ความจังไรอย่างหนึ่งของชีวิตตอนเป็นโมรูรุของป้า คือการตกเป็นเป้าให้แฟนๆ นิจิเกลียดชังเพราะเล่นเกมกับสาวๆ โฮโล เพราะสมัยนั้นโฮโลยังถูกมองว่าเป็นได้แค่สามล้อถูกหวย เป็นบริษัทปลายแถวกระจอกๆ ที่หวังใช้คำว่าไอดอลมาเป็นจุดขายในธุรกิจวีทูปเบอร์ ฝั่งนิจินี่ดูถูกเหยียดหยามโฮโลสารพัด มองว่าโมรูรุไปให้ค่า ให้แสงกับบริษัทกากๆ แบบนี้ทำไม ซึ่งกูเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนั้นฝั่งนิจิถึงเกลียดโฮโลขนาดนี้ ทั้งๆ ที่โฮโลยังไม่มีวี่แววว่าจะเติบโตขึ้นมาเป็นคู่แข่งกันได้เลย
สาวโฮโลยุคนั้นที่โมรูรุเคยเล่นเกมด้วยก็มี โชโกะเซนเซย์ โรโบโกะ อากิ กับชิอง แถมยังเล่นนานๆ ครั้งด้วย แต่เหมือนว่านอกจอจะค่อนข้างสนิทกันตั้งแต่ตอนก่อนเข้าโฮโล กูเลยคิดว่าที่ป้าย้ายไปโฮโลก็คงเพราะเรื่องนี้ด้วยส่วนหนึ่ง
เรื่องหนึ่งที่กูต้องพูดถึงให้ได้คือ สตรีมสุดท้ายของโมรูรุ (สตรีมแกรด) ในคืนสุดท้ายของร่างนี้มีเรื่องน่าปวดใจหลายอย่างเกิดขึ้น ลองจินตนาการดูเล่นๆ ว่า มึงมาพบกับทุกคนเป็นครั้งสุดท้าย ทำราเม็งแดกตาม Lore ของคาร์ (แวมไพร์ติดเกมที่กินราเม็งแทนเลือดสด) บรรยากาศก็เหงาๆ เศร้าๆ มีแฟนคลับแวะมาอำลาหลักร้อยจากผู้ติดตามรวมหกหมื่น
มึงเลยเปิดห้อง Voice chat หวังว่าจะมีเพื่อนร่วมบริษัทแวะเข้ามาบอกลามึงบ้าง
แต่ไม่มีเลย ไม่มีแม้แต่คนเดียวจากจำนวนสมาชิกหลักร้อย
ในขณะเดียวกันสมาชิกในรุ่น Gamer บางคนกลับกำลังสตรีมโคแลปกับคนอื่นอยู่แทน
ทั้งสตรีมเลยมีแค่โมรูรุนั่งกินราเม็งทั้งน้ำตา ร้องไห้ออกอากาศจนคนดูได้แต่สงสาร แล้วก็ปิดสตรีมไปอย่างคนใจสลาย
เนี่ย... คือเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้จริงๆ สำหรับกู ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมากูเลยเกลียดนิจิเข้าไส้ เพราะแม่งกล้าทำกับป้าขนาดนี้ คือกูรู้นะว่าต่อให้โมรูรุเป็นยังไงก็ยังเห็นว่ามีเพื่อนสนิทในนิจิอยู่บ้าง ปัญหาคือพวกเบื้องบนมันสั่งห้ามไม่ให้วีคนอื่นๆ เข้าห้องแชทอำลาห้องนั้น เหมือนอยากตอกย้ำว่าโมรูรุต้องไสหัวไปอย่างโดดเดี่ยว ไปแบบคนที่ถูกทอดทิ้งเพราะหมดประโยชน์ โดนเขี่ยทิ้งไม่ใยดีเพราะเลือกจะสุงสิงกับพวกโฮโล รับบทลงโทษของคนที่กล้าทรยศนิจิซังจิให้คนอื่นดูเป็นเยี่ยงอย่าง
แล้วเรื่องหลังจากนั้นพวกมึงก็คงพอรู้กันดีอยู่ว่าป้ารอจนพ้นระยะ 6 เดือนแล้วมาสมัครโฮโล ตอนเดบิวใหม่ๆ ฝั่งนิจิถ่มถุยป้าว่าคงรอดได้ไม่ถึงปี คนทรยศที่ยุ่งกับโฮโลตอนเป็นนิจิแล้วยังมาเข้าร่วมโฮโลทีหลัง ของเหลือเดนที่ทรยศนิจิ 2 ครั้งซ้อนกับบริษัทกระจอกมือใหม่ที่ไม่รู้จะเจ๊งตอนไหน ก็เหมาะสมกันดีแล้ว
แล้วจากนั้นเป็นยังไง ?
4.5 ปีต่อมาป้าลูน่าล้านแตก โฮโลเติบโตจนเป็นที่รู้จักทั่วโลก มันทำให้กูเข้าใจว่าบรรยากาศในการทำงานที่ดีเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ถ้าเจ้านายดี เพื่อนร่วมงานดี นโยบายของบริษัทดี ทุกๆ อย่างมันก็ดีตามไปหมด ถ้าโมรูรุที่เคยตกต่ำขนาดนั้นยังโตมาเป็นป้าแบบนี้ได้ กูก็แม่งเสียดายแทนวีค่ายโน้นหลายๆ คนเหมือนกัน เสียดายโอกาสทั้งที่อาจจะไปได้อีกไกล (เช่นลูลู่) แต่ต้องมาถูกจำกัดไว้โดยนโยบายกากๆ ของบริษัทเหี้ยๆ
เอาจริงๆ กูก็ดูวีนิจินะ แค่ไม่ชอบบริษัทกับวิธีทำงานของมันเฉยๆ เวลาโม่งเอาวีนิจิมาแปะ กูก็กดดูเรื่อยๆ (โดยเฉพาะจิมะกับหรูจั๊ก) ลึกๆ กูยังแอบคิดอยู่เลยว่าถ้านิจิยังบริหารโดย CEO คนเก่า บางทีบริษัทมันอาจจะไม่เละเทะขนาดนี้ แถมอาจจะกำลังโตแข่งกับโฮโลอยู่ก็ได้
เรื่องสุดท้ายที่อยากพูดก็คือ
เมื่อไหร่จะ 2 ล้านนาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา