สมัยเรียนกูเคยชอบสีโปสเตอร์สุดนะ แล้วเกลียดสีน้ำที่สุด ตอนนั้นกุคิดว่าโปสเตอร์ลงง่าย ลงแบบไม่ไล่สีเนียนๆอ่ะไล่สีแบบเป็นชั้นๆ คือไม่ต้องมีเทคนิคอะไรมากเลย เอาแค่ผสมสีให้ดีน้ำพอเหมาะก็ลงง่ายๆเลย
แต่พอกูลองใช้วิธีไล่สีแบบเนียนๆนะ อยากเกลี่ยสีให้มันเชื่อมกันอ่ะ เพื่อนบอกให้เอาพู่กันหมาดๆเกลี่ยที่ระหว่างรอยต่อของสีที่จะเชื่อมกันทั้งสองสีแล้วมันจะเนียน แต่ทำไมกูทำแล้วสีเก่าแม่งขึ้นมาด่างเลย สำหรับกูสีโปสเตอร์ยากตรงนี้แหละ อย่างอื่นง่ายหมด
ส่วนสีน้ำยากสัสแต่พอลงไปนานๆเข้ากูกลับชอบมันที่สุดว่ะ เกลี่ยสีง่ายถ้าคุมน้ำเป็น เทคนอคหลากหลาย แต่ถ้าแม่งพังแล้วแก้ยาก อุปกรณ์มีผลมาก กูเคยลงกับกระดาษเหี้ย แม่งใช้เทคนิคเหี้ยไรไม่ได้เลยเพราะแม่งด่างหมด ต่อให้มีฝีมือแต่ถ้ากระดาษเหี้ยเทคเจอร์งานก็จะไม่สวย สีก็จะไม่ใส ไม่สด แต่จะหมองๆแข็งๆ งานจะดรอปไปทันตา แต่ถ้ากระดาษดีแม่งลงง่ายโครต ไล่สีง่าย ใช้เทคนิคได้ สีใสด้วยไม่ต้องเก่งมากก็สร้างชิ้นงานสวยๆได้ ซึ่งแม่งเป็นตัววัดอย่างนึงเลยว่าถ้าใช้ของดีทุกอย่างแต่งานยังไม่ดีพอนี่แสดงว่าฝีมืออาจแย่ขั้นสุดจริงๆ เพราะแค่กระดาษธรรมดาอย่างแคนสันหรือเรอเซซองแม่งก็ทำงานสวยได้แล้วอ่ะ