ถ้าอยากแยกกระทู้จริงๆ กูมีอย่างนึงที่สงสัย
อาทิตย์ที่แล้ว กูอ่านหนังสือเด็กของเยอรมันเรื่อง Für immer (forever) ของ Kai Lüftner กับ Katja Gehrmann
เปิดมาคือมีเด็กคนนึงถือว่าวสีแดงอยู่กับแม่เล่าว่า ทุกอย่างเป็นอย่างเดิม ทางเดินไปอนุบาลเป็นอย่างเดิมเดิม ตลาดเป็นอย่างเดิม แต่ก็ไม่เหมือนเดิม มีอะไรที่เปลี่ยนไปแล้ว แล้วก็พูดว่าตัวเองเป็น Zurückgebliebener ซึ่งแปลเป็นศัพท์ทั้งคำคือคนปัญญาอ่อน
หน้าถัดๆไป ตัดไปเป็นภาพเด็กทำว่าวสีแดงอยู่กับพ่อ พ่อนอนบนเตียง ก็คือป่วยนั่นแหละ แล้วหน้าต่อๆไปก็คือฉากฝังศพพ่อ สรุปว่า Zurückgebliebener ต้องเอามาแยกเป็นสองคำ ก็คำ zurück (back) กับ geblieben (stay) แปลว่าคนที่ยังยืนอยู่ข้างหลัง ขณะที่คนที่รักเขาตายจากไปแล้ว
แล้วทีนี้เด็กก็เริ่มเล่าไปเรื่อยๆ ว่า für immer มันนานมาก มันนานกว่าหนึ่งชั่วโมงในคลินิกหมอฟัน หนึ่งชั่วโมงตอนเก็บห้องนอน พูดเรื่องผู้ใหญ่ที่มาทำเป็นตลกให้เด็กหายเศร้า หรือมาแสดงท่าสงสารอะไรที่มันไร้ประโยชน์ แล้วจบตรงที่เด็กพูดว่า พ่อของเขาไม่ได้หายไปไหน ส่วนหนึ่งของพ่อยังอยู่ในตัวเขานั่นแหละ โดยมีว่าวสีแดงตัวนั้นเป็น symbol สายใยของเขากับพ่อ อย่างพวกสายป่านว่าวอะไรงี้
(นิทานตัวจริงๆเศร้ามาก แต่กูเล่าเท่าที่จำได้ กูขอโทษ..)
ทีนี้ ถ้าอ่านนิทานเด็กเยอรมัน นิทานเด็กต่างประเทศเยอะหน่อย จะเห็นว่ามันมี theme เรื่องความตายเยอะมาก เรื่องพ่อแม่ LGBT หรือพ่อแม่ที่หย่าร้างกันก็ด้วย ของเยอรมันนี่ก็มีเล่มนึงที่เด็กเล่าว่าตัวเองมีพ่อสองคนงี้
กูก็สงสัย ว่าไทยมีไหมสมัยนี้ พวกนิทานเด็กที่พูดถึงความตาย หรือพูดถึงหัวข้อที่ผู้ใหญ่พยายามกีดกันจากเด็ก แต่มันเป็นสิ่งที่เจอทุกวันอยู่แล้วในชีวิตประจำวัน เพราะตอนเด็กๆกูก็จำได้แค่พวกนิทานหนูนิดไม่อยากทำเหี้ยอะไรเลย กับนิทานปลูกฝังให้เป็นเด็กดีอะไรแบบนั้น มีแค่เรื่อง ไอด้ากับยาวิเศษ ที่พอจะจำได้ว่าเกี่ยวกับเอดส์
กูอยากได้ความเห็นจากทั้งฝั่งคนที่อ่านวรรณกรรมตะวันตก แล้วก็วรรณกรรมเอเชีย ถ้าแบบนี้ กูควรเปิดประเด็นคุยในกระทู้ไหน?
ถ้ากูเปิดประเด็นในกระทู้ตะวันตก (หรือนอกกระแสอย่างที่ว่า ซึ่งกูว่ามันไม่นอกกระแสเลย..) แล้วมีคนมาถกเรื่องนิทานไทยด้วย มันก็จะไม่ตรงกับกระทู้นั้นหรือเปล่า และถ้ากูเอาเรื่องนี้ไปคุยในกระทู้นิยายไทย แล้วกูยกตัวอย่างนิทานตะวันตกเยอะๆ มันก็จะไม่ตรงหัวข้อกระทู้เหมือนกันใช่ไหม
จริงๆมันมีประเด็นอีกหลายอย่างนะเรื่องนี้ แต่เอาแค่นี้ก่อน ขอโทษที่ยกตัวอย่างยาวไปหน่อย