>>158 กูลองตกตะกอนกับแนวคิดเรื่องพรซชดูมาสักพักแล้ว กุว่าจริงๆเหมือนวงการนี้เกินครึ่งอยู่ด้วยความพรซชแหละว่ะ อยู่ที่พรซชแล้วรู้ตัวมั้ยและจะแสดงออกแบบไหนมากกว่า เพราะถ้าพรซชมากแต่ไม่ก้าวก่ายชีวิตวี แล้วเปย์หนัก(เพราะพรซชส่วนใหญ่มันอยากเปย์เพื่อให้วีสนใจตัวเองหรือได้โมเม้นพิเศษอยู่แล้ว) วีก็ได้ประโยชน์เป็นเงินหรือการแอคทีฟของฟคถี่ๆก็ทำให้วีอยู่ในแสงมากขึ้นอยู่ตลอดได้
ฟคที่เป็นก็อาจจะทุกข์หน่อยช่วงที่พรซชแต่ถ้ารู้ทันความคิดตัวเองก็หายเองในที่สุด ถ้าระหว่างนั้นไม่ได้ทำอะไรแย่ๆกูว่ามันก็คืออาการนึงที่ทำให้รู้ขอบเขตตัวเองว่าควรตามถึงระดับไหนให้ไม่ทุกข์เฉยๆอะ คหสตนะหลังจากอ่านนิยามพรซชแล้วกูกรองได้ความหมายแบบนี้มากกว่าที่โม่งหลายคนคิดว่าพรซชแล้วต้องอยากจีบจริงหรือคิดว่าวีจีบตัวเอง กูว่ามันลึกกว่านั้นคือการอยากถูกรับรู้ตัวตนจากวีจนเกินพอดีมากกว่า
อย่างประเด็นหมึกนี่คนเปย์หนักบางคนก็พรซช(ที่ไม่ใช่แปลว่าอยากเอาหมึกเป็นแฟน แต่เป็นการยึดติดให้หมึกต้องรู้ว่าตัวเองมีตัวตนอยู่นะหรือจำได้นะ รู้ว่าเปย์บ่อยๆแล้วจะอ่านแน่นอน ช่องหมึกมีแบบนี้ที่แสดงออกชัดเพราะหมึกมันอ่านโดเนทถี่+สนใจคนปากล่องแบบเชียร์ด้วย) พฤติกรรมพวกนี้ก็มีข้อดีข้อเสียแต่ที่กูมองว่าวงการนี้มันรันด้วยพรซช เพราะคนที่ไม่พรซชเลย แบบไม่มีอาการเลย มันก็ดูเงียบๆได้หรือเป็นสายฟรี หรือไม่ซื้อกู้ดไม่ซื้อบัตรไปเจอกับวี ไม่ตามไปดูไปเชียร์หน้างาน กลายเป็นว่ามันก็แทบไม่ปรากฎตัวซึ่งกลายเป็นผลเสียวีไงที่มีฟคแต่ฟคไม่แอคทีฟซะจนไม่รับรู้ถึงการซัพพอร์ตที่ชัดเท่าพวกพรซชที่แสดงออกเยอะๆไรงี้
เออแต่ยกเว้นพวกเด็กๆตามแชทที่พิมพ์ๆละกันเพราะพวกนี้ดูแค่หน้าจอ ยึดติดแค่ตามไลฟ์ พวกนี้กูว่าเป็นฟคธรรมดา ต่อให้พรซชก็ทำได้มากสุดแค่ปั่นป่วนแชทหรือสแปมแชทอะ ดูรับมือง่ายสุดไม่เหมือนพวกด้อกซิ่งที่เป็นพวกแก่ๆแล้วเริ่มคิดเรื่องรักๆใคร่ๆกับคนในจอแล้วงี้55555