จ กลัวหน้าแหกกลับมาอีกครั้ง!!!

ประการที่2 การสร้างข่าวลือ
เริ่มจากวันที่9มิ.ย.2489เวลาประมาณ 13.00น.
(ในหลวงสวรรคต9.30น.)ได้มีโทรศัพท์
ลึกลับ โทรไปแจ้งยังนายทหารชั้นผู้ใหญ่ว่า
ในหลวงถูกปลงพระชนม์
รัฐบาลจะแถลงยังไงอย่าไปเชื่อ!!

วันที่11มิ.ย.2489 มีเจ้าองค์นึงไปยังสถานทูตอังกฤษ
โฆษณาจูงใจท่านทูตอังกฤษว่า ปรีดีจะสถาปนาสาธารณรัฐ
จึงลอบปลงพระชนม์แต่ท่านทูตอังกฤษไม่เชื่อ
และทำรายงานไปยังรัฐบาลอังกฤษในวันรุ่งขึ้น
เมื่อผ่านมา30ปี รัฐบาลอังกฤษจึงได้เปิดเผยเอกสารชิ้นนี้
ให้สาธารณชนได้รับทราบ

มีการให้คนไปตะโกนในโรงภาพยนต์เฉลิมกรุง
"ปรีดีฆ่าในหลวง" ต่อมาสืบได้ว่าเป็นฝีมือของนาย
เลียง ไชยกาล ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์
เมื่อออกจากพรรคประชาธิปัตย์แล้ว
ได้เขียนจดหมายมาขอขมาปรีดีในเรื่องนี้

หลังสวรรคตได้13วันพรรคประชาธิปัตย์ได้ประชุมพรรค
เพื่อชี้แจงกรณีสวรรคตให้นำไปบอกกล่าวประชาชน
โดยนายประเสิรฐ ทรัพย์สุนทร ส.ส.สุราษฎร์ธานี
หนึ่งในผู้เข้าร่วมประชุม ได้เล่าว่า "ท่านปรีดี
เป็นผู้วางแผนปลงพระชนม์ เพราะต้องการเปลี่ยนแปลงประเทศ
เป็นแบบสาธารณรัฐและมีความเห็นขัดแย้งกับในหลวง
เรื่องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ "
เรื่องนี้เป็นการสร้างข่าวเท็จเพื่อผลทางการเมืองที่ชัดเจน
เพราะการเปลี่ยนองค์พระมหากษัตริย์
ไม่สามารถเปลี่ยนระบอบได้ มีแต่คนปัญญาอ่อนเท่านั้นที่คิดได้!!

เมื่อปรีดีลี้ภัยแล้วมีการเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์
และเขียนหนังสือที่กล่าวว่าปรีดีเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง
ก็ถูกฟ้องจนแพ้หมดทุกคน

ข้อกล่าวหาที่ว่านายเฉลียว1ในจำเลย
เป็นคนสนิทของปรีดีร่วมกันวางแผนปลงพระชนม์
นั้นเป็น "ความเท็จ"
โดยนายเฉลียวเป็นอดีตราชเลขานุการ
คือเป็นอดีตเลขาของร.8
จริงอยู่ที่นานเฉลียวเป็น1ในคณะราษฎร
แต่เป็นคนที่นายควงชักชวนเข้ามา
โดยทำงานที่กรมไปรษณีย์ด้วยกัน
มีความสนิทสนมกันมาแต่เดิม คนทำงานด้วยกัน
ชวนกันมาก่อการปฏิวัติย่อมมีความสนิทกับนายควง
มากกว่าปรีดีอย่างแน่นอน

ปรีดีเองไม่เคยรู้จักนายเฉลียวมาก่อน
ไม่เคยพบปะกันมาก่อนจนถึงเช้าวันที่24มิ.ย.2475
และการที่นายเฉลียวได้เข้ามาทำงานในวังนั้น
อยู่ในสมัยพระยาพหลเป็นนายกรัฐมนตรี
ปรีดีเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศ ไม่มีอำนาจในด้านนี้
พระยาพหลเป็นคนเสนอชื่อให้
ผู้สำเร็จราชการลงนามเมื่อปี 2480
ไม่ใช่ปรีดีดังคำกล่าวหาไม่

ต่อมาเมื่อปรีดีเป็นผู้สำเร็จราชการ
นายควง นายกรัฐมนตรีก็เป็นคนเสนอชื่อ
ให้นายเฉลียวเป็นเป็นราชเลขานุการ ในเดือน ส.ค.2487
ก่อนร.8จะกลับมาอีก 1ปี4เดือน
เพราะด้วยความสนิทกันมาแต่เดิม

ข้อกล่าวหาที่ว่านายเฉลียวเอารถในหลวงมาให้ปรีดีใช้นั้น
ก็ไม่เป็นความจริง โดยก่อนหน้านี้นั้นทรงให้ปรีดีตามเสด็จ
ไปหัวหินด้วยกันและก็กลับพร้อมกัน แต่นายระวิให้การเป็นพยานว่า
ตอนไปหัวหินนั้นรถยังอยู่แต่พอกลับมารถเชฟโรเลตนั้น
ไม่อยู่เสียแล้วนายเฉลียวเอาไปให้ปรีดีใช้
จะเอาไปให้ปรีดีใช้ได้อย่างไรในเมื่อปรีดีอยู่กับในหลวงตลอด
และที่บ้านปรีดีก็มีรถอยู่แล้ว

แต่มีพระราชกระแสจากในหลวงร.9
เมื่อวันที่ 15 พ.ค. 2493 ว่า
"เมื่อสมเด็จพระราชนนีทรงเรียกใช้รถไม่ได้นั้น
จะเกิดก่อนหรือเกิดหลังกลับจากหัวหินจำไม่ได้
"ได้ยินเขาพูดกันว่า" นายปรีดีเอาไปใช้
โดยให้นายเฉลียวส่งไปให้"
ทั้งนี้ในหลวงมิได้ทรงยืนยัน
โดยใช้พระดำรัสว่า "ได้ยินเขาพูดกัน"

ส่วนข้อกล่าวหาที่ว่ารถหายนั้น ปรากฎว่า
ได้เคยมีมาก่อนที่ปรีดีจะเข้ามาเป็นผู้สำเร็จราชการ
โดยบุคคลที่ทำงานในวัง ติดต่อกับโจรนำรถ
ไปขายเป็นทอดๆจนถึงพระตะบอง

ผู้ใส่ร้ายกล่าวหาว่า
เพราะร.8ต้องการมาเล่นการเมือง
แล้วทำให้ปรีดีไม่พอใจนั้น คือ "คำโกหก"
เพราะร.8ก็ต้องการไปเรียนต่อ
มีกำหนดเดินทางวันที่ 13มิ.ย.2489

แต่หากเป็นเรื่องจริง ก็ไม่ได้ส่งผลเสียอะไรกับปรีดีเลย
เพราะปรีดีก็ไม่ได้มีความต้องการอยู่แล้ว
ข่าวนี้เกิดจากพรรคการเมืองกากเดนศักดินาที่เจ็บแค้น
และไม่สามารถเอาชนะปรีดีได้ทางสภา เป็นผู้ กุ ขึ้น

ข้อกล่าวหาที่ว่า
ปรีดีกับพวกวางแผนลอบปลงพระชนม์กัน
ที่บ้านพระยาศรยุทธเสนี โดยนายตี๋ ศรีสุวรรณให้การ
ภายหลังนายตี๋ได้ออกมายอมรับ
โดยเขียนจดหมายเป็นลายลักษณ์อักษรพร้อมประทับรอยนิ้วมือ
ว่าโดนจ้างวานให้เป็นพยานเท็จใส่ร้ายปรีดีและจำเลย
และพระยาศรยุทธเองภายหลังหมดยุคอำนาจเผด็จการ
ก็เขียนจดหมายเป็นลายลักษณ์อักษรเช่นกันว่า
ที่ทำไปเพราะโดนข่มขู่ เกรงจะมีภัย
จึงให้การไปตามที่พระพินิจชนคดีต้องการ

ลองคิดกันดูนะครับ ผู้ที่สอบสวนคดี(ฝ่ายตรงข้ามปรีดี)
พุ่งเป้าที่จะทำลายปรีดี ได้สร้างพยานเท็จมากมาย
ซึ่งเป็นเพียงพยานแวดล้อมไม่มีหลักฐานอะไรเลย
เจตนาร้ายชัดเจน
ผู้ที่เชื่อว่าปรีดีวางแผนฆ่าในหลวงนั้น ควรพิจารณาให้ถ่องแท้

ข้อสงสัยบางประการกรณีสวรรคต

ในวันเกิดเหตุสิ่งที่น่าขบคิดคือเมื่อหมอนิตย์
(หมอหลวง)มาตรวจ ก็บอกพระชนนีว่า "ว่าหมดหวัง "
พระชนนีรับสั่งให้ "ทำเสียให้สะอาด"
มีการทำความสะอาด แผลเย็บแผล เปลี่ยนผ้าปู ผ้า หมอน
ที่นอน ชุดนอนทุกอย่างใหม่หมด
เข้าใจว่า ทุกคนคิดว่าเป็นเพราะอุบัติเหตุ
ตามที่นายชิต(มหาดเล็ก)กราบทูล
พระชนนีหลังเสียงปืนดังขึ้นว่า "ในหลวงทรงยิงพระองค์"
และนายชิตยังทำท่าประกอบ แต่วันรุ่งขึ้นจึงทราบว่า
นายชิตไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ด้วยเหตุผลนี้
จึงไม่มีใครคิดว่าจะต้องชันสูตรอะไรและ
ต้องรีบทำความสะอาดเพื่อจะทำพิธีรดน้ำพระศพในช่วงบ่าย

เมื่อปรีดีและรมต.มหาดไทย (หลวงเชวงศักดิ์สงคราม)
อธิบดีกรม (ตำรวจพลต.ท.พระรามอินทรา)
มาถึงจะทำการตรวจพระบรมศพแต่
กรมขุนชัยนาท ห้ามไว้ อธิบดีกรมตำรวจหันมามองปรีดี
ปรีดีก็นิ่งไม่กล้าขัดประการใด
ทั้งที่จริงแล้วจะต้องมีการตรวจสภาพศพตามกระบวนการ

ข้อสังเกตุ
การทำความสะอาดเสื้อผ้า ผ้าห่ม ผ้าปูทั้งหมดนั้น
ทั้งที่เหตุการณ์กำลังวุ่นวาย แต่ทำไม พนักงานทำความสะอาดซึ่งคงมีงานประจำของตัวอยู่แล้ว
กลับรีบทำความสะอาด หากเป็นเหตุปกติ ค่อยทำทีหลังยังได้ มีเหตุจำเป็นอะไรต้องรีบทำ???

หมอน ทำไมต้องเอาไปฝัง ทำไมไม่ทิ้งเฉยๆ หรือปกติการกำจัดขยะ กำจัดด้วยการฝัง แล้วทำไมต้องรีบฝัง???

ข้อสังเกตุเรื่องปืนและกระสุน
ศาลเชื่อว่า ปืนที่พบในที่เกิดเหตุนั้น ไม่ใช่ปืนที่ใช้ในการปลงพระชน เพราะมีการตรวจพบว่าปืนนี้ได้ใช้ยิงมาก่อนวันสวรรคต4วัน วิธีการตรวจคือการวัดค่าสารไนไตรท์ ถ้ามีมากเพิ่งยิง มีน้อยยิงนานแล้ว โดยวิธีการนี้ไม่ได้รับการยอมรับแล้วในปัจจุบันเพราะไม่สามารถวัดได้แน่นอน โดยหน่วยงานที่ทำการพิสูจน์คือกรมวิทยาศาสตร์ ซึ่งก็ไม่เคยทำมาก่อนเลยสักครั้ง

ความจริงเรื่องนี้หากคิดสักนิดจะง่ายมาก
นำปืนสัก10กระบอกยิงในเวลาที่ต่างกัน แล้วส่งให้ตรวจดู โดยไม่บอกว่ากระบอกไหนเวลายิงเมื่อไหร่ หากผลการตรวจออกมาถูกต้องก็เป็นที่น่าเชื่อถือได้ แต่ไม่มีการทำ!!

ส่วนกระสุนที่พบในที่เกิดเหตุ ศาลเชื่อว่า ไม่ใช่กระสุนที่ปลงพระชนม์ ไม่พบรอยบู้บี้ของกระสุน
หากศาลเชื่อเช่นนี้ ก็แสดงว่า เมื่อผู้ร้ายยิงเสร็จ
ต้องมาเขี่ยเอากระสุนที่ยิงออก แล้วเอากระสุนที่เตรียมมายัดลงไปที่รูกระสุนเดิมที่ฝังอยู่ในที่นอน
แล้วเอาปลอกกระสุนที่เตรียมไว้ วางไว้ที่เกิดเหตุ
ซึ่งปลอกกระสุนนี้ ต้องเป็นของปืนของในหลวงด้วย แล้วคนร้ายก็ต้องเอาปืนที่พบในที่เกิดเหตุมาวางไว้ใกล้ๆ ทำว่าในหลวงปลงพระชนม์ตนเอง

ดูๆแล้วแปลกๆมั้ยครับ แสดงว่าคนร้ายใจเย็นและมีเวลามากนะถึงทำอย่างนั้นได้

สุดท้ายศาลก็ไม่สามารถระบุได้ว่า "ใครคือผู้ที่ยิง"
ตัดสินจากพยานแวดล้อม หากเป็นในปัจจุบันนี้เชื่อว่าด้วยเทคโลโนยี อาจทำให้เรื่องนี้ง่ายขึ้นมาก และหากนำคดีนี้ไปตัดสินที่ศาลอื่นบนโลก ก็เชื่อว่า ผลลัพธ์คงไม่เป็นดังที่เกิดขึ้น

หากผู้ที่มีใจเป็นธรรมทั้งหลายพิจารณาดูตามข้อเท็จจริงที่ปรากฎเป็นหลักฐานก็จะค้นพบ "สัจจะ" คำครหานินทา นิยายการเมือง หากการเชื่อคำกล่าวที่ปราศจากหลักฐานนี้ ก็ย่อมตัองให้ความยุติธรรมข่าวลืออีกด้านนึงด้วย ดังนั้น เรื่องนี้ไม่สามารถเชื่อมั่วๆได้

รัฐบุรุษอาวุโส ปรีดี พนมยงค์ หากท่านเป็นคนเลวเป็นผู้ที่มีมลทินแล้วไซ้ร ทำไมองค์การยูเนสโกจึงให้ท่านเป็นบุคลสำคัญของโลก ซึ่งถูกเสนอในยุคพลเอกชวลิต ยงใจยุทธเป็นนายก
แล้วเสร็จในสมัยนายกชวน หลีกภัย
"ผู้ที่เกลียดปรีดี คือผู้ที่ไม่รู้จักปรีดี"

ต.ติน ศรีนิล

ดันขยะเปียก

เอ้า ดันขึ้นไป

เอ้า ฮึบ

พวกก่อกวนนี่ จะว่าไปก็ขยันดีเนอะ กูรู้สึกว่าแม่งมีความตั้งใจมาก ถ้าเอาส่วนดีตรงนี้ไปทำประโยชน์คงเจริญกว่านี้ ปมชีวิตอาจจะขาดความอบอุ่น พ่อแม่ไม่สนใจ เพื่อนมิตรสหายไม่คบ? แต่ช่างแม่งเถอะ อันนี้คือความชิบหายของตัวมันเอง หรือก็คงว่างจัดที่ไม่มีงานให้ทำ ส่วนโม่งเพลงช่วงแรกไม่ลงลิงค์เพลง พอกูทักแม่งก็ลงให้ถือว่ายังมีความคิดความสำนึกอยู่บ้าง พิมพ์บ่นไปก็รู้อยู่หรอกว่าอ่านแต่ก็กากเดน แต่อยากทำไรทำไปเบื่อเมื่อไรก็ช่างพวกมึงนะ กูเข้ามารอโม่งสับเฉยๆ พอดีขยันเลื่อนผ่านน่ะ ขอบคุณคนที่อ่านจบ

ky ขอย้อนนิดนึง>>150 อย่างนารูกีกี้ขายรูปได้กี่บาทวะ คือกูมีน้องคนนึงวาดรูปราวๆนี่หละ มันเคยเรียนคอร์สวาดเส้นแต่ลงสีไม่ค่อยเป็น ซึ่งกูดูแล้วคล้ายๆนารูกีกี้ มาถามกูอยากหารายได้รับวาดคอมมิชชั่น กูแนะมันไปหมดแล้วล่ะ กูแค่อยากถามโม่งวาดฝีมือประมาณนารูกีกี้ขายได้สักเท่าไร เผื่อไปบอกอีน้อน

กุจะขอบคุณมากถ้าพวกเมิงทำเป็นมองไม่เห็นและไม่ต้องไปพูดถึง

>>187 อาจจะใจร้ายไปหน่อย แต่กูขอพูดตรงๆ ถ้าหลักพันไม่มีคนจ้างแน่ๆ เพราะเขามีตัวเลือกที่ดีกว่า และลายเส้นดีกว่า ฝีมือระดับนี้ควรเริ่มที่หลักร้อยก่อน และถ้าวาดอนาโตมี่ หรือลายเส้นให้ดีขึ้นได้กว่านี้ ค่อยขยับไปหลักพัน

>>189 ไม่ต้องเกรงใจ กูก็บอกให้น้อนเริ่มที่250 ดีเทลเยอะก็บวกเพิ่ม เอาจริงกูว่าน้อนยังวาดดีกว่านารูกีกี้เพราะอนาโตมี่มันได้ โทษทีกูแนบลิ้งก์เฟสอีน้อนให้ไม่ได้เด๋วสาวมาถึงกูถถถ

>>190

250 กูว่าถูกไป มีนักวาดบางคนบอกไม่อยากรับงานวาดคนไทย เพราะคนไทยชอบกดค่าแรง กูคิดว่า350ขึ้นก่อนดีกว่า แต่ไม่ควรเกินพันอะ 250แม่ง เมื่อยมือ ปวดทั้งตา ไม่คุ้ม ถ้าคุณน้องฝีมือดีกว่านารุทากี้อะนะ

ว่ากันว่า สัมภเวสีนั้นเกิดขึ้นมาจากวิญญาณคนตายที่ถูกลืม ไม่มีใครแม้แต่จะเอ่ยชื่อ

ดังนั้น ถ้าอยากให้พวกนั้นเป็นสัมภเวสีต่อไป ก็...

แอดมินเว็บโม่งยังอยู่ป่าววะ กูสงสัย

>>193 อยู่บ้างไม่อยู่บ้าง ล่าสุดที่โผล่คือ 15 พ.ค.

>>194 เดี่ยวกูลองแวะดูหน่อย

ky แม่งเก่งแต่ถาม เมื่อไรคิดเองได้บ้างวะ โตตัวตัวแต่สมองโง่กว่าควายรึไง https://www.dek-d.com/board/view/3975932/
วีรเวรกรรม https://www.dek-d.com/board/user/xKKxKongKung/

>>195 อาการหนักขนาดนี้กุว่าปล่อนผ่านไปเถอะ มันแค่ว่างเกินไปแล้วคิดว่านิยายเขียนง่าย
เปิดเทอมก็หายไปเอง

>>195 กูรำคาญแม่งมานานละ ตั้งกระทู้ขอชื่อจนกูรำคาญ อาการหนักอย่างที่ >>196 ว่าไว้จริงๆ แหละ

>>195 ปลิวไปแล้ว กูตกรถ

มอนิ่ง โม่งทุกผู้ทุกนาม

I'm a Creeper
Minecraft's Grim Reaper
Blowing up blocks like Al-Qaeda
I'm not a creature that'll eat ya
But I'll leave ya petrified
Peter reminds peeps of Minesweeper
Clicking on a brick then you die in the deep
I'll find your mine, I'm a mind reader
Now, the mine is mine, it's finders keepers
Oh, hi! I'm a Creeper
So nice, nice to meet ya
Is that the time? It's time to leave
And tick-tock, tick-tock

Boom, boom, boom!
I can't stop singing this bloody tune, tune, tune
It's gonna make my brain go boom, boom, boom!
I can't stop singing this bloody tune, tune, tune
(Pew, pew, pew, pew, pew)

I do what I wanna, move aside, mama
Tick-tick, I'm a suicide bomber!
I take control then I'm gonna
Leave a gaping hole, Belladonna
That'll take it's toll
When I'm on a quest to invade
Detonate your soul!
Fizz like a lemonade then blow
So, you better stay indoors
Or I'll find your mine when you're mining ore
You'll be dying, lying in gore
Darling, aw! What you crying for?
Did somebody break your diamond sword?
I'm the volatilest sort, what a violent force
That'll frighten Spartans, hark and hear Leonidas talk
When he sees me, "Tonight, we dine indoors"

Boom, boom, boom!
I can't stop singing this bloody tune, tune, tune
It's gonna make my brain go boom, boom, boom!
I can't stop singing this bloody tune, tune, tune
(Boom, ay)

It's official, a ballistic missile couldn't get this result
I blow through stone like a six-foot chisel
So you'd better shiver when you hear that sizzle, fo-shizzle
Take a listen, it's a premonition of my mission
Death by demolition
If I don't come home, there's a sign in my kitchen
To describe why I'm missing, "Gone fission"
White hot raps, I got stacks
Sometimes when I die, I drop tracks
I got a lot, Ocelot, fight off cats
If I'm feeling nice then I might not
Blast!

Boom, boom, boom!
I can't stop singing this bloody tune, tune, tune
It's gonna make my brain go boom, boom, boom!
I can't stop singing this bloody tune, tune, tune
(Boom)

My hobbies and interests include going
Boom, boom, boom!

https://youtu.be/8hyk6yxSK_w

เงียบจัง เหลือแต่โม่งเพลงที่วิ่งเล่น พวกมึงเตรียมตัวไปเล่น RO ที่จะเปิดในวันที่28นี้ใช่มั้ย

>>201 ก็นะ โดนผลกระทบจากโควิทจนจะไม่มีแดกอยู่แล้ว เอาเวลามาด่าพวกโทรลยังไม่คุ้มเลย อยากทำอะไรก็เชิญตามสบาย กูรอโม่งสับอย่างเดียวพอ

>>202 โม่งสับบอกจะลาพักร้อน3เดือน ส่วนพวกโทรลที่แสดงตัวก็ประกาศสงบศึกหรือลาออกจากบอร์ด เลยค่อนข้างเงียบด้วยล่ะ คิดว่านะ

>>201 RO ไหนวะ RO Origin เหรอ

>>204 อันนี้ เพื่อนโม่ง

https://ro.gnjoy.in.th/preregister?gclid=Cj0KCQjwzZj2BRDVARIsABs3l9LSn1WjHhrcYw1zr7VXY9DTlAeU9i6yIYtaFqZ5cTxWCvVf_dQFnekaAuXfEALw_wcB

เซิฟจริง กราวิตี้มาเปิดเอง

>>205 อ้อ มันปูเล่นใช่มั้ย ที่ชอบหลุดในพาย่อน

#โม่งโทรลประกาศชัยชนะ

https://www.dek-d.com/board/view/3976110/
เอาละโว้ย เจ้าของภาพมาเอง เด็กดวกนี่มันเด็กดวกจริมๆ

หรือพวกเราควรพูดถึงไอพวกที่มาโทรลให้เยอะแทนที่จะเงียบวะ เพราะกูดูๆแล้วมันจะชอบมาโทรลตอนที่คนเริ่มไม่สนใจกัน
ถ้าเอาในชีวิต พวกที่ชอบเรียกร้องความสนใจมันจะชอบทำอะไรบ้าๆให้คนสนใจก็ต่อเมื่อไม่มีคนสนใจ พอคนเริ่มสนใจมันก็หยุดทำเองเพราะมันบรรลุเป้าหมายแล้ว(งงป่ะ?)

>>209 เอาเวลาในชีวิตไปใช้อย่างมีคุณค่าเถอะ อะไรก็ได้ หรือถ้ามึงเป็นนักเขียน ก็ไปเขียนนิยายเถอะ
วอร์ไปก็เสียเวลา

>>209 แล้วแต่คนว่ะ...สำหรับกูมันได้ผลทั้งคู่ ที่กูไม่ให้คุณค่าคนพวกนี้ไม่ใช่เพราะ don't feed troll นะ แต่มันเสียเวลาที่จะเอาไปใช้ทำอย่างอื่น ถ้าอ้างอิงกับที่โม่งรุ่นพี่เก่าๆเคยพูดเอาไว้โม่งมันเหมาะกับเอาไว้คุยกันแบบไร้ตัวตน ปัญหาในนี้แม่งจบได้ทุกอย่างจริงๆถ้ามึงโยนอีโก้ทิ้ง (ไม่ตอบกลับรอ reset id) ส่วนถกเพื่อหาประโยชน์นี่กูไม่เถียงแล้วกัน แล้วแต่ว่าใครจะแยกแยะโกยข้อมูลได้แค่ไหน

ไม่ก็ลองคิดเล่นๆว่าโทรลมันมีหน้าที่ทดสอบอีโก้พวกมึงดู ว่าใจมึงจะเป็นเดือดเป็นร้อนกับคนที่ไม่จำเป็นต้องสนใจหรือเปล่า มันก็เหมือน Toxic คอมเม้นในหน้านิยายอะ มึงตอบโต้ได้เฉพาะเท่าที่กฎมันเอื้อ แจ้งลบแจ้งแบนแล้วปล่อยให้เป็นหน้าที่ทีมงาน นอกจากนั้นโม่งก็ไม่ใช่ที่ของมึง มันไม่จำเป็นต้องสงบตามอุดมคติ ถ้ามันสแปมข้อความก็แค่ขึ้นมู้ใหม่ เพราะถ้าเทียบเวลาจริงๆพวกโทรลนี่ผลาญเวลาชีวิตตัวเองไม่ใช่น้อยเลยนะมึง มึงอยู่เฉยๆไม่มีอีโก้แวะมาโกยเฉพาะผลประโยชน์แม่งจะใช้เวลาสักกี่นาทีต่อวัน แต่โทรลพวกนี้แม่งต้องมาพยายามสร้างตัวตน ต้องให้คนระบุชื่อตัวเองว่าโม่งเพลง โม่งหี โม่งเกรี้ยวกราด ต้องทำรูปแบบเดิมซ้ำๆเพื่อให้เป็นที่จดจำ

เออกูถามหน่อย ไอ้เรื่องขโมยรูปนี่ถ้าจะเอาเรื่องจริงๆมันดำเนินคดีได้ไหมวะ >>208 กูสงสัยว่าคนไทยมันใจดีกันจนเสียนิสัยหรือว่ามันเอาเรื่องไม่ได้จริงๆ?

>>212 ดำเนินคดีได้

กุชอบ Salv ว่ะ ฉะเจ๊ดอก มันชิหาย
https://www.dek-d.com/board/view/3976069/

>>214

กู >>215 มือไปโดน โทษที
กูไม่สามารถเจ้าใจอีป้าดอกขาวได้ว่าต้องการจะสื่ออะไร lol

>>214 ไอดอกขาวมันต้องการสื่ออะไรวะ??

กูจองไว้ว่าจะสับหลายวันละ แต่พอดีงานเสือกเข้า ชีวิตวุ่นวายเพราะเมืองที่อยู่เริ่มปลดล็อกดาวน์แล้ว ที่ทำงานกูต้องบิ๊กคลีนนิ่งรื้อทำความสะอาดจัดการตกแต่งยกเครื่องใหม่หมด กูไปช่วยเขามาอยู่สามวัน ปรากฏกล้ามเนื้ออักเสบเอี้ยวคอยกแขนไม่ขึ้นเลยพยายามเลี่ยงการนั่งคอมนานๆ โดยไม่จำเป็น นี่แหละไอ้สัสผลของการขาดการออกกำลังกาย วันนี้เริ่มมีเวลาบวกอาการดีขึ้นละ ขอโทษเพื่อนโม่งด้วยที่ปล่อยให้รอหลายวัน

อย่างที่บอกว่าอยากเลือกนิยายท็อปมาสับบ้างๆ สุ่มๆ เดี๋ยวจะว่ากูเอาแต่แกล้งเด็ก เจอนิยายเรื่องใหม่ของเจ้าถั่วดำเลยเลือกมา ซึ่งนุ้งถั่วก็คงเป็นลูกรักทีมงานคนหนึ่งแหละมั้ง เห็นให้สัมภาษณ์บ่อยอยู่ เพราะขายตอนได้หลาย hits ตั้งแต่เรื่องพี่ใหญ่ น้องเล็กอะไรนั่น เรื่องใหม่นี่ก็ล่อไปเก้าแสนวิวละ นุ้งถั่วได้ขึ้นโคว้ทในเพจอยู่บ่อยๆ ส่วนตัวกูจำได้ว่าเคยมาตอบมู้อยู่ว่าแต่ก่อนเคยโดนคนดูถูกนิยายบลาๆ สักอย่าง เอาเป็นว่าจำรายละเอียดไม่ได้ แต่เรามาดูกันดีกว่าว่าผลงานของน้องถั่วจะเป็นยังไงบ้าง

[玛拉夫人] นางมารผู้หวนคืน โดย เจ้าถั่วดำ
https://writer.dek-d.com/eliter/story/view.php?id=2061397

ลี่อินได้โอกาสกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง หลังจากโดนสามีและน้องสาวหักหลัง ดี... กลับมาคราวนี้ เธอจะไม่อ่อนโยนให้ใคร และจัดหนักทั้งสองคนแน่นอน!

ชื่อเรื่องกับคำโปรยก็บ่งบอกละว่าเป็นแนวย้อนอดีตกลับมาแก้แค้น แนวยอดฮิตในยุคหนึ่งของนิยายจีนฝั่งผู้หญิง ก็ไม่มีอะไรแปลกใหม่ แต่เล่าเรื่องได้กลางๆ คนชอบอะไรแนวนี้ก็น่าจะกดเข้ามาอ่านล่ะมั้ง แต่ส่วนตัวไม่เก็ตกับชื่อจีนเล็กน้อย ไม่รู้แปลว่าอะไร เพราะในบรรดาภาษาที่กูสื่อสารได้เสือกไม่มีภาษาจีนในนั้น เอาเข้าอากู๋แล้วแปลว่า Mrs. Mara ให้อ่านออกเสียงมันเสือกออกเสียงว่า หม่าล่าฟูเหริน เล่นเอากูหิวหม่าล่าเลยทีนี้อยากกินหม่าล่าฟังกี้ (ไม่เกี่ยวป่ะ) จะไปจิกให้อีลูกเจ๊กเด็กอักษรที่ซี้กันแปลให้ มันก็เสือกหลับไปแล้ว ฉะนั้นใครได้ภาษาจีนช่วยบอกกูทีว่าชื่อเรื่องมันคืออิหยังวะ พออากู๋แปลออกมาแบบนั้น บอกเลยว่ากูคาใจมากกว่าเดิมอีกว้อยยย

เรื่องย่อ:
ตอน 1 - หวังลี่อินเดิมพันกับแฟนที่ชื่อเฉินตงลู่ว่าถ้าเล่มเกมธุรกิจแพ้แล้วจะยอมแต่งงานด้วย เมื่อแต่งงานควบรวมกิจการกันแล้วลี่อินก็ทุ่มงานหนักจนผัวไปกิ๊กกับน้องสาวต่างแม่ แต่ลี่อินไม่ยอมหย่าปล่อยให้คาราคาซัง เพราะถ้าหย่าแล้วจะทำให้บริษัทที่รวมกันต้องแยกออกจนส่งผลให้หุ้นตกจนธุรกิจอาจล้มได้ แล้วก็ไม่อยากให้สองคนนั้นมีความสุข ลี่อินได้หุ้นจากน้องมาทั้งหมดและผัวมาอีกครึ่งหนึ่งทำให้ได้เป็นประธานบริษัททันที ลี่อินก็สะใจที่ตัวเองได้ทุกอย่างจนลี่จูท้อง ด้วยความแค้นลี่อินเลยไล่ทั้งผัวทั้งน้องออกจากบ้านแล้วยึดทุกอย่างของทั้งสองคนมาเป็นของตัวเอง พอแก่ตัวลงจะตายก็เสียดายชีวิตที่ผ่านมาที่ช่างว่างเปล่าเหลือเกิน แต่พอตายดันย้อนเวลากลับไปตอนยังเด็ก

ตอน 2 – ลี่อินกลับมาสาวอีกครั้งก็รู้สึกพอใจในความสวยของตัวเอง ผัวเก่าโทรมาชวนไปเที่ยวแล้วพูดถึงเรื่องแต่งงาน ลี่อินก็ปฏิเสธรัวๆ ผัวเก่าก็ยกคำพูดเดิมมาพูดอีกว่า "ถ้าแพ้ต้องแต่งงานกันนะ" ลี่อินตอบตกลงเพราะตั้งใจแล้วว่าจะไม่แพ้และจะไม่แต่งกับมัน พอหันมองกระจกหัวใจหญิงแก่ก็กลับมาเป็นวัยสาว ในเมื่อมีโอกาสอีกครั้งจุดจบจะไม่เหมือนเดิม เพราะลี่อินจะไม่อ่อนโยนให้ใคร

ตอน 3 - เล่าว่าลี่อินแต่ก่อนก็ถูกแม่เลี้ยงรังแกทั้งที่พ่อมีชู้ตั้งแต่แต่งงานได้ปีแรกๆ แท้ๆ ความรู้สึกของลี่อินต่อบ้านไม่ค่อยดีเท่าไร ลี่อินมีความหมายต่อพ่อแค่เพราะเธอมีแฟนเป็นตงลู่ ส่วนเวลาพ่อติดต่อมาหาก็แค่เฉพาะเรื่องเงิน คิดได้แปปนึงลี่จูก็โผล่มาท้าทายว่าที่โกรธกับผัวหล่อๆ รวยๆ คนนั้นน่ะดีกันแล้วเหรอ ลี่อินเลยคิดว่าถึงเวลาตบน้องแล้ว

ตอน 4 - ลี่อินจับความรู้สึกได้ว่าลี่จูชอบผัวเก่าตัวเองตั้งแต่ตอนนี้เลยนี่หว่า ทำมาเป็นห่วงใยแต่จริงๆ ก็คงมาปั่นเพื่อให้อีอินโดนแม่เลี้ยงทำโทษมากกว่า อีอินเห็นน้องชอบผัวตัวเองก็เลยรีบยั่วโมโหด้วยการชวนตงลู่ไปเที่ยว ลี่อินก็ด่าแซะน้องว่าหร่อนมันเทียบอะไรกับฉันไม่ได้หรอก ขนาดแฟนเธอยังหาดีเท่าฉันไม่ได้เลย หมกมุ่นมากเพราะอยากได้สินะ ลี่จูก็โมโหแต่ทำอะไรไม่ได้ ลี่อินออกไปเที่ยวกับผัว ทิ้งให้ลี่จูปาหมอนโมโหๆ แบบนางร้ายละครไทย

ตอน 5 - ตัดมาที่รถตงลูพยามชวนคุยแต่ลี่อินก็ทำเงียบแบบรว้ายๆ เพราะคิดหาทางเลิกกับตงลู่แบบที่ลี่จูจะไม่มีทางได้ไป อ้าว หวงก้างนี่หว่า คือนางจะเล่นมุกยื้อเวลาให้ตงลู่เลิกรักไปเอง แถมทำให้ลี่จูปวดใจได้อีกต่างหาก ตงลู่คนนี้ยังไม่ได้ทำอะไรก็จริง แต่เกลียดไปแล้ว คงทำดีด้วยไม่ได้ ลี่อินคงไม่สามารถกลับมาจิตใจดีและอ่อนโยนได้อีก ตงลู่ทักขึ้นมาว่าลี่อินกำลังศึกษาเรื่องหุ้นเหรอ ลี่อินใช้ข้อได้เปรียบที่รู้อนาคตเพื่อต้องข้อเสนอแข่งขันกับตงลู่ว่าในการลงทุนระยะสั้นใครจะชนะ ถ้าแพ้ต้องทำตามคำขอของคนชนะ ตงลู่ก็เตือนว่าตัวเองมีประสบการณ์มากกว่าอยู่นะหรือทำแบบนี้เพราะอยากแพ้จะได้แต่งงานกัน ลี่อินก็หัวเราะในใจว่ามึงดูถูกกู มึงรอเวลาแพ้ได้เลย

ขอพอแค่นี้แล้วกัน มันไม่ได้มีประเด็นอะไรมากมาย ถึงดีเทลจะแตกต่าง แต่เนื้อในมันก็เดิมๆ แหละ

เข้าสู่ช่วงสับโฉะๆ บอกก่อนว่ายาว มีเรื่องให้บ่นเยอะ

เนื้อเรื่อง
พล็อตเรื่องและเส้นเรื่องของนิยายเรื่องนี้บอกได้เลยว่าเดาไม่ยาก เพราะมันเป็นนิยายสายขายฟินและขายความสะใจในชะตากรรมของตัวละครอื่นๆ ในเรื่อง ซึ่งเทียบแล้วแม่งก็คือนิยายแนว solo leveling ของฝั่งนักอ่านหญิงนั่นแหละ

รูปแบบแพทเทิร์นซ้ำๆ คือตัวเอกชาติก่อนต้องมีชีวิตน่ารันทดดราม่าจัด จุดจบโศกๆ โดนที่บ้านใช้เป็นเครื่องมือ ผัวใช้เป็นสะพานไม่พอยังไปเล่นชู้กับน้องสาวต่างแม่อีก แล้วพอย้อนกลับมาจะเป็นตัวเอกสุดแกรี่ที่เก็บเลเวลมาแล้วตั้งแต่ชาติก่อน ที่มาเพื่อแก้แค้นทุกคนรัวๆ บีบให้เหล่าคนที่เคยร้ายด้วยเหมือนอยู่มิสู้ตาย ส่วนตัวร้ายที่บอกเก่งกาจนักหนาในชาติก่อนจะโดนเนิร์ฟด้วยความฉลาดและความแกรี่ของตัวเอกไปเสียหมด ส่วนบทบาทของพระเอกที่ชาติก่อนแคล้วคลาดกันไปก็จะมาด้วยความเทพ! เทพ! เทพ! ร้อยละร้อยยี่สิบจะหล่อสัส สายเปย์ แอบหื่น รักนางเอกคนเดียวไม่นอกใจต่อให้นางร้ายจะให้ท่าแค่ไหนก็ตาม ตัวอย่างหรือจะบอกว่าต้นแบบของนิยายพวกนี้ที่นักอ่านหญิงไทยกรี๊ดกร๊าดกันเหลือเกินคือ ผลาญ aka เผาหมอย องค์หญิงเว่ยหยาง ธิดาอนุเปรียบดั่งยาพิษ ฉู่หวังเฟย ชายาสองวิญญาณ ตั่งต่าง

ปรกตินิยายนางมารกลับมาแก้แค้นแบบนี้จะเป็นเซตติ้งจีนโบราณ นิยายน้องถั่วก็แค่เอามาปรับให้เป็นแนวปัจจุบันเฉยๆ แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจะต้องเป็นบริบทจีน มึงจะให้เป็นคนไทยไม่ได้หรือไงกูงง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่ควรเป็นประเด็นจริงๆ คือพล็อตปมของอีอินในชาติก่อนมันดูไม่ได้รันทดเหมือนที่นุ้งถั่วเน่าตั้งเป็นชื่อตอนแรกเลยแม้แต่น้อย ไม่ได้โดนตัดแขนตัดขาปล่อยตายเสียหน่อย แม่งก็แค่เลิกผัวไป เงินก็มี รวยจะตายห่า อะไรมันจะทำให้ชีวิตอัปยศอดสูวะ ทั้งที่เลิกผัวไปต่อให้อายุสามสิบสี่สิบปลายๆ ก็สามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ ไม่จำเป็นต้องอยู่อย่างแห้งเหี่ยวไปจนแก่ตายนะ มีเงินก็ใช้สิ

ซึ่งแม่งก็สะท้อนอีกว่าถั่วเน่านี่เด็กน้อยสัสๆ ไม่รู้จักโลกด้วยซ้ำ มองโลกด้านเดียวเหี้ยๆ แม่งก็ส่งผลต่อการดีไซน์ตัวละครอีก ผู้หญิงทะเยอทะยานมีเป้าหมายในชีวิต ชอบความตื่นเต้น แต่ปล่อยให้ตัวเองแห้งเหี่ยวตายไป นี่แม่ง out of character สัสๆ นิยายมึงไม่จำเป็นต้องให้นางเอกกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยซ้ำ เลิกผัวไปแล้วก็หาผู้ใหม่แซ่บๆ ก็ได้นะ มึงไม่ได้พิกลพิการ ไม่ได้เสียโฉมไม่ได้มีชีวิตที่ล้มเหลวเหี้ยอะไรเลยนะเฮ้ย

อีกประเด็นที่สะท้อนความรู้ที่มีไม่มากนักของคนเขียนคือเรื่องธุรกิจที่ดูทรงแล้วไม่ได้ทำการบ้านห่าเหวอะไรมาเลยนอกจากอ่านนิยายแล้วนั่งมโนล้วนๆ ถ้าหย่ากันแล้วบริษัทล่มสลายจากที่รวบตัวกันต้องแยกเป็นสองบริษัท กูก็สงสัยว่าธุรกิจมึงนี่คือร้านขายข้าวมันไก่ที่ควบรวมกับก๋วยเตี๋ยวไก่มะระหรืออะไร งั้นแม่งไม่ต้องมีผู้ถือหุ้นห่าเหวอะไรก็ได้นะ กูปวดใจ ขี้เกียจฉอด เอาเป็นว่า deflect เยอะเหี้ยๆ

ตัวละคร: so classic นางเอกแกรี่กับตัวร้ายกากๆ ที่โดนเนิร์ฟความสามารถ ซึ่งกูก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามึงเอาอะไรมาแค้น! แค้น! แค้น!! ผัวเก่ากับน้องสาวมึงวะ ในเมื่อชีวิตก่อนมึงไล่มันออกจากบ้าน เอาทุกอย่างในชีวิตพวกมันไปหมดแล้วนี่??? แล้วอีนางเอกที่แก่ตายไปอย่างสงบ แม่งดูยังไงก็ไม่แก่ เป็นชะนีเก้วกราดขี้หงุดหงิดคนหนึ่งเท่านั้น เหมือนไม่ได้เรียนรู้ชีวิตอะไรที่ผ่านมาเลย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเซตให้เป็นหญิงแก่ไปทำหอกอะไร อีนี่ทำกูคิดถึงเรื่อง I’m old เลยจ้ะนายจ๋า ส่วนอีน้องก็นางร้ายละครไทยทั่วไป ตงลู่ชาติใหม่ก็ไม่เห็นจะทำอะไรเลย อีนางเอกก็เกลียดๆๆๆๆ อยู่ได้ เห้อ

ไม่พอขออีกเม้นท์

การดำเนินเรื่องและการใช้ภาษา:
ขออนุญาตพูดรวมๆ เลยเพราะขี้เกียจ พล็อตเรื่องแบบนี้มันจะไปดำเนินเรื่องอะไรได้มากมายวะ กูอ่านตอนแรก เปิดข้ามไปตอน 14 มันก็อยู่วนๆ กับประเด็นเดิมๆ อ่ะ เริ่มชีวิตใหม่ แก้แค้นบลาๆ มีผู้มาติดพัน ก็เล่าเรื่องพื้นฐานได้แบบละค๊อนละครไทย ตัดไปตัดมาขยันแสดงความร้ายกาจ ภาษาไม่เลวร้ายจนเกินไปนัก ระดับภาษาไม่ได้กระโดดเหมือนเล่นมาริโอ้ คำซ้ำคำซ้อนมีให้เห็นทั่วไป บางช่วงเล่าเรื่องโดดไปโดดมามีปัญหาเรื่องการเรียบเรียงเวลานิดหน่อย แต่ก็พอกล้อมแกล้มไปได้ บางช่วงบรรยายยาว บางช่วงเหลือสั้นๆ เหมือนคนขี้เกียจ ดำเนินเรื่องช้าเพราะซอยตอนสั้นๆ เหมือนให้ตอนเยอะไว้ก่อนแต่เนื้อหาไม่มีเหี้ยอะไรเลย ก็แบบว่าอย่าไปคาดหวังอะไรกับนักเขียนสายฟาสต์ฟู้ดแบบนี้มากนักเลย

แต่ส่วนที่เด่นที่สุดและกูคิดว่าเป็นส่วนที่เหี้ยที่สุดเช่นกันของนิยายเรื่องนี้ คือจังหวะในการบิ๊วท์อารมณ์หรือในการขยี้อารมณ์ก็ได้ คือนุ้งถั่วเน่าใช้วิธีแทรกความคับแค้นของนางเอกเข้าไปในการบรรยายระหว่างย่อหน้า ซึ่งถามว่าทำได้ไหม ก็ทำได้ มันเป็นการยื้อจังหวะให้ช้าลง เพื่อสร้างอารมณ์ให้คนอินตาม ให้เห็นถึงความขุ่นเคืองคับข้องใจของนางเอก แต่ปัญหาคือน้องใช้จังหวะแบบนี้ถี่มาก ถี่จนกูแบบมึงจะยื้อห่าเหวอะไรขนาดนั้นวะ ดึงเชงเก่งชิบหาย อารมณ์ที่สื่อออกมามันเหมือนคนเยี่ยวไม่ออก เยี่ยวกะปริบกะปรอย คือเป็นอะไร? ไปหาหมอไหม? กระเพาะปัสสาวะอักเสบหรือเปล่า

ตัวอย่าง

เขาบอกว่าทุกอย่างมันเป็นความผิดของเธอ แต่การที่เขาไม่รู้จักคำว่า 'ซื่อสัตย์' ก็สามารถเป็นความผิดของเธอได้เหรอ

ช่างเห็นแก่ตัวสิ้นดี

ข้ออ้างในการทำผิดของเขามันง่ายมากเช่นนี้เสมอ นอกจากไม่คิดจะแก้ไขปัญหา ไม่พูดคุยหรือบอกความรู้สึกว่าเขาไม่ชอบอะไร แต่กลับเลือกที่จะหักหลังทันที พอจับได้ก็แค่โยนความผิดให้เธอเป็นคนรับไว้

มีแต่คนมักง่ายที่ทำแบบนั้น!

ในตอนที่ลี่อินได้รู้ความจริง คนอย่างเธอไม่มีความรู้สึกเสียใจ เพราะความรักที่มีต่อเขาแปรเปลี่ยนเป็นความแค้นใจทันที

พวกเขาช่างกล้ามาก...

จนเธออยากจะจัดการสองคนนั้นให้ราบคาบ!

และจังหวะเยี่ยวไม่สุดแบบนี้...เป็นไปตลอดทั้งตอนและตลอดทั้งเรื่องเลยค่ะซิส! กูสุ่มไปดูตอนท้ายๆ แม่งก็ยังเล่าเรื่องแบบนี้ ซึ่งการเล่าเรื่องแบบนี้ก็มีต้นฉบับมีที่มาที่ไปนาจา ใครมีเรื่องเผาหมอยอยู่กับมือ หรือจะลองไปอ่านตัวอย่างในเว็บของห้องสมุด aka จงหยวนก็ได้ จังหวะในเรื่องนั้นเป็นแบบนี้เป๊ะๆ เลยจ้า คือไม่รู้นะว่าถั่วเน่ารู้ตัวหรือเปล่า ถ้านางรู้ตัวก็ถือว่าฉลาดนะที่ยกลักษณะการเขียนน้ำเน่าๆ ที่คนอ่านชอบมาใช้ แต่กูว่ามากไป เผาหมอยยังไม่เยอะเบอร์นี้เลยมั้ง นี่แม่งขยี้ห่าเหวอะไรอยู่ได้ บ้านมึงไม่มีเครื่องซักผ้าเหรอถั่ว มึงถึงต้องขยี้มือเนี่ย??

อีกเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกขัดใจ ซึ่งก็ in detail อีกแระ คือกูไม่ชอบนิยายจีนเสิ่นเจิ้นที่เขียนแค่ชื่อตัวละครไม่เขียนแซ่ ถ้านางเอกชื่อหวังลู่อินก็ควรเขียนว่าหวังลู่อินไปตลอดเรื่อง ไม่ใช่ลี่อินๆ ตงลู่ๆ เพราะในชีวิตจริงถ้าไม่สนิทจริงจัง คนเอเชียแบบจีน เกาหลี ญี่ปุ่นนี่ไม่เรียกชื่อจริงกันด้วยซ้ำ แต่เรียกกันด้วยนามสกุล นุ้งถั่วเน่าคือตัวละครเพิ่งเจอหน้ากันก็เรียกชื่อจริงกันตรงๆ ละ คือมันไม่ใช่คนไทยนะเว้ยที่เรียกชื่อแล้วพอสนิทค่อยมาเรียกชื่อเล่นอ่ะ เห้อ

สิ่งที่ทำได้ดี: การหยิบยกเรื่องสุดคลีเช่และเอาองค์ประกอบซ้ำๆ ขายฟินที่คนอ่านชอบมาเล่นลูปซ้ำ ขายความดราม่า ขายความสะใจ บวกกับการเล่าเรื่องที่อ่านรู้เรื่องภาษาไม่เลวร้ายจนเกินไปนัก ก็ดึงคนอ่านแนวนี้ซึ่งมีจำนวนเยอะสัสๆ ได้ เป็นอาหารสำเร็จรูปแดกด่วนที่ไม่ค่อยมีคุณประโยชน์และคุณค่าทางสารอาหาร

สิ่งที่ไม่ชอบ: ความไม่สมเหตุสมผลของปมตัวละครและจังหวะที่พยายามขยี้อารมณ์เหลือเกิน

คะแนน: กระเพาะปัสสาวะอักเสบเพราะเยี่ยวกะปริบกะปรอย

ข้อเสนอแนะ: คนเขียนควรเลิกอ่านนิยายแปลจงหยวนแล้วเอามาเป็นต้นแบบการเขียนได้แล้ว เพราะมันโซเดียมสูงจากกะปิ น้ำตาล น้ำปลาที่สนพ.สาดเทเข้าไป ควรอ่านงานทั่วๆ ไปบ้าง นิยายไทยก็ได้ หรือจะแปลจีนของส้ม ของยามเช้าบ้างก็ดี จะได้เลิกเขียนสำนวนยืดยื้ออารมณ์แบบนี้สักที

และเมื่อมีคนติติงเรื่องปมนางเอก นี่คือสิ่งที่ถั่วเน่าตอบนะจ๊ะ

https://imgur.com/vI05cBe

>>222 ท่ดๆ แคปจากคอมแล้วตัวเล็กเหี้ยๆ กูไปแคปมาให้ใหม่ละ
https://i.imgur.com/reycKlJ.png

>>222 การตอบเหมือนดาราเกรดต่ำที่คิดว่าตัวเองดังแล้วจะยังไงก็ได้ในละครตบตีแย่งผู้ชายเลยเว้ย โทษทีไม่รู้จะเปรียบกับอะไร ตอบไม่เอาแฟนคลับเลย เหมือนโมโหที่เขาจี้จุดถูกแล้วตัวเองพาลแบบหน้าเสียๆ อ่ะ กูเขียม

>>218 ขอบคุณที่สละเวลามาสับให้ เรื่องนี้กูอ่านแล้ว สุดท้ายกลับไปอ่านของจีนดีกว่า ไม่ใช่แค่มึงคิดว่านางเอกเป็นอย่างนั้น กูอ่านแล้วยังว้อททททท? สวย รวย เก่ง ทำไมต้องกะอิผช.นักหนา
ของฝั่งจีนคือ คล้าย ๆ กันอย่างนี้แหละ แต่หนักเลย ครอบครัวล้มละลาย พ่อแม่ฆ่าตัวตาย นางเอกจะเก่งแค่ไหนแต่คืออำนาจในตอนนั้นถูกริบหมด โดนสั่งฟ้อง ถูกจับเข้าคุก จนต้องมาแก้แค้น
นี่แบบ เบสิกมากกก แต่ก็ขายดีไง

>>218 ขอบคุณค่ะซิส อยากล้วงมือทะลุหน้าจอไปนวดบ่านวดตีนให้เหลือเกิน
>>222 พักนี้กูเริ่มปลงแล้วว่าอีโก้กับนักเขียนขายดีแม่งเป็นของคู่กัน หาว่าเขายัดเยียดความเห็นมาชี้ถูกชี้ผิด แล้วที่มันกำลังทำอยู่นี่คือไรวะคะ!

>>218 ขอบใจมากสำหรับการสับแบบโหดมันฮา อ่านแล้วเพลินดี 555 กูลองไปอ่านนิยายมันดู ทนได้แค่ 3 ตอน เพราะแรงจูงใจในการกระทำแม่งไม่สามารถทำให้กูอินได้เลย เปรียบเป็นคดีฆาตกรรมแล้วถามผู้ต้องหาว่าทำไมถึงฆ่าผู้ตาย แม่งคงได้คำตอบประมาณว่าเหยื่อไว้ผมแสกข้าง แค่นั้นเองก็เลยไปฆ่าเขา เหตุผลที่ส่งผลให้กระทำหรือตัดสินใจในเรื่องแม่งถ้าไม่ใช่คนอ่านเอาสะใจคือมันอินไม่ไหวจริงๆ วะ

>>227 กูขำวิธีเปรียบเทียบของมึง อห "แรงจูงใจเพราะไว้ผมแสกข้าง" 5555555

>>227 อ่านผมแสกข้างมึงนี่กูลั่นเลย 555
>>218 ตอนแรกจะตอบในโทรศัพท์ เปลี่ยนมาในคอมพ์ดีกว่า ชอบการสับของมึงจังเลยว่ะ อ่านที่สับแล้วนึกถึงอิ I'm old จริงๆ และเห็นด้วยทุกประการ โดยเฉพาะเรื่องปมการแค้นของนางเอก มันไม่มากพอ เหมือนแค่รู้ว่าแนวแก้แค้นมิคลิเช่กูอยากแต่ง ก็หาอะไรดราม่าๆ มาใส่ แสดงให้เห็นจริงๆ ว่าน้องถั่วยังเด็กมาก ยิ่งรวมกับการตอบเมนต์นักอ่านแล้ว หึ...

ไม่ต้องดูไรไกล แม่กูนี่ ผัวนอกใจไปทำน้องสาวตัวเองท้อง แม่กูก็เลิกกับผัวเลยจ้ะ(พ่อกู) เลิกตอนค่อนข้างแก่แล้วด้วยนะ แถมแม่กูไม่มีอะไรสักอย่าง ไม่ได้สวยรวยพร้อมอย่างลี่อิน แม่กูยังหาความสุขกับชีวิตได้ แถมปล่อยวางความแค้นความโกรธได้อีกต่างหาก พ่อตายก็ไปเผาผีได้แบบชิลๆ แบบไม่ได้แค้น ไม่ได้อะไร อโหสิให้กันอะ ไม่เชิงว่าแม่กูเก่งนะ แต่กูเห็น ผญ ส่วนใหญ่ก็แบบนี้ แต่ลี่อินแก่จนลงโลงแล้วยังคิดไม่ได้ จริงๆ แม่งไม่ต้องไปเกิดใหม่นะ ชาติเก่ามันไม่รวมเรื่องโดนผัวนอกใจ กูว่าแม่งก็แกรี่มากอยู่ละ เห็นด้วยกับความเห็นไหนนะ คือเมิงหาวิธีมีความสุขได้สารพัด ไปซื้อกินเอาก็ได้นะ จะเอาหล่อล่ำปล้ำง่ายแค่ไหนก็ได้ ถ้าต้องการเพราะมึงมีเงินอะ

คิดเหมือนมึงว่าน้อนน่าเป็นลูกรักเด็กดวกน่าจะเพราะขายดีแหละ แต่ไม่ใช่แค่ลูกรักเด็กดวกนะ คือปรกติกกูก็อยู่ห้องนี้ แต่ช่วงนี้กูเขียนนิยายจีน เลยไปสิงอยู่ห้องเสิ่นเจิ้น เห็นห้องนั้นอวยนางอยู่นะ มาบ่อยๆ แบบชอบมีคนมาแย้มว่านางมารฯ ดีสนุกงู้นงี้ จากนั้นคนก็เข้ามาอวยแบบสำทับ ไม่รู้นุ้งถั่วเองก็เล่นโม่งแล้วมาเปิดเองชงเองหรือเปล่า อ่านแล้วหลายครั้งได้แต่แอบกลอกตา มันจะอะไรขนาดนั้น แต่ส่วนตัวไม่คิดเข้าไปอ่านเลย ไม่ชอบแนวแก้แค้น และที่เบื่อกว่าคือมาเป็นนางร้าย ตัวประกอบ ทะลุมิติเข้าไปในนิยาย เห็นปุ๊บเลื่อนผ่านทันที ซึ่งมีเยอะเลยบนท็อป

ขอบคุณที่เข้ามาสับนะโม่ง อ่านมึงแล้วสนุก ได้ข้อคิดมากกว่าไปอ่านนิยายเด็กดวกอีก รักษาสุขภาพด้วยนะมึง อย่าลืมออกกำลังกายด้วย

ตั้งแต่กูอ่านสับมายังไม่ค่อยเห็นเรื่องไหนตัวเอกมาจากครอบครัวที่แฮปปี้เลย คือมันจงใจให้คลิเชเพื่อนเรียกคะแนนสงสาร หรือ นข สมัยนี้แม่งอีโมกันหมดวะ ต้องคิดอะไรดาร์กๆตลอด

>>230 เป็นไปได้หลายสาเหตุ เช่น จูนิเบียวดูอนิเมะตัวเอกอีโมมาเยอะเกินแล้วเห็นว่าเท่ดีเลยเอาบ้าง บางทีตัวนักเขียนชีวิตบัดซบเลยเอามาเล่าผ่านตัวเอก (วัตถุดิบมีอยู่ในตัวเองก็จะออกมาสมจริง) บางครั้งมันก็เป็นไปตามกลไกการเล่าเรื่อง เพราะถ้าเล่าถึงตัวละครที่ชีวิตธรรมดาหรือปกติเกิน (ไม่รวมพวกที่เป็นการ์ตูน/นิยายแก๊ก) มันจะไม่น่าสนใจ ตัวละครจะต้องมีความประหลาดกว่าชาวบ้าน ถึงจะเด่นและเป็นตัวเอกได้ เช่นอาจมีนิสัยพูดไม่รู้เรื่อง หรือชอบตอบความเห็นยาวๆ ในเว็บบอร์ดที่มีแต่สมาชิกอายุคราวหลานเล่นอยู่ (และพิมพ์ไม่รู้เรื่องอีกเหมือนกัน)

>>230 ก็ส่วนใหญ่มันก็เขียนเอาสนองนี้ด อีโมอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วค่อยเขียนให้แกรี่ เทพซ่า แมรี่ซูเอา ฟินไปอิกขั้น

>>231 กูเข้าใจที่ว่าต้องเด่นนะ สร้างเอกลักษณ์ให้คนจำได้ แต่ที่กูสนใจคือเรื่องครอบครัวไง ออกมาบ้านไม่รักสักคน

I am a lineman for the county and I drive the main road
Searching in the sun for another overload
I hear you singing in the wire, I can hear you through the whine
And the Wichita Lineman is still on the line

I know I need a small vacation but it don't look like rain
And if it snows that stretch down south won't ever stand the strain
And I need you more than want you, and I want you for all time
And the Wichita Lineman is still on the line

And I need you more than want you, and I want you for all time
And the Wichita Lineman is still on the line

https://youtu.be/Q8P_xTBpAcY

>>233 มันเป็นข้ออ้างที่ง่ายดีไง มาจากครอบครัวไม่อบอุ่น แตกแยก พ่อแม่ไม่รักเลยทำให้ตัวละครมีแรงจูงใจในการทำอะไรแย่ๆ รว้ายๆ แต่ถ้ามาจากครอบครัวอบอุ่น ที่บ้านรักและให้การเอาใจใส่ดูแลดี ก็คิดหาคำแถไม่ออกว่าจะรว้ายได้ยังไง แต่พอเขียนจริงๆ ไอ้องค์ประกอบครอบครัวนั่นไม่มีความสำคัญอะไรเลย เพราะสุดท้ายตัวละครที่นักเขียนเด็กดวกดีไซน์มาก็ขาดความเป็นมนุษย์อยู่ดี มีแต่ความแกรี่เทพ! เทพ! เทพ!! อารมณ์ความรู้สึกอะไรปมครอบครัวแม่งแทบไม่เกี่ยวข้องเลย

เรื่องดีไซน์ตัวละครแบบมีมิติ มีความเป็นมนุษย์ กูขอยกให้ซีรีส์ของนาดาวบางกอกในหลายๆ เรื่อง (ยกเว้นรักติดไซเรนที่ขายฝันสัสๆ) อย่างฮอร์โมนส์นี่คือสถาบันครอบครัวสะท้อนมาถึงตัวละครในทุกตัวเลย แม่เลี้ยงแบบไข่ในหิน ลูกก็ออกมาเป็นโลกสวยสไตล์น้องดาว พ่อเจ้าชู้พากิ๊กเข้ามาในบ้านบ่อยๆ ลูกก็เจ้าชู้มั่วหญิงไปเรื่อยสไตล์วิน พ่อแม่ให้อิสระตามใจลูกเต็มที่ ลูกก็เตลิดเปิดเปิงจนคุมตัวเองไม่ได้สไตล์ซัน พ่อแม่ไม่ใส่ใจไม่ให้ความสำคัญ ลูกก็เรียกร้องความสนใจแบบออย พ่อเป็นเกย์แต่ดูแลให้ความอบอุ่นดี ลูกก็มีสตินึกคิดรู้จักให้อภัยคนแบบส้มส้มกับมะลิ

ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยากเพื่อนโม่ง
แนวนี้กุไม่เคยอ่าน ไม่คิดจะอ่านด้วย
ไม่ใช่ทาง ร่วมออกความเห็นไม่ได้

ขอบคุณจ้าโม่งสับ น่ารักมาก อ่านแล้วมีความสุข

วันนี้อากาศดี วันคืนสงบสุข มู้เด็กดวกคลื่นลมสงบ กูนึกครึ้มใจเปิดเพลงแจ๊สแดกดาร์กช็อก เข้ามู้ฝากนิยายแล้วสุ่มๆ นิยายมาสับเรื่องหนึ่ง กะสับสั้นๆ เอาฮา ถือว่าเป็นโบนัสขำขันละกัน ปรกติไม่คึกขนาดนี้นะเนี่ย

เลือกเรื่องนี้เพราะเห็นจั่วหัวว่าเป็นนิยายวายเสียดสี จริงๆ นิยายวายไม่ค่อยจะได้สับเท่าไรเพราะโม่งมู้นี้มีคนอ่านนิยายวายน้อยกระจึ๋งนึง แล้วคนที่แอคทีฟรับดูนิยายวายด้วยตอนนี้ก็เหมือนจะมีกูอยู่คนเดียว แต่อย่างที่บอกว่าโดนดึงดูดด้วยคำว่าเสียดสีไปเรื่อยๆ กูซึ่งชื่นชอบอะไรแบบนี้เหี้ยๆ ไม่ว่าจะมาในรูปแบบแซะ พาโรดี้ หรือจิกกัด ก็ชอบหมด หรือถ้าจะเป็นแนวเสียดสีสังคม กูยิ่งชอบเพราะนี่มันทางกูเลยชัดๆ ด้วยเหตุผลนานัปการจึงขอเลือกเรื่องนี้มาสักหน่อย บอกก่อนว่าคาดหวัง คาดหวัง คาดหวัง! มาดูกันว่าจะเป็นเช่นไร

[MPREG] เรื่องราวน้ำเน่าของคุณขา โดย patchiys
https://writer.dek-d.com/P0mpom/writer/view.php?id=2087788

คำโปรย: ไอ้ความคิดที่ว่า พลาดท้องแล้วต้องเลี้ยงเอาไว้ ใครมันคิด! แค่อยู่คนเดียวก็จะอดตายอยู่แล้ว!

เค แนว Mpreg ผู้ชายท้องได้ซึ่งเกร่อสัสๆ ในยุคสมัยนี้ ขอพื้นที่เล่านิดนึง จากการสังเกต insight แนว Mpreg สาววายแม่งไม่ได้ต้องการเห็นผู้ชายท้องได้อะไรหรอก แต่ต้องการ fulfill เรื่องครอบครัว พอเห็นผู้ชายสองคนรักกันแล้วก็อยากให้มีเบบี๋น่ารักๆ บ้าง อยากให้เขาดูแลกันอะไรทำนองนี้ แม่งเลยเป็นแนวนี้ขึ้นมา

กลับมาที่เรื่องนี้ต่อคือชื่อเรื่องยังไม่เท่าไร เพราะขยี้ได้มากกว่านี้ แต่คำโปรยก็โอเคอยู่ดึงดูดให้คนเหี้ยแบบกูเข้าไปอ่านได้ แต่คนชอบแนวแมสๆ อาจจะไม่ถูกใจเท่าไร

เรื่องย่อ:
ตอน 1 - นายเอกชื่อเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ เพราะแม่งเสือกชื่อว่า "คุณขา" ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าขาหน้าหรือว่าขาหลัง เอาเป็นว่าเป็นเซอลารี่มังเงินไม่ค่อยพอใช้แต่แร่ดๆ ออกมาเที่ยวคลับเวลารมณ์บ่จอยโดยเฉพาะตอนพ่อโทรมาขอเงิน คุณขาไม่เชื่อเรื่องการกัดก้อนเกลือกิน มันต้องเงินต่อเงินตามมนุดทุนนิยม คุณขาเลยใช้วิธีน้ำแตกแล้วแยกทางเอาด้วยการใช้แอพนัดเย็ดของคลับนี้ คนที่คุณขานัดเย็ดในคืนนี้คือวินเซนต์ คุณขาก็คาดหวังว่าวินเซนต์จะเยดุเหมือนเวลาคุยกัน จะไปอาบน้ำแต่โดนแดกก่อน
จากนั้นก็เป็นการบรรยายฉากโอ้โลมโล้สำเภาความละเอียดเหมือนหนัง AV ชนิดเซ็นเซอร์เบาๆ พยายามเลี่ยงฉากกระแทกกันโดยตรงด้วยการใช้คำพูดบรรยายแทน อีวินไม่ได้ใส่ถุงยางเพราะลืม แถมยังแตกในอีกต่างหาก คุณขาก็บ่นๆ ว่าท้องขึ้นมาจะทำไง ผมเป็นมิวแทนท์นะ อู้ววว จริงดิ? ได้เรียนกับโปรเฟสเซอร์ x หรือเปล่า ถุ้ย ไม่ใช่ละ คนละมิวแทนต์ วินก็กวนตีนกลับว่ามึงก็ฟินนี่ จากนั้นก็ต่อยกสองต่อแบบสวมถุง แล้วจู่ๆ อีวินก็เปลี่ยนสภาพเป็นเมะที่พูดคะขาเวลาเย็ดซะงั้น แต่ตอนแรกมึงบอกว่ามึงคุย dirty talk กันไม่ใช่เหรอ แล้วเวลาเสียวทำไมมึงลดกลายเป็นเมะแบบคะขาได้วะ กูงง สรุปว่าทั้งสองคนเหนื่อยก็เลยหลับไป

ตอน 2 - เปิดเข้าไปเจอว่าแม่เจ้าประคุณทูนหัวใช้ตัวอักษรสีขาวทั้งตอน อีช้างลาก กูคงจะไปเปิดมือถือเข้าแอพเด็กดีเพื่ออ่านนิยายมึงหรอกอีฉิบหาย ต่อให้นิยายดีเด่จนอาจได้รางวัลซีไรต์กูก็ไม่ทน มึงใช้หัวนิ้วตีนคิดหรือยังไงถึงได้ใช้ตัวอักษรสีขาวเนี่ย?? ถึงจะแค่ตอนเดียวก็ไม่โอเค การใช้ตัวอักษรสีขาวไม่ได้ทำให้นิยายสีขาวขุ่นน้ำกามสาดกระจายของมึงกลายเป็นนิยายสีขาวไปได้หรอกอีห่านจิก สติ!! จบเห่ พอ เลิกสับว้อยยยยยย

ไอ้สัสมาถึงจุดนี้กูจะเทก็รู้สึกนอยด์ใจ จะสับต่อก็คงเห็นอะไรไม่ได้มาก แต่จะพยายามดูแล้วกัน ขอข้ามส่วนเนื้อเรื่องเพราะยังไม่เห็นเส้นเรื่องและทิศทางแต่อย่างใด (ชมกูสิ กูเลิกใช้คำว่า direction แล้วนะ ภาษาไทยพัฒนามาหน่อยแล้ว)

การดำเนินเรื่อง:
จากตอนแรกสุดคือเห็นความพยายามเสียดสีหยิกแกมหยอกเรื่องกัดก้อนเกลือกิน แต่ยังทำได้ไม่ดีเท่าไร ทั้งที่จริงๆ แล้วมันเป็นมุกที่แตกประเด็นขยี้ได้อีกเยอะมาก จะเอาเรื่องทุนนิยม บริโภคนิยม วัตถุนิยม ความฝันของชนชั้นกลางมาเล่นยังได้ คนเขียนยังไม่มีเทคนิค ไม่มีลูกเล่นมากพอที่จะย่อยเรื่องพวกนี้ให้กลายเป็นมุกสอดแทรกเนียนๆ ไปในเรื่องได้ มันเลยกลายเป็นว่าตัวเอกเอาแต่บ่นหลักลอยไปเรื่อย คือในเรื่องมันนี่กูเห็นองค์ประกอบความเป็นมนุดเงินเดือนในกทม.ที่จะยกมาเล่นได้เยอะมาก แต่ยังไม่เห็นการใช้ประโยชน์ของมันเท่าไร ไม่รู้เหมือนกันว่าหลังจากนี้จะหยิบมาใช้หรือเปล่า หรือเป็นแค่นิยายบ่นๆ ด่าๆ แบบผิวเผินเฉยๆ

การใช้ภาษา:
รำคาญการเขียนวงเล็บอธิบายย้อนแย้งสไตล์แจ่มใสเหลือเกิน คือถ้ามึงจะเล่นกับการเสียดสี มึงก็ต้องแซะออกมาตรงๆ เลย จริงๆ เขียนบรรยายพื้นฐานพอได้อยู่ ฉาก NC ไม่มีความละเมียดละไม อ่านแล้วก็รู้ว่าเพิ่งหัดเขียน มีแต่อีคุณขาร้องอื้อๆ อ๊าๆ เหมือนโดนตะปูตำง่ามตีน ตามกฎแล้วเด็กดีให้ลงฉากโอ้โลมได้แต่อย่าบรรยายฉากเยกระแทกตึงๆ ซึ่งสามารถใช้วิธีบรรยายแบบวับๆ แวมๆ เว้นที่บางส่วนเอาไว้ไปขายเซ็กซี่แทนขาย NC แต่คนเขียนยังฝีมือไม่ถึง มันก็เลยออกมาแบบทื่อๆ ด้านๆ เอาง่ายๆ ว่ากูเขียม

คะแนน: วรรณกรรมอันสูงส่งเลอค่าจากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดินด้วยหยาดน้ำสีขาวขุ่นที่เหมือนกับตัวอักษรสีขาวในตอนที่ 2

และกูเจอสิ่งนี้ในมู้ฝากนิยาย

https://my.dek-d.com/mickyitsaree/writer/view.php?id=1585535

What is wrong with you???

>>238 >>239 กูขอเขียมด้วยอีกคน เป็นสาววายแต่ยังไม่เข้าไปอ่านดีกว่า กลัวแม่งเขียนไม่จบ ขอบคุณสำหรับสับที่ทำให้กูมีแรงไปปั่นนิยายต่อ จะอดตายแต่ไม่มีแรงขยันเลยกู 5555

>>240 อาจหมายถึงการเดินทางของเธอทั้งหมดเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น พล็อตทวิสไหมละมึง

กูขำน้อนเลโก้มากกว่า (กู Copy + Paste มาจากในมู้เลย)
เลโก้ ภาค ประเทศไทย ฝ่าวิกฤตสองโบก https://my.dek-d.com/Leko092/writer/view.php?id=2074466
เลโก้ ภาค สางครามในโลกคู่ขนานที่ลามสลาย https://my.dek-d.com/Leko092/writer/view.php?id=2093122

สองโบก สางคราม ลามสลาย... จะรีบไปไหนเนี้ย 5555

>>242 น้องเลโก้เขาดีอย่างนะขยันอัพกูเห็นแล้วอิจฉา แม้น้องยังต้องฝึกอีกเยอะมากๆ ตามที่โม่งเคยสับไว้ แต่กูเห็นถึงความตั้งใจ ไว้จบค่อยไปอ่านแล้วด่าทีเดียว เอ้ยวิจารณ์ทีเดียวขอเวลาทำใจก่อนสักปี

>>239 ตามไปอ่านละ พอพ้นช่วงแรกๆไปก็ไม่ได้เสียดสีสังคมอะไร นิยายรักหวานแหววธรรมดานี่แหละ เป็นคนที่เขียนประเด็นสังคมได้แข็งกระด้างมาก เช่น การขนส่ง รพ.รัฐ การเมืองในบริษัท แต่บรรยายเนื้อเรื่องส่วนอื่นให้น่าตามอ่านได้ดี ส่วนตัวพล็อตก็ไม่มีอะไรให้น่าตามเท่าไหร่ วินเซนต์กลายเป็นประธาน แต่คุณขาทำแท้งแล้ว ทิ้งประเด็นพ่อไถตังค์ไปเพราะพ่อป่วยก็เลยกลับสู่ครอบครัวแสนสุข แล้วเนื้อเรื่องก็ราบเรียบ โกลที่เหลืออยู่ก็คงจะเป็น วินเซนต์จะง้อยังไงให้คุณยอมอีก คำผิดมีบ้างเล็กน้อย แต่ไม่กดเฟบน่ะ ไม่ได้อยากรู้เรื่องราวอะไรต่อ ไม่มีปัญหากับ pov ใช้พระเจ้าตลอดเรื่อง แค่บางครั้งที่รู้สึกห่างเหินกับตัวละครนิดหน่อย

https://www.dek-d.com/board/view/3976139/
เหมือนจขกท.จะรู้ว่าคนที่เป็นโรคหลายบุคลิกแบบมโนไปเองมีอยู่เยอะ5555555555555555

>>245 นางริเอโดะ (Ri-Ae-Do) บอกว่าโรคหลายบุคลิกมีให้เห็นอยู่ในหนังฝรั่งกับอนิเมะญี่ปุ่นอยู่บ้าง... หนังฝรั่งนี่ก็พอเคยเห็นนะ แต่อนิเมะญี่ปุ่นมีด้วยเหรอวะ?

>>246 กูเห็นเยอะๆ ก็สองบุคลิก โรคจิตกับแสร้งตีหน้าคนดี หลายบุคลิกยังมะเคยเหงจริงจัง

>>246 มีเรื่องหนึ่ง กูเคยเห็นการ์ตูนเก่าของพ่อกู คนเก่งฟ้าประทาน ตัวที่ชื่อเซนซุยมั้ง มี10กว่าบุคลิก และยูกิโอภาค GX ก็มีตัวละครนี้อยู่

This page looks better in the app

Ask Reddit...

r/AskReddit

r/AskReddit is the place to ask and answer thought-provoking questions.

28.0M members • 72.5K onlineJoin Community

POSTS

ABOUT

Hot

r/AskReddit8hu/bri-ioche

Bisexual people of reddit, what are the biggest diffferences between having a relationship with a man and with a woman?

Share1.6k

5.3k

PROMOTEDu/redditads290d

Check out the updated Reddit App

Reddit.com

DOWNLOAD

ShareComment

252

r/AskReddit13hu/between3n20karakters

232& 7 More

What do you do when you start to miss somebody who is dead?

Share7.2k

67.5k

r/AskReddit12hu/crazy_hag7

What made you lose interest in a person you had a crush on?

Share3.3k

4.4k

r/AskReddit7hu/tomtheninjafrog

What is 10x scarier at night then day?

Share1.6k

1.3k

Open Reddit app

r/AskReddit5hu/bob45657

What is the first video game you remember playing?

Share1.8k

802

r/AskReddit12hu/beelzeebub077

Believers of Reddit why do you believe in God ?

Share3.3k

4.6k

r/AskReddit16hu/beyvt

Whats the dumbest thing you've ever been afraid of as a child?

Share4.4k

7.0k

r/AskReddit13hu/amnesiaboy3451

What is the coolest skill to have in your opinion?

Share1.1k

1.4k

r/AskReddit11hu/gorgonzola-cheese

What are the craziest conspiracy theories you’ve ever heard of?

Share1.3k

902

r/AskReddit8hu/devil835

What is something you passionately hate and can complain about in length?

Share1.1k

520

r/AskReddit6hu/lukkisuih

What is the right amount of “Chuggas” before saying choo choo?

Share368

285

r/AskReddit1du/3vd

444& 31 More

What's one of the dumbest things you've ever spent money on?

Share17.6k

62.2k

r/AskReddit4hu/shamr0ck01

As a torture method, you lock someone in a prison cell and play a song over and over until they go insane. Which song would be most effective?

Share533

155

r/AskReddit2hu/tituspotpie

People who answer their own questions in ask Reddit, why?

Share67

87

NSFWr/AskReddit4hu/idkidcidfkidfc

When is the right time to kick someone’s ass?

Share253

139

r/AskReddit6hu/gingertoon99

A zombie is coming towards you. What item to the right of you is your weapon?

Share711

156

r/AskReddit1du/sovereinete

What’s a sign that somebody wasn’t raised right?

Share18.9k

63.5k

r/AskReddit10hu/observable_universe1

What is something you are addicted to but is not considered a drug?

Share692

298

r/AskReddit

>>246 โรคจูนิเบียวไง ไม่ต้องโดนแกล้งก่อนก็มีหลายบุคลิกได้ เช่น ข้าคือดาร์คเฟลมมาสเตอร์!

>>250 จูนิเบียวไม่ใช่โรค ก็แค่อยากเรียกร้องความสนใจ

ไม่มี่อะไรจะใช้นอกจาก MS Word เหรอ พวกนี้ https://www.dek-d.com/board/view/3976303/

>>252 สงสัยจขกท.ใช้notepad

>>252 The point is ?

พิมลงเว็บนิยายเลยคือสะดวกสุด

ky หน่อย พวกมึงมีความเห็นยังไงกับนิยายที่ตอนจบทำให้เรื่องทุกอย่างกลายเป็นแค่ฝันของตัวเอก

>>256 ถ้าเขียนดี ๆ มีใบ้มาดี ๆ กูรับได้และ(อาจจะ)ชอบแต่ถ้าหักมุมจบแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยอันนี้เรีนกเหี้ย

>>256 เกรงว่าไอ้ต่างโลกนี่แหละคือความฝันของตัวเอกทั้งสิ้น คนเขียนน่าจะเดาทางแล้วจบยังงี้เลยดองทิ้ง

>>256 ถ้าแม่งเขียนมาซะดิบดี พล็อตน่าสนใจ ปูมาอลังการแต่เลือกลงอย่างงั้นคือเหี้ยนะ เหมือนกูหยิบนิยายเล่มมาอ่านอยู่ดีๆ อิคนเขียนมันเดินมาแย่งแล้วปาลงถังขยะอะ

>>256 นึกถึงนิยายจีนเรื่องไหนซักเรื่องที่เขียนไปสองพันกว่าตอนแล้วตอนจบสรุปว่า เรื่องทั้งหมดคือฝันแบบหลอนๆ ที่เกิดขึ้น (มองเห็น) ในตาข้างซ้ายของพระเอก ซึ่งตัวจริงแม่งเป็นขอทานไร้บ้านสติไม่ดี นั่งลาลาลอยอยู่ข้างสะพานลอย อิเหี้ยที่ผ่านมาคือมึงให้กูดูเรื่องในมโนของคนบ้าเหรอวะ ควยเอ๊ย (แล้วตาขวาพี่แกจะเห็นอะไรอีกไหมนี่คาใจกูด้วยนะ)

>>256 ไม่ดีหรอก นิยายมันมอบประสบการณ์แก่คนอ่าน เพื่อตั้งคำถามกับตัวเอง
ถ้าบทสรุปเป็นแค่ความฝัน เรา(คนอ่าน)จะไม่ให้น้ำหนักของประสบการณ์
และเลิกตั้งคำถามกับเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดทั้งเรื่อง

Ky ขอบ่น พอดีนิยายกูมีเรื่องของปืนลูกโม่เข้ามาเกี่ยวข้อง พอจะพิมพ์ลงไปจู่ๆก็ระลึกชาติได้ว่าน้องนารุตะกี้เคยโดนโม่งด่าแถม -5 คะแนนเพราะเรื่องนี้ https://fanboi.ch/webnovel/8685/155-158/ กูเลยมานั่งศึกษาหาข้อมูลบลาๆเกี่ยวกับปืนลูกโม่ หาไปหามาล่อไป 2-3 วันแล้วยังไม่ได้พิมพ์เลยสักตัวอักษร อห กูเจอแต่ละอย่างแล้วเริ่มเก็ทว่าทำไมถึงโดนหักคะแนน

- ปืนแหก https://www.facebook.com/FlashBlackTactics/videos/1452148554880199/
- นิ้วแหก https://www.youtube.com/watch?v=t6vMkk8VYzc
- หน้าแหก https://www.youtube.com/watch?v=pv3tPJzG0Jo
- ตีนแหก https://www.youtube.com/watch?v=S043pY7MAxQ
- แหกแหก https://www.military.com/video/guns/recoil/girl-double-taps-sw-500-revolver/1255361250001
- ต้นไม้แหก(?) https://www.youtube.com/watch?v=fA9nTNelQ6o

ท่ายืน ท่าจับ สิ่งกีดขวาง อุปกรณ์ สภาพแวดล้อม ข้างหลังเป้า สารพัดปัจจัยที่ทำให้ก่อเกิดความชิบหาย แถมพาลทำให้กูเริ่มจับผิดพวกฉากใช้ปืนในหนัง https://www.youtube.com/watch?v=w7dxTFJ2rzg&feature=youtu.be มีคนบอกว่าปืนลูกโม่ที่จอนวิคหยิบมามันไม่ใช่ร้านอาวุธแต่เป็นคลังของเก่าที่ใช้ยิงไม่ได้แล้ว ยกเว้นจะเอามาดัดแปลงจากชิ้นส่วนอื่นๆเข้าด้วยกัน แต่ที่กูสงสัยคือก่อนที่จอนวิคมันจะยิงหัวศัตรู มันใส่กระสุนไปแค่นัดเดียวแล้วรูดโม่(ฟังเสียงเอา) ไอ้ตรงนี้มันไม่เสี่ยง+เวอร์ไปหน่อยเหรอ? เหมือนเล่นรัสเซียนรูเล็ตว่าไกที่กูกดจะลงล็อกกับกระสุนพอดีไหม

แล้วก่อนหน้านี้นัง D มันแวะไปทักนารุตะกี้ในกระทู้ https://www.dek-d.com/board/view/3973412/ (เม้นที่ 2) นารุตะกี้บอกว่ากดไกไม่ลงหรอกเพราะยังไม่ปลดเซฟ หือ... ลูกโม่มันมีเซฟให้ปลดด้วยเหรอ? มันมีแค่ปุ่มปลดโม่มาเติมกระสุนไม่ใช่เหรอ? หรือกูพลาดอะไรไป?

มีประเด็นหนึ่งที่กูยังไม่ชัว โม่งสับบอกว่า "เพราะมีโอกาส 99% ที่อีดอกดีจะโดนก้านโม่หนีบนิ้ว" จากรูปประกอบในนิยาย https://my.dek-d.com/0372007145/writer/viewlongc.php?id=2026459&chapter=5 (กูเพิ่งสังเกต รูปแรกที่มึงทิ้งออกมาจากปืนนั่นคือปลอกกระสุนเหรอวะ! สัดส่วนเพี้ยนเหี้ยๆ) เรื่องชื่อชิ้นส่วนกูยังไม่ชัวร์ แต่มึงหมายถึงรูปในช่องที่ 2 ฝั่งขวาใช่ไหม? ที่มันเอานิ้วชี้ไปวางพาดร่องเก็บก้านโม่

>>262 เออเว้ย ปลอกกระสุนเล็กเท่าบุหรี่ ตอนกูเรียนสนามเป้า ปลอกกระสุนแม่งใหญ่กว่านี้ ปืนลูกโม่ก็ไม่มีที่ปรับเซฟตี้

>>262 ระวังเจอแถว่าในจักรวาลนิยายของผมปืนโคลท์มีเซฟตี้แบบพวกบาเร็ตต้าครัฟ

The moon is high up on a mountain
The lunatics have taken over the asylum
Waiting on the rapture

Singing, "We're here to keep your prices down
We'll feed you to the hounds
To the daily mail, to get up, together"

You made a pig's ear, you made a mistake
Paid off security and got through the gate
You got away with it but we lie in wait, eh
Eh, eh

Where's the truth what's the use
I'm hanging around lost and found
And when you're here innocent
Fat chance, no plan
No regard for human life

You'll keep…

https://youtu.be/McuHVXgR8dA

>>256 ขึ้นอยู่กับว่าจบยังไง
ถ้าจบแบบ นอนฝันเป็นตุเป็นตะ = เหี้ย
ถ้าจบแบบ มีร่องรอยหลักฐานว่าเรื่องในฝันเกิดขึ้นจริง เช่น แผลเป็นตามตัว รอยสัก ฯลฯ = เวรี่กู้ด

>>263 ปลอกกระสุนเล็กเท่าบุหรี่นี่คือปืนที่ รด.ใช้ ใครเรียนรด.จะได้ใช้กระสุนเท่าบุหรี่ ยกเว้นตอนสอบปลายภาค ที่จะเปลี่ยนมาใช้กระสุนของปืน HK33

>>267 โทษทึที่ต้องแทรกมึงว่ะเพื่อนโม่ง ที่เขาคุยกันอยู่คือปลอกกระสุนของปืนลูกโม่ ไม่ได้คุยกันเกี่ยวกับ ปลย. หรือกระสุนของปืนกลุ่ม SMG ดังนั้นมีนจึงเล็กขนาดนั้นไม่ได้ ไม่ใช่จะว่าเรื่องความรู้หรือความสมจริงนะ แต่เขาด่ามันเพราะสัดส่วนขนาดปลอกต่อขนาดกระบอกปืนแม่งไม่สัมพันธ์กันต่างหากน่ะ

>>268 กูเข้าใจ ที่กูจะสื่อคือ ไอ้คนเขียนอะ อาจจำปลอกกระสุนมาจากตอนเรียน รด. และรู้แค่นั้น กูเขียนไม่ละเอียดเองละ

>>260 เรื่องอะไรวะ พูดซะอย่ารู้แต่ไม่อยากอ่าน

>>270 เชี่ย อยากรู้เว้ยอยากรู้ ไปแล้วสมองกู

>>271 กูเคยอ่านเจอในห้อง Lit อะ กระทู้นิยายจีน ไม่ก็ห้องสปอยนิยายเนี่ย เหมือนว่ามีคนมาสปอยตอนจบ เอาหน่า อย่างน้อยก็จบดีกว่ามังกรคู่สู้สิบทิศนะ ที่จบแบบวาดภาพ Zoom-out ออกมาแล้วเห็นเป็นนักวาดกำลังวาดภาพในช่องมังงะ วาดแล้วก็พลิกหน้ากระดาษไปหน้าใหม่ที่เป็นกระดาษเปล่าแล้วเขียนไว้มุมขวาล่างว่า "จบ" เป็นมังงะจีนที่จบได้ส้นตีนที่สุดในใจกูแล้ว

ฝันคืนสู่ต้าชิงปะ

>>272 มึงอ่านมังกรคู่ version ไหนวะ เพราะกูอ่านจบก็ไม่ได้เป็นแบบที่มึงว่านะ

>>272 ตัดจบเหี้ยไรแบบนี้

>>272 มึงจำผิดป่าววะ เพราะแม่งกูจำได้ว่าเป็นเรื่อง "ศึกเทพศาสตรา" ว่ะ อ้างอิงจากอันนี้

https://www.facebook.com/DramaAdd/posts/10156979181258291

เจ็บใจเหี้ยๆ เพราะกูก็ตามซื้อ ทำใจไม่ได้ขายต่อมือสองแม่ง

>>276 เออออออ อันนี้เลยๆ

>>274 โทษทีเพื่อนโม่งกูจำสลับกันกับเรื่องนี้ อันที่ก็ว่าหมายถึงใน 276 นั่นแหล่ะ จบแบบแม่งอยากเผาทิ้งแต่กลัวโลกร้อน

ข้อเสียของนิยายหรือมังงะจีนคือ ชื่อเรื่องจำยากชิบเป๋ง ตั้งชื่อยังกะยุคเจ้าชายอภินิหาร รันม่าครึ่ง ซิตี้ฮันเตอร์ยังฉายในไทยใหม่ๆ

ตัดจบเหี้ยที่หนึ่งในใจกูยังคงเป็นปาหมอน กลายเป็นสำนวนเลยนะสัส

>>279 แต่ อ. แกยังกลับมาต่อให้จบนะเว้ย
ดีกว่าเบอร์เซิร์กกับฮันเตอร์ที่ยังไม่รู้ชะตากรรม

>>280 แต่ภาคฮานะคุงโดนลอยแพอะมึง เปิกมาให้ความหวังกูแล้วก็จากไปเงียบ ๆ แง

https://www.dek-d.com/board/view/3976489/
โม่งสับสนใจแชร์ประสบการณ์​ป๊ะ?

>>280 อ้าวเหรอ ไม่รู้เลยว่ามีต่อด้วย

>>280 ด้วยความติดตามเบอเซิร์กกับฮันเตอร์ ถ้าจะตัดจบแบบเหี้ยๆ กูว่าไม่ต้องจบไปเลยก็ได้นะ กูมโนต่อเองได้ อย่างน้อยก็รออย่างมีความหวังแม้จะออกมาตอนละปีกูก็รอ 5555

พวกที่ชอบมาตอบมู้มันมีพวกเก่งๆบ้างป่ะวะ เห้นมีแต่คนบ้าบออะไรก็ไม่รู้

>>285 มึงไม่ต้องคาดหวังหรอก คนเก่งๆ มันเอาเวลาไปหาอย่างอื่นทำแล้ว ไม่มานั่งเสียเวลาตอบมู้ในบอร์ดหรอก

>>284 พวกที่ดันทุรังแต่งต่อนี่จบไม่สวยมาหลายรายแล้ว โดยเฉพาะ Bleach, อายชิลด์ 21, แอร์เกียร์ ทั้งๆ ที่ถ้าจบภาคหลักภาคแรกก็กลายเป็นเรื่องที่น่าจดจำได้ ปัญหาคือแม่งโดน บก. สั่งให้ยืดเรื่องขายต่อ เรื่องจากจีนที่จบได้เลวในสายตากูคือเรื่องเซียวฮื่อยี้ จบอย่างกับการ์ตูนอีหิ่งที่เขียนช่องสุดท้ายว่า อยู่ดีๆ โลกก็ระเบิด แค่อัพสเกลขึ้นมาเป็น อยู่ดีๆ ก็เบ่งพลังจนจักรวาลระเบิด ทุกสิ่งในจักรวาลสลายไปหมด กูนี่เสียใจเหี้ยๆ ที่อ่านมา

>>286 เห็นด้วย กูเคยตั้งมู้สาระที่พอช่วยเหลือนักเขียน ปรากฎว่าเปล่าประโยชน์ ส่วนใหญ่ไม่เคยคิดจะเรียนรู้แล้วยังมีหน้าขอความช่วยเหลือตอนที่นิยายตัวเองไปไม่รอด กูไม่ต่างจากสีซอให้ควายฟังเลย สัส
>>287 ระหว่างรีเซ็ทจักรวาลของโจโจ้ภาค 6 กับระเบิดจักรวาลที่มึงพูดถึง อันไหนแย่กว่าวะ

>>288 ใน Star Ocean มันมีที่มาที่ไปไง ที่พุชชี่รีเซ็ตจักรวาลไม่ได้เกิดขึ้นสั่วๆ แต่เป็นการกระทำที่ถูกคิดมาแล้ว แค่มันไม่เป็นไปตามแผนเฉยๆ ส่วนในลูกปลาน้อยแม่งคือเบ่งพลังเหมือนในดราก้อนบอลแล้ว ตูมมมมม อยู่ดีๆ จักรวาลก็สลายไป ทุกสรรพสิ่งตายห่า คือจบแบบไม่มีอะไรต่อแล้วอะ

เรื่องรีเซตจักรวาลในโจโจ้มันเป็นแผนของนักเขียนด้วย เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้นแม่งเดี๋ยวจะหมดมุกเอา เลยต้องรีไซเคิลตัวละครเดิมมาใช้ในจักรวาลใหม่ มันเป็นแผนที่แยบยลอย่างหนึ่ง คือคนอ่านก็เดาได้ว่าตัวไหนอาจเป็นตัวไหน ทั้งๆ ที่เล่าด้วยธีมอื่น ไทม์ไลน์อื่น ฐานแฟนเก่าไม่เสียแล้วยังเก็บแฟนใหม่ได้เพิ่มด้วย

เจ้าถั่วดำนี่ใช่คนที่ได้ลงเพจปะ คราวก่อนจิ้กจอกทิวาเรื่องนางร้างวีลแชร์นี่กูก็เกือบจะสับแล้ว แต่กูไม่ชอยแนวนางร้ายเลยยกเลิกโครงการ พอมาฟังจากเรื่องหวลคืนของถั่วดำ กูพบว่านิยายย้อนมาแก้ไขอดีตกับแนวนางร้ายทำไมขายดีจังวะ (ทั้งๆ ที่คุณภาพงั้นๆ) หรือนักอ่านแม่งชอบความสะใจเป็นที่ตั้งอย่างเดียวกันแน่ พวกนี้ถึงขายดีจนได้ลงเพจเนี่ย

https://www.dek-d.com/board/view/3976561/
คนร้ายที่เลือกคำโปรโมทนิยายในครั้งนี้ อยู่ในกลุ่มพวกเรานี่แหละ! //เปิดซาวโคนัน

ตื่อ.. ดื้อ... ตือดึดตื่อตื้อดือดึด! ตื่อดึดตื่อดึดตื้อ ตือดือดื่อตื้อดือดึด ตื่อดื้อดื่อดื๊ออออ! ดือดิดดือดิดดือ~

//ไม่ต้องสนใจกู กูกาว

>>291 ไม่ต้องหาหรอก โม่งก็คืออวตารภาคเหี้ยของเด็กดวกนั่นแหละ ไม่แปลกใจเลย ถ้าจะเจอสมาชิกเด็กดวกในโม่ง

ไม่ได้เข้าโม่งมา 10 วันลองย้อนอ่านดูถึงกับต้องเอามือทาบอก "นี่กระทู้หรือกระโปก ทำไมมันเละเทะเต็มไปด้วยการโทรลขนาดนี้" ยังดีนะที่หลังๆ มีสับ มีคุยสาระกันอยู่ ไม่งั้นกูคงลายาวเหมือนไอ้คนหล่อ ถถถ

เรื่องนี้สับไปแล้ว แต่อยากรู้ทำไมต้องบอกว่ารีวิว จงใจพิมพ์ตกหรือโง่อังกฤษกันแน่
https://www.dek-d.com/board/view/3976556/

>>293 กลับมาดูอีกทีรู้สึกเหมือนกูทำอะไรเสียมารยาท(แหกโม่งคนอื่น)ไปยังไงก็ไม่รู้ กูแค่ฮาที่โม่งเอาวิธีโปรโมทที่กูแซวไปใช้จริงๆ https://fanboi.ch/webnovel/9744/359-361/

>>295 มันคงคิดว่า ตัวอย่างนิยาย = รีวิว ละมั้ง

>>295 มันคงเข้าใจว่าพรีวิว = รีวิว มั้ง
>>296 เอออ นุเองแหละ แต่มู้นั้นก็ขอแล้วนะ

>>297 ใจเว่อร์อ่ะ ชอบ555555

กูเข้าไปดูสถิตินิยายเด็กดีปี 2019 พบว่ามีนิยายเรื่องหนึ่งทำยอดขายสูงสุดในเว็บ ขายแพ็คได้ 800,000 บาท มีใครพอจะรู้บ้างว่าเรื่องไหน กูอยากรู้มาก หรือถ้าไม่รู้มึงช่วยเดาให้กูหน่อย ว่ามันน่าจะเป็นนิยายในหมวดไหน กูอยากรู้มาก

คุณ ๆ ขอถามเรื่องการใช้อัญประกาศหน่อยนะ

สมมุติว่าเรากำลังแช็ตอยู่ คำที่เราแช็ตแล้วเราอยากเน้น เราควรใช้อัญประกาศแบบไหน

เฮ้ย มึง เรื่องนี้แม่ง "ตลก" โคตร
หรือ
เฮ้ย มึง เรื่องนี้แม่ง 'ตลก' โคตร

>>300 ลองอ่านงานเขียนต่าง ๆ ของราชบัณฑิตฯ เขาก็ใช้อัญประกาศคู่กันในประโยคนะ อืมมม

>>300 ตัวอย่างที่มึงยกมา context มันไม่ได้ ในชีวิตจริงเวลามึงแชทกับเพื่อน มึงไม่มีมานั่งใส่อัญประกาศหรอก ต่อให้ตลกแค่ไหนก็ไม่ใส่ เสียเวลาพิมพ์ มึงลองหาตัวอย่างใหม่ที่มันเป็นรูปธรรมมากกว่านี้หน่อย

>>300 ส่วนตัวกูใช้พวก '...' เน้นคำในนิยายค่อนข้างเยอะ แต่จะใช้เฉพาะเวลามันมีความหมายพิเศษ ต้องการให้คนอ่านเห็นชัดๆ หรือเป็นศัพท์เฉพาะในเรื่องเท่านั้น ถ้าเป็นบทสนทนากูจะใช้แบบนี้ (เป็นฉากที่นักวิจัยกำลังอธิบายรายละเอียดของตัวเอกของเรื่องให้นายทุนฟัง)

"ร่างกายของผู้เข้าการทดสอบผ่านการดัดแปลงพันธุกรรมเพื่อเร่งวิวัฒนาการคล้ายกับโปรเจคเบต้า สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่เรียกว่า 'อเวค' เป็นการหยุดรบกวนคลื่นสมองชั่วคราวเพื่อเปิดทางให้เดลต้าริทึ่มทำงาน"

แต่ถ้าอยู่ในรูปแบบข้อความแชท กูขอยืนยันแบบ >>302 เพราะกูก็ไม่ใส่เหมือนกัน และไม่ได้เห็นความสำคัญอะไรที่ต้องเน้นในข้อความนี้

>>303 สมมุติถ้ากูจะเน้นคำพูดในข้อความแชทจริงๆ กูว่าใช้แค่ ! เพิ่มมาก็พอแบบ เฮ้ย มึง เรื่องนี้แม่งตลกโคตร! ส่วนตัวกูเกลียดวิธีการเน้นคำแบบ "เฮ้ยมึง..เรื่องนี้แม่ง "ตลก" โคตร" มาก เพราะมันดูสับสน เหมือนกับว่าประโยคมันแยกกันเป็น 3 ท่อน

"เฮ้ยมึง..เรื่องนี้แม่ง" ตลก(คำบรรยาย) "โคตร"
เหมือนกับ
"นี่เธอ!" เขาตะคอก "คิดจะชนแล้วหนีงั้นเหรอ!"

ยิ่งถ้าเป็นช่วงบรรยายแล้วใช้ "..." เน้นคำก็ยิ่งประสาทแดก ว่าตกลงมึงจะเน้นคำหรือว่ามีตัวละครตัวไหนพูดคำนี้ขึ้นมากันแน่

>>303 +1 กูใช้แบบนี้เลย ถ้า”...”คือคำพูด ถ้าจะในคำพูดมีเน้น จะเป็น “...’....’...”
งงม๊ะฮ่าๆๆๆ

เป็นกูจะไม่ใช้อัญประกาศซ้อนอัญประกาศ เดี่ยวคนอ่านงง

>>300 ไม่ต้องใส่ดีกว่า ส่วนตัวว่าอ่านยาก
กูว่าคำว่าโคตรมันก็เน้นคำว่าตลกอยู่ละนะ แต่ถ้ามึงอยากเน้นเพื่อความหมายพิเศษอื่น ๆ เช่น เน้นเพื่อบอกว่าตัวละครพอยต์สายตาไปที่คำนี้/คำนี้มัน trigger แนะนำว่าใช้ตัวเอียงหรือตัวหน้าดีกว่า

>>307 กูเห็นด้วย เน้นก็เอียงหรือหนาไปเลย

ถ้าคำมันเน้นอยู่แล้วไม่ใส่อะไรเลย
ถ้าต้องเน้นก็ใช้ '...'
ไม่ชอบตัวหนาเพราะรู้สึกว่าแทนเสียงดัง
ดังแบบลำโพงหกตัวปล่อยเสียงพร้อมกันโคตรเกลียด
ส่วนตัวเอียงกูก็ไม่เคยเข้าใจว่าทำไมต้องใช้ตัวเอียงกัน พวกเมิงต้องการสื่ออะไรถึงใช้ตัวเอียง

>>309 +1 กูเกลียดตัวเอียง และแทบทุกครั้งที่อ่านเจอในนิยายก็ไม่เข้าใจด้วยว่าตัวเอียงที่คนเขียนใส่ลงมามันสื่อถึงอะไร

>>309 บางสนพ.ใช้ตัวเอียงเวลาพูดถึงอดีต กูเคยสับนิยายนักเขียนตีพิมพ์คนนึง ช่วงไหนย้อนอดีตคือบทสนทนาเป็นตัวเอียง บทบรรยายเป็นตัวอักษรปรกติ เขาบอกว่าจัดหน้ามาไว้ตีพิมพ์ส่งสนพ.ค่า เออนะ เวลาเล่มมันคงไม่โดนเท่าไรมั้ง ไม่รู้สิ เคยเจอแต่แบบพอย้อนอดีตแม่งก็เอียงทั้งหมดเลยไง แต่เวลาอ่านในเว็บกูลายตาชิบหาย

ส่วนใหญ่กูเห็นแต่นิยายขายวัยรุ่นที่ใช้พร่ำเพรื่อเกิน รวมแฟนตาซีด้วย นิยายรักวัยโตหน่อยเห็นอยู่บ้างประปราย แต่ถ้าใช้ถูกจังหวะมันก็ดึงอรรถรสออกมาได้นะ
--ไม่รู้กูความอดทนสูงเพราะนิยายสีส้มที่มันขีดเส้นใต้คำ เน้นๆ ย้ำๆ ด้วยหรือเปล่า แต่ตัวหนาหรือเอียงมันเอาไปใช้ในทางดีสุดได้ เลือกใช้ตามพอใจไปน่ะแหละ

>>312 แล้วตัวหนากุพอเข้าใจ
แต่เอียงมันคืออะไรวะ
เวลาอ่านตัวเอียงควรรู้สึกแบบไหน
ช่วยเปิดกระโหลกกุหน่อยกุไม่เข้าใจจริง ๆ

>>313 ในภาษาไทยกูไม่รู้นะ
แต่ภาษาอังกฤษเอาไว้เน้นคำ กับอีกจุดประสงค์จำไม่ได้ละ

ปล. กะโหลกนะครับ

>>313 เอาแบบในฐานะนักอ่านนะ กูอ่านแล้วตัวเอียงมันให้ความรู้สึกซอล์ฟลง นุ่มนิ่ม จะแตกต่างอารมณ์จากตัวปกตินิดนึง ยิ่งถ้าใส่มาถูกจังหวะ ช่วง อารมณ์นั้น ๆ อย่างเช่น ฉากในอดีต ความคิดถึง อารมณ์อ่อนไหว มันจะดึงอารมณ์กูที่เป็นคนอ่านมากขึ้นได้ระดับนึง และเพิ่มอรรถรสทางความรู้สึกด้วย

สมมุติว่ามีตัวเอกชายมันกำลังนั่งนึกถึงนางเอกในอดีต แต่แบบว่า วันนั้นมันก็ผ่านเลยมานานแล้วอะ นางเอกจำอะไรไม่ได้ มีแค่พระเอกฝ่ายเดียวที่ยังจำได้ พอคนเขียนใส่ตัวเอียงไปเน้นความคิดไรสักอย่างที่มันสำคัญทางความรู้สึกของตัวเอก กูจะรู้สึกเหมือนโดนดึงอารมณ์ไปตามฉากๆ นั้นด้วย อย่าง "คงจะลืมไปแล้วสินะ" (กูใช้ "..." แทนตัวเอียงในนี้ไปก่อนละกัน)

หน้าโง่ๆ นั่นมันอะไร เห็นแล้วหงุดหงิด มันไม่ได้นานขนาดนั้นสักหน่อย
"ดันลืมกันซะได้"

*** ลองนึกภาพคำนี้แบบตัวปกติกับตัวเอียง กูจะรู้สึกว่าพอเป็นตัวเอียงมันให้อารมณ์ ให้ความรู้สึกบางอย่างที่เด่นชัดเจนออกมามากกว่าประโยคข้างบน ก็คือเป็นนัยว่าตัวเอกอะหงุดหงิด ซึ่งเหตุปัจจัยหลักๆ ที่หงุดหงิดเป็นเพราะตัวเองโดนลืมซะมากกว่า นับว่าจุดนี้เป็นส่วนที่สำคัญต่อความคิดหรือความรู้สึกของตัวเอก

อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวกูเองนะ กูก็บอกไม่ถูกหรอก ถ้ามึงไม่เข้าใจคงไม่เข้าใจแหละ

>>315 ถ้าใช้ตัวธรรมดา จะสื่อความหมายได้ไม่เท่าตัวเอียงเหรอ ไม่หรอก กุว่าเมิงแค่รู้สึกไปเอง
Voice ของตัวละครมันสื่อเรื่องพวกนี้ได้อยู่แล้ว
แต่ก็ขอบใจที่อธิบาย

ตัวเอียงนี่กูเห็นบางคนใช้แทนความคิดของตัวละครที่มันไม่ได้พูดออกมาอะ แบบนี้กูชอบนะ มันไม่ได้โผล่มาบ่อยแต่ช่วยแยกให้รู้ว่า อันนี้บทบรรยายหรือความคิดตัวละคร

>>317 +1 กูใช้แบบนี้

>>317 เอาจริงดิ เมิงเขียนด้วย pov ไหนวะ
พอตัวละครคิดใช้ตัวเอียง

กูไม่เคยใช้ตัวเอียงเลยแฮะ ถึงจะเป็นความคิดก็ใช้แบบ
(ความคิด) ตัวเอกนึกในใจ คิดในใจ แอบเห็นด้วยเบา ๆ ในใจ อะไรก็ว่าไป

>>317 นิยายแปลส่วนใหญ่ก็ใช้ตัวเอียงแทนความคิดตัวละครนะ ส่วนที่ใส่วงเล็บเพื่อบอกความคิดไม่มีใครใช้กัน

>>321 หมายถึงกูเหรอ กูหมายถึงมันเป็นก้อนความคิดอ่ะ ไม่ได้หมายความว่ามันอยู่ในวงเล็บ

>>322 เสียงในหัวน่ะนะ

>>321 นิยายแปลชาติไหนใช้ตัวเอียงแทนความคิดตัวละคร
อา กุไม่ได้จะหาเรื่องนะ นิยายแปลฝรั่งกับญี่ปุ่นของแพรวกุอ่านเยอะมาก
เลยถามเป็นความรู้ใส่กะโหลก ญีปุ่นช่างมันเถอะ ภาษามันก็หาตัวเอียงยากอยู่แล้ว
แต่นิยายฝรั่งนี่เอียงเพื่อเน้นคำ เอียงเพื่อบอกว่าว่าเป็นฉลากยา เอียงเพื่ออ่านข้อความ
เอียงเพื่ออ่านจ่าหน้าจดหมาย
แต่ด้วยเกียรติของลูกเสือกุไม่คุ้นจริง ๆ ที่บอกว่า ตัวเอียง แทนความคิดตัวละคร
ส่วนในวงเล็บ ถ้าอ่านงานของสติเฟนคิง แกชอบใช้อยู่บ่อย ๆ แต่ก็ไม่เห็นคนอื่นใช้กันเท่าไร

กุเห็นตัวเอียงบ่อยนะในพวกหนังสือแปล ส่วนใหญ่จะเป็นพวกความคิดตัวละครที่มันสื่ออารมณ์ให้คนอ่านคิดเอามั้ง มาแบบประโยคหนึ่งจุกๆไม่ก็สำคัญๆรำพันกับตัวเอง บางทีก็เป็นคำพูดของตัวละครอื่นที่มันดังขึ้นในหัวตัวเอกเหมือนหลอนๆไม่ก็นึกถึงไรงี้
แล้วก็พวกฉากฝันอ่ะ

>>324 ตัวเอียงกูเห็นในนิยายแฮร์รี่พอตเตอร์ ตอนบทความหนังสือพิมพ์ของยัยสกิตต้า ริตเตอร์ กับจดหมายบางเล่ม แต่สารภาพว่าแอบหงุดหงิดอะ

นิยายฝรั่งเยอะแยะ Dune ก็ใช้ แต่จะใช้ตัวเอียง วงเล็บ หรือ '...' ก็ใช้ไปเถอะ อย่าไปยึดติดมาก

ปัจจุบันรูปแบบบางอย่างก็ไม่ค่อยเคร่งกันแล้ว ขอแค่มึงเล่าเรื่องแล้วคนอ่านเข้าใจ อ่านรู้เรื่องก็พอ

>>324 งั้นมึงคงต้องอ่านนิยายให้มากกว่านี้แล้ว

กูว่านักเขียนคงต้องออกแบบวิธีใช้ให้เหมาะกับนิยายตัวเองว่ะ อย่างของกูเป็น POV1 ล้วน กูก็ใช้แบบนี้

คำพูด = "..."
คำพูดที่ดังมาก = "..." + ตัวหนา
เน้นคำ = '...'
เสียงเอฟเฟค = ตัวเอียง
เสียงเอฟเฟคที่ดังมาก = ตัวเอียง + ตัวหนา
ระลึกถึงคำพูดตัวละครในอดีต = "..." + ตัวเอียง
ส่วน (...) กูเอาไว้ใช้อธิบายเสริม เช่น ตั๋วกัน(ตีบวก)แหกสิบใบต้องใช้เติมเงินซื้อร่วมพัน (ทุกตัวละครในเรื่องจะเรียกชื่อเล่นไอเทมนี้ว่า 'ตั๋วกันแหก' กูเลยอธิบายเสริมแค่ครั้งแรกที่พูดถึง นอกนั้นจะใช้แต่ตั๋วกันแหกอย่างเดียว)

ปัญหาหลักของกูคืออยากใช้เสียงเอฟเฟคใน POV1 (สาบานให้หีเขียวว่าจะไม่กลายเป็นดอกปอปสไตล์) เพราะงั้นทุกการบรรยายมันก็เหมือนออกมาจากความคิดตัวละครอยู่แล้ว จู่ๆมา เปรี้ยง ปัง แหมะ กูเองเป็นคนเขียนยังรู้สึกสับเลย เลยเลือกใช้ตัวเอียงสื่อความหมายแทน

>>319 กูไม่ได้เขียนเองนะ ไปอ่านมา แต่มันจะออกมาประมาณนี้

ยังไม่ทันพูดจบเด็กสาวก็ต้องเรียกอาวุธของตัวเองขึ้นกันคมดาบอีกฝ่ายพร้อมแยกเขี้ยวใส่บุคคลที่บังอาจลอบโจมตีในเวลานี้ และคนที่รู้ว่าตอนเธอมีปัญหาอะไรมักจะหลบมานั่งตรงนี้เสมอมีอยู่เพียงคนเดียว
“ภารกิจเสร็จไวแบบนี้นี่ สนใจอยากรับเพิ่มสักสิบงานอีกไหมล่ะคุณเพื่อนสนิท”
/เฮ้ๆ ข้าพึ่งกลับมา เจ้าก็ไล่ข้าไปอีกแล้วเรอะ ความน่ารักสมัยก่อนมันหายไปไหนหมดฟะ !/
คนพึ่งโดนขู่ด้วยสีหน้าท่าทางเผยยิ้มอ่อนอกอ่อนใจบนใบหน้า ก่อนดีดตัวกลับไปยืนให้พ้นรัศมีโจมตีของอาวุธอีกฝ่าย
“เพื่อนเพียงคนเดียวของเจ้าอุตส่าห์รีบกลับมาเพราะได้ข่าวว่าเจ้าบาดเจ็บหนัก ดูแล้ว” เด็กหนุ่มกวาดตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วส่ายหน้า “ข่าวลือนี่มันเชื่อไม่ได้จริงๆ เสียเวลาชะมัด”

ตรงที่ / - / ไว้คือแทนตัวเอียง เป็นความคิดที่ตัวละครมันไม่ได้พูด ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลัวโดนถีบหรืออะไรก็แล้วแต่เถอะ ซึ่งส่วนมากที่อ่านไม่ค่อยเจอหรอก จะเจอที่ใช้ ‘ - ‘ หรือ ( - ) มากกว่า

อ้าว ctrl C มาไม่หมด

>>331 หลักๆ คือใช้ pov3 บรรยายสถานการณ์ตอนนั้น แล้วแทรก pov1 เข้ามาเนียนๆ ด้วยตัวเอียง

>>330 กูเขียนพักหลังแต่ POV1 และไม่เคยใช้ตัวหนาตัวเอียงใดๆ เลย เพราะไม่เห็นความจำเป็น อย่างมากก็อัศเจรีย์ไม่เกิน 3 อันในช่วงตะโกนหนักๆ แต่ก็ต้องดูระยะไม่ให้ถี่เกินไป ใช้จุดสามจุดเวลาตัวละครทิ้งช่วงคิดเล็กน้อยระหว่างพูด หรือใช้ขีดเพื่อบอกว่าตัวละครกำลังย้ำทีละพยางค์ อย่าง “ไม่-มี-ทาง!” วงเล็บนี่ใช้น้อยมาก มีแค่ตอนอธิบายเวลาจีนนิดนึง ส่วนที่เหลือใส่ฟุตโน้ตเอา

ยังคงยืนยันคำเดิม ว่าตัวหนา เอียง ขีดเส้นใต้ต่างๆ มันไม่มีความจำเป็นต้องใส่ด้วยซ้ำ ถ้ามันไม่ใช่รูปแบบการพิมพ์ที่สนพ.กำหนดมาเลยว่าช่วงอดีตต้องใส่ตัวเอียงแบบนั้น เพราะโฟลว์ในเรื่องมันเล่าเรื่องด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว ฉะนั้นสิ่งที่ควรโฟกัสในการเล่าเรื่องคือจังหวะ ไม่ใช่ตัวเอียง ตัวหนา ตัวขีดต่างๆ

ส่วนเรื่องซาวด์เอฟเฟ็กต์ ถ้าเป็น POV1 ยิ่งต้องระวังในการใช้ มึงเล่าผ่านมุมมองตัวละครใดตัวละครหนึ่ง จะให้มันโฟกัสกับเสียงประกอบตลอดก็คงไม่ใช่เรื่อง ถ้าเป็นกู กูจะลดลง แล้วใช้วิธีแทรกบรรยายไปแทน แบบ เสียงระเบิดดังตูมตามสนั่นหวั่นไหว กระแทกประตูดังปัง เดินกระแทกส้นปึงปังขึ้นห้องไปด้วยความหงุดหงิด เสียงลมพัดหวีดหวิวชวนวังเวง ฯลฯ

กูขอบ่นหน่อยไอ้สัส ถือว่าระบายเฉยๆ ก็ได้ นักเขียนเด็กดีเป็นเหี้ยอะไรกัน กูโดนลอกชื่อนิยาย 2 รอบละ ถ้าชื่อนิยายกูเป็นคำซ้ำๆ นางร้ายที่รักอะไรงี้ กูจะไม่บ่นสักคำเลย แต่ชื่อนิยายกูดันเป็นโคว้ทคำพูดที่มีศัพท์เฉพาะในนั้น กูคิดมาแล้วว่าถ้ากูเกิ้ลคีย์เวิร์ดนี้ต้องเจอนิยายกูอันดับแรกแน่นอน รอบก่อนแม่งยังเปลี่ยนคำหลังให้กู มาเรื่องใหม่คือเอาไปแบบทั้งดุ้นเลย มึงจะแค่ลบเว้นวรรคออกไม่ได้ป่ะ อีผี

>>334 บอกมาๆๆๆ กระตุ้นต่อเผือกกู

สืบเนื่องจากอันนี้ https://fanboi.ch/webnovel/10135/880-882/ วันนี้กูมาเขียนส่วนหลังให้จบ (แล้วรอบหน้าค่อยสับนิยายต่อ)

สวัสดีเพื่อนโม่งขี้เสือกทุกตัว กลับมาพับกบ เอ๊ย! พบกับกูอีกครั้ง หลังจากที่คราวก่อนคุยกันไปเกี่ยวกับแนวโชวเน็น คราวนี้เราจะมาพูดถึงแนวกระแสยอดนิยมที่เป็นดังด้านตรงข้าม (แต่เสือกขายดีแบบชิบหายวายป่วงในปัจจุบัน) ในขณะที่ความเป็นโชวเน็นจางหายลงไปอย่างช้าๆ สายนี้ก็แม่งโดดเด่นมากขึ้นเรื่อยๆ จนตลาดกลางวงการนิยายแทบจะถูกกระแสนี้กลืนไปจนหมด (ยกเว้นแนววายกับรักตบจูบที่มีกลุ่มลูกค้าเฉพาะ) แม้แต่ตัวกูซึ่งเป็นสาย Literature ที่เคยรังเกียจสายนี้แบบ Literally ยังต้องผันตัวมาลองแต่งดูบ้าง ได้ข้อสรุปว่ามันโอเคนะถ้ามึงอยากขายของจริงๆ ด้วยสกิลเดิมที่กูมีก็ยิ่งทำให้อะไรๆ ง่ายขึ้นไปอีก ถามว่ามันง่ายขนาดไหนนี่ ถ้ามึงจับจุดได้ รู้ว่าเซอร์วิสยังไงแล้วคนอ่านจะชอบ ต่อให้เขียนเหี้ยยังไงก็ขายออกแน่ (แต่อย่าให้เหี้ยเท่านารุตะกี้นะ อันนั้นแม่งเหี้ยเกิน ไม่ไหวจริงๆ)

ดังที่เพื่อนโม่งรายหนึ่งเคยกล่าวไว้ บางทีด้วยช่วงอายุของเด็กหนวดอย่างเราๆ (ถึงโม่งหลายๆ ตัวในนี้จะยังเด็กก็เหอะ) ก็ย่อมนิยมแนวนิยาย การ์ตูน เกม ซึ่งตัวเอกจะค่อยๆ พัฒนาความสามารถไปตลอดการเดินทาง มิตรภาพแน่นแฟ้นที่สร้างขึ้นบนพื้นฐานของความไว้เนื้อเชื่อใจ มีทั้งรอยเลือด หยาดเหงื่อ และหยดน้ำตา ต่างกับเด็กและวัยรุ่นยุคนี้ซึ่งต้องการอะไรที่ทันใจและเข้าถึงง่าย ชื่นชอบความแข็งแกร่งชนิดไร้ผู้ต่อต้าน (เทพ! เทพ! เทพ!) ทีมงานไม่ต้องขอฉายเดี่ยวก็พอ ทุกอย่างเอื้อให้ประสบความสำเร็จไปเสียหมด แม้จะมีข้ออ้างว่าเป็นเพราะมันสนุกถูกใจก็ตาม แต่เรื่องนี้มีคำอธิบายอยู่ว่าเพราะเหตุใดนักอ่านรุ่นใหม่ถึงมีพฤติกรรมชื่นชอบนิยายสูตรสำเร็จ และบริโภคสื่อประเภทนี้ได้อย่างไม่รู้จักอิ่ม ซึ่งกูจะกล่าวถึงในช่วงท้ายๆ ของบทความนี้

ความจริงอันน่าหดหู่ใจที่พวกมึงต้องยอมรับ คือตลาดใหญ่ในเว็บเด็กดวกมันกลายเป็นกลุ่มเด็กและวัยรุ่นที่มีแนวคิดไม่เหมือนพวกเด็กหนวด ซึ่งโตมากับวัฒนธรรมโชวเน็น ถ้าดูจากพฤติกรรมการซื้อสื่อแบบต่างๆ ของกลุ่มเด็กหนวด เหล่าซาลารี่มังผู้เคยเป็นเด็กในยุคที่โชวเน็นเฟื่องฟูมาก่อน พอโตขึ้นมีงานมีการทำก็แม่งไล่ซื้อของที่สมัยก่อนอยากได้แต่ยังไม่มีปัญญาซื้อ เกมเก่าๆ ทั้งในและนอกสตีม หาสอยการ์ตูนเก่าๆ ที่เคยชอบมาเป็นเซตแบบครบเรื่อง บ้างก็ต่อโมเดลกันพลาจนสาแก่ใจ (โดยพยายามไม่ได้ภรรเมียรู้ราคาของ) ผิดกับเด็กสมัยนี้ที่โตมาในยุคสังคมก้มหน้า แค่สมาร์ทโฟนดีๆ สเปคใช้ได้สักเครื่อง ก็ทำได้ทั้งซื้อของออนไลน์ เล่นโซลเชี่ยล ท่องเว็บประเภทต่างๆ (?) ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกม อ่านนิยาย ทุกอย่างแม่งง่ายและรวดเร็วไปเสียหมด ค่านิยมในสังคมเองก็ผลักดันให้เด็กคิดไม่เหมือนคนรุ่นเราๆ

คนที่สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยความมานะพยายามไม่ได้ถูกยกย่องเชิดชูอีกต่อไป ใครที่ทำให้ตัวเองโด่งดังและร่ำรวยได้ง่ายๆ ต่างหากคือความสุดยอด คะแนนดีๆ ในสมุดพกถูกจำนวนไลก์และยอดผู้ติดตามเบียดจนตกขอบ ถ้าไม่ได้อยู่บนยอดภูเขาน้ำแข็งก็เป็นได้เพียงส่วนที่จมอยู่ใต้ผืนน้ำเย็นเฉียบ ไม่มีใครมองเห็นหรือให้ความสนใจ เด็กรุ่นใหม่จึงโหยหาการยอมรับและได้เป็นคนในกลุ่มหัวแถว ทั้งๆ ที่ศักยภาพของตนเองอาจไม่ได้สูงพอจะไปยังจุดนั้นได้ แล้วพอไปอยู่ในกลุ่มผู้นำไม่ได้ เลยต้องหาทางให้ตัวเองเด่นในพื้นที่ซึ่งอาจไม่ต้องพยายามอะไรมาก ขอแค่กล้าแสดงออก หรือกล้าทำอะไรบ้าๆ จนดูตลาดล่าง (กูไม่ได้จะหลอกด่าคนกลุ่มไหนนะ อิอิออิ) แน่นอนว่าเรื่องนี้ส่งผลถึงการเลือกสื่อสำหรับอ่านอย่างนิยายด้วย เรื่องราวที่ทุกอย่างล้วนเป็นใจให้ตัวเราเก่งกาจและโด่งดัง จึงสามารถเติมเต็มช่องว่างในหัวใจของนักอ่านบางกลุ่มได้เป็นอย่างดี เพราะในสังคมปัจจุบันนี้ยอมรับนับถือเพียงผู้ชนะ บุคคลชั้นแนวหน้าซึ่งมีอยู่เพียงไม่กี่คนในแต่ละสาขา รวมไปถึงคนที่ร่ำรวยเงินทอง (โดยไม่ได้สนใจว่าเขาหาเงินมาได้ยังไง)

>>336

ในเมื่อทุนนิยมแทรกแซงเข้าไปในการใช้ชีวิตแทบทุกมิติ เราจึงคิดด้วยตรรกะแบบเดิมในอดีตไม่ได้อีกต่อไป หลายสิ่งหลายอย่างถูกทำให้กลายเป็นเรื่องของธุรกิจ ยอดขายและผลกำไรกลายเป็นตัวชี้วัดเช่นเดียวกับจำนวนคอมเมนต์และยอดการเข้าชม ในกระแสน้ำไหลเชี่ยวอย่างบ้าคลั่งนี้ ถ้าไม่อยากถูกซัดจมหายไปสุดท้ายก็ต้องหาทางให้ตัวเองยังลอยตัวอยู่ได้ หลายคนเลือกหาที่ยึดเกาะแค่พอให้อยู่รอด บ้างก็หาของที่ลอยน้ำมาจับไว้แล้วไหลไปตามกระแส คงเหลือไว้แค่คนส่วนน้อยที่ยังฝืนว่ายสวนกระแสทั้งๆ ที่เหนื่อยจนแทบจะเอาตัวไม่รอด (อย่างกูเป็นต้น) ด้วยความที่เป็นคนโลภมาก กูเลยแต่งนิยายทั้งเรื่องเดิมอย่างเป็นตัวของตัวเอง กับนิยายเรื่องใหม่ที่ตามกระแสสัสๆ อย่างจงใจ ...... เดี๋ยวนะ กูว่าเราจะคุยถึงแนวนิยายอีกแบบไม่ใช่เหรอวะ ทำไมมันกลายมาเป็นเรื่องซีเรียสแบบนี้ไปได้ สรุปว่าย่อหน้านี้พวกมึงไม่ต้องอ่านก็ได้ (มาบอกตรงนี้แล้วใครจะไม่อ่านวะ) ที่จะสื่อสั้นๆ ก็คือ ไม่ต้องอายถ้าอยากเขียนแนวกระแส หรืออยากเขียนนิยายหาเงิน เพราะกูเองก็ทำ มันไม่ได้แย่นะ ช่วยให้พวกมึงมีกำลังใจเพิ่มด้วยซ้ำ เวลาไปแต่งนิยายนอกกระแสของตัวเองจะได้ไม่ไฝแห้งระหว่างแต่ง เพราะมีนิยายในกระแสอีกเรื่องให้พวกมึงรู้สึกดีที่มีคนคอยอวย(คม) ในช่องคอมเมนต์เพียบ

มาๆ ได้เวลาเข้าเรื่อง ในหัวข้อ "นิยายแกรี่-ฮาเร็ม กับบทสัมภาษณ์ของประธาน Kadokawa"

คือมันเถียงไม่ได้เลยว่านิยายทั้งสองแนวนี้ (หรือเรื่องเดียวแต่แม่งมีทั้งคู่) เป็นของที่แบบว่าขายได้ขายดี แต่ในความแมสนั้นก็มีข้อเสียใหญ่หลวงอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือความจำเจของเนื้อหาหลักจนส่งผลให้เกิดความเอียนในกลุ่มนักอ่าน เพราะต่อให้เข้าถึงง่ายแค่ไหน ถ้าไม่สามารถสร้างความโดดเด่นด้วยฝีมือของตัวเอง สุดท้ายนิยายเรื่องนั้นแม่งก็จะถูกลืมไปอยู่ดี (เพราะไม่มีอะไรเด่นจนน่าจดจำ) แล้วส่วนที่กูจะพิมพ์ต่อจากนี้คือการพูดคุยกับประธานของเครือ Kadokawa ซึ่งเหมือนถูกคัดมาเพื่อให้คนอ่านส่วนใหญ่รู้สึกว่าแม่งล่อตีนดีมาก

#####

"กฏของไลท์โนเวลขายได้ : พระเอกที่ไม่พยายาม นางเอกที่ใจง่าย ความสามารถพิเศษที่ติดตัวมาเอง"

พระเอกไลทโนเวลน่ะห้ามพยายามครับ เพราะฝั่งที่อ่านจะไม่สามารถใส่ตัวเองลงไปในบทได้ พวกนางเอกก็จะเข้ามาติดเอง ความสามารถถึงไม่ทำอะไรก็ติดตัวมาเอง ช่วงนี้ไลทโนเวลส่วนใหญ่เขียนไว้เเบบนั้นเยอะครับ

หรือง่ายๆคือทั้งคนรักทั้งความสามารถไม่ใช่อะไรที่ต้องสู้เอามาเเต่เป็นอะไรที่จู่ๆก็ได้มาเองถ้าไม่ใช่เเบบนั้นจะขายไม่ได้ครับ ทั้งๆที่เมื่อก่อน "ความพยายาม" นั้นเป็นส่วนหลักของเนื้อเรื่องเเท้ๆ

ถ้าเป็นพระเอกเเบบที่เป็นผู้เป็นคนพยายามอะไรได้ ด้านคนอ่านจะไม่สามารถเข้าสวมบทได้ พระเอกต้องเป็นตัวเเทนของผู้อ่าน เเละเนื้อเรื่องต้องเข้าทางพระเอกตลอด ตอนนี้โลกกำลังต้องการอะไรเเนวๆนั้นล่ะครับ

#####

พวกมึงอ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้างกับบทสัมฯ ข้างบน หลายคนที่กูรู้จักถึงขั้น Triggered เลย เพราะจินตนาการไม่ออกว่าตัวเองจะแต่งนิยายแบบนี้ออกมาได้ยังไง ทว่าความเป็นจริงมันเป็นแบบนั้นแหล่ะเพื่อนโม่ง เรื่องแนวๆ นี้แม่งก็ขายได้อะ แต่...ๆ...ๆ... เดี๋ยวก่อน พวกมึงอย่าเพิ่งง้าง ใจเย็นๆ ไว้ เพราะในตัวเต็มของการพูดคุยครั้งนี้พอแปลมาอ่านแล้วโดยภาพรวม รู้สึกว่าท่านประธานแกจะจงใจแซะหรือประชดนักเขียนแนวนี้ด้วยซ้ำ

เพราะหัวข้อของการพูดคุยหลักคือ "การรับและค้นหาข่าวสารผ่านอินเตอร์เน็ตในปัจจุบัน" ต่างหาก คือเฮียแกพูดประมาณว่าเวลาคนเราค้นหาอะไรในกูเกิ้ลก็มักจะมองหาสิ่งที่ตัวเอง, ผู้อื่นชื่นชอบ รวมไปถึงสิ่งที่โดดเด่นและเป็นที่นิยมในกระแสนั้นๆ ก่อน เช่นการค้นหาคำว่า "นิยายขายดี" "นิยายติดอันดับ" "ในเว็บเด็กดวก" เสร็จแล้วมันออกมาเป็นยังไง ? ก็แม่งไปเจอเข้ากับนิยายขายดี (ที่พวกกูเอามาสับให้อ่านกัน) หรือเจอนิยายติดท้อปในช่วงนั้น (ที่คุณภาพนี่พวกมึงก็รู้ๆ กันอยู่) ดังนั้นพอวนกลับไปคุยถึงเรื่องไลท์โนเวลของฝั่งญี่ปุ่น ก็จะพบปัญหาแบบเดียวกันคือนักอ่านก็อ่านนิยายที่อยู่ในกระแส และนักเขียนพอเห็นว่านิยายแบบไหนคนอ่านเยอะ ก็จะแต่งแนวนั้นตามที่เห็นว่าติดอันดับอยู่ มันเลยส่งผลกันมาเป็นทอดๆ อย่างที่เห็น

>>337

ดังนั้นไอ้ "กฏของไลท์โนเวลขายได้" ของคุณคาวากามิที่ถูกตัดมาล่อตีนโดยนักข่าวไร้จรรยาบรรณชุดนี้ จึงไม่ใช่คำแนะนำแต่เป็นการเสียดสีที่แม่งทำให้หลายคนหน้าชาได้เหมือนกัน เพราะข้อความก่อนหน้านั้นที่แกพูดไว้คือ "เรื่องของไลท์โนเวลเนี่ย ถ้าทำเพื่อ (สักแต่ว่า) ให้ขายออก มันมีวิธีอย่างหนึ่งที่ได้ผลแน่นอน" เหมือนจะบอกเป็นนัยๆ ว่า ถ้าแต่งแบบนี้มึงขายได้แน่ แต่จะขายดีไหม หรือสามารถแจ้งเกิดในวงการไหม อันนั้นมันอีกเรื่องหนึ่ง หากมองในมุมของผู้ขายแบบเขาแล้วนี่ เราคงต้องยอมรับว่ามันเป็นความจริง ถ้าไม่เชื่อก็ไปหาดูอันดับ WN หรือ LN ในฝั่งยุ่นดูจะรู้ทันทีว่ากว่า 70% แม่งเข้าข่าย 3 ข้อที่พูดถึงเกือบหมด คิดไปคิดมาแล้วแม่งนึกถึงพวกละครชิงรักหักสวาทบ้านเรา ถึงเนื้อเรื่องจะเดิมๆ ไม่หนีกันไปไหน เซตติ้งเดิมๆ ตัวละครซ้ำๆ แค่เปลี่ยนชื่อเอา แต่ทำมากี่เรื่องก็ยังดูกันเหมือนเดิม เพราะมันเป็นสูตรสำเร็จที่ไม่ว่ายังไงก็ยังมีคนดูไงล่ะ

ทีนี้ลองมาวิเคราะห์คุณสมบัติที่ทำให้ขายได้ทั้ง 3 ข้อนี้กันดู

1) พระเอกที่ไม่พยายาม ... พวกนีทของเงินพ่อแม่แดก พวกไม่เอาไหนในสังคม พวกพนักงานกินเงินเดือนที่ตกเป็นเบี้ยล่างคนอื่นในที่ทำงาน (ไม่ได้เหยียดใครนะ กูพูดถึงตัวเอกใน LN ทั้งหลาย) ตอนแรกกูแม่งไม่เข้าใจเลยว่าทำไมตัวเอกชอบเป็นพวกนักหลวม พอลองเสียเวลาในชีวิตไปค้นคว้าดู พบว่าคนที่คิดตัวเอกแนวนี้ขึ้นมาแรกๆ ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นกระแสหรอก แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงคือการแต่งเรื่องให้คนส่วนใหญ่เข้าถึงได้ เรากำลังพูดถึงคนที่อยู่ในระดับกลางไปจนถึงล่างในสังคม อย่างที่เรารู้กันดีว่าคนที่เกิดมารวย ชีวิตดี มีครอบครัวอบอุ่น เข้าถึงการศึกษาระดับสูงได้ มันมีอยู่น้อยมาก ถ้าแต่งนิยายให้ตัวเอกเป็นเรียจู (พวกชีวิตดี๊ดี) จะทำให้กลุ่มนักอ่านเป้าหมายแคบลงไป ดังนั้นการกดต้นกำเนิดของตัวละครให้ค่อนข้างต่ำ จึงทำให้ได้ประโยชน์ถึงสองข้อ นั่นคือสามารถขายฝันพวกที่ห่วยแตกในชีวิตจริง และทำให้คนที่มีคุณภาพชีวิตทั่วไปสามารถอินกับเนื้อเรื่องได้ ลองเทียบกับละครไทยที่ทำไมนางเอกต้องจนแล้วมีผู้รวยๆ มาสนใจ ก็จะเห็นรูปแบบที่คล้ายคลึงกัน คนทั่วไปดูได้ขายฝันดีด้วย เหมาะเหม็งไปเลยจ้า

แล้วไอ้การขายฝันนี่ก็นะ พวกมึงต้องเข้าใจว่าสังคมปัจจุบันมีมันมีความบีบคั้น มีความเครียด มีความน้อยเนื้อต่ำใจ ของคนระดับ กลาง/ล่าง อยู่ เพราะต้นทุนในการใช้ชีวิต ความสามารถและพรสวรรค์ ทำให้คนเหล่านั้นไม่อาจไปถึงฝั่งฝันได้ต่อให้พยายามมากแค่ไหนก็ตาม เอาง่ายๆ แค่มึงไม่มี connection ไม่มีเส้นสาย หรือคนรู้จักที่จะสามารถใช้กำลังภายในอำนวยความสะดวกอย่างลับๆ ให้มึง แค่นี้ก็ทำอะไรยากมากแล้ว การได้อ่านเรื่องราวที่ทำให้ตัวเองรู้สึกเหมือนได้อยู่เหนือกว่าคนอื่น บนพื้นเพตัวละครที่ คล้ายคลึง/ต่ำต้อย กว่าเรา มันส่งผลให้สำเร็จความใคร่ทางจินตนาการได้ง่าย อ่านแล้วฟิน คิมูจี้ อิคึๆ ฯลฯ เหมือนนิยายวิทยาศาสตร์ดาร์คๆ เรื่องหนึ่งพล็อตคล้ายเดอะแมททริกซ์ ที่มีเอเลี่ยนให้มนุษย์มานอนสวมแว่นคล้ายแว่น VR แล้วรับสารอาหาร, ยากระตุ้นสมองส่วนจินตนาการ เข้าทางเส้นเลือด ก่อนจะนอนก็มีโปรแกรมให้เลือกว่าอยากเป็นใคร มีชีวิตแบบไหน วันนี้จะทำอะไร แล้วก็เข้าฟินไปในโลกเสมือน แลกกับการโดนเก็บเอนโดรฟีน อะดรีนาลีน และคลื่นไฟฟ้าหัวใจของตัวเองไปส่วนหนึ่ง มนุษย์เกือบ 90% เลยแม่งก็ไม่เป็นอันทำอะไร เพราะตกเป็นทาสของความสุขจอมปลอมไปจนแห้งตาย

เรื่องนี้มันทำให้พวกเราต้องสบถหยาบคายอย่างสิ้นหนทาง เพราะในโลกที่เรากำลังใช้ชีวิตอยู่มันมีคนอยากฝันอยู่เยอะ คนเหล่านี้พร้อมจะซื้อฝันต่างๆ พวกที่เห็นช่องทางเลยขายฝันแม่งเลย คุณค่าในเนื้อหา ช้อคิดที่ได้จากเรื่องราว แรงบันดาลใจหลังอ่านจบ ทั้งหมดกลายเป็นเรื่องรอง และมีน้ำหนักน้อยกว่าความสะใจที่ได้เหยียบย่ำผู้อื่น ได้มีคนมาล้อมรอบมากหน้าหลายตา ได้มีเวลาวาบหวิวกับสาวสวยโหยกระหาย และความแข็งแกร่งราวกับเป็นพระเจ้า อ่านแล้วเจ็บปวดดีไหม ? ... เออ แต่ก็ทำใจเหอะ ถึงจะเหมารวมว่ากลุ่มคนที่อ่านนิยายแกรี่เป็นพวกขี้แพ้ทั้งหมดไม่ได้ แต่จำนวนของพวกขี้แพ้ในเซตใหญ่นี่ก็มีอยู่ไม่น้อยแหล่ะ ถ้าอยากมองให้ PC ก็คิดเสียว่ารสนิยมคนเราไม่เหมือนกัน ใครไคร่อ่าน อ่าน ใครใคร่เขียน เขียน ตัวกูเองก็เขียน แล้วเขียนด้วยใจที่ไม่ได้ดูถูกใครด้วย กูยืนยันเหมือนเดิมว่า ยังคงตามหาจุดสมดุลระหว่างคุณค่าตามขนบกับความสนุกตามกระแสอยู่เรื่อยๆ (ซึ่งคงใช้เวลาอีกพักใหญ่ทีเดียว)

>>338

2) นางเอกที่ใจง่าย ... แน่นอนว่าที่ไหนก็สามารถพบกับสมาชิกชมรมคนชอบหีได้เสมอ เซ็กส์และเนื้อหาทางเพศอื่นๆ แม่งเป็นสิ่งที่ขายได้มาตั้งนมนานแล้ว หนังสือปลุกใจเสือป่า หนังสือปกขาว หนังสือชุด "ทะลึ่ง" ไปจนถึงสรรพลี้หวน พวกนี้ก็ขายได้เรื่อยๆ ในวรรณคดีบ้านเราก็มีเรื่องเย็ดๆ บทอัศจรรย์มากมาย เย็ดข้ามเผ่าพันธุ์ เย็ดผี พิลึกกึกกือยังไงก็มีมาหมดสารพัดจะเย็ด แต่พอมาพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับนิยายเว็บเนี่ย จุดประสงค์แม่งก็เปลี่ยนไปเลย เพราะในงานเขียนที่กูพูดมาก่อนหน้านี้ บางเรื่องกว่าจะได้เย็ดกันนี่ไม่ใช่เรื่องง่าย บางส่วนก็แม่งข่มขืนเอา นางเอกมีความเล่นตัว หรือมีเงื่อนไขเควสยากๆ ให้ทำ ถ้าไม่ใช่ตัวละครที่ออกแบบมาให้ร่านเรี่ยราดนี่ อย่าหวังเลยว่าจะได้แอ้มง่ายๆ (ถ้าไม่รวมพวกเรื่องเสียวในหนังสือโป๊นะ) ไอ้ความใจง่ายของตัวละครหญิงใน WN - LN เนี่ย กูกับพวกรุ่นบุกเบิกคุยกันมาตั้งแต่ในกระทู้นินทาโน่นแล้วว่าแม่งเป็นกะหรี่ทัชสกรีน หานิยายน้ำดีไม่ค่อยเจอ เจอแต่นิยายน้ำเดินเนี่ย เข้าใจไหมว่ามันเกิดความอิหยังวะกับตัวละครหญิงในนิยายพวกนี้ ไม่ว่าจะฮาเร็มหรือไม่ ทำไมมึงหลงพระเอกง่ายจังวะ

คือกูเข้าใจนะว่าพอเป็นผู้ชายแต่งแล้วมักจะแต่งให้ผู้หญิงเข้าหาเอง เพราะแม่งไม่เข้าใจความเป็นผู้หญิงเลย (ซึ่งไม่เข้าใจอะถูกแล้ว) อะไรนิดก็รัก อะไรหน่อยก็หลง ผิดกับนิยายแนวแกรี่ที่ผู้หญิงแต่ง จะสังเกตได้ง่ายๆ เลยว่าความสัมพันธ์เชิงชู้สาวในเรื่องแม่งจะอิรุงตุงนังมาก ถ้าไม่ได้ออกแบบมาให้สวยซ่อนเสื่อมหรือเป็นพวก thot ร่านควยตั้งแต่แรก ส่วนมากคือกว่าจะจบสงครามกองอวยได้แม่งก็ท้ายเรื่องแล้ว แล้วในความรักของตัวละครเนี่ย กว่าจะมารักกันได้ก็ไม่ใช่ว่าปุบปับเห็นหน้า สปาร์คน้ำเดิน พากันไปเย็ดทันที มันปูทางเกี่ยวกับความผูกพันแบบมีขั้นตอน มีที่มาที่ไปได้เป็นธรรมชาติ เข้าใจไหมว่าบางทีอ่านแล้วไม่อินเลย แบบว่ามึงหลงพระเอกเพราะเรื่องแค่เนี๊ยะ ? ถ้าเป็นลูกสาวกูรับรองโดนตบจนลืมบ้านเลขที่ตัวเองแน่ อ้าว... อันนี้ไม่ใช่วิเคราะห์แล้ว แต่เป็นด่ากราดแม่ง 2 ย่อหน้าเลย

สรุปสั้นๆ แล้วกันว่าคนที่ชีวิตจริงเรียจูพอจะเป็น Chad หรือ Casanova ได้เนี่ย มันก็มีน้อยอีกแล้ว ดังนั้นการทำให้คนที่มี่สกิลจีบสาวต่ำ หรืออาจชอบแค่สาว 2D มาอ่านนิยายตัวเองได้ ก็เหลือแค่การจงใจให้ผู้หญิงมาหลงตัวเอกได้จากเหตุผลที่แทบจะฟังไม่ขึ้น เช่น ไปเห็นเขาโป๊เลยให้รับผิดชอบ เอาชนะได้ในการต่อสู้ หรือช่วยหมาช่วยแมวแล้วนางเอกเดินไปเห็น นอกจากนั้นก็คือปั้นให้ตัวเอกแม่งเทพซ่าส์จนสาวเห็นแล้วน้ำเงี่ยนไหลลงหัวเข่าเป็นน้ำตกไนแองการ่า อยากได้ DNA เทพๆ ของพี่มาอยู่ที่เด็กในตัวหนูจังเลยค่าาา แล้วอย่างพวกที่ชอบสาว 2D นี่ยิ่งง่าย ถ้ามีไวฟุโมเอะๆ ครบทุกโรลโดยเฉพาะโลลิ พี่สาวขี้เหงา (Ara Ara) หรือสาวซึนทวินเทล (ปัจจุบันอาจต้องเพิ่ม Trap ไม่ก็สาวดุ้นเข้าไปด้วย) ก็ยิ่งขายง่าย บางคนแม่งซื้อจากแค่ภาพบนปกเฉยๆ เองนะ เนื้อหาไม่สนุกไม่เป็นไร ก็ชอบปกอะ (กูถึงได้บอกไงว่าอย่าหาทำแบบนารุตะกี้) เพราะชีวิตจริงอาจไม่เคยได้สัมผัสบรรยากาศที่มีสาวๆ คอยเอาอกเอาใจ พอได้อ่านอะไรแบบนี้เลยรู้สึกฟินขึ้นมา ทั้งๆ ที่ตัวพระเอกแม่งไม่มีเสน่ห์อะไรเลย บางทีก็ไม่มีด้านเท่ๆ จนพอใช้ปักธงได้ จะมีก็แค่สกิลโกงๆ สเตตัสโหดๆ กับความกวนตีนเอจจี้ อ่านแล้วอินไม่ไหวจริงๆ ว่ะ

>>339

3) ความสามารถพิเศษที่ติดตัวมาเอง ... อันนี้กูคงไม่ต้องพูดให้มากความหรอกมั้ง ทั้งพวกความสามารถขั้นสุดยอด สกิลโกงๆ หรือบางเรื่องแม่งโดนพระเจ้าบอกว่า "มาเป็นพระเจ้าแทนหน่อย เบื่อแล้ว" หลังจากนั้นก็กลายเป็นท่านเทพไปเลย แน่นอนว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ขาดไม่ได้ คงไม่มีใครอยากอ่านเรื่องราวที่ตัวเอกข้ามมิติมาแล้วยังกากเหมือนเดิม ขนาดพี่ซวยบารุจาก Re:Zero ยังมีความสามารถกลับจุดเซฟล่าสุดได้เรื่อยๆ คือยังไงอะ มันต้องมีอะไรสักอย่างติดตัวมาให้รู้สึกว่าเจ๋ง เก่ง หรือมีคุณค่า สามารถหาประโยชน์จากสิ่งนั้นได้ นอกจากการใช้เป็น Plot Device และทำให้เรื่องน่าสนใจขึ้น พูดได้เลยว่าไอ้ความสามารถพิเศษเนี่ย คือการเติมเต็มความว่างเปล่าของนักอ่านอีกแบบหนึ่ง เพราะถ้ามองจาก 2 ข้อข้างบน การจับกลุ่มเป้าหมายสำคัญคือการจับตั้งแต่กลุ่มล่างสุดขึ้นมา อย่างในข้อนี้ก็คือการให้ความ "พิเศษ" กับตัวละครที่ทั้งชีวิตในชาติที่แล้วไม่มีเหี้ยไรดีเลย (ส่วนคนที่เก่งจนได้รับการยอมรับจากสังคมแม่งก็มีแทบนับคนได้) บางเรื่องก็พูดถึงความรู้ในชีวิตประจำวันที่เอามาใช้ในโลกแฟนตาซีได้ดีเกินคาด เพื่อให้นักอ่านระดับกลางสามารถสนุกไปกันเนื้อเรื่องได้ไม่ยาก เพราะพวกความรู้รอบตัวที่ใช้ในชีวิตประจำวันเหล่านี้ นักอ่านก็แม่งรู้และเข้าใจดีอยู่แล้ว (โดยเฉพาะไอ้การทำอาหารกับทำแชมพูขายเนี่ย เห็นบ่อยเหลือเกิน)

ข้อนี้นั้นไม่ซับซ้อน คือให้ความพิเศษ ความเหนือกว่า แกร่งกว่า มีคุณค่ากว่า เหมาะสำหรับคนที่ชีวิตปกติเคยแต่โดนข่ม หรืออาจไม่ได้โดนข่มแต่ก็หือไม่ได้ เช่น ทำงานที่เดียวกันโดนหัวหน้างานสาวตำหนิทุกวัน ได้แต่คิดในใจว่าถ้ากูเก่งเหมือนซุปเปอร์แมน กูจะสอยแม่งให้เดินไม่ได้ไป 7 วันเลยอีดอก หรือบางคนอาจโหยหาชีวิตที่ร่ำรวยในต่างโลกเพราะไม่อยากทำงานงกๆ เป็นซาลารี่มังทุกวันแบบนี้ ถ้ากูไม่จนกูแม่งไม่มาให้เขาโขกสับถึงที่แบบนี้หรอก แต่ช่วยไม่ได้ ไม่มีหนี้ก็ไม่มีหน้า เลยต้องก้มหน้าใช้หนี้บัตรเครดิตอยู่ร่ำไป ถ้าเกิด Isekai'ed แล้วไปเสกทองแท่งได้เรื่อยๆ กูจะใช้ชีวิตเยี่ยงราชาเลยคอยดู อะไรประมาณนี้ บางคนแม่งขี้เงี่ยนแต่ดันเกิดมาไม่มีอะไรดี พอได้อ่านเรื่องที่ข้ามโลกไปเป็นคนสำคัญ มีหอยมาให้กระทุ้งไม่ขาดสายเลยโคตรชอบ อะไรเนี่ย ... ไปๆ มาๆ ทำไมมันหนีไม่พ้นเรื่องการ Service หรือเติมเต็มความฝันให้คนอยากฝันหมดทุกข้อเลยวะ

-----

สรุปว่าถ้าอยากแต่งนิยายให้มีคนอ่าน มึงก็จะลืม 3 ข้อนี้ไปไม่ได้ และต่อให้มีครบทั้ง 3 ข้อ ถ้าลีลาการเล่า จังหวะการสื่อ ความสามารถในการสร้างความน่าสนใจไม่มี มันก็เท่านั้น ให้มองตัวอย่างจาก WN LN มังงะ อนิเมะ อะไรก็ตามที่เข้าข่าย 3 ข้อนี้ไว้ให้ดีๆ ตัวอย่างล่าสุดที่เพิ่งจะแผ่วลงไปก็คือ "น้องโล่ดำ ห อ ม" จะเห็นได้ว่ากระแสเงียบกริ๊บทันทีที่หมดซีซั่น ยอดขายมังงะกับ LN ก็สูงเฉพาะในช่วงอนิเมะออนแอร์ แม้เรื่องนี้จะเป็นแกรี่ที่ขายความโมเอะนิยม แต่จุดจบนั้นไม่ต่างกันกับนิยายแกรี่ชายขายฝันสักเท่าไหร่ เพราะมันยังขาดความน่าสนใจ แหวกแนว หรือชัดเจนในกิมมิคของตัวเรื่อง ขนาดเรื่องคุมะคุมะแบร์โมเอะหมีสลับสีที่ว่าเคยดังมากๆ ยังได้คะแนนต่ำลงเรื่อยๆ เพราะเน้นขายโมเอะโดยไม่มีความพีคของเนื้อเรื่อง (เจอคนเดือดร้อน-เข้าไปช่วย-ได้รับรางวัล วนไป) ตัวนิยายหรือมังงะที่มีองค์ประกอบเหล่านี้แล้วพอมีชื่อเสีย(ง) อยู่บ้างนั้นมีมากมาย แต่ไม่รู้ทำไม ชอบดังแค่ไม่นานหลังจากนั้นก็หายยาว เหลือแค่พวกที่ชอบจริงจังจนตามอ่านอยู่บางส่วน

เรื่องที่เด่นแล้วกระแสยังคงมีมาเรื่อยๆ มักจะมีความน่าสนใจเฉพาะแม้จะแกรี่เบาบ้างหนักบ้าง ก็เช่น Konosuba (คาซุมะกับความวุ่นวายของสมาชิในตี้) Shinchou Yuusha (ความระแวงเกินเหตุสุดฮากับดราม่าที่มาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว) DanMachi (เบล คราเนลกับฮาเร็มและท่านเทพคือลือ) Monogatari Series (อารารากิกับความวอนนอนคุก) พวกนี้คือกลุ่มที่ได้รับความสนใจ นอกจากนี้ยังมีอีกหลายเรื่องในอันดับต้นๆ ของยอดขาย ที่ไม่ได้มีครบทั้ง 3 ข้อ บางเรื่องไม่มีเลยแต่ก็ยังขึ้นอันดับมาได้ อันเป็นผลมาจากความเจ๋งจริงของเนื้อเรื่อง (และ/หรือสงครามกองอวย) มันช่วยบอกใบ้อ้อมๆ ว่าในยุทธจักรนักเขียนกลุ่มนิยาย LN นั้น ใช่ว่าถ้าแกรี่แล้วจะโด่งดังเป็นที่รู้จักได้เสมอไป แต่พอมามองดูวงการนิยายไทย (โดยเฉพาะในเด็กดวก) กูนี่พูดได้แค่ "ไอเหี้ย สิ้นหวังแล้ว"

*** ถ้ามีใครสงสัยว่าทำไมมีมังงะกับอนิมะปนมาด้วยในการพูดถึงนิยาย กูจะบอกว่าเรื่องพวกนี้ก็มีนิยายเหมือนกัน ลองไปหาอ่านดูนะ ***

>>340

//// โอเคทีนี้ก็มาถึงหัวข้อที่กูคุยค้างไว้ข้างบนเกี่ยวกับปัจจัยที่ทำให้นักอ่านชอบนิยายแนวประมาณนี้ (ลืมกันแม่งไปหมดละมั้ง) ////

เปิดฉากอย่าง PC ว่าบางคนอาจอ่านเพียงเพราะมันสนุก ไม่มีเนื้อหาหนักๆ มาทำให้เครียด และชอบ fan service เฉยๆ แล้วส่วนที่ไม่ PC ล่ะ ? มันก็มีที่มาที่ไปอยู่ แต่ทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัวของกู พวกมึงไม่ต้องเชื่อก็ได้ อ่านเอาไว้ใช้คิดตามว่าจริง/ไม่จริง เป็นไปได้/เป็นไปไม่ได้ ซีเรียส/โทรล หัวข้อแรกที่กูจะพูดถึงเลยคือสภาวะสังคมที่สื่อนั้น (WN - LN) ถูกผลิตขึ้น

พวกมึงคงพอเคยได้ยินกันมาบ้างว่างสังคมญี่ปุ่นยุคใหม่ยึดถือแบบแผนที่มีรูปแบบตายตัวบางอย่างอยู่ เช่นทำไมพนักงานบริษัทถึงต้องใส่สูทดำ ต้องทุ่มเทกับงานอย่างเต็มที่ งานไม่เสร็จห้ามกลับก่อน ทำไมพวกนักเรียนถึงต้องพยายามทำตัวให้ธรรมดาเพื่อไม่ให้ถูกกลั่นแกล้งจากเพื่อนในห้อง ทำไมต้องเรียนหนักจนแทบอ้วกเพื่อให้ได้เข้าโรงเรียนดีๆ และเรียนจนแทบจะขาดใจตายเพื่อให้สอบติดมหาวิทยาลัยชั้นนำ หรืออะไรอื่นๆ ที่ชาวบ้านเขาทำกันแล้วเราควรทำตามบ้างจะได้ไม่ดูแปลกแยก นี่เป็นความกดดันอย่างหนึ่งที่คนญี่ปุ่นต้องพบเจออยู่ทุกวัน ถ้ามีเรื่องไม่ดีหรือทำให้รู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวก็ไม่กล้าบอกใคร พอพบปะพูดคุยกับใครก็มักแสดงด้านที่เป็น “ทาเทมาเอะ” (建前) มากกว่า “ฮนเนะ” (本音) คือยังไงดี ภายใต้ฉากหน้าที่สวยงามเป็นระเบียบเรียบร้อยนั้นมีความเครียดหนักหน่วงซุกซ่อนไว้ เรื่องเล่าในอดีตที่เกี่ยวกับความอุตสาหะ มานะ พยายาม สไตล์โชวเน็นหายไปเป็นจำนวนมากและถูกแทนที่ด้วยนิยายแกรี่ ต่างโลก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปนั่นแหล่ะ

ก่อนหน้านี้ที่มังงะรุ่นเก่าถูกเขียนในแนวต่างจากปัจจุบันเพราะหลังจบสงครามโลก ญี่ปุ่นต้องพยายามอย่างหนักเพื่อฟื้นฟูประเทศให้รอบด้าน ดังนั้นคนในเจนก่อนที่อายุมากกว่าพวกเราถือว่าต้องตั้งตัวจากเถ้าถ่าน ดังนั้นงานศิลป์ทุกแขนงรวมไปถึงนิยายและมังงะเลยสะท้อนถึงค่านิยมของความมุมานะ การดำเนินชีวิต ความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนบ้านใกล้เรือนเคียง ทุกอย่างเต็มไปด้วยอิสระและเป็นธรรมชาติ แต่พอมาถึงยุคปัจจุบันนอกจากแบบแผนที่ตายตัวจนกลายเป็นแนวปฏิบัติ ความเครียดจากการแข่งขันตั้งแต่อายุยังน้อย รวมไปถึงชีวิตในเมืองใหญ่ที่แทบจะไม่มีใครมองหน้ากันหากไม่ใช่คนรู้จัก มันทำให้สังคมญี่ปุ่นอัดแน่นไปด้วยความเก็บกด ขนาดจะซื้อบ้านยังต้องคิดแล้วคิดอีก เพราะมีเรื่องยุ่งยากอย่างอื่นตามมามากมาย ทั้งภาษีและการซ่อมแซมหรือสร้างใหม่ตามกฎหมายกำหนด หลังทำเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงหรือแค่ตกงาน คนก็พร้อมจะหายไปจากสังคม ลบตัวตนแล้วเลือกเป็นคนไร้บ้านนอนในกล่องกระดาษข้างถนน เพราะไม่สามารถยอมรับในความด้อย ความบกพร่องของตัวเอง บางคนตกงานไปแล้วยังแกล้งแต่งตัวออกไปทำงานแล้วไปนั่งหลบอยู่ตามสวนสาธารณะ สถานีรถไฟ ก็มี

มันเป็นเรื่องที่ฟังดูเกินจริงแต่แม่งเกิดขึ้นจริงๆ เด็กต้องพบกับแรงกดดันจากความคาดหวังของพ่อแม่ เธอต้องเรียนให้ดี จบให้สูง เข้าไปอยู่ในบริษัทชั้นนำให้ได้ แล้วพอพลาดหวังขึ้นมาแล้วเป็นยังไง ก็หนีออกจากบ้านบ้าง กลายเป็นพวกฮิคิโคโมริบ้าง ไปเป็นคนแร่ร่อนบ้าง เด็กผู้หญิงหลายคนก็ไปเป็น 援交 (กรุณาอย่าเอาไป search) เพราะทนแรงกดดันจากทางบ้านไม่ไหว หรือติดนิสัยใช้เงินเกินตัว, เป็นสาวแกลเกเร ฯลฯ บางคนอยู่ในวัยทำงานแล้วทนงานที่ทำไม่ไหว จะกลับบ้านก็อาย กลัวพ่อแม่หยาม, ซ้ำเติม เลยหนีไปใช้ชีวิตใน Internet Cafe ด้วยเงินเก็บที่เหลืออยู่ ทั้งหมดมาจากความคิดของคนรุ่นเก่าที่คิดว่าตนเองเคยพยายามในการสร้างฐานะมาจนถึงจุดนี้ได้ ดังนั้นลูกก็ต้องพยายามให้ได้บ้าง ปัญหาคือเด็กรุ่นใหม่ไม่ได้อยู่ในสภาวะแร้นแค้นจากยุคหลังสงคราม ก็เลยไม่ได้มีแรงจูงใจให้พยายามขนาดนั้น ด้วยสภาพสังคมที่เปลี่ยนไปและคลื่นใต้น้ำของความเคร่งเครียด การแสดงออกผ่านทางนิยายเว็บก็เป็นส่วนหนึ่งที่เด็กและวัยรุ่นเลือกจะทำออกมายามมีเวลาว่าง

>>341

ทำไมต้องไปต่างโลก ? ... เพราะโลกนี้มันเหี้ย เพราะกูไม่ได้เกิดมาเรียจู และกูไปไม่ถึงจุดที่พ่อแม่คาดหวัง
ทำไมต้องมีพลังโกงๆ ... เพราะที่นี่กูแม่งไม่ค่อยมีอะไรเจ๋งจนอวดชาวบ้านได้ ทำได้เพียงหลบอยู่หลังแสงเจิดจรัสของคนอื่น
ทำไมต้องมีสาวๆ มารุมรัก ... เพราะสาวๆ ของจริงสนใจแต่เรียจูและคนหน้าตาดีหรือดูเท่
ทำไมต้องสมหวังทุกอย่าง ... เพราะอยู่ที่นี่กูต้องพยายามอย่างหนัก จนไม่อยากพยายามอะไรแล้ว
ทำไมต้องมีทาส ... เพราะอยู่ที่นี่กูถูกคนอื่นโขกสับ ดูถูก ใช้งานเยี่ยงทาสจนแทบทนไม่ได้
ทำไมต้องแต่งนิยายแนวนี้ ... เพราะมันขายได้และช่วยให้กูได้ระบายความเครียดจากสังคมเหี้ยๆ

WN หลายเรื่องทำไมตัวเอกถึงไปเป็นตัวละครที่ถูกมองข้ามแต่มีพลังโกง นั่นเป็นเพราะอยากทั้งสร้างและขายฝันไปพร้อมกัน โลกแฟนตาซีแทนดินแดนแห่งความฝันที่ไม่ถูกจำกัดด้วยจารีตและกฎหมายส่วนใหญ่ ตัวละครเรียจูมักถูกเลือกเป็นผู้กล้า เจ้าหญิงคือสาวงามดาวโรงเรียนที่สนแต่ผู้กล้า ราชาคือพ่อแม่ที่คอยใช้อำนาจบงการชีวิตชี้เป็นชี้ตาย ชาวบ้านคือคนในสังคมที่เห็นดีเห็นงามกับพ่อแม่ซึ่งใช้อำนาจบังคับเราเยี่ยงราชา ในต่างโลกนี้แหล่ะ ข้าจะใช้ความโกงที่มีตบพวกเรียจูให้ต้องก้มกราบตีน แล้วเจ้าหญิงก็จะประทับใจจนเข้ามาถวายตัว ส่วนไอ้ราชานั่นต้องถูกกำจัดแล้วถูกข้ายึดอำนาจแทน ชาวบ้านทั้งหลายต้องให้ความเคารพยำเกรงด้วยความหวาดกลัวในพลานุภาพ

มีข่าวแว่วๆ ด้วยว่า LN ต่างโลกทำให้สถิติการฆ่าตัวตายเพิ่มขึ้น อาจเป็นเพราะคิดว่าคงจะได้ไปเริ่มใหม่ที่โน่น (บ้าป่าววะ) นอกจากชีวิตประจำวันจะเครียดจัดจนอัตราการเกิดต่ำแล้วยังจะทำให้คนตายเพิ่มอีก เดี๋ยวแม่งก็สิ้นชาติพอดี

มโนไปไกลเหมือนกันนะกูเนี่ย พายเรือกลับเข้าฝั่งตรงอ่าวไทยกันดูบ้าง ว่ามันเหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไร

สังคมไทยก็คล้ายๆ กัน ในช่วงก่อนก็มีการก่อร่างสร้างตัวกันมาจนถึงจุดนี้ ผู้ใหญ่หลายคนประสบความสำเร็จสร้างรากฐานไว้มั่นคง แต่อนิจจาอนาคตของชาติส่วนใหญ่ดันขาดโอกาสที่จะเข้าถึงการศึกษาอันมีคุณภาพ ห้องเรียนหนึ่งเรียนแม่ง 4-50 คน แม่พิมพ์ของชาติ เรือจ้างผู้นำทางเด็กไปสู่ฝั่งฝันโดนกดเงินเดือนต่ำจนทุเรศ ครูรุ่นใหม่คุณภาพตามมีตามเกิด นักเรียนบางคนยังเก่งกว่าครู (จากใจกูคนที่เคยเถียงครูตอนเฉลยข้อสอบมาแล้ว) พองานเครียดต้องทำทั้งแฟ้มผลงาน และรับมือกับนักเรียนที่ตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ครูเก่งๆ เลยไม่อยากเปลืองตัวไปหางานอื่นทำดีกว่า ส่วนครูมีอยู่ก็อย่างที่เห็นคือมีดราม่าตรรกะวิบัติ, มนุษย์ป้า โผล่มาเป็นพักๆ ช่วงนี้หนักๆ ก็แม่งซื้อบริการนักเรียน (พระคุณที่เสียวไหมล่ะมึง) ในเมื่อคนสอนยังแย่แล้วนักเรียน (ส่วนใหญ่) จะดีได้ยังไง การศึกษาบ้านเราแม่งล้าหลังเกิน และคนในสังคมส่วนหนึ่งก็ปลูกฝังค่านิยมผิดๆ หรือเห็นแก่ตัวส่งต่อให้เด็กอีก

เด็กสมัยนี้เลยถูกล่อลวงง่าย ระดับความรู้ต่ำลง และไม่ค่อยตั้งใจเรียน ยิ่งมีสมาร์ทโฟนในราคาที่ใครก็จับต้องได้มาเพิ่มงี้ก็ยิ่งไปกันใหญ่ บางส่วนก็ไปเป็นแว๊นเป็นก๊อยส์ เหลือเด็กที่พอเป็นความหวังได้เพียงบางส่วน เพราะบ้านเมืองแม่งหยุดพัฒนา รากฐานการศึกษาก็คร่ำครึ ความใฝ่รู้ใฝ่เรียนก็ไม่ค่อยมี สนใจแค่พรุ่งนี้จะถ่ายอะไรลง TikTok ดี คือกูไม่รู้ว่าทำไมทุกอย่างมันถอยหลังลงคลองแบบนี้ได้ คนที่พอมีศักยภาพก็ส่งลูกเข้าโรงเรียนเอกชนดีๆ เพราะโรงเรียนรัฐแม่งเป็นแบบนี้ (ทั้งๆ ที่ได้งบบริหารกระทรวงมากขนาดนั้น) บางคนเกิดมาบนกองเงินกองทอง เสือกหลงอยู่ในอำนาจของความสะดวกสบาย คนที่เขายากจนโคตรอยากเรียนหนังสือก็ไม่ได้เรียน แต่พวกนี้เขาส่งไปเรียนโรงเรียนดีๆ เสือกโดดไปเที่ยวเล่น ทำตัวเสเพลไปวันๆ สุดท้ายมันก็เข้าสู่สามกระบวนการแห่งความล่มสลาย "พ่อสร้าง ลูกผลาญ หลานทำลาย" ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจ ร้านรวง หรือที่ซุกหัวนอนก็อาจจะไม่เหลือ เพราะตัวทายาทแม่งโตมาแบบนี้แหล่ะ

ออกจากวิชาสังคมได้แล้วมั้งกู เออ ... เว็บโนเวลไทยเนี่ย เป็นมาตั้งแต่เมื่อก่อนเลยเรื่องการตามกระแส ไม่มีแนวนิยมเฉพาะของตัวเองอย่างชัดเจน กระแสอะไรดังก็เฮโลไปแต่งตามเขา ล่าสุดเป็นแนวระบบเพราะคลั่ง Solo Leveling แล้วควันหลงเก่าๆ ก็ยังมีเพราะเอาสำนวนแปลจีนมาแต่งจนเซตติ้งเพี้ยนไปหมด นิยายแกรี่ไทยมันไม่ต่างกับญี่ปุ่นมากนักหรอก ส่วนใหญ่ขายฝันและพยายามปลดปล่อยความเก็บกดของตัวเองไปในเชิงการใช้ความรุนแรง แนวตัวเอกถ่อยๆ โฉดๆ แบบนิยายจีนมันเลยโผล่มาบ่อยเป็นพิเศษ ขนาดไอ้ตุ๋นกบยังเจอเกรียนด่าว่าทำไมพระเอกโง่ ไม่ยอมทำโหดๆ แบบนี้ ไม่ยอมทำเหี้ยๆ แบบนั้น ไอ้ตุ๋นก็ใช่ย่อยด่าเกรียนว่าพระเอกกูมีเหตุผล มึงแม่งโง่ รออ่านไม่เป็น กูเล่าตอนนี้มึงก็ว่ากูสปอย เลิกอ่านนิยายกูแล้วเดินเข้าส้วมไปยืนคุยกับขี้ในชักโครกโน่น ไอ้เด็กเหี้ย (ศีลเสมอกันดีจริงๆ)

>>342

นอกจากนี้ยังมีประเด็นเรื่องการใช้โซลเชี่ยลเน็ตเวิร์คของเด็กและวัยรุ่นเข้ามาเกี่ยวข้องอีก ด้วยความรวดเร็วของการเข้าถึงข่าวสารที่มากเกินไป ทำให้ข้อมูลถูกบริโภคเป็นจำนวนมากในแต่ละวัน โม่งแถวนี้บางตัวเคยพูดถึงประเด็นนี้ไปแล้ว ว่าด้วยการเข้าถึงอินเตอร์เน็ตนั้น ทำให้เด็กรุ่นใหม่เป็นพวกใจร้อน รอไม่เป็นและต้องการทางลัด ไม่อยากพยายาม ติดสบายจนเคยตัว ส่วนหนึ่งเพราะบางคนพ่อแม่เลี้ยงมาโอ๋เกินไป คือแม่งพยายามหาทำอะไรก็ได้ที่ตัวเองจะประสบความสำเร็จและเด่นดัง โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมาก ไม่ต้องดูที่ไหนไกลเลย ในบอร์ดนักเขียนที่มีแต่เด็กมาขอเคล็ดลับนู่นนี่ ขอชื่อตัวละคร ขอพล็อต หรือตั้งกระทู้ว่าทำยังไงนิยายถึงจะมีคนดูเยอะๆ (มันไม่มีทางลัดแบบนั้นหรอกอิห่า) บ้านเราแม่งใช้เฟซบุ๊กเยอะติดอันดับโลก จากสถิตินี้เองทำให้เกิด "Social Comparison"#1 ซ้ำซากวนเวียนไปไม่รู้จักจบสิ้น ถ้าเอาแค่ในเด็กดี ก็คือเริ่มจากความต้องการอยากเด่นดัง ได้รับการยอมรับ มีผู้คนใจอ่านนิยาย แต่ไม่ได้ดั่งใจหวัง เลยส่งผลให้เกิดการเปรียบเทียบทางสังคมกับนักเขียนคนอื่น จนกลายเป็นบ่อเกิดของโรคซึมเด้า นี่คือพูดถึงแค่ในแวดวงนักเขียนนะ ยังไม่รวมถึงสาเหตุกระตุ้นต่างๆ ในบทความข้างล่างนี้อีก

(#1 อ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่นี่ https://thematter.co/thinkers/social-media-comparison/70205 )

แล้วนิยายบ้านเรามีอีกอย่างที่ไม่พูดไม่ได้ นั่นคือความมือถือสากปากถือศีลของคนไทย ฉากหน้านี่คือศีลธรรมจรรยาขั้นสุดยอด แต่ฉากหลังนี่ศีลทรามจรรไรชัดๆ นี่อาจเป็นความเก็บกดอย่างหนึ่งแบบไทยๆ ที่ว่าเราถูกสอนไม่ให้พูดเรื่องเพศโจ่งแจ้ง (ปัจจุบันนี่คงไม่มีแล้วมั้งเห็นพูดกันอย่างกับเป็นคำสามัญ) พอโดนห้ามว่าไม่ได้นะ เมืองไทยเมืองพุทธ (ไปตรวจพัทยาแต่ไม่เจอกระหรี่ ถุ้ย!) เรื่องลามกจกเปรตแบบนั้นไม่สมควร พอมาดูในวงการนิยายบ้าง ไอ้เหี้ย... NC 25+++ (เรทอะไรของแม่ง) เขียนหมดทั้งแบบดัดแปลงคำและเขียนแบบหยาบๆ เถื่อนๆ ไม่อายฟ้าอายดิน บางเรื่องอ่านแล้วนึกว่าเข้าเว็บผิดเป็นเว็บ TSS ทีมงานก็แบนบ้างไม่แบนบ้าง แล้วคนแต่งเสือกเป็นเด็กด้วย นี่หรือเด็กดี! (อุทานในอารมณ์เดียวกับ นี่หรือเมืองพุทธ!) โอย... ยิ่งดึกแม่งยิ่งเลอะเทอะไปใหญ่ละกู ข้ามไปหัวข้อใหม่เลยละกัน

Quick Question จากรุ่นน้องท่านหนึ่ง : ถ้าตัวละครแกรี่มากๆ เราใส่จุดอ่อนให้มันแล้วจะถือว่าหายแกรี่ไหม ?

ตอบ : ไม่เลยสักนิด เพราะความสามารถที่โหดสัสของตัวละครนั้นอาจทำให้สามารถป้องกันไม่ให้ศัตรูเข้าถึงจุดอ่อนนั้นได้ แล้วก็ไม่มีใครบ้าไปไล่บอกจุดอ่อนของตัวเองมั่วซั่วด้วย ไอ้จุดอ่อนประเภทเห็นมะเขือเทศแล้วจะกลัวจนขยับตัวไม่ได้นี่ มีแม่งก็เหมือนไม่มี เพราะถึงขยับตัวไม่ได้ก็ฆ่าพระเอกไม่ตายเหมือนเดิม (หาทางลดความเทพซ่าส์ลงจะดีกว่ามั้ง)

>>343

## ตัวอย่างนิยายแกรี่-ฮาเร็ม ที่เคยถูกพูดถึงเป็นวงกว้าง ##

อันนี้ต้องพูดถึงหน่อย เพราะมันเป็นเหมือนโพยให้นิยายเรื่องอื่นลอกแล้วเขียนตามเอาเท่าที่นึกออกนะ

เรื่องแรก: To Love-Ru (หรือที่โม่งเรียกกันว่า ทะลักรู) ฮาเร็มแฟนเซอร์วิสรุ่นเดอะที่เซอร์วิสหนักหน่วงได้คลาสสิคมาก พระเอกมีพลังเทพเจ้าฮาเร็มกับสกิลการแต๊ะอั๋งสุดโหด ชนิดที่ว่ากว่า 50% ของเรื่องทั้งหมด ใบหน้าของพระเอกนาม ยูกิ ริโตะ นั้น "ลื่นทิ่มนม ล้มทิ่มจิ๋ม" แทบทั้งสิ้น เป็นของเก่าขึ้นหิ้งของสายฮาเร็มทั้งหลาย (แน่นอนว่าไอ้นี่ก็แกรี่พอตัวเหมือนกัน)

เรื่องที่ 2: Infinite Stratos (หรือที่โม่งเรียกกันว่า ฮาเร็มอิจิกาก) พระเอกเหมือนจะไม่แกรี่แต่แม่งก็แกรี่ ฮาเร็มแฟนเซอร์วิสต้นแบบส่งผลให้เกิดเรื่องแนวเดียวกัน (โรงเรียน+ฮาเร็ม) เกิดตามมาอีกเป็นพรวน เช่น Rakudai Kishi no Cavalry, Gakusen Toshi Asterisk, High School DxD และ Date a live

เรื่องที่ 3: Parallel Paradise (เรื่องนี้ค่อนข้างใหม่ ยูโตะนักเย็ด 2 โลก) พระเอกโดน Isekai'ed ไปลงในโลกที่ไม่มีผู้ชายเหลืออยู่ ถ้าแตะตัวสาวคนไหนปุ๊บแม่งน้ำทะลักพร้อมรบทันที เป็นเรื่องที่เซอร์วิสหนักหน่วงจนสงสัยว่ามึงออกอากาศบนดินได้ไงวะสัส คือแบบว่าไม่เห็นจิ๋มเฉยๆ อะ ทีแรกคิดว่าเป็นแนวเย็ดธรรมดา ที่ไหนได้ปมแม่งน่าสนใจดีมากแถมยังดราม่าด้วย

เรื่องที่ 4: Kaifuku Jutsushi no Yarinaoshi (เรื่องที่กูชอบล้อว่า อะไรก็ได้ ฮิล!) แกรี่สัสหมา เซอร์วิสฉากเย็ด ถึงจะเริ่มแบบอนาถหน่อย แต่หลังจากนั้นคือสมใจสายคิโม่ยอย่างมาก ด้านความแกรี่ก็อย่าให้อธิบาย อ่านเองเดี๋ยวรู้เลย

เรื่องที่ 5: Trinity Seven (อาราตะพ่อมึงตาย) แกรี่กว่าไอ้ข้างบน ถึงจะไม่มีฉากเย็ดชัดเจน แต่ฮาเร็มและเซอร์วิสแบบวาบหวิวทำได้ค่อนข้างดี พระเอกแข็งแกร่งจนถูกวางไว้เป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งจอมมารรุ่นต่อไป

อันนี้แถม: Elf-san wa Yaserarenai (เอามาใส่ด้วยเพราะชอบลายเส้นเฉยๆ) พระเอกแกรี่ไหม แกรี่ในด้านความดวงดีเรื่องผู้หญิง แม่งมีฮาเร็มแบบไม่รู้ตัวซะงั้น ถ้าดูเอาความรู้การออกกำลังกายก็เป็นเรื่องดี แต่ส่วนใหญ่ทำไมดูเพราะความอวบของสาวๆ กันวะ (เจ้าของเรื่องเคยอยู่ใต้ดิน 18+ มาก่อน)

.................................

ก่อนจากกูขอพูดเสริมอีกนิดว่าการแต่งนิยายกระแสไม่ใช่เรื่องผิด แม้เคยมีโม่งตัวนึงเหยียดคนคิดลองแต่งแนวแกรี่ว่า "มันก็เหมือนการลองขายหิ่ไง มันไม่ใช่เรื่องที่มึงแปดเปื้อนไปแล้วจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้" กูว่าแม่งเป็นการเปรียบเปรยที่แรงเกินไป ปัญหามีแค่ว่ามึงจะทำใจแต่งไหวหรือเปล่า ตอนแรกกูทำใจลำบากมาก แต่งไม่ออก จิตใจกูมันต้านตลอดเวลาว่าจะทำแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด แต่สุดท้ายกูก็ผ่านมาได้นะ ในเมื่อแต่งอะไรที่มันเข้าถึงยากแล้วขายไม่ออก ก็แต่งแนวตลาดดูบ้างคงไม่เป็นไร เป็นการทดลองและศึกษาอะไรใหม่ๆ ไปในตัว ดังคำกล่าวของ Jontron ที่ว่า

"ถ้าสู้ไม่ได้ก็เข้าร่วมแม่งเลย"

ปล. แต่อย่าปล่อยให้ตัวเองเหลิงจนลืมพื้นฐานล่ะ
ปล.2 เขียนไปเขียนมา ตี 4 สัสเอ๊ย (เริ่มตอน 4 ทุ่ม)

>>344 กูขอเสริม reply นี้หน่อย เพราะมะกี้ไปเที่ยว 2chan แล้วเจอผลโหวตที่น่าสนใจมา ดูเหมือนว่าการจัดอันดับนิยายแกรี่+ฮาเร็มจะมีการอัพเดตใหม่ เรื่องที่ได้โหวตสูงสุดคือเรื่องที่กูเคยเลิกอ่านเพราะทนความแกรี่ไม่ไหว นั่นคือ

Isekai Shihai no Skill Taker: Zero kara Hajimeru Dorei Harem

แกรี่เหี้ยๆ เซอร์วิสก็หนักเหี้ยๆ เส้นเรื่องแม่งเลื่อนลอยมาก เพราะมีแค่การทำเควสอัพแรงค์ หาเงินซื้อทาส และสร้างฮาเร็มสาวงาม 100 คน (หรือมากกว่านั้น) ในต่างโลก อยากสัมผัสความแกรี่ที่แท้จริง ไม่ควรพลาดเรื่องนี้ด้วยประการทั้งปวงว่ะ

>>345 อห พมต ยข เรื่องนี้กุเคยอ่านอยู่ แม่งมีทุกอย่างที่นักหลวมต้องการจริงๆ ถ้าแต่งแนวนี้ในเด็กดวกแล้วเด็กเกรียนไม่ถูกใจก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ววะ

ไม่รู้ทำไมจู่ๆกูนึกถึงเรื่องนึงขึ้นมา เป็นการทดลองเอาหนูตัวผู้กับหนูตัวเมียมาอยู่ด้วยกัน นักวิจัยเขารอจนหนูตัวผู้แม่งผสมพันธุ์​กับหนูตัวเมียเสร็จ จากนั้นกูหยิบหนูตัวเมียเก่าออก แล้วใส่ตัวเมียใหม่เข้าไป ตัวผู้​ก็ปี้ต่อ จากนั้นก็วนลูป ใส่ตัวใหม่ลงไปแม่งก็ปี้ปี้ๆๆๆๆๆ จนกระทั่งตัวผู้แม่งช็อกหรือหัวใจวายตายนี่แหละ

กูแอบสงสัย พล็อตแนวนี้แม่งได้แรงบันดาลควยมาจากอีงานวิจัยนี้หรือเปล่า อ่านได้ไม่ถึงตอน ขนลุกเหี้ยๆ

กูก็ไม่ได้คาดหวังไรนะ จะใช้อะไรก็เรื่องของมึงเถอะ แต่อิแบบนี้กูเสียดายเวลาพิมพ์ รู้งี้ปล่อยผ่านดีก่า

กูแม่งไม่อินแนวแกรี่ฮาเร็มด้วยประการใดๆ ทั้งปวง อ่านแล้วมือจีบทุกที เพราะรู้สึกอึดอัดกับการลดสถานะผู้หญิงไปเป็นวัตถุทางเพศขายเซอร์วิส แต่แปลกที่พอเป็นนิยายจีนแนวตบหน้า พระเอกเทพเก่งแล้วเก่งอีก ม่อเก่ง มีกุ๊กกิ๊กกับสาวบ้าง กูดันอ่านได้ เหมือนแบบ A Will Eternal หรือจางเย่ ซูเปอร์สตาร์ที่กูอ่านไปเรื่อยๆ ได้ หรือเพราะมันไม่มีฉากหน้าซุกนม หน้าซุกจิ๋มด้วยมั้ง

>>349 เพศหญิงพึ่งจะมาทัดเทียมกับชาย ก็เมื่อไม่นานมานี้เอง ในสมัยนั้นเพศหญิงก็ต่ำกว่าชายจริงๆ แบะพวกแนวฮาเร็มและแกรี่มันดันอยู่ในยุคนั้น เลยกลายเป็นแบบนั้นไป ถ้าแต่งให้สถาณะทางเพศเท่าเทียม ก็จะโดนวิจารณ์อีกว่าไม่สมจริง

>>350 คือไม่ต้องสมจริงเท่าเทียมทุกอย่างก็ได้ กูก็ไม่ได้เฟมินิสต์จ๋า pc หนักขนาดจะให้นิยายทุกเรื่องมาเรียกร้องสิทธิสตรี แนวฮาเร็มกูก็ไม่เดือดร้อน แต่มันอึดอัดพวกฉากเซอร์วิสนมเบียดบลาๆ พวกกะหรี่ทัชสกรีนที่น้ำเยิ้มอยากได้พระเอกตลอดเวลา จนเหมือนว่าสมองผู้หญิงทุกคนในแนวแกรี่แม่งกลวงหมด ต่อให้เก่งกาจสามารถแค่ไหนก็โดนเนิร์ฟหมดถ้าเจอพระเอก ก็ในฐานะนักอ่านหญิงมันไม่ฟิน แต่มันยี้แทน

>>329 ถ้ากุมีเงินกับเวลามากกว่านี้กูก็อยากอ่านมากกว่านี้

ขอเสริมช่วงโม่งมีสาระหน่อยแล้วกัน
ทั้งหมดที่พูดกันอยู่นี่เรียกว่านิยายประโลมโลก
ไอ้ประโลมโลกที่เปิดราชบัณฑิตแปลบอกว่าเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ มันมาจากคำว่า Escapism เอสเคปฟิซึม escape ที่แปลว่าหนีนั่นล่ะ
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Escapism
ในที่นี้คือเราใช้นิยายเป็นเครื่องมือที่ใช้หนีโลกแห่งความจริง
แน่นอนว่ามันเป็นนิยายที่ขายดีทุกยุคทุกสมัย เปิดอ่านมันก็พาเมิงไปสู่โลกอื่น ไม่ต้องคิดถึงโลกใบนี้
พาเมิงหนีจากกฎเกณฑ์ของโลกนี้ ไปพบกับกฎเกณฑ์ใหม่ ๆ ที่น่าตื่นเต้น มอบประสบการณ์การเป็น กุนซือมังกรในยุคสามก๊ก นักเยิบต่างโลกหรือลื้มล้มหน้าซุกจิ๋ม

หากมองแบบนี้เมิงจะพบว่านิยายประโลมโลกมีมานานแล้ว โรงเรียนเวทมนตร์นั่นไง พาเมิงไปพบกับโลกใหม่ กฎเกณฑ์ใหม่ที่ไม่มีในโลก แต่สมัยนี้ดูเหมือนคนอ่านต้องการยาแรง ๆ
การไม่ต้องพยายามก็พบความสำเร็จ นางเอกใจง่าย และ ความสามารถเทพ เทพ เทพ ก็คือการหนีจากกฎเกณฑ์ของโลกนี้
อยากได้การยอมรับทั้งที่ตัวเองกลวงเปล่าไม่มีอะไร
เป็นผู้หญิงกลวง ๆ แต่ทำให้พระเอกมาเฟียมาสุดอันตรายมาหลงรัก

ความสำเร็จของแนวนี้จึงอยู่กับว่ามันเป็นเครื่องมือที่ทำให้เมิงลืมโลกที่ต้องทนทุกข์ทรมานในระหว่างอ่านได้ขนาดไหน อ่าน ๆ ไปแล้วต้องย้อนทบทวนตัวเองนี่ผิดแล้วสำหรับแนวนี้ จะไปต้องไปให้สุด

>>351 เรื่องลดคุณค่าผู้หญิง เปลี่ยนให้เป็นวัตถุทางเพศในสื่อบันเทิงนี่กูไม่ค่อยซีเรียสนะ เพราะทางฝั่งผู้หญิงก็มี 'วาย' เป็นของเล่นเหมือนกัน แฟร์ๆกันไป ของเล่นใครของเล่นมัน

แต่ถ้าให้กูพูดจากความเห็นกูที่เป็นคุชอบฮาเร็ม บางเรื่องกูก็รู้สึกเหมือนตัวเองโดนดูถูกว่ะ กะหรี่ทัชกรีนนี่ว่าตามตรงมันขาดเสน่ห์ เหมือนแม่งรู้ว่ากูชอบก็เลยทำลวกๆมาเสริฟ การที่พระเอกจะทำให้ผู้หญิงในเรื่องสักคนมาหลงรักจริงๆจังๆได้เนี่ย ความยากลำบากมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เพิ่มมูลค่าทางใจชิบหาย ถ้าให้ยกตัวอย่าง re:zero สมมุติว่าเร็มไม่มีประเด็นเคยระแวงหรือฆ่าพระเอกมาก่อน แต่เป็นเจอหน้าปุ๊บถูกชะตา ช่วยงานบ้านแล้วหลงรัก ตอนจบกูคงไม่เชียร์น้องสุดใจและด่าพระเอกที่เสือกบอกว่า "ฉันชอบเอมิเลีย" ขนาดนั้น

>>348 ขอโทษที่ทำมึงหมดรมณ์ ไม่ต่อที่กูพูดใน >>347 น่ะดีแล้ว กูแค่รู้สึกยี้จาก Isekai Shihai no Skill Taker: Zero kara Hajimeru Dorei Harem ที่ลองเข้าไปอ่านจนอยากระบายเฉยๆ

กูขอคุยประเด็นนี้ดีกว่า จากที่มึงบอกว่าแนวแกรี่มันมาจากความกดดันในสังคมปัจจุบัน แล้วถ้าเทียบกับสถานการณ์ตอนนี้ล่ะ โควิท19 ตอนนี้พวกผู้ใหญ่รอบตัวกูแม่งกลับไปเหมือนเมื่อประมาณสิบปีก่อนอีกแล้ว จะพลักดัน(บังคับ)ลูกให้เรียนหมอท่าเดียว หรือไม่ก็ทำงานราชการเพื่อความมั่นคงในชีวิต (กูไม่รู้นะว่ามันเป็นค่านิยมนี้มานานแค่ไหน กูอายุแค่20กว่าๆ) ถ้างี้แกรี่มันจะไม่นิยมหนักกว่าเดิมเหรอวะ? ขนาดในเน็ทคนมันยังพูดๆกันเลยว่าอาชีพที่มั่นคงที่สุดในตอนนี้คือพวกข้าราชการ คือให้ตายยังไงก็มีเงินเดือน

>>349 เห็นมึงยกตัวอย่างมาแล้วกุสงสัยอยู่หน่อยๆว่ะ แล้วอย่างหยุนเช่อในเรื่องเทพอสูรพลิกฟ้านี้มึงคิดยังไงบ้างวะ

>>354 มึง เรื่องแบบนี้มันอัตวิสัย มันเป็นความคิดเห็นของบุคคลที่แต่ละคนก็มีเส้นแบ่งไม่เหมือนกันนะ กูก็แค่ความคิดเห็นหนึ่งที่ไม่ชอบนิยายแกรี่ฮาเร็ม เหม็นหีกะหรี่ทัชสกรีนแค่นั้นเอง

>>349 +1 กูว่าน่าจะเพราะผู้หญิงในเรื่องซูเปอร์สตาร์ ไม่ค่อยเล่นด้วยส่วนหนึ่ง ประกอบกับฉากไม่ได้เซอร์วิสหนักขนาดนั้น แถมนานๆโผล่มาทีด้วย โดยเฉพาะช่วงหลังๆนี่ไม่ต้องพูดถึงจางเย่แต่งงานมีลูกไปเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้ส่องสาวอีกต่อไป

พอเห็นประโยคนี้ "ถ้าสู้ไม่ได้ก็เข้าร่วมแม่งเลย" แล้วนี่ รู้สึกเจ็บลึกๆ เลยแฮะ ส่วนหนึ่งคงเพราะกูเป็นประเภทกินถั่วงอกในก๋วยเตี๋ยว แต่ไม่กินถั่วงอกเมนูอื่น คือต่อให้วัตถุดิบเหมือนกัน แต่วิธีทำต่างกันคือวางไว้เฉยๆ ไม่กิน ไม่แตะ ไม่สัมผัส ถ้ามีบ่อลาวาเป็นทางเลือกว่ามึงจะกินไม่กิน กูก็เลือกโดดลงบ่อแทนนั่นแหละ บางคนอาจคิดว่า แม่งงี่เง่าชิบหาย ยอมตายแทนกินเพื่อให้มีชีวิตรอดเนี่ยนะ เออ กูเป็นพวกงี่เง่าแบบนั้นเลย ซึ่งมาถึงตรงนี้แล้วในใจพวกมึงคิดแล้วว่า ไอ้เชี่ยนี่แม่งพล่ามไรของมัน เอาล่ะๆ อย่าพึ่งยกไม้หน้าสามกับป้ายสำนักมา ใจเย็นก่อน กูจะเข้าประเด็นในอีก สาม สอง ห…

อย่าพึ่งเข้าใจว่ากูเกลียดมันหรือต่อต้านมัน กูแค่ไม่ชอบ เห็นหรืออ่านผ่านๆ ได้ไม่มีปัญหา ให้ไปแต่งเองให้ตายไงก็ไม่เอา
แน่นอนกูไม่ใช่นักแต่ง นักเขียนฝีมือดี การวางการเขียนเลยออกมาในระดับที่ตัวเองทำได้ เป็นพวกเขียนสวนกระแสนิยายสูตรสำเร็จยุคปัจจุบัน ไม่ได้สนยอดคนอ่านยอดคอมเม้น [มีคนชมนิดหน่อยก็ดีใจตายห่าแล้ว] แต่งตามใจอยากไปเรื่อย จนวันหนึ่งกูมานั่งคิดๆ ดู ไอ้แนวสูตรสำเร็จก็มีแต่มากขึ้น มากขึ้น สไตล์งานที่อยากอ่านก็หายากหาเย็นขึ้นทุกวัน อยากลองเข้าใจว่าอะไรทำให้คนเราชอบนิยายสูตรสำเร็จมากขนาดนั้นวะ เลยลองจับปากกามานั่งมโนเนื้อเรื่อง (โดยปกติกูเขียนแนวเครียดกึ่งเรียล ตัวละครทุกตัวมีความคิดเป็นของตัวเอง [ถึงบางทีกูจะแต่งไปเกาหัวแกรกๆ ไปว่าถ้ามึงทำงั้นในชีวิตจริงนี่ไม่แคล้วได้เข้าคุกโดนประหารแน่นอน] ตัวเอกเจ็บถึงตายกันเป็นเรื่องปกติ)
ผลคือ… คิดโครงเรื่องได้ แต่ไม่มีใจเขียนต่อ ไม่เข้าใจว่ามันกลวงอยากได้***ขนาดนี้ ตรงไหนกันที่ทำให้คนชอบ หรือสกิลมโนกูต่ำ หรือแนวที่แต่งประจำมันตรงข้าม ใจเลยกลัวว่าข้ามไปแล้วจะกลับมาเขียนเรื่องหลักให้เหมือนเดิมไม่ได้

สรุปแล้วจนถึงตอนนี้ก็ยังทำใจให้เขียนออกมาไม่ได้ ศีลธรรมการให้เกียรติชายหญิงเป็นสิ่งที่กูทำใจสะบันไม่ลงจริงๆ ยังไม่นับเรื่องความลัคกี้แมน/วูแมนที่ปูมาตั้งแต่เริ่มเรื่องจนน่าตงิดใจ ยกเว้นว่ามึงจะดวงดีมาตั้งแต่เกิดจนชาวข้างบ้านรู้กันหมดทุกคน ถ้าเป็นแบบนี้นี่ไม่แปลกใจเลย

…………จบบทพล่ามของกูผู้ทำใจยอมรับนิยายกระแสนิยมไม่ได้ อาเมน

กูที่บ่นเรื่องก๊อปชื่อนิยายไว้เมื่อคืนนี้นะ มาเล่าเรื่องให้ฟังต่อละกัน จริงๆ กูก็โม่งแตกในนี้ไปหลายรอบละชักจะโนสนโนแคร์โนแยแส

คือนิยายเรื่องนั้นเอาชื่อนิยายกูไปทั้งดุ้นเลย แบบไม่แก้ไขใดๆ เลยแล้วเอาไปเป็นแฮชแท็กนิยายตัวเอง กูเลยส่งหลังไมค์ไปให้เอาลง เพราะกูไม่รู้เจตนาละว่าจะเลียนแบบ จะโหนกระแส (เพราะนิยายกูดังกลางๆ) หรืออยากสร้างความสับสนเหี้ยอะไร แต่ที่แน่ๆ คือใช้ตัวสะกดเหมือนกูทุกตัว นิยายหมวดเดียวกัน แนวเดียวกัน ส่วนย่อยต่างๆ ก็คล้ายกันไปหมด พอกูเตือนไปนางกริบ ไม่ตอบ ไม่ลบ กูเลยส่งหาทีมแบนเด็กดี และนี่คำตอบที่กูได้รับนะสหายโม่ง

https://i.imgur.com/sgyFRbD.jpg

กูย้ำอีกครั้งนะ แฮชแท็กที่มันใช้คือแปะบนชื่อเรื่อง และเขียนเหมือนกูทุกตัวอักษร หลังจากปรึกษากับเพื่อนนักเขียนด้วยกัน กูเลยต้องจบที่การแฉลงทวิต บวกกับประกาศในหน้านิยาย พอแฉปุ๊บเจ้าตัวยอมลบเรื่องเลยค่า ตอนแรกขอให้เอาออกก็ไม่ยอมเอาออกนะ แต่ที่แน่ๆ การตอบของเด็กดีแม่งผีมาก นิยายกูอาจไม่ดัง ไม่ล้านวิวก็จริง แต่สิ่งที่มึงตอบมาไม่ได้สร้างความมั่นใจให้กูเลย การ ignorant ก็เหมือนสนับสนุนความมักง่ายของเด็กป่ะวะ เว็บมึงมีนิยายเป็นล้านอยู่แล้ว มึงไม่แคร์กูหรอก บาย ลาก่อน กูไปอยู่ในที่ทึ่แคร์กูดีกว่า

>>357 เห็นด้วยทุกประการ กูไม่สามารถลงมือเขียนสิ่งที่ลดทอนคุณค่าของเพศหญิงได้ กูไม่มี mindset ของพวกที่อยากดีดนิ้วแล้วประสบความสำเร็จทุกอย่างเพราะชีวิตกูกว่าจะได้แต่ละสิ่งมานั้นต้องใช้ความพยายามเสมอ

>>358
กุว่ามัน copy ฟอร์มที่ใช้ตอบเมิงมาผิดว่ะ
แทนที่จะใช้อันที่ตอบชื่อเรื่องดันไปคัดลอกเอาที่ตอบเรื่อง #

เด๋อด๋ามากันอีกละ ฟลัดกระทู้รัวๆ คนอวยไอพีเดียวกับคนตั้งมู้ แต่ที่อยากรู้คือมิรินด้าลบอะไรออกไป
https://www.dek-d.com/board/view/3976973/
https://www.dek-d.com/board/view/3976977/
https://www.dek-d.com/board/view/3976979/

>>361 เดี๋ยวๆ มึงรู้ได้ไงว่าคือมิรินด้าลบ

>>362 ดูคอมเม้นท์ล่าสุดในหน้าเว็บในคอมมันบอกว่ามิรินด้าเม้นท์เมื่อ 2 ชม.ก่อน พอเข้าไปแล้วเจอคอมเม้นท์ถูกลบ เลยสรุปเอาว่าน่าจะเป็นมิรินด้า

>>361 กูทันเห็นๆ มิรินด้ามาแหกนางประมาณว่าถ้าจะโฆษณานิยายเรื่องเดียวกัน ตั้งกระทู้เดียวพอมันดันคนอื่นประมาณนี้ แล้วก็แหกว่าเด็กดวกดูไอพีได้นะ ใช้คำพูดแบบแรงๆ แซะๆ หน่อยอะ เสียดายไม่ได้แคปไว้ไม่นึกว่านางจะลบ

>>364 อิป้าไหวตัวเร็วขึ้นนะ ถ้าปล่อยเม้นต์ไว้โดนโม่งกระหน่ำกระซวกแน่นวล คนมีคดีเก่าถถถ

โคนวย : ป้าแม่งอาจแฝงตัวอยู่ในหมู่พวกเรานี่แหล่ะ!

>>364 ลบทำไมวะ เก่งแต่ปากนี่หว่า 555

กุเห็นใจนางว่ะ ปิดเทอมยาวนาน
บอร์ดเด็กดวกโคตรป่วย
อ่านแล้วปวดจิต
คาดว่าสติแตกเลยด่าออกมา

เพราะกุก็เป็น แต่กุไม่พิมพ์

>>353 เรื่องนี้มันเป็นค่านิยมเก่าแก่มากแล้ว ถึงไม่มีโควิดมันก็เป็นเรื่องธรรมดามาก ที่ว่าคนรุ่นเก่าอยากให้ลูกหลานเป็นหมอเป็นข้าราชการ คือมองกันแค่ว่าหมอเนี่ย เป็นอาชีพที่ดูดีมีเกียรติ เงินเดือนค่าตอบแทนอะไรก็สูง โดยที่หารู้ไม่ว่าชีวิตการทำงานเหนื่อยสัสๆ ถ้าทำงานโรงพยาบาลรัฐก็ต้องคอยรับผู้ป่วยหลักร้อยเคสในแต่ละวัน จำนวนบุคลากรต่อจำนวนผู้ป่วยแม่งไร้สมดุลสิ้นดี (อันนี้ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องตกเบิกอีกนะ คิดแล้วกูอยากจะร้องไห้)

ส่วนพวกข้าราชการนี่ มันมองได้หลายแง่ ทั้งเรื่องเงินเดือนที่ค่อนข้างชัวร์ซึ่งจะมากน้อยก็ตามแต่ตำแหน่ง ข้อดีคือถ้าเป็นข้าราชการบรรจุแล้วครอบครัวก็จะได้สวัสดิการต่างๆ เพิ่มจากคนทั่วไป ทั้งเรื่องการยกเว้นบางอย่างและการเบิกตรงได้ การอำนวยความสะดวกแบบที่เรารู้ๆ กันอยู่ แต่ทำอะไรไม่ได้มันก็มีหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องงบประจำปีที่ต้องหาทางใช้ให้หมดแม้จะไม่มีโครงการพัฒนาอะไรในปีงบประมาณนั้น คือยังไงดีวะ ขนาดตำแหน่งกำนัน-ผู้ใหญ่บ้าน ที่มีชุดสีกากีใส่ ก็ทำให้รู้สึกว่าดูเป็นคนมียศมีตำแหน่งได้แล้ว เทียบเป็นสมัยโบราณก็เหมือนเป็นคนของทางการ เป็นขุนนางแม้จะเป็นชั้นผู้น้อยก็เถอะ ทั้งหมดมันเป็นเรื่องของหน้าตาทางสังคม ยิ่งถ้าเป็นข้าราชการที่ตำแหน่งใหญ่ มันก็ทำอะไรได้เยอะขึ้น แล้วการคอรัปชั่นนี่ก็ด้วย มันทำให้คนที่มีตำแหน่งสามารถหากินจากช่องโหว่และอำนาจที่ตัวเองมีอยู่ ถ้าไม่ได้ทำเรื่องเหี้ยจัด, โกงกินแบบโง่ๆ จนถูกจับได้ หรือถูกประจานชนิดดิ้นไม่หลุด มันก็หากินได้ยาวๆ โอกาสตกงานน้อยมาก

ส่วนเรื่องสถานการณ์ในตอนนี้มันทำให้นิยายแกรี่โผล่มามากขึ้นอีกไหม กูว่ามันไม่เกี่ยวแล้วว่ะ เพราะทุกวันนี้แนวแกรี่มันกลายเป็นแนวนิยมจากการเป็นกระแสด้วยตัวมันเอง มันเลยจุดๆ นั้นมานานแล้ว ปัจจุบันคือการทำตามกระแสเพราะแค่เห็นว่ามันขายได้ หรือเลียนแบบงานเขียนที่ตัวเองไปเสพมาแล้วคิดว่าสนุก ก็เลยทำตามเพื่อขายให้คนประเภทเดียวกันมาซื้ออีกที กูให้อย่างมากที่สุดก็จุดประกายได้แค่พล็อตใหม่ๆ ที่โหนกระแสจากโรคระบาดและการถูกจำกัดการเคลื่อนไหวของภาคประชาชนเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น อาจมีคนคิดพล็อตหมอรักษาโควิดให้ชาวบ้านจนติดเชื่อตายห่า Isekai'ed ไปเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซีเลยใช้ความรู้ที่มีเปิดคลินิก ทำร้านขายยา หาทางป้องกันไม่ให้โรคระบาดยุคกลางแพร่กระจาย ฯลฯ แล้วก็อาจมีอีกพวกเขียนถึงคนที่อดตายหลังจากเศรษฐกิจภายในประเทศพัง เขียนถึงความเหลื่อมล้ำทางสังคม คนฐานะปานกลางลงไปจนถึงรากหญ้าแม่งแทบอยู่ไม่ได้ ส่วนคนรวยหรือพวกมีตำแหน่งใหญ่โตมีเงินทองมากมายไม่เดือดร้อน เอาตัวรอดได้สบายแม้ว่าประเทศชาติจะชิบหายเพียงใด พอทุกอย่างหยุดชะงักก็เกิดการจลาจล ปล้นฆ่า เป็นวงกว้างหรืออื่นๆ อะไรทำนองนี้อะ

>>357 ถ้าทนแต่งแนวผู้หญิงใจง่ายไม่ไหว ก็ไปแต่งเพียวแกรี่ก็ได้ คือเน้นแค่ความเทพซ่าส์ของตัวเอง โดยไม่ต้องไปโฟกัสกับเรื่องผู้หญิงให้มาก อาจมีมาร่วมตี้บ้าง เอาไว้ Hype เวลาพระเอกโชว์เทพ ปักธงแล้วหักทิ้งชิ่งหนีหลังจบงานก็ดูโอเค นักอ่านสายนี้ในเด็กดวกมันก็มีเยอะอยู่ ประเภทมาเสพความส้นตีนของนิสัยพระเอก ความโหดดิบเถื่อน การแก้แค้นและฆ่าแม่งอย่างไม่สนใจเหี้ยไร บางสายมาเป็นพวกพระเอกแอบซ่อนความเทพเอาไว้แล้วชักใยบงการตัวละครอื่นอยู่เบื้องหลัง เป็นสายซุ่มแกรี่นะแต่ไม่แสดงออก (เช่นเรื่อง "อยากเป็นพลังในเงามืด") มันมีตัวอย่างเรื่องที่แต่งแนวนี้อยู่ในกลุ่มมังงะที่เน้นแค่การขายความเทพและ Badass moment ของตัวละครเอกเป็นหลัก ซึ่งถ้าพวกมึงเคยสังเกตกันดู ไม่รู้เป็นเหี้ยไร ชอบมีคำว่า "ปราชญ์" อยู่ในชื่อเรื่อง (จนมีโม่งเคยแซะนิยายของไอ้ยูริไปเมื่อครั้งกระโน้น) ตัวเอกเก่งเทพทั้งจากพลังของตัวเองและการเนิฟสมองกับความสามารถของศัตรู จนทำให้เมื่อเห็นคำว่าปราชญ์ทีไร ก็มักจะอคติไปก่อนเสมอว่าแม่งแกรี่แน่ๆ

>>369

ความนิยมของชาวเกาะต่อนักปราชญ์มีที่มาจากสายอาชีพในเกม RPG เก่าๆ ซึ่งน่าจะเริ่มแพร่หลายผ่านเกมชื่อดังอย่างดราก้อนเควส, ไฟนอลแฟนตาซีภาคแรกๆ เพราะอาชีพปราชญ์ในเกมเหล่านี้สามารถใช้เวทใหญ่ได้ทั้งมนต์ขาวและมนต์ดำ แถมสามารถผสานเวทมนตร์เป็นคอมโบได้ด้วย สุดท้ายอาชีพเชี่ยนี่ที่ปกติมี Lore ประจำตัวว่ารอบรู้ทั้งภูมิปัญญาแห่งโลกและมหาเวทโบราณหลายขนาน เลยกลายมาเป็นตัวแทนของความแกรี่ไปซะงั้น แล้วพอเอาตัวละครมาเกิดใหม่ด้วยความทรงจำเดิมที่ชำนาญเวทมนตร์ บวกเข้ากับการฝึกต่อสู้กายภาพด้วยวิชาดาบ เท่ากับว่าแม่งตัวเอกเลยเก่งทั้งสองสายแบบไร้จุดอ่อน เทพแบบวัวตายควายตะลึง ไล่ฆ่าศัตรูเหมือนเป็นมดปลวก สะใจน้องเกรียนที่ตามอ่านด้วยความสนุกสนานไปเลย ถ้าอยากรู้ว่ามีเรื่องไหนบ้างที่แกรี่นักปราชญ์ เดี๋ยวกูจะ list ให้พวกมึงไปลองเสพกันดู จะได้รู้ว่าทุกวันนี้มันต่ำตมไปถึงไหนกันแล้ว

1) Rakudai Kenja no Gakuin Musou : (ชื่อโดยชาวโม่ง) "ปาดแรงค์เอสเกิดใหม่ยุคเวทกาก" นักปราชญ์ธาตุสายฟ้าเกิดใหม่โลกเดิมในอีก 400 ปีให้หลัง เวทมนตร์โหดๆ ถูกลืมไปเกือบหมด ชาวบ้านใช้เวทได้เจ๋งสุดแค่ระดับ 4 แต่ไอ้เด็กอายุ 15 นี่ฝึกทั้งดาบใช้ทั้งเวทโบราณระดับ 10 (ที่ตัวเองคิดค้นไว้ในชาติก่อน) แรกๆ มีการฝึกให้น่าเอาใจช่วย แต่หลังจากตอนที่ 3 เป็นต้นไปก็แม่งลงเหวลงห้วยแบบกู่ไม่กลับ

2) kenja no mago : (ชื่อโดยชาวโม่ง) "หลานปาด" หนึ่งในนิยายแนวปาดที่เซอร์วิสชีวิตดี๊ดีของพระเอก เกิดใหม่ต่างโลกมีจอมปาดรับเลี้ยงไว้พร้อมกันสองคน ใช้ตัวอักษรญี่ปุ่นเขียนทับเพื่ออัดพลังเวทใส่สิ่งของเพื่อสร้างไอเท็มโคตรเทพใช้เองได้ พลังเวทมนตร์มีไร้ขีดจำกัด ด้วยความที่เนื้อเรื่องกากเกินช่วงท้ายๆ เลยจอดไม่ต้องแจว

3) Tensei Kenja no Isekai Life : (ชื่อโดยชาวโม่ง) "เกิดใหม่เป็นปาดแก่ง" พระเอกหน้าตาเมากัญชาตลอดเวลา มึนๆ อึนๆ ถามคำตอบคำ แต่มีพลังเวทเยอะขั้นพระเจ้า แกรี่หนักจนเหมือนกลายเป็นการ์ตูนแก๊ก ที่ขายขำจากรีแอคชั่นสีหน้าตื่นตกใจของชาวบ้าน หลังได้เห็นพลังโคตรอภิมหาเทพของไอ้ปาดคนนี้

4) Shikkaku Mon no Saikyou Kenja : (ชื่อโดยชาวโม่ง) "ปาดเทพเกิดใหม่เอาตรากาก" เริ่มเรื่องแบบ คลิเช่ Wuxia คือเกิดมาเป็นปาดมีตราสายเวทที่โหดสัสแต่พัฒนาต่อไปไม่ได้แล้ว แบบว่าแม่งพิชิตทั้งโลกเรียบร้อยเลยหาทางขึ้นไปบวกกับสัตว์ประหลาดบนอวกาศต่อ (ห๊ะ?) ทว่าพลังของตราสุดยอดมันมีขีดจำกัดทำให้ขึ้นไปสู้ในอวกาศไม่ไหว เลยแม่งจงใจฆ่าตัวตาย แล้วตรงมาเกิดใหม่เป็นเด็กที่มี "ตราไร้ค่า" พลังเวทต้อยต่ำให้คนดูถูกเล่น ซึ่งไม่มีใครรู้เลยว่าจริงๆ แล้วตราเหี้ยนี่พัฒนาขึ้นไปได้เรื่อยๆ อย่างไม่มีขีดจำกัด (เพื่อให้สุดท้ายจะได้เทพสัสจนขึ้นไปลุยบนอวกาศได้ไหว) ความแกรี่มันก็เหมือนเกิดใหม่เรื่องอื่นๆ คือเกิดมาความทรงจำเดิม รู้เวทเดิม มีพลังเวทเท่าเดิม แม่งเลยโกงเหี้ยๆ ชีวิตวันๆ มีแต่โชว์เทพปักธง ใช้ความรู้เดิมสร้างอาวุธ-ชุดเกราะความสามารถระดับสมบัติประเทศออกมาใช้เรื่อยๆ เปิดตัวปีศาจเก่งๆ เท่ๆ มาเพียงเพื่อให้พระเอกฆ่าเล่นอย่างเสียของ เรื่องนี้มันแกรี่ขนาดที่ว่าในช่องคอมเมนต์ของตัวมังงะ แม่งมีแต่คนสงสารฝั่งปีศาจว่าคราวนี้จะตายแบบไหนอีกวะ บางส่วนถึงกับช่วยลุ้นให้ตายแบบไม่ทรมาณ รูปแบบก็ซ้ำซากมาก คือเปิดตัวปีศาจที่ดูเทพ ยิงพลังใส่พระเอกจนได้แผลเล็กน้อย โดนพระเอกใช้มหาเวทสวนกลับ ชะตากรรมปีศาจจบลงด้วยไม่ตายก็อาการร่อแร่แล้วโดนตามฆ่า นอกจากนั้นก็คือเดินสายทำเควส แก้ปัญหา หรือสร้างบุญคุณกับทางศาสนจักร ราชวัง และกลุ่มการค้า (เอาไว้เป็นใบเบิกทางให้ทำอะไรได้ง่ายขึ้น สัส... เอาแม่งทุกทางจริงๆ) คือมึงอ่านไปแล้วแทบจะไม่ต้องลุ้นว่าพระเอกจะแพ้อะ กลายเป็นเดากันช่วงต่อช่วงว่าศัตรูจะแพ้แบบไหน ตายแบบตัวระเบิดหรือหัวขาด อะไรงี้แทน

ซึ่งนอกจากทั้ง 4 เรื่องที่โด่งดังด้านความแกรี่ชุดนี้แล้ว ยังมีเรื่องที่มีคำว่า Kenja ติดมาในชื่ออีกมากมาย จนกลายเป็น Filter ให้กูไม่เข้าไปอ่านนิยาย/มังงะ เรื่องนั้นเด็ดขาดหากมีคำว่า "ปาด" ติดอยู่ด้วย เพราะเดาได้เลยว่าแม่งแกรี่แน่นอนไอสัส

เอ้อ... วันนี้มีคนส่งข้อความลับไปหากูในเด็กดวกว่าอยากให้แนะนำเกี่ยวกับการแต่งนิยายแบบแกรี่ไปให้สุดทาง กูเลยคิดว่าจะ Summary ตัวนิยายของเรื่อง Isekai Shihai no Skill Taker: Zero kara Hajimeru Dorei Harem ออกมาคล้ายตอนพูดถึงเรื่องพี่คนจีนแต่เสือกชื่อวีน่อม คิดเสียว่าเป็นการวิเคราะห์นิยายส้นตีนประเภทนี้ว่ามันแกรี่ได้ขนาดไหน ทำไมถึงมีคนชอบนัก ถือว่าสับย่อไปด้วยในตัว ส่วนวันนี้ นอนก่อนละ

กูเขียนนิยายมานาน ตั้งแต่สมัยม.ต้น แต่ไม่เคยเข้าบอร์ดเลยว่ะ ยกเว้นเข้าไปดูที่พวกมึงแปะให้ กูว่าแม่งโคตรไร้สาระเลย เที่ยวมาขอให้ตั้งชื่อ มาโปรโมทโน่นนี่นั่นน่ารำคาญ ยิ่งไปขอชื่อโคตรปัญญาอ่อนเลย ขอพล็อตยิ่งแล้วใหญ่ พวกในบอร์ดเคยมีใครแต่งนิยายดีๆออกมาได้บ้างป่ะวะ

>>371 บอร์ดสมัยก่อนมันยังพอมีพวกเก่งจริงอาศัยอยู่นะ แต่ด้วยการเพราะไม่ค่อยโอ๋เด็กใหม่เลยโดนมองว่าอวดเบ่งบ้าง มาเฟียบ้าง สัดส่วนกระทู้ที่เป็นประโยชน์จริงๆ กับกระทู้ไร้แก่นสารมันยังมีพอๆ กันอะ ถ้าให้กูเล่านี่ ช่วงนั้น วันๆ นึง จะมีกระทู้แชร์เทคนิค พูดคุยเกี่ยวกับงานเขียนต่างประเทศ กับกระทู้บทความจากทางเว็บโผล่มา (โดยเฉพาะของพี่น้อง เขาทำไว้ดีมาก) กระทู้แบบนี้จะมีอยู่ราว 50% ที่เหลือคือกระทู้พูดคุยสัพเพเหระที่เกี่ยวกับนิยายแบบอ้อมๆ อีก 40% (พวกกระทู้ที่ขึ้นกรอบนำชื่อกระทู้ว่า [รก], [มะกรูด], [อวด], [ระบาย]) ส่วน 10% สุดท้ายคือกระทู้นักข่าว มันจะมีอยู่ 2 คน ที่แชร์ข่าวบ่อยจนเกิดดราม่ามาแล้วหลายรอบ (แต่ก็ยังได้ไปต่อ) คือกระทู้แชร์ข่าวสารรอบโลก กับกระทู้แชร์ข่าวเกี่ยวกับสำนักพิมพ์ที่กำลังรับต้นฉบับ

พอมาดูตอนนี้แล้วแม่ง พวกที่เคยตอบกระทู้แล้วเอาไปใช้งานได้จริงเหลือน้อยมาก บางคนมาตอบบ่อยแต่ดันเป็นพวกเซเลปวอนนาบี คำพูดคำจานี่ดูดีแต่ถึงเวลาจริงๆ เอาไปใช้ยาก ตอบคำถามด้วยคำถามก็บ่อย มีแต่เด็กเห่อม๋อยมาตั้งกระทู้ถามนู่น นั่น นี่ แล้วนักเขียนที่เป็นดาวเด่นสมัยก่อน กับนักเขียนชื่อดังก็โผล่มาพูดคุยในกระทู้ที่มีสาระบ้างนานๆ ครั้ง เช่นนามแฝง จิ้ง (คนแต่งเรื่องคิวบิกกับโซเคนโย) ลูเซีย (สายแฟนตาซีเก่าที่ไปได้ดีในสายรักหวานแหวน) ตาบอม (เจ้าของเรื่อง ระวังแพนกวิ้นดุ กับนิยายฮาเร็มต่างๆ) ท้องฟ้า (คนแต่งเรื่อง LAS กับ All Online) พวกขาประจำรุ่นเก่าหรือยามเฝ้าบอร์ดที่มีของติดตัวก็มีโผล่มาบ้างประปราย คนล่าสุดที่เจอก็คือหลับปุ๋ย (คนแต่งเรื่องรูบิคใบ้แดก) ที่มาตอบกระทู้ไอ้เล่าโปกจนเจ้าตัวถึงขั้นเงิบแดก สาเหตุที่สมาชิกเหล่านี้โผล่มาแค่นานๆ ที คือบอร์ดโดนทั้งพวกเด็กเกรียนและแก๊งค์คุณนายจิบชายามบ่ายเข้ายึดเป็นพื้นที่ มันเลยไม่น่าเข้ามาเล่นเหมือนสมัยก่อนแล้ว

พวกในบอร์ดปัจจุบันที่แต่งนิยายดีๆ นั้นมีไหม ถ้าเอาแค่ "ดี" ไม่ใช่ "ดีมาก" กับ "ยอดเยี่ยม" ก็มีอยู่นะ หลายๆ คนที่พวกมึงเคยกระแนะกระแหนนั่นก็มีผลงานกันอยู่พอสมควร เช่น อีโฮบ (เท่าที่กูไปส่องมารายนี้เหมาะกับสายนางร้าย) นิยายขายดีพอสมควรและมีพื้นฐานแน่น หรืออีกคนที่ชื่อ Ayu ไรซักอย่างจำไม่ได้ อันนั้นแม่งสายขยัน แต่งเยอะ แต่งยาว แต่งจบแล้วขายเรื่อยๆ เสียดายที่ใช้ชี้วัดด้านอื่นไม่ค่อยได้เพราะแต่งแนววาย จำนวนคนอ่านเลยแม่งเยอะเป็นปกติ สำหรับพวกคำพูดระดับตำนาน ผลงานระดับตำบล พวกมึงก็คงเห็นกันมาเยอะแล้ว บางคนแนะนำเนียบกริ๊บแต่งานจริงๆ ดันอ่านแล้วก็งั้นๆ ค่อยไปทางกาก แล้วแม่งมีอยู่หลายตัวด้วยนะที่โดนสับนิยายไปแล้ว ถ้าลองตามไปอ่านจริงๆ แล้วแม่งจะเข้าใจเลยว่า "คนที่สอนเก่งอาจไม่ได้ทำเก่งเสมอไป" ที่แย่ไปกว่านั้นคือ "มาบ่อย อยากเด่น แต่ดันสอนกากแล้วผลงานเสือกกากกว่าอีก" อย่างน้อง หีมะ แดงมะนาวมาโซ วัชชาเซ (aka นักจิต) ไรพวกเนี๊ยะ

ช่วงนี้กูตอบความเห็นยาวแล้วพวกมึงไม่เห็นโผล่มาแชทกัน เกิดอะไรขึ้นวะ หรือว่ายาวไปไม่อ่าน กูจะได้เลิกตอบแบบนี้ (ไม่ก็เปิดเทอมกันแล้ว ?) เหมือนจะไม่ได้คิดไปเองอะว่าโม่งในนี้คุยกันน้อยลงมากเลย มีใครตอบคำถามนี้ได้มั่งวะ

กูเข้ามานึกว่ามู้โดนล็อค แม่งเงียบเป็นป่าช้า เกิดไรขึ้น

>>373 กูนี่สงสัยว่ามันใช้ส่วนขยายกันสแปมกันรึเปล่า ถึงได้ไม่เห็นความเห็นกู (เพราะกูพิมพ์ยาว) หรือมีเรื่องอะไรให้ไปใช้ชีวิตกันนอกโม่ง (ซึ่งก็ดีแล้ว)

ก่อนมึงโพสต์ยาว โม่งส่วนนึงลงความเห็นว่าควรปล่อยมู้ร้างไว้นานๆเพราะรำคาญโทรลว่ะ

>>375 เวรจริง เจอโทรลก่อกวนจนมู้ร้างนี่เอง... ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูสับรอไว้ เวลาพวกแม่งกลับมาจะได้มีไรอ่าน

>>372 มึงเมาล่ะ คนเขียนคิวบิกกับโซเคนโยคือพี่แบงค์ ส่วนพี่จิ้งเป็นอีกคน พี่แบงค์ตอนแรกงานหลักเป็นนักเขียนการ์ตูนของสยามอินเตอร์ แต่สนพ.แม่งลอยแพการ์ตูนไทย พี่จิ้งนี่นักเขียนมืออาชีพสัสๆเขียนแม่งทุกแนวขายออกทุกแนว

พิมพ์อะไรเยอะ ๆ แล้วมีใครสนใจ มันก็รู้สึกแย่เหมือนกันนะ กูเข้าใจ

ความเห็นเรื่องบอร์ดเด็กดวกของกูคือ กูเข้าไปดูคนด่ากันเป็นความบันเทิง ไร้การประเทืองสติปัญญา และกูสิ้นหวังกับมันไปแล้วโดยสิ้นเชิง

ส่วนในโม่ง กูเข้ามาดูพวกมึงกัดกันและหาสาระไปด้วย บางทีก็ฟังเพลง แถมยังแสดงสันดานดิบได้อีกด้วย โดยไม่ต้องสนหีแตดใด ๆ มีทุกอย่างที่ดีต่อใจ

>>377 เออแม่ง กูจำผิดเอง จำสลับกันซะงั้น แต่ที่แน่ๆ คือสองรายนี้ฝีมือดีมากทั้งคู่

https://writer.dek-d.com/loverosy2518/story/view.php?id=2103136

กูอ่านชื่อนิยายมันแล้วงง นิยายซ้อนนิยาย? แถมมีขอโทษเจ้าของเรื่องด้วย กดเข้าอ่าน ฉากคืออะไรของแม่ม ตอนนี้กูแบบ อะไรของแม่งวะ? กูไม่น่ากดเข้าไปอ่านเลย งงสัด ใครเข้าใจก็ช่วยบอกกูทีนะว่านิยายซ้อนนิยายของแม่งคืออะไร

เจ็บใจ โม่งโดนรังแก ข้าจะเผาเมืองเด็กดวกให้มันวอดวาย...

>>373 อ่านที่เมิงพิมพ์ยาว ๆ ไม่มีอะไรแย้งไม่มีอะไรเสริมกุก็เงียบ ปรกติกุก็อยู่เงียบ ๆ อยู่แล้ว
พอไม่มีประเด็นอะไรก็นั่งแก้นิยายไปไม่จบไม่สิ้น
ยิ่งบอร์ดเด็กดวกประสาทแดกแบบนี้กุแค่หายใจไปอ่านไปกุก็รู้สึกเหนื่อย
ปรกติยังมีนิยายอะไรอ่านให้สับบ้าง ช่วงโคขวิดกุไม่เจอนิยายน่าสนใจเลย

>>380 มันคือแฟนฟิค HxH ที่ให้มึงใส่ชื่อตัวละคร แต่เสือกกำกับบทพูดให้ (เพื่อ???????)

>>380 เพิ่งนึกขึ้นได้ ถ้ามันแต่งจากแฟนฟิค HxH เรื่องอื่น มันอ้างอิงมาจากเรื่องไหน หรือคิดว่า HxH เป็นนิยาย ถ้าเป็นอย่างหลัง อ.โทงาชิคงร้องไห้กับสิ่งนี่ เพราะบักคิรัวร์มันเพิ่งจะมีกอร์นเป็นเพื่อนตอนสอบฮันเตอร์ แต่ในฟิคเสือกเขียนทำนองว่าเป็นกับคิรัวร์ตอนเด็กเฉย

>>372 กูนอยด์ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้เข้ามา แต่ก็อ่านที่มึงพิมพ์มาอยู่เรื่อยๆ นะ มีแสดงความคิดเห็นบ้างเล็กน้อยตามที่กูพอจะมีไอเดียบ้าง แต่เข้าบอร์ดไปก็เจอแต่มู้ขอคำแนะนำๆๆๆๆ แล้วก็แปะลิงก์นิยาย แม่งสิ้นหวังสัสๆ พวกมู้รับวิจารณ์ก็มีแต่พวกแก๊งเลียแผลใจ เข้าอ่านนิยายก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ รวมแล้วยิ่งนอยด์หนักกว่าเดิม กูเลยเทๆ เด็กดีแม่ง

https://www.dek-d.com/board/view/3977316/
การวิจารณ์อาจเหมือนการสอน มากกว่าสับ หรือวิจารณ์ ขอนักเขียนอย่าโกรธเคืองกับคำแนะนำนะครับ by เทพแตต

>>386 จากเทพแตดที่ธาตุไฟแตกซ่านตอนโดนลูเซียตบเกรียน

>>386 นึกว่าหายหัวไปแล้ว นิยายมันเป็นไงบ้างละ ใครไปเช็คยอดทีซิ

>>386 เอาอะไรไปสอนเขาวะ? สอนแปลว่ามึงต้องมีความรู้มีของ มันยิ่งวิจารณ์หรือแสดงความเห็นตามความรู้สึกอีกนะ อวดเก่งนะเราพี่ทัต

>>389 กูฮา แม่งหงายการ์ดล่วงหน้า ตอนตัวเองไปขอให้ลูเซียวิจารณ์นิยายให้เสือกไปโมโหใส่เขา พอตัวเองมาวิจารณ์บ้างดันกลัวคนอื่นโมโหใส่ตัวเอง 5555555 คิดในแง่ดีเทพทัตอาจจะรู้ตัวแล้วก็ได้ว่าที่ทำไปก่อนหน้านี้แม่งงี่เง่า

>>388 ลงไป 31 ตอน มีอยู่ไม่ถึง 800 วิว กับ 35 เฟบ ถ้าวิเคราะห์เล่นๆ ก็คือวิธีการโปรโมทแบบแลกอ่านไล่ฝากตามมู้วิจารณ์ ไล่วิจารณ์นิยายคนอื่นแม่งแทบไม่มีประโยชน์ เพราะไม่ได้ทำให้คนอ่านเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ คนที่มาคอมเม้นท์ก็ไม่ใช่คนอ่านนิยายจริงๆ แต่เป็นพวกแลกอ่านที่ส่วนใหญ่จะถนอมน้ำใจ น้อยที่จะฉะแบบไม่ไหวหน้า

>>383 >>384 เคกูเก็ทแล้ว เด็กดีเป็นได้ขนาดนี้แล้วสินะ

https://www.readawrite.com/a/b804000d7c5a6d82abdb5044bbaec0fb

คนแต่งเรื่องนี้มันจงใจแน่ๆ อ่านแล้วคิดดีไม่ได้เลยอิสัส 555

>>393 ถ้าแม่งโปรยแบบใส่คำว่าหมอด้วยนะจะแบบ 555

ชายหนุ่มจัดให้ เขาจัดการ 'เก็บ' หมอยลดาแต่ดันเผลอไผล ถลำหนักขั้นที่กู่ไม่กลับ...

โอย...

>>393 คิดอีกแง่อาจจะเป็นการตลาดก็ได้นะมึง 55555 นิยายเรื่องนี้แม่งดังจนกูเห็นในหน้าฟีดข่าวเฟสบุ๊คกูประจำ ถึงจะดังในทางความฮาของชื่อ แต่แม่งก็ดังอ่ะ

ถ้ามันเป็นแผนที่วางไว้ล่วงหน้าของคนเขียนนี่ กูนับถือเลย

>>393 กูว่าเป็นการตลาดอย่างที่>>395 บอกนั่นแหละ มึงดูชื่อบทที่1ดิ 'หมอ..ยลดา' เนี่ย คนแต่งแม่งเว้นชื่อไว้งี้แสดงว่ายังไงก็รู้อยู่แล้วว่าไอชื่อหมอยนี่มันอ่านแล้วน่าเข้าใจผิดแค่ไหน

KY แด่โม่งที่เคยสับวีรบุรุษแห่งดาวเซนเทอร่า กูลองข้ามมาอ่านตอนล่าสุดตอนที่ 37 ของมันเพราะมันเอามาโฆษณาซะใหญ่โตในเพจๆหนึ่ง กูพบแต่ความ"อิหยังวะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" จนตอนที่ 37 แล้วมันก็ยังไม่ได้เรื่องวะ

เห็นมาบ่นในมู้กูก็คนเหี้ย (อีกแล้ว) ไปส่องนิยายมา อ่านแล้วก็สิ้นหวังดีจริงๆ บางทีกูก็สงสัยว่านิยายแบบนี้มันขายได้ขายดีจังหวะ เดี๋ยวกูจะลบนิยายตัวเองลงใหม่ ซอยตอนตอนละ 2 หน้าบ้าง เลิกเขียนละตอนละ 7-8 หน้าเนี่ย เอาจำนวนตอนเยอะ อัพถี่ไว้ก่อนแล้วกัน เห้อ

>>398 อ้าวลืมลิงก์ นี่สินะ คนง่วง https://my.dek-d.com/Applesax/writer/view.php?id=1905562

>>399 อย่าลืมอิโมจิด้วยนะ !!! ... เอาให้เยอะ
แล้วก็พวก อึก อัก ปัง ผัวะ กรี๊ด อย่าให้หล่นแท้แต่อันเดียว รับรองปัง! ปัง! ปัง! เทพ! เทพ! เทพ!

>>399 อีกนิด ทำแบบนิยายรักวัยรุ่นไทยแต่เซ็ตติ้งจีน
#หวางเฉา talk
#หม่าฮั่น talk
#จั่นเจา talk
#เปาปุ้นจิ้น พวกมึงเป็นห่าไรกัน
กูแปลกใจคนอ่าน อ่านกันรู้เรื่องด้วย ตั้งเจ็ดพันกว่าคนแน่ะ สุดยอดพ่ะย่ะค่ะ

>>397 ภาคไหน ภาคไฟแช็คยัดตูดลุงหรือภาคบทภาพยนต์ ?

>>398 กูแวะไปดูแล้วมันเป็นแนวเกิดใหม่จีนโบ อาจมีคนตามเยอะเพราะช่วงนึงแนวนี้ฮิตมาก ส่วนเรื่องซอยตอน ถ้าไม่กลัวโดนด่า จะลองดูก็ได้เหมือนกันนะ

>>401 เอาหน่า แนวนี้ช่วงนึงมันฮิตติดชาร์ท ยังไงกระแสก็ไม่ดับง่ายๆ ด้วย

>>399 จีนโบราณที่ไม่อิงจีนโบราณ Getsunova สัสๆ

>>402 อันนี้
http://writer.dek-d.com/BossRaiderz/writer/viewlongc.php?id=1956682&chapter=43

อลองอ่านแล้วอีหยังวะแทบจะทุกบรรทัด

>>404 ขยันดี ตอนนึงก็ยาว ลงไปก็เยอะ เพิ่งมี 600+ วิว ถถถถถถถ

https://www.dek-d.com/board/view/3977479/
ผู้รู้ใครก็ได้บอกกูหน่อย เรื่อง lc เนี่ย ไอ้ที่เรียกว่าเถื่อนจริงๆ แล้วคือมี lc อยู่แล้วยังแปลต่อหรือไม่มี lc แล้วแปลวะ

>>406 มีทั้งเถื่อนจริงไม่ได้ขอไม่มีLC กับมีLCในไทยแล้วก็ยังลอบแปลเถื่อนก่อนเพื่อแดร๊กเงิน ก็เหมือนแปลมังงะหละ วันพีชแม่งก็แปลเถื่อนตลอดไม่สนLC กูก็เห็นนิยายแปลเถื่อนในเดกดวกเยอะขึ้น เดกดวกไม่ตรวจสอบแล้วหรอวะ รึว่าไม่เคยทำตั้งแต่แรกสัส

>>405 ก็ต้องเห็นใจความตั้งใจอ่ะนะ นิยายแนวเฉพาะกลุ่ม แต่ช่วยสะกดให้ถูก เขียนให้รู้เรื่องสักนิดจะดีมาก

ตั้งแต่โม่งโดนโทรลถล่มแม่งเรียบร้อยขึ้นเยอะเลยว่ะ ดูมีสาระขึ้นมาก ทำไมบ่อขยะมันสะอาดขึ้นวะ

เรียบร้อยตรงไหนวะ กูว่าก็เหี้ยเหมือนเดิมแหล่ะ แค่มันมีความเคลื่อนไหวน้อยลง เพราะโทรลมันป่วนแล้วมู้ไม่น่าอ่าน

ผลจากการเรื้อนหนักของโทรลช่วงก่อนมันทำให้เกิดการตอบสนองแบบใหม่ของโม่งในนี้ จากที่เคยเมิน ทำเป็นไม่เห็น ก็เปลี่ยนเป็นเลิกเข้าโม่งกันโดยมิได้นัดหมอย วิเคราะห์ดูจากสถิติที่ผ่านมากูว่ามันเป็นเพราะความเรื้อนมันพอกพูนมากขี้นเรื่อยๆ จนกระทู้แม่งเหมือนเป็นคนป่วยอะ

พวกที่โทรลนี่เหมือนโรคร้าย คอยทำลายสุขภาพไปเรื่อยๆ ส่วนพวกที่พยายามไม่ฟีดแล้วใช้มู้ต่อไป ก็เหมือนหมอคอยให้ยาต้าน คำถามคือถ้าจู่ๆ หมอแม่งหายหัวไปเลยแล้วคนป่วยกับโรคร้ายจะเป็นไงต่อ

มันก็สรุปได้ง่ายๆ ว่าคนป่วยจะอยู่ต่อไปอีกสักพักแล้วตายห่า ซึ่งในระหว่างนั้นไม่ว่าเชื้อโรคจะคุกคามต่อหรือหยุดคุกคาม จุดจบของเชื้อจะเป็นแบบเดียวกับคนป่วย นั่นก็ตายห่าเหมือนกัน เพราะไม่มี host ให้อาศัยอยู่

พอไม่มีที่ให้โทรลก็ไม่รู้จะไปเรื้อนที่ไหน หลังจากที่เคยโทรลมาตลอดจนติดเป็นนิสัยก็จะมีอาการลงแดง หรือเงี่ยนจัดอยากโทรลจังเลย แต่จะให้ไปโทรลบนดินก็ขี้แพ้หน้าบางจนไม่กล้าอีก

สุดท้ายเลยเสียแม่งหมดทุกอย่าง จะหาโทรลก็ไม่มีใครมาดิ้น อยากอ่านสับก็ไม่มีใครมาสับให้ อยากหาเรื่องนินทาชาวบอร์ดก็ไม่มีทีมงานมาร่วมวง ทำได้เพียงก้มลงไปถอกหนังหุ้มปลายแล้วคุยกับควยของตัวเอง

"อา... นี่สินะคือผลจากการโทรลโดยไม่ยั้งมือ" โม่งโทรลกล่าวยามหยดน้ำตาร่วงลงกระทบหัวควยที่สีคล้ำเพราะชักว่าวบ่อยเกินไป "กลับไปหาลีลาวดีที่รักในบอร์ดนักเขียนแทนก็แล้วกัน"

>>410 อส. ประโยคสุดท้ายคือกูเผลอหลุดขำเลย5555555555555555555

>>410 สรุปไม่มีใครชนะ สูญเสียกันหมดสินะ ว่าแล้วก็ขอตัวไปเก็บเวลใน RO ต่อก่อน

>>412 ก็สมใจมึงแล้วนี่ บิบิ

>>410 เหี้ยเอ้ย กูขำลั่นเลย555555555

>>409 เรียบร้อยเพราะโทรล ชิชะ! อีสัสอยากขำให้ตาย ที่มันเรื้อนวุ่นวายก็เพราะโทรลเนี่ยแหละ แต่ก่อนก็ปกติ ถ้าไม่ได้มีพวกหน้าบางลงมาถอดโม่งให้โดนลงแขกจนดิ้นกระแด่วเอง

แต่ยังไงกูก็เป็นคนนึงที่ไม่ได้รู้สึกว่าต้องดิ้นรนเดือดร้อนอะไรกันพวกโทรลป่วนอยู่แล้ว กูใช้คอม ไม่ต้องไถหน้าจอ ไว้มีสับนิยาย มีเหยื่อดราม่าแซ่บๆ เมื่อไหร่กูก็ค่อยอ่านเมื่อนั้น แต่ตอนนี้ติดเกมงอมแงมขอตัวกลับไปเล่นต่อดีกั่ว

>>415 ไม่ใช่มึงคนเดียวที่ติดเกม กูก็ติดอีชิบหาย ทุกวันนี้ตื่นมามีนินวางข้างหมอน ก่อนนอนก็เล่น ติดเกมตอนแก่แบบติดงอมแงมด้วย

>>416 ทอมนุ๊ก : ว่าไง สบายดีไหม คุณลูกหนี้

>>417 กูใช้หนี้หมดแล้ว ชะละล่าาาา

ท่าทางโม่งเพลงจะติดเกม กลับมาเถอะโม่งเพลง กูคิดถึงมึง ในมู้นี้นอกจากมึงแล้ว ที่เหลือมีแต่พวกปัญญาอ่อนอะ

>>419 มันเคยบอกต้นกระทู้ว่าเพลงหมด 555555555555

>>419 ถ้าจะรักจะชอบกันกุแนะนำให้มึงจีบกันตรง ๆ เกี่ยวก้อยกันไปจากโม่ง กุจะอนุโมทนา ว่าด้วยมันเป็นมหากุศล ยิ่งกว่าที่เวสสันดรยกลูกเมียให้ชูชก

ไม่มีใครเข้าใจกูหรอก กูเศร้า กูSad กูเสียใจ กูคิดถึงโม่งเพลง โม่งเพลงกลับมาเถอะ!!! ฮือๆๆๆๆ

>>422 https://youtu.be/IatZP3NlUnY

ฉลองชัยชนะให้กับวันที่ไม่มีโม่งเพลงขยะเปียก เบื่อแม่งชิบหาย ลำบากกูต้องคอยเลื่อนหนีเนื้อเพลงกากๆ รสนิยมเพลงอย่างเหี้ย เด็กสันดานหมาขาดความอบอุ่น

>>424 กูจำมึงได้ มึงคือโทรลช่างยุที่จะออกมาปั่นกระแสเวลาไม่มีใครสนใจโทรลใช่มั้ย กลิ่นมันฟ้อง กูต้องการแค่โม่งเพลง โทรลจากเด็กดวกอย่างมึงหายๆไปซะ

แม้แต่ในหมู่โทรลก็ยังมีการต่อยกันเอง ล่อเป้าให้โทรลตัวอื่นโดนเล่นงานแบบนี้ สมกับเป็นโลกแห่งโม่งซึ่งเต็มไปด้วยความชั่วร้ายเสียจริงๆ

>>426 มึงก็แหวกหญ้าให้งูตื่น กูจะดูโทรลตีกัน

เรื่อง:เงามารครองสวรรค์ (NC20+)
ลิงก์: https://fictionlog.co/b/5e686fbc5227b4001a193941
จำนวนตอน: 139 (ยังไม่จบ)

ตัวอย่าง
ตอนที่ 4 หวังเหลียง 18+

สายฝนโหมกระหน่ำไม่หยุดยั่ง ขณะที่ภายในบ้านหลังเล็กเองก็ไม่แพ้กัน

พับ พับ พับ พับ พับ!

เสียงเนื้อกระทบกันอย่างบ้าคลั่งขณะที่เสียงครางของดรุณีน้อยดังลั่นไม่แพ้กัน นางแอ่นกายงามอ่อนนุ่มของนางด้วยความเร้าร้อนขณะที่เริงรักกับน้องชายของนางหวังหยางอย่างมีความสุขสะใจ

“อ้า อ้า อ้า อ้า~♥ ซี๊ดดด!! อู้ยยยย~~♥♥ มันแทงเข้ามดลูกของพี่สาวแล้ว~♥” นางร่อนเอวบางขยับกายเข้าหาหวังหยางอย่างดีราวกับผู้เชี่ยวชาญที่เร้าร้อนในเชิงกามอารมณ์ ใบหน้าน่ารักของนางเต็มไปด้วยอารมณ์สุขสม

“อื้อออ อื้มมมม จ๊วบบ จ๊วฟฟฟ~♥ ริก ริก ริกก~♥ อ้า อ้า อ้า!” น้ำลายของทั้งสองผสมกันเติมเต็มให้กันก่อนจะผละออก

พับ พับ พับ พับ!

“อ้า อ้า อ้า อื้อออ อู้ยยยย~~♥” หวังเหลียงนางหอบหายใจแทบคลั่ง หน้าอกของนางกระเพื่อมไหวขึ้นลงไม่หยุดยั้ง เรียวขาที่จับพาดอยู่สั่นกระตุกยิบเพราะความเสียวซ่านที่ส่งตรงเข้ามา

“ข้าจะแตกแล้วว!” หวังหยางกรีดร้องด้วยความเสียวซ่าน เขาขยับเอาถี่ยิบเสียงดังป๊าบๆไม่หยุด ทุกครั้งหัวหยักของเขาย่อมทะลุเข้ามดลูกสีหวานของหวังเหลียงเสมอ

“ข้าด้วยน้องชายยยย~♥ ซี๊ดดด!! พี่สาวจะท้องลูกของน้องไหมเนี่ยยย อู้ยยย~♥ แตกในพี่สาวเยอะแบบนี้พี่สาวว่าท่านแม่ได้เห็นหลานเร็วๆนี้แน่ๆ~♥”

นางครางกระเส่าเสียงสวรรค์ ขณะที่ผสมพันธุ์กับหวังหยางน้องชายของนางด้วยความบ้าคลั่งราวกับหมายให้นางตั้งท้องมันเสียตอนนี้ให้ได้เพื่อความสุขของท่านแม่ ท่านแม่ของนางจะได้เห็นหลานแน่แล้วตอนนี้

‘อู้ยยย~♥ น้องชายแรงดีเหลือเกินน ถึงว่าทำไมสามารถตัดฝืนและแบกมาคนเดียวได้!~ ซี๊ดดดด~♥ ข้ากำลังจะท้องแล้ววว ท้องลูกของน้องชายของข้า!~’ นางคำรามลั่นภายในใจ

นางตาเหลือกค้างก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาอย่างรุนแรง หวังหยางเองก็พ่นน้ำเชื้อใส่มดลูกของนางจนเอ่อนองแน่นภายในร่างกายบอบบางของนางเสียหน้าท้องของนางบวมขยายขึ้นจนมันใหญ่ราวกับตั้งท้อง

พรวดดด พรวดดดด~♥

เรียวขาของนางสั่นกระตุกยิบ ดวงตาของนางสั่นเทาก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักรอบที่สองติดๆ จนนางสั่นสะท้านไปทั่งร่างกายเพราะความสุขสมนี้ที่มากจนนางแทบดิ้นตายตรงนั้น

“อร๊ายยยย~~♥ พี่สาวแตกแล้ววว~♥ ซี๊ดดดดดดด!!” นางอ้าปากกรีดร้องและโอบกอดหวังหยางด้วยความสุขสมชนิดที่นางไม่อาจหลงลืมไปชั่วชีวิต นางรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้นอีกแล้ว ตอนนี้หากนางขาดดุ้นของเขาไปนางคงได้ตกตายแน่นอน

“อ้า อ้า แฮ่ก...แฮ่กก...อู้ยยย..เต็มท้องเลย..♥”

“พี่สาว...ข้าอยากทำต่อ...” หวังหยางสูดหายใจเข้าออกถี่รัว จับจ้องมองพี่สาวคนสวยตรงหน้ามันทำให้เขาอารมณ์พลุ่งพล่านยิ่งยวด ท่อนเอ็นของเขาขยายขนาดใหญ่ขึ้นทำให้หวังเหลียงยิ่งสั่นกระตุก

“อะ..อื้อ...แต่เบาๆหน่อยละ...สามี~♥” นางจุมพิตเขาเล็กน้อยและเอ่ยวาจาสามีที่ทำให้หัวใจของหวังหยางชุ่มฉ่ำ เขาเริ่มจับนางเปลี่ยนท่าทางเป็นท่าสุนัข

เขาจับให้นางแอ่นโค้งสะโพกน้อยๆของนางขึ้นเพื่อรอรับความสุขจากท่อนเอ็นของเขา ท่าทางเช่นนี้ทำให้นางอับอายเล็กน้อยแต่ก็ยังยินยอมให้ทำ กลีบแคมอูมที่บานตระไทของนางเต็มไปด้วยน้ำเชื้อสีขาว มันทะลักออกมาเรื่อยๆไม่หยุดจนหวังหยางต้องรีบ

เขากอบกุมสะโพกน้อยๆนุ่มๆเย้ายวนใจของนางเอาไว้ก่อนจะจ่อทวนเนื้อและสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง

พรวดดด!

“อ๊า! อู้ยยย~♥ เอาพี่สาวช้าๆนะ~♥ นั้นแหละ...ซี๊ดดด! อย่าเร็วนักสิ!” หวังเหลียงหันหน้ามามองเขาด้วยสายตาตำหนิเล็กน้อย แต่ก็มิได้ห้ามปรามเขาเท่าใดนักก็เพราะรักมากและอยากให้ตนท้องเร็วๆเพื่อมอบหลานให้ท่านแม่

หวังหยางรุนแรงมากขึ้นทำให้หน้าอกและท่อนบนของนางชันขึ้นเพราะแรงเสยของเขา

“อ้า อ้า อ้า! รุนแรงไปแล้วสามี!~♥ ซี๊ดดดดดดด! อ้า!! ซี๊ดดดดดดด!!~อู้ยยยยยย~♥”

หวังหยางกดกระแทกเอ็นยักษณ์อย่างเร้าร้อนเหมือนกำลังแข่งกับสายฝน ทั้งสองผสานรักกันอย่างรุนแรงบ้าคลั่งและแตกในใส่กันอย่างไม่หยุดหย่อน หวังเหลียงรับน้ำเชื้อ หวังหยางพ่นน้ำเชื้อ

พับ พับ พับ พับ!

“อ๊า อ๊า! ซี๊ดดด! พี่ไม่ไหวแล้ววว~♥ อร๊ายยยย~♥ จะแตกอีกแล้ววว~♥ น้องชายเอาพี่เสียของพี่แหกหมดแล้ววว อู้ยยยย~~” นางแลบลิ้นเรียวเล็กออกมา ร่างกายงามแน่งน้อยของนางอ่อนยวบแนบกับเตียงนอน นางทำได้แต่ส่งเสียงครางเท่านั้นขณะที่รับความเป็นผัวจากหวังหยาง

พับ พับ พับ!

“ข้าแตกแล้ว!” หวังหยางกดกระแทกหนักๆสองสามครั้งก่อนจะพ่นน้ำเชื้อเข้าไปในตัวของหวังเหลียนที่ตอนนี้ไม่ต่างกับโสเภณีส่วนตัวของเขาเลยแม้แต่น้อย นางได้แต่ถ่างขาอ้าออกรับน้ำจากเขาเท่านั้น

>>428 ฟชล.หรือแดงเหลี่ยม

>>428
20+ เขาแต่งกันอย่างนี้เหรอวะ กูรู้จักแต่อีโรติก และเนื้อหาอันนี้เกินอีโรติกละ

ใครก็ได้บอกกูทีว่าไอ้ตรง "ริก ริก ริกก~♥" นี่คือไรแวะ?

>>431 สั่นระริกมั้ง 5555555

อย่างกะเรื่องเสียวเกรดซี อ่านแล้วไม่เกิดอารมณ์เลย ว่าแต่ไอ้ "ยักษณ์" นี่คือไรวะ

เดี๋ยวนะ ดูการ์ตูนมากไปอ๋อ ฉีดน้ำเข้าเหมือนคนท้อง?
มึงเป็นสัตว์ประหลาดงี้ ปิกาจูหรือสายยางฉีดน้ำอิห่า

>>428 นี่มันหนังสือเสียวสมัยยี่สิบกว่าปีที่แล้วป่ะ นวลนางอ่ะ กูจำได้ ชอบอ่านเรื่องเล่าจากทางบ้านและพอโตมาถึงรู้ว่าก็ทีมงานนั่นแหละแต่ง 55555 อย่าเรียกนิยายให้เรียกเรื่องเสียวฝึกหัดดีกว่า นอแจากน้ำจะไม่เดินแล้วกูยังรำคาญคำซ้ำชิบหาย ไปปลูกผักต่อละกู

แม่งแต่งสนองนีดตัวเองนี่หว่า

>>428 ไหนลองมาติกันดูเล่นๆ ดีกว่า

1) พับ พับ พับ อะไรของมึง พับผ้าเหรอ ขนาดเขียน sfx ยังเขียนผิดเลยต้อง พั่บ สิวะ

2) ใช้คำว่าผสมพันธุ์แม่ง... พวกมึงโดนเลี้ยงอยู่ฟาร์มไหนกันเหรอ ใช้ศัพท์ซะไม่ใช่คนเลย

3) สรุปเป็นเซ็กแฟนตาซีอ่อ น้ำแตกทีเยอะจนท้องป่อง มึงดูโดจินสัตว์ประหลาดมากไปแล้วนะคนเขียน

>>437 ผับ*

>>428 ไม่รู้มีใครเป็นดหมือนกันมั้ยแต่กูรำคาญไออิโมจิ ❤ กับ ~ มากเลย โผล่มาเยอะชิบหาย

มึงกุขอถามหน่อย กุเห็นหลายเรื่องละ คือคนแต่งncส่วนใหญ่เขาได้แรงบันดาลใจการใส่เสียงsfxมาจากไหนกันวะ อิพวกพั่บๆ ซี้ดซ้าด อื้อห์อ่าส์เนี่ย อ่านทีสยองมากกว่าเสียว แม้แต่เรื่องดังๆคนอ่านเยอะยังเป็น5555

กูจะตามไปแบนมัน nc ทั้งทีให้มันมีศิลปะหน่อยสิวะ อิโมมาทำห่านอะไร

อ้าวเชี่ย fictionlog เหรอวะ แบบนี้ก็แบนไม่ได้ดิ ว่าแต่นี่มันมู้เด็กดีไม่ใช่เหรอ?

>>440 กูว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปอ่ะ อย่างสมัยก่อนกูไม่รู้จักคำว่า NC รู้จักแต่คำว่า อีโรติก แล้วคนที่ให้คำแนะนำกู เขาบอกว่าอีโรติกเหมือนหนัง R คือมีการบรรยายฉากเย็ดกันแต่จะไม่โจ๋งครึ่ม นำเสนอให้ดูมีศิลปะ ทำนองเดียวกับมึงดูหนังเรท R ที่นักแสดงแก้ผ้านัวเนียกัน มีเพลงประกอบแบบช้าๆฟินๆ ไม่ได้กระแทกกันตรั่บๆ ซูมเข้าไปที่ควยที่หีแบบหนังโป๊อ่ะนะ ซึ่งแน่นอนยุคนั้นถ้านิยายเรื่องไหนเขียนฉากเย็ดกันโจ๋งครึ่ม มันก็จะข้ามขั้นไปเป็นนิยายโป๊แล้ว ตัวอย่างก็เรื่องเสียวทั้งหลายที่หาอ่านได้ในอินเตอร์เน็ตนี่แหละ

ถามว่าทำไมปัจจุบันมันมาเป็นอย่างนี้ได้ กูเดาว่านักเขียนปัจจุบันมันไม่เหมือนนักเขียนยุคก่อนละ เอาง่ายเข้าว่า ไม่ต้องบรรยายเยอะละ คนอ่านก็เอาง่ายเข้าว่า ขี้เกียจอ่านบรรยาย ขี้เกียจตีความ หรือบางทีมันก็ไม่เคยอ่านนิยายอีโรติกจริงๆ พอมาเห็นนิยายแบบ >>428 ก็เลยเกิดการลอกเลียนแบบกันไปเรื่อยๆล่ะมั้ง

ท่าทางเด็กดวกจะเป็นน้ำเลี้ยงให้พวกโม่งมีชีวิตต่อไปได้จริงๆสินะ พอมู้เด็กดวกเงียบมาก ไม่มีอะไรคุย ก็ต้องหาช่องทางอื่นเพื่อความอยู่รอดของเหล่าโม่ง

>>444 เด็กดวกไม่เงียบ กุเห็นกระทู้เหี้ย ๆ วิ่งทุกวัน
โม่งสับต่างหากน้ำเลี้ยงโม่ง ไม่มีโม่งสับ ที่นี้ก็หาสาระอะไรไม่ได้แล้ว
ถึงตอนนั้นใครจะอยู่ ๆ ก็อยู่ไป กุไปฟาร์มเกมมือถือยังมีสาระกว่า

>>445 กูเห็นช่วงนี้ไม่ลงหรือพูดคุยอะไรเกี่ยวกับเด็กดวกเลย แต่ดันเอานิยายฟิคชั่นล็อคมาลง เลยคิดว่าเงียบแล้วซะอีก

กูเองก็แดกข้าวก่อน เดะเวลพรีสให้99แล้วจะไปเปลี่ยนไฮ

>>446 กูเบ่ือแลคนรก ขี้เกียจปรับแต่งบอท ไม่มีออโต้แอ็คแท็ก

เผือกจ้า~ เผือกร้อนๆมาแล้วจ้า~♪ น้องโอ๊ตมาเย็ดกลับมาแล้ว...พร้อมกับการโปรโมทนิยายที่ไม่เนียนสัสๆ https://www.dek-d.com/board/view/3977780/

สำหรับใครที่ไม่รู้ น้องม้าเย็ดเคยตั้งกระทู้ขอคำติชมนิยายโดยการขอให้ทุกคนทำตัวเป็น "คนดีของสังคม" ขยายความคือ...ต้องชมกูเท่านั้น ใครติ ใครทัก ใครท้วงจุดด้อยเท่ากับมันคือไอ้ชั่ว Toxic รอ Bully ไม่สร้างสรรค์ เป็นกากสวะเดนสังคมโดยแท้จริม(อันนี้กูเติมเอง) จนโดนชาวเด็กดวกแซะว่า "งอแง" ก่อนกระทู้จะปลิวหายไปหลังจากโดนนักเขียนหกดาวด่าว่า "ใจกาก"

>>448 ไอ้โอ๊ตเย็ดม้านี่คราวก่อนเจอไปหลายดอกแล้วนี่ สรุปมันเป็นแฟชั่นแล้วปะ เรื่องตั้งมู้ชวนคุยแล้วแปะลิงก์นิยายตัวเองเนี่ย มันจะมีสักกี่คนวะที่เข้าไปอ่านจริงๆ หลักสิบจะถึงรึเปล่ายังไม่รู้เลย

มีแต่นิยายกากๆเท่านั้นแหล่ะที่เนียนโปรโมทแบบนี้ กูไม่เห็นโปรโมทห่าไรเลยคนก็เข้าของกูเยอะทั้งที่เพิ่งหัดแต่ง แค่แต่งให้มันน่าอ่านแล้วขยันลงคนก็อ่านเองนั่นแหล่ะ

เซิร์นกลับมาพร้อมกับ #BlackLivesMatter

กูถามจริงๆแบบถามจริงๆ กูเขียนนิยายมาต่อให้เปิดนามปากกาใหม่โนเนมไม่มีอะไรเลยก็ไม่เคยสองตอนยอดวิวหลักสิบ ถึงไม่ดังเขียนเอามันแต่ลงสิบตอนอย่างน้อยต้องมีเฟบ 100-200 ยอดวิว 1000-1500 คือกูสงสัยว่าไอ้พวกลงเป็น 30-40 ตอน นิยายมียอดวิวหลักร้อยนี่มันอยู่กันยังไง มันเขียนกันยังไง มันจะไม่มีคนตามมาอ่านสักหน่อยเลยเหรอ

>>452 พังตั้งแต่ตอนที่ 1 แล้วไม่รู้ตัว คิดว่าจำนวนตอนมันยังน้อยคนอ่านเลยกลัวโดนเท

>>452 นิยายมึงแนวขยะ เทพ เทพ เทพ รึเปล่าถึงตกเด็กเกรียนมาได้ เค้ามีความสุขจะเขียนก็ต้องแซะเนอะ รู้สึกว่าตัวเองเก่งขึ้นมะ

>>454 +1 ไม่เข้าใจทำไมต้องสาระแนกับเรื่องคนอื่น

>>454 ที่สงสัยเพราะกูไม่ได้เขียนแนวเทพ เทพ เทพไง ข้อมูลก็เอามาจากที่มันบ่นๆกันในมู้เด็กดวก ถ้ามันพอใจจะเขียนจริงมันจะมาบ่นว่าไม่มีคนอ่านทำส้นตีนอะไร มึงดูไอ้เทพแต๊ด วัทฉะเซย์ อีป้ามิรินด้าก็ได้ กูเกิดมาก็ไม่เคยถึงขั้นไม่มีคนอ่านขนาดนั้น กูจะสาระแนสงสัยมันเกี่ยวเหี้ยอะไรกับการที่กูคิดว่าตัวเองเก่งวะ ก็กูสงสัยแบบสงสัยจริงๆนี่

อ่านดูชักสงสัยว่า ไอ้นิยายเทพ! เทพ! เทพ! ส่วนใหญ่นี่ ตัวเอกกับคนเขียนเป็นคนเดียวกันเองรึเปล่า ถึงได้เรียกร้องความสนใจว่าทำไมไม่มีคนอ่านเลย

>>456 คือมึงสงสัย มึงก็ไปถามเค้าดิว่าทำไมวิวน้อยแล้วยังแต่งต่อ เค้าอาจจะไม่ได้แดกวิวแทนข้าว อาจจะเป็นงานอดิเรก อาจจะ Royal ต่อนักอ่านของเค้าก็ได้ แล้วการทดลองมึงอ่ะง่อยแดกมาก ถ้ากะแค่ให้วิวเยอะอ่ะ ลงบ่อย ชื่อเรื่องตามกระแสก็ได้แล้ว ไส้ในอ่ะอีกเรื่อง ที่ตลกคือมึงอยากเทียบกับเรื่องอะไรก็ไม่รู้ที่มึงยกขึ้นมาลอยๆแล้วจะไปแข่งกะเค้าโดยไม่ให้กรรมการได้รู้ถึงความแตกต่าง มันทุเรศและดูโง่มากสำหรับการเรียกร้องความสนใจของมึง

>>458 เก้วกาดจุง กูเข้าใจประเด็นที่มันสื่อนะ วิวน้อยจนน่าตั้งข้อสังเกตก็แค่นั้น โม่งด่ากันเองเรื่องปกติ แต่มึงจะร้อนตัวแก้ตัวแทนพวกวิวน้อยทำไมวะ มึงเป็นอิป้าเหรอถถถ

>>459 ถ้าการเห็นต่างจำเป็นต้องถูกผลักไปอีกฝ่ายกูก็ขอจบประเด็นนะ

>>458 เอ้า กูจะทดลองมันก็เรื่องของกู มาสาระแนอะไรกับกูล่ะ นี่ตอบแบบตรรกะมึงเลยนะเนี่ย ตัวมึงก็ยังไม่รู้เลยว่าไส้ในเป็นยังไงก็มาเกรี้ยวกราดด่าคนอื่นป่าวๆหาว่าเขาเรียกร้องความสนใจ กูมีสมมุติฐานของกูว่าถ้าเขียนอ่านรู้เรื่อง เล่าเรื่องได้ บวกนิยายแนวกระแสต่างโลกและอัพบ่อย = น่าจะมีคนเข้ามาอ่าน ซึ่งมันทฤษฎีโม่งที่เคยคุยๆ กันมาทั้งนั้น กูก็อยากรู้ถึงได้ทดลองด้วยหมวดแฟนตาซีและไม่ได้เขียนแนวเทพ เทพ เทพด้วย นิยายกูก็ยังไม่เป็นรูปธรรมพอจะเอามาให้โม่งดูผล เพราะอยู่ในช่วงการทดลองระยะตั้งไข่ ตัวมึงเองรีบตัดสินคนอื่นไปเปล่าวะ

>>461 สรุปมึงจะวัดที่การเล่าเรื่อง หรือวัดที่ลงบ่อย หรือวัดที่ชื่อเรื่องคำโปรยวะ เอาให้แน่ อ่านวิธีทดลองของมึงแล้วแม่งรวมมิตรทุกอย่าง ไม่ตรงกับที่มึงบอกไว้ตอนแรกไง กูเลยบอกว่าดูโง่ สาระแนดูถูกคนเหล่านั้นลับหลัง พอมาหาแนวร่วมในนี้จนโดนสาระแนแล้วบ่น ขำชิบหาย

ใครเสือกแคปเอาไปโพสต์ในเด็กดีวะ
https://www.dek-d.com/board/view/3977859/

>>462 กูเขียนอธิบายไปหมดแล้วมั้งว่ากูจะใช้องค์ประกอบทั้งหมดอะไรบ้างในการเขียน เขียนไว้ตั้งแต่แรกเลยด้วยว่าจะอัพยังไง แนวเรื่องแนวไหน ปัจจัยที่จะทำให้มีคนอ่านได้ไม่ได้มีแค่ข้อเดียวไหม มึงกลับไปย้อนอ่านให้ดีก่อนเถอะ กูไม่ได้หาแนวร่วม ไม่ได้ว่าโม่งต้องมาอวยอู้วอ้าส์เทพซ่าจุงเบยชาบูๆ มีกูบ่นงอแงตรงไหนเหรอ มีแต่มึงเกรี้ยวกราดและกูก็ตอบในขอบเขตที่กูจะตอบได้

การดูถูกคือมึงคิดไปเองด้วยใจอคติของมึงเอง กูบอกอยู่ว่ากูถามด้วยความสงสัย เพราะกูก็ไม่เคยเขียนเป็นสิบๆ ตอนแล้วไม่มีคนอ่านเลยมาก่อน และความสงสัยทำให้เกิดการทดลอง ซึ่งกูจะทดลองว่ามันเขียนลำบากยากเย็นไม่มีคนอ่านเลยจริงๆ หรือเปล่า จะผิดจะถูกยังไง กูก็มีสิทธิ์ที่จะศึกษาเรียนรู้ด้วยตัวเองนะ การมาลงวิธีการทดลองในโม่งไม่ใช่ว่ากูหาแนวร่วม แต่คือกูหยิบยกวิธีการที่โม่งคุยกันไปใช้ ประเด็นพวกนี้มันคุยกันมานานมากแล้ว และนำมารายงานผลคร่าวๆ ว่ามันจะเวิร์คหรือเปล่า การเปิดนิยายเปล่าๆ มีแค่คำโปรยจะดึงคนได้ประมาณไหน ลงนิยายแล้วจะเป็นยังไง ตรงนี้มันยังไม่เห็นผลเลย เพราะยังไม่ได้ลง ถึงได้บอกว่าตัวมึงเองยังไม่รู้เลยว่าไส้ในเป็นยังไงก็ตั้งการ์ดไว้ก่อนแล้ว

>>463 นี่ต่างหากที่เรียกว่าดูโง่ของจริง คุยกันในนี้แล้วเอาไปแคปประจานหาแนวร่วม ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากว้าว และตรางใดกูยังไม่ได้คำตอบ กูก็จะเขียนของกูต่อไปนะ

>>463 สำหรับกูคนโพสมันก็ไม่ต่างอะไรกับเล่าเบียว ต่างฝ่ายต่างอยู่มันก็สงบดีอยู่แล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะหาคนหาพวกมาเถียงแทน

นักเขียนทุกคนแม่งก็มีอีโก้ มีอุดมการณ์​ในรูปแบบของตัวเองกันหมด แต่ก็ยังมีพวก "มึงเหี้ยกูต้องปราบ กูถูกมึงต้องผิด" อยู่วันยันค่ำ เพราะงั้นอยากทำอะไรก็ทำๆไปเหอะ เสือกแต่พอดี เรื้อนพอกรุบกริบ

แต่กูขอด่า tst12345 หน่อย

มึงแม่งใจหมา คนในนี้เขาด่าเขาแซะใช้ถ้อยคำรุนแรงกันเป็นเรื่องปกติ แต่มึงดันเอาไปโพ้สฝั่งนู้นที่แม่งไม่ชินกับการถอดอีโก้เพื่อหาข้อมูล ถ้ามีเด็กคนไหนช้ำใจจนเลิกเขียนกูขอย้ำตรงนี้เลยว่าเป็นเพราะมึง อี tst12345

>>460 กูก็เบื่อพวกใช้วาทกรรมปญอ. กูดูที่การกระทำโว๊ย ร้อนตัวเก้วกาดอ้างเหตุผลโง้นงี้ถ้ามึงไม่ใช่กลุ่มที่มันสงสัยมึงจะเดือดร้อนเพื่อ? แล้วตัวที่เอาไปฟ้องเดกดวกก็ใครไม่รู้เลยเนอะ ถึงไม่ใช่มึงแต่คนที่มันเอาไปก็แปะเพราะความงี่เง่าของมึงนี่หละฆวย

เอาจริงๆ ไม่มีความจำเป็นต้องไปโพสต์บอร์ดนั้นเลย ก็รู้กันอยู่ว่าคนจากเด็กดีแม่งย้ายมาสิงโม่งกันเยอะแค่ไหน ที่เถียงๆกันนี่กูว่าส่วนใหญ่ก็เล่นสองเว็บทั้งนั้นแหละ

ปล. กูขำ แคปติดชื่อเทพแตดกับมิรินด้าไปด้วย

I've been so unafraid
To die alone
I know what I've done
I heard your tone
Dust off your coat
The rain is coming back

A few months without it
It keeps happiness on track
You would never notice
Stuck in that head of yours

You say I'm in love
I say you're a fool
Look away from me now
I'll look away too

You say I'm in love
I say you're a fool
Look away from me now
I'll look away too

https://youtu.be/18QTp8M8LFc

พวกที่ลงหลายตอนแต่วิวน้อยส่วนใหญ่ สาเหตุเท่าที่กูนึกออก
1.ชื่อเรื่องไม่ดึงดูด
2.เรื่องย่อไม่ดึงดู
3.ปกไม่ดึงดูด
4.จำนวนตอนยังน้อย
4ข้อข้างบนคือสาเหตุที่คนไม่กดอ่าน แต่ถ้าผ่านข้อใดข้อหนึ่งหรือทั้งหมดเรื่องจะน่าดึงดุดให้คนกดอ่าน

5.อ่านตอนแรกแล้วแต่ไม่อยากอ่านต่อ
6.อ่านไปสักพักแล้วเจอคำผิด
7.อ่านไปสักพักแล้วไม่สนุก ไม่ใช่แนว
3ข้อนี้คือสาเหตุที่ทำเรื่องได้น่าดึงดูดแต่ทำได้แค่ดึงดูดเข้ามา แต่ไม่สามารถดึงให้ติดตามได้

8.อัพไม่ถี่
9.ดอง/เท
10.ออกทะเล
3ข้อนี้คือสาเหตุที่แม้จะดึงคนที่เข้ามาอ่านไว้ได้ แต่สุดท้ายคนก็จะค่อยๆหายไป
กูนึกออกแค่นี้แหล่ะ

ลงชื่อ โม่งชอบหี

จาก tst12345

ถ้าคิดว่าคำด่าพวกมึงจะทำให้กูรู้สึกอะไรกูคงไม่ทำแต่แรกว่ะ ชะลาล่า

>>471 อย่าลืมอีกข้อ พล็อตและดีไซน์ตัวละครซ้ำกับเรื่องเก่าที่เคยอ่านมาแล้ว เรื่องเก่าดันทำได้ดีกว่า

>>472 อุตส่าห์ไปหาพวกไม่มีใครเล่นด้วยเลย เหงาไหมจ๊ะ

พอกระทู้เริ่มเต็มไปด้วยพวกขี้กลากขี้เกลื้อนทั้งหลายแหล่ที่รบพุ่งกันในดงขยะ โม่งเพลงซึ่งเป็นแสงสว่างของบ่อขยะนี้ก็จะปรากฏตัว โอ้ ข้าขอสรรเสริญโม่งเพลง

>>472 พวกบอร์ดเด็กดวกมันขยะเปียกจริงๆ ขี้หมายังหอมกว่ามึงเลย

>>473 ชั่ย บางเรื่องก็เอาเรื่องดังๆมายำจนมั่ว

ลงชื่อ โม่งชอบหี

>>474 คำว่าหาพวกเป็นสิ่งที่มึงคิดเองทั้งนั้น สิ่งที่กูทำแค่เผยแพร่สิ่งดีๆจากดงขยะนี้ออกไป คิดดูสิถ้าการทดลองนี้ได้ผลเด็กดวกจะได้อะไรบ้าง เป็นขยะด้วยกันอย่าเหยียบย่ำกันนักสิ ก็ระดับเดียวกันทั้งนั้น

กุพึ่งสัมผัสความต่างของการ ด่าแบบผู้ดีกับด่าแบบสถุลหมัดตรงก็วันนี้​ ซึ่งกูนี่ชอบแบบสถุลว่ะ​ เหม็นขยะเปียกสัส

>>477 เห็นด้วยนะ บอร์ดโม่งไม่ได้มีพาสหรือปิดกั้นการมองเห็น จะกลัวอะไรกับการถูกเผยแพร่ข้อความของพวกมึงออกไปกันวะ อีกอย่างประชากรโม่งกว่าครึ่งก็มาจากเด็กดวกทั้งนั้น

>>477 เเม่งก็จะเข้าวัฏจักร​ "มึงเหี้ยกูต้องปราบ กูถูกมึงต้องผิด" ตามที่สหายโม่งด้านบนว่าไว้ไง​ สาระกุไม่สนกุสนแต่ขี้กับขยะ​

>>480 ไอ้ที่มึงว่ามานั่นล่ะการกระทำของพวกโม่ง แต่บังเอิญพวกโม่งมันเก่งกันได้แต่ในนี้ไง

Ding-a-ling-ling-ling-ling-ling-ling-ling

Boo-ba-doo-ba-doop
Boo-ba-doo-ba-doop

Ring ring ring ring ring ring ring banana phone
Ring ring ring ring ring ring ring banana phone
I've got this feeling, so appealing
For us to Get together and sing. Sing!

Ring ring ring ring ring ring ring banana phone
Ding dong ding dong ding dong ding donana phone
It grows in bunches, I've got my hunches
It's the best! Beats the rest
Cellular, modular, interactivodular

Ring ring ring ring ring ring ring banana phone
Boop-boo-ba-doo-ba-doop
Ping pong ping pong ping pong ping panana phone
It's no Bologna, it ain't a phony
My cellular bananular phone

Don't need quarters, don't need dimes
To call a friend of mine
Don't need coomputer or TV
To have a real good time!
I'll call for pizza. I'll call my cat
I'll call the white house, have a chat
I'll place a call around the world, operator get me Bejing-jing-jing-jing

Ring ring ring ring ring ring ring banana phone
Boop-boo-ba-doo-ba-doop
Yin yang yin yang yin yang ying yonana phone
It's a real live mama and papa phone
A brother and sister and a dogaphone
A grandpa phone and a grandma phone too! Oh Yeah!
My cellular, bananular phone!

Banana phone, ring ring ring
(It's a phone with appeal)
Banana phone, ring ring ring
(Now you can have your phone and eat it too)
Banana phone, ring ring ring
(This song drives me, Bananas)
Banana phone, ring ring ring

Boo-ba-doo-ba-doop-doop-doop!

https://youtu.be/j5C6X9vOEkU

สนุกว่ะ โม่งตีกันแล้วไปผสมโรงด้วย ทั้งที่กูไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียเลย อุอิ อิคึ อิไต คิมูจิ๊

>>483 พูดแบบนี้มึงมาใหม่หน้าใหม่พึ่งลงบ่อขยะสินะ​ อิคึอิคึ

ข้อความในโม่งก็เหมือนหี มีแต่ห้ามเอาให้ใครดู เข้าใจ๊

ลงชื่อ โม่งชอบหี

>>484 มันคือไอtst12345 สลับไอดีมาปั่น

>>484 ใช่แล้ว แต่กูเรียนรู้ว่าอย่าเปิดโม่ง ไม่งั้นโดนยำตีน สนุกว่ะ พูดอะไรก็ได้ ใครไม่รู้

>>486 สลับพ่อง กูเป็นเอกราชเว้ย

เบื่อว่ะ ทำไมมันเงียบๆวะ ครึกครื้นหน่อยดิ

บอร์ดโม่งอุตส่าห์กลับมามีสีสันแล้ว ทำอะไรสนุกๆให้กูดูหน่อยดิ โม่ง

อ้าว... ตลาดวายแล้วเหรอ ต่อเลยดิวะ กูรอเสือกอยู่

ว้าวมีคนเปิดวาปให้พวกขยะเปียกเข้ามาอีกแล้ว
เจอกันเดือนหน้าแล้วกันเพื่อนโม่ง บายบี

ให้พวกขยะเปียกวิ่งเล่นก็ให้เปรมไปเล๊ย​ ส่วนกูก็ไปปลูกผักต่อล่ะ

กูเห็นแต่ขยะนะ ขยะด่าขยะกันเอง ฮาว่ะ

Good, feeling good

Hey, feeling good, like I should
Went and took a walk around the neighborhood
Feeling blessed, never stressed
Got that sunshine on my Sunday best

Yeah, hey hey
Every day can be a better day, despite the challenge
All you gotta do is leave it better than you found it
It's gonna get difficult to stand, but hold your balance
I just say whatever 'cause there is no way around it 'cause

Everyone falls down sometimes
But you just gotta know it'll all be fine
It's ok, uh-huh
It's ok, it's ok

Hey, feeling good, like I should
Went and took a walk around the neighborhood
Feeling blessed, never stressed
Got that sunshine on my Sunday best

Hey, some days you wake up and nothing works, you feel surrounded
Gotta give your feet some gravity to get you grounded
Keep good things inside your ears just like the waves and sound did
And just say whatever 'cause there is no way around it

Everyone falls down sometimes
But you just gotta know it'll all be fine
It's ok, uh-huh
It's ok, it's ok

Hey, feeling good, like I should
Went and took a walk around the neighborhood
Feeling blessed, never stressed
Got that sunshine on my Sunday best

Hey, feeling good, like I should
Went and took a walk around the neighborhood
Feeling blessed, never stressed
Got that sunshine on my Sunday best

https://youtu.be/_83KqwEEGw4

>>494 มึงสิขยะ

>>496 อ้าวๆ แค่นี้เดือดหรอ กูพูดไรผิด ในนี้มันคือบ่อขยะ ก็ต้องมีแต่ขยะสิ จะขยะประเภทไหน ก็คือขยะ มาดิ้นอีกสิโม่ง กูชอบ

>>496 อ้าว ไอ้เหี้ย หน้ากากโม่งชอบหีหลุดแล้วหรอ กลายพันธุ์เป็นประชากรโม่งในบ่อขยะเฉยเลย

เมิงสิขยะ สมเป็ยขยะเปียก มุกแค่นี้แม่งก็ไม่ทัน

ดิ้นอีกสี อีโม่ง กูชอบ หนุกหนานว่ะ

กูอยากดูมึงดิ้นอีก มามะ พวกขยะทั้งหลาย

เหล่าโม่งนั้นรู้ดีว่าวิธีรับมือขยะเปียก​ นั่นคือการเมินปล่อยร้างแยกย้ายไปทำกิจแต่งนิยายอะไรก็ว่าไป​ ปล่อยให้ขยะเปียกลัลล้าแหกดอเรี่ยราด

>>502 นี่ขนาดปล่อยนะ ยังมีมาดิ้นตั้งสองสามตัว อ้างว่าปล่อย จริงๆก็แค่ใช้สันดานเดิมตัวเอง นั่นคือหนีหางจุกตูด เก่งแต่เห่าในรังตัวเอง พอเจออีกฝ่ายลงมาเล่นถึงที่บ้าน ใช้กติกาเดียวกันกับพวกมึง สวมโม่งเหมือนพวกมึง ก็หนีหัวหด กากว่ะพวกโม่ง

อยากหนีก็หนีไป ระวังพวกกูยึดบ้านมึงถาวรล่ะ

>>503​ งั้นมึงไปตกลงกับโม่งเพลงโน่น​ จัดจ้านเท่าโม่งเพลงให้ได้ก่อนเถอะมึง​เหอๆ เขารู้กันเว้ยว่าต่อปากต่อคำกับขยะเปียกมันเสียเวลาชีวิต​ แต่บังเอิญกูว่างเลยมาดูดปากกับมึงได้นี่ไง​ เอาล่ะกุบายละ​ เต็มที่นะมึงกุเป็นกำลังใจให้

กุมาเป็นกำลังใจให้เมิงนะขยะเปียก สนุกให้เต็มที่

>>504 จะบอกอะไรให้นะอีควาย กูคือหนึ่งในโม่งเพลง และกูเองแหละ ที่เป็นคนเริ่มแปะคลิปยูทูปตามที่โม่งร้องขอเพราะหาเพลงไม่เจอ จัดจ้านให้ได้เหมือนโม่งเพลง อยากหัวเราะให้ฟันหักว่ะ

ปล.เดะกูกลับไปแปะเพลงต่อล่ะ เห็นมีคนเรียกร้องหากู

>>505 ขอบใจ ขยะโดยสายเลือดที่แท้ทรู

>>504 โม่งเพลงมันจัดจ้านอะไรวะ อย่าไป romanticize มัน

อยากจะระบายความเงี่ยนเหี้ยอะไรมึงก็ทำไปเถอะ อยากเป็นตำรวจศีลธรรมอภิบาลคนดีปราบปรามโม่งชั่วถ้าสบายใจก็ทำไป กูก็เห็นมีแต่พวกว่างงานอย่างมึงที่ต้องมาคอยหาเรื่องในโม่ง ทั้งโพสเพลง โทรล สแปมกระทู้ เถียงด่าสวน ฯลฯ ดูท่าจะเจ็บแค้นเหลือเกินที่โดนสับนิยายจนชาวบ้านชาวช่องเขามูฟออนไปถึงไหนต่อไหนแล้วมึงก็ยังย่ำอยู่กับที่เดิม กูยืนยันความคิดเดิมเหมือนที่โม่งคนหนึ่งบอกว่าโม่งไม่ใช่กองขยะ แต่เป็นสถานที่แสดงออกความคิดเห็นที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับอัตลักษณ์ความเป็นตัวบุคคล มันมีทั้งคนเกรียน คนจริงจัง คนตั้งใจมาโทรล คนตั้งใจมาตอบอยู่แล้ว พิจารณาจากลักษณะที่พอมีคนแย้งอะไรจริงจัง มึงสู้ด้วยตรรกะไม่ได้ ก็ใช้วิธีร้องแรกแหกกระเชอแล้วหลงละเมอเพ้อพกไปว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ มันก็สะท้อนได้แล้วว่าสติปัญญาและสามัญสำนึกมึงมีอยู่แค่ไหน และอะไรที่เป็นพิษคนก็เมินไปไม่ใช่เรื่องแปลก มึงอยากยึดก็ยึดไป กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าไวรัสที่ไม่มีโฮสต์มันจะอยู่ได้นานแค่ไหนกันเชียว ไม่อย่างนั้นมึงคงไม่ปั่นเรื่องเวลามีคนมาเปิดประเด็นอะไรเพื่อเป็นการป้อนยาให้ตัวเองหรอกจริงไหม มึงเองก็ยังอยากให้โม่งเด็กดีคงอยู่ต่อไปจะได้มีที่ระบายความเงี่ยนนี่

ฟุ้งซ่านมานักก็ไปชักว่าว อยากจะด่ากราดหาว่ากูดิ้นอะไรก็แล้วแต่มึงละกัน กูไม่นำพาและไม่เอามาเป็นอารมณ์ กูเล่นโม่งมาตั้งแต่มู้สาวคอสน่าเย็ดมู้แรก ไอ้วิธีการเกรียนงอแงนี่เห็นมาเยอะละ ก็ยังไม่เห็นจะทำอะไรกูได้ กูโผล่ไปบนเด็กดีเปิดไอพี ขู่บอกจะมาหาที่บ้าน ก็ยังไม่เห็นใครมา กูรออยู่ตลอดเลยเนี่ย มาสิ เดี๋ยวจะอบเค้กให้กิน บราวนี่กูอร่อยนะ กาแฟดริปกูก็ชงได้

>>509 กูบอกอะไรให้เอาบุญ กูไม่ได้แต่งนิยาย และกูก็ไม่ได้อ่านนิยาย กูมาเล่นๆเอามันเฉยๆ มึงนั่งนึกจนหัวแตกไปเถอะ ว่ากูเป็นใคร ยังไงก็นึกไม่ออก เพราะกูอยู่คนละวงโคจรกับมึง ส่วนมึงจะคิดว่ากูเป็นใคร หรือโทรลตัวไหน ก็ตามสบาย

>>510 มึงคิดจริงๆ เหรอว่ากูจะมานั่งคิดมานั่งสนใจว่ามึงเป็นใคร สำคัญตัวเองผิดแล้ว โนสนโนแคร์โนแยแส กูหาได้สนหีแตดใดๆ นะ

>>511 เปล่า กูแค่สงสาร เห็นมึงพูดหว่านแหเพื่อจะหาจุดเชื่อมโยงให้ได้ว่ากูอาจเป็นโทรลตัวใดตัวนึงที่มึงกล่าว กูเลยอดสงสารไม่ได้ ต้องบอกเอาบุญซะหน่อย

ไปนอนชักว่าวเล่นดีกว่า บะบุย

>>511 โนสนโนแคร์ แต่พิมพ์ซะยาว โนจริงๆหรอ

แปลกดี ไม่ได้เป็นนักเขียน ไม่ได้เป็นนักอ่าน แล้วมาเล่นมู้นี้ทำไมหว่า หรือหมายถึงอ่านหนังสือก็ไม่แตก แต่งนิยายก็ห่วยจนเป็นนักเขียนไม่ได้ เพื่อนก็ไม่คบ ขี้แพ้จนต้องมาขี้เรี่ยราดในบอร์ดใต้ดิน โรคจิตชอบให้คนมารุมด่า ชีวิตมึงนี่น่าสมเพชดีจัง น่าเอาไปแต่งนิยาย

>>497 มีคนไม่เก็ตมุกมึงสิกระเทยด้วย สงสาร

>>514 กูสนุกอะ ทำเหี้ยไรก็ได้ สวมบทบาทกลมกลืนกับพวกมึงก็ยังได้ พวกมึงไม่รู้4รู้8อะไรเลย ตอนกูทำตัวเป็นโม่งคุณภาพ อย่างฮาอะ

>>515 ไอ้เหี้ย โคตรล้ำ กูเก็ทมุก แต่ไม่คิดว่าจะมีคนเล่นมุกกับกู ขอบใจที่บอกนะอีกระเทย

>>513 จริง มันบอกโนสนก็โนสน กูเชื่อสนิทเลย เชื่อมากๆด้วย

ในโม่งแม่งเหมือนเรื่องในสามก๊ก แผ่นดินแยกแล้วรวม รวมแล้วแยก ส่วนคนก็เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย วันนี้อย่างนึง วันหน้าอีกอย่าง วันนี้เป็นมิตร วันหน้าเป็นศัตรู มีแต่ความเหี้ยที่จีรังยั่งยืน

>>518 มึงๆ ไอ้ที่มึงป่วนเขาอะ คือโม่งสับโซมีน นั่นโม่งคุณภาพไม่ระรานหรือทำร้ายใคร อย่าไปยุ่งกับเขา

>>520 กูว่ามึงไม่ต้องพยายามเอ่ยชื่อก็ได้นะ ในโม่งใครจะเป็นใครมันก็ไม่มีความหมายหรอก ต่อให้จำวิธีพิมพ์ได้ ก็ควรเก็บไว้ในใจดีกว่า อย่าให้มันผิดวัตถุประสงค์ตัวเว็บ

ส่วนพวกโทรลนี่ กูถือว่าทำบุญทำทาน เพราะพื้นที่ในโม่งก็ไม่ใช่ของกู อยากทำไรก็ทำไป เพราะกูเป็นพวกเลื่อนผ่านได้ไม่มีปัญหา (ถ้าทนดอกขาวได้แล้วทำไมจะทนในนี้ไม่ได้) อันไหนยาวเกินกูก็มี add-on กันไว้อยู่ละ ส่วนเพลงนี่เห็นบ้างไม่เห็นบ้างแล้วแต่ว่าเนื้อเพลงยาวไหม

น่าเสียดายที่เสิร์นไม่ค่อยดูแลบอร์ดแบบแต่ก่อน ไม่งั้นคงไม่มีเรื่องแบบนี่หรอกหน่า

กูจะแคร์หรือไม่แคร์ก็แล้วแต่มึงจะตีความ กูอาจจะพิมพ์ยาวเพราะชอบใช้คำสร้อยยาวๆ ก็ได้

ส่วนตัวกูมีคติธรรมประจำใจที่ได้เรียนรู้มาจากพระอาจารย์ท่านหนึ่ง ก็อยากเอามาเผยแพร่ให้เพื่อนโม่งทั้งหลาย จะโทรลก็ดี เกรียนเห่อหมอยก็ดี หรือโม่งเด็กดวกทั่วไปก็ดี กูคิดว่าในสถานการณ์แบบนี้มันน่าเอามาใช้ประโยชน์ได้

ตอนนั้นพระอาจารย์ได้เผยแพร่คำสอนในสื่อโซเชียลมีเดียจนมีคนหลังไมค์มาติติงว่าไม่ใช่ใช่กิจของสงฆ์ พระอาจารย์เลยตอบไปว่า

“อาตมามิจำเป็นต้องสนหีสนแตดใดๆ”

#นิมนต์ค่ะหลวงเจ๊ดลลี่

แค่นี้แหละไอ้สัส ก็ขอบคุณที่อุตส่าห์อ่านมาถึงตรงนี้ 55555555555555

สรุปใจความสั้นๆ มึงทำไรกูไม่ได้ กูก็ทำไรมึงไม่ได้นอกจากพิมพ์เอาสวย

จอ บอ

I was lonely,
I needed someone, to see me threw,
I was at the, end of my rope,
I needed someone, to cut me lose
Then an angel, out of the blue,
Gave me the since that I, might make it through
And somehow I survived, with no rhyme or reason,
And now I know I'll make It,
Through the miracle of you

I know the Color Of Love,
(And It lives in side of you)
I know the color of truth,
(Its in the image of you)
If it comes for the heart, then you know that its true,
It will color your soul, like a rainbow
(Like a rainbow)
And the color of love, is in you

Like a bridge,
Over troubled, troubled water
You stood beside me, stood beside me
And your love, did not falter
And then the angel, angel in you,
Gave me the strength to know,
That I will get through,
And that's how I survived, ain't no other reason
And now I know I'll make it, through the miracle of you

I know the Color Of Love,
(And It lives in side of you)
I know the color of truth,
(Its in the image of you)
If it comes for the heart, then you know that its true,
It will color your soul, like a rainbow
(Like a rainbow)
And the color of love, is in you

So girl I want to thank you,
I can't thank you enough,
For showing me the meaning,
The meaning of true love,
(When I was lost and so in need you opened up your heart)
(When I needed you to comfort me you opened up you arms)
(I couldn't face another day you said don't be afraid)
You showed my heart the, showed me the way

I know the Color Of Love,
(And It lives in side of you)
I know the color of truth,
(Its in the image of you)
If it comes for the heart, then you know that its true,
It will color your soul, like a rainbow
(Like a rainbow)
And the color of love, is in you

Ohh, the color of you

https://youtu.be/ftJrHOiNuBo

>>523 เหมือนหมากัดกันอะ แต่มีลูกกรงคั่นกลางไว้ เก่งแต่เห่ากันทั้งสองฝ่าย ออกมานอกโม่งแม่งไหว้สวยกันทั้งคู่แน่ๆ

เหมือนเรียกร้องความสนใจ วอนนาบีอยากมีตัวตนอะ
โลกแห่งความจริงไม่มีเพื่อนคุยด้วยหรอ ต้องมาสร้างตัวตนในโม่ง ปญอ

>>525 กูว่าหมายังเหนื่อยกว่าว่ะ ดูพวกมันเห่ารัวๆแล้วต้องมาเหนื่อยหอบ แฮกๆ จะเห่าทียังใช้แรงเยอะกว่าเอานิ้วเคาะแป้นพิมพ์

วันนี้กุทำบุญ กุกรวดน้ำเผื่อขยะเปียกอย่างเมิงให้แล้วนะ สาธุ ไปที่ชอบ ๆ

>>528 ปรากฏขยะเปียกบอกกูนับถืออิสลาม...

>>526 ที่มึงด่ามันไม่สะเทือนโทรลนะ สะเทือนชาวโม่งอย่างเราๆนี่ล่ะ มึงลืมแล้วหรอ ว่าตัวตนหลักของโม่งคือไอ้โม่งสับอะ ที่มันสับจนมีตัวตนอยู่ได้ในนี้ ส่วนโทรลมันแวะมาเยี่ยวแล้วก็ไป

สรุปว่าปล่อยให้โทรลมันระบายความเงี่ยนจนหนำใจไปนั่นล่ะ​ เราๆแค่เมินเททิ้ง​ เอาแค่ประเด็นสำคัญที่เป็นประโยชน์พอ

กูก็เห็นคนมาบอกให้ว่าให้ ignore troll หลายคนละ แต่ก็ไม่เห็นจะ ignore กันได้สักที ถ้า ignore ได้จริงป่านนี้กลับมาสับ กลับมานินทากันตามปกติแล้ว ที่เงียบๆหายๆไปเพราะทน troll ไม่ได้ตามปากทั้งนั้น
ได้แต่บอกว่า welcome to mew normal ว่ะ

ใครบอกว่าพวกกูไม่สับเพราะทนโทรลไม่ได้วะ ความจริงคือกูติดเกมว้อย ในเมื่อมู้แม่งมีแต่อะไรไม่รู้สับไปก็ขาดตอน เลยปล่อยให้วิ่งเล่นกันตามสบายเลยไง หนังสือมีให้อ่าน งานมีให้ทำ ก็ไปใช้ชีวิตนอกโม่งอย่างคนปกติบ้าง ไม่ได้ว่างจนมีเวลามาโทรลชาวบ้านแบบนี้ อย่างกูนี่อะไรก็ได้แล้วอะ เหี้ยกว่าตอนนี้ก็เจอมาแล้ว เดี๋ยวจะแวะมาดูใหม่เดือนหน้า ถ้าเหมือนเดิมก็เลื่อน คนสับไม่เดือดร้อนหรอก ไอ้พวกที่มารอรับขยะรีไซเคิลต่างหากที่จะลำบาก ถ้าพวกกูไม่อยู่ จะมีคนหัดแยกขยะเอานิยายมาสับเองก็ดีเหมือนกันนะ ถือว่าฝึกความอดทนไปในตัว ส่วนทางนี้เล่นเกม ดูเน็ตฟลิกซ์ กันอยู่อะ

แล้วก็ ignore ไม่ได้ตามเคย

ปกติกูช่วยสับบ้างในบางโอกาส แต่ตอนนี้ขนาดหนังสือที่ซื้อมายังไม่มีอารมณ์จะอ่านเลย จะให้ไปอ่านนิยายเด็กดีที่ตอนนี้แทบไม่มีอะไรน่าสนใจยิ่งแล้วใหญ่

ปัญหาคืองานเดือดก็อย่างหนึ่ง แต่ติดเกมนี่อย่างหลักขี้เกียจสับไปด้วย วีคที่ผ่านมานี่คือพายุหีเข้าทั้งงานราษฎร์งานหลวง กูนอน 3-4 ชม.มาหลายวันละ เมื่อวานว่างก็เล่นเกมยิงยาวเลย พูดถึงเรื่องสับ พักนี้ชักเอียนอาหารขยะ แวะไปดูท็อปหมวดแฟนตาซีก็รู้สึกเอียนๆ ไว้สักวันสองวันงานเบาๆ กว่านี้หน่อยจะลองแวบมาหาอะไรสับดู

ส่วนอันนี้เปิดประเด็น วันก่อนไปเจอนิยายมิติใหม่มาอีกละ กูแบบ 555555555 อิหวังวะะะ

https://writer.dek-d.com/KendoZ/story/viewlongc.php?id=2105299&chapter=1

>>537 ชื่อตัวระคร ........ อืม กดปิดดีกว่า

>>537 เด็กหัดแต่ง ยังต้องฝึกอีกเยอะ แต่กูเชื่อว่ามันพัฒนาได้ เพราะมันแต่งด้วยหัวใจ กูเห็นความใส่ใจในนิยายของมันว่ะ

>>537 เครื่องหมายอะไรเยอะแยะ ไม่อ่านยากไปเหรอวะ

>>537 สาบานว่านิยายไม่ใช่บทละครเด็ก

>>537 ที่โรงเรียนไม่เคยสอนวิธีเขียนนิยายหรือบทละครอะไรมาก่อนเหรอ

ใส่ใจ! เมิงนี่เม่งโคตรดูถูกคำว่าใส่ใจเลยว่ะ

พอๆไม่ต้องด่าเด็กแล้ว

ถามหน่อย พวกมึงแต่งนิยายกันกี่ปีวะ กว่าจะรู้สึกมั่นใจจนกล้าเอามาขาย ของกู4ปี

>>543 มุมมองมึงกับกูคงไม่เหมือนกัน มึงดูความพยายามของมันด้วย ทั้งอธิบาย ทั้งวาดภาพ ถ้ามันเป็นเด็กหัดแต่งก็ถือว่าพยายามได้ดี และใส่ใจกับงานเขียนของมันแล้ว ถึงจะรู้ว่ามันอ่านนิยายมาน้อย และศึกษาน้อยก็เถอะ แต่มันใช้ความตั้งใจและความใส่ใจจริงๆ ก็สัมผัสได้ เด็กแบบนี้พัฒนาตัวเองได้ว่ะ ถ้ามันต่อยอดไปเรื่อยๆ

>>544 จะกี่ปีก็ช่าง ถ้ามึงคิดว่าพร้อม มึงลองลงดู ลงสนามจริง และมึงจะรู้เองว่าร่วงหรือรุ่ง ถ้ามัวแต่กลัวนั่นกลัวนี่ กลัวโม่งนินทาว่าแดก มึงไม่ต้องลงนิยายกันพอดี

>>542 รร มีสอนเขียนนิยายหรือบทละครด้วยเรอะ วันๆมีแต่เขียนเรียงความชูหำพ่อ จดหมายตั่งต่าง

>>545 แต่ยิ่งอีโก้สูงมากเท่าไร การพัฒนาสกิลยิ่งช้าลง สังเกตคนเขียนที่มากับอีโก้สูงๆ

>>548 ทุกคนมีอีโก้กันหมดแหละ ใครบ้างที่ไม่มี ตรงนั้นเป็นกำแพงที่คนแต่งต้องข้ามไปด้วยตัวเอง ยากที่คนอื่นจะช่วย อันนี้มุมมองส่วนตัวกูนะ

นิยายสะท้อนสังคมนะมึงเรื่องนี้ ตรงปกรองเตือนไว้ชัดเจน มัวแต่ก้มหน้าเล่นมือถือตอนเดินเลยชนเสาไฟฟ้า (ถ้ามีรถขับผ่านมาก็ตายห่าแทน) พอไปถึงบ้านก็ชาร์ตแบตไปเล่นเกมไป แบตร้อนจนระเบิดใส่ตัวเองตายห่า (เคยมีข่าวหลายทีแล้วเรื่องชาร์ตไปเล่นไปแล้วโดนไฟดูดตายด้วย)

แค่นี้ก็ได้ความน่ากลัวของการเล่นมือถือมาเตือนใจแล้วตั้งหลายข้อ ไม่คิดว่ามันเจ๋งดีเหรอวะ

เบื่ออยากหานิยายอ่าน เข้าบอร์ดนักเขียนไปเจอแต่เด็กใหม่ๆเขียนได้ไม่กี่ตอน พวกขาประจำหายไปไหนหมดไม่มีให้ส่องเลย

>>551