กูผ่านจุดซึมเศร้ามาแล้วเคยไปหาหมอ พอผ่านมาได้อย่างหนึ่งที่ทำให้กูรู้คือกูเป็นเพราะรู้สึกหมดคุณค่าในตัว หมดความภูมิใจผลงานตัวเอง เอาแต่เทียบกับคนอื่นทั้งตัวเองและงาน วันที่กูเลิกโซเชี่ยล เลิกตามเสือกเรื่องคนอื่น ลบทวิต ลบเฟซ เข้าเน็ทไว้ติดต่องาน ดูหนัง หาคอมมิช ดูตลาดหุ้น ไม่ทำตัวเองตกข่าวแต่ไม่ตามเกาะกระแส ส่วนเพื่อนโทรคุยไม่แชทไม่ไลน์ อยู่กับครอบครัว แล้วทุ่มกับงานอย่างเดียว ให้เวลาความสุขกับตัวเอง อาการเหี้ยๆ ความคิดเน่าๆ มันค่อยๆ หายใช้เวลาหลายปีไม่ใช่คิดได้แล้วหายเลย อย่างบางทีอย่างตอนนี้เข้าโม่งเสือกเรื่องคนอื่นพอออกต้องทำให้มันจบไม่เอามาคิดต่อถ้าเป็นเมื่อก่อนกูปล่อยไม่ได้ต้องเข้ามาดูทุกวัน ตอนนี้นานๆ มาย้อนอ่านที ตอนนี้ชีวิตมีความสุข ทุกอย่างลงที่งานแล้วก็รอมันออกดอกออกผล เหมือนปลูกต้นไม้เลย พอรู้จักรอใจมันเย็นแล้วมองเห็นที่ผ่านมาร้อนเพราะตัวเอง เนื้อแท้ที่เศร้าเพราะไปอิจฉาเขา