พอหมดเรื่องโค่พวกมึงก็กลับมาด่าแม่วัยใสอีกแล้ว แม่งเหมือนเป็นงานประจำของห้องนี้ 55555
กูว่าเขาก็ดีนะตรงที่ยังฟังคนด่าบ้าง ค่อยๆปรับเนื้อเรื่องให้มันได้มีปัญหามีอุปสรรคบ้าง แต่ที่น่าเซ็งคือเขาติดนิสัยที่ผลักตัวละครไปเจอปัญหาแบบไม่สุดว่ะ ผลักออกไปเจอแล้วรีบดึงกลับมาเร็วเกินไป แทนที่จะผลักไปจนสุดทางก่อนแล้วค่อยให้ตัวละครได้มาแก้ปัญหาทีละเปลาะ นี่คือปัญหาใหญ่ของเขาเลย เหมือนเขาไม่กล้าให้ตัวละครเจอความลำบากเต็มๆเท่าไร ช่วงที่เปิดเผยเรื่องกับครอบครัวหรือไปเจอแม่ของเมฆมันเลยไม่ค่อยพีค หรือเรื่องของฝนที่เอามาเล่นอยู่ไม่กี่ตอนแล้วจบง่ายมาก (ซึ่งจะเอาฝนกลับมาเล่นอีกทีเมฆก็จะดูเหี้ยไปเลย เพราะต่อหน้ามาทำดีกับฟ้า แต่ลับหลังแอบไปคบฝนอีก เป็นต้น) ทั้งที่เรื่องของฝนนี่น่าจะเอามาเล่นได้เยอะแท้ๆ
หรืออย่างกับแม่ของเมฆ ทางแก้ของฟ้าคือต้องไปตรวจดีเอ็นเอ คนอ่านก็รู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ลูกเมฆ ซึ่งก็เท่ากับคนอ่านเดาง่ายอยู่แล้วว่าปัญหาจะถูกแก้ยังไง มันเลยน่าเบื่อน่ะ สมมติถ้าเปลี่ยนใหม่ ให้แม่เมฆบอกว่าไปตรวจDNAมา แต่ถึงเป็นลูกเมฆจริงก็จะไม่ให้แต่งหรอก จะช่วยเหลือแค่เรื่องเงินอย่างเดียว ส่วนเมฆกับฟ้าห้ามมาเจอกันอีกเลย หรือให้แม่ฟ้ารับไม่ได้ที่ครอบครัวฝ่ายชายทำแบบนี้แล้วบังคับฟ้าให้เลิกยุ่งกับเมฆเหมือนกัน หรือแม่อาจจะเครียดมากจนป่วยแล้วฟ้าต้องดูแลทั้งแม่ตัวเองทั้งลูกด้วย แบบนี้โจทย์มันจะยากขึ้นที่จะให้ตัวละครผ่านด่านนี้ไปได้ คนอ่านก็จะลุ้นว่าฟ้ากับเมฆจะทำยังไงต่อไป
อีกเรื่องคือเขาเขียนสื่ออารมณ์ไม่ค่อยดี โดยเฉพาะอารมณ์ของฟ้ากับเมฆที่มีต่อกันและกัน เช่นเวลาเมฆพูดอะไรดีๆแมนๆ ฟ้าก็มองแบบปลื้มสุดใจ แล้วชมว่าเมฆแมนจัง ซึ่งมันไม่โอเคอ่ะมึง มันทำให้คนอ่านยิ่งหมั่นไส้ว่าแมนอะไรวะ คนอวยผัวอีกละ ในมุมมองกูกูว่าอารมณ์มันควรจะเป็นแบบ เมฆพูดอะไรดีๆ แล้วฟ้าก็แค่ยิ้มให้แบบเศร้าๆ แล้วบอกว่าขอบคุณนะเมฆ... หรืออาจจะคิดว่าดีจริงๆที่ตอนนี้มีเมฆอยู่ด้วย มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วที่เราต้องคิดคนเดียวว่าจะทำยังไงกับชีวิตดี พวกเราจะสู้ไปด้วยกัน ฟีลลิ่งมันจะลึกซึ้งว่าการหันไปมองแบบหลงแฟน แล้วชมว่าแมนจังเลย คำชมแบบนี้ควรให้คนอ่านเป็นคนพูด ไม่ใช่ตัวละครพูดชมกันเองอ่ะ
ทั้งหมดนี้กูก็วิจารณ์แบบใช้เหตุผลนะ เป็นความเห็นส่วนตัวไม่ Hater กูเชื่อว่ามีคนอีกมากที่คาดหวังกับการ์ตูนเรื่องนี้และอยากให้มันดีขึ้นเหมือนที่กูรู้สึก